Tag archieven: Slavernijherdenking

Brief van Koning Willem-Alexander aan het volk van Curacao ter gelegenheid van de rehabilitatie van verzetsheld Tula

Brief Koning rehabilitatie Tula

Beeld: ©Rotapool / Mischa Schoemaker

BRIEF KONING AAN HET VOLK VAN CURACAO

HET KONINKLIJK HUIS

https://www.koninklijkhuis.nl/documenten/publicaties/2023/10/03/brief-van-koning-willem-alexander-ter-gelegenheid-van-de-rehabilitatie-van-tula

Tekst van de brief van Koning Willem-Alexander ter gelegenheid van de rehabilitatie van Tula

Publicatie | 03-10-2023


Aan het volk van Curaçao,

Op 3 oktober 1795 stierf Tula, de leider van een van de grootste opstanden tegen het slavernijsysteem in het Caribische gebied. Hij werd op gezag van de Nederlandse koloniale autoriteiten op gruwelijke wijze terechtgesteld, samen met een aantal medestrijders.

In de geschiedenis van uw land en van ons Koninkrijk staat de gestalte van Tula fier overeind. Hij wekt bewondering en respect. Vanwege zijn moed en zijn leiderschap. Vanwege zijn verzet tegen mensonterende uitbuiting. En vanwege de idealen waarmee hij zijn tijd vooruit was. 

Tula was een modern denkend en voelend mens. Tegenover machthebbers die verstokt bleven vasthouden aan onrecht en onderdrukking, geloofde hij in de waarden van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederschap. Hij gaf daar op indrukwekkende wijze uiting aan; intelligent, redelijk, menselijk. “Wij zijn al te erg mishandeld”, zei hij. “Wij willen niemand kwaad doen. Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.”

Tula was een held in zijn daden en in zijn denken. Tijdens het bezoek dat mijn vrouw, mijn oudste dochter en ik in februari 2023 aan de toenmalige plantage Knip brachten, raakten we opnieuw onder de indruk van zijn persoonlijkheid. Tula wist velen te inspireren om te vechten voor een menselijk bestaan zonder slavernij. Hij staat symbool voor de strijd voor de rechten van ieder individu. Hij staat ook symbool voor de kracht van Curaçao.

In 2010 is Tula op Curaçao uitgeroepen tot nationale held. Velen van u hebben zich er met hart en ziel voor ingezet dat ook de Nederlandse regering Tula zou rehabiliteren. Vandaag is dat gebeurd.

Ik hecht eraan u vandaag als uw Koning en als deel van de Nederlandse regering te laten weten hoezeer deze rehabilitatie door mij persoonlijk wordt doorvoeld.

Wij dragen onze gedeelde geschiedenis met ons mee, inclusief alle wreedheden, alle pijn en al het verdriet. Het is belangrijk te erkennen wat in het verleden is misdaan. De rehabilitatie van Tula betekent eerherstel van een groot man die weigerde te buigen en te zwijgen. Zijn stem klinkt dóór en herinnert ons eraan dat vrijheid uiteindelijk het laatste woord heeft. 


Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander

Reacties uitgeschakeld voor Brief van Koning Willem-Alexander aan het volk van Curacao ter gelegenheid van de rehabilitatie van verzetsheld Tula

Opgeslagen onder Divers

Keti Koti/Excuses koning voor slavernijverleden/Artikelen

The swearing-in and investiture of His Majesty King Willem-Alexander took place on Tuesday 30 

KING WILLEM ALEXANDER OF THE NETHERLANDS

https://en.wikipedia.org/wiki/Willem-Alexander_of_the_Netherlands

NOS

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2481045-vanavond-op-tv-koning-biedt-excuses-aan-voor-slavernijverleden-verdienen-aan-slavernij

RTL NIEUWS

KONING BIEDT EXCUSES AAN VOOR SLAVERNIJVERLEDEN: ”ZE WORDEN DOOR MIJ INTENS BELEEFD”

1 JULI 2023

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5393770/koning-slavernijverleden-keti-koti-willem-alexander

Koning Willem-Alexander heeft excuses gemaakt voor het slavernijverleden, dat deed hij op Ketikoti. “Ik doe dat als uw koning en als deel van de regering. En ze worden door mij intens beleefd.” Voor het eerst hield de koning een toespraak op de Nationale Herdenking Slavernijverleden.

De koning noemde slavernij ‘van alle vormen van onvrijheid het meest kwetsend, het meest mensonterend’.

Hij refereerde aan bezoeken aan Suriname en Curaçao met zijn vrouw en oudste dochter. “We hebben met mensen gesproken die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat tot slaaf was gemaakt.”

Stemmen verwaaid in de wind

Ook het onderzoek naar de rol van de koninklijke familie bij de slavernij kwam nadrukkelijk ter sprake. Daarbij leek de koning geëmotioneerd. Volgens hem moet het onderzoek het ware verhaal van tot slaaf gemaakten terughalen: “De archieven tonen de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind.”

Willem-Alexander vroeg bovendien ‘vergiffenis voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen de misdaden tegen de menselijkheid’. “Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen. Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. Op een gegeven moment voel je de morele plicht om op te treden.”

De koning richtte ook het woord aan mensen die kritisch staan tegenover excuses voor de Nederlandse rol in het slavernijverleden. “Tegen die mensen zeg ik: stel uw hart open voor een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen.” Hij stelde dat we ‘elkaar de hand reiken’ en samen werken aan ‘heling, verzoening en herstel’.

Nederland zit in ‘een proces van heling’ over het koloniale verleden, zei koning Willem-Alexander in april al in de podcast ‘Door de ogen van de Koning’ met radio-dj Edwin Evers. “Er was ook al heel duidelijk gezegd: het was een komma en geen punt. Het is het begin van een proces waar nog veel tijd overheen zal gaan, waar nog veel gesprekken overheen zullen gaan en waar veel emoties een rol zullen spelen.”

Vaak gevraagd om excuses

De afgelopen maanden is de koning regelmatig opgeroepen tot het uitspreken van excuses, bijvoorbeeld in februari tijdens het bezoek van Willem-Alexander, koningin Máxima en kroonprinses Amalia in het Caribisch deel van het koninkrijk.

Premier Mark Rutte maakte eerder al excuses voor het slavernijverleden, dat deed hij op 19 december 2022 in verschillende talen. Hij zei: “Vandaag bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu.”

Het is uniek voor een monarch dat de koning excuses aanbood, maar dat past ook ‘binnen een trend’, zegt historicus en auteur Arnout van Cruyningen. Hij schreef boeken over het koningshuis en is gespecialiseerd in de Europese monarchie. Steeds meer Europese landen worden volgens Van Cruyningen aangesproken op het koloniale verleden.

Het is niet de eerste keer dat koning Willem-Alexander excuses aanbiedt voor de rol van Nederland in de geschiedenis. In maart 2020 bood hij in Indonesië zijn excuses aan voor het Nederlandse geweld bij de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië.

EINDE ARTIKEL

AD

ONDERZOEK HISTORICUS: ORANJES VERDIENDEN

MINSTENS HALF MILJARD AAN KOLONIALE UITBUITING

15 JUNI 2023

https://www.ad.nl/binnenland/onderzoek-historicus-oranjes-verdienden-minstens-half-miljard-aan-koloniale-uitbuiting~aa77e385/

De voorouders van koning Willem-Alexander hebben zich flink verrijkt met de koloniale uitbuiting van Nederlands-Indië. De prinsen van Oranje speelden een belangrijke rol in de politiek van roof, uitbuiting, slavernij en dwangarbeid, en streken in de Gouden Eeuw een half miljard euro van de winst op. Dat blijkt uit het donderdag gepresenteerde boek Staat en slavernij.

Historicus Raymund Schütz bracht de koloniale winsten van enkele prinsen van Oranje, de stadhouders Willem III, IV en V, in de periode 1675-1770 in kaart. De prinsen bekleedden na bevrijding van de Spaanse tirannie belangrijke functies in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Daarnaast speelden ze een prominente rol in de koloniale politiek als opperbewindvoerder van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) en West-Indische Compagnie (WIC).

Schütz constateert dat er tot nu toe weinig onderzoek is gedaan naar de koloniale verrijking door de Oranjes. Dat kwam mede doordat er rond de boekhouding van de VOC een zweem van geheimzinnigheid hing en veel administratie verloren is gegaan.

De VOC werd opgericht met steun van de staat. In ruil voor octrooien op de handel in Azië vloeiden ook de koloniale winsten uit Nederlands-Indië terug in de staatskas én op de privérekening van de Oranjes. De stadhouders kregen volgens afspraak met het VOC-bestuur een 33ste van de inkomsten uitgekeerd, zonder zelf een cent te investeren. Dat hadden de aandeelhouders geregeld.

AGRESSIEVE HANDELSPOLITIEK

,,De ruggensteun van de Staten-Generaal en de machtspolitiek van de stadhouder maakten de agressieve overzeese handelspolitiek van de VOC mogelijk’’, stelt Schütz in het boek. ,,De prins en Staten speelden niet alleen formeel en op afstand een rol in de koloniale expansiepolitiek, maar kwamen soms actief voor de belangen van de VOC en haar participanten op.’

Willem III, koning van Engeland en stadhouder, kreeg in 1700 van de VOC een winstuitkering van 25.000 gulden. Dat bedrag stond gelijk aan honderd (gemiddeld hoge) jaarsalarissen van een dagarbeider. Schütz: ,,Als we uitgaan van het gemiddelde bruto jaarsalaris in 2021 van 44.800 euro, dan zou dit tegenwoordig gelijkstaan aan een uitkering van maar liefst 4,5 miljoen euro.’’

Schütz becijfert dat de drie Oranjes in hun periode als stadhouder bij elkaar 2.009.998 gulden aan winstuitkeringen van de VOC hebben gekregen. Omgerekend naar nu is dat 360.191.642 euro. Willem III verdiende er met bijna 200 miljoen euro het meest aan aan, Willem IV ‘slechts’ 50 miljoen euro.

Opium

Daarnaast kregen de Oranjes ook nog geld van andere handelscompagnieën, zoals bijna 46 miljoen euro van de Amphioen Sociëteit (opium), en ruim 13 miljoen euro als opperbewindhebber van de VOC. Bij elkaar verdienden de prinsen zo’n 420 miljoen euro aan het kolonialisme in Nederlands-Indië.

Bovendien was geregeld dat de Oranjes een bepaald percentage kregen van de kaapvaart, door de VOC en WIC veroverde vijandelijke schepen. Tel daar de verovering va de befaamde Spaanse zilvervloot door Piet Hein bij op – de stadhouder Frederik Hendrik kreeg daarvoor 700.000 gulden (125 miljoen euro).

,,Op basis van dit overzicht kan vastgesteld worden dat alleen al met de op dit moment bekende inkomsten de Oranjes een totaal van 3,04 miljoen gulden ontvingen uit koloniaal profijt. Omgerekend heeft dit een hedendaagse waarde van 545 miljoen euro’’, concludeert Schütz.

De koloniale winsten komen bovenop een bijna vergelijkbaar bedrag aan inkomsten (502 miljoen euro) uit reguliere functies (militaire opperbevelhebber, Staten-Generaal en Raad van State) die de Oranjes bekleedden.

,,Het is belangrijk om te benoemen dat ook deze reguliere inkomsten verweven waren met koloniale belangen, door de rol van de stadhouder in de landelijke besluitvorming, internationale politiek en oorlogsvoering. Het reguliere inkomen van de stadhouders bestond dus voor een belangrijk deel uit koloniale winsten, maar de data zijn nog lang niet compleet.’’

Zo is niet bekend of de Oranjes ook voor 1675 winstuitkeringen kregen en moeten de koloniale winsten uit Suriname en het Caribisch gebied via de WIC nog worden onderzocht.

Zwart kind als cadeau

Bekend is dat aan het hof van de Oranjes in Den Haag diverse zwarte bedienden werkten, van wie een aantal als kind ‘cadeau’ werd gedaan aan het hof. Zo had de hofhouding van Oranje de bedienden Cupido (westkust van Afrika) en Sideron (Curaçao) in dienst.

Koning Willem-Alexander gaf eind vorig jaar opdracht tot een onafhankelijk onderzoek naar de rol van zijn voorouders, het Huis van Oranje-Nassau, in de koloniale geschiedenis. Hij woont op 1 juli in Amsterdam de jaarlijkse herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij (Keti Koti) bij. Uit recent onderzoek van EenVandaag blijkt dat 70 procent van de Afro-Surinaamse en Caribische gemeenschap wil dat de koning daar excuses maakt.

Minister: onderzoek naar rol Staat bij slavernij ‘confronterend’ 

Het onderzoek naar de rol van de Oranjes en de Nederlandse staat in het slavernijverleden schetst een ‘confronterend en zeer pijnlijk beeld’, schrijft minister Hanke Bruins Slot (Binnenlandse Zaken) in een brief aan de Kamer over het onderzoek. De bevindingen zijn ‘kraakhelder’, zei de minister bij ontvangst van het onderzoek in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Ze spreekt van een ‘ongekende schaal van slavenhandel en slavernij’, waarbij de Staat zeer betrokken was.

‘Via de Staat’ speelden ook lagere overheden, kerken, handelsondernemingen en andere bedrijven een belangrijke rol. ,,Dit verhaal had eerder verteld moeten worden”, aldus de bewindsvrouw. ,,Want we moeten het samen onder ogen komen.”

Sowieso is wat nu bekend is geworden nog maar ‘het topje van de ijsberg’, zegt Bruins Slot. Het kabinet laat zelf ook vervolgonderzoek doen, meldt Bruins Slot aan de Kamer. Het zal daarvoor in gesprek gaan met nazaten van tot slaaf gemaakten en wetenschappers over hoe dit onderzoek wordt vormgegeven.

EINDE ARTIKEL

Reacties uitgeschakeld voor Keti Koti/Excuses koning voor slavernijverleden/Artikelen

Opgeslagen onder Divers

Koning biedt excuses aan voor slavernijverleden/Historisch moment!/Toespraak koning Willem Alexander bij Keti Koti

The swearing-in and investiture of His Majesty King Willem-Alexander took place on Tuesday 30 

KING WILLEM ALEXANDER OF THE NETHERLANDS

https://en.wikipedia.org/wiki/Willem-Alexander_of_the_Netherlands

NOS

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2481045-vanavond-op-tv-koning-biedt-excuses-aan-voor-slavernijverleden-verdienen-aan-slavernij
https://www.astridessed.nl/koning-biedt-excuses-aan-voor-slavernijverleden-historisch-moment-toespraak-koning-willem-alexander-bij-ke

HET KONINKLIJK HUIS

TOESPRAAK VAN KONING WILLEM ALEXANDER TIJDENS

DE NATIONALE HERDENKING SLAVERNIJVERLEDEN 2023

IN HET OOSTERPARK IN AMSTERDAM

https://www.koninklijkhuis.nl/documenten/toespraken/2023/07/01/toespraak-van-koning-willem-alexander-tijdens-de-nationale-herdenking-slavernijverleden-2023

Toespraak | 01-07-2023


Dames en heren, hier in het Oosterpark, op het Museumplein, in Suriname, in het Caribische deel van ons Koninkrijk en waar ter wereld u ook meekijkt.

“Binnen der Stadt van Amstelredamme ende hare vrijheydt, zijn alle menschen vrij, ende gene slaven.”

Zo luidde de officiële bepaling uit 1644.

Samen met u sta ik hier in de stad die de vrijheid al eeuwenlang boven alles liefheeft. 
De hoofdstad van een land dat in de loop van de geschiedenis steeds weer heeft gestreden tegen tirannie en onderdrukking.

Maar wat binnen deze stad en binnen dit land vanzelfsprekend was, gold buiten onze grenzen niet. 
Hier was slavernij verboden. Overzee niet.

Van alle vormen van onvrijheid is slavernij wel het meest kwetsend, het meest vernederend, het meest mensonterend.

Een medemens zien als koopwaar waarover je naar goeddunken kunt beschikken. Als een willoos werktuig om winst mee te maken. Dat je kunt vastketenen, verhandelen, brandmerken, afbeulen, straffen, straffeloos doden zelfs.

De afgelopen tijd hebben de Koningin en ik veel gesprekken gevoerd, in Nederland en op de eilanden in het Caribische deel van het Koninkrijk. We hebben gesproken met mensen die hun wortels hebben in Suriname en ook met mensen die een binding hebben met Indonesië. Onder hen mensen die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat in slavernij werd geboren.

Zij hebben ons duidelijk gemaakt hoezeer de pijn nog steeds in de haarvaten zit. 

Dankzij het werk van gedreven onderzoekers weten we steeds meer over het Nederlandse slavernijverleden. We weten dat meer dan 600.000 mensen op Nederlandse schepen uit Afrika over de Atlantische Oceaan werden vervoerd om te worden verkocht als slaaf of te worden ingezet op plantages. 75.000 van hen overleefden de oversteek niet. We weten óók over de omvangrijke slavenhandel oostwaarts, in gebieden onder VOC-bewind. En we weten over de wreedheden tegen de inheemse bevolking in de koloniën.

Maar er is ook zoveel wat we niet weten. In de archieven zijn veelal wel de dorre cijfers overgeleverd. Ze tonen ons de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind. Zij lieten nauwelijks sporen na.

Het wekt ontzag dat niet weinigen van hen de kracht vonden om in opstand te komen, ook al was het vaak met de moed der wanhoop. Verzetsstrijders als Boni, Baron en Joli-Coeur daagden vanuit de uitgestrekte bos- en moerasgebieden in Suriname het onmenselijke slavernijsysteem uit. Hun heldhaftigheid – en die van vele anderen – getuigt van trots en kracht die niet te breken is.

Heel soms is de stem van een zwarte vrijheidsstrijder via geschreven bronnen aan ons overgeleverd. Zoals de stem van Tula, de leider van de opstand van 1795 op Curaçao. Vijf maanden geleden waren wij samen met onze oudste dochter op de plek waar hij woonde en werkte: de toenmalige plantage Knip. 

Hoe redelijk en menselijk klinken Tula’s woorden in onze moderne oren. Hij beriep zich op de idealen van de Franse Revolutie en de gelijkheid van alle mensen, ongeacht hun kleur. “Wij willen niemand kwaad doen’, zei hij. “Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.”

Het antwoord van het bevoegd gezag was bruut en genadeloos. Tula werd als straf geradbraakt en onthoofd.

Wij dragen de gruwelijkheid van het slavernijverleden met ons mee. De gevolgen daarvan zijn vandaag nog steeds te voelen in racisme in onze samenleving.

Op 19 december vorig jaar heeft de minister-president namens de Nederlandse regering excuses aangeboden voor het feit dat mensen in naam van de Nederlandse staat eeuwenlang tot handelswaar zijn gemaakt, zijn uitgebuit en mishandeld. 

Vandaag sta ik hier voor u. Als uw Koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd.

Maar voor mij is er daarnaast nog een andere persoonlijke dimensie.

Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen. 

Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. 

De Tweede Wereldoorlog heeft ons geleerd dat je je niet tot het uiterste achter wetten kunt verschuilen wanneer medemensen tot beesten worden gereduceerd en aan de willekeur van machthebbers zijn overgeleverd. 

Op een gegeven moment groeit de morele plicht om op te treden. Temeer daar slavernij hier in Europees Nederland strikt verboden was. Wat in de koloniën en in de handel overzee normaal werd gevonden en op grote schaal werd gepraktiseerd en aangemoedigd, was hier niet toegestaan. Dat wringt.

Het onafhankelijke onderzoek waartoe ik heb besloten, zal méér licht werpen op de precieze rol van het Huis van Oranje-Nassau in de koloniale geschiedenis en de slavernij. Maar voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen deze misdaad tegen de menselijkheid, vraag ik vandaag, op deze dag dat we samen het Nederlands slavernijverleden herdenken, vergiffenis.

Ik realiseer me heel goed dat lang niet iedereen dezelfde gevoelens heeft bij deze herdenking. Er zijn ook inwoners van Nederland die het aanbieden van excuses zo lang na de afschaffing van de slavernij overdreven vinden. Zij ondersteunen echter in overgrote meerderheid wél de strijd voor gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht kleur of culturele achtergrond.

Daarom wil ik u vragen: stel uw hart open voor al die mensen die hier vandaag niet zijn, maar die wél samen met u willen werken aan een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen. Respecteer dat er verschillen zijn in beleving, achtergrond en voorstellingsvermogen. 

Tijdens de gesprekken die de Koningin en ik hebben gevoerd met nazaten van tot slaaf gemaakten, zei een van hen: “we moeten los van de verkramptheid. Fouten maken mag.” Iemand anders zei: “laten we het ongemak omarmen.”

Er is geen blauwdruk voor het proces van heling, verzoening en herstel. We betreden samen nieuw gebied. Laten we elkaar steunen en vasthouden!

Het is vandaag zestig jaar geleden dat een groep Surinaamse Nederlanders door de binnenstad van Amsterdam trok met spandoeken waarop stond ‘Ketie Kotie fri moe de’. Zij ontstaken het herdenkingsvuur dat wij vandaag brandend houden. 

Dit is een belangrijke dag voor iedereen die een binding heeft met Suriname, óók degenen van wie de voorouders als contractarbeiders naar de kolonie kwamen.

Ik hoop dat de nakomelingen van tot slaaf gemaakten en van hen die gedwongen arbeid verrichtten in andere delen van de wereld zich vandaag opgenomen voelen in dit samenzijn. Dat zij zich evenzeer gehoord voelen. Mensen uit het Caribische deel van het Koninkrijk. En de vele Nederlanders die een binding hebben met Indonesië en die de pijn van grof onrecht in het verleden met zich meetorsen.

We hebben allemaal onze eigen familiegeschiedenis. Onze eigen emoties. Onze eigen culturele traditie die houvast geeft. Onze rituelen die troosten, symbolen die bemoedigen, woorden van wijsheid die weerklinken in ons hart.

Al die tradities zijn kostbaar en verdienen respect. Maar laten we in het verlengde daarvan elkaar de hand reiken en samen bouwen aan een wereld zonder racisme, discriminatie en economische uitbuiting. 

Na erkenning en excuses mogen we samen werken aan heling, verzoening en herstel. Zodat we uiteindelijk allen trots kunnen zijn op alles wat we delen. En kunnen zeggen:

Ten kon drai
Tijden zijn veranderd

Den keti koti, brada, sisa
De ketenen zijn verbroken, broeder, zuster

Ten kon drai
Tijden zijn veranderd

Den keti koti, fu tru!
De ketenen zijn verbroken, echt waar! 

EINDE TOESPRAAK KONING WILLEM ALEXANDER

ZIE OOK:

TOESPRAAK KONING WILLEM ALEXANDER, OVERGENOMEN VAN DE WEBSITE ORANJES,NL:

“Vandaag sta ik hier voor u. Als uw Koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd.”

…..

……

Het onafhankelijke onderzoek waartoe ik heb besloten, zal méér licht werpen op de precieze rol van het Huis van Oranje-Nassau in de koloniale geschiedenis en de slavernij. Maar voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen deze misdaad tegen de menselijkheid, vraag ik vandaag, op deze dag dat we samen het Nederlands slavernijverleden herdenken, vergiffenis. ”

TOESPRAAK KONING WILLEM ALEXANDER KETI KOTI

ZATERDAG 1 JULI 2023

https://www.deoranjes.nl/2023/07/toespraak-koning-willem-alexander-keti.html

“Vandaag sta ik hier voor u. Als uw Koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd. Maar voor mij is er daarnaast nog een andere persoonlijke dimensie. Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen. Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. “ aldus de Koning.
De volledige toespraak: 
Dames en heren, hier in het Oosterpark, op het Museumplein, in Suriname, in het Caribische deel van ons Koninkrijk en waar ter wereld u ook meekijkt. “Binnen der Stadt van Amstelredamme ende hare vrijheydt, zijn alle menschen vrij, ende gene slaven.” Zo luidde de officiële bepaling uit 1644. Samen met u sta ik hier in de stad die de vrijheid al eeuwenlang boven alles liefheeft. De hoofdstad van een land dat in de loop van de geschiedenis steeds weer heeft gestreden tegen tirannie en onderdrukking. Maar wat binnen deze stad en binnen dit land vanzelfsprekend was, gold buiten onze grenzen niet. Hier was slavernij verboden. Overzee niet. Van alle vormen van onvrijheid is slavernij wel het meest kwetsend, het meest vernederend, het meest mensonterend. Een medemens zien als koopwaar waarover je naar goeddunken kunt beschikken. Als een willoos werktuig om winst mee te maken. Dat je kunt vastketenen, verhandelen, brandmerken, afbeulen, straffen, straffeloos doden zelfs. De afgelopen tijd hebben de Koningin en ik veel gesprekken gevoerd, in Nederland en op de eilanden in het Caribische deel van het Koninkrijk. We hebben gesproken met mensen die hun wortels hebben in Suriname en ook met mensen die een binding hebben met Indonesië. Onder hen mensen die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat in slavernij werd geboren. Zij hebben ons duidelijk gemaakt hoezeer de pijn nog steeds in de haarvaten zit. 

Dankzij het werk van gedreven onderzoekers weten we steeds meer over het Nederlandse slavernijverleden. We weten dat meer dan 600.000 mensen op Nederlandse schepen uit Afrika over de Atlantische Oceaan werden vervoerd om te worden verkocht als slaaf of te worden ingezet op plantages. 75.000 van hen overleefden de oversteek niet. We weten óók over de omvangrijke slavenhandel oostwaarts, in gebieden onder VOC-bewind. En we weten over de wreedheden tegen de inheemse bevolking in de koloniën. Maar er is ook zoveel wat we niet weten. In de archieven zijn veelal wel de dorre cijfers overgeleverd. Ze tonen ons de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind. Zij lieten nauwelijks sporen na. Het wekt ontzag dat niet weinigen van hen de kracht vonden om in opstand te komen, ook al was het vaak met de moed der wanhoop. Verzetsstrijders als Boni, Baron en Joli-Coeur daagden vanuit de uitgestrekte bos- en moerasgebieden in Suriname het onmenselijke slavernijsysteem uit. Hun heldhaftigheid – en die van vele anderen – getuigt van trots en kracht die niet te breken is. Heel soms is de stem van een zwarte vrijheidsstrijder via geschreven bronnen aan ons overgeleverd. Zoals de stem van Tula, de leider van de opstand van 1795 op Curaçao. Vijf maanden geleden waren wij samen met onze oudste dochter op de plek waar hij woonde en werkte: de toenmalige plantage Knip. Hoe redelijk en menselijk klinken Tula’s woorden in onze moderne oren. Hij beriep zich op de idealen van de Franse Revolutie en de gelijkheid van alle mensen, ongeacht hun kleur. “Wij willen niemand kwaad doen’, zei hij. “Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.” Het antwoord van het bevoegd gezag was bruut en genadeloos. Tula werd als straf geradbraakt en onthoofd. 

Wij dragen de gruwelijkheid van het slavernijverleden met ons mee. De gevolgen daarvan zijn vandaag nog steeds te voelen in racisme in onze samenleving. Op 19 december vorig jaar heeft de minister-president namens de Nederlandse regering excuses aangeboden voor het feit dat mensen in naam van de Nederlandse staat eeuwenlang tot handelswaar zijn gemaakt, zijn uitgebuit en mishandeld. Vandaag sta ik hier voor u. Als uw Koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd. Maar voor mij is er daarnaast nog een andere persoonlijke dimensie. Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen. Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. 

De Tweede Wereldoorlog heeft ons geleerd dat je je niet tot het uiterste achter wetten kunt verschuilen wanneer medemensen tot beesten worden gereduceerd en aan de willekeur van machthebbers zijn overgeleverd. Op een gegeven moment groeit de morele plicht om op te treden. Temeer daar slavernij hier in Europees Nederland strikt verboden was. Wat in de koloniën en in de handel overzee normaal werd gevonden en op grote schaal werd gepraktiseerd en aangemoedigd, was hier niet toegestaan. Dat wringt. Het onafhankelijke onderzoek waartoe ik heb besloten, zal méér licht werpen op de precieze rol van het Huis van Oranje-Nassau in de koloniale geschiedenis en de slavernij. Maar voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen deze misdaad tegen de menselijkheid, vraag ik vandaag, op deze dag dat we samen het Nederlands slavernijverleden herdenken, vergiffenis. 

Ik realiseer me heel goed dat lang niet iedereen dezelfde gevoelens heeft bij deze herdenking. Er zijn ook inwoners van Nederland die het aanbieden van excuses zo lang na de afschaffing van de slavernij overdreven vinden. Zij ondersteunen echter in overgrote meerderheid wél de strijd voor gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht kleur of culturele achtergrond. Daarom wil ik u vragen: stel uw hart open voor al die mensen die hier vandaag niet zijn, maar die wél samen met u willen werken aan een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen. Respecteer dat er verschillen zijn in beleving, achtergrond en voorstellingsvermogen. Tijdens de gesprekken die de Koningin en ik hebben gevoerd met nazaten van tot slaaf gemaakten, zei een van hen: “we moeten los van de verkramptheid. Fouten maken mag.” Iemand anders zei: “laten we het ongemak omarmen.” Er is geen blauwdruk voor het proces van heling, verzoening en herstel. We betreden samen nieuw gebied. Laten we elkaar steunen en vasthouden! Het is vandaag zestig jaar geleden dat een groep Surinaamse Nederlanders door de binnenstad van Amsterdam trok met spandoeken waarop stond ‘Ketie Kotie fri moe de’. Zij ontstaken het herdenkingsvuur dat wij vandaag brandend houden. Dit is een belangrijke dag voor iedereen die een binding heeft met Suriname, óók degenen van wie de voorouders als contractarbeiders naar de kolonie kwamen. 

Ik hoop dat de nakomelingen van tot slaaf gemaakten en van hen die gedwongen arbeid verrichtten in andere delen van de wereld zich vandaag opgenomen voelen in dit samenzijn. Dat zij zich evenzeer gehoord voelen. Mensen uit het Caribische deel van het Koninkrijk. En de vele Nederlanders die een binding hebben met Indonesië en die de pijn van grof onrecht in het verleden met zich meetorsen. We hebben allemaal onze eigen familiegeschiedenis. Onze eigen emoties. Onze eigen culturele traditie die houvast geeft. Onze rituelen die troosten, symbolen die bemoedigen, woorden van wijsheid die weerklinken in ons hart. Al die tradities zijn kostbaar en verdienen respect. Maar laten we in het verlengde daarvan elkaar de hand reiken en samen bouwen aan een wereld zonder racisme, discriminatie en economische uitbuiting. Na erkenning en excuses mogen we samen werken aan heling, verzoening en herstel. Zodat we uiteindelijk allen trots kunnen zijn op alles wat we delen. En kunnen zeggen: Ten kon drai Tijden zijn veranderd Den keti koti, brada, sisa De ketenen zijn verbroken, broeder, zuster Ten kon drai Tijden zijn veranderd Den keti koti, fu tru! De ketenen zijn verbroken, echt waar!

EINDE TOESPRAAK KONING WILLEM ALEXANDER

Reacties uitgeschakeld voor Koning biedt excuses aan voor slavernijverleden/Historisch moment!/Toespraak koning Willem Alexander bij Keti Koti

Opgeslagen onder Divers

Caroline van der Plas over het slavernijverleden/Een Well Done compliment!

CAROLINE VAN DER PLAS (BBB)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Caroline_van_der_Plas

CAROLINE VAN DER PLAS OVER HET SLAVERNIJVERLEDEN/

EEN WELL DONE COMPLIMENT 

LEZERS!

Ik moet bekennen:

Van de problematiek rond de stikstofuitstoot en de boerenprotesten [1] ben ik niet erg goed op de hoogte.

Wel lees ik minder vriendelijke dingen over protesterende boeren en hun problematiek bij door mij doorgaans gewaardeerde auteurs/activisten [2]

Zelf ben ik er nog niet uit, maar wel denk ik, dar de zaak veel genuanceerder ligt

Maar nogmaals:

Omdat ik er nog te weinig vanaf weet, behalve dat het mij natuurlijk wel

aangrijpt als ik lees over zelfdodingen bij boeren, die geen gat meer zien

in hun situatie [3], zal ik verder niet op de Boerenproblematiek [kunnen] ingaan.

Wellicht komt dat later nog in een artikel, als ik mij er verder en beter in

verdiept hebt.

TOT DAN!

Nu over iets anders.

Vrijwel iedereen, en zeker mijn lezers, zijn er wel van op de hoogte, dat Neerlands premier Mark Rutte op 19 december anno Domini 2022 namens

de Nederlandse regering excuses heeft aangeboden voor het Nederlandse

Slavernijverleden [4]

Een indrukwekkend moment, een Historisch Moment ook, omdat nu

hoe dan ook, eindelijk, al was het rijkelijk laat, excuses werden

aangeboden voor het Nederlandse aandeel aan de transatlantische slavernij en slavenhandel, die misdaad tegen de Menselijkheid.

GOED ZO

Indrukwekkend ook, omdat Rutte daarover weleens anders heeft gedacht [5]

CAROLINE VAN DER PLAS

En dat brengt mij op Caroline van der Plas, voorvrouw en Tweede Kamerlid

voor de BoerBurgerBeweging [BBB} [6]

En opnieuw:

Door mij zeer gewaardeerde activisten/auteurs laten zich verre van vriendelijk

over haar uit [7], tot zelfs van het hebben van een ”fascistische inslag” [8]

Ik citeer Peter Storm:

”Voor wie bijvoorbeeld twijfelt aan de fascistische inslag van Caroline van der Plas en haar BBB, even dit citaat van haar: ‘Het gaat dus inderdaad niet om de natuur. Het gaat om goedkoop landbouwgrond opkopen voor huizen voor die miljoenen mensen die nog in NL gepropt moeten worden”

[9]

Een fraaie opmerking is dit niet, want het verwijst inderdaad naar migranten [nog los van het feit, dat het inderdaad onzin is, numeriek in ieder geval] [10], maar toch

ben ik van van der Plas’ ”fascistische inslag” nog

lang niet zeker, want daar is echt wel meer voor nodigdan je als Kamerlid vaak een foute en naar mijnmening onwelgevallige hoek te laten aanleunen [11], hoewelze daar zelf niet altijd blij mee lijkt [12]Want om door mij althans van fascisme te worden beschuldigd is o.a. nodig:

Superioriteitswaan, een systematische hetze tegen een gecreeerde zondebok, een obsessie met het echte/

vermeende ”glorieuze Verleden”, voorstander van extreem repressieve Staatsmethoden, draconisch politiebeleid, keihard rechtssysteem, racistisch

taalgebruik, systematische uitsluiting van groepen in de samenleving,

oproepen tot een hetze tegen gecreeerde zondebokken

Daarvan heb ik bij van der Plas te weinig gemerkt om haar een ”fascistische inslag” toe te dichten.

En tenminste ik heb nog niet eerder gehoord van iemand met een

”fascistische inslag”, die bezwaren uit tegen racistisch gedrag, zoals

Caroline van der Plas WEL gedaan heeft [13]

Goed, maar ik ben nooit te oud om te leren en de Tijd zal het leren en merk

ik dat, dan zal ik niet aarzelen, haar hier op deze website van katoen te geven.

Maar neen, in tegenstelling tot wat een aantal links-progressieve schrijvers 

over haar zegt/schrijft, heb ik een ander oordeel.

En dat houdt hier een compliment in

Namelijk het feit, dat zij, na een aanvankelijke tegenstander te

zijn geweest van excuses voor het Nederlandse slavernijverleden, op

19 december 2022 namens de Nederlandse regering aangeboden

door minister-president Mark Rutte [14], trouwens ook ooit

een tegenstander van excuses [15], tijdens een debat erkende,

tot een ander oordeel te zijn gekomen.

Ik citeer van der Plas:

”:Eh, voorzitter en inwoners van Nederland.

Eh, zelf ben ik bezig met het uitzoeken eh waar mijn voorouders allemaal

vandaan komen en eh daar heb je allemaal hele mooie, hele mooie sites voor en eh, het is heel leuk om te zien, dat ik al

is heel leuk om te zien, dat ik al echt tot in 1700 kan kijken en dat ik eh, nou ja

kan zien waar ze woonden, wat ze deden en eh, [0.48] mevrouw Simons raakte mij een paar maanden geleden heel erg in een debat, ik had er nooit bij

stilgestaan, en ze zei, ja, eh, ik kan eigenlijk alleen maar tot mijn overgrootmoeder gaan en voor de rest, ja, weet ik het niet. 

[1.00]

En dat was voor mij wel een beetje een eye opener.

Want ik zal je eerlijk zeggen, ik was echt wel met, ook wel echt

wel met gestrekt been over excuses, is dat allemaal nodig en wat een onzin

allemaal, maar dat heeft mij wel eh, eigenlijk wel anders doen denken.

Eh, dus dat vind ik heel waardevol en ik vind ook, dat we moeten beseffen, dat wij dat dus wel allemaal kunnen he, dat uitzoeken van voorouders, het is

misschien maar een heel klein iets, maar ik kan me heel goed voorstellen,

dat het voor mensen, die dat niet kunnen, dat dat, ja, dat het gewoon heel

pijnlijk of erg (?) is, want die hebben geen keus, die kunnen het gewoon

niet. Punt. [1.36]

Wat me ook heel erg raakte eh, eh, wat mevrouw Simons ook heeft gezegd,

eh, dat is, eh, ik geloof dat haar oma dat ….verteld aan haar of gezegd eh,

Sylvana het is niet dat dat 150 jaar geleden is afgeschaft, het is het punt,

dat het 350 jaar heeft geduurd en ook daarvan dacht ik: ja…..

En dat zijn dingen waarover ik dus zelf eigenlijk nooit over na heb gedacht

en daarom vind ik het heel goed, dat wij dat debat voeren……..[16]

…..

……

” En volgens mij heeft niemand gezegd, dat alle Nederlanders moeten

buigen of knielen of persoonlijk excuses moeten aanbieden.

Volgens mij is er gevraagd om namens de regering excuses aan te bieden

voor wat wij in die tijd hebben gedaan, nou die mensen, die in die

tijd in de regering zitten, die kunnen dat niet meer, die liggen al even (?) 

onder de grond, maar onze regering kan dat wel, dus eh, ik ben ook helemaal

dus niet tegen excuses eh aanbieden voor het slavernijverleden. [17]

WELL DONE!

Want aan alles kun je zien en horen, dat het slavernijverleden en debatten

over racisme en inclusie ver van Caroline van der Plas af staan

Ze zei het zelf in het aangehaalde debat, dat ze niet eerder had stilgestaan

bij de impact van 350 jaar slavernijverleden [18] en het blijkt ook uit

haar debatbijdrage over Oekraiense asielzoekers, waarin ze refereerde

aan racistische uitingen van sommige Oekraiense leerlingen tegenover

” leerlingen met een donkere huidskleur’ [19], iets wat allang niet

meer zo wordt aangeduid.

Des te meer te waarderen is het, dat zij ruiterlijk kan toegeven, er eerst

”met gestrekt been” tegen de excuses te zijn ingegaan [20], maar daar

nu, geraakt door de opmerkingen van Sylvana Simons [voorvrouw Bij1] [21], vanaf gestapt te zijn en nu voor excuses is [22]

Dat is een stap, een belangrijke stap, die dus een complimentwaard is!
WEL moet zij naar mijn mening nog wel wat leren:Zo toonde zij zich een tegenstander van het kabinetsbesluit, eenBewustwordingsfonds van 200 miljoen op te richten [23], waaroverzij opmerkt:”

Eh, nog even over het Fonds

Ja, daar ziet eh BBB helemaal niks in.

We hebben zol ongelooflijk veel subsidiepotjes in Nederland, d’r zijn

miljoenen, tientallen, misschien wel honderden miljoenen beschikbaar

voor mensen, die iets willen met bewustwording en die kunnen gewoon

daarvoor een subsidie aanvragen en ik vind het in deze tijd

van koopkracht en mensen, die hun rekeningen niet kunnen betalen

vind ik het ook eigenlijk niet kunnen, dat we dan 200 miljoen extra gaan

uittrekken voor zo’n fonds.[4.24] [24]

Uit deze anti Fonds stellingname blijkt wel, hoever nog de impact van

het slavernijverleden, kolonialisme en de doorwerking in racisme

en achterstelling afstaat van Caroline van der Plas.

Hoe weinig zij zich kennelijk nog realiseert wat de impact is van

het beschouwd te zijn als Ding, als Werktuig, gedehumaniseerd te

zijn en honderden jaren voor niets gewerkt te hebben, ten

behoeve van de onderdrukker [25]

En of je nu voor zo’n Fonds bent of voor Herstelbetalingen [26]

,waarvan ik persoonlijk een voorstander ben, de impact grijpt diep in, voelt diep en heeft nog in het heden bittere sporen achtergelaten, niet alleen

vanwege de Misdaad der Slavernij op zich, maar zijn lelijke Vruchten

als kolonialisme, witte superioriteitswaan, racisme, achterstelling

Dat realiseert van der Plas zich nog veel te weinig

Maar toch complimenten vanwege haar veranderde stellingname

En de moed, haar eigen aanvankelijk Foute Standpunten te

erkennen

ASTRID ESSED

NOTEN

NOTEN 1 T/M 5

NOTEN 6 T/M 11

NOTEN 12 T/M 14

NOTEN 15 T/M 21

NOTEN 22 T/M 26

TEKST BIJDRAGE CAROLINE VAN DER PLAS OVER SLAVERNIJVERLEDEN

YOUTUBE.COM

VAN DER PLAS (BBB): ”SLAVERNIJ-EXCUSES ZIJN VOOR

DE BUHNE ALS GEZWEGEN WORDT OVER MODERNE SLAVERNIJ”

[Caroline van der Plas, BBB]

”Dank u wel.

Allereerst dank aan de collega Kamerleden voor de eh coulance dat is

heel fijn zeker voor kleine partijen, maar ik denk, dat het ook een heel goeie

uitstraling is naar buiten toe, dat we hier niet alleen maar aan het vechten zijn,

maar dat we mekaar ook dingen gunnen.

Eh, dat gezegd hebbende wil ik beginnen.

Met wat ik te zeggen heb.

[0.23]

Eh, voorzitter en inwoners van Nederland.

Eh, zelf ben ik bezig met het uitzoeken eh waar mijn voorouders allemaal

vandaan komen en eh daar heb je allemaal hele mooie, hele mooie sites voor en eh, het is heel leuk om te zien, dat ik al

is heel leuk om te zien, dat ik al echt tot in 1700 kan kijken en dat ik eh, nou ja

kan zien waar ze woonden, wat ze deden en eh, [0.48] mevrouw Simons raakte mij een paar maanden geleden heel erg in een debat, ik had er nooit bij

stilgestaan, en ze zei, ja, eh, ik kan eigenlijk alleen maar tot mijn overgrootmoeder gaan en voor de rest, ja, weet ik het niet. 

[1.00]

En dat was voor mij wel een beetje een eye opener.

Want ik zal je eerlijk zeggen, ik was echt wel met, ook wel echt

wel met gestrekt been over excuses, is dat allemaal nodig en wat een onzin

allemaal, maar dat heeft mij wel eh, eigenlijk wel anders doen denken.

Eh, dus dat vind ik heel waardevol en ik vind ook, dat we moeten beseffen, dat wij dat dus wel allemaal kunnen he, dat uitzoeken van voorouders, het is

misschien maar een heel klein iets, maar ik kan me heel goed voorstellen,

dat het voor mensen, die dat niet kunnen, dat dat, ja, dat het gewoon heel

pijnlijk of erg (?) is, want die hebben geen keus, die kunnen het gewoon

niet. Punt. [1.36]

Wat me ook heel erg raakte eh, eh, wat mevrouw Simons ook heeft gezegd,

eh, dat is, eh, ik geloof dat haar oma dat ….verteld aan haar of gezegd eh,

Sylvana het is niet dat dat 150 jaar geleden is afgeschaft, het is het punt,

dat het 350 jaar heeft geduurd en ook daarvan dacht ik: ja…..

En dat zijn dingen waarover ik dus zelf eigenlijk nooit over na heb gedacht

en daarom vind ik het heel goed, dat wij dat debat voeren, maar ook

met ruimte voor andere meningen he of andere standpunten.

Ik kan me namelijk ook gewoon heel erg goed voorstellen, dat er mensen in

Nederland zijn, die het, ja wel onzin vinden, die denken, ja maar waarom

moet ik nou excuses aanbieden.

[2.21] En volgens mij heeft niemand gezegd, dat alle Nederlanders moeten

buigen of knielen of persoonlijk excuses moeten aanbieden.

Volgens mij is er gevraagd om namens de regering excuses aan te bieden

voor wat wij in die tijd hebben gedaan, nou die mensen, die in die

tijd in de regering zitten, die kunnen dat niet meer, die liggen al even (?) 

onder de grond, maar onze regering kan dat wel, dus eh, ik ben ook helemaal

dus niet tegen excuses eh aanbieden voor het slavernijverleden. [2.52]

Eh…we zullen het gesprek over de geschiedenis zullen we wel moeten

blijven voeren en ook op zoek blijven gaan naar elkaars verhaal en eh ik vind, dat we een debat moeten eh voeren, niet gestoeld op alles wat uit Amerika

overwaait, maar wat er hier in de samenleving wordt gedacht en gevoeld en

waarover wordt gediscussieerd.

Eh…..wat er uit Amerika…wat er op de universiteit gebeurt waait hiernaartoe

over dat komt bij ons in het Amsterdamse studenten….of in de grachtengordel,,,,

eh….maar ja buiten de Ring A10 zijn mensen eh daar helemaal niet mee bezig

en die zijn niet bezig met termen als ”white virgility” (?) of ”kritische rassentheorie” of ”dekolonisatie” eh, dus ik wil graag (?) een oproep doen

om het Nederlandse of het debat over slavernij in Nederland voeren he…het

Nederlandse debat, niet het Amerikaanse debat.

[3.56] Eh, nog even over het Fonds:

Ja, daar ziet eh BBB helemaal niks in.

We hebben zol ongelooflijk veel subsidiepotjes in Nederland, d’r zijn

miljoenen, tientallen, misschien wel honderden miljoenen beschikbaar

voor mensen, die iets willen met bewustwording en die kunnen gewoon

daarvoor een subsidie aanvragen en ik vind het in deze tijd

van koopkracht en mensen, die hun rekeningen niet kunnen betalen

vind ik het ook eigenlijk niet kunnen, dat we dan 200 miljoen extra gaan

uittrekken voor zo’n fonds.[4.24]

[4.25]

Waar ik ook aandacht voor wil vragen is eh inderdaad, moderne slavernij,

de heer Bisschop heeft het (?) net heel goed aangegeven…

Kijk, als wij excuses aanbieden voor de slavernij eh, eh, wat ik dus persoonlijk

terechte excuses vind [4.39], namens de regering, niet elke Nederlander hoeft dat persoonlijk te doen, vind ik ook, dat we eh echt de nadruk nu moeten gaan

vestigen op de moderne slavernij.

We hebben hier allemaal smartphones eh, we willen niet weten wat voor dwangarbeid daar is, kinderarbeid daarvoor is.

[4.59] En ik vind, dat als we dat niet doen, die moderne slavernij

niet benoemen, hierna, dan vind ik eigenlijk, dat die excuses dan ook maar voor de Buhne zijn geweest, want het is heel goed wat de heer Bisschop zei, wat zulllen de volgende generaties eh ja van ons vinden, als wij dat zomaar

toelaten.

Eh, ja, voorzitter tot slot, ja ik heb niet zozeer een vraag aan de minister-president of de minister maar wel aan de minister van Onderwijs, want

ik zou de minister van Onderwijs eigenlijk graag willen vragen of hij kan kijken

nadat(?)  wij zeg maar in onze schoolboeken dus niet alleen zeg maar aandacht vestigen op het slavernijverleden, van toen, maar of in de schoolboeken ook

heel duidelijk gezegd kan worden, kinderen bewust kan maken, van hun consumentengedrag bijvoorbeeld en als ze een smartphone kopen

of kleding, dat zij dan ook eh, eh, ja, dat ze ook weten, dat er moderne

slavernij is en of dat in eh lesboeken terecht kan komen of dat de minister

bereid is met onderwijsorganisaties daarover te spreken, dat dat nadrukkelijk…..

EINDE YOUTUBE FILMPJE

Reacties uitgeschakeld voor Caroline van der Plas over het slavernijverleden/Een Well Done compliment!

Opgeslagen onder Divers

Mark Rutte, ooit tegenstander excuses slavernijverleden…….

De aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images) Beeld Getty Images

De aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images)Beeld Getty Images

Foto

MARK RUTTE, OOIT TEGENSTANDER EXCUSES SLAVERNIJVERLEDEN… 

LEZERS

Iedereen is ervan op de hoogte, dat Neerland’s premier, Mark Rutte, op

19 december 2022 namens de Nederlandse regering excuses heeft aangebden voor het Nederlandse slavernijverleden. [1]

In zijn redevoering viel echter een interessante zelfbekentenis op

Ik citeer ons premier

”Ik heb die verandering in denken ook persoonlijk doorgemaakt – daar wil ik open over zijn.Lange tijd dacht ik dat het niet goed mogelijk is op een betekenisvolle manier verantwoordelijkheid te nemen voor iets dat zo lang geleden is, en waar niemand van ons zelf bij is geweest.
Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis die achter ons ligt.
Maar ik had het mis.” [2]Altijd fijn, als iemand zijn ”fout” inzietDaarom hier een fragment van wat Rutte in 2016 in het programma”Zomergasten” zei over excuses van regeringswege over hetslavernijverleden
LEES DIRECT HIERONDEREn geheel onderaan de Noten
VEEL LEESPLEZIER
ASTRID ESSED

YOUTUBE.COM

ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTEN MARK RUTTE

[2.32-3.12]

[2.32] [Rutte]”Spijt en excuses en sorry zijn voor mij hetzelfde en…..”

[2.35] [Interviewer Thomas Erdbrink]”

”Maar waarom is het voor Nederland dan zo moeilijk om bijvoorbeeld

over het slavernijverleden, om, om….een excuus te maken?”

[2.42]”[Rutte]: ”Het slavernijverleden, eh, daarvan is mijn punt altijd geweest,

dat is honderdvijftig jaar geleden, ik vind het, ik heb het altijd gratuit

gevonden om te zeggen over iets dat honderdvijftig jaar geleden is gebeurd,

in die context, in die totaal andere situatie om daarvoor excuses te maken,

eh, dus te zeggen, ja, die mensen toen hebben het fout gedaan eh…

dat vind ik van een …dat vind ik vanwege dat grote tijdsverschil en het feit,

dat je die context van 150 jaar geleden nooit zo kunt wegen, vind ik

onjuist” [3.12]

EINDE PASSAGE OVER HET SLAVERNIJVERLEDEN

NOTEN BIJ INLEIDING

1

TOESPRAAK MINISTER PRESIDENT MARK RUTTE OVER

HET SLAVERNIJVERLEDEN/EXCUSES!

ZIE GEHELE TEKST

https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2022/12/19/toespraak-minister-president-rutte-over-het-slavernijverleden

ALVORENS DE TEKST TE LEZEN, ZIE OOK DE TOESPRAAK

OP YOUTUBE
https://www.youtube.com/watch?v=j-pX6tN1t7Y

TEKST

Toespraak | 19-12-2022

Minister-president Mark Rutte biedt in deze toespraak excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu. De minister-president uitte zijn excuses in het Nationaal Archief in Den Haag in aanwezigheid van vertegenwoordigers van organisaties die zich sterk maken voor erkenning van de gevolgen van slavernij.

Dames en heren, goedemiddag.
En voor iedereen die meekijkt of luistert in een andere tijdzone:
Bun morgu,
Bon dia,
Good morning,

Hier in het Nationaal Archief spreekt de geschiedenis tot ons in miljoenen documenten.
En ook al horen we de ongeschreven stemmen uit het verleden niet, het verhaal dat uit al die archiefstukken naar voren komt, is niet alleen maar mooi.
Het is vaak ook lelijk, pijnlijk en zelfs ronduit beschamend.
Dat geldt zeker voor de rol van Nederland in het slavernijverleden.
Wij, levend in het hier en nu, kunnen slavernij alleen in de allerduidelijkste bewoordingen erkennen en veroordelen als misdaad tegen de menselijkheid.
Als een misdadig systeem, dat wereldwijd onnoemelijk veel mensen onnoemelijk veel en groot leed heeft gebracht, en dat doorwerkt in de levens van mensen hier en nu.
En wij in Nederland moeten ons aandeel in dat verleden onder ogen zien.
Daarom is het goed dat we elkaar vandaag in het Nationaal Archief ontmoeten.
Hier ligt ons nationale geheugen opgeslagen.
Dus dit is de plek voor nationaal gewetensonderzoek.

Hier kun je niet om de historische feiten heen.
Tot 1814 werden ruim 600.000 tot slaaf gemaakte Afrikaanse vrouwen, mannen en kinderen onder erbarmelijke omstandigheden naar het Amerikaanse continent verscheept door Nederlandse slavenhandelaren.
De meesten naar Suriname, maar ook naar Curaçao, Sint Eustatius en andere plaatsen.
Zij werden weggerukt van hun families, ontmenselijkt, als vee vervoerd en behandeld.
Vaak onder het overheidsgezag van de West-Indische Compagnie.
In Azië werden tussen de 660.000 en ruim 1 miljoen mensen – we weten het niet eens precies – verhandeld binnen de gebieden die onder het gezag stonden van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.

De getallen zijn onvoorstelbaar.
Het menselijk leed dat er achter schuilgaat, is nog veel onvoorstelbaarder.
Talloos zijn de overgeleverde verhalen en getuigenissen die bewijzen hoe er in het slavernijsysteem geen maat stond op wreedheid en willekeur.
En dus geen maat op onrecht en pure angst.
We hoeven alleen maar Anton de Koms Wij slaven van Suriname open te slaan om te lezen over de meest gruwelijke behandelingen en straffen.
We lezen over geseling en marteling tot de dood erop volgde, over mensen van wie ledematen werden afgehakt, over brandmerken in het gezicht.
Het lot van de ene persoon nog verschrikkelijker dan van de andere, op elke pagina onrecht en nog meer onrecht.
En zoals Anton de Kom het beschreef voor Suriname, zo gebeurde het ook elders, onder hetzelfde Nederlandse overheidsgezag.
We lezen het, we weten het, en toch is het afschuwelijke lot van tot slaaf gemaakte mensen nauwelijks te bevatten.

Of neem, inderdaad, de feiten zoals die uit de archieven spreken.
Bijvoorbeeld uit de enorme administratie die is opgezet rond de afschaffing van de slavernij in 1863 en die hier ingezien kan worden.
Pagina na pagina staan daarop per plantage en per slaveneigenaar de namen vermeld van tot slaaf gemaakten plus nog enkele andere persoonlijke gegevens.
Zakelijk, systematisch, in een droge opsomming, die juist daardoor zo confronterend is, omdat het de absurditeit onderstreept van een systeem waarin de ene mens de andere mens tot handelswaar maakte.
Een systeem zo onmenselijk en onrechtvaardig, dat in 1863 niet de tot slaaf gemaakten financieel werden gecompenseerd door de staat, maar de slaveneigenaren.
En nog kon het hardvochtiger, nog oneerlijker, want iedereen die in Suriname in 1863
in naam vrij werd, moest gedwongen nog tien jaar lang onder staatstoezicht blijven werken.
De facto betekende dat voor velen nog tien jaar langer een leven in onvrijheid, een leven onder dwang.
Tot 1873.
Komend jaar is dat 150 jaar geleden.

Die geschiedenis houdt ons bezig.
Een complexe geschiedenis, waarin op verschillende plaatsen verschillende jaartallen en gebeurtenissen betekenis hebben.
Niet alleen 1863 en 1873.
Maar bijvoorbeeld ook 1860, de wettelijke afschaffing van de slavernij in toenmalig Nederlands Indië.
1814, het jaar dat ook Nederland de trans-Atlantische slavenhandel afschafte.
1848, toen op Sint Maarten de slavernij de facto voorbij was.
Of bijvoorbeeld 1795, toen onder leiding van Tula op Curaçao een opstand plaatsvond die nog jaarlijks wordt herdacht.
Eindeloos veel momenten, eindeloos veel verhalen, eindeloos veel geschiedenis.

Die geschiedenis krijgt de laatste jaren meer aandacht – in tentoonstellingen, in publicaties en in het maatschappelijk debat.
Er vindt maatschappelijke bewustwording plaats.
En daardoor ook een verandering in het denken.
Dat is goed en terecht en nodig, want te lang is het stil gebleven.

Ik heb die verandering in denken ook persoonlijk doorgemaakt – daar wil ik open over zijn.
Lange tijd dacht ik dat het niet goed mogelijk is op een betekenisvolle manier verantwoordelijkheid te nemen voor iets dat zo lang geleden is, en waar niemand van ons zelf bij is geweest.
Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis die achter ons ligt.
Maar ik had het mis.
Want eeuwen van onderdrukking en uitbuiting werken door in het hier en nu.
In racistische stereotypen.
In discriminerende patronen van uitsluiting.
In sociale ongelijkheid.
En om dat te doorbreken, moeten we ook het verleden open en eerlijk onder ogen zien.
Een verleden dat we delen met andere landen, waardoor onze samenlevingen voor altijd op een speciale manier met elkaar zijn verbonden.
Het klopt dat niemand die nu leeft persoonlijk schuld draagt voor de slavernij.
Maar het klopt ook dat de Nederlandse Staat in al zijn historische verschijningsvormen verantwoordelijkheid draagt voor het grote leed dat tot slaafgemaakten en hun nazaten is aangedaan.
En dus kunnen we niet voorbij gaan aan de doorwerking van het verleden in onze tijd.

Het rapport Ketenen van het verleden van de Dialooggroep Slavernijverleden speelt een belangrijke rol in het bewustwordingsproces dat velen van ons doormaken.
Dat rapport verscheen op 1 juli vorig jaar en bevatte een aantal niet mis te verstane conclusies en aanbevelingen.
De drie kernwoorden zijn: erkenning, excuses, herstel.
Vandaag sturen we de officiële kabinetsreactie naar de Tweede Kamer.
Daarin omarmen we de analyse en conclusies van de Dialooggroep.
In de tussenliggende anderhalf jaar heeft het kabinet op verschillende manieren, op verschillende plekken en met verschillende mensen en groepen over het slavernijverleden gesproken.
Ik ben zelf in september jongstleden in Suriname geweest, waar ik heb geleerd hoe diep de geschiedenis nog altijd ingrijpt in het dagelijks leven van mensen, ook spiritueel.
Ik heb ook geleerd hoe ervaringen, herinneringen en gevoelens per groep en per persoon kunnen verschillen.
Het maakt uit of je voorouders uit Afrika werden geroofd of behoorden tot de oorspronkelijke bewoners.
Het maakt uit in welk land of regio hun leven zich afspeelde.
En het maakt ook uit in welke periode zij leefden.

Die historische, geografische en culturele verschillen tussen bevolkingsgroepen en mensen doen ertoe, ook in het hier en nu.
En dat maakt het doen van algemene uitspraken over het slavernijverleden ook zo kwetsbaar.
Want hoe doe je recht aan al die verschillen?
Wat is daarvoor het beste moment?
Hoe doe je recht aan alle spirituele symbolen en rituelen, die in sommige culturen zo enorm belangrijk zijn?
En hoe omvat je met woorden zoveel onrecht, zoveel pijn, zoveel gruwelijkheden?
Elke poging daartoe zal altijd onvolkomen zijn en nieuwe vragen en discussies oproepen.
Met alle emoties die daarbij horen.
Met alle beladenheid.
We weten dat er niet één goed moment is voor iedereen, niet de juiste woorden voor iedereen, niet één juiste plaats voor iedereen.
En ik erken dat de aanloop naar deze dag beter had gekund.
Maar laat dat geen reden zijn dan maar niets te doen.
We moeten met elkaar stappen vooruit zetten.
We moeten met elkaar verder komen.
Dus laat ons dat gesprek over het slavernijverleden alsjeblieft voeren, ook als dat een moeilijk gesprek is.

En dat gesprek begint met erkenning.
Erkenning van het afschuwelijke leed dat generaties tot slaaf gemaakten is aangedaan.
Erkenning van en eerherstel voor al die mensen die in verzet kwamen, zoals de dappere Marrons van Suriname.
Ik noem vandaag met eerbied de namen van Tula op Curaçao, Jolicoeur, Boni en Baron in Suriname, One-Tété-Lohkay op Sint Maarten en we gedenken al die naamloos gebleven vrouwen en mannen die door de eeuwen heen heldhaftig de vrijheid zochten en daar vaak op de meest gruwelijke manier voor werden gestraft.
En natuurlijk erkenning van historische verantwoordelijkheid, met de woorden die daarbij horen.
Deze woorden.

Eeuwenlang hebben de Nederlandse staat en zijn vertegenwoordigers slavernij mogelijk gemaakt, gestimuleerd, in stand gehouden en ervan geprofiteerd.
Eeuwenlang zijn in naam van de Nederlandse staat mensen tot handelswaar gemaakt, uitgebuit en mishandeld.
Eeuwenlang is onder Nederlands staatsgezag de menselijke waardigheid met voeten getreden op de meest afschuwelijke manier.
En te weinig hebben opeenvolgende Nederlandse regeringen na 1863 gezien en erkend dat het slavernijverleden een negatieve doorwerking had en heeft.

Daarvoor bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan.
Today I apologize.
Awe mi ta pidi diskulpa.
Tide mi wani taki pardon.

Vandaag bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu.
We doen dit niet om schoon schip te maken.
Niet om het verleden af te sluiten en achter ons te laten.
We doen dit en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden.
We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst.
Dus zetten we vandaag een komma, geen punt.
Het gesprek over het slavernijverleden moet zo breed mogelijk worden gevoerd, niet alleen in Nederland, maar juist ook op de plekken waar het gebeurde, met iedereen die betrokken is of zich betrokken voelt.
Daarom klinken de excuses die ik net uitsprak vandaag door op zeven andere plekken in de wereld, daar waar de pijn en de gevolgen van het slavernijverleden tot de dag van vandaag het meest worden gevoeld en het meest zichtbaar zijn.
Ze klinken door in de woorden die worden uitgesproken door zeven vertegenwoordigers van de Nederlandse regering.
In Suriname.
Op Curaçao.
Op Sint Maarten.
Op Aruba.
Op Bonaire.
Op Saba.
En op Sint Eustatius.

“We doen dit, en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden. We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst. Dus zetten we vandaag een komma, geen punt.”

De regering wil in overleg met alle groepen en mensen uit alle landen waarmee wij dit verleden delen, intensiever werken aan meer kennis over het slavernijverleden en dus aan meer bewustwording, erkenning en begrip.
Dat proces vraagt tijd en we kunnen het werk alleen in gezamenlijkheid doen.
Op weg naar die belangrijke symbolische datum 1 juli 2023.
Daarna, in het hele herdenkingsjaar.
En in de jaren die daar op volgen.
De kabinetsreactie op het rapport van de Dialooggroep Slavernijverleden gaat hier uitvoerig op in.
Het belangrijkste is nu dat we alle stappen die we gaan zetten ook echt gezamenlijk zetten.
In overleg, luisterend en met als enige intentie: recht doen aan het verleden, heling in het heden.
Een komma, geen punt.

Met Suriname, met de Caribische delen van het Koninkrijk en met alle nazaten in Nederland werken we aan zichtbaarheid van erfgoed, aan bewustwording via onderwijs en aan wetenschappelijk historisch onderzoek.
Tijdens het herdenkingsjaar zullen alle facetten van het slavernijverleden en de doorwerking in onze tijd in het volle licht staan.
De Koning voelt zich persoonlijk zeer betrokken bij het onderwerp en zal op 1 juli aanwezig zijn bij de herdenking en viering in Amsterdam.
En we kijken verder, over 2023 heen.
Een onafhankelijk en breed samengesteld Herdenkingscomité buigt zich over de beste manier om ook in de toekomst waardig en zo veel mogelijk gezamenlijk te herdenken.
En er komt een fonds voor maatschappelijke initiatieven in het hele Koninkrijk en Suriname, waarmee de doorwerking van het slavernijverleden de zichtbaarheid, aandacht en aanpak krijgt die nodig is.
Het helingsproces moet nu beginnen en het programma daarvoor, schrijven we samen.

Dames en heren,
Het boek van onze gedeelde geschiedenis kent veel pagina’s die ons – levend in de 21e eeuw – met verbijstering en afschuw vervullen.
En met diepe schaamte.
Die pagina’s wissen we met excuses niet uit en dat is ook niet de bedoeling.
We kunnen het verleden niet veranderen, alleen onder ogen zien.
Wat de regering vurig hoopt, wat ik ook persoonlijk vurig hoop, is dat dit moment, dat deze dag ons helpt Koninkrijksbreed en samen met Suriname en andere landen, de open pagina’s die vóór ons liggen in te vullen met dialoog, erkenning en heling.
Dank u wel.

EINDE TOESPRAAK

Persbericht en Kabinetsreactie

Zie ook

Verantwoordelijk

[2]

‘Ik heb die verandering in denken ook persoonlijk doorgemaakt – daar wil ik open over zijn.

Lange tijd dacht ik dat het niet goed mogelijk is op een betekenisvolle manier verantwoordelijkheid te nemen voor iets dat zo lang geleden is, en waar niemand van ons zelf bij is geweest.
Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis die achter ons ligt.
Maar ik had het mis.’

TOESPRAAK MINISTER PRESIDENT MARK RUTTE OVER

HET SLAVERNIJVERLEDEN

https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2022/12/19/toespraak-minister-president-rutte-over-het-slavernijverleden

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 1

Reacties uitgeschakeld voor Mark Rutte, ooit tegenstander excuses slavernijverleden…….

Opgeslagen onder Divers

Toespraak minister president Mark Rutte over het slavernijverleden/Excuses!

De aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images) Beeld Getty ImagesDe aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images)Beeld Getty ImagesFoto

https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2022/12/19/toespraak-minister-president-rutte-over-het-slavernijverleden

TOESPRAAK MINISTER PRESIDENT MARK RUTTE OVER HET

SLAVERNIJVERLEDEN/EXCUSES!

https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2022/12/19/toespraak-minister-president-rutte-over-het-slavernijverleden

ALVORENS DE TEKST TE LEZEN, ZIE OOK DE TOESPRAAK

OP YOUTUBE

TEKST

Toespraak | 19-12-2022

Minister-president Mark Rutte biedt in deze toespraak excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu. De minister-president uitte zijn excuses in het Nationaal Archief in Den Haag in aanwezigheid van vertegenwoordigers van organisaties die zich sterk maken voor erkenning van de gevolgen van slavernij.

Dames en heren, goedemiddag.
En voor iedereen die meekijkt of luistert in een andere tijdzone:
Bun morgu,
Bon dia,
Good morning,

Hier in het Nationaal Archief spreekt de geschiedenis tot ons in miljoenen documenten.
En ook al horen we de ongeschreven stemmen uit het verleden niet, het verhaal dat uit al die archiefstukken naar voren komt, is niet alleen maar mooi.
Het is vaak ook lelijk, pijnlijk en zelfs ronduit beschamend.
Dat geldt zeker voor de rol van Nederland in het slavernijverleden.
Wij, levend in het hier en nu, kunnen slavernij alleen in de allerduidelijkste bewoordingen erkennen en veroordelen als misdaad tegen de menselijkheid.
Als een misdadig systeem, dat wereldwijd onnoemelijk veel mensen onnoemelijk veel en groot leed heeft gebracht, en dat doorwerkt in de levens van mensen hier en nu.
En wij in Nederland moeten ons aandeel in dat verleden onder ogen zien.
Daarom is het goed dat we elkaar vandaag in het Nationaal Archief ontmoeten.
Hier ligt ons nationale geheugen opgeslagen.
Dus dit is de plek voor nationaal gewetensonderzoek.

Hier kun je niet om de historische feiten heen.
Tot 1814 werden ruim 600.000 tot slaaf gemaakte Afrikaanse vrouwen, mannen en kinderen onder erbarmelijke omstandigheden naar het Amerikaanse continent verscheept door Nederlandse slavenhandelaren.
De meesten naar Suriname, maar ook naar Curaçao, Sint Eustatius en andere plaatsen.
Zij werden weggerukt van hun families, ontmenselijkt, als vee vervoerd en behandeld.
Vaak onder het overheidsgezag van de West-Indische Compagnie.
In Azië werden tussen de 660.000 en ruim 1 miljoen mensen – we weten het niet eens precies – verhandeld binnen de gebieden die onder het gezag stonden van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.

De getallen zijn onvoorstelbaar.
Het menselijk leed dat er achter schuilgaat, is nog veel onvoorstelbaarder.
Talloos zijn de overgeleverde verhalen en getuigenissen die bewijzen hoe er in het slavernijsysteem geen maat stond op wreedheid en willekeur.
En dus geen maat op onrecht en pure angst.
We hoeven alleen maar Anton de Koms Wij slaven van Suriname open te slaan om te lezen over de meest gruwelijke behandelingen en straffen.
We lezen over geseling en marteling tot de dood erop volgde, over mensen van wie ledematen werden afgehakt, over brandmerken in het gezicht.
Het lot van de ene persoon nog verschrikkelijker dan van de andere, op elke pagina onrecht en nog meer onrecht.
En zoals Anton de Kom het beschreef voor Suriname, zo gebeurde het ook elders, onder hetzelfde Nederlandse overheidsgezag.
We lezen het, we weten het, en toch is het afschuwelijke lot van tot slaaf gemaakte mensen nauwelijks te bevatten.

Of neem, inderdaad, de feiten zoals die uit de archieven spreken.
Bijvoorbeeld uit de enorme administratie die is opgezet rond de afschaffing van de slavernij in 1863 en die hier ingezien kan worden.
Pagina na pagina staan daarop per plantage en per slaveneigenaar de namen vermeld van tot slaaf gemaakten plus nog enkele andere persoonlijke gegevens.
Zakelijk, systematisch, in een droge opsomming, die juist daardoor zo confronterend is, omdat het de absurditeit onderstreept van een systeem waarin de ene mens de andere mens tot handelswaar maakte.
Een systeem zo onmenselijk en onrechtvaardig, dat in 1863 niet de tot slaaf gemaakten financieel werden gecompenseerd door de staat, maar de slaveneigenaren.
En nog kon het hardvochtiger, nog oneerlijker, want iedereen die in Suriname in 1863
in naam vrij werd, moest gedwongen nog tien jaar lang onder staatstoezicht blijven werken.
De facto betekende dat voor velen nog tien jaar langer een leven in onvrijheid, een leven onder dwang.
Tot 1873.
Komend jaar is dat 150 jaar geleden.

Die geschiedenis houdt ons bezig.
Een complexe geschiedenis, waarin op verschillende plaatsen verschillende jaartallen en gebeurtenissen betekenis hebben.
Niet alleen 1863 en 1873.
Maar bijvoorbeeld ook 1860, de wettelijke afschaffing van de slavernij in toenmalig Nederlands Indië.
1814, het jaar dat ook Nederland de trans-Atlantische slavenhandel afschafte.
1848, toen op Sint Maarten de slavernij de facto voorbij was.
Of bijvoorbeeld 1795, toen onder leiding van Tula op Curaçao een opstand plaatsvond die nog jaarlijks wordt herdacht.
Eindeloos veel momenten, eindeloos veel verhalen, eindeloos veel geschiedenis.

Die geschiedenis krijgt de laatste jaren meer aandacht – in tentoonstellingen, in publicaties en in het maatschappelijk debat.
Er vindt maatschappelijke bewustwording plaats.
En daardoor ook een verandering in het denken.
Dat is goed en terecht en nodig, want te lang is het stil gebleven.

Ik heb die verandering in denken ook persoonlijk doorgemaakt – daar wil ik open over zijn.
Lange tijd dacht ik dat het niet goed mogelijk is op een betekenisvolle manier verantwoordelijkheid te nemen voor iets dat zo lang geleden is, en waar niemand van ons zelf bij is geweest.
Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis die achter ons ligt.
Maar ik had het mis.
Want eeuwen van onderdrukking en uitbuiting werken door in het hier en nu.
In racistische stereotypen.
In discriminerende patronen van uitsluiting.
In sociale ongelijkheid.
En om dat te doorbreken, moeten we ook het verleden open en eerlijk onder ogen zien.
Een verleden dat we delen met andere landen, waardoor onze samenlevingen voor altijd op een speciale manier met elkaar zijn verbonden.
Het klopt dat niemand die nu leeft persoonlijk schuld draagt voor de slavernij.
Maar het klopt ook dat de Nederlandse Staat in al zijn historische verschijningsvormen verantwoordelijkheid draagt voor het grote leed dat tot slaafgemaakten en hun nazaten is aangedaan.
En dus kunnen we niet voorbij gaan aan de doorwerking van het verleden in onze tijd.

Het rapport Ketenen van het verleden van de Dialooggroep Slavernijverleden speelt een belangrijke rol in het bewustwordingsproces dat velen van ons doormaken.
Dat rapport verscheen op 1 juli vorig jaar en bevatte een aantal niet mis te verstane conclusies en aanbevelingen.
De drie kernwoorden zijn: erkenning, excuses, herstel.
Vandaag sturen we de officiële kabinetsreactie naar de Tweede Kamer.
Daarin omarmen we de analyse en conclusies van de Dialooggroep.
In de tussenliggende anderhalf jaar heeft het kabinet op verschillende manieren, op verschillende plekken en met verschillende mensen en groepen over het slavernijverleden gesproken.
Ik ben zelf in september jongstleden in Suriname geweest, waar ik heb geleerd hoe diep de geschiedenis nog altijd ingrijpt in het dagelijks leven van mensen, ook spiritueel.
Ik heb ook geleerd hoe ervaringen, herinneringen en gevoelens per groep en per persoon kunnen verschillen.
Het maakt uit of je voorouders uit Afrika werden geroofd of behoorden tot de oorspronkelijke bewoners.
Het maakt uit in welk land of regio hun leven zich afspeelde.
En het maakt ook uit in welke periode zij leefden.

Die historische, geografische en culturele verschillen tussen bevolkingsgroepen en mensen doen ertoe, ook in het hier en nu.
En dat maakt het doen van algemene uitspraken over het slavernijverleden ook zo kwetsbaar.
Want hoe doe je recht aan al die verschillen?
Wat is daarvoor het beste moment?
Hoe doe je recht aan alle spirituele symbolen en rituelen, die in sommige culturen zo enorm belangrijk zijn?
En hoe omvat je met woorden zoveel onrecht, zoveel pijn, zoveel gruwelijkheden?
Elke poging daartoe zal altijd onvolkomen zijn en nieuwe vragen en discussies oproepen.
Met alle emoties die daarbij horen.
Met alle beladenheid.
We weten dat er niet één goed moment is voor iedereen, niet de juiste woorden voor iedereen, niet één juiste plaats voor iedereen.
En ik erken dat de aanloop naar deze dag beter had gekund.
Maar laat dat geen reden zijn dan maar niets te doen.
We moeten met elkaar stappen vooruit zetten.
We moeten met elkaar verder komen.
Dus laat ons dat gesprek over het slavernijverleden alsjeblieft voeren, ook als dat een moeilijk gesprek is.

En dat gesprek begint met erkenning.
Erkenning van het afschuwelijke leed dat generaties tot slaaf gemaakten is aangedaan.
Erkenning van en eerherstel voor al die mensen die in verzet kwamen, zoals de dappere Marrons van Suriname.
Ik noem vandaag met eerbied de namen van Tula op Curaçao, Jolicoeur, Boni en Baron in Suriname, One-Tété-Lohkay op Sint Maarten en we gedenken al die naamloos gebleven vrouwen en mannen die door de eeuwen heen heldhaftig de vrijheid zochten en daar vaak op de meest gruwelijke manier voor werden gestraft.
En natuurlijk erkenning van historische verantwoordelijkheid, met de woorden die daarbij horen.
Deze woorden.

Eeuwenlang hebben de Nederlandse staat en zijn vertegenwoordigers slavernij mogelijk gemaakt, gestimuleerd, in stand gehouden en ervan geprofiteerd.
Eeuwenlang zijn in naam van de Nederlandse staat mensen tot handelswaar gemaakt, uitgebuit en mishandeld.
Eeuwenlang is onder Nederlands staatsgezag de menselijke waardigheid met voeten getreden op de meest afschuwelijke manier.
En te weinig hebben opeenvolgende Nederlandse regeringen na 1863 gezien en erkend dat het slavernijverleden een negatieve doorwerking had en heeft.

Daarvoor bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan.
Today I apologize.
Awe mi ta pidi diskulpa.
Tide mi wani taki pardon.

Vandaag bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu.
We doen dit niet om schoon schip te maken.
Niet om het verleden af te sluiten en achter ons te laten.
We doen dit en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden.
We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst.
Dus zetten we vandaag een komma, geen punt.
Het gesprek over het slavernijverleden moet zo breed mogelijk worden gevoerd, niet alleen in Nederland, maar juist ook op de plekken waar het gebeurde, met iedereen die betrokken is of zich betrokken voelt.
Daarom klinken de excuses die ik net uitsprak vandaag door op zeven andere plekken in de wereld, daar waar de pijn en de gevolgen van het slavernijverleden tot de dag van vandaag het meest worden gevoeld en het meest zichtbaar zijn.
Ze klinken door in de woorden die worden uitgesproken door zeven vertegenwoordigers van de Nederlandse regering.
In Suriname.
Op Curaçao.
Op Sint Maarten.
Op Aruba.
Op Bonaire.
Op Saba.
En op Sint Eustatius.

“We doen dit, en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden. We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst. Dus zetten we vandaag een komma, geen punt.”

De regering wil in overleg met alle groepen en mensen uit alle landen waarmee wij dit verleden delen, intensiever werken aan meer kennis over het slavernijverleden en dus aan meer bewustwording, erkenning en begrip.
Dat proces vraagt tijd en we kunnen het werk alleen in gezamenlijkheid doen.
Op weg naar die belangrijke symbolische datum 1 juli 2023.
Daarna, in het hele herdenkingsjaar.
En in de jaren die daar op volgen.
De kabinetsreactie op het rapport van de Dialooggroep Slavernijverleden gaat hier uitvoerig op in.
Het belangrijkste is nu dat we alle stappen die we gaan zetten ook echt gezamenlijk zetten.
In overleg, luisterend en met als enige intentie: recht doen aan het verleden, heling in het heden.
Een komma, geen punt.

Met Suriname, met de Caribische delen van het Koninkrijk en met alle nazaten in Nederland werken we aan zichtbaarheid van erfgoed, aan bewustwording via onderwijs en aan wetenschappelijk historisch onderzoek.
Tijdens het herdenkingsjaar zullen alle facetten van het slavernijverleden en de doorwerking in onze tijd in het volle licht staan.
De Koning voelt zich persoonlijk zeer betrokken bij het onderwerp en zal op 1 juli aanwezig zijn bij de herdenking en viering in Amsterdam.
En we kijken verder, over 2023 heen.
Een onafhankelijk en breed samengesteld Herdenkingscomité buigt zich over de beste manier om ook in de toekomst waardig en zo veel mogelijk gezamenlijk te herdenken.
En er komt een fonds voor maatschappelijke initiatieven in het hele Koninkrijk en Suriname, waarmee de doorwerking van het slavernijverleden de zichtbaarheid, aandacht en aanpak krijgt die nodig is.
Het helingsproces moet nu beginnen en het programma daarvoor, schrijven we samen.

Dames en heren,
Het boek van onze gedeelde geschiedenis kent veel pagina’s die ons – levend in de 21e eeuw – met verbijstering en afschuw vervullen.
En met diepe schaamte.
Die pagina’s wissen we met excuses niet uit en dat is ook niet de bedoeling.
We kunnen het verleden niet veranderen, alleen onder ogen zien.
Wat de regering vurig hoopt, wat ik ook persoonlijk vurig hoop, is dat dit moment, dat deze dag ons helpt Koninkrijksbreed en samen met Suriname en andere landen, de open pagina’s die vóór ons liggen in te vullen met dialoog, erkenning en heling.
Dank u wel.

EINDE TOESPRAAK

Persbericht en Kabinetsreactie

Zie ook

Verantwoordelijk

Reacties uitgeschakeld voor Toespraak minister president Mark Rutte over het slavernijverleden/Excuses!

Opgeslagen onder Divers

Het NINSEE had Sandew Hira niet moeten uitnodigen/Publicatie in Het Parool

Monument op Fort Zeelandia, op 8 december 2009 onthuld door president Ronald Venetiaan
MONUMENT VOOR DE SLACHTOFFERS [METHUN NAMEN] VAN DEDECEMBERMOORDEN IN SURINAME OP FORTZEELANDIA, WAAR ZE ZIJN GEEXECUTEERD
https://nl.wikipedia.org/wiki/Decembermoorden

SANDEW HIRA
https://iisr.nl/de-getuigenis-van-president-bouterse/

foto
Sandew Hira en president Desi Bouterse op een boomstronk in Brokobaka.

HELPER VAN DE DICTATOR:SANDEW HIRA, BROER VAN EEN VAN DE DECEMBERMOORDENSLAC HTOFFERS, ZIT ”GEZELLIG” MET DECEMBERMOORDEN HOOFDVERDACHTE D. BOUTERSE TE PRATEN OP EEN BOOMSTRONKIN BROKOBAKA [BUITENHUIS VAN D. BOUTERSE] IN HET KADERVAN HIRA’S ”GETUIGENIS” PROJECT, EEN POGING TOTSTRAFFELOOSHEID VAN DE DECEMBERMOORDEN
http://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/32543  

https://www.astridessed.nl/keti-koti-lezing-geannuleerd-wegens-onrust-om-spreker-ninsees-betrokkenheid-bij-straffeloosheidspleidooi-sandew-hira/ 
https://www.astridessed.nl/annulering-keti-koti-lezing-van-sandew-hira-terecht-sandew-hira-advocaat-van-de-straffeloosheid-der-decembermoorden/ 

https://www.astridessed.nl/het-ninsee-had-sandew-hira-niet-moeten-uitnodigen-publicatie-in-het-parool/  

HET NINSEE HAD SANDEW HIRA NIET MOETEN UITNODIGEN
WAT HIERAAN VOORAF GING:

Beste lezers,
De oplettende lezer herinnert zich misschien nog [al gaan de ontwikkelingen inhet nieuws erg snel], dat ik eind juni een artikel geschreven heb, waarin ikprotesteerde tegen een lezing door historicus en econoom Sandew Hirain het Scheepvaartmuseum, over het Surinaamse slavernijverleden, naar aanleiding van de jaarlijkseKeti Koti [Gebroken Ketenen] Herdenking, waarbij de afschaffing vande slavernij door het Koninkrijk der Nederlanden, op 1 juli 1863, in Surinameen de Nederlandse Antillen, wordt herdacht en gevierd.
Dankzij protesten van een aantal dappere ijveraars voor de mensenrechtenheeft NINSEE [Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden En Erfenis], dat Hira voor de lezing had uitgenodigd, zijnbijdrage aan die lezing geannuleerd.
REDEN VOOR DE PROTESTEN?Het feit, dat publicist Sandew Hira met zijn ”Getuigenis vanpresident Bouterse” een pleidooi heeft gehouden voorhet niet strafrechtelijk vervolgen van de verdachten vande Decembermoorden in 1982, waarbij 15 tegenstandersvan het militaire regime Bouterse [toen dictator] standrechtelijk zijn geexecuteerd.Naar mijn oordeel en dat van de andere protesterenden houdt Hira met zijn ”Getuigenis” project een pleidooi voor straffeloosheid van nota bene een van de ergste politiekemisdaden in Suriname’s geschiedenis sinds de afschaffingvan de slavernij.En daarom is het in mijn ogen moreel onacvceptabel,dat Hira een lezing houdt over de tijdens slavernij enslavenhandel door het Nederlandse ”Gezag” straffeloosgepleegde misdaden!
Ziehier mijn artikel:
https://www.astridessed.nl/keti-koti-lezing-geannuleerd-wegens-onrust-om-spreker-ninsees-betrokkenheid-bij-straffeloosheidspleidooi-sandew-hira/

MEDIA
Daarna was ik nog niet klaar met deze zaak en heb ik aan de media[een aantal Nederlandse en Surinaamse kranten] hierover een IngezondenStuk gestuurd
ZIE
https://www.astridessed.nl/annulering-keti-koti-lezing-van-sandew-hira-terecht-sandew-hira-advocaat-van-de-straffeloosheid-der-decembermoorden/

PUBLICATIE
Het is natuurlijk altijd afwachten, of je Ingezonden Stuk ook gepubliceerd wordt en daarom was ik aangenaam verrast, dat mijn stuk inderdaad is gepubliceerd in de Lezersbrief van Het Parool [de papieren krant] en ook online staat!
Ik wil u er graag deelgenoot van maken, vandaar hieronder mijn Ingezonden Stuk!
Zie direct hieronder het Stuk van uw Wreker van het Onrecht!

Astrid Essed

PUBLICATIE IN HET PAROOL

LINK

https://www.parool.nl/columns-opinie/het-ninsee-had-sandew-hira-niet-moeten-uitnodigen~b9a1731c5/

Lezersbrief

‘Het Ninsee had Sandew Hira niet moeten uitnodigen’

Paroollezer Astrid Essed betoogt in deze lezersbrief dat het Ninsee een terecht besluit heeft genomen door Sandew Hira niet te laten spreken voor de ­Jaarlijkse Keti Kotilezing. Het Parool20 juni 2019, 12:24

Sandew Hira BEELD ANP

Dankzij de acties van een aantal dappere verdedigers van de mensenrechten, waaronder publicist Theo Para, heeft het bestuur van het ­Ninsee (Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden En Erfenis) een ­terecht besluit genomen door ­schrijver en publicist Sandew Hira te annuleren als spreker voor de ­Jaarlijkse Keti Kotilezing in het Scheepvaartmuseum.advertentie

Feitelijk is het Ninsee al de fout ­ingegaan door Hira, pseudoniem voor historicus en econoom Dew Baboeram, als spreker uit te nodigen. Sinds 2015 heeft Hira zich met zijn project ‘Getuigenis van president Bouterse’ ingezet om het Decembermoordenproces zo veel mogelijk te frustreren. De huidige president Desi Bouterse staat daarin als voormalig dictator en leger­bevelhebber als hoofdverdachte ­terecht. Hira pleit voor de stopzetting van dit proces.

Dat is hoogst bizar omdat ­Hira’s broer, John Baboeram, een van de slachtoffers van de Decembermoorden was. Hira’s actie staat bovendien haaks op de beginselen van de rechtsstaat, waarbij mensen verantwoordelijk worden gehouden voor gepleegde misdrijven.

In feite waren Hira’s acties erop ­gericht de verantwoordelijken voor de Decembermoorden weg te laten komen met wat zij gedaan hadden. Straffeloosheid dus.

Tijdens de militaire ­dictatuur van Desi Bouterse werden in 1982 vijftien critici van het militaire regime gefolterd en standrechtelijk geëxecuteerd. Dat maakt de Decebermoorden een van de ergste politieke misdrijven sinds de afschaffing van de slavernij in 1863.

Toch wil Hira dat de verantwoordelijken voor deze misdaden niet worden bestraft. Daarom is het moreel ongepast dat deze pleitbezorger van straffeloosheid als ­spreker stilstaat bij alle onbestrafte misdaden die de tot slaaf gemaakten in die drie eeuwen van koloniale ­bestialiteit en terreur zijn aangedaan.

Astrid Essed, Amsterdam

Reacties uitgeschakeld voor Het NINSEE had Sandew Hira niet moeten uitnodigen/Publicatie in Het Parool

Opgeslagen onder Divers

Annulering Keti Koti Lezing van Sandew Hira terecht/Sandew Hira, advocaat van de straffeloosheid der Decembermoorden

Image result for Keti Koti viering/Images
KETI KOTI VIERING IN OOSTERPARK
Image result for 15 brandende kaarsen/Foto's
EEN BRANDENDE KAARS VOOR DE SLACHTOFFERS
VAN DE DECEMBERMOORDEN/OM NIET TE VERGETEN


Openbare afranseling van burgers door militairen

Foto: Panorama

Zonder vorm van proces werden mensen die van plundering of andere misdaden werden verdacht in het openbaar afgeranseld (Panorama).

WEERZINWEKKEND WAS OOK HET [KORT NA DE MILITAIRE COUP
IN 1980] IN HET OPENBAAR AFRANSELEN VAN MENSEN, DIE
VAN PLUNDERING WERDEN BESCHULDIGD
SCHOKKEND!
STANDRECHTELIJKE EXECUTIE SERGEANT MAJOOR HAWKER

Standrechtelijke executie Hawker in 1982

Het maandblad Obsession Magazine publiceerde in 2008 een foto waarop de zwaargewonde Hawker, liggend op een brancard, wordt verhoord door drie militairen. Hawker werd kort na het verhoor geëxecuteerd.

Legerleider Bouterse legt verklaring af over executie Hawker (1982)

EEN ANDERE MISDAAD VAN DE MILITAIRE KLIEK BOUTERSE:
STANDRECHTELIJKE EXECUTIE COUPPLEGER SERGEANT MAJOOR HAWKER
IN MAART 1982
ZIE OP BOVENSTAANDE FOTO VERKLARING LEGERLEIDER D. BOUTERSE
OVER EXECUTIE HAWKER


KRANTENBERICHT OVER DE DECEMBERMOORDEN
HET PAROOL, 10 DECEMBER 1982
NA DE DECEMBERMOORDEN:
HERDENKINMGSDIENSTEN, DEMIONSTRATIES IN
NEDERLAND
VROUWENPROTEST IN SURINAME

Surinamers rouwen in Amsterdam

Foto: Parool

Rouwdienst in de Moses en Aaronkerk in Amsterdam. (Het Parool, 13 december 1982)

http://kennisaanval.blogspot.com/2012/01/revolutie-in-suriname.html

Surinamers demonstreren in Den Haag

Foto: Parool
Demonstratie bij de Surinaamse ambassade in Den Haag. (Het parool, 13 december 1982):

Vrouwenprotest in Paramaribo

 


Deze foto van de tweede grote vrouwenmars in Paramaribo, vorige week donderdag, is nu pas naar buiten gekomen. De politie dreef de betogers op het onafhankelijkheidsplein uiteen. (Nieuws van de Dag, 22 december 1982)
DAPPERE VROUWEN, DIE  NA DE DECEMBERMOORDEN,
HET AANDURFDEN DE STRAAT OP TE GAAN OM TE PROTESTEREN!


Monument op Fort Zeelandia, op 8 december 2009 onthuld door president Ronald Venetiaan


MONUMENT VOOR DE SLACHTOFFERS [MET
HUN NAMEN] VAN DE
DECEMBERMOORDEN IN SURINAME OP FORT
ZEELANDIA, WAAR ZE ZIJN GEEXECUTEERD
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTING
IN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDEN
DOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDER
VERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSE


foto

Sandew Hira en president Desi Bouterse op een boomstronk in Brokobaka.
HELPER VAN DE DICTATOR:
SANDEW HIRA, BROER VAN EEN VAN DE DECEMBERMOORDEN
SLAC HTOFFERS, ZIT ”GEZELLIG” MET DECEMBERMOORDEN HOOFDVERDACHTE D. BOUTERSE TE PRATEN OP EEN BOOMSTRONK
IN BROKOBAKA [BUITENHUIS VAN D. BOUTERSE] IN HET KADER
VAN HIRA’S ”GETUIGENIS” PROJECT, EEN POGING TOT
STRAFFELOOSHEID VAN DE DECEMBERMOORDEN

 

 

ANNULERING KETI KOTI LEZING SANDEW HIRA TERECHT/SANDEW HIRA, ADVOCAAT VAN DE STRAFFELOOSHEID
DER DECEMBERMOORDEN
VOORAF
Beste lezers
VOOR WIE HET NIET WEET
Jaarlijks wordt in het Scheepvaartmuseum de zogenaamde Keti Koti
[gebroken ketenen] Lezing gehouden, waarbij wordt stilgestaan bij
het bloedige Nederlandse aandeel in de transatlantische slavenhandel en
slavernij en de dramatische gevolgen voor Suriname en [eveneens] de ”Nederlandse” Antillen, Aruba, Bonaire, Curacao, Saba, Sint Maarten en
Sint Eustatius.

Verder lezen

Reacties uitgeschakeld voor Annulering Keti Koti Lezing van Sandew Hira terecht/Sandew Hira, advocaat van de straffeloosheid der Decembermoorden

Opgeslagen onder Divers

Keti Koti lezing geannuleerd wegens onrust om spreker/NINSEE’s betrokkenheid bij straffeloosheidspleidooi Sandew Hira

Image result for Keti Koti viering/Images
KETI KOTI VIERING IN OOSTERPARK
Image result for 15 brandende kaarsen/Foto's
EEN BRANDENDE KAARS VOOR DE SLACHTOFFERS
VAN DE DECEMBERMOORDEN/OM NIET TE VERGETEN


Openbare afranseling van burgers door militairen

Foto: Panorama

Zonder vorm van proces werden mensen die van plundering of andere misdaden werden verdacht in het openbaar afgeranseld (Panorama).

WEERZINWEKKEND WAS OOK HET [KORT NA DE MILITAIRE COUP
IN 1980] IN HET OPENBAAR AFRANSELEN VAN MENSEN, DIE
VAN PLUNDERING WERDEN BESCHULDIGD
SCHOKKEND!
STANDRECHTELIJKE EXECUTIE SERGEANT MAJOOR HAWKER

Standrechtelijke executie Hawker in 1982

Het maandblad Obsession Magazine publiceerde in 2008 een foto waarop de zwaargewonde Hawker, liggend op een brancard, wordt verhoord door drie militairen. Hawker werd kort na het verhoor geëxecuteerd.

Legerleider Bouterse legt verklaring af over executie Hawker (1982)

EEN ANDERE MISDAAD VAN DE MILITAIRE KLIEK BOUTERSE:
STANDRECHTELIJKE EXECUTIE COUPPLEGER SERGEANT MAJOOR HAWKER
IN MAART 1982
ZIE OP BOVENSTAANDE FOTO VERKLARING LEGERLEIDER D. BOUTERSE
OVER EXECUTIE HAWKER


KRANTENBERICHT OVER DE DECEMBERMOORDEN
HET PAROOL, 10 DECEMBER 1982
NA DE DECEMBERMOORDEN:
HERDENKINMGSDIENSTEN, DEMIONSTRATIES IN
NEDERLAND
VROUWENPROTEST IN SURINAME

Surinamers rouwen in Amsterdam

Foto: Parool

Rouwdienst in de Moses en Aaronkerk in Amsterdam. (Het Parool, 13 december 1982)

http://kennisaanval.blogspot.com/2012/01/revolutie-in-suriname.html

Surinamers demonstreren in Den Haag

Foto: Parool
Demonstratie bij de Surinaamse ambassade in Den Haag. (Het parool, 13 december 1982):

Vrouwenprotest in Paramaribo

 


Deze foto van de tweede grote vrouwenmars in Paramaribo, vorige week donderdag, is nu pas naar buiten gekomen. De politie dreef de betogers op het onafhankelijkheidsplein uiteen. (Nieuws van de Dag, 22 december 1982)
DAPPERE VROUWEN, DIE  NA DE DECEMBERMOORDEN,
HET AANDURFDEN DE STRAAT OP TE GAAN OM TE PROTESTEREN!


Monument op Fort Zeelandia, op 8 december 2009 onthuld door president Ronald Venetiaan


MONUMENT VOOR DE SLACHTOFFERS [MET
HUN NAMEN] VAN DE
DECEMBERMOORDEN IN SURINAME OP FORT
ZEELANDIA, WAAR ZE ZIJN GEEXECUTEERD
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTING
IN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDEN
DOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDER
VERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSE


foto

Sandew Hira en president Desi Bouterse op een boomstronk in Brokobaka.
HELPER VAN DE DICTATOR:
SANDEW HIRA, BROER VAN EEN VAN DE DECEMBERMOORDEN
SLAC HTOFFERS, ZIT ”GEZELLIG” MET DECEMBERMOORDEN HOOFDVERDACHTE D. BOUTERSE TE PRATEN OP EEN BOOMSTRONK
IN BROKOBAKA [BUITENHUIS VAN D. BOUTERSE] IN HET KADER
VAN HIRA’S ”GETUIGENIS” PROJECT, EEN POGING TOT
STRAFFELOOSHEID VAN DE DECEMBERMOORDEN
KETI KOTI LEZING GEANNULEERD WEGENS ONRUST OM SPREKER/NINSEE’S BETROKKENHEID BIJ STRAFFELOOSHEIDSPLEIDOOI SANDEW HIRA
VOORAF
Beste lezers
VOOR WIE HET NIET WEET
Jaarlijks wordt in het Scheepvaartmuseum de zogenaamde Keti Koti
[gebroken ketenen] Lezing gehouden, waarbij wordt stilgestaan bij
het bloedige Nederlandse aandeel in de transatlantische slavenhandel en
slavernij en de dramatische gevolgen voor Suriname en [eveneens] de ”Nederlandse” Antillen, Aruba, Bonaire, Curacao, Saba, Sint Maarten en
Sint Eustatius.

 

 

Verder lezen

Reacties uitgeschakeld voor Keti Koti lezing geannuleerd wegens onrust om spreker/NINSEE’s betrokkenheid bij straffeloosheidspleidooi Sandew Hira

Opgeslagen onder Divers

Protest bij Slavernijherdenking/Hedendaags racisme kabinet Rutte II/Hypocrisie Nederlandse Overheid/Reactie op AT5

PROTEST BIJ SLAVERNIJHERDENKING/HEDENDAAGS RACISME
KABINET RUTTE II/HYPOCRISIE NEDERLANDSE OVERHEID/REACTIE OP AT5
Geachte lezers,
Op 1 juli 2014 was het 151 jaar geleden, dat de slavernij, die misdaad
tegen de menselijkheid , in Suriname en de Nederlandse Antillen,
Schandalig genoeg kwam er een compensatieregeling, niet voor
Daarmee werden de slaven trouwens niet automatisch vrij.
In Suriname was er nog tien jaar sprake van het Staatstoezicht ,
wat betekende, dat de ex-slaven nog tien jaar voor een luttel bedrag
op de plantages te werk gesteld werden.
En het is verbijsterend, maar waar:

Verder lezen

Reacties uitgeschakeld voor Protest bij Slavernijherdenking/Hedendaags racisme kabinet Rutte II/Hypocrisie Nederlandse Overheid/Reactie op AT5

Opgeslagen onder Divers