MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
Beste lezers, De oplettende lezer heeft kunnen zien/lezen, dat ik vorige week de Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft, initiatiefnemers van de ”Suriname Monologen”, heb aangeschreven met de eis, in de serie theatervoorstellingen ”Suriname Monologen” de figuur van Desi Bouterse te laten vallen en dus de Monoloog over hem af te gelasten.Reden:Suriname’s huidige president D. Bouterse, ex-dictator, legerbevelhebber en verantwoordelijke voor buitengerechtelijke executies, waarvoor hij op dit moment terecht staat [Decembermoorden, 1982] en oorlogsmisdadiger [de massaslachting te Moiwana], hoort niet thuis in het rijtje Monologen, waarin onder andere een Vrijheidsstrijder, een volksdokter en motor van de vrouwenemancipatie, een kunstinfluiencer en enkele politici [die geen oorlogsmisdadigers zijn] de revu passeren.Toegegeven:Er zal, gezien de omschrijving, zeker geen positief beeld van D Bouterse gegeven worden, maar toch:Hij hoort er niet thuis! Je maakt ook geen Monologen met in het rijtje figuren als Albert Scheitzer, Angela Merkel, Adolf Hitler, Goethe, Schiller, Goebbels en Karl Marx!Het lijkt mij duidelijk, dat er dan twee in geen geval thuishoren, ook al worden hun misdaden opgesomd.Het is een belediging voor de rest en niet zo’n kleine ook! Daarom heb ik zowel De Nieuwe Kerk als de Stichting Julius Leeft aangesproken.De oorspronkelijke mail kunt u hieronder lezen Er is een correspondentie tussen mij en deze twee initiatiefnemers ontstaan, waarvan hier een overzicht, met als belangrijke kanttekening, dat zij aan mijn eis geen gehoor hebben gegeven.De voorstelling gaat gewoon door! Omdat ik dat niet kan accepteren, daarom nog deze post hierover! LEES! A MIJN EERSTE BRIEF AAN DE NIEUWE KERK EN STICHTING JULIUS LEEFT
AANDE NIEUWE KERKSTICHTING JULIUS LEEFT Onderwerp”Uw theatervoorstellingen ”Suriname Monologen”, met als onderwerp ”Desi Bouterse” Geacht Bestuur van de Nieuwe KerkGeacht Bestuur van Stichting Julius Leeft In het kader van het bewustzijnsproces van zwarte mensen en mensen van kleur, hier specifiek gericht op Suriname, vind ik het byzonder, dat u met ”Surinaamse Monologen”, theatervoorstellingen hebt opgezet, waarbij een aantal acteurs in de huid kruipen van mensen, die een byzondere betekenis hebben gehad in de geschiedenis van Suriname en haar vorming als natiestaat EN haar ontwikkeling als land in de gemeenschap der volkeren.Ik lees in uw aankondiging:”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname MonologenZes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis.” [1] Uw monologen passen ook uitstekend in het kader van de Suriname tentoonstelling, waarvan ze, naar ik begrijp, een onderdeel zijn. [2] Tot zover dus lof. Maar er is een dissonant en niet zo’n kleine ook.In feite vraag ik mij af, om het in populair Nederlands te zeggen, hoe u het in uw hoofd gehaald hebt, tot een dergelijke actie over te gaan! Ik duid op de aanwezigheid, in die Monologen, van Suriname’s president D Bouterse, ex coupist, legerbevelhebber en, zoals u zelf in uw ”Monologen” opmerkt:”hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport.” [3] Hoe durft u iemand met een dergelijke belaste ”carriere”, ook al is hij dan nu Staatshoofd van Suriname, een plaats te geven tussen een vrijheidsstrijder als Anton de Kom, die juist streed, niet alleen tegen het kolonialisme, maar ook tegen dictatuur en terreur [4], een vrouw als Sophie Redmond, volksdokter en peiler van de emancipatie van de Surinaamse vrouw [5], een belangrijke kunst motivator als Nola Hatterman [6] en politici als oud president Johan Ferrier [7] en oud VHP voorman Jaggernath Lachmon [8], op wie zo het een en ander is aan te merken, maar die in ieder geval geen moordenaars waren, of om het neutraler te zeggen. werden verdacht van buitengerechtelijke executies! [9] Nou zult u waarschijnlijk ter verdediging aanvoeren, dat u in uw ”Monologen” Bouterse benoemd hebt voor wat betreft zijn twijfelachtige ”carriere” en verdachtstelling Ik citeer u in ”Monologen””Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”'[10] Maar die verdediging houdt geen stand, want de opzet van uw Monologen is nu juist, dat in de huid van het personage wordt gekropen!Ik citeer u wat betreft Bouterse:”In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.” [11] En aangezien de acteur, in de persoon van Bouterse, terugkijkt op diens leven en een mens nu eenmaal de neiging heeft [vaak naarmate zijn acties twijfelachtiger en crimineler zijn] zichzelf en zijn daden te rechtvaardigen of op zijn zachtst gezegd te bagatelliseren [vrijwel niemand zegt van zichzelf, ”ik ben een galgenaas……], in welke vorm van ook, kan het niet anders dan dat er een te positief beeld van deze Schurk in de Surinaamse samenleving wordt geschilderd. VERDERBOUTERSE: U noemt, terecht, Bouterse als hoofdverdachte in het Decembermoordenproces en zijn veroordeling, door Nederland wegens betrokkenheid bij drugshandel. [12]Maar hij heeft meer op zijn kerfstok!
A Onder zijn verantwoordelijkheid als lid van de Nationale Militaire Raad envanaf juli 1980 bevelhebber van het leger vallen, arrestaties op vage grondenen de slechte detentieomstandigheden/mishandelingen van arrestanten onderdetentieomstandigheden onder voormalige politicide zogenaamde oude politiek en ”dissidente” militairen. [13] BStandrechtelijke executie van Sergeant Majoor HawkerIn maart 1982 vond een mislukte coup plaats onder leiding van Hawker en RambocusEnkele dagen later werd de gewonde Hawker op zijn brancard, voor het oogvan de wereld, standrechtelijk geexecuteerd [14]Volgens de Geneefse Conventies, het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht en de Internationale Mensenrechtenverdragen is een standrechtelijke executie een oorlogsmisdaad! C Moiwana/MassaslachtingIn het gewapende conflict tussen Bouterse en de leider van het zgn JungleCommando, Brunswijk van 1986 tot 1992, zijn aan beide zijden [15] een groot aantal mensenrechtenschendingenen oorlogsmisdaden gepleegdDe beruchtste is de door het Nationaal Leger onder leiding van Bouterse aangerichte massaslachtingonder de bewoners van Moiwana, een dorp in het binnenland van Suriname,van wie tientallen werden gedood [16]Het Inter Amerikaans Hof voor de Mensenrechten veroordeelde Surinamein 2005 voor de massamoord [17]Zowel de Decembermoorden als de massaslachting inMoiwana zijn gekwalificeerd als misdaden tegen de menselijkheid. [18]
EPILOOG Er valt nog veel meer op te merken over de handel en wandel van Suriname’s huidige president, D. Bouterse, maar ik laat het hierbij. Duidelijk lijkt mij, dat u lelijk in de fout gegaan bent met het toevoegen van president Bouterse aan de rij personages bij uw Monologen, die, ieder op hun eigen wijze [en de een meer dan de ander] een zeer waardevolle bijdrage aan Suriname hebben geleverd.Daar past oorlogsmisdadiger [Moiwana], ex dictator en ex legerbevelhebber D Bouterse NIET tussen! Het was anders geweest, als u monologen van dieven, moordenaars en andere zware criminelen gemaakt had…… Ik eindig dan ook met een dringend appel aan uw adres, de voorstelling”Monologen” over Desi Bouterse, die op 19 en 20 december wordt opgevoerd [ook zo smakeloos om dit in de maand van de Decembermoorden te laten plaatsvinden…..] alsnog af te gelasten. Zo niet, dan is er een lelijke smet geworpen op uw voorstellingen”De Monologen”Wilt u zo de geschiedenis ingaan!Ik dacht het niet. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam
NOTEN
1]
”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname MonologenZes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam.”
DE SURINAME MONOLOGEN https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen/ TEKST De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname Monologen Zes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam. Met:Johan Ferrier, de laatste gouverneur en eerste president van de onafhankelijke republiek Suriname, overleden in Nederland in 2010. Gespeeld door Kenneth Herdigein;Anton de Kom, auteur van het beroemde boek ‘Wij slaven van Suriname’, anti-kolonialist, en na zijn verbanning naar Nederland omgekomen als verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog. Gespeeld door Urmie Plein;Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel, drie Surinaamse politici die voor de onafhankelijkheid van Suriname een cruciale rol speelden in het publieke debat. Gespeeld door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie;Nola Hatterman, Nederlandse actrice, kunstenares. Voorvechtster voor een zelfstandig Surinaamse kunstenaarsbeweging. Zij vestigde zich in Suriname in 1953 als beeldend kunstenaar. Gespeeld door Monic Hendrickx;Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;Dr. Sophie Redmond, de eerste zwarte vrouw die arts werd in Suriname. Zij werd voorvechter van Suriname, zij droeg traditionele Surinaamse kleding en weigerde importvoedsel te eten. Gespeeld door Dorothy Blokland.De Suriname Monologen hebben een topcast, zang door Gerda Havertong, Jeannine la Rose, Anna Makaloy. Muziek van Harto Soemodihardjo en zijn in de regie van John Leerdam. Programma 19 uur: deuren open 19.30 uur: start voorstelling (geen pauze) 20.30 uur: einde voorstelling, mogelijkheid om de tentoonstelling te bezoeken 22 uur: einde avondMaandag 21 en dinsdag 22 oktober Johan Ferrier door Kenneth Herdigein, script: Paulette Smit Meer info Deze voorstelling is al geweest, er is een extra voorstelling in het Bijlmerparktheater (zie hieronder)Vrijdag 8 en zondag 10 november Anton de Kom door Urmie Plein, script: Noraly Beyer Meer info Koop online ticketsMaandag 25 (Onafhankelijkheidsdag) en dinsdag 26 november Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie, script: Sheila Sitalsing Meer info Koop online ticketsMaandag 2 en dinsdag 3 december Nola Hatterman door Monic Hendrickx, script: Bodil de la Parra Meer info Koop online ticketsDonderdag 19 en vrijdag 20 december Desi Bouterse door Michiel Blankwaardt, script: Rudy Lion Sjin Tjoe, Remco Meijer, Paulette Smit en Jeffrey Spalburg Meer info Koop online ticketsDinsdag 14 (haar geboortedag) en woensdag 15 januari Dr. Sophie Redmond door Dorothy Blokland, zang: Gerda Havertong, script: Ayden Carlo Meer info Koop online ticketsWoensdag 13 november (extra voorstelling) Johan Ferrier in het Bijlmer Parktheater, script: Paulette Smit Meer info en kaartverkoopPartners van de Suriname Monologen De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van: – Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk – Amsterdams Fonds voor de Kunst – Lira Fonds – Fonds21 – Gemeente Amsterdam – OZ Architects
[2]
”De Suriname MonologenSpeciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.” NIEUWE KERKDE GROTE SURINAME TENTOONSTELLING https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-grote-suriname-tentoonstelling/ TEKST
Vanaf 5 oktober te zien in De Nieuwe Kerk: een veelomvattende tentoonstelling over Suriname. De Grote Suriname-tentoonstelling brengt het meeslepende epos van het land en zijn bewoners met zeer verschillende achtergronden, die samenkwamen in het land. Musea, archieven en particulieren in Suriname en Nederland werkten mee en het verhaal wordt verteld door Surinamers zelf. Een groots verhaal dat de hele cultuurgeschiedenis bestrijkt, van de oudste nederzettingen tot de onafhankelijke republiek van vandaag.Tickets Tickets voor De Grote Suriname-tentoonstelling zijn hier online verkrijgbaar.Rijke collectie In een spectaculaire setting reis je door het land en haar geschiedenis. Ruim driehonderd objecten worden gepresenteerd: archeologische vondsten, historische foto’s en documenten, kledingstukken, hedendaagse kunst, film- en muziekfragmenten, sieraden en toegepaste kunst. Ze zijn afkomstig uit tientallen musea en privécollecties in Suriname en Nederland, waaronder ook het Koninklijk Huis Archief. Samen met grote audiovisuele voorstellingen vormen zij een kleurrijk, veelzijdig geheel.Onverwachte en persoonlijke invalshoeken Vanuit verrassende perspectieven verbeeldt de tentoonstelling talloze aspecten van Suriname. Met eyeopeners over de oorspronkelijke bewoners, de plantagecultuur, de slavernij en contractarbeiders, het veelkleurige culturele leven, de monumentale binnenstad van Paramaribo tot de Surinamerivier en de rijke flora en fauna van het land. Bekende historische momenten worden afgewisseld met persoonlijke verhalen. De bewoners laten letterlijk hun stem horen, in interviews en audiovisuals. De Grote Suriname-fotowedstrijd In het kader van deze tentoonstelling organiseert De Nieuwe Kerk De Grote Suriname-fotowedstrijd, waaraan het publiek kan meedoen door een eigen herinnering, beeld of beleving van Suriname te delen. De winnende foto – te kiezen door een gerenommeerde vakjury – krijgt een plaats in de tentoonstelling en wordt een van de campagnebeelden. Elke maand wordt er een nieuwe winnaar gekozen en aan de tentoonstelling toegevoegd. De wedstrijd start op donderdag 1 augustus, inzendingen kunnen op deze pagina worden ge-upload. De Suriname Monologen Speciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.Samenwerking De tentoonstellingsmakers van De Nieuwe Kerk werken niet alleen nauw samen met een veelheid aan musea, archieven, verzamelaars en kunstenaars in Suriname en Nederland. Er zijn tal van prominenten die zich inzetten als ambassadeur van deze tentoonstelling. Van schrijvers, historici en artiesten tot tv-persoonlijkheden, algemeen geïnteresseerden en betrokken jongeren. Met organisaties als Kwaku Summer Festival, Stichting Julius Leeft! en Stichting Johan Ferrier Fonds worden gezamenlijke activiteiten opgezet.Meer Suriname in Amsterdam In het Tropenmuseum, gulle bruikleengever voor de tentoonstelling in De Nieuwe Kerk, is dit najaar een Suriname-expositie voor kinderen te zien. Tegelijk met De Grote Suriname-tentoonstelling opent Museum Van Loon Aan de Surinaamse grachten, over de betrokkenheid van de familie Van Loon met de WIC en Suriname in de achttiende en negentiende eeuw.Aanleiding De geschiedenis van Suriname krijgt in Nederland weinig aandacht, ook niet in het onderwijs, terwijl de beide landen een eeuwenlange geschiedenis delen. Daaruit ontstond de ambitie om het land, de bewoners en haar geschiedenis met alle mooie én minder mooie aspecten, te laten zien aan een breed publiek. Bovendien is Suriname volgend jaar 45 jaar zelfstandig. Belangstelling, die het land verdient. Door een tentoonstelling die, net als het land zelf, veelzijdig en kleurrijk is en die verbindt, verrijkt en verrast.[3] ”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”DE SURINAAMSE MONOLOGENhttps://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen/ [4]”Na de Duitse inval in 1940, sloot De Kom zich aan bij het communistisch georiënteerde Nederlands verzet. Hij schreef op verzoek van Nico Wijnen artikelen voor het communistische verzetsblad De Vonk en later voor het Revolutionair Socialistische blad met dezelfde naam, waarvan hij een van de oprichters, de schrijver Jef Last kende.Op 7 augustus 1944 werd hij gearresteerd. Hij werd gevangengezet in de gevangenis van Scheveningen (Oranjehotel), en werd diezelfde maand overgeplaatst naar Kamp Vught. Begin september 1944 kwam hij in Sachsenhausen terecht, waar hij moest werken voor de Heinkel vliegtuigfabriek.” WIKIPEDIAANTON DE KOM/DE KOM ALS VERZETSSTRIJDER https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton_de_Kom#De_Kom_als_verzetsstrijder ”De Kom overleed op 24 april 1945 aan tuberculose in Kamp Sandbostel bij Bremervörde, een zogeheten buitenkamp van concentratiekampNeuengamme. Hij werd begraven in een massagraf. In 1960 werden zijn stoffelijke resten gevonden en overgebracht naar Nederland. Ze zijn bijgezet op de erebegraafplaats te Loenen.Postuum werd hem in 1982 het Verzetsherdenkingskruis toegekend.” WIKIPEDIAANTON DE KOM/OVERLIJDEN https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton_de_Kom#Overlijden
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;” DE SURINAME MONOLOGEN https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen/
Desi Bouterse: een Surinaamse CaudilloIn ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.Spel: Michiel Blankwaardt (als verteller) Tekst: Rudi Lion Sin Tjoe en Remco Meijer Muziek: Harto Soemodihardjo (muzikale regie, gitaar), Jeannine la Rose, Gerda Havertong, Jeffrey Spalburg, Anna Makaloy (zang) Regie: John LeerdamDe Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Lira Fonds, Fonds21, Gemeente Amsterdam en OZ Architects.Ticketverkoop via de webshop. [12]
”DrugscriminaliteitBouterse werd op 16 juli 1999 in Nederland voor zijn betrokkenheid bij een drugstransport van 474 kilogram cocaïne, dat in 1997 werd onderschept in de haven van Stellendam, bij verstek tot zestien jaar gevangenisstraf veroordeeld.”
[15] WIKIPEDIA BINNENLANDSE OORLOG http://nl.wikipedia.org/wiki/B innenlandse_Oorlog [16] AMNESTY INTERNATIONAL DECEMBERMOORDEN EN MOIWANA https://www.amnesty.nl/encyclo pedie/decembermoorden-en-moiwa na-suriname DE GROENE AMSTERDAMMER DE HEER BOUTERSE LUST IK RAUW PIJNLIJKE GESCHIEDENIS DE DECEMBERMOORDEN IN SURINAME 6 JANUARI 2010 http://www.groene.nl/artikel/d e-heer-bouterse-lust-ik-rauw ”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces.” WIKIPEDIA MOIWANA http://nl.wikipedia.org/wiki/M oiwana [17] ”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces. ”WIKIPEDIA MOIWANA http://nl.wikipedia.org/wiki/M oiwana [18] ZOWEL DE DECEMBERMOORDEN ALS DE MASSASLACHTING INMOIWANA ZIJN GEKWALIFICEERD ALS MISDADEN TEGEN DEMENSELIJKHEIDDECEMBERMOORDEN ”’Decembermoorden’ uit 1982 in Suriname kunnen naar internationaal volkenrecht worden gezien als een misdaad tegen de menselijkheid. Dat concludeert de Zuid-Afrikaanse hoogleraar volkenrecht prof. C. Dugard in een rapport dat hij heeft opgesteld voor het gerechtshof in Amsterdam.” NRCMOORDEN IN ’82 MISDAAD TEGEN DEMENSELIJKHEID12 JULI 2000
http://retro.nrc.nl/W2/Lab/ HAL15/000712a.html ” Mr.dr. John Dugard is een internationaal gerenommeerd hoogleraar Internationaal Recht. Hij was een vooraanstaand criticus van de Apartheid, een architect van de nieuwe democratische grondwet van Zuid Afrika en wordt als een ‘vader van de mensenrechten in Zuid Afrika’ beschouwd.In 2000 schreef hij, op verzoek van het Gerechtshof Amsterdam als Amicus Curiae (speciaal deskundige) een gedocumenteerd rapport over de vraag of de folteringen en moorden van 8 december 1982 kwalificeerden als misdrijven tegen de menselijkheid. Zijn antwoord, in de terughoudende stijl van de adviseur geschreven, liet er geen misverstand over bestaan: ‘De folteringen en moorden in Paramaribo in 1982 lijken te vallen binnen de definitie van misdrijven tegen de menselijkheid. Ze werden gepleegd door militaire autoriteiten in Suriname (staatsactoren) tegen een groep burgers die tot doelwit werden, niet vanwege hun individuele eigenschappen maar vanwege hun status als leiders van de Surinaamse intellectuele elite. Bovendien, zij werden gepleegd op een systematische manier als onderdeel van een georganiseerd plan, met gebruikmaking van publieke middelen, gericht op vernietiging van potentiële opponenten van de militaire autoriteiten’. Dugard wees er bovendien op dat ernstige schendingen van de mensenrechten door het militaire regime zich ook voor en na december 1982 hadden voltrokken.”STARNIEUWS.COMDECEMBERMOORDEN, MISDRIJVEN TEGEN DE MENSELIJKHEIDTHEO PARA20 OCTOBER 2015 http://www.starnieuws.com/ index.php/welcome/index/ nieuwsitem/31833 ”5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.”…………”11 BeslissingHet hof:beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdameen vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.Deze beschikking is gegeven door de vijfde meervoudige burgerlijke kamer van het gerechtshof te Amsterdam, waarin zitting hadden mrs. H.L.C. Hermans, J.H.M. Willems en M.W.E. Koopmann, bijgestaan door mr. M.R. Jöbsis als griffier, en uitgesproken in raadkamer op 20 november 2000.”ECLI:NL:GHAMS:2000:AA8395ECLI:NL:GHAMS:2000:AA8395https://uitspraken.rechtspraak .nl/inziendocument?id=ECLI:NL: GHAMS:2000:AA8395Permanente link: InstantieGerechtshof AmsterdamDatum uitspraak20-11-2000Datum publicatie04-07-2001ZaaknummerR 97/163/12 Sv en R 97/176/12 SvRechtsgebiedenStrafrechtBijzondere kenmerkenHoger beroepInhoudsindicatie–VindplaatsenRechtspraak.nl NJ 2001, 51UitspraakGERECHTSHOF TE AMSTERDAMBeschikking van 20 november 2000 van de vijfde meervoudige kamer belast met de behandeling van burgerlijke zaken op het beklag met de rekestnummers R 97/163/12 Sv en R 97/176/12 Sv van[Klager 1] en [Klager 2],klagers,raadsman: mr. J.S. Pen,Keizersgracht 332,1016 EZ Amsterdam.1 De verdere behandeling van de klaagschriften1.1 Het hof verwijst naar zijn beschikkingen in deze zaak van 30 september 1998, 3 maart 2000 en 26 april 2000. De tekst van deze beschikkingen, die in kopie hierbij zijn gevoegd, wordt geacht hier te zijn ingelast.1.2 Het hof heeft in de beschikking van 3 maart 2000 aangegeven voorlichting nodig te achten van een deskundige op het gebied van het volkenrechtelijk gewoonterecht en elke verdere beslissing aangehouden.1.3 Bij de beschikking van 26 april 2000 heeft het hof prof. C.J.R. Dugard, hoogleraar in het volkenrecht aan de Universiteit Leiden en Senior Council, Supreme Court of South-Africa, tot deskundige benoemd, verder te noemen: “de deskundige”.1.4 De deskundige heeft op 7 juli 2000 een rapport over de vragen, zoals geformuleerd in de beschikking van 3 maart 2000, aan het hof doen toekomen.Dit rapport is in kopie aan deze beschikking gehecht.1.5 Op 19 september 2000 heeft het hof een raadkamerzitting gehouden waarin voornoemd rapport van de deskundige in diens aanwezigheid aan de orde werd gesteld.1.6 Klagers zijn in raadkamer verschenen, bijgestaan door mr. J.S. Pen en mr. dr. D. van der Landen, beiden advocaat te Amsterdam. Zij hebben bij monde van mr. Pen volhard in het beklag.1.7 Ook de advocaat-generaal was in raadkamer aanwezig. Hij heeft gepersisteerd bij zijn eerdere standpunt.1.8 Verdachte is, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet in raadkamer verschenen. Zijn raadsman, mr. A. Moszkowicz, advocaat te Amsterdam, is wel in raadkamer verschenen.Mr. Moszkowicz heeft aan de hand van nadien overgelegde pleitnotities primair gevraagd klagers niet ontvankelijk te verklaren en subsidiair gevraagd het beklag af te wijzen.2 De omvang en strekking van de klachten2.1 De raadsman van Verdachte heeft aangevoerd dat de klagers kennelijk slechts hebben willen klagen met betrekking tot de misdrijven die gepleegd zijn jegens hun respectieve verwanten en dat het rechtens niet mogelijk is dat de klachten zich mede uitstrekken tot feiten die betrekking hebben op andere slachtoffers.2.2 Dienaangaande geldt het volgende. Weliswaar wordt de positie van klagers als belanghebbenden in de zin van art. 12 Sv. in dit geval bepaald door de verwantschap die zij met de desbetreffende slachtoffers van het gebeurde hebben, maar dat brengt geenszins mee dat de door hen verlangde vervolging van Verdachte niet mede op gedragingen ten opzichte van andere slachtoffers in dezelfde context betrekking zou kunnen hebben. Voor een zo beperkte uitleg van de klachten als bepleit door de raadsman van Verdachte geeft overigens noch de tekst daarvan, noch de daarop gegeven toelichting voldoende grond.3 Opportuniteit van berechting door de Nederlandse rechter3.1 In zijn beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vooropgesteld dat het instellen van een strafrechtelijk onderzoek ter zake van de op eigen grondgebied gepleegde strafbare feiten, die schendingen van mensenrechten opleverden, in beginsel een verplichting is die voor de Republiek Suriname voortvloeit uit het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, waarbij het land sedert 1977 partij is. Het hof sprak echter uit dat niet te verwachten viel dat Verdachte in Suriname op afzienbare termijn zou worden vervolgd en berecht ter zake van de feiten waarop het beklag betrekking heeft.3.2 Inmiddels zijn in de pers recentelijk berichten verschenen die inhouden dat tegen Verdachte in verband met deze feiten in Suriname een gerechtelijk vooronderzoek is aangevangen. Dit roept de vraag op of een vervolging hier te lande nog opportuun moet worden geacht, zoals in het slot van de overweging 4.2 van de beschikking van 3 maart 2000 werd overwogen.3.3. Omtrent het vermelde gerechtelijk vooronderzoek heeft het hof geen officiële mededeling bereikt en over de eventuele uitkomst daarvan kan geen voorspelling worden gedaan, zo min als zekerheid bestaat over de vraag of vervolgens besloten zal worden een strafzaak tegen Verdachte ter zitting van een rechterlijk college aanhangig te maken. Bij deze stand van zaken ziet het hof onvoldoende aanleiding af te wijken van zijn op 3 maart 2000 ter zake ingenomen standpunt over de opportuniteit van een vervolging hier te lande.3.4 Die vervolging kan met bewilliging van het hof tenslotte nog worden gestaakt, indien ontwikkelingen in een eventueel Surinaams strafproces daartoe aanleiding zouden geven. Daarbij geldt dat een Surinaams gewijsde door de Nederlandse rechter in beginsel, dat wil zeggen buitengewone omstandigheden daargelaten, moet worden gerespecteerd overeenkomstig het bepaalde in artikel 68, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht. Hetzelfde geldt voor een afdoening buiten het strafgeding, zij het dat het, gezien de bijzondere ernst van de feiten, niet goed voorstelbaar is dat daartoe zal worden overgegaan.4 Geen immuniteit van Verdachte als staatshoofd4.1 De raadsman van Verdachte heeft gesteld dat deze in verband met de onderhavige feiten niet kan worden vervolgd omdat deze toentertijd de positie van staatshoofd zou hebben bekleed.4.2 Het hof kan in het midden laten of die onvoldoende gemotiveerde stelling omtrent de positie van Verdachte juist is.Het plegen van zeer ernstige strafbare feiten als waarom het hier gaat, kan immers niet tot de officiële taken van een staatshoofd worden gerekend.5 De strafbaarheid van de onderhavige feiten naar volkenrecht en de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.5.2 Het hof schaart zich eveneens achter het oordeel van de deskundige:dat foltering als misdrijf tegen de menselijkheid reeds in 1982 een misdrijf was volgens internationaal gewoonterecht en dat de dader daarvan persoonlijk strafrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld;dat het in 1982 waarschijnlijk niet (meer) zo was dat een misdrijf tegen de menselijkheid alleen in tijd van oorlog of tijdens een gewapend conflict kon worden begaan, maar ook in tijd van vrede;dat misdrijven tegen de menselijkheid niet verjaren;– dat een staat volgens het internationaal gewoonterecht naar de stand van 1982bevoegd was extraterritoriale (universele) rechtsmacht uit te oefenen ten opzichte van een niet-onderdaan die verdacht werd van een misdrijf tegen de menselijkheid.5.3 Voorts begrijpt het hof uit het rapport van de deskundige dat het voor de uitoefening van rechtsmacht niet nodig is dat het slachtoffer onderdaan is of de slachtoffers onderdanen zijn van de vervolgende staat, maar dat dit – zoals in het onderhavige geval waarin de klagers verwanten zijn van slachtoffers – de juridische grondslag van een vervolging wel versterkt.5.4 In het rapport van de deskundige heeft het hof onvoldoende aanknopingspunten kunnen vinden voor de opvatting dat vervolging van Verdachte hier te lande naar maatstaven van internationaal (gewoonte)recht niet mogelijk en toelaatbaar zou zijn, zo lang hij zich niet in Nederland bevindt.6 Folteringen6.1 Wat betreft folteringen verwijst het hof naar zijn overwegingen in zijn beschikking van 3 maart 2000, onder 5.2, en volhardt daarbij.In de lijn hiervan en van hetgeen in de onderhavige beschikking eveneens onder 5.2 is overwogen, ligt besloten dat vervolging van Verdachte wegens folteringen rechtens mogelijk is en derhalve zal worden bevolen.6.2 Het hof heeft echter in het slot van vermelde overwegingen de vraag opgeworpen of de Uitvoeringswet Folteringverdrag kan worden toegepast op feiten die zijn gepleegd op 8/9 december 1982. Dit zijn immers data die liggen vóór de inwerkingtreding van de wet op 20 januari 1989. Het hof had daarbij het oog op de bedenking, dat alsdan aan de wet terugwerkende kracht zou worden verleend en derhalve mogelijk schending zou plaatsvinden van het legaliteitsbeginsel. Dat beginsel houdt in, dat geen misdaad en geen straf kunnen bestaan dan op grond van een wet die aan de misdaad voorafgaat.6.3 De deskundige heeft in paragraaf 8.4.3 en volgende van zijn rapport daaromtrent aangegeven dat het Folteringverdrag een declaratoir karakter draagt. Met andere woorden: het verdrag bevestigt slechts wat reeds besloten lag in het internationaal gewoonterecht ten aanzien van het verbod, de bestraffing en de omschrijving van foltering als misdrijf tegen de menselijkheid.Hieruit volgt naar het oordeel van de deskundige dat de Uitvoeringswet Folteringverdrag met terugwerkende kracht kan worden toegepast op gedrag dat naar Nederlands recht onwettig was vóór 1989, doch niet onder de naam foltering strafbaar was gesteld, zoals mishandeling en moord.De deskundige heeft in dit verband een onderscheid gemaakt tussen een “retroactieve” en een “retrospectieve” wetgeving. Een retroactieve wet maakt een feit strafbaar dat niet strafbaar was toen het werd begaan. Een retrospectieve wet daarentegen is er niet op gericht nieuwe strafbare feiten in het leven te roepen.6.4 Het hof sluit zich aan bij deze overwegingen van de deskundige en diens conclusie, hierop neerkomende dat, indien de Nederlandse rechter de Uitvoeringswet Folteringverdrag op een retrospectieve wijze zou toepassen bij de vervolging en berechting van Verdachte op basis van universele rechtsmacht – hetgeen naar het oordeel van het hof niet alleen mogelijk is, maar ook aangewezen voorkomt – artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten niet wordt geschonden. Dit artikel bepaalt, voor zover hier van belang, dat het legaliteitsbeginsel niet in de weg staat aan het vonnis en de straf van iemand die schuldig is aan een handelen of nalaten, hetwelk ten tijde dat het handelen of nalaten geschiedde, van strafrechtelijke aard was overeenkomstig de algemene rechtsbeginselen die door de volkerengemeenschap worden erkend.Op grond van dezelfde overwegingen oordeelt het hof dat voormelde retrospectieve toepassing geen strijd oplevert met artikel 16 van de Grondwet, inhoudende dat geen feit strafbaar is dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling.6.5 Gezien al het voorgaande kan derhalve niet worden geoordeeld dat vervolging, berechting en mogelijk bestraffing van Verdachte inbreuk zouden maken op het legaliteitsbeginsel en/of dat Verdachte er geen rekening mee zou hebben kunnen houden dat hij elders dan in Suriname, in het bijzonder in Nederland, te eniger tijd zou worden vervolgd. Hetgeen de raadsman van Verdachte dienaangaande heeft betoogd kan hieraan niet afdoen.7 Het begrip foltering in de Uitvoeringswet Folteringverdrag7.1 In de beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vragen opgeworpen met betrekking tot de toepasselijkheid van de Uitvoeringswet Folteringverdrag, voor zover de feiten betrekking hebben op het ter dood brengen van de slachtoffers. Het hof verwijst naar de overwegingen 5.2.5 tot en met 5.2.7 van die beschikking.7.2 Bij nadere beschouwing vindt het hof onvoldoende zwaarwegende aanwijzingen om uit te sluiten dat ook het “zelfstandig” doden, dat wil zeggen los van een daaraan voorafgaande foltering, onder de werking van de wet valt.7.3 In dit verband is van belang dat artikel 1, tweede lid, van de Uitvoeringswet Folteringverdrag met mishandeling gelijkstelt het opzettelijk teweegbrengen van een toestand van hevige angst of een andere vorm van geestelijke ontreddering, hetgeen in het algemeen het geval zal zijn als men de slachtoffers confronteert met een naderende executie. Zoals reeds eerder aangegeven, valt niet wel in te zien dat dit teweegbrengen wèl als een foltering dient te worden beschouwd, doch de executie – de ultieme mishandeling – niet. Eén van de gronden waarop volgens de Memorie van Toelichting op de Uitvoeringswet Folteringverdrag (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, nr.3, p.5) de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel berust, is de ondraaglijkheid van de gedachte dat folteraars, zolang hun door het regime van hun eigen land de hand boven het hoofd gehouden wordt, zich vrijelijk naar andere landen kunnen begeven en daar zelfs ongestraft oog in oog kunnen komen te staan met hun naar het buitenland gevluchte slachtoffers of met, voegt het hof hieraan toe, verwanten of andere bekenden van dezen. Deze overweging is moeilijk verenigbaar met een beperkte uitleg van de wet, die erop zou neerkomen dat juist de daders van de ernstigste misdrijven tegen de menselijkheid van vervolging en eventuele bestraffing gevrijwaard zouden blijven.7.4 Dit gezichtspunt brengt mee dat alle hier mogelijk te verwijten feiten – mishandeling, al dan niet de dood ten gevolge hebbende én het doden als op zichzelf staande delict – met toepassing van de Uitvoeringswet Folterverdrag hier te lande kunnen worden vervolgd.7.5 Het hof is van oordeel dat dit niet in strijd is met het uitgangspunt dat strafbepalingen in het algemeen restrictief dienen te worden uitgelegd (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, B, p.6, r.k.), omdat alleen dan zou kunnen worden voorkomen dat een strafrechtelijke vervolging volgt op basis van een rechtsnorm waarvan de betrokkene niet bij voorbaat – en in het bijzonder tijdens het begaan van de feiten – redelijkerwijs had kunnen of behoeven te weten, dat zijn gedrag daarmee in strijd is. Het hof verwijst hiervoor naar hetgeen in het rapport van de deskundige in (het slot van) 8.4.4. omtrent het begrip “foltering” is overwogen – in welk verband uitdrukkelijk “murder” (moord) wordt genoemd – en waarmee het hof zich verenigt.7.6 Het hof onderkent dat op het onderhavige punt verschil van inzicht mogelijk is en dat niet is uit te sluiten dat de strafrechter voor een meer beperkte uitleg zal kiezen. Aangezien de meer uitgebreide uitleg op de door het hof vermelde gronden echter geenszins kan worden uitgesloten, zal de vervolgingsgrondslag te dezen niet worden beperkt. Het hof verwijst in dit verband nog naar hetgeen in rechtsoverweging 8.4 van deze beschikking over de vervolgingsgrondslag zal worden overwogen.7.7 Daarbij komt dat het hof wenst te vermijden dat het te bevelen onderzoek naar de reeds lang geleden gepleegde feiten waar het in deze zaak om gaat bij voorbaat extra wordt gecompliceerd doordat een onderscheid zou moeten worden gemaakt tussen gevallen waarin een foltering de dood ten gevolge heeft gehad en gevallen waarin de dood, ofschoon mogelijk voorafgegaan door een foltering, niet als een gevolg van de foltering kan worden gezien.8 Andere grondslagen voor een vervolging8.1 De gebeurtenissen op 8/9 december 1982 kunnen niet als oorlogsmisdrijven worden gezien. Dit was reeds het voorlopig oordeel van het hof in zijn beschikking van 3 maart 2000. De deskundige heeft in paragraaf 3 van zijn rapport aangegeven zich daarmee te kunnen verenigen. Het hof komt mede aan de hand daarvan niet tot een andere zienswijze.8.2 De deskundige heeft in zijn rapport voorts vermeld dat Verdachte naar internationaal gewoonterecht voor vervolging in aanmerking komt, maar er tevens – naar het oordeel van het hof terecht – op gewezen dat het Nederlandse recht een nationale wet vereist om internationaalrechtelijke verplichtingen in het eigen stelsel te verwerken voor zover het betreft de strafbaarstelling van menselijk gedrag (vergelijk artikel 94 van de Grondwet).Het hof deelt de visie van de deskundige, dat misdrijven tegen de menselijkheid buiten het kader van de Uitvoeringswet Folteringverdrag in het Nederlandse recht beperkt strafbaar zijn gesteld, namelijk in de Wet Oorlogsstrafrecht. In die wet worden misdrijven tegen de menselijkheid niet als op zichzelf staande strafbare feiten gezien, maar als strafverzwarende omstandigheden in verband met oorlogsmisdrijven. Oorlogsmisdrijven doen zich, zoals hiervoor overwogen, echter in casu niet voor.8.3 Het voorgaande brengt mee dat het hof geen reden ziet de vervolging van Verdachte op een andere of ruimere grondslag dan de Uitvoeringswet Folteringverdrag te doen plaatsvinden.8.4 Het hof acht het evenwel wenselijk dat de rechter die over deze zaak ten gronde zal oordelen de vrijheid behoudt het feit of de feiten naar eigen inzicht te kwalificeren. Daarom zal het bevel tot vervolging niet worden geclausuleerd ten aanzien van de precieze juridische grondslag waarop de vervolging zal dienen te geschieden.9 SlotsomDe klachten zijn gegrond. Vervolging van Verdachte zal worden bevolen. Onder verwijzing naar de overweging 3.7 van zijn beschikking van 3 maart 2000 zal het hof tevens gelasten dat een gerechtelijk vooronderzoek zal worden gevorderd.10 De verkrijgbaarheid van deze beschikkingHet hof ziet aanleiding deze beschikking algemeen verkrijgbaar te stellen.11 BeslissingHet hof:beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdameen vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.Deze beschikking is gegeven door de vijfde meervoudige burgerlijke kamer van het gerechtshof te Amsterdam, waarin zitting hadden mrs. H.L.C. Hermans, J.H.M. Willems en M.W.E. Koopmann, bijgestaan door mr. M.R. Jöbsis als griffier, en uitgesproken in raadkamer op 20 november 2000.MOIWANACRIMES AGAINST HUMANITYCASE NAMEMOIWANA COMMUNITY VERSUS SURINAMEYEAR 2005 https://iachr.lls.edu/cases/ moiwana-community-v-surinamehttps://iachr.lls.edu/sites/ iachr.lls.edu/files/iachr/ Cases/Moiwana_Community_v_ Suriname/Moiwana%20Community.% 20v.%20Suriname.pdf DE WARE TIJD ONLINETHEO PARA: MOIWANA SLACHTING ALS MISDRIJF TEGENDE MENSELIJKHEID7 NOVEMBER 2015 http://www.dwtonline.com/ paramaribo-post/2015/11/07/ theo-para-moiwana-slachting- als-misdrijf-tegen-de- menselijkheid/ BRONMOIWANACRIMES AGAINST HUMANITYCASE NAMEMOIWANA COMMUNITY VERSUS SURINAMEYEAR 2005CASE: MOIWANA COMMUNITY V, SURINAME https://iachr.lls.edu/cases/mo iwana-community-v-suriname GEHELE DOCUMENT https://iachr.lls.edu/sites/ia chr.lls.edu/files/iachr/Cases/ Moiwana_Community_v_Suriname/M oiwana%20Community.%20v.%20Sur iname.pdf BRONMOIWANACRIMES AGAINST HUMANITY https://iachr.lls.edu/topics/ crimes-against-humanity STARNIEUWS.COMINTERNATIONALE MISDRIJVEN EN DE TWEEDE ZELFAMNESTIEWET14 MAART 2016 http://www.starnieuws.com/ index.php/welcome/index/ nieuwsitem/34249
Reacties uitgeschakeld voor Last voorstelling over Desi Bouterse [Suriname Monologen] af!/Wreker van het Onrecht eist!
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
VOORAF: Beste lezers, Recentelijk heb ik in verband met de opvoering van de ”Suriname Monologen”, initiatiefnemers De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft aangeschreven, om ertegen de protesteren, dat in de rij van Monologen, zes in totaal, naast een Vrijheidsstrijder, volksdokter en motor van de vrouwemancipatie, een kunstinfluencer en een aantal politici [geen oorlogsmisdadigers], ook de figuur van Suriname’s president D Bouterse, ex dictator, legrbevelhebber, verantwoordelijke voor buitengerechtelijke executies [Decembermoorden, 1982] en oorlogsmisdadiger [massaslachting te Moiwana] opduikt. Aangezien ik vind, dat hij niet in dat rijtje thuishoort, heb ik dus De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft aangeschreven. ZIE BRIEF https://www.astridessed.nl/suriname-tentoonstelling-in-suriname-monologen-is-geen-plaats-voor-desi-bouterse/ Vervolgens ontstond een nogal hardnekkige en felle discussie met De Nieuwe Kerk https://www.astridessed.nl/reactie-de-nieuwe-kerk-op-mijn-brief-over-de-suriname-monologen-mijn-antwoord/
Net toen ik dacht, dit hoofdstuk gesloten te hebben, kwam er nog een reactie van Stichting Julius Leeft, die door mij is beantwoord. Aangezien ik geloof in het principe ”hoor en wederhoor” plaats ik hun reactie op mijn website, met mijn antwoord Dus eerst [onder A] mijn aanvankelijke briefOnder B de reactie van Stichting Julius LeeftOnder C mijn antwoord op hun reactieEN onder D de originele mail van mijn antwoord op hun reactie VEEL LEESPLEZIER! Astrid Essed
A MIJN MAIL AAN DE NIEUWE KERK EN STICHTING JULIUS LEEFT
On Wednesday, November 13, 2019, 01:06:44 AM GMT+1, John A.W.J. Leerdam <johnleerdam@hotmail.com> wrote:
Beste mevrouw Essed, Hierbij stuur ik u nogmaals onze mail . Door een foutje van mijn kant in uw mail adres is de mail hoogstwaarschijnlijk niet aangekomen . Met vriendelijke groet, John Leerdam
Verstuurd vanaf mijn iPad
Aan: Astrid Essed
Onderwerp:Doorst: reactie op uw email d.d. 6 november 2019
Beste mevrouw Essed, Hierbij stuur ik u nogmaals onze mail die ik op 9 november aan u stuurde .Hopelijk bereikt deze mail u wel . Met vriendelijke groet, Directie Stichting Julius Leeft! John LeerdamPaulette Smit
Onderwerp:reactie op uw email d.d. 6 november 2019
Geachte mevrouw Essed, Dank voor uw mail en uw betrokkenheid bij de Suriname Monologen. Uw mail heeft ons er op attent gemaakt dat er wellicht enige onduidelijkheden bestaan in de communicatie omtrent de monoloog over Desi Bouterse. Ook doet u een aantal aannames die wij met klem willen ontkrachten. Wij zullen proberen het een en ander te verduidelijken. In de monoloog over Desi Bouterse die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk brengen zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse. Bouterse blikt dus niet terug op zijn leven, maar de journalist blikt terug op zijn eigen leven. Dit is misschien niet duidelijk genoeg gecommuniceerd en beschreven. Wij zullen dit aanpassen in onze publicitaire uitingen over het stuk. De setting in onze monoloog is die van een journalist die terugkijkt op zijn leven en de interviews die hij met Desi Bouterse gehad heeft. Deze journalist heeft behoorlijke kritische uitspraken over Bouterse en alles wat hij gedaan heeft. Zonder al te veel prijs te geven, zijn er verder elementen in ons stuk die de gruwel die Bouterse heeft veroorzaakt duidelijk voelbaar zullen maken. Helaas hebben vele landen, niet alleen Suriname, meerdere historische figuren die niet altijd positief zijn geweest voor hun land. Zij hebben wel ontegenzeggelijk een stempel gedrukt op dat land en hebben het mede gemaakt tot wat het nu is. Door zo een figuur toe te voegen in de persoon van Desi Bouterse hebben wij gemeend een completer beeld te scheppen van Suriname. Er zijn helaas niet alleen helden van betekenis voor een land. Vandaar dat wij hebben besloten om hem toe te voegen aan de lijst van historische personen waar een monoloog over gemaakt wordt. Wij willen op geen enkele manier de misdaden die Bouterse gepleegd heeft bagatelliseren. Sterker nog, wat ons betreft is onze monoloog een aanklacht tegen een, hoewel democratisch gekozen president, misdadiger. Wij, van Stichting Julius Leeft! zijn onze stichting begonnen met als eerste voorstelling De Tranen van Den Uijl geschreven door Hugo Pos. Dit stuk was een aanklacht tegen de 8 december moorden. Wij hebben deze stichting in het leven geroepen, juist om gevoelige onderwerpen, pijnpunten in de gedeelde geschiedenis van Nederland, vorm te geven en er over in debat te gaan middels theatervoorstellingen. De monoloog over Bouterse en alle andere figuren in de Suriname Monologen, past in deze lijn. Ik hoop dat een en ander u duidelijk wordt in onze omschrijving. Anders nodigen wij u graag uit om te komen kijken naar de monoloog om zelf een oordeel te vormen. Met respectvolle groet, Stichting Julius Leeft!Directie John LeerdamPaulette Smit
C MIJN ANTWOORD OP DE REACTIE VAN STICHTING JULIUS LEEFT
AANSTICHTING JULIUS LEEFT Ten aanzien vanDe Directie De heer J LeerdamMevrouw P Smit,Geachte Directie,
Vriendelijk bedankt voor uw reactie en excuses aanvaard, dat de mail kennelijk niet goed geadresseerd was.Geen punt. Wat WEL een punt is, is het feit, dat ondanks mijn ook aan De Nieuwe Kerk geventileerde kritische reactie [waarvan onder P/S de links] en mijn verzoek, af te zien van de vertoning van Desi Bouterse in de reeks ”Suriname Monologen”, de voorstelling TOCH wordt opgevoerd.En dan nog wel in december, de maand, waarin de Decembermoorden hebben plaatsgehad!Ik zal dit toelichten, maar eerst het volgende U schrijft [even geciteerd voor het gemak] AANPASSING IN UW PUBLICITAIRE UITINGEN ”In de monoloog over Desi Bouterse die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk brengen zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse. Bouterse blikt dus niet terug op zijn leven, maar de journalist blikt terug op zijn eigen leven. Dit is misschien niet duidelijk genoeg gecommuniceerd en beschreven. Wij zullen dit aanpassen in onze publicitaire uitingen over het stuk.” Fijn, dat u in de publicatie over de Bouterse Monoloog een en ander wilt verduidelijken.Ik heb die verduidelijking nog niet op uw website gezien, maar ga ervan uit, dat u deze aanpast.Goed zo! WEERGAVE VAN DE FIGUUR VAN DESI BOUTERSE Hierover schrijft u onder andere ”De setting in onze monoloog is die van een journalist die terugkijkt op zijn leven en de interviews die hij met Desi Bouterse gehad heeft. Deze journalist heeft behoorlijke kritische uitspraken over Bouterse en alles wat hij gedaan heeft. Zonder al te veel prijs te geven, zijn er verder elementen in ons stuk die de gruwel die Bouterse heeft veroorzaakt duidelijk voelbaar zullen maken.” EN ”Wij, van Stichting Julius Leeft! zijn onze stichting begonnen met als eerste voorstelling De Tranen van Den Uijl geschreven door Hugo Pos. Dit stuk was een aanklacht tegen de 8 december moorden. Wij hebben deze stichting in het leven geroepen, juist om gevoelige onderwerpen, pijnpunten in de gedeelde geschiedenis van Nederland, vorm te geven en er over in debat te gaan middels theatervoorstellingen. De monoloog over Bouterse en alle andere figuren in de Suriname Monologen, past in deze lijn.”
Fijn te horen, dat in de vertolking van de figuur van Desi Bouterse duidelijk felle kritiek klinkt en dat er geen ”positief beeld” wordt gegeven van zijn twijfelachtige carriere.Maar als u mijn brief goed gelezen hebt, was dat ook niet mijn hoofdkritiek.Lees verder!
MIJN ”AANNAMES” EN UW AANVANKELIJKE OPMERKING” In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname”” U schrijft [ik citeer u] ;;”Uw mail heeft ons er op attent gemaakt dat er wellicht enige onduidelijkheden bestaan in de communicatie omtrent de monoloog over Desi Bouterse. Ook doet u een aantal aannames, die wij met klem willen ontkrachten.In de monoloog over Desi Bouterse, die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk willen brengen, zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse” MIJN COMMENTAAR! Het klinkt misschien kort door de bocht, maar als ik u was, zou ik iets minder”hoog van de toren blazen”Want ik heb niet zomaar ”aannames” gedaan, maar mij gebaseerd op wat ik op uw website heb gelezen! Er stond: GOED MEELEZEN!
In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.
Spel: Michiel Blankwaardt (als verteller) Tekst: Rudi Lion Sin Tjoe en Remco Meijer Muziek: Harto Soemodihardjo (muzikale regie, gitaar), Jeannine la Rose, Gerda Havertong, Jeffrey Spalburg, Anna Makaloy (zang) Regie: John Leerdam
De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Lira Fonds, Fonds21, Gemeente Amsterdam en OZ Architects.
Translate this pageIn ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo‘, blikt ex–sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex–president van Suriname. COMMENTAAR/VERVOLG Kijk, meneer Leerdam en mevrouw Smit, het is mogelijk [ik zie hem inderdaad nu niet terug op uw website], dat u deze tekst hebt aangepast, maar dit stond er echt aanvankelijk op!
Dan is het dus niet meer dan logisch, dat ik u schrijf: Ik citeer mijzelf ”n het kader van het bewustzijnsproces van zwarte mensen en mensen van kleur, hier specifiek gericht op Suriname, vind ik het byzonder, dat u met ”Surinaamse Monologen”, theatervoorstellingen hebt opgezet, waarbij een aantal acteurs in de huid kruipen van mensen, die een byzondere betekenis hebben gehad in de geschiedenis van Suriname en haar vorming als natiestaat EN haar ontwikkeling als land in de gemeenschap der volkeren.” Overigens heb ik hier Bouterse niet letterlijk genoemd, maar dat ”in de huid kruipen van Bouterse” kunt u inderdaad staande houden, omdat ik later schrijf ”Maar er is een dissonant en niet zo’n kleine ook……Ik duid op de aanwezigheid, in die Monologen, van Suriname’s president D Bouterse, ex coupist, legerbevelhebber en, zoals u zelf in uw ”Monologen” opmerkt:”hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. ” ZIE DE LINK NAAR MIJN BRIEF https://www.astridessed.nl/suriname-tentoonstelling-in-suriname-monologen-is-geen-plaats-voor-desi-bouterse/ UW EIGEN TEKST!/” U hebt dus wel degelijk, al was het dan aanvankelijk op uw website, gesproken van ”in de huid kruipen van”, wat later is verwijderrd.Dus NIETS mijn aannames, maar gebaseerd op wat op uw website te lezen was!
ESSENTIE VAN MIJN KRITIEK Eerst citeer ik u wederom ”Helaas hebben vele landen, niet alleen Suriname, meerdere historische figuren die niet altijd positief zijn geweest voor hun land. Zij hebben wel ontegenzeggelijk een stempel gedrukt op dat land en hebben het mede gemaakt tot wat het nu is. Door zo een figuur toe te voegen in de persoon van Desi Bouterse hebben wij gemeend een completer beeld te scheppen van Suriname. Er zijn helaas niet alleen helden van betekenis voor een land. Vandaar dat wij hebben besloten om hem toe te voegen aan de lijst van historische personen waar een monoloog over gemaakt wordt.” U behoeft mij als historica niet te vertellen, dat [ik citeer u] ” Helaas hebben vele landen, niet alleen Suriname, meerdere historische figuren die niet altijd positief zijn geweest voor hun land. Zij hebben wel ontegenzeggelijk een stempel gedrukt op dat land en hebben het mede gemaakt tot wat het nu is”
NATUURLIJK WEET IK DAT! Maar waar de ESSENTIE van mijn kritiek om draaide was het feit, dat Bouterse bij die Monologen geplaatst werd tussen een Vrijheidsstrijder, een volksdokter en motor van de vrouwenemancipatie, een belangrijke kunstinfluencer en politici, op wie zeker een en ander is aan te merken, maar die geen moordenaars zijn! DAAR draait de essentie van mijn kritiek om! Zonder historische vergelijkingen [uiteraard!] te maken: Het is, alsof je Goethe, Schiller, Karl Marx, Albert Scweitzer, Angela Merkel en Adolf Hitler in een rijtje plaatst en daarover Monologen schrijft. DAT KAN NIET! Ik meen mij voldoende duidelijk gemaakt te hebben en eis nog steeds, dat u de voorstelling afgelast. En natuurlijk kom ik niet kijken naar een voorstelling, waarvan ik de afgelasting eis. Vriendelijk bedankt voor het lezen van deze brief Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam
MAILS OVER DE LAATSTE CORRESPONDENTIE MET DE NIEUWE KERK
Astrid Essed To:Paul Mosterd – Hermitage AmsterdamCc:Paul Mosterd – De Nieuwe KerkNov 10 at 6:38 AM
Geachte heer Mosterd, Vriendelijk bedankt voor uw aanbod, de voorstelling bij te wonen.Ik zal hiervan echter geen gebruik maken Ik blijf bij mijn standpunt, dat D Bouterse in Suriname Monologen niet thuishoort Maar ik waardeer uw sportieve aanbod Vriendelijke groeten/Astrid Essed
P/S Ook al gaat u niet in op mijn eis, de voorstelling te schrappen, hoop ik, dat mocht u in de toekomst nog eens een dergelijke Monologen opzet overwegen,D Bouterse NIET meer in uw serie voorkomt, in welke vorm dan ook www.astridessed.nl Hide original messageOn Saturday, November 9, 2019, 07:38:25 PM GMT+1, Paul Mosterd – Hermitage Amsterdam <p.mosterd@hermitage.nl> wrote:
Geachte mevrouw Essed, beste Astrid, Neemt u mij niet kwalijk dat ik reageer op uw laatste mail. Ik hecht eraan om ook – als u de discussie nu opeens sluit – nog een opmerking te kunnen maken. Het onderwerp (en de discussie hierover) is te belangrijk. Ik denk dat u dat met mij eens bent. Laten we ook daar even bij stilstaan. Ik nodig u daarom uit om naar de voorstelling te komen. Wilt u onze gast zijn? Het is een bijzondere voorstelling in de serie: kopstukken (alstublieft u aandacht voor juist deze karakterisering) uit de Surinaamse geschiedenis. Het verplicht u tot niets. We verwelkomen u graag. Met vriendelijk groet, Paul MosterdDe Nieuwe Kerk Amsterdam
Sent from mobile, excuse typos.
D
ORIGINELE MAIL NAAR STICHTING JULIUS LEEFT
Astrid EssedAAN STICHTING JULIUS LEEFT Ten aanzien van De Directie De heer J Leerdam Mevrouw P Smit, Geachte Directie, Vriendelijk bedankt voor uw reactie en excuses aanvaard, dat de mail kennelijk niet goed geadresseerd was. Geen punt. Wat WEL een punt is, is het feit, dat ondanks mijn ook aan De Nieuwe Kerk geventileerde kritische reactie [waarvan onder P/S de links] en mijn verzoek, af te zien van de vertoning van Desi Bouterse in de reeks ”Suriname Monologen”, de voorstelling TOCH wordt opgevoerd. En dan nog wel in december, de maand, waarin de Decembermoorden hebben plaatsgehad! Ik zal dit toelichten, maar eerst het volgende U schrijft [even geciteerd voor het gemak] AANPASSING IN UW PUBLICITAIRE UITINGEN ”In de monoloog over Desi Bouterse die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk brengen zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse. Bouterse blikt dus niet terug op zijn leven, maar de journalist blikt terug op zijn eigen leven. Dit is misschien niet duidelijk genoeg gecommuniceerd en beschreven. Wij zullen dit aanpassen in onze publicitaire uitingen over het stuk.” Fijn, dat u in de publicatie over de Bouterse Monoloog een en ander wilt verduidelijken. Ik heb die verduidelijking nog niet op uw website gezien, maar ga ervan uit, dat u deze aanpast. Goed zo! WEERGAVE VAN DE FIGUUR VAN DESI BOUTERSE Hierover schrijft u onder andere ”De setting in onze monoloog is die van een journalist die terugkijkt op zijn leven en de interviews die hij met Desi Bouterse gehad heeft. Deze journalist heeft behoorlijke kritische uitspraken over Bouterse en alles wat hij gedaan heeft. Zonder al te veel prijs te geven, zijn er verder elementen in ons stuk die de gruwel die Bouterse heeft veroorzaakt duidelijk voelbaar zullen maken.” EN ”Wij, van Stichting Julius Leeft! zijn onze stichting begonnen met als eerste voorstelling De Tranen van Den Uijl geschreven door Hugo Pos. Dit stuk was een aanklacht tegen de 8 december moorden. Wij hebben deze stichting in het leven geroNov 13 at 7:08 AM
Astrid Essed >To:John A.W.J. LeerdamCc:Bijlmerparktheater Info,Paul Mosterd – De Nieuwe KerkNov 13 at 7:08 AM AANSTICHTING JULIUS LEEFT Ten aanzien vanDe Directie De heer J LeerdamMevrouw P Smit,Geachte Directie,
Vriendelijk bedankt voor uw reactie en excuses aanvaard, dat de mail kennelijk niet goed geadresseerd was.Geen punt. Wat WEL een punt is, is het feit, dat ondanks mijn ook aan De Nieuwe Kerk geventileerde kritische reactie [waarvan onder P/S de links] en mijn verzoek, af te zien van de vertoning van Desi Bouterse in de reeks ”Suriname Monologen”, de voorstelling TOCH wordt opgevoerd.En dan nog wel in december, de maand, waarin de Decembermoorden hebben plaatsgehad!Ik zal dit toelichten, maar eerst het volgende U schrijft [even geciteerd voor het gemak] AANPASSING IN UW PUBLICITAIRE UITINGEN ”In de monoloog over Desi Bouterse die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk brengen zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse. Bouterse blikt dus niet terug op zijn leven, maar de journalist blikt terug op zijn eigen leven. Dit is misschien niet duidelijk genoeg gecommuniceerd en beschreven. Wij zullen dit aanpassen in onze publicitaire uitingen over het stuk.” Fijn, dat u in de publicatie over de Bouterse Monoloog een en ander wilt verduidelijken.Ik heb die verduidelijking nog niet op uw website gezien, maar ga ervan uit, dat u deze aanpast.Goed zo! WEERGAVE VAN DE FIGUUR VAN DESI BOUTERSE Hierover schrijft u onder andere ”De setting in onze monoloog is die van een journalist die terugkijkt op zijn leven en de interviews die hij met Desi Bouterse gehad heeft. Deze journalist heeft behoorlijke kritische uitspraken over Bouterse en alles wat hij gedaan heeft. Zonder al te veel prijs te geven, zijn er verder elementen in ons stuk die de gruwel die Bouterse heeft veroorzaakt duidelijk voelbaar zullen maken.” EN ”Wij, van Stichting Julius Leeft! zijn onze stichting begonnen met als eerste voorstelling De Tranen van Den Uijl geschreven door Hugo Pos. Dit stuk was een aanklacht tegen de 8 december moorden. Wij hebben deze stichting in het leven geroepen, juist om gevoelige onderwerpen, pijnpunten in de gedeelde geschiedenis van Nederland, vorm te geven en er over in debat te gaan middels theatervoorstellingen. De monoloog over Bouterse en alle andere figuren in de Suriname Monologen, past in deze lijn.”
Fijn te horen, dat in de vertolking van de figuur van Desi Bouterse duidelijk felle kritiek klinkt en dat er geen ”positief beeld” wordt gegeven van zijn twijfelachtige carriere.Maar als u mijn brief goed gelezen hebt, was dat ook niet mijn hoofdkritiek.Lees verder!
MIJN ”AANNAMES” EN UW AANVANKELIJKE OPMERKING” In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname”” U schrijft [ik citeer u] ;;”Uw mail heeft ons er op attent gemaakt dat er wellicht enige onduidelijkheden bestaan in de communicatie omtrent de monoloog over Desi Bouterse. Ook doet u een aantal aannames, die wij met klem willen ontkrachten.In de monoloog over Desi Bouterse, die wij op 19 en 20 december in De Nieuwe Kerk willen brengen, zal de acteur NIET in de huid kruipen van Desi Bouterse” MIJN COMMENTAAR! Het klinkt misschien kort door de bocht, maar als ik u was, zou ik iets minder”hoog van de toren blazen”Want ik heb niet zomaar ”aannames” gedaan, maar mij gebaseerd op wat ik op uw website heb gelezen! Er stond: GOED MEELEZEN! ”In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.” DE SURINAAMSE MONOLOGENDE NIEUWE KERKDESI BOUTERSE https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen-desi-bouterse/ TEKSTDesi Bouterse: een Surinaamse CaudilloIn ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.Spel: Michiel Blankwaardt (als verteller) Tekst: Rudi Lion Sin Tjoe en Remco Meijer Muziek: Harto Soemodihardjo (muzikale regie, gitaar), Jeannine la Rose, Gerda Havertong, Jeffrey Spalburg, Anna Makaloy (zang) Regie: John LeerdamDe Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Lira Fonds, Fonds21, Gemeente Amsterdam en OZ Architects. Nogmaals gegoogled op de tekst en dan vind ik dit: Desi Bouterse, De Suriname Monologen – De Nieuwe Kerk … https://www.nieuwekerk.nl › tentoonstellingen › de-suri…Translate this pageIn ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo‘, blikt ex–sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex–president van Suriname. COMMENTAAR/VERVOLG Kijk, meneer Leerdam en mevrouw Smit, het is mogelijk [ik zie hem inderdaad nu niet terug op uw website], dat u deze tekst hebt aangepast, maar dit stond er echt aanvankelijk op!
Dan is het dus niet meer dan logisch, dat ik u schrijf: Ik citeer mijzelf ”n het kader van het bewustzijnsproces van zwarte mensen en mensen van kleur, hier specifiek gericht op Suriname, vind ik het byzonder, dat u met ”Surinaamse Monologen”, theatervoorstellingen hebt opgezet, waarbij een aantal acteurs in de huid kruipen van mensen, die een byzondere betekenis hebben gehad in de geschiedenis van Suriname en haar vorming als natiestaat EN haar ontwikkeling als land in de gemeenschap der volkeren.” Overigens heb ik hier Bouterse niet letterlijk genoemd, maar dat ”in de huid kruipen van Bouterse” kunt u inderdaad staande houden, omdat ik later schrijf ”Maar er is een dissonant en niet zo’n kleine ook……Ik duid op de aanwezigheid, in die Monologen, van Suriname’s president D Bouterse, ex coupist, legerbevelhebber en, zoals u zelf in uw ”Monologen” opmerkt:”hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. ” ZIE DE LINK NAAR MIJN BRIEF https://www.astridessed.nl/suriname-tentoonstelling-in-suriname-monologen-is-geen-plaats-voor-desi-bouterse/ UW EIGEN TEKST!/” U hebt dus wel degelijk, al was het dan aanvankelijk op uw website, gesproken van ”in de huid kruipen van”, wat later is verwijderrd.Dus NIETS mijn aannames, maar gebaseerd op wat op uw website te lezen was!
ESSENTIE VAN MIJN KRITIEK Eerst citeer ik u wederom ”Helaas hebben vele landen, niet alleen Suriname, meerdere historische figuren die niet altijd positief zijn geweest voor hun land. Zij hebben wel ontegenzeggelijk een stempel gedrukt op dat land en hebben het mede gemaakt tot wat het nu is. Door zo een figuur toe te voegen in de persoon van Desi Bouterse hebben wij gemeend een completer beeld te scheppen van Suriname. Er zijn helaas niet alleen helden van betekenis voor een land. Vandaar dat wij hebben besloten om hem toe te voegen aan de lijst van historische personen waar een monoloog over gemaakt wordt.” U behoeft mij als historica niet te vertellen, dat [ik citeer u] ” Helaas hebben vele landen, niet alleen Suriname, meerdere historische figuren die niet altijd positief zijn geweest voor hun land. Zij hebben wel ontegenzeggelijk een stempel gedrukt op dat land en hebben het mede gemaakt tot wat het nu is”
NATUURLIJK WEET IK DAT! Maar waar de ESSENTIE van mijn kritiek om draaide was het feit, dat Bouterse bij die Monologen geplaatst werd tussen een Vrijheidsstrijder, een volksdokter en motor van de vrouwenemancipatie, een belangrijke kunstinfluencer en politici, op wie zeker een en ander is aan te merken, maar die geen moordenaars zijn! DAAR draait de essentie van mijn kritiek om! Zonder historische vergelijkingen [uiteraard!] te maken: Het is, alsof je Goethe, Schiller, Karl Marx, Albert Scweitzer, Angela Merkel en Adolf Hitler in een rijtje plaatst en daarover Monologen schrijft. DAT KAN NIET! Ik meen mij voldoende duidelijk gemaakt te hebben en eis nog steeds, dat u de voorstelling afgelast. En natuurlijk kom ik niet kijken naar een voorstelling, waarvan ik de afgelasting eis. Vriendelijk bedankt voor het lezen van deze brief Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam
MAILS OVER DE LAATSTE CORRESPONDENTIE MET DE NIEUWE KERK
Astrid Essed To:Paul Mosterd – Hermitage AmsterdamCc:Paul Mosterd – De Nieuwe KerkNov 10 at 6:38 AM
Geachte heer Mosterd, Vriendelijk bedankt voor uw aanbod, de voorstelling bij te wonen.Ik zal hiervan echter geen gebruik maken Ik blijf bij mijn standpunt, dat D Bouterse in Suriname Monologen niet thuishoort Maar ik waardeer uw sportieve aanbod Vriendelijke groeten/Astrid Essed
P/S Ook al gaat u niet in op mijn eis, de voorstelling te schrappen, hoop ik, dat mocht u in de toekomst nog eens een dergelijke Monologen opzet overwegen,D Bouterse NIET meer in uw serie voorkomt, in welke vorm dan ook www.astridessed.nl Hide original messageOn Saturday, November 9, 2019, 07:38:25 PM GMT+1, Paul Mosterd – Hermitage Amsterdam <p.mosterd@hermitage.nl> wrote:
Geachte mevrouw Essed, beste Astrid, Neemt u mij niet kwalijk dat ik reageer op uw laatste mail. Ik hecht eraan om ook – als u de discussie nu opeens sluit – nog een opmerking te kunnen maken. Het onderwerp (en de discussie hierover) is te belangrijk. Ik denk dat u dat met mij eens bent. Laten we ook daar even bij stilstaan. Ik nodig u daarom uit om naar de voorstelling te komen. Wilt u onze gast zijn? Het is een bijzondere voorstelling in de serie: kopstukken (alstublieft u aandacht voor juist deze karakterisering) uit de Surinaamse geschiedenis. Het verplicht u tot niets. We verwelkomen u graag. Met vriendelijk groet, Paul MosterdDe Nieuwe Kerk Amsterdam
Sent from mobile, excuse typos
Reacties uitgeschakeld voor Suriname Monologen en Desi Bouterse, die er niet in thuis hoort/Antwoord op de reactie van Stichting Julius Leeft
(Al-Hol, Northeast Syria) – The Kurdish-led Autonomous Administration for northeast Syria is holding more than 11,000 foreign women and children related to Islamic State (also known as ISIS) suspects in appalling and sometimes deadly conditions in a locked desert camp in northeast Syria, Human Rights Watch said today. At least 7,000 of the children are under 12.
During three visits to the section of al-Hol camp holding foreign women and children in June 2019, Human Rights Watch found overflowing latrines, sewage trickling into tattered tents, and residents drinking wash water from tanks containing worms. Young children with skin rashes, emaciated limbs, and swollen bellies sifted through mounds of stinking garbage under a scorching sun or lay limp on tent floors, their bodies dusted with dirt and flies. Children are dying from acute diarrhea and flu-like infections, aid groups and camp managers said.
“Foreign women and children are indefinitely locked in a dustbowl inferno in northeast Syria while their home countries look the other way,” said Letta Tayler, senior terrorism and counterterrorism researcher at Human Rights Watch. “Governments should be doing what they can to protect their citizens, not abandon them to disease and death in a foreign desert.”
At least 240 children have died en route or upon arrival to al-Hol, according to the United Nations. Authorities from the camp, which is overseen by the Autonomous Administration, do not appear to consistently record deaths, international aid group members said. The groups did not want to be identified for fear of losing access to al-Hol.
Al-Hol guards do not allow the women and children to leave the camp except when escorted out for emergencies such as surgery not available in camp hospitals.
Officials from the Autonomous Administration told Human Rights Watch they do not intend to prosecute the women and children. Asked about the legal status of the women and children, they said only in a brief written statement that when the women and children left ISIS-held areas, they were “transferred to al-Hol to work on delivering them to their countries given that they are from different nationalities.” The Autonomous Administration has repeatedly called on home countries to take back all foreigners in their custody. “We are overwhelmed,” a camp manager said.
Countries should immediately assist efforts of their citizens held in al-Hol camp to come home if they choose to do so. The Autonomous Administration, as well as home countries, should ensure that detention is only imposed according to law, on an individual basis, and with all basic rights of detainees under international law including judicial review of detention.
Donor governments, the United Nations, and humanitarian agencies should also immediately increase aid to all camp inhabitants, more than 7,000 of them children.
From June 21 to 23, Human Rights Watch interviewed 26 foreign women confined in al-Hol annex from countries including Australia, Belgium, Canada, France, the Netherlands, and Trinidad. The women included mothers who begged camp guards for news of husbands or sons whom US-backed, Kurdish-led troops, called the Syrian Democratic Forces (SDF), had separated from them when they fled ISIS-held areas over the past several months.
“Please, tell me, where are my sons? Please, let me visit them,” pleaded “Aisha,” a pregnant woman from Trinidad. The SDF took her two sons, ages 14 and 15, and their father when the family fled ISIS-held Abu Badran in January, she said.
“First they said they would bring my boys to me in a month. Then they said two more weeks. Then they said they were sick in the hospital,” Aisha said of camp officials. Like other women interviewed, Aisha did not want her real name used. “Then for the past two months, nothing.”
Conditions are dire throughout al-Hol, which holds 62,000 Syrians and Iraqis in the main camp sections, most of them also wives and children of men accused of ISIS membership. However, the worst conditions are in the annex holding the 11,000 non-Iraqi foreigners. The annex receives less aid from donors and annex inhabitants must wait for armed escorts to bring them to the camp market, hospitals, and food distribution center, which Syrian and Iraqi women and children can reach freely, aid workers said.
All but one of the foreign women interviewed by Human Rights Watch said they wanted to go home. One, from Uzbekistan, said she wanted to go to a third country because she feared persecution if repatriated. All said they are not allowed to leave the locked camp. None said she had been taken before a judge to review whether she should be detained or been contacted by a representative of her government.
“We were prisoners under al-Dawla [ISIS] and now we’re prisoners of our liberators,” said “Layla,” a 29-year-old Frenchwoman. “I’ll go to prison again back home if I have to but please, just get me out of here.”
International law allows imposing punishment for crimes only on people responsible for the crimes, after a fair trial to determine individual guilt. Imposing collective punishment on families by preventing them from leaving the camps violates the laws of war.
Unless they are lawful places of detention such as prisons, camps for displaced people should respect the free movement right to leave the camps and return. Movement restrictions are only permissible if they are provided by law and necessary to protect national security, public order, public health or morals, or the rights and freedoms of others. Any restrictions must be nondiscriminatory, proportionate, and necessary to achieve legitimate aims.
Anyone detained, including civilians initially detained in wartime as security threats, should be detained on a clear legal basis, and have the right to challenge the necessity and legality of their captivity before a court. No one should be detained in inhuman or degrading conditions. International law obligates all countries to ensure justice through fair trials for the gravest crimes, such as those by ISIS.
International law also grants everyone the right to return to their home country and obligates countries to fulfill a child’s right to acquire a nationality. This duty has been interpreted to extend to children born abroad to a country’s citizens who would otherwise be stateless.
“The conditions in al-Hol annex are untenable and unconscionable,” Tayler said. “Abandoning citizens to indefinite confinement without charge will only make the problem worse.”
More than 7,000 foreign children and 3,000 foreign women from about 50 countries are held in the al-Hol annex according to officials from the Autonomous Administration, which is led by the Kurdish Democratic Union Party (PYD). Several hundred more foreigners are held in two other camps in northeast Syria, Ain Issa, and Roj. In addition to Westerners, the foreigners include Algerians, Indonesians, Malaysians, Moroccans, Russians, Tunisians, Turks, and Uzbeks, among others. About two-thirds of the foreign children are under age 12 – with most under age 5 – and hundreds are orphans, their parents missing or dead, aid workers said. While most women and children are recent arrivals, some said they had been held at Al-Hol for over a year.
Reluctant Donors, Insufficient Access
Autonomous Administration authorities blamed the conditions in al-Hol annex on insufficient aid from foreign donors. “We feel abandoned by the international community,” Abdulkarim Omar, the administration’s co-chair for foreign affairs, told Human Rights Watch. “Taking care of these foreigners is a big, big problem for us. Countries should take back their people and rehabilitate them.”
The Autonomous Administration and SDF have already made significant sacrifices as part of the international coalition fighting ISIS, Omar said. About 12,000 SDF troops were killed and another 20,000 were injured fighting ISIS, he said, in part “so that people in Europe can sleep calmly at night.”
About three dozen aid agencies including the UN Refugee Agency and UNICEF work in al-Hol. But many donor countries are wary of supporting a camp population that may include ISIS members or sympathizers, Autonomous Administration authorities and humanitarian workers said, even though the majority of people in the camp are young children who had no choice but to live with their parents under ISIS.
“We are seeing the stigmatization of a vast section of the camp population that is perceived as affiliated with the Islamic State group,” said Fabrizio Carboni, who heads Near and Middle East operations for the International Committee of the Red Cross (ICRC). Carboni warned against a “good victim-bad victim” double standard. International standards prohibit denying essential aid, including if the denial is based on ideological or religious affiliation.
Some organizations are also concerned that their assistance could enable indefinite detention of women and children without charge. “It is one thing to assist a refugee camp and another to assist a prison,” one aid worker said.
The three field hospitals in the main camp areas are understaffed and under-resourced, the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reported in July. Doctors Without Borders runs a health clinic inside the annex and the International Committee of the Red Cross (ICRC) runs a mobile clinic there, but their hours are limited due to staff shortages and security concerns.
Two-fold access problems also hinder delivery of services, aid groups said. Humanitarian agencies with agreements to work in Syria must obtain permission to access al-Hol through Damascus because the Autonomous Administration controlling the northern third of Syria, including al-Hol camp, is not an internationally recognized government. Negotiations with the Syrian government on humanitarian access are often difficult, as Human Rights Watch documented in a June report.
But even agencies that receive Syrian government permission, or that work under the radar in al-Hol without it, sometimes face delays in obtaining the Autonomous Administration authorities’ permission to deliver assistance inside the annex, aid workers said. In its July report, OCHA said that humanitarian access to the annex “remains restricted” in ways that “continue to impact and prevent delivery of services.”
Dire Health Conditions
One reason for poor conditions at al-Hol is that the camp population soared from 10,000 people in December 2018 to more than 73,000 by April, camp managers and aid groups said. During that period, a US-led military coalition routed ISIS from its last stand in Baghouz, a town in eastern Deir al-Zour governate. Many new arrivals from Deir al-Zour were severely injured, traumatized, and malnourished. Yet while conditions are dire throughout al-Hol, they are worse in the annex than in the main areas where Syrians and Iraqis are confined, camp officials and aid workers said.
During Human Rights Watch visits, al-Hol annex was filled with the sounds of children wailing and women and children coughing. A funnel-shaped dust whirl blew hot dust and debris into tents.
Many women and children had visible skin sores from leishmaniasis, a sand fly-borne parasite. Some inhabitants have been diagnosed with tuberculosis, camp managers said. Drinking water is insufficiently chlorinated and remains in short supply, aid workers said. Human Rights Watch saw children drink water from a wash-water tank that had worms coming out of the spout.
In July, OCHA reported a “sharp increase” in acute diarrhea and a “slight increase” in acute malnutrition throughout al-Hol.
Some women, including those with risky pregnancies and pre-natal complications such as anemia or high blood pressure, are giving birth in their tents without a doctor or midwife, aid workers said. One reason is that Asayish – Autonomous Administration security agents who guard the camp –sometimes delay or refuse their requests to go to a hospital, or they arrive at a hospital only to be turned away because the facility is full, they said. In an added disadvantage, women who give birth in a hospital automatically receive post-natal care and essentials such as diapers whereas women who give birth in tents must request such assistance, they said.
Three women said that a young girl had died from kidney failure in the annex the previous week.
Human Rights Watch saw several wounded children in the annex. One was a bone-thin, 12-year-old Russian boy wearing a patch over his left eye. “Shrapnel in Baghouz,” he said, adding that he had lost vision in that eye.
Another boy, a 4-year-old from Uzbekistan, sat with a blank stare as his mother pushed him across the rubble in a stroller, his right leg missing up to his mid-thigh. The boy’s leg was blown off during a US-led coalition strike in the Syrian town of Sousa in late 2018, his mother said, adding: “I have been trying to get him crutches and a prosthetic leg for four months.”
Worse Conditions for Foreigners
In addition to problems accessing essential services in the main camp areas, nearly all the women interviewed in the annex said they had scant if any means to buy fresh food for their children to supplement their rations of lentils, grains, oil, and sugar, or extra diapers. SDF troops and Asayish agents have confiscated women’s cash and other valuables and barred them from selling any possessions that they may have been able to hold onto, camp inhabitants and aid workers said.
Camp administrators allow Syrian and Iraqi women in the main camp areas to make purchases through the Hawala alternative money transfer system but the foreigners cannot, aid workers said.
Autonomous Administration authorities also bar women in the annex from using cell phones for fear they may contact ISIS members, although cell phones are allowed in sections holding Syrians and Iraqis, aid workers said. The ICRC has begun helping women send letters to family members, but many have not yet made contact and communications have been irregular for those who have.
On all three visits Human Rights Watch saw dozens of women pounding on the chain-link fence that cordons off the annex, clamoring for escorts to reach supplies or health services. Human Rights Watch saw some of the women waiting for hours, with no shade, in 40 degrees Celsius (104 degrees Fahrenheit) heat. The temperature at al-Hol has soared as high as 50 degrees Celsius (122 degrees Fahrenheit) this summer.
“I am going into labor,” shouted a visibly pregnant woman. “What about our human rights?” demanded another. By the time they reach the food distribution point, the rations are sometimes gone and they have to return the next day, the women said.
Living in Fear
Tensions run high in al-Hol, and many women said they were terrified for their safety and that of their children. Women in the camp who adhere to ISIS’ extremist ideology have threatened and set fire to tents of women and children who they consider infidels. Twice, in separate attacks in June and July, a woman stabbed a guard with a knife hidden in her abaya, camp managers and aid workers said.
Guards raid tents at night and frequently shoot in the air to keep order. On July 3, guards shot and wounded two boys, ages 12 and 10, who they said were throwing rocks at them, aid workers said. Twice while at the camp in June, Human Rights Watch heard gunshots fired.
Interviewees also consistently said they feared the Asayish security agents who frequently search tents and take away families in the middle of the night. Camp managers said that the night raids were necessary to remove women or children who were security threats, or to relocate families who feared for their safety to other areas of al-Hol or other camps.
Many women said they also feared tent fires caused by women cooking inside tents; at least one child died in a cooking fire. Others spoke of insects and snakes that crawl onto their sleeping pallets at night.
Piecemeal Repatriations
Repatriations of ISIS suspects and family members from northeast Syria, as well as from neighboring Iraq, have been piecemeal. Kazakhstan, Uzbekistan, Tajikistan, Russia, Kosovo, and Turkey have organized the return home of more than 1,250 nationals held in northeast Syria and Iraq, most of them children.
But most countries have ignored the Autonomous Administration’s calls for them to repatriate citizens or have taken back only small numbers, primarily orphans, calling them a security threat and citing complications in verifying citizenship of children lacking documents or born in areas under ISIS control.
All the women interviewed said they realized soon after arriving in Syria that they had made a mistake. They all insisted that during their life under ISIS their roles had been solely those of housewives and mothers. Human Rights Watch is not in a position to judge the veracity of these claims and it is clear that some women in the camp support – and seek to enforce – ISIS ideology. Women who have committed international crimes should be charged and those who do not face criminal charges should be freed. But children brought to or born in ISIS-controlled areas should not be punished for their parents’ poor judgment or crimes.
“My children did not choose this life,” said “Fatima,” a 27-year-old Belgian widow held in al-Hol with her four young children. Fatima said her 7-year-old daughter did not even learn to read and write under ISIS. Her 6-year-old daughter has a viral infection; unable to obtain medical care in the annex, she scrounged funds to buy rehydrating fluids and inserted an intravenous drip in her daughter’s arm with a friend.
“My children don’t even have a working toilet,” Fatima said. “When there is shooting, they cry and remember the fighting. They deserve a second chance.”
Additional Recommendations
As part of measures to assist repatriation efforts, countries should immediately take all possible steps to ensure that their citizens trapped in any areas of al-Hol or in other camps or prisons in northeast Syria have a way to request repatriation and expedite efforts to verify citizenship, particularly of children. Countries that can guarantee fair trials and humane conditions should investigate and, if appropriate, prosecute returnees responsible for international crimes such as war crimes and torture.
Children should be treated first and foremost as victims, including those recruited by ISIS, and decisions about their future should be made based on their best interests. Parents should be brought home with children unless separation is in the child’s best interest. Children should face prosecution only in exceptional circumstances.
In the meantime, Autonomous Administration camp administrators, humanitarian organizations and donor governments, including those with nationals confined to camps in northeast Syria, should improve sanitary conditions, access to food and clean water, shelter, and medical and psychosocial services for all camp inhabitants. The Autonomous Administration should increase annex inhabitants’ access to essential services in other camp areas.
The Autonomous Administration and US-led coalition fighting ISIS should facilitate contact between camp inhabitants and their families including relatives held in separate prisons or camps.
UN Secretary-General Antonio Guterres should press and assist UN agencies including the UN Refugees Agency and member states to coordinate a swift global response that upholds international human rights protections and includes repatriations and resettlements.
Statements from Women Confined in al-Hol annex
This is a nightmare I cannot wake up from. As Muslims we wanted to experience the Islamic State like Christians want to visit Jerusalem. It was so easy to get to Syria through Turkey. But then we found there was no way out. Bombs were falling everywhere and we could not afford a smuggler. In the end they [ISIS] even hid food from us. The only people they fed were their fighters. We are so broken. We are not threats to anyone. We just want our children to go to school and to stop stressing about where is the next meal coming from.
“Ayisha,” 37 weeks pregnant, from Trinidad. Mother of five children including two boys, ages 14 and 15, who were taken with her husband when the family surrendered to SDF forces in January.
From the first day I got to Syria I wanted to go home. They [ISIS] treated us like garbage. There was so much injustice. But my husband kept saying, “Forget going back. If they know we want to leave they will put us in prison or kill us.” Then my husband died two years ago. He just never came home. Since then I have been trying to find a way home. The Prophet…says the Sham [Levant] is a blessed place. But I never saw a blessing.
“Maria” from Belgium, widow, mother of two children born in Syria.
One day my husband said, “I am going, you are coming with me.” I was thinking, “Why? We are comfortable.” But as a Muslim woman you follow your husband. I just want to go back to Australia. My family says they will take me and the children back. People think we are monsters. Please tell them we are humans, just like them.
“Radhia” from Australia, widow, mother of three children born in Syria.
I thought, “Now I’ll be able to practice my religion and cover my face without being harassed the way I am at home.” I heard there was bombing and stuff but I didn’t think I’d be living under it. But then I got here [to Syria] and realized how dangerous it was. My husband became disillusioned, too. A year ago, we found a smuggler to take us out. We wanted to start over. But then Kurdish [SDF] forces took us.
“Miriam” from Canada, mother of two children born in Syria, husband in SDF-controlled prison.
I came to Syria because I was having problems at work and at home. It sounds so cliché. I was 20 when I left. I got the idea while I was conversing online with sisters [ISIS members]. I married two weeks after I arrived. They gave me a paper with three men’s names, ages, and hometowns. I chose the man from my hometown. We met and we liked each other. Then he was killed by a bullet in the head. If I have to go to prison I will. I just want to come home.
“Hanneke” from the Netherlands, widow.
Reacties uitgeschakeld voor HUMAN RIGHTS WATCH/SYRIA: DIRE CONDITIONS FOR ISIS SUSPECTS’ FAMILIES
Gisteravond viel een menigte fascistisch tuig het pand aan waar actiegroep Kick Out Zwarte Piet een bijeenkomst hield. Binnen kwamen ze gelukkig niet. Maar ze wisten ruiten in te gooien en auto’s te vernielen, waaronder die van KOZP-activist en woordvoerder Mitchell Esajas. De nazi-aanvallen op antiracisten escaleren hiermee een fase verder.(*) Dat vraagt om antwoorden.
Het antwoord is in ieder geval niet: veilig schuilen bij oom (en tegenwoordig soms tante) agent. Ja, de politie was snel ter plekke, en met een forse inzet aan middelen: ‘veel politiewagens en busjes van de Mobiele Eenheid (ME). Ook werd er een politiehelicopter ingezet.’(1) Zo’n overmacht? Zo snel? En het was niet mogelijk om de aanvallers een fractie eerder tegen te houden? Bijvoorbeeld voordat ze met zwaar vuurwerk begonnen te gooien en het pand probeerden binnen te dringen? Gewoon: ‘U gaat niet verder, u laat dat pand en die bijeenkomst met rust’? Dat dit niet is gebeurd is geen overmacht, maar eerder beleidskeuze, van de politieleiding in Den Haag, maar mogelijk ook hogerop. ‘Laat maar gebeuren, eens kijken hoe ver dit gaat, en als het echt uit de hand loopt zijn we er in een ogenblik om Onze Onmisbaarheid te Bewijzen.’ Zo zag het politie-ingrijpen er een beetje uit. Natuurlijk wist de politie van het geschreeuw in extreem-rechtse kringen om tegen de KOZP-bijeenkomst te hoop te lopen. Dat stond gewoon op internet.
Natuurlijk waren mensen in het gebouw blij dat de politie er ‘net op tijd’ was. Ik was vorig jaar in Tilburg ergens ook blij dat politie voorkwam dat grotere aantallen pro-Piet-fascisten ons belaagden bij ons anti-Zwarte Pieten-protest. Niet dankbaar, maar wel blij. En zoiets gold voor de KOZP-mensen in Den Haag gisteravond nog sterker. Want hoe zou het er hebben uitgezien als de politie drie minuten laten was geweest? Esajas: ‘Het voelde even alsof we waren opgesloten. En als ze binnen waren gekomen, ben ik bang dat niet allen auto’s het slachtoffer waren geworden.’(2) Een hele logische en terechte vrees. Dit pro-Pieten nazi-gespuis deinst voor steeds minder terug.
Let wel: ik doe geen pleidooi voor het soort preventieve politie-inzet dat ik hierboven als optie beschrijf. Daarmee zou ik precies het soort vertrouwen in ‘democratie en rechtsstaat’ uitspreken dat ik allang achter me heb gelaten. Bovebndien zou ik daarmee onnidige extra legitimiteit toekennen aan dit soort inzet dat tegen linkse en radicale mensen, tegen onze acties, te vaak wel wordt gehanteerd. Let’ s be careful what we wish for! Ik wijs er alleen op dat de politie dit had kunnen doen, als ze echt had gewild. Maar nee. Politie komt opdagen als de aanval al plaatsvindt, en kan dan vijf mensen aanhouden en demonstratief orde en veiligheid herstellen. Als het kwaad feitelijk al voor een flink deel is geschied.
En dat politieapparaat garandeert onze vrijheid om in vrede te vergaderen? En dat apparaat gaat ons komend weekend faciliteren bij de demonstraties die KOZP bij Sinterklaasintochten gaat houden? Van dit soort politie maken we ons afhankelijk als we ons demonstratierecht proberen uit te oefenen? Soms – misschien inderdaad op 16 en 17 november bij de anti-Zwarte Piet-protesten rond de intochten – is dat onvermijdelijk. Maar aan die onvermijdelijkheid dienen we wel iets te doen. Die moet haar vanzelfsprekendheid verliezen, en wel zo snel mogelijk. We dienen manieren te vinden om garant te staan voor onze eigen veiligheid, en die van elkaar. In aantallen ligt al kracht! Komen dus, naar die protesten, als je maar enigszins kunt!
Natuurlijk: volgens de door de overheid beleden principes van democratie en rechtsstaat hoort de politie ons demonstratierecht en onze vrijheid van vergadering te garanderen en te beschermen. Het is prima om de overheid daarop te wijzen en die overheid eraan proberen te houden. Het is helemaal niet prima om er op te rekenen dat ze dat ook daadwerkelijk altijd doen. Het is ook niet prima om die verwachting nadrukkelijk uit te stralen. Veel beter om te zeggen: we eisen dat ons demonstratierecht wordt gewaarborgd, we treffen zelf maatregelen voor het geval dat weer eens niet het geval blijkt.
De principes van democratie en rechtsstaat zijn voor de overheid namelijk altijd ondergeschikt aan de orde die door die overheid wordt bewaakt. Die orde is autoritair en doordrenkt van racisme. Wat wij willen, botst met die orde, en dus met de overheid. Ook als die overheid soms iets doet om ons een beetje te beschermen of tegemoet te komen. Dat we overheid en politie nog nodig denken te hebben om ons te beschermen, tekent onze zwakte, niet onze kracht. Het is een zwakte die we onder ogen dienen te zien en te boven dienen te komen. Zoals mensen in het gebouw in Den Haag gelukkig ook zelf al maatregelen wisten te nemen voordat de politie kwam. ‘ De naar schatting veertig aanvallers kwamen niet binnen, omdat het pand meteen werd gebarricadeerd.’(3) De eigen kracht! Dat heeft veel erger voorkomen.
Het antwoord op het soort fascistische terreur dat we gisteravond zagen, ligt dus ook niet in de gevestigde politiek, de boegbeelden van die overheid. Ja, politici spreken schande van de aanval. Waar ze geen schande van spreken, is van het aan Zwarte Piet gekoppelde, in Zwarte Piet als heilige traditie gesymboliseerde racisme. Het is allemaal een zo-gaan-we-niet-met-elkaar-om-in-dit-land verontwaardiging waar we weinig voor kopen. Jesse Klaver spant weer eens de kroon. ‘Een pand bestormen met vuurwerk, mensen intimideren, is niet het verdedigen van een Nederlandse traditie. Het is een regelrechte aanval op wie wij als land zijn.’(4)
Onzin. Goedbedoeld wellicht, maar toch onzin. Deze aanval drukt precies uit uit wat ‘wij als land’ inmiddels zijn, en waar kritische en solidaire mensen dus niet bij zouden moeten willen horen. Het intimideren en terroriseren van zwarte mensen die voor hun rechten op komen, het treiteren en belagen van antiracisten, van linkse, radicale en kritische mensen, is geen buitenlandse uitvinding, geen importproduct. Het is een oer-Nederlands tijdverdrijf.
Deels gebeurt die terreur met belastingcenten: ook de ME bestormt wel eens een pand, en gebruikt dan nog wel iets meer dan vuurwerk. En terwijl straattereur KOZP-actievoerders bedreigt, gaat de sluipende terreur van de Dienst Terugkeer & Vertrek – een overheidsdienst, zo Nederlands als wat – tegen mensen zonder officiële verblijfspapieren door week in en week uit via opsluiting, ontvoering en deportatie van migranten/vluchtelingen, te vaak naar landen waar deze mensen groot gevaar lopen. Deels gebeurt die dat intimideren en terroriseren dus op freelance basis, als goede vaderlanders op hoorzittingen rond vluchtelingenopvang scanderen dat er bij iemand een piemel in moet, als goede vaderlanders een wegblokkade houden bij Dokkum die een bus vol KOZP-mensen tot een levensgevaarlijke noodstop dwingt, of als goede vaderlanders Denk-politici die – ten onrechte overigens – steun proberen te betuigen aan boze agrarische ondernemers, toevoegen: ‘Ga terug naar je eigen land’, of woorden van die racistische strekking.
Rechtse intimidatie is zo Nederlands als boerenkool met worst, als zoute haring, zo Nederlands als Anton Mussert, mijnheer en mevrouw Rost van Tonningen, Pim Fortuyn, Geert Wilders en Thierry Baudet en de bijbehorende knokpoegen en trollenlegioenen. Wie zich tegen nazi-terreur denkt te kunnen verweren door met de Nederlandse vlag te wapperen, ziet over het hoofd hoe juist het opkomen voor nationalistische symboliek tot de kern van de nazi-motivatie behoort. Inderdaad, de racistische Zwarte Piet-traditie is zeer Nederlands, net zo Nederlands als dat fatale rood, wit en blauw plus oranje. Weg met dat Nederland! Vervangen, die hele handel, door die maatschappij van vrijheid en solidariteit die Nederland niet is en nooit is geweest.
Hoe nu verder? KOZP-man Jerry Afriyie maakte een heel belangrijk punt in zijn reactie op de aanval: ‘met geweld krijg je ons niet stil. Dit is het allerstomste wat je kan doen. Je motiveert ons juist!’(5) Inderdaad! De aanvallers probeerden mensen bang te maken, zodat ze niet naar anti-Zwarte Piet-acties durven te gaan. Laten we ze hun zin niet geven! Het is nodig om volgende week met verdubbelde aantallen bij de intochten te staan om te demonstreren tegen Zwarte Piet – en tegelijk ook tegen de oer-Nederlandse gewoonte om die heilige Zwarte Piet met het grofste geweld door ieders strot te blijven duwen. Tegen opkomend fascisme, daar komt het op neer.
Om in officiële veiligheidstermen te spreken: wij moeten ‘opschalen’ met onze acties. Al was het maar ter wille van onze ‘veiligheidsbeleving’. Hoe groter onze aantallen en onze vastbeslotenheid, hoe geringer de behoefte om veiligheid te zoeken bij een politie- en bestuursapparaat dat onze vriend niet is en nooit zal zijn ook, ook al pakken ze nu en dan een agressieve nazi op. We hebben onszelf. We hebben elkaar. En verder hebben we helemaal niemand op wie we kunnen rekenen.
Maar als we zorgen dat we met steeds meer zijn en ons niet van de wijs laten brengen, dan hebben we ook helemaal niemand nodig om ons doel te bereiken: het einde aan de racistische karikatuurfiguur Zwarte Piet – en de de rechtse meutes en hun demagogische machtsbeluste aanvoerders daarmee te dwarsbomen bovendien. Doe je ook mee?(6)
Noten:
(*) Hier stond heel even: Deze nazi aanval escaleert daarmee een fase verder. Maar dat was dus niet precies wat ik bedoelde. Daarom gewijzigd.
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
INGEZONDEN STUK/SURINAME MONOLOGEN/GEEN PLAATS VOOR DESI BOUTERSE Beste lezers, Zoals op mijn website te zien is, ben ik in het geweer gekomen tegen het feit, dat bij de Suriname Monologen [initiatief van De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft]een reeks van zes voorstellingen over prominenten uit de geschiedenis van Suriname, een van die voorstellingen gaat over Desi Bouterse, de huidige president van Suriname, ex dictator, legerbevelhebber en verantwoordelijke voor buitengerechtelijke executies [Decembermoorden, 1982] en de masaslachting te Moiwana, tijdens de Binnenlandse Oorlog tussen hem [Bouterse] en zijn ex lijfwacht R Brunswijk [huidig politicus]Zie mijn brief aan De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft https://www.astridessed.nl/suriname-tentoonstelling-in-suriname-monologen-is-geen-plaats-voor-desi-bouterse/
Naar aanleiding daarvan startte een korte, maar felle discussie tussen mij en De Nieuwe Kerk
https://www.astridessed.nl/reactie-de-nieuwe-kerk-op-mijn-brief-over-de-suriname-monologen-mijn-antwoord/ https://www.astridessed.nl/de-aanhouder-wint-niet-tweede-reactie-de-nieuwe-kerk-op-mijn-brief-over-de-suriname-monologen-mijn-laatste-woord-hierover/ In een allerlaatste reactie heeft De Nieuwe Kerk nog getracht, mij over te halen te komen kijken naar de voorstelling, maar dat heb ik geweigerd.Zie de mails daarover geheel onderaan INGEZONDEN STUK Het schrijven van de brief was mij echter nog niet genoeg!Ook heb ik naar aanleiding van deze kwestie een Ingezonden Stuk gestuurd aan een aantal Nederlandse en Belgische media. Of het wordt gepubliceerd, weet ik natuurlijk niet, maar daarom het in ieder geval met u, lezers, gedeeld. Zie mijn Ingezonden Stuk direct hieronder.En geheel daaronder de laatste mails met de Nieuwe Kerk [onder B], waarin aan mij het -dat moet ik toegeven-sportieve aanbod, naar de voorstelling te komen kijken.Waarom ik dat toch hen geweigerd, kunt u dan lezen in mijn reactie Aangezien ik uit mijn correspondentie met de Nieuwe Kerk de indruk gekregen heb, dat ik een van de weinigen ben, die hiertegen in het geweer gekomen ben, citeer ik nog even de onvergetelijke tekst van Mahatma Gandhi ”EVEN IF YOU ARE A MINORITY OF ONE, THE TRUTH IS THE TRUTH” https://www.brainyquote.com/quotes/mahatma_gandhi_137654
VEEL LEESPLEZIER! Astrid Essed A
INGEZONDEN STUK: ”GEEN PLAATS VOOR DESI BOUTERSE BIJ THEATERVOORSTELLING”SURINAME MONOLOGEN” INGEZONDEN STUK Geachte Redactie, Soms is de werkelijkheid bizarder dan de fantasie. Dat overkwam bij toen ik zag, dat bij de ”Suriname Monologen” onder een aantal illustere personen, ook de naam van Suriname’s president D. Bouterse voorkwam.Even uitleggen: De Suriname Monologen, direct samenhangend met de indrukwekkende Grote Suriname Tentoonstelling in de Nieuwe Kerk, zijn een reeks van zes theatervoorstellingen over bekende Surinamers, die een belangrijke rol hebben gespeeld in de Surinaamse geschiedenis.De bedoeling is, dat de acteur in de huid van de personages kruipt om ze zo tot leven te brengen.In die reeks komen voor:Anton de Kom, strijder tegen het Nederlandse kolonialisme en verzetsstrijder tegen de Duitse bezetting in Nederland. Omgekomen in een concentratiekamp en postuum drager van het Verzetsherdenkingskruis.Johan Ferrier, politicus en eerste president van Suriname.Jagernath Lachmon, Henck Arron en Adolf Pengel, belangrijke politici, van wie de eerste VHP [politieke partij] voorman, de tweede, premier [eerste premier na de onafhankelijkheid] en de derde, premier. Nola Hatterman, in Suriname wonende Nederlandse kunstenares, die grote invloed heeft gehad op de Surinaamse kunstenaarsbeweging.Sophie Redmond, Surinaamse volksarts en belangrijke inspiratiebron voor de vrouwenemancipatie in Suriname.Ik ben van mening, dat huidig president Bouterse, ex dictator en legerbevelhebber, die onder andere verantwoordelijk is voor buitengerechtelijke executies van 15 politieke tegenstanders [Decembermoorden, 1982] waarvoor hij nu berecht wordt en voor de massaslachting in het bosnegerdorp Moiwana [tijdens de Binnenlandse Oorlog tussen Bouterse en R Brunswijk, huidig politicus], niet thuishoort bij Monologen over bovenstaande personages, die een belangrijke bijdrage geleverd hebben en geen van allen oorlogsmisdadigers zijn.Ik hoop dan ook, dat de voorstelling over Desi Bouterse [19 en 20 december] alsnog wordt afgelast door initiatiefnemers De Nieuwe Kerk en de Stichting Julius Leeft.
B3 MAILS VAN DERDE REACTIE VAN DE NIEUWE KERK MET MIJN DEFINITIEVE ANTWOORD MAIL VAN DE NIEUWE KERKOn Saturday, November 9, 2019, 07:38:25 PM GMT+1, Paul Mosterd – Hermitage Amsterdam <p.mosterd@hermitage.nl> wrote:
Geachte mevrouw Essed, beste Astrid, Neemt u mij niet kwalijk dat ik reageer op uw laatste mail. Ik hecht eraan om ook – als u de discussie nu opeens sluit – nog een opmerking te kunnen maken. Het onderwerp (en de discussie hierover) is te belangrijk. Ik denk dat u dat met mij eens bent. Laten we ook daar even bij stilstaan. Ik nodig u daarom uit om naar de voorstelling te komen. Wilt u onze gast zijn? Het is een bijzondere voorstelling in de serie: kopstukken (alstublieft u aandacht voor juist deze karakterisering) uit de Surinaamse geschiedenis. Het verplicht u tot niets. We verwelkomen u graag. Met vriendelijk groet, Paul MosterdDe Nieuwe Kerk Amsterdam
B4 MAIL/ALLERLAATSTE ANTWOORD VAN ASTRID ESSED
Astrid Essed To:Paul Mosterd – Hermitage AmsterdamCc:Paul Mosterd – De Nieuwe KerkNov 10 at 6:38 AM
Geachte heer Mosterd, Vriendelijk bedankt voor uw aanbod, de voorstelling bij te wonen.Ik zal hiervan echter geen gebruik maken Ik blijf bij mijn standpunt, dat D Bouterse in Suriname Monologen niet thuishoort Maar ik waardeer uw sportieve aanbod Vriendelijke groeten/Astrid Essed
P/S Ook al gaat u niet in op mijn eis, de voorstelling te schrappen, hoop ik, dat mocht u in de toekomst nog eens een dergelijke Monologen opzet overwegen,D Bouterse NIET meer in uw serie voorkomt, in welke vorm dan ook www.astridessed.nl
Reacties uitgeschakeld voor Ingezonden Stuk/Suriname Monologen/Geen plaats voor Desi Bouterse
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
DE AANHOUDER WINT NIET!/TWEEDE REACTIE NIEUWE KERK OP MIJN BRIEF OVER DE SURINAME MONOLOGEN/MIJN LAATSTE WOORD HIEROVER’ Beste lezers, De aanhouder wint niet!Tenminste niet in mijn discussie met de Nieuwe Kerk over de Suriname Monologen. U weet, lezers, hoe het begon: Ik uitte kritiek tegenover initiatiefnemers de Nieuwe Kerk en de Stichting Julius Leeft over het feit, dat de huidige Surinaamse president D Bouterse, ex dictator en legerbevelhebber en verantwoordelijke voor buitengerechtelijke executies [Decembermoorden, 1982] en de massaslachting te Moiwana tijdens de Binnenlandse oorlog tussen Bouterse en ex lijfwacht [en huidig politicus] R. Brunswijk, voorkomt in een serie van zes theatervoorstellingen over prominenten uit de Surinaamse geschiedenis.De voorstellingen heten ”Suriname Monologen. Zie brief aan De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft
Ook heb ik over deze kwestie een Ingezonden Stuk geschreven naar een aantal Nederlandse en Belgische media, dat hierna op mijn website wordt geplaatst.
REACTIE DE NIEUWE KERK Enfin, om een Lang Verhaal kort te maken:De Nieuwe Kerk heeft op mijn brief gereageerd, waarop wederom een reactie van mij
Aangezien ik meende, hierop mijn standpunt nogeens duidelijk te hebben uitgelegd, dacht ik dat de zaak was afgedaan. Toch kwam er weer een reactie -een tweede dus- van de Nieuwe Kerk, waarin ze in herhaling vielen. Toch heb ik nog de moeite genomen te reageren en hen middels deze post opnieuw de kans op hoor en wederhoor te bieden. Zie hieronder mijn reactie. Daarmee is voor mij de zaak afgedaan en gesloten, zoals ik de Nieuwe Kerk ook gemeld heb. LEES HIERONDER Astrid Essed
A
EERSTE REACTIE VAN DE NIEUWE KERK EN MIJN ANTWOORD
TWEEDE REACTIE VAN DE NIEUWE KERK EN MIJN LAATSTE ANTWOORD: MAILS:
B 1 TWEEDE REACTIE NIEUWE KERK
Paul Mosterd – Hermitage Amsterdam <p.mosterd@hermitage.nl>To:‘Astrid Essed’Nov 8 at 3:00 PM
Geachte mevrouw Essed,
Wij ontvingen uw reactie in goede orde.
Er zijn toch nog misverstanden denk ik.
Ik merk graag op dat De Nieuwe Kerk en het team van Stichting Julius Leeft! in juli van dit jaar bij de perspresentatie het volgende schreven:
Geachte persrelatie,
De Nieuwe Kerk Amsterdam en Stichting Julius Leeft! organiseren vanaf najaar 2019 De Suriname Monologen. Acht belangrijke personen uit de Surinaamse geschiedenis staan centraal in zes bijzondere theaterproducties.
Mensen zoals de laatste gouverneur en de eerste president van Suriname, Johan Ferrier; schrijver en vakbondsman Anton de Kom; politieke spelers in de weg van de onafhankelijkheid van Suriname,
Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel; actrice, beeldend kunstenares en activiste van de onafhankelijkheid Nola Hatterman; verhalen over de controversiële figuur Desi Bouterse en Suriname’s eerste vrouwelijke arts, Sophie Redmond.
Graag nodigen wij u uit voor de perspresentatie van De Suriname Monologen, op woensdag 17 juli van 9:15 – 11:00 in De Nieuwe Kerk Amsterdam.
U kunt hier zelf lezen hoe wij de serie al manden gelden hebben gepresenteerd en uitgelegd.
Ik hoop dat ik u hiermee van dienst ben geweest. Laten we de voorstelling zelf bespreken als u hem gezien heeft. Dat lijkt mij de beste volgorde. Of laten we even bellen. Ik sta u natuurlijk te woord.
Met vriendelijke groet en een goed weekend,
Paul Mosterd
De Nieuwe Kerk Amsterdam
B 2
MIJN LAATSTE ANTWOORD OP DE TWEEDE REACTIE VAN DE NIEUWE KERKAstrid Essed To:Paul Mosterd – Hermitage AmsterdamNov 9 at 1:20 PM
Geachte heer Mosterd, Ik ben het niet met u eens, dat er misverstanden zijn betreffende mijn opmerkingen over de positie van Desi Bouterse in ”Suriname Monologen” en meen dat terdege duidelijk te hebben gemaakt.U hebt in zoverre gelijk, dat ik de voorstelling niet gezien heb.Dat kan ook niet, want deze heeft -nog- niet plaatsgehad. Maar als u mijn brief [voor de laatste keer uitgelegd] goed gelezen hebt, dan hebt u kunnen begrijpen, dat ik van mening ben -EN BLIJF- dat, ook al is er geen sprake van een uitgesproken pro Bouterse Verhaal -wat ik ook nergens beweerd heb, Desi Bouterse hoe dan ook NIET thuishoort in het rijtje prominenten, die, de een meer dan de ander, een belangrijke rol hebben gespeeld in de Surinaamse geschiedenis. Voor de laatste maal herhaal ik ”Het was anders geweest, als u monologen van dieven, moordenaars en andere zware criminelen gemaakt had……”’ En ik blijf erbij, dat u, door Bouterse in deze reeks van prominenten op te nemen, toch het gevaar loopt, dat er een te weinig negatief beeld van hem ontstaat. Daarom blijf ik bij mijn oproep -ook al zou deze door niemand anders worden gesteund- Desi Bouterse te verwijderen uit de reeks monologen. Dit is mijn laatste woord over deze kwestie
Reacties uitgeschakeld voor De aanhouder wint niet!/Tweede reactie De Nieuwe Kerk op mijn brief over de Suriname Monologen/Mijn laatste woord hierover!
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
REACTIE DE NIEUWE KERK OP MIJN BRIEF OVER DE SURINAME MONOLOGEN/MIJN ANTWOORD!
VOORAF De oplettende lezer heeft gezien, dat ik recentelijk De Nieuwe Kerk en ook Stichting Julius Leeft heb aangeschreven over hun initiatief ”De Suriname Monologen”, waarin zes voorstellingen worden gegeven van mensen, die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis van Suriname. Een VrijheidsstrijderDe eerste president van de Republiek SurinameDrie politiciEen kunstinfluencerEen vrouwelijke volksdokter en motor achter de Surinaamse vrouwenemancipatie Zie https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen/ Wie schetst echter mijn ONaangename verbazing, dat in dit rijtje eveneens voorkwam D. Bouterse, de huidige president van Suriname, ex dictator en legerbevelhebber en verantwoordelijk voor buitengerechtelijke executies van 15 politieke tegenstanders [Decembermoorden, 1982] en de massaslachting in bosnegerdorp Moiwana [tijdens de Binnenlandse Oorlog tussen Bouterse en ex lijfwacht D Brunswijk, huidig politicus] Ik vond en vind, dat D Bouterse niet thuishoort in het rijtje van bovengenoemde personen, die ieder op hun eigen wijze, de een meer dan de ander, een bijdrage geleverd hebben aan de geschiedenis van Suriname. Zie mijn brief aan de Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft https://www.astridessed.nl/suriname-tentoonstelling-in-suriname-monologen-is-geen-plaats-voor-desi-bouterse/
REACTIE NIEUWE KERK Reeds zeer snel heb ik dan een reactie ontvangen van de Nieuwe Kerk, in de persoon van de heer Mosterd, die ik hieronder zal vermelden, omdat ik geloof in het principe van hoor en wederhoor.Daaronder mijn antwoord op zijn reactie. Enkele meer persoonlijke opmerkingen aan het eind van zijn brief, gericht aan mijn adres heb ik vanwege privacy overwegingen weggelaten en vervangen door …….. DUS: Lezen maar lezers! Geheel onderaan mijn oorspronkelijke mail aan De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft. RECHT EN WAARHEID MAKEN VRIJ! Astrid Essed
Paul Mosterd – De Nieuwe Kerk <p.mosterd@nieuwekerk.nl>To:Astrid EssedCc:Madeleine Wansink – De Nieuwe KerkNov 7 at 11:11 AM
Geachte mevrouw Essed, beste Astrid,
Ik kreeg van mijn collega’s uw mail onder ogen. Ik las ‘m goed. Ik denk dat er een misverstand is. Maar ik begrijp de verwarring ook wel. U denkt dat de voorstelling waar u het over heeft er een is zoals de anderen. Dat is echter niet zo. Het is een bijzondere in de serie, want we vertellen het verhaal in deze monoloog juist vanuit de observaties van een journalist………………………………..
………………………………………………..
Met vriendelijke groet,
Paul Mosterd
De Nieuwe Kerk Amsterdam
C
MIJN ANTWOORD OP DE REACTIE VAN DE NIEUWE KERK
To:Paul Mosterd – De Nieuwe KerkCc:Madeleine Wansink – De Nieuwe KerkNov 7 at 12:06 PM Geachte meneer Mosterd, beste Paul Mosterd, Vriendelijk bedankt voor uw zeer snelle reactie.Voor het gemak citeer ik even de inhoud van uw mail U schrijft ”k kreeg van mijn collega’s uw mail onder ogen. Ik las ‘m goed. Ik denk dat er een misverstand is. Maar ik begrijp de verwarring ook wel. U denkt dat de voorstelling waar u het over heeft er een is zoals de anderen. Dat is echter niet zo. Het is een bijzondere in de serie, want we vertellen het verhaal in deze monoloog juist vanuit de observaties van een journalist.” Toch blijf ik bij mijn standpunt, en dat wel om twee redenen: Kijk, meneer Mosterd, ik waardeer het, dat u de moeite genomen hebt, een en ander toe te lichten en ik geef toe, dat het in ieder geval een pluspunt is, dat dit bekeken wordt vanuit het standpunt van een journalist, zoals inderdaad uit uw tekst blijkt: Ik citeer: ”Bezien door de ogen van journalist Rudy Lion Sin Tjoe (gespeeld door Michiel Blankwaardt)……. [1] Uw tekst is echter sowieso verwarrend, want verderop staat er: ”Lion Sjin Tjoe interviewde Bouterse vlak na de decembermoorden en tien jaar later nog eens” [2] Wanneer een journalist iemand, in casu Bouterse, interviewt, komt grotendeels diens standpunt naar voren, ook al is de betreffende journalist kritisch.Dus wordt dan deels toch het standpunt van Bouterse belicht. Maar als u mijn brief goed gelezen hebt, zoals u opmerkte, gaat het mij er vooral om, dat een figuur als president Bouterse, ex-dictator, legerbevelhebber en verantwoordelijke voor buitengerechtelijke executies [Decembermoorden] en de massaslachting bij Moiwana, niet in een rijtje Monologen thuishoort, waarbij worden belicht politici, die GEEN oorlogsmisdadigers zijn,een vrijheidsstrijder, een kunstinfluencer en een volksdokter/ motor van de vrouwenemancipatie. Nogmaals, wanneer u Bouterse had geplaatst in een Monologenserie over dieven, drugsdealers en moordenaars, ofom het meer ”politiek” te brengen, dictators, zou dat beter gepast hebben. Opnieuw herhaal ik dus de oproep, deze Monoloog over Bouterse te schrappen uit uw programma Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam
Uw theatervoorstellingen ”Suriname Monologen”, met als
onderwerp ”Desi Bouterse”
Geacht Bestuur van de Nieuwe Kerk
Geacht Bestuur van Stichting Julius Leeft
In het kader van het bewustzijnsproces van zwarte mensen en mensen van kleur, hier specifiek gericht op Suriname, vind ik het byzonder, dat u met ”Surinaamse Monologen”, theatervoorstellingen hebt opgezet, waarbij een aantal acteurs in de huid kruipen van mensen, die een byzondere betekenis hebben gehad in de geschiedenis van Suriname en haar vorming als natiestaat EN haar ontwikkeling als land in de gemeenschap der volkeren.
Ik lees in uw aankondiging:
”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname Monologen
Zes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis.” [1]
Uw monologen passen ook uitstekend in het kader van de Suriname tentoonstelling, waarvan ze, naar ik begrijp, een onderdeel zijn. [2]
Tot zover dus lof.
Maar er is een dissonant en niet zo’n kleine ook.
In feite vraag ik mij af, om het in populair Nederlands te zeggen, hoe u het in uw hoofd gehaald hebt, tot een dergelijke actie over te gaan!
Ik duid op de aanwezigheid, in die Monologen, van Suriname’s president D Bouterse, ex coupist, legerbevelhebber en, zoals u zelf in uw ”Monologen” opmerkt:
”hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport.” [3]
Hoe durft u iemand met een dergelijke belaste ”carriere”, ook al is hij dan nu Staatshoofd van Suriname, een plaats te geven tussen een vrijheidsstrijder als Anton de Kom, die juist streed, niet alleen tegen het kolonialisme, maar ook tegen dictatuur en terreur [4], een vrouw als Sophie Redmond, volksdokter en peiler van de emancipatie van de Surinaamse vrouw [5], een belangrijke kunst motivator als Nola Hatterman [6] en politici als oud president Johan Ferrier [7] en oud VHP voorman Jaggernath Lachmon [8], op wie zo het een en ander is aan te merken, maar die in ieder geval geen moordenaars waren, of om het neutraler te zeggen. werden verdacht van buitengerechtelijke executies! [9]
Nou zult u waarschijnlijk ter verdediging aanvoeren, dat u in uw ”Monologen” Bouterse benoemd hebt voor wat betreft zijn twijfelachtige ”carriere” en verdachtstelling
Ik citeer u in ”Monologen”
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”'[10]
Maar die verdediging houdt geen stand, want de opzet van uw Monologen is nu juist, dat in de huid van het personage wordt gekropen!
Ik citeer u wat betreft Bouterse:
”In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.” [11]
En aangezien de acteur, in de persoon van Bouterse, terugkijkt op diens leven en een mens nu eenmaal de neiging heeft [vaak naarmate zijn acties twijfelachtiger en crimineler zijn] zichzelf en zijn daden te rechtvaardigen of op zijn zachtst gezegd te bagatelliseren [vrijwel niemand zegt van zichzelf, ”ik ben een galgenaas……], in welke vorm van ook, kan het niet anders dan dat er een te positief beeld van deze Schurk in de Surinaamse samenleving wordt geschilderd.
VERDER
BOUTERSE:
U noemt, terecht, Bouterse als hoofdverdachte in het Decembermoordenproces en zijn veroordeling, door Nederland wegens betrokkenheid bij drugshandel. [12]
Maar hij heeft meer op zijn kerfstok!
A
Onder zijn verantwoordelijkheid als lid van de Nationale Militaire Raad en
vanaf juli 1980 bevelhebber van het leger vallen, arrestaties op vage gronden
en de slechte detentieomstandigheden/mishandelingen van arrestanten onder
detentieomstandigheden onder voormalige politici
de zogenaamde oude politiek en ”dissidente” militairen. [13]
B
Standrechtelijke executie van Sergeant Majoor Hawker
In maart 1982 vond een mislukte coup plaats onder leiding van Hawker en Rambocus
Enkele dagen later werd de gewonde Hawker op zijn brancard, voor het oog
van de wereld, standrechtelijk geexecuteerd [14]
Volgens de Geneefse Conventies, het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht en de Internationale Mensenrechtenverdragen is een standrechtelijke executie een oorlogsmisdaad!
C
Moiwana/Massaslachting
In het gewapende conflict tussen Bouterse en de leider van het zgn Jungle
Commando, Brunswijk van 1986 tot 1992, zijn aan beide zijden [15] een groot aantal mensenrechtenschendingen
en oorlogsmisdaden gepleegd
De beruchtste is de door het Nationaal Leger onder leiding van Bouterse aangerichte massaslachting
onder de bewoners van Moiwana, een dorp in het binnenland van Suriname,
van wie tientallen werden gedood [16]
Het Inter Amerikaans Hof voor de Mensenrechten veroordeelde Suriname
in 2005 voor de massamoord [17]
Zowel de Decembermoorden als de massaslachting in
Moiwana zijn gekwalificeerd als misdaden tegen de menselijkheid. [18]
EPILOOG
Er valt nog veel meer op te merken over de handel en wandel van Suriname’s huidige president, D. Bouterse, maar ik laat het hierbij.
Duidelijk lijkt mij, dat u lelijk in de fout gegaan bent met het toevoegen van president Bouterse aan de rij personages bij uw Monologen, die, ieder op hun eigen wijze [en de een meer dan de ander] een zeer waardevolle bijdrage aan Suriname hebben geleverd.
Daar past oorlogsmisdadiger [Moiwana], ex dictator en ex legerbevelhebber D Bouterse NIET tussen!
Het was anders geweest, als u monologen van dieven, moordenaars en andere zware criminelen gemaakt had……
Ik eindig dan ook met een dringend appel aan uw adres, de voorstelling
”Monologen” over Desi Bouterse, die op 19 en 20 december wordt opgevoerd [ook zo smakeloos om dit in de maand van de Decembermoorden te laten plaatsvinden…..] alsnog af te gelasten.
Zo niet, dan is er een lelijke smet geworpen op uw voorstellingen
”De Monologen”
Wilt u zo de geschiedenis ingaan!
Ik dacht het niet.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOTEN
1]
”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname Monologen
Zes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam.”
De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname Monologen Zes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam. Met:
· Johan Ferrier, de laatste gouverneur en eerste president van de onafhankelijke republiek Suriname, overleden in Nederland in 2010. Gespeeld door Kenneth Herdigein;
· Anton de Kom, auteur van het beroemde boek ‘Wij slaven van Suriname’, anti-kolonialist, en na zijn verbanning naar Nederland omgekomen als verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog. Gespeeld door Urmie Plein;
· Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel, drie Surinaamse politici die voor de onafhankelijkheid van Suriname een cruciale rol speelden in het publieke debat. Gespeeld door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie;
· Nola Hatterman, Nederlandse actrice, kunstenares. Voorvechtster voor een zelfstandig Surinaamse kunstenaarsbeweging. Zij vestigde zich in Suriname in 1953 als beeldend kunstenaar. Gespeeld door Monic Hendrickx;
· Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;
· Dr. Sophie Redmond, de eerste zwarte vrouw die arts werd in Suriname. Zij werd voorvechter van Suriname, zij droeg traditionele Surinaamse kleding en weigerde importvoedsel te eten. Gespeeld door Dorothy Blokland.
De Suriname Monologen hebben een topcast, zang door Gerda Havertong, Jeannine la Rose, Anna Makaloy. Muziek van Harto Soemodihardjo en zijn in de regie van John Leerdam.
Programma 19 uur: deuren open 19.30 uur: start voorstelling (geen pauze) 20.30 uur: einde voorstelling, mogelijkheid om de tentoonstelling te bezoeken 22 uur: einde avond
Maandag 21 en dinsdag 22 oktober Johan Ferrier door Kenneth Herdigein, script: Paulette Smit Meer info Deze voorstelling is al geweest, er is een extra voorstelling in het Bijlmerparktheater (zie hieronder)
Vrijdag 8 en zondag 10 november Anton de Kom door Urmie Plein, script: Noraly Beyer Meer info Koop online tickets
Maandag 25 (Onafhankelijkheidsdag) en dinsdag 26 november Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie, script: Sheila Sitalsing Meer info Koop online tickets
Maandag 2 en dinsdag 3 december Nola Hatterman door Monic Hendrickx, script: Bodil de la Parra Meer info Koop online tickets
Donderdag 19 en vrijdag 20 december Desi Bouterse door Michiel Blankwaardt, script: Rudy Lion Sjin Tjoe, Remco Meijer, Paulette Smit en Jeffrey Spalburg Meer info Koop online tickets
Dinsdag 14 (haar geboortedag) en woensdag 15 januari Dr. Sophie Redmond door Dorothy Blokland, zang: Gerda Havertong, script: Ayden Carlo Meer info Koop online tickets
Woensdag 13 november (extra voorstelling) Johan Ferrier in het Bijlmer Parktheater, script: Paulette Smit Meer info en kaartverkoop
Partners van de Suriname Monologen De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van: – Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk – Amsterdams Fonds voor de Kunst – Lira Fonds – Fonds21 – Gemeente Amsterdam
– OZ Architects
[2]
”De Suriname Monologen
Speciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.”
Vanaf 5 oktober te zien in De Nieuwe Kerk: een veelomvattende tentoonstelling over Suriname. De Grote Suriname-tentoonstelling brengt het meeslepende epos van het land en zijn bewoners met zeer verschillende achtergronden, die samenkwamen in het land. Musea, archieven en particulieren in Suriname en Nederland werkten mee en het verhaal wordt verteld door Surinamers zelf. Een groots verhaal dat de hele cultuurgeschiedenis bestrijkt, van de oudste nederzettingen tot de onafhankelijke republiek van vandaag.
Tickets
Tickets voor De Grote Suriname-tentoonstelling zijn hier online verkrijgbaar.
Rijke collectie
In een spectaculaire setting reis je door het land en haar geschiedenis. Ruim driehonderd objecten worden gepresenteerd: archeologische vondsten, historische foto’s en documenten, kledingstukken, hedendaagse kunst, film- en muziekfragmenten, sieraden en toegepaste kunst. Ze zijn afkomstig uit tientallen musea en privécollecties in Suriname en Nederland, waaronder ook het Koninklijk Huis Archief. Samen met grote audiovisuele voorstellingen vormen zij een kleurrijk, veelzijdig geheel.
Onverwachte en persoonlijke invalshoeken
Vanuit verrassende perspectieven verbeeldt de tentoonstelling talloze aspecten van Suriname. Met eyeopeners over de oorspronkelijke bewoners, de plantagecultuur, de slavernij en contractarbeiders, het veelkleurige culturele leven, de monumentale binnenstad van Paramaribo tot de Surinamerivier en de rijke flora en fauna van het land. Bekende historische momenten worden afgewisseld met persoonlijke verhalen. De bewoners laten letterlijk hun stem horen, in interviews en audiovisuals.
De Grote Suriname-fotowedstrijd In het kader van deze tentoonstelling organiseert De Nieuwe Kerk De Grote Suriname-fotowedstrijd, waaraan het publiek kan meedoen door een eigen herinnering, beeld of beleving van Suriname te delen. De winnende foto – te kiezen door een gerenommeerde vakjury – krijgt een plaats in de tentoonstelling en wordt een van de campagnebeelden. Elke maand wordt er een nieuwe winnaar gekozen en aan de tentoonstelling toegevoegd. De wedstrijd start op donderdag 1 augustus, inzendingen kunnen op deze pagina worden ge-upload.
De Suriname Monologen
Speciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.
Samenwerking De tentoonstellingsmakers van De Nieuwe Kerk werken niet alleen nauw samen met een veelheid aan musea, archieven, verzamelaars en kunstenaars in Suriname en Nederland. Er zijn tal van prominenten die zich inzetten als ambassadeur van deze tentoonstelling. Van schrijvers, historici en artiesten tot tv-persoonlijkheden, algemeen geïnteresseerden en betrokken jongeren. Met organisaties als Kwaku Summer Festival, Stichting Julius Leeft! en Stichting Johan Ferrier Fonds worden gezamenlijke activiteiten opgezet.
Meer Suriname in Amsterdam In het Tropenmuseum, gulle bruikleengever voor de tentoonstelling in De Nieuwe Kerk, is dit najaar een Suriname-expositie voor kinderen te zien. Tegelijk met De Grote Suriname-tentoonstelling opent Museum Van Loon Aan de Surinaamse grachten, over de betrokkenheid van de familie Van Loon met de WIC en Suriname in de achttiende en negentiende eeuw.
Aanleiding De geschiedenis van Suriname krijgt in Nederland weinig aandacht, ook niet in het onderwijs, terwijl de beide landen een eeuwenlange geschiedenis delen. Daaruit ontstond de ambitie om het land, de bewoners en haar geschiedenis met alle mooie én minder mooie aspecten, te laten zien aan een breed publiek. Bovendien is Suriname volgend jaar 45 jaar zelfstandig. Belangstelling, die het land verdient. Door een tentoonstelling die, net als het land zelf, veelzijdig en kleurrijk is en die verbindt, verrijkt en verrast.
[3]
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”
”Na de Duitse inval in 1940, sloot De Kom zich aan bij het communistisch georiënteerde Nederlands verzet. Hij schreef op verzoek van Nico Wijnen artikelen voor het communistische verzetsblad De Vonk en later voor het Revolutionair Socialistische blad met dezelfde naam, waarvan hij een van de oprichters, de schrijver Jef Last kende.
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”
”In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.”
In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.
Spel: Michiel Blankwaardt (als verteller) Tekst: Rudi Lion Sin Tjoe en Remco Meijer Muziek: Harto Soemodihardjo (muzikale regie, gitaar), Jeannine la Rose, Gerda Havertong, Jeffrey Spalburg, Anna Makaloy (zang) Regie: John Leerdam
De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Lira Fonds, Fonds21, Gemeente Amsterdam en OZ Architects.
Bouterse werd op 16 juli 1999 in Nederland voor zijn betrokkenheid bij een drugstransport van 474 kilogram cocaïne, dat in 1997 werd onderschept in de haven van Stellendam, bij verstek tot zestien jaar gevangenisstraf veroordeeld.”
Ik refereer hier o.a. aan mishandelingen en slechte detentieomstandigheden van adviseurs en oud politici in 1980/1981 en de slechte detentieomstandigheden van de in augustus 1980 gearresteerde militairen Sital, Mijnals en Joeman, met wie Bouterse cs een politiek-ideologisch conflict hadden
”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces.”
”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces.
”’Decembermoorden’ uit 1982 in Suriname kunnen naar internationaal volkenrecht worden gezien als een misdaad tegen de menselijkheid. Dat concludeert de Zuid-Afrikaanse hoogleraar volkenrecht prof. C. Dugard in een rapport dat hij heeft opgesteld voor het gerechtshof in Amsterdam.”
” Mr.dr. John Dugard is een internationaal gerenommeerd hoogleraar Internationaal Recht. Hij was een vooraanstaand criticus van de Apartheid, een architect van de nieuwe democratische grondwet van Zuid Afrika en wordt als een ‘vader van de mensenrechten in Zuid Afrika’ beschouwd.
In 2000 schreef hij, op verzoek van het Gerechtshof Amsterdam als Amicus Curiae (speciaal deskundige) een gedocumenteerd rapport over de vraag of de folteringen en moorden van 8 december 1982 kwalificeerden als misdrijven tegen de menselijkheid. Zijn antwoord, in de terughoudende stijl van de adviseur geschreven, liet er geen misverstand over bestaan: ‘De folteringen en moorden in Paramaribo in 1982 lijken te vallen binnen de definitie van misdrijven tegen de menselijkheid. Ze werden gepleegd door militaire autoriteiten in Suriname (staatsactoren) tegen een groep burgers die tot doelwit werden, niet vanwege hun individuele eigenschappen maar vanwege hun status als leiders van de Surinaamse intellectuele elite. Bovendien, zij werden gepleegd op een systematische manier als onderdeel van een georganiseerd plan, met gebruikmaking van publieke middelen, gericht op vernietiging van potentiële opponenten van de militaire autoriteiten’. Dugard wees er bovendien op dat ernstige schendingen van de mensenrechten door het militaire regime zich ook voor en na december 1982 hadden voltrokken.”
”5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.”
……
……
”11 Beslissing
Het hof:
beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;
gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdam
een vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;
– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.
Deze beschikking is gegeven door de vijfde meervoudige burgerlijke kamer van het gerechtshof te Amsterdam, waarin zitting hadden mrs. H.L.C. Hermans, J.H.M. Willems en M.W.E. Koopmann, bijgestaan door mr. M.R. Jöbsis als griffier, en uitgesproken in raadkamer op 20 november 2000.”
Beschikking van 20 november 2000 van de vijfde meervoudige kamer belast met de behandeling van burgerlijke zaken op het beklag met de rekestnummers R 97/163/12 Sv en R 97/176/12 Sv van
[Klager 1] en [Klager 2],
klagers,
raadsman: mr. J.S. Pen,
Keizersgracht 332,
1016 EZ Amsterdam.
1 De verdere behandeling van de klaagschriften
1.1 Het hof verwijst naar zijn beschikkingen in deze zaak van 30 september 1998, 3 maart 2000 en 26 april 2000. De tekst van deze beschikkingen, die in kopie hierbij zijn gevoegd, wordt geacht hier te zijn ingelast.
1.2 Het hof heeft in de beschikking van 3 maart 2000 aangegeven voorlichting nodig te achten van een deskundige op het gebied van het volkenrechtelijk gewoonterecht en elke verdere beslissing aangehouden.
1.3 Bij de beschikking van 26 april 2000 heeft het hof prof. C.J.R. Dugard, hoogleraar in het volkenrecht aan de Universiteit Leiden en Senior Council, Supreme Court of South-Africa, tot deskundige benoemd, verder te noemen: “de deskundige”.
1.4 De deskundige heeft op 7 juli 2000 een rapport over de vragen, zoals geformuleerd in de beschikking van 3 maart 2000, aan het hof doen toekomen.
Dit rapport is in kopie aan deze beschikking gehecht.
1.5 Op 19 september 2000 heeft het hof een raadkamerzitting gehouden waarin voornoemd rapport van de deskundige in diens aanwezigheid aan de orde werd gesteld.
1.6 Klagers zijn in raadkamer verschenen, bijgestaan door mr. J.S. Pen en mr. dr. D. van der Landen, beiden advocaat te Amsterdam. Zij hebben bij monde van mr. Pen volhard in het beklag.
1.7 Ook de advocaat-generaal was in raadkamer aanwezig. Hij heeft gepersisteerd bij zijn eerdere standpunt.
1.8 Verdachte is, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet in raadkamer verschenen. Zijn raadsman, mr. A. Moszkowicz, advocaat te Amsterdam, is wel in raadkamer verschenen.
Mr. Moszkowicz heeft aan de hand van nadien overgelegde pleitnotities primair gevraagd klagers niet ontvankelijk te verklaren en subsidiair gevraagd het beklag af te wijzen.
2 De omvang en strekking van de klachten
2.1 De raadsman van Verdachte heeft aangevoerd dat de klagers kennelijk slechts hebben willen klagen met betrekking tot de misdrijven die gepleegd zijn jegens hun respectieve verwanten en dat het rechtens niet mogelijk is dat de klachten zich mede uitstrekken tot feiten die betrekking hebben op andere slachtoffers.
2.2 Dienaangaande geldt het volgende. Weliswaar wordt de positie van klagers als belanghebbenden in de zin van art. 12 Sv. in dit geval bepaald door de verwantschap die zij met de desbetreffende slachtoffers van het gebeurde hebben, maar dat brengt geenszins mee dat de door hen verlangde vervolging van Verdachte niet mede op gedragingen ten opzichte van andere slachtoffers in dezelfde context betrekking zou kunnen hebben. Voor een zo beperkte uitleg van de klachten als bepleit door de raadsman van Verdachte geeft overigens noch de tekst daarvan, noch de daarop gegeven toelichting voldoende grond.
3 Opportuniteit van berechting door de Nederlandse rechter
3.1 In zijn beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vooropgesteld dat het instellen van een strafrechtelijk onderzoek ter zake van de op eigen grondgebied gepleegde strafbare feiten, die schendingen van mensenrechten opleverden, in beginsel een verplichting is die voor de Republiek Suriname voortvloeit uit het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, waarbij het land sedert 1977 partij is. Het hof sprak echter uit dat niet te verwachten viel dat Verdachte in Suriname op afzienbare termijn zou worden vervolgd en berecht ter zake van de feiten waarop het beklag betrekking heeft.
3.2 Inmiddels zijn in de pers recentelijk berichten verschenen die inhouden dat tegen Verdachte in verband met deze feiten in Suriname een gerechtelijk vooronderzoek is aangevangen. Dit roept de vraag op of een vervolging hier te lande nog opportuun moet worden geacht, zoals in het slot van de overweging 4.2 van de beschikking van 3 maart 2000 werd overwogen.
3.3. Omtrent het vermelde gerechtelijk vooronderzoek heeft het hof geen officiële mededeling bereikt en over de eventuele uitkomst daarvan kan geen voorspelling worden gedaan, zo min als zekerheid bestaat over de vraag of vervolgens besloten zal worden een strafzaak tegen Verdachte ter zitting van een rechterlijk college aanhangig te maken. Bij deze stand van zaken ziet het hof onvoldoende aanleiding af te wijken van zijn op 3 maart 2000 ter zake ingenomen standpunt over de opportuniteit van een vervolging hier te lande.
3.4 Die vervolging kan met bewilliging van het hof tenslotte nog worden gestaakt, indien ontwikkelingen in een eventueel Surinaams strafproces daartoe aanleiding zouden geven. Daarbij geldt dat een Surinaams gewijsde door de Nederlandse rechter in beginsel, dat wil zeggen buitengewone omstandigheden daargelaten, moet worden gerespecteerd overeenkomstig het bepaalde in artikel 68, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht. Hetzelfde geldt voor een afdoening buiten het strafgeding, zij het dat het, gezien de bijzondere ernst van de feiten, niet goed voorstelbaar is dat daartoe zal worden overgegaan.
4 Geen immuniteit van Verdachte als staatshoofd
4.1 De raadsman van Verdachte heeft gesteld dat deze in verband met de onderhavige feiten niet kan worden vervolgd omdat deze toentertijd de positie van staatshoofd zou hebben bekleed.
4.2 Het hof kan in het midden laten of die onvoldoende gemotiveerde stelling omtrent de positie van Verdachte juist is.
Het plegen van zeer ernstige strafbare feiten als waarom het hier gaat, kan immers niet tot de officiële taken van een staatshoofd worden gerekend.
5 De strafbaarheid van de onderhavige feiten naar volkenrecht en de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel
5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.
5.2 Het hof schaart zich eveneens achter het oordeel van de deskundige:
dat foltering als misdrijf tegen de menselijkheid reeds in 1982 een misdrijf was volgens internationaal gewoonterecht en dat de dader daarvan persoonlijk strafrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld;
dat het in 1982 waarschijnlijk niet (meer) zo was dat een misdrijf tegen de menselijkheid alleen in tijd van oorlog of tijdens een gewapend conflict kon worden begaan, maar ook in tijd van vrede;
dat misdrijven tegen de menselijkheid niet verjaren;
– dat een staat volgens het internationaal gewoonterecht naar de stand van 1982
bevoegd was extraterritoriale (universele) rechtsmacht uit te oefenen ten opzichte van een niet-onderdaan die verdacht werd van een misdrijf tegen de menselijkheid.
5.3 Voorts begrijpt het hof uit het rapport van de deskundige dat het voor de uitoefening van rechtsmacht niet nodig is dat het slachtoffer onderdaan is of de slachtoffers onderdanen zijn van de vervolgende staat, maar dat dit – zoals in het onderhavige geval waarin de klagers verwanten zijn van slachtoffers – de juridische grondslag van een vervolging wel versterkt.
5.4 In het rapport van de deskundige heeft het hof onvoldoende aanknopingspunten kunnen vinden voor de opvatting dat vervolging van Verdachte hier te lande naar maatstaven van internationaal (gewoonte)recht niet mogelijk en toelaatbaar zou zijn, zo lang hij zich niet in Nederland bevindt.
6 Folteringen
6.1 Wat betreft folteringen verwijst het hof naar zijn overwegingen in zijn beschikking van 3 maart 2000, onder 5.2, en volhardt daarbij.
In de lijn hiervan en van hetgeen in de onderhavige beschikking eveneens onder 5.2 is overwogen, ligt besloten dat vervolging van Verdachte wegens folteringen rechtens mogelijk is en derhalve zal worden bevolen.
6.2 Het hof heeft echter in het slot van vermelde overwegingen de vraag opgeworpen of de Uitvoeringswet Folteringverdrag kan worden toegepast op feiten die zijn gepleegd op 8/9 december 1982. Dit zijn immers data die liggen vóór de inwerkingtreding van de wet op 20 januari 1989. Het hof had daarbij het oog op de bedenking, dat alsdan aan de wet terugwerkende kracht zou worden verleend en derhalve mogelijk schending zou plaatsvinden van het legaliteitsbeginsel. Dat beginsel houdt in, dat geen misdaad en geen straf kunnen bestaan dan op grond van een wet die aan de misdaad voorafgaat.
6.3 De deskundige heeft in paragraaf 8.4.3 en volgende van zijn rapport daaromtrent aangegeven dat het Folteringverdrag een declaratoir karakter draagt. Met andere woorden: het verdrag bevestigt slechts wat reeds besloten lag in het internationaal gewoonterecht ten aanzien van het verbod, de bestraffing en de omschrijving van foltering als misdrijf tegen de menselijkheid.
Hieruit volgt naar het oordeel van de deskundige dat de Uitvoeringswet Folteringverdrag met terugwerkende kracht kan worden toegepast op gedrag dat naar Nederlands recht onwettig was vóór 1989, doch niet onder de naam foltering strafbaar was gesteld, zoals mishandeling en moord.
De deskundige heeft in dit verband een onderscheid gemaakt tussen een “retroactieve” en een “retrospectieve” wetgeving. Een retroactieve wet maakt een feit strafbaar dat niet strafbaar was toen het werd begaan. Een retrospectieve wet daarentegen is er niet op gericht nieuwe strafbare feiten in het leven te roepen.
6.4 Het hof sluit zich aan bij deze overwegingen van de deskundige en diens conclusie, hierop neerkomende dat, indien de Nederlandse rechter de Uitvoeringswet Folteringverdrag op een retrospectieve wijze zou toepassen bij de vervolging en berechting van Verdachte op basis van universele rechtsmacht – hetgeen naar het oordeel van het hof niet alleen mogelijk is, maar ook aangewezen voorkomt – artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten niet wordt geschonden. Dit artikel bepaalt, voor zover hier van belang, dat het legaliteitsbeginsel niet in de weg staat aan het vonnis en de straf van iemand die schuldig is aan een handelen of nalaten, hetwelk ten tijde dat het handelen of nalaten geschiedde, van strafrechtelijke aard was overeenkomstig de algemene rechtsbeginselen die door de volkerengemeenschap worden erkend.
Op grond van dezelfde overwegingen oordeelt het hof dat voormelde retrospectieve toepassing geen strijd oplevert met artikel 16 van de Grondwet, inhoudende dat geen feit strafbaar is dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling.
6.5 Gezien al het voorgaande kan derhalve niet worden geoordeeld dat vervolging, berechting en mogelijk bestraffing van Verdachte inbreuk zouden maken op het legaliteitsbeginsel en/of dat Verdachte er geen rekening mee zou hebben kunnen houden dat hij elders dan in Suriname, in het bijzonder in Nederland, te eniger tijd zou worden vervolgd. Hetgeen de raadsman van Verdachte dienaangaande heeft betoogd kan hieraan niet afdoen.
7 Het begrip foltering in de Uitvoeringswet Folteringverdrag
7.1 In de beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vragen opgeworpen met betrekking tot de toepasselijkheid van de Uitvoeringswet Folteringverdrag, voor zover de feiten betrekking hebben op het ter dood brengen van de slachtoffers. Het hof verwijst naar de overwegingen 5.2.5 tot en met 5.2.7 van die beschikking.
7.2 Bij nadere beschouwing vindt het hof onvoldoende zwaarwegende aanwijzingen om uit te sluiten dat ook het “zelfstandig” doden, dat wil zeggen los van een daaraan voorafgaande foltering, onder de werking van de wet valt.
7.3 In dit verband is van belang dat artikel 1, tweede lid, van de Uitvoeringswet Folteringverdrag met mishandeling gelijkstelt het opzettelijk teweegbrengen van een toestand van hevige angst of een andere vorm van geestelijke ontreddering, hetgeen in het algemeen het geval zal zijn als men de slachtoffers confronteert met een naderende executie. Zoals reeds eerder aangegeven, valt niet wel in te zien dat dit teweegbrengen wèl als een foltering dient te worden beschouwd, doch de executie – de ultieme mishandeling – niet. Eén van de gronden waarop volgens de Memorie van Toelichting op de Uitvoeringswet Folteringverdrag (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, nr.3, p.5) de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel berust, is de ondraaglijkheid van de gedachte dat folteraars, zolang hun door het regime van hun eigen land de hand boven het hoofd gehouden wordt, zich vrijelijk naar andere landen kunnen begeven en daar zelfs ongestraft oog in oog kunnen komen te staan met hun naar het buitenland gevluchte slachtoffers of met, voegt het hof hieraan toe, verwanten of andere bekenden van dezen. Deze overweging is moeilijk verenigbaar met een beperkte uitleg van de wet, die erop zou neerkomen dat juist de daders van de ernstigste misdrijven tegen de menselijkheid van vervolging en eventuele bestraffing gevrijwaard zouden blijven.
7.4 Dit gezichtspunt brengt mee dat alle hier mogelijk te verwijten feiten – mishandeling, al dan niet de dood ten gevolge hebbende én het doden als op zichzelf staande delict – met toepassing van de Uitvoeringswet Folterverdrag hier te lande kunnen worden vervolgd.
7.5 Het hof is van oordeel dat dit niet in strijd is met het uitgangspunt dat strafbepalingen in het algemeen restrictief dienen te worden uitgelegd (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, B, p.6, r.k.), omdat alleen dan zou kunnen worden voorkomen dat een strafrechtelijke vervolging volgt op basis van een rechtsnorm waarvan de betrokkene niet bij voorbaat – en in het bijzonder tijdens het begaan van de feiten – redelijkerwijs had kunnen of behoeven te weten, dat zijn gedrag daarmee in strijd is. Het hof verwijst hiervoor naar hetgeen in het rapport van de deskundige in (het slot van) 8.4.4. omtrent het begrip “foltering” is overwogen – in welk verband uitdrukkelijk “murder” (moord) wordt genoemd – en waarmee het hof zich verenigt.
7.6 Het hof onderkent dat op het onderhavige punt verschil van inzicht mogelijk is en dat niet is uit te sluiten dat de strafrechter voor een meer beperkte uitleg zal kiezen. Aangezien de meer uitgebreide uitleg op de door het hof vermelde gronden echter geenszins kan worden uitgesloten, zal de vervolgingsgrondslag te dezen niet worden beperkt. Het hof verwijst in dit verband nog naar hetgeen in rechtsoverweging 8.4 van deze beschikking over de vervolgingsgrondslag zal worden overwogen.
7.7 Daarbij komt dat het hof wenst te vermijden dat het te bevelen onderzoek naar de reeds lang geleden gepleegde feiten waar het in deze zaak om gaat bij voorbaat extra wordt gecompliceerd doordat een onderscheid zou moeten worden gemaakt tussen gevallen waarin een foltering de dood ten gevolge heeft gehad en gevallen waarin de dood, ofschoon mogelijk voorafgegaan door een foltering, niet als een gevolg van de foltering kan worden gezien.
8 Andere grondslagen voor een vervolging
8.1 De gebeurtenissen op 8/9 december 1982 kunnen niet als oorlogsmisdrijven worden gezien. Dit was reeds het voorlopig oordeel van het hof in zijn beschikking van 3 maart 2000. De deskundige heeft in paragraaf 3 van zijn rapport aangegeven zich daarmee te kunnen verenigen. Het hof komt mede aan de hand daarvan niet tot een andere zienswijze.
8.2 De deskundige heeft in zijn rapport voorts vermeld dat Verdachte naar internationaal gewoonterecht voor vervolging in aanmerking komt, maar er tevens – naar het oordeel van het hof terecht – op gewezen dat het Nederlandse recht een nationale wet vereist om internationaalrechtelijke verplichtingen in het eigen stelsel te verwerken voor zover het betreft de strafbaarstelling van menselijk gedrag (vergelijk artikel 94 van de Grondwet).
Het hof deelt de visie van de deskundige, dat misdrijven tegen de menselijkheid buiten het kader van de Uitvoeringswet Folteringverdrag in het Nederlandse recht beperkt strafbaar zijn gesteld, namelijk in de Wet Oorlogsstrafrecht. In die wet worden misdrijven tegen de menselijkheid niet als op zichzelf staande strafbare feiten gezien, maar als strafverzwarende omstandigheden in verband met oorlogsmisdrijven. Oorlogsmisdrijven doen zich, zoals hiervoor overwogen, echter in casu niet voor.
8.3 Het voorgaande brengt mee dat het hof geen reden ziet de vervolging van Verdachte op een andere of ruimere grondslag dan de Uitvoeringswet Folteringverdrag te doen plaatsvinden.
8.4 Het hof acht het evenwel wenselijk dat de rechter die over deze zaak ten gronde zal oordelen de vrijheid behoudt het feit of de feiten naar eigen inzicht te kwalificeren. Daarom zal het bevel tot vervolging niet worden geclausuleerd ten aanzien van de precieze juridische grondslag waarop de vervolging zal dienen te geschieden.
9 Slotsom
De klachten zijn gegrond. Vervolging van Verdachte zal worden bevolen. Onder verwijzing naar de overweging 3.7 van zijn beschikking van 3 maart 2000 zal het hof tevens gelasten dat een gerechtelijk vooronderzoek zal worden gevorderd.
10 De verkrijgbaarheid van deze beschikking
Het hof ziet aanleiding deze beschikking algemeen verkrijgbaar te stellen.
11 Beslissing
Het hof:
beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;
gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdam
een vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;
– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.
Deze beschikking is gegeven door de vijfde meervoudige burgerlijke kamer van het gerechtshof te Amsterdam, waarin zitting hadden mrs. H.L.C. Hermans, J.H.M. Willems en M.W.E. Koopmann, bijgestaan door mr. M.R. Jöbsis als griffier, en uitgesproken in raadkamer op 20 november 2000.
MOIWANA MONUMENT/TER HERDENKING VAN DE MASSASLACHTINGIN BOSNEGERDORP MOIWANA, WAARBIJ IN 1986 39 BURGERS WERDENDOODGESCHOTEN TIJDENS DE BINNENLANDSE OORLOG, ONDERVERANTWOORDELIJKHEID VAN LEGERBEVELHEBBER BOUTERSEhttp://en.wikipedia.org/wiki/Moiwana
SURINAME TENTOONSTELLING/IN SURINAME MONOLOGEN IS GEEN PLAATS VOOR DESI BOUTERSE!
AANDE NIEUWE KERKSTICHTING JULIUS LEEFT Onderwerp”Uw theatervoorstellingen ”Suriname Monologen”, met als onderwerp ”Desi Bouterse” Geacht Bestuur van de Nieuwe KerkGeacht Bestuur van Stichting Julius Leeft In het kader van het bewustzijnsproces van zwarte mensen en mensen van kleur, hier specifiek gericht op Suriname, vind ik het byzonder, dat u met ”Surinaamse Monologen”, theatervoorstellingen hebt opgezet, waarbij een aantal acteurs in de huid kruipen van mensen, die een byzondere betekenis hebben gehad in de geschiedenis van Suriname en haar vorming als natiestaat EN haar ontwikkeling als land in de gemeenschap der volkeren.Ik lees in uw aankondiging:”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname MonologenZes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis.” [1] Uw monologen passen ook uitstekend in het kader van de Suriname tentoonstelling, waarvan ze, naar ik begrijp, een onderdeel zijn. [2] Tot zover dus lof. Maar er is een dissonant en niet zo’n kleine ook.In feite vraag ik mij af, om het in populair Nederlands te zeggen, hoe u het in uw hoofd gehaald hebt, tot een dergelijke actie over te gaan! Ik duid op de aanwezigheid, in die Monologen, van Suriname’s president D Bouterse, ex coupist, legerbevelhebber en, zoals u zelf in uw ”Monologen” opmerkt:”hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport.” [3] Hoe durft u iemand met een dergelijke belaste ”carriere”, ook al is hij dan nu Staatshoofd van Suriname, een plaats te geven tussen een vrijheidsstrijder als Anton de Kom, die juist streed, niet alleen tegen het kolonialisme, maar ook tegen dictatuur en terreur [4], een vrouw als Sophie Redmond, volksdokter en peiler van de emancipatie van de Surinaamse vrouw [5], een belangrijke kunst motivator als Nola Hatterman [6] en politici als oud president Johan Ferrier [7] en oud VHP voorman Jaggernath Lachmon [8], op wie zo het een en ander is aan te merken, maar die in ieder geval geen moordenaars waren, of om het neutraler te zeggen. werden verdacht van buitengerechtelijke executies! [9] Nou zult u waarschijnlijk ter verdediging aanvoeren, dat u in uw ”Monologen” Bouterse benoemd hebt voor wat betreft zijn twijfelachtige ”carriere” en verdachtstelling Ik citeer u in ”Monologen””Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”'[10] Maar die verdediging houdt geen stand, want de opzet van uw Monologen is nu juist, dat in de huid van het personage wordt gekropen!Ik citeer u wat betreft Bouterse:”In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.” [11] En aangezien de acteur, in de persoon van Bouterse, terugkijkt op diens leven en een mens nu eenmaal de neiging heeft [vaak naarmate zijn acties twijfelachtiger en crimineler zijn] zichzelf en zijn daden te rechtvaardigen of op zijn zachtst gezegd te bagatelliseren [vrijwel niemand zegt van zichzelf, ”ik ben een galgenaas……], in welke vorm van ook, kan het niet anders dan dat er een te positief beeld van deze Schurk in de Surinaamse samenleving wordt geschilderd. VERDERBOUTERSE: U noemt, terecht, Bouterse als hoofdverdachte in het Decembermoordenproces en zijn veroordeling, door Nederland wegens betrokkenheid bij drugshandel. [12]Maar hij heeft meer op zijn kerfstok!
A
Onder zijn verantwoordelijkheid als lid van de Nationale Militaire Raad en
vanaf juli 1980 bevelhebber van het leger vallen, arrestaties op vage gronden
en de slechte detentieomstandigheden/mishandelingen van arrestanten onder
detentieomstandigheden onder voormalige politicide zogenaamde oude politiek en ”dissidente” militairen. [13]
B
Standrechtelijke executie van Sergeant Majoor Hawker
In maart 1982 vond een mislukte coup plaats onder leiding van Hawker en Rambocus
Enkele dagen later werd de gewonde Hawker op zijn brancard, voor het oog
van de wereld, standrechtelijk geexecuteerd [14]
Volgens de Geneefse Conventies, het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht en de Internationale Mensenrechtenverdragen is een standrechtelijke executie een oorlogsmisdaad!
C
Moiwana/Massaslachting
In het gewapende conflict tussen Bouterse en de leider van het zgn Jungle
Commando, Brunswijk van 1986 tot 1992, zijn aan beide zijden [15] een groot aantal mensenrechtenschendingen
en oorlogsmisdaden gepleegd
De beruchtste is de door het Nationaal Leger onder leiding van Bouterse aangerichte massaslachting
onder de bewoners van Moiwana, een dorp in het binnenland van Suriname,
van wie tientallen werden gedood [16]
Het Inter Amerikaans Hof voor de Mensenrechten veroordeelde Suriname
in 2005 voor de massamoord [17]
Zowel de Decembermoorden als de massaslachting in
Moiwana zijn gekwalificeerd als misdaden tegen de menselijkheid. [18]
EPILOOG
Er valt nog veel meer op te merken over de handel en wandel van Suriname’s huidige president, D. Bouterse, maar ik laat het hierbij.
Duidelijk lijkt mij, dat u lelijk in de fout gegaan bent met het toevoegen van president Bouterse aan de rij personages bij uw Monologen, die, ieder op hun eigen wijze [en de een meer dan de ander] een zeer waardevolle bijdrage aan Suriname hebben geleverd.
Daar past oorlogsmisdadiger [Moiwana], ex dictator en ex legerbevelhebber D Bouterse NIET tussen!
Het was anders geweest, als u monologen van dieven, moordenaars en andere zware criminelen gemaakt had……
Ik eindig dan ook met een dringend appel aan uw adres, de voorstelling
”Monologen” over Desi Bouterse, die op 19 en 20 december wordt opgevoerd [ook zo smakeloos om dit in de maand van de Decembermoorden te laten plaatsvinden…..] alsnog af te gelasten.
Zo niet, dan is er een lelijke smet geworpen op uw voorstellingen
”De Monologen”
Wilt u zo de geschiedenis ingaan!
Ik dacht het niet.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOTEN1]
”De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname MonologenZes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam.”
De Nieuwe Kerk en Stichting Julius Leeft! presenteren: De Suriname Monologen Zes bijzondere voorstellingen waarin bekende acteurs in de huid kruipen van kopstukken uit de Surinaamse geschiedenis. Locatie: De Nieuwe Kerk Amsterdam. Met:
Johan Ferrier, de laatste gouverneur en eerste president van de onafhankelijke republiek Suriname, overleden in Nederland in 2010. Gespeeld door Kenneth Herdigein;
Anton de Kom, auteur van het beroemde boek ‘Wij slaven van Suriname’, anti-kolonialist, en na zijn verbanning naar Nederland omgekomen als verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog. Gespeeld door Urmie Plein;
Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel, drie Surinaamse politici die voor de onafhankelijkheid van Suriname een cruciale rol speelden in het publieke debat. Gespeeld door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie;
Nola Hatterman, Nederlandse actrice, kunstenares. Voorvechtster voor een zelfstandig Surinaamse kunstenaarsbeweging. Zij vestigde zich in Suriname in 1953 als beeldend kunstenaar. Gespeeld door Monic Hendrickx;
Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;
Dr. Sophie Redmond, de eerste zwarte vrouw die arts werd in Suriname. Zij werd voorvechter van Suriname, zij droeg traditionele Surinaamse kleding en weigerde importvoedsel te eten. Gespeeld door Dorothy Blokland.
De Suriname Monologen hebben een topcast, zang door Gerda Havertong, Jeannine la Rose, Anna Makaloy. Muziek van Harto Soemodihardjo en zijn in de regie van John Leerdam.
Programma 19 uur: deuren open 19.30 uur: start voorstelling (geen pauze) 20.30 uur: einde voorstelling, mogelijkheid om de tentoonstelling te bezoeken 22 uur: einde avond
Maandag 21 en dinsdag 22 oktober Johan Ferrier door Kenneth Herdigein, script: Paulette Smit Meer info Deze voorstelling is al geweest, er is een extra voorstelling in het Bijlmerparktheater (zie hieronder)
Vrijdag 8 en zondag 10 november Anton de Kom door Urmie Plein, script: Noraly Beyer Meer info Koop online tickets
Maandag 25 (Onafhankelijkheidsdag) en dinsdag 26 november Jagernath Lachmon, Henck Arron en Johan Adolf Pengel door Prem Radhakishun, Ruurt de Maesschalck en Roy Ristie, script: Sheila Sitalsing Meer info Koop online tickets
Maandag 2 en dinsdag 3 december Nola Hatterman door Monic Hendrickx, script: Bodil de la Parra Meer info Koop online tickets
Donderdag 19 en vrijdag 20 december Desi Bouterse door Michiel Blankwaardt, script: Rudy Lion Sjin Tjoe, Remco Meijer, Paulette Smit en Jeffrey Spalburg Meer info Koop online tickets
Dinsdag 14 (haar geboortedag) en woensdag 15 januari Dr. Sophie Redmond door Dorothy Blokland, zang: Gerda Havertong, script: Ayden Carlo Meer info Koop online tickets
Woensdag 13 november (extra voorstelling) Johan Ferrier in het Bijlmer Parktheater, script: Paulette Smit Meer info en kaartverkoop
Partners van de Suriname Monologen De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van: – Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk – Amsterdams Fonds voor de Kunst – Lira Fonds – Fonds21 – Gemeente Amsterdam – OZ Architects
[2]
”De Suriname MonologenSpeciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.” NIEUWE KERKDE GROTE SURINAME TENTOONSTELLING https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-grote-suriname-tentoonstelling/ TEKST
Vanaf 5 oktober te zien in De Nieuwe Kerk: een veelomvattende tentoonstelling over Suriname. De Grote Suriname-tentoonstelling brengt het meeslepende epos van het land en zijn bewoners met zeer verschillende achtergronden, die samenkwamen in het land. Musea, archieven en particulieren in Suriname en Nederland werkten mee en het verhaal wordt verteld door Surinamers zelf. Een groots verhaal dat de hele cultuurgeschiedenis bestrijkt, van de oudste nederzettingen tot de onafhankelijke republiek van vandaag.
Tickets Tickets voor De Grote Suriname-tentoonstelling zijn hier online verkrijgbaar.Rijke collectie In een spectaculaire setting reis je door het land en haar geschiedenis. Ruim driehonderd objecten worden gepresenteerd: archeologische vondsten, historische foto’s en documenten, kledingstukken, hedendaagse kunst, film- en muziekfragmenten, sieraden en toegepaste kunst. Ze zijn afkomstig uit tientallen musea en privécollecties in Suriname en Nederland, waaronder ook het Koninklijk Huis Archief. Samen met grote audiovisuele voorstellingen vormen zij een kleurrijk, veelzijdig geheel.Onverwachte en persoonlijke invalshoeken Vanuit verrassende perspectieven verbeeldt de tentoonstelling talloze aspecten van Suriname. Met eyeopeners over de oorspronkelijke bewoners, de plantagecultuur, de slavernij en contractarbeiders, het veelkleurige culturele leven, de monumentale binnenstad van Paramaribo tot de Surinamerivier en de rijke flora en fauna van het land. Bekende historische momenten worden afgewisseld met persoonlijke verhalen. De bewoners laten letterlijk hun stem horen, in interviews en audiovisuals.
De Grote Suriname-fotowedstrijd In het kader van deze tentoonstelling organiseert De Nieuwe Kerk De Grote Suriname-fotowedstrijd, waaraan het publiek kan meedoen door een eigen herinnering, beeld of beleving van Suriname te delen. De winnende foto – te kiezen door een gerenommeerde vakjury – krijgt een plaats in de tentoonstelling en wordt een van de campagnebeelden. Elke maand wordt er een nieuwe winnaar gekozen en aan de tentoonstelling toegevoegd. De wedstrijd start op donderdag 1 augustus, inzendingen kunnen op deze pagina worden ge-upload. De Suriname Monologen Speciaal voor De Grote Suriname-tentoonstelling komt Stichting Julius Leeft! dit najaar met zes theaterproducties over de Surinaamse geschiedenis. Met een topcast en muziek van Harto Soemodihardjo en in de regie van John Leerdam. Klik hier voor meer informatie & online tickets.
Samenwerking De tentoonstellingsmakers van De Nieuwe Kerk werken niet alleen nauw samen met een veelheid aan musea, archieven, verzamelaars en kunstenaars in Suriname en Nederland. Er zijn tal van prominenten die zich inzetten als ambassadeur van deze tentoonstelling. Van schrijvers, historici en artiesten tot tv-persoonlijkheden, algemeen geïnteresseerden en betrokken jongeren. Met organisaties als Kwaku Summer Festival, Stichting Julius Leeft! en Stichting Johan Ferrier Fonds worden gezamenlijke activiteiten opgezet.
Meer Suriname in Amsterdam In het Tropenmuseum, gulle bruikleengever voor de tentoonstelling in De Nieuwe Kerk, is dit najaar een Suriname-expositie voor kinderen te zien. Tegelijk met De Grote Suriname-tentoonstelling opent Museum Van Loon Aan de Surinaamse grachten, over de betrokkenheid van de familie Van Loon met de WIC en Suriname in de achttiende en negentiende eeuw.
Aanleiding De geschiedenis van Suriname krijgt in Nederland weinig aandacht, ook niet in het onderwijs, terwijl de beide landen een eeuwenlange geschiedenis delen. Daaruit ontstond de ambitie om het land, de bewoners en haar geschiedenis met alle mooie én minder mooie aspecten, te laten zien aan een breed publiek. Bovendien is Suriname volgend jaar 45 jaar zelfstandig. Belangstelling, die het land verdient. Door een tentoonstelling die, net als het land zelf, veelzijdig en kleurrijk is en die verbindt, verrijkt en verrast.
[3]
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;”
”Na de Duitse inval in 1940, sloot De Kom zich aan bij het communistisch georiënteerde Nederlands verzet. Hij schreef op verzoek van Nico Wijnen artikelen voor het communistische verzetsblad De Vonk en later voor het Revolutionair Socialistische blad met dezelfde naam, waarvan hij een van de oprichters, de schrijver Jef Last kende.
”Desi Bouterse, hoofdverdachte in het strafproces van de decembermoorden en veroordeeld tot 11 jaar celstraf in Nederland wegens betrokkenheid bij een drugstransport. In 2010 werd hij democratisch verkozen tot president van Suriname en in 2015 herkozen. Gespeeld door Michiel Blankwaardt;” DE SURINAME MONOLOGEN https://www.nieuwekerk.nl/tentoonstellingen/de-suriname-monologen/
In ‘Desi Bouterse, een Surinaamse Caudillo’, blikt ex-sergeant, baas, legerbevelhebber Desi Bouterse terug op zijn leven als ex-president van Suriname.
Spel: Michiel Blankwaardt (als verteller) Tekst: Rudi Lion Sin Tjoe en Remco Meijer Muziek: Harto Soemodihardjo (muzikale regie, gitaar), Jeannine la Rose, Gerda Havertong, Jeffrey Spalburg, Anna Makaloy (zang) Regie: John Leerdam
De Suriname Monologen zijn mogelijk gemaakt door genereuze bijdragen van Stichting Vrienden van De Nieuwe Kerk, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Lira Fonds, Fonds21, Gemeente Amsterdam en OZ Architects.
Bouterse werd op 16 juli 1999 in Nederland voor zijn betrokkenheid bij een drugstransport van 474 kilogram cocaïne, dat in 1997 werd onderschept in de haven van Stellendam, bij verstek tot zestien jaar gevangenisstraf veroordeeld.”
[15] WIKIPEDIA BINNENLANDSE OORLOG http://nl.wikipedia.org/wiki/B innenlandse_Oorlog [16] AMNESTY INTERNATIONAL DECEMBERMOORDEN EN MOIWANA https://www.amnesty.nl/encyclo pedie/decembermoorden-en-moiwa na-suriname DE GROENE AMSTERDAMMER DE HEER BOUTERSE LUST IK RAUW PIJNLIJKE GESCHIEDENIS DE DECEMBERMOORDEN IN SURINAME 6 JANUARI 2010 http://www.groene.nl/artikel/d e-heer-bouterse-lust-ik-rauw ”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces.” WIKIPEDIA MOIWANA http://nl.wikipedia.org/wiki/M oiwana [17] ”Op 15 augustus 2005 werd bekend dat het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten de regering van Suriname heeft veroordeeld inzake de massamoord. De regering moet nabestaanden van de slachtoffers een vergoeding uitkeren; moet smartengeld en schadevergoeding uitkeren aan de overlevenden; moet de daders vervolgen; en moet fondsen ter beschikking stellen voor de ontwikkeling van het dorp. De regering van Suriname is ook veroordeeld in de kosten van het proces. ”WIKIPEDIA MOIWANA http://nl.wikipedia.org/wiki/M oiwana [18] ZOWEL DE DECEMBERMOORDEN ALS DE MASSASLACHTING INMOIWANA ZIJN GEKWALIFICEERD ALS MISDADEN TEGEN DEMENSELIJKHEIDDECEMBERMOORDEN ”’Decembermoorden’ uit 1982 in Suriname kunnen naar internationaal volkenrecht worden gezien als een misdaad tegen de menselijkheid. Dat concludeert de Zuid-Afrikaanse hoogleraar volkenrecht prof. C. Dugard in een rapport dat hij heeft opgesteld voor het gerechtshof in Amsterdam.” NRCMOORDEN IN ’82 MISDAAD TEGEN DEMENSELIJKHEID12 JULI 2000
http://retro.nrc.nl/W2/Lab/ HAL15/000712a.html ” Mr.dr. John Dugard is een internationaal gerenommeerd hoogleraar Internationaal Recht. Hij was een vooraanstaand criticus van de Apartheid, een architect van de nieuwe democratische grondwet van Zuid Afrika en wordt als een ‘vader van de mensenrechten in Zuid Afrika’ beschouwd.
In 2000 schreef hij, op verzoek van het Gerechtshof Amsterdam als Amicus Curiae (speciaal deskundige) een gedocumenteerd rapport over de vraag of de folteringen en moorden van 8 december 1982 kwalificeerden als misdrijven tegen de menselijkheid. Zijn antwoord, in de terughoudende stijl van de adviseur geschreven, liet er geen misverstand over bestaan: ‘De folteringen en moorden in Paramaribo in 1982 lijken te vallen binnen de definitie van misdrijven tegen de menselijkheid. Ze werden gepleegd door militaire autoriteiten in Suriname (staatsactoren) tegen een groep burgers die tot doelwit werden, niet vanwege hun individuele eigenschappen maar vanwege hun status als leiders van de Surinaamse intellectuele elite. Bovendien, zij werden gepleegd op een systematische manier als onderdeel van een georganiseerd plan, met gebruikmaking van publieke middelen, gericht op vernietiging van potentiële opponenten van de militaire autoriteiten’. Dugard wees er bovendien op dat ernstige schendingen van de mensenrechten door het militaire regime zich ook voor en na december 1982 hadden voltrokken.”STARNIEUWS.COMDECEMBERMOORDEN, MISDRIJVEN TEGEN DE MENSELIJKHEIDTHEO PARA20 OCTOBER 2015 http://www.starnieuws.com/ index.php/welcome/index/ nieuwsitem/31833 ”5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.”…………”11 Beslissing
Het hof:
beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;
gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdam
een vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;
– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.
Deze beschikking is gegeven door de vijfde meervoudige burgerlijke kamer van het gerechtshof te Amsterdam, waarin zitting hadden mrs. H.L.C. Hermans, J.H.M. Willems en M.W.E. Koopmann, bijgestaan door mr. M.R. Jöbsis als griffier, en uitgesproken in raadkamer op 20 november 2000.”
Beschikking van 20 november 2000 van de vijfde meervoudige kamer belast met de behandeling van burgerlijke zaken op het beklag met de rekestnummers R 97/163/12 Sv en R 97/176/12 Sv van
[Klager 1] en [Klager 2],
klagers,
raadsman: mr. J.S. Pen,
Keizersgracht 332,
1016 EZ Amsterdam.
1 De verdere behandeling van de klaagschriften
1.1 Het hof verwijst naar zijn beschikkingen in deze zaak van 30 september 1998, 3 maart 2000 en 26 april 2000. De tekst van deze beschikkingen, die in kopie hierbij zijn gevoegd, wordt geacht hier te zijn ingelast.
1.2 Het hof heeft in de beschikking van 3 maart 2000 aangegeven voorlichting nodig te achten van een deskundige op het gebied van het volkenrechtelijk gewoonterecht en elke verdere beslissing aangehouden.
1.3 Bij de beschikking van 26 april 2000 heeft het hof prof. C.J.R. Dugard, hoogleraar in het volkenrecht aan de Universiteit Leiden en Senior Council, Supreme Court of South-Africa, tot deskundige benoemd, verder te noemen: “de deskundige”.
1.4 De deskundige heeft op 7 juli 2000 een rapport over de vragen, zoals geformuleerd in de beschikking van 3 maart 2000, aan het hof doen toekomen.
Dit rapport is in kopie aan deze beschikking gehecht.
1.5 Op 19 september 2000 heeft het hof een raadkamerzitting gehouden waarin voornoemd rapport van de deskundige in diens aanwezigheid aan de orde werd gesteld.
1.6 Klagers zijn in raadkamer verschenen, bijgestaan door mr. J.S. Pen en mr. dr. D. van der Landen, beiden advocaat te Amsterdam. Zij hebben bij monde van mr. Pen volhard in het beklag.
1.7 Ook de advocaat-generaal was in raadkamer aanwezig. Hij heeft gepersisteerd bij zijn eerdere standpunt.
1.8 Verdachte is, hoewel behoorlijk opgeroepen, niet in raadkamer verschenen. Zijn raadsman, mr. A. Moszkowicz, advocaat te Amsterdam, is wel in raadkamer verschenen.
Mr. Moszkowicz heeft aan de hand van nadien overgelegde pleitnotities primair gevraagd klagers niet ontvankelijk te verklaren en subsidiair gevraagd het beklag af te wijzen.
2 De omvang en strekking van de klachten
2.1 De raadsman van Verdachte heeft aangevoerd dat de klagers kennelijk slechts hebben willen klagen met betrekking tot de misdrijven die gepleegd zijn jegens hun respectieve verwanten en dat het rechtens niet mogelijk is dat de klachten zich mede uitstrekken tot feiten die betrekking hebben op andere slachtoffers.
2.2 Dienaangaande geldt het volgende. Weliswaar wordt de positie van klagers als belanghebbenden in de zin van art. 12 Sv. in dit geval bepaald door de verwantschap die zij met de desbetreffende slachtoffers van het gebeurde hebben, maar dat brengt geenszins mee dat de door hen verlangde vervolging van Verdachte niet mede op gedragingen ten opzichte van andere slachtoffers in dezelfde context betrekking zou kunnen hebben. Voor een zo beperkte uitleg van de klachten als bepleit door de raadsman van Verdachte geeft overigens noch de tekst daarvan, noch de daarop gegeven toelichting voldoende grond.
3 Opportuniteit van berechting door de Nederlandse rechter
3.1 In zijn beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vooropgesteld dat het instellen van een strafrechtelijk onderzoek ter zake van de op eigen grondgebied gepleegde strafbare feiten, die schendingen van mensenrechten opleverden, in beginsel een verplichting is die voor de Republiek Suriname voortvloeit uit het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, waarbij het land sedert 1977 partij is. Het hof sprak echter uit dat niet te verwachten viel dat Verdachte in Suriname op afzienbare termijn zou worden vervolgd en berecht ter zake van de feiten waarop het beklag betrekking heeft.
3.2 Inmiddels zijn in de pers recentelijk berichten verschenen die inhouden dat tegen Verdachte in verband met deze feiten in Suriname een gerechtelijk vooronderzoek is aangevangen. Dit roept de vraag op of een vervolging hier te lande nog opportuun moet worden geacht, zoals in het slot van de overweging 4.2 van de beschikking van 3 maart 2000 werd overwogen.
3.3. Omtrent het vermelde gerechtelijk vooronderzoek heeft het hof geen officiële mededeling bereikt en over de eventuele uitkomst daarvan kan geen voorspelling worden gedaan, zo min als zekerheid bestaat over de vraag of vervolgens besloten zal worden een strafzaak tegen Verdachte ter zitting van een rechterlijk college aanhangig te maken. Bij deze stand van zaken ziet het hof onvoldoende aanleiding af te wijken van zijn op 3 maart 2000 ter zake ingenomen standpunt over de opportuniteit van een vervolging hier te lande.
3.4 Die vervolging kan met bewilliging van het hof tenslotte nog worden gestaakt, indien ontwikkelingen in een eventueel Surinaams strafproces daartoe aanleiding zouden geven. Daarbij geldt dat een Surinaams gewijsde door de Nederlandse rechter in beginsel, dat wil zeggen buitengewone omstandigheden daargelaten, moet worden gerespecteerd overeenkomstig het bepaalde in artikel 68, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht. Hetzelfde geldt voor een afdoening buiten het strafgeding, zij het dat het, gezien de bijzondere ernst van de feiten, niet goed voorstelbaar is dat daartoe zal worden overgegaan.
4 Geen immuniteit van Verdachte als staatshoofd
4.1 De raadsman van Verdachte heeft gesteld dat deze in verband met de onderhavige feiten niet kan worden vervolgd omdat deze toentertijd de positie van staatshoofd zou hebben bekleed.
4.2 Het hof kan in het midden laten of die onvoldoende gemotiveerde stelling omtrent de positie van Verdachte juist is.
Het plegen van zeer ernstige strafbare feiten als waarom het hier gaat, kan immers niet tot de officiële taken van een staatshoofd worden gerekend.
5 De strafbaarheid van de onderhavige feiten naar volkenrecht en de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel
5.1 Het hof verenigt zich met de opmerkingen en conclusies van de deskundige, hierop neerkomende dat de onderhavige feiten kunnen worden beschouwd als misdrijven tegen de menselijkheid/folteringen naar internationaal gewoonterecht, omdat zij zijn begaan op een systematische manier volgens een tevoren beraamd plan door de militaire autoriteiten, aan wie Verdachte leiding gaf, en gericht waren tegen een groep burgers, met het doel bekentenissen te verkrijgen of om leden van de burgerbevolking te intimideren of te dwingen.
5.2 Het hof schaart zich eveneens achter het oordeel van de deskundige:
dat foltering als misdrijf tegen de menselijkheid reeds in 1982 een misdrijf was volgens internationaal gewoonterecht en dat de dader daarvan persoonlijk strafrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld;
dat het in 1982 waarschijnlijk niet (meer) zo was dat een misdrijf tegen de menselijkheid alleen in tijd van oorlog of tijdens een gewapend conflict kon worden begaan, maar ook in tijd van vrede;
dat misdrijven tegen de menselijkheid niet verjaren;
– dat een staat volgens het internationaal gewoonterecht naar de stand van 1982
bevoegd was extraterritoriale (universele) rechtsmacht uit te oefenen ten opzichte van een niet-onderdaan die verdacht werd van een misdrijf tegen de menselijkheid.
5.3 Voorts begrijpt het hof uit het rapport van de deskundige dat het voor de uitoefening van rechtsmacht niet nodig is dat het slachtoffer onderdaan is of de slachtoffers onderdanen zijn van de vervolgende staat, maar dat dit – zoals in het onderhavige geval waarin de klagers verwanten zijn van slachtoffers – de juridische grondslag van een vervolging wel versterkt.
5.4 In het rapport van de deskundige heeft het hof onvoldoende aanknopingspunten kunnen vinden voor de opvatting dat vervolging van Verdachte hier te lande naar maatstaven van internationaal (gewoonte)recht niet mogelijk en toelaatbaar zou zijn, zo lang hij zich niet in Nederland bevindt.
6 Folteringen
6.1 Wat betreft folteringen verwijst het hof naar zijn overwegingen in zijn beschikking van 3 maart 2000, onder 5.2, en volhardt daarbij.
In de lijn hiervan en van hetgeen in de onderhavige beschikking eveneens onder 5.2 is overwogen, ligt besloten dat vervolging van Verdachte wegens folteringen rechtens mogelijk is en derhalve zal worden bevolen.
6.2 Het hof heeft echter in het slot van vermelde overwegingen de vraag opgeworpen of de Uitvoeringswet Folteringverdrag kan worden toegepast op feiten die zijn gepleegd op 8/9 december 1982. Dit zijn immers data die liggen vóór de inwerkingtreding van de wet op 20 januari 1989. Het hof had daarbij het oog op de bedenking, dat alsdan aan de wet terugwerkende kracht zou worden verleend en derhalve mogelijk schending zou plaatsvinden van het legaliteitsbeginsel. Dat beginsel houdt in, dat geen misdaad en geen straf kunnen bestaan dan op grond van een wet die aan de misdaad voorafgaat.
6.3 De deskundige heeft in paragraaf 8.4.3 en volgende van zijn rapport daaromtrent aangegeven dat het Folteringverdrag een declaratoir karakter draagt. Met andere woorden: het verdrag bevestigt slechts wat reeds besloten lag in het internationaal gewoonterecht ten aanzien van het verbod, de bestraffing en de omschrijving van foltering als misdrijf tegen de menselijkheid.
Hieruit volgt naar het oordeel van de deskundige dat de Uitvoeringswet Folteringverdrag met terugwerkende kracht kan worden toegepast op gedrag dat naar Nederlands recht onwettig was vóór 1989, doch niet onder de naam foltering strafbaar was gesteld, zoals mishandeling en moord.
De deskundige heeft in dit verband een onderscheid gemaakt tussen een “retroactieve” en een “retrospectieve” wetgeving. Een retroactieve wet maakt een feit strafbaar dat niet strafbaar was toen het werd begaan. Een retrospectieve wet daarentegen is er niet op gericht nieuwe strafbare feiten in het leven te roepen.
6.4 Het hof sluit zich aan bij deze overwegingen van de deskundige en diens conclusie, hierop neerkomende dat, indien de Nederlandse rechter de Uitvoeringswet Folteringverdrag op een retrospectieve wijze zou toepassen bij de vervolging en berechting van Verdachte op basis van universele rechtsmacht – hetgeen naar het oordeel van het hof niet alleen mogelijk is, maar ook aangewezen voorkomt – artikel 15 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten niet wordt geschonden. Dit artikel bepaalt, voor zover hier van belang, dat het legaliteitsbeginsel niet in de weg staat aan het vonnis en de straf van iemand die schuldig is aan een handelen of nalaten, hetwelk ten tijde dat het handelen of nalaten geschiedde, van strafrechtelijke aard was overeenkomstig de algemene rechtsbeginselen die door de volkerengemeenschap worden erkend.
Op grond van dezelfde overwegingen oordeelt het hof dat voormelde retrospectieve toepassing geen strijd oplevert met artikel 16 van de Grondwet, inhoudende dat geen feit strafbaar is dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling.
6.5 Gezien al het voorgaande kan derhalve niet worden geoordeeld dat vervolging, berechting en mogelijk bestraffing van Verdachte inbreuk zouden maken op het legaliteitsbeginsel en/of dat Verdachte er geen rekening mee zou hebben kunnen houden dat hij elders dan in Suriname, in het bijzonder in Nederland, te eniger tijd zou worden vervolgd. Hetgeen de raadsman van Verdachte dienaangaande heeft betoogd kan hieraan niet afdoen.
7 Het begrip foltering in de Uitvoeringswet Folteringverdrag
7.1 In de beschikking van 3 maart 2000 heeft het hof vragen opgeworpen met betrekking tot de toepasselijkheid van de Uitvoeringswet Folteringverdrag, voor zover de feiten betrekking hebben op het ter dood brengen van de slachtoffers. Het hof verwijst naar de overwegingen 5.2.5 tot en met 5.2.7 van die beschikking.
7.2 Bij nadere beschouwing vindt het hof onvoldoende zwaarwegende aanwijzingen om uit te sluiten dat ook het “zelfstandig” doden, dat wil zeggen los van een daaraan voorafgaande foltering, onder de werking van de wet valt.
7.3 In dit verband is van belang dat artikel 1, tweede lid, van de Uitvoeringswet Folteringverdrag met mishandeling gelijkstelt het opzettelijk teweegbrengen van een toestand van hevige angst of een andere vorm van geestelijke ontreddering, hetgeen in het algemeen het geval zal zijn als men de slachtoffers confronteert met een naderende executie. Zoals reeds eerder aangegeven, valt niet wel in te zien dat dit teweegbrengen wèl als een foltering dient te worden beschouwd, doch de executie – de ultieme mishandeling – niet. Eén van de gronden waarop volgens de Memorie van Toelichting op de Uitvoeringswet Folteringverdrag (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, nr.3, p.5) de toepasselijkheid van het universaliteitsbeginsel berust, is de ondraaglijkheid van de gedachte dat folteraars, zolang hun door het regime van hun eigen land de hand boven het hoofd gehouden wordt, zich vrijelijk naar andere landen kunnen begeven en daar zelfs ongestraft oog in oog kunnen komen te staan met hun naar het buitenland gevluchte slachtoffers of met, voegt het hof hieraan toe, verwanten of andere bekenden van dezen. Deze overweging is moeilijk verenigbaar met een beperkte uitleg van de wet, die erop zou neerkomen dat juist de daders van de ernstigste misdrijven tegen de menselijkheid van vervolging en eventuele bestraffing gevrijwaard zouden blijven.
7.4 Dit gezichtspunt brengt mee dat alle hier mogelijk te verwijten feiten – mishandeling, al dan niet de dood ten gevolge hebbende én het doden als op zichzelf staande delict – met toepassing van de Uitvoeringswet Folterverdrag hier te lande kunnen worden vervolgd.
7.5 Het hof is van oordeel dat dit niet in strijd is met het uitgangspunt dat strafbepalingen in het algemeen restrictief dienen te worden uitgelegd (Tweede Kamer, vergaderjaar 1986-1987, 20 042, B, p.6, r.k.), omdat alleen dan zou kunnen worden voorkomen dat een strafrechtelijke vervolging volgt op basis van een rechtsnorm waarvan de betrokkene niet bij voorbaat – en in het bijzonder tijdens het begaan van de feiten – redelijkerwijs had kunnen of behoeven te weten, dat zijn gedrag daarmee in strijd is. Het hof verwijst hiervoor naar hetgeen in het rapport van de deskundige in (het slot van) 8.4.4. omtrent het begrip “foltering” is overwogen – in welk verband uitdrukkelijk “murder” (moord) wordt genoemd – en waarmee het hof zich verenigt.
7.6 Het hof onderkent dat op het onderhavige punt verschil van inzicht mogelijk is en dat niet is uit te sluiten dat de strafrechter voor een meer beperkte uitleg zal kiezen. Aangezien de meer uitgebreide uitleg op de door het hof vermelde gronden echter geenszins kan worden uitgesloten, zal de vervolgingsgrondslag te dezen niet worden beperkt. Het hof verwijst in dit verband nog naar hetgeen in rechtsoverweging 8.4 van deze beschikking over de vervolgingsgrondslag zal worden overwogen.
7.7 Daarbij komt dat het hof wenst te vermijden dat het te bevelen onderzoek naar de reeds lang geleden gepleegde feiten waar het in deze zaak om gaat bij voorbaat extra wordt gecompliceerd doordat een onderscheid zou moeten worden gemaakt tussen gevallen waarin een foltering de dood ten gevolge heeft gehad en gevallen waarin de dood, ofschoon mogelijk voorafgegaan door een foltering, niet als een gevolg van de foltering kan worden gezien.
8 Andere grondslagen voor een vervolging
8.1 De gebeurtenissen op 8/9 december 1982 kunnen niet als oorlogsmisdrijven worden gezien. Dit was reeds het voorlopig oordeel van het hof in zijn beschikking van 3 maart 2000. De deskundige heeft in paragraaf 3 van zijn rapport aangegeven zich daarmee te kunnen verenigen. Het hof komt mede aan de hand daarvan niet tot een andere zienswijze.
8.2 De deskundige heeft in zijn rapport voorts vermeld dat Verdachte naar internationaal gewoonterecht voor vervolging in aanmerking komt, maar er tevens – naar het oordeel van het hof terecht – op gewezen dat het Nederlandse recht een nationale wet vereist om internationaalrechtelijke verplichtingen in het eigen stelsel te verwerken voor zover het betreft de strafbaarstelling van menselijk gedrag (vergelijk artikel 94 van de Grondwet).
Het hof deelt de visie van de deskundige, dat misdrijven tegen de menselijkheid buiten het kader van de Uitvoeringswet Folteringverdrag in het Nederlandse recht beperkt strafbaar zijn gesteld, namelijk in de Wet Oorlogsstrafrecht. In die wet worden misdrijven tegen de menselijkheid niet als op zichzelf staande strafbare feiten gezien, maar als strafverzwarende omstandigheden in verband met oorlogsmisdrijven. Oorlogsmisdrijven doen zich, zoals hiervoor overwogen, echter in casu niet voor.
8.3 Het voorgaande brengt mee dat het hof geen reden ziet de vervolging van Verdachte op een andere of ruimere grondslag dan de Uitvoeringswet Folteringverdrag te doen plaatsvinden.
8.4 Het hof acht het evenwel wenselijk dat de rechter die over deze zaak ten gronde zal oordelen de vrijheid behoudt het feit of de feiten naar eigen inzicht te kwalificeren. Daarom zal het bevel tot vervolging niet worden geclausuleerd ten aanzien van de precieze juridische grondslag waarop de vervolging zal dienen te geschieden.
9 Slotsom
De klachten zijn gegrond. Vervolging van Verdachte zal worden bevolen. Onder verwijzing naar de overweging 3.7 van zijn beschikking van 3 maart 2000 zal het hof tevens gelasten dat een gerechtelijk vooronderzoek zal worden gevorderd.
10 De verkrijgbaarheid van deze beschikking
Het hof ziet aanleiding deze beschikking algemeen verkrijgbaar te stellen.
11 Beslissing
Het hof:
beveelt de officier van justitie in het arrondissement Amsterdam [voornamen] Verdachte, geboren op[geboortedatum en -plaats], Suriname, te vervolgen wegens de feiten waarop de beklagen betrekking hebben, gepleegd op of omstreeks 8/9 december 1982 in Paramaribo, Suriname;
gelast de officier van justitie bij de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in de arrondissementsrechtbank te Amsterdam
een vordering te doen strekkende tot instelling van een gerechtelijk vooronderzoek met betrekking tot genoemde feiten;
– stelt de tekst van deze beschikking algemeen verkrijgbaar.
Dat artikel van 2014 is trouwens extra ”leuk”, omdat Wilders toen had gedreigd, iedereen voor de rechter te slepen, die hem vergeleek met Hitler [1]Niets van gemerkt, meneer Wilders, maar u mag het alsnog doen.Geeft u mij lekker een extra podium om u te grazen te nemen!HAHAHAHA En het is niet, dat Wilders niet wist, dat ik hem met Hitler vergeleken heb, want ik heb hem destijds nog een persoonlijk bericht op Facebook toegezonden!Enfin, genoeg daarover, want daarom is het mij in dit stukje niet te doen.
WILDERS/MAROKKANEN, ANTILLIANEN, SURINAMERS EN ANDERE NIET WESTERSE ALLOCHTONEN Waar mij het om te doen is het volgende:Wilders’ haatzaaierij, Islamofobie en Marokkanenhaat [2] is wijd en zijd bekend [3].Minder bekend is echter zijn expliciet benoemde racisme tegen Surinamersen in hun kielzog, andere niet-westerse allochtonen, waarbij -hoe kan het ook anders, zijn racisme zich in het byzonder richt tegen zijn zondebokken, Marokkanen en Antillianen. In een buitengewoon giftig haatstuk uit, ja, 2007!, valt hij Surinamers frontaal aan, door drie verdachten van een taximoord aan te duiden als ”DRIE BEESTEN VAN SURINAAMSE AFKOMST” Ook verraadt hij zijn toen nog latente fascistische sympathieeen, door over ”strafkampen” te spreken als bestraffing voor misdaad..Letterlijk schrijft hij in zijn gifcolumn:[Ik citeer Wilders] ”De Partij voor de Vrijheid heeft de ambitie om in Nederland minstens dezelfde duizelingwekkende criminaliteitsvermindering te realiseren. De misdaad in ons land kan zeer fors teruggedrongen worden met meer politieagenten op straat, met minimumstraffen en met strafkampen” [4] Waar die opmerking ”strafkampen” toch aan denken?Misschien toch een associatie met de door Wilders verfoeide vergelijking met de Tweede Wereldoorlog?Of anders Siberie onder de Sovjet Unie? [5]Ook niet echt fijne omstandigheden…… Ze bestaan trouwens nog steeds, die strafkampen, ook al zijn de omstandigheden nu minder bar [6]
COLUMN WILDERS Hoe dan ook:Wilders heeft er een column over geschreven.Over die ”criminele” allochtonen.Niet alleen de woorden ”drie beesten van Surinaamse afkomst” en”strafkampen” getuigen van zijn gif.Vooral ook het tendentieuze karakter, waarmee een ongetwijfeld bona fide onderzoek in een Kwaad Daglicht gesteld wordt. Want hoewel er aantallen onder de criminele allochtonen genoemd worden, linkt Wilders crimineel gedrag aan afkomst, etniciteit. Wat hij ook doet, is ”verdacht” op een lijn plaatsen met ”veroordeeld zijn” Ik citeer Wilders: ”Vergeleken met autochtone Nederlanders is de kans dat volwassen Marokkanen van de tweede generatie van wie beide ouders in het buitenland geboren zijn, verdacht worden van vernieling en verstoring van de openbare orde acht keer zo groot” [7] Nogmaals: Verdacht is nog geen bewijs Dat een ”kans” op iets bestaat, betekent nog niet, dat dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren. Okay, genoeg geschreven en toegelicht: Lees dat schotschrift zelf maar, lezers.Direct hieronder Daaronder de terechte kritiek op EN aangifte tegen Wilders, door de Vereniging van Surinaamse Nederlanders. En tenslotte, onder C, dit notenapparaat LEES EN HUIVERHet zoveelste gifstuk van Wilders ontmaskerd!
VOORWAARTS IN DE STRIJD TEGEN RACISME EN DISCRIMINATIE!
Astrid Essed
A COLUMN WILDERS
COLUMN WILDERS [IN GEEN STIJL] CRIMINELE ALLOCHTONEN
Vorige week werd in Almere taxichauffeur Henk Schuurman door drie beesten van Surinaamse afkomst doodgestoken. Dat het geen toeval is dat het om niet-Westers allochtone daders gaat, blijkt uit het recent verschenen onderzoeksrapport ‘Allochtone en autochtone verdachten van verschillende delicttypen nader bekeken’ van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC).
Het rapport beantwoordt onder andere de vraag in welke mate autochtonen en niet-Westers allochtonen zich schuldig maken aan misdaad, en vergelijkt daarbij beide groepen.
De uitkomsten zijn huiveringwekkend.
Uit het onderzoek blijkt dat van circa een derde van alle gepleegde delicten de vermeende dader een niet-Westers allochtoon is, terwijl deze groep ‘slechts’ ongeveer elf procent van onze bevolking omvat.
Marokkanen, Turken, Antillianen en Surinamers zijn fors oververtegenwoordigd binnen alle onderzochte misdaadgebieden. Zowel diefstal met geweld, vernieling en verstoring van de openbare orde als gewelds-, vermogens-, verkeers-, drugs- en wapendelicten worden relatief veel vaker door leden van deze vier grote allochtone groepen gepleegd dan door autochtone Nederlanders.
Deze gegevens zijn op zichzelf al schrikbarend, maar enkele specifieke cijfers betreffende Antillianen en Marokkanen zijn nog veel schokkender.
Vergeleken met autochtone Nederlanders is de kans dat volwassen Marokkanen van de tweede generatie van wie beide ouders in het buitenland geboren zijn, verdacht worden van vernieling en verstoring van de openbare orde acht keer zo groot. Voor bedreiging is dat elf keer, voor een vermogensdelict vijftien keer en voor diefstal met geweld maar liefst vierendertig keer.
De kans dat volwassen Antillianen van de eerste generatie verdacht worden van een zedendelict is zeven keer zo groot dan dat een autochtoon hiervan wordt verdacht, voor een wapendelict is dat veertien keer en voor diefstal met geweld is dat zelfs tweeëntwintig keer.Met Marokkaanse en Antilliaanse jongeren is het minstens zo erg gesteld De kans dat 12 tot 17 jarige Marokkanen en Antillianen van de tweede generatie van wie beide ouders niet in Nederland geboren zijn, verdacht worden van diefstal met geweld is vergeleken met autochtone leeftijdsgenoten zesentwintig respectievelijk drieëntwintig keer zo groot, en de kans dat eerste generatie Marokkaanse en Antilliaanse jongeren verdacht worden van dat misdrijf is zelfs eenendertig dan wel tweeëndertig keer zo groot.
Met deze horrorcijfers in de hand zou je denken dat het kabinet de misdaad onder met name Antillianen en Marokkanen nu eens eindelijk echt gaat aanpakken. Maar niets is minder waar. Zowat het eerste besluit van dit kabinet was het intrekken van het wetsontwerp ‘Terugzending criminele Antillianen’, waarmee Antilliaanse misdadigers naar hun boeveneilanden teruggestuurd zouden kunnen gaan worden.
Wel strooit dit socialistenkabinet met extra miljoenen voor met name softe preventieprojectjes én er zal aangaande de misdaad onder allochtonen zelfs een heuse werkconferentie met een paar wetenschappers belegd worden… Grotere lamlendigheid is nauwelijks voorstelbaar.Anders dan dit kabinet weet men in de Verenigde Staten wél hoe misdaad aangepakt moet worden. Tussen 1990 en 2000 daalde in New York het aantal autodiefstallen, inbraken, berovingen en moorden stuk voor stuk met maar liefst minstens zeventig procent. Tussen 2000 en 2005 daalde de criminaliteit nog eens met bijna een derde.
Deze spectaculaire daling van de misdaad werd niet met welzijnswerkers, maar met meer politie en met langere celstraffen tot stand gebracht.De Partij voor de Vrijheid heeft de ambitie om in Nederland minstens dezelfde duizelingwekkende criminaliteitsvermindering te realiseren. De misdaad in ons land kan zeer fors teruggedrongen worden met meer politieagenten op straat, met minimumstraffen en met strafkampen.
Verder moeten niet-Westers allochtone criminelen met een dubbel paspoort gedenaturaliseerd en uitgezet worden, en gezien de enorme oververtegenwoordiging van deze groep in de misdaadstatistieken zal Nederland dan in een mum van tijd voorgoed verlost zijn van enkele tienduizenden misdadigers.
Daarnaast moet het ingetrokken ‘Antillianenwetsvoorstel’ nieuw leven ingeblazen worden. Tot slot stel ik een nieuwe maatregel voor: laat niet-Westers allochtonen, ongeacht of zij wel of geen dubbele nationaliteit bezitten, hun straf uitzitten in het land van afkomst. De cellen in Rabat en Ankara zijn vast niet zo comfortabel als de hotelkamers van de Bijlmerbajes.
Nederland zou hiertoe verdragen moeten afsluiten, om te beginnen met Marokko, Turkije en Suriname.De Nederlandse burgers snakken naar veel minder misdaad en aan de andere kant van de oceaan is aangetoond dat het kan. Maar voordat de zon in ons land weer kan gaan schijnen moet dit kabinet verdwijnen, nog liever vandaag dan morgen.
De Vereniging van Surinaamse Nederlanders gaat aangifte doen tegen Geert Wilders, naar aanleiding van uitspraken van de politicus over Surinamers. In zijn column op de website ‘nieuwnieuws.nl’ noemt de politiek leider van de Partij voor de Vrijheid, drie verdachten van een steekpartij in Almere “drie beesten van Surinaamse afkomst”.
Wilders pleit in zijn column voor een verdrag dat bepaalt dat veroordeelden hun straf uitzitten in het land van herkomst. “We voelen ons geroepen dit een halt toe te roepen,” aldus Mahin Jankie van de Vereniging van Surinaamse Nederlanders tegen Radio Nederland Wereldomroep. Volgens Janki voldoet de Nederlandse regering niet aan haar taak om rechtsbescherming aan haar onderdanen te geven.
“Wilders plaatst zichzelf op de stoel van de rechter. Zolang iemand niet is veroordeeld, is hij verdachte. Als Wilders ze betiteld als ‘beesten van Surinaamse komaf’ gaat hij veel te ver. Het is te gek voor woorden dat een kamerlid zulke uitspraken kan doen,” vindt Janki.
DEN HAAG (ANP) – PVV-leider Geert Wilders gaat een ieder die hem weer vergelijkt met Hitler voor de rechter dagen in een civielrechtelijke procedure. Hij bevestigt vrijdag berichtgeving daarover bij Omroep West. In een toelichting tegen het ANP stelt Wilders dat de Maastrichtse advocaat Max Moszkowicz jr. namens hem vrijdagochtend klaar stond om het PvdA-bestuurslid Fouad Sidali te sommeren zijn woorden publiekelijk terug te nemen. Sidali vergeleek Wilders donderdagavond met Hitler, maar nam dat vrijdagochtend terug.
Aangifte Wilders zegt dat hij vanwege de vrijheid van meningsuiting nooit aangifte zal doen in strafrechtelijke zin. ,,Je moet alles kunnen zeggen zolang het niet tot geweld oproept. Maar abjecte, ziekelijke vergelijkingen met Hitler en nazi’s pik ik niet meer. Die zijn een grove belediging van de PVV, PVV-politici en al onze kiezers.” Wilders kondigt aan in die gevallen over te gaan tot een civielrechtelijke procedure op basis van een ‘onrechtmatige daad’.
Sidali twitterde donderdagavond: ,,Hitler is onder ons. In de gedaante van Geert Wilders. Hitler vond ook dat er minder Joden moesten zijn. Opdat we nooit zullen vergeten.” Vrijdagochtend nam hij de tweet terug: ,,De vergelijking die ik maakte, is ongepast en had ik niet mogen maken. Men moet wel beseffen welke emoties de uitspraken van Wilders oproept.”
Hitler-vergelijking Emcemo Vlak nadat Wilders had aangekondigd dat hij naar de rechter zou stappen, kwam al een Hitler-vergelijking binnen. Het Euro-Mediterraan Centrum Migratie & Ontwikkeling (Emcemo) schreef in een verklaring: ,,Voordat Hitler zich ontpopte tot massamoordenaar was hij gewoon een politicus, eentje die bekend stond om zijn racistische uitspraken. En in die zin kan je Wilders met Hitler vergelijken. De jonge Hitler.”
Een verschil tussen de twee is echter dat Wilders nog nooit iemand heeft ,,vermoord of laten vermoorden”. De organisatie gaat er niet van uit dat Wilders in de voetsporen van Hitler zal treden, maar ,,niemand kan in de toekomst kijken”.Het is nog niet bekend of Wilders stappen onderneemt tegen het Emcemo.
[2]
‘Het debat over ‘het Marokkanenprobleem’ in de Tweede Kamer is toch doorgegaan, ook al had de PVV om uitstel gevraagd vanwege het late tijdstip.
De PVV, die zelf om het debat had gevraagd, wilde uitstel omdat het door een ander debat dat uitliep pas rond middernacht kon beginnen. Daardoor kwam het voor de PVV belangrijke debat in het gedrang.
De kamer stemde om 23.40 uur hoofdelijk over het uitstel. Alleen de vier aanwezige leden van de PVV-fractie stemden voor, de overige 84 aanwezige kamerleden stemden tegen.” NOS”MAROKKANENDEBAT” IN DE NACHT4 APRIL 2013 https://nos.nl/artikel/492248-marokkanendebat-in-de-nacht.html
”De Partij voor de Vrijheid heeft de ambitie om in Nederland minstens dezelfde duizelingwekkende criminaliteitsvermindering te realiseren. De misdaad in ons land kan zeer fors teruggedrongen worden met meer politieagenten op straat, met minimumstraffen en met strafkampen”
CRIMINELE ALLOCHTONEN/COLUMN GEEN STIJL27 JULI 2007
”Na de dood van Stalin in 1953 kregen alle kleine criminelen –veroordeelden met een straf van vijf jaar of minder– direct gratie van het politbureau. Een jaar later werd vervolgens ook een groot deel van de politieke gevangenen op vrije voeten gesteld en in 1960 besloot men het Goelag-project volledig op te doeken. Toch worden er in Rusland tot op de dag van vandaag mensen veroordeeld tot werkstraffen in de strafkolonies.
Zo ook twee bandleden van de Russische band Pussy Riot, die in februari van dit jaar een ‘punkmis’ opvoerden in een Russisch-orthodoxe kathedraal. Zij werden onlangs veroordeeld wegens ‘hooliganisme’ en moeten nu twee jaar doorbrengen in een Russisch strafkamp. Weliswaar zijn de omstandigheden hier inmiddels beter dan ten tijde van de Goelag, maar desalniettemin komen zij volgens hun advocaat nog steeds terecht in de ‘gevangenishel’.
‘Vergeleken met autochtone Nederlanders is de kans dat volwassen Marokkanen van de tweede generatie van wie beide ouders in het buitenland geboren zijn, verdacht worden van vernieling en verstoring van de openbare orde acht keer zo groot’ CRIMINELE ALLOCHTONEN/COLUMN GEEN STIJL27 JULI 2007
WOMAN SHOT AND KILLED BY POLICE OFFICER IN HER OWN HOME/POLICE VIOLENCE IN THE USA!/ANOTHER INNOCENT VICTIM
A makeshift memorial outside the home of Atatiana Jefferson on Monday. Jefferson was fatally shot by a Fort Worth police officer early Saturday morning. (Jake Bleiberg/AP)
ATATIANA JEFFERSONONE OF THE COUNTLESS VICTIMS OF US POLICE BRUTALITYATATIANA JEFFERSON, REST IN PEACE
Aaron Y. DeanCreditTarrant County Sheriff’s Office
AARON Y DEAN, THE POLICE OFFICER, WHO SHOT AND KILLED ATATIANA JEFFERSON
” Oscar’s killing is personal because his death offends the fundamental principles of justice, every notion of dignity and the idea that through those threads, all of our lives are connected. As human beings, we are responsible for each other. His death means that we must work for his justice. ” ABOUT OSCAR GRANT, ANOTHER BLACK VICTIM OF US POLICE BRUTALITY https://www.amnestyusa.org/another-year-another-unarmed-black-man-killed-by-police/
Police violence in the USA [1] is very depressing and not only shows an amount of deep structural racism [most victims are black men and sometimes blach women too], but also the insane trigger happiness of many policemen.As I say, not only black people are being deadly shot, white people too [2]But the problem is that reading the percentage of victims, black people are over representated.According to Amnesty International five times more than white people! [3]And almost in the most cases the same story:Police officers are confronted with black men, who are deadly shot, because the police officer tought they were wearing a gun, while in reality it was something innocent like a mobile phone…………[4]This can happen once, or two times, but when it happens each time again [while the police officer is heavily armed and can easily defend himself] it is no ”incident” anymore, but a form of racism, whether it is conscious or subconscious.It happens too many times!Besides:Investigations show, that there is a disproportionate fear to see criminality in black people, especially tall black men and black men in general [5]There are so many examples of police violence against black people!See under note 6Depressing and good, that movements like”Black lives matter” [7] is protesting continually.
But the other officer who responded with Mr. Dean said she could only see Ms. Jefferson’s face through the window when Mr. Dean fired, according to the warrant, and Chief Kraus has defended her right to have a gun in her own home.” [21]And even IF she had a gun in her home, what seemed to be the case [22] since when that is a problem?According to the second amendment of the USA constitution [23] any American inhabitant has the right to bear a weapon!Besides, even the police chief, Kraus, had defended her right to have a gun on her home! [24] Is it not shocking, readers, that a person is not safe in his or her own house? With right the NAACP [25] gave the following statement: ”UNACCEPTABLE! The acts of yet another “trained” police officer have resulted in the death of #AtatianaJefferson. Gun downed in her own home. If we are not safe to call the police, if we are not safe in our homes, where can we find peace? We demand answers. We demand justice.” [26]
CHARGED WITH MURDER End now, the good news is, that Aaron Y Deal, the white police officer, who shot Atatiana Jefferson in her own home, is being charged for murder. [27] I personally wonder whether the cop really is going to be convicted, but if he is, I don’t hope it is such a mockery of justice, like in a similar case, shortly ago, in which a white female police officer shot a black man, Botham Jean, in his own home, pretending [I don’t believe her] that she believed it was her own apartment and that Jean was a burglar [as if it is justified to shoot and kill any burglar, who comes in your home, but that’s apart from this] [28]She was merely convicted to ten years prison. [29] A mockery of justice, according to me and many others. But in the Netherlands it is not at all different: In 2013 a Dutch police officer, who shot the 17 years old Rishi Chadrikasing [from Surinamese-Indian descent], who was running away [the officer wrongly stated that Rishi was a ”treath” to him, despite the fact, that he was running away!], was acquitted for fatlly shooting Chadrikasing.I called the sentence ”license to kill” [30]
EPILOGUE The police killing of the innocent Atatiana Jefferson, in her own home, shows another day in hell for black people in the USA.Because they are not safe!Black men bear the greatest risks-being seen as dangerous, even when they only show their ID, it mysteriously changes in a gun-but also black women are not safe, even not in their own home.And the fact that a female police officer kills a black man in his own home, telling a nonsense story, that she thought it was her own home and is only convicted to ten years prison [31], just shows how sick the American society still is!
Reason for me to write this piece [see also my comment on ABC News below].And in memory to Atatiana Jefferson and all black and other people, who were victims of police killings. But we are determined to fight on.Untill Justice is done! NO JUSTICE, NO PEACE!
HORRIBLE! Though I don’t know the facts yet, it seems to me like an extrajudicial ezxecution! Not only clearly the policeman did not identify himself as police, or shouting ”police” [he has to show his card too], even if he did, and it was a situation which required shooting, he still had the obligation to shoot in the air first [if there was no imminent threath and then on a less vulnerable part of her body! Police violence against black people in the US is shocking. Mostly is the excuse, that the person ”bearec arms” and to see later it was just a mobile or identity card he wanted to show! But also white people are subject to police violence. So in general: Not only racism, but also trigger happy behaviour is the root of many police deaths. THIS HAS TO BE STOPPED!/RIGHT NOW!/https://www.astridessed.nl/… Astrid Essed
Two new studies have revived the long-running debate over how police respond to white criminal suspects versus African Americans.
In the U.S., African Americans are 2.5 times more likely to be killed by police than white people. For black women, the rate is 1.4 times more likely.
That’s according to a new study conducted by Frank Edwards, of Rutgers University’s School of Criminal Justice, Hedwig Lee, of Washington University in St. Louis’s Department of Sociology, and Michael Esposito, of the University of Michigan’s Institute for Social Research. The researchers used verified data on police killings from 2013 to 2018 compiled by the website Fatal Encounters, created by Nevada-based journalist D. Brian Burghart. Under their models, they found that roughly 1-in-1,000 black boys and men will be killed by police in their lifetime. For white boys and men, the rate is 39 out of 100,000.
In fact, people of color in general were found more likely to be killed by police than their white counterparts.
The study was published on Monday in the Proceedings of the National Academy of Sciences, or PNAS, a journal that recently drew controversy for publishing another study on police killing disparities. That study, led by Michigan State University psychology professor Joseph Cesario, published on July 22, found that violent crime rates and the racial demographics of a given location are better indicators for determining a police killing victim’s race.
Many people ask whether black or white citizens are more likely to be shot and why. If you live in a county that has a lot of white people committing crimes, white people are more likely to be shot. If you live in a county that has a lot of black people committing crimes, black people are more likely to be shot.
The two studies are just the latest salvos in a long-running debate over whether police violence towards African Americans is better explained because of racial prejudice or because black people are really violent enough to justify extra police force. The Cesario study, with its focus on crime rates, seems to fall in the latter camp. Both rely on media-generated police shootings data—Cesario’s uses databases produced by The Washington Post and The Guardian.
Several academics have challenged Cesario’smethodology, namely his decision to “sidestep the benchmark” of using population to calculate racial disparity. It has been questioned whether using population is an appropriate benchmark in these kinds of analyses: Critics of this technique believe that population-benchmarking is flawed because it assumes black and white people have an equal likelihood of encountering police. (An example of population-benchmarking is, as Cesario’s study explains, stating: “26% of civilians killed by police shootings in 2015 were Black even though Black civilians comprise only 12% of the U.S. population. According to this 12% benchmark, more Black civilians are fatally shot than we would expect, indicating disparity.”)
The study was published on Monday in the Proceedings of the National Academy of Sciences, or PNAS, a journal that recently drew controversy for publishing another study on police killing disparities. That study, led by Michigan State University psychology professor Joseph Cesario, published on July 22, found that violent crime rates and the racial demographics of a given location are better indicators for determining a police killing victim’s race.
Many people ask whether black or white citizens are more likely to be shot and why. If you live in a county that has a lot of white people committing crimes, white people are more likely to be shot. If you live in a county that has a lot of black people committing crimes, black people are more likely to be shot.
The two studies are just the latest salvos in a long-running debate over whether police violence towards African Americans is better explained because of racial prejudice or because black people are really violent enough to justify extra police force. The Cesario study, with its focus on crime rates, seems to fall in the latter camp. Both rely on media-generated police shootings data—Cesario’s uses databases produced by The Washington Post and The Guardian.
Several academics have challenged Cesario’smethodology, namely his decision to “sidestep the benchmark” of using population to calculate racial disparity. It has been questioned whether using population is an appropriate benchmark in these kinds of analyses: Critics of this technique believe that population-benchmarking is flawed because it assumes black and white people have an equal likelihood of encountering police. (An example of population-benchmarking is, as Cesario’s study explains, stating: “26% of civilians killed by police shootings in 2015 were Black even though Black civilians comprise only 12% of the U.S. population. According to this 12% benchmark, more Black civilians are fatally shot than we would expect, indicating disparity.”)Instead of using population, Cesario analyzed variables such as the race of the police officers, crime rates, and the racial demographics of locations where police shootings happened in 2015. From that, he derived that black and Latino victims of police killings were more likely to have been shot by black and Latino cops, and that ”might not be due to bias on the part of Black or Hispanic officers, but instead to simple overlap between officer and county demographics.” The problem with this, as Princeton professor Jonathan Mummolo, explained on Twitter, is that it still rests on the assumption that black and white officers encounter black civilians in equal numbers, or in even temperaments—which they don’t.
The problem with this, as Princeton professor Jonathan Mummolo, explained on Twitter, is that it still rests on the assumption that black and white officers encounter black civilians in equal numbers, or in even temperaments—which they don’t.
What do the recent mass shootings tell us, if anything, about this?
There’s also something to be said for what the victims were doing when the cops shot them. Cesario points out that, “The vast majority—between 90 percent and 95 percent—of the civilians shot by officers were actively attacking police or other citizens when they were shot”—and that there were more white civilians who were committing such attacks when police killed them than were African Americans. In fact, white people were more likely to be armed when police killed them, as Cesario’s study acknowledges—“if anything, [we] found anti-White disparities when controlling for race-specific crime,” reads the study.
The three most recent mass shootings—in Gilroy, California; Dayton, Ohio; and El Paso, Texas—represent extreme examples of armed white men on the attack, but looking at them through the lens of Cesario’s findings is still revealing. Police shot two of the perpetrators, killing one of them. Connor Betts, the shooter who killed nine people and injured 27 more on August 4 in Dayton, was stopped by police bullets less than a minute after his attack began. Police fired at the Gilroy shooter, Santino Legan, but he ultimately succumbed to self-inflicted wounds. Patrick Crusius was arrested “without incident” after killing 22 people and injuring dozens more in El Paso.
In only one of these cases did police actually shoot and kill an armed white suspect who was on the attack: Betts in Dayton. Even that case is murky, though. Betts wore a mask, hearing protection, and body armor—his race was likely not apparent from a distance, and the entire melee happened very quickly. But even if one interprets the fact that police shot at two of those three shooters as evidence of the “anti-White disparity” Cesario mentions, one could also argue that it takes whites committing large-scale acts of terror with automatic weapons for police to respond in the same way that police have responded to, say, a teenager walking away-from-police-while-black.
What do the recent mass shootings tell us, if anything, about this?
There’s also something to be said for what the victims were doing when the cops shot them. Cesario points out that, “The vast majority—between 90 percent and 95 percent—of the civilians shot by officers were actively attacking police or other citizens when they were shot”—and that there were more white civilians who were committing such attacks when police killed them than were African Americans. In fact, white people were more likely to be armed when police killed them, as Cesario’s study acknowledges—“if anything, [we] found anti-White disparities when controlling for race-specific crime,” reads the study.
The three most recent mass shootings—in Gilroy, California; Dayton, Ohio; and El Paso, Texas—represent extreme examples of armed white men on the attack, but looking at them through the lens of Cesario’s findings is still revealing. Police shot two of the perpetrators, killing one of them. Connor Betts, the shooter who killed nine people and injured 27 more on August 4 in Dayton, was stopped by police bullets less than a minute after his attack began. Police fired at the Gilroy shooter, Santino Legan, but he ultimately succumbed to self-inflicted wounds. Patrick Crusius was arrested “without incident” after killing 22 people and injuring dozens more in El Paso.
In only one of these cases did police actually shoot and kill an armed white suspect who was on the attack: Betts in Dayton. Even that case is murky, though. Betts wore a mask, hearing protection, and body armor—his race was likely not apparent from a distance, and the entire melee happened very quickly. But even if one interprets the fact that police shot at two of those three shooters as evidence of the “anti-White disparity” Cesario mentions, one could also argue that it takes whites committing large-scale acts of terror with automatic weapons for police to respond in the same way that police have responded to, say, a teenager walking away-from-police-while-black.
The limitations of the data
Another way to determine whether racial bias is a factor is by examining police behavior when their target is unarmed and not on the attack. This is what University of Nebraska at Omaha criminology professor Justin Nix examined in his 2017 study on police killings. Nix’s research, which Cesario cites often in his own study, also focuses on police shooting-killings in 2015, when police killed nearly twice as many white people that year (495) than they did black people (258). But 15 percent of the black people police killed that year were unarmed, compared with just 6 percent of white people who were unarmed when killed by police. The study also found that 24 percent of African Americans and 32 percent of other non-white racial groups were not attacking police officers when they were killed, compared to 17 percent of white people. This was interpreted as “preliminary evidence of an implicit bias effect,” against African Americans and people of color.
Nix, however, is cautious about deriving any firm conclusions from his own findings or Cesario’s because the data on police shootings in general is too limited. The FBI finally launched its database on police-involved shootings just this year, which is why researchers rely on databases created by journalists. And even the subset of data that academics have been working with—police shooting fatalities—have their own range of limitations.
Cesario declares in his press release that “violent crime rates are the driving force behind fatal [police] shootings,” but Nix says that is “pretty strong language in light of the limitations,” especially if looking at when police deploy lethal force at the local level.
“I don’t think the conclusions are warranted based on their analysis,” said Nix. “You can’t restrict the data to just fatal shootings. Another problem is that when doing these bird’s-eye views, you lose nuance from city to city. Policing is a local thing and there’s no reason to believe that everything is the same across the board.”
For example, Nix would want numbers not only on how many times a police officer shoots their weapon, but every time they draw their gun. “You need a benchmark that says how often they were in certain circumstances where they could have shot but did not. That gets us closer to the likelihood of racial bias.”
Nix recently updated his analysis on police shootings using fatal and non-fatal shootings from the 47 largest metros from 2010 to 2016, using a dataset produced by VICE. That analysis found wide variation between the cities—in St. Louis, 16.8 percent of police shootings were fatal; in Phoenix, 51.9 percent were; and, in Tampa, all three of its police shootings were fatal.
[4] ”On the video, one of the officers is heard yelling, “Gun, gun, gun”. Police officials initially told local media that Clark was found with a “tool bar” on him, but later clarified that he was only holding a phone.”
”Young Black men are stereotyped as threatening, which can have grave consequences for interactions with police. We show that these threat stereotypes are even greater for tall Black men, who face greater discrimination from police officers and elicit stronger judgments of threat.”
Edited by Jennifer A. Richeson, Yale University, New Haven, CT, and approved January 24, 2018 (received for review August 22, 2017)
Significance
Young Black men are stereotyped as threatening, which can have grave consequences for interactions with police. We show that these threat stereotypes are even greater for tall Black men, who face greater discrimination from police officers and elicit stronger judgments of threat. We challenge the assumption that height is intrinsically good for men. White men may benefit from height, but Black men may not. More broadly, we demonstrate how demographic factors (e.g., race) can influence how people interpret physical traits (e.g., height). This difference in interpretation is a matter not of magnitude but of meaning: The same trait is positive for some groups of people but negative for others.
Abstract
Height seems beneficial for men in terms of salaries and success; however, past research on height examines only White men. For Black men, height may be more costly than beneficial, primarily signaling threat rather than competence. Three studies reveal the downsides of height in Black men. Study 1 analyzes over 1 million New York Police Department stop-and-frisk encounters and finds that tall Black men are especially likely to receive unjustified attention from police. Then, studies 2 and 3 experimentally demonstrate a causal link between perceptions of height and perceptions of threat for Black men, particularly for perceivers who endorse stereotypes that Black people are more threatening than White people. Together, these data reveal that height is sometimes a liability for Black men, particularly in contexts in which threat is salient.
“When you deal with the police, you must be careful. You are big and they will automatically see you as a threat.” — Charles Coleman, Jr. (6′4″ Black attorney/writer), quoting his mother
Charles Coleman, Jr. evoked his mother’s warning when he wrote about Eric Garner, an unarmed man choked to death by police. Garner was both Black and 6′3″ tall. Coleman highlights the perils of “occupying a Black body that is inherently threatening,” arguing that tall Black men receive disproportionate attention from police officers (1). This argument evokes the “black brute” archetype, which portrays Black men as apelike savages who use their imposing physical frame to threaten others (2, 3). Although Black men face stereotypes of aggression and threat (4⇓–6), tall Black men may find themselves perceived as especially threatening.
The idea that height has negative consequences contrasts with previous psychological research on height in men, which argues that taller is better. Research finds that tall men seem healthier, more intelligent, more successful, and more physically attractive (7⇓–9). Tall men also stand a greater chance of being hired (10), making more money (11, 12), gaining promotions (13, 14), and winning leadership positions (7, 15).
However, this research almost exclusively explores perceptions of White men (Table S1), who are already positively stereotyped as competent and intelligent (16, 17). On the other hand, Black men are negatively stereotyped; they are seen as hostile, aggressive, and threatening (e.g., refs. 17⇓⇓–20) and are associated with guns (4, 5). For Black men, height may be more often interpreted as a sign of threat instead of competence.
Thus, being tall may not be inherently good or bad for men. Instead, the accessibility of other traits, such as competence and threat, may influence how people interpret height. Classic work in social psychology demonstrates similar effects: Whether a target is initially described as “warm” or “cold” changes how people interpret the target’s other traits (e.g., intelligent, industrious) (21). Considerable research demonstrates that Black men are specifically stereotyped as physically threatening and imposing (22, 23). For this reason, height may impact judgments of threat more strongly for Black men than for White men.
The Present Research
In three studies, we test whether taller Black men are judged as more threatening than shorter Black men and than both taller and shorter White men. We first examined whether New York City police officers disproportionately stopped and frisked tall Black men from 2006 to 2013 (study 1). We then investigated whether height increases threat judgments more for Black men than for White men by manipulating height both visually (study 2) and descriptively (study 3).
Cultural Stereotypes Pilot
Before conducting these three studies, we first conducted a pilot examining participants’ knowledge of cultural stereotypes, testing whether participants endorse knowledge of stereotypes that tall Black men are seen as especially threatening and tall White men are seen as especially competent. Results showed that cultural stereotypes of threat are increased by tallness more for Black targets than for White targets and, conversely, that cultural stereotypes of competence are increased by tallness more for White targets than for Black targets. Full reporting for this pilot is provided in Pilot Study: Cultural Stereotypes About Height and Race; a graph summarizing the results is shown in Fig. S1.
Results
Study 1: New York Police Department Stop-and-Frisk.
In 2013, Judge Shira Scheindlin of the Federal District Court in New York ruled that the New York Police Department’s (NYPD’s) stop-and-frisk program was unconstitutional because of its clear history of racial discrimination (24). Black and Hispanic people faced disproportionate odds of being stopped by police officers, despite the fact that this “racial profiling” was ineffective. In study 1 we tested whether tall Black men were especially likely to be stopped by NYPD officers.
Before analysis, we cleaned the dataset and made three restrictions. (i) We only used data for non-Hispanic Black and White males, avoiding issues with different distributions of height in the population (i.e., Hispanics are shorter than non-Hispanics; women are shorter than men). (ii) We restricted our data to include only people between 5′4″ and 6′4″. This range in height includes over 98% of Black and White males and prevents outliers (particularly those created by clerical errors) from influencing our results. (iii) We restricted our data to include only people of weights between 100 and 400 lb to prevent outliers created by clerical errors.
Recent work demonstrates that young Black men are perceived as taller and more threatening than young White men, controlling for actual height (22). To account for the alternate explanation that police officers simply perceived Black men as taller than White men (25), we analyzed only cases in which suspects provided photographic identification, which almost always lists height alongside other information that cannot be guessed or estimated, such as date of birth (thus making it highly probable that officers record the listed value for height, rather than estimating it) (26). These restrictions left us with 1,073,536 valid targets for analysis.
The stop-and-frisk dataset is large and includes numerous potential dependent variables. For our analysis, we focus on police officers’ decisions to stop individuals, as this decision is made before any interactions with police, making it more reliant on person perception (27). We recognize the potential issue of flexible analyses and partly address this issue by estimating standardized effect sizes for many variables, which allows comparison of the relative magnitude of effects (especially given that the sample size is large enough to allow accurate estimation of effect size).
We accounted for target weight and the interaction of height and weight to isolate height as a predictor (12). Furthermore, to address an ecological explanation for race effects (28), we nested our data within precinct (to account for variability in geographical factors such as crime rate and land value), included precinct-level felony rates (from 2005–2013), and also included a variable in which officers report whether the stop was made in a high-crime area. Finally, because some research suggests that only young Black men are stereotyped as threatening (29), we include age and the interaction between height and age in our model.
Ratio of Black to White stops.
Under stop-and-frisk rules, police officers had the authority to stop anyone they deemed suspicious or threatening. If tall Black men seem especially threatening, then the ratio of Black to White stops (i.e., how many Black men are stopped per White man) should increase with height.
Accounting for precinct-level felonies, weight, age, and perceived local crime, height still showed a meaningful main effect, B = 0.079, t(1,073,526) = 23.98, P < 0.001, 95% CI [0.070, 0.085]. At 5′4″, police stopped 4.5 Black men for every White man; at 5′10″, police stopped 5.3 Black men for every White man; and at 6′4″, police stopped 6.2 Black men for every White man. These results suggest that taller Black men face a greater risk of being stopped than shorter Black men.
Notably, the ratio of Black to White stops was also greater for heavier men, B = 0.041, t(1,073,526) = 11.80, P < 0.001, 95% CI [0.035, 0.048]. At 115 lb, police stopped 4.5 Black men for every White man; at 175 lb (the average weight in the dataset), police stopped 5.2 Black men for every White man; and at 235 lb, police stopped 5.7 Black men for every White man. Finally, height and weight interacted, B = 0.047, t(1,073,526) = 15.71, P < 0.001, 95% CI [0.041, 0.053], such that each 1-SD increase in weight increases the standardized effect of height by 0.047. Because weight estimates were not provided on photograph IDs (hereafter, “photo IDs”), we interpret these results with caution.
We also found effects for other variables in the model. Unsurprisingly, areas with more crime, as reported by police and captured in precinct-level data, exhibit higher ratios of Black to White stops. The ratio of Black to White stops was also larger for younger men. Interestingly, height and age interacted, such that height’s effect on the ratio of Black to White stops was larger for older Black men. See Table S2 for the full coefficients and a replication of results with both photo and verbal IDs included.
Discussion.
Study 1 demonstrates that tall Black men receive disproportionate attention from police officers. During 8 y of NYPD’s stop-and-frisk program, tall Black men were particularly likely to face unjustified stops by police officers, and these patterns were not explained by biased height estimates (since officers received photo IDs).
In the next two studies, we test whether these results might be explained by an interaction between race and height, such that tallness primarily increases perceptions of threat for Black men and primarily increases perceptions of competence for White men.
Study 2: Manipulating Height with Perspective.
We experimentally manipulated height and race to test whether they interact to influence judgments of threat and competence. To manipulate height, we took photographs of 16 young men—eight Black and eight White—from two perspectives: above the target and below the target. These different perspectives naturalistically manipulated the experience of encountering someone who is tall or short. A manipulation check indicated that perspective significantly influenced participants’ free response estimates of target height, b = 1.78, F(1, 427) = 16.42, P < 0.001, 95% CI [0.91, 2.65], such that targets that were looking down were perceived as taller [mean (M) = 71.6 in.] than targets that were looking up (M = 69.8 in.). See Method for a more detailed description of the perspective manipulation.
Participants rated 16 photographs for adjectives describing both threat and competence. Then, because we expected judgments to depend on participants’ individual beliefs about Black and White people, we assessed participants’ beliefs that Black people are more threatening than White people. We predicted that stronger beliefs about Black threat (BaBT) would increase participants’ tendency to identify tall Black men as especially threatening. We also tested the complementary hypothesis that stronger BaBT might make tall White men seem especially competent. We preregistered these predictions at https://aspredicted.org/465w9.pdf. We also previously conducted another study with a nearly identical design; the results of this study are detailed in Previous Iteration of Study 2.
Race, height, and racial stereotypes.
To test whether those with higher BaBT would judge tall Black men as especially threatening, we fit a three-way multilevel model predicting threat with race, height, and BaBT. This analysis yielded an expected two-way interaction between target race and BaBT, b = 0.19, F(1, 437) = 61.40, P < 0.001, 95% CI [0.14, 0.23], such that those higher in BaBT rated Black men as more threatening relative to White men. Importantly, this analysis also yielded the key three-way interaction, b = 0.15, F(1, 2,081) = 10.97, P = 0.001, 95% CI [0.06, 0.24]. No moderating effect of participant gender emerged (Fig. 1).
For Black targets, the two-way interaction between height and BaBT was significant, b = 0.12, t(833) = 3.67, P < 0.001, 95% CI [0.06, 0.19]: Those higher in BaBT saw tall black men as especially threatening. For White targets, this two-way interaction was not significant, b = −0.03, t(834) = −0.83, P = 0.41, 95% CI [−0.09, 0.04]. These results suggest that the predictive utility of BaBT is moderated by height for stereotype-relevant targets (Black men) but not for stereotype-irrelevant targets (White men). See Additional Analyses for Study 2 for BaBT main effects by race and height.
Although BaBT captures the endorsement of stereotypes about threat and not competence, we nevertheless tested for a three-way interaction with competence ratings. We found an expected two-way interaction between target race and BaBT, b = 0.16, F(1, 459) = 70.27, P < 0.001, 95% CI [0.11, 0.20], such that those higher in BaBT rated White men as more competent relative to Black men. We also found a three-way interaction, b = 0.12, F(1, 1,097) = 7.52, P = 0.006, 95% CI [0.03, 0.20], such that BaBT predicted competence especially strongly for tall White men. Participant gender did not moderate effects. This interaction is further broken down statistically (Additional Analyses for Study 2) and graphically (Fig. S2).
Suppressed height effects.
Height did not increase threat for White men, nor did it increase competence for Black men. However, our pilot study revealed main effects of height on stereotypes of both competence and threat. One possible explanation for this null finding is that, for judgments of tall White men, perceived competence suppressed gains in threat, and, for judgments of tall Black men, perceived threat suppressed gains in competence. Because we found significant race by height interactions for both threat and competence at mean levels of BaBT, we were able to conduct Sobel mediations using the entire sample to test these hypotheses.
For White targets, we found a negative indirect effect of height on threat, ab = −0.04, z = −4.30, P < 0.001; being taller makes targets seem more competent and thus less threatening. Once this indirect effect was accounted for, height no longer decreased threat for White men, b = −0.05, t(1,406) = −1.40, P = 0.16. Conversely, for Black targets, we found a negative indirect effect of height on competence, ab = −0.09, z = −6.07, P < 0.001; being taller makes targets more threatening and thus less competent. Notably, once this indirect effect was accounted for, height increased perceived competence for Black targets, b = 0.09, t(1,406) = 2.75, P = 0.006, suggesting that height may be beneficial for Black men in contexts that sufficiently nullify concerns about threat (e.g., the corporate boardroom).
Discussion.
Study 2 experimentally demonstrates that height amplifies threat for Black men and competence for White men, particularly for perceivers who endorse beliefs that Black people are more threatening than White people. Study 2 also found indirect negative effects of height on competence for Black men and threat for White men.
Study 3: Manipulating Height with Descriptions.
Although the photographs from study 2 have naturalistic validity, they may also confound height with intimidation (30). We address this concern by manipulating height with text vignettes (e.g., “As you approach each other, you can see that he is very short/quite tall”) and manipulating race with standardized photographs. See Textual Descriptions of Height Used in Study 3 for text descriptions of height.
Participants rated 16 targets on the same threat and competence adjectives used in study 2. They then completed the BaBT scale. As in the previous experiment, we predicted that those higher in BaBT would make especially strong threat judgments for tall Black men and especially strong competence judgments for tall White men. We preregistered these predictions at https://aspredicted.org/sp3aj.pdf.
Race, height, and racial stereotypes.
We again fit a multilevel model predicting threat with race, height, and BaBT. We replicated the key findings of study 2; those higher in BaBT rated Black men as more threatening relative to White men, b = 0.15, F(1, 374) = 30.83, P < 0.001, 95% CI [0.10, 0.20], and this effect was especially large for tall Black men, b = 0.16, F(1, 1,548) = 9.04, P = 0.003, 95% CI [0.06, 0.27]. Participant gender did not moderate effects (Fig. 2).
We also replicated the competence results of study 2: Those higher in BaBT rated White men as more competent relative to Black men, b = 0.11, F(1, 320) = 20.36, P < 0.001, 95% CI [0.05, 0.17], and this effect was especially large for tall White men, b = 0.10, F(1, 1,518) = 3.78, P = 0.052, 95% CI [−0.00, 0.20]. No moderating effect of participant gender emerged. See Additional Analyses for Study 3 for the breakdown of both the threat and competence interactions.
Discussion.
Study 3 addressed stimuli concerns from study 2 and again demonstrated that, for those higher in BaBT, tall Black men seem especially threatening compared with short Black men and both short and tall White men.
General Discussion
In three studies, we showed that taller is not always better; although tall White men may benefit from increased perceptions of competence, tall Black men are burdened with increased perceptions of threat. We first revealed that NYPD police officers stopped tall Black men at a disproportionately high rate (study 1). We then demonstrated that, for perceivers who endorse stereotypes that Black people are more threatening than White people, tall Black men seem especially threatening (studies 2 and 3).
Previous research has amply demonstrated that people may interpret traits and behaviors as positive or negative depending on the accessibility of other concepts. For example, a classic study revealed that a target’s ambiguous actions are negatively evaluated when participants are first primed with hostility-related traits (versus kindness-related traits) (31). Racial stereotypes alter the accessibility of traits during person perception, which influences how people interpret other traits—in this case, height. For people who already perceive Black men as threatening, height confers extra threat.
Our findings have important implications when considered alongside recent research demonstrating that young Black men are perceived as taller and more muscular than young White men of equivalent size, which causes them to also seem more threatening to non-Black participants (22). The present findings suggest that the negative consequences of these biased height perceptions (i.e., increased threat perceptions) hinge on how strongly the perceiver believes that Black people are threatening (thus interpreting height as a sign of threat).
Height may also interact with more subtle cues of race, such as Afrocentric features (32, 33), and the effect of height may be determined by contextual cues. Once we controlled for perceived threat in study 2, taller Black men were actually perceived as more competent than shorter Black men. When competence is clearly more relevant than threat, Black men may also benefit from height. Alternately, Black men may also benefit from height if they possess other traits that reduce threat, such as babyfacedness (34).
More broadly, these results highlight the importance of intersections between social categories and physical traits. Just as social categories such as race, gender, age, and socioeconomic status intersect in important ways with each other (35, 36), so too do they influence the impact of physical factors such as height (37), weight (38), babyfacedness (34), and facial attractiveness (39).
We recognize that our findings do not necessarily generalize to perceptions of women. We limited our targets to men because police profiling and threatening stereotypes both target Black males. However, future research should investigate whether the same race–height interactions apply for women. Previous work indicates that White women enjoy at least some of the same benefits of height as White men (7), but no work to date has investigated the effects of height for perceptions of Black women.
We also recognize the potential role of weight in perceptions of threat. Consistent with others’ previous work (22, 25), our stop-and-frisk analyses suggest that weight also plays a key role in judgments of suspicion. Because of accuracy concerns about the weight estimates, which may have been biased (22), and the relatively large effect size of height, we chose to focus on height; however, future work should further investigate how height and weight combine with categories such as race and gender to influence judgments.
Being tall is often discussed as a wholly good trait, so much so that Randy Newman wrote a satirical song that lists reasons why “short people got no reason to live.” However, height means something different for Black men: Height amplifies already problematic perceptions of threat, which can lead to harassment and even injury. When Charles Coleman, Jr.’s mother told him that he “was big and they would automatically see [him] as a threat,” she eloquently summarized what we empirically showed—for Black men, being tall may be less a boon and more a burden.
Method
The University of North Carolina Institutitional Review Board (IRB) approved studies 2 and 3 as well as the pilot study. Participants in these studies indicated consent electronically and received debriefing at the end of the studies. Study 1 did not use human subjects and required no IRB approval.
We combined 8 y of publicly available data (2006–2013) documenting the NYPD’s stop-and-frisk program. These data include information about every person stopped as part of the program, including race, age, gender, height, weight, and whether the person was frisked, searched, arrested, or issued a summons. Notably, we only analyzed stops in which officers received photo ID, ensuring the relative accuracy of the reported height and age (26).
We cleaned the data by filtering cases with clear errors (i.e., a large number of people had ages of 99 y or higher, or birth years of 1900). We also restricted the dataset to non-Hispanic Black and White males. By focusing on non-Hispanic Black and White males, we minimized problems of distribution: Adult Black and White males have nearly identical means and distributions of height (40).
Study 2.
Participants and design.
Two hundred participants (73% White, 6% Black, 42% women, Mage = 36 y) completed a 2 × 2 [Target Race: Black, White by Target Perspective: Looking Down (Tall), Looking Up (Short)] within-subjects study. With n = 200 at level 2 and n = 16 at level 1 and a subject slope variance of 0.39, we had ∼88% power to detect a small cross-level interaction (41).
Materials.
Creating stimuli to manipulate height and race.
To create stimuli, we photographed 16 male students from the University of North Carolina. Eight students were White, and eight were Black. We photographed each student from two perspectives: looking up and looking down. We intended to manipulate perceived height: If someone is looking down on you, they are likely taller, but if they are looking up at you, they are likely shorter. This perspective manipulation allowed us to manipulate height in a within-subjects design, addressing both power and stimulus sampling issues (42). In particular, our attention to stimulus sampling reduces the likelihood that our effects were driven by the traits of a particular photograph and minimizes the possibility that small variations in luminance or target size explain our effects (42). See Fig. 3 for examples of stimuli.
To check whether our manipulation of height actually worked, we predicted the estimated height of each target by target perspective. The analysis revealed a main effect of target perspective on estimated height, b = 1.78, F(1, 427) = 16.42, P < 0.001, 95% CI [0.91, 2.65], such that targets who were looking down were perceived as taller (M = 71.6 in.) than targets who were looking up (M = 69.8 in.). We found no main effect of race, b = −0.39, F(1, 427) = 0.80, P = 0.37, 95% CI [−1.26, 0.48], although we did find a race by perspective interaction, b = 1.77, F(1, 2,322) = 4.12, P = 0.043, 95% CI [0.06, 3.48], such that perspective had a larger effect for Black targets. Simple main effects show that Black looking-up targets were perceived as 1.3 in. shorter than White looking-up targets, b = −1.27, t(899) = 2.05, P = 0.041, 95% CI [−2.49, −0.05]. The difference between Black and White looking-down targets was not significant, b = 0.49, t(3,018) = 0.80, P = 0.42, 95% CI [−0.72, 1.72].
BaBT.
Participants answered questions adapted from the General Social Survey (gss.norc.org/). We used these questions because they are less confounded with political beliefs than other scales (43) and directly target stereotypes of Black threat. Participants provided their attitudes toward Black, Hispanic, and White people on seven-point bipolar scales for “nonviolent/violent,” “nonthreatening/threatening,” “nonaggressive/aggressive,” and “not dangerous/dangerous.” Questions about Hispanic targets were included to decrease the focus on Black and White targets and reduce the effect of social desirability on responses.
To create an index variable representing participants’ BaBT, we subtracted participants’ attitudes about White targets from their attitudes about Black targets to capture the relative difference in participants’ attitudes (believing Blacks are more violent than Whites) rather than their overall attitudes (believing people are generally violent regardless of race). Then, we averaged the four difference scores together.
Procedure.
Participants rated 16 photographs of college-aged males on five traits: competent, likable, attractive, threatening, and aggressive. These photographs were counterbalanced, such that each target was seen by half of the participants as looking up and by the other half as looking down. The first item captured competence, and the last two items captured threat. We initially included “likable” and “attractive” as competence items but removed them as suggested by reviewers and the editor; this change did not influence our results. Participants also estimated the height of each target, in inches. After completing these ratings, participants completed the BaBT scale.
Analytic strategy.
We again accounted for between-participant variance by using hierarchical linear modeling, with responses nested within participants. We allowed slopes to vary for both race and perspective manipulations to provide a more precise model and allow cross-level interaction with BaBT.
Study 3.
Participants and design.
Two hundred eight participants (75% White, 10% Black, 61% women, Mage = 38 y) completed a 2 × 2 (Target Race: Black, White by Described Height: Tall, Short) within-subjects study. This study sought to replicate the three-way interaction of study 2 with stimuli that more specifically manipulate height. With n = 208 at level 2 and n = 8 at level 1 and a subject slope variance of 0.28, we had ∼90% power to detect a small cross-level interaction (41).
Materials and procedure.
To manipulate race, we used 20 Black male and 20 White male faces from the Chicago Face Database (44). These faces were chosen based on age; all targets were between 21 and 29 y old. To manipulate height, we described an encounter with each target in which the target was either taller or shorter than the participant. Participants rated eight targets using the same competence and threat items as in study 2. Participants then completed the BaBT scale. The analytic strategy was identical to that of study 2.
Preregistration Details.
We note a few points of discrepancy between our preregistrations and the presented results. (i) The study 2 preregistration did not include the specific hypothesis that people higher in BaBT would judge tall White men as especially competent. (ii) The study 3 preregistration notes the inclusion of BaBT as a potential moderator but does not explicitly state the specific hypotheses. (iii) The specific traits used in the “competence” and “threat” composites were not listed in the preregistrations. END OF ARTICLE
Five years after the rise of Black Lives Matter, activists are still protesting. But national attention to police misconduct has waned.
It’s been nearly five years since several high-profile incidents of police violence spurred racial justice protests in Ferguson, Missouri, and chants of “black lives matter!” began to echo across the country.
The deaths of several black men and women, including Eric Garner, Michael Brown, Sandra Bland, Freddie Gray, Alton Sterling, and Philando Castile, drew national attention to issues of race and policing and spurred on demands for police reform.
But recent developments in two high-profile cases raise questions about whether police violence is still a flashpoint issue — or if national attention to the problem has faded.
In early May, a previously unreleased video recorded by Sandra Bland, the black woman whose 2015 death in a Texas jail cell sparked protests, emerged. The video showed Bland’s perspective of the traffic stop that led to her arrest, and it contradicted policeclaims that she posed a threat to the officer who pulled her over. Bland’s family and others have since demanded that the investigation into the circumstances surrounding her death be reopened.
About a week later, the disciplinary hearing for Daniel Pantaleo, the NYPD officer accused of recklessly using a department-prohibited chokehold on Eric Garner, kicked off in New York City. Garner, an unarmed black man, died in 2014 shortly after being restrained by Pantaleo, and officers failed to immediately render first aid. Video of his arrest, and his gasps of “I can’t breathe,” became a rallying cry for activists.
Pantaleo, who is still employed by the NYPD, was not indicted by a grand jury in 2014, but he’s now facing a department trial that could result in him losing his job as an officer. Several new details about the case have been revealed to the public, including the fact that a police lieutenant texted a different NYPD officer that Garner’s death was “not a big deal,” and that another officer inflated charges against Garner when filling out an arrest form after the man died.
The new revelations in both the Bland and Garner cases are striking — yet they arrive at a time where national anger over police violence doesn’t seem to be as strong as it was when their deaths occurred.
More recent police shootings and incidents of police brutality still draw local attention and activist outrage, but they often fail to attract the same level of public attention they did from 2014 to 2016. At the federal level, the Trump administration has halted efforts to enact police accountability measures. And years into racial justice activists’ fight for structural reform, many of the systems that shield officers from accountability remain in place. In short, it appears that public interest in these problems is waning, along with the momentum to push for police reform — even as the need for these changes remain.
Black and brown Americans still suffer from police violence
The Washington Post has been tracking fatal police encounters since 2015, and for the past four years, the database has found that roughly 1,000 people have died in police shootings each year. So far, 363 people have been killed by police in 2019 alone, according to the Post database.
Even now, these shootings continue to disproportionately affect black Americans. A 2018 article in the Journal of Epidemiology & Community Health found that while roughly half of police shooting victims are white, young black Americans and Native Americans are disproportionately likely to be killed in a police shooting.
And as Vox’s Dara Lind and German Lopez have previously reported, significant racial disparities have also been seen in federal data and other media-compiled databases of shootings, like the Guardian’s Counted project, which ran from 2015 to 2016.
Black people are also more likely than whites to be exposed to arrests and traffic stops that could potentially escalate into violent encounters.
But recent police violence incidents and shootings haven’t dominated headlines or spurred calls for federal investigations and demands for national police reform efforts in the same way they did three or four years ago. And while some stories that center on the deaths of unarmed black men — such as the fatal 2018 shooting of 22-year old Stephon Clark in his family’s Sacramento, California, backyard — continue to go viral, they tend to fade from public view more quickly, even as activists on the ground continue their protests.
“Police violence — beatings, Taserings, killings — and criminal justice reform more broadly were arguably the leading domestic news storyline during the final two years of the Obama administration,” Washington Post reporter Wesley Lowery wrotelast year. In 2018, he added, “the issue has all but vanished from the national political conversation.”
That trend has been noticed by other writers, like the Week’s Bonnie Kristian, who recently wrote that part of the problem may be that public opinion of police has improved among some groups:
Indignation about police misconduct and calls for reform were fading among the white majority by early 2016, as I wrote here at The Week at the time. Polling in late 2015 showed white Americans found police more trustworthy after 18 months of notorious police custody deaths and resultant protests. Already it was becoming evident that cases which once would (and should) have provoked national controversy were increasingly met with desensitization and indifference outside of local protests.
In 2017, a Gallup poll showed that public confidence in police was back to its historical average, with 57 percent of those polled saying they had “a great deal” or “quite a lot” of confidence in police compared to 52 percent in 2015. This was largely driven by shifts among white Americans, with more people expressing confidence in police in the 2015-17 period than from 2012 to 2014 (61 percent to 58 percent). During that same time confidence in police fell among black Americans, going from 35 precent in 2012-14 to 30 percent in 2015-17.
Black Americans are also significantly less likely to view police “warmly” when compared to white Americans.
There could be several reasons for the change in the national discussion of policing, but one factor stands out in particular: the election of President Donald Trump.Trump’s election and presidency has consumed a significant amount of media attention and public discussion, leaving little space for discussions of policy issues like police reform.
The Trump administration has also effectively halted federal momentum on policing reform. Under former Attorney General Jeff Sessions, the Trump administration announced it would review old police reform agreements between the federal government and police departments and also stop entering into new ones.
In cities like Baltimore and Chicago, the Justice Department went so far as to attempt to intervene in ongoing reform efforts, arguing that reform agreements would hamper effectiveness and morale of police officers.
Lack of police accountability is still very much a problem
In recent years, several of the most high-profile cases of police violence have ended with officers not facing charges or not being convicted. This is largely due to longstanding legal standards giving officers wide latitude to use force.
It is possible the continued dismissal of police misconduct cases by police departments or the legal system — especially in incidents caught on video — has created a sense of futility, or discouragement, among some people who were first exposed to police violence incidents back in 2014.
While some officers involved in police violence are never indicted, in other cases, like the case of Michael Rosfeld, a former East Pittsburgh officer who fatally shot 17-year-old Antwon Rose in 2018, officers faced trial but were not convicted. Convictions remain very rare in police shooting cases, and officers who are given prison time for their involvement in shootings is rarer still.
In fact,the only acknowledgement of wrongdoing often comes in the form of settlements given to the families of police-shooting victims. But these settlements, which usually arrive after lawsuits (and in some cases aren’tgiven), are far from the systemic reform that activists and families of victims have demanded.
And because these protections largely hinge on if an officer had a “reasonable” belief that he or others were in danger rather than if a threat was actually expressed, the result is that some police misconduct or excessive force is shielded from prosecution. Efforts to change that standard have emerged in states like California, but no laws have yet to be passed.
There are other longstanding practices within police departments that make accountability for police misconduct, abuse, and fatal shootings a challenge. A 2016 New York Times report and 2017 Washington Post investigation found that officers who were fired from departments for misconduct or criminal behavioroften go on to be hired by other departments or are rehired by the same agency that dismissed them. And tracking officer misconduct, or viewing body camera footage of a police shooting, remains difficult for the public.
Public attention has waned, but activists continue to push for reform
Though police violence and lack of accountability remains a very real problem, Americans in general simply seem less interested in hearing about it — which makes it more difficult for activists and politicians to push through tangible reforms.
However, that doesn’t mean people have given up. Instead, groups seem to be putting more of an emphasis on pushing for structural change from within.
The police reform-oriented Campaign Zero and the Movement for Black Lives have outlined detailed policy plans aimed at policing, but they have also demanded changes to education systems and the economy and joined a larger set of groups making up the anti-Trump “resistance.”
Other groups are seeking to boost black political engagement in the upcoming election and things like the 2020 census in an effort to force politicians to address black voters’ concerns about racism and police accountability.Activists say their fight for justice is as urgent now as it was five years ago, and that while systemic policy change may still be a work in progress, their movement has had an impact. “Since we started using the hashtag #blacklivesmatter, since the jump start of this current iteration of the Black Liberation movement, I know the world has transformed,” Patrisse Cullors, a co-founder of the Black Lives Matter Network, wrote in a 2018 HuffPost op-ed. “I know the world is changing.” END OF ARTICLE NEW REPORT IACHR:
[15] [WARNING ABOUT WIKIPEDIAWIKIPEDIA MAY NOT BE THAT ACCURATE AND SINCE THIS TRAGIC NEWS HAS HAPPENED RECENTLY, MAYBE NOT ALL THE WRITTEN FACTS ARE THAT ACCURATE/RELY MORE ON YOUTUBE, ABC NEWS AND OTHER NEWSSOURCES I MENTION HERE] WIKIPEDIAKILLING OF ATATIANA JEFFERSON https://en.wikipedia.org/wiki/Killing_of_Atatiana_Jefferson
During a news conference on Sunday afternoon, Fort Worth Police Lt. Brandon O’Neil said the officer who opened fire on Jefferson never identified himself as a police officer.
“What the officer observed and why he did not announce ‘police’ will be addressed as the investigation continues,” O’Neil said.
The NAACP released a statement on Twitter calling the fatal shooting of Jefferson “UNACCEPTABLE!”
“The acts of yet another ‘trained’ police officer have resulted in the death of #AtatianaJefferson Gun downed in her own home,” the NAACP wrote. “If we are not safe to call the police, if we are not safe in our homes, where can we find peace? We demand answers. We demand justice.”
James Smith, a neighbor, said the shooting unfolded after he called the non-emergency police number to report seeing the lights on and the front door open at Jefferson’s home. He said police arrived at the home around 2:30 a.m. without activating their lights and sirens.
“I called my police department for a welfare check,” Smith told WFAA. “No domestic violence, no arguing, nothing that they should have been concerned about as far as them coming with guns drawn to my neighbor’s house.”
Hearing the gunshot shocked him, he said.
“I don’t know what went on in that house, but I know she wasn’t a threat,” Smith said. “I’m still kind of broken and shocked. They tell me I shouldn’t feel bad. But I feel bad cause had I not called the police department, she would probably still be alive today.”
Civil rights attorney Lee Merritt said Jefferson’s “understandably heartbroken” relatives told him that Jefferson and her nephew were playing video games when they heard noises outside.
“She went to investigate at the window. An officer was on the other side who shouted commands and before she had a moment to respond, he shot her to death,” said Merritt, who also represents the family of Botham Jean, a 26-year-old black man shot to death in September 2018 by white former Dallas police officer Amber Guyger, who mistook Jean’s apartment for her own and wrongly suspected he was an intruder.
The Fort Worth Police Department did not release the name of the officer.
O’Neil said police received a call at 2:25 a.m. to respond to the home on East Allen Avenue. He said two officers arrived at the house at 2:29 am. and parked near Jefferson’s home, but not in front of the residence. He said the officers walked around the back of the house, and that one of the officers observed a person through the rear window of the home and opened fire.
Body-camera footage released by the department shows the officer approaching a rear window of the home with his gun drawn. The officer sees the woman through the window, shouts, “Put your hands up, show me your hands,” and fires one shot.
The video seems to confirm the officer never identified himself as police before he opened fire.
The front door appears open in the body-camera footage, but a screen door looks to be closed in front of it. The officer doesn’t appear to knock.
Responding officers entered the home, located the shooting victim and began providing emergency care.
Jefferson died at the scene.
“An 8-year-old male, Ms. Jefferson’s nephew, was inside the room during this time,” O’Neil said.
O’Neil declined to answer questions from reporters, saying Police Chief Ed Kraus is scheduled to hold a news conference about the shooting on Monday.
He said the officer who shot Jefferson is scheduled to be interviewed on Monday by the department’s Major Case Unit investigators.
A firearm was recovered from the woman’s home, but police did not say where the gun was found in the house. The investigation is ongoing.
The officer, who’s been with the department since April 2018, has been placed on administrative leave.
Merritt set up a GoFundMe page to raise money for Jefferson’s funeral. As of Sunday afternoon, more than $81,000 had been raised.
Fort Worth Mayor Betsy Price released a statement saying the Police Chief Ed Kraus and his command staff “are acting with immediacy and transparency to conduct a complete and thorough investigation.”
She said the case will be turned over to the Tarrant County District Attorney Law Enforcement Incident Team to investigate the incident further.
“Writing a statement like this is tragic and something that should never be necessary,” Price said in her statement. “A young woman has lost her life, leaving her family in unbelievable grief. All of Fort Worth must surround Atatiana Jefferson’s family with prayers, love and support.” END OF THE ARTICLE OF ABC NEWS
Aaron Dean, the officer who shot Ms. Jefferson in her own home, resigned hours before he was charged with murder.
Days after a woman was fatally shot by the Fort Worth police, the officer who fired one bullet through her bedroom window when responding to a call from a concerned neighbor was arrested and charged with murder.
Although the circumstances have varied, it was yet another example of a white officer killing a black civilian, raising nationwide questions about policing practices and racial profiling. The shock of Saturday’s shooting further strained the relationship between residents and the Fort Worth Police Department.
The woman who was killed, Atatiana Jefferson, had been up late playing video games with her 8-year-old nephew, according to the family’s lawyer. She was shot by an officer, Aaron Y. Dean, who was standing in her backyard with a flashlight and a gun. He resigned on Monday, hours before the police chief had planned to fire him.
Here is what we know about the shooting and its aftermath:
Aaron Dean was released from jail and is not cooperating
Mr. Dean, who had been placed on administrative leave before he resigned, has not answered questions from investigators, said Ed Kraus, the interim police chief.
He was arrested without incident in his lawyer’s office on Monday and released from the Tarrant County jail later that night after posting a $200,000 bond. His lawyer has not responded to calls seeking comment, but he told the local NBC television station that Mr. Dean is sorry and that his family was in shock.
Mr. Dean joined the department in April 2018, one month after completing his classes at the police academy, and the only notable entry in his personnel file was for a traffic accident, Chief Kraus said.
Officer Manny Ramirez, the president of the Fort Worth Police Officers Association, said Mr. Dean had never been the subject of an investigation and was “very shaken up” by the shooting.
Fellow police officers condemned the shooting
Chief Kraus grew emotional this week as he described how the killing would undoubtedly erode the trust that he said officers had worked to build with the people they serve.
“I likened it to a bunch of ants building an ant hill, and somebody comes with a hose and washes it away,” he said. “They just have to start from scratch.”
Chief Kraus said he had spoken to scores of officers who all said they supported the quick move to arrest Mr. Dean and charge him with murder.
Officer Ramirez said he and other officers had been dumbfounded as to why Mr. Dean pulled the trigger. Mr. Ramirez added that there was “no way to explain” his actions.
Atatiana Jefferson wanted to attend medical school
Ms. Jefferson, 28, sold medical pharmaceutical equipment from home while studying to apply to medical school. She had earned a degree in biology from Xavier University of Louisiana in 2014.
Ms. Jefferson was a loving aunt who would play basketball and video games with her nephews, her sister Amber Carr said. She had recently moved in with her mother, who had health problems — and learned about her daughter’s shooting while in a hospital.
The police were responding to a neighbor’s call
One of Ms. Jefferson’s neighbors, James Smith, had called a nonemergency line at 2:23 a.m. on Saturday to express concern that the doors of Ms. Jefferson’s house had been open for several hours.
“I haven’t seen anybody moving around,” he told the dispatcher in a calm voice. “It’s not normal for them to have the doors open this time of night.”
Mr. Smith’s niece later said that he was upset with how the police responded, and that he had never suggested a burglary was taking place.
Chief Kraus said the call was relayed to the two officers who responded as a call for an “open structure,” a vague classification that could mean anything from an abandoned house to a burglary in progress. It was not a welfare check, in which case officers would often knock on the house’s doors or call inside.
A gun was found on the floor of Ms. Jefferson’s bedroom near the window. When Ms. Jefferson heard noises coming from outside, she had taken a handgun from her purse and pointed it toward the window, her 8-year-old nephew told officials, according to an arrest warrant released on Tuesday.
But the other officer who responded with Mr. Dean said she could only see Ms. Jefferson’s face through the window when Mr. Dean fired, according to the warrant, and Chief Kraus has defended her right to have a gun in her own home.
“It makes sense that she would have a gun if she felt that she was being threatened or that there was someone in the back yard,” he said at a news conference on Tuesday. YOUTUBE.COMCOP SEEN SHOOTING, KILLING WOMAN IN HER OWN HOME/ABC NEWS
YOUTUBE.COMWOMAN SHOT AND KILLED BY POLICE OFFICER IN HER OWN HOME
”During a news conference on Sunday afternoon, Fort Worth Police Lt. Brandon O’Neil said the officer who opened fire on Jefferson never identified himself as a police officer.
“What the officer observed and why he did not announce ‘police’ will be addressed as the investigation continues,” O’Neil said.” ABC NEWSTEXAS COP NEVER IDENTIFIED HIMSELF AS POLICE BEFORE FATALLY SHOOTING ATATIANA JEFFERSON IN HER OWN HOME: OFFICIAL13 OCTOBER 2019 https://abcnews.go.com/US/officer-bodycam-shooting-killing-woman-home/story?id=66237208
[19]
YOUTUBE.COMWOMAN SHOT AND KILLED BY POLICE OFFICER IN HER OWN HOME
[20]
”When Ms. Jefferson heard noises coming from outside, she had taken a handgun from her purse and pointed it toward the window, her 8-year-old nephew told officials, according to an arrest warrant released on Tuesday.”
Jefferson’s nephew told the authorities that while playing video games they heard noises outside the window. Jefferson took her gun from her purse and pointed it at the window, before she was shot. The nephew’s account was used as the basis for the arrest warrant.
”A gun was found on the floor of Ms. Jefferson’s bedroom near the window. When Ms. Jefferson heard noises coming from outside, she had taken a handgun from her purse and pointed it toward the window, her 8-year-old nephew told officials, according to an arrest warrant released on Tuesday.
But the other officer who responded with Mr. Dean said she could only see Ms. Jefferson’s face through the window when Mr. Dean fired, according to the warrant, and Chief Kraus has defended her right to have a gun in her own home.” THE NEW YORK TIMESWHAT WE KNOW ABOUT THE FORT WORTH POLICE SHOOTING OFATATIANA JEFFERSON15 OCTOBER 2019 https://www.nytimes.com/2019/10/15/us/aaron-dean-atatiana-jefferson.html
[22] ”A gun was found on the floor of Ms. Jefferson’s bedroom near the window.
A well regulated Militia, being necessary to the security of a free State, the right of the people to keep and bear Arms, shall not be infringed.
SECOND AMENDMENT TO THE UNITED STATES CONSTITUTION
https://constitutionus.com
[24]
But the other officer who responded with Mr. Dean said she could only see Ms. Jefferson’s face through the window when Mr. Dean fired, according to the warrant, and Chief Kraus has defended her right to have a gun in her own home. THE NEW YORK TIMESWHAT WE KNOW ABOUT THE FORT WORTH POLICE SHOOTING OFATATIANA JEFFERSON15 OCTOBER 2019
The acts of yet another “trained” police officer has resulted in the death of a person of color. If we are not safe to call the police, if we are not safe in our homes, where can we find peace? We demand answers! We demand justice! #AtatianaJeffersonpic.twitter.com/ZGBsgIdUCg
UNACCEPTABLE! The acts of yet another “trained” police officer have resulted in the death of #AtatianaJefferson. Gun downed in her own home. If we are not safe to call the police, if we are not safe in our homes, where can we find peace? We demand answers. We demand justice.
Aaron Dean, the officer who shot Atatiana Jefferson, resigned on Monday, hours before he was booked on murder charges.
In the days since a black woman was fatally shot in her Fort Worth, Texas, home by a white police officer performing a welfare check, calls for police accountability have been nonstop in a community whose trust in law enforcement has already been shaken by other police shootings and the death of Botham Jean in nearby Dallas.
Local authorities have moved quickly in their response, saying that they have every intention of taking action against the officer who fired through a home window, killing 28-year-old Atatiana Koquice Jefferson on October 12 as she stood in her bedroom with her 8-year-old nephew, who she had been playing video games with.
A neighbor had called a non-emergency police line minutes before saying that he wanted someone to make sure that Jefferson and her nephew were okay after seeing their open door so late in the evening. When police arrived, they walked around the outside of the home instead of announcing themselves at the front door, and one officer fired his weapon at a window shortly after entering the home’s backyard, striking and killing Jefferson in the process.
On Monday, the Fort Worth Police Department announced that Aaron Dean, the officer who shot Jefferson, had resigned from the department hours before he would have been terminated. That same evening, Dean was booked into the Tarrant County Correction Center on murder charges. He was later released on a $200,000 bond.
The police department has attempted to show residents that it is taking Jefferson’s case seriously and that it understands the fury her death, as yet another example of a black person being killed by law enforcement, has ignited in Fort Worth and nationally.
“To the citizens and residents of our city, we feel and understand your anger and your disappointment and we stand by you as we work together to make Fort Worth a better place for us all,” Fort Worth Police Sgt. Chris Daniel said during an evening press conference on October 14.
Dean, who was hired in August 2017 and became an officer nearly a year later in April 2018, is currently not cooperating with the investigation into the shooting and has not answered questions from investigators, interim Fort Worth Police Chief Ed Kraus told reporters earlier on Monday.
Kraus also said he has asked the FBI to look into the shooting for possible civil rights violations, adding that Dean would have been fired by the police department on Monday for failing to follow its policies on use of force and deescalation, and for unprofessional conduct. Police previously said that they plan to submit the camera footage and other evidence to the Tarrant County District Attorney at the end of the investigation.
The department says that despite Dean’s resignation, it will continue its internal investigation as if he were still an officer. Dean’s record will also show that he was dishonorably discharged from the department.
“None of this information can ease the pain of Atatiana’s family, but I hope it shows the community that we take these incidents seriously,” Kraus told reporters.Jefferson’s family, meanwhile, has criticized the fact that Dean was allowed to resign and has maintained calls for an independent investigation into the shooting, saying that they want justice through an “independent, thorough, and transparent process.”
“Fort Worth has a culture that has allowed this to happen,” Lee Merritt, a lawyer representing Jefferson’s family, said over the weekend. “There still needs to be a reckoning.”
The shooting of Jefferson in her own home has drawn national attention
At around 2 am local time on October 12, a neighbor of Jefferson’s called a non-emergency hotline, saying he was concerned about an open door at the woman’s residence and wanted to make sure she was okay. According to a statement released by the Fort Worth Police Department on Saturday, officers arrived at the home at around 2:25 am to respond to an “open structure call” and, after seeing the open door, walked around the perimeter of the residence.
The department said that while doing so, officers saw a person inside standing near a window. “Perceiving a threat the officer drew his duty weapon and fired one shot striking the person inside the residence,” police said.
That person was Jefferson, who was shot while standing in a bedroom. After firing, officers entered the home and began providing emergency aid, but the woman was pronounced dead at the scene.
The department also released body camera footage of the shooting, showing what happened outside of Jefferson’s home as well as the residence itself, which had a door open and the lights on inside. The video shows two officers walking around the outside of Jefferson’s home, looking into screen doors before walking into the backyard. Moving toward a closed window on the first floor, one of the officers, who has since been identified as Dean, quickly points a flashlight at it before drawing his weapon.
Dean then yells, “Put your hands up! Show me your hands!” before firing a shot less than a second later, seemingly while in the middle of repeating his commands. At no point in the released video do the men clearly identify themselves as police officers.
In addition to the statement and the body camera video, the police department also released edited footage of a firearm officers said they found at the residence, but it did not offer any additional information about where Jefferson was in relation to it or if the weapon was ever visible to the officers. Texas is an open-carry state and state residents are allowed to possess and carry firearms with few restrictions.
The initial release of the image immediately drew criticism, with observers arguing that the department was attempting to suggest that Jefferson’s weapon was relevant to her death. The police department later said that this was not its intention.
“Nobody looked at that video and said there was any doubt that this officer acted inappropriately,” Kraus later told reporters. “I get it. We’re trying to train our officers better.”
The shooting has left Fort Worth’s black residents devastated
Jefferson’s shooting, which is the seventh local police shooting involving a civilian since June 1 according to the Fort Worth Star-Telegram, has left the area’s black residents angered and confused. Community members say the shooting proves they cannot call the police for assistance.
“The Fort Worth police murdered this woman. They murdered this woman in her own house,” said Rev. Michael Bell, a local pastor who joined a group of community leaders for a Saturday press conference. “And now, African Americans, we have no recourse. If we call the police, they will come and kill us. And we know that.”
A similar fear was echoed by James Smith, the neighbor of Jefferson’s who called police after noticing the open door and lights at her home, saying he was concerned about Jefferson and her 8-year-old nephew. “I’m shaken. I’m mad. I’m upset. And I feel it’s partly my fault,” he told the Fort Worth Star-Telegram on October 12. “If I had never dialed the police department, she’d still be alive.”
In audio of Smith’s call released by the police department on Sunday, the man can be heard telling a police operator that the doors of the home had been open since 10 pm Friday and that he was concerned because he did not see any movement in the house.“I don’t know what went on in the house, but I know that she wasn’t a threat,” Smith later told reporters.
The shooting of Jefferson, who was born in Dallas and graduated from Louisiana’s Xavier University in 2014 with a biology degree, has quickly drawn comparisons to the 2018 shooting of Botham Jean, a 26-year-old black man fatally shot by former off-duty Dallas officer Amber Guyger as he ate ice cream in his apartment.
Lee Merritt, a local civil rights attorney who represents Jean’s family, is also working with Jefferson’s relatives. He said the weekend shooting is yet another example of black people being unable to live safely in their own homes.
“You didn’t hear the officer say ‘gun, gun, gun,’ you didn’t hear him — he didn’t have time to perceive a threat,” Merritt told reporters on Saturday. “That’s murder.”
“We expect a thorough and expedient investigation,” he added. A GoFundMe created by Merritt on behalf of Jefferson’s family was posted on October 13 and had collected more than $210,000 by Tuesday morning.
Before the shooting, Merritt says that Jefferson, who was called “Tay” by her loved ones, was playing video games with her nephew. The boy was in the bedroom with her when the shooting occurred, and stayed at the homes as Jefferson,who worked in pharmaceutical equipment sales and was saving money for medical school,was helping take care of the home for her sick mother, who was in the hospital at the time of the shooting.
Merritt says that when she went to the bedroom window on Saturday morning, Jefferson was concerned after hearing noise outside, adding that she was likely worried about the possibility of a prowler or burglar being near the home.
“Law enforcement has not said that she wielded a weapon,” Merritt told the New York Times on Sunday. “Also, it wouldn’t matter because that’s her home.”
Speaking to CNN that same day, Merritt said that while Jefferson’s family has spoken to local police, they want an independent agency to take over the investigation into the shooting. “We don’t think that Fort Worth police should be investigating it on their own,” he said.
The police department and city officials are working to show that they take Jefferson’s death seriously
On Sunday, the Fort Worth Police Department held a brief press conference to discuss the shooting but offered little new information about what transpired in the early morning hours of October 12.
The agency largely stuck to a prepared statement, saying that it shared the “very real and valid concerns” raised by local residents and Jefferson’s family.
“The tragic loss of life has major ramifications for all involved, especially the family of Ms. Atatiana Jefferson. We have communicated with the family and have shared our serious and heartfelt concern for this unspeakable loss,” Fort Worth Police Lt. Brandon O’Neill said.
The department did not answer questions about why it released information about a gun in Jefferson’s home and also declined to answer questions about the exact nature of the “threat” perceived by the officer.
However, the department did confirm some previous statements already made by Merritt and Smith, noting that Jefferson’s nephew was in the room with her when the shooting took place and that the officer who shot the woman did not identify himself as law enforcement before firing.
“What the officer observed, and why he did not announce ‘police,’ will be addressed as the investigation continues,” O’Neil told reporters.
On Monday, however, the department gave several additional updates, likely in an effort to mitigate concerns that the agency would protect Dean from punishment.Along with announcing Dean’s resignation, Police Chief Kraus said he regretted that the department shared images of the firearm in Jefferson’s home, saying she had every right to possess it.
“We’re homeowners in the state of Texas,” he said. “I can’t imagine most of us — if we thought we had somebody outside our house that shouldn’t be and we had access to a firearm — that we wouldn’t act very similarly to how she acted.”
Fort Worth Mayor Betsy Price has also issued several statements, including an open letter on Monday where she said that the city was “heartbroken” at Jefferson’s death. Price also denounced the initial images of a weapon in Jefferson’s home, and apologized to Jefferson’s family and to James Smith, saying that his call about his neighbor should have never culminated in her death.
In the wake of the shooting, Price says she has asked the city’s manager to hire a “third-party panel of national experts to review the police department. Everything from top to bottom.”
“Justice is critical here — but it will not bring back the life of a young woman who was taken too soon,” Price added in the letter. “This is a pivotal moment in our city, and we will act swiftly with transparency.”
Jefferson’s death has been compared to the 2018 murder of Botham Jean
News of Jefferson’s death, which comes less than two weeks after Amber Guyger was convicted of murdering Jean and sentenced to 10 years in prison, adds to already intense attention to policing in the Dallas-Fort Worth area.
In recent months, Dallas residents have voiced several concerns about the Dallas Police Department, concerns that were only intensified by evidence revealed during Guyger’s trial and by the October 4 death of Joshua Brown, a black man who testified against Guyger last month. The Dallas Police Department has condemned speculation that its officers were somehow connected to Brown’sdeath, saying that the man was killed in a drug deal gone bad.
According to the Washington Post’s Fatal Force database, Jefferson is one of at least 709 people who have been killed by police since the start of 2019. The database notes that 32 women have been killed by police officers this year; five of those women were black.
Speaking to reporters on Saturday, members of Jefferson’s family said that it was “inconceivable and confusing” that the woman was shot by police in her home. “It’s another one of those situations where the people that are supposed to protect us are actually not here to protect us,” Amber Carr, Jefferson’s older sister, told NBC Dallas-Fort Worth, adding that she was concerned about the training given to officers.
More concerns about the shooting were raised on Sunday evening as hundreds of people gathered for a rally and vigil on the same street as Jefferson’s home. “Systemic oppression has created risks for black people to be killed,” one attendee, Michelle Anderson, told local reporters. “We talk about state-sanctioned violence — it has always been a culture for black people. So no, it’s not about the training issue.”
Similar concerns have also been raised by national politicians, including several Democratic presidential candidates who shared Jefferson’s story on social media over the weekend.
“Being Black in your own home shouldn’t be a death sentence,” Sen. Kamala Harris tweeted on October 13. Sen. Elizabeth Warren said the shooting showed the urgent need for police reform and “federal standards for the use of force.” Sen. Bernie Sanders, meanwhile, called for a federal investigation into the shooting. Former Texas congressman Beto O’Rourke also weighed in on the latest high-profile police shooting in his home state, saying that people “must demand accountability and promise to fight until no family has to face a tragedy like this again.”
Jefferson’s family and community say they intend to do just that and will push to hold the department accountable for the shooting as the Fort Worth Police Department’s investigation continues.But the family also acknowledged that accountability will not erase the pain and trauma that the shooting has caused. “You want to see justice, but justice don’t bring my sister back,” Carr told reporters on Saturday before breaking down into tears.
[28]
”On September 6, 2018, off-duty Dallas Police Departmentpatrol officer Amber Guyger entered the Dallas, Texas, apartment of Botham Jean and fatally shot him. Guyger said that she had entered the apartment believing it was her own and that she shot Jean believing he was a burglar.[1][2] The fact that Guyger, a white police officer, shot and killed Jean, an unarmed black man, and was initially only charged with manslaughter resulted in protests and accusations of racial bias.[3][4][5] On October 1, 2019, Guyger was found guilty of murder.[6] The next day, she received a sentence of ten years in prison” WIKIPEDIAMURDER OF BOTHAM JEAN https://en.wikipedia.org/wiki/Murder_of_Botham_Jean [29]
CNNAMBER GUYGER GETS TEN-YEAR MURDER SENTENCE FOR FATALLY SHOOTING BOTHAM JEAN3 OCTOBER 2019
