foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
Beste lezers, U hebt kunnen lezen, dat ik recentelijk de leden van de Tweede Kamer [op de twee fascistische partijen PVV en Forum voor Democratie en de fanatiek zionistische Staatkundig Gereformeerde Partij na] heb aangeschreven over de systematische schendingen van de rechten van de Palestijnse kinderen in de bezette Palestijnse gebieden.Ook heb ik erop aangedrongen, dat de partijen zich inzetten voor de beeindiging van de nu al 52 jaar durende Israelische bezetting Zie https://www.astridessed.nl/rechten-palestijnse-kinderen-brief-aan-de-leden-van-de-tweede-kamer/ PvdA Nu heb ik vrijwel direct een reactie ontvangen van mevrouw L Ploumen, PvdA Tweede Kamerlid en woordvoerder Buitenlandse Zaken, waarin zij aangeeft, dat de PvdA aandacht vraagt en zal blijven vragen voor de positie van minderjarige Palestijnse gedetineerden en volgens schrijven van mevrouw Ploumen zal minister van Buitenlandse Zaken Blok dit bespreken met de Israelische regering.
Letterlijk schrijft zij”Helaas is het nodig dat we met enige regelmaat aandacht moeten vragen hiervoor – dat doen we en dat zullen we blijven doen. Minister Blok heeft op aandringen van de PvdA in de Tweede Kamer toegezegd dat hij het lot van individuele gevangen genomen minderjarigen zal bespreken met de Israëlische regering. ” Allemaal mooi en waar, maar in haar reactie mis ik de inzet, een einde te maken aan die militaire rechtbanken voor Palestijnen in de bezette gebieden, terwijl Israeliers wel voor een gewone rechtbank verschijnen.Ook mis ik de inzet van de PvdA om te ijveren voor de directe beeindiging van de Israelische bezetting. Daarover schrijf ik in mijn brief aan de Tweede Kamerleden: ”Maar de belangrijkste eis die ik formuleer ismijn Opdracht aan u, zich KEIhard te maken enmiddels alle politieke middelen die u ter beschikking staan,in te zetten voor de beeindiging van de Israelischebezetting en niet in fases, zoals altijd ontwijkend wordt voorgesteld, maar in een ruk, definitief en onvoorwaardelijk.Dat betekent dan ook de beeindiging van de meest bittere vrucht van die bezetting, de in bezet gebied gebouwde illegale nederzettingen [ALLE nederzettingen zijn illegaal volgens het Internationaal Recht, zoals u weet” ZIE https://www.astridessed.nl/rechten-palestijnse-kinderen-brief-aan-de-leden-van-de-tweede-kamer/
In mijn antwoord op de reactie van mevrouw Ploumen heb ik haar dan ook onverbloemd duidelijk gemaakt, dat de PvdA zich ook moet inzetten voor de beeindiging van die militaire rechtbanken en vooral ook voor de beeindiging van de Israelische bezetting.
Want zolang die nu al 52 jaar durende bezetting voortduurt, blijven die nederzettingen en al het andere onrecht ook bestaan. Zie direct hieronder Mijn brief aan de PvdA [A][de specifieke brief aan de initiatiefnemers van de motie Karabulut, SP, PvdA, Groen Links, waarin werd gepleit voor de vrijlating van Ahed Tamimi, een door het Israelische leger in 2017 gearresteerd tienermeisje, inmiddels door een militaire rechtbank veroordeeld tot 8 maanden gevangenisstraf vanwege ”mishandeling” van een Israelische soldaat] https://www.amnesty.nl/actueel/israel-palestijnse-gebieden-acht-maanden-cel-voor-activist-ahed-tamimi
De mail reactie van mevrouw Ploumen op mijn brief [B]
Dank voor uw bericht. Helaas is het nodig dat we met enige regelmaat aandacht moeten vragen hiervoor – dat doen we en dat zullen we blijven doen. Minister Blok heeft op aandringen van de PvdA in de Tweede Kamer toegezegd dat hij het lot van individuele gevangen genomen minderjarigen zal bespreken met de Israëlische regering. Met vriendelijke groet,
MIJN ANTWOORD OP DE REACTIE VAN MEVROUW L PLOUMEN, TWEEDE KAMERLID PvdA EN WOORDVOERDER BUITENLANDSE ZAKEN, CURATIEVE ZORG, SHE DECIDES Astrid Essed To:Ploumen, L.
Dec 10 at 5:13 AM
REACTIE AANMEVROUW L PLOUMENTweede Kamerlid PvdA woordvoerder Buitenlandse Zaken, Curatieve Zorg, SheDecides Geachte mevrouw Ploumen, Vriendelijk bedankt voor uw snelle reactie.Zeer gewaardeerd. Het doet mij goed te horen, dat de PvdA zich het lot van minderjarige Palestijnse gevangenen wil aantrekken.Goed ook, dat minister Blok hierover met Israel in gesprek gaat.Ik hoop, dat dat tevens inhoudt, dat u, als partij, zich niet alleen wil inzetten voordeze minderjarige gevangenen, maar er tevens voor gaat ijveren, dat Israel een einde maakt aan het discriminerende rechtssysteem van de ”militaire rechtbanken” voor Palestijnse burgers in de bezette Palestijnse gebieden, terwijl dat niet voor Israeliers [ook niet voor kolonisten] geldt. [1]EN dat minister Blok dat ook op de agenda bij de besprekingen met Israel zal plaatsen. En tevens-want dat hoor ik niet in uw antwoord aan mij- wil ik er nogmaals op aandringen, dat u als partij alle u ten dienste staande middelen aanwendt om Israel onder druk te zetten, de nu al 52 jaar durende bezetting van de Palestijnse gebieden te beeindigen, wat uiteraard impliceeert de ontmanteling van ALLE in bezet Palestijns gebied gestichte nederzettingen, die, zoals u uiteraard weet, in strijd zijn met het Internationaal Recht. [2] 52 jaar bezetting is 52 jaar te lang! Ik reken op uw inzet en zal u verantwoordelijk houden, mocht die inzet ontbreken, of minder worden. Doe uw best! Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam NOTEN
[1]
”“Two residents of the Hebron area have an altercation within the territory of the West Bank and both are arrested. One of them, a Jewish resident of Kiryat Arba, is taken to a nearby police station, is immediately interrogated by a police officer and is brought within 24 hours to a hearing before the Jerusalem Magistrates Court. In this hearing, the judge decides to order his release on condition of bail; this is not a very severe case, and the defendant pleads self- defense.
The second person, a Palestinian resident of Hebron, is arrested for 96 hours before being brought before a military judge. He is de facto interrogated only once during this period of time, under suspicion of committing an assault based on nationalistic motivations, which is deemed as a security offense, and he is tried before a military court, where he faces a penalty of extended incarceration.”
– A passage from within the report.
REPORT
24 OCTOBER 2014
ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]
ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
VOORAF Beste lezers, Gezien de systematische en voortdurende schendingen van de rechten vanPalestijnse kinderen in de door Israel bezette Palestijnse gebieden ben ik maar weer eens in de pen geklommen en heb ik de leden van de Tweede Kamer aangeschreven, met uitzondering van de twee fascistische partijen PVV en het Forum voor Democratie en ook de Staatkundig Gereformeerde Partij [SGP]. Reden waarom ik de SGP [Staatkundig Gereformeerde Partij] niet heb aangeschreven?Vanwege hun fanatieke pro Israel standpunt, hetgeen nog weer eens bleek bij mijn correspondentie met deze partij over de vrijlating van Ahed Tamimi, een Palestijnse tiener, die door het Israelische leger was gearresteerd
Hier volgt nu een brief van algemene strekking, die ik dus heb gestuurd aan alle andere Tweede Kamerleden, waarbij ik als voorbeeld genomen heb de brief aan de voorstemmers van de destijds ingediende motie Karabulut, tot vrijlating van Ahed Tamimi , hoewel helaas 101 van de 150 Tweede Kamerleden tegen stemden. Dat ik de voorstemmers brief gebruikt heb, is echter geen bezwaar, omdat deze maar een zin afwijkt van die van de tegenstemmmers en het tenslotte gaat om mijn oproep NU, ter verdediging van de rechten van Palestijnse kinderen.
Maar nu dus om gaat, mijn Oproep aan de Tweede Kamerleden tot verdediging van de rechten van Palestijnse kinderen ZIE HIERONDER!
Astrid Essed
RECHTEN PALESTIJNSE KINDEREN BRIEF AAN DE LEDEN VAN DE TWEEDE KAMER
AANDE LEDEN VAN DE TWEEDE KAMER Onderwerp: Systematische en voortdurende mensenrechtenschendingentegen Palestijnse kinderen
RECHTEN VAN PALESTIJNSE KINDEREN/BRIEF AAN DE TWEEDE KAMERLEDEN
Geachte dames en heren, Hoe veel doden moeten er nog onder Palestijnse kinderen vallen, hoeveel vernederingen, hoeveel mishandelingen, voordat u als Tweede Kamerleden effectief in actie komen ? Dit is, dat weet ik vrijwel zeker, de zoveelste brief, die is geschreven, om u erop attent te maken, dat het onrecht tegen Palestijnse kinderen moet stoppen.Hier en nu.En daaraan kan u een belangrijke bijdrage leveren!
Nu weet ik, te uwer verdediging, dat u zich destijds hebt ingezet voor de vrijlating van de Palestijnse tiener Ahed Tamini, waarvoor ook door Amnesty was gepleit. [1]U hebt namelijk destijds de motie Karabulut c.s. gesteund [2], waarin de Nederlandse regering werd opgeroepen, zich uit te spreken voor de vrijlating van het tieneermeisje Ahed Tamimi, dat was gearresteerd door het Israelische leger. [3]Daarvoor mijn waardering. Maar dit, waarde dames en heren, is slechts een druppel op een gloeiende plaat en het is -ik zeg dat ronduit- beschamend, dat u niet meer hebt ondernomen om zich in te zetten voor een menswaardige behandeling van Palestijnse kinderen. ISRAELISCHE BEZETTING Laten we vooropstellen, dat de grote Boosdoener hier is de u uiteraard bekend zijnde nu al 52 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever, Oost Jeruzalem en Gaza. [4]Over de onrechtmatigheid, terreur, oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingenvan die bezetting ga ik niet uitwijden.Ik verwijs u, wellicht ten overvloede, o.a. naar de sites van The Rights Forum, de Israelische organisatie Bt’selem. [5] Zaak is dan ook, dat u zich, naar vermogen, inzet voor de beeindiging van deze bezetting, die oorlogsmisdaden, illegale nederzettingen, de bouw van een illegale Muur [6] en misdaden tegen Palestijnse kinderen heeft voortgebracht. ONRECHT AAN PALESTIJNSE KINDEREN: Maar laten we het nu eens hebben over het onrecht aan Palestijnse kinderen, die -en dat heeft een bittere smaak – extra kwetsbaar zijn door deze jarenlange bezetting. MILITAIRE RECHTBANKEN Zo zijn er de zogenaamde ”militaire rechtbanken”, waarvoor jongeren [minderjarige kinderen] sowieso niet zouden mogen verschijnen. [7]Zo’n rechtbank heeft, by the way, ook genoemde Ahed Tamimi veroordeeld tot 8 maanden gevangenisstraf. [8]Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem:”Every year, hundreds of Palestinian minors undergo the same scenario. Israeli security forces pick them up on the street or at home in the middle of the night, then handcuff and blindfold them and transport them to interrogation, often subjecting them to violence en route. Exhausted and scared – some having spent a long time in transit, some having been roused from sleep, some having had nothing to eat or drink for hours – the minors are then interrogated. They are completely alone in there, cut off from the world, without any adult they know and trust by their side, and without having been given a chance to consult with a lawyer before the interrogation. The interrogation itself often involves threats, yelling, verbal abuse and sometimes physical violence. Its sole purpose is to get the minors to confess or provide information about others.” [9]Moet ik doorgaan?Dit is beestachtig, nietwaar dames en heren!In de eerste plaats hoort een Militaire Rechtbank sowieso geen burgers te berechten.In de tweede plaats is het discriminatoir, want die militaire rechtbanken zijn alleen voor Palestijnen in bezet gebied en niet voor Israelische burgers.[10]In de derde plaats is het hierboven beschrevene, wat kinderen is aangedaan en dagelijks in bezet gebied gebeurt, zowel in strijd met het Anti Folterverdrag als, misschien nog belangrijker, het Kinderrechtenverdrag! [11] DODELIJKE PALESTIJNSE SLACHTOFFERS/KINDEREN Dan de vele keren [onder noot 12 slechts enkele voorbeelden], waarbij Palestijnse kinderen het slachtoffer zijn geworden van door Israelische bezettingssoldaten veroorzaakten dodelijke schietincidenten. [12]Eigenlijk is het woord ”incident” misplaatst, omdat het systematisch en structureel gebeurt.Op zijn oud vaderlands gezegd:Het is schering en inslag!Recentelijk in november nog!Bij de Great March of Return in Gaza[13] op 8 november jongstleden, tijdens een vreedzame demonstratie, werden door Israelische bezettingstroepen 104 Palestijnse burgers neergeschoten en gewond, onder wie 43 kinderen. [14]Mensenrechtenorganisatie Palestinian C enter for Human Rights documenteert sinds het begin van de Great March of Return, in maart 2018, dat er in totaal 214 Palestijnse burgers zijn omgekomen, onder wie 46 kinderen! [15]Moet ik nog duidelijker zijn? Kinderen worden mishandeld bij hun arrestatie, geblinddoekt afgevoerd. zoals een 13 jarige Palestijnse jongen overkwam [16] en zoals de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem schrijft”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.” [17] Voeg daarbij nog:Slechte behandeling in de gevangenissen, harde gevangenisomstandigheden, geen of zelden toestemming aan de ouders om op bezoek te komen, geen informatie over de rechten, die zij als gearresteerde hebben……[18] Wat zijn dat voor praktijken?Waarom komt de Nederlandse regering, gehouden aan artikel 90 van de Grondwet, die de Internationale Rechtsorde dient te bevorderen [19],hiertegen niet in actie? Wanneer komen u, Tweede Kamerleden, hiertegen in actie?Hoe lang gaat u nog toestaan, dat de Israelische bezettingsstaat, die lak heeft aan de Internationale Rechtsorde [20], hiermee wegkomt? ÉPILOOG MIJN EISEN AAN U: Ja, dat heeft u goed gelezen:Ik stel EISEN in dit verband! En mijn eisen zijn: Dat u er bij de Nederlandse regering op aandringt, zich uit te spreken tegen de mensonwaardige behandeling van Palestijnse kinderen.Dat de Nederlandse regering zich er hard voor maakt, dat deze kinderen behandeld worden conform de principes van het Internationaal Recht, en dan in het byzonder het Kinderrechtenverdrag.Het is niet zo moeilijk om daar, naar Israel toe, handvaten voor te vinden:Er kan, van de kant van de Nederlandse regering, gedreigd worden met inzet voor opschorting/beeindiging van het Associatieaccoordmet Israel, dat immers een mensenrechtenclausule heeft. [21] Naast uw wending tot de Nederlandse regering dring ik er bij u opaan, dat u op alle andere mogelijkheden, die u als parlementariers ter beschikking staan [bijvoorbeeld in EU verband], zich aanwendt, er zorg voor te dragen, dat Palestijnse kinderen worden behandeld conform hun rechten, als vastgelegd in het Kinderrechtenverdrag.
Maar de belangrijkste eis die ik formuleer ismijn Opdracht aan u, zich KEIhard te maken enmiddels alle politieke middelen die u ter beschikking staan,in te zetten voor de beeindiging van de Israelischebezetting en niet in fases, zoals altijd ontwijkend wordt voorgesteld, maar in een ruk, definitief en onvoorwaardelijk.Dat betekent dan ook de beeindiging van de meest bittere vrucht van die bezetting, de in bezet gebied gebouwde illegale nederzettingen [ALLE nederzettingen zijn illegaal volgens het Internationaal Recht, zoals u weet [22]]
Alleen dan kan aan het onrecht van het Midden Oosten conflict een einde worden gemaakt. Wegkijken heeft geen zin, want u wordt hier wel degelijkpolitiek en moreel op afgerekend!Laat zien, dat u de Internationale Rechtsorde, die u alsvolksvertegenwoordiger van Nederland hoort te bevorderen [23],ook werkelijk serieus neemt. En verschuil u niet achter president Donald Trump’s anti Internationaal Recht strapatzen! [24] Hij blijft niet eeuwig aan de macht en het wordt hoog tijd, dat de EU een rechtvaardige Midden-Oostenpolitiek gaat voeren, onafhankelijk van de de VS! U, Tweede Kamerleden, bent zelf verantwoordelijk.De Nederlandse regering is zelf verantwoordelijk!
Een militaire rechtbank in Israël heeft de Palestijnse jongerenactivist Ahed Tamimi veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie jaar. Amnesty beschouwt de straf als een poging om mensen te intimideren die zich durven uit te spreken over de Israëlische bezetting van Palestijns gebieden.
De 17-jarige Ahed Tamimi wordt onder meer beschuldigd van mishandeling nadat op Facebook een video opdook. Daarop is te zien dat ze op 15 december 2017 twee Israëlische militairen slaat en schopt. Dat gebeurde nadat ze had gehoord dat haar neefje gewond was geraakt doordat een Israëlische soldaat hem van dichtbij een rubberkogel tegen het hoofd had geschoten.
Israël schendt Kinderrechtenverdrag
Volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind, waar Israël partij bij is, mogen kinderen alleen gearresteerd en gevangengezet worden als uiterste middel en zo kort mogelijk. Niets wat Tamimi heeft gedaan, rechtvaardigt haar voortdurende detentie. Amnesty roept op haar onmiddellijk vrij te laten.
Elk jaar worden honderden Palestijnse kinderen vervolgd door Israëlische militaire rechtbanken voor jongeren. De rechten van de gearresteerde jongeren worden systematisch geschonden. Ook worden zij mishandeld.
[2]
PARLEMENTAIRE MONITOR
MOTIE KARABULUT C.S. OVER DE VRIJLATING VAN AHED TAMIMI-RAAD ALGEMENE ZAKEN EN RAAD BUITENLANDSE ZAKEN
21 501-02 Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821 MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
21 501-02Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
en gaat over tot de orde van de dag.
Karabulut
Van Ojik
Ploumen
[3]
RIGHTS FORUM
CDA EN D’66 DRAAIEN MOTIE VOOR STEUN AAN AHED AL TAMIMI DE NEK OM
De Nederlandse regering zal zich niet uitspreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. CDA en D66 stemden tegen een motie die daartoe opriep.
Stemverhouding van de motie die de regering verzocht zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. De motie werd afgestemd.
Woensdag werd in de Tweede Kamer gestemd over een motie van Kamerlid Sadet Karabulut (SP), waarin de regering wordt opgeroepen zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. ‘Welke volksvertegenwoordiger kan hier nu tegen zijn?’, vroeg Karabulut zich af. Dat bleken er 101 te zijn, op een totaal van 150 Kamerleden.
De zaak Ahed al-Tamimi
De 17-jarige Ahed al-Tamimi werd op 19 december bij een nachtelijke Israëlische inval van haar bed gelicht. Vier dagen eerder had zij twee Israëlische militairen uit haar tuin gemept nadat die haar 14-jarige neefje in zijn gezicht hadden geschoten. Sindsdien wordt zij in Israëlische detentie gehouden, en zijn twaalf aanklachten tegen haar ingediend waarvoor zij voor een militair hof terechtstaat. The Rights Forum heeft uitgebreid aandacht aan haar zaak besteed.
Aheds zaak staat model voor die van duizenden andere jonge Palestijnen. Sinds het jaar 2000 werden door Israëlische bezettingstroepen tienduizend Palestijnse tieners opgepakt en voor militaire rechtbanken gebracht. Zij staan bloot aan willekeur, kidnapping, ernstige mishandeling, verminking en dwang, of erger. Elementaire rechten, vastgelegd in het door zowel Nederland als Israël geratificeerde Verdrag voor de Rechten van het Kind, worden hen ontzegd. Velen van hen worden overgebracht naar gevangenissen in Israël, wat neerkomt op schending van de Vierde Conventie van Genève.
Geen ideologie, maar recht
De motie-Karabulut riep de regering op tot een signaal dat deze praktijk door Nederland niet langer wordt getolereerd. De motie draaide niet om een ideologisch beladen thema, maar om de bescherming van kinderen tegen de gevolgen van de Israëlische, inmiddels vijftig jaar durende bezetting. Kinderen als Ahed al-Tamimi hebben in hun leven nog nooit vrijheid gekend, en inmiddels staat vast dat hierin zonder ingrijpen van buitenaf geen verandering zal komen.
In essentie vormde de motie bovendien een testcase voor de werking van het internationaal recht. Als verdragspartner bij alle relevante internationaalrechtelijke conventies is Nederland verplicht om in actie te komen tegen schendingen door andere partners.
Daags voor de stemming riepen talloze organisaties de Tweede Kamerfracties op tot steun voor de motie. Daaronder de Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC), die de Tweede Kamer ook in december al tevergeefs opriep tot actie. Meer dan duizend burgers schreven de Tweede Kamer met een vergelijkbare oproep.
Motivatie van CDA en D66
Het voorzichtige statement waartoe de SP-motie opriep, bleek voor de meerderheid van de Tweede Kamerfracties echter een brug te ver. Van een aantal pro-Israël-partijen – VVD, PVV, CU, SGP en FvD, samen goed voor 63 zetels – kwam de tegenstem niet onverwacht. Daar stonden 49 zetels tegenover van partijen die voor de motie stemden: SP, GroenLinks, PvdA, PvdD, 50Plus en Denk. Het lot van de motie lag zodoende in handen van CDA en D66, elk goed voor 19 zetels. Beide partijen stemden tegen.
De twee partijen motiveerden hun tegenstem met het argument zich ‘niet te willen bemoeien met de rechtsgang van een ander land’. D66 voegde daar in een schriftelijke verklaring aan toe de omstandigheden ter plaatse onvoldoende te kunnen inschatten, en meende zelfs dat een voorzichtige oproep van de Nederlandse regering ‘averechts kan werken’. De partij zet in op diplomatieke inspanningen – een strategie die aantoonbaar tot niets heeft geleid.
Het is ontluisterend dat uitgerekend het CDA en D66 – partijen die zich doen voorstaan op respectievelijk naastenliefde en versterking van de democratische rechtsstaat – hebben voorkomen dat Nederland zich als tweede land na Chili zou uitspreken in solidariteit met Ahed en haar lotgenoten. Het lijkt er sterk op dat hierover in de regeringscoalitie een deal is gesloten, met het lot van een complete generatie jongeren als inzet.
[4]12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICELEGAL CONSEQUENCES OF THE CONSTRUCTION OF A WALL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY https://www.icj-cij.org/en/case/131
OVERVIEW OF THE CASE
By resolution ES-10/14, adopted on 8 December 2003 at its Tenth Emergency Special Session, the General Assembly decided to request the Court for an advisory opinion on the following question :
“What are the legal consequences arising from the construction of the wall being built by Israel, the occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem, as described in the Report of the Secretary-General, considering the rules and principles of international law, including the Fourth Geneva Convention of 1949, and relevant Security Council and General Assembly resolutions ?”
The resolution requested the Court to render its opinion “urgently”. The Court decided that all States entitled to appear before it, as well as Palestine, the United Nations and subsequently, at their request, the League of Arab States and the Organization of the Islamic Conference, were likely to be able to furnish information on the question in accordance with Article 66, paragraphs 2 and 3, of the Statute. Written statements were submitted by 45 States and four international organizations, including the European Union. At the oral proceedings, which were held from 23 to 25 February 2004, 12 States, Palestine and two international organizations made oral submissions. The Court rendered its Advisory Opinion on 9 July 2004.
The Court began by finding that the General Assembly, which had requested the advisory opinion, was authorized to do so under Article 96, paragraph 1, of the Charter. It further found that the question asked of it fell within the competence of the General Assembly pursuant to Articles 10, paragraph 2, and 11 of the Charter. Moreover, in requesting an opinion of the Court, the General Assembly had not exceeded its competence, as qualified by Article 12, paragraph 1, of the Charter, which provides that while the Security Council is exercising its functions in respect of any dispute or situation the Assembly must not make any recommendation with regard thereto unless the Security Council so requests. The Court further observed that the General Assembly had adopted resolution ES-10/14 during its Tenth Emergency Special Session, convened pursuant to resolution 377 A (V), whereby, in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the matter immediately with a view to making recommendations to Member States. Rejecting a number of procedural objections, the Court found that the conditions laid down by that resolution had been met when the Tenth Emergency Special Session was convened, and in particular when the General Assembly decided to request the opinion, as the Security Council had at that time been unable to adopt a resolution concerning the construction of the wall as a result of the negative vote of a permanent member. Lastly, the Court rejected the argument that an opinion could not be given in the present case on the ground that the question posed was not a legal one, or that it was of an abstract or political nature.
Having established its jurisdiction, the Court then considered the propriety of giving the requested opinion. It recalled that lack of consent by a State to its contentious jurisdiction had no bearing on its advisory jurisdiction, and that the giving of an opinion in the present case would not have the effect of circumventing the principle of consent to judicial settlement, since the subject-matter of the request was located in a much broader frame of reference than that of the bilateral dispute between Israel and Palestine, and was of direct concern to the United Nations. Nor did the Court accept the contention that it should decline to give the advisory opinion requested because its opinion could impede a political, negotiated settlement to the Israeli-Palestinian conflict. It further found that it had before it sufficient information and evidence to enable it to give its opinion, and empha- sized that it was for the General Assembly to assess the opinion’s usefulness. The Court accordingly concluded that there was no compelling reason precluding it from giving the requested opinion.
Turning to the question of the legality under international law of the construction of the wall by Israel in the Occupied Palestinian Territory, the Court first determined the rules and principles of international law relevant to the question posed by the General Assembly. After recalling the customary principles laid down in Article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter and in General Assembly resolution 2625 (XXV), which prohibit the threat or use of force and emphasize the illegality of any territorial acquisition by such means, the Court further cited the principle of self-determination of peoples, as enshrined in the Charter and reaffirmed by resolution 2625 (XXV). In relation to international humanitarian law, the Court then referred to the provisions of the Hague Regulations of 1907, which it found to have become part of customary law, as well as to the Fourth Geneva Convention of 1949, holding that these were applicable in those Palestinian territories which, before the armed conflict of 1967, lay to the east of the 1949 Armistice demarcation line (or “Green Line”) and were occupied by Israel during that conflict. The Court further established that certain human rights instruments (International Covenant on Civil and Political Rights, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations Convention on the Rights of the Child) were applicable in the Occupied Palestinian Territory.
The Court then sought to ascertain whether the construction of the wall had violated the above-mentioned rules and principles. Noting that the route of the wall encompassed some 80 per cent of the settlers living in the Occupied Palestinian Territory, the Court, citing statements by the Security Council in that regard in relation to the Fourth Geneva Convention, recalled that those settlements had been established in breach of international law. After considering certain fears expressed to it that the route of the wall would prejudge the future frontier between Israel and Palestine, the Court observed that the construction of the wall and its associated régime created a “fait accompli” on the ground that could well become permanent, and hence tantamount to a de facto annexation. Noting further that the route chosen for the wall gave expression in loco to the illegal measures taken by Israel with regard to Jerusalem and the settlements and entailed further alterations to the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, the Court concluded that the construction of the wall, along with measures taken previously, severely impeded the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination and was thus a breach of Israel’s obligation to respect that right.
The Court then went on to consider the impact of the construction of the wall on the daily life of the inhabitants of the Occupied Palestinian Territory, finding that the construction of the wall and its associated régime were contrary to the relevant provisions of the Hague Regulations of 1907 and of the Fourth Geneva Convention and that they impeded the liberty of movement of the inhabitants of the territory as guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights, as well as their exercise of the right to work, to health, to education and to an adequate standard of living as proclaimed in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and in the Convention on the Rights of the Child. The Court further found that, coupled with the establishment of settlements, the construction of the wall and its associated régime were tending to alter the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, thereby contravening the Fourth Geneva Convention and the relevant Security Council resolutions. The Court then considered the qualifying clauses or provisions for derogation contained in certain humanitarian law and human rights instruments, which might be invoked inter alia where military exigencies or the needs of national security or public order so required. The Court found that such clauses were not applicable in the present case, stating that it was not convinced that the specific course Israel had chosen for the wall was necessary to attain its security objectives, and that accordingly the construction of the wall constituted a breach by Israel of certain of its obligations under humanitarian and human rights law. Lastly, the Court concluded that Israel could not rely on a right of self-defence or on a state of necessity in order to preclude the wrongfulness of the construction of the wall, and that such construction and its associated régime were accordingly contrary to international law.
The Court went on to consider the consequences of these violations, recalling Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self-determination and its obligations under humanitarian and human rights law. The Court stated that Israel must put an immediate end to the violation of its international obligations by ceasing the works of construction of the wall and dismantling those parts of that structure situated within Occupied Palestinian Territory and repealing or rendering ineffective all legislative and regulatory acts adopted with a view to construction of the wall and establishment of its associated régime. The Court further made it clear that Israel must make reparation for all damage suffered by all natural or legal persons affected by the wall’s construction. As regards the legal consequences for other States, the Court held that all States were under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from the construction of the wall and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by such construction. It further stated that it was for all States, while respecting the United Nations Charter and international law, to see to it that any impediment, resulting from the construction of the wall, to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination be brought to an end. In addition, the Court pointed out that all States parties to the Fourth Geneva Convention were under an obligation, while respecting the Charter and international law, to ensure compliance by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention. Finally, in regard to the United Nations, and especially the General Assembly and the Security Council, the Court indicated that they should consider what further action was required to bring to an end the illegal situation in question, taking due account of the present Advisory Opinion.
The Court concluded by observing that the construction of the wall must be placed in a more general context, noting the obligation on Israel and Palestine to comply with international humanitarian law, as well as the need for implementation in good faith of all relevant Security Council resolutions, and drawing the attention of the General Assembly to the need for efforts to be encouraged with a view to achieving a negotiated solution to the outstanding problems on the basis of international law and the establishment of a Palestinian State.
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert. Artikel 49 van de Conventie eindigt met het gebod:”
The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
BTSELEM.ORGTHE MILITARY COURTS11 NOVEMBER 2017 https://www.btselem.org/index. php/military_courts ”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf
More than six months have passed since the “Great March of Return” protests started in the Gaza Strip on 30 March.
Their calls for Israeli authorities to lift their 11-year illegal blockade on Gaza and to allow Palestinian refugees to return to their villages and towns have not been met.”
”104 Palestinian civilians, including 43 children, a woman and a paramedic, were shot and injured by Israeli occupation forces’ (IOF) fire against peaceful protestors at the 82nd Great March of Return (GMR), this Friday, 08 November 2019.” PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[15]
”Since the outbreak of GMR on 30 March 2018, PCHR documented 214 civilian killings by IOF, including 46 children, 2 women, 9 persons with disabilities, 4 paramedics and 2 journalists.”
PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[16]
”On 3 Nov. 2019, at about 11:30 A.M., soldiers detained ‘Abd a-Razeq Idris, 13, from the Abu Jales neighborhood. They put him and a jeep, blindfolded him and drove him around. They then took him to al-Harika neighborhood, about a kilometer from his home, where they took him out of the jeep and walked him, blindfolded, through the streets….”
”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.”
”Relations between the Parties, as well as all the provisions of the Agreement itself, shall be based on respect for human rights and democratic principles, which guides their internal and international policy and constitutes an essential element of this Agreement.” ARTICLE 2, EURO MEDITERRIAN AGREEMENTESTABLISHING AN ASSOCIATION BETWEEN THEEUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES OF THEONE PART, AND THE STATE OF ISRAEL, OF THE OTHER PART https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/association_agreement_israel-eu_2000.pdf
[22]
ZIE VOOR ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN, NOOT 6
[23]
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
President Trump zal in de loop van de dag bekendmaken dat de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël. Dat hebben medewerkers van de president laten weten.
Ook zal hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem in gang zetten. Trump heeft geen datum genoemd, maar volgens zijn staf kan het hele proces drie tot vier jaar duren. Er is nog geen geschikt gebouw en ook moet beveiligde huisvesting geregeld worden voor de diplomaten.
Op 1 december is de deadline verstreken waarop Trump zijn handtekening had moeten zetten onder een document dat uitstel van de verhuizing bevestigt. Dat hebben alle presidenten voor hem, ieder half jaar ook gedaan, sinds in 1995 in de wet werd vastgelegd dat de ambassade moest verhuizen naar Jeruzalem. Maar voorwaarde voor die verhuizing is dat vredesbesprekingen leiden tot een blijvende oplossing voor de status van Jeruzalem.
Verkiezingsbelofte
Volgens het Witte Huis komt Trump met het besluit een verkiezingsbelofte na en is het niet zijn bedoeling om de uitkomst van besprekingen over de uiteindelijke status van Jeruzalem of het vredesproces te beïnvloeden. Volgens Trump is Jeruzalem nu eenmaal de zetel van de Israëlische regering en het centrum van het joodse geloof en de facto al de hoofdstad.
De erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël staat haaks op het beleid van Trumps voorgangers. Die vonden dat een gewijzigde status van Jeruzalem alleen tot stand kon komen na onderhandelingen met de Palestijnen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad van hun toekomstige staat willen.
Gevaarlijke gevolgen
De afgelopen dag belde Trump met verschillende leiders in het Midden-Oosten om zijn beslissing kenbaar te maken. Dat leidde tot woedende reacties in de Arabische wereld. De Palestijnse president Abbas waarschuwde Trump voor “gevaarlijke gevolgen” en belde vervolgens andere wereldleiders. Hij riep hun hulp in om Trump op andere gedachten te brengen.
Ook andere Arabische leiders wezen op gevolgen voor de stabiliteit en veiligheid in de regio. EU-buitenlandcoördinator Mogherini zei dat elke actie die een tweestatenoplossing ondermijnt, voorkomen moet worden.
De enige die geen verklaring uitbracht na de belronde van Trump was de Israëlische premier Netanyahu. Israël juicht het besluit toe. Geen enkel ander land heeft een ambassade in Jeruzalem. Wel zijn er consulaten.Niet iedereen in de regering-Trump steunt de zet. Minister Tillerson van Buitenlandse Zaken en minister Mattis van Defensie zijn ertegen.
Reaffirming again that the acquisition of territory by force is inadmissible,
Deeply concerned over the enactment of a “basic law” in the Israeli Knesset proclaiming a change in the character and status of the Holy City of Jerusalem, with its implications for peace and security,
Noting that Israel has not complied with resolution 476 (1980),
Reaffirming its determination to examine practical ways and means, in accordance with the relevant provisions of the Charter of the United Nations, to secure the full implementation of its resolution 476 (1980), in the event of non-compliance by Israel,
1. Censures in the strongest terms the enactment by Israel of the “basic law” on Jerusalem and the refusal to comply with relevant Security Council resolutions;
2. Affirms that the enactment of the “basic law” by Israel constitutes a violation of international law and does not affect the continued application of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, in the Palestinian and other Arab territories occupied since June 1967, including Jerusalem;
3. Determines that all legislative and administrative measures and actions taken by Israel, the occupying Power, which have altered or purport to alter the character and status of the Holy City of Jerusalem, and in particular the recent “basic law” on Jerusalem, are null and void and must be rescinded forthwith;
4. Affirms also that this action constitutes a serious obstruction to achieving a comprehensive, just and lasting peace in the Middle East;
5. Decides not to recognize the “basic law” and such other actions by Israel that, as a result of this law, seek to alter the character and status of Jerusalem and calls upon:
(a) All Member States to accept this decision;
(b) Those States that have established diplomatic missions at Jerusalem to withdraw such missions from the Holy City;
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.
De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.
Hindernis
De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.
De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.
Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.
De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.
Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.
Tweestatenoplossing
De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.
In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.
In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
Reacties uitgeschakeld voor Rechten Palestijnse kinderen/Brief aan de leden van de Tweede Kamer
foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
VOORAF Beste lezers, Gezien de systematische en voortdurende schendingen van de rechten vanPalestijnse kinderen in de door Israel bezette Palestijnse gebieden ben ik maar weer eens in de pen geklommen en heb ik de leden van de Tweede Kamer aangeschreven, met uitzondering van de fascistische partijen PVV en het Forum voor Democratie en de Staatkundig Gereformeerde Partij. Reden waarom ik de SGP niet heb aangeschreven?Vanwege hun fanatieke pro Israel standpunt, hetgeen nog weer eens bleek bij mijn correspondentie met deze partij over de vrijlating van Ahed Tamimi, een Palestijnse tiener, die door het Israelische leger was gearresteerd
VOOR/TEGENSTEMMERS VAN DE MOTIE KARABULUT CS OVER VRIJLATING VAN AHED TAMIMI Hoewel ik brieven van ongeveer gelijke strekking heb gestuurd aan alle andere politieke partijen, heb ik een iets andere formulering gekozen voor de partijen, die destijds voor de motie ivm vrijlating van Ahed Tamimi hebben gestemd, de zogenaamde motie Karabulut cs [ingediend door de SP, PvdA en Groen Links] en degenen, die tegenstemmers waren. Voorstemmers: SPPvdAGroen LinksDenkPartij voor de Dieren50 PLUS Tegenstemmers: VVDCDAD’66CUSGP PVVFvD https://rightsforum.org/nieuws/cda-en-d66-draaien-motie-steun-aan-ahed-al-tamimi-nek-om/
Hieronder een exemplaar van de brief, zoals gegaan naar de initiatiefnemers van de motie Karabulut [Tweede Kamerlid SP] c.s. de SP, Groen Links en de PvdA.Ik neem als exemplaar de brief aan de SP. De andere aangeschreven partijen zijn ondergebracht aan brieven aan de tegenstemmers van de motie Karabulut en de voorstemmers, behalve dan de initiatiefnemers.
Zie dus hieronder de brief aan initiatiefnemer van de motie Kaarbulut, de SP
Astrid Essed
AANDE TWEEDE KAMERLEDEN VAN SP Onderwerp: Systematische en voortdurende mensenrechtenschendingentegen Palestijnse kinderen
Addendum:Een vergelijkbare brief is verstuurd aan uw collegae in de Tweede Kamer, waarbij inhoudelijk een licht verschil is gemaakt tussen de voorstemmers van de motie Karabulut inzake Ahed Tamimi en de tegenstemmers Geachte dames en heren, Hoe veel doden moeten er nog onder Palestijnse kinderen vallen, hoeveel vernederingen, hoeveel mishandelingen, voordat u als Tweede Kamerleden effectief in actie komen ? Dit is, dat weet ik vrijwel zeker, de zoveelste brief, die is geschreven, om u erop attent te maken, dat het onrecht tegen Palestijnse kinderen moet stoppen.Hier en nu.En daaraan kan u een belangrijke bijdrage leveren!
Nu weet ik, te uwer verdediging, dat u zich destijds hebt ingezet voor de vrijlating van de Palestijnse tiener Ahed Tamini, waarvoor ook door Amnesty was gepleit. [1]Samen met de PvdA en Groen Links heeft uw partij destijds in een motie ertoe opgeroepen, dat de Nederlandse regering zich moest uitspreken voor de vrijlating van de door het Israelische leger gearresteerde tienermeisje Ahed Tamimi [2], hetgeen helaas is verworpen [tegenstemmers CDA, VVD, PVV, Forum voor Democratie, D’66, de Christen Unie en SGP] [3]Daarvoor dus waardering. Maar dit, waarde dames en heren, is slechts een druppel op een gloeiende plaat en het is -ik zeg dat ronduit- beschamend, dat u niet meer hebt ondernomen om zich in te zetten voor een menswaardige behandeling van Palestijnse kinderen. ISRAELISCHE BEZETTING Laten we vooropstellen, dat de grote Boosdoener hier is de u uiteraard bekend zijnde nu al 52 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever, Oost Jeruzalem en Gaza. [4]Over de onrechtmatigheid, terreur, oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingenvan die bezetting ga ik niet uitwijden.Ik verwijs u, wellicht ten overvloede, o.a. naar de sites van The Rights Forum, de Israelische organisatie Bt’selem. [5] Zaak is dan ook, dat u zich, naar vermogen, inzet voor de beeindiging van deze bezetting, die oorlogsmisdaden, illegale nederzettingen, de bouw van een illegale Muur [6] en misdaden tegen Palestijnse kinderen heeft voortgebracht. ONRECHT AAN PALESTIJNSE KINDEREN: Maar laten we het nu eens hebben over het onrecht aan Palestijnse kinderen, die -en dat heeft een bittere smaak – extra kwetsbaar zijn door deze jarenlange bezetting. MILITAIRE RECHTBANKEN Zo zijn er de zogenaamde ”militaire rechtbanken”, waarvoor jongeren [minderjarige kinderen] sowieso niet zouden mogen verschijnen. [7]Zo’n rechtbank heeft, by the way, ook genoemde Ahed Tamimi veroordeeld tot 8 maanden gevangenisstraf. [8]Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem:”Every year, hundreds of Palestinian minors undergo the same scenario. Israeli security forces pick them up on the street or at home in the middle of the night, then handcuff and blindfold them and transport them to interrogation, often subjecting them to violence en route. Exhausted and scared – some having spent a long time in transit, some having been roused from sleep, some having had nothing to eat or drink for hours – the minors are then interrogated. They are completely alone in there, cut off from the world, without any adult they know and trust by their side, and without having been given a chance to consult with a lawyer before the interrogation. The interrogation itself often involves threats, yelling, verbal abuse and sometimes physical violence. Its sole purpose is to get the minors to confess or provide information about others.” [9]Moet ik doorgaan?Dit is beestachtig, nietwaar dames en heren!In de eerste plaats hoort een Militaire Rechtbank sowieso geen burgers te berechten.In de tweede plaats is het discriminatoir, want die militaire rechtbanken zijn alleen voor Palestijnen in bezet gebied en niet voor Israelische burgers.[10]In de derde plaats is het hierboven beschrevene, wat kinderen is aangedaan en dagelijks in bezet gebied gebeurt, zowel in strijd met het Anti Folterverdrag als, misschien nog belangrijker, het Kinderrechtenverdrag! [11] DODELIJKE PALESTIJNSE SLACHTOFFERS/KINDEREN Dan de vele keren [onder noot 12 slechts enkele voorbeelden], waarbij Palestijnse kinderen het slachtoffer zijn geworden van door Israelische bezettingssoldaten veroorzaakten dodelijke schietincidenten. [12]Eigenlijk is het woord ”incident” misplaatst, omdat het systematisch en structureel gebeurt.Op zijn oud vaderlands gezegd:Het is schering en inslag!Recentelijk in november nog!Bij de Great March of Return in Gaza[13] op 8 november jongstleden, tijdens een vreedzame demonstratie, werden door Israelische bezettingstroepen 104 Palestijnse burgers neergeschoten en gewond, onder wie 43 kinderen. [14]Mensenrechtenorganisatie Palestinian C enter for Human Rights documenteert sinds het begin van de Great March of Return, in maart 2018, dat er in totaal 214 Palestijnse burgers zijn omgekomen, onder wie 46 kinderen! [15]Moet ik nog duidelijker zijn? Kinderen worden mishandeld bij hun arrestatie, geblinddoekt afgevoerd. zoals een 13 jarige Palestijnse jongen overkwam [16] en zoals de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem schrijft”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.” [17] Voeg daarbij nog:Slechte behandeling in de gevangenissen, harde gevangenisomstandigheden, geen of zelden toestemming aan de ouders om op bezoek te komen, geen informatie over de rechten, die zij als gearresteerde hebben……[18] Wat zijn dat voor praktijken?Waarom komt de Nederlandse regering, gehouden aan artikel 90 van de Grondwet, die de Internationale Rechtsorde dient te bevorderen [19],hiertegen niet in actie? Wanneer komen u, SP Tweede Kamerleden, hiertegen in actie?Hoe lang gaat u nog toestaan, dat de Israelische bezettingsstaat, die lak heeft aan de Internationale Rechtsorde [20], hiermee wegkomt? ÉPILOOG MIJN EISEN AAN U: Ja, dat heeft u goed gelezen:Ik stel EISEN in dit verband! En mijn eisen zijn: Dat u er bij de Nederlandse regering op aandringt, zich uit te spreken tegen de mensonwaardige behandeling van Palestijnse kinderen.Dat de Nederlandse regering zich er hard voor maakt, dat deze kinderen behandeld worden conform de principes van het Internationaal Recht, en dan in het byzonder het Kinderrechtenverdrag.Het is niet zo moeilijk om daar, naar Israel toe, handvaten voor te vinden:Er kan, van de kant van de Nederlandse regering, gedreigd worden met inzet voor opschorting/beeindiging van het Associatieaccoordmet Israel, dat immers een mensenrechtenclausule heeft. [21] Naast uw wending tot de Nederlandse regering dring ik er bij u opaan, dat u op alle andere mogelijkheden, die u als parlementariers ter beschikking staan [bijvoorbeeld in EU verband], zich aanwendt, er zorg voor te dragen, dat Palestijnse kinderen worden behandeld conform hun rechten, als vastgelegd in het Kinderrechtenverdrag.
Maar de belangrijkste eis die ik formuleer ismijn Opdracht aan u, zich KEIhard te maken enmiddels alle politieke middelen die u ter beschikking staan,in te zetten voor de beeindiging van de Israelischebezetting en niet in fases, zoals altijd ontwijkend wordt voorgesteld, maar in een ruk, definitief en onvoorwaardelijk.Dat betekent dan ook de beeindiging van de meest bittere vrucht van die bezetting, de in bezet gebied gebouwde illegale nederzettingen [ALLE nederzettingen zijn illegaal volgens het Internationaal Recht, zoals u weet [22]]
Alleen dan kan aan het onrecht van het Midden Oosten conflict een einde worden gemaakt. Wegkijken heeft geen zin, want u wordt hier wel degelijkpolitiek en moreel op afgerekend!Laat zien, dat u de Internationale Rechtsorde, die u alsvolksvertegenwoordiger van Nederland hoort te bevorderen [23],ook werkelijk serieus neemt. En verschuil u niet achter president Donald Trump’s anti Internationaal Recht strapatzen! [24] Hij blijft niet eeuwig aan de macht en het wordt hoog tijd, dat de EU een rechtvaardige Midden-Oostenpolitiek gaat voeren, onafhankelijk van de de VS! U, Tweede Kamerleden van de SP, bent zelf verantwoordelijk.De Nederlandse regering is zelf verantwoordelijk!
Een militaire rechtbank in Israël heeft de Palestijnse jongerenactivist Ahed Tamimi veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie jaar. Amnesty beschouwt de straf als een poging om mensen te intimideren die zich durven uit te spreken over de Israëlische bezetting van Palestijns gebieden.
De 17-jarige Ahed Tamimi wordt onder meer beschuldigd van mishandeling nadat op Facebook een video opdook. Daarop is te zien dat ze op 15 december 2017 twee Israëlische militairen slaat en schopt. Dat gebeurde nadat ze had gehoord dat haar neefje gewond was geraakt doordat een Israëlische soldaat hem van dichtbij een rubberkogel tegen het hoofd had geschoten.
Israël schendt Kinderrechtenverdrag
Volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind, waar Israël partij bij is, mogen kinderen alleen gearresteerd en gevangengezet worden als uiterste middel en zo kort mogelijk. Niets wat Tamimi heeft gedaan, rechtvaardigt haar voortdurende detentie. Amnesty roept op haar onmiddellijk vrij te laten.
Elk jaar worden honderden Palestijnse kinderen vervolgd door Israëlische militaire rechtbanken voor jongeren. De rechten van de gearresteerde jongeren worden systematisch geschonden. Ook worden zij mishandeld.
[2]
PARLEMENTAIRE MONITOR
MOTIE KARABULUT C.S. OVER DE VRIJLATING VAN AHED TAMIMI-RAAD ALGEMENE ZAKEN EN RAAD BUITENLANDSE ZAKEN
21 501-02 Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821 MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
21 501-02Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
en gaat over tot de orde van de dag.
Karabulut
Van Ojik
Ploumen
[3]
RIGHTS FORUM
CDA EN D’66 DRAAIEN MOTIE VOOR STEUN AAN AHED AL TAMIMI DE NEK OM
De Nederlandse regering zal zich niet uitspreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. CDA en D66 stemden tegen een motie die daartoe opriep.
Stemverhouding van de motie die de regering verzocht zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. De motie werd afgestemd.
Woensdag werd in de Tweede Kamer gestemd over een motie van Kamerlid Sadet Karabulut (SP), waarin de regering wordt opgeroepen zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. ‘Welke volksvertegenwoordiger kan hier nu tegen zijn?’, vroeg Karabulut zich af. Dat bleken er 101 te zijn, op een totaal van 150 Kamerleden.
De zaak Ahed al-Tamimi
De 17-jarige Ahed al-Tamimi werd op 19 december bij een nachtelijke Israëlische inval van haar bed gelicht. Vier dagen eerder had zij twee Israëlische militairen uit haar tuin gemept nadat die haar 14-jarige neefje in zijn gezicht hadden geschoten. Sindsdien wordt zij in Israëlische detentie gehouden, en zijn twaalf aanklachten tegen haar ingediend waarvoor zij voor een militair hof terechtstaat. The Rights Forum heeft uitgebreid aandacht aan haar zaak besteed.
Aheds zaak staat model voor die van duizenden andere jonge Palestijnen. Sinds het jaar 2000 werden door Israëlische bezettingstroepen tienduizend Palestijnse tieners opgepakt en voor militaire rechtbanken gebracht. Zij staan bloot aan willekeur, kidnapping, ernstige mishandeling, verminking en dwang, of erger. Elementaire rechten, vastgelegd in het door zowel Nederland als Israël geratificeerde Verdrag voor de Rechten van het Kind, worden hen ontzegd. Velen van hen worden overgebracht naar gevangenissen in Israël, wat neerkomt op schending van de Vierde Conventie van Genève.
Geen ideologie, maar recht
De motie-Karabulut riep de regering op tot een signaal dat deze praktijk door Nederland niet langer wordt getolereerd. De motie draaide niet om een ideologisch beladen thema, maar om de bescherming van kinderen tegen de gevolgen van de Israëlische, inmiddels vijftig jaar durende bezetting. Kinderen als Ahed al-Tamimi hebben in hun leven nog nooit vrijheid gekend, en inmiddels staat vast dat hierin zonder ingrijpen van buitenaf geen verandering zal komen.
In essentie vormde de motie bovendien een testcase voor de werking van het internationaal recht. Als verdragspartner bij alle relevante internationaalrechtelijke conventies is Nederland verplicht om in actie te komen tegen schendingen door andere partners.
Daags voor de stemming riepen talloze organisaties de Tweede Kamerfracties op tot steun voor de motie. Daaronder de Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC), die de Tweede Kamer ook in december al tevergeefs opriep tot actie. Meer dan duizend burgers schreven de Tweede Kamer met een vergelijkbare oproep.
Motivatie van CDA en D66
Het voorzichtige statement waartoe de SP-motie opriep, bleek voor de meerderheid van de Tweede Kamerfracties echter een brug te ver. Van een aantal pro-Israël-partijen – VVD, PVV, CU, SGP en FvD, samen goed voor 63 zetels – kwam de tegenstem niet onverwacht. Daar stonden 49 zetels tegenover van partijen die voor de motie stemden: SP, GroenLinks, PvdA, PvdD, 50Plus en Denk. Het lot van de motie lag zodoende in handen van CDA en D66, elk goed voor 19 zetels. Beide partijen stemden tegen.
De twee partijen motiveerden hun tegenstem met het argument zich ‘niet te willen bemoeien met de rechtsgang van een ander land’. D66 voegde daar in een schriftelijke verklaring aan toe de omstandigheden ter plaatse onvoldoende te kunnen inschatten, en meende zelfs dat een voorzichtige oproep van de Nederlandse regering ‘averechts kan werken’. De partij zet in op diplomatieke inspanningen – een strategie die aantoonbaar tot niets heeft geleid.
Het is ontluisterend dat uitgerekend het CDA en D66 – partijen die zich doen voorstaan op respectievelijk naastenliefde en versterking van de democratische rechtsstaat – hebben voorkomen dat Nederland zich als tweede land na Chili zou uitspreken in solidariteit met Ahed en haar lotgenoten. Het lijkt er sterk op dat hierover in de regeringscoalitie een deal is gesloten, met het lot van een complete generatie jongeren als inzet.
[4]12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICELEGAL CONSEQUENCES OF THE CONSTRUCTION OF A WALL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY https://www.icj-cij.org/en/case/131
OVERVIEW OF THE CASE
By resolution ES-10/14, adopted on 8 December 2003 at its Tenth Emergency Special Session, the General Assembly decided to request the Court for an advisory opinion on the following question :
“What are the legal consequences arising from the construction of the wall being built by Israel, the occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem, as described in the Report of the Secretary-General, considering the rules and principles of international law, including the Fourth Geneva Convention of 1949, and relevant Security Council and General Assembly resolutions ?”
The resolution requested the Court to render its opinion “urgently”. The Court decided that all States entitled to appear before it, as well as Palestine, the United Nations and subsequently, at their request, the League of Arab States and the Organization of the Islamic Conference, were likely to be able to furnish information on the question in accordance with Article 66, paragraphs 2 and 3, of the Statute. Written statements were submitted by 45 States and four international organizations, including the European Union. At the oral proceedings, which were held from 23 to 25 February 2004, 12 States, Palestine and two international organizations made oral submissions. The Court rendered its Advisory Opinion on 9 July 2004.
The Court began by finding that the General Assembly, which had requested the advisory opinion, was authorized to do so under Article 96, paragraph 1, of the Charter. It further found that the question asked of it fell within the competence of the General Assembly pursuant to Articles 10, paragraph 2, and 11 of the Charter. Moreover, in requesting an opinion of the Court, the General Assembly had not exceeded its competence, as qualified by Article 12, paragraph 1, of the Charter, which provides that while the Security Council is exercising its functions in respect of any dispute or situation the Assembly must not make any recommendation with regard thereto unless the Security Council so requests. The Court further observed that the General Assembly had adopted resolution ES-10/14 during its Tenth Emergency Special Session, convened pursuant to resolution 377 A (V), whereby, in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the matter immediately with a view to making recommendations to Member States. Rejecting a number of procedural objections, the Court found that the conditions laid down by that resolution had been met when the Tenth Emergency Special Session was convened, and in particular when the General Assembly decided to request the opinion, as the Security Council had at that time been unable to adopt a resolution concerning the construction of the wall as a result of the negative vote of a permanent member. Lastly, the Court rejected the argument that an opinion could not be given in the present case on the ground that the question posed was not a legal one, or that it was of an abstract or political nature.
Having established its jurisdiction, the Court then considered the propriety of giving the requested opinion. It recalled that lack of consent by a State to its contentious jurisdiction had no bearing on its advisory jurisdiction, and that the giving of an opinion in the present case would not have the effect of circumventing the principle of consent to judicial settlement, since the subject-matter of the request was located in a much broader frame of reference than that of the bilateral dispute between Israel and Palestine, and was of direct concern to the United Nations. Nor did the Court accept the contention that it should decline to give the advisory opinion requested because its opinion could impede a political, negotiated settlement to the Israeli-Palestinian conflict. It further found that it had before it sufficient information and evidence to enable it to give its opinion, and empha- sized that it was for the General Assembly to assess the opinion’s usefulness. The Court accordingly concluded that there was no compelling reason precluding it from giving the requested opinion.
Turning to the question of the legality under international law of the construction of the wall by Israel in the Occupied Palestinian Territory, the Court first determined the rules and principles of international law relevant to the question posed by the General Assembly. After recalling the customary principles laid down in Article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter and in General Assembly resolution 2625 (XXV), which prohibit the threat or use of force and emphasize the illegality of any territorial acquisition by such means, the Court further cited the principle of self-determination of peoples, as enshrined in the Charter and reaffirmed by resolution 2625 (XXV). In relation to international humanitarian law, the Court then referred to the provisions of the Hague Regulations of 1907, which it found to have become part of customary law, as well as to the Fourth Geneva Convention of 1949, holding that these were applicable in those Palestinian territories which, before the armed conflict of 1967, lay to the east of the 1949 Armistice demarcation line (or “Green Line”) and were occupied by Israel during that conflict. The Court further established that certain human rights instruments (International Covenant on Civil and Political Rights, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations Convention on the Rights of the Child) were applicable in the Occupied Palestinian Territory.
The Court then sought to ascertain whether the construction of the wall had violated the above-mentioned rules and principles. Noting that the route of the wall encompassed some 80 per cent of the settlers living in the Occupied Palestinian Territory, the Court, citing statements by the Security Council in that regard in relation to the Fourth Geneva Convention, recalled that those settlements had been established in breach of international law. After considering certain fears expressed to it that the route of the wall would prejudge the future frontier between Israel and Palestine, the Court observed that the construction of the wall and its associated régime created a “fait accompli” on the ground that could well become permanent, and hence tantamount to a de facto annexation. Noting further that the route chosen for the wall gave expression in loco to the illegal measures taken by Israel with regard to Jerusalem and the settlements and entailed further alterations to the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, the Court concluded that the construction of the wall, along with measures taken previously, severely impeded the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination and was thus a breach of Israel’s obligation to respect that right.
The Court then went on to consider the impact of the construction of the wall on the daily life of the inhabitants of the Occupied Palestinian Territory, finding that the construction of the wall and its associated régime were contrary to the relevant provisions of the Hague Regulations of 1907 and of the Fourth Geneva Convention and that they impeded the liberty of movement of the inhabitants of the territory as guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights, as well as their exercise of the right to work, to health, to education and to an adequate standard of living as proclaimed in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and in the Convention on the Rights of the Child. The Court further found that, coupled with the establishment of settlements, the construction of the wall and its associated régime were tending to alter the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, thereby contravening the Fourth Geneva Convention and the relevant Security Council resolutions. The Court then considered the qualifying clauses or provisions for derogation contained in certain humanitarian law and human rights instruments, which might be invoked inter alia where military exigencies or the needs of national security or public order so required. The Court found that such clauses were not applicable in the present case, stating that it was not convinced that the specific course Israel had chosen for the wall was necessary to attain its security objectives, and that accordingly the construction of the wall constituted a breach by Israel of certain of its obligations under humanitarian and human rights law. Lastly, the Court concluded that Israel could not rely on a right of self-defence or on a state of necessity in order to preclude the wrongfulness of the construction of the wall, and that such construction and its associated régime were accordingly contrary to international law.
The Court went on to consider the consequences of these violations, recalling Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self-determination and its obligations under humanitarian and human rights law. The Court stated that Israel must put an immediate end to the violation of its international obligations by ceasing the works of construction of the wall and dismantling those parts of that structure situated within Occupied Palestinian Territory and repealing or rendering ineffective all legislative and regulatory acts adopted with a view to construction of the wall and establishment of its associated régime. The Court further made it clear that Israel must make reparation for all damage suffered by all natural or legal persons affected by the wall’s construction. As regards the legal consequences for other States, the Court held that all States were under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from the construction of the wall and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by such construction. It further stated that it was for all States, while respecting the United Nations Charter and international law, to see to it that any impediment, resulting from the construction of the wall, to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination be brought to an end. In addition, the Court pointed out that all States parties to the Fourth Geneva Convention were under an obligation, while respecting the Charter and international law, to ensure compliance by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention. Finally, in regard to the United Nations, and especially the General Assembly and the Security Council, the Court indicated that they should consider what further action was required to bring to an end the illegal situation in question, taking due account of the present Advisory Opinion.
The Court concluded by observing that the construction of the wall must be placed in a more general context, noting the obligation on Israel and Palestine to comply with international humanitarian law, as well as the need for implementation in good faith of all relevant Security Council resolutions, and drawing the attention of the General Assembly to the need for efforts to be encouraged with a view to achieving a negotiated solution to the outstanding problems on the basis of international law and the establishment of a Palestinian State.
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert. Artikel 49 van de Conventie eindigt met het gebod:”
The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
BTSELEM.ORGTHE MILITARY COURTS11 NOVEMBER 2017 https://www.btselem.org/index. php/military_courts ”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf
More than six months have passed since the “Great March of Return” protests started in the Gaza Strip on 30 March.
Their calls for Israeli authorities to lift their 11-year illegal blockade on Gaza and to allow Palestinian refugees to return to their villages and towns have not been met.”
”104 Palestinian civilians, including 43 children, a woman and a paramedic, were shot and injured by Israeli occupation forces’ (IOF) fire against peaceful protestors at the 82nd Great March of Return (GMR), this Friday, 08 November 2019.” PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[15]
”Since the outbreak of GMR on 30 March 2018, PCHR documented 214 civilian killings by IOF, including 46 children, 2 women, 9 persons with disabilities, 4 paramedics and 2 journalists.”
PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[16]
”On 3 Nov. 2019, at about 11:30 A.M., soldiers detained ‘Abd a-Razeq Idris, 13, from the Abu Jales neighborhood. They put him and a jeep, blindfolded him and drove him around. They then took him to al-Harika neighborhood, about a kilometer from his home, where they took him out of the jeep and walked him, blindfolded, through the streets….”
”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.”
”Relations between the Parties, as well as all the provisions of the Agreement itself, shall be based on respect for human rights and democratic principles, which guides their internal and international policy and constitutes an essential element of this Agreement.” ARTICLE 2, EURO MEDITERRIAN AGREEMENTESTABLISHING AN ASSOCIATION BETWEEN THEEUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES OF THEONE PART, AND THE STATE OF ISRAEL, OF THE OTHER PART https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/association_agreement_israel-eu_2000.pdf
[22]
ZIE VOOR ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN, NOOT 6
[23]
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
President Trump zal in de loop van de dag bekendmaken dat de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël. Dat hebben medewerkers van de president laten weten.
Ook zal hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem in gang zetten. Trump heeft geen datum genoemd, maar volgens zijn staf kan het hele proces drie tot vier jaar duren. Er is nog geen geschikt gebouw en ook moet beveiligde huisvesting geregeld worden voor de diplomaten.
Op 1 december is de deadline verstreken waarop Trump zijn handtekening had moeten zetten onder een document dat uitstel van de verhuizing bevestigt. Dat hebben alle presidenten voor hem, ieder half jaar ook gedaan, sinds in 1995 in de wet werd vastgelegd dat de ambassade moest verhuizen naar Jeruzalem. Maar voorwaarde voor die verhuizing is dat vredesbesprekingen leiden tot een blijvende oplossing voor de status van Jeruzalem.
Verkiezingsbelofte
Volgens het Witte Huis komt Trump met het besluit een verkiezingsbelofte na en is het niet zijn bedoeling om de uitkomst van besprekingen over de uiteindelijke status van Jeruzalem of het vredesproces te beïnvloeden. Volgens Trump is Jeruzalem nu eenmaal de zetel van de Israëlische regering en het centrum van het joodse geloof en de facto al de hoofdstad.
De erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël staat haaks op het beleid van Trumps voorgangers. Die vonden dat een gewijzigde status van Jeruzalem alleen tot stand kon komen na onderhandelingen met de Palestijnen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad van hun toekomstige staat willen.
Gevaarlijke gevolgen
De afgelopen dag belde Trump met verschillende leiders in het Midden-Oosten om zijn beslissing kenbaar te maken. Dat leidde tot woedende reacties in de Arabische wereld. De Palestijnse president Abbas waarschuwde Trump voor “gevaarlijke gevolgen” en belde vervolgens andere wereldleiders. Hij riep hun hulp in om Trump op andere gedachten te brengen.
Ook andere Arabische leiders wezen op gevolgen voor de stabiliteit en veiligheid in de regio. EU-buitenlandcoördinator Mogherini zei dat elke actie die een tweestatenoplossing ondermijnt, voorkomen moet worden.
De enige die geen verklaring uitbracht na de belronde van Trump was de Israëlische premier Netanyahu. Israël juicht het besluit toe. Geen enkel ander land heeft een ambassade in Jeruzalem. Wel zijn er consulaten.Niet iedereen in de regering-Trump steunt de zet. Minister Tillerson van Buitenlandse Zaken en minister Mattis van Defensie zijn ertegen.
Reaffirming again that the acquisition of territory by force is inadmissible,
Deeply concerned over the enactment of a “basic law” in the Israeli Knesset proclaiming a change in the character and status of the Holy City of Jerusalem, with its implications for peace and security,
Noting that Israel has not complied with resolution 476 (1980),
Reaffirming its determination to examine practical ways and means, in accordance with the relevant provisions of the Charter of the United Nations, to secure the full implementation of its resolution 476 (1980), in the event of non-compliance by Israel,
1. Censures in the strongest terms the enactment by Israel of the “basic law” on Jerusalem and the refusal to comply with relevant Security Council resolutions;
2. Affirms that the enactment of the “basic law” by Israel constitutes a violation of international law and does not affect the continued application of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, in the Palestinian and other Arab territories occupied since June 1967, including Jerusalem;
3. Determines that all legislative and administrative measures and actions taken by Israel, the occupying Power, which have altered or purport to alter the character and status of the Holy City of Jerusalem, and in particular the recent “basic law” on Jerusalem, are null and void and must be rescinded forthwith;
4. Affirms also that this action constitutes a serious obstruction to achieving a comprehensive, just and lasting peace in the Middle East;
5. Decides not to recognize the “basic law” and such other actions by Israel that, as a result of this law, seek to alter the character and status of Jerusalem and calls upon:
(a) All Member States to accept this decision;
(b) Those States that have established diplomatic missions at Jerusalem to withdraw such missions from the Holy City;
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.
De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.
Hindernis
De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.
De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.
Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.
De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.
Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.
Tweestatenoplossing
De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.
In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.
In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
Reacties uitgeschakeld voor Rechten Palestijnse kinderen/Brief aan Tweede Kamerleden/Indieners motie tot vrijlating Ahed Tamimi
foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
VOORAF Beste lezers, Gezien de systematische en voortdurende schendingen van de rechten vanPalestijnse kinderen in de door Israel bezette Palestijnse gebieden ben ik maar weer eens in de pen geklommen en heb ik de leden van de Tweede Kamer aangeschreven, met uitzondering van de fascistische partijen PVV en het Forum voor Democratie en de Staatkundig Gereformeerde Partij. Reden waarom ik de SGP niet heb aangeschreven?Vanwege hun fanatieke pro Israel standpunt, hetgeen nog weer eens bleek bij mijn correspondentie met deze partij over de vrijlating van Ahed Tamimi, een Palestijnse tiener, die door het Israelische leger was gearresteerd
VOOR/TEGENSTEMMERS VAN DE MOTIE KARABULUT CS OVER VRIJLATING VAN AHED TAMIMI Hoewel ik brieven van ongeveer gelijke strekking heb gestuurd aan alle andere politieke partijen, heb ik een iets andere formulering gekozen voor de partijen, die destijds voor de motie ivm vrijlating van Ahed Tamimi hebben gestemd, de zogenaamde motie Karabulut cs [ingediend door de SP, PvdA en Groen Links] en degenen, die tegenstemmers waren. Voorstemmers: SPPvdAGroen LinksDenkPartij voor de Dieren50 PLUS Tegenstemmers: VVDCDAD’66CUSGP PVVFvD https://rightsforum.org/nieuws/cda-en-d66-draaien-motie-steun-aan-ahed-al-tamimi-nek-om/
Hieronder dus een exemplaar van de brief, zoals gegaan naar de voorstemmers Partij voor de Dieren, 50 PLUS en Denk, hier mijn exemplaar aan de Partij voor de Dieren.Het zal de lezer zijn opgevallen, dat ik de initiatiefnemers van de motie Karabulut, de SP, Groen Links en de PvdA, hier niet heb genoemd:De tekst aan hen wijkt iets af, daarom een volgende, aparte post over de brief aan hen.Ook wil ik toevoegen, dat ik de brief aan Denk iets anders begonnen ben, namelijk met de zin ”U begrijpt, dat deze brief een standaard brief is.Maar toch even vooraf gezegd, dat u zich meer voor Palestina hebt ingezet dan de gemiddelde Kamerleden, waarvoor mijn waardering:” Zie nu hieronder dus mijn brief aan de voorstemmers Partij voor de Dieren, Denk en 50 PLUS, met als exemplaar mijn brief aan de Partij voor de Dieren: EN ZIEHIERInformatie over de systematische schending van de rechten van Palestijnse kinderen
BRIEF AAN de Partij voor de Dieren [en aan de andere voorstemmers van de vrijlating van Ahed Tamimi] ”RECHTEN PALESTIJNSE KINDEREN
AANDE TWEEDE KAMERLEDEN VAN DE PARTIJ VOOR DE DIEREN Onderwerp: Systematische en voortdurende mensenrechtenschendingentegen Palestijnse kinderen
Addendum:Een vergelijkbare brief is verstuurd aan uw collegae in de Tweede Kamer, waarbij inhoudelijk een licht verschil is gemaakt tussen de voorstemmers van de motie Karabulut inzake Ahed Tamimi en de tegenstemmers Geachte dames en heren, Hoe veel doden moeten er nog onder Palestijnse kinderen vallen, hoeveel vernederingen, hoeveel mishandelingen, voordat u als Tweede Kamerleden effectief in actie komen ? Dit is, dat weet ik vrijwel zeker, de zoveelste brief, die is geschreven, om u erop attent te maken, dat het onrecht tegen Palestijnse kinderen moet stoppen.Hier en nu.En daaraan kan u een belangrijke bijdrage leveren!
Nu weet ik, te uwer verdediging, dat u zich destijds hebt ingezet voor de vrijlating van de Palestijnse tiener Ahed Tamini, waarvoor ook door Amnesty was gepleit. [1]U hebt namelijk destijds de motie Karabulut c.s. gesteund [2], waarin de Nederlandse regering werd opgeroepen, zich uit te spreken voor de vrijlating van het tieneermeisje Ahed Tamimi, dat was gearresteerd door het Israelische leger. [3]Daarvoor mijn waardering. Maar dit, waarde dames en heren, is slechts een druppel op een gloeiende plaat en het is -ik zeg dat ronduit- beschamend, dat u niet meer hebt ondernomen om zich in te zetten voor een menswaardige behandeling van Palestijnse kinderen. ISRAELISCHE BEZETTING Laten we vooropstellen, dat de grote Boosdoener hier is de u uiteraard bekend zijnde nu al 52 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever, Oost Jeruzalem en Gaza. [4]Over de onrechtmatigheid, terreur, oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingenvan die bezetting ga ik niet uitwijden.Ik verwijs u, wellicht ten overvloede, o.a. naar de sites van The Rights Forum, de Israelische organisatie Bt’selem. [5] Zaak is dan ook, dat u zich, naar vermogen, inzet voor de beeindiging van deze bezetting, die oorlogsmisdaden, illegale nederzettingen, de bouw van een illegale Muur [6] en misdaden tegen Palestijnse kinderen heeft voortgebracht. ONRECHT AAN PALESTIJNSE KINDEREN: Maar laten we het nu eens hebben over het onrecht aan Palestijnse kinderen, die -en dat heeft een bittere smaak – extra kwetsbaar zijn door deze jarenlange bezetting. MILITAIRE RECHTBANKEN Zo zijn er de zogenaamde ”militaire rechtbanken”, waarvoor jongeren [minderjarige kinderen] sowieso niet zouden mogen verschijnen. [7]Zo’n rechtbank heeft, by the way, ook genoemde Ahed Tamimi veroordeeld tot 8 maanden gevangenisstraf. [8]Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem:”Every year, hundreds of Palestinian minors undergo the same scenario. Israeli security forces pick them up on the street or at home in the middle of the night, then handcuff and blindfold them and transport them to interrogation, often subjecting them to violence en route. Exhausted and scared – some having spent a long time in transit, some having been roused from sleep, some having had nothing to eat or drink for hours – the minors are then interrogated. They are completely alone in there, cut off from the world, without any adult they know and trust by their side, and without having been given a chance to consult with a lawyer before the interrogation. The interrogation itself often involves threats, yelling, verbal abuse and sometimes physical violence. Its sole purpose is to get the minors to confess or provide information about others.” [9]Moet ik doorgaan?Dit is beestachtig, nietwaar dames en heren!In de eerste plaats hoort een Militaire Rechtbank sowieso geen burgers te berechten.In de tweede plaats is het discriminatoir, want die militaire rechtbanken zijn alleen voor Palestijnen in bezet gebied en niet voor Israelische burgers.[10]In de derde plaats is het hierboven beschrevene, wat kinderen is aangedaan en dagelijks in bezet gebied gebeurt, zowel in strijd met het Anti Folterverdrag als, misschien nog belangrijker, het Kinderrechtenverdrag! [11] DODELIJKE PALESTIJNSE SLACHTOFFERS/KINDEREN Dan de vele keren [onder noot 12 slechts enkele voorbeelden], waarbij Palestijnse kinderen het slachtoffer zijn geworden van door Israelische bezettingssoldaten veroorzaakten dodelijke schietincidenten. [12]Eigenlijk is het woord ”incident” misplaatst, omdat het systematisch en structureel gebeurt.Op zijn oud vaderlands gezegd:Het is schering en inslag!Recentelijk in november nog!Bij de Great March of Return in Gaza[13] op 8 november jongstleden, tijdens een vreedzame demonstratie, werden door Israelische bezettingstroepen 104 Palestijnse burgers neergeschoten en gewond, onder wie 43 kinderen. [14]Mensenrechtenorganisatie Palestinian C enter for Human Rights documenteert sinds het begin van de Great March of Return, in maart 2018, dat er in totaal 214 Palestijnse burgers zijn omgekomen, onder wie 46 kinderen! [15]Moet ik nog duidelijker zijn? Kinderen worden mishandeld bij hun arrestatie, geblinddoekt afgevoerd. zoals een 13 jarige Palestijnse jongen overkwam [16] en zoals de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem schrijft”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.” [17] Voeg daarbij nog:Slechte behandeling in de gevangenissen, harde gevangenisomstandigheden, geen of zelden toestemming aan de ouders om op bezoek te komen, geen informatie over de rechten, die zij als gearresteerde hebben……[18] Wat zijn dat voor praktijken?Waarom komt de Nederlandse regering, gehouden aan artikel 90 van de Grondwet, die de Internationale Rechtsorde dient te bevorderen [19],hiertegen niet in actie? Wanneer komen u, Tweede Kamerleden van de Partij voor de Dieren,, hiertegen in actie?Hoe lang gaat u nog toestaan, dat de Israelische bezettingsstaat, die lak heeft aan de Internationale Rechtsorde [20], hiermee wegkomt? ÉPILOOG MIJN EISEN AAN U: Ja, dat heeft u goed gelezen:Ik stel EISEN in dit verband! En mijn eisen zijn: Dat u er bij de Nederlandse regering op aandringt, zich uit te spreken tegen de mensonwaardige behandeling van Palestijnse kinderen.Dat de Nederlandse regering zich er hard voor maakt, dat deze kinderen behandeld worden conform de principes van het Internationaal Recht, en dan in het byzonder het Kinderrechtenverdrag.Het is niet zo moeilijk om daar, naar Israel toe, handvaten voor te vinden:Er kan, van de kant van de Nederlandse regering, gedreigd worden met inzet voor opschorting/beeindiging van het Associatieaccoordmet Israel, dat immers een mensenrechtenclausule heeft. [21] Naast uw wending tot de Nederlandse regering dring ik er bij u opaan, dat u op alle andere mogelijkheden, die u als parlementariers ter beschikking staan [bijvoorbeeld in EU verband], zich aanwendt, er zorg voor te dragen, dat Palestijnse kinderen worden behandeld conform hun rechten, als vastgelegd in het Kinderrechtenverdrag.
Maar de belangrijkste eis die ik formuleer ismijn Opdracht aan u, zich KEIhard te maken enmiddels alle politieke middelen die u ter beschikking staan,in te zetten voor de beeindiging van de Israelischebezetting en niet in fases, zoals altijd ontwijkend wordt voorgesteld, maar in een ruk, definitief en onvoorwaardelijk.Dat betekent dan ook de beeindiging van de meest bittere vrucht van die bezetting, de in bezet gebied gebouwde illegale nederzettingen [ALLE nederzettingen zijn illegaal volgens het Internationaal Recht, zoals u weet [22]]
Alleen dan kan aan het onrecht van het Midden Oosten conflict een einde worden gemaakt. Wegkijken heeft geen zin, want u wordt hier wel degelijkpolitiek en moreel op afgerekend!Laat zien, dat u de Internationale Rechtsorde, die u alsvolksvertegenwoordiger van Nederland hoort te bevorderen [23],ook werkelijk serieus neemt. En verschuil u niet achter president Donald Trump’s anti Internationaal Recht strapatzen! [24] Hij blijft niet eeuwig aan de macht en het wordt hoog tijd, dat de EU een rechtvaardige Midden-Oostenpolitiek gaat voeren, onafhankelijk van de de VS! U, Tweede Kamerleden van de Partij voor de Dieren, bent zelf verantwoordelijk.De Nederlandse regering is zelf verantwoordelijk!
Een militaire rechtbank in Israël heeft de Palestijnse jongerenactivist Ahed Tamimi veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie jaar. Amnesty beschouwt de straf als een poging om mensen te intimideren die zich durven uit te spreken over de Israëlische bezetting van Palestijns gebieden.
De 17-jarige Ahed Tamimi wordt onder meer beschuldigd van mishandeling nadat op Facebook een video opdook. Daarop is te zien dat ze op 15 december 2017 twee Israëlische militairen slaat en schopt. Dat gebeurde nadat ze had gehoord dat haar neefje gewond was geraakt doordat een Israëlische soldaat hem van dichtbij een rubberkogel tegen het hoofd had geschoten.
Israël schendt Kinderrechtenverdrag
Volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind, waar Israël partij bij is, mogen kinderen alleen gearresteerd en gevangengezet worden als uiterste middel en zo kort mogelijk. Niets wat Tamimi heeft gedaan, rechtvaardigt haar voortdurende detentie. Amnesty roept op haar onmiddellijk vrij te laten.
Elk jaar worden honderden Palestijnse kinderen vervolgd door Israëlische militaire rechtbanken voor jongeren. De rechten van de gearresteerde jongeren worden systematisch geschonden. Ook worden zij mishandeld.
[2]
PARLEMENTAIRE MONITOR
MOTIE KARABULUT C.S. OVER DE VRIJLATING VAN AHED TAMIMI-RAAD ALGEMENE ZAKEN EN RAAD BUITENLANDSE ZAKEN
21 501-02 Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821 MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
21 501-02Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
en gaat over tot de orde van de dag.
Karabulut
Van Ojik
Ploumen
[3]
RIGHTS FORUM
CDA EN D’66 DRAAIEN MOTIE VOOR STEUN AAN AHED AL TAMIMI DE NEK OM
De Nederlandse regering zal zich niet uitspreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. CDA en D66 stemden tegen een motie die daartoe opriep.
Stemverhouding van de motie die de regering verzocht zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. De motie werd afgestemd.
Woensdag werd in de Tweede Kamer gestemd over een motie van Kamerlid Sadet Karabulut (SP), waarin de regering wordt opgeroepen zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. ‘Welke volksvertegenwoordiger kan hier nu tegen zijn?’, vroeg Karabulut zich af. Dat bleken er 101 te zijn, op een totaal van 150 Kamerleden.
De zaak Ahed al-Tamimi
De 17-jarige Ahed al-Tamimi werd op 19 december bij een nachtelijke Israëlische inval van haar bed gelicht. Vier dagen eerder had zij twee Israëlische militairen uit haar tuin gemept nadat die haar 14-jarige neefje in zijn gezicht hadden geschoten. Sindsdien wordt zij in Israëlische detentie gehouden, en zijn twaalf aanklachten tegen haar ingediend waarvoor zij voor een militair hof terechtstaat. The Rights Forum heeft uitgebreid aandacht aan haar zaak besteed.
Aheds zaak staat model voor die van duizenden andere jonge Palestijnen. Sinds het jaar 2000 werden door Israëlische bezettingstroepen tienduizend Palestijnse tieners opgepakt en voor militaire rechtbanken gebracht. Zij staan bloot aan willekeur, kidnapping, ernstige mishandeling, verminking en dwang, of erger. Elementaire rechten, vastgelegd in het door zowel Nederland als Israël geratificeerde Verdrag voor de Rechten van het Kind, worden hen ontzegd. Velen van hen worden overgebracht naar gevangenissen in Israël, wat neerkomt op schending van de Vierde Conventie van Genève.
Geen ideologie, maar recht
De motie-Karabulut riep de regering op tot een signaal dat deze praktijk door Nederland niet langer wordt getolereerd. De motie draaide niet om een ideologisch beladen thema, maar om de bescherming van kinderen tegen de gevolgen van de Israëlische, inmiddels vijftig jaar durende bezetting. Kinderen als Ahed al-Tamimi hebben in hun leven nog nooit vrijheid gekend, en inmiddels staat vast dat hierin zonder ingrijpen van buitenaf geen verandering zal komen.
In essentie vormde de motie bovendien een testcase voor de werking van het internationaal recht. Als verdragspartner bij alle relevante internationaalrechtelijke conventies is Nederland verplicht om in actie te komen tegen schendingen door andere partners.
Daags voor de stemming riepen talloze organisaties de Tweede Kamerfracties op tot steun voor de motie. Daaronder de Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC), die de Tweede Kamer ook in december al tevergeefs opriep tot actie. Meer dan duizend burgers schreven de Tweede Kamer met een vergelijkbare oproep.
Motivatie van CDA en D66
Het voorzichtige statement waartoe de SP-motie opriep, bleek voor de meerderheid van de Tweede Kamerfracties echter een brug te ver. Van een aantal pro-Israël-partijen – VVD, PVV, CU, SGP en FvD, samen goed voor 63 zetels – kwam de tegenstem niet onverwacht. Daar stonden 49 zetels tegenover van partijen die voor de motie stemden: SP, GroenLinks, PvdA, PvdD, 50Plus en Denk. Het lot van de motie lag zodoende in handen van CDA en D66, elk goed voor 19 zetels. Beide partijen stemden tegen.
De twee partijen motiveerden hun tegenstem met het argument zich ‘niet te willen bemoeien met de rechtsgang van een ander land’. D66 voegde daar in een schriftelijke verklaring aan toe de omstandigheden ter plaatse onvoldoende te kunnen inschatten, en meende zelfs dat een voorzichtige oproep van de Nederlandse regering ‘averechts kan werken’. De partij zet in op diplomatieke inspanningen – een strategie die aantoonbaar tot niets heeft geleid.
Het is ontluisterend dat uitgerekend het CDA en D66 – partijen die zich doen voorstaan op respectievelijk naastenliefde en versterking van de democratische rechtsstaat – hebben voorkomen dat Nederland zich als tweede land na Chili zou uitspreken in solidariteit met Ahed en haar lotgenoten. Het lijkt er sterk op dat hierover in de regeringscoalitie een deal is gesloten, met het lot van een complete generatie jongeren als inzet.
[4]12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICELEGAL CONSEQUENCES OF THE CONSTRUCTION OF A WALL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY https://www.icj-cij.org/en/case/131
OVERVIEW OF THE CASE
By resolution ES-10/14, adopted on 8 December 2003 at its Tenth Emergency Special Session, the General Assembly decided to request the Court for an advisory opinion on the following question :
“What are the legal consequences arising from the construction of the wall being built by Israel, the occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem, as described in the Report of the Secretary-General, considering the rules and principles of international law, including the Fourth Geneva Convention of 1949, and relevant Security Council and General Assembly resolutions ?”
The resolution requested the Court to render its opinion “urgently”. The Court decided that all States entitled to appear before it, as well as Palestine, the United Nations and subsequently, at their request, the League of Arab States and the Organization of the Islamic Conference, were likely to be able to furnish information on the question in accordance with Article 66, paragraphs 2 and 3, of the Statute. Written statements were submitted by 45 States and four international organizations, including the European Union. At the oral proceedings, which were held from 23 to 25 February 2004, 12 States, Palestine and two international organizations made oral submissions. The Court rendered its Advisory Opinion on 9 July 2004.
The Court began by finding that the General Assembly, which had requested the advisory opinion, was authorized to do so under Article 96, paragraph 1, of the Charter. It further found that the question asked of it fell within the competence of the General Assembly pursuant to Articles 10, paragraph 2, and 11 of the Charter. Moreover, in requesting an opinion of the Court, the General Assembly had not exceeded its competence, as qualified by Article 12, paragraph 1, of the Charter, which provides that while the Security Council is exercising its functions in respect of any dispute or situation the Assembly must not make any recommendation with regard thereto unless the Security Council so requests. The Court further observed that the General Assembly had adopted resolution ES-10/14 during its Tenth Emergency Special Session, convened pursuant to resolution 377 A (V), whereby, in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the matter immediately with a view to making recommendations to Member States. Rejecting a number of procedural objections, the Court found that the conditions laid down by that resolution had been met when the Tenth Emergency Special Session was convened, and in particular when the General Assembly decided to request the opinion, as the Security Council had at that time been unable to adopt a resolution concerning the construction of the wall as a result of the negative vote of a permanent member. Lastly, the Court rejected the argument that an opinion could not be given in the present case on the ground that the question posed was not a legal one, or that it was of an abstract or political nature.
Having established its jurisdiction, the Court then considered the propriety of giving the requested opinion. It recalled that lack of consent by a State to its contentious jurisdiction had no bearing on its advisory jurisdiction, and that the giving of an opinion in the present case would not have the effect of circumventing the principle of consent to judicial settlement, since the subject-matter of the request was located in a much broader frame of reference than that of the bilateral dispute between Israel and Palestine, and was of direct concern to the United Nations. Nor did the Court accept the contention that it should decline to give the advisory opinion requested because its opinion could impede a political, negotiated settlement to the Israeli-Palestinian conflict. It further found that it had before it sufficient information and evidence to enable it to give its opinion, and empha- sized that it was for the General Assembly to assess the opinion’s usefulness. The Court accordingly concluded that there was no compelling reason precluding it from giving the requested opinion.
Turning to the question of the legality under international law of the construction of the wall by Israel in the Occupied Palestinian Territory, the Court first determined the rules and principles of international law relevant to the question posed by the General Assembly. After recalling the customary principles laid down in Article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter and in General Assembly resolution 2625 (XXV), which prohibit the threat or use of force and emphasize the illegality of any territorial acquisition by such means, the Court further cited the principle of self-determination of peoples, as enshrined in the Charter and reaffirmed by resolution 2625 (XXV). In relation to international humanitarian law, the Court then referred to the provisions of the Hague Regulations of 1907, which it found to have become part of customary law, as well as to the Fourth Geneva Convention of 1949, holding that these were applicable in those Palestinian territories which, before the armed conflict of 1967, lay to the east of the 1949 Armistice demarcation line (or “Green Line”) and were occupied by Israel during that conflict. The Court further established that certain human rights instruments (International Covenant on Civil and Political Rights, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations Convention on the Rights of the Child) were applicable in the Occupied Palestinian Territory.
The Court then sought to ascertain whether the construction of the wall had violated the above-mentioned rules and principles. Noting that the route of the wall encompassed some 80 per cent of the settlers living in the Occupied Palestinian Territory, the Court, citing statements by the Security Council in that regard in relation to the Fourth Geneva Convention, recalled that those settlements had been established in breach of international law. After considering certain fears expressed to it that the route of the wall would prejudge the future frontier between Israel and Palestine, the Court observed that the construction of the wall and its associated régime created a “fait accompli” on the ground that could well become permanent, and hence tantamount to a de facto annexation. Noting further that the route chosen for the wall gave expression in loco to the illegal measures taken by Israel with regard to Jerusalem and the settlements and entailed further alterations to the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, the Court concluded that the construction of the wall, along with measures taken previously, severely impeded the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination and was thus a breach of Israel’s obligation to respect that right.
The Court then went on to consider the impact of the construction of the wall on the daily life of the inhabitants of the Occupied Palestinian Territory, finding that the construction of the wall and its associated régime were contrary to the relevant provisions of the Hague Regulations of 1907 and of the Fourth Geneva Convention and that they impeded the liberty of movement of the inhabitants of the territory as guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights, as well as their exercise of the right to work, to health, to education and to an adequate standard of living as proclaimed in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and in the Convention on the Rights of the Child. The Court further found that, coupled with the establishment of settlements, the construction of the wall and its associated régime were tending to alter the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, thereby contravening the Fourth Geneva Convention and the relevant Security Council resolutions. The Court then considered the qualifying clauses or provisions for derogation contained in certain humanitarian law and human rights instruments, which might be invoked inter alia where military exigencies or the needs of national security or public order so required. The Court found that such clauses were not applicable in the present case, stating that it was not convinced that the specific course Israel had chosen for the wall was necessary to attain its security objectives, and that accordingly the construction of the wall constituted a breach by Israel of certain of its obligations under humanitarian and human rights law. Lastly, the Court concluded that Israel could not rely on a right of self-defence or on a state of necessity in order to preclude the wrongfulness of the construction of the wall, and that such construction and its associated régime were accordingly contrary to international law.
The Court went on to consider the consequences of these violations, recalling Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self-determination and its obligations under humanitarian and human rights law. The Court stated that Israel must put an immediate end to the violation of its international obligations by ceasing the works of construction of the wall and dismantling those parts of that structure situated within Occupied Palestinian Territory and repealing or rendering ineffective all legislative and regulatory acts adopted with a view to construction of the wall and establishment of its associated régime. The Court further made it clear that Israel must make reparation for all damage suffered by all natural or legal persons affected by the wall’s construction. As regards the legal consequences for other States, the Court held that all States were under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from the construction of the wall and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by such construction. It further stated that it was for all States, while respecting the United Nations Charter and international law, to see to it that any impediment, resulting from the construction of the wall, to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination be brought to an end. In addition, the Court pointed out that all States parties to the Fourth Geneva Convention were under an obligation, while respecting the Charter and international law, to ensure compliance by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention. Finally, in regard to the United Nations, and especially the General Assembly and the Security Council, the Court indicated that they should consider what further action was required to bring to an end the illegal situation in question, taking due account of the present Advisory Opinion.
The Court concluded by observing that the construction of the wall must be placed in a more general context, noting the obligation on Israel and Palestine to comply with international humanitarian law, as well as the need for implementation in good faith of all relevant Security Council resolutions, and drawing the attention of the General Assembly to the need for efforts to be encouraged with a view to achieving a negotiated solution to the outstanding problems on the basis of international law and the establishment of a Palestinian State.
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert. Artikel 49 van de Conventie eindigt met het gebod:”
The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
BTSELEM.ORGTHE MILITARY COURTS11 NOVEMBER 2017 https://www.btselem.org/index. php/military_courts ”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf
More than six months have passed since the “Great March of Return” protests started in the Gaza Strip on 30 March.
Their calls for Israeli authorities to lift their 11-year illegal blockade on Gaza and to allow Palestinian refugees to return to their villages and towns have not been met.”
”104 Palestinian civilians, including 43 children, a woman and a paramedic, were shot and injured by Israeli occupation forces’ (IOF) fire against peaceful protestors at the 82nd Great March of Return (GMR), this Friday, 08 November 2019.” PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[15]
”Since the outbreak of GMR on 30 March 2018, PCHR documented 214 civilian killings by IOF, including 46 children, 2 women, 9 persons with disabilities, 4 paramedics and 2 journalists.”
PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[16]
”On 3 Nov. 2019, at about 11:30 A.M., soldiers detained ‘Abd a-Razeq Idris, 13, from the Abu Jales neighborhood. They put him and a jeep, blindfolded him and drove him around. They then took him to al-Harika neighborhood, about a kilometer from his home, where they took him out of the jeep and walked him, blindfolded, through the streets….”
”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.”
”Relations between the Parties, as well as all the provisions of the Agreement itself, shall be based on respect for human rights and democratic principles, which guides their internal and international policy and constitutes an essential element of this Agreement.” ARTICLE 2, EURO MEDITERRIAN AGREEMENTESTABLISHING AN ASSOCIATION BETWEEN THEEUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES OF THEONE PART, AND THE STATE OF ISRAEL, OF THE OTHER PART https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/association_agreement_israel-eu_2000.pdf
[22]
ZIE VOOR ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN, NOOT 6
[23]
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
President Trump zal in de loop van de dag bekendmaken dat de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël. Dat hebben medewerkers van de president laten weten.
Ook zal hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem in gang zetten. Trump heeft geen datum genoemd, maar volgens zijn staf kan het hele proces drie tot vier jaar duren. Er is nog geen geschikt gebouw en ook moet beveiligde huisvesting geregeld worden voor de diplomaten.
Op 1 december is de deadline verstreken waarop Trump zijn handtekening had moeten zetten onder een document dat uitstel van de verhuizing bevestigt. Dat hebben alle presidenten voor hem, ieder half jaar ook gedaan, sinds in 1995 in de wet werd vastgelegd dat de ambassade moest verhuizen naar Jeruzalem. Maar voorwaarde voor die verhuizing is dat vredesbesprekingen leiden tot een blijvende oplossing voor de status van Jeruzalem.
Verkiezingsbelofte
Volgens het Witte Huis komt Trump met het besluit een verkiezingsbelofte na en is het niet zijn bedoeling om de uitkomst van besprekingen over de uiteindelijke status van Jeruzalem of het vredesproces te beïnvloeden. Volgens Trump is Jeruzalem nu eenmaal de zetel van de Israëlische regering en het centrum van het joodse geloof en de facto al de hoofdstad.
De erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël staat haaks op het beleid van Trumps voorgangers. Die vonden dat een gewijzigde status van Jeruzalem alleen tot stand kon komen na onderhandelingen met de Palestijnen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad van hun toekomstige staat willen.
Gevaarlijke gevolgen
De afgelopen dag belde Trump met verschillende leiders in het Midden-Oosten om zijn beslissing kenbaar te maken. Dat leidde tot woedende reacties in de Arabische wereld. De Palestijnse president Abbas waarschuwde Trump voor “gevaarlijke gevolgen” en belde vervolgens andere wereldleiders. Hij riep hun hulp in om Trump op andere gedachten te brengen.
Ook andere Arabische leiders wezen op gevolgen voor de stabiliteit en veiligheid in de regio. EU-buitenlandcoördinator Mogherini zei dat elke actie die een tweestatenoplossing ondermijnt, voorkomen moet worden.
De enige die geen verklaring uitbracht na de belronde van Trump was de Israëlische premier Netanyahu. Israël juicht het besluit toe. Geen enkel ander land heeft een ambassade in Jeruzalem. Wel zijn er consulaten.Niet iedereen in de regering-Trump steunt de zet. Minister Tillerson van Buitenlandse Zaken en minister Mattis van Defensie zijn ertegen.
Reaffirming again that the acquisition of territory by force is inadmissible,
Deeply concerned over the enactment of a “basic law” in the Israeli Knesset proclaiming a change in the character and status of the Holy City of Jerusalem, with its implications for peace and security,
Noting that Israel has not complied with resolution 476 (1980),
Reaffirming its determination to examine practical ways and means, in accordance with the relevant provisions of the Charter of the United Nations, to secure the full implementation of its resolution 476 (1980), in the event of non-compliance by Israel,
1. Censures in the strongest terms the enactment by Israel of the “basic law” on Jerusalem and the refusal to comply with relevant Security Council resolutions;
2. Affirms that the enactment of the “basic law” by Israel constitutes a violation of international law and does not affect the continued application of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, in the Palestinian and other Arab territories occupied since June 1967, including Jerusalem;
3. Determines that all legislative and administrative measures and actions taken by Israel, the occupying Power, which have altered or purport to alter the character and status of the Holy City of Jerusalem, and in particular the recent “basic law” on Jerusalem, are null and void and must be rescinded forthwith;
4. Affirms also that this action constitutes a serious obstruction to achieving a comprehensive, just and lasting peace in the Middle East;
5. Decides not to recognize the “basic law” and such other actions by Israel that, as a result of this law, seek to alter the character and status of Jerusalem and calls upon:
(a) All Member States to accept this decision;
(b) Those States that have established diplomatic missions at Jerusalem to withdraw such missions from the Holy City;
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.
De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.
Hindernis
De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.
De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.
Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.
De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.
Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.
Tweestatenoplossing
De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.
In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.
In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
Reacties uitgeschakeld voor Rechten Palestijnse kinderen/Brief aan Tweede Kamerleden/[2]/Aan voorstemmers vrijlating Ahed Tamimi
foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
VOORAF Beste lezers, Gezien de systematische en voortdurende schendingen van de rechten vanPalestijnse kinderen in de door Israel bezette Palestijnse gebieden ben ik maar weer eens in de pen geklommen en heb ik de leden van de Tweede Kamer aangeschreven, met uitzondering van de fascistische partijen PVV en het Forum voor Democratie en de Staatkundig Gereformeerde Partij. Reden waarom ik de SGP niet heb aangeschreven?Vanwege hun fanatieke pro Israel standpunt, hetgeen nog weer eens bleek bij mijn correspondentie met deze partij over de vrijlating van Ahed Tamimi, een Palestijnse tiener, die door het Israelische leger was gearresteerd
VOOR/TEGENSTEMMERS VAN DE MOTIE KARABULUT CS OVER VRIJLATING VAN AHED TAMIMI Hoewel ik brieven van ongeveer gelijke strekking heb gestuurd aan alle andere politieke partijen, heb ik een iets andere formulering gekozen voor de partijen, die destijds voor de motie ivm vrijlating van Ahed Tamimi hebben gestemd, de zogenaamde motie Karabulut cs [ingediend door de SP, PvdA en Groen Links] en degenen, die tegenstemmers waren. Voorstemmers: SPPvdAGroen LinksDenkPartij voor de Dieren50 PLUS Tegenstemmers: VVDCDAD’66CUSGP PVVFvD https://rightsforum.org/nieuws/cda-en-d66-draaien-motie-steun-aan-ahed-al-tamimi-nek-om/
Hieronder dus een exemplaar van de brief, zoals gegaan naar de tegenstemmers, in dit geval aan de VVD EN ZIEHIERInformatie over de systematische schending van de rechten van Palestijnse kinderen
BRIEF AAN DE VVD [en aan de andere tegenstemmers van de vrijlating van Ahed Tamimi] ”RECHTEN PALESTIJNSE KINDEREN”
AANDE TWEEDE KAMERLEDEN VAN DE VVD Onderwerp: Systematische en voortdurende mensenrechtenschendingentegen Palestijnse kinderen
Addendum:Een vergelijkbare brief is verstuurd aan uw collegae in de Tweede Kamer, waarbij inhoudelijk een licht verschil is gemaakt tussen de voorstemmers van de motie Karabulut inzake Ahed Tamimi en de tegenstemmers Geachte dames en heren, Hoe veel doden moeten er nog onder Palestijnse kinderen vallen, hoeveel vernederingen, hoeveel mishandelingen, voordat u als Tweede Kamerleden effectief in actie komen ? Dit is, dat weet ik vrijwel zeker, de zoveelste brief, die is geschreven, om u erop attent te maken, dat het onrecht tegen Palestijnse kinderen moet stoppen.Hier en nu.En daaraan kan u een belangrijke bijdrage leveren!
Helaas hebt u betreffende de mensenrechten in het Midden-Oostenconflict destijds enkele nare steken laten vallen, door tegenstemmer te zijn van de motie Karabulut c.s. [SP, Groen Links en de PvdA], waarin ervoor werd gepleit, dat de Nederlandse regering zich zou uitspreken voor de vrijlating van het door het Israelische leger gearresteerde tienermeisje Ahed Tamimi [2] Maar u kunt het nog enigszins goedmaken door zich nu wel in te zetten voor de volgende kwestie en wel de rechten van Palestijnse kinderen in de Israelische bezette gebieden. ISRAELISCHE BEZETTING Laten we vooropstellen, dat de grote Boosdoener hier is de u uiteraard bekend zijnde nu al 52 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden de Westelijke Jordaanoever, Oost Jeruzalem en Gaza. [4]Over de onrechtmatigheid, terreur, oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingenvan die bezetting ga ik niet uitwijden.Ik verwijs u, wellicht ten overvloede, o.a. naar de sites van The Rights Forum, de Israelische organisatie Bt’selem. [5] Zaak is dan ook, dat u zich, naar vermogen, inzet voor de beeindiging van deze bezetting, die oorlogsmisdaden, illegale nederzettingen, de bouw van een illegale Muur [6] en misdaden tegen Palestijnse kinderen heeft voortgebracht. ONRECHT AAN PALESTIJNSE KINDEREN: Maar laten we het nu eens hebben over het onrecht aan Palestijnse kinderen, die -en dat heeft een bittere smaak – extra kwetsbaar zijn door deze jarenlange bezetting. MILITAIRE RECHTBANKEN Zo zijn er de zogenaamde ”militaire rechtbanken”, waarvoor jongeren [minderjarige kinderen] sowieso niet zouden mogen verschijnen. [7]Zo’n rechtbank heeft, by the way, ook genoemde Ahed Tamimi veroordeeld tot 8 maanden gevangenisstraf. [8]Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem:”Every year, hundreds of Palestinian minors undergo the same scenario. Israeli security forces pick them up on the street or at home in the middle of the night, then handcuff and blindfold them and transport them to interrogation, often subjecting them to violence en route. Exhausted and scared – some having spent a long time in transit, some having been roused from sleep, some having had nothing to eat or drink for hours – the minors are then interrogated. They are completely alone in there, cut off from the world, without any adult they know and trust by their side, and without having been given a chance to consult with a lawyer before the interrogation. The interrogation itself often involves threats, yelling, verbal abuse and sometimes physical violence. Its sole purpose is to get the minors to confess or provide information about others.” [9]Moet ik doorgaan?Dit is beestachtig, nietwaar dames en heren!In de eerste plaats hoort een Militaire Rechtbank sowieso geen burgers te berechten.In de tweede plaats is het discriminatoir, want die militaire rechtbanken zijn alleen voor Palestijnen in bezet gebied en niet voor Israelische burgers.[10]In de derde plaats is het hierboven beschrevene, wat kinderen is aangedaan en dagelijks in bezet gebied gebeurt, zowel in strijd met het Anti Folterverdrag als, misschien nog belangrijker, het Kinderrechtenverdrag! [11] DODELIJKE PALESTIJNSE SLACHTOFFERS/KINDEREN Dan de vele keren [onder noot 12 slechts enkele voorbeelden], waarbij Palestijnse kinderen het slachtoffer zijn geworden van door Israelische bezettingssoldaten veroorzaakten dodelijke schietincidenten. [12]Eigenlijk is het woord ”incident” misplaatst, omdat het systematisch en structureel gebeurt.Op zijn oud vaderlands gezegd:Het is schering en inslag!Recentelijk in november nog!Bij de Great March of Return in Gaza[13] op 8 november jongstleden, tijdens een vreedzame demonstratie, werden door Israelische bezettingstroepen 104 Palestijnse burgers neergeschoten en gewond, onder wie 43 kinderen. [14]Mensenrechtenorganisatie Palestinian C enter for Human Rights documenteert sinds het begin van de Great March of Return, in maart 2018, dat er in totaal 214 Palestijnse burgers zijn omgekomen, onder wie 46 kinderen! [15]Moet ik nog duidelijker zijn? Kinderen worden mishandeld bij hun arrestatie, geblinddoekt afgevoerd. zoals een 13 jarige Palestijnse jongen overkwam [16] en zoals de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem schrijft”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.” [17] Voeg daarbij nog:Slechte behandeling in de gevangenissen, harde gevangenisomstandigheden, geen of zelden toestemming aan de ouders om op bezoek te komen, geen informatie over de rechten, die zij als gearresteerde hebben……[18] Wat zijn dat voor praktijken?Waarom komt de Nederlandse regering, gehouden aan artikel 90 van de Grondwet, die de Internationale Rechtsorde dient te bevorderen [19],hiertegen niet in actie? Wanneer komen u, PvdA Tweede Kamerleden, hiertegen in actie?Hoe lang gaat u nog toestaan, dat de Israelische bezettingsstaat, die lak heeft aan de Internationale Rechtsorde [20], hiermee wegkomt? ÉPILOOG MIJN EISEN AAN U: Ja, dat heeft u goed gelezen:Ik stel EISEN in dit verband! En mijn eisen zijn: Dat u er bij de Nederlandse regering op aandringt, zich uit te spreken tegen de mensonwaardige behandeling van Palestijnse kinderen.Dat de Nederlandse regering zich er hard voor maakt, dat deze kinderen behandeld worden conform de principes van het Internationaal Recht, en dan in het byzonder het Kinderrechtenverdrag.Het is niet zo moeilijk om daar, naar Israel toe, handvaten voor te vinden:Er kan, van de kant van de Nederlandse regering, gedreigd worden met inzet voor opschorting/beeindiging van het Associatieaccoordmet Israel, dat immers een mensenrechtenclausule heeft. [21] Naast uw wending tot de Nederlandse regering dring ik er bij u opaan, dat u op alle andere mogelijkheden, die u als parlementariers ter beschikking staan [bijvoorbeeld in EU verband], zich aanwendt, er zorg voor te dragen, dat Palestijnse kinderen worden behandeld conform hun rechten, als vastgelegd in het Kinderrechtenverdrag.
Maar de belangrijkste eis die ik formuleer ismijn Opdracht aan u, zich KEIhard te maken enmiddels alle politieke middelen die u ter beschikking staan,in te zetten voor de beeindiging van de Israelischebezetting en niet in fases, zoals altijd ontwijkend wordt voorgesteld, maar in een ruk, definitief en onvoorwaardelijk.Dat betekent dan ook de beeindiging van de meest bittere vrucht van die bezetting, de in bezet gebied gebouwde illegale nederzettingen [ALLE nederzettingen zijn illegaal volgens het Internationaal Recht, zoals u weet [22]]
Alleen dan kan aan het onrecht van het Midden Oosten conflict een einde worden gemaakt. Wegkijken heeft geen zin, want u wordt hier wel degelijkpolitiek en moreel op afgerekend!Laat zien, dat u de Internationale Rechtsorde, die u alsvolksvertegenwoordiger van Nederland hoort te bevorderen [23],ook werkelijk serieus neemt. En verschuil u niet achter president Donald Trump’s anti Internationaal Recht strapatzen! [24] Hij blijft niet eeuwig aan de macht en het wordt hoog tijd, dat de EU een rechtvaardige Midden-Oostenpolitiek gaat voeren, onafhankelijk van de de VS! U, Tweede Kamerleden van de PvdA, bent zelf verantwoordelijk.De Nederlandse regering is zelf verantwoordelijk!
Een militaire rechtbank in Israël heeft de Palestijnse jongerenactivist Ahed Tamimi veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie jaar. Amnesty beschouwt de straf als een poging om mensen te intimideren die zich durven uit te spreken over de Israëlische bezetting van Palestijns gebieden.
De 17-jarige Ahed Tamimi wordt onder meer beschuldigd van mishandeling nadat op Facebook een video opdook. Daarop is te zien dat ze op 15 december 2017 twee Israëlische militairen slaat en schopt. Dat gebeurde nadat ze had gehoord dat haar neefje gewond was geraakt doordat een Israëlische soldaat hem van dichtbij een rubberkogel tegen het hoofd had geschoten.
Israël schendt Kinderrechtenverdrag
Volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind, waar Israël partij bij is, mogen kinderen alleen gearresteerd en gevangengezet worden als uiterste middel en zo kort mogelijk. Niets wat Tamimi heeft gedaan, rechtvaardigt haar voortdurende detentie. Amnesty roept op haar onmiddellijk vrij te laten.
Elk jaar worden honderden Palestijnse kinderen vervolgd door Israëlische militaire rechtbanken voor jongeren. De rechten van de gearresteerde jongeren worden systematisch geschonden. Ook worden zij mishandeld.
[2]
PARLEMENTAIRE MONITOR
MOTIE KARABULUT C.S. OVER DE VRIJLATING VAN AHED TAMIMI-RAAD ALGEMENE ZAKEN EN RAAD BUITENLANDSE ZAKEN
21 501-02 Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821 MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
21 501-02Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
en gaat over tot de orde van de dag.
Karabulut
Van Ojik
Ploumen
[3]
RIGHTS FORUM
CDA EN D’66 DRAAIEN MOTIE VOOR STEUN AAN AHED AL TAMIMI DE NEK OM
De Nederlandse regering zal zich niet uitspreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. CDA en D66 stemden tegen een motie die daartoe opriep.
Stemverhouding van de motie die de regering verzocht zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. De motie werd afgestemd.
Woensdag werd in de Tweede Kamer gestemd over een motie van Kamerlid Sadet Karabulut (SP), waarin de regering wordt opgeroepen zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. ‘Welke volksvertegenwoordiger kan hier nu tegen zijn?’, vroeg Karabulut zich af. Dat bleken er 101 te zijn, op een totaal van 150 Kamerleden.
De zaak Ahed al-Tamimi
De 17-jarige Ahed al-Tamimi werd op 19 december bij een nachtelijke Israëlische inval van haar bed gelicht. Vier dagen eerder had zij twee Israëlische militairen uit haar tuin gemept nadat die haar 14-jarige neefje in zijn gezicht hadden geschoten. Sindsdien wordt zij in Israëlische detentie gehouden, en zijn twaalf aanklachten tegen haar ingediend waarvoor zij voor een militair hof terechtstaat. The Rights Forum heeft uitgebreid aandacht aan haar zaak besteed.
Aheds zaak staat model voor die van duizenden andere jonge Palestijnen. Sinds het jaar 2000 werden door Israëlische bezettingstroepen tienduizend Palestijnse tieners opgepakt en voor militaire rechtbanken gebracht. Zij staan bloot aan willekeur, kidnapping, ernstige mishandeling, verminking en dwang, of erger. Elementaire rechten, vastgelegd in het door zowel Nederland als Israël geratificeerde Verdrag voor de Rechten van het Kind, worden hen ontzegd. Velen van hen worden overgebracht naar gevangenissen in Israël, wat neerkomt op schending van de Vierde Conventie van Genève.
Geen ideologie, maar recht
De motie-Karabulut riep de regering op tot een signaal dat deze praktijk door Nederland niet langer wordt getolereerd. De motie draaide niet om een ideologisch beladen thema, maar om de bescherming van kinderen tegen de gevolgen van de Israëlische, inmiddels vijftig jaar durende bezetting. Kinderen als Ahed al-Tamimi hebben in hun leven nog nooit vrijheid gekend, en inmiddels staat vast dat hierin zonder ingrijpen van buitenaf geen verandering zal komen.
In essentie vormde de motie bovendien een testcase voor de werking van het internationaal recht. Als verdragspartner bij alle relevante internationaalrechtelijke conventies is Nederland verplicht om in actie te komen tegen schendingen door andere partners.
Daags voor de stemming riepen talloze organisaties de Tweede Kamerfracties op tot steun voor de motie. Daaronder de Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC), die de Tweede Kamer ook in december al tevergeefs opriep tot actie. Meer dan duizend burgers schreven de Tweede Kamer met een vergelijkbare oproep.
Motivatie van CDA en D66
Het voorzichtige statement waartoe de SP-motie opriep, bleek voor de meerderheid van de Tweede Kamerfracties echter een brug te ver. Van een aantal pro-Israël-partijen – VVD, PVV, CU, SGP en FvD, samen goed voor 63 zetels – kwam de tegenstem niet onverwacht. Daar stonden 49 zetels tegenover van partijen die voor de motie stemden: SP, GroenLinks, PvdA, PvdD, 50Plus en Denk. Het lot van de motie lag zodoende in handen van CDA en D66, elk goed voor 19 zetels. Beide partijen stemden tegen.
De twee partijen motiveerden hun tegenstem met het argument zich ‘niet te willen bemoeien met de rechtsgang van een ander land’. D66 voegde daar in een schriftelijke verklaring aan toe de omstandigheden ter plaatse onvoldoende te kunnen inschatten, en meende zelfs dat een voorzichtige oproep van de Nederlandse regering ‘averechts kan werken’. De partij zet in op diplomatieke inspanningen – een strategie die aantoonbaar tot niets heeft geleid.
Het is ontluisterend dat uitgerekend het CDA en D66 – partijen die zich doen voorstaan op respectievelijk naastenliefde en versterking van de democratische rechtsstaat – hebben voorkomen dat Nederland zich als tweede land na Chili zou uitspreken in solidariteit met Ahed en haar lotgenoten. Het lijkt er sterk op dat hierover in de regeringscoalitie een deal is gesloten, met het lot van een complete generatie jongeren als inzet.
[4]12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICELEGAL CONSEQUENCES OF THE CONSTRUCTION OF A WALL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY https://www.icj-cij.org/en/case/131
OVERVIEW OF THE CASE
By resolution ES-10/14, adopted on 8 December 2003 at its Tenth Emergency Special Session, the General Assembly decided to request the Court for an advisory opinion on the following question :
“What are the legal consequences arising from the construction of the wall being built by Israel, the occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem, as described in the Report of the Secretary-General, considering the rules and principles of international law, including the Fourth Geneva Convention of 1949, and relevant Security Council and General Assembly resolutions ?”
The resolution requested the Court to render its opinion “urgently”. The Court decided that all States entitled to appear before it, as well as Palestine, the United Nations and subsequently, at their request, the League of Arab States and the Organization of the Islamic Conference, were likely to be able to furnish information on the question in accordance with Article 66, paragraphs 2 and 3, of the Statute. Written statements were submitted by 45 States and four international organizations, including the European Union. At the oral proceedings, which were held from 23 to 25 February 2004, 12 States, Palestine and two international organizations made oral submissions. The Court rendered its Advisory Opinion on 9 July 2004.
The Court began by finding that the General Assembly, which had requested the advisory opinion, was authorized to do so under Article 96, paragraph 1, of the Charter. It further found that the question asked of it fell within the competence of the General Assembly pursuant to Articles 10, paragraph 2, and 11 of the Charter. Moreover, in requesting an opinion of the Court, the General Assembly had not exceeded its competence, as qualified by Article 12, paragraph 1, of the Charter, which provides that while the Security Council is exercising its functions in respect of any dispute or situation the Assembly must not make any recommendation with regard thereto unless the Security Council so requests. The Court further observed that the General Assembly had adopted resolution ES-10/14 during its Tenth Emergency Special Session, convened pursuant to resolution 377 A (V), whereby, in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the matter immediately with a view to making recommendations to Member States. Rejecting a number of procedural objections, the Court found that the conditions laid down by that resolution had been met when the Tenth Emergency Special Session was convened, and in particular when the General Assembly decided to request the opinion, as the Security Council had at that time been unable to adopt a resolution concerning the construction of the wall as a result of the negative vote of a permanent member. Lastly, the Court rejected the argument that an opinion could not be given in the present case on the ground that the question posed was not a legal one, or that it was of an abstract or political nature.
Having established its jurisdiction, the Court then considered the propriety of giving the requested opinion. It recalled that lack of consent by a State to its contentious jurisdiction had no bearing on its advisory jurisdiction, and that the giving of an opinion in the present case would not have the effect of circumventing the principle of consent to judicial settlement, since the subject-matter of the request was located in a much broader frame of reference than that of the bilateral dispute between Israel and Palestine, and was of direct concern to the United Nations. Nor did the Court accept the contention that it should decline to give the advisory opinion requested because its opinion could impede a political, negotiated settlement to the Israeli-Palestinian conflict. It further found that it had before it sufficient information and evidence to enable it to give its opinion, and empha- sized that it was for the General Assembly to assess the opinion’s usefulness. The Court accordingly concluded that there was no compelling reason precluding it from giving the requested opinion.
Turning to the question of the legality under international law of the construction of the wall by Israel in the Occupied Palestinian Territory, the Court first determined the rules and principles of international law relevant to the question posed by the General Assembly. After recalling the customary principles laid down in Article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter and in General Assembly resolution 2625 (XXV), which prohibit the threat or use of force and emphasize the illegality of any territorial acquisition by such means, the Court further cited the principle of self-determination of peoples, as enshrined in the Charter and reaffirmed by resolution 2625 (XXV). In relation to international humanitarian law, the Court then referred to the provisions of the Hague Regulations of 1907, which it found to have become part of customary law, as well as to the Fourth Geneva Convention of 1949, holding that these were applicable in those Palestinian territories which, before the armed conflict of 1967, lay to the east of the 1949 Armistice demarcation line (or “Green Line”) and were occupied by Israel during that conflict. The Court further established that certain human rights instruments (International Covenant on Civil and Political Rights, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations Convention on the Rights of the Child) were applicable in the Occupied Palestinian Territory.
The Court then sought to ascertain whether the construction of the wall had violated the above-mentioned rules and principles. Noting that the route of the wall encompassed some 80 per cent of the settlers living in the Occupied Palestinian Territory, the Court, citing statements by the Security Council in that regard in relation to the Fourth Geneva Convention, recalled that those settlements had been established in breach of international law. After considering certain fears expressed to it that the route of the wall would prejudge the future frontier between Israel and Palestine, the Court observed that the construction of the wall and its associated régime created a “fait accompli” on the ground that could well become permanent, and hence tantamount to a de facto annexation. Noting further that the route chosen for the wall gave expression in loco to the illegal measures taken by Israel with regard to Jerusalem and the settlements and entailed further alterations to the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, the Court concluded that the construction of the wall, along with measures taken previously, severely impeded the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination and was thus a breach of Israel’s obligation to respect that right.
The Court then went on to consider the impact of the construction of the wall on the daily life of the inhabitants of the Occupied Palestinian Territory, finding that the construction of the wall and its associated régime were contrary to the relevant provisions of the Hague Regulations of 1907 and of the Fourth Geneva Convention and that they impeded the liberty of movement of the inhabitants of the territory as guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights, as well as their exercise of the right to work, to health, to education and to an adequate standard of living as proclaimed in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and in the Convention on the Rights of the Child. The Court further found that, coupled with the establishment of settlements, the construction of the wall and its associated régime were tending to alter the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, thereby contravening the Fourth Geneva Convention and the relevant Security Council resolutions. The Court then considered the qualifying clauses or provisions for derogation contained in certain humanitarian law and human rights instruments, which might be invoked inter alia where military exigencies or the needs of national security or public order so required. The Court found that such clauses were not applicable in the present case, stating that it was not convinced that the specific course Israel had chosen for the wall was necessary to attain its security objectives, and that accordingly the construction of the wall constituted a breach by Israel of certain of its obligations under humanitarian and human rights law. Lastly, the Court concluded that Israel could not rely on a right of self-defence or on a state of necessity in order to preclude the wrongfulness of the construction of the wall, and that such construction and its associated régime were accordingly contrary to international law.
The Court went on to consider the consequences of these violations, recalling Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self-determination and its obligations under humanitarian and human rights law. The Court stated that Israel must put an immediate end to the violation of its international obligations by ceasing the works of construction of the wall and dismantling those parts of that structure situated within Occupied Palestinian Territory and repealing or rendering ineffective all legislative and regulatory acts adopted with a view to construction of the wall and establishment of its associated régime. The Court further made it clear that Israel must make reparation for all damage suffered by all natural or legal persons affected by the wall’s construction. As regards the legal consequences for other States, the Court held that all States were under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from the construction of the wall and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by such construction. It further stated that it was for all States, while respecting the United Nations Charter and international law, to see to it that any impediment, resulting from the construction of the wall, to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination be brought to an end. In addition, the Court pointed out that all States parties to the Fourth Geneva Convention were under an obligation, while respecting the Charter and international law, to ensure compliance by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention. Finally, in regard to the United Nations, and especially the General Assembly and the Security Council, the Court indicated that they should consider what further action was required to bring to an end the illegal situation in question, taking due account of the present Advisory Opinion.
The Court concluded by observing that the construction of the wall must be placed in a more general context, noting the obligation on Israel and Palestine to comply with international humanitarian law, as well as the need for implementation in good faith of all relevant Security Council resolutions, and drawing the attention of the General Assembly to the need for efforts to be encouraged with a view to achieving a negotiated solution to the outstanding problems on the basis of international law and the establishment of a Palestinian State.
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert. Artikel 49 van de Conventie eindigt met het gebod:”
The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
BTSELEM.ORGTHE MILITARY COURTS11 NOVEMBER 2017 https://www.btselem.org/index. php/military_courts ”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf
More than six months have passed since the “Great March of Return” protests started in the Gaza Strip on 30 March.
Their calls for Israeli authorities to lift their 11-year illegal blockade on Gaza and to allow Palestinian refugees to return to their villages and towns have not been met.”
”104 Palestinian civilians, including 43 children, a woman and a paramedic, were shot and injured by Israeli occupation forces’ (IOF) fire against peaceful protestors at the 82nd Great March of Return (GMR), this Friday, 08 November 2019.” PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[15]
”Since the outbreak of GMR on 30 March 2018, PCHR documented 214 civilian killings by IOF, including 46 children, 2 women, 9 persons with disabilities, 4 paramedics and 2 journalists.”
PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[16]
”On 3 Nov. 2019, at about 11:30 A.M., soldiers detained ‘Abd a-Razeq Idris, 13, from the Abu Jales neighborhood. They put him and a jeep, blindfolded him and drove him around. They then took him to al-Harika neighborhood, about a kilometer from his home, where they took him out of the jeep and walked him, blindfolded, through the streets….”
”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.”
”Relations between the Parties, as well as all the provisions of the Agreement itself, shall be based on respect for human rights and democratic principles, which guides their internal and international policy and constitutes an essential element of this Agreement.” ARTICLE 2, EURO MEDITERRIAN AGREEMENTESTABLISHING AN ASSOCIATION BETWEEN THEEUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES OF THEONE PART, AND THE STATE OF ISRAEL, OF THE OTHER PART https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/association_agreement_israel-eu_2000.pdf
[22]
ZIE VOOR ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN, NOOT 6
[23]
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
President Trump zal in de loop van de dag bekendmaken dat de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël. Dat hebben medewerkers van de president laten weten.
Ook zal hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem in gang zetten. Trump heeft geen datum genoemd, maar volgens zijn staf kan het hele proces drie tot vier jaar duren. Er is nog geen geschikt gebouw en ook moet beveiligde huisvesting geregeld worden voor de diplomaten.
Op 1 december is de deadline verstreken waarop Trump zijn handtekening had moeten zetten onder een document dat uitstel van de verhuizing bevestigt. Dat hebben alle presidenten voor hem, ieder half jaar ook gedaan, sinds in 1995 in de wet werd vastgelegd dat de ambassade moest verhuizen naar Jeruzalem. Maar voorwaarde voor die verhuizing is dat vredesbesprekingen leiden tot een blijvende oplossing voor de status van Jeruzalem.
Verkiezingsbelofte
Volgens het Witte Huis komt Trump met het besluit een verkiezingsbelofte na en is het niet zijn bedoeling om de uitkomst van besprekingen over de uiteindelijke status van Jeruzalem of het vredesproces te beïnvloeden. Volgens Trump is Jeruzalem nu eenmaal de zetel van de Israëlische regering en het centrum van het joodse geloof en de facto al de hoofdstad.
De erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël staat haaks op het beleid van Trumps voorgangers. Die vonden dat een gewijzigde status van Jeruzalem alleen tot stand kon komen na onderhandelingen met de Palestijnen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad van hun toekomstige staat willen.
Gevaarlijke gevolgen
De afgelopen dag belde Trump met verschillende leiders in het Midden-Oosten om zijn beslissing kenbaar te maken. Dat leidde tot woedende reacties in de Arabische wereld. De Palestijnse president Abbas waarschuwde Trump voor “gevaarlijke gevolgen” en belde vervolgens andere wereldleiders. Hij riep hun hulp in om Trump op andere gedachten te brengen.
Ook andere Arabische leiders wezen op gevolgen voor de stabiliteit en veiligheid in de regio. EU-buitenlandcoördinator Mogherini zei dat elke actie die een tweestatenoplossing ondermijnt, voorkomen moet worden.
De enige die geen verklaring uitbracht na de belronde van Trump was de Israëlische premier Netanyahu. Israël juicht het besluit toe. Geen enkel ander land heeft een ambassade in Jeruzalem. Wel zijn er consulaten.Niet iedereen in de regering-Trump steunt de zet. Minister Tillerson van Buitenlandse Zaken en minister Mattis van Defensie zijn ertegen.
Reaffirming again that the acquisition of territory by force is inadmissible,
Deeply concerned over the enactment of a “basic law” in the Israeli Knesset proclaiming a change in the character and status of the Holy City of Jerusalem, with its implications for peace and security,
Noting that Israel has not complied with resolution 476 (1980),
Reaffirming its determination to examine practical ways and means, in accordance with the relevant provisions of the Charter of the United Nations, to secure the full implementation of its resolution 476 (1980), in the event of non-compliance by Israel,
1. Censures in the strongest terms the enactment by Israel of the “basic law” on Jerusalem and the refusal to comply with relevant Security Council resolutions;
2. Affirms that the enactment of the “basic law” by Israel constitutes a violation of international law and does not affect the continued application of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, in the Palestinian and other Arab territories occupied since June 1967, including Jerusalem;
3. Determines that all legislative and administrative measures and actions taken by Israel, the occupying Power, which have altered or purport to alter the character and status of the Holy City of Jerusalem, and in particular the recent “basic law” on Jerusalem, are null and void and must be rescinded forthwith;
4. Affirms also that this action constitutes a serious obstruction to achieving a comprehensive, just and lasting peace in the Middle East;
5. Decides not to recognize the “basic law” and such other actions by Israel that, as a result of this law, seek to alter the character and status of Jerusalem and calls upon:
(a) All Member States to accept this decision;
(b) Those States that have established diplomatic missions at Jerusalem to withdraw such missions from the Holy City;
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.
De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.
Hindernis
De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.
De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.
Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.
De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.
Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.
Tweestatenoplossing
De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.
In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.
In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
Reacties uitgeschakeld voor Rechten Palestijnse kinderen/Brief aan Tweede Kamerleden/[1]/Aan tegenstemmers vrijlating Ahed Tamimi
foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst niet naar foto verwoesting Gaza, maar naar [somswegvallende] foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
Een militaire rechtbank in Israël heeft de Palestijnse jongerenactivist Ahed Tamimi veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf en een voorwaardelijke celstraf van drie jaar. Amnesty beschouwt de straf als een poging om mensen te intimideren die zich durven uit te spreken over de Israëlische bezetting van Palestijns gebieden.
De 17-jarige Ahed Tamimi wordt onder meer beschuldigd van mishandeling nadat op Facebook een video opdook. Daarop is te zien dat ze op 15 december 2017 twee Israëlische militairen slaat en schopt. Dat gebeurde nadat ze had gehoord dat haar neefje gewond was geraakt doordat een Israëlische soldaat hem van dichtbij een rubberkogel tegen het hoofd had geschoten.
Israël schendt Kinderrechtenverdrag
Volgens het Verdrag voor de Rechten van het Kind, waar Israël partij bij is, mogen kinderen alleen gearresteerd en gevangengezet worden als uiterste middel en zo kort mogelijk. Niets wat Tamimi heeft gedaan, rechtvaardigt haar voortdurende detentie. Amnesty roept op haar onmiddellijk vrij te laten.
Elk jaar worden honderden Palestijnse kinderen vervolgd door Israëlische militaire rechtbanken voor jongeren. De rechten van de gearresteerde jongeren worden systematisch geschonden. Ook worden zij mishandeld.
[2]
PARLEMENTAIRE MONITOR
MOTIE KARABULUT C.S. OVER DE VRIJLATING VAN AHED TAMIMI-RAAD ALGEMENE ZAKEN EN RAAD BUITENLANDSE ZAKEN
21 501-02 Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821 MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
21 501-02Raad Algemene Zaken en Raad Buitenlandse Zaken
Nr. 1821MOTIE VAN HET LID KARABULUT C.S.
Voorgesteld 15 februari 2018
De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
constaterende dat Israël eind vorig jaar het minderjarige meisje Ahed Tamimi heeft opgepakt, die zich in bezet Palestijns gebied en ongewapend verzette tegen de aanwezigheid van Israëlische militairen op het erf van haar ouderlijk huis;
constaterende dat Amnesty International oproept tot de vrijlating van Ahed Tamimi omdat helemaal niks haar detentie rechtvaardigt;
verzoekt de regering, zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed Tamimi,
en gaat over tot de orde van de dag.
Karabulut
Van Ojik
Ploumen
[3]
RIGHTS FORUM
CDA EN D’66 DRAAIEN MOTIE VOOR STEUN AAN AHED AL TAMIMI DE NEK OM
De Nederlandse regering zal zich niet uitspreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. CDA en D66 stemden tegen een motie die daartoe opriep.
Stemverhouding van de motie die de regering verzocht zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. De motie werd afgestemd.
Woensdag werd in de Tweede Kamer gestemd over een motie van Kamerlid Sadet Karabulut (SP), waarin de regering wordt opgeroepen zich uit te spreken voor de vrijlating van Ahed al-Tamimi. ‘Welke volksvertegenwoordiger kan hier nu tegen zijn?’, vroeg Karabulut zich af. Dat bleken er 101 te zijn, op een totaal van 150 Kamerleden.
De zaak Ahed al-Tamimi
De 17-jarige Ahed al-Tamimi werd op 19 december bij een nachtelijke Israëlische inval van haar bed gelicht. Vier dagen eerder had zij twee Israëlische militairen uit haar tuin gemept nadat die haar 14-jarige neefje in zijn gezicht hadden geschoten. Sindsdien wordt zij in Israëlische detentie gehouden, en zijn twaalf aanklachten tegen haar ingediend waarvoor zij voor een militair hof terechtstaat. The Rights Forum heeft uitgebreid aandacht aan haar zaak besteed.
Aheds zaak staat model voor die van duizenden andere jonge Palestijnen. Sinds het jaar 2000 werden door Israëlische bezettingstroepen tienduizend Palestijnse tieners opgepakt en voor militaire rechtbanken gebracht. Zij staan bloot aan willekeur, kidnapping, ernstige mishandeling, verminking en dwang, of erger. Elementaire rechten, vastgelegd in het door zowel Nederland als Israël geratificeerde Verdrag voor de Rechten van het Kind, worden hen ontzegd. Velen van hen worden overgebracht naar gevangenissen in Israël, wat neerkomt op schending van de Vierde Conventie van Genève.
Geen ideologie, maar recht
De motie-Karabulut riep de regering op tot een signaal dat deze praktijk door Nederland niet langer wordt getolereerd. De motie draaide niet om een ideologisch beladen thema, maar om de bescherming van kinderen tegen de gevolgen van de Israëlische, inmiddels vijftig jaar durende bezetting. Kinderen als Ahed al-Tamimi hebben in hun leven nog nooit vrijheid gekend, en inmiddels staat vast dat hierin zonder ingrijpen van buitenaf geen verandering zal komen.
In essentie vormde de motie bovendien een testcase voor de werking van het internationaal recht. Als verdragspartner bij alle relevante internationaalrechtelijke conventies is Nederland verplicht om in actie te komen tegen schendingen door andere partners.
Daags voor de stemming riepen talloze organisaties de Tweede Kamerfracties op tot steun voor de motie. Daaronder de Palestijnse Kinderrechten Coalitie (PKC), die de Tweede Kamer ook in december al tevergeefs opriep tot actie. Meer dan duizend burgers schreven de Tweede Kamer met een vergelijkbare oproep.
Motivatie van CDA en D66
Het voorzichtige statement waartoe de SP-motie opriep, bleek voor de meerderheid van de Tweede Kamerfracties echter een brug te ver. Van een aantal pro-Israël-partijen – VVD, PVV, CU, SGP en FvD, samen goed voor 63 zetels – kwam de tegenstem niet onverwacht. Daar stonden 49 zetels tegenover van partijen die voor de motie stemden: SP, GroenLinks, PvdA, PvdD, 50Plus en Denk. Het lot van de motie lag zodoende in handen van CDA en D66, elk goed voor 19 zetels. Beide partijen stemden tegen.
De twee partijen motiveerden hun tegenstem met het argument zich ‘niet te willen bemoeien met de rechtsgang van een ander land’. D66 voegde daar in een schriftelijke verklaring aan toe de omstandigheden ter plaatse onvoldoende te kunnen inschatten, en meende zelfs dat een voorzichtige oproep van de Nederlandse regering ‘averechts kan werken’. De partij zet in op diplomatieke inspanningen – een strategie die aantoonbaar tot niets heeft geleid.
Het is ontluisterend dat uitgerekend het CDA en D66 – partijen die zich doen voorstaan op respectievelijk naastenliefde en versterking van de democratische rechtsstaat – hebben voorkomen dat Nederland zich als tweede land na Chili zou uitspreken in solidariteit met Ahed en haar lotgenoten. Het lijkt er sterk op dat hierover in de regeringscoalitie een deal is gesloten, met het lot van een complete generatie jongeren als inzet.
[4]12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICELEGAL CONSEQUENCES OF THE CONSTRUCTION OF A WALL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY https://www.icj-cij.org/en/case/131
OVERVIEW OF THE CASE
By resolution ES-10/14, adopted on 8 December 2003 at its Tenth Emergency Special Session, the General Assembly decided to request the Court for an advisory opinion on the following question :
“What are the legal consequences arising from the construction of the wall being built by Israel, the occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory, including in and around East Jerusalem, as described in the Report of the Secretary-General, considering the rules and principles of international law, including the Fourth Geneva Convention of 1949, and relevant Security Council and General Assembly resolutions ?”
The resolution requested the Court to render its opinion “urgently”. The Court decided that all States entitled to appear before it, as well as Palestine, the United Nations and subsequently, at their request, the League of Arab States and the Organization of the Islamic Conference, were likely to be able to furnish information on the question in accordance with Article 66, paragraphs 2 and 3, of the Statute. Written statements were submitted by 45 States and four international organizations, including the European Union. At the oral proceedings, which were held from 23 to 25 February 2004, 12 States, Palestine and two international organizations made oral submissions. The Court rendered its Advisory Opinion on 9 July 2004.
The Court began by finding that the General Assembly, which had requested the advisory opinion, was authorized to do so under Article 96, paragraph 1, of the Charter. It further found that the question asked of it fell within the competence of the General Assembly pursuant to Articles 10, paragraph 2, and 11 of the Charter. Moreover, in requesting an opinion of the Court, the General Assembly had not exceeded its competence, as qualified by Article 12, paragraph 1, of the Charter, which provides that while the Security Council is exercising its functions in respect of any dispute or situation the Assembly must not make any recommendation with regard thereto unless the Security Council so requests. The Court further observed that the General Assembly had adopted resolution ES-10/14 during its Tenth Emergency Special Session, convened pursuant to resolution 377 A (V), whereby, in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the matter immediately with a view to making recommendations to Member States. Rejecting a number of procedural objections, the Court found that the conditions laid down by that resolution had been met when the Tenth Emergency Special Session was convened, and in particular when the General Assembly decided to request the opinion, as the Security Council had at that time been unable to adopt a resolution concerning the construction of the wall as a result of the negative vote of a permanent member. Lastly, the Court rejected the argument that an opinion could not be given in the present case on the ground that the question posed was not a legal one, or that it was of an abstract or political nature.
Having established its jurisdiction, the Court then considered the propriety of giving the requested opinion. It recalled that lack of consent by a State to its contentious jurisdiction had no bearing on its advisory jurisdiction, and that the giving of an opinion in the present case would not have the effect of circumventing the principle of consent to judicial settlement, since the subject-matter of the request was located in a much broader frame of reference than that of the bilateral dispute between Israel and Palestine, and was of direct concern to the United Nations. Nor did the Court accept the contention that it should decline to give the advisory opinion requested because its opinion could impede a political, negotiated settlement to the Israeli-Palestinian conflict. It further found that it had before it sufficient information and evidence to enable it to give its opinion, and empha- sized that it was for the General Assembly to assess the opinion’s usefulness. The Court accordingly concluded that there was no compelling reason precluding it from giving the requested opinion.
Turning to the question of the legality under international law of the construction of the wall by Israel in the Occupied Palestinian Territory, the Court first determined the rules and principles of international law relevant to the question posed by the General Assembly. After recalling the customary principles laid down in Article 2, paragraph 4, of the United Nations Charter and in General Assembly resolution 2625 (XXV), which prohibit the threat or use of force and emphasize the illegality of any territorial acquisition by such means, the Court further cited the principle of self-determination of peoples, as enshrined in the Charter and reaffirmed by resolution 2625 (XXV). In relation to international humanitarian law, the Court then referred to the provisions of the Hague Regulations of 1907, which it found to have become part of customary law, as well as to the Fourth Geneva Convention of 1949, holding that these were applicable in those Palestinian territories which, before the armed conflict of 1967, lay to the east of the 1949 Armistice demarcation line (or “Green Line”) and were occupied by Israel during that conflict. The Court further established that certain human rights instruments (International Covenant on Civil and Political Rights, International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, United Nations Convention on the Rights of the Child) were applicable in the Occupied Palestinian Territory.
The Court then sought to ascertain whether the construction of the wall had violated the above-mentioned rules and principles. Noting that the route of the wall encompassed some 80 per cent of the settlers living in the Occupied Palestinian Territory, the Court, citing statements by the Security Council in that regard in relation to the Fourth Geneva Convention, recalled that those settlements had been established in breach of international law. After considering certain fears expressed to it that the route of the wall would prejudge the future frontier between Israel and Palestine, the Court observed that the construction of the wall and its associated régime created a “fait accompli” on the ground that could well become permanent, and hence tantamount to a de facto annexation. Noting further that the route chosen for the wall gave expression in loco to the illegal measures taken by Israel with regard to Jerusalem and the settlements and entailed further alterations to the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, the Court concluded that the construction of the wall, along with measures taken previously, severely impeded the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination and was thus a breach of Israel’s obligation to respect that right.
The Court then went on to consider the impact of the construction of the wall on the daily life of the inhabitants of the Occupied Palestinian Territory, finding that the construction of the wall and its associated régime were contrary to the relevant provisions of the Hague Regulations of 1907 and of the Fourth Geneva Convention and that they impeded the liberty of movement of the inhabitants of the territory as guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights, as well as their exercise of the right to work, to health, to education and to an adequate standard of living as proclaimed in the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights and in the Convention on the Rights of the Child. The Court further found that, coupled with the establishment of settlements, the construction of the wall and its associated régime were tending to alter the demographic composition of the Occupied Palestinian Territory, thereby contravening the Fourth Geneva Convention and the relevant Security Council resolutions. The Court then considered the qualifying clauses or provisions for derogation contained in certain humanitarian law and human rights instruments, which might be invoked inter alia where military exigencies or the needs of national security or public order so required. The Court found that such clauses were not applicable in the present case, stating that it was not convinced that the specific course Israel had chosen for the wall was necessary to attain its security objectives, and that accordingly the construction of the wall constituted a breach by Israel of certain of its obligations under humanitarian and human rights law. Lastly, the Court concluded that Israel could not rely on a right of self-defence or on a state of necessity in order to preclude the wrongfulness of the construction of the wall, and that such construction and its associated régime were accordingly contrary to international law.
The Court went on to consider the consequences of these violations, recalling Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self-determination and its obligations under humanitarian and human rights law. The Court stated that Israel must put an immediate end to the violation of its international obligations by ceasing the works of construction of the wall and dismantling those parts of that structure situated within Occupied Palestinian Territory and repealing or rendering ineffective all legislative and regulatory acts adopted with a view to construction of the wall and establishment of its associated régime. The Court further made it clear that Israel must make reparation for all damage suffered by all natural or legal persons affected by the wall’s construction. As regards the legal consequences for other States, the Court held that all States were under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from the construction of the wall and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by such construction. It further stated that it was for all States, while respecting the United Nations Charter and international law, to see to it that any impediment, resulting from the construction of the wall, to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination be brought to an end. In addition, the Court pointed out that all States parties to the Fourth Geneva Convention were under an obligation, while respecting the Charter and international law, to ensure compliance by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention. Finally, in regard to the United Nations, and especially the General Assembly and the Security Council, the Court indicated that they should consider what further action was required to bring to an end the illegal situation in question, taking due account of the present Advisory Opinion.
The Court concluded by observing that the construction of the wall must be placed in a more general context, noting the obligation on Israel and Palestine to comply with international humanitarian law, as well as the need for implementation in good faith of all relevant Security Council resolutions, and drawing the attention of the General Assembly to the need for efforts to be encouraged with a view to achieving a negotiated solution to the outstanding problems on the basis of international law and the establishment of a Palestinian State.
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN
”The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49).
The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.”
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert. Artikel 49 van de Conventie eindigt met het gebod:”
The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
BTSELEM.ORGTHE MILITARY COURTS11 NOVEMBER 2017 https://www.btselem.org/index. php/military_courts ”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf
More than six months have passed since the “Great March of Return” protests started in the Gaza Strip on 30 March.
Their calls for Israeli authorities to lift their 11-year illegal blockade on Gaza and to allow Palestinian refugees to return to their villages and towns have not been met.”
”104 Palestinian civilians, including 43 children, a woman and a paramedic, were shot and injured by Israeli occupation forces’ (IOF) fire against peaceful protestors at the 82nd Great March of Return (GMR), this Friday, 08 November 2019.” PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[15]
”Since the outbreak of GMR on 30 March 2018, PCHR documented 214 civilian killings by IOF, including 46 children, 2 women, 9 persons with disabilities, 4 paramedics and 2 journalists.”
PALESTINIAN CENTER FOR HUMAN RIGHTS82ND GMR: IOF SHOT AND INJURED 104 PALESTINIAN CIVILIANS, INCLUDING 43 CHILDREN, A WOMAN AND A PARAMEDIC8 NOVEMBER 2019 https://pchrgaza.org/en/?p=13174
[16]
”On 3 Nov. 2019, at about 11:30 A.M., soldiers detained ‘Abd a-Razeq Idris, 13, from the Abu Jales neighborhood. They put him and a jeep, blindfolded him and drove him around. They then took him to al-Harika neighborhood, about a kilometer from his home, where they took him out of the jeep and walked him, blindfolded, through the streets….”
”This case is no aberration, it is part of the routine violence imposed on Palestinians in Hebron by Israeli security forces and settlers, including physical attacks, threats, verbal abuse, soldiers’ incursions into homes (usually at night) – and the false arrest of minors and adults. Israel cites security to justify this conduct and the segregation it imposes on the city. Yet as this case proves, these claims are baseless and serve merely to bolster a policy of driving Palestinians to leave Hebron by making daily life unbearable.”
”Relations between the Parties, as well as all the provisions of the Agreement itself, shall be based on respect for human rights and democratic principles, which guides their internal and international policy and constitutes an essential element of this Agreement.” ARTICLE 2, EURO MEDITERRIAN AGREEMENTESTABLISHING AN ASSOCIATION BETWEEN THEEUROPEAN COMMUNITIES AND THEIR MEMBER STATES OF THEONE PART, AND THE STATE OF ISRAEL, OF THE OTHER PART https://ec.europa.eu/neighbourhood-enlargement/sites/near/files/association_agreement_israel-eu_2000.pdf
[22]
ZIE VOOR ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN, NOOT 6
[23]
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
President Trump zal in de loop van de dag bekendmaken dat de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als de hoofdstad van Israël. Dat hebben medewerkers van de president laten weten.
Ook zal hij de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem in gang zetten. Trump heeft geen datum genoemd, maar volgens zijn staf kan het hele proces drie tot vier jaar duren. Er is nog geen geschikt gebouw en ook moet beveiligde huisvesting geregeld worden voor de diplomaten.
Op 1 december is de deadline verstreken waarop Trump zijn handtekening had moeten zetten onder een document dat uitstel van de verhuizing bevestigt. Dat hebben alle presidenten voor hem, ieder half jaar ook gedaan, sinds in 1995 in de wet werd vastgelegd dat de ambassade moest verhuizen naar Jeruzalem. Maar voorwaarde voor die verhuizing is dat vredesbesprekingen leiden tot een blijvende oplossing voor de status van Jeruzalem.
Verkiezingsbelofte
Volgens het Witte Huis komt Trump met het besluit een verkiezingsbelofte na en is het niet zijn bedoeling om de uitkomst van besprekingen over de uiteindelijke status van Jeruzalem of het vredesproces te beïnvloeden. Volgens Trump is Jeruzalem nu eenmaal de zetel van de Israëlische regering en het centrum van het joodse geloof en de facto al de hoofdstad.
De erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël staat haaks op het beleid van Trumps voorgangers. Die vonden dat een gewijzigde status van Jeruzalem alleen tot stand kon komen na onderhandelingen met de Palestijnen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad van hun toekomstige staat willen.
Gevaarlijke gevolgen
De afgelopen dag belde Trump met verschillende leiders in het Midden-Oosten om zijn beslissing kenbaar te maken. Dat leidde tot woedende reacties in de Arabische wereld. De Palestijnse president Abbas waarschuwde Trump voor “gevaarlijke gevolgen” en belde vervolgens andere wereldleiders. Hij riep hun hulp in om Trump op andere gedachten te brengen.
Ook andere Arabische leiders wezen op gevolgen voor de stabiliteit en veiligheid in de regio. EU-buitenlandcoördinator Mogherini zei dat elke actie die een tweestatenoplossing ondermijnt, voorkomen moet worden.
De enige die geen verklaring uitbracht na de belronde van Trump was de Israëlische premier Netanyahu. Israël juicht het besluit toe. Geen enkel ander land heeft een ambassade in Jeruzalem. Wel zijn er consulaten.Niet iedereen in de regering-Trump steunt de zet. Minister Tillerson van Buitenlandse Zaken en minister Mattis van Defensie zijn ertegen.
Reaffirming again that the acquisition of territory by force is inadmissible,
Deeply concerned over the enactment of a “basic law” in the Israeli Knesset proclaiming a change in the character and status of the Holy City of Jerusalem, with its implications for peace and security,
Noting that Israel has not complied with resolution 476 (1980),
Reaffirming its determination to examine practical ways and means, in accordance with the relevant provisions of the Charter of the United Nations, to secure the full implementation of its resolution 476 (1980), in the event of non-compliance by Israel,
1. Censures in the strongest terms the enactment by Israel of the “basic law” on Jerusalem and the refusal to comply with relevant Security Council resolutions;
2. Affirms that the enactment of the “basic law” by Israel constitutes a violation of international law and does not affect the continued application of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, in the Palestinian and other Arab territories occupied since June 1967, including Jerusalem;
3. Determines that all legislative and administrative measures and actions taken by Israel, the occupying Power, which have altered or purport to alter the character and status of the Holy City of Jerusalem, and in particular the recent “basic law” on Jerusalem, are null and void and must be rescinded forthwith;
4. Affirms also that this action constitutes a serious obstruction to achieving a comprehensive, just and lasting peace in the Middle East;
5. Decides not to recognize the “basic law” and such other actions by Israel that, as a result of this law, seek to alter the character and status of Jerusalem and calls upon:
(a) All Member States to accept this decision;
(b) Those States that have established diplomatic missions at Jerusalem to withdraw such missions from the Holy City;
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.
De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.
Hindernis
De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.
De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.
Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.
De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.
Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.
Tweestatenoplossing
De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.
In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.
In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
Reacties uitgeschakeld voor Noten behorende bij ”Rechten Palestijnse kinderen, brief aan Tweede Kamerleden”
60 JARIG BESTAAN ISRAELISCH PHILHARMONISCH ORKEST/TV UITZENDING/CULTURELE BOYCOT ISRAEL!/NU!
AANHET BESTUUR VAN STINGRAY CLASSICA [Voormalig ”BRAVA”] Onderwerp:Uitzending 60 jarig bestaan van het Israelisch Philharmonisch Orkestop woensdag 14 augustus 2019
Geacht Bestuur, Vrijwel altijd word ik aangenaam verrast door de rijke schakering aanklassieke programma’s op uw TV zender, varierend van opera’s, concerten, etc.Deze keer niet. Want wie schetst mijn -onaangename- verbazing, dat ik het volgende bericht in mijn TV gids [die een copie van deze brief ontvangt] aantrof: WO 14-8
STINGRAY CLASSICA
21.31-23.26
ISRAEL PHILHARMONIC ORCHESTRA: 6OTH ANNIVERSARY Op het eerste gezicht lijkt dat wederom een aankondiging van enkeleuren van genietingen van klassieke muziek, maar wie doordenkt, beseft, dat hier veel meer aan de hand is. Want die ongetwijfeld mooie muziek, die ten gehore gebracht wordt, is afkomstig van een Orkest uit een land, dat sinds jaar en dag de mensenrechten schendi, bezet, onderdrukt en lak heeft aan het Internationaal Recht. [1]Dat land heet Israel en is gesticht op de grondvesten van etnische zuiveringen,landroof en schending van het zelfbeschikkingsrecht van de oorspronkelijkePalestijnse bevolking.Lees voor meer achtergronden [die u eigenlijk zou moeten kennen] meer onder noot 2. BEZETTING, ONDERDRUKKING,NEDERZETTINGEN Maar dat was 1948 [stichting van de Staat Israel, gepaard gaande metetnische zuiveringen van meer dan 750.000 Palestijnen], wat de basis gelegdheeft voor het huidige conflct. Nu naar latere, maar niet minder huiveringwekkende Tijden: Zoals u ongetwijfeld weet, bezet Israel sinds 1967 de Palestijnse gebieden,de Westelijke Jordaanoever [Westbank], Oost-Jeruzalem en Gaza [3], metdaaraan gepaard gaande onderdrukking, mensenrechtenschendingen enoorlogsmisdaden, die vooral hebben plaatsgehad [en nog plaatshebben] bij devele Israelische militaire invallen, vooral in Gaza. [4]Een bezetting is sowieso illegaal, maar daarenboven is Israel nog eens kampioen schendingen van het Internationaal Recht [5], vooral in het negerenvan VN Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel al in 1967 opriep [en Veiligheidsraadsresoluties zijn bindend], zich terug te trekken uit bezet gebied. [6] Helaas is dat nog niet alles, want Israel maakt zich schuldig aan apartheidsmaatregelen zoals een ongelijk rechtssysteem in Israel -waar het ‘gewone” recht geldt- en in de bezette Palestijnse gebieden-waar voor gewonePalestijnse burgers het Militair Recht geldt- [7]
NEDERZETTINGEN Er is nog veel meer, zoals de illegale uithongeringsblokkade van Gaza [8]en de tevens illegale Israelische Muur, die diep ingrijpt in het dagelijksleven van de bezette Palestijnse bevolking en deels gebouwd is op bezetPalestijns land [9] Maar laten we naast deze diepe humanitaire ellende eens kijken naar de sinds eind zestiger jaren in bezet Palestijns land gebouwde Israelische nederzettingen.Die zijn niet alleen in strijd met het Internationaal Recht [10] en er wordt nog steeds bijgebouwd [11], daarnaast gedragen vele kolonisten [bewoners vannederzettingen] zich uiterst agressief en gewelddadig tegen de bezette Palestijnse bevolking, zonder veel consequenties voor hen [die kolonisten dus]NEEN, sterker nog:Deze gewelddadige kolonisten worden vaak nog gesteund door het Israelische bezettingsleger ook! [12]
NOORD KOREA Nu hoor ik u zeggen:Wat een ellende allemaal, maar wat heeft een cultureler uitwisseling nu met politiek te maken?Dan heb ik een tegenvraag voor u:Zou u ook een TV uitzending wijden aan het zoveel jarig bestaan van hetState Symplhony Orchestra of the Democratic People’s Republic of Korea, met andere woorden het Noord Koreaanse Staats Orkest [13], dat ongetwijfeld ookeen prachtige performance [ze hebben een Westers klassiek repertoire] [14]neerzet?Ik denk van niet en terecht.Noord Korea is een van de grote mensenrechtenschenders in de wereld. [15]Maar waarom in het geval van Israel, ook een grote kampioen humanitaire ellende, WEL een TV uitzending van uw kant?
EPILOOG: Wat ik hierboven opsomde aan Israelisch onrecht is nog maar het topje van de ijsberg.Meer hierover valt te lezen, onder andere op The Rights Forum. [16] en tal van andere informatiebronnen, waaronder natuurlijk het nieuws.Maar waar het om gaat is, dat het not done is, een TV uitzending te wijden aaneen Orkest van een Staat, die niet alleen schuldig gemaakt heeft aan oorlogmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid [17], maar daarmee vrolijk doorgaat en kennelijk van geen ophouden weet. Iedere support aan zo’n Staat, of dat nu politiek, economisch of cultureel is[dat laatste plaatst zo’n Staat in een positief PR licht] is uit den boze en mag gewoon niet plaatsvinden.Period! Zolang Israel niet bereid is de mensenrechten te respecteren en zich niet terugtrekt uit Bezet Gebied, de illegale nederzettingen ontmantelt en het andereonrecht herstelt, is het een NO GO AREA, zowel fysiek letterlijk en overdrachtelijk. Dat betekent:Geen economische en politieke, maar ook geen culturele samenwerking. Ik eis dan ook van u, dat u de TV uitzending van het Israelisch Philharmonisch Orkest schrapt en ook anderszijds geen culturele samenwerking meer aangaat. Als u tenminste respect hebt voor Mensenrechten, Eer en Fatsoen.
Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam
NOTEN
[1]
DE WERELD MORGENISRAEL WERELDKAMPIOEN SCHENDINGEN VN RESOLUTIESLODE VANOOST30 JULI 2014
In mei 1948 riep de zionistische leider David Ben Goerion eenzijdig de Staat Israel uit [VN resolutie 181 voorzag in een Federatie waarin een Joods en Arabisch deel zou bestaan], waarna een militair treffen plaatsvond tussen de Israelisch-zionistische geregelde [Haganah] troepen en de extreem rechtse terreurbendes Irgoen en Stern enerzijds en de door enkele[slecht bewapende] Arabische landen gesteunde Palestijnen anderszijds.
De oorlog liep voor de Palestijnen uit op een ramp en werd dan ook Al Nakba [ramp] genoemd Meer dan 750 000 Palestijnen werden door Israelisch-zionistische troepen en terreurbenden van huis en haar verdreven, er werden massaslachtingen aangericht zoals in het dorp Deir Yassin [12] en meer dan 400 Arabische dorpen werden verwoest [13]. Ook werd een deel van het aan de Arabieren toegewezen gebied [bij VN Resolutie 181] door de Israelische troepen bezet, waardoor in feite de bezetting al in 1948 begon.”
https://www.btselem.org/duty_to_end_occupation 12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? Ja, Israël blijft volgens het internationaal humanitair recht ook na de terugtrekking een bezettende macht . Volgens artikel 42 van de bepalingen van Den Haag van 1907, blijft een gebied bezet wanneer de bezettende macht effectieve controle over het gebied blijft uitoefenen.´´VRAAG EN ANTWOORD BRIGITTE HERREMANS ISRAEL´S TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK http://www.politics.be/ duiding/596/#12 HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: ”DISENGAGEMENT” WILL NOT ENDGAZA OCCUPATION28 OCTOBER 2004 https://www.hrw.org/news/2004/ 10/28/israel-disengagement-wil l-not-end-gaza-occupation
”A new report published by the Association for Civil Rights in Israel (ACRI) outlines the nature of the legal regime currently operating in the West Bank. Two systems of law are applied in a single territory: one – a civilian legal system for Israeli citizens, and a second – a military court system for Palestinian residents. The result: institutionalized discrimination.” ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK24 NOVEMBER 2014 http://www.acri.org.il/en/2014 /11/24/twosysreport/ REPORT14 OCTOBER 2014ACRI [ASSOCIATION FOR CIVIL RIGHTS IN ISRAEL]ONE RULE, TWO LEGAL SYSTEMS: ISRAEL’S REGIME OF LAWSIN THE WEST BANK http://www.acri.org.il/en/wp-c ontent/uploads/2015/02/Two-Sys tems-of-Law-English-FINAL.pdf ”The laws implemented in the West Bank are inequitable and discriminate against Palestinians. Although the settlers live in the same geographical area in which martial law is imposed, Israel has decided that they are not subject to military law, but rather to Israeli law. The application of two distinct legal systems in a single territory constitutes gross discrimination” BTSELEM.ORGMILITARY COURTS https://www.btselem.org/military_courts INTERNATIONAL REVIEW OF THE RED CROSSTHE JUDICIAL ARM OF THE OCCUPATION:THE ISRAELI MILITARY COURTS IN THEOCCUPIED TERRITORIES https://www.icrc.org/eng/asset s/files/other/irrc_866_weill.p df
[8]
”(Jerusalem) – The record-low rate of permits issued by Israel for Palestinians seeking vital medical treatment outside Gaza underlines the urgent need for Israel to end its decade-long closure of the Gaza Strip, Al Mezan Center for Human Rights, Amnesty International, Human Rights Watch, Medical Aid for Palestinians (MAP), and Physicians for Human Rights Israel (PHRI) said today in a joint statement.” HUMAN RIGHTS WATCHISRAEL: RECORD-LOW IN GAZA MEDICAL PERMITS54 DIED IN 2017 AWAITING ISRAELI PERMITS https://www.hrw.org/news/2018/02/13/israel-record-low-gaza-medical-permits
”When it erected the barrier, Israel cut off residents of some 150 Palestinian communities from their land – including farmland and pastureland – leaving the communities east of the barrier and their land on the other, between the barrier and the Green Line. By so doing, Israel blocked thousands of Palestinians from freely accessing and cultivating their land”…..……”As a result of not having free access to their farmland, Palestinian landowners have been forced to abandon lucrative branches of farming that require daily, year-round cultivation, and many have replaced them with olive trees, one of the most durable crops in the region. Yet even olive trees suffer without regular cultivation. The trees grow sick, yield less fruit, and harvesting even these meager crops is greatly impeded by the thorny weeds whose wild growth among the trees cannot be checked by the farmers who do not have regular access to the land.” BTSELEM.ORGTHE SEPARATION BARRIER https://www.btselem.org/separation_barrier
”SSO is only one large orchestra of Western form in North Korea but include players of improved Korean folk wind instruments, instrumental and vocal soloists and composers for itself. They perform North Korean orchestral and chamber works in 70% and Western orchestral works in 30%. Sometimes they perform not only without a conductor but all the players perform without scores; even massive and complicated works along the likes of Gustav Mahler’s symphonies. ”
WIKIPEDIASTATE SYMPHONY ORCHESTRA OF THE DEMOCRATIC PEOPLE’S REPUBLIC OF KOREA/REPERTOIRE, CONCERT VENUES AND CONDUCTORS
ETNISCHE ZUIVERINGEN, WAARAAN ISRAEL ZICH SCHULDIG GEMAAKT HEEFT, ZIJN VOLGENS HET INTERNATIONAAL RECHT, MISDADEN TEGEN DE MENSELIJKHEID Article 7 Crimes against humanity 1. For the purpose of this Statute, “crime against humanity” means any of the following acts when committed as part of a widespread or systematic attack directed against any civilian population, with knowledge of the attack: (a) Murder; (b) Extermination; (c) Enslavement; (d) Deportation or forcible transfer of population;
Reacties uitgeschakeld voor Feministisch magazine OPZIJ/”Liefdesbrief aan Tel Aviv”/Opzij, waar is uw solidariteit met Palestijnse en Afrikaanse vrouwen?
.jpg)
