Opinie, gepost door: Joke Kaviaar op 06/09/2021 09:11:00
De afgelopen weken werden gedomineerd door berichten over evacuaties uit Afghanistan. Het ging enerzijds over Westerlingen die nog in het land waren, anderzijds over mensen die voor die Westerlingen gewerkt hadden en daardoor nu gevaar lopen. Tolken bijvoorbeeld, of koks, chauffeurs. De vraag luidde en luidt nog altijd: wie van al die Afghaanse mensen vinden de Westerse regeringen het waard om te redden?
In 2006 reed ik naar Maastricht om het afscheid bij te wonen van de Afghaanse Nezamuddin Azimi. Zijn asielverzoek was afgewezen. Op arrestatie en deportatie wilde hij het niet aan laten komen. Dan loop je nog meer gevaar als je daar aankomt, zichtbaar als gedeporteerde met marechaussee aan je zijde. Dus stapte hij zelf op het vliegtuig. Zo kon hij ook doorreizen naar zijn gezin in Pakistan. Voordat hij naar Neederland vluchtte, had hij daar namelijk zijn vrouw en kinderen in veiligheid gebracht. Eenmaal hier hoopte hij asiel te krijgen, waarna hij hen veilig kon laten overkomen. Maar daar kwam dankzij het misdadige beleid van al die opeenvolgende kabinetten en staatssecretarissen en ministers van ‘veiligheid en justitie’ niets van. En zo is het dus gekomen dat ik als dichter gevraagd werd deze laatste bijeenkomst met vrienden van poëzie te voorzien. Te midden van het emotioneel afscheid van zijn vrienden – en zoals later zou blijken: vaarwel – sprak ik hem even. Een moedige man was het.
Afghanistan heette altijd veilig naar de maatstaven van Fort Europa, ook al werd en wordt het reizen erheen al decennialang sterk afgeraden, ook al werd er moord en brand geschreeuwd in de Tweede Kamer toen er weer eens een ‘missie’ naar het land ging. Want militairen, bewapend en al, zouden er niet veilig zijn. Maar voor afgewezen vluchtelingen is zo’n land natuurlijk wel veilig. Het maakte dan ook niet uit dat Nezam in Afghanistan de strijd voor vrouwenrechten had gesteund en dat daardoor zijn leven gevaar liep. Daar had de Neederlandse staat letterlijk een broertje dood aan. Voor zover de Westerse landen zich bemoeien met Afghanistan gaat het er ook bepaald niet om vrouwenrechten voorop te stellen, zoals wordt voorgewend. Maar belangrijker: dat kunnen Afghaanse vrouwen prima zelf. Dat hoef je niet van deze witte Westerse feminist aan te nemen overigens, maar wel van de vrouwen van RAWA (Revolutionary Association of the Women of Afghanistan) [1].
In de jaren die volgden lieten de vrienden van Nezam me af en toe weten hoe het met hem ging. Hij was er in geslaagd door te reizen naar Pakistan, maar was ook daar niet veilig. Hij ging dus terug naar Kabul. In 2010 is hij daar vermoord door de Taliban. Maar ook door de Neederlandse staat die hem willens en wetens in hun handen speelde. Volgens de opeenvolgende regeringen die Afghaanse vluchtelingen willen tegenhouden en deporteren is namelijk de mate waarin de Taliban zo vreselijk gevaarlijk is afhankelijk van de eigen bereidheid om vluchtelingen op te vangen. Daarmee zijn die regeringen net zulke misdadigers als de Taliban, alleen hanteert men zelf het moordwapen niet maar laat dat doen. Deportaties naar Afghanistan waren en zijn ten enen malen een schandaal en zelfs toen de Taliban op het punt stond om Kabul in te nemen waren er nog landen in de EU die erop stonden om door te gaan met deportaties. Deportaties zoals die van Nezam, maar ook van vele gezinnen met kinderen. Hazara families bijvoorbeeld, die per definitie gevaar lopen in Afghanistan omdat ze tot een minderheidsgroep behoren. Gezinnen met kinderen ja. Meisjes en jonge vrouwen. Hier in Neederland werden en worden gezinnen in de vroege morgen tijdens razzia’s uit de gezinslocaties gesleurd en naar deportatiegevangenis Kamp Zeist gebracht. Lopende band werk is het en er zijn talloze verhalen over gepubliceerd, zoals bijvoorbeeld van de familie Zarifi [2], of de kinderen Zoha en Sajat [3].
Op dit moment zijn in een aantal Europese landen, waaronder in elk geval Neederland, Duitsland en Frankrijk, de deportaties naar Afghanistan opgeschort. [4] ‘Opgeschort’, dat is tijdelijk en ook niet overal. Immers, “massa-immigratie” dreigt en dat moet koste wat het kost worden voorkomen. Het opschorten van deportaties is dan ook verre van vanzelfsprekend. Op 9 augustus stuurden Duitsland, Oostenrijk, Denemarken, Griekenland, België en Nederland onder aanvoering van de Belgische staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi nog een brief naar de Europese commissie met het dringende verzoek “om de gedwongen terugkeer van afgewezen asielzoekers naar Afghanistan te blijven verzekeren”. [5] Mensen moeten vooral weer eens “in de regio” worden opgevangen en er wordt gesproken over zoiets als de Turkije deal. Een van de landen die stug vasthoudt aan het doorgaan met deporteren is Oostenrijk. [6] “We moeten zo lang mogelijk deporteren” zei daar op 15 augustus de minister van binnenlandse zaken Karl Nehammer. Dat op 11 augustus twee dagen na die brief aan de Europese commissie een paar landen alsnog om gingen verandert daar niets aan. Al met al hoeven we bepaald niet de regeringen te prijzen die nu wel tijdelijk van deportaties afzien. Ze doen dat met grote tegenzin. En je hoeft geen glazen bol te bezitten om te voorzien dat als het na een tijdje weer stil wordt rond de Taliban en Afghanistan en diplomatie moet suggereren dat het allemaal wel goed gaat daar, de deportaties in alle stilte zullen worden hervat.
Verbaasd? Vraag het Abdul Ghafoor. Hij heeft in Afghanistan jarenlang gedeporteerden proberen zoveel mogelijk te helpen. Nu is hij zelf het land ontvlucht en doet er alles aan de situatie van al die mensen onder de aandacht te brengen. [7] Zij zijn niet degenen die in de haast worden geëvacueerd. “Those deported to Afghanistan are at a higher risk of being targetted by the Taliban.” waarschuwt hij, en hij kan het weten. Intussen heeft Griekenland een veertig kilometer lange muur aan de grens met Turkije neergezet om te voorkomen dat ‘illegale Afghanen’ het land binnen komen. [8] Een slordige 13 kilometer stond er al en kennelijk kan er sneller een muur worden (af)gebouwd dan een asielverzoek van een enkel persoon worden afgehandeld. Dit is hoe erg Westerse landen, Fort Europa voorop, het vinden wat er in Afghanistan gebeurd met mensen, vrouwen voorop: niet, nada, nul-komma-nul. Intussen paraderen de fascisten alweer door de straten in de buurt van een van de opvanglocaties en dreigen ze met geweld. Immers, “onze” vrouwen lopen gevaar. Een herhaling van 2015 dreigt, toen datzelfde tuig naar een voorstandster van een opvanglocatie zong: “Daar moet een piemel in”. Vrouwenrechten? My ass… Het antwoord van de staat is om de fascisten te voeden en vervolgens in hun gelijk te bevestigen door vluchtelingen zoveel mogelijk tegen te houden.
Niet alleen horen al die grenzen en muren en hekken per direct te worden gesloopt, zodat mensen asiel aan kunnen vragen, hetgeen een ‘recht’ schijnt te zijn maar niet een vanzelfsprekendheid. Ook moeten de deportaties per direct worden gestopt, tegengehouden, gesaboteerd indien nodig. Want vliegtuigen kunnen weliswaar in de haast worden volgeladen met al wie hier gebruikt kan worden, meer en vaker nog worden vliegtuigen volgeladen met te deporteren mensen, de ongewensten, onbruikbaren, de afgedankten. En andermaal wordt een internationaal ‘recht’ geschonden, dat van ‘non refoulement’ ofwel dat je niet wordt teruggestuurd naar een plek waar je gevaar loopt.
Reken maar dat je er niet van gaat horen als de deportaties worden hervat en vluchtelingen met gevaar voor eigen leven proberen hier te geraken. Totdat een dood kind op het strand aanspoelt. Totdat er iemand in een gevangenis zichzelf ophangt. Of totdat activisten een vliegtuig aan de grond houden of vluchtelingen zelf een push-back op zee voorkomen. Dan horen we ineens dat er iets aan de hand is. Dan worden er mensen aangeklaagd wegens terrorisme, piraterij, mensensmokkel, het in gevaar brengen van de luchtvaart en wat er verder zoal verzonnen wordt door staten die zelf de dood van ontelbare vluchtelingen op hun geweten hebben. En dan komt het erop aan net zoveel moed te hebben als de vrouwen van RAWA, of Nezamuddin Azimi, of Abdul Ghafoor. Geen mens vlucht vrijwillig. En er is meer moed voor nodig om je te verzetten of om te vluchten en daarvoor een gevaarlijke tocht te ondernemen dan voor het droppen van bommen vanuit een drone.
OVER UITLEVERING GENOCIDEVERDACHTE AAN RWANDA/REFORMATORISCH DAGBLAD MAAKT ZICH ER MET EENJANTJE VAN LEIDEN VANAF! Lezers!U is vast niet ontgaan [als u mij een beetje volgt], dat ik de KLM heb aangeschreven over de mogelijk destructieve gevolgen van hun medewerkingaan de uitzetting van Venant R naar Rwanda, die helaas toch heeft plaatsgehad. [1]Reden van de brief:De oneerlijke rechtsgang in Rwanda en gerede kans op foltering. [2]Vervolgens heb ik de media berichtgeving hierover gevolgd en gezien, dathoewel de NOS, heel correct, de zorgen van mensenrechtenorganisaties envluchtelingenwerkers over die oneerlijke rechtsgang vermeldde [3], het Reformatorisch Dagblad daarvan geen melding maakte. [4]Daarop heb ik het Reformatorisch Dagblad aangeschreven. [5]Tot mijn verbazing [snel reageren media meestal niet, als ze al reageren], kreeg ik al heel snel een reactie.Dat waardeerde ik.Minder kon ik waarderen, dat zij zich in hun antwoord aan mij, er met een Jantjevan Leiden [6] vanaf maakten.De redacteur Opinie schreef terug:”Dank u voor uw ingezonden bericht. De berichtgeving over dit onderwerp was heel beperkt, daardoor konden niet alle nuances in het nieuwsberichtje opgenomen worden. We moeten daarin keuzes maken.” Daarmee heb ik natuurlijk geen genoegen genomen en hen een stevige reactiegestuurd.Zie onder het notenapparaat, eerst de link naar mijn oorspronkelijkebrief [A]Daarna de mailreactie van het Reformatorisch Dagblad [B]En tenslotte mijn antwoord [C] Astrid Essed
”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.’
NOSNEDERLAND LEVERT RWANDESE GENOCIDEVERDACHTE UIT27 JULI 2021
Nederland heeft opnieuw een genocideverdachte uitgeleverd aan Rwanda. Het gaat volgens aanklagers in hoofdstad Kigali om de 72-jarige Venant R., een voormalige bestuurder van een landbouwinstituut die wordt verdacht van het aansturen van moordpartijen tijdens de volkerenmoord ruim een kwart eeuw geleden.
De genocide barstte los in 1994, toen de Rwandese president Juvénal Habyarimana, die lid was van de Hutu-meerderheid, werd vermoord. Daarop begonnen Hutu-militairen en milities met het afslachten van leden van de Tutsi-minderheid en gematigde Hutu’s. Dat gebeurde veelal met kapmessen. Er vielen in ongeveer 100 dagen tijd zo’n 800.000 doden.
Prominenten die waren betrokken bij de genocide, zijn later in veel gevallen naar het buitenland gevlucht. De Nederlandse autoriteiten arresteerden R. in 2019 in Leersum. Justitie in Rwanda heeft Nederland bedankt voor de samenwerking en de bijdrage aan de wereldwijde inspanningen om te voorkomen dat daders hun straf ontlopen.
[6] ”Je ergens met een jantje-van-leiden van afmaken betekent dat je er niet je best op doet: je raffelt het af, of je doet het maar half. Oftewel: je gooit er met de pet naar”
B MAIL-ANTWOORD REFORMATORISCH DAGBLAD OP BRIEF ASTRID ESSED [ZIE A]
Opinie <forum@refdag.nl>To:Astrid EssedThu, Jul 29 at 1:27 PM
Geachte mevrouw Essed,
Dank u voor uw ingezonden bericht. De berichtgeving over dit onderwerp was heel beperkt, daardoor konden niet alle nuances in het nieuwsberichtje opgenomen worden. We moeten daarin keuzes maken.
Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
Met vriendelijke groet,Hans-Willem WesterbekeRedacteur opinie06 – 12 16 44 70 | www.rd.nl [C] MAILREACTIE ASTRID ESSED OP ANTWOORD REFORMATORISCH DAGBLAD
Geachte heer Westerbeke Bij dezen vriendelijk bedankt voor uw snelle reactie.Ik wil u daarover in zoverre een compliment maken, dat uw dagblad, wat dit aspect betreft, gunstig afsteekt bij sommige media, die hetzij helemaal niet reageren, hetzij [soms] dagen of weken later.Minder ben ik echter te spreken over het inhoudelijke aspect van uw reactie opmijn kritiek op uw berichtgeving: ” dd 27 juli 2021 ”Rwanda bedankt Nederland na uitlevering genocideverdachte”Zie voor mijn reactie direct onder P/S Want u schrijft:”De berichtgeving over dit onderwerp was heel beperkt, daardoor konden niet alle nuances in het nieuwsberichtje opgenomen worden. We moeten daarin keuzes maken.” Dat uw Dagblad keuzes moet maken, begrijp ik.Uw bericht liet echter niet zomaar wat ”nuances” weg [daar kan ik over heenstappen], maar vermeldde NIET het essentiele feit, dat zowel door mensenrechtenorganisatie Amnesty Interntional, in het Ambtsbericht van Buitenlandse Zaken uit2016 en door een Tweede kamer meerderheid, die in 2016 pleitte voorhet opschorten van de uitlevering van verdachten aan Rwanda, werd gewezen op zowel oneerlijke rechtsgang als foltering van verdachten. [1] Dit waren ook geen nieuwe gegevens, maar feitelijke gegevens, die al eerderbekend waren en voor u niet moeilijk te achterhalen.Bovendien hebt u geen excuus, want uw collegae van de NOS konden wel aande informatie over een oneerlijke rechtsgang in Rwanda komen [2] Dan kunt u het dus ook. Van een krant mag gedegen journalistiek onderzoek verwacht worden, het\checken van facts en voldoende know how over een actueel onderwerp. Daarin bent u dus te kort geschoten. Ik ga ervan uit, dat uw berichtgeving over dit onderwerp in het vervolg van een beter gehalte is Hiermee is de discussie, wat mij betreft [en ik neem aan u ook] gesloten Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam NOTEN [1]
THEMATISCH AMBTSBERICHT OVER MENSENRECHTEN ENJUSTITIE IN RWANDA18 AUGUSTUS 2016In dit ambtsbericht – dat de periode van december 2011 tot en met juli 2016 beslaat – wordt ingegaan op relevante ontwikkelingen die aansluiten op de situatie in Rwanda.Download ‘Thematisch ambtsbericht over mensenrechten en justitie in Rwanda 2016’
[2] ”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.’NOSNEDERLAND LEVERT RWANDESE GENOCIDEVERDACHTE UIT27 JULI 2021 https://nos.nl/artikel/2391097-nederland-levert-rwandese-genocideverdachte-uit
EINDE NOTEN P/S MAIL AAN REFORMATORISCH DAGBLAD
P/S
Van: Astrid Essed Verzonden: woensdag 28 juli 2021 07:34 Aan: Opinie <forum@refdag.nl>; Redactie Reformatorisch Dagblad <redactie@refdag.nl> Onderwerp: Uw berichtgeving dd 27 juli 2021 ”Rwanda bedankt Nederland na uitlevering genocideverdachte” AAN:REDACTIE REFORMATORISCH DAGBLADOnderwerp:Uw berichtgeving dd 27 juli 2021 ”Rwanda bedankt Nederland nauitlevering genocideverdachte” Geachte Redactie, Een van de kenmerken van goede journalistiek is betrouwbare, juisteen volledige berichtgeving.Dat geldt voor de meer ‘dagelijkse” onderwerpen, maar zeker voor zaken,die gevoelig liggen en waar sprake is van gruwelijkheden.Een van die gruwelijkheden, waarin u in onderstaande [zie uw berichtgeving,direct onder P/S] hebt bericht, is de genocide in Rwanda [1], hier toegespitsttot genocideverdachte Venant R.Nu laat ik die genocidebeschuldiging voor wat zij is, omdat ik de juistheid ervan niet kan beoordelen [ook al twijfelenaan mij bekende, zeer betrouwbare bronnen daaraan] [2], waar het mijin het byzonder over gaat zijn garanties voor een eerlijk en betrouwbaar proces.En vrijwaring van foltering. TOEGELICHTUW BERICHTGEVING En daar kom ik op u uit, liever gezegd, op uw berichtgeving.Want in uw berichtgeving bericht u onder andere over de arrestatie van VenantR en het feit, dat Rwanda Nederland heeft bedankt voor de uitlevering.Tot zover correct [3] WEGLATING BELANGRIJKE FEITEN/KANS OP ONEERLIJK PROCES/FOLTERING Wat ik u echter verwijt is, dat u weliswaar de naakte feiten vermeldt, maar zeer belangrijke feiten niet noemt, zoals de kans voor verdachte op een oneerlijk proces in Rwanda en eventueel foltering: ONEERLIJK PROCES/KAMERVRAGEN In 2016 heeft een Kamermeerderheid gepleit voor opschorting van uitlevering van verdachten aan Rwanda, vanwege het ontbreken van een eerlijke rechtsgang. [4]Ook toonde Christen Unie Kamerlid Voordewind zich sceptisch over derechtsgang in Rwanda en heeft daarover in 2020 vragen gesteld aan de minister en Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid en de minister vanBuitenlandse Zaken. [5] ONEERLIJK PROCES/FOLTERING/AMBTSBERICHT 2016Maar er is meer! In het Thematische Ambtsbericht 2016 over Rwanda [6]is te lezen[Ik citeer. bladzijde 27]”” Het proces tegen Joel Mutabazi en vijftien anderen eindigde in oktober 2014. Joel Mutabazi, een voormalige lijfwacht van president Kagame, werd beschuldigd van het organiseren van aanvallen op de regering en werd veroordeeld tot levenslang. Hij kondigde aan in beroep te zullen gaan. Veel van zijn mede-aangeklaagden verklaarden voor de rechtbank dat zij waren gefolterd en waren gedwongen bekentenissen af te leggen. De rechtbank liet echter na deze aantijgingen te onderzoeken” [7]Maar niet alleen het Ambtsbericht 2016! ONEERLIJKE PROCESSEN/VERDWIJNINGEN/AMNESTY INTERNATIONAL In haar rapportage over Rwanda uit 2020 noemt Amnesty Internationalverdwijningen, excessief politiegeweld en-weer-oneerlijke processen. [8] Kortom, naar mijn oordeel een land aan welke iemand niet zoumoeten worden uitgeleverd.Ik heb dan ook de KLM opgeroepen, niet mee te werken aan uitzetting [9],maar dat is, helaas, toch gebeurd. [10]Dat echter daargelaten.Terug naar uw berichtgeving. INCOMPLEET. ONVOLLEDIG EN DAARDOOR NIET EVENWICHTIG Ik verwacht van u uiteraard niet, dat u alle door mij genoemde bronnenvermeldt, maar op zijn minst had u kunnen vermelden [daar is niet moeilijk aan te komen], dat Amnesty International zich zorgen maakt omde rechtsgang in Rwanda en dat er Kamervragen waren gesteld over de gang van zaken. Door dat te vermelden, komt niet alleen de uitlevering door Nederland ineen ander daglicht te staan, ook is de berichtgeving daardoor completeren kan de lezer een beter beeld van de situatie krijgen, zoals welis gedaan door uw NOS collegae.Ik citeer uit NOS berichtgeving”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.” [11] Zo hoort het.Zo is de berichtgeving compleet en werpt zij een beter licht op de gang van zaken. TENSLOTTE: Genocide en misdaden tegen de menselijkheid [dat is genocide natuurlijk ook] zijn wel de gruwelijkste misdaden op deze Aarde en ik ben er fel en glad voor, dat verdachten van dergelijke misdrijven worden berecht enhun straf niet ontlopen.Maar dan wel in een eerlijk en onafhankelijk proces en met vrijwaringvan foltering.En wanneer dat niet kan worden gegarandeerd, moet er naar mijn mening,geen uitlevering plaatsvinden.De minister heeft andere afwegingen gemaakt, maar waar het hier dusom gaat, is dat u, naar mijn oordeel, in uw berichtgeving had moetenvermelden, dat er gegronde twijfels zijn bij juristen en mensenrechtenorganisaties over de eerlijkheid van het proces en de garantie op een rechtvaardige en humane behandeling. Ik hoop, dat u dat ook inziet en de volgende keer een completer beeldvan de feiten schetst. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam P/S REFORMATORISCH DAGBLADRWANDA BEDANKT NEDERLAND NA UITLEVERING GENOCIDEVERDACHTE27 JULI 2021 https://www.rd.nl/artikel/937241-rwanda-bedankt-nederland-na-uitlevering-genocideverdachteNederland heeft opnieuw een genocideverdachte uitgeleverd aan Rwanda. Het gaat volgens aanklagers in hoofdstad Kigali om de 72-jarige Venant R., een voormalige bestuurder van een landbouwinstituut die wordt verdacht van het aansturen van moordpartijen tijdens de volkerenmoord ruim een kwart eeuw geleden.De genocide barstte los in 1994, toen de Rwandese president Juvénal Habyarimana, die lid was van de Hutu-meerderheid, werd vermoord. Daarop begonnen Hutu-militairen en milities met het afslachten van leden van de Tutsi-minderheid en gematigde Hutu’s. Dat gebeurde veelal met kapmessen. Er vielen in ongeveer 100 dagen tijd zo’n 800.000 doden.Prominenten die waren betrokken bij de genocide, zijn later in veel gevallen naar het buitenland gevlucht. De Nederlandse autoriteiten arresteerden R. in 2019 in Leersum. Justitie in Rwanda heeft Nederland bedankt voor de samenwerking en de bijdrage aan de wereldwijde inspanningen om te voorkomen dat daders hun straf ontlopen. EINDE BERICHT NOTEN [1] [PAS OP, BUITENGEWOON CONFRONTERENDE FOTO!] WIKIPEDIARWANDESE GENOCIDE https://nl.wikipedia.org/wiki/Rwandese_genocide [2] ADVAN GENOCIDE VERDACHTE RWANDEES WOONT AL BIJNA TWINTIGJAAR ZONDER STATUS IN AZC LEERSUM21 MAART 2019 https://www.ad.nl/utrecht/van-genocide-verdachte-rwandees-woont-al-bijna-twintig-jaar-zonder-status-in-azc-leersum~a2476809/Al bijna twintig jaar verblijft Venant R. (69) uit Rwanda in het asielzoekerscentrum van Leersum. Of hij daar ooit zal terugkeren, is uiterst onzeker. R. werd deze week op verzoek van de Rwandese autoriteiten uit zijn kamer gehaald. Hij zou in 1994 hebben meegewerkt aan genocide. R. kwam in het jaar 2000 naar Nederland, maar kreeg nooit een verblijfsstatus en daardoor ook nooit de Nederlandse nationaliteit. Hij voerde de afgelopen vijftien jaar diverse rechtszaken om een verblijfsvergunning, maar nooit kwam er een definitieve oplossing. De laatste zaak was in 2015. De jaren daarna verkeerde hij in een soort niemandsland: hij kon niet terug naar Rwanda, maar was ook niet welkom in Nederland. In de afgelopen jaren zijn er door Nederland enkele Rwandezen uitgeleverd en dat lijkt nu ook te gaan gebeuren met R. Zijn advocaat én deskundige Joost Brouwer vinden dat Nederland een ernstige fout begaat als de man wordt teruggestuurd naar Rwanda. Ze zijn ervan overtuigd dat hij in zijn vaderland geen eerlijk proces krijgt. Gevluchte Tutsi’sWat deed Venant R. in Rwanda? In 1994 was hij directeur van een landbouwinstituut, net buiten de stad Butare in Rwanda. Bij het begin van de genocide daar, in april 1994, verzamelden zich meer dan duizend gevluchte Tutsi’s op het terrein van het instituut. De Rwandese autoriteiten verdenken R. er onder andere van dat hij militairen en milities naar het terrein haalde, die de Tutsi-vluchtelingen hebben gedood. De genocide in Rwanda heeft aan circa 800.000 mensen het leven gekost. In de ogen van zijn vertrouwelingen heeft R. echter juist geprobeerd hulp te halen voor de mensen op het enorme complex van het instituut. Joost Brouwer volgt de zaak rond R. al zeven jaar nauwgezet, omdat hij vindt dat ook mensen met een andere nationaliteit in Nederland recht hebben op een eerlijk proces. „Naar aanleiding van het bericht over de arrestatie van R. hebben veel mensen hem al veroordeeld. Zonder de feiten te kennen. Dat beeld wil ik graag rechtzetten. De enige rechtbank die zich inhoudelijk over zijn zaak gebogen heeft, heeft gezegd dat de beschuldigingen hem ongegrond waren. Daarbij werd de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND, red.) op de vingers getikt.”Bewijzen voor onschuldLater kwam de IND nogmaals met dezelfde beschuldiging en datzelfde ‘bewijs’, zegt Brouwer. „Andere rechters hebben, zonder naar de inhoud te kijken, de IND gelijk gegeven. Zo hangt R,, terwijl er geen bewijs te vinden is tegen hem. Ik stuurde het Landelijk Parket al vier jaar geleden de bewijzen voor zijn onschuld, op suggestie van staatssecretaris Teeven, maar die weigert tot nog toe daarop in te gaan. Er loopt al sinds oktober een herhaalde asielaanvraag, waarin dat wel allemaal aan de orde moet komen.” Toch hangt R. nu uitlevering boven het hoofd. Jean Bosco Mutangana van de Rwandese autoriteiten reageerde opgelucht op de arrestatie van R., zegt hij in de Rwandese krant New Times. „Dit is een stap in de goede richting. Deze man willen we al heel lang hebben. We danken Nederland voor hun inspanningen en hebben goede hoop dat we hem hier kunnen berechten.”ArrestatieVoor veel bewoners van het azc in Leersum zijn R. en zijn geschiedenis onbekend. Sommigen hebben wel politie op het terrein gezien, maar weten niet wat er is gebeurd deze week. Ze hebben niet gezien of iemand is meegenomen en kennen hem ook niet. Eén bewoner denkt hem te kennen, maar weet maar weinig te vertellen. „Genocide is niet goed, maar ik heb geen idee of hij daar iets mee te maken heeft”, zegt de man in gebroken Engels.Voor het Nederlandse Openbaar Ministerie is uitgangspunt dat opsporing en vervolging van internationale misdrijven zoveel mogelijk plaatsvinden in het land waar de misdrijven zouden zijn gepleegd. Daar bevindt zich het bewijs, daar zijn de procesdeelnemers ingevoerd in taal, cultuur en achtergronden van gebeurtenissen. Ook bevinden zich daar over het algemeen de meeste slachtoffers en nabestaanden. EINDE BERICHT [3] ”Justice in Rwanda thanks the Netherlands in a press release for the extradition of R. and reports that he will be questioned today.” NETHERLANDS NEWSLIVE.COMTHE NETHERLANDS EXTRADITES RWANDAN GENOCIDE SUSPECT https://netherlandsnewslive.com/the-netherlands-extradites-rwandan-genocide-suspect/206941/ The Netherlands has extradited a 72-year-old Rwandan asylum seeker to Rwanda, where he is suspected of participating in the 1994 genocide. The plane with Venant R. on board landed late last night at the airport in the capital Kigali. Justice in Rwanda thanks the Netherlands in a press release for the extradition of R. and reports that he will be questioned today. R., then working at an agricultural institute, is said to have led a massacre of citizens of the Tutsi minority in his region. This happened during the genocide in which an estimated 500,000 to 800,000 Tutsis and moderate Hutus were killed in 100 days 27 years ago. Hutus are in the majority in Rwanda. ASYLUM IN THE NETHERLANDS R. subsequently fled to the Netherlands and applied for asylum in 2000. Three years later, the Immigration Service IND withdrew his residence permit after a warning from the Ministry of Foreign Affairs. In 2019 R. was arrested in Leersum and detained. In the intervening years, R. continued to litigate in order to obtain a residence permit. He also challenged his imminent extradition to Rwanda, but the judge rejected his defence.An organization of genocide survivors has welcomed R.’s extradition. “Every time a refugee genocide suspect is extradited to Rwanda, a step is taken towards justice,” a spokesperson for the group told AFP news agency.R. is the third Rwandan genocide suspect that the Netherlands returns to Kigali.Lawyers and human rights organizations have repeatedly warned in the past about unfair justice in Rwanda, where trials are often said to be politically motivated and suspects are coerced into confessions by torture.The Netherlands extradites Rwandan genocide suspect EINDE BERICHT [4] PARLEMENTAIRE MONITORKAMERMEERDERHEID: SCHORT UITLEVERING VAN VERDACHTENAAN RWANDA OP23 SEPTEMBER 2016 https://www.parlementairemonitor.nl/9353000/1/j9vvij5epmj1ey0/vk7qm7azakyjOp initiatief van de ChristenUnie pleit een meerderheid van de Tweede Kamer voor opschorting van uitlevering van verdachten aan de Rwanda. In Rwanda kunnen verdachten niet rekenen op een verdediging die voldoet aan internationale standaarden. Processen verlopen daardoor oneerlijk. Vervolging van Rwandese verdachten gebeurt wat de ChristenUnie betreft voorlopig in Nederland. Een Kamermeerderheid van PvdA, D66, SP en GroenLinks steunen het initiatief.ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “In Rwanda is er op dit moment helaas geen sprake van een eerlijke rechtsgang. Dat is onder meer bevestigd door M.R. Witteveen die als officier van justitie jarenlang onderzoek heeft gedaan in Rwanda. Ook Amnesty International heeft regelmatig gewaarschuwd voor het Rwandese rechtssysteem. In het ambtsbericht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt bovendien aangegeven dat de rechtspraak beïnvloed kan worden door de politiek, het leger of vermogende zakenlieden. Daarnaast is er amper sprake van een adequate juridische verdediging. Nederland staat op het punt om twee genocideverdachten uit te leveren aan Rwanda. Iedereen heeft er baat bij dat juist genocideplegers vervolgd worden, maar dan moet Nederland er ook zeker van zijn dat er sprake is van een eerlijke rechtsgang. Daarom pleit een meerderheid van de Tweede Kamer er gelukkig voor om de uitlevering aan Rwanda op te schorten en het proces in Nederland te laten plaatsvinden”. —Schriftelijke vragen namens de leden Voordewind (ChristenUnie), Recourt (PvdA), Sjoerdsma (D66), Gesthuizen (SP) en Voortman (GroenLinks) aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie en de Minister van Buitenlandse Zaken over de uitlevering van verdachten aan Rwanda?§ 1. Is het juist dat Nederland medewerking verleent aan de uitlevering van twee verdachten[1] van (indirecte) betrokkenheid bij de genocide aan Rwanda nu er geen juridisch beroep tegen de uitlevering meer openstaat?§ 2. Wat is uw reactie op de deskundige adviezen van mr. M.R. Witteveen, die als expert door het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitgezonden is geweest als adviseur voor de Rwandese autoriteiten en die onlangs heeft opgetreden als expert getuige te Londen in een vergelijkbare uitleveringszaak, die stelt dat Rwandese verdachten in Rwanda geen kans hebben op een eerlijk proces omdat er geen sprake is van adequate verdediging die voldoet aan de meest elementaire internationale standaarden[2]?§ 3. Hoe verhoudt de voorgenomen uitlevering zich tot de constatering in het ambtsbericht dat verschillende bronnen suggereren dat de rechtspraak slechts ‘in theorie onafhankelijk’ is terwijl er sprake is van ‘politieke invloed op processen waarbij militairen, leden van de politieke oppositie of vermogende zakenlieden zijn betrokken[3]’?§ 4. Bent u op basis van het voorgaande ook niet van mening dat het in ieders belang is en daarom verre de voorkeur verdient als van genocide verdachte personen in Nederland worden berecht, waar de onafhankelijke waarheidsvinding is gegarandeerd en de kennis en ervaring voorhanden is en dat dat belang veel zwaarder weegt dan dat de feiten worden berecht daar waar ze gepleegd zijn?§ 5. Bent u bereid om uitleveringen aan Rwanda op te schorten zolang er in Rwanda geen sprake is van een eerlijke rechtsgang en/of tot de uitleveringsrechter in Londen een definitief oordeel heeft gegeven? Bent u bereid verder onafhankelijk onderzoek te laten doen naar de rechtspleging in Rwanda in genocide zaken, omdat er op zijn minst gerede twijfel is over de eerlijkheid daarvan?[1] Jean Claude Iyamuremye en Jean Baptiste Mugimba[2] Zie ook paragraaf 2.7, kort geding uitlevering Rwanda, 27 november 2015, http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:13904[3] Ambtsbericht Rwanda, Ministerie van Buitenlandse Zaken, augustus 2016, p. 46. EINDE BERICHT [5]AANHANGSEL VAN HANDELINGEN https://zoek.officielebekendmakingen.nl/ah-tk-20192020-1726.html Datum publicatieOrganisatieVergaderjaarNummerDatum ontvangst14-02-2020 13:45Tweede Kamer der Staten-Generaal2019-2020172607-02-2020Vragen van het lid Voordewind (ChristenUnie) aan de Minister en Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid en de Minister van Buitenlandse Zaken over de stand van zaken in de processen tegen de door Nederland uitgeleverde Rwandezen I. en M. en de zaak tegen de moeder van de Rwandese oppositiepolitica Victoire Ingabire (ingezonden 19 december 2019).Antwoord van Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) en van Minister Blok (Buitenlandse Zaken), mede namens de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (ontvangen 7 februari 2020). Zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2019–2020, nr. 1298.Vraag 1, 2 en 3Wat is de voortgang van het proces geweest tegen Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. in Rwanda sinds hun uitlevering nu ruim drie jaar geleden?In welk stadium bevond zich het onderzoek tegen de twee betrokkenen op het moment dat Nederland hen met urgentie uitleverde?Waarom is de rechtszaak na drie jaar nog altijd niet van start gegaan? Was ten tijde van de uitzetting voorzien dat de rechtszaak nog zo lang op zich zou laten wachten? Hoe beoordeelt u de lange duur van het proces, ook gezien het voorarrest in Nederland?Antwoord 1, 2 en 3Op 12 november 2016 zijn de van genocide verdachte Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. uitgeleverd aan Rwanda. Het precieze stadium van het strafrechtelijk onderzoek in Rwanda ten tijde van de uitleveringen was niet bekend en werd als niet relevant geacht voor de beoordeling van de uitleveringsverzoeken.Op advies van de rechtbank Den Haag is besloten de gerechtelijke procedures in Rwanda te laten monitoren.1 De monitoring wordt in opdracht van het Ministerie van Justitie en Veiligheid uitgevoerd door de non-gouvernementele organisatie International Commission of Jurists (ICJ).De monitoringsrapportages worden elke twee maanden openbaar gemaakt op rijksoverheid.nl. De laatste rapportages zijn gepubliceerd op 3 januari 2020.2Uit deze monitoringsrapportages kan worden afgeleid dat Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. sinds hun uitlevering op 12 november 2016 aan Rwanda op 21 november 2016 voor het eerst aan een rechter zijn voorgeleid. Hierna vonden regelmatig «pre-trial» zittingen plaats waarbij onder andere over de voortzetting van de voorlopige hechtenis van de verdachten werd besloten.In september 2017 zijn de rechtszaken tegen Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. van start gegaan. De procedures bevinden zich sindsdien in de trial phaseen de inhoudelijke behandeling van de zaken vindt, in overeenstemming met Artikel 2 van de Rwandese Transfer Law, plaats voor de High Court. In de Rapportagebrief Internationale Misdrijven van 27 maart 20193 is echter abusievelijk vermeld dat de procedures zich nog in de «pre-trial phase» zouden bevinden. Uit het meest recente monitoringsrapport inzake Jean-Baptiste M. van 15 december 2019 blijkt dat de High Court de aanklager en de verdediging in oktober 2019 heeft gevraagd om «concluding observations and submissions» in te dienen.Hieruit kan worden afgeleid dat de procedure in eerste aanleg tegen Jean-Baptiste M. in een afrondende fase is beland. Met betrekking tot de procedure tegen Jean-Claude I. geven de rapporten nog geen indicatie van een te verwachten einddatum. Op basis van deze informatie kom ik niet tot het oordeel dat er op dit moment sprake is van een onredelijke vertraging van het proces.Vraag 4Op basis van welke feiten is destijds besloten beide betrokkenen uit te leveren?Antwoord 4Jean-Baptiste M. en Jean Claude I. zijn destijds uitgeleverd op grond van verdenkingen van genocide en poging tot genocide. In de uitspraken van de rechtbank Den Haag van 20 december 2013 wordt nader ingegaan op de basis voor deze verdenkingen.4Vraag 5Heeft u rechtstreeks of via de monitor helder inzicht in de procesgang? Kunt u dit inzicht met ons delen?Antwoord 5Verwezen wordt naar het antwoord op vraag 1.Vraag 6Houdt Rwanda zich aan de destijds bij de uitlevering gemaakte afspraken? Waar blijkt dat uit?Antwoord 6Op basis van de beschikbare informatie, zoals de monitoringsrapportages, is er geen aanleiding om aan te nemen dat Rwanda zich niet aan de ten tijde van de uitlevering gemaakte afspraken houdt.Vraag 7Welke rol speelt de Nederlandse ambassade in Rwanda nog in deze zaken?Antwoord 7In het uitleveringsproces zijn door Rwanda garanties afgegeven ten aanzien van het recht van de verdachten op een eerlijk proces. Hierbij is afgesproken dat de Nederlandse ambassade in Rwanda twee keer per jaar de gedetineerden bezoekt en dat ICJ, in opdracht van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, de procesvoortgang en de rechten van de verdachten op een eerlijk proces monitort en erover rapporteert. Het laatste bezoek van de Nederlandse ambassade aan de gedetineerden vond plaats op 11 oktober 2019.Vraag 8Wanneer ontvangt de Kamer het volgende monitor-rapport over beide betrokkenen? Hoe gaat het nu met hen?Antwoord 8Momenteel rapporteert ICJ in beginsel iedere twee maanden aan het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Het meest recente rapport dateert van 15 december 2019. Het volgende rapport wordt dus medio februari 2020 verwacht.Alle monitoringsrapporten worden geanonimiseerd en openbaar gemaakt via de website www.rijksoverheid.nl, zoals aangegeven in de brief van 29 maart 2017.5 In de monitoringsrapporten staan weergaven van gesprekken waarin beide betrokkenen aangeven hoe het met hen gaat. Om deze reden wordt verwezen naar de inhoud van deze rapporten.Vraag 9Heeft de verdediging voldoende mogelijkheden en middelen om zijn werk te doen? Welke obstakels zijn er?Antwoord 9Nederland ondersteunt de Rwandese justitiesector al meer dan 20 jaar. Recente trainingen voor rechters en advocaten hadden ten doel om zogenaamde «transfer-cases» – waarin Rwandese verdachten die zich in het buitenland bevonden en aan Rwanda zijn uitgeleverd – goed te kunnen uitvoeren en beide doelgroepen meer informatie te verschaffen over de toepasselijke internationaalrechtelijke normen. Hiermee draagt Nederland bij aan het versterken van de kwaliteit van de Rwandese rechtspraak, mede in het kader van de uitleveringszaken van Jean Claude I. en Jean Baptiste M.De advocaten maken aanspraak op het rechtshulpsysteem van Rwanda. Verdachten spreken regelmatig met hun advocaten. In de ICJ-rapportages, die openbaar zijn, kan alle belangrijke informatie over het proces en de verdediging gevonden worden.Rwanda is zich ervan bewust dat de processen rondom deze twee uitleveringen een precedent kunnen scheppen voor eventuele toekomstige uitleveringen en de toelaatbaarheid daarvan. Het is daarom ook in het belang van Rwanda dat de processen aan internationale standaarden voldoen.Vraag 10Welke verantwoordelijkheid heeft Nederland ten aanzien van deze verdachten en hoe wordt daaraan invulling gegeven?Antwoord 10Ik verwijs naar het antwoord op vraag 7.Vraag 11Wanneer wordt een uitspraak verwacht?Antwoord 11Verwezen wordt naar het antwoord op vraag 1.Vraag 12 en 13Op grond waarvan is het paspoort ingenomen van de moeder van Victoire Ingabire? Wat zijn de gevolgen voor deze vrouw als zij haar Nederlandse nationaliteit verliest?Acht u het acceptabel als deze vrouw aan Rwanda wordt uitgeleverd en daar, zoals bovengenoemde personen, een aantal jaar in voorarrest komt te zitten zonder dat er een rechtszaak begint?Antwoord 12 en 13Er past mij, zoals gebruikelijk, terughoudendheid in mijn mededelingen over lopende zaken. Om deze reden wordt niet verder ingegaan op deze vragen.Vraag 14Hoe beoordeelt u de mensenrechtensituatie in Rwanda? Deelt u de mening dat het gezien de mensenrechtensituatie in Rwanda niet verantwoord is verdachten aan Rwanda uit te leveren?Antwoord 14Deze inschatting wordt niet door het kabinet gedeeld. Het kabinet acht het verantwoord om genocide verdachten uit te leveren aan Rwanda. De mensenrechtensituatie in Rwanda is sinds het moment van uitlevering van de twee genoemde verdachten niet significant veranderd. Er blijven echter wel punten voor verbetering. Zo is er weinig ruimte voor politieke oppositie. De Rwandese autoriteiten hechten grote waarde aan het bewaken van de stabiliteit en veiligheid, wat zich onder andere vertaalt in het tegengaan van polarisatie langs etnische lijnen en beperkte ruimte voor kritische stemmen binnen het maatschappelijk middenveld en de politieke arena.Het kabinet heeft er op basis van de thans beschikbare informatie vertrouwen in dat de verdachten een behoorlijk strafproces krijgen. De vervolging, berechting en bestraffing van uitgeleverde genocideverdachten vindt plaats onder de «Transfer Law». Dit betekent dat zij onder internationale wetgeving worden berecht en dat het proces kan worden getoetst aan de artikelen 3 en 6 Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (afgekort EVRM; o.a. verbod op foltering en recht op een eerlijk proces). Of het proces verloopt volgens de bepalingen van de Transfer Law en in overeenstemming met het EVRM wordt zoals hierboven beschreven voortdurend gemonitord door ICJ. Het VN Anti-Foltercomité heeft overigens in 2019 twee klachten over uitlevering aan Rwanda ongegrond verklaard. Dit oordeel van het Comité ondersteunt de conclusie dat de algemene mensenrechtensituatie in Rwanda niet dusdanig zorgelijk is dat het uitleveren van genocideverdachten per definitie niet verantwoord is.Nederland mag geen toevluchtsoord zijn voor genocideplegers. Het is van belang dat genocideverdachten worden opgespoord en, bij voorkeur, worden berecht in het land waar de misdrijven zijn gepleegd. Dit heeft een aantal praktische en maatschappelijke redenen: het meeste bewijs bevindt zich aldaar, men kent de cultuur en spreekt de taal. Het is belangrijk dat de slachtoffers, nabestaanden en getuigen met eigen ogen kunnen zien dat en hoe er recht wordt gedaan.1ECLI:NL:RBDHA:2013:18560 en ECLI:NL:RBDHA:2014:84852Zie: https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2020/01/03/monitoring-rapport-uitlevering-jean-baptist-m.-october-and-november-2019 en https://www.rijksoverheid.nl/documenten/rapporten/2020/01/03/monitoring-rapport-uitlevering-jean-claude-i.-october-and-november-20193Kamerstuk 35 000 VI, Nr. 994ECLI:NL:RBDHA:2014:8484 en ECLI:NL:RBDHA:2013:185055Kamerstuk 34 550 VI, nr. 107 EINDE BERICHT [6] THEMATISCH AMBTSBERICHT OVER MENSENRECHTEN ENJUSTITIE IN RWANDA18 AUGUSTUS 2016In dit ambtsbericht – dat de periode van december 2011 tot en met juli 2016 beslaat – wordt ingegaan op relevante ontwikkelingen die aansluiten op de situatie in Rwanda.Download ‘Thematisch ambtsbericht over mensenrechten en justitie in Rwanda 2016’
https://www.rijksoverheid.nl/documenten/ambtsberichten/2016/08/18/thematisch-ambtsbericht-over-mensenrechten-en-justitie-in-rwanda-2016GEDOWNLOAD AMBTSBERICHTZIE file:///C:/Users/Essed/Downloads/tab-rwanda-2016%20(3).pdf [8] AMNESTY INTERNATIONALREPORT RWANDA 2020https://www.amnesty.org/en/countries/africa/rwanda/report-rwanda/RWANDA 2020The authorities took measures to promote the right to health during the COVID-19 pandemic and promised accountability for excessive use of force by police officers. Reports of enforced disappearances, arbitrary detention, excessive use of force, unfair trials and restrictions on the right to freedom of expression continued.Right to healthIn March, the authorities responded rapidly to the COVID-19 pandemic, imposing a strict nationwide lockdown and suspending commercial flights. They provided free treatment and mass testing. Until mid-May, the government covered the cost of mandatory quarantine for travellers entering the country. Thereafter, it offered subsidized provision.Children’s rightsIn January, the UN Committee on the Rights of the Child reviewed the government’s report and commended Rwanda’s progress in reducing poverty and infant and child mortality rates, improving access to education and health services, and fighting HIV/AIDS. Meanwhile, it urged the government to take further measures to tackle sexual exploitation and abuse of children, to ensure that protection of children with disabilities included those with intellectual and psychosocial disabilities, and to ensure the police fully respected the rights of children living on the streets.Sexual and reproductive rightsIn May, the President pardoned 36 women convicted for abortion. All except eight of them were arrested and convicted after 2018 Penal Code revisions. While abortion remained illegal in most circumstances, the 2018 Penal Code introduced legal exceptions in cases of rape, incest or forced marriage.Right to lifeOn 17 February, the Rwanda National Police announced that the popular singer Kizito Mihigo had been found dead that morning in his cell in Remera police station in the capital, Kigali. Three days earlier the Rwanda Investigation Bureau (RIB) had confirmed his arrest on charges which included joining “terrorist” groups and attempting to cross the border illegally. There was no independent investigation into his death. The National Public Prosecution Authority concluded he died by suicide and that there was no basis for criminal charges, in a finding based on a RIB investigation and the Rwanda Forensic Laboratory.1Enforced disappearancesEnforced disappearances of political opposition members continued and several probable cases from previous years remained unresolved. In June, Venant Abayisenga, a member of Development and Liberty for All (DALFA-Umurinzi), and former member of the United Democratic Forces (FDU-Inkingi), both unregistered opposition political parties, was reported missing. He had been acquitted in January of forming an irregular armed group and released from prison. He told the media that he was tortured in detention. His whereabouts remained unknown at the end of the year.Rwanda had not ratified the International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance.2Excessive use of forceIn September, following an outcry on social media in response to police use of excessive, and at times lethal, force, including in response to alleged curfew violations, the President and the Minister of Justice condemned the actions of individual police officers. They said these actions violated operational guidelines and promised to hold perpetrators accountable. On 9 September, a police spokesperson said several officers were in custody while investigations and prosecutions were ongoing.unfair trialsOn 31 August, the RIB announced the arrest of Paul Rusesabagina, famed as the manager of Hotel des Milles Collines where over 1,200 people sought refuge during the 1994 genocide. He was later charged with offences including terrorism, arson, kidnap and murder in relation to his support for an armed group. He had left Dubai overnight on 27/28 August in mysterious circumstances; in court in November, he said that he had been abducted and blindfolded with his arms and legs bound. The authorities refused to explain how he arrived in Kigali but asserted that due process had been followed. He was initially denied access to a lawyer hired by his family and chose two lawyers from a list of pro bono advocates. From November he was represented by the lawyer chosen by his family. He remained in pre-trial detention at the end of the year, after three requests for release on bail were denied.3Right to truth, justice and reparationIn May, Félicien Kabuga, acknowledged as a chief financier of the 1994 genocide, was arrested by French authorities in a Paris suburb. In 1997 the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR), which tried genocide cases until 2015, indicted him on seven counts of genocide and related crimes. He was transferred to the custody of the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals (IRMCT) in The Hague in October, and a plea of not guilty was entered during a pre-trial hearing in November.In May, the IRMCT Chief Prosecutor confirmed DNA tests had proved that Augustin Bizimana, whom the ICTR had indicted in 2001 for genocide, had died in 2000 in the Republic of the Congo.The authorities sought the extradition of genocide suspect Aloys Ntiwiragabo from France. In July, a preliminary investigation for crimes against humanity was launched in France after a journalist located him in Orléans, about 100km south-west of Paris.Arbitrary detentionA night-time curfew was introduced in response to the COVID-19 pandemic. Police instructed those alleged to have violated the curfew to report to centres, including open-air stadiums, where they remained until the end of curfew the next morning. The police spokesperson said these were not “detention or prison facilities” but “central grounds used to control movements during curfew hours as well as sensitization centres with space for physical distancing, where people are educated on the pandemic and safety practices.”In July, the Rwanda National Police published a list of 498 motorists (including some registration plate details) who, since April, had allegedly ignored orders and not reported to the centres. Those who did not report to the police within an allotted time were warned they would be arrested. Several similar lists were published on a regular basis until October.Freedom of expressionIn April, several YouTube bloggers reported on allegations that soldiers raped women and committed other human rights violations during lockdown in the Kangondo II neighbourhood known as “Bannyahe” in Kigali. Although the Rwanda Defence Force announced on 4 April that they were holding five soldiers suspected of involvement in these crimes, four bloggers who reported on the abuses and other consequences related to the authorities’ COVID-19 response, were later arrested. Two of the bloggers were provisionally released later the same month, and one was released on bail in May while Dieudonné Niyonsenga, also known as Cyuma Hassan, and his driver, Fidèle Komezusenge, remained in detention at the end of the year. The Rwanda Media Commission said that bloggers were not recognized as journalists and were “not authorized to interview the population.”Refugees and asylum-seekersIn late August, UNHCR, the UN refugee agency, and the governments of Rwanda and Burundi began to facilitate organized returns of Burundian refugees from Rwanda.EINDE VERSLAG AMNESTY INTERNATIONAL[6] ARTIKEL 3, ANTI FOLTERVERDRAG1. No State Party shall expel, return (“refouler”) or extradite a person to another State where there are substantial grounds for believing that he would be in danger of being subjected to torture. EINDE STATEMENT AMNESTY INTERNATIONAL [9] KLM, WEIGER MEDEWERKING AAN UITZETTING VENANT RNAAR GEVAARLIJK RWANDA!ASTRID ESSED26 JULI 2021 https://www.astridessed.nl/klm-weiger-medewerking-aan-de-uitzetting-van-venant-r-naar-gevaarlijk-rwanda/ [10] REFORMATORISCH DAGBLADRWANDA BEDANKT NEDERLAND NA UITLEVERING GENOCIDEVERDACHTE27 JULI 2021 https://www.rd.nl/artikel/937241-rwanda-bedankt-nederland-na-uitlevering-genocideverdachte [11] ”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.’
NOSNEDERLAND LEVERT RWANDESE GENOCIDEVERDACHTE UIT27 JULI 2021 Nederland levert Rwandese genocideverdachte uit Nederland levert Rwandese genocideverdachte uitVenant R., destijds werkzaam bij een landbouwinstituut, zou een moordpartij op burgers van de Tutsi-minderheid i… Nederland heeft een 72-jarige Rwandese asielzoeker uitgeleverd aan Rwanda, waar hij wordt verdacht van deelname aan de genocide van 1994. Het vliegtuig met Venant R. aan boord landde gisteravond laat op de luchthaven van de hoofdstad Kigali. Justitie in Rwanda bedankt Nederland in een persbericht voor de uitlevering van R. en meldt dat hij vandaag zal worden ondervraagd.R., destijds werkzaam bij een landbouwinstituut, zou een moordpartij op burgers van de Tutsi-minderheid in zijn regio hebben aangestuurd. Dat gebeurde tijdens de volkerenmoord waarbij 27 jaar geleden in 100 dagen naar schatting tussen de 500.000 en 800.000 Tutsi’s en gematigde Hutu’s omgebracht. Hutu’s zijn in Rwanda in de meerderheid.Asiel in NederlandR. vluchtte nadien naar Nederland en vroeg in 2000 asiel aan. Drie jaar later trok de immigratiedienst IND zijn verblijfsvergunning in na een waarschuwing van Buitenlandse Zaken. In 2019 werd R. aangehouden in Leersum en vastgezet. In de tussenliggende jaren bleef R. procederen om een verblijfsvergunning te krijgen. Ook vocht hij zijn aanstaande uitlevering naar Rwanda aan, maar de rechter verwierp zijn verweer.Een organisatie van overlevenden van de genocide heeft de uitlevering van R. verwelkomd. “Elke keer dat een gevluchte genocideverdachte aan Rwanda wordt uitgeleverd, wordt er een stap gezet in de richting van gerechtigheid”, zei een woordvoerder van de groepering tegen persbureau AFP.R. is de derde Rwandese genocideverdachte die Nederland terugstuurt naar Kigali.Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.EINDE BERICHT EINDE NOTEN EINDE MAILREACTIE
Reacties uitgeschakeld voor Over uitlevering genocideverdachte aan Rwanda/Reformatorisch Dagblad maakt zich er met een Jantje van Leiden vanaf
NEDERLAND LEVERT GENOCIDEVERDACHTE UIT AAN RWANDA/OVER ONEERLIJKE PROCESSEN EN KANS OP FOLTERING/BRIEF AAN REFORMATORISCH DAGBLAD
AAN:REDACTIE REFORMATORISCH DAGBLADOnderwerp:Uw berichtgeving dd 27 juli 2021 ”Rwanda bedankt Nederland nauitlevering genocideverdachte” Geachte Redactie, Een van de kenmerken van goede journalistiek is betrouwbare, juisteen volledige berichtgeving.Dat geldt voor de meer ‘dagelijkse” onderwerpen, maar zeker voor zaken,die gevoelig liggen en waar sprake is van gruwelijkheden.Een van die gruwelijkheden, waarin u in onderstaande [zie uw berichtgeving,direct onder P/S] hebt bericht, is de genocide in Rwanda [1], hier toegespitsttot genocideverdachte Venant R.Nu laat ik die genocidebeschuldiging voor wat zij is, omdat ik de juistheid ervan niet kan beoordelen [ook al twijfelenaan mij bekende, zeer betrouwbare bronnen daaraan] [2], waar het mijin het byzonder over gaat zijn garanties voor een eerlijk en betrouwbaar proces.En vrijwaring van foltering. TOEGELICHTUW BERICHTGEVING
En daar kom ik op u uit, liever gezegd, op uw berichtgeving.Want in uw berichtgeving bericht u onder andere over de arrestatie van VenantR en het feit, dat Rwanda Nederland heeft bedankt voor de uitlevering.Tot zover correct [3] WEGLATING BELANGRIJKE FEITEN/KANS OP ONEERLIJK PROCES/FOLTERING Wat ik u echter verwijt is, dat u weliswaar de naakte feiten vermeldt, maar zeer belangrijke feiten niet noemt, zoals de kans voor verdachte op een oneerlijk proces in Rwanda en eventueel foltering: ONEERLIJK PROCES/KAMERVRAGEN In 2016 heeft een Kamermeerderheid gepleit voor opschorting van uitlevering van verdachten aan Rwanda, vanwege het ontbreken van een eerlijke rechtsgang. [4]Ook toonde Christen Unie Kamerlid Voordewind zich sceptisch over derechtsgang in Rwanda en heeft daarover in 2020 vragen gesteld aan de minister en Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid en de minister vanBuitenlandse Zaken. [5] ONEERLIJK PROCES/FOLTERING/AMBTSBERICHT 2016Maar er is meer! In het Thematische Ambtsbericht 2016 over Rwanda [6]is te lezen[Ik citeer. bladzijde 27]”” Het proces tegen Joel Mutabazi en vijftien anderen eindigde in oktober 2014. Joel Mutabazi, een voormalige lijfwacht van president Kagame, werd beschuldigd van het organiseren van aanvallen op de regering en werd veroordeeld tot levenslang. Hij kondigde aan in beroep te zullen gaan. Veel van zijn mede-aangeklaagden verklaarden voor de rechtbank dat zij waren gefolterd en waren gedwongen bekentenissen af te leggen. De rechtbank liet echter na deze aantijgingen te onderzoeken” [7]Maar niet alleen het Ambtsbericht 2016! ONEERLIJKE PROCESSEN/VERDWIJNINGEN/AMNESTY INTERNATIONAL In haar rapportage over Rwanda uit 2020 noemt Amnesty Internationalverdwijningen, excessief politiegeweld en-weer-oneerlijke processen. [8]
Kortom, naar mijn oordeel een land aan welke iemand niet zoumoeten worden uitgeleverd.Ik heb dan ook de KLM opgeroepen, niet mee te werken aan uitzetting [9],maar dat is, helaas, toch gebeurd. [10]Dat echter daargelaten.Terug naar uw berichtgeving. INCOMPLEET. ONVOLLEDIG EN DAARDOOR NIET EVENWICHTIG Ik verwacht van u uiteraard niet, dat u alle door mij genoemde bronnenvermeldt, maar op zijn minst had u kunnen vermelden [daar is niet moeilijk aan te komen], dat Amnesty International zich zorgen maakt omde rechtsgang in Rwanda en dat er Kamervragen waren gesteld over de gang van zaken. Door dat te vermelden, komt niet alleen de uitlevering door Nederland ineen ander daglicht te staan, ook is de berichtgeving daardoor completeren kan de lezer een beter beeld van de situatie krijgen, zoals welis gedaan door uw NOS collegae.Ik citeer uit NOS berichtgeving”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.” [11] Zo hoort het.Zo is de berichtgeving compleet en werpt zij een beter licht op de gang van zaken. TENSLOTTE: Genocide en misdaden tegen de menselijkheid [dat is genocide natuurlijk ook] zijn wel de gruwelijkste misdaden op deze Aarde en ik ben er fel en glad voor, dat verdachten van dergelijke misdrijven worden berecht enhun straf niet ontlopen.Maar dan wel in een eerlijk en onafhankelijk proces en met vrijwaringvan foltering.En wanneer dat niet kan worden gegarandeerd, moet er naar mijn mening,geen uitlevering plaatsvinden.De minister heeft andere afwegingen gemaakt, maar waar het hier dusom gaat, is dat u, naar mijn oordeel, in uw berichtgeving had moetenvermelden, dat er gegronde twijfels zijn bij juristen en mensenrechtenorganisaties over de eerlijkheid van het proces en de garantie op een rechtvaardige en humane behandeling. Ik hoop, dat u dat ook inziet en de volgende keer een completer beeldvan de feiten schetst. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam
Nederland heeft opnieuw een genocideverdachte uitgeleverd aan Rwanda. Het gaat volgens aanklagers in hoofdstad Kigali om de 72-jarige Venant R., een voormalige bestuurder van een landbouwinstituut die wordt verdacht van het aansturen van moordpartijen tijdens de volkerenmoord ruim een kwart eeuw geleden.
De genocide barstte los in 1994, toen de Rwandese president Juvénal Habyarimana, die lid was van de Hutu-meerderheid, werd vermoord. Daarop begonnen Hutu-militairen en milities met het afslachten van leden van de Tutsi-minderheid en gematigde Hutu’s. Dat gebeurde veelal met kapmessen. Er vielen in ongeveer 100 dagen tijd zo’n 800.000 doden.
Prominenten die waren betrokken bij de genocide, zijn later in veel gevallen naar het buitenland gevlucht. De Nederlandse autoriteiten arresteerden R. in 2019 in Leersum. Justitie in Rwanda heeft Nederland bedankt voor de samenwerking en de bijdrage aan de wereldwijde inspanningen om te voorkomen dat daders hun straf ontlopen.
Al bijna twintig jaar verblijft Venant R. (69) uit Rwanda in het asielzoekerscentrum van Leersum. Of hij daar ooit zal terugkeren, is uiterst onzeker. R. werd deze week op verzoek van de Rwandese autoriteiten uit zijn kamer gehaald. Hij zou in 1994 hebben meegewerkt aan genocide. R. kwam in het jaar 2000 naar Nederland, maar kreeg nooit een verblijfsstatus en daardoor ook nooit de Nederlandse nationaliteit. Hij voerde de afgelopen vijftien jaar diverse rechtszaken om een verblijfsvergunning, maar nooit kwam er een definitieve oplossing. De laatste zaak was in 2015. De jaren daarna verkeerde hij in een soort niemandsland: hij kon niet terug naar Rwanda, maar was ook niet welkom in Nederland.
In de afgelopen jaren zijn er door Nederland enkele Rwandezen uitgeleverd en dat lijkt nu ook te gaan gebeuren met R. Zijn advocaat én deskundige Joost Brouwer vinden dat Nederland een ernstige fout begaat als de man wordt teruggestuurd naar Rwanda. Ze zijn ervan overtuigd dat hij in zijn vaderland geen eerlijk proces krijgt.
Gevluchte Tutsi’s
Wat deed Venant R. in Rwanda? In 1994 was hij directeur van een landbouwinstituut, net buiten de stad Butare in Rwanda. Bij het begin van de genocide daar, in april 1994, verzamelden zich meer dan duizend gevluchte Tutsi’s op het terrein van het instituut. De Rwandese autoriteiten verdenken R. er onder andere van dat hij militairen en milities naar het terrein haalde, die de Tutsi-vluchtelingen hebben gedood. De genocide in Rwanda heeft aan circa 800.000 mensen het leven gekost. In de ogen van zijn vertrouwelingen heeft R. echter juist geprobeerd hulp te halen voor de mensen op het enorme complex van het instituut.
Joost Brouwer volgt de zaak rond R. al zeven jaar nauwgezet, omdat hij vindt dat ook mensen met een andere nationaliteit in Nederland recht hebben op een eerlijk proces. „Naar aanleiding van het bericht over de arrestatie van R. hebben veel mensen hem al veroordeeld. Zonder de feiten te kennen. Dat beeld wil ik graag rechtzetten. De enige rechtbank die zich inhoudelijk over zijn zaak gebogen heeft, heeft gezegd dat de beschuldigingen hem ongegrond waren. Daarbij werd de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND, red.) op de vingers getikt.”
Bewijzen voor onschuld
Later kwam de IND nogmaals met dezelfde beschuldiging en datzelfde ‘bewijs’, zegt Brouwer. „Andere rechters hebben, zonder naar de inhoud te kijken, de IND gelijk gegeven. Zo hangt R,, terwijl er geen bewijs te vinden is tegen hem. Ik stuurde het Landelijk Parket al vier jaar geleden de bewijzen voor zijn onschuld, op suggestie van staatssecretaris Teeven, maar die weigert tot nog toe daarop in te gaan. Er loopt al sinds oktober een herhaalde asielaanvraag, waarin dat wel allemaal aan de orde moet komen.”
Toch hangt R. nu uitlevering boven het hoofd. Jean Bosco Mutangana van de Rwandese autoriteiten reageerde opgelucht op de arrestatie van R., zegt hij in de Rwandese krant New Times. „Dit is een stap in de goede richting. Deze man willen we al heel lang hebben. We danken Nederland voor hun inspanningen en hebben goede hoop dat we hem hier kunnen berechten.”
Arrestatie
Voor veel bewoners van het azc in Leersum zijn R. en zijn geschiedenis onbekend. Sommigen hebben wel politie op het terrein gezien, maar weten niet wat er is gebeurd deze week. Ze hebben niet gezien of iemand is meegenomen en kennen hem ook niet. Eén bewoner denkt hem te kennen, maar weet maar weinig te vertellen. „Genocide is niet goed, maar ik heb geen idee of hij daar iets mee te maken heeft”, zegt de man in gebroken Engels.
Voor het Nederlandse Openbaar Ministerie is uitgangspunt dat opsporing en vervolging van internationale misdrijven zoveel mogelijk plaatsvinden in het land waar de misdrijven zouden zijn gepleegd. Daar bevindt zich het bewijs, daar zijn de procesdeelnemers ingevoerd in taal, cultuur en achtergronden van gebeurtenissen. Ook bevinden zich daar over het algemeen de meeste slachtoffers en nabestaanden.
The Netherlands has extradited a 72-year-old Rwandan asylum seeker to Rwanda, where he is suspected of participating in the 1994 genocide. The plane with Venant R. on board landed late last night at the airport in the capital Kigali. Justice in Rwanda thanks the Netherlands in a press release for the extradition of R. and reports that he will be questioned today.
R., then working at an agricultural institute, is said to have led a massacre of citizens of the Tutsi minority in his region. This happened during the genocide in which an estimated 500,000 to 800,000 Tutsis and moderate Hutus were killed in 100 days 27 years ago. Hutus are in the majority in Rwanda.
ASYLUM IN THE NETHERLANDS
R. subsequently fled to the Netherlands and applied for asylum in 2000. Three years later, the Immigration Service IND withdrew his residence permit after a warning from the Ministry of Foreign Affairs. In 2019 R. was arrested in Leersum and detained. In the intervening years, R. continued to litigate in order to obtain a residence permit. He also challenged his imminent extradition to Rwanda, but the judge rejected his defence.
An organization of genocide survivors has welcomed R.’s extradition. “Every time a refugee genocide suspect is extradited to Rwanda, a step is taken towards justice,” a spokesperson for the group told AFP news agency.
R. is the third Rwandan genocide suspect that the Netherlands returns to Kigali.
Lawyers and human rights organizations have repeatedly warned in the past about unfair justice in Rwanda, where trials are often said to be politically motivated and suspects are coerced into confessions by torture.
The Netherlands extradites Rwandan genocide suspect
Op initiatief van de ChristenUnie pleit een meerderheid van de Tweede Kamer voor opschorting van uitlevering van verdachten aan de Rwanda. In Rwanda kunnen verdachten niet rekenen op een verdediging die voldoet aan internationale standaarden. Processen verlopen daardoor oneerlijk. Vervolging van Rwandese verdachten gebeurt wat de ChristenUnie betreft voorlopig in Nederland. Een Kamermeerderheid van PvdA, D66, SP en GroenLinks steunen het initiatief.
ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “In Rwanda is er op dit moment helaas geen sprake van een eerlijke rechtsgang. Dat is onder meer bevestigd door M.R. Witteveen die als officier van justitie jarenlang onderzoek heeft gedaan in Rwanda. Ook Amnesty International heeft regelmatig gewaarschuwd voor het Rwandese rechtssysteem. In het ambtsbericht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt bovendien aangegeven dat de rechtspraak beïnvloed kan worden door de politiek, het leger of vermogende zakenlieden. Daarnaast is er amper sprake van een adequate juridische verdediging. Nederland staat op het punt om twee genocideverdachten uit te leveren aan Rwanda. Iedereen heeft er baat bij dat juist genocideplegers vervolgd worden, maar dan moet Nederland er ook zeker van zijn dat er sprake is van een eerlijke rechtsgang. Daarom pleit een meerderheid van de Tweede Kamer er gelukkig voor om de uitlevering aan Rwanda op te schorten en het proces in Nederland te laten plaatsvinden”.
—
Schriftelijke vragen namens de leden Voordewind (ChristenUnie), Recourt (PvdA), Sjoerdsma (D66), Gesthuizen (SP) en Voortman (GroenLinks) aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie en de Minister van Buitenlandse Zaken over de uitlevering van verdachten aan Rwanda?
1. Is het juist dat Nederland medewerking verleent aan de uitlevering van twee verdachten[1] van (indirecte) betrokkenheid bij de genocide aan Rwanda nu er geen juridisch beroep tegen de uitlevering meer openstaat?
2. Wat is uw reactie op de deskundige adviezen van mr. M.R. Witteveen, die als expert door het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitgezonden is geweest als adviseur voor de Rwandese autoriteiten en die onlangs heeft opgetreden als expert getuige te Londen in een vergelijkbare uitleveringszaak, die stelt dat Rwandese verdachten in Rwanda geen kans hebben op een eerlijk proces omdat er geen sprake is van adequate verdediging die voldoet aan de meest elementaire internationale standaarden[2]?
3. Hoe verhoudt de voorgenomen uitlevering zich tot de constatering in het ambtsbericht dat verschillende bronnen suggereren dat de rechtspraak slechts ‘in theorie onafhankelijk’ is terwijl er sprake is van ‘politieke invloed op processen waarbij militairen, leden van de politieke oppositie of vermogende zakenlieden zijn betrokken[3]’?
4. Bent u op basis van het voorgaande ook niet van mening dat het in ieders belang is en daarom verre de voorkeur verdient als van genocide verdachte personen in Nederland worden berecht, waar de onafhankelijke waarheidsvinding is gegarandeerd en de kennis en ervaring voorhanden is en dat dat belang veel zwaarder weegt dan dat de feiten worden berecht daar waar ze gepleegd zijn?
5. Bent u bereid om uitleveringen aan Rwanda op te schorten zolang er in Rwanda geen sprake is van een eerlijke rechtsgang en/of tot de uitleveringsrechter in Londen een definitief oordeel heeft gegeven? Bent u bereid verder onafhankelijk onderzoek te laten doen naar de rechtspleging in Rwanda in genocide zaken, omdat er op zijn minst gerede twijfel is over de eerlijkheid daarvan?
[1] Jean Claude Iyamuremye en Jean Baptiste Mugimba
Vragen van het lid Voordewind (ChristenUnie) aan de Minister en Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid en de Minister van Buitenlandse Zaken over de stand van zaken in de processen tegen de door Nederland uitgeleverde Rwandezen I. en M. en de zaak tegen de moeder van de Rwandese oppositiepolitica Victoire Ingabire (ingezonden 19 december 2019).
Antwoord van Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) en van Minister Blok (Buitenlandse Zaken), mede namens de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (ontvangen 7 februari 2020). Zie ook Aanhangsel Handelingen, vergaderjaar 2019–2020, nr. 1298.
Vraag 1, 2 en 3
Wat is de voortgang van het proces geweest tegen Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. in Rwanda sinds hun uitlevering nu ruim drie jaar geleden?
In welk stadium bevond zich het onderzoek tegen de twee betrokkenen op het moment dat Nederland hen met urgentie uitleverde?
Waarom is de rechtszaak na drie jaar nog altijd niet van start gegaan? Was ten tijde van de uitzetting voorzien dat de rechtszaak nog zo lang op zich zou laten wachten? Hoe beoordeelt u de lange duur van het proces, ook gezien het voorarrest in Nederland?
Antwoord 1, 2 en 3
Op 12 november 2016 zijn de van genocide verdachte Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. uitgeleverd aan Rwanda. Het precieze stadium van het strafrechtelijk onderzoek in Rwanda ten tijde van de uitleveringen was niet bekend en werd als niet relevant geacht voor de beoordeling van de uitleveringsverzoeken.
Op advies van de rechtbank Den Haag is besloten de gerechtelijke procedures in Rwanda te laten monitoren.1 De monitoring wordt in opdracht van het Ministerie van Justitie en Veiligheid uitgevoerd door de non-gouvernementele organisatie International Commission of Jurists (ICJ).
De monitoringsrapportages worden elke twee maanden openbaar gemaakt op rijksoverheid.nl. De laatste rapportages zijn gepubliceerd op 3 januari 2020.2Uit deze monitoringsrapportages kan worden afgeleid dat Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. sinds hun uitlevering op 12 november 2016 aan Rwanda op 21 november 2016 voor het eerst aan een rechter zijn voorgeleid. Hierna vonden regelmatig «pre-trial» zittingen plaats waarbij onder andere over de voortzetting van de voorlopige hechtenis van de verdachten werd besloten.
In september 2017 zijn de rechtszaken tegen Jean-Claude I. en Jean-Baptiste M. van start gegaan. De procedures bevinden zich sindsdien in de trial phaseen de inhoudelijke behandeling van de zaken vindt, in overeenstemming met Artikel 2 van de Rwandese Transfer Law, plaats voor de High Court. In de Rapportagebrief Internationale Misdrijven van 27 maart 20193 is echter abusievelijk vermeld dat de procedures zich nog in de «pre-trial phase» zouden bevinden. Uit het meest recente monitoringsrapport inzake Jean-Baptiste M. van 15 december 2019 blijkt dat de High Court de aanklager en de verdediging in oktober 2019 heeft gevraagd om «concluding observations and submissions» in te dienen.
Hieruit kan worden afgeleid dat de procedure in eerste aanleg tegen Jean-Baptiste M. in een afrondende fase is beland. Met betrekking tot de procedure tegen Jean-Claude I. geven de rapporten nog geen indicatie van een te verwachten einddatum. Op basis van deze informatie kom ik niet tot het oordeel dat er op dit moment sprake is van een onredelijke vertraging van het proces.
Vraag 4
Op basis van welke feiten is destijds besloten beide betrokkenen uit te leveren?
Antwoord 4
Jean-Baptiste M. en Jean Claude I. zijn destijds uitgeleverd op grond van verdenkingen van genocide en poging tot genocide. In de uitspraken van de rechtbank Den Haag van 20 december 2013 wordt nader ingegaan op de basis voor deze verdenkingen.4
Vraag 5
Heeft u rechtstreeks of via de monitor helder inzicht in de procesgang? Kunt u dit inzicht met ons delen?
Antwoord 5
Verwezen wordt naar het antwoord op vraag 1.
Vraag 6
Houdt Rwanda zich aan de destijds bij de uitlevering gemaakte afspraken? Waar blijkt dat uit?
Antwoord 6
Op basis van de beschikbare informatie, zoals de monitoringsrapportages, is er geen aanleiding om aan te nemen dat Rwanda zich niet aan de ten tijde van de uitlevering gemaakte afspraken houdt.
Vraag 7
Welke rol speelt de Nederlandse ambassade in Rwanda nog in deze zaken?
Antwoord 7
In het uitleveringsproces zijn door Rwanda garanties afgegeven ten aanzien van het recht van de verdachten op een eerlijk proces. Hierbij is afgesproken dat de Nederlandse ambassade in Rwanda twee keer per jaar de gedetineerden bezoekt en dat ICJ, in opdracht van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, de procesvoortgang en de rechten van de verdachten op een eerlijk proces monitort en erover rapporteert. Het laatste bezoek van de Nederlandse ambassade aan de gedetineerden vond plaats op 11 oktober 2019.
Vraag 8
Wanneer ontvangt de Kamer het volgende monitor-rapport over beide betrokkenen? Hoe gaat het nu met hen?
Antwoord 8
Momenteel rapporteert ICJ in beginsel iedere twee maanden aan het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Het meest recente rapport dateert van 15 december 2019. Het volgende rapport wordt dus medio februari 2020 verwacht.
Alle monitoringsrapporten worden geanonimiseerd en openbaar gemaakt via de website www.rijksoverheid.nl, zoals aangegeven in de brief van 29 maart 2017.5 In de monitoringsrapporten staan weergaven van gesprekken waarin beide betrokkenen aangeven hoe het met hen gaat. Om deze reden wordt verwezen naar de inhoud van deze rapporten.
Vraag 9
Heeft de verdediging voldoende mogelijkheden en middelen om zijn werk te doen? Welke obstakels zijn er?
Antwoord 9
Nederland ondersteunt de Rwandese justitiesector al meer dan 20 jaar. Recente trainingen voor rechters en advocaten hadden ten doel om zogenaamde «transfer-cases» – waarin Rwandese verdachten die zich in het buitenland bevonden en aan Rwanda zijn uitgeleverd – goed te kunnen uitvoeren en beide doelgroepen meer informatie te verschaffen over de toepasselijke internationaalrechtelijke normen. Hiermee draagt Nederland bij aan het versterken van de kwaliteit van de Rwandese rechtspraak, mede in het kader van de uitleveringszaken van Jean Claude I. en Jean Baptiste M.
De advocaten maken aanspraak op het rechtshulpsysteem van Rwanda. Verdachten spreken regelmatig met hun advocaten. In de ICJ-rapportages, die openbaar zijn, kan alle belangrijke informatie over het proces en de verdediging gevonden worden.
Rwanda is zich ervan bewust dat de processen rondom deze twee uitleveringen een precedent kunnen scheppen voor eventuele toekomstige uitleveringen en de toelaatbaarheid daarvan. Het is daarom ook in het belang van Rwanda dat de processen aan internationale standaarden voldoen.
Vraag 10
Welke verantwoordelijkheid heeft Nederland ten aanzien van deze verdachten en hoe wordt daaraan invulling gegeven?
Antwoord 10
Ik verwijs naar het antwoord op vraag 7.
Vraag 11
Wanneer wordt een uitspraak verwacht?
Antwoord 11
Verwezen wordt naar het antwoord op vraag 1.
Vraag 12 en 13
Op grond waarvan is het paspoort ingenomen van de moeder van Victoire Ingabire? Wat zijn de gevolgen voor deze vrouw als zij haar Nederlandse nationaliteit verliest?
Acht u het acceptabel als deze vrouw aan Rwanda wordt uitgeleverd en daar, zoals bovengenoemde personen, een aantal jaar in voorarrest komt te zitten zonder dat er een rechtszaak begint?
Antwoord 12 en 13
Er past mij, zoals gebruikelijk, terughoudendheid in mijn mededelingen over lopende zaken. Om deze reden wordt niet verder ingegaan op deze vragen.
Vraag 14
Hoe beoordeelt u de mensenrechtensituatie in Rwanda? Deelt u de mening dat het gezien de mensenrechtensituatie in Rwanda niet verantwoord is verdachten aan Rwanda uit te leveren?
Antwoord 14
Deze inschatting wordt niet door het kabinet gedeeld. Het kabinet acht het verantwoord om genocide verdachten uit te leveren aan Rwanda. De mensenrechtensituatie in Rwanda is sinds het moment van uitlevering van de twee genoemde verdachten niet significant veranderd. Er blijven echter wel punten voor verbetering. Zo is er weinig ruimte voor politieke oppositie. De Rwandese autoriteiten hechten grote waarde aan het bewaken van de stabiliteit en veiligheid, wat zich onder andere vertaalt in het tegengaan van polarisatie langs etnische lijnen en beperkte ruimte voor kritische stemmen binnen het maatschappelijk middenveld en de politieke arena.
Het kabinet heeft er op basis van de thans beschikbare informatie vertrouwen in dat de verdachten een behoorlijk strafproces krijgen. De vervolging, berechting en bestraffing van uitgeleverde genocideverdachten vindt plaats onder de «Transfer Law». Dit betekent dat zij onder internationale wetgeving worden berecht en dat het proces kan worden getoetst aan de artikelen 3 en 6 Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (afgekort EVRM; o.a. verbod op foltering en recht op een eerlijk proces). Of het proces verloopt volgens de bepalingen van de Transfer Law en in overeenstemming met het EVRM wordt zoals hierboven beschreven voortdurend gemonitord door ICJ. Het VN Anti-Foltercomité heeft overigens in 2019 twee klachten over uitlevering aan Rwanda ongegrond verklaard. Dit oordeel van het Comité ondersteunt de conclusie dat de algemene mensenrechtensituatie in Rwanda niet dusdanig zorgelijk is dat het uitleveren van genocideverdachten per definitie niet verantwoord is.
Nederland mag geen toevluchtsoord zijn voor genocideplegers. Het is van belang dat genocideverdachten worden opgespoord en, bij voorkeur, worden berecht in het land waar de misdrijven zijn gepleegd. Dit heeft een aantal praktische en maatschappelijke redenen: het meeste bewijs bevindt zich aldaar, men kent de cultuur en spreekt de taal. Het is belangrijk dat de slachtoffers, nabestaanden en getuigen met eigen ogen kunnen zien dat en hoe er recht wordt gedaan.
1
ECLI:NL:RBDHA:2013:18560 en ECLI:NL:RBDHA:2014:84852
The authorities took measures to promote the right to health during the COVID-19 pandemic and promised accountability for excessive use of force by police officers. Reports of enforced disappearances, arbitrary detention, excessive use of force, unfair trials and restrictions on the right to freedom of expression continued.
Right to health
In March, the authorities responded rapidly to the COVID-19 pandemic, imposing a strict nationwide lockdown and suspending commercial flights. They provided free treatment and mass testing. Until mid-May, the government covered the cost of mandatory quarantine for travellers entering the country. Thereafter, it offered subsidized provision.
Children’s rights
In January, the UN Committee on the Rights of the Child reviewed the government’s report and commended Rwanda’s progress in reducing poverty and infant and child mortality rates, improving access to education and health services, and fighting HIV/AIDS. Meanwhile, it urged the government to take further measures to tackle sexual exploitation and abuse of children, to ensure that protection of children with disabilities included those with intellectual and psychosocial disabilities, and to ensure the police fully respected the rights of children living on the streets.
Sexual and reproductive rights
In May, the President pardoned 36 women convicted for abortion. All except eight of them were arrested and convicted after 2018 Penal Code revisions. While abortion remained illegal in most circumstances, the 2018 Penal Code introduced legal exceptions in cases of rape, incest or forced marriage.
Right to life
On 17 February, the Rwanda National Police announced that the popular singer Kizito Mihigo had been found dead that morning in his cell in Remera police station in the capital, Kigali. Three days earlier the Rwanda Investigation Bureau (RIB) had confirmed his arrest on charges which included joining “terrorist” groups and attempting to cross the border illegally. There was no independent investigation into his death. The National Public Prosecution Authority concluded he died by suicide and that there was no basis for criminal charges, in a finding based on a RIB investigation and the Rwanda Forensic Laboratory.1
Enforced disappearances
Enforced disappearances of political opposition members continued and several probable cases from previous years remained unresolved. In June, Venant Abayisenga, a member of Development and Liberty for All (DALFA-Umurinzi), and former member of the United Democratic Forces (FDU-Inkingi), both unregistered opposition political parties, was reported missing. He had been acquitted in January of forming an irregular armed group and released from prison. He told the media that he was tortured in detention. His whereabouts remained unknown at the end of the year.
Rwanda had not ratified the International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance.2
Excessive use of force
In September, following an outcry on social media in response to police use of excessive, and at times lethal, force, including in response to alleged curfew violations, the President and the Minister of Justice condemned the actions of individual police officers. They said these actions violated operational guidelines and promised to hold perpetrators accountable. On 9 September, a police spokesperson said several officers were in custody while investigations and prosecutions were ongoing.
unfair trials
On 31 August, the RIB announced the arrest of Paul Rusesabagina, famed as the manager of Hotel des Milles Collines where over 1,200 people sought refuge during the 1994 genocide. He was later charged with offences including terrorism, arson, kidnap and murder in relation to his support for an armed group. He had left Dubai overnight on 27/28 August in mysterious circumstances; in court in November, he said that he had been abducted and blindfolded with his arms and legs bound. The authorities refused to explain how he arrived in Kigali but asserted that due process had been followed. He was initially denied access to a lawyer hired by his family and chose two lawyers from a list of pro bono advocates. From November he was represented by the lawyer chosen by his family. He remained in pre-trial detention at the end of the year, after three requests for release on bail were denied.3
Right to truth, justice and reparation
In May, Félicien Kabuga, acknowledged as a chief financier of the 1994 genocide, was arrested by French authorities in a Paris suburb. In 1997 the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR), which tried genocide cases until 2015, indicted him on seven counts of genocide and related crimes. He was transferred to the custody of the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals (IRMCT) in The Hague in October, and a plea of not guilty was entered during a pre-trial hearing in November.
In May, the IRMCT Chief Prosecutor confirmed DNA tests had proved that Augustin Bizimana, whom the ICTR had indicted in 2001 for genocide, had died in 2000 in the Republic of the Congo.
The authorities sought the extradition of genocide suspect Aloys Ntiwiragabo from France. In July, a preliminary investigation for crimes against humanity was launched in France after a journalist located him in Orléans, about 100km south-west of Paris.
Arbitrary detention
A night-time curfew was introduced in response to the COVID-19 pandemic. Police instructed those alleged to have violated the curfew to report to centres, including open-air stadiums, where they remained until the end of curfew the next morning. The police spokesperson said these were not “detention or prison facilities” but “central grounds used to control movements during curfew hours as well as sensitization centres with space for physical distancing, where people are educated on the pandemic and safety practices.”
In July, the Rwanda National Police published a list of 498 motorists (including some registration plate details) who, since April, had allegedly ignored orders and not reported to the centres. Those who did not report to the police within an allotted time were warned they would be arrested. Several similar lists were published on a regular basis until October.
Freedom of expression
In April, several YouTube bloggers reported on allegations that soldiers raped women and committed other human rights violations during lockdown in the Kangondo II neighbourhood known as “Bannyahe” in Kigali. Although the Rwanda Defence Force announced on 4 April that they were holding five soldiers suspected of involvement in these crimes, four bloggers who reported on the abuses and other consequences related to the authorities’ COVID-19 response, were later arrested. Two of the bloggers were provisionally released later the same month, and one was released on bail in May while Dieudonné Niyonsenga, also known as Cyuma Hassan, and his driver, Fidèle Komezusenge, remained in detention at the end of the year. The Rwanda Media Commission said that bloggers were not recognized as journalists and were “not authorized to interview the population.”
Refugees and asylum-seekers
In late August, UNHCR, the UN refugee agency, and the governments of Rwanda and Burundi began to facilitate organized returns of Burundian refugees from Rwanda.EINDE VERSLAG AMNESTY INTERNATIONAL[6] ARTIKEL 3, ANTI FOLTERVERDRAG1. No State Party shall expel, return (“refouler”) or extradite a person to another State where there are substantial grounds for believing that he would be in danger of being subjected to torture.
[11] ”Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.’
Nederland heeft een 72-jarige Rwandese asielzoeker uitgeleverd aan Rwanda, waar hij wordt verdacht van deelname aan de genocide van 1994. Het vliegtuig met Venant R. aan boord landde gisteravond laat op de luchthaven van de hoofdstad Kigali. Justitie in Rwanda bedankt Nederland in een persbericht voor de uitlevering van R. en meldt dat hij vandaag zal worden ondervraagd.
R., destijds werkzaam bij een landbouwinstituut, zou een moordpartij op burgers van de Tutsi-minderheid in zijn regio hebben aangestuurd. Dat gebeurde tijdens de volkerenmoord waarbij 27 jaar geleden in 100 dagen naar schatting tussen de 500.000 en 800.000 Tutsi’s en gematigde Hutu’s omgebracht. Hutu’s zijn in Rwanda in de meerderheid.
Asiel in Nederland
R. vluchtte nadien naar Nederland en vroeg in 2000 asiel aan. Drie jaar later trok de immigratiedienst IND zijn verblijfsvergunning in na een waarschuwing van Buitenlandse Zaken. In 2019 werd R. aangehouden in Leersum en vastgezet. In de tussenliggende jaren bleef R. procederen om een verblijfsvergunning te krijgen. Ook vocht hij zijn aanstaande uitlevering naar Rwanda aan, maar de rechter verwierp zijn verweer.
Een organisatie van overlevenden van de genocide heeft de uitlevering van R. verwelkomd. “Elke keer dat een gevluchte genocideverdachte aan Rwanda wordt uitgeleverd, wordt er een stap gezet in de richting van gerechtigheid”, zei een woordvoerder van de groepering tegen persbureau AFP.
R. is de derde Rwandese genocideverdachte die Nederland terugstuurt naar Kigali.
Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.EINDE BERICHT EINDE NOTEN
Reacties uitgeschakeld voor Nederland levert genocideverdachte uit aan Rwanda/Over oneerlijke processen en kans op foltering/Brief aan Reformatorisch Dagblad
KLM, WEIGER MEDEWERKING AAN DE UITZETTING VAN VENANT R NAAR GEVAARLIJK RWANDA!
AAN DE KLMDIRECTIE EN MANAGEMENT Onderwerp:Dringend verzoek, niet mee te werken aan de dreigendeuitzetting van de heer Venant R naar RwandaReden:Oneerlijke rechtsgang aldaar, dreigende kans op een oneerlijkproces, dreigende kans op foltering Geachte DirectieGeacht Management De tijd dringt!Daarom is het van groot belang, dat u onderstaande goedtot u laat doordringen!Het betreft de dreigende uitzetting van de heer Venant R naar onveiligRwanda [in onderstaande licht ik dit nader toe]De heer Venant R wordt, volgens de aan mij verstrekte betrouwbareinformatie, op maandagochtend 26 juli 11.05 op Schiphol overgedragen aan de Rwandese autoriteiten.11.05 is tevens het tijdstip van vertrek:KLM vluchtnummer naar Kigali: KL0537 ACHTERGROND: De reden van de uitlevering van de heer Venant R is, volgens de mijbereikte, betrouwbare informatie, een door de IND [Immigratie en Naturalisatiedienst] [1] geuite beschuldiging van medeplichtigheid aangenocide.Nog afgezien van het feit, of deze IND beschuldiging gebaseerd is opdoorwrochte feiten, is de kwestie waar het hier om gaat het feit,dat in Rwanda van een eerlijke rechtsgang geen sprake is en in eenaantal gevallen verdachten zelfs zijn gefolterd.Dat zo toegelicht.Er is zelfs in 2016 door een Kamermeerderheid gepleit voor opschortingvan uitlevering van verdachten aan Rwanda, vanwege het ontbreken vaneen eerlijke rechtsgang. [2] Niet alleen de Tweede Kamer maakt gewag van de oneerlijke rechtsgang inRwanda:Ook is het te lezen in het Thematische Ambtsbericht over Rwanda 2016 [3]Ik citeer [bladzijde 27]” Het proces tegen Joel Mutabazi en vijftien anderen eindigde in oktober 2014. Joel Mutabazi, een voormalige lijfwacht van president Kagame, werd beschuldigd van het organiseren van aanvallen op de regering en werd veroordeeld tot levenslang. Hij kondigde aan in beroep te zullen gaan. Veel van zijn mede-aangeklaagden verklaarden voor de rechtbank dat zij waren gefolterd en waren gedwongen bekentenissen af te leggen. De rechtbank liet echter na deze aantijgingen te onderzoeken” [4] Ook noemt Amnesty International in haar rapportage over Rwanda [2020[verdwijningen, excessief politiegeweld en-weer-oneerlijke processen. [5]Kortom:Een Gevaarlijk Land om naartoe uitgezet te worden! Bovendien verbiedt het Anti Folterverdrag [door Nederland ondertekenden geratificeerd]uitzetting bij gevaar van foltering [6] UW VERANTWOORDELIJKHEID U, Directie en Management, hebt hierin een directe verantwoordelijkheidomdat u de facilitator bent van het vervoer van de uit te zetten vluchteling naar een land waar een oneerlijk proces en eventuele foltering dreigt.Een land, waarin mensen verdwijnen [7] En komt u niet aan met het Verhaaltje, dat u vervoersplicht hebt: [8]Dat klopt niet [zie noot 9]! En het beste bewijs daarvan is dat u destijds geweigerd hebt, mee te werken aan de uitzetting van Lili en Howick naar Armenie [10], waarvoorik u nog gecomplimenteerd heb [11] Handel nu dan ook zo als in het geval van Lili en HowickDat is uw humanitaire en beschavingsplicht Zo niet, dan zal ik u mede verantwoordelijk houden voor eventuelemensenrechtenschendingen, de heer Vincent R aangedaan.
Ik verwacht van u, dat u het juiste doet en NIET meewerkt aandeze uitzetting. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam NOTEN [1] IMMIGRATION AND NATURALISATION SERVICE https://ind.nl/en/Pages/default.aspx
Op initiatief van de ChristenUnie pleit een meerderheid van de Tweede Kamer voor opschorting van uitlevering van verdachten aan de Rwanda. In Rwanda kunnen verdachten niet rekenen op een verdediging die voldoet aan internationale standaarden. Processen verlopen daardoor oneerlijk. Vervolging van Rwandese verdachten gebeurt wat de ChristenUnie betreft voorlopig in Nederland. Een Kamermeerderheid van PvdA, D66, SP en GroenLinks steunen het initiatief.
ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “In Rwanda is er op dit moment helaas geen sprake van een eerlijke rechtsgang. Dat is onder meer bevestigd door M.R. Witteveen die als officier van justitie jarenlang onderzoek heeft gedaan in Rwanda. Ook Amnesty International heeft regelmatig gewaarschuwd voor het Rwandese rechtssysteem. In het ambtsbericht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt bovendien aangegeven dat de rechtspraak beïnvloed kan worden door de politiek, het leger of vermogende zakenlieden. Daarnaast is er amper sprake van een adequate juridische verdediging. Nederland staat op het punt om twee genocideverdachten uit te leveren aan Rwanda. Iedereen heeft er baat bij dat juist genocideplegers vervolgd worden, maar dan moet Nederland er ook zeker van zijn dat er sprake is van een eerlijke rechtsgang. Daarom pleit een meerderheid van de Tweede Kamer er gelukkig voor om de uitlevering aan Rwanda op te schorten en het proces in Nederland te laten plaatsvinden”.
—
Schriftelijke vragen namens de leden Voordewind (ChristenUnie), Recourt (PvdA), Sjoerdsma (D66), Gesthuizen (SP) en Voortman (GroenLinks) aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie en de Minister van Buitenlandse Zaken over de uitlevering van verdachten aan Rwanda?
1. Is het juist dat Nederland medewerking verleent aan de uitlevering van twee verdachten[1] van (indirecte) betrokkenheid bij de genocide aan Rwanda nu er geen juridisch beroep tegen de uitlevering meer openstaat?
2. Wat is uw reactie op de deskundige adviezen van mr. M.R. Witteveen, die als expert door het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitgezonden is geweest als adviseur voor de Rwandese autoriteiten en die onlangs heeft opgetreden als expert getuige te Londen in een vergelijkbare uitleveringszaak, die stelt dat Rwandese verdachten in Rwanda geen kans hebben op een eerlijk proces omdat er geen sprake is van adequate verdediging die voldoet aan de meest elementaire internationale standaarden[2]?
3. Hoe verhoudt de voorgenomen uitlevering zich tot de constatering in het ambtsbericht dat verschillende bronnen suggereren dat de rechtspraak slechts ‘in theorie onafhankelijk’ is terwijl er sprake is van ‘politieke invloed op processen waarbij militairen, leden van de politieke oppositie of vermogende zakenlieden zijn betrokken[3]’?
4. Bent u op basis van het voorgaande ook niet van mening dat het in ieders belang is en daarom verre de voorkeur verdient als van genocide verdachte personen in Nederland worden berecht, waar de onafhankelijke waarheidsvinding is gegarandeerd en de kennis en ervaring voorhanden is en dat dat belang veel zwaarder weegt dan dat de feiten worden berecht daar waar ze gepleegd zijn?
5. Bent u bereid om uitleveringen aan Rwanda op te schorten zolang er in Rwanda geen sprake is van een eerlijke rechtsgang en/of tot de uitleveringsrechter in Londen een definitief oordeel heeft gegeven? Bent u bereid verder onafhankelijk onderzoek te laten doen naar de rechtspleging in Rwanda in genocide zaken, omdat er op zijn minst gerede twijfel is over de eerlijkheid daarvan?
[1] Jean Claude Iyamuremye en Jean Baptiste Mugimba
The authorities took measures to promote the right to health during the COVID-19 pandemic and promised accountability for excessive use of force by police officers. Reports of enforced disappearances, arbitrary detention, excessive use of force, unfair trials and restrictions on the right to freedom of expression continued.
Right to health
In March, the authorities responded rapidly to the COVID-19 pandemic, imposing a strict nationwide lockdown and suspending commercial flights. They provided free treatment and mass testing. Until mid-May, the government covered the cost of mandatory quarantine for travellers entering the country. Thereafter, it offered subsidized provision.
Children’s rights
In January, the UN Committee on the Rights of the Child reviewed the government’s report and commended Rwanda’s progress in reducing poverty and infant and child mortality rates, improving access to education and health services, and fighting HIV/AIDS. Meanwhile, it urged the government to take further measures to tackle sexual exploitation and abuse of children, to ensure that protection of children with disabilities included those with intellectual and psychosocial disabilities, and to ensure the police fully respected the rights of children living on the streets.
Sexual and reproductive rights
In May, the President pardoned 36 women convicted for abortion. All except eight of them were arrested and convicted after 2018 Penal Code revisions. While abortion remained illegal in most circumstances, the 2018 Penal Code introduced legal exceptions in cases of rape, incest or forced marriage.
Right to life
On 17 February, the Rwanda National Police announced that the popular singer Kizito Mihigo had been found dead that morning in his cell in Remera police station in the capital, Kigali. Three days earlier the Rwanda Investigation Bureau (RIB) had confirmed his arrest on charges which included joining “terrorist” groups and attempting to cross the border illegally. There was no independent investigation into his death. The National Public Prosecution Authority concluded he died by suicide and that there was no basis for criminal charges, in a finding based on a RIB investigation and the Rwanda Forensic Laboratory.1
Enforced disappearances
Enforced disappearances of political opposition members continued and several probable cases from previous years remained unresolved. In June, Venant Abayisenga, a member of Development and Liberty for All (DALFA-Umurinzi), and former member of the United Democratic Forces (FDU-Inkingi), both unregistered opposition political parties, was reported missing. He had been acquitted in January of forming an irregular armed group and released from prison. He told the media that he was tortured in detention. His whereabouts remained unknown at the end of the year.
Rwanda had not ratified the International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance.2
Excessive use of force
In September, following an outcry on social media in response to police use of excessive, and at times lethal, force, including in response to alleged curfew violations, the President and the Minister of Justice condemned the actions of individual police officers. They said these actions violated operational guidelines and promised to hold perpetrators accountable. On 9 September, a police spokesperson said several officers were in custody while investigations and prosecutions were ongoing.
unfair trials
On 31 August, the RIB announced the arrest of Paul Rusesabagina, famed as the manager of Hotel des Milles Collines where over 1,200 people sought refuge during the 1994 genocide. He was later charged with offences including terrorism, arson, kidnap and murder in relation to his support for an armed group. He had left Dubai overnight on 27/28 August in mysterious circumstances; in court in November, he said that he had been abducted and blindfolded with his arms and legs bound. The authorities refused to explain how he arrived in Kigali but asserted that due process had been followed. He was initially denied access to a lawyer hired by his family and chose two lawyers from a list of pro bono advocates. From November he was represented by the lawyer chosen by his family. He remained in pre-trial detention at the end of the year, after three requests for release on bail were denied.3
Right to truth, justice and reparation
In May, Félicien Kabuga, acknowledged as a chief financier of the 1994 genocide, was arrested by French authorities in a Paris suburb. In 1997 the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR), which tried genocide cases until 2015, indicted him on seven counts of genocide and related crimes. He was transferred to the custody of the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals (IRMCT) in The Hague in October, and a plea of not guilty was entered during a pre-trial hearing in November.
In May, the IRMCT Chief Prosecutor confirmed DNA tests had proved that Augustin Bizimana, whom the ICTR had indicted in 2001 for genocide, had died in 2000 in the Republic of the Congo.
The authorities sought the extradition of genocide suspect Aloys Ntiwiragabo from France. In July, a preliminary investigation for crimes against humanity was launched in France after a journalist located him in Orléans, about 100km south-west of Paris.
Arbitrary detention
A night-time curfew was introduced in response to the COVID-19 pandemic. Police instructed those alleged to have violated the curfew to report to centres, including open-air stadiums, where they remained until the end of curfew the next morning. The police spokesperson said these were not “detention or prison facilities” but “central grounds used to control movements during curfew hours as well as sensitization centres with space for physical distancing, where people are educated on the pandemic and safety practices.”
In July, the Rwanda National Police published a list of 498 motorists (including some registration plate details) who, since April, had allegedly ignored orders and not reported to the centres. Those who did not report to the police within an allotted time were warned they would be arrested. Several similar lists were published on a regular basis until October.
Freedom of expression
In April, several YouTube bloggers reported on allegations that soldiers raped women and committed other human rights violations during lockdown in the Kangondo II neighbourhood known as “Bannyahe” in Kigali. Although the Rwanda Defence Force announced on 4 April that they were holding five soldiers suspected of involvement in these crimes, four bloggers who reported on the abuses and other consequences related to the authorities’ COVID-19 response, were later arrested. Two of the bloggers were provisionally released later the same month, and one was released on bail in May while Dieudonné Niyonsenga, also known as Cyuma Hassan, and his driver, Fidèle Komezusenge, remained in detention at the end of the year. The Rwanda Media Commission said that bloggers were not recognized as journalists and were “not authorized to interview the population.”
Refugees and asylum-seekers
In late August, UNHCR, the UN refugee agency, and the governments of Rwanda and Burundi began to facilitate organized returns of Burundian refugees from Rwanda.EINDE VERSLAG AMNESTY INTERNATIONAL[6] ARTIKEL 3, ANTI FOLTERVERDRAG1. No State Party shall expel, return (“refouler”) or extradite a person to another State where there are substantial grounds for believing that he would be in danger of being subjected to torture. CONVENTION AGAINST TORTURE AND OTHER CRUEL, INHUMAN ORDEGRADING TREATMENT OR PUNISHMENThttp://hrlibrary.umn.edu/instree/h2catoc.htm
ONDERTEKEND EN GERATIFICEERD DOOR NEDERLANDhttp://hrlibrary.umn.edu/research/ratification-netherlands.html [7]ZIE NOOT 5 [8] ”Onze referentie:6397669001Geachte mevrouw Essed, Vriendelijk dank voor uw bericht. We waarderen uw bezorgdheid. Vanwege privacy en veiligheidsredenen kunnen we niet bevestigen dat deze persoon met ons reist. Het is overigens niet ongebruikelijk dat luchtvaartmaatschappijen in opdracht van de autoriteiten passagiers vervoeren. KLM is daar geen uitzondering op. Voor vragen en opmerkingen over het overheidsbeleid verwijzen we naar de autoriteiten. Verder zal ik niet inhoudelijk ingaan op uw email. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Met vriendelijke groet, PASSENGER BUSINESSMw. T.van der Linde Customer Care KLM Nederland DEZE KLM REACTIE STAAT VERMELD IN MIJN VOLGENDE BRIEF, DIE EEN ANTWOORD IS OP BOVENSTAANDE KLM REACTIE KLM MEDEPLICHTIGHEID AAN UITZETTING SOMALISCHE VLUCHTELING/REACTIE OP BRIEF KLMASTRID ESSED3 MEI 2013 https://www.astridessed.nl/klm-medeplichtigheid-aan-uitzetting-somalische-vluchtelingreactie-op-brief-klm-2/
[9]
”Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen?Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.’
VERBLIJFBLOGMOET KLM MEEWERKEN AAN DE VERWIJDERING VAN AFGEWEZEN ASIELZOEKERS? MAARTEN DEN HEIJER
Een meerderheid in de Tweede Kamer wil dat het Kinderpardon wordt verruimd en dat in afwachting daarvan de betreffende kinderen niet worden uitgezet. Staatssecretaris Harbers wil de uitzetting niet opschorten en KLM voert aan dat het moet mee werken. Bestaat er zo’n verplichting voor luchtvaartmaatschappijen?
Door Maarten den Heijer, Jorrit Rijpma en Thomas Spijkerboer
Staatssecretaris Harbers wil geen verruiming van het Kinderpardon, en wil daarom ook geen uitzettingen opschorten. Er is een moreel beroep gedaan op de KLM om niet mee te werken aan de uitzetting van kinderen die onder het pardon zouden kunnen vallen. De KLM voert aan dat zij op basis van haar vervoersplicht geen andere keuze heeft dan mee te werken aan uitzettingen. Rust op luchtvaartmaatschappijen de verplichting uitzettingen te faciliteren?
Wat zijn de verplichtingen van vervoersondernemingen? De Vreemdelingenwet somt de verplichtingen op van vervoersondernemingen (luchtvaartmaatschappijen zoals de KLM, maar ook botennaar Engeland of busmaatschappijen):
zij moeten het nodige doen om te voorkomen dat vreemdelingen zonder toestemming naar Nederland komen; controles aan de incheckbalie gaan niet alleen over of u een ticket heeft, maar ook over de vraag of u een Nederlands paspoort heeft, of een visum als dat vereist is (artikel 4 lid 1 Vw);
op bepaalde, speciaal aangewezen vluchten is het verplicht om kopieën te maken van de reisdocumentenvan de passagiers (artikel 4 lid 2 Vw);
er kan gevraagd worden gegevens over de passagiers en de bemanning aan de grensbewaking te geven (artikel 4 lid 3 Vw);
als vreemdelingen aan de grens (in de praktijk vooral: op Schiphol) worden geweigerd, moet de luchtvaartmaatschappij hen weer mee terugnemen en ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder a Vw; gratis: zie artikel 65 lid 2 Vw);
als vreemdelingen binnen zes maanden nadat ze zijn binnengekomen worden aangehouden, moet de vervoersmaatschappij waarmee ze zijn gekomen ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder b Vw; gratis:zie artikel 65 lid 2 Vw).
Deze Nederlandse bepalingen vormen voor het overgrote deel de omzetting in Nederlands recht van Europeesrechtelijke verplichtingen. Artikel 26 lid 1 onder a van de Schengen Uitvoeringsovereenkomst en artikel 3 van Richtlijn 2001/51 zeggen dat een vervoerder een geweigerde vreemdeling die hij zelf heeft aangevoerd moet terugnemen en ergens anders heen moet brengen.
Die bepalingen zijn in lijn met het internationale recht. De toepasselijke regeling is te vinden in hoofdstuk 5, paragraaf B van Annex 9 bij het Verdrag van Chicago over de burgerluchtvaart. Die bevat een verplichting voor de luchtvaartmaatschappij om aan de grens geweigerde vreemdelingen mee terug te nemen (punt 5.11). Maar ook hier gaat het enkel over vreemdelingen die die luchtvaartmaatschappij zelf heeft aangevoerd, zogenaamde “inadmissible persons”. Punt 5.11 ziet immers specifiek op iemand die wordt “teruggebracht” naar de luchtvaartmaatschappij (“returned to the aircraftoperator for removal from the State”, punt 5.9, cursivering toegevoegd).
Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen? Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.
Punt 5.19.1 bevestigt enkel de regel dat de luchtvaartmaatschappij en de gezagvoerder (zelfs als de luchtvaartmaatschappij een ticket heeft verkocht om een vreemdeling mee uit te zetten) altijd het laatste woord houden ten aanzien van de veiligheid aan boord en van de vlucht zelf, en dat zij indien deze in geding is verdere medewerking aan uitzettingen mogen stopzetten. Daartoe hebben piloten uitgebreide bevoegdheden gekregen in het Verdrag inzake strafbare feiten en bepaalde andere handelingen begaan aan boord van luchtvaartuigen (Verdrag van Tokio, artikelen 6 t/m 10). Dit wordt ook onderstreept in de Guidelines (punt 1.2), die stellen dat de overeenkomst tussen de uitzettende staat en de luchtvaartmaatschappij niets afdoet aan de bevoegdheid van de gezagvoerder. Piloten van Lufthansa weigeren regelmatig mee te werken aanuitzettingen, en die bevoegdheid hebben ze.
Een luchtvaartmaatschappij heeft dus de verplichting om mee te werken aan de deportatie van vreemdelingen, maar alleen
als die maatschappij de vreemdelingen zelf heeft aangevoerd, en
als die vreemdelingen meteen na aankomst worden geweigerd, of als die vreemdelingen maximaal zes maanden na aankomst worden aangehouden en dan worden teruggestuurd.
Is er een andere verplichting voor vervoerders om mee te werken aan uitzettingen? Behalve als het gaat om de verplichtingen die hierboven werden beschreven, hoeven vervoersmaatschappijen geen overeenkomsten te sluiten met staten die vreemdelingen willen uitzetten. Dat vloeit alleen al voort uit de contractsvrijheid die ook vervoersmaatschappijen hebben. De vervoersplicht waar de KLM zich op beroept, die inhoudt dat een passagier die een geldig ticket heeft in principe dient te worden vervoerd, beschermt de gerechtvaardigde belangen van de passagier die zelf wil vliegen, en dus bijvoorbeeld niet enkel op grond van een lichamelijke beperking aan de gate geweigerd kan worden. De vervoersplicht beschermt niet de belangen van de uitzettende staat. Als een luchtvaartmaatschappij geen ticket verkoopt aan een staat voor een uit te zetten vreemdeling, ontstaat ook geen vervoersplicht. Virgin Atlantic weigert sinds vorige zomer deportaties uit te voeren, net als verschillende Amerikaanse maatschappijen.
Kortom: behalve de wettelijke verplichtingen zoals die zijn neergelegd in de Vreemdelingenwet zijn luchtvaartmaatschappijen niet verplicht om mee te werken aan uitzettingen. Zoals de Nederlandse Vreemdelingencirculaire het in paragraaf A1/9 treffend zegt: “De vervoerder is verplicht om een vreemdeling die hij naar Nederland heeft vervoerd en aan wie de toegang tot het Schengengebied is geweigerd, op aanwijzing van de ambtenaar belast met de grensbewaking terug te brengen naar een plaats buiten het Schengengebied.” Tot het terugbrengen van anderen zijn vervoerders niet verplicht.
Vallen potentiële pardonkinderen onder de wettelijke vervoersverplichting? Sowieso zou het alleen gaan om kinderen die met de KLM naar Nederland zijn gevlogen. Met andere kinderen (hier geboren, over land of met een andere luchtvaartmaatschappij gearriveerd) heeft de KLM immers niets te maken.
Maar ook voor kinderen die per KLM zijn gekomen is het niet goed voorstelbaar dat de KLM verplicht is ze terug te brengen. Kinderen die onder het nieuwe pardon zouden kunnen vallen zijn immers al een hele tijd in Nederland. De verplichting om mensen terug te brengen geldt alleen als mensen hier met de betreffende luchtvaartmaatschappij zijn aangekomen en vervolgens maximaal zes maanden na binnenkomst zijn aangehouden (artikel 65 lid 1 Vw). Het is eigenlijk uitgesloten dat kinderen die korter dan zes maanden geleden naar Nederland zijn gekomen (we hebben het dan over de late zomer van 2018) onder het nieuwe pardon zouden gaan vallen.
De conclusie is daarom: op grond van de wet zijn luchtvaartmaatschappijen, en dus ook de KLM, niet verplicht om mee te werken aan de verwijdering van kinderen die mogelijk onder het nieuwe Kinderpardon vallen. Mogelijk heeft de KLM, los van een wettelijke verplichting, een overeenkomst met de Nederlandse staat gesloten, waarin zij zich verplicht tot het vervoeren van iedereen die Nederland wil uitzetten. In dat geval heeft de KLM zich dus enkel zelf gebonden en zou zij dit contract kunnen beëindigen als zij dat wil.Maarten den Heijer is universitair docent internationaal recht aan de Universiteit Amsterdam, Jorrit Rijpma is universitair hoofddocent Europees recht aan de Universiteit Leiden en Thomas Spijkerboer is hoogleraar migratierecht aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
De avond voor de uitzetting van de Armeense tieners Lili en Howick annuleerde luchtvaartmaatschappij KLM hun vliegtickets.
KLM weigerde vorig jaar september mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick. Op de avond voor hun vertrek annuleerde de luchtvaartmaatschappij hun tickets.
Een directeur van KLM gaf de Dienst Terugkeer en Vertrek – onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid – te kennen dat de luchtvaartmaatschappij de kinderen niet wilde vervoeren, bleek uit het donderdag gepubliceerde rapport over de uitzetting van de Armeense tieners.KLM bevestigde vrijdag, na berichtgeving van De Telegraaf, dat het inderdaad medewerking had geweigerd. Waarom de tickets van Lili en Howick geannuleerd werden, is niet bekendgemaakt. „Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we vóór elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen. Ook over de aard en weging van deze aspecten communiceren we niet, omdat dit security-informatie betreft.” Lili en Howick ontglipten in die nacht – van 7 op 8 september – aan het toezicht van de autoriteiten en voogdijstichting Nidos, nadat een laatste verzetsprocedure bij de rechter was gestrand. De politie zette een grote opsporingsactie op, die tot veel publieke verontwaardiging leidde. Eerder tekenden meer dan 100.000 mensen een petitie om uitzetting van Lili en Howick te voorkomen. Uiteindelijk gebruikte de toenmalige staatssecretaris Mark Harbers (Migratie, VVD) zijn discretionaire bevoegdheid om de uitzetting van de twee tieners tegen te houden.
NOSKLM WEIGERDE LILI EN HOWICK TE VERVOEREN BIJ UITZETTING6 DECEMBER 2019
Luchtvaartmaatschappij KLM heeft vorig jaar geweigerd mee te werken aan de uitzetting van Lili en Howick. De tickets van de Armeense asielkinderen werden vorig jaar september op de avond voor de vlucht geannuleerd, staat in een rapport van de Inspectie Justitie en Veiligheid.
De directeur-generaal van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) kreeg de avond voor uitzetting om 19.30 uur een telefoontje van een directeur van KLM. Die vertelde dat de luchtvaartmaatschappij niet zou meewerken aan het vertrek van de twee.
KLM bevestigt naar aanleiding van het nieuws, dat naar buiten kwam via De Telegraaf, dat het bedrijf de tickets inderdaad geannuleerd heeft. Over individuele gevallen wil het bedrijf niets kwijt. “Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we voor elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen.” Die analyse heeft geleid tot het besluit.
Medewerkers van de DT&V gingen op zoek naar een vlucht van een buitenlandse luchtvaartmaatschappij een dag later, op 8 september. Dat leverde resultaat op: om 13.15 uur zouden de twee op het vliegtuig stappen. Maar zover kwam het nooit. Die nacht verdwenen Lili en Howick.
Fouten
Later bleek dat ze in het huis van hun opa en oma in Wijchen hadden verbleven, wat al bekend was bij instanties, en daarna naar een onbekende bestemming waren gebracht. Kort nadat toenmalig staatssecretaris Harbers de kinderen uit veiligheidsoverwegingen alsnog een verblijfsvergunning had gegeven, doken ze op.De precieze toedracht van de verdwijning blijft onduidelijk, maar vorige maand werd bevestigd dat meerdere instanties fouten hebben gemaakt bij de zaak. INSPECTIE JUSTITIE EN VEILIGHEIDMINISTERIE VAN JUSTITIE EN VEILIGHEID’RAPPORT HET VERTREKPROCES VAN DE ARMEENSE KINDERENhttps://www.inspectie-jenv.nl/Publicaties/rapporten/2019/11/05/het-vertrekproces-van-de-armeense-kinderen[3]
Misdaadverslaggever van Elsevier Weekblad Gerlof Leistra meldde op BNR-Nieuwsradio dat mensen naar aanleiding van de dood van Peter R. de Vries “toe-te-rend” door de straten reden. “Ik zal geen namen noemen”, zei Leistra, maar voor de mensen op Twitter was het duidelijk genoeg: het is traditie dat journalisten na een aanslag melding maken van feestvierende mensen (altijd een hoax) en dat die mensen een migratie-achtergrond hebben. Als het dan ook nog gaat om toeterende feestvierders, is dat het hondenfluitje voorbij, want iedereen in Nederland weet: toeteren = allochtonen.
Alleen, waarom zouden allochtonen toeteren van blijdschap om de dood van Peter R. de Vries? Hij was hun held, kon je ook zien aan de vele rouwbetuigingen van Nederlandse moslims en Nederlanders met een migratie-achtergrond, die het niet ontgaan was dat De Vries één van die zeldzame Nederlandse journalisten was die ondubbelzinnig stelling nam tegen racisme, ondubbelzinnig het bestaan van institutioneel racisme erkende en zei dat Wilders een grotere bedreiging voor Nederland vormde dan de islam. Leistra moest zijn suggestieve keutel dan ook weer intrekken en verklaarde het te betreuren dat zijn tweet een bepaalde lading “kreeg”. Hij was het niet die over allochtonen had gesproken.
Maar hij hield vol dat hij toeterende mensen had gezien en een vriend van hem had ergens anders hetzelfde gezien.
Nazislamitische hoeren
Wie zouden die geheimzinnige toeteraars geweest kunnen zijn? Gaandeweg wordt duidelijk welke groep Nederlanders wél blij is met de dood van De Vries. GeenStijl-kakkerlak Bart Nijman, daar is-ie weer, die zou één van de toeteraars kunnen zijn geweest. Nijman is nog steeds kwaad dat De Vries in 2015 over de aanslag op Charlie Hebdo had gesuggereerd dat de redactie dat zelf over zich had afgeroepen door de islam te bespotten.
Heel Domrechts is nog steeds kwaad om die observatie van De Vries, onder andere Martien Pennings, die ik vanmiddag opeens weer zag opduiken. Pennings droomt van het vermalen van zijn politieke tegenstanders tot bloedpap, en van de wrede executie van ‘de nazislamitische hoeren’ Femke Halsema, Jolande Sap, Karin Dekker, Ineke van Gent en Claudia de Breij. De gewelddadige dood van De Vries vervult hem met triomfalisme: “vermoord door de cultuur die hij graag met respect bejegende, de Marokkaans-islamitische”, tweet Pennings.
Elzo Bijl wees al op de idiotie van die opmerking: is de maffia ook een manifestatie van de Siciliaans-katholieke cultuur? Nee, mensen bedreigen en kapotschieten, dat is aantoonbaar de cultuur van Martien Pennings zelf.
Deugpamperaars
Pennings’ oprisping werd me onder de aandacht gebracht door één van Pennings fans, een zekere Ingrid, die in haar Twitterbio schrijft een ‘bloedhekel’ te hebben aan ‘deugpamperaars’. Ingrid zet er zo’n hysterisch lachende emoji bij, met tranen en alles, één van de lievelingsemoji’s van Domrechts, daar zetten ze er het liefst tien op een rij om aan te geven hoe hi-la-risch ze alles vinden, terwijl ze in werkelijk stikken in hun eigen bloed van verontwaardiging.
Het is Ingrids reactie op mijn constatering dat De Vries werd bedreigd door de PVV-aanhang, vanwege zijn kritiek op Wilders. Iedereen weet: Wilders bekritiseren = ernstig bedreigd worden. Iemand anders, ook een anonieme lafbek die zich ‘777’ noemt reageerde op mijn constatering met een screenshot van een tweet van De Vries, waarin hij zegt dat niet de islam maar Wilders de grootste bedreiging voor Nederland is. “Boontje komt om zijn loontje”, is de boodschap. ‘777’ zou zomaar een toeterende feestvierder kunnen zijn geweest. Ingrid ook. De enige Nederlanders die om de dood van De Vries juichen, of in elk geval een zeker triomfalisme niet kunnen onderdrukken, moeten we zoeken onder de aanhang van Wilders, Baudet en JA21. Was het niet Annabel Nanninga die eens schreef dat het mooi zou zijn als een moslim een aanslag zou plegen op de joodse gemeenschap, alleen maar om al die deugmensen op hun neus te zien kijken?
Juichen om een moordaanslag, alleen Domrechts mag dat. Ik noemde dat al eens ‘Domrechts privilege‘. En Peter R. de Vries werd en wordt geháát door Domrechts. Ik denk dus dat we dáár de toeterende mensen van Gerlof Leistra moeten zoeken.
Reacties uitgeschakeld voor Artikel Frontaal Naakt/[Peter Breedveld]/Wie zijn toch die mensen, die feestvieren om de dood van Peter R de Vries?
[At the 15th july 2021 crime reporter Peter R de Vries died, after beenshot in the streets of Amsterdam on 6th july. [2]I honor him, because he was far more than just a crime reporter and an investigator of criminal cold cases, but also a defender of the rights of unheard, like refugees and minorities.Therefore my hommageMay he rest in peace]
Peter R de Vries, the fearless crimefighter and advocate for the rights of the unheard, reminds me of a fictional character of oneof my favourite films ”Legends of the Fall” [3], colonel William Ludlow, whomoves his family to a ranch in Montana out of indignation and dissatisfactionwith the treatment of the American government against the native Americans . [4]In my terms:He fled for aggressive racist white Supremacy”In his terms:,”Losing the madness” [5]By the way:A must see film for you, readers! [6] Fearless and lovers of justice they both shared, fictional ColonelLudlow and crimefighter Peter R de VriesThe one retreated [as was the best thing he could do inpre WO I White supremacist America] and founded his Paradisein Montana, the other fought [as was the best thing to do innowadays the Netherlands]
So like Colonel Ludlow, Peter R de Vries was fearless and obsessed with justice, investigating cold cases [7] and what says more:Achieving great results! [8]
FEARLESS Fearless he was, his motto was:”On bended knee it’s no way to be free” [9] He was also tenacious, never gave up. [10] I don’t have to mention all his successes;Look at his Wikipedia! [11]His last effort was his assistence of the crown witness, Nabil B [12]in the Marengo process, the greatest drug trial in the history of the Netherlands [13]Perhaps that involvement costed him his life, as the Public Prosecuter’s Officethinks is ”more likely” [but nothing is sure, yet, all optionsare still open] [14] ADVOCATE FOR THE UNHEARD Although I admired Peter R de Vries for his great involvement in solvingcold cases and his support for the families of the victims [15], that’s notthe first reason I write this tribute to him. My reason is, that he was not only a dedicated crime fighter, but alsoan advocate of the rights of the unheard and victims of stogmatizationand discrimination.
HIS FIGHT AGAINST PVV LEADER G WILDERS Peter R de Vries was a fervent opponent of fascist PVV leader G Wilders [17]In his diary, he wrote ”Ik vind Geert W. zelf een gevaarlijk man, een demagoog met de potentievan een volksmenner.” [Translated in English: I think Geert W is a dangerous man, a demagogue with the potention of a people’s agitator” [18]
For his contribution to the fight against racism and IslamophobiaI sent Peter R de Vries an appreciation-mail [19]The price he paid for his Wilders criticism was a great number ofhatemails [20]I wonder how many of those people, wholay flowers at the place he was shot [21], were among those haters……
CHAMPION FOR THE RIGHTS OF REFUGEES But Peter R de Vries did more:In a time and on a moment, that there was much resistanceagainst the coming of Syrian refugees to the Netherlands, who hadfled the war in Syria [22], Peter R de Vries stood firm for the refugee rights, he wrote this statement:”Respect and admiration for the refugees! [23]I quote from this statement among else:”Sometimes it seems that in public debate about the refugees it is no longer about people, but only about numbers, percentages, quotas and files. Often the refugee issue is discussed in a detached and intolerant tone of voice; like asylum seekers and refugees are profiteers who are here to seek fortune”AND”It has always amazed me how easily and lightly people condemn refugees about leaving their homeland; like it is a tempting challenge to build a new life in another country, with an incomprehensible language, different culture and a harsh climate. Like people just do that for fun…!”AND”And that is why I would like to emphasize that I have the upmost respect and admiration for those who have abandoned their homes in desperation for doom and disaster and are trying, with great difficulty, to build up a new life in a foreign country. In my opinion they should never have to hide or be ashamed; they can be proud, with their heads held high, because what they have achieved, what they have defied and what they have sacrificed more than most of us would dare or could bear. That is something we should be more aware off…” [24]
True and impressive words and again I sent him a appreciation-mail! [25] STATELESS REFUGEES But apart from writing, Peter R de Vries came in action!He helped a group of ”General Pardonners”, who were allowedto remain in the Netherlands, but yet didn’t become a passport,which made them ”stateless”By his effort [and of course from others] [26], State Secretary Ankie Broekers-Knol of Asylum Affairs made it possible that ten thousand so-called general pardonners can still get a passport. [27]One of the ten thousand stateless General Pardonners,Yosef Tekeste-Yemane, [who turned to de Vries about this humanitarian question] remarked:[comment after the shooting of Peter R de Vries]:”I hope he will still get what he has achieved.” [28] He also remarked:””He saw the injustice and got caught up in it, he was determined to help us and hoped the media would warm to this.” [29] And it worked!
EPILOGUE In his own way, Peter R de Vries made a great contribution inthe fight against injustice..Not only because of the fearless and tenacious way, he fought as a crime reporter [30], but for what he did for refugees.In the fight against racism, prejudices and Islamophobia. Therefore for me, he is a great man.I will not forget him! May he rest in peace. Astrid Essed NOTES Notes 1 t/m 20 https://www.astridessed.nl/notes-1-t-m-20-at-tribute-to-peter-r-de-vries/
Een Strijder is naar Huis. Zijn strijd om gerechtigheid, tegen racisme en vooroordelen en voor vluchtelingen, zal node gemist worden.
Misdaadjournalist Peter R. De Vries [1], is op dinsdag 6 juli 2021 neergeschotenin de Lange Leidsedwarsstraat, in de buurt van het Leidseplein. Daar zit de studio van RTL Boulevard, waar De Vries vanavond aanwezig was. [2] Ik denk, dat [bijna] iedereen hier wel van is geschrokken,met name op wat tot nu toe althans, lijkt op een aanvalop de journalistiek. [3]Maar we weten nog niets zeker.Wat we WEL weten is dat er drie arrestaties verricht zijn,waarvan een verdachte weer is vrijgelaten en twee zijn vastgehouden. [4] Nu zijn er al veel lovende reacties geweest over Peter R. De Vries [5], wat er ook wel verband mee zal houden,dat hij zo laf is neergeschoten [6] TEGEN DE STROOM IN Hij is [ik wil nog geen ”was” zeggen] geen man,die mensen naar de mond spreekt.Zo was er nogal wat commotie rond hem, omdat hijin een Jinek interview wel begrip toonde voorde avondklokrelschoppers [7]Nu kun je daarover denken, hoe je wil [ik had weinig sympathie voor hen opbrengen, vooral vanwege de vaak extreem-rechtse/neo nazistische orientatie] [8], maar moed kon je hem niet ontzeggen, ook niet om de manier waarop hijbeukte op de Muren van Justitie om de onderste Steenbovenop te krijgen, als hij van mening was, dart er sprakewas van een gerechtelijke Dwaling. [9] WILDERS! Reden voor mijn respect voor Peter R de Vries is nietin de eerste plaats zijn inzet als misdaadjournalist, hoe moedig ook, maar het feit, dat hij ook op andere terreinen vocht voor wat hij onrechtvaardig vond:De racistische volksophitserij van PVV leider Geert Wilders [10], over wie Peter R de Vries terechtheeft opgemerkt:”Ik vind Geert W. zelf een gevaarlijk man, een demagoog met de potentievan een volksmenner. W. is ronduit kwaadaardig. Iemand die een begrip als de ‘kopvodden-tax’ lanceert, deugt niet. Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe zoiets gaat. Eerst bedenkt hij de term ‘Hoofddoeken-belasting’, wat op zich al verwerpelijk is en een normaal mens het schaamrood op de kaken bezorgt, maar dat was W. niet boosaardig genoeg.En dus piekerde hij over een meer grievende, meer beledigende aanduiding: Mmm… als ik nou van het woord hoofd nu eens kop maak… alsof het om dieren gaat… kop-doekjes-belasting…ja, dat klinkt al beter… Maar doekjes klinkt nog te deugdelijk… wat kan ik daar van maken? O, wacht, als ik van doekjes nou eens vodden maak, want dat zijn het natuurlijk… aha, ja,eureka! Dat is het: kopvodden-belasting, geweldig!
Abject en infaam
Zo moet dat ongeveer zijn gegaan. En dat is abject en infaam, om die woorden ook maar eens te gebruiken. Afschuwelijk, dat we zulke mensen in ons parlement hebben.” [11] Goed zo Peter R de Vries!Hierin was hij even het Geweten van Nederland! BEDREIGINGENMaar dat kon IK nu wel vinden, een heleboelmensen, natuurlijk PVV aanhangers, dachten daar heel anders over! [12] Allerlei Tuig van de Richel [zo noem IK dergelijke bedreigers]liet zich niet onbetuigd:Ik citeer uit Joop.nl”Vervolgens citeert hij [Peter R de Vries, toevoeging Astrid Essed] enkele mails, inclusief de mailadressen van de ‘anonieme lafbekjes’. Zo schrijft ene Theo Heese: “Val dood, mafkees!” Of wat te denken van deze weldenkende reactie van Rob Vrolijk: “Vieze landverrader, nooit aan onze Geert komen. Islamhond.” Andere schelders noemen het jood, dhimmi of wensen hem kanker toe. Ook dat is blijkbaar achterban van de PVV. ” [13]Fraai he?Want wie zich tegen Wilders keert, kan op scheldkannonades rekenen….[14]Maar dachten deze gemankeerde PVV aanhangers nu echt, dat een man als Peter R de Vries, die het opneemt tegen de georganiseerde misdaad [15] onder de indruk zou zijn van hun vuilnisbakkentaal?Zijn reactie was lakoniek[Ik citeer uit Joop.nl]”Nou, mijn dagboek van gisteren over politicus Geert W., waarin ik zeg dat hij een boosaardige, gevaarlijke volksmenner in de dop is, heeft wel wat teweeg gebracht. Gisteravond zat ik zelf bij Pauw & Witteman, advocaat Bram Moszkowicz spuugde zijn gal bij Boulevard en vanmorgen zaten er enkele honderden reacties in de mailbox van PVV-aanhangers die op de bres staan voor de vrijheid van meningsuiting van Geert W., maar vinden dat ik mijn mond (lees: bek) moet houden. Dat geeft precies mijn bezwaar tegen deze partij aan.” [16]EN”“Goed, nu weer over naar de orde van de dag. De inzamelingsactie voor Haïti is iets waar het vandaag werkelijk om gaat in deze wereld. Doe mee, help mee! U heeft nooit een alibi om de andere kant op te kijken als mensen zo in nood zitten!” [17]
ADHESIEBETUIGING ASTRID ESSED Waar de PVV rechts gaat, gaat Astrid Essed links!Mede toen ik hoorde, dat Peter R. De Vries zoveel hatemail ontving, besloot ik hem een adhesiebetuiging te sturen [18], Ik citeer daaruit:”Beangstigend is dan ook de wijze, waarop hij met ”succes” lijkt in te spelen op bestaande onlustgevoelens, HET handelsmerk van een populist en demagoog Dat u daartegen uw stem hebt verheven, is dan ook van grote betekenis, zeker vanwege uw grote bekendheid en maatschappelijke invloed. Nogmaals mijn grote waardering voor uw moedige en humanitaire opstelling”[19]De rest mag de lezer zelf lezen onder noot 20 Dit wilde ik dus graag doen en ben blij, DAT ik het heb gedaanIk hoop dat dat hem, naast al die hatemails [21] goed heeft gedaan. Niet dat de Vries overigens MIJN adhesiebetuiging nodig had!Zelf zegt hij over die bedreigingen:[ik citeer AD]:”,Ik hoef op televisie maar een opmerking over hem te maken en mijn mailbox stroomt weer vol. Dan ben ik een landverrader, een NSB’er, moet ik opsodemieteren, zelf lekker naar Afrika gaan, dan verdien ik de kogel, de strop, willen ze me vierendelen en kielhalen, ga zo maar door.” U bent vaker bedreigd, ook face to face. Doen zulke mails dan nog iets met u? ,,Nee, dat maakt me echt geen flikker uit. Ik doe er ook geen aangifte van, ga er echt geen tijd aan besteden” [22]Dat is de Kracht van de man.Misschien ook zijn zwakte, omdat je bedreigingen ofdreiging maar beter niet kunt onderschatten. VLUCHTELINGEN Maar daarbij bleef zijn betrokkenheid niet:Ook schaarde hij zich aan de kant van de [in 2015/2016 naar Nederland gekomen] vluchtelingen in hetindrukwekkende stuk: ”Respect en bewondering voorde vluchteling” [23]Daaruit citeer ik:”Ik ben vaak genoeg in verre oorden geweest om te weten hoe onaangenaam het voelt als je niet welkom bent, als de bevolking je met argusogen bekijkt, als je wordt uitgesloten of gediscrimineerd.
En dan was ik er nog met geld in mijn achterzak, geldige papieren, perfecte communicatiemiddelen en het geruststellende vooruitzicht dat ik weer snel comfortabel naar huis zou vliegen.
En daarom hecht ik er aan nog eens te beklemtonen dat ik voor mensen die huis en haard hebben verlaten, die in verre landen in arren moede voor noodlot en onheil op de vlucht zijn geslagen omdat hun bestaan, hun toekomst, hun leven bedreigd werd, en die met veel moeite, tegen de stroom in, in een vreemd land toch weer iets proberen op te bouwen, heel veel respect en bewondering heb.
Ik herhaal: heel veel respect en bewondering.
Wat mij betreft hoeven zij nooit te schuilen, zich te verbergen of te schamen. Nee, zij kunnen fier, met opgeheven hoofd over straat. Want wat zij hebben gepresteerd, wat zij hebben getrotseerd, wat zij hebben opgeofferd is meer dan de meesten van ons zouden kunnen of zouden durven.
En dat mogen we ons wel eens wat meer realiseren.” [24]
Indrukwekkende woorden
Een indrukwekkende stellingname.
Zie voor het gehele artikel, noot 25
Dat leverde Peter de Vries-opnieuw’- een Adhesiebetuiging
die niet aan de vereiste documenten konden komen om
een Nederlands paspoort te kunnen krijgen. [27]
En nu is het dan zover:
Deze groep Staatlozen krijgt hun paspoort alsnog [28]
en de waardering voor Peter R de Vries is groot:
Zo zegt Yosef Tekeste Yemani, die tot de groep Staatlozen behoorde en
zich met de problematiek tot Peter R de Vries had gewend [29]
over Peter R de Vries:
”“Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor wat hij heeft gedaan.”
EN
”“Peter is een held. Hij is de enige BN’er die zich hard heeft gemaakt voor onze zaak”
“Ik hoop dat hij nog mee gaat krijgen wat hij voor elkaar heeft gekregen.”
[30]
Want het goede nieuws kwam door [31] toen Peter R de Vries
al was neergeschoten……[32]
Okay, Peter R de Vries heeft die strijd niet in zijn eentje
gevoerd, genoeg mensen en groepen hebben zich hier ook
voor ingezet [33], maar een BN’er als hij kan toch behoorlijke invloed
laten gelden.
Zoals is gebleken [34]
ZWARTE PIET, ZWARTE PIET
En tenslotte Zwarte Piet, dat aloude racistische karikatuur [35],
dat nu wel op zijn retour is [36]
Ook daarover sprak Peter R de Vries zich uit en omdat hij
zich tegen Zwarte Piet betoonde [37], kon hij een aantal
bedreigingen naar zijn hoofd krijgen, zoals:
”’Jij bent een vuile landverrader Peter! Hoe haal jij het in je vuile kankerkop om tegen zwarte piet te zijn? Als ik jou ergens tegenkom en dat is voor jou niet te hopen, dan krijg je een kogel door je kop! Jouw bloed zal vloeien landverrader! Ik weet je te vinden,’
[38]
Waarop Peter R de Vries reageerde met:
”’Dit soort mailtjes krijg je dus als je het waagt om iets over #zwartepiet te zeggen … Sneue jongens [39]
Jammer was wel [en dat was ik nadrukkelijk niet met hem
eens], dat hij de rechtszaak tegen de Blokkeerfriezen [40]
”Zonde van het Geld” [41] noemde en kennelijk de noodzaak
tot het berechten van deze levensgevaarlijke pro Piet
Snelwegpiraten onderschatte.
Maar mensen kunnen het nu eenmaal niet over alles
eens zijn….
EPILOOG
Voor zover nu bekend, vecht Peter R de Vries nog
steeds voor zijn leven [42]
Ik hoop, dat hij het haalt
Ten eerste mag niemand worden neergeschoten
Ten tweede is De Vries een byzonder en moedig
man, stond in de vuurlinie bij het bestrijden van
de misdaad.
Maar op MIJ heeft hij indruk gemaakt door
zijn verzet tegen Wilders, zijn inzet voor vluchtelingen en
Uiteindelijk heeft Indymedia.nl mijn adhesiebetuiging toch geplaatst!
Zie daarvoor geheel onderin]
Het is verheugend om te zien, dat ook in deze Coronatijden de actiesvoor rechtvaardigheid aan vluchtelingen hun doorgang vinden.Ik vond en vind het belangrijk, aandacht te blijven schenken aan deschandalige wijze, waarin het Nederlands en EU vluchtelingenbeleid vorm krijgt.Er vinden zoveel onrechtmatigheden in plaats, ook tegen migranten in het algemeen [de zogenaamde ”economische vluchtelingen”] [1]dat het in dit bestek teveel isom op te noemen.Maar naast belangrijke en bizarre factoren als racisme [2] en criminaliseringvan vluchtelingen [3], is het in de grond een kwestie van rijk tegen arm.Een van de belangrijkste redenen, dat men geen vluchtelingen wil in Fort Europa [4] is het feit, dat zij hier arm en berooid aankomen.Want ook Polen, die immers niet zwart en kleurling zijn en arbeidsmigranten zijn, die binnen EU regelgeving vallen, worden schandaligbehandeld en uitgebuit. [5]Dat het-uiteraard- weer gaat om de mantra ”ze kosten geld”, kun je zien, hoeanders de houding is tegenover ”migranten” en ”vreemdelingen”, die meteen Zak Geld binnenkomen: Zo had destijds Staatssectretaris Teeven van Justitie en Veiligheid om buitenlandsemiljonairs naar Nederland te lokken, die dan een jaar een verblijfsvergunning kregenals ze minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hadden en dat investeerden in het Nederlanders bedrijfsleven. [6]Er was echter bij die buitenlandse miljonairs totaal geenanimo voor. [7]Had ik hem ook kunnen vertellen:Want waarom zou een buitenlandse miljonair, die vaak in zijneigen land in veel luxueuzere omstandigheden leeft, naar Nederland komen?Trouwens, het aanbod was nogal mager:Een jaar een verblijfsvergunning, als je minimaal 1.25 miljoen euroals vrij vermogen hebt….[8]Gaat dus niet werken. Dit Drama ”we willen geen armoedzaaiers” [om het even hard te zeggen], is niet alleenvan deze Tijd.Om dezelfde reden, waren door de nazi’s vervolgde Joden na de Kristallnachtnergens in Europa welkom [9], met de gevolgen, die wij nu kennen. ‘[10] MISDADEN De misdaden tegen de vluchtelingen gaan ver:Uitzetting naar gevaarlijke landen, de be/mishandeling van de We Are Here Vluchtelingen[vaak niet uitzetbaar, maar toch niet in aanmerking komend voor een verblijfsvergunning],detentie zonder strafbare feiten [de uitzetcentra], de vuile streken van de Dienst Terugkeer en Vertrek, de Turkije deal, dood door verdrinking in de Middellandse Zee, noem maar op.[11]Ik kom er nog over te spreken in een toekomstig artikel DEMONSTRATIE BIJ DCR Maar nu deze dappere demonstratie, in Coronatijd, bij het DeportatiecentrumRotterdam, DCR [Detentiecentrum Rotterdam]Ik citeer uit de verklaring:”Het Detentiecentrum Rotterdam (DCR) bestaat nu ruim 10 jaar. Vanuit deze gevangenis — het eerste detentieproject in Nederland dat werd gebouwd en beheerd vanuit een publiek-private samenwerking — worden de hele tijd al mensen gedeporteerd. Het huidige immigratiebeleid van Nederland en Fort Europa eist duizenden mensenlevens, ten gunste van wapenhandelaren en de rijken. Al meer dan een decennium wordt er strijd gevoerd tegen deze uitzetbajes: van de bezetting van het terrein tijdens de bouw ervan tot de hongerstakingen van opgesloten mensen na de ingebruikname. Met de demonstratie van afgelopen zondag geven we een duidelijk signaal dat zolang het DCR bestaat die strijd zal doorgaan![12] Omdat ik voor de volle honderd procent achter deze actie sta, heb ik opIndymedia.nl/Discussie, mijn adhesie getoond. Of Indymedia het ook daadwerkelijk plaatst, weet ik niet, maar dat doet nietzoveel ter zake.Belangrijk is, dat ik mijn adhesiebetuiging nu met u deel, lezers LEES DEZE ONDER DE VERKLARING VAN DE ACTIEVOERDERS, ONDER BDaaronder de noten, behorende bij dit stuk [C] Over de vluchtelingen bericht ik binnenkort meer! GEEN MENS IS ILLEGAAL! Astrid Essed A
Op zondag 30 mei hebben zeker 100 mensen een demonstratie gelopen voor de sluiting van het Detentiecentrum Rotterdam. De demonstratie begon bij de metrohalte Meijersplein en liep daarna richting de gevangenis bij Rotterdam-The Hague Airport. Er werd een rondje om de bajes heengelopen en stilgestaan op plekken waar contact met de gedetineerden mogelijk was. Tijdens de demonstratie was er kort telefonisch contact met een van de gevangenen die een boodschap achterliet.
Het Detentiecentrum Rotterdam (DCR) bestaat nu ruim 10 jaar. Vanuit deze gevangenis — het eerste detentieproject in Nederland dat werd gebouwd en beheerd vanuit een publiek-private samenwerking — worden de hele tijd al mensen gedeporteerd. Het huidige immigratiebeleid van Nederland en Fort Europa eist duizenden mensenlevens, ten gunste van wapenhandelaren en de rijken. Al meer dan een decennium wordt er strijd gevoerd tegen deze uitzetbajes: van de bezetting van het terrein tijdens de bouw ervan tot de hongerstakingen van opgesloten mensen na de ingebruikname. Met de demonstratie van afgelopen zondag geven we een duidelijk signaal dat zolang het DCR bestaat die strijd zal doorgaan!
Aan de achterkant van het DCR stond de demo stil, hier was er zichtbaar contact met gedetineerden op de tweede verdieping van het DCR en werd er over en weer gezwaaid. Een paar vlaggen op meterlange stokken wapperden ook over de muur van het DCR heen zodat mensen in de cellen op de begane grond ook de aanwezigheid van de demonstratie meemaakten. Bij het zien van de vlaggen klonk er gejuich en gebons vanuit het DCR. In de week voor de demonstratie was er ook telefonisch contact met iemand die gevangen zit in het detentiecentrum. Tijdens de demo werd er met deze persoon gebeld die toen een boodschap achterliet voor de aanwezigen. De boodschap was kort maar duidelijk: “Demonstraties bij het DCR zijn altijd mooi voor mensen die er opgesloten zitten. Mensen voelen zich erdoor gesteund. In het DCR is er geen democratie. In het DCR zijn geen mensenrechten”. Deze persoon gaf ook aan dat persoonlijke bezoeken aan mensen in het DCR ook zeer welkom zijn.
Na een uur bij het DCR keerde de demo terug naar het Meijersplein terwijl de muziek hard uit de speakers klonk zodat deze ook binnen werd gehoord. Het DCR wordt in ieder geval voor de komende 15 jaar nog geopereerd door het consortium DC16. DC16 bestaat uit Ballast Nedam, Strukton en ISS Facility Services. De gevangenis is ooit ontworpen door Erik Fokkema van EGM architecten, die ook het Justitieel Complex Zaanstad en het Gevangeniscomplex Haren (Brussel) ontwierpen. De bajes in Zaanstad wordt ook beheerd met een Develop Build Finance Maintain Operate (DBFMO) contract door Ballast Nedam. De strijd tegen het DCR gaat door, en de strijd tegen de bedrijven er achter ook!
De bedrijven die geld verdienen aan het DCR zijn instanties die zich specialiseren in het bouwen van gevangenissen en andere staatsprojecten (zoals politiebureaus). De privatisering van gevangenissen in Nederland, ooit begonnen bij het DCR, zorgt ervoor dat er een financieel interesse is om mensen op te sluiten, te isoleren en te deporteren.
Het startsignaal is nu gegeven voor een 2e decennium van strijd tegen de deportatiemachine en de verdieners erachter. Fort Europa is overal, Fort Europa is ook hier: organiseer jezelf en kom in actie bij de kantoren en projecten van de bedrijven die geld verdienen aan deportaties, organiseer solidariteitsdemonstraties bij uitzetcentra ’s en AZC’s en steun de strijd van mensen zonder papieren!
Sluit DCR – Breek Fort Europa! Stop de deportatiemachine – Geen mens is illegaal!
ADHESIEBETUIGING MET DE ACTIE/GEEN MENS IS ILLEGAAL Beste Actievoerders, Hierbij van mijn kant een warme adhesiebetuiging met de gevoerdeactie bij Deportatiecentrum DCR!Het komt op het juiste moment, zoals altijd met dit soort acties.Op een moment, dat de samenleving, zowel in het publiekeals in het politieke, fascisme steeds meer salonhafig gaat vinden, fascisten zelfs door een Nationaal 4 en 5 Mei als ”inspirerend” worden gezien [1] en dit alles schouder aan schouder gaat met de hetze tegen vluchtelingen, die hand over hand toeneemt en door fascist Wilders in 2015-16 zo verbeten en ”overtuigend” is gevoerd [2]Maar er is meer dan die hetze tegen vluchtelingen! Steeds meer worden vluchtelingen gecriminaliseerd, overgelaten aande verdrinkingsdood, waaraan met de EU, ook Nederland schuldig is [3],het recht op asiel geschonden en met voeten getreden!De Turkije deal ging ons voor [4] en nu al een griezelig begin [want ikweet bijna zeker, dat andere landen dit ”voorbeeld” gaan volgen] metde ”Denemarken deal”, waarbij Denemarken zijn asielprocedure uitbesteedt aanlanden buiten Europa! [5]Daarbij worden niet de minste landen genoemd!Landen als Egypte. Eritrea en Ethiopie! [6]Landen waar mensenrechten niet eens een vodje papier zijn,maar minder dan opstuivend zand!In Egypte, waar een dictatuur heerst en tijdens die dictatuurwaarschijnlijk al misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd! [7]Ethiopie, een land waar een genadeloze burgeroorlog woedt en het regimebommen op woonwijken gooit, etnische zuiveringen uitvoert en op weg isnaar genocide! [8]Ook Eritrea, de andere ‘partner” in het Tigray conflict, laat zich niet onbetuigd. [9]Eritrea, waar al jaren een keiharde dictatuur woedt! [10]En daar moeten asielprocedures plaatsvinden en de mensen hetRECHT hebben in dergelijke dictaturen te wonen!Nu al heeft Denemarken een overeenkomst met Rwanda tav de”asielprocedure”, ook zo’n voorbeeld van mensenrechtenhandhaving [11] De lijst van misdaden tegen vluchtelingen en asielzoekers is lang en somber Alle verzet tegen deze behandeling van vluchtelingen moet worden aangemoedigd. DEPORTATIECENTRA IN NEDERLAND En deportatiecentra zoals DCR blijven deportatiecentra, waar mensengevangen gehouden worden zonder het plegen van strafbare feiten, teruggestuurd naar onveiligheid, dictatuur, ellende. TERUGSTUREN NAAR FOLTERING En zijn we het vergeten?Minister Verdonk, die een Afghaanse asielzoeker liet uitzetten, die later in Afghanistan is gedood? [12]Staatssecretaris Harbers, die een asielzoeker liet uitzetten, die zondereerlijk proces levenslang kreeg in Bahrein? [13]En die Vent, die Harbers, zit vrolijk in de Tweede Kamer, terwijl hijin feite aangeklaagd had moeten worden, evenals minister Verdonk DE BEERPUT IS EINDELOOS! Ik kan nog meer opnoemen, zoals de We Are Here Groep, die al bijna10 jaar door Amsterdam zwerft zonder perspectief en reeele kansom een menswaardig bestaan op te bouwen! [14] Maar ik stop er nu mee, al ben ik de vluchtelingen bepaald nietvergeten Deze acties, zoals bij DCR, zijn nodig om op de Muren van dePolitiek te blijven beuken Zodat de vluchtelingen niet worden vergeten! WORDT VERVOLGD! GEEN MENS IS ILLEGAAL
Economische vluchtelingen is een benaming voor hen die niet zouden zijn gevlucht om politieke redenen, maar om een betere levensstandaard te vinden. De term wordt vaak afkeurend gebezigd in de zin van ‘niet-echte’ vluchtelingen.
In de praktijk blijkt het onderscheid tussen politieke vluchtelingen (in de zin van het Vluchtelingenverdrag) en economische vluchtelingen moeilijk te maken. Het vluchtmotief is vaak een combinatie van politiek geweld en moeilijke levensomstandigheden. De economische noodzaak of wens om te vluchten, zoals vanwege gebrek aan werk, inkomen en onderwijs, komt vaak voort uit politieke omstandigheden.
Voorbeelden daar van zijn: de regering benadeelt bepaalde minderheidsgroepen, middelen komen door corrupt bestuur vooral aan de elite toe, opgelegd corvee of lange dienstplicht maken het opbouwen van een eigen economisch bestaan heel moeilijk, het land is in handen van een kleine groep, enzovoort.
Economische vluchtelingen: Vluchtelingenverdrag
Omdat economische en politieke motieven zo doorheen lopen bij migranten/vluchtelingen, is wel voorgesteld om het Vluchtelingenverdrag aan te passen om ook economische migranten beter te beschermen. Wat daartegen pleit is dat politieke vluchtelingen vanwege de bedreigingen geen keus hebben en dus helemaal afhankelijk zijn van bescherming in andere landen, terwijl economische migranten wel een keuze hebben. EINDE ARTIKEL AMNESTY INTERNATIONAL
[2]
YOUTUBE,COM THIERRY BAUDET: ”IK WIL GRAAG DAT EUROPA DOMINANT,BLANK EN CULTUREEL BLIJFT, ZOALS HET IS”[THIERRY BAUDET BIJ HET DEBAT ”DE VLUCHTWEEK”,RADIOZENDER FM, https://www.youtube.com/watch?v=DpBzt9PyU5w
TRANSCRIPTIE[GESPREKSPARTNER]”Wat maakt het uit, als die mensen niet teruggaan?Dat is helemaal niet relevant.[PRESENTRATRICE]”Maar…..”[GESPREKSPARTNER]”Ik erger mij een beetje aan de houding….”[THIERRY BAUDET]”Ik vind het wel relevant!”[PRESENTRATRICE]”Maar Thierry, waarom is….[THIERRY BAUDET]”Omdat ik niet wil, dat Europa Afrikaniseert….”[GESPREKSPARTNER];;”Deze opmerking van Thierry vind ik best wel kwalijk,als je bedenkt, dat 20 procent van migranten, die naar Europakomen, Afrikanen zijn.Dus zo’n complete demonisering van Afrikanen is niet nodig.Tegelijkertijd….. [THIERRY BAUDET] ”Ik demoniseer niet, ik zeg wat ik wil, wat ik wenselijk vind en wat ik niet wenselijk vind.En wat ik niet wenselijk vind, is dat wij veel meer gaan lijken op delen van de wereld waar heel veel mensen weg willen…. ”[PRESENTRATRICE]”Je wil zeg maar een bepaald Europees goed.wil je eigenlijk zo houden zoals het is..Op zich mag dat…. ”’[THIERRY BAUDET]”Ik wil graag, dat Europa dominant, blank en cultureel blijft zoals het is.” EINDE YOUTUBE FILMPJE
DONDERDAG 17 SEPTEMBER 2015
[3]
YOUTUBE FILMPJE MET HETZE RETORIEK VAN WILDERS 0.00-0.16 ”Duizenden Arabische mannen hebben de afgelopen tijd honderden vrouwen sexueel aangevallen, vernederd, verkracht.Alle vrouwen zijn loslopend wild.Testosteronbommen heb ik de daders genoemd.”……..” Overal waar de onverantwoorde Open Deur politie zoals premier Rutte en kanselier Merkel de rode loper wordt uitgerold voor deze testosteronbommen”0.37-0.47
”Wat de PVV betreft is het duidelijk:
Onze grenzen moeten dicht.Dicht voor alle asielzoekers en alle immigranten uit islamitische landen.Maar zolang dat niet gebeurt, zolang de islamitische testosteronbommen als een Zwaard van Damocles boven de Nederlandse vrouwen hangen, stel ik voor, dat we mannelijke asielzoekers opsluiten in de AZC’s.2.29-2.50
GEERT WILDERS: MANNELIJKE ASIELZOEKERS OPSLUITEN IN AZC’S0.00-3.05
Geert Wilders [PVV]:”
Duizenden Arabische mannen hebben de afgelopen tijd honderden vrouwen sexueel aangevallen, vernederd, verkracht.
Alle vrouwen zijn loslopend wild.
Testosteronbommen heb ik de daders genoemd.
We hebben gezien, waar ze toe in staat zijn.
Het is sexueel terrorisme, een sexuele Jihad.En het gebeurt overal in Europa.
In Nederland, Duitsland, Zweden, Oostenrijk.Overal.Waar honderdduizenden vooral alleenstaande mannen uit een cultuur van vrouwenonderdrukking werden binnengelaten.
Overal waar de onverantwoorde Open Deur politie zoals premier Rutte en kanselier Merkel de rode loper wordt uitgerold voor deze testosteronbommen.
Overal krijgen we nu te maken met een verkrachtingsepidemie.
Het is een ramp, die vermeden had kunnen worden en vermeden had moeten worden, maar niet vermeden werd.Op vele plaatsen probeerden de autoriteiten en de media het verschrikkelijke nieuws onder de pet te houden, onder het tapijt te schuiven, maar dat lukt ze niet meer.De geest is uit de Fles.
En er heerst, terecht, woede, angst, in Nederland en in de rest van Europa.
Mensen zijn, terecht, heel erg boos, duizenden Nederlandse vrouwen stellen zich grote vragen bij hun eigen veiligheid.”Wie zal mij beschermen
”Duizenden Nederlandse mannen maken zich grote zorgen over de veiligheid van hun vrouwen.
”Wie zal hen helpen”En duizenden Nederlandse ouders zijn bang voor wat hun dochters kan overkomen.
”Wie waakt er over hen”Vreselijke massa aanrandingen zoals in Keulen kunnen ook hier in Nederland gebeuren.
En het is tijd, die waarheid onder ogen te zien.Deze daders komen uit een cultuur waarin vrouwen minderwaardige wezens zijn, een cultuur van eerwraak en vernedering.
Een cultuur, gesticht door een Profeet, die seksslavinnen had en een negenjarig meisje verkrachtte.
Het is tijd, ook die waarheid onder ogen te zien.
Want wie wegkijkt, wie wegkijkt, is medeschuldig.En het wordt steeds duidelijker:
Premier Rutte, mevrouw Merkel en al die andere politici in Europa, die hun grenzen weigerden te sluiten, ze laten onze vrouwen en dochters keihard in de steek en zijn dus medeverantwoordelijk.
Wat de PVV betreft is het duidelijk:Onze grenzen moeten dicht
.Dicht voor alle asielzoekers en alle immigranten uit islamitische landen.
Maar zolang dat niet gebeurt, zolang de islamitische testosteronbommen als een Zwaard van Damocles boven de Nederlandse vrouwen hangen, stel ik voor, dat we mannelijke asielzoekers opsluiten in de AZC’s.
Voor hen moeten de AZC’s gesloten instellingen worden.
Zodat geen enkele mannelijke asielzoeker nog de straat op kan en zodat onze vrouwen eindelijk worden beschermd.”
“Mam en pap, ik hou van jullie, maar ik kan niet meer ademen”, zo appte de 26-jarige Pham Thi Tra My aan haar ouders vlak voordat ze met 38 andere Vietnamezen overleed in een koelwagen in Essex op 23 oktober van dit jaar.
Dit gruwelijke voorval maakt opnieuw duidelijk wat de gevolgen van het restrictieve Europese, en in dit geval Engelse, vreemdelingenbeleid kunnen zijn. Hoewel dit soort specifieke incidenten gelukkig tamelijk zeldzaam is – het vorige dateert van juni 2000 toen 58 Chinezen in Dover de dood vonden – is sinds de jaren negentig van de vorige eeuw het aantal doden aan de zuidgrens van de Europese Unie dramatisch toegenomen.
Waar het fenomeen ‘grensdoden’ tijdens de Koude Oorlog was voorbehouden aan het streng bewaakte ijzeren gordijn tussen het Oostblok en het ‘vrije Westen’, heeft in de afgelopen dertig jaar de Middellandse Zee zich ontwikkeld tot veruit het meest dodelijke grensgebied ter wereld.
Stierven aan de grens tussen Oost- en West-Duitsland in de veertig jaar tussen 1949 en 1989 327 mensen, in de dertig jaar sinds 1988 lieten aan de zuidgrens van de EU bij benadering zo’n 38.000 migranten het leven. Daarmee voert die grens al jaren de wereldranglijst aan. Met in 2019 driemaal zoveel doden als nummer twee, de Mexicaans-Amerikaanse grens.
En daar komt nog een onbekend aantal mensen bij die in de Sahara verdrogen. Een route die sinds 2016 steeds gevaarlijker is geworden omdat de EU staten als Niger en Mali betaalt om migranten al aan zuidgrens van de Sahara tegen te houden.
Overigens is lang niet iedere migrant (of het nu asielzoekers zijn of arbeidsmigranten) aangewezen op de gevaarlijke reis per boot. Een deel komt per vliegtuig, met valse paspoorten, of door langer te blijven dan hun visum toestaat. Feit is dat sinds het begin van de jaren negentig het risico voor migranten die aangewezen zijn op irreguliere routes aanzienlijk is toegenomen. In de naoorlogse migratiegeschiedenis van West-Europa zijn tot de eeuwwisseling nauwelijks voorbeelden van grensdoden uit andere werelddelen te vinden.
De belangrijkste reden voor de enorme toename van het aantal ‘grensdoden’ is het Schengenverdrag uit 1985. Die zorgde ervoor dat de grenscontroles aan de binnengrenzen in de EU geleidelijk werden afgeschaft, maar scherpte de bewaking van de buitengrens juist aan. Met als belangrijkste ‘wapen’ de eis dat migranten alvorens af te reizen een visum moesten aanvragen. Krijg je dat niet, dan kom je geen vliegtuig in en ben je aangewezen op mensensmokkelaars. En hoe strenger het grensbeleid, des te hoger de prijs en de risico’s.
Van dit nieuwe beleid, dat in de loop van de jaren negentig werd geïmplementeerd, waren in eerste instantie vooral Albanese vluchtelingen de dupe. Die ontvluchtten het dictatoriale regime vanaf 1991 in groten getale door per boot de Adriatische Zee naar Italië over te steken. Sindsdien is de ‘papieren’ grens steeds belangrijker geworden. Tijdens de ‘vluchtelingencrisis’ van 2015 bleek dat vooral asielzoekers en arbeidsmigranten daarvan de dupe zijn.
In de afgelopen jaren heeft de EU, via allerlei deals met autoritaire regimes (Turkije, Mali, Niger), de buitengrens steeds verder geëxternaliseerd en betaalt zij zelfs Libische milities om mensen tegen te houden.
In de jaren negentig kwamen verreweg de meeste asielzoekers – toen waren het er meer dan in het huidige decennium en ook toen vooral afkomstig uit het Midden-Oosten en de Hoorn van Afrika – nog gewoon per vliegtuig, veerboot, trein of bus. Maar toen Assad in 2014 een oorlog begon tegen zijn eigen burgers, bleken die routes afgesloten en was men aangewezen op wrakke bootjes, met alle gevolgen van dien.
Toen bleek pas goed dat de bouw van ‘Fort Europa’, met het visumregime als belangrijkste middel om ongewenste migranten zo ver mogelijk weg te houden, een aanzienlijke menselijke prijs heeft. Die prijs wordt door politici gerechtvaardigd door het argument dat Europa anders ‘overspoeld’ zou worden door miljoenen migranten uit Afrika en Azië.
Daar valt echter veel op af te dingen. Zo is 80 procent van de West-Afrikaanse arbeidsmigranten die naar Noord-Afrika reizen helemaal niet van plan naar Europa te gaan, maar zoeken ze werk in landen als Libië en Algerije. En uit recent onderzoek blijkt dat bijna 60 procent van Syrische vluchtelingen in Turkije zouden blijven ook als ze de gelegenheid zouden krijgen om legaal door te reizen naar Europa.
Zoals Henk van Houtum en ik in ons boek Voorbij Fort Europauit 2016 betogen, zijn er goede redenen om de buitengrenzen poreuzer, en daardoor minder dodelijk, te maken. Dat kan wanneer de EU – in de geest van het vluchtelingenverdrag – echt werk maakt van een goede opvang in eigen regio en daarnaast zorg draagt voor hervestiging in de EU.
Daarnaast zouden er legale mogelijkheden moeten komen voor arbeidsmigranten, bijvoorbeeld uit Afrika. Bijvoorbeeld door een systeem van in eerste instantie tijdelijke werkvergunningen, gekoppeld aan een geleidelijke opbouw van sociale en verblijfsrechten en een goede controle van de arbeidsmarkt.
Op die manier kan ook de grove uitbuiting van ongedocumenteerde arbeidsmigranten in landen als Italië en elders beter worden bestreden. In het huidige migratie-pessimistische politieke klimaat is een dergelijke koerswijziging ondenkbaar. Maar als we het niet bij krokodillentranen willen laten als er weer eens een boot zinkt of een vrachtwagen te laat zijn deuren opent, dan zal het dodelijke Fort Europa beleid echt op de schop moeten.
Voor Pham Thi Tra My en haar ouders is dat te laat. Maar voor vele anderen niet.
EINDE ARTIKEL
[5]
AD
”ERWIN” ELFRINK GING UNDERCOVER: ”POOLSE ARBEIDSMIGRANTEN WORDEN SCHANDALIG UITGEBUIT”
ARNHEM – Arbeidsmigranten uit Oost-Europa worden in Nederland op schandalige wijze uitgebuit. Ze maken lange werkdagen en moeten zwaar dokken voor slechte huisvesting. De uitzendbranche verdient gouden bergen en lapt geldende regels aan de de laars.
De Arnhemmer solliciteerde als de werkloze Erwin met talloze uitzendbureaus gericht op arbeidsmigranten. Die zitten totaal niet te wachten op Nederlandse werkzoekenden, merkte Elfrink.
,,Nederlanders zijn te duur en te lastig.” Geregeld kreeg Elfrink eerst een Pools bandje te horen alvorens er werd opgenomen.
De afwijzing gebeurde soms op zeer botte wijze, zegt Elfrink. ,,Eenmaal werden ze boos en werd het gesprek gewoon beëindigd. Vaker werd hij subtiel afgewezen: ,,Stuur je cv maar op. Dan kijken we er naar’. Of men zei gewoon: ‘nee, sorry, we hebben momenteel geen vacatures.”
DRAMATISCHE VERHALEN
Elfrink werkte een paar dagen in het Westland in een fabriek. Hij zette kunststofmatten in elkaar voor transportbanden.
,,De eerste dag zat er een Nederlander in mijn ploegje. De andere drie waren Pools. De Nederlander stelde zich voor en begon Engels tegen me te praten. Ik zei: ‘ik ben Nederlands’. Hij zei: ‘Oh wat fijn. Dan kan ik vandaag een keer Nederlands praten.”
Elfrink sprak veel met arbeidsmigranten, en bezocht ook campings. Hij hoorde dramatische verhalen.
,,Vooral in de tuinbouwkassen werken Polen soms zestien uur per dag, zonder dat ze een weekeinde vrij zijn. Dat had ik als productiemedewerker wel. Sterker: als Nederlander kreeg ik een voorkeursbehandeling. Als ik mijn best zou doen, werd mij verzekerd, zou ik met enkele weken op een betere plek in de fabriek komen te werken.”
Uitzendbazen in dikke bakken
De mensen uit Oost-Europa worden veelal slecht, maar duur gehuisvest, zag hij. ,,Aan de huisvesting wordt goud geld verdiend. Niet voor niets rijden die uitzendbazen in dikke bakken rond. Men slaapt met zijn vieren op een klein kamertje, en mag dan 90 euro dokken. Dat geld wordt en mag van het minimumloon worden afgetrokken.
,,Zelf sliep ik met samen een Poolse jongen op een klein kamertje in een stapelbed. Op zo’n matrasje van nog geen tien euro. En dan kreeg ik nog een van de betere huizen. Vooraf werd verteld dat ik rekening moest houden met overlast: veel drank en drugs. Van de thermostaat moesten we afblijven: daar stond een boete van 15 euro op.”
NIEMAND DOET WAT
De cowboys in de uitzendbranche hebben vrij spel, merkte Elfrink. ,,Ze lappen regels aan hun laars. En niemand die er wat aan doet. De arbeidsinspectie is in Nederland dan ook totaal uitgekleed.’’
Gemeenten kijken weg, stelt hij. ,,Zeker in het Westland vinden ze economie belangrijker dan veiligheid. Neem ook mijn eigen stad. Arnhem stopt Polen en andere arbeidsmigranten weg op een camping. Middenin de winter. lekker uit het zicht. Dat heeft niets met recreatie of toerisme te maken.”
EINDE BERICHT
VOLKSKRANT
KAMER WIL UITBUITING POLEN EN ANDERE BUITENLANDSE ARBEIDERS TEGENGAAN
Arbeidsmigranten moeten minder afhankelijk worden van uitzendbureaus, die vaak zowel een baan als huisvesting voor hen regelen. Een meerderheid van de Tweede Kamer vindt dat de werk- en woonomstandigheden van deze groep zo snel mogelijk moet worden verbeterd. Maar het radicaal loskoppelen van ‘bed en baan’ wordt nog een brug te ver bevonden.
Uitzendbureaus hebben nu vaak een dubbele pet op: ze zijn zowel werkgever als huisbaas van arbeidsmigranten. Die combinatie leidt tot extreme afhankelijkheid en schrijnende toestanden. Want als een arbeidsmigrant zijn werk verliest, moet hij ook vaak binnen 24 uur zijn huis uit. Juist de afgelopen tijd wordt een toestroom van arbeidsmigranten in de daklozenopvang geconstateerd.
Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zei donderdag in de Kamer dat hij wel voorstander is van het ‘losknippen’ van werkcontract en huurcontract. Dat geeft arbeidsmigranten al wat meer zekerheid: bij baanverlies hoeven ze via het huurrecht (met opzegtermijn) niet meteen hun – vaak schamele – behuizing te verlaten.
Maar een motie van SP en GroenLinks om de uitzendbureaus te verbieden huurpenningen in te houden op het loon, haalde in de Kamer geen meerderheid. Minister Koolmees ontraadde de motie. Volgens hem zijn er ook bonafide uitzendbureaus die wél goede huisvesting leveren en dat is bij de huidige woningnood hard nodig.
Roemer
De Tweede Kamer vindt wel dat zo snel mogelijk aan de slag moet worden gegaan met de korte-termijnadviezen van het Aanjaagteam Bescherming Arbeidsmigranten onder leiding van Emile Roemer. Die presenteerde eind oktober zijn rapport met in totaal ruim vijftig aanbevelingen onder de veelzeggende titel ‘Geen Tweederangsburgers’.
Behalve het loskoppelen van ‘baan en bed’ adviseert Roemer onder meer ook om iedere arbeidsmigrant een eigen slaapkamer en ‘minimaal 15 vierkante meter leefoppervlakte’ te geven. Dat is zeker in deze coronatijd belangrijk voor de veiligheid. De Kamer is het daarmee eens.
Hoewel niet alle wensen zijn vervuld, vindt vakbond FNV toch dat de Kamer ‘een belangrijke stap’ heeft gezet in de verbetering van leef- en werkomstandigheden van arbeidsmigranten. ‘Als er een scheiding komt tussen huur- en werkcontract kunnen ze niet zomaar op straat te worden gezet’, aldus een woordvoerder. Ook het streven naar ‘één persoon per slaapkamer en minimaal 15 vierkante meter leefoppervlakte per persoon’ noemt hij een doorbraak.
‘WE HEBBEN GEEN RECHTEN, TERWIJL WE WEL BELASTING BETALEN. HET IS MODERNE SLAVERNIJ’
Marcin (49) uit Polen, werkt bij een distributiebedrijf van levensmiddelen en woont op het ‘Polenpark’ in Zeewolde, met meer dan duizend andere arbeidsmigranten in chalets en gebouwen met appartementen:
‘Ik deel nu met vier of vijf anderen een appartementje. We missen gastvrijheid en een menselijke behandeling. We zijn niet meer dan een nummer. Het huisvestingsbedrijf dat is ingehuurd door het uitzendbureau propt alle huisjes en appartementen vol met vijf of zes mensen. Ze vangen 100 euro per bed per week. Het gaat ze alleen maar om geld. Als ze ons zien, zien ze geld.
‘We wonen met te veel mensen in een veel te kleine ruimte. Je wilt niet met vreemden in hetzelfde appartementje wonen. Ik zou graag iets voor mezelf hebben, net als Nederlandse mensen.
‘In 2018 begon ik als orderpicker (iemand die goederen verzamelt voor verzending, red.) bij een distributiecentrum van supermarktketen Boni in Nijkerk. Eerst woonde ik een maand met tien anderen in een oude boerderij net buiten Nijkerk, die werd gehuurd door het uitzendbureau. Daarna ben ik drie keer verhuisd. Ik werk nu als combitruckchauffeur bij een logistiek bedrijf en woon op wat ook wel het ‘arbeidsmigrantenpark’ in Zeewolde wordt genoemd, samen met 1.500 anderen.
‘Wij noemen het zelf het Texaspark, want het is hier wildwest. Het zijn hier net cowboys. Dat is bedoeld als grap, maar het geeft een goede beschrijving van de omstandigheden hier. We hebben geen enkele zekerheid, niet qua huisvesting, niet qua werk. We kunnen elk moment worden ontslagen, zonder enige reden. Als je chef je niet mag, kan je zomaar naar huis worden gestuurd. En als je geen werk meer hebt, word je ook uit je huis gegooid. Dan ben je meteen dakloos.
‘We hebben geen rechten, terwijl we wel belasting betalen en bijdragen aan de economie. Dat is zo onrechtvaardig. Het is een soort moderne slavernij. Zo ga je toch niet met mensen om in een geciviliseerd Europees land anno 2021?
‘In juli vorig jaar werd ik bijna van het park gegooid. Een technicus kwam langs om iets in de badkamer te maken. Maar ik moest naar mijn werk en vroeg of ik nog snel even kon douchen. Dat kon niet, zei hij, en als het je niet bevalt hier, ga je maar naar een hotel. Dat liep zo hoog op dat het huisvestingsbedrijf me per brief sommeerde onmiddellijk het appartement en het park te verlaten, wegens ‘geen respect voor parkmedewerker, agressief gedrag’. Door tussenkomst van de FNV is dat gelukkig nog net opgelost. Maar het is toch vreemd dat anderen gewoon sleutels van je kamer hebben en zo binnen kunnen lopen.
‘Daarom is een scheiding tussen werk en huisvesting zo belangrijk. Ik voel me gevangen in het huidige systeem. Ik zou graag een normale baan hebben, zonder uitzendbureau. Maar als ik die zou vinden, raak ik mijn huisvesting kwijt. En met een uitzendbaan kan ik weer geen regulier huis betalen.’
—
‘IK HEB OOK IN ANDERE LANDEN GEWERKT, ZOALS GROOT-BRITTANNIË EN DUITSLAND. MAAR DIT IS HET TOPPUNT VAN UITBUITING’
Hugo Afecto (42) uit Portugal, werkt bij een transportbedrijf in Oss en woont in een kantoorpand langs de A59 in Nuland dat is omgebouwd tot woongebouw voor arbeidsmigranten:
‘Ik ben in juni 2020 in Nederland komen werken via een uitzendbureau, bij Ingram Micro in Waalwijk (dat voor Bol.com de logistiek verzorgt, red.) Mijn broer was twee maanden eerder gegaan – hij heeft voor mij de weg geëffend. Ze wilden ons eerst op een oud vakantiepark in Kaatsheuvel huisvesten, maar dat hebben we geweigerd.
‘Toen kwamen we in een hotel in Waalwijk terecht, waar de omstandigheden echt slecht waren: erg oud, alles vies, kamers voor drie mensen, slechte bedden, gemeenschappelijke douches. Daar zijn we bijna drie maanden gebleven. Daarna gingen we via een ander uitzendbureau naar Lelystad, waar we in het distributiecentrum van Zara kwamen. Daar heerste een agressieve sfeer: schreeuwen, chefs die alleen maar ‘work, work, work’ riepen, soms zelfs vechtpartijen.
‘Op de eerste dag moesten we zeven uur wachten voordat we naar onze huisvesting werden gebracht. Ook toen wilden ze ons weer op een camping buiten Lelystad zetten, ondanks andere beloften. Ik weigerde dat, samen met mijn broer en enkele andere arbeidsmigranten. Ze zeiden dat er voor die nacht geen andere oplossing was. Maar uiteindelijk gingen we naar een campus in Lelystad, waar een paar honderd mensen verbleven. Mijn broer en ik sliepen op de bank. Later kregen we alsnog een kamer in een appartement.
‘Toen we klaagden over de slechte woonomstandigheden, beëindigden ze het contract. We hadden zes uur om het huis te verlaten. Daarna kregen we via een ander uitzendbureau een andere baan en andere huisvesting. We werkten voor een groentebedrijf in Limburg, waar elke morgen de planning van werktijden veranderde en er problemen waren met transport.
‘En weer was het hetzelfde liedje: na klachten werd ons contract verbroken. Ze vinden altijd wel een reden om je te ontslaan en je op straat te zetten. Want als het werkcontract wordt opgezegd, moet je ook altijd je huis uit. Het probleem in Nederland is het monopolie van die uitzendbureaus: ze gaan niet alleen over je werk, maar ook over je huisvesting en transport. Als ze je niet mogen, verlies je zowel je werk als je huisvesting.
‘Ik heb in acht maanden wel tien banen gehad, en net zoveel accommodaties die overwegend in zeer slechte staat zijn. Je voelt je uitgebuit, het is een soort slavernij. Je kan wel weglopen, maar zonder geld in je zak kom je niet ver.
‘Ik heb ook vijftien jaar in andere landen gewerkt, zoals Groot-Brittannië en Duitsland. Maar dit is het toppunt van uitbuiting. Het ligt niet aan Nederland en de Nederlanders, want die zijn aardig. Maar het is het systeem van de uitzendbureaus dat niet deugt, waardoor je als arbeidsmigrant van hot naar her wordt gesleept. Soms denk ik dat ik een nachtmerrie ben beland.’
De poort gaat open voor buitenlandse miljonairs die willen investeren in de Nederlandse economie. Maar echt hartelijk klinkt het welkom van staatssecretaris Teeven niet.
Buitenlanders die minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hebben, kunnen voor een jaar een verblijfsvergunning krijgen, zo liet staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie vrijdag per brief weten.
Maar rijk zijn is volgens Teeven een ‘te magere’ voorwaarde om zomaar toegelaten te worden. De staatssecretaris gaat een stap verder. “Ik wil daarom in aanvulling op deze voorwaarde als eis stellen dat de vermogende vreemdeling dit bedrag investeert in het Nederlandse bedrijfsleven.” Lees: de 1,25 miljoen.
Welvarende buitenlander moet in Nederland investeren
Kortom, de welvaart van de buitenlanders moet direct ten goede komen aan de Nederlandse economie.
In de praktijk lijkt het er wel op neer te komen dat buitenlanders aanzienlijk meer dan 1,25 miljoen euro moeten bezitten, wil de tijdelijke verblijfsvergunning aantrekkelijk zijn. Want wie minimaal 1,25 miljoen euro in Nederland moet stoppen, zal doorgaans over een veelvoud daarvan willen beschikken om zoiets te overwegen.
Het kabinet waarschuwt ook alvast dat het niet de bedoeling is dat criminelen hun miljoenen in Nederland parkeren. “Daarom toetst de IND of de vreemdeling een gevaar is voor de openbare orde of de nationale veiligheid”, aldus Teeven.
Tegenover persbureau ANP lichtte de staatssecretaris vrijdagmiddag nog toe welk soort migranten hij op het oog heeft: “Dit gaat niet om een rijke Chinees die een huis van 1,5 miljoen euro koopt in Wassenaar. Je moet bijvoorbeeld denken aan kleine IT-bedrijven, die langere tijd hier blijven.”
Holland promotion
Niet onbelangrijk is verder dat de vreemdeling een verklaring moet hebben van een Nederlands accountantsbureau met een vestiging in het land van herkomst, waarin staat dat het vermogen geen ‘malafide herkomst’ heeft. Ofwel: een vleugje Holland Promotion van Nederlandse accountantskantoren in het buitenland.
De Nederlandse regeling is overigens niet uniek. Ook andere landen kennen speciale regelingen voor buitenlandse investeerders met verblijfsplannen.
In Canada moet iemand met een vermogen van 1,6 miljoen Canadese dollar minimaal de helft daarvan over een periode van vijf jaar in Canada investeren. De Verenigde Staten kennen een regeling die vereist dat buitenlandse ondernemers minstens één miljoen dollar investeren, wat in twee jaar minimaal 10 nieuwe banen moet opleveren.
Het kabinet wil rijke buitenlanders hier laten investeren, maar de miljonairsmigranten blijven weg. In een jaar tijd heeft slechts één vermogende vreemdeling zich gemeld, maar die kreeg vanwege het ontbreken van de juiste documenten geen verblijfsvergunning.
Staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie kondigde de maatregel voor rijke buitenlanders vorig jaar september aan. Buitenlanders die minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hebben en dat investeren in het Nederlanders bedrijfsleven kunnen hiermee voor een jaar een verblijfsvergunning krijgen.
Daarmee lijkt het kabinet te mikken op buitenlanders die aanzienlijk meer dan 1,25 miljoen euro bezitten. Want wil de tijdelijke verblijfsvergunning aantrekkelijk zijn, dan zullen miljonairs doorgaans over een veelvoud van dat bedrag moeten beschikken om zoiets te overwegen.
Kleine IT-bedrijven lokken
Teeven zei vorig jaar dat de regeling niet bedoeld is voor “een rijke Chinees die een huis van 1,5 miljoen euro koopt in Wassenaar. Je moet bijvoorbeeld denken aan kleine IT-bedrijven, die langere tijd hier blijven.”
Het kabinet waarschuwde ook dat het niet de bedoeling is dat criminelen hun miljoenen in Nederland parkeren. “Daarom toetst de IND of de vreemdeling een gevaar is voor de openbare orde of de nationale veiligheid”, aldus Teeven vorig jaar.
Niet onbelangrijk is verder dat de vreemdeling een verklaring moet hebben van een Nederlands accountantsbureau met een vestiging in het land van herkomst, waarin staat dat het vermogen geen ‘malafide herkomst’ heeft. Ofwel: een vleugje Holland Promotion van Nederlandse accountantskantoren in het buitenland.
Regels versoepelen
Nu blijkt dat de regeling voor rijke buitenlanders is geflopt wil de VVD dat de regels versoepeld worden. “We zijn te voorzichtig en missen de boot”, aldus Kamerlid Malik Azmani dinsdagavond in de Tweede Kamer. “Beperk de regeling niet tot investeringen in innovatie, maar geef de investeerder keuzevrijheid. Laat ze investeren in innovatie óf het creëren van werkgelegenheid of onroerend goed.”
Staatssecretaris Teeven komt woensdag met een reactie op de voorstellen van Azmani. Eerder gaf hij aan begin volgend jaar de regeling te willen evalueren.
Soortgelijke regeling in andere landen
De Nederlandse regeling is overigens niet uniek. Ook andere landen kennen speciale regelingen voor buitenlandse investeerders met verblijfsplannen.
In Canada moet iemand met een vermogen van 1,6 miljoen Canadese dollar minimaal de helft daarvan over een periode van vijf jaar in Canada investeren. De Verenigde Staten kennen een regeling die vereist dat buitenlandse ondernemers minstens één miljoen dollar investeren, wat in twee jaar minimaal 10 nieuwe banen moet opleveren.
EINDE ARTIKEL
[8]
ZIE NOOT 6
[9][9]
”‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’” [ZIE OOK TEKST ZIJKANT ARTIKEL]
Net voor de Tweede Wereldoorlog waren joodse vluchtelingen een vogel voor de kat. Toen wás het nog mogelijk om Duitsland te ontvluchten, de nazi’s deden er zelfs alles aan om joden het land uit te jagen. Maar overal werden ze teruggestuurd naar Duitsland, waar hen een catastrofe te wachten stond.
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
MET EEN ACHTERWAARTSE kijk op de geschiedenis is het verbijsterend. Een half miljoen joden konden net voor de oorlog nog vluchten uit nazi-Duitsland, maar vonden geen land dat hen wilde opvangen. Het nazi-regime ontnam joden al hun waardigheid, beroofde hen en vervolgde hen op alle mogelijke manieren. Toen in 1938 de vluchtelingenstroom voor een dijkbreuk zorgde, sloten alle Europese landen op het vasteland hun grenzen. Hoe komt het dat democratische landen als Nederland, België en Zwitserland zich zo hard opstelden, ook al was ruimschoots bekend hoe zwaar joden het te verduren hadden?
Recent vergelijkend wetenschappelijk onderzoek gaat na wat er voor het uitbreken van de oorlog precies aan de hand was. Tot nu toe was er alleen nationaal onderzoek, voor het eerst werd de internationale puzzel gelegd. De Belgische historicus Frank Caestecker (48), verbonden aan de Universiteit van Gent, organiseerde twee internationale colloquia over deze bittere periode. ‘De internationale samenhang is belangrijk’, zegt hij. ‘Want wat het ene land doet met vluchtelingen, ze toelaten of ze weigeren, heeft een directe weerslag op de andere landen. De onderlinge beïnvloeding werd nog niet onderzocht.’ Het project leidde tot het boek Refugees from Nazi-Germany and the Liberal European States, 1933-1939, dat in september tegelijkertijd zal verschijnen in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
VANAF DE machtsgreep van Hitler in 1933 vluchtten andersdenkenden en joden weg uit Duitsland. Al werden communisten met argwaan bekeken – die zag men liever naar de Sovjet-Unie vertrekken – begin jaren dertig konden de vluchtelingen nog wel in verschillende Europese landen terecht. Velen trokken verder naar de VS en Argentinië. Vluchtelingen moesten toen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de overheid had nog geen opvangnetwerk. Het waren dan ook vooral de meest gegoeden die de mogelijkheid hadden om te vluchten. Ook Nederland liet vluchtelingen toe. De voorwaarde was dat ze over geldige papieren beschikten of in acuut levensgevaar verkeerden, iets wat eng werd geïnterpreteerd. De dreiging van een concentratiekamp gold bijvoorbeeld niet als levensbedreigend.
Het tempo van de uitstroom van joden lag voor de nazi’s te laag. Ze gingen vanaf 1938 steeds driester tekeer bij het vervolgen van joden. De annexatie van Oostenrijk op 12 maart 1938 was een eerste cesuur. De Anschluss ging gepaard met een ongeziene golf van grof geweld tegen de joden in Oostenrijk. Dat geweld en het enthousiasme waarmee de joodse emigratie administratief werd gesteund hadden maar één doel: de etnische zuivering van Oostenrijk. Verschillende landen kantten zich tegen de stroom vluchtelingen, de controles werden scherper. Grenswachters kampten evenwel met een probleem: hoe zie je of iemand al dan niet een jood is? Want Arische Duitsers, zoals toeristen en zakenlui, mochten wél de grens over. Joden deden zich dan ook voor als toerist of zakenman, in de hoop de grens over te komen. Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen de Zwitserse en de Zweedse regering er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een letter J te stempelen. De nazi’s voelden daar aanvankelijk weinig voor, omdat ze vreesden dat ze met de joden zouden blijven zitten. In september 1938 stemden ze toch toe om het reizen van Arische Duitsers niet te bemoeilijken.
Het Weense experiment van etnische zuivering onder leiding van Adolf Eichmann werd in Berlijn met veel aandacht gevolgd. Het succes van deze operatie leidde ertoe dat de anti-joodse politiek ook in Duitsland radicaliseerde. De pogrom tijdens Kristallnacht, de nacht van 9 op 10 november 1938, was een stuitende exponent van deze verharde nazi-agressie. Die avond werden tientallen joden vermoord en ongeveer dertigduizend joodse mannen in kampen opgesloten. Daarvan overleden er enkele honderden aan de verwondingen die ze bij de aanslag hadden opgelopen. Hoewel de Duitsers het voorstelden als agressie die door joden was uitgelokt, was de ware toedracht in het buitenland wel degelijk bekend.
Kristallnacht zorgde voor een tweede cesuur: er kwam een massale vluchtelingenstroom op gang. Vermoed wordt dat vanaf dat moment tot aan het uitbreken van de oorlog zo’n half miljoen joden de vlucht namen. De nazi’s bleven joden dwingen te vertrekken, maar pas nadat ze hen van alle bezittingen hadden beroofd. Wie de grens over wilde, mocht niet meer dan tien mark meenemen. In landen als Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland probeerden de joden een veilig onderkomen te zoeken of een route te vinden om overzee weg te trekken. Omdat ze met zo velen waren, en haveloos, werden overal de grenzen meer en meer gesloten. Ook Nederland verscherpte de maatregelen. Alleen vluchtelingen uit de grenszone die in prangend levensgevaar waren of Duitse joden die verwanten in Nederland hadden, mochten nog het land in. Er restte joodse vluchtelingen geen andere mogelijkheid dan illegaal te proberen een grens over te steken. ‘Je ziet verschuivingen’, zegt Frank Caestecker: ‘Als het niet lukte in Frankrijk kwamen ze weer in Duitsland terecht. De Duitse politie pakte de joodse vluchtelingen op of zette ze elders over de grens, bijvoorbeeld in Nederland of België, waar ze dan op grenscontroles van Belgen of Nederland botsten.’ Er ontstonden netwerken van mensensmokkelaars die joden illegaal hielpen te vluchten. Het risico bleef groot, want wie de grens over kwam en bij een controle werd opgepakt, kon terug naar Duitsland worden gebracht. Om diplomatieke redenen zette men de vluchtelingen niet over de grens van een lukraak gekozen buurland, want dan zou dat land allicht hetzelfde doen. Illegale joden werden vooral ook als afschrikking voor kandidaat-vluchtelingen naar Duitsland gerepatrieerd.
HET GEWELD van Kristallnacht wekte evenwel ook heel even solidariteit. Nederland besloot op 19 november 1938, tien dagen na Kristallnacht, dat joden die illegaal het land hadden bereikt, konden blijven, al was het oogmerk ze snel te laten emigreren naar een ander land. Er werden vijftienhonderd ongenode vluchtelingen getolereerd. Aanvankelijk moesten ze zich elke dag bij de politie melden, later werden ze onder administratief toezicht geplaatst in vluchtelingenkampen in Veenhuizen en Hoek van Holland. De opvangkosten werden op joodse liefdadigheidsorganisaties verhaald. Er kwam een breed ondersteunde oproep tot donaties en via burgemeesters werd 473.000 gulden ingezameld.
Nederland ondernam ook diplomatieke initiatieven om met andere buurlanden een transitzone in te stellen voor joden die overzee wilden vluchten. Het plan wekte weinig of geen enthousiasme in het buitenland en werd snel in de la gestopt. Het beleid verstrakte daarentegen: Zwitserland en de Scandinavische landen sloten de grenzen, Nederland volgde op 17 december dit voorbeeld. Vanaf dat moment werden joden zonder legale papieren toch teruggestuurd. Op Kerstmis 1938 bracht een bus een eerste groep van zeventig joodse vluchtelingen naar Duitsland. Aan alle grenzen waren er strenge controles om de joodse vluchtelingen tegen te houden. Nederland zette duizend extra grenswachters in, er gingen stemmen op om het aantal tot twintigduizend op te rekken, maar dat gebeurde niet. Wel kwamen er ‘vliegende teams’, die op de meest precaire plaatsen werden ingezet.
Helemaal hermetisch waren de grenzen echter nooit gesloten. Joden stonden onder een te grote druk om Duitsland te verlaten, ze werden opgejaagd. Een aantal mensen bleef het voor hen opnemen en stak de nek uit. Marij Leenders, onderzoeker aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, verwijst naar burgemeester Verbeek die toen aan het hoofd stond van de grensgemeente Dinxperlo. Ondanks de regelgeving van Justitie bezorgde hij eigenhandig verblijfsvergunningen aan joden. Er werd een klacht tegen hem ingediend, maar de rechtbank sprak hem vrij. Uit respect voor het ambt vroeg de burgemeester eervol ontslag. Ontslag kreeg hij, maar niet eervol. In 1990 werd hij postuum gerehabiliteerd.
De jood Karl Grünberg zit tot 30 maart 1938 in Dachau opgesloten. Hij kan vluchten en bereikt illegaal Nederland. In de trein naar Utrecht wordt hij gearresteerd omdat hij een paspoort van een Nederlander gebruikt. Manu militari wordt hij aan Duitsland uitgeleverd, daar komt hij in Buchenwald terecht. Opnieuw slaagt hij erin te ontsnappen, deze keer vlucht hij illegaal naar België. Daar kan hij blijven.
‘IN BELGIË leefde de joodse kwestie veel sterker in de publieke opinie dan elders’, vertelt Frank Caestecker. ‘Dat kwam omdat de uitwijzing van joodse vluchtelingen net voor Kristallnacht op de politieke agenda had gestaan, de meningen waren verdeeld. De bevoegde minister stelde toen dat joodse vluchtelingen geen bescherming nodig hadden, iets wat na Kristallnacht voor een wrange nasmaak zorgde en een virulente discussie op gang bracht.’
Omdat geen enkele Belgische politicus publieke blaam wilde oplopen, werd besloten om illegale joodse vluchtelingen niet langer terug te sturen. Toch zijn er flink wat kanttekeningen te plaatsen bij deze gastvrijheid. De consulaten in Duitsland kregen het advies om zeer stringent om te springen met het verlenen van visa. Aan de Belgische grens werden joden nog steeds met man en macht tegengehouden en teruggestuurd. En net als in Nederland deden de Belgen er alles aan om de joodse vluchtelingen zo snel mogelijk te laten doorreizen.
‘Toch ging het bij de joden als een lopend vuurtje rond dat illegalen in België konden blijven’, zegt Caestecker. ‘Hun aantal nam snel toe, de Belgische regering greep in. Ze vroeg de nazi’s te verhinderen dat joden naar België zouden vluchten. De Duitsers stemden ermee in om joden die geen Belgisch visum hadden en die in de Duits-Belgische grenszone werden aangetroffen, te verhinderen naar België te reizen. De nazi’s wierpen dus ook een barricade op aan hun kant van de grens. Joden moesten vanaf dat moment dus niet alleen de Belgische grenswachters verschalken, maar ook de Duitse.’
‘Dat joden nergens welkom waren, heeft verschillende oorzaken’, stelt Caestecker: ‘Het ging om een totaal verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Bovendien vreesde men voor een aanzuigende werking, want ook in landen als Polen en Hongarije was er een enorme druk op joden. Vergeet niet dat er in 1939 ook een half miljoen vluchtelingen uit Spanje kwamen, waar Franco na de burgeroorlog een dictatuur installeerde.’ Heulden de landen die weigerden joodse vluchtelingen op te vangen indirect en misschien ongewild met nazi-Duitsland? Caestecker: ‘Die uitspraak gaat te ver. Het zijn de nazi’s die joden vervolgden, niet de andere landen. Wel waren verschillende regeringen bereid om met de Duitsers verregaand te onderhandelen over het inkrimpen van de vluchtelingenstroom, eerder dan dat ze pogingen deden om de vervolging aan te klagen. Denk aan het invoeren van de J-pas: alle landen waren daar opgetogen over. En het speelde de nazi’s in de kaart dat de joden nergens welkom waren, het werd tegen hen als argument uitgespeeld en zette de nazi-politiek kracht bij.’
Hij wijst ook op de historische context. Tot voor de Eerste Wereldoorlog kon je in de meeste landen vrij rondreizen en je vestigen. De enige voorwaarde was dat je in je eigen levensonderhoud kon voorzien. ‘In landen als Nederland en België werd na de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht ingevoerd, dat gaf een omvangrijke bevolkingsgroep een stem. De communistische omwenteling in de Sovjet-Unie zorgde voor pleinvrees in het Westen. De overheden wilden daarom hun inwoners een zekere mate van economische bescherming bieden. Er kwamen steeds meer restricties voor buitenlanders, die konden zich niet zomaar meer vestigen en een zaak beginnen. In de jaren dertig was er bovendien de economische crisis, wat nog meer tot protectionisme aanzette. Uitgerekend in die periode begon de vervolging van joden, die een massale stroom straatarme vluchtelingen opleverde. Niemand zag ze graag komen, bovendien werd hun situatie als argument gebruikt om het protectionisme nog aan te scherpen.’
Paul Steiner is een Oostenrijkse jurist en journalist die na de Anschluss in 1938 naar Nederland vlucht, met het vliegtuig. Hij doet zich voor als handelsvertegenwoordiger van een uitgever maar wordt door de grenswachten niet geloofd. Hij heeft een Duits paspoort met een J en wordt gedwongen teruggestuurd naar Wenen. Hij slaagt er later alsnog in om naar Brussel te vluchten en dan naar de Verenigde Staten.
DE VERVOLGING van de joden heeft in 1951 tot de Conventie van Genève geleid. Die beschermt mensen die worden vervolgd op basis van hun geloof, hun politieke overtuiging, hun seksuele geaardheid, hun huidskleur of het behoren tot een sociale groep. Deze bescherming geldt voor individuen en voldeed lange tijd. Er kunnen echter altijd nieuwe motieven ontstaan om te vluchten. Op zulke situaties moet men steeds alert kunnen inspelen, vindt Frank Caestecker: ‘Bij het uitbreken van de oorlogen op de Balkan in de jaren negentig was er een groep oorlogsvluchtelingen die vooral aan de Duitse grens aanklopten. Zij vielen niet onder de Conventie, want ze waren collectief slachtoffer van geweld. Toch werden ze in West-Europa beschermd, maar de beschermingskwaliteit varieerde van land tot land. Duitsland, dat op de weke flank van Europa lag, vroeg om een EU-regeling voor oorlogsvluchtelingen, en die kwam er ook.’ Toch zijn er tegenwoordig nog lacunes: ‘Er is te weinig controle op wat buiten de EU gebeurt. Vanuit bijvoorbeeld Noord-Afrikaanse landen proberen vluchtelingen Europa te bereiken. We weten weinig over hoe vluchtelingen daar worden behandeld. Het lijkt me dat we in mechanismen moeten voorzien om ook die vluchtelingen van een veilige opvang te verzekeren.’
Bootvluchtelingen
Joden die het zich konden veroorloven, probeerden overzee te vluchten, maar ook op andere continenten golden steeds meer restricties. Het verhaal van de Saint Louis is bekend. Het schip voer uit naar Cuba en had vooral joodse vluchtelingen aan boord. Noch in Cuba, noch in de Verenigde Staten mochten ze aan wal. Niemand wou hen opvangen, het schip bleef ronddwalen op zee. Na veel onderhandelingen bleken onder andere België en Nederland bereid een klein deel van de vluchtelingen op te vangen, liefst alleen joden die bereid waren verder te emigreren en dus snel weer het land zouden verlaten. De lotgevallen van de Saint Louis zijn achteraf meermaals beschreven, maar representatief zijn ze niet. Er waren verscheidene schepen met joodse vluchtelingen die meestal geen andere keus hadden dan na lange omzwervingen hun passagiers weer in Duitsland aan wal te zetten.
EINDE ARTIKEL
[10]
WIKIPEDIA
HOLOCAUST
https://nl.wikipedia.org/wiki/Holocaust
[11]
”De misdaden tegen de vluchtelingen gaan ver:Uitzetting naar gevaarlijke landen, de be/mishandeling van de We Are Here Vluchtelingen[vaak niet uitzetbaar, maar toch niet in aanmerking komend voor een verblijfsvergunning],detentie zonder strafbare feiten [de uitzetcentra], de vuile streken van de Dienst Terugkeer en Vertrek, de Turkije deal, dood door verdrinking in de Middellandse Zee, noem maar op.”
[12]INDYMEDIA.NLMEER DAN 100 MENSEN BIJ DEMONSTRATIE SLUIT DCR: GEEN MENSIS ILLEGAAL https://www.indymedia.nl/node/49847 ZIE VOOR GEHELE TEKST, BOVENIN ONDER A EINDE NOTEN, BEHORENDE BIJ ”INLEIDING” EINDE NOTEN
ADHESIEBETUIGING MET DE ACTIE/GEEN MENS IS ILLEGAAL
Beste Actievoerders,
Hierbij van mijn kant een warme adhesiebetuiging met de gevoerde actie bij Deportatiecentrum DCR! Het komt op het juiste moment, zoals altijd met dit soort acties. Op een moment, dat de samenleving, zowel in het publieke als in het politieke, fascisme steeds meer salonhafig gaat vinden, fascisten zelfs door een Nationaal 4 en 5 Mei als ”inspirerend” worden gezien [1] en dit alles schouder aan schouder gaat met de hetze tegen vluchtelingen, die hand over hand toeneemt en door fascist Wilders in 2015-16 zo verbeten en ”overtuigend” is gevoerd [2] Maar er is meer dan die hetze tegen vluchtelingen!
Steeds meer worden vluchtelingen gecriminaliseerd, overgelaten aan de verdrinkingsdood, waaraan met de EU, ook Nederland schuldig is [3], het recht op asiel geschonden en met voeten getreden! De Turkije deal ging ons voor [4] en nu al een griezelig begin [want ik weet bijna zeker, dat andere landen dit ”voorbeeld” gaan volgen] met de ”Denemarken deal”, waarbij Denemarken zijn asielprocedure uitbesteedt aan landen buiten Europa! [5] Daarbij worden niet de minste landen genoemd! Landen als Egypte. Eritrea en Ethiopie! [6] Landen waar mensenrechten niet eens een vodje papier zijn, maar minder dan opstuivend zand! In Egypte, waar een dictatuur heerst en tijdens die dictatuur waarschijnlijk al misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd! [7] Ethiopie, een land waar een genadeloze burgeroorlog woedt en het regime bommen op woonwijken gooit, etnische zuiveringen uitvoert en op weg is naar genocide! [8] Ook Eritrea, de andere ‘partner” in het Tigray conflict, laat zich niet onbetuigd. [9] Eritrea, waar al jaren een keiharde dictatuur woedt! [10] En daar moeten asielprocedures plaatsvinden en de mensen het RECHT hebben in dergelijke dictaturen te wonen! Nu al heeft Denemarken een overeenkomst met Rwanda tav de ”asielprocedure”, ook zo’n voorbeeld van mensenrechtenhandhaving [11]
De lijst van misdaden tegen vluchtelingen en asielzoekers is lang en somber
Alle verzet tegen deze behandeling van vluchtelingen moet worden aangemoedigd.
DEPORTATIECENTRA IN NEDERLAND
En deportatiecentra zoals DCR blijven deportatiecentra, waar mensen gevangen gehouden worden zonder het plegen van strafbare feiten, teruggestuurd naar onveiligheid, dictatuur, ellende.
TERUGSTUREN NAAR FOLTERING
En zijn we het vergeten? Minister Verdonk, die een Afghaanse asielzoeker liet uitzetten, die later in Afghanistan is gedood? [12] Staatssecretaris Harbers, die een asielzoeker liet uitzetten, die zonder eerlijk proces levenslang kreeg in Bahrein? [13] En die Vent, die Harbers, zit vrolijk in de Tweede Kamer, terwijl hij in feite aangeklaagd had moeten worden, evenals minister Verdonk
DE BEERPUT IS EINDELOOS!
Ik kan nog meer opnoemen, zoals de We Are Here Groep, die al bijna 10 jaar door Amsterdam zwerft zonder perspectief en reeele kans om een menswaardig bestaan op te bouwen! [14]
Maar ik stop er nu mee, al ben ik de vluchtelingen bepaald niet vergeten
Deze acties, zoals bij DCR, zijn nodig om op de Muren van de Politiek te blijven beuken
Kunnen we dat hier in Neederland ook, wat ze in Glasgow deden afgelopen donderdag,13 mei? [1] Enkele honderden mensen blokkeerden daar in Kenmure street, Pollokshields, een bus van ‘Immigration Enforcement’ waarin twee Indiase mannen waren opgesloten. De twee zouden worden weggevoerd met hun deportatie als doel. De immigratiedienst had daarvoor wel een bijzonder ongelukkige dag uitgekozen: die van de eerste dag van het Suikerfeest.
Het begon ermee dat iemand die bus zag staan en een bericht op Facebook plaatste. In zeer korte tijd verspreidde het nieuws van de inval en de arrestaties zich in de wijk. De eerste mensen die aan kwamen gingen voor de bus zitten. Een man ging er zelfs onder liggen, waardoor de bus niet meer kon wegrijden. Zelf zegt hij erover: “I was just buying time”. En dat lukte. Buurtbewoners stroomden toe.
De gebeurtenissen in Glasgow deden denken aan acties ondernomen in London in 2015. East Street market in Walworth, 21 juni [2]: Al vijf opeenvolgende dagen waren er razzia’s van de immigratiedienst geweest op een markt en de vijfde dag kwamen ze er niet meer mee weg. Terwijl ze met een arrestant in een busje waren gedoken, werden barricades opgeworpen om de bus blokkeren, de banden lek gesneden en de bus bekogeld met rot fruit en eieren van de markt. Ook daar kwamen toen heel veel mensen op af. Riot cops werden erbij gehaald om de immigratiedienst te ontzetten. Ze werden onthaald op flessen, stenen en wat er verder voor handen was. En ook daar slaagde de menigte erin de arrestant, plus een tweede die bij de actie was opgepakt, te bevrijden. Barricades hielden de Engelse ME op afstand. Victory!
Chapman Street, Shadwell, East London, 22 juli 2015 [3]: Ditmaal kwam de immigratiedienst vergezeld van pers even laten zien dat ze stevig optraden. Opnieuw ging het niet van een leien dakje. Autobanden werden lek gesneden, en de deportatie-officieren werden vanaf een hoog gebouw met eieren bekogeld. Smeris erbij en helaas volgens het bericht twee mensen opgepakt. Het verhaal vertelt niet hoe het met die twee arrestanten is afgelopen, maar de kern van het verhaal is: verzet is mogelijk, en het kan succesvol zijn. Het voert ook druk op. Het laat zien: je kunt niet zomaar even mensen komen oppakken om ze te deporteren.
Er zit natuurlijk heel wat tijd tussen deze verzetsdaden uit 2015 en die van afgelopen donderdag, maar ze hebben een ding gemeen: ze gebeuren in wijken met een hechte gemeenschap, waar mensen elkaar goed kennen en elkaar ook razendsnel waarschuwen. Als een kleine groep vast zorgt dat de bus niet weg kan, is er tijd om te mobiliseren. Dan heeft die immigratiedienst het nakijken. In 2015 ging het om invallen op een markt en in winkels, waar vermoed werd dat mensen ‘illegaal’ aan het werk waren. In Glasgow ging het om woninginvallen. Nu zijn ze daar in het VK ook nog zo aardig om in zeer herkenbare bussen aan te komen rijden waardoor iedereen meteen weet wat er aan de hand is: dit is geen gewone inval, dit is een ‘deportation raid’.
Terug naar Glasgow. Terwijl de menigte groeide, werd er politie bij geroepen. Op de beelden zie je de bus met daaromheen een dikke linie politie. Daaromheen zit en staat een menigte en roept: “Refugees are welcome here!” Dit ging niet alleen om de ruwe verstoring van het Suikerfeest. Dit is een gemeenschap die het niet pikt. Maar vooral ook: een gemeenschap die al lang en breed goed georganiseerd is rond en met vluchtelingen en ook actie onderneemt. Het is dus geen toeval. Mensen weten elkaar razendsnel te bereiken via chatdiensten en sociale media, waar groepen als het Anti Raids Network [4] en No Eviction Network [5] op zitten. [6]
Wat kunnen we hier nu van leren en overnemen in Neederland, polderland bij uitstek? Wat kunnen we hier doen, waar de IND of de DT&V niet met herkenbare busjes binnenvallen en de misdadige taak van de arrestaties bij de niet als zodanig herkenbare vreemdelingenpolitie wordt neergelegd? Wat kunnen we hier doen, in een land waar vluchtelingen zo onzichtbaar mogelijk worden gemaakt, waar afgewezen vluchtelingen vaak heel ver weg van alles en iedereen worden ‘opgevangen’ in de ‘vertreklocatie’ in Ter Apel of in een van de vele ‘gezinslocaties’ om vervolgens daar in het geniep met invallen te worden weggevoerd? [7] Afgelegen als het allemaal is, je bent er maar moeilijk op tijd bij. Toch is er maar een klein groepje voor nodig om tijd te winnen. En: het kan toch niet anders of zulke invallen vinden hier ook plaats in buurten waar veel migranten wonen en werken? En ja, ook daar zijn zij vaak onzichtbaar. Wie geen papieren heeft, kijkt wel uit. Maar wat maakt dan het verschil? In Glasgow en London slagen mensen er toch in zich te verenigen. Mensen kennen elkaar. Het is lokale organisatie. Communicatiekanalen opbouwen. In London zoeken ze zelfs uit waar en wanneer die razzia’s zoal plaatsvinden. [8] Dan weet je waar je op moet letten.
Full inzetten op het voorkomen en hinderen van invallen dus. En als het al gebeurd is, ze niet laten wegrijden met hun arrestanten. Verzet voorbereiden. Afspraken maken. Plannen. Laten we om ons heen kijken en zien of we dit in onze eigen buurt, gemeente, regio ook kunnen doen. En laten we landelijke netwerken opbouwen die ervaringen en informatie delen. Want: arrestaties voorkomen is deportaties voorkomen. Het is een kwestie van grenzen slechten, niet alleen die herkenbare om de staten heen, maar ook die tussen mensen. Als we dat kunnen, dan kan ‘Glasgow’ ook in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, Utrecht of willekeurig welke andere plaats en ja, misschien zelfs in het geïsoleerde Ter Apel of in een van de gezinslocaties.
De uitslag van de verkiezingen in Nederland van vorige week is onrustbarend, omdat er maar liefst 28 fascistenzetels uit zijn voortgekomen! Forum voor Democratie [Thierry Baudet] ging van 2 naar maar liefst 8 zetels. JA21 [afscheiding van Forum voor Democratie] kopte als nieuwkomer met 3 zetels. En een Oude Bekende, de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders, behaalde 17 zetels, een verlies van 2 zetels.
Wel een lichtpuntje is, dat de anti-racistische partij van Sylvana Simons, Bij1, in de Tweede Kamer is gekomen, met 1 zetel. De stem van vele anti racisten is dus beloond. De linkse partijen, of wat daarvoor doorgaat, hebben fors verloren en de Neo-Liberalen van uittredend premier Mark Rutte’s Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) zijn er goed uitgekomen [helaas]. De voorzitter van de links-liberale D66, Sigrid Kaag, danste op tafel toen zij volgens de eerste resultaten haar partij op een winst van 8 had gebracht. Maar uit de definitieve resultaten bleek dat er wat te vroeg gejuicht was: haar winst werd tot vier zetels gereduceerd.
De Teerling is geworpen, de Tweede Kamerverkiezingen 2021 zijn gehouden en de resultaten zijn verrassend EN onrustbarend. Onrustbarend ja! Want bij alle commentaren over de verkiezingsuitslagen [1] zullen er maar weinig verslaggevers en politieke commentatoren stilstaan bij het onrustbarende aspect.
Ze bleven stilstaan bij Grote Winnaar, de VVD, die maar liefst 35 zetels [twee meer dan de laatste keer, in 2017] in de wacht heeft gesleept [2], wat deze neo-liberale partij opnieuw de grootste in Nederland maakt. Ze bleven stilstaan bij de Grote Zege van D66, die nu op 23 zetels staat en Neerlands Tweede Partij is geworden, door het ”Sigrid Kaag Effect”. [3] Ze bleven stilstaan bij de dramatische nederlagen van Neerlands Linkse Partijen [of wat daarvoor doorgaat]. [4]
Maar becommentarieerden met verve het Reeds Dreigende Gevaar, dat nu alleen maar groter geworden is: De Opmars der Fascisten! Want dat is wat er werkelijk aan het gebeuren is! Of liever gezegd: al gebeurd is!
Want hoewel de fascistische PVV [5] twee zetels heeft verloren, is zij met haar 17 zetels, nog steeds de belangrijkste oppositiepartij. Want ik ga er even maar alvast vanuit [al weet je nooit zeker hoe het loopt] dat Grote Overwinnaar D66 en de VVD elkaar vinden en samen zullen regeren, waarschijnlijk met het verliezende CDA (Christen-Democratisch Appèl) erbij. [6]
De Grote Fascistenoverwinning is dus niet van de PVV gekomen, maar van het Forum voor Democratie met Leider Thierry Baudet, die niet lang geleden nog in een crisis zat [7], maar zich daar ”boreaal” [8] aan heeft ontworsteld.
Ik weet nu niet, of dat te maken heeft gehad met een plotseling onrustbarende toename van het aantal fascisten, of eerder met de slimme wijze waarop Baudet campagne gevoerd heeft, door handig gebruik te maken van de Coronamoeheid bij vooral jongeren [begrijpelijk natuurlijk, want alle leuke uitgangsgelegenheden zijn gesloten, geen Evenementen, etc] [9] en zich heeft gepositioneerd als de Enige Partij, die Nederland weer open wil gooien. [10]
Ik weet niet, of het nog geanalyseerd gaat worden, dat deze keer vooral jongeren op Baudet hebben gestemd, maar het zou mij niets verbazen. Maar het is verontrustend! Want vijand Forum voor Democratie is dus van 2 naar 8 zetels gegaan, viermaal zo groot geworden! [11] Forum voor Democratie afsplitser JA21 met als voorvrouw anti-semiete en vluchtelingenvijand Annabel Nanninga [12], met eveneens een extreem-rechtse inslag [13] is vanuit het Niets op 3 zetels beland. Opgeteld met de PVV [17 zetels] zijn dat dus 28 Fascistenzetels!
Onderschat Thierry Baudet niet
Over Geert Wilders en Zijn Partei heb ik al het nodige gezegd. Zie maar onder noot 14! Maar Baudet is hier de Grote Winnaar, met een angstwekkende verviervoudiging van zijn Fascistische Cluppie Forum voor Democratie! En aangezien hij de Grote Fascistenwinnaar is, en ik het gevoel heb, dat zijn Gevaar nog vaak wordt onderschat, nog even een herinnering aan Zijn Fascistische Gif. Enkele uitspraken van Baudet: “Ik wil graag, dat Europa dominant blank en cultureel blijft zoals het is” EN ”Ik wil niet dat Europa Afrikaniseert” [15].Baudet over de ”homeopathische verdunning van de Nederlandse bevolking. Ik citeer hem: “Het fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen, dat wij hebben in onze cultuur, die zelfhaat……de Nederlandse bevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkeren van de wereld, doordat we….er nooit meer een Nederlander zal bestaan, zodat wie wij zijn niet meer gestalte…….heeft allemaal EEN oorzaak en die oorzaak is onze cultuur van zelfhaat.” [16]
Deze uitspraken zijn, moet ik dat nog zeggen, onversneden klassiek racisme, het ”blank” willen houden van Europa, de afkeer van andere [hier Afrikaanse] culturen, de weerzin tegen ”vermenging” van volkeren, opgemerkt in de ”homeopathische verdunning van de Nederlandse bevolking. [17]
Ook is Baudet kennelijk niet vies van het Nederlandse slavernij en koloniale verleden. Ik citeer: “Inderdaad, we zijn in Europa eigenlijk nooit teruggeschrokken voor idealen die voorbij onze horizon lagen. Integendeel: we kozen ze juist als leidraad: eerst het verre Jerusalem, daarna het oude Athene – weer later waren het de uitgestrekte zeeën en niet-ontdekte landen daarginds, waarheen we zeilden en waarvan we terugkwamen met nieuwe specerijen, nieuwe uitvindingen, nieuwe technieken.
Hoe verder weg, hoe uitdagender. Xenofobie is ons wezensvreemd – geen enkele andere cultuur op aarde is ooit zo open en pluriform geweest als de onze altijd geweest is, en mede daardoor hebben wij ons, onder deze sterrenhemel, op het schiereiland van Azië, in de delta van continentale riviermondingen, altijd kunnen vernieuwen en ontwikkelen – heeft ons boreaal Europa steeds de bouwstenen gevonden voor kruisbestuiving, nieuwe vonken: wedergeboortes.” [18]
Het is natuurlijk niet verbazingwekkend, dat Baudet, gekoppeld aan deze standpunten, een fel tegenstander is van wat hij noemt de “stelselmatig veel te hoge instroom van kansarme immigranten en asielzoekers uit niet-Westerse landen” .[19]
Ik citeer de website van Forum voor Democratie onder het Hoofdstuk Aanpakken Immigratie:
”Nederland kende de afgelopen decennia een stelselmatig veel te hoge instroom van kansarme immigranten en asielzoekers uit niet-westerse landen. Dat heeft enorme impact op onze samenleving. Het zet onze welvaart onder druk, holt onze verzorgingsstaat uit, leidt tot verloedering van ons onderwijs, tot onveiligheid op straat en het ondermijnt onze culturele identiteit. Voortzetting van dit beleid zou ertoe leiden dat in 2050 tot 40% procent van de Nederlandse bevolking allochtoon is. De kosten van dit beleid zijn astronomisch: over 1995-2019 gemiddeld ca. € 19 miljard per jaar. Totaal € 469 miljard. Immigratie uit niet-westerse regio’s (Afrika, Midden-Oosten) kost Nederland gemiddeld € 400.000 tot € 600.000 per immigrant. Dit is niet houdbaar en moet stoppen.
Wij willen als uitgangspunt van immigratie: de toegevoegde waarde voor Nederland. Naar Australisch model. We bepalen zelf hoeveel mensen we toelaten en wie dat zijn. Daarbij speelt culturele compatibiliteit met de Nederlandse samenleving een doorslaggevende rol.
Waar integratie niet lukt, is remigratie de oplossing. De bestaande remigratieregeling moet worden uitgebreid en aantrekkelijker gemaakt. Het uitgangspunt van asielbeleid wordt opvang in de regio. De mogelijkheid om eerst naar Nederland te komen en hier vervolgens asiel aan te vragen, vervalt. Men kan buiten Nederland asiel aanvragen en daar een besluit afwachten. Statushouders die zich momenteel in Nederland bevinden, krijgen hooguit tijdelijke opvang gericht op terugkeer naar het land van herkomst. En dus geen (semi) automatische verblijfsvergunning. Asielzoekers krijgen geen voorrang meer op sociale huurwoningen. De toegang tot sociale voorzieningen, zoals een uitkering, stopt.” [20]
Ik denk, dat dit voor zich spreekt. Maar een Ding wil ik er nog aan toevoegen: het ”Australisch Model” voor vluchtelingen, zoals door Baudet en zijn partij voorgesteld, is door Amnesty International gekwalificeerd als inhumaan! [21]
Verwijzingen naar ”Europa, dat ”blank en dominant” moet blijven, de ”homeopathische verdunning van de Nederlandse bevolking” en wat dies meer zij, zijn onversneden klassieke racistische theorieën, die beter thuis horen in de 19de eeuw, dan in onze tijd. Koppel daaraan een nare stigmatisering van vluchtelingen uit niet-westerse landen en het fascistische plaatje is rond. Zie meer over Baudet en zijn Enge Denkbeelden onder noot 22!
Lichtpuntje Bij1
Maar bij al die Narigheid is er ook een Lichtpuntje! Bij1, de partij van Sylvana Simons, die voor een gelijke en inclusieve samenleving strijdt [23], heeft een zetel in de Tweede Kamer! [24] Dat is mooi nieuws. Dat is een belangrijke stap om het anti-racistische geluid in de Tweede Kamer te laten horen, dat steeds dunner gezaaid is en niet alleen vanwege fascistische voormannen en vrouwen, maar ook door xenofobische uitspraken en voorstellen van reguliere Partijen. [25]
En Bij1 houdt zich niet alleen met antiracisme bezig, zoals velen denken, maar zet zich ook in voor vluchtelingen, sociale rechten en de rechten van het door Israël bezette en gekoloniseerde Palestijnse volk! [26]
Een heleboel dus. Ook heb ik Sylvana destijds bewonderd om de manier waarop zij, als Gemeenteraadslid, protesteerde tegen politiegeweld, waarbij een Amsterdammer van Britse komaf het leven liet. [27] Zij kreeg de gehele Gemeenteraad over zich heen, maar liet zich niet intimideren! [28]
28 Fascistenzetels dus! Dat is niet gering. Dat is niet zomaar ”een ruk naar rechts”, zoals wel door de media beweerd is, maar een Gevaarlijke Ruk naar Duisternis, Onverdraagzaamheid, Afgrond
EPILOOG
Verbazingwekkend, dat op een aantal kritische mensen na, inclusief ondergetekende, vrijwel de hele mainstream Nederlandse Pers en media zo makkelijk voorbijgegaan is aan deze Aardverschuiving in de Nederlandse na oorlogse politiek. Dat partijen, waarvan de Leider er geen been in ziet, het ”blanke en dominante Europa” [29] als ideaal te zien, als reguliere partijen, doodgewone Gesprekspartners worden gezien.
Dat Leider Thierry Baudet nota bene door het Nationaal Comité 4 en 5 mei is geïnterviewd om mee te werken aan een ”Vrijheidsboek” .[30] Dat maakt mij en het afnemende aantal publicisten, dat nog protesteert, tot Roependen in de Woestijn. [31] Maar juist daarom is het zo belangrijk, dat wij blijven roepen. Het Gevaar blijven benoemen en aanklagen. Het Fascisme bestrijden met de Pen, met het Zwaard en met Vuur, dat moeten we blijven doen. Nu meer dan ooit.
Nederland levert Rwandese genocideverdachte uitVenant R., destijds werkzaam bij een landbouwinstituut, zou een moordpartij op burgers van de Tutsi-minderheid i… Nederland heeft een 72-jarige Rwandese asielzoeker uitgeleverd aan Rwanda, waar hij wordt verdacht van deelname aan de genocide van 1994. Het vliegtuig met Venant R. aan boord landde gisteravond laat op de luchthaven van de hoofdstad Kigali. Justitie in Rwanda bedankt Nederland in een persbericht voor de uitlevering van R. en meldt dat hij vandaag zal worden ondervraagd.R., destijds werkzaam bij een landbouwinstituut, zou een moordpartij op burgers van de Tutsi-minderheid in zijn regio hebben aangestuurd. Dat gebeurde tijdens de volkerenmoord waarbij 27 jaar geleden in 100 dagen naar schatting tussen de 500.000 en 800.000 Tutsi’s en gematigde Hutu’s omgebracht. Hutu’s zijn in Rwanda in de meerderheid.Asiel in NederlandR. vluchtte nadien naar Nederland en vroeg in 2000 asiel aan. Drie jaar later trok de immigratiedienst IND zijn verblijfsvergunning in na een waarschuwing van Buitenlandse Zaken. In 2019 werd R. aangehouden in Leersum en vastgezet. In de tussenliggende jaren bleef R. procederen om een verblijfsvergunning te krijgen. Ook vocht hij zijn aanstaande uitlevering naar Rwanda aan, maar de rechter verwierp zijn verweer.Een organisatie van overlevenden van de genocide heeft de uitlevering van R. verwelkomd. “Elke keer dat een gevluchte genocideverdachte aan Rwanda wordt uitgeleverd, wordt er een stap gezet in de richting van gerechtigheid”, zei een woordvoerder van de groepering tegen persbureau AFP.R. is de derde Rwandese genocideverdachte die Nederland terugstuurt naar Kigali.Juristen en mensenrechtenorganisaties hebben in het verleden herhaaldelijk gewaarschuwd voor een oneerlijke rechtsgang in Rwanda, waar processen vaak politiek gemotiveerd zouden zijn en aan verdachten bekentenissen worden ontlokt door hen te martelen.EINDE BERICHT EINDE NOTEN
