I n h o u d s o p g a v e
Israël, Nederland en het internationaal recht
Nederland en het internationaal recht, een test
Het Israëlische fascisme
Israëlische onderdrukkingsmethoden
Het Politiek Zionisme
Gush Emunim [het Blok van de Geloofsgetrouwen]
Permanente Tijdelijkheid
The Matrix of Control
Hasbara
Hamas
7 oktober 2023
De ambtseed
Beschaving versus barbaren
Toen ik oud-premier Dries van Agt een tekst over la Laïcité ter goedkeuring
voorlegde zag ik dat hij, confessioneel democraat in hart en nieren, schrok. Het
betekent ‘de strikte scheiding van kerk en staat’. Daarvan bekomen, knikte hij
instemmend. Zijn woede over het CDA van zo’n 15 jaar eerder en over Israël won het
kennelijk van wat hij gewend was te geloven.
Het bevestigde de gezamenlijke formulering van ons motto, duidelijk genoeg om te
overtuigen en om de oppositie wakker te schudden:
Een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen Israël en Palestina,
geworteld in de Grondwet en het internationaal recht.
Nog steeds ben ik tevreden met onze keuze. Deze basis stuurt mijn betoog, mede
gedragen door de geest van Dries, mijn makker.
BLADZIJDE 2
Israël, Nederland en het internationaal recht
Premier Schoof betrok onlangs de stelling dat het vraagstuk Israël geen relatie zou hebben
met de Grondwet. Dat is aantoonbaar onjuist. De MP schond daarmee, zoals ook voor zijn
aantreden als bewindspersoon verwacht kon worden, zijn ambtseed op de Grondwet.
De Grondwet, art. 90 stelt:
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
Over Israël: Anno 1947, 1948 en 1949 conform het internationaal recht. Anno 2025: helemaal
niets meer.
Art. 94 zegt:
Bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties, die naar
haar inhoud een ieder kunnen verbinden, hebben verbindende kracht nadat zij zijnbekendgemaakt.
Art. 94 bepaalt in feite dat deze verdragen en besluiten automatisch tot het Nederlands recht
behoren. Het behoeft geen verder betoog, het Internationaal Gerechtshof kwalificeert.
Met dank aan Israëlische aansporingen heeft de Europese Unie Hamas, Hezbollah en Iran op
de EU-lijst van terroristische organisaties geplaatst. Ondanks alle gevolgen, is dat een
nutteloze exercitie. De EU is een regionale belangenorganisatie van staten. De reikwijdte van
het rechtssysteem geldt dus binnen die geografische inperking, tenzij op onderdelen expliciet
als zodanig internationaal erkend.
Het Internationaal Gerechtshof [ICJ], de naam zegt het al, is de instelling die uitspraken doet
met wereldwijde gevolgen. Het VN-Handvest heeft instellingen aangewezen die het Hof
kunnen verzoeken zich over bepaalde juridische vraagstukken uit te spreken. Daaronder zijn
de VN-Algemene Vergadering [AVVN] en de VN-lidstaten. Deze analyses en conclusies
monden uit in Advisory Opinions. [AO’s] Zonder uitzondering zijn deze gebaseerd op
bestaand internationaal recht. Daarom worden deze uitspraken ook tot deel van het
internationaal recht gerekend.
De AVVN heeft het ICJ tweemaal gevraagd zich over Israël uit te spreken. De eerste AO
werd uitgebracht op 9 juli 2004 en de tweede op 14 juli 2024. De titel van de eerste AO luidt:
Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territories
Juristen, deskundig in het internationaal recht, stelden in 2004 vast dat het Hof zich niet
beperkte tot deze vraag, maar zich over meerdere aspecten uitsprak. Hieruit leidden zij de
irritatie van het ICJ af, omdat het Hof pas na ruim 60 jaar in de gelegenheid werd gesteld zich
over het vraagstuk Israël uit te spreken. De opvattingen van het Hof zijn dan ook vernietigend
voor het Israëlische regime.
De tweede AO volgde vrijwel precies 20 jaar later. De titel was dit keer:
Legal Consequences arising from the Policies and Practices of Israel in the Occupied
Palestinian Territory, including East Jerusalem.
Zoals gebruikelijk worden de omvangrijke bevindingen en overwegingen door het Hof in
minder juridische bewoordingen samengevat. De terminologie verschilt: eerst ‘Territories’ en
later ‘Territory’, maar vooral de latere toevoeging: Oost-Jeruzalem. Beide AO’s leggen Israël
en relevante andere VN-lidstaten, waaronder ons Koninkrijk, verplichtingen op.
BLADZIJDE 3
In beide gevallen reageerde het Israëlische regime volgens plan woedend en wees –
voornamelijk tot eigen schade – de bevindingen af.
Zuid-Afrika, Ierland en enige andere VN-lidstaten hebben ongeveer een jaar geleden het ICJ
verzocht uitspraak te doen over de vraag of Israël genocide op de Palestijnse bevolking van
Gaza pleegt. Het Hof achtte dit ‘plausibel’ en nam de vraag in onderzoek aan. Zoals verwacht,
is dat onderzoek tijdrovend. Maar dat die Advisory Opinion er komt staat vast.
Voor Israël zijn de beide AO’s zonder meer van kracht. Later zal de ICJ-uitspraak over
Israëlische genocide in Gaza – wat de inhoud ook moge zijn – eveneens volgens art. 94 in de
Nederlandse rechtsorde verbindende kracht hebben.
Beide AO’s werden kortheidshalve samengevoegd, vertaald en op ons Koninkrijk toegespitst:
De Grondwet, art. 94 indachtig, heeft de regering het volgende beleid als bijdrage
aan het bereiken van een rechtvaardige, dus duurzame vrede in de Levant
vastgesteld:
het Koninkrijk der Nederlanden komt de verplichtingen, door het
Internationaal Gerechtshof op 9 juli 2004 en op 19 juli 2024 opgelegd, na;
– de voortgezette aanwezigheid van de Staat Israël in het Bezette
Palestijnse Grondgebied is onwettig;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zich zo spoedig mogelijk geheel,
vreedzaam en zonder voorafgaande onderhandelingen of landruil
terugtrekt achter de Groene of Bestandslijn van 1967. Wanneer dat
volledig is gebeurd, zullen de finale status onderhandelingen tussen de
staat Israël en de staat Palestina plaatsvinden;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zijn verplichtingen honoreert om
alle activiteiten van nieuwe nederzettingen te beëindigen en dat deze
Staat alle kolonisten uit het Bezette Palestijnse Gebied evacueert;
– het Koninkrijk zet zich in internationale fora met name in voor de precieze
modaliteiten en verdere benodigde actie om de illegale aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied zo spoedig mogelijk te
beëindigen;
– het Koninkrijk bevordert dat de Staat Israël zijn verplichting om
vergoedingen uit te keren voor de schade, aan alle betrokken natuurlijke
en wettelijke personen in het Bezette Palestijnse Gebied berokkend, ook
honoreert;
– het Koninkrijk erkent de illegale situatie die is ontstaan als gevolg van de
bouw van de muur niet;
– het Koninkrijk houdt Israël aan zijn verplichting om de muur op Palestijns
gebied te ontmantelen;
– het Koninkrijk onthoudt zich van hulp of assistentie in het handhaven van
de situatie geschapen door de voortgezette onwettige aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat verzekerd wordt dat Israël zich schikt
naar het internationale humanitair recht zoals vervat in de Vierde
Geneefse Conventie.
Het spreekt vanzelf dat de volledige teksten van beide AO’s juridisch en staatsrechtelijk
bindend zijn. Het Nederlandse Israël-beleid dient op basis van art. 94 in overeenstemming
BLADZUDE 4
met beide AO’s te zijn. Is dat in de dagelijkse overheidspraktijk ook zo? In de Tweede Kamer
mores zou dit wellicht als ‘een goede vraag’ worden ervaren.
Nederland en het internationaal recht, een test
De Tweede Kamer Algemene Beschouwingen na Prinsjesdag 2025 verschaffen een goede
gelegenheid om het constitutioneel bewustzijn in het parlement en bij de overheid te testen.
Mevrouw Bikker [CU] noemde enige malen en in algemene termen de Grondwet als de basis
voor het crisisdebat, maar gaf geen precisering. Voor zover kon worden nagegaan, scheen
geen van de andere volksvertegenwoordigers zich bewust te zijn van de relevantie van dit
cruciale element van ons staatsbestel.
Dit bevestigt de indruk dat de relatie met de Grondwet evenmin een rol in de II de Kamer speelt
als het vraagstuk Israël aan de orde is. Dan schenden Kamerleden in meerderheid
routinematig en achteloos hun ambtseed.
De belangrijke kenmerken van de hierboven geciteerde ICJ-uitspraken verschillen van
politieke opvattingen. Wanneer de waan van de politieke dag is overgewaaid, staat het
internationaal recht gewoon en ongeschonden recht overeind.
het Israëlische fascisme
Op 2 december 1948 schreven Hannah Arendt, Albert Einstein en ruim 20 rabbijnen uit New
York dat het bewind van de nog jonge Israëlische staat al sterke overeenkomstige kenmerken
vertoonde met het Duitse fascisme van rond 1930. [NYT] Zoals de Joden functioneerden in
de Duits-nazistische waandenkbeelden, worden de Palestijnen steevast opgevoerd in het
hysterische gedachtengoed van het politiek-zionistische regime en de meelopers.
Hannah Arendt en medestanders beoogden Israël in nauwe samenwerking met de Palestijnen
te ontwikkelen. Zij en haar kleine achterban werden door het politiek-zionistisch regime
weggevaagd. Zij is nooit naar Israël teruggekeerd.
Albert Einstein bedankte voor de eer om president van Israël te worden.
Wat de Joden voor de nazi’s waren, zijn de Palestijnen nu voor Israël. Fascistische uitspraken
in Nazi-Duitsland en in hedendaags Israël:
Das Herrenvolk, Lebensraum, Palästinensern: Untermenschen, Ausradieren, Auslöschen,
Erledigen, Ausrotten, Vertilgeren, Entvölkern
We walked outside, Ben-Gurion accompanying us. What is to be done with de Palestinian
population? Ben-Gurion waved his hand in a gesture which said ‘Drive them out’.
Yitzhak Rabin, 1979-10-23, NY
Golda Meir, 1961, 1969; Israel Koenig, 1979; Menachim Begin, 1982; Chairman Heilbrun,
Tel Aviv, 1983; Yitzhak Shamir, 1988; Rabbijn Ovadia Yosef, 2010; ministers huidig
kabinet: Bezalel Smotrich en Itamar Ben-Gvir, 2023, 2024, 2025.
Prof. Arnon Sofer, regeringsadviseur, gaf in 2004 de kern van het politiek-zionistisch regime
onomwonden weer:
When 2.5 million [Palestinians] live in closed-off Gaza [ . . .] those people will become
even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam.
[. . ] So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day.
If we don’t kill, we will cease to exist. The only thing that concerns me is how to insure
BLADZIJDE 5
that the [Jewish] boys and men who are going to have to do the killing will be able to
return home to their families and be normal human beings.
Arnon Sofer, Professor in Geography, Haifa University, in Up Front, the weekend addition of The
Jerusalem Post, 21 May 2004)
Israëlische onderhandelingen in New York over de VN-Toetredingsvoorwaarden vergden
drie jaren: 1947, 1948 en 1949. De Israëlische delegatie beloofde ook een centrale
voorwaarde te accepteren en te honoreren: het erkennen van de Arabische Staat, nu bekend als
de Staat Palestina.
In de wandelgangen liet de delegatie al blijken dat niet te zullen doen. Anno 2025 staat vast
dat Israël woord heeft gehouden en bewijst zo een structureel onbetrouwbaar VN-lid te zijn.
Netanyahu laat niet na zelfs keihard te beweren dat er geen Palestijnse staat komt.
Ons Koninkrijk stemde steeds voor de VN-Toetredingsvoorwaarden voor Israël. Daar dient
elke opeenvolgend kabinet zich mee te associëren.
In de tweede week van september 2025 schond Israël met militaire agressie de integriteit
Libanon, Syrië, Tunesië, Qatar en Sana’a – de hoofdstad van Jemen. Aldus de bloeddorstige
oogst van één week. Daarvoor waren er aanvallen op Iran. En in Gaza is het jarenlang
dagelijkse kost. Hoe kan dit? Hoe is het mogelijk dat één land als een volkomen losgeslagen
psychopatenstaat een hele regio terroriseert? Hoe kan het dat de internationale gemeenschap
niet ingrijpt? […] Wie denkt dat deze koloniale vernietigingsstaat voor een dataoorlog met
Nederland terugdeinst, heeft de afgelopen tachtig jaar niet zitten opletten.
Niet alleen het Midden-Oosten is onveilig voor Israël – zo’n beetje de hele westerse wereld
heeft zich overgeleverd aan de grillen van een staat zonder scrupules, zonder moraal.
Nederland moet zich zo snel mogelijk aan de Israëlische houdgreep ontworstelen. Voor Gaza
– en voor ons aller veiligheid.
Jamal Ouariachi, Israël heeft Nederland in de houdgreep, 22 september 2025, Trouw
Vroeger of later zal er een internationaal Israël Tribunaal komen. De onverholen VS-agressie
tegen het Internationaal Strafhof doet veronderstellen om uit veiligheidsoverwegingen aan een
Israël Tribunaal elders de voorkeur te geven. Waar is onduidelijk, want Nederland – en Den
Haag – heeft zich geblameerd en zal zeer waarschijnlijk voor langere tijd door de
internationale gemeenschap worden genegeerd. De meetlat zal ongetwijfeld het vigerend
internationaal recht zijn.
Een diepgravend parlementair onderzoek naar de rol van Nederland in het Israëlische conflict
met Palestina zal er vrijwel zeker ook komen. Daar zal de Grondwet het toetsingskader
leveren.
Nederland is een kleine speler in dit conflict, maar wel een hardnekkige. Met uitzondering
van Geert Wilders, lijkt geen ander huidig parlementslid worden gesommeerd voor het Israël
Tribunaal verantwoording af te leggen voor zijn/haar handel en wandel in dit conflict.
Maar is de tijd gekomen om aan het leiderschap van PVV, VVD, BBB, NSC, FvD, JA21, de
SGP, de CU een suggestie voor te leggen? Een dergelijk onderzoek kan tot strafvervolging
leiden. Is het zo langzamerhand tijd geworden om zich voor te bereiden op de verdediging in
het parlement? Misschien is het verstandig om de beleidsdoelstellingen te herwaarderen.
Hieronder vindt u een aantal handreikingen.
BLADZIJDE 6
Israëlische onderdrukkingsmethoden
Het conflict tussen Israël en Palestina valt slechts te doorzien wanneer ook een vijftal
concepten wordt begrepen: het Politiek Zionisme, Gush Emunim, de Permanente
Tijdelijkheid, the Matrix of Control en Hasbara.
Deze concepten plaatsen het Israëlische onderdrukkingsbeleid in de vereiste en
verhelderende context.
het Politiek Zionisme
Het gestelde doel is de vestiging van Groot- of Eretz-Israël, het huidige Israël, Oost-
Jeruzalem en de Westoever van de rivier de Jordaan omvattend. Gaza heeft daarbinnen
geen hoge prioriteit. Daarin zullen geen of zo weinig mogelijk onderworpen Palestijnen en
bedoeïenen verblijven. Vrijwel alle Joods/Israëlische politieke partijen hebben dit
opgenomen in hun partijprogramma’s. Ruim 80% van het Joodse deel van de Israëlische
bevolking onderschrijft dit. Het racistische Politiek Zionisme is de facto de nationale
ideologie.
Gush Emunim [het Blok van de Geloofsgetrouwen]
Deze ideologie van de kolonisten is al decennialang de doorslaggevende religieus-
fundamentalistisch georiënteerde machtsfactor voor het Israëlische overheidsbeleid en
neemt onder de huidige coalitie in betekenis toe. Deze groepering huldigt huivering-
wekkende opvattingen, zoals het belang van structureel liegen en de noodzaak om de
democratie om zeep te brengen. In het beleid komt de diepe minachting voor de Palestijnen
tot uitdrukking en het streven om hun samenleving en cultuur te vernietigen.
De Arabist Marcel Kurpershoek schreef een gedetailleerde analyse van Ultra’s en Ultra-
Ultra’s. Hij vergeleek de geloofs- en levensopvattingen van fundamentalistische Joodse
orthodoxen met die van moslim orthodoxen. Hij trof meer overeenkomsten dan verschillen
aan. Het Wahabisme, dat grotendeels de structuur van Saoedi-Arabië bepaalt, en de Joodse
haredim, ‘degenen die sidderen voor God’, en steeds meer invloed in Israël verwerven,
vertonen opvallend veel gelijkenissen in religieuze opvattingen en levensstijl. De naam van
hun God zou eigenlijk het enige verschil zijn.
Permanente tijdelijkheid
Hajo Meijer, de Duits geboren Nederlander, Auschwitz overlevende en antizionist, vond
de permanente dreiging van de dood in Auschwitz minder erg dan de voortdurende
onzekerheid.
Permanente Tijdelijkheid vormt een vast onderdeel van het Israëlische beleid. Niets staat
vast. Zo zijn de grenzen niet gedefinieerd, het is nooit duidelijk welke goederen wel en
welke niet Gaza in mogen en of de konvooien wel of niet vandaag mogen vertrekken, de
duizenden gevangenen weten lange tijd niet – en sommigen nooit – waarvan zij worden
beschuldigd, zij blijven in onzekerheid hoe lang zij vast blijven zitten en of en wanneer zij
familie mogen ontvangen. Vredesonderhandelingen worden begeleid door mooie beloftes,
maar moeten vooral nergens toe leiden.
BLADZIJDE 7
the Matrix of Control
Jeff Halper, coordinator of the Israeli Committee Against House Demolitions, beschreef de
Matrix of Control, ‘rendering the occupation invisible’. [Dat werd gezegd ver voordat de
Gazaanse genocide zich voltrekt.] Het is een complex onderdrukkingssysteem, ontworpen
om alle aspecten van het leven van de Palestijnen in de Bezette Gebieden te beheersen. Na
een lange en gedetailleerde uiteenzetting van het systeem voegt Halper er de volgende
passage aan toe:
To all of this must be added, of course, the debilitating psychological costs of life under
occupation: loss of life, imprisonment, torture, harassment, humiliation, anger and
frustration, as well as traumas suffered by tens of thousands of Palestinians (especially
children) who witnessed their homes being demolished, saw their loved ones beaten and
humiliated, suffering from inadequate housing, and who lost opportunities to actualize
their life potentials. These are wounds that will take generations to heal.
Hasbara
Hasbara is een Hebreeuws begrip dat ‘uitleggen’ of ‘interpreteren’ betekent. Het is niet
alleen een overheidsvoorlichtingsdienst, maar ook een trainingsinstituut. Hasbara
produceert vertekeningen van de werkelijkheid die agressie, geweld en oorlog verdedigen
en propageren. NRC-correspondent Oscar Garschagen gaf in 2006 een paar voorbeelden in
de NRC:
Iran wil Israël van de kaart vegen. Iran heeft een dergelijke rol nooit opgeëist, maar zei
dat Israël zal verdwijnen, zoals de Zuid-Afrikaanse apartheid, de Sjah van Perzië en de
Sovjet Unie zijn verdwenen. Verschillende Israëlische analisten huldigen dezelfde
opvatting;
Hamas wil Israël elimineren. Deze politieke partij baseert zich samen met de Arabische
Liga voor vrede met Israël op basis van het internationaal recht. Tijdens de drie eerste
grootschalige aanslagen op Gaza nam Israël steeds het initiatief, wat men ook in
tegendeel wil beweren;
Hezbollah viel Israël met raketten aan in de zomer van 2006. Israël had geen keus dan
te antwoorden. Partijen waren in onderhandeling over gevangenenruil. Het
internationaal recht schendend en, zoals zo vaak, zonder casus belli, koos Israël de
aanval;
Voor vertrek uit verschillende Middellandse Zee havens werden op verzoek alle
schepen van de vele flotillas op weg naar Gaza door de autoriteiten onderzocht. Nooit
werden ergens wapens aangetroffen. Dezer dagen werden veel van de veertig
participerende vredesvloot in internationale wateren – dus illegaal – geënterd en de
bemanningsleden illegaal naar Israël gebracht en nogmaals illegaal in detentie
gehouden. De ‘Sumud’-beweging heeft al aangekondigd de volgende maal met een
vloot van duizend schepen te zullen komen;
Er gaan in Israël al overheidsstemmen op om ‘genocide’ als “een nu eenmaal
noodzakelijk kwaad” neer te zetten.
De strategie van Hasbara is bedoeld om ons het zicht volledig te ontnemen op de facts-on-
the-ground, op de kern van het Israëlische beleid en op de eisen die het internationaal recht
aan Israël stelt. Ons wordt aangepraat dat Israëls veiligheid voortdurend wordt bedreigd en
dat de bezetting van de Palestijnse gebieden om die reden – ‘helaas’ – nodig is.
BLADZIJDE 8
Er zijn nog steeds Nederlanders, ook in de nationale politiek, die echt geloven dat de
Palestijnen en Iran de hoofdoorzaken van alle problemen zijn. Dat is een knap staaltje
Israëlisch fake news. De taak van het Iraanse onderdrukkingsorgaan SAVAK – een
instrument van de Shah van Persië – werd aldus samengevat: tegenstanders van het regime
van de sjah onder toezicht plaatsen en opstandige bewegingen onderdrukken door middel
van intimidatie, ballingschap, gevangenisstraffen, liquidaties en martelingen.
Deze taak is niet wezenlijk verschillend van die van het Israëlische onderdrukkings
systeem. De Israëlische variant ontstond al eerder dan in 1948 en ettert nog steeds door.
Hamas
Van oorsprong is Hamas een non-gouvernementele, orthodox religieuze organisatie die
essentiële diensten – zoals scholen, gezondheidszorg, levensmiddelen – verleent die de PLO
nalatig is te verzorgen. Aanvankelijk steunde Israël, zijn verdeel-en-heers beleid getrouw,
Hamas om de PLO en Fatah te verzwakken. Hamas ontwikkelde zich tot een populaire
politieke partij die in 2006 met absolute meerderheid eerlijk verlopen verkiezingen won.
Fatah – de verliezende opponent – heeft, samen met Israël, de VS en enige Europese landen
met een staatsgreep voorkomen dat Hamas het gehele land zou besturen. Deze kon zich
slechts in Gaza handhaven. De voorzitter van het Palestijnse parlement en enige andere
parlementsleden bevonden zich anno 2021 nog steeds in Israëlische gevangenschap.
President Mahmoud Abbas [Fatah] heeft het nog steeds niet aangedurfd nieuwe verkiezingen
uit te schrijven. De staatsgreep was, en is nog steeds, illegaal. De jure blijft Hamas anno 2025
tot aan de volgende verkiezingen de rechtmatige winnaar en kan nog steeds het nationale
politieke leiderschap opeisen.
De ook door Hamas aanvaarde voorstellen voor vrede van de Arabische Liga zijn voor het
Israëlische regime onaanvaardbaar. Dat zou betekenen dat Israël zijn ambitie voor Groot-
Israël moet opgeven. Daarmee is Hamas de aartsvijand van Israël. Alle tijdlijnen van de
drie aan de huidige genocide voorafgaande grootschalige Israëlische aanvallen op Gaza
stellen vast dat Israël, in tegenstelling tot de beweringen van Hasbara, steeds het initiatief
nam. Hamas bleef afzijdig tot de eigen geloofwaardigheid in Gaza in het geding kwam.
Steeds bood het leiderschap Israël hudna, het ongeschreven Arabische gebruik van een
tienjarig bestand, aan. Het Israëlische bewind geeft er de voorkeur aan om Hamas en de
gehele bevolking van Gaza te vernietigen. Dat gaat voorspoedig, althans vanuit Israëls
optiek. Hamas is een hardere noot te kraken.
Nogmaals, Hasbara heeft bereikt dat de westerse wereld er grotendeels van overtuigd is
geraakt dat Hamas een existentiële bedreiging voor Israël zou zijn. Quod non. De grootste
bedreiging voor het voortbestaan van Israël is het politiek-zionistisch regime zelf.
De VN-autoriteit die beslist over het VN-lidmaatschap van staten is de Veiligheidsraad
[VRVN]. De vijf permanente leden hebben vetomacht. Sinds ook Frankrijk en het Verenigd
Koninkrijk de Staat Palestina hebben erkend, zijn de VS de enige die het volle VN-
lidmaatschap van Palestina blokkeert. De vier andere permanente leden en de huidige
roterende leden zijn er nu voor.
De gemeenschap van staten staat machteloos vanwege één veto. Het vetorecht is een duidelijk
bewijs van het hopeloos verouderde VN- systeem. Modernisering van de VN moet het
vetorecht afschaffen. Maar dat stuit juist op het vetorecht van de vijf permanente leden van de
VRVN.
BLADZIJDE 9
Maar toch is het niet zo zwart/wit. De VN-Algemene Vergadering [AVVN] beschikt op basis
van het Handvest over twee bevoegdheden. Israël noch de VS kan verhinderen dat de AVVN
deze mogelijkheden bij overgrote meerderheid van stemmen kan inzetten.
Eén mogelijkheid is dat een militaire expeditie in het Bezette Gebied orde op zaken zal
stellen. Gegeven de Israëlische militaire overmacht en illegale doelstellingen is dat nauwelijks
een optie, zeker niet op korte termijn.
De tweede optie biedt betere perspectieven. De AVVN kan het lidmaatschap van het gehele
systeem van VN-organisaties voor Israël opschorten. Dat is eerder met succes toegepast op
Apartheid Zuid-Afrika. Nu leeft Myanmar onder dergelijke multilaterale strafmaatregelen.
Men is er algemeen van overtuigd dat een ruime meerderheid van lidstaten voor zou
stemmen.
Het initiatief lijkt in het VN-systeem bij Palestina te liggen. Deze wacht waarschijnlijk het
juiste moment af. Dat zou de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof op de vraag van
Zuid-Afrika, e,a. of Israël genocide op de Palestijnen in Gaza pleegt kunnen zijn.
Is het antwoord ‘ja’ dan verschaft dat een nog sterkere rechtsgrond dan waarover Palestina al
beschikt. Bovendien zullen de gevolgen voor Israël groot zijn. De vele gespecialiseerde VN-
organisaties stellen informatie en overlegfora over een groot aantal onderwerpen ter
beschikking. Denk aan zeekaarten, afspraken voor de burgerluchtvaart, strategieën voor het
bestrijden van epidemieën en vele andere diensten.
Aan gebrek aan bereidheid binnen het VN-systeem zal het niet liggen. Men heeft schoon
genoeg van Israël.
7 oktober 2023
Wikipedia geeft een duidelijk en gedetailleerd feitelijk overzicht van de gebeurtenissen voor,
tijdens en na die dag. Feiten worden onderbouwd en als zodanig geaccepteerd. Bewijsbaar
onjuiste gegevens – vooral van Israëlische zijde – worden naar het rijk der fabelen door-
verwezen. Ook aan niet verifieerbare informatie wordt aandacht besteed. Berichten van
misdaden – ook seksuele – van Hamas en medestanders zijn onderzocht en niet bewezen
bevonden. Die bevindingen sporen met de religieuze oriëntatie van Hamas en medestanders.
Kortheidshalve wordt naar deze nuttige bijdrage verwezen. Een aantal aspecten
verdient
het Hannibal Protocol
The Hannibal Directive, also translated as Hannibal Procedure or Hannibal Protocol, is the
name of a controversial procedure used by the Israel Defense Forces (IDF) to prevent the
capture of Israeli soldiers by enemy forces. According to one version, it says that "the
kidnapping must be stopped by all means, even at the price of striking and harming our own
Wikipedia
Wikipedia besteedt in deze context geen aandacht aan dit Protocol, mogelijk omdat het
officieel in 2016 werd ingetrokken. Er zijn berichten dat officieren Israëlische eenheden
bevolen zouden hebben het toch toe te passen.
BLADZIJDE 10
Terwijl door Hamas en medestanders soldaten van de IDF als gijzelaars naar Gaza werden
weggebracht, zouden Israëlische gevechtsvliegtuigen en helikopters op deze auto’s hebben
geschoten en daarmee, ook conform het Hannibal Protocol, Israëlische manschappen hebben
gedood.
De toedracht op 07-10-2023
Berichten kwamen kort na de invasie in omloop dat de IDF Israëlische lichamen zouden
hebben verplaatst om bewijzen van de oorzaak – de rol van de strijdkrachten – te maskeren.
“Hamas en anderen vergrepen zich aan burgers, verboden onder het oorlogsrecht.”
Het verwijt treft natuurlijk vooral Israël. Echter, Israëlische militairen zijn tijdens de operaties
vrijwel onkwetsbaar: in vliegend materieel, met op afstand bediende drones en geschut, in
tanks en bewapende bulldozers, met een overmacht aan bewapening, etc., etc.
Is deze Palestijnse actie verwijtbaar?
De Palestijnse staat is er officieel niet. De oorzaak is het VS-veto in de VN Veiligheidsraad.
Israël kan dus ‘ongestraft’ interveniëren omdat illegaal Eretz – of Groot – Israël wordt
nagestreefd. Dat is door hun god hen gegeven, dus “gerechtvaardigd”. Daarmee is de basis
door de Grondwet – ‘mits binnen de wet’ – onder dit streven weggeslagen. Het Internationaal
Gerechtshof heeft er al twee maal korte metten mee gemaakt.
Is er een vergelijkbaar incident?
Dat is de Joodse opstand tegen nazi-Duitsland in het ommuurde getto van Warschau. De
wijze waarop Duitsland de opstand neersloeg was gelijk. Wijk na wijk werd kapot
gebombardeerd en overgebleven Joden doodgeschoten. Na enige maanden was het getto een
ruïne.
Werd de Joden verweten in opstand tegen de bezetter te komen? Nee, maar waarom de
Palestijnen dan wel?
De Palestijnen in Gaza hebben het volste recht om zich met alle beschikbare middelen tegen
het politiek-zionistisch bewind te verzetten.
Het beeld dat het overgrote deel van de Nederlandse media over ‘7 oktober’ presenteren is
vrijwel volledig ontleend aan Israëlische bronnen, waaronder vooral premier ‘Bibi’
Netanyahu – dus onbetrouwbaar.
Israël en het internationaal recht
Twee episoden maken deze gespannen relatie kristalhelder.
Wij, de volken van de Verenigde Naties, vastbesloten komende geslachten te behoeden voor
de gesel van de oorlog […] en te dien einde verdraagzaamheid te betrachten en in vrede met
elkander te leven als goede naburen, en onze krachten bundelen ter handhaving van de
internationale vrede en veiligheid, en door het aanvaarden van beginselen en het invoeren
van methodes te verzekeren, dat wapengeweld niet zal worden gebruikt behalve in het
algemeen belang, en gebruik te maken van internationale instellingen voor het bevorderen
van de economische en sociale vooruitgang voor alle volken, hebben besloten onze
inspanningen te verenigen om deze doeleinden te verwezenlijken.
Dienovereenkomstig hebben onze nationale regeringen […] overeenstemming bereikt over dit
Handvest van de Verenigde Naties […].
BLADZIJDE 11
VN – San Francisco, 1945-06-26
Tijdens de jaarvergadering 2025 van de VN Algemene Vergadering te New York, hield
premier Benjamin Netanyahu de – uit protest voor driekwart leeggestroomde algemene
vergaderzaal – zijn toespraak.
”Niet alleen onze strijd”
De toespraak van Netanyahu is grotendeels samen te vatten in 3 thema's: de (gedeeltelijke)
uitschakeling van Israëls tegenstanders in het Midden-Oosten, de ontkenning dat het
Israëlische leger een genocide pleegt in Gaza en Israëls verzet tegen een onafhankelijke
Palestijnse staat.
VRT; AVVN, New York, 2025-09-26
[Het is dezerzijds niet bekend of de Koninkrijkdelegatie, voordat dit sterke staaltje van
vloeken in de kerk werd gepresenteerd, de vergaderzaal eveneens al had verlaten.]
Demissionair minister van Buitenlandse Zaken, Van Weel (VVD), zette en marge van de
AVVN-jaarvergadering – of all places – in de NRC van 27/28 september 2025 nogmaals het
Nederlandse Israëlbeleid, dit keer geïnspireerd door weer een Trumpiaans plan, uiteen.
Evenmin als de leden van de II de Kamer, gaf hij blijk van kennis van de hierboven aangeduide
betekenis en rol van het Internationaal Gerechtshof.
Zoals de parlementariërs doen, vult hij ook onbekommerd zijn eigen versie – die van Trump
dus – in. De VS-minister van Buitenlandse Zaken vertelde hem “dat er iets ligt wat alle
partijen zouden kunnen dragen”, aldus Van Weel. De duidelijke verliezers zijn niet alleen de
Gazanen en Hamas, de enige organisatie die mentaal sterk genoeg is om het tegen het
politiek-zionistische regime, dus het fascistische Israël, op te nemen. Ook het onzorgvuldig
omgaan met het internationaal recht maakt ons Koninkrijk en de burgers verliezers. Van
Weel:
Onderdeel van het plan is het neerleggen van de wapens door Hamas. Het vrijlaten van
gijzelaars. Het terugtrekken van de Israëlische troepen, in ieder geval uit Gaza-stad. En dan
zal er een soort transitieperiode komen. Dat is het moeilijkste tot nu toe. […] Dit is
inhoudelijk. Dit is gericht op een duurzame stap op weg naar die tweestaten-oplossing. […]Dit zou echt een doorbraak zijn.
Bijna alle kaarten zijn voor Israël gestoken. Het plan is levensvatbaar, beweert de minister –
shooting from the hip. Wanneer Netanyahu (een verdachte die voor het Internationaal Strafhof
moet verschijnen) en Trump (veroordeeld voor felony, een zware misdaad) overeenstemming
over het plan hebben bereikt, past de grootst mogelijke voorzichtigheid. Maar toch:
Het kan. Ik blijf optimistisch over Oekraïne. En dat geldt ook voor Gaza.
Het plan, in het bijzijn van Netanyahu gepresenteerd door President Trump, dient vooral de
doelstellingen van Israël. De inbreng van Hamas ontbrak. Wat werd gepresenteerd verschilde
van hetgeen de Arabische landen verwachtten. Netanyahu had, tot woede van de betrokken
Arabische staten, vlak voor de presentatie van Trump cruciale concessies gekregen.
Dat plan en de gevolgde procedures zijn bovenal een sterk staaltje van deerniswekkend
wensdenken:
Palestina: bij u, over u, maar zonder u.
Hamas wist de ingebouwde booby trap te pareren. Israël moet nu als eerste wel leveren:
terugtrekken. Hoe het uitpakt? We zullen zien.
BLADZIJDE 12
De ambtseed
Voordat het afleggen van de eed van trouw aan de Grondwet door het kabinet Schoof plaats
zou vinden, was de verwachting al dat deze ministeriële ambtseden over het dossier Israël
onmiddellijk zouden worden geschonden. Het is onmogelijk om een verkeerde
veronderstelling aan te hangen.
Tal van onderwerpen – zoals de categorische Israëlische weigering Palestina als staat, zoals
beloofd, te erkennen – behoeven urgent achterstallig constitutioneel onderhoud. Het kabinet
van PVV, VVD, BBB en NSC staat bekend als uiterst rechts. Dat is een belediging voor
authentiek rechtse politici. Dit is recht-toe-recht-aan politiek-zionistisch geïnspireerd
fascisme.
Er is – misschien tegen beter weten in – nog één sprankje hoop: een goede uitslag van de
aanstaande II de Kamer verkiezingen. Mogelijk bestaat nog een ander sprankje. Toch blijkt het
staatsbestel volgens de principes van la Laïcité de meest democratische optie voor het
Koninkrijk der Nederlanden. Het zal ons staatsbestel ontdoen van allerlei veelsoortige, elkaar
en de principes van de democratie vaak tegensprekende, voornamelijk religieuze impulsen.
Dries zou er zeker mee instemmen.
Beschaving versus barbaren
Ik neem de vrijheid u allen te wijzen op een nieuw uitgekomen boek:
Mohammed Omer Almoghayer,
On the Pleasures of Living in Gaza,
Remembering a Way of Life Now Destroyed
2025, OR Books, New York – London
“Not only about the immense suffering of Gaza’s people, but also their remarkable
resilience and dignity”- Sara Roy
Mohammed Omer is sinds 2006 mijn vriend.
Dries zou over deze aanbeveling tevreden zijn.
