Tag archieven: Genocide

[Artikel Peter Storm]/Holocaust Museum miskent homo-vervolging in bezettingstijd

ZIE OOK

”Waarom een klap in het gezicht van de Holocaustslachtoffers [waartoe niet alleen de Joden, maar ook de Sinti en Roma, homosexuelen, Jehova Getuigen en

gehandicapten en andersdenkenden gerekend dienen te worden]?”

HOLOCAUST MUSEUM MISKENT HOMO-VERVOLGING

IN BEZETTINGSTIJD

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 13 maart 2024 door egel

woensdag 13 maart 2024

Op Twitter – aan die malle naamsverandering doe ik niet mee – las ik iets merkwaardigs. De conservator van het Holocaust Museum had – zo las ik – op de radio het feit toegelicht dat het museum wel aandacht aan Joden maar niet aan homoseksuelen besteedde als slachtoffers van genocide. Ze deed dat door te zeggen dat homo’s wegens deelname aan het verzet werden vervolgd, maar dus niet omdat ze homo waren op zich. Ik was nogal verbijsterd door zulke onwetendheid. Maar ik vroeg me al snel ook af: heeft die conservator dit echt gezegd? Een duidelijke bronvermelding zag ik niet. En zoiets gaan herhalen om er kritiek op te leveren, zonder absolute zekerheid dat de persoon het ook echt heeft gezegd, dat leek me niet verstandig.

Op zoek dus, en navraag gedaan. Ja hoor. Annemiek Gringold, hoofdconservator van het Holocaust Museum heeft zoiets echt gezegd. Gringold kreeg de vraag van een luisteraar waarom het museum geen aandacht aan de vervolging van Jehova’s Getuigen en homoseksuelen besteedde. En ze gaf via een ingesproken bericht – kennelijk op 11 maart, op 12 maart herhaald – het volgende antwoord: ‘Jehova’s Getuigen en homoseksuelen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog ook door de nazi’s opgepakt, en veel van hen ook omgebracht door de nazi’s. De reden dat dat in Nederland gebeurde, was niet zozeer om wat zij waren, maar om wat zij deden. Dat is een iets ander stukje geschiedenis.’ Homoseksuelen zijn volgens haar vervolgd, niet vanwege hun seksuele oriëntatie maar om hun gedrag. Heel even dacht ik dat we hier een museale versie hadden van het aloude ‘je mag het wel zijn maar je mag het niet doen’. Maar het bleek nog iets anders in elkaar te zitten.

Het Radio 1 Journaal van de ochtend van 12 maart kwam er op terug, helemaal aan het eind van de uitzending.(1) Er was namelijk reactie gekomen op haar uitspraak, en daar reageerde Gringhold in de uitzending op. Eerst kregen we het ingesproken tekstje van Gringold te horen. Ze zei vervolgens, in reactie op een reactie, het volgende: ‘Het Holocaust Museum gaat natuurlijk over de vervolging van groepen, zoals Joden vooral, maar ook de Sinti gemeenschap in Nederland, die volgens de nazi’s zijn vervolgd om wie zij waren, zoals ze zijn geboren. En de nazi’s gingen ervan uit dat de Jehova’s Getuigen, als geloofsgemeenschap, andere keuzes hadden kunnen maken.’

Daar vallen al een tweetal opmerkingen over te maken. De eerste betreft die Sinti gemeenschap. De conservator noemt die, terecht, als gemeenschap die vervolgd is ‘om wie ze waren’. Maar op de website van het Holocaust Museum is van de Sinti gemeenschap eigenlijk ook nergens sprake.(2) Daar gaat het uitsluitend en alleen over de Jodenvervolging. De Sinti gemeenschap wordt dus wel genoemd om een vermeend verschil te onderstrepen met Jehova’s Getuigen en met homoseksuelen. Verdere aandacht is klaarblijkelijk niet beschikbaar. Dat klopt natuurlijk ook al niet.

De tweede opmerking betreft die Jehova’s Getuigen. Wie ook maar iets van die geloofsgemeenschap weet, weet ook dat mensen die daar deel van uitmaken, onder enorme mentale druk staan om daar niet uit te gaan. Dat Jehova’s Getuigen ‘andere keuzes hadden kunnen maken’ is dus helemaal niet zonder meer waar. Dat de de nazi’s dat wel zo zagen, doet niet erg ter zake. Ook deze mensen zijn als groep vervolgd, in een poging ze als groep van de aardbodem te doen verdwijnen (wat ook gebeurd zou zijn als ze onder nazi-terreurdruk hun geloofspraktijk hadden opgegeven trouwens). Het verhaal van de vervolging van Jehova’s Getuigen hoort thuis in het verhaal van de Holocaust in bredere zin. Ik vind het geloof van die hele Jehova Getuigen en de manier van uitdragen ervan onaangenaam en verwerpelijk. Het is zo ongeveer een mini-versie van een totalitaire maatschappij. Maar dat hoort de erkenning van leden van deze gemeenschap als wel degelijk slachtoffers van de Holocaust niet in de weg te staan.

Maar de conservator gaat verder, nu over homoseksuelen. En dan krijgen we dit. ‘Homoseksuelen zijn in nazi-Duitsland zelf vervolgd geweest. En vanwege hun homoseksualiteit ook opgepakt in nazi-Duitsland. In Nederland is dat iets afwijkend, het beleid van de nazi’s geweest. Wat je ziet is dat heel veel homoseksuelen, relatief veel, betrokken zijn geraakt bij allerlei verzetshandelingen, en er zijn veel homoseksuelen ook opgepakt vanwege de handelingen die zij deden in dat verzet, en zijn dus ook opgepakt als verzetsmensen en als zodanig omgebracht. In het museum zelf zijn er natuurlijk ook verhalen van homoseksuelen te vinden die zijn opgepakt, niet vanwege hun homoseksualiteit maar vanwege hun Joodse geboorte. En het is heel cynisch dat je dus eigenlijk uit gaat van het onderscheid dat de nazi s hebben uitgebracht want het verdriet vanwege de moord op een mens, of dat nou een jood of een homo is, is natuurlijk even groot. Alleen de reden waarom de nazi s iemand hebben vermoord, was dus anders in de geschiedenis. En daar hebben we dat onderscheid gemaakt in het museum.’

Wat ze zegt is feitelijk dit: homoseksuelen werden in Duitsland wel, maar in Nederland eigenlijk niet, vervolgd vanwege hun homoseksualiteit. Ze werden ‘alleen maar’ als deelnemers aan het verzet vervolgd. Prima overigens dat ze zegt dat homoseksuelen ‘relatief veel’ aan dat verzet deelnamen. Minder prima dat ze ontkent dat de homoseksuele identiteit als zodanig reden voor de nazi’s was om, ook in Nederland, homoseksuelen te vervolgen en de dood in te jagen. Wat ze zegt is aantoonbaar onjuist. Iemand die verantwoordelijkheid draagt voor een Holocaust Museum hoort zulke fouten niet te maken.

Ze is trouwens niet de enige die de vervolging van homoseksuelen in Nederland verkeerd neerzet. Op Twitter kwam ik een mooie uitgave tegen: ‘Wie kan ik nog vertrouwen?’ Van de ‘tentoonstelling: homoseksueel in nazi-Duitsland en bezet Nederland’, van het Internationaal Homo/Lesbisch Informatiecentrum en Archief, oftewel Ihlia.(4) Wat lezen we op pagina 25? ‘De enige homoseksuelen in Nederland die naar een concentratiekamp – of vernietigingskamp zijn gestuurd. In het geval dat de (zeden)politie een homoseksueel arresteerde en uit het raadplegen van zijn persoonsgegevens bleek dat hij Joods was, werd hij meteen overgedragen aan de Sicherheitsdienst. Deze zette de man meteen op transport naar Westerbork.’ Om dan te concluderen: ‘De Joodse homoseksuelen werden dus niet vervolgd wegens hun geaardheid, maar hun Joodse identiteit.’

Pardon? Waarom was zo’n man sowieso gearresteerd door die ‘(zeden)politie’? Niet vanwege zijn joodse identiteit, want die werd pas na arrestatie vastgesteld. En kennelijk ook niet vanwege verzetswerk, zoals in de versie van hoofdconservator Gringold, want arrestaties plegen wegens verzetswerk is geen taak van de zedenpolitie. De man was kennelijk opgevallen als homoseksueel, en daarom aangehouden. Had de politie geen vermoeden van homoseksualiteit – ‘zedeloos gedrag’, daar viel dat vast onder… – gehad, dan waren ze waarschijnlijk niet door de zedenpolitie opgepakt, en was hun identiteit ook verder niet gecheckt. Of ze dan als Jood aan deportatie en dood waren ontkomen is nog steeds onwaarschijnlijk, gezien het hoge percentage van de joodse gemeenschap in Nederland dat door de nazi’s is vermoord. Maar homoseksualiteit was wel degelijk de reden waarvoor deze specifieke mannen in eerste instantie vervolgd werden.

Het nazi-beleid tegen homoseksuelen was trouwens openlijk van kracht in Nederland. Dat bedenk ik niet zelf. Jan Rogier wees er in 1975 in Vrij Nederland op ‘dat de rijkscommissaris voor het bezette gebied Seyss Inquart al in juli 1940 de strafbepalingen tegen homoseksuele handelingen had verscherpt en per dekreet de algemene strafbaarheid van tegennatuurlijke ontucht had ingevoerd. Bovendien had hij een nauwlettend toezicht van de politie op geregistreerde homoseksuelen voorgeschreven.’(5) Jazeker, ‘geregistreerde homoseksuelen’, want ‘daarvoor had een andere vooroorlogse registratie bestond, waaruit de nazi’s konden putten. De amsterdamse zedenpolitie hield een register van mannelijke homoseksuelen bij, waarin in 1939 ongeveer 4500 personen stonden.’(6) De suggestie dat je in Nederland tijdens de nazi-bezetting als homoseksueel alleen gevaar liep als je aan verzetsacties deelnam en/of als je tevens Jood was, is echt verkeerd.

De waarheid is dat tijdens de bezetting plaatsen waar mannen bij elkaar kwamen om contact sociaal en seksueel – met andere mannen te zoeken, extra door politie in de gaten werden gehouden, en – voor zover het bijvoorbeeld een café betrof – ook werden binnengevallen. Door politie die over ‘roze lijsten’ van mogelijk homoseksuelen beschikte, door politie die homoseksuelen vervolgde omdat ze homoseksueel waren en dat lieten blijken. Nederlandse politie deed dat, als verlengstuk echter van het bezettingsregime dat haar afkeer van homoseksualiteit niet onder stoelen of banken stak.

Dat politie al voor die bezetting al repressief optrad richting homoseksuelen, maakte het voor agenten ongetwijfeld makkelijker om zich nu in te laten schakelen voor nazi-doeleinden. Dat de bezetter, zoals de tentoonstellingskrant aangeeft, geen politieagenten genoeg had om tegelijk Joden en homoseksuelen uit te roeien, en dat de bezetter de Jodenvervolging voorrang gaf, is geen reden om weg te moffelen dat homoseksuelen wel degelijk omwille van hun homoseksualiteit doelwit van nazi-vervolging waren. Het verhaal van hun vervolging hoort op die basis gewoon in een serieus Holocaust Museum thuis.

Nu kun je er natuurlijk voor kiezen om een museum alleen aan de Jodenvervolging te wijden. Dat is legitiem. Maar kun je het museum dan niet beter Museum over de Jodenvervolging’ noemen? Je kunt ook een strikte definitie van ‘holocaust’ afspreken, en zeggen dat dit woord alleen op de uitroeiing van joden betrekking hoort te hebben. Ik vind dat aanvechtbaar, maar het kan. Wat echt niet kan, is de vervolging van homoseksuelen buiten beeld laten in een museum over nazi-massamoorden, en dat dan verdedigen met onware beweringen als zouden homoseksuelen doelwit van vervolging waren, niet vanwege hun homoseksualiteit als zodanig maar pas als ze actief aan het verzet deelnamen. De nazi- bezetters vervolgden homoseksuelen als homoseksuelen, vanwege hun homoseksualiteit. Dat feit hoort door een hoofdconservator van een Holocaust museum niet zomaar te worden uitgewist.

Noten:

(1) Radio 1 Journaal 12 maart, helemaal tegen het eind, vanaf 3.23.00 in de audio. https://www.nporadio1.nl/uitzendingen/nos-radio-1-journaal/6c33047c-e9d7-4dbb-9afe-771c27d0297b/2024-03-12-nos-radio-1-journaal Ik heb het radiofragment beluisterd en woord voor woord genoteerd.

(2) Kijk maar hier: https://jck.nl/locatie/nationaal-holocaustmuseum En kijk ook maar hier: https://www.museum.nl/nl/nationaal-holocaustmuseum het kan dat ergens op goed verstopte delen van de site het woordje ‘Sinti’ staat, maar dat is dan onopgemerkt gebleven omdat het niet bepaald op een erg zichtbare plek gebeurde.

(3) https://ihlia.nl/wp-content/uploads/2021/01/tentoonstellingskrant-Wie-kan-ik-nog-vertrouwen.pdf De bijbehorende expositie vond in ieder geval in 2017 in Enschede plaats, maar mogelijk is de krant van een latere de editie, want in de hyperlink er van staat het jaar 2021.

(4) https://www.vertrouwen.nu/waartezien.htm

(5) Jan Rogier, ‘De geschiedschrijver des Rijks’, deel VIII, Vrij Nederland, 5 juli 1975, in: Jan Rogier, ‘ De Geschiedschrijver des rijks en andere socialisten – politieke portretten’ (Nijmegen ,1979), pagina 90-91.

(6) Jan Rogier, ‘De geschiedschrijver des Rijks’, deel VIII, Vrij Nederland, 5 juli 1975, in: Jan Rogier, ‘ De Geschiedschrijver des rijks en andere socialisten – politieke portretten’ (Nijmegen ,1979), pagina 90. Een heruitgave van dit prachtboek zou welkom zijn. De hoofdmoot ervan bestaat uit een kritische ontleding van het befaamde maar schromelijk tekort schietende overzichtswerk dat Lou de Jong in opdracht van de Nederlandse regering schreef over Nederland tijdens de nazi-bezetting. Rogier schetst zowel van die bezettingstijd als van de v kijk van Lou de Jong een ontluisterend beeld, doet dat vanuit een radicaal linkse visie en met krachtige argumenten.

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Holocaust Museum miskent homo-vervolging in bezettingstijd

Opgeslagen onder Divers

International Court of Justice/Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide in the Gaza Strip (South Africa v Israel)/26 january 2024

home

The International Court of Justice, which has its seat in The Hague,
is the principal judicial organ of the United Nations

INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE

APPLICATION OF THE CONVENTION ON THE PREVENTION AND

PUNISHMENT OF THE CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP 

(SOUTH AFRICA V. ISRAEL)

https://www.icj-cij.org/sites/default/files/case-related/192/192-20240126-pre-01-00-en.pdf

INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE  

Peace Palace, Carnegieplein 2, 2517 KJ The Hague, Netherlands  

  Tel.: +31 (0)70 302 2323 Fax: +31 (0)70 364 9928

Press Release 

Unofficial   

No. 2024/6 

26 January 2024 

Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime 

of Genocide in the Gaza Strip (South Africa v. Israel) 

The Court indicates provisional measures 

THE HAGUE, 26 January 2024. The International Court of Justice today delivered its Order  

  on the Request for the indication of provisional measures submitted by South Africa in the case

concerning Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of 

Genocide in the Gaza Strip (South Africa v. Israel)  

  It is recalled that, on 29 December 2023, South Africa filed an Application instituting proceedings against Israel concerning alleged violations by Israel of its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (the “Genocide Convention”) in relation to Palestinians in the Gaza Strip.

 In its Application, South Africa also requested the Court to indicate provisional measures in order to “protect against further, severe and irreparable harm to the rights of the Palestinian people under the Genocide Convention” and “to ensure Israel’s compliance with its obligations under the Genocide Convention not to engage in genocide, and to prevent and to punish genocide” (see press release No. 2023/77).   

  Public hearings on South Africa’s request for provisional measures were held on Thursday 11 and Friday 12 January 2024.

In its Order, which has binding effect, the Court indicates the following provisional measures: 

“(1) By fifteen votes to two, 

The State of Israel shall, in accordance with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, in relation to Palestinians in Gaza, take all measures within its power to prevent the commission of all acts within the scope of Article II of this Convention, in particular: 

(a) killing members of the group; 

(b) causing serious bodily or mental harm to members of the group; 

(c) deliberately inflicting on the group conditions of life calculated to bring about its physical destruction in whole or in part; and 

PAGE 2

  – 2 – 

(d) imposing measures intended to prevent births within the group;  

IN FAVOUR: 

President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte,

 Charlesworth, Brant; Judge ad hoc Moseneke;   

AGAINST: 

Judge Sebutinde; Judge ad hoc Barak;  

  (2) By fifteen votes to two,

The State of Israel shall ensure with immediate effect that its military does not commit any acts described in point 1 above; 

IN FAVOUR: 

President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte, Charlesworth, Brant; Judge ad hoc Moseneke;    

  AGAINST: 

Judge Sebutinde; Judge ad hoc Barak;  

(3) By sixteen votes to one 

The State of Israel shall take all measures within its power to prevent and punish the direct and public incitement to commit genocide in relation to members of the Palestinian group in the Gaza Strip; 

 IN FAVOUR:

 President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte, Charlesworth, Brant; Judges ad hoc Barak, Moseneke;

 AGAINST: 

Judge Sebutinde;  

  (4) By sixteen votes to one,

The State of Israel shall take immediate and effective measures to enable the provision of urgently needed basic services and humanitarian assistance to address the adverse conditions of life faced by Palestinians in the Gaza Strip; 

IN FAVOUR: 

President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte, Charlesworth, Brant; Judges ad hoc Barak, Moseneke;    

 AGAINST: 

Judge Sebutinde;  

  (5) By fifteen votes to two,

The State of Israel shall take effective measures to prevent the destruction and ensure the preservation of evidence related to allegations of acts within the scope of Article II and Article III of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide against members of the Palestinian group in the Gaza Strip; 

IN FAVOUR: 

President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte, Charlesworth, Brant; Judge ad hoc Moseneke;    

 AGAINST: 

Judge Sebutinde; Judge ad hoc Barak;  

PAGE 3

  3 

(6) By fifteen votes to two,  

  The State of Israel shall submit a report to the Court on all measures taken to give effect to this Order within one month as from the date of this Order.

IN FAVOUR: 

President Donoghue; Vice-President Gevorgian; Judges Tomka, Abraham, Bennouna, Yusuf, Xue, Bhandari, Robinson, Salam, Iwasawa, Nolte, Charlesworth, Brant; Judge ad hoc Moseneke;   

AGAINST: 

Judge Sebutinde; Judge ad hoc Barak.”  

  *  

Judge XUE appends a declaration to the Order of the Court; 

Judge SEBUTINDE appends a dissenting opinion to the Order of the Court; Judges BHANDARI and NOLTE append declarations to the Order of the Court; Judge ad hoc BARAK appends a separate opinion to the Order of the Court  

   ___________

 A summary of the Order appears in the document entitled “Summary 2024/1”, to which summaries of the declarations and opinions are annexed.  

 This summary and the full text of the Order are available on the case page on the Court’s website.  

  ___________

Earlier press releases relating to this case are available on the Court’s website. 

Note: The Court’s press releases are prepared by its Registry for information purposes only and do not constitute official documents.     

  ___________

The International Court of Justice (ICJ) is the principal judicial organ of the United Nations. 

It was established by the United Nations Charter in June 1945 and began its activities in April 1946 

The Court is composed of 15 judges elected for a nine-year term by the General Assembly and the Security Council of the United Nations. 

The seat of the Court is at the Peace Palace in The Hague (Netherlands). 

The Court has a twofold role: first, to settle, in accordance with international law, legal disputes submitted to it by States; 

and, second, to give advisory opinions on legal questions referred to it by duly authorized United Nations organs and agencies of the system 

___________          

PAGE 4

  4 

  Information Department:

Ms Monique Legerman, First Secretary of the Court, Head of Department: +31 (0)70 302 2336 

Ms Joanne Moore, Information Officer: +31 (0)70 302 2337 

Mr Avo Sevag Garabet, Associate Information Officer: +31 (0)70 302 2394 

Email: info@icj-cij.org

Reacties uitgeschakeld voor International Court of Justice/Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide in the Gaza Strip (South Africa v Israel)/26 january 2024

Opgeslagen onder Divers

Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

DOCUMENT-ARTIKEL VAN OUD-AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG:

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Zie voor het eerste document, zijn Brief aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, noot 1

Dit belangrijke document-artikel is genaamd:

”Het VN Handvest, De Grondwet, artikel 94 en Israel”

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is dit Document op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

NOOT 1

EERDER DOCUMENT VAN DRS J. J. WIJENBERG:

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE

BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG

AAN DE SECRETARIS GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

[OP HAAR WEBSITE GEPLAATST DOOR ASTRID ESSED OP VERZOEK VAN

EN MET TOESTEMMING VAN DE HEER WIJENBERG]

OF

https://astridessed.weebly.com/blog/over-de-israelische-genocide-op-de-palestijnse-bevolkingbrief-van-oud-ambassadeur-drs-j-j-wijenberg-aan-de-secretaris-generaal-van-het-ministerie-van-buitenlandse-zaken

AANVULLENDE INFORMATIE OVER DE HEER WIJENBERG

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN HIERBIJ HET DOCUMENT-ARTIKEL VAN DRS J. J. WIJENBERG:

”HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

Het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël

Jan Wijenberg

Den Haag

2024-01-03

i n h o u d s o p g a v e

Conclusies en aanbevelingen

1. Het Handvest van de Verenigde Naties

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

– de letter van de tekst

– en de praktijk van het Israëlische regime

4. Genocide

– de definitie

– het Russell Tribunaal, Brussel, 2014-09-24, vindt bewijs voor

aanzetten tot genocide en misdaden tegen de menselijkheid in Gaza

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

7. De Grondwet, art. 94

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120 ?

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

2

Conclusies en aanbevelingen

In de context van de Israëlische VN-Toetredingsvoorwaarden zijn zowel het VN-

Handvest als de Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof – beide van

hogere rechtskracht dan het Nederlandse recht [de Grondwet, art. 94] – in de nationale

politiek dode letters geworden.

De doelstelling van het Israëlische regime was en is het creëren van het, onder het

internationaal recht illegale, ‘Eretz- of Groot-Israël’. De politiek-zionistische praktijk

was en is genocide op de oorspronkelijke – Palestijnse – bevolking. De aanval van

Israël op de Gazastrook na 7 oktober 2023 is dan ook één van de vele aanslagen op

het door Israël de facto bezette zuidelijk deel van de door de VN Algemene

Vergadering erkende soevereine staat Palestina.

Hamas is een legitieme Palestijnse politieke partij die streeft naar genormaliseerde

relaties met Israël conform de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli

2004. Deze is de enige geloofwaardige partner voor een duurzame vrede met Israël. In

strijd met deze uitspraak en het grondwetsartikel 94, heeft ook Nederland – onder

illegale Israëlische doelstellingen en oneigenlijke druk van het CIDI en andere

Nederlands/joodse pressiegroepen – Hamas op een lijst van ‘groeperingen met een

terroristisch oogmerk’ opgenomen. De uitval in Israël van Hamas en andere door het

Israëlische regime onderdrukte organisaties heeft tenminste drie verschillende

betekenissen: een wanhoopsdaad, een verzetsdaad en een bericht aan de

buitenwereld: wij willen jullie aandacht. De joodse opstand in Polen werd gezien as

een heldendaad. Nederlandse verzetsstrijders tegen nazi-Duitsland werden met eer

overladen en nooit vervolgd.

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder

invloedrijke president Mahmoud Ahmadinejad zei nooit dat Iran een rol zou willen

spelen in Netanyahu’s bewering dat zijn land de Israëliërs in zee zou drijven. Israëls

premier heeft Iran voor binnenlandse doeleinden als dè grootste existentiële

bedreiging voor Israël nodig.

Waarom worden – ook door Nederland – moedige Palestijnse verzetsstrijders tegen

nazi-Israël gecriminaliseerd en wordt Hamas als een terroristische organisatie

weggezet?

Waarom gehoorzamen wij aan Netanyahu’s instructies en plaatsen wij, naast Hamas,

ook Iran op onze terroristen lijst?

Al deze ontwikkelingen tasten de rechtsstatelijkheid van Nederland aan. Wanneer het

Israëlische bewind op de politieke agenda staat, schenden talrijke parlementsleden en

bewindspersonen vrijwel achteloos en veelvuldig hun ambtseed op de Grondwet. Er

moet onmiddellijk een einde komen aan de teloorgang van de rechtsstaat Nederland.

Op 28 december 2023 bracht Zuid-Afrika de eerste aanzet naar een genocide

aanklacht tegen Israël bij het Internationaal Gerechtsfhof in.

Waar politici kwetsbaar zijn voor de verleidingen van de waan van de politieke dag, is

het Grondwetsartikel 120 – de politieke klasse keurt zijn eigen politieke keuzes – een

overbodige luxe en een groot risico.

De constitutionele toetsing door vele rechters vergt specifieke kennis en is in de

praktijk onwerkbaar. Een professioneel Constitutioneel Hof zal in de hoogst-

noodzakelijke checks and balances voorzien.

De Raad van State kan specifieke deskundigheid en een adviesfunctie opbouwen.

Deze zullen te zijner tijd aan het Constitutioneel Hof worden overgedragen.

3

1. het Handvest van de Verenigde Naties

San Francisco, 26 juni 1945

WIJ, DE VOLKEN VAN DE VERENIGDE NATIES, VASTBESLOTEN

komende geslachten te behoeden voor de gesel van de oorlog, die tweemaal in ons leven

onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht, en opnieuw ons vertrouwen te

bevestigen in de fundamentele rechten van de mens, in de waardigheid en de waarde van

de menselijke persoon, in gelijke rechten voor mannen en vrouwen, alsmede voor grote en

kleine naties, en

omstandigheden te scheppen waaronder gerechtigheid, alsmede eerbied voor de uit

verdragen en andere bronnen van internationaal recht voortvloeiende verplichtingen kunnen

worden gehandhaafd, en

sociale vooruitgang en hogere levensstandaarden in grotere vrijheid te bevorderen.

EN TE DIEN EINDE

verdraagzaamheid te betrachten en in vrede met elkander te leven als goede naburen, en

onze krachten te bundelen ter handhaving van de internationale vrede en veiligheid, en door

het aanvaarden van beginselen en het invoeren van methodes te verzekeren, dat

wapengeweld niet zal worden gebruikt behalve in het algemeen belang, en gebruik te maken

van internationale instellingen van de economische en sociale vooruitgang van alle volken,

HEBBEN BESLOTEN ONZE INSPANNINGEN TE VERENIGEN OM DEZE

DOELSTELLINGEN TE VERWEZENLIJKEN.

dienovereenkomstig hebben onze onderscheiden regeringen […] overeenstemming bereikt

over dit Handvest van de Verenigde Naties en richten zij hierbij een internationale

organisatie op, die de naam zal dragen van de Verenigde Naties.

Hoofdstuk I werkt ‘de doelstellingen en beginselen’ nader uit. Hoofdstuk VI gaat nader in op

‘vreedzame regeling van geschillen’ en Hoofdstuk VII bepaalt het ‘optreden met betrekking tot

bedreiging van de vrede, verbreking van de vrede en daden van agressie’.

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

Israël is, met instemming van onder andere Nederland, in 1947, 1948 en 1949 verplichtingen

aangegaan. Onder de toetredingsvoorwaarden van Israël voor het lidmaatschap van de Verenigde

Naties is de erkenning van de ‘Arabische’ staat – nu bekend als de staat Palestina – opgenomen. De

Israëlische delegatie vond de belofte Palestina als staat te erkennen destijds slechts een politiek

spelletje, nodig en nuttig om de toelating van Israël tot de VN te realiseren. Israël was en is nog steeds

nalatig.

Ondanks obstructie van Israël en de Verenigde Staten, erkende de VN-Algemene Vergadering

[AVVN] uiteindelijk met een overgrote meerderheid Palestina op 29 november 2012 als staat – niet-

lid. Deze positie is te vergelijken met die als waarnemer van Vaticaanstad. Het was wel de bedoeling

dat Palestina zou doorgroeien naar het volledige VN-lidmaatschap.

Een overgrote meerderheid van de AVVN heeft Palestina inmiddels erkend. Nederland is nog steeds

nalatig in de plicht Palestina als staat te erkennen en dient deze onverwijld te honoreren. Ook heeft

ons land de taak om duidelijk te maken dat Israël eveneens de plicht heeft de staat Palestina

onmiddellijk te erkennen.

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

Deze Advisory Opinion [AO] werd op verzoek van de VN-Algemene Vergadering uitgebracht. Deze

is, zoals ook uit het woordgebruik blijkt, volledig gebaseerd op bestaand internationaal recht. De

AVVN eiste tijdens de 10 de Buitengewone Zitting van 20 juli 2004 met een overweldigende

meerderheid [150-6-10] van Israël de naleving van de Advisory Opinion van het Internationaal

Gerechtshof.

4

de letter van de tekst

– Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en

zonder landruil achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze

terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de finale status onderhandelingen tussen de staat

Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal Gerechtshof acht de ideologie

van Eretz- of Groot-Israël illegaal;

– Israël staat onder een verplichting de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, te

ontmantelen en de getroffenen schadeloos te stellen;

– Alle staten staan onder een verplichting om de illegale situatie als gevolg van de bouw van de

muur niet te erkennen;

– Israël staat onder een verplichting zich strikt te houden aan het internationaal humanitaire

recht zoals vastgelegd in de Vierde Geneefse Conventie;

– Staten die deze Conventie evenals Israël hebben bekrachtigd – zoals ook Nederland – staan

onder een verplichting van Israël af te dwingen dat deze zich daaraan houdt.

en de praktijk van het Israëlisch regime

Een uiterst beperkte selectie van sinds lang bekende Israëlische uitspraken:

Wij moeten terreur, moord, intimidatie, land in beslag nemen gebruiken, en alle sociale

diensten afsluiten om ons in Galilea te ontdoen van zijn Arabische bevolking.

Israel Koenig, “Het Koenig Memorandum” 1979

De Palestijnen zijn beesten die op twee benen lopen.

Menachim Begin, 1982

De Palestijnen zullen als sprinkhanen worden verpletterd …. hoofden tegen rotsblokken en

muren gebeukt.

Premier Yitzhak Shamir, 1 april 1988

Wij zullen onevenredig geweld gebruiken en grote schade en vernietiging veroorzaken. Vanuit

ons standpunt zijn dit geen burgerlijke dorpen, het zijn militaire bases. Dit is geen aanbeveling,

voor dit plan is de volmacht al verstrekt.

de Dahiya doctrine, Majoor Generaal Gadi Eisenkot, 3 oktober 2008

4. Genocide

Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een

natie …. Het betekent eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties

gericht op het vernietigen van het leven van nationale groepen, met als doel de

ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het

afbreken van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de

taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid, waardigheid en zelfs van de levens

van de personen die tot zulke groepen behoren.

Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

Russell Tribunaal vindt bewijs voor aanzetten tot genocide en misdaden tegen de

menselijkheid in Gaza, 2014-09-24

De spoedzitting van het Russell Tribunal on Palestine op 24 september [2014] in Brussel over

de Israëlische operatie “Protective Edge” heeft bewijs gevonden van oorlogsmisdaden, misdaden

tegen de menselijkheid, moorden, uitroeiing, vervolging en het aanzetten tot genocide.

5

De jury rapporteerde: ‘Het cumulatieve effect van de jarenlange politiek van collectieve

bestraffing in Gaza blijkt levensomstandigheden tot stand te brengen die leiden tot de incrementele

vernietiging in de Gazastrook van de Palestijnen als een groep.’

‘Het Tribunaal beklemtoont het potentieel van een regime om te evolueren van vervolging

naar genocide. Gezien de duidelijke escalatie in het fysiek en retorisch geweld in Gaza in de zomer

van 2014, benadrukt het Tribunaal de verplichting van alle staten betrokken bij de Genocide

Conventie van 1948 om actie te ondernemen in het kader van het Handvest van de Verenigde Naties

die ze geschikt zien voor de preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

De jury aanhoorde bewijzen van ooggetuigen van de Israëlische aanvallen tijdens de Gaza-

oorlog van 2014: de journalisten Mohammed Omer, Max Blumenthal, David Sheen, Martin Lejeune,

Eran Efrati en Paul Mason, de chirurg Mads Gilbert, Mohammed Abou Arab, de genocide-expert Paul

Behrens, kolonel Desmond Travers en Ivan Karkashian van Defence for Children International.

Betreffende de misdaad van het aanzetten tot genocide ontving het Tribunaal bewijs ‘van een

opstoot van racistische retoriek en aansporing tijdens de zomer van 2014. Er is bewijs dat dergelijke

aansporing gebeurde op verschillende niveaus in de Israëlische samenleving, in zowel traditionele als

sociale media, en door zowel voetbalfans, politieagenten, mediacommentatoren, religieuze leiders,

politici en ministers.’

Het Tribunaal vond ook bewijs voor de volgende oorlogsmisdaden:

 – opzettelijke doding

– extensieve vernietiging van eigendommen zonder militair doel

– opzettelijke aanvallen tegen de burgerbevolking en burgerlijke doelen

– disproportioneel gebruik van geweld

– aanvallen tegen religieuze gebouwen en onderwijsinstellingen

– het inzetten van Palestijnen als menselijk schild

– het gebruik van wapens en projectielen en methodes van oorlogsvoering die onnodige letsels

toebrengen en willekeurig ingezet worden

– het gebruik van geweld om terreur te verspreiden onder de bevolking

Het Tribunaal stelde verder: ‘het wordt erkend dat, in een situatie waar misdaden tegen de

menselijkheid ongestraft gepleegd worden en waar direct en publiek aanzetten tot genocide manifest

aanwezig in de samenleving, het zeer denkbaar is dat individuen of de staat deze voorwaarden

gebruiken om de misdaad van genocide te plegen.’

  ‘We hebben een reële angst dat in een omgeving van straffeloosheid en het gebrek aan

sancties van ernstige en herhaalde misdaden, de lessen van Rwanda en andere massawreedheden

opnieuw in de wind geslagen worden’

Het Tribunaal roept Israël op om haar verplichtingen in het kader van het internationaal recht

na te komen en roept Palestina op om onverwijld toe te treden tot het Statuut van Rome inzake het

Internationaal Gerechtshof, volledig meewerkt aan de onderzoekscommissie van de VN-

Mensenrechtencommissie en zich volledig inzet  voor de mechanismen van het internationaal recht.

Het Tribunaal herinnert er alle staten aan om mee te werken aan het beëindigen van elke

illegale situatie voortvloeiend uit de Israëlische bezetting, belegering en misdaden in de Gazastrook.

In het licht van de verplichting om geen steun te verlenen, moeten alle staten de nodige

stappen ondernemen om voldoende druk uit te oefenen op Israël, met inbegrip van het opleggen van

sancties, het verbreken van diplomatieke betrekkingen door internationale organisaties, of bij gebrek

aan consensus, het verbreken van bilaterale relaties met Israël.

Het Tribunaal roept alle staten op aan hun plicht te vervullen ‘om gepast actie te ondernemen

tot preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

Het Tribunaal stelde haar bevindingen voor in het Europees Parlement op donderdag. [2014-

09-25]

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

Hamas vestigde zich als een vrijwilligersorganisatie die de Palestijnse bevolking diensten verleende

waar de overheid gaten liet vallen: vooral gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid. Aanvankelijk

werd deze beweging door Israël gesteund, voornamelijk om Fatah te verzwakken.

6

De organisatie groeide geleidelijk uit tot een legitieme politieke partij in de soevereine staat Palestina.

De populariteit onder de bevolking bleek in 2006. Toen won Hamas de eerlijk verlopen verkiezingen

met een absolute meerderheid. De tegenpartij, Fatah, organiseerde samen met Israël, de VS en een

aantal EU-lidstaten, een regelrechte staatsgreep. Alleen in Gaza wist Hamas zich te handhaven. Omdat

de Fatah-president al bijna 23 jaar geen nieuwe verkiezingen durft uit te schrijven, mag Hamas nog

steeds en volkomen legitiem regeringsverantwoordelijkheid opeisen.

Hamas biedt Israël, langs de lijnen van de Arabische Liga en conform het internationaal recht, 1 steeds

normalisering van de betrekkingen aan en een Hudna, in de Arabische traditie een tienjarige status

quo.

Terecht beschouwt het Israëlische regime vanuit hun misdadige optiek het capabele Hamas het

belangrijkste obstakel voor de illegale ambitie om Eretz- of Groot-Israël te realiseren.

De uitval van 7 oktober jl. van Hamas en andere organisaties op Israël was het gevolg van 17 jaar

Israëlische bezetting. De structureel slechte kwaliteit van de officiële Israëlische ‘voorlichting’ in

aanmerking nemend, dienen beweringen over misdaden die Hamas c.s. in Zuid-Israël zouden hebben

begaan onafhankelijk en zorgvuldig op het waarheidsgehalte moeten worden onderzocht.

Hamas – de enige hoop op een rechtvaardige, dus duurzame vrede – dient met onmiddellijke ingang

van de EU-terroristenlijst verwijderd te worden.

De Israëlische militaire operatie tegen de Gazastrook was jarenlang voorbereid en is een grove aanslag

op de soevereine staat Palestina. De Nederlandse politieke klasse staat, zoals nu weer blijkt, daarin

met een ruime meerderheid solide achter het Israëlische bewind. Dat een meerderheid van de

kiesgerechtigden dat ook zou vinden, is hoogst twijfelachtig.

De talrijke verkiezingsdebatten, gehouden in de aanloop van 22 november 2023, waren een duidelijke

aanwijzing dat Israël “vanwege het te gevoelige karakter van het onderwerp” vrijwel geheel door de

nationale politieke klasse werd vermeden. Nog steeds wordt in de Nederlandse media niet of

nauwelijks het woord gegeven aan de (Nederlandse) Palestijnen.

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder invloedrijke

president Mahmoud Ahmadinejad zei: zoals de Sjah van Perzië, de Sovjet Unie en het Apartheid Zuid-

Afrika zijn verdwenen, zal ook ‘de zionistische entiteit’ verdwijnen. Hij zei niet dat Iran daarin een rol

zou willen spelen.

Decennialang worden de joods-Israëliërs decennialang gehersenspoeld. Een ruime meerderheid is

bijgevolg extreem angstig en extreem agressief. Netanyahu wil die angst en die agressie onderhouden

en beweerde dat Iran de Israëliërs in zee wilde drijven. In zijn optiek en beleid moet Iran als de

grootste existentiële bedreiging voor Israël centraal staan en blijven.

De atoommacht Israël bedreigt de bevolking van Iran. Een verantwoordelijke overheid organiseert de

tegenmacht, bijvoorbeeld met een effectief systeem van atoomwapens.

Iran hoort niet thuis op de EU-lijst van terroristenlanden.

7. De Grondwet, art. 94

Voorrang internationale rechtsorde boven nationale wet 

Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze

toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten

van volkenrechtelijke organisaties.

1 Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en zonder landruil

achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de

finale status onderhandelingen tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal

Gerechtshof acht de ideologie van Eretz- of Groot-Israël illegaal.

7

Die grondwettelijke bepaling is dus voor iedereen in de Nederlandse samenleving bindend. Op wie de

eed van trouw aan de Grondwet hebben afgelegd – de leden van de Staten-Generaal, de

bewindspersonen en ambassadeurs – berust een extra zware verantwoordelijkheid.

De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004 begint als volgt:

Hugo Grotius [1583-1645]: Pacta sunt servanda – overeenkomsten moeten worden nagekomen.

Hierboven onder ad 3 werd vastgesteld welke internationale bepalingen voor Nederland in relatie tot

Israël dwingend recht zijn.

De beleidsvoornemens voor het Israëlbeleid van de aantredende coalitie regering dienen de VN-

Toetredingsvoorwaarden en de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof niet alleen te

onderschrijven. Deze zijn eveneens het vertrekpunt van en de taakopdracht voor het Nederlandse

Israëlbeleid. De beleidsparagraaf en de begeleidende Memorie van Toelichting dienen de

doelstellingen en de operationele beleidsvoornemens tot in detail en kristalhelder te hebben vorm

gegeven. Er mag geen licht zitten tussen het internationaal recht en de Grondwet enerzijds en de

geoperationaliseerde beleidsvoornemens anderzijds. De regering dient elk half jaar aan het parlement

verslag te doen van de vorderingen en de vertragingen.

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120?

“Constitutionele toetsing door de rechter houdt in dat de rechter toetst (of mag toetsen) of wetten al

dan niet in overeenstemming zijn met de Grondwet. Het huidige artikel 120 van de Grondwet bepaalt

dat de rechter niet mag beoordelen of wetten en verdragen in strijd zijn met de Grondwet. Nederland

kent momenteel, anders dan bijvoorbeeld in Duitsland, Frankrijk en Scandinavische landen dus geen

constitutionele toetsing door de rechter. De constitutionele toetsing wordt in Nederland overgelaten

aan de wetgever: de wetgever, dus Tweede en Eerste Kamer en de regering, moeten er op letten dat de

wetten die zij maken niet in strijd zijn met de Grondwet.

Wel kent de Grondwet de mogelijkheid tot verdragtoetsing. Het huidige artikel 94 stelt dat

Nederlandse wetgeving niet van toepassing is als deze in strijd is met internationale verdragen. Door

deze bepaling heeft de afgelopen decennia het internationaal recht een belangrijke plaats ingenomen in

de nationale rechtsontwikkeling van de grond- en mensenrechten.

Tussen 2002 en 2018 lag er een voorstel tot Grondwetsherziening klaar om constitutionele toetsing

mogelijk te maken, maar dat haalde de eindstreep niet. *) In 2018 pleitte de Staatscommissie

parlementair stelsel in haar eindrapport voor het instellen van een constitutioneel hof. In reactie op het

advies van de staatscommissie heeft het kabinet echter besloten om hiertoe geen voorstel tot wijziging

van de Grondwet te doen. In 2022 bracht de Raad van State **) een zienswijze uit, waarin afschaffing

van het toetsingsverbod werd bepleit, echter zonder apart constitutioneel hof.”

Bron: constitutionele toetsing, De Nederlandse Grondwet, denederlandsegrondwet.nl

*) Het voorstel was een initiatief van GroenLinks. De stemming in de Tweede Kamer over de

grondwetswijziging vereiste een twee/derde meerderheid. De VVD stemde tegen. Daarmee werd de

eindstreep niet gehaald.

**) In een brief van 22 april 2022 gaf de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van

State zijn visie. Hij is tegen het instellen van een constitutioneel hof en pleit ervoor dat elke rechtelijke

instantie de mogelijkheid voor constitutionele toetsing moet krijgen.

De Russische agressie tegen Oekraïne vestigde de politieke en de juridische schijnwerpers op een al

langer bestaande tweespalt. Vrijwel onmiddellijk na de Russische inval werd deze, op grond van

deugdelijke argumentatie ontleend aan het internationaal recht, veroordeeld.

Al snel volgden wereldwijd commentaren: waarom wordt Rusland wel ter verantwoording geroepen

en Israël al zo’n 75 jaar niet? Toen was er nog geen sprake van de Israëlische aanslag na 7 oktober

2023 op de soevereine staat Palestina. Is dit meten met twee maten? Zonder enige twijfel. Tijdens de

campagne als opmaat van de verkiezingen van 22 november 2023 kwam een reeks politieke

8

vraagstukken de revue. Het bleef oorverdovend stil over de twee belangrijke, om niet te zeggen dé

belangrijkste veiligheidsvraagstukken: Rusland en Israël.

Bij gebrek aan een solide juridische traditie in vooral het internationaal recht, neemt dit manco in

Nederland de vorm van een constitutionele crisis aan. De gesignaleerd tweespalt kan de positie van het

staatshoofd aantasten. Hij is weliswaar onschendbaar, maar de verantwoordelijke demissionaire

‘ministers’ schenden achteloos en routinematig hun eed op de Grondwet. De vooruitzichten op een

grondwettelijk klemvast kabinet zijn ronduit negatief.

Het internationaal recht is een enigszins apart staand juridisch vak. In Nederland is de kennis en

ervaring ook erg dun gezaaid. Het toekennen van de constitutionele toetsing aan rechters vergt een

aanzienlijke verbetering in de algemeen voor handen zijnde kennis van die specialisatie, inclusief de

omvangrijke dimensie van het internationaal recht. Om die redenen gaat de voorkeur uit naar een

gespecialiseerd Constitutioneel Hof. De Raad van State zou kunnen voorzien in een tijdelijke

gespecialiseerde adviserende afdeling.

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

Robert Herbst berichtte op 31 december 2023 in Mondoweiss: South Africa appeals to the

International Court of Justice: Stop Israel’s genocide in Gaza.

Het 17 bladzijden lang artikel is een samenvatting van het 84 pagina’s omvattende Zuid-Afrikaanse

document. Hierbij enige saillante passages uit het artikel.

“On Thursday, December 28, South Africa filed an Application Instituting Proceedings at

the International Court of Justice to commence proceedings in a legal forum against Israel for its

genocide in Gaza, and to press for “provisional measures” – a preliminary order requiring the Israel

Government and military to cease their genocidal acts in Gaza pending a full hearing by the court.

South Africa’s Application is 84 pages long and devastating – to the State of Israel, to its Jewish

political and military leaders and personnel committing the genocidal acts and speaking openly of

their genocidal intent, to those in Israel, America, and Europe standing so firmly in support of

them, and to the Jewish people in whose name Israel purports to act.

The Application lays out these genocidal acts and statements in horrifying detail, after noting the

contextual background so often missing in diplomatic and mainstream media discussion of the

Gaza war. Israel’s acts of genocide, says South Africa: […]

Israel has already issued its first broadside condemning South Africa for launching its case against

it, calling upon the ICJ “to completely reject South Africa’s baseless claims.”  The Israeli Foreign

Ministry’s statement called it a “blood libel” by a nation cooperating with a terrorist organization,

and claimed that its army directs its military efforts only against Hamas. 

Genocidal Intent

No one who reads South Africa’s Application for themselves could possibly credit Israel’s claim

above because the statements of senior Israeli officials demonstrating genocidal intent are

displayed in all their infamy – from the Prime Minister, President and Minister of Defense on down

— proving that Israel is deliberately fighting a war against the entire Palestinian population of

Gaza. Here are some of the most disgusting morsels: […]

The Application draws the only possible conclusion:  

9

The above statements by Israeli decision-makers and military officials indicate in and of themselves a clear

intent to destroy Palestinians in Gaza as a group “as such.” They also constitute clear direct and public

incitement to genocide, which has gone unchecked and unpunished. The clear inference from the acts of the

Israeli army on the ground — including from the vast number of civilians killed and injured, and the scale of

displacement, destruction and devastation wrought in Gaza — is that those genocidal statements and

directives are being implemented against the Palestinian people.  

The Application goes on to quote IDF soldiers stationed on the ground in Gaza whose observations

support that conclusion, along with similar widespread genocidal rhetoric among non-cabinet

Knesset members, Israeli media and civil society generally.  The fundamental theme is that there

are no innocents in Gaza, only 2.3 million terrorists, who must be wiped out — Dresden and

Hiroshima often cited as positive examples.

All this convincingly proves that Israel’s response to the October 7 attack was not primarily

targeted at Hamas, as Israel claims, but rather at the Gaza population as a whole, designed to

inflict maximum collective punishment on non-combatants, and to encourage, if not require, the

entire Gazan population to leave, after which they would not be permitted to return.  This huge

ethnic cleansing dwarfs that of 1948. With its intent to destroy a large part of the Palestinian group

remaining in Palestine clearly established, Israel’s acts set forth in excruciating detail in the

Application constitute genocide. 

Genocidal acts 

And they are truly nauseating to read, digest and contemplate.  They are summarized as

follows: “(1) killing Palestinians in Gaza, including children, in large numbers; (2) causing serious

bodily and mental harm to Palestinians in Gaza, including Palestinian children; and inflicting on

them conditions of life intended to bring about their destruction a group.  Those conditions include:

(3) expulsions from homes and mass displacement, alongside the large-scale destruction of homes

and residential areas; (4) deprivation of access to adequate food and water; (4) deprivation of

access to adequate medical care; (5) deprivation of access to adequate shelter, clothes, hygiene

and sanitation; and (6) the destruction of the life of the Palestinian people in Gaza; and (7)

imposing measures intended to prevent Palestinian births.”

I am going to try to give you a sense of the evidence South Africa’s lawyers have compiled in each

of these sections, but to really appreciate the gruesome reality of what Israel has done and

continues to do, it is worth reading them in their entirety.

[Deze onderbouwing werd in deze beknopte weergave kortheidshalve weggelaten]

The relief sought 

After its detailed recitation of the evidence of the Jewish State’s genocidal acts and intent, South

Africa asks the ICJ to declare that Israel has breached its obligations as a State Party to the

Genocide Convention by committing genocide in relation to Palestinians in Gaza; that Israel must

cease forthwith all its genocidal acts; ensure that all persons committing, conspiring, attempting,

inciting, or complicit in them are punished by Israeli or international tribunals; collect and conserve

the evidence of genocide; perform the obligations of reparation in the interest of Palestinian

victims, such as allowing the safe and dignified return of forcibly displaced or abducted

Palestinians to their homes and providing for the reconstruction of what it has destroyed in Gaza;

and offer assurances and guarantees of non-repetition of its Convention violations.

10

Request for “Provisional Measures”

In light of the “ongoing, extreme and irreparable harm being suffered by Palestinians in Gaza” and

the flagrancy of Israel’s violations of the Genocide Convention, the Application requests the

preliminary relief of “Provisional Measures” under ICJ Rules and precedent that permit such

measures when at least some of the genocidal acts alleged are “capable of falling within the

provisions” of the Convention.  South Africa argues that the mass killing, the serious bodily and

mental harm imposed, the deliberate infliction of conditions of life calculated to bring about the

destruction of Palestinians in Gaza, and the imposition of measures intended to prevent births

within the group, all qualify.  

According to South Africa, previous decisions of the ICJ in Croatia’s and Bosnia’s genocide cases

against Serbia have held that methods of physical destruction other than killing, employed to seek

the death of the members of the group, are “capable of falling within the Convention’s

provisions.”  These include deprivation of food, medical care, shelter or clothing, lack of hygiene,

systematic expulsion from homes, or exhaustion as a result of physical exertion, subjecting the

group to a subsistence diet; failing to provide for adequate medical care, and generally creating

circumstances that would lead to a slow death, such as the lack of proper food, water, shelter,

clothing and sanitation.  The facts detailed in South Africa’s Application support its contention that

Israel has employed all these methods of physical destruction and will likely continue to do so. 

If the Court agrees, it could order significant preliminary relief before the case comes on for

hearing on the merits of South Africa’s claims.

ICJ jurisdiction

This case comes to the ICJ under its “Contentious Case” jurisdiction, which permits it to entertain a

dispute between two UN member states who are also parties to a treaty containing a provision

whereby, in the event of a disagreement over the interpretation or application of the treaty, one

of them may refer the dispute to the Court. South Africa and Israel are both UN members and

parties to the Genocide Convention, Article IX of which provides that disputes between

Contracting Parties relating to its interpretation, application or fulfilment, including the

responsibility of a State for genocide, shall be submitted to the ICJ at the request of any of the

parties to the dispute. South Africa recites that it has repeatedly made clear to Israel since October

30 that its actions in Gaza constitute genocide, most formally and directly by sending a “Note

Verbale” on December 21 to the Israeli Embassy in South Africa. On November 17, South Africa

was one of five nations to refer the genocide question to the International Criminal Court.

Although Israel has not responded to the Note Verbale, its public rejection of any suggestion that

its attacks on Gaza meet the legal definition of genocide, or that Israel has violated its obligations

under the Convention, serves, under the Court’s statute and case law, to establish, in South

Africa’s view, a cognizable “dispute” over the interpretation and application of the Convention,

and the Court’s jurisdiction to hear and decide it. It appears to be a strong argument for

jurisdiction, and Israel’s initial statement, while brief and preliminary, challenged South Africa’s

claims as “baseless” on the merits but did not appear to contest the Court’s jurisdiction.

Potential outcomes and implications     

With respect to the merits, South Africa’s lawyers have made a compelling case of Israel’s

genocidal acts and intent, and for the preliminary relief sought. South Africa is not alone. The

11

Presidents or other state officials of Algeria, Bangladesh, Bolivia, Colombia, Cuba, Egypt, Honduras,

Iran, Iraq, Jordan, Libya, Malaysia, Namibia, Pakistan, Syria, Turkiye, Tunisia, and Venezuela – all

State Parties to the Genocide Convention – have, according to the Application, described or

referred to Israel’s actions as genocide. They might lend support to South Africa’s case before the

ICJ.

As a member of the UN, Israel has an obligation to comply with the judgment of the ICJ in any

“contentious case” to which it is a party. If it fails to do so, resort may be had to the Security

Council, which can decide upon measures to be taken to give effect to the judgment. Of course,

the United States has often protected Israel in the Security Council with its veto before and may

well do so again in the event of preliminary Provisional Measures or a merits judgment adverse to

Israel. To be sure, Israel ignored the Court’s 2004 non-binding advisory opinion that the separation

wall was illegal, issued under its “Advisory Proceedings” jurisdiction. But that was different from

the binding judgment that Israel may face here under the Court’s “Contentious Case” jurisdiction.

And that was a wall. Genocide just might be different, especially if the Judgment is unanimous and

as well documented and reasoned as South Africa’s Application.  

Robert Herbst

Robert Herbst is a civil rights lawyer. He is co-chair of the board of ICAHD-USA and was chapter

coordinator for Westchester Jewish Voice for Peace from 2014-2017. He has served as an

independent investigator and prosecutor for the Special Court for Sierra Leone and the Residual

Mechanism of the International Criminal Tribunal for Rwanda.

EINDE

Reacties uitgeschakeld voor Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

LUCHTAANVALLEN OP JEMEN: MET KOLONIALE MISDAAD

WORDT GENOCIDE GESTEUND

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 12 januari 2024 door egel

vrijdag 12 januari 2024

De Verenigde Staten en Groot-Brittannië hebben in de nacht van 11 op 12 januari luchtaanvallen gelanceerd op Jemen. Doelwit zijn posities en bases van de Houthi-beweging. En jaweel, ‘Nederland ondersteunt’,(1) het zal weer eens niet. Het is een schandalige en misdadige escalatie, die we actief tegen horen te werken met protest en meer.

Waaar gaat het om? De Houthi’s vormen een gewapende beweging die een deel van Jemen beheerst, en van daaruit drone-aanvallen uitvoert op schepen die door de Rode Zee varen. Die drone-aanvallen zijn een uiting van woede over de Israëlische genocide in Gaza, van solidariteit met de Palestijnen die dag in dag uit door Israël gebombardeerd en uitgehongerd worden. Die Amerikaanse en Britse luchtaanvallen zijn een aanval op die solidariteit, en een onderstreping van een Westerse houding waarin transporten van goederen belangrijker wordt gevonden dan het opkomen voor mensen die doelwit zijn van genocide. Aan containers valt grot geld te ‘verdienen’, aan het redden van mensenlevens een stuk minder. Kwestie van prioriteiten. De luchtaanvallen zijn een koloniale strafexpeditie en een ondersteuning van die genocide. Protest en actief verzet tegen die luchtaanvallen zijn nodig. Snel en hard.

Over die Houthi-beweging – ook bekend onder de naam Ansar Allah – weet ik niet heel veel. Maar wel iets. Iran steunt ze, maar dat maakt ze nog niet tot Iraanse marionetten. In Jemen oefenen ze een redelijk autoritair en conservatief bewind uit in het gebied waar ze de baas zijn. Inhoudelijk is er niets links of radicaals aan de beweging te ontwaren. De solidariteit met de Palestijnen in Gaza waar de Houthi’s uitdrukking aan geven, heeft een binnenlands politieke component. De Palestijnse zaak leeft heel sterk onder de bevolking van Jemen. Dat blijkt uit soms gigantische pro-Palestijnse demonstraties in dat land. Wat de Houthi’s feitelijk doen is: die solidariteit omzetten in binnenlandse macht, door te laten zien dat ze het gewapenderhand opnemen voor de mensen in Gaza. Daarmee hoopt de beweging klaarblijkelijk haar eigen gelederen te versterken.(2) Cynische machtspolitiek ontbreekt hier dus bepaald niet. Het is dan ook nergens voor nodig om ons als anarchist of aanverwant linksradicaal persoon inhoudelijk met de Houthi’s te vereenzelvigen.

Maar laten we niet de klassieke vergissing maken hier. Laten we niet in de klassieke val trappen. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen niet uit omdat de Houthi’s autoritaire machtspolitiek bedrijven. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen uit omdat ze kapitaalstromen – goederenvervoer is daar een deel van – willen verdedigen. De VS en Groot-Brittannië helpen daarmee de genocidale Israëlische politiek. Want de druk die de Houthi’s met hun drone-aanvallen uitoefenen, is een serieuze bedreiging van de internationale scheepvaart die ook Israël nodig heeft om als maatschappij te blijven functioneren. Als allerlei scheepvaartmaatschappijen de Rode Zee gaan mijden, dan heeft zowel de VS als Israël daar last van. De Houthi’s hebben een effectief pressiemiddel ingezset tegen de genocideplegers onder Netanyahu’s leiding. Dat – en niet hun binnenlandse politiek of reactionaire ideologie – is hun misdaad in Westerse koloniale ogen.

De Houthi’s kunnen er best zonder luchtaanvallen toe worden gebracht om de drone-aanvallen te stoppen. Israël hoeft daarvoor slechts op te houden met haar aanvallen op Gaza. De VS kan dat gedaan krijgen, als de VS zou willen. De VS wil niet. De Amerikaanse president Biden hoeft maar te bellen met de Israëlische premier Netanyahu en elke leverantie van wapens aan Israël stop te zetten, en het is afgelopen met de Israëlische aanvallen op Gaza. Biden wil niet. Biden heeft liever een voortgaande genocide. Biden verkiest een escalatie en gaat samen met de Britse premier Sunak dus bommen gooien op Jemen. Het laat zien hoe ver de VS en het Verenigde Koninkrijk willen gaan om Israël de hand boven het hoofd te houden. De Westerse luchtaanvallen vinden plaats, niet vanwege wat de Houthi’s allemaal verkeerd doen maar precies vanwege wat ze – om wat voor reden dan ook – juist goed doen: de Israëlische genocide actief dwarsbomen. Dat daarmee een bondgenoot van Iran – een van de favoriete vijanden van Israël en de VS – wordt geraakt is mooi meegenomen. Misschien wel meer dan dat, en een grotere oorlog tussen de VS en Iran is bepaald niet uitgesloten.

Het is ook nodig om tegen die luchtaanvallen met de grootst mogelijke felheid te protesteren. Weg met deze luchtaanvallen, geen bommen en raketten op Jemen! En ja hoor, ook Nederland heeft intussen dus alweer steun betuigd aan deze koloniale onderneming. Weg met die Nederlandse steun! En ondertussen, dag in dag uit: Stop de genocide in Gaza, leve de Palestijnse vrijheidsstrijd!

Noten:

(1) Amerikanen en Britten vallen Houthi-doelen aan in jemenm, Nederland ondersteunt’, NOS, 12 januari 2024, https://nos.nl/artikel/2504571-amerikanen-en-britten-vallen-houthi-doelen-in-jemen-aan-nederland-ondersteunt

(2) Justin Salhani, ‘Will the Houthi red Sea attacks destabilise Yemen’s fragile peace?’ Aljazeera, 6 januari 2024, https://www.aljazeera.com/news/2024/1/6/will-the-houthi-red-sea-attacks-destabilise-yemens-fragile-peace

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

Opgeslagen onder Divers

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG AAN DE SECRETARIS-GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij een Eer, onderstaande brief van oud ambassadeur en Palestina

activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Deze is gericht aan de heer Huijts, Secretaris-Generaal van het Ministerie

van Buitenlandse Zaken.

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is deze Brief op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN NU DE AANGEKONDIGDE BRIEF VAN DE HEER WIJENBERG!

drs J.J. Wijenberg 

s-Gravenhage

De heer P. Huijts
Secretaris-Generaal
Ministerie van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag

Verzonden per e milbericht
Samenvattend:
“Gaza today has become the moral compass of the world. If you fail to call this a
genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace.”
Dr. Munther Isaac, de Palestijnse dominee vanuit Bethlehem, 25 december 2023

Onderwerp Informele Opening Ambassadeursconferentie 2024, afzeggen uitnodiging

Bijlage Jan Wijenberg, het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël, 2023-12-30
Den Haag, 3 januari 2024

Geachte heer Huijts, waarde collega,
Enige jaren geleden werd de Informele Opening in de Scheveningse gevangenis – aka ‘het
Oranje hotel’ en nu een museum – gehouden. Achteraf bezien lijkt het van een vooruitziende
blik te getuigen.
Wanneer de aanklachten tegen leden van het Israëlische regime en – voornamelijk – westerse
verdachten bij het VN-Strafhof op gang zijn gekomen, is deze zelfs op loopafstand van de
gevangenis bereikbaar. Maar dan schiet de capaciteit daarvan tekort. Het her integreren van
het museum binnen de gevangenis zal een voor de hand liggende oplossing zijn. Het mag niet
als uitgesloten worden geacht dat ook [voormalige] Nederlandse politici daar in afwachting
van de behandeling van hun zaak in detentie worden gehouden.
Sinds mijn pensionering in maart 2003 ontving ik een uitnodiging voor deze jaarlijkse
Informele Opening. Deze aanvaardde ik steeds in dank en maakte er graag gebruik van.
Inmiddels heb ik de bevestiging ontvangen van mijn aanmelding voor 28 januari 2024.
Zeer tot mijn spijt moet ik jouw uitnodiging afzeggen. Participatie zou, het huidige
Israëlbeleid in aanmerking nemend, strijdig zijn met mijn persoonlijke eed van trouw aan de
Grondwet, in juni 1987 afgelegd ten overstaan van H.M. Koningin Beatrix.
Hannah Arendt, Albert Einstein en 25 rabbijnen uit New York vonden de ‘Partij van de
Vrijheid’ van Menachim Begin, de voorloper van Likud en Kadima, fascistisch en
vergelijkbaar met Nazi-Duitsland van rond 1930: a political party closely akin in its
organisation, methods, political philosophy and social appeal to the Nazi and Fascist parties.
[…] until recently they openly preached the doctrine of the Fascist state. It is in its actions
[o.a. de vernietiging van het Arabische dorp Deir Yassin] that the terrorist party betrays it
real character; from its past actions we can judge what it may be expected to do in the future.
[..] [The New York Times, 2 december 1948]
Inderdaad.

Raphael Lemkin, de Pools/joodse rechtsgeleerde, formuleerde het juridische concept
genocide in 1943. 1
Het huidige Israëlische bewind doet al decennialang zijn uiterste best om dit beeld in de gure
werkelijkheid op de soevereine staat Palestina en de Palestijnen uit te voeren. Genocide werd
en wordt één-op-één door alle politiek-zionistische coalitieregeringen in praktijk gebracht.
Vanuit deze optiek is met de oorlog anno 2023/2024 van Israël tegen de Palestijnse staat en
de bevolking zijn apotheose bereikt: levend of vermoord, het verwijderen van alle Palestijnen
uit het illegale Eretz- of Groot Israël.
DAT WAS, EN IS, DE KERN – DE POLITIEK-ZIONISTISCHE DOELSTELLING
Dezer dagen trok de Turkse minister-president, Recep Tayyip Erdogan, wereldwijde aandacht
met één vraag: Is er iets dat Netanyahu doet, dat minder is dan wat Hitler deed? Zijn
antwoord was ‘Nee’. Dat klopt, Netanyahu is nog amoreler, nog cynischer dan Hitlder, zijn
voorganger. Na een dagenlange reis in een veewagon werden de Joden bij aankomst in de
waan gebracht dat zij een verfrissende collectieve douche zouden krijgen. Palestijnse
kinderen schreven en schrijven na 9 september 2023 hun naam op hun huid. Zo zullen zij na
hun vrijwel zekere dood tenminste geïdentificeerd kunnen worden. Artsen en verplegers, voor
zover nog in leven en werkzaam in overgebleven ziekenhuizen in Gaza, ontvangen veel
alleenstaande kinderen. Zij durven hen niet te zeggen dat hun beide ouders dood zijn.
Netanyahu laat voor de gehele wereld zichtbaar en schaamteloos het zwaarste, door de VS
geleverde, wapengeweld op deze weerloze kinderen los.
Zelfs voor de min of meer zorgvuldige waarnemer is dit alles bepaald geen nieuws. De
resterende vragen zijn nu of het Israëlische regime, of zelfs de staat Israël, deze misdaad zal
overleven en met hoeveel meer bloedvergieten zich dit zal voltrekken.
Mijn ontsteltenis wordt veroorzaakt door de politieke waan van de dag van onze nationale
politiek. Deze was en blijft het fascistische Israëlische regime de facto steunen, zelfs met het
sturen van stafofficieren naar de Rode Zee. Daar helpen zij één van de drie Noord-
Jemenitische mega-stammen, de Houthi’s, te bestrijden. Dit is nota bene de stam die de met
algehele vernietiging bedreigde Palestijnen met hun beperkte middelen te hulp schiet door aan
het moorddadige zionistisch-fascistische bewind in verhouding een paar speldenprikjes uit te
delen.
Zo worden wij door onze hoogste politieke leiding een oorlog met wanstaltige doeleinden in
gerommeld.
Toch zijn de criteria, de basis van onze rechtsorde, glashelder: de Grondwet, art. 90 en 94 en
in het verlengde daarvan het relevante internationaal recht, waaronder de uitspraak van 9 juli
2004 door het Internationaal Gerechtshof. Dat is niet slechts mijn opvatting. D eze criteria
zijn zonder uitzondering niet voor discussie vatbaar. Deze waarden en normen gelden ‘voor
allen die in Nederland verblijven’. Alle parlementsleden, alle bewindspersonen [en alle
(gewezen) ambassadeurs] hebben de eed van trouw op deze Grondwet afgelegd. Dat schept
verplichtingen, zou je zeggen.

1 Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een natie …. Het betekent
eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties gericht op het vernietigen van het leven van nationale
groepen, met als doel de ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het afbreken
van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid,
waardigheid en zelfs van de levens van de personen die tot zulke groepen behoren.
Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

  De ontwikkeling van het recente kiesgedrag van de lidstaten in de VN-Algemene Vergadering
toont de minieme, snel slinkende westerse steun aan dit politiek-zionistische regime aan. De
AVVN heeft minder machtsmiddelen dan de disfunctionerende VN-Veiligheidsraad. Toch
heeft de eerst genoemde de middelen ter beschikking om het Israëlische VN-lidmaatschap in
het gehele systeem via een totale schorsing te neutraliseren.
Geobsedeerd door binnenlandse politieke perikelen, staan alle grote Tweede Kamerfracties in
verschillende gradaties achter dit pur sang fascistische, Israëlische bewind. De vraag – is de
nationale politiek in overgrote meerderheid fascistoïde of wellicht ronduit fascistisch ? – doet
er eigenlijk niet meer toe. “Waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet”, ook in de
nationale politiek.
De veronderstellingen dat de Raad van State over het primaat van onze rechtsorde geen of
onvoldoende valide adviezen uitbrengt en dat in de komende maanden geen ingrijpende
politieke omstandigheden aangaande Israël zullen plaatsvinden, zijn niet wereldvreemd. Dan
dreigt de staatsrechtelijk rampzalige situatie te ontstaan dat alleen het staatshoofd het in-huis-
bereide fascistische tij nog weet te keren. Op grond van zijn persoonlijke eed van trouw aan
de Grondwet, zal de Majesteit daarop gebaseerde, gedetailleerde eisen moeten stellen aan het
Israëlbeleid van de aankomende coalitieregering.
Dat zal, alweer onder gelijkblijvende omstandigheden, een nodig novum in ons rechtsbestel
inhouden. Het zal ook een eenduidige waterscheiding tussen onze rechtsorde met de huidige
politiek en de nu levende politieke mentaliteit aan het licht brengen, maar niet per sé
afwijkend zijn van wat in meerderheid onder de Nederlandse bevolking leeft.
Bij een antidemocratische mentaliteit van toekomstige coalitiepartners, heeft de Koning geen
optie dan weigeren het voorgestelde coalitiekabinet te beëdigen.
Natuurlijk begrijp ik dat mijn procedureel besluit slechts een klein inhoudelijk gebaar van
protest betekent, in de nationale context en wereldwijd. Ik hoop vurig dat deze brief en de
bijlage als een dringende oproep tot staatsrechtelijke herbezinning zullen leiden.
Ook begrijp ik dat de nationale politieke ‘klasse’ de SG van het ministerie van Buitenlandse
Zaken voor een als onmogelijk gehouden dilemma heeft geplaatst. Ambtenaren zijn
ambtsedig verplicht de politieke prioriteiten getrouw uit te voeren. Maar er is één alles
overheersend ‘mits’: mits dat politiek beleid binnen de Grondwet en het internationaal recht
is vorm gegeven. Is dat in essentie niet het geval, dan heeft de DG maar één keus. Elke van
beide opties hebben verstrekkende gevolgen:
– verdedig ik, samen met mijn ambtenaren, een politiek zionistisch-fascistisch
georiënteerde coalitieregering
of
– verdedigen wij gezamenlijk de Nederlandse rechtsorde, gebaseerd op de Grondwet en
het internationaal recht?
Waarde collega,
Het is nu crisistijd, ook bij BZ. Ik wens je een, door jouw ambtelijke collega’s onderschreven,
koersvast beleid toe. Dank voor jouw aandacht, met hartelijke en collegiale groeten,
wg
Jan Wijenberg

Reacties uitgeschakeld voor OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Jeruzalem: optocht dreigt met etnische zuivering en genocide

JERUZALEM: OPTOCHT DREIGT MET ETNISCHE ZUIVERING EN GENOCIDE
WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 15 juni 2021 door ravotr

dinsdag 15 juni 2021

Laat ik maar eventjes niet gaan wachten totdat de NOS in haar verhullende boeventaaltje bericht over ‘botsingen tussen’ Israëli’s en Palestijnen in Jeruzalem, over ‘Joden en Arabieren’ die ‘slaags raakten’, waarna de politie ‘moest’ optreden. Laat ik maar eens hardop zeggen wat er vanmiddag in Jeruzalem gebeurt. Er vindt daar een fascistische optocht plaats. Deelnemers roepen daar om etnische zuivering en genocide. De optocht wordt gefaciliteerd door de Israëlische politie en de gloednieuwe Israëlische regering die meteen al laat zien dat ze geen haar beter is dan de Bende van Netayahu.

Waar heb ik het over? Vanmiddag, 15 juni 2021, houden extreem-rechtse Joods-Israëlische nationalisten – vriendelijker valt dit niet te formuleren – een mars door Oost-Jeruzalem, het stadsdeel waar een groot deel van de bevolking nog altijd uit Palestijnen bestaat. De optocht heet de Mars van de Vlaggen, en aan foto’s te oordelen staat het er inderdaad stijf van Israëlisch vlagvertoon. Nu is het wapperen van de nationale vlag door burgers van het land van die vlag op zichzelf niet heel schokkend. Zoiets is alledaags nationalisme, het is verfoeilijk zoals elk alledaags nationalisme verfoeilijk is, maar niet verfoeilijker dan Turkse vlaggen in Turkije, Franse vlaggen in Frankrijk en Nederlandse vlaggen in Nederland. Om over de alomtegenwoordige oranje voetbalvaandels van vandaag de dag maar te zwijgen. Weg met dat chauvinisme, maar verder geen reden tot grote opwinding.

Maar er was in Jeruzalem meer aan de hand dan ‘gewoon’ nationaal vlagvertoon. Dat was te horen aan de leuzen die deelnemers aan de optocht roepen. ‘Dood aan de Arabieren’, klonk het uit honderden kelen. Die ‘Arabieren’ zijn dus de Palestijnen, oorspronkelijke bewoners van het door Israël bezette gebied dat Palestina heet. Deze leus is een oproep tot genocide. ‘Moge jullie dorp branden’, klonk het ook vanuit de vlaggenmars. Dat kan nauwelijks anders verstaan worden dan als een oproep om de verwoesting voort te zetten van wat er over is van de Palestijnse maatschappij na een eeuw van Zionistische kolonisatie. Een kolonisatie die eerst gedekt werd door het Brits gezag en vanaf 1948 op eigen Israëlische staatsbenen werd voortgezet, zij het gaandeweg met immense Amerikaanse financiële steun. Het is een pleidooi voor een volgende ronde van etnische zuivering.

Dat pleidooi wordt expliciet gemaakt door de leus die Aljazeera noteerde uit de mond van een van de ultra-nationalistische marcheerders: ‘Een tweede Nakba komt eraan’. De Nakba is de ‘Catastrofe’, het woord dat Palestijnen gebruiken voor de gewelddadige verdrijving van 750.000 Palestijnen door Zionistische milities vanaf november 1947, door het Israëlische leger dat uit die milities voortkwam vanaf mei 1948 toen de staat Israël formeel werd uitgeroepen. Die staat is dus gesticht op basis van een enorme etnische zuivering.

Dat was doelbewust. Alleen zo kon het beoogde en uitgesproken doel van stichters als Ben Goerion bereikt worden: Joodse suprematie, een zo groot mogelijke joodse meerderheid in een zo groot mogelijk deel van Palestina. ‘Voor hem en zijn vrienden in de top van de zionistische hiërarchie was een levensvatbare Joodse staat er een die zich over het grootste deel van Palestina uitstrekte en slechts plaats bood aan een zeer beperkt aantal Palestijnen’, zo schetst Ilan Pappe de houding van Ben Goerion in de jaren vlak voor de stichting van de staat Israël.(1) Ben Goerion is de Vader des Vaderlands van de staat Israël. Hij werd ook in sociaaldemocratische kringen zeer bewonderd, nog tientallen jaren na de Nakba die hij hielp regisseren. Zo diep zit (zat?) de koloniale mind set – ook bij wat doorgaat (doorging? bewijs het eerst maar!) voor links.

De Nakba was dus de manier waarop er voor gezorgd werd dat het aantal Palestijnen inderdaad ‘zo klein mogelijk’ werd gehouden. Israëli’s die deze Nakba willen herhalen, willen dus nogmaals vele honderdduizenden Palestijnen – mensen die aan de eerdere Nakba ontkwamen en niet verdreven zijn, plus mensen die destijds moesten vluchten naar bijvoorbeeld de Gazastrook om daar alsnog onder Israëlische bezetting terecht te komen – gewelddadig verdrijven. Ze willen een volgende ronde van etnische zuivering. En ze zeggen dat openlijk, en onder bescherming van soldaten. We kunnen niet zeggen dat we niet zijn gewaarschuwd

Dit vertoon van racistische haat vindt dus vrijwel ongehinderd plaats in Jeruzalem. Israëlische autoriteiten vinden het uitstekend. Minister van interne Veiligheid Omer Bar-Lev legt uit: ‘Het recht om te demonstreren is een recht in alle democratieën.’ Terwijl dit ‘recht om te demonstreren’ werd uitgeoefend door Israëlische fascisten, probeerden Palestijnen daar protest tegen te laten zien en te horen. Weg was prompt het ‘recht om te demonstreren’. Een demonstrant probeerde een Palestijnse vlag te laten wapperen ‘voordat Israëlische troepen de vlag grepen en de Palestijnse vrouw uit het gebied wegduwden. Toen een vrouw de Palestijnse vlag voor de neus van Israëlische deelnemers aan de optocht hield – wat een moed van die vrouw!! – werkten Israëlische soldaten haar hardhandig tegen de grond.

Palestijnen konden trouwens niet zomaar in de buurt van de fascistenmars komen, want bij de Damascus Poort waren stalen barricades aangebracht om de toegang tot het gebied waar de optocht plaatsvond, te versperren. Ja, zo kon de optocht ook niet door Palestijnse wijken van de stad, maar het zijn toch vooral Palestijnen die door het Israëlische optreden in hun demonstratie- en bewegingsvrijheid worden beperkt. Zeker zeventien Palestijnen die probeerden actie te voeren, werden door Israëlische troepen verwond, drie kwamen in het ziekenhuis terecht. Die gebruikten rubber kogels, een stun-granaat, en beschoten ook maar weer eens een ambulance. Dit pluk ik allemaal van Aljazeera.(1) De NOS – jawel, ze zijn aan het verslaggeven geslagen – meldt intussen 33 gewonden onder Palestijnen, aldus de Rode Halve Maan, een Palestijnse hulpverleningsgroep.(2)

Het ‘demonstratierecht’ wordt dus nogal eenzijdig gehanteerd. Joden die Palestijnen intimideren is toegestaan en wordt gefaciliteerd. Maar stel je het omgekeerde patroon eens voor, puur als gedachteoefening! Het is ondenkbaar dat er een Palestijnse optocht door West-Jeruzalem zou marcheren, onder bescherming van het Israëlische leger dat Joodse tegendemonstranten het ziekenhuis in sloeg, terwijl die Palestijnse mars plaatsvond voorzien van talloze Palestijnse vlaggen, en met spreekkoren die verachtelijke dingen zou roepen als ‘dood aan de Joden’, ‘Moge jullie kibboets branden’ en een enkele Palestijn die riep ‘de volgende pogrom komt er aan’. Zo’n mars zou niet eens de ruimte hebben gekregen om zich te formeren. Bij de eerste geheven Palestijnse vlag zou hardhandig zijn ingegrepen. Alleen de Joodse bevolking van de staat Israël heeft het recht op dit type van ‘demonstreren’, beter intimidatie genoemd. Alleen de Joodse bevolking van de staat Israël kan bij de uitoefening van dat recht op bescherming en erkenning van overheidswege rekenen. Dit tekent de racistische, koloniale verhoudingen die de staat Israël tegenover de Palestijnen die onder haar bestuur staan, hanteert en handhaaft. Met grof koloniaal geweld.

Overigens is zo’n Palestijnse optocht met bovengenoemde leuzen en houding om nog een reden ondenkbaar. Geen serieuze Palestijnse activist zou aan zoiets mee willen doen. De Palestijnse strijd is in essentie een antikoloniale vrijheidsstrijd, geen antisemitische pogrom-beweging. Dat er mensen zijn die voor Palestijnen zeggen op te komen en zich wel aan Jodenhaat schuldig maken, is een feit. Dat zulke antisemieten typerend zijn voor het Palestijnse verzet en de pro-Palestijnse solidariteitsbeweging is een kwalijk sprookje van Israël-fans. Het is laster.

Heel charmant is ook wat de minister van Interne Veiligheid verder nog zei. ‘De politie is klaar en zal alles doen wat in haar vermogen ligt om de delicate draad van de co-existentie te bewaren.’ De ‘co-existentie’ bleek zo ‘delicaat’ dat Palestijnen met grof geweld weerhouden werden van hun maken van hun o zo terechte punt. Het betreft hier de co-existentie tussen koloniale maatschappij en gekoloniseerde Palestijnse bevolking. Natuurlijk wil een regering die de suprematie van de ene bevolkingsgroep boven de andere hooghoudt zulke co-existentie wel. Die komt er immers op neer dat de gekoloniseerde Palestijnse bevolking ‘haar plaats weet’ en en zich ‘vrijwillig’ schikt in haar lot. Or else. Die verhoudingen nog eens intimiderende kracht bij zetten is precies de strekking van de fascistische, door Israëlische militaire macht en door de Israëlische regering gefaciliteerde mars die op 15 mei door de straten van Jeruzalem is getrokken.

Noten:

1 Ilan Pappe, ‘De etnische zuivering van Palestina’ (Kampen, 2008), vertaling van: Ilan Pappe, ‘The Ethnic Cleansing of Palestine’ (Oxford, 2006), pag. 57.

2 ‘Israeli far-right groups march through occupied East Jerusalem’, Aljazeera, 15 juni 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/6/15/tensions-high-in-jerusalem-ahead-of-hardline-israeli-march

3 ‘Gespannen sfeer in Jeruzalem door ‘vlaggenmars’ ultranationalistische Israëliërs’, NOS, 15 juli 2021, https://nos.nl/artikel/2385176-gespannen-sfeer-in-jeruzalem-door-vlaggenmars-ultranationalistische-israeliers

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Jeruzalem: optocht dreigt met etnische zuivering en genocide

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Myanmar: revolutie onder vuur

MYANMAR: REVOLUTIE ONDER VUUR
WEBSITE PETER STORM
https://www.peterstormt.nl/2021/02/28/myanmar-revolutie-onder-vuur/

Geplaatst op 28 februari 2021 door ravotr

zondag 28 februari 2021

Het militaire bewind in Myanmar doet een serieuze poging om de revolutie die daar al enige weken woedt, aan flarden te schieten. Politie schiet allang niet meer ‘alleen’ met waterkanon en traangas. Het dodental loopt snel op. ‘Ordetroepen in Myanmar hebben bij protesten tegen de staatsgreep van het leger zeker zeven demonstranten doodgeschoten’, schreef de NOS met verwijzing naar persbureau Reuters als bron.(1) Aljazeera sprak van ‘minstens zes mensen’ die door de politie zouden zijn omgebracht.(2) De BBC meldt intussen echter al 18 dodelijke slachtoffers van de politieterreur.(3). We mogen aannemen dat het aantal dodelijke slachtoffers verder zal stijgen.

Ook het aantal arrestanten groeit nu snel. Op 26 februari stond de teller bij de Assistence Organistion for Political Prisoners, een organisatie die politieke gevangenen ondersteunt op zeker 748 mensen die opgepakt waren sinds 1 februari, de dag dat het leger haar staatsgreep pleegde.(4) Volgens de Assistence Organisation for Political Prisoners was het aantal mensen die ‘gearresteerd, aangeklaagd of veroordeeld zijn sinds de staatsgreep van 1 februari’, gisteren al 854. ‘De groep wees er echter op dat er op zaterdag “honderden mensen” gearresteerd waren in Yangon en andere plaatsen.’ Het gaat dus hard. ‘Volgens de door de staat gestuurde MRTV televisie werden er tijdens de protesten van zaterdag 470 mensen gearresteerd’.(6) Zaterdag, dat was dus gisteren. Vandaag spreekt de NOS met verwijzing naar persbureau APvan ‘ “massa-arrestaties”, waarbij traangas en waterkanonnen werden ingezet.’ Op Twitter circuleert beeldmateriaal van grof politiegeweld.

Dit is een stevige escalatie van onderdrukking. Opvallend is de relatief lange aanloop hierheen. De staatsgreep vond op 1 februari plaats, en een viertal weken later staat het totale aantal opgepakte mensen iets boven de duizend. Vergelijken we dat met Belarus in augustus, toen duizenden mensen in opstand kwamen toen president Loekasjenko zichzelf een frauduleuze overwinning liet toespelen. Binnen een week had een immense politiemacht enorme aantallen mensen opgepakt. ‘Ordetroepen treden al dagenlang keihard op tegen demonstranten en arresteerden zo’n 6000 mensen’.(8) Dat was op 13 augustus, de vijfde dag na die verkiezingen en het begin van de protestgolf tegen de fraude.

Belarus telt nog geen vijfde van het inwonertal van Myanmar, maar het aantal arrestanten bedroeg al binnen enkele dagen het zesvoudige van het aantal opgepakte mensen in Myanmar na een maand. Het klopt dat de protesten in Belarus vanaf de eerste dag omvangrijk waren. In Myanmar duurde het een week voordat we van massademonstraties konden spreken. Maar ook na die week liep het aantal arrestanten niet heel snel op. 50 mensen oppakken op een dag dat er 500 demonstreren is redelijk angstaanjagend. Vijftig mensen oppakken op een dag dat er 50.000 of 500.000 mensen de straat op zijn, is een stuk minder afschrikwekkend. En op dat soort aantallen demonstranten gaat het, vrijwel dag in dag uit, intussen al weken lang.

Je krijgt de indruk dat de generaals in Myanmar echt enkele weken hebben gedacht dat dreigen, selectieve arrestaties en ad-hoc, nog betrekkelijk incidenteel geweld door veiligheidstroepen, voldoende zouden zijn om de bevolking zo af te schrikken dat ze de protesten zouden staken. In plaats daarvan staken mensen niet hun protest. Integendeel, velen van hen staken uit protest! Als de machthebbers echt gedacht hebben dat beperkte repressie plus dreigementen – machtsuitoefening via bluf, als het ware – afdoende machtsmiddel vormden, dan was dit een enorme miscalculatie van de generaals. Een misrekening die ze nu ‘goed’ denken te maken door op flinke schaal met scherp op demonstranten te laten schieten. Dat het bewind de repressie nu systematisch aan het opvoeren is, is feitelijk een erkenning van de kracht van de opstand. Het regime voelt zich kennelijk ruimschoots voldoende getergd en bedreigd, en is het zat aan het worden.

Hoe effectief die onderdrukking zal zijn is op dit moment nog moeilijk te zeggen. Het verzet vanuit de vrijheidslievende bevolking is heftig, vindingrijk en zeer wijd verbreid. Dat het bewind met scherp laat schieten en naast politie ook militairen de straat op stuurt, wijst er op dat de politie in de problemen raakt. Dat de politie mensen doodschiet, wijst er op dat andere onderdrukkingsmiddelen niet toereikend zijn voor herstel van Rust en Orde. ‘Agenten begonnen onder meer te schieten in Rangoon, de grootste stad van het land’, schrijft Nu.nl, die van Rangoon trouwens nog even het intussen gangbare Yangon moet maken. ‘Daar lukte het niet om betogers met traangas en waarschuwingsschoten te verdrijven. De politie krijgt in de stad versterking van het leger.’ (9) Dat demonstranten zich niet zomaar laten verslaan en ontmoedigen, blijkt uit details. Demonstranten waren voorbereid op repressie: ‘Veel van degenen die de straat op gingen droegen gasmaskers, helmen en stofbrillen ter bescherming, na een toenemend gewelddadige reactie van de politie op zaterdag toen traangas en rubberkogels werden gebruikt om menigten te verspreiden.’(10) Mensen wierpen ook wegblokkades, een soort barricades op, om de opmars van veiligheidstroepen tegen te werken.

Dit ziet er niet uit als een opstand die zich gewonnen geeft na twee dagen dodelijk staatsgeweld. Dat geldt temeer omdat de opstand veel meer is dan een aaneenschakeling van straatprotest. Er zijn tegelijk omvangrijke stakingsacties tegen het militaire bewind gaande. De straten kunnen de machthebbers leeg krijgen door met scherp te laten schieten, Al is ook dat riskant: wat nu als soldaten daar genoeg van krijgen en de geweren op hun officieren beginnen te richten. Maar zelfs al schiet de staat de straten leeg, daarmee hebben ze nog niet al die stakende ambtenaren, mijnwerkers, spoorwegarbeiders , docenten en anderen weer aan het werk. Er zijn zelfs politieagenten die hun werk hebben neergelegd. Helaas nog niet genoeg om de repressie ernstig te ontregelen, maar toch.

Jazeker, de revolutie in Myanmar loopt ernstig gevaar. Maar verslagen is die revolutie geenszins.

Noten:

Opmerking. 28 februari 16.47 uur: nieuwssites werken vaak hun verslaggeving in de loop van de dag bij. Dan sturen dezelfde links je naar intussen gewijzigde info. Zo heeft Aljazeera inmiddels ook melding gemaakt van 18 doden. Ik laat echter de citaten zoals ik ze in eerste instantie aantrof.

1 ‘Bloedige protestdag in Myanmar, legerleiding treedt harder op’, NOS, 28 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/28/one-reported-dead-many-hurt-as-myanmar-police-fire-at-protesters

2 ‘Several killed in bloodiest day of Myabnmar anti-coup protests’, Aljazeera, 28 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/28/one-reported-dead-many-hurt-as-myanmar-police-fire-at-protesters

3 ‘Myanmar coup: Deadliest day of protests as police open fire’, BBC, 28 februari 2021, https://www.bbc.com/news/world-asia-56228357

4 ‘Myanmar poll results invalidated as shots fired in Yangon’, Aljazeera, 26 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/26/uk-imposes-new-sanctions-on-myanmar-generals-over-february-1-coup

5 Helen Regen & Reuters, ‘Myanmar police shoot dead seven protesters in bloodiest day since the coup’, CNN, 28 februari 2021, https://edition.cnn.com/2021/02/27/asia/myanmar-un-ambassador-fired-intl-hnk/index.html

6 Verslaggever in Yangi on &Rebecca Ratcliffe, ‘Myanmar: four reported dead as police fire on pro-democracy protesters’, The Guardian, 28 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/28/myanmar-protesters-clash-police-grenades-democracy-junta-fires-outspoken-un-envoy

7 ‘Bloedige protestdag in Myanmar, legerleiding treedt harder op’, NOS, 28 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/28/one-reported-dead-many-hurt-as-myanmar-police-fire-at-protesters

8 ‘Weer duizenden mensen de straat op in Wit-Rusland’, NOS, 13 augustus 2020, https://nos.nl/artikel/2343881-weer-duizenden-mensen-de-straat-op-in-wit-rusland.html

9 ‘Zeker achttien doden op dodelijkste protestdag in Myanmar sinds de staatsgreep’, Nu.nl, 28 februari 2021, https://www.nu.nl/buitenland/6119092/zeker-achttien-doden-op-dodelijkste-protestdag-in-myanmar-sinds-staatsgreep.html

10 Verslaggever in Yangi on &Rebecca Ratcliffe, ‘Myanmar: four reported dead as police fire on pro-democracy protesters’, The Guardian, 28 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/28/myanmar-protesters-clash-police-grenades-democracy-junta-fires-outspoken-un-envoy

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Myanmar: revolutie onder vuur

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Myanmar: algemene staking! Revolutie?

MYANMAR: ALGEMENE STAKING! REVOLUTIE?

WEBSITE PETER STORM

zaterdag 13 februari 2021

De staatsgreep waarmee de militaire top in Myanmar een halfslachtig democratisch bestuur hardhandig opzij schoof, stuit op indrukwekkend stevige en omvangrijke weerstand. Vrij snel al protest door middel van potten en pannen. Een campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid. Demonstraties die doorgingen nadat het bewind waterkanonnen, traangas, rubberen en andere kogels inzette. Het aantal mensen dat deelneemt aan protest en verzet, moet inmiddels in de vele honderdduizenden mensen lopen.

Flinke delen van het openbare leven en het overheidsapparaat liggen stil nu mensen het werk op grote schaal hebben neergelegd. Een algemene staking vormt de ruggengraat van een opstandsbewging die inmiddels trekjes van een heuse revolutie begint te krijgen. Repressie ontbreekt niet. Maar juist die repressie versterkt de ‘nu of nooit!’-verzetshouding die de huidige opstand gebracht heeft waar die nu is. Het is tijd voor een hoogst onvolledig overzicht van wat ik nu al een van de belangrijkste gebeurtenissen van 2021 durf te noemen.

1 februari 2021

De militaire leiding grijpt de macht en schuift het zojuist gekozen parlement opzij met als voorwendsel dat er sprake was van verkiezingsfraude. Regeringsleider Aung San Suu Kyi verdwijnt in gevangenschap, net als veel parlementsleden van haar Nationale Liga voor Democratie NLD. Een generaal wordt de nieuwe machthebber.

2 februari

Potten en pannen weerklonken als geluid van protest in de straten van Yangon, de grootste stad van het land, aangevuld door toeterende automobilisten en fietsers die hun bel lieten klinken.(1) Artsen kondigden een staking aan. Een Facebookpagina van een ‘campagne tot burgerlijke ongehoorzaamheid’’ kreeg al 100.000 Likes.(2)

3 februari

Medisch personeel lanceerde daadwerkelijk een staking, het betrof mensen die werkzaam zijn in 70 ziekenhuizen en dergelijke.(3) Wederom een potten-en-pannen-concert in Yangon. ‘In sommige buurten riepen bewoners en zongen ze democratische protestsongs.(4)

4 februari

Het regime blokkeerde Facebook. Protesten kregen intussen vorm. ‘Ondanks de poging van het leger om online protest het zwijgen op te leggen, en haar grimmige staat van dienst van geweldsgebruik tegen demonstranten, begonnen zich kleine geïmproviseerde protesten te vormen op donderdag.’ Allereerst in de stad Mandalay, waar politie betogers snel belaagde. In Yangon lieten mensen rode ballonnen op, ‘ de kleur die geassocieerd wordt met de partij van Aung San Suu Kyi’. Een andere groep riep: ‘Laat de junta vallen!’ En opnieuw de potten en de pannen.(5) Drie arrestaties van demonstranten in Mandalay. En een bizarre beschuldiging tegen Aung San Suu Kyi: ze zou walkie-talkies het land in hebben gesmokkeld.(6)

5 februari

Docenten en studenten van de Yangon University of Education hielden een protestbijeenkomst. Van de as staf van 256 leden waren er 200 in staking gegaan, zo vertelde een staflid. Docent Honey Twin: ‘We willen het administratieve stelsel stopzetten. We houden nu een vreedzame staking’. Ook van elders in Yangon, aan Dagon University, wordt protest gemeld.(7) Onderwijspersoneel had zich dus zich bij het medisch personeel en haar staking aangesloten.

6 februari

De kleinschalige protesten groeiden uit tot grote demonstraties. Vele duizenden mensen waren op de been in Yangon. Betogers t riepen: “We willen geen militaire dictatuur! We willen democratie!’ In Mandalay voerden artsen en studenten, in Mawlamyine hielden honderd motorrijders een ongetwijfeld luidruchtige demonstratie. En, heel belangwekkend: honderden mensen waren samengestroomd bij een politiebureau in Payathonzu. Naar verluidt waren daar NLD-mensen opgepakt.(8)

Hier is de locatie interessant: de stad ligt in de deelstaat Karen, waar een beweging langdurig verzet tegen het centrale gezag heeft gevoerd. Karen is een van de vele deelstaten waar bevolkingsgroepen wonen die zich in het centrale, op de dominante bevolkingsgroep leunende, gezag weinig tot niet herkennen. Veelal zien mensen daar zowel het leger als ook de NLD als stem van dat centrale gezag. Dat ook in een van die deelstaten mensen opkwamen tegen de staatsgreep van de ene vijand tegen die andere, laat zien hoe breed het verzet al aan het worden was. En hoe ver mensen al kijken. Mensen zien of voelen klaarblijkelijk dat een regime dat Aung San Suu Kyi op kan sluiten,voor mensen die met gegronde redenen heel kritisch tegenover haar staan, een dodelijk gevaar is.

Die breedte bleek ook al uit de omvang die de demonstraties inmiddels hadden gekregen: tienduizenden deelnemers in totaal. ‘Toen de protesten voorbij waren, klonk in veel steden voor de vijfde achtereenvolgende avond een potten- en pannenprotest tegen het militaire regime’.(9) Het internet was intussen van hogerhand stilgelegd maar zou later weer open gaan.

7 februari

Wederom omvangrijke betogingen met wederom tienduizenden deelnemers . De burgerlijke ongehoorzaamheidscampagne ging intussen door, de potten-en-pannenconcerten waren een dagelijks verschijnsel geworden. ‘Een revolutionair lied van de pro-democratiebewging van 1988 werd ook in de hele stad gezongen’(10) Die beweging van 1988 was een opstand tegen het toenmalige militaire bewind van generaal Ne Win. Het leger sloeg die opstand destijds zeer bloedig neer. Mensen zijn dat overduidelijk niet helemaal vergeten. Ze weten ongetwijfeld dat de prijs in mensenlevens wel eens zeer hoog kan zijn als de protestbeweging waaraan ze deelnemen op soortgelijke wijze wordt onderdrukt.

Alleen al in Yangon had de beweging ene indrukwekkende omvang bereikt. ‘In Yangon, de grootste stad van Myanmar, zijn voor de tweede opeenvolgende dag tienduizenden mensen de straat op te gaan om te protesteren tegen de militaire staatsgreep van afgelopen maandag. Ze vroegen om de vrijlating van de gekozen leider Aung San Suu Kyi’, aldus de NOS.(11) Ze vroegen feitelijk natuurlijk om veel meer dan dat. Naast ‘Lang leve moeder Suu’ riepen mensen ook ‘Weg met de militaire dictatuur’. Dat het bewind weggekomen zou zijn met louter de vrijlating van Aung San Suu Kyi, viel toen al te betwijfelen.

8 februari

Dag nummer drie van massademonstraties.(12) Ook protest in de hoofdstad Naypiydaw trouwens, en dat is opmerkelijk. Die hoofdstad is nieuw gebouwd onder een iets eerder militaire bewind. In de stad wonen voornamelijk overheidsfunctionarissen. Protest in uitgerekend dat regeringsbolwerk is een teken aan de wand: zo ver verspreid is de opstandigheid intussen al. In die hoofdstad zetten autoriteiten die dag een waterkanon in tegen demonstranten.

Intussen was het in Yangon erg druk. Daar ‘trokken boeddhistische monniken, samen met studenten, leraren en andere betogers in protestmars door de straten. Ze droegen vlaggen met boeddhistische symbolen. Andere demonstranten droegen de rode banieren van de Nationale Liga voor Democratie (NLD) van Suu Kyi’. De grootste oppositiepartij, zij aan zij met de in Myanmar door velen zeer gerespecteerde boeddhistische geestelijken. Dat die laatsten het protest steunen,is ook veelbetekenend: de generaals willen zich ook maar wat graag als vrome boeddhisten profileren. Boeddhistische oppositie raakt hun legitimiteit en verscheurt de façade van nationale eenheid waar machthebbers zich zo graag achter verschuilen.

Intussen waren actievoerders ook bezig om de strijd te verstevigen. ‘Activisten riepen tot eel algemene staking op maandag op’, meldde Aljazeera.(13) ‘Onze boodschap aan het publiek is dat we het dit militaire regime helemaal af willen schaffen en dat we voor onze bestemming moeten vechten’, aldus verplegende Aye Misan, geciteerd door persbureau Reuters. Dat behelst bepaald meer dan enkel het terugdraaien van de staatsgreep en de vrijlating van Aung San Suu Kyi.

Demonstraties waren er volgens nog steeds hetzelfde Aljazeera-bericht ook in Dawei in het zuiden, en in Myitkyina. Die laatste stad is hoofdstad van de deelstaat Kachen. In die deelstaat woedt een verzetsstrijd tegen het centrale gezag. Mensen hebben daar hele goede reden om n de generaals te verfoeien. Maar mensen zijn er veelal ook niet blij met Suu Kyi, die de generaals in grote lijnen de vrije hand gaf tegenover dit soort verzetsstrijd. Dat mensen nu toch deel nemen aan de protestbeweging, laat zien dat ze verder kijken dan de persoon aan de macht. Ze zien de machtsstructuur, het militaire bewind als zodanig, als vijand. Terecht, uiteraard.

9 februari

Een dag van escalatie. Omvangrijke demonstraties, maar nu ook aanzienlijk staatsgeweld. It Nu.nl: ’Zeker vier mensen zijn dinsdag in Myanmar gewond geraakt tijdens een protest tegen de staatsgreep in het land. Ze zijn in de hoofdstad Nay Pyi Taw neergeschoten door de politie.’ Een van hen is in levensgevaar. In Mandalay arresteerden de autoriteiten dertig mensen. Ook zette politie traangas en waterkanonnen in. Intussen was er ook dat andere, stillere protest: ‘In Myanmar is een grote ongehoorzaamheidactie op gang gekomen. Artsen, verpleegkundigen, docenten en ambtenaren zijn uit onvrede met de coup gestopt met werken. De ambtenaren hopen zo dat het voor de militaire leiding van het land onmogelijk wordt om te regeren’.(14)

Belangrijk, dit begin van algemene staking! Want demonstraties, die kunnen van straat geschoten worden, en we weten dat de het militaire apparaat op dit vlak een tamelijk griezelige staat van dienst heeft. Maar hoe hard je ook schiet, daar krijg je een onwillige bevolking die in staking is gegaan, nog niet gegarandeerd mee aan het werk. Een demonstratiegolf van de huidige omvang kun je een volksopstand noemen. Met een algemene staking erbij kunnen we het over revolutie beginnen te hebben.

Dat straatprotest zelf bleek intussen stevig, zo blijkt uit Aljazeera’s berichtgeving.(15) Betogers gooiden ook met dingen toen ze met waterkanonnen werden belaagd. Interessant is de visie van Soe Aung, mensenrechtenactivist en wonend in Thailand: ‘Ik denk dat zij [de generaals] de demonstranten met verschillende manieren proberen bang te maken, maar de betogers zijn erg vastbesloten. Veel ambtenaren hebben zich bij het protest aangesloten, dus dat is erg bemoedigend.’ Inderdaad! ‘Belangrijker: het zijn niet alleen de studenten en de jonge mensen maar ook de etnische minderheden in meerdere delen van het land. Dus ze gaan niet terugkrabbelen. Ze begrijpen dat, als ze terugkrabbelen, ze voor altijd de slaven van de dictatuur zullen zijn.’ Nu of nooit! Dat is kennelijk een wijdverspreide, en hoogst noodzakelijke, houding in de protestbeweging.

Die protestbeweging trof een grote politiemacht tegenover zich – maar ook die bleek kwetsbaar. ‘OP dinsdag wisselden ongeveer 20 politieagenten van kant op 4 verschillende plekken – in Pathein, Naypyidaw, Myeik en Magway’, aldus berichtgeving in de Guardian.(16) Ook in Naypyidaw, dat regeringsbolwerk, dus!

10 februari

Grote demonstraties, jawel. ‘Naar schatting 100.000 mensen verzamelden zich in de commerciële hoofdstad Yangon, volgens getuigen.’ En opnieuw politiemensen die de kant van de protesten kozen. ‘In Loikaw, de hoofdstad van de staat Kayah, sloten 40 politieagenten zich op woensdag bij betogers aan en hielden een spandoek vast: “Leden van het Myanmar politiekorps (staat Kayah) staan aan de kant van burgers”‘. De protesten groeien, de geüniformeerde staatsmacht blijkt niet overal meer helemaal solide.(17)

Opvallend is de diversiteit van deelnemers, waarover The Guardian bericht.(18) Mensen uit gemarginaliseerde groepen begonnen zich nadrukkelijk te manifesteren. In Yangon was er een groep drag queens onder de demonstranten. Regenboogvlaggen zijn te zien op demonstraties. Dit is extra indrukwekkend als je je realiseert dat nog een anti-sodomie-wet heeft. Die stamt overigens uit de tijd van het koloniale bewind van Groot-Brittannië.

Dan zijn er nog de Rohingya. Dat is een bevolkingsgroep van moslims. Myanmar’s militaire apparaat heeft tegen deze bevolkingsgroep ene campagne van repressie, verdrijving en massamoord gevoerd, en Aung San Suu Kyi hield die militairen de hand boven het hoofd. Veel boeddhistische Myanmarezen gaan helaas mee in het racisme tegen deze mensen, met het idee dat het hier een soort indringers uit Bangladesh betreft, als smoes.

Maar zie! Op een protest in Mawlamyine was een Rohingya-activuist met kameraden aanwezig, voorzien van een eren zichtbare leus: ‘Wij (Rohingya) staan voor democratie’. Hij kreeg ‘geen slechte reacties’, vertelde hij. En hij analyseert: ‘De meerderheid van mensen realiseert zich dat in een nationale crisis deze gemarginaliseerde groepen naar de frontlinie komen… Dat is de geest van de burgers. Ik geloof dat er na de protesten een betere eenheid tussen de meerderheid en de minderheden.’ Hier zien we hoe gezamenlijke strijd tegen onderdrukking solidariteit genereert. Het is een van de inmiddels talloze tekenen dat de situatie revolutionaire trekjes heeft gekregen.

Intussen worden ook de eisen radicaler. ‘De eisen van de betogers gaan nu verder dan het terugdraaien van de staatsgreep. Ze zoeken ook de afschaffing van de grondwet van 2008, opgesteld onder militair toezicht, die de generaals een veto gaf in het parlement en controle over diverse ministeries, en een federale staat in het etnisch diverse Myanmar’. Intussen groeide ook de stakingsbeweging. ‘De staf van de het ministerie van elektriciteit en energie in Naypyidaw, waren onder de laatsten die zich woensdag bij de burgerlijke ongehoorzaamheidsbeweging aansloten’. (19)

De stakingsbeweging breidde zich ook uit buiten overheidsinstellingen. Zeelieden en hun vakbond namen deze dag ook aan de protesten deel en waren in staking gegaan. Dat lees ik in Aljazeera. Daar wordt ook verteld van een groep demonstranten die zich voorbereid hadden op repressie: mensen kwamen ‘met helpen, stofbrillen en gezichtsmaskers in anticipatie op mogelijk traangas en andere methoden. “We moeten voorbereid zijn”, zei een 22-jarige die eenedeel van zijn naam gaf, Aung. “Dis is de revolutie van onze burgers. We denken dat de politie spoedig zou kunnen reageren. Ik hoorde dat er een persoon is neergeschoten in Naypyidaw”’ (20)

11 februari

Weer een dag van demonstraties, maar ook van arrestaties. Het totale aantal was intussen opgelopen, zo maakte AAPW, een organisatie die politieke gevangenen ondersteunt, bekend.‘Een totaal van 220 mensen – van NLD-politici tot activisten, leraren en mensen uit de burgermaatschappij – zijn gearresteerd sinds de militairen de coup pleegden, zei ze [de AAPW, PS], met 200 die zich nog in detentie bevonden.’(21)

‘In de Irrawaddy Delta, het thuisland voor een groot deel van de rijstoogst van Myanmar, bestormde de politie een medische kliniek en hield een arts die de campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid steunde aan terwijl die een patiënt aan het behandelen was.’ Zijn vrouw vertelde er over aan persbureau AFP, Aljazeera maakt er 12 februari melding van.(22)

Intussen kregen we ook meer te lezen over wat demonstranten bewoog.(23) Dat gaat om veel meer dan alleen het afzetten van Aung San Suu Kyi. Een jongeman van 23, op 11 februari in Yangon aan het demonstreren met zijn vriendengroep: ‘Ze willen geen budget in het onderwijs steken, en dan sturen ze hun kinderen naar internationale scholen van topniveau’. Sociale ongelijkheid, niet alleen politieke onvrijheid, maakt mensen dus ook boos. De jongeman gaat verder: ‘De militairen ruïneren alles voor iedereen behalve een procent van de bevolking. Ze laten iedereen onopgeleid en arm achter. We zijn bezorgd dat dat onze toekomst is.’

Een demonstrant van 28 jaar, over het gevaar van gewelddadige onderdrukking: ‘Misschien kunnen er 100 of 1000 mensen doodgaan, maar onze hele toekomst hangt van dit moment af. Als we niet winnen, dan zijn we voor altijd slaaf van de militairen.’ Bijna letterlijk wat we eerder lazen van een mensenrechtenactivist.

12 februari

Het regime zegt opeens 23.000 mensen vrij te laten uit haar gevangenissen. Dat gebeurt met de uitgesproken bedoeling dat die vrijgelaten mensen ‘tot fatsoenlijke burgers moeten worden voor de bestwil van het volk en uit menselijkheid en mededogen’, zo staat in een verklaring.(24) Als machthebbers zo beginnen te praten, dan is het zaak om erg goed op te letten. Aljazeera sprak al van een ‘een massale opschoning van de gevangenissen van het land terwijl autoriteiten het onderdrukken van stakende arbeiders opvoeren.’(25) En inderdaad. Al die lege celruimte die ermee vrij komt, daar kun je erg veel demonstranten in wegproppen. Ga er maar van uit dat het regime grootschalige repressie aan het voorbereiden is. Of het die kaart daadwerkelijk uit gaat spelen? En of het er mee weg komt?

Die zelfde dag gingen de protesten volop door, het regime dreigde, het regime arresteerde hier en daar ook mensen.(26) Legerleider/machthebber Min Aung Hlaing vermaande de stakende ambtenaren en dergelijke om weer aan het werk te gaan. ‘Maar honderdduizenden kwamen nog steeds op in over het hele land verspreide manifestaties – de zevende dag van protesten op rij – en eisten dat de generaals van het land de macht opgaven.’

Repressie is er, soms vrij heftige, maar die krijgt soms effectief lik op stuk. ‘Op vrijdag schoot de politie in de havenstad Mawlamyine rubberkogels af op studenten terwijl ze een sit-down protest uit elkaar joeg. Sommige van de demonstranten werden opgenomen in het ziekenhuis, terwijl er negen in hechtenis werden genomen. Ze werden later vrijgelaten nadat een menigte een politiebureau belegerde en hun vrijlating eiste.’

Ik vraag me af hoe het politiebureau er had uitgezien als de arrestanten niet waren vrijgelaten. Dat de politie het daar kennelijk niet op aan liet komen, is tekenend voor de verhoudingen die in Myanmar ontstaan.

13 februari

Aljazeera geeft een soort van tussenstand in een zeer lezenswaardig artikel.(27) Het schetst de kracht die de opstand in Myanmar intussen heeft weten te bereiken, en wijst de stootkracht van het verzet. Het is de moeite waard om er eens flink uit te citeren.

De opening: ‘Een beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid begon vrijwel direct en verwierf steun van brede delen van de maatschappij. Treinen zijn tot stilstand gekomen, ziekenhuizen zijn gesloten, en van ministeries in de hoofdstad, Naypyidaw, wordt geloofd dat ze onder spanning sta te midden van massale werkonderbrekingen.’ Dat wijst richting een omvangrijke staking met serieuze effecten. Wie doen er mee? ‘vele duizenden, waaronder verplegenden, dokters, advocaten, ingenieurs, boeren, ambtenaren, fabrieksarbeiders en zelfs sommige politieagenten zijn in staking gegaan of zijn overgelopen in een poging om de nieuwe militaire regering te verlammen.’ Er is een woord voor zoiets. Dat heet een algemene staking. Later in het artikel wordt dat begrip ook gehanteerd.

En de staking raakt de macht en rijkdom van de machthebbers. ‘Ee kopermijn in het noordelijke Sagaing-regio, gezamenlijk eigendom van de militairen en een Chinees bedrijf, heeft haar operaties gestaakt nadat meer dan 2000 arbeiders het werk neerlegden. En honderden ingenieurs en andere leden van de staf die werken voor Mytel, een telecom operator die deels in eigendom is van de militairen, is gestopt met werk.’ Dat is serieus.

Ook fabrieksarbeiders zijn dus gaan staken. ‘Naar schatting 5000 arbeiders in Hlaing Tharyr, een industriele zone in de belangrijke stad Yangon, hebben zich bij de algemene staking aangesloten, zo vertelt een vakbondsorganisator die verzocht om anoniem te blijven aan Aljazeera.’ Dit soort wijdverbreide arbeidersactie is mede mogelijk geworden doordat er in de afgelopen jaren van beperkte democratisering wel degelijk ook enige speelruimte voor vakbonden is gekomen. Die zijn sinds 2011 niet meer verboden, en er is intussen een ‘jonge maar vasthoudende beweging voor arbeidersrechten met jaren van ervaring in het organiseren van stakingen.’ Dat werpt heden ten dage dus vruchten af.

Het artikel wijst ook op boycotactie, en op het overlopen van politiemensen naar de kant van de demonstranten. Die mensen nemen een groot risico. ‘Ik weet dat ik in de gevangenis gestopt wordt met een lange gevangenisstraf als onze strijd voor democratie geen succes behaalt’, aldus politieluitenant Kung Aung Ko Ko, een van deze agenten. Overgelopen politiefunctionarissen zijn dan ook ondergedoken.

Genoemde vakbondsactiviste denkt groot en ambitieus over wat er nu nodig is. Dat past bij de situatie. “Om deze revolutie succesvol te laten zijn is het noodzakelijk dat iedereen meedoet. Arbeiders, studenten, zelfs de politie en de soldaten. Iedereen.’ Dat zij op deze wijze spreekt over revolutie en over een mogelijke overwinning, doet recht aan de situatie die de opstandige bevolking van Myanmar in minder dan twee weken tot stand heeft weten te brengen. De revolutie in Myanmar is nog jong. Ik denk en hoop dat ze haar beste dagen en weken nog voor zich heeft. Er is geen enkele doorslaggevende reden onder de huidige om te denken dat haar overwinning niet mogelijk is.

Noten:

1 ‘The nights of pots and pans are back, on Myanmar’s fearful streets’, The Guardian, 2 februari 2021, https://www.theguardian.com/global-development/2021/feb/02/the-nights-of-pots-and-pans-are-back-on-myanmar-fearful-streets

2 ‘Myanmar coup: Medica to strike as nger at military grows’, BBC, 2 februari, https://www.bbc.com/news/world-asia-55906536

3 Andrew Nachemson, ‘Medics in Myanmar on strike against military amuid COVID-19 crisis’, Aljazeera, 3 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/3/medics-in-myanmar-on-strike-against-military-amid-covid-crisis

4 ‘In Pictures: Striking pans to protest Myanmar’s military coup’, Aljazeera, 3 februari 2021, https://www.aljazeera.com/gallery/2021/2/3/in-pictures-striking-pans-in-myanmars-capital-to-protest-coup

5 ‘Myanmar coup: army blocks Facebook access as civil disobedience grows’, The Guardian, 4 februari 2021, https://www.theguardian.com/global-development/2021/feb/04/myanmar-coup-army-blocks-facebook-access-as-civil-disobedience-grows

6 ‘Myanmar military blocks Facebook, social media as pressure grows’, Aljazeera, 4/5 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/4/myanmar-military-blocks-facebook-social-media-as-pressure-grows

7 ‘Myanmar teachers join protest as anger gathers pace against coup’, Aljazeera, 5 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/5/we-dont-want-this-military-coup-myanmar-teachers-join-protest

8 Rebecca Ratcliffe, ‘ “We cannot accept the coup”: Myanmar protests despite internet blackouit’, The Observer, 6 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/06/myanmar-military-shuts-down-internet-as-thousands-protest-against-coup

9 ‘Tienduizenden protesteren tegen staatsgreep in Myanmar’, NOS, 6 februari 2021, https://nos.nl/artikel/2367584-tienduizenden-protesteren-tegen-staatsgreep-in-myanmar.html

10 Rebecca Ratcliffe en een reporter in Yangon, ‘ Myanmar: tens of thousands march against coup in second day’, The Guardian, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/07/myanmar-tens-thousands-march-military-coup-second-day

11 ‘Opnieuw massale protesten in Myanmar, internet doet het weer’, https://nos.nl/artikel/2367683-opnieuw-massale-protesten-in-myanmar-internet-doet-het-weer.html

12 ‘Week na coup gaat protest Myanmar door, politie gebruikt waterkanon in hoofdstad’, NOS, 8 februuari 2021, https://nos.nl/artikel/2367777-week-na-coup-gaat-protest-myanmar-door-politie-gebruikt-waterkanon-in-hoofdstad.html

13 ‘Myanmar military warns of ‘action’ as protests grow’, Aljazeera, 8 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/8/myanmar-prepares-for-strike-as-opposition-to-coup-intensifies

14 ‘Vier mensen neergeschoten bij protest tegen staatsgreep Myanmar’, Nu.nl, 9 februari 2021, https://www.nu.nl/buitenland/6115401/vier-mensen-neergeschoten-bij-protest-tegen-staatsgreep-myanmar.html

15 ‘Myanmar forces fire rubber bullets, warning shots at protesters’, Aljazeera, 9 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/9/myanmar-protesters-defiant-amid-ban-on-large-gatherings

16 ‘Myanmar protesters return to streets in huge numbers amid police defections’, The Guardian, 10 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/10/myanmar-protesters-streets-naypyitaw-yangon-police-coup-violence

17 ‘Myanmar protesters return to streets in huge numbers amid police defections’, The Guardian, 10 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/10/myanmar-protesters-streets-naypyitaw-yangon-police-coup-violence

18 ‘ “We all know what we’re facing”: divided Myanmar unites against coup’, The Guardian, 10 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/10/we-all-know-what-were-facing-divided-myanmar-unites-against-coup

19 ‘Myanmar protesters return to streets in huge numbers amid police defections’, The Guardian, 10 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/10/myanmar-protesters-streets-naypyitaw-yangon-police-coup-violence

20 Andrew Nachemson, ‘ Myanmar’s youth look to future – not past – as they battle copup’, Aljazeera, 11 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/11/myanmars-protesters-look-to-future-not-past-as-they-battle-coup

21 ‘New arrests in Myanmar, as US moves to sanction coup leaders’, Aljazeera, 11 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/11/new-arrests-in-myanmar-as-us-moves-to-sanction-coup-leaders

22 ‘Myanmar under pressure at UN as rage against coup simmers’, Aljazeera, 13 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/13/myanmar-under-pressure-at-un-as-anti-coup-protests-rage

23 Andrew Nachemson, ‘ Myanmar’s youth look to future – not past – as they battle copup’, Aljazeera, 11 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/11/myanmars-protesters-look-to-future-not-past-as-they-battle-coup

24 ‘Militaire regime Myanmar scheldt straffen van duizende gevangenen kwijt’. NOS, 12 februari 2021, https://nos.nl/artikel/2368326-militaire-regime-myanmar-scheldt-straffen-van-duizenden-gevangenen-kwijt.html

25 ‘Myanmar under pressure at UN as rage against coup simmers’, Aljazeera, 13 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/13/myanmar-under-pressure-at-un-as-anti-coup-protests-rage

26 ‘Myanmar uder pressure at UN as rage against coup simmers’, Aljazeera, 13 d februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/13/myanmar-under-pressure-at-un-as-anti-coup-protests-rage

27 ‘How Myanmar’s popular uprising aims to topple military rulers’, Aljazeera, 13 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/13/how-myanmars-popular-uprising-aims-to-topple-the-junta

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Myanmar: algemene staking! Revolutie?

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Myanmar: opstand tegen staatsgreep

MYANMAR: OPSTAND TEGEN STAATSGREEP
WEBSITE PETER STORM

woensdag 10 februari 2021

Een longread. Ik heb overwogen het verhaal op te splitsen en er een serie van te maken, Ik zie daar van af gezien het hoge tempo van de huidige ontwikkelingen De tweede helft van het artikel dreigt anders minstens 36 uur achter de zich snel opeenvolgende feiten aan de hobbelen. Wie de voorgeschiedenis wel best vindt of voor later wil bewaren, kan natuurlijk meteen doorgaan naar het tussenkopje ‘Staatsgreep’, of meteen naar ‘Opstand!’

Februari 2021, de eerste week: militaire top pleegt staatsgreep in Myanmar. Beginnetjes van protest, verzet, burgerlijke ongehoorzaamheid, stakingen. Februari 2021, tweede week: bevolking is opstand tegen het militaire bewind in Myanmar. Omvangrijke demonstraties en stakingsactie, oproerpolitie schiet met waterkanonnen, rubberkogels en met scherp. De opstand is nu al geweldig bemoedigend. En de opstand is bepaald niet kansloos ook. Ook niet nu het bewind intussen met steeds grover geweld reageert op het verzet.

Op 1 februari bleek de legerleiding van het Zuidoost-Aziatische land Myanmar een staatsgreep te hebben gepleegd. Daarmee zette ze het nieuw gekozen parlement opzij en maakte een hardhandig einde aan het toch al halfslachtige democratische bestuur dat de laatste jaren min of meer functioneerde. De legerleiding verschool zich achter verkiezingsfraude. Bewijs daarvoor werd niet geleverd. Het had er vooral veel van weg dat de militaire top niet kon uitstaan dat Aung San Suu Kiy en haar partij de NLD bij de verkiezingen van november 2020 een overwinning had behaald en de aan de legertop verbonden oppositie maar een handjevol zetels had behaald. De militaire leiders ‘vonden Aung San Suu Kyi door haar enorme populariteit misschien toch te machtig worden’, aldus Ole Chavannes, door de NOS ons als ‘Myanmar-kenner’ geïntroduceerd.(1) Het zou best eens kunnen. Maar wellicht is er meer aan de hand. Hoe zit het eigenlijk met die militairen in Myanmar, en met de recente democratische episode waar die militairen nu een gewelddadig eind aan proberen te maken?

Wat geschiedenis

Myanmar kent militaire regimes sinds 1962, toen het leger met een staatsgreep een einde maakte aan een opeenvolging van burgerregeringen die het toen nog Birma geheten land sinds de onafhankelijkheid van 1947 bestuurden. Machthebber werd generaal Ne Win. Zijn bewind verordonneerde de Birmese Weg naar het Socialisme: de staat trok de economie aan zich, officieren bestuurden de staat. Het was een soort stalinisme, maar zo karikaturaal dat min of meer serieuze stalinisten – preciezer: maoïsten – er een guerrilla-oorlog tegen begonnen, die overigens niet geweldig ver is gekomen. Natuurlijk had het met socialisme niets te maken: de officieren vormden feitelijk een ondernemersklasse en zogen de bevolking uit. De economie liep op laat-stalinistische wijze vast op haar eigen inefficiëntie. Het isolement waarin het regime het land had gebracht, hielp ook niet erg mee.

In 1988 was de getergde bevolking het zat. Studenten, en vervolgens ook anderen, begonnen te demonstreren voor politieke en economische hervormingen. De eisen gingen in de richting van een liberaal-democratisch bestel: meer vrijheid, verkiezingen, democratisch bestuur, een rechtsstaat, dat soort zaken. Maar voor die beperkte vormen van vrijheid ontbrandde een hele radicale strijd. Massademonstraties dag na dag, stakingen van overheidspersoneel, vorming van comités die het bestuur hier en daar overnamen. Feitelijk woedde er in 1988 maandenlang een revolutie die hele radicale vormen van bevrijding binnen bereik begon te brengen. Heeft er al eens iemand een mooie kroniek of bruikbare radicale analyse aan deze episode van vrijheidsstrijd gewijd?

Het regime reageerde zoals militaire regimes plegen te regeren op protesten: snoeiharde repressie. Aanvankelijk brak die de weerstand niet. Maar op 18 september richtte het leger een bloedbad aan. “orde’ heerste sindsdien weer in Rangoon, zoals het huidige Yangun toen nog werd aangeduid, in Mandalay en waar ook in Birma. Pardon, in Myanmar, wantrond die tijd veranderde het regime de naam van het land.

Het regime deed nog meer. Ne Win verdween naar de achtergrond in een soort staatsgreep binnen het bewind. En het bewind beloofde vrije verkiezingen! Dat kwam mooi uit, want in 1988 keerde Aung San Suu Kyi terug uit een soort ballingschap. Zij was de dochter van de politicus die mede aan de wieg stond van de Birmese onafhankelijkheid, een man die kort na die onafhankelijkheid was vermoord. Ze werd al snel het gezicht van de oppositie. Maar voor zover Aung San Suu Kyi protesten aanvuurde, waren die van het principieel geweldloze soort. Heel mooi, maar met alleen Gandhi in de hand kom je tegenover soldaten die gericht schieten, en met scherp, niet zo heel erg ver.

Zij en haar partij, de Nationale Liga voor Democratie NLD, zetten vooral in op de verkiezingen. Met dat lokaas leek er voor vrijheidslievende mensen al snel geen reden meer om de straat op te gaan. Waarom nog het risico nemen voor meer democratie als je binnenkort een democratische regering kunt kiezen? De democratische beloftes va het regime, plus de gretigheid waarmee Aung San Suu Kyi er op in ging, zorgden voor rust op de straten en maakten een snelle herleving van de opstand – toch al bloedlink na de repressiegolf – extra onwaarschijnlijk. Rust en orde heersten in de straten, de orde van de militairen, de rust van de vrije verkiezingen in aantocht. De manoeuvre werkte helaas.

In 1990 vonden de verkiezingen plaats. Aung San Suu Kyi en de NLD behalen een grote overwinning. De militaire top legt de uitslag naast zich neer. In plaats van een positie aan het hoofd van een democratische regering kreeg de NLD-leidster huisarrest. De militaire leiding bleef het land besturen als een grote openluchtgevangenis, met militairen als gevangenbewaarders en generaals als gevangenisdirectie. Binnen die openluchtgevangenis ontbrak het aan daadwerkelijke cellencomplexen uiteraard niet.

Protest was er, verzet ook. Protest van NLD-aanhangers in de stad. Verzet vanuit diverse bevolkingsgroepen die een guerrilla voerden tegen het centrale gezag. Myanmar was namelijk een staat met daarbinnen tal van nationaliteiten. De grootste bevolkingsgroep die zich met Birma als natie identificeerde, was boeddhistisch. Maar er waren kleinere bevolkingsgroepen, vaak met een andere godsdienst. De Karen bijvoorbeeld waren christenen. Zij vormden een van de bevolkingsgroepen vanwaaruit verzetsstrijd plaats vond. De Rohingya, die we later nog tegenkomen, zijn moslims.

Noch het protest van bijvoorbeeld de Karen, nog de keurige protesten van de NLD-mensen, vormden voor het bewind een serieuze bedreiging, De generaals heersten, hadden de socialistische pretenties gedumpt, en waren in zaken gegaan. Tegelijk profileerden generaals zich ook graag als vrome boeddhisten. Ze leken hun B.V. Myanmar redelijk op orde te hebben, maar dat was toch niet helemaal het geval.

In de eerste plaats was de reputatie van het bewind erg beroerd, vanwege de onvrijheid en de systematische schendingen van mensenrechten. Aung San Suu Kyi was wereldwijd bekend als vrijheidsicoon. De Nobelprijs voor de Vrede, die ze in 1989 al had gekregen, was daarbij behulpzaam. De slechte reputatie van het bewind hielp niet bepaald om bijvoorbeeld toeristen naar het land te krijgen. Ook Westerse ondernemers aarzelden, niet omdat zij de hardhandig afgedwongen arbeidsrust niet waardeerden, maar wel omdat zij bang waren voor reputatieschade. Een land dat zich van dit soort afwegingen weinig aan trok, was China, dat in 1989 met haar democratische protestbeweging had gedaan wat Myanmar in 1988 had gepresteerd. China en Myanmar ontwikkelden economisch vrij nauwe banden. Maar dat zette de onafhankelijkheid van de Myanmarese staat weer onder druk.

Voordat deze afwegingen tot een koerswijziging leidden, nam de straat haar rol weer op. In augustus 2007 begonnen demonstraties tegen een verhoging van de brandprijzen. Al snel escaleerde die tot een nieuwe volksopstand, met boeddhistische monniken in een symbolische hoofdrol. Die stellingname van monniken raakte de legitimatie van het regime, en raakte tegelijk ook een gevoelige snaar bij de boeddhistische stadsbevolking. Die juichten de optochten van monniken op de straten toe. Maar het deel van de boeddhistische geestelijkheid dat protesteerde, profileerde zichzelf als leiding van de protesten, en de rest van de bevolking eerder als supporters dan als gelijkwaardige deelnemers. Toen de boeddhistische generaals de stap zetten om boeddhistische monniken hardhandig te onderdrukken, stond de rest van de volksbeweging – die veelal huizenhoog tegen de monniken opkeek – feitelijk met lege handen. Wederom kwam het militaire bewind als overwinnaar uit de bus, mede dankzij de geschetste zwakke plekken in de protestbeweging. Opstanden die niet tot het uiterste gaan, die niet de actieve deelname van heel haar sociale basis aanvuurt maar een groot deel ervan als achterban in de achterhoede laat lopen, zulke opstanden leggen het af tegen een vastberaden bewind dat bereid is om het vuur op vreedzame demonstranten te laten openen.

Een beetje democratie

De generaals zullen opgelucht adem hebben gehaald. Tegelijk zaten ze nog steeds in dat isolement. Voor een winstgevende, concurrerende economie hebben zelfs de meest corrupte generaals toch graag investeerders over de vloer. En die bleven nog steeds grotendeels weg. Het bewind besloot tot een heel voorzichtige democratische opening, om te beginnen met een nieuwe grondwet. Die werd er in 2008 met een referendum doorgejast, en garandeerde bij verkiezingen sowieso 25 procent van de zetels in het belangrijkste parlementaire lichaam aan de militairen. Veel stelde dat nog niet voor. Tegelijk werd de repressie gaandeweg minder, en kwamen er ook gesprekken met opstandsbewegingen tegen het centrale gezag. Intussen vonden in de industriële zones her en der stakingen plaats van textielarbeiders. Er rommelde iets. De generaals zullen zich gerealiseerd hebben dat een volgend 1988 of 2007 wel eens iets minder goed voor ze kon aflopen. Waar onderdrukking te riskant wordt, daar wil inkapseling via bescheiden concessies wel eens uitkomst bieden. Ook dat soort afwegingen zal de heersers richting democratisering hebben getrokken.

Doorslaggevend was waarschijnlijk Westerse druk. Die had twee redenen. Enerzijds worden Westerse politici graag gezien als voorstanders van vrijheid en democratie. Mensenrechten zijn dus een propagandawapen. Door Myanmar ermee om de oren te slaan kon een Obama of ene Blair aan kiezers in eigen land dus populariteitspunten scoren. Het kostte niets, want zaken doen met Myanmar deden ze toch al weinig.

De tweede reden is complexer, en wellicht nog cynischer. Westerse mogendheden houden op een bepaalde manier werkelijk van democratie! Dat komt omdat de multinationale ondernemingen waar ze steun aan verlenen, op een zeer specifieke wijze baat hebben bij democratisch bestuur, in vergelijking althans met het soort dictatuur dat Myanmar was. Zo’n dictatuur is corrupt en gesloten. Die corruptie, daar is voor multinationale ondernemers best mee te leven. Het kost iets, maar je krijgt er wat voor terug. Maar in dictaturen neemt corruptie de vorm aan van een zodanig soort vriendjespolitiek, dat de meeste multinationale ondernemers buiten spel staan, De generaals van Myanmar bevoordeelden zichzelf, elkaar en familieleden. General Motors, Philips en hoe ze maar mogen heten, hebben in zo’n structuur het nakijken. Wat zulke ondernemers dus willen, is een eerlijk speelveld waarin ook zij aan de concurrentiestrijd mee kunnen doen. Ze willen niet door corrupte generaals of partijbazen buiten de deur gehouden worden.

Welnu, de ondernemersbehoefte aan een eerlijk speelveld, faire concurrentieverhoudingen, vertaalt zich politiek in de norm van de ‘rechtsstaat’, met electorale democratie en al. Een rechtsstaat, zodat je oneerlijke concurrentie kunt aanvechten. Een meer onafhankelijke media, zodat corruptie en vriendjespolitiek blootgelegd en aangeklaagd kunnen worden. Concurrerende politici en politieke groeperingen – en dus vrije verkiezingen – zodat geen vaste kliek van machthebbers permanent iedere buitenstaander buiten spel blijft zetten. Daarin is de verheven retoriek over rechtsstaat, vrijheid en democratie geworteld. Op een bepaalde manier menen Westerse staatshoofden en regeringsleiders deze retoriek nog ook. Het is een bloemrijke formulering van het soort openheid voor multinationale ondernemingen wiens boodschappers die regeringsleiders in en staatshoofden in zekere zin zijn.

De machthebbers in Myanmar zullen zich gerealiseerd hebben dat ze democratie moesten aanbieden om multinationale ondernemingen binnen te halen, Dus boden ze, heel voorzichtig maar gaandeweg iets voortvarender, democratie aan. Natuurlijk hielden ze hun repressie-apparaat intact. Natuurlijk waakten ze voor hun eigen belangen. Maar er kwamen wel degelijk min of meer vrije verkiezingen, die in 2016 de NLD een grote meerderheid bezorgden, waarna Aung San Suu Kyi regeringsleidster werd in een voor haar gecreëerde positie als Staatsraad. De maatschappij ontdooide. De angst die diep in de vezels van mensen was gaan zitten, werd gaandeweg minder.

Terreur tegen Rohingya

Intussen waren de generaals echter niet alleen kersverse democraten. Het waren altijd ook nog Myanmar-nationalisten. Datzelfde gold voor Aung San Suu Kyi. Aanzienlijke delen van de bevolking voelde zich daar nogal ongemakkelijk bij, met goede reden. Zo waren er de Rohingya in het westen van Myanmar. Geen boeddhisten maar moslims – en dus voor boeddhistische nationalisten bij voorbaat verdacht. Vanuit de Rohingya kwam een activistische, deels gewapende beweging op. Die voerde op vrij kleine schaal verzetsdaden uit, vooral maar niet uitsluitend tegen militaire posten en dergelijke. Dat werd het voorwendsel voor het leger om de Rohingya-bevolking grootschalig aan te vallen, te verdrijven en hier aan daar rechtstreeks uit te moorden. Dat was in 2016-2017. ‘Minstens 6700 Rohingya, waaronder op zijn minst 730 kinderen jonger dan vijf jaar, zijn gedood in de maand nadat het geweld uitbrak. Volgens de medische liefdadigheidsorganisatie Medicins Sans Frontieres (MSF) Amnesty International zegt dat de militairen van Myanmar ook Rohingya vrouwen en kinderen hebben misbruikt en verkracht’. In Rakhine, de provincie waar de Rohingya wonen, zijn nu nog 500.000 van hen. Meer dan 600.000 Rohingya zijn gevlucht naar Bangladesh, al is ‘verdreven’ misschien een beter woord.(2)

De smoes was dat de Rohingya geen ‘echte’ Myanmarezen waren, maar immigranten die eigenlijk niet in Myanmar thuishoorden. Achter de massamoorden en de verdrijving zat een soortgelijke dynamiek als achter de Armeense genocide die de Turkse staat doorvoerde, en de genocide op Tutsi’s in Rwanda in 1995. Ook daar was gewapend verzet vanuit organisaties binnen deze bevolkingsgroep het voorwendsel om de bevolkingsgroep als zodanig van de aardbodem of minstens van het grondgebied van de staat – te doen verdwijnen. De anti-Rohingya-campagne was tegelijk een manier van de machthebbers om zich als echte nationalisten te profileren.

Wat deed intussen de winnares van de Nobelprijs van de vrede. Aung San Suu Kyi? Zij praatte de repressie in grote lijnen goed, en steunde daarmee de generaals. Ook zij had een reputatie te verliezen als Myanmar-nationalist. Ze koos ervoor om op dit thema geen ruzie met de generaals te zoeken. Ze maakte zich daarmee feitelijk medeplichtig aan de genocidale politiek van die generaals. Dat kostte haar een groot deel van haar reputatie bij mensenrechtensupporters buiten Myanmar.

Maar in Myanmar zelf waren nogal wat mensen het met de vijandige politiek jegens de Rohinya niet zo oneens. Nationalisme verbond een groot deel van de bevolking met zowel Aung San Suu Kyi als met de generaals, die achter de schermen nog steeds machtig waren. De vrijheidsliefde van deze bevolking strekte zich bepaald niet automatisch uit tot erkenning van de rechten en vrijheden van alle, ook niet-boeddhistische, bevolkingsgroepen. Rohingya vonden te weinig gehoor in Myanmar buiten hun eigen vervolgde gemeenschap.

Relatieve uitzondering: de punk-gemeenschap die ook Myanmar rijk is. ‘“Deze is voor Wirathu – kijk eens wat je hebt gedaan”, schreeuwt de leadzanger, verwijzend naar een van Myanmar’s meest prominente nationalisten, voordat hij zich stort in een song over religieus geweld’, zo lezen we al op 2015 op Aljazeera, in een reportage over hoe punks tegen de opgeklopte anti-moslim-haat stelling namen.(3) Wirathu, een boeddhistische monnik en een felle anti-Rohingya, nationalist, was gangmaker van die haat. In 2015 nam de regering wetgeving aan die moslims – en dus Rohingya ook – onder druk zette en in een soort uitzonderingspositie plaatste. Wirathu en zijn organisatie hadden deze wetgeving bepleit. Helemaal onweersproken bleef het anti-Rohingya-chauvinisme gelukkig niet, en van de meer extreme uitingen distantieerde het regime zich soms ook. Wirathu viel in ongenade en werd uiteindelijk gearresteerd, maar dat was vooral omdat hij de militairen aanmoedigde om Aung San Suu Kyi af te zetten.(4) Aan de repressieve houding die staat, militairen en Aung San Suu Kyi tegenover de Rohingya innamen, veranderde weinig.

Staatsgreep

Er gonsde meer in de maatschappij dan een kritische punkscene in Yangon, de belangrijkste stad. Er was een vrij radicale studentenbeweging. Nu en dan waren er ook stakingen van fabrieksarbeiders. In 2019 was er zelfs een serieuze stakingsgolf(5). Het was allemaal redelijk pril. Maar wat begon als een opportunistische democratische wending van bovenaf, werd van onderop wel degelijk benut om meer ruimte te zoeken voor een rechtstreekse strijd, voor lotsverbetering en meer vrijheid, en hier en daar ook tegen giftig nationalisme. Of ‘democratie’ het passende woord is, mag je je afvragen. De militaire leiding oefende nog steeds veel invloed uit, en had ook nogal wat economische belangen. Maar vrijere maatschappelijke verhoudingen en stemmingen hadden wortel geschoten. De angst was niet meer als vanouds, en dat was wel degelijk een verbetering. Al snel zou blijken hoe bedreigd die vrijheid nog altijd was.

In november 2020 waren er verkiezingen in Myanmar. Er was een oppositie die aan de militairen was gelieerd. En er was de nog steeds populaire NLD, met Aung San Suu Kyi als aanvoerster. Als de militairen gedacht hadden dat de meeste mensen genoeg op haar en haar regeringspartij waren uitgekeken om hun stem eens aan de pro-militaire oppositie te geven, vergisten die militairen zich. De NLD won tamelijk overweldigend. De legerleiding riep ‘Fraude!’ maar kwam niet met bewijs. Eind januari hintte Zaw Min Tun, generaal en militair woordvoerder: ‘We zeggen niet dat de Tatmadaw de macht zal grijpen; maar we sluiten het ook niet uit.’. Die Tatmadaw, dat was dus het militaire apparaat in Myanmar, dat duidelijk genoeg had van een rol als door breed gesteunde burgerpolitici enigszins opzij geduwde indirecte machthebber. De Tatmadaw zocht kennelijk zekerheid en ongebreidelde macht. Overigens kwamen na deze griezelige hint geruststellende woorden. De hint bleek echter vooruit te wijzen naar de realiteit: enkele dagen later was de militaire staatsgreep een feit.

Nervositeit vanwege de kracht en populariteit van de NLD en haar aanvoerster speelde als motief voor de staatsgreep een rol. Ik denk dat er nog een factor was. De militaire machthebbers hadden de democratische opening gelanceerd om economische redenen, om onder Westerse druk uit te komen zodat bedrijven in Myanmar wilden investeren en de economie tot bloei zou komen. Dat was maar matig gelukt, en de verontwaardiging over de vervolging van de Rohingya dreigde opnieuw tot Westerse druk op Myanmar te leiden. Daarmee werd de democratie, bezien vanuit de machthebbers, enigszins overbodig. Aangezien Democratie draagt ook het gevaar in zich draagt uit de hand te lopen – als de de bevolking democratische beloftes op haar eigen manier serieus gaat nemen en zelfstandige vrijheidsdrang gaat ontplooien. Een riskante democratie, die ook nog eens niet de door de machthebbers beoogde economische voordelen oplevert waarom ze was ingevoerd, die kun je net zo goed weer afdanken, of minstens drastisch in staatsveiliger richting verbouwen.

De staatsgreep werd beklonken met arrestaties van veel NLD-politici, waaronder Aung San Suu Kyi zelf. De president werd afgezet, de vicepresident werd president en droeg de macht meteen over aan legerleider Min Aung Hlaing (7). Kort na de staatsgreep maakte de nieuwe/oude machthebbers hun plannen bekend: een jaar noodtoestand, gevolgd door nieuwe verkiezingen. Je mag aannemen dat de militaire top de zaak wel zo zou organiseren dat die verkiezingen een militair wenselijke uitslag zouden krijgen. Anders hadden ze zich net zo goed bij de huidige verkiezingsuitslag neer kunnen leggen.

Opstand!

De eerste 24 uur na de staatsgreep gebeurde er vrij weinig spectaculairs. Zou er een grootschalige repressiegolf op touw worden gezet, met massa-arrestaties? Zou er protest komen? En hoe zouden de kersverse dictatuur daar op reageren? Wie zich ook maar een beetje verdiept heeft in de opstanden van 1988 en 2007 en het staatsgeweld dat machthebbers ontketenden, realiseerde zich hoe griezelig de situatie was en nog kon worden. De bevolking va Myanmar had gegronde reden voor grote bezorgdheid en angst. Al snel bleek dat heel veel mensen zich niet door die angst lieten verlammen. De bereidheid om voor vrijheid te vechten en aanzienlijke risico’s te nemen, brak door de angst heen en bracht mensen in beweging.

Al binnen 48 uur weerklonk er protestgeluid: mensen in de grootste stad Yangun maakten lawaai met potten, pannen, ratels en dergelijke, tien minuten lang. Al snel gebeurde er meer. ‘Een docentenfederatie riep op tot de vrijlating van vastgezette politici en studentenleiders. Yangon Youth Network kondigde een campagne voor burgerlijke ongehoorzaamheid aan, en artsen in Mandalay weigerden te werken onder de militaire junta’.(8) Dat meldde de Guardian op 2 februari. De BBC voegde toe: ‘Jeugd- en studentengroepen riepen ook op tot een campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid, en een Facebook-groep voor de campagne verwierf 100.000 Likes. Artsen die werkten in regeringsziekenhuizen zeiden dat ze het werk vanaf woensdag neer zouden leggen om te pushen voor de vrijlating van mevrouw Suu Kyi.’ Een anestesiologist had zelfs uit protest ontslag genomen.(9) Andrew Nachemson, op 3 februari in Aljazeera: ‘Frontline gezondheidswerkers van meer dan 70 medische eenheden en ziekenhuizen in het land kondigden een staking aan vanaf woensdag en weigerden om om te werken voor het militaire bewind’. Een arts keek verder dan de eigen beroepsgroep: ‘Hoewel wij, de medische werkers, de beweging op gang hebben gebracht, willen we dat andere departementen van de overheid ook meedoen. Als meer departementen betrokken worden bij de burgerlijke ongehoorzaamheidscampagne, dan hebben we het gevoel dat het regeringsapparaat ophoudt te bewegen.’(10)

Op donderdag 4 februari vonden er al kleine straatprotesten plaats in Mandalay en in Yangun. In Mandalay verdreef de politie de betogers en arresteerde vier mensen, In Yangon riepen mensen ‘Laat de junta vallen!’ ‘Ze hieven hun hand in het drievingerige groet, het gebaar dat gebruikt wordt door Thaise pro-democratie-betogers’.(11) Op 5 februari namen docenten deel aan de strijd: ‘honderden docenten en studenten verzamelden zich voor campusgebouwen van de Yangon University of Education in Yangun’, aldus Aljazeera op die dag.(12) ‘Een lid van de staf schatte dat 200 van de staf van 246 op de univeriteit zich bij het protest aansloten.’ Deelnemers maakten hun positie glashelder: ‘We willen deze militaire staatsgreep die op onwettige wijze onze gekozen regering de macht greep uit handen van onze gekozen regering.’ Dat is nog keurig rechtsstatelijk democratisch. Maar kijk hoe strijdbaar ze zich opstellen: ‘We gaan niet langer met ze werken. We willen dat de staatsgreep mislukt.’ Deze mensen zijn het stadium van protesteren en vragen voorbij en hebben het terrein van de directe actie welbewust betreden. Het bewind sloot intussen de toegang tot allerlei sociale media maar af, het standaardrecept van regimes die nerveus worden van protesterende mensen.

Op 6 februari bleek de protestgolf aanzienlijk gegroeid, met duizenden demonstranten in Yangun. “het zou gaan om het grootste protest sinds de militairen de controle in het land overnamen’, aldus Nu.nl bij een illustratief videofilmpje(13). De NOS: ‘In Myanmar hebben tienduizenden gedemonstreerd tegen de staatsgreep van het leger, begin deze week.’ Het bericht gaf mooie details: In de grootste stad Yangun riepen demonstranten leuzen tegen de militaire dictatuur en voor democratie. Van de mensen langs de kant kregen ze water en eten aangereikt. Automobilisten gaven blijk van hun steun door op hu claxon te drukken en de betogers met drie vingers te begroeten.’ Het bericht meldde ook demonstraties in Mandalay, en in de hoofdstad Naypyidaw.(14) Dat laatste is best opmerkelijk: die hoofdstad is nieuw gebouwd in opdracht van militaire machthebbers. Er wonen vooral regeringsbureaucraten. Dat ook daar mensen protesteren, is geen gunstig teken voor het staatsgezag.

Zondag 7 februari, soortgelijke taferelen.(15) Yangun, wederom vele duizenden mensen. Elders: honderd betogers Mawlamyine aan de kust, en ook een protestbijeenkomst in Mandalay. Maar ook dit: ‘Een andere menigte van honderden mensen bracht de nacht door buiten een politiebureau in de stad Payathonzu in de staat Karen in het zuidoosten, waar gedacht werd dat plaatselijke NLD-wetgevers waren gearresteerd.’ Actie in Karen: dat betekent dat ook buiten de steden en regio waar de grootste bevolkingsgroep woont, protest op gang komt. Ook dat is gunstig: zo blijft de volksopstand, want daarvan was intussen sprake, staatspogingen tot verdeel en heers makkelijker voor.

Ajjazeera heeft ook interessante informatie over de protesten van 7 februari.(16) In Yangon zijn maar liefst drie demonstraties geweest. Over een ervan lezen we: ‘duizenden mensen – waaronder fabrieksarbeiders en studenten prominent aanwezig waren – marcheerden op zaterdag een hoofdstraat door terwijl ze riepen: “Military dictator. fail, fail. Democracy, win, win” ‘ Die leus vertaal ik niet, die is duidelijk zat. Verder: ‘Nog eens duizenden waren de straat op gegaan in de tweede stad van Myanmar, Mandalay, en in haar door de militairen gebouwde hoofdstad Naypyidaw, thuis voor de overheidsbureaucraten van het land, waar demonstranten anti-staatsgreepleuzen scandeerden en om de vrijlating van Aung San Suu Kyi riepen.’ In Myawaddy vielen politieagenten demonstranten aan en namen ze onder vuur, het is niet duidelijk waarmee precies.

Zo ging het maar verder. Maandag 8 februari: de NOS sprak van ‘vele duizenden demonstranten’ in het land.(17) Het militaire bewind voerde intussen de repressie op. ‘In de hoofdstad Naypyidaw is korte tijd een waterkanon ingezet tegen demonstranten.’ Veel demonstranten weer in Yangun. Daar ‘ trokken boeddhistische monniken samen met studenten, leraren en andere betogers in protestmars door de straten.’ Een oproep tot algemene staking vond verspreiding. ‘Tot de staking is opgeroepen door onder anderen de bekende activist Min Ko Naing, een van de leiders van de protestbeweging tegen de toenmalige dictatuur die in 1988 begon.’ Een stem vanuit een eerdere protestgeneratie dus. Zo worden vonken en vlammen doorgegeven. En dat de regering nu al een waterkanon in de hoofdstad, dat gloednieuwe regeringsbolwerk, meende nodig te hebben was een erkenning van de kracht die de opstand intussen heeft bereikt.

Aljazeera berichtte tevens over protesten elders, niet alleen in Yangun en Naypyidaw. In Dawei bijvoorbeeld, maar ook in Myitkyina.(8) Dat is de hoofdstad van Kachin, ook een deelstaat waar een van de minderheidsgroepen woont die met gegronde reden het centrale gezag – van de generaals, maar toen ze regeerde ook van Aung San Suu Kyi – wantrouwden. Dat wantrouwen zal niet weg zijn, maar hoe ze ook tegen de NLD-aanvoerster aan kijken, de afwijzing van de dictatuur hebben ze gemeen met haar aanhang. Dit is geen NLD-protest op zich, al is duidelijk dat die NLD en Aung San Suu Kyi nog altijd veel steun genieten onder de bevolking. Dit is veel meer. Dit is een opstand van de bevolking van Myanmar in haar veelvormigheid tegen haar militaire onderdrukkers. Bij het bericht van Aljazeera staat trouwens een landkaartje met stippen op plaatsen waar op 7 februari protest heeft plaatsgevonden. Ik tel minstens 70 van die stippen, van het uiterste zuiden tot ver in het noorden van het land.

Op dindag 9 februari escaleerde de onderdrukking, het bewind had intussen een samenscholingsverbod afgekondigd: samen komen met meer dan vijf personen was verboden. Mensen gingen evengoed de straat op en demonstreerden. In de hoofdstad Naypyidaw zette de politie eerst een waterkanon in, en opende vervolgens het vuur nadat demonstranten terug waren gaan vechten. ‘Ze vuurden eerst twee keer waarschuwingsschoten in de lucht, toen vuurden ze [op betogers] met rubber kogels”, aldus citeert persbureau AFP een bewoner. Aljazeera, waaruit ik hier put, meldt ook de arrestatie van twee actievoerders in Mandalay en de inzet van een waterkanon in Bago.(19) Intussen spreekt de NOS van politie die in Mandalay ‘wild om zich heen slaat’ en van ‘ waarschuwingsschoten’. ‘Er zouden meer dan twintig mensen gearresteerd zijn’. Het bericht spreekt over gewonden . ‘Online circuleren berichten over schietpartijen en doden onder demonstranten, maar die zijn onbevestigd.’

Dat doet inmiddels denken aan de 2007, en zelfs aan het bloedbad dat het militaire regime in 1988 aanrichtte om de revolutie neer te slaan. Gaat die tragedie zich herhalen? De repressie begint in die richting te wijzen. Maar er staan zaken tegenover die een minder ongunstige afloop minstens denkbaar maken.

Allereerst reist het nieuws nu nog sneller, en kunnen ook actievoerders veel vlugger communiceren. Het is minder eenvoudig om een opstand in bloedbad te verzuipen zonder dat daar onmiddellijk reacties op komen waar het bewind echt last van kan hebben, en vooral zonder dat de opstand verder wordt aangewakkerd. In 1988 hoefde het bewind geen internet stil te leggen en geen sociale media te blokkeren. Nu wel, en dat laat zwakte zien, geen kracht. In de tweede plaats kennen mensen hun vijand: precies de soort repressie waarmee het bewind in 1988 optrad, is een extra motief om alles op alles te zetten om de militaire dictatuur te verslaan. In de derde plaats zijn er in de nu abrupt afgebroken tijd van halfslachtige democratisering sociale netwerken en bewegingen opgekomen die niet zo heel makkelijk meer opgerold kunnen worden.

In de vierde en niet bepaald laatste plaats: er zijn inmiddels beginnetjes van een arbeidersbeweging die haar laatste woord tegenover haar onderdrukkers bepaald nog niet heeft gesproken. Demonstranten kan het leger van de straat schieten. Maar als de oproepen tot een algemene staking werkelijk aanslaan, is het bewind met lege straten nog steeds niet uit de problemen. Die algemene staking is er nog niet, maar er zijn wel degelijk mensen die deze kant op bewegen. De BBC schrijft over het protest van maandag 7 februari:(20) ‘Tienduizenden kwamen maandag bijeen in de hoofdstad Naypyitaw voor de staking, met andere steden zoals Mandalay en Yangun die ook melding maken van aanzienlijke aantallen, aldus BBC Burmese. De betogers omvatten leraren, advocaten, bankpersoneelsleden en overheidsarbeiders’. Dat is het slag betogers dat we de eerste dagen al zagen.

Maar dan dit: ‘Online zijn er oproepen geweest aan arbeiders om niet naar het werk te gaan. “Dit is een werkdag maar we gaan niet naar het werk, al worden onze salarissen gekort”, zei een betoger, de 28-jarige Hnin Thazin, arbeider in een kledingfabriek, tegen persbureau AFP’. ‘We’ gaan niet naar het werk. Dat is al meer dan ‘ik ga niet naar het werk’. Zoiets wijst op iets van collectieve stakingsactie, en dat is een hoopvol teken. Het is veel en veel te vroeg om de opstand in Myanmar als verloren te beschouwen. Het is intussen wel de hoogste tijd om tot concrete daden van solidariteit met de dappere demonstranten in dat door dictatuur getergde land te komen.

Noten:

1 Lambert Teuwissen, ‘“Leger Myanmar voelt zich bedreigd door populariteit Aung San Suu Kyi”’, NOS, 1 februari 2021, https://nos.nl/artikel/2366929-leger-myanmar-voelt-zich-bedreigd-door-populariteit-aung-san-suu-kyi.html

2 ‘Myanmar Rohingya: What you need to know about the ctrisis’, BBC, 23 januari 2020, https://www.bbc.com/news/world-asia-41566561 De genocidale vervolging van de Rohingya is een afzonderlijk artikel meer dan waard.

3 Hanna Hindstrom, ‘Myanmar’s punk rockers challenge anti-Muslim rhetoric’, Aljazeera, 3 november 2015, https://www.aljazeera.com/features/2015/11/3/myanmars-punk-rockers-challenge-anti-muslim-rhetoric

4 ‘Ashin Wirathu’, wikipedia.orghttps://en.wikipedia.org/wiki/Ashin_Wirathu gecheckt op 10 februari 2021

5 Kevin Lin en Michael Haack, ‘Myanmar’s Labor Movement Is Central to the Fight Against Authoritarianism – An interview with Ma Moe Sandar Myint– ’, Jacobin, 3 februari 2021, https://www.jacobinmag.com/2021/02/myanmar-labor-movement-authoritarianism-coup

6 ‘Leger Myanmar klaagt over verkiezingsfraude en wil coup niet uitsluiten’, NOS, 30 januari 2021, https://nos.nl/artikel/2366576-leger-myanmar-klaagt-over-verkiezingsfraude-en-wil-coup-niet-uitsluiten.html

7 ‘Myanmar coup: who are the military figures running the country?’ The Guardian, 2 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/02/myanmar-coup-who-are-the-military-figures-running-the-country

8 ‘The night of pots and pans are back, on Myanmar’s fearful street’, The Guardian, 2 februari 2021, https://www.theguardian.com/global-development/2021/feb/02/the-nights-of-pots-and-pans-are-back-on-myanmar-fearful-streets

9 ‘Myanmar coup: Medics to strike as anger at military grows’, BBC, 2 februari 2021, https://www.bbc.com/news/world-asia-55906536

10 Andres Nachemson, ‘Medics in Myanmar on strike against military amid COVID -19 crisis’, Aljazeera, 3 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/3/medics-in-myanmar-on-strike-against-military-amid-covid-crisis

11 ‘Myanmar coup: Army blocks Facebook access as civil disobedience grows’, The Guardian, 4 februari 2021, https://www.theguardian.com/global-development/2021/feb/04/myanmar-coup-army-blocks-facebook-access-as-civil-disobedience-grows

12 ‘Myanmar teachers join protests as anger gathers pace against coup’, Aljazeera, 5 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/5/we-dont-want-this-military-coup-myanmar-teachers-join-protest

13 ‘Duizenden Myanmarezen de straat op tegen staatsgreep’, Nu.nl, 6 februari 2021, https://www.nu.nl/285728/video/duizenden-myanmarezen-de-straat-op-tegen-staatsgreep.html

14 ‘Tienduizenden protesteren tegen staatsgreep in Myanmar’, NOS, 6 februari 2021, https://nos.nl/artikel/2367584-tienduizenden-protesteren-tegen-staatsgreep-in-myanmar.html

15 Rebecca Ratcliffe, ‘“We cannot accept the coup” Myanmar protests despite internet blackout’, The Guardian, 7 februari 2021, https://www.theguardian.com/world/2021/feb/06/myanmar-military-shuts-down-internet-as-thousands-protest-against-coup

16 ‘Tens of thousands protest Myanmar coup, internet blackout eased’, Aljazeera, 7 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/7/near-total-internet-shutdown-in-myanmar-as-coup-protests-spread

17 ‘Week na coup gaat protest door, politie gebruikt waterkanon in hoofdstad’, https://nos.nl/artikel/2367777-week-na-coup-gaat-protest-myanmar-door-politie-gebruikt-waterkanon-in-hoofdstad.html

18 ‘Myanmar military warns of “action” as protests grow’, Aljazeera, 8 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/8/myanmar-prepares-for-strike-as-opposition-to-coup-intensifies

19 ‘Myanmar forces fire rubber bullets, warning shots at protesters’, Aljazeera, 9 februari 2021, https://www.aljazeera.com/news/2021/2/9/myanmar-protesters-defiant-amid-ban-on-large-gatherings

20 ‘Myanmar coup leader defends action amid mass protests’, BBC, maandag 8 februari 2021/dinsdag 9 februari 2021, https://www.bbc.com/news/world-asia-55975746

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Myanmar: opstand tegen staatsgreep

Opgeslagen onder Divers

Aung San Suu Kyi vast in Myanmar/NOS teletekstredactie, vermeld Aung San Suu Kyi’s kwalijke rol in de Rohingya humanitaire crisis!

AUNG SAN SUU KYI VAST IN MYANMAR/NOS TELETEKSTREDACTIE/VERMELD AUNG SAN SUU KYI’S KWALIJKE ROL IN DE ROHINGYAHUMANITAIRE CRISIS!

Aung San Suu Kyi in 2013
State Counsellor of Myanmar


AUNG SAN SUU KYI, NOBELPRIJSWINNARES VAN DEVREDE-TEN ONRECHTE!ONTKENNER MISDADEN TEGEN DE ROHINGYAS
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

Rohingya-vluchtelingen op de grens tussen Maleisië en Thailand, afgelopen voorjaar. AFPHTTPS://NOS.NL/ARTIKEL/2314213-AUNG-SAN-SUU-KYI-BIJ-GERECHTSHOF-WE-KUNNEN-WEINIG-BEROUW-VERWACHTEN.HTML

Aung San Suu Kyi in 2013
State Counsellor of Myanmar


AUNG SAN SUU KYI, NOBELPRIJSWINNARES VAN DEVREDE-TEN ONRECHTE!ONTKENNER MISDADEN TEGEN DE ROHINGYAS
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

Rohingya-vluchtelingen op de grens tussen Maleisië en Thailand, afgelopen voorjaar. AFPHTTPS://NOS.NL/ARTIKEL/2314213-AUNG-SAN-SUU-KYI-BIJ-GERECHTSHOF-WE-KUNNEN-WEINIG-BEROUW-VERWACHTEN.HTML
EEN MARKT IN HET KUTUPALONG VLUCHTELINGENKAMP. SINDS 2017 ZIJN MEER DAN 700.000 ROHINGYA NAAR BANGLADESH GEVLUCHT. AFPHTTPS://NOS.NL/ARTIKEL/2314213-AUNG-SAN-SUU-KYI-BIJ-GERECHTSHOF-WE-KUNNEN-WEINIG-BEROUW-VERWACHTEN.HTML
HTTPS://WWW.ASTRIDESSED.NL/AUNG-SAN-SUU-KYI-VAST-IN-MYANMAR-NOS-TELETEKSTREDACTIE-VERMELD-AUNG-SAN-SUU-KYIS-KWALIJKE-ROL-IN-DE-ROHINGYA-HUMANITAIRE-CRISIS/

Brief aan NOS Teletekstredactie:

AAN

NOS TELETEKST REDACTIE

Onderwerp

Uw berichtgeving dd 1 februari 2021

Onderwerp: Aung San Suu Kyi vast in Myanmar

Kritiek: Onvolledige en daardoor tendentieuze berichtgeving

Aung San Suu Kyi’s onverdedigbare bagatellisering van

de misdaden tegen de Rohingya’s en haar eigen verantwoordelijkheid als

regeringsleider.

Geachte Redactie,

[Mocht u geen tijd hebben, de hele brief te lezen, spring dan over

naar de Epiloog]

In het recente en eerdere verleden heb ik u vaak gewezen op het belang

van evenwichtige en volledige berichtgeving en aangegeven waarin u,

mijns inziens, de fout inging. [1]

Mijn meest recente commentaar op uw berichtgeving dateert dd 11 januari anno Domini 2021 en het betrof het Midden-Oostenconflict.

Zie de volledige mail geheel onderin.

Of zie mijn website, noot 2

Vandaag richt ik mijn pijlen op uw berichtgeving dd 1 fenruari

”Aung San Suu Kyi vast in Myanmar”

Het betreft huidig regeringsleider en Nobelprijswinnares Aung San 

Suu Kyi [3]

U schrijft in uw berichtgeving

”In Myanmar zijn regeringsleider Aung San Suu Kyi en een aantalkabinetsleden opgepakt, zegt de partijwoordvoerder.In meerdere steden ligt internet en telefonie plat.
Het leger dreigde vorige week met een mogelijke staatsgreep.De legertop stelt, dat er verkiezingsfraude is gepleegd in november,toen de partij van Aung San Suu Kyi wederom de absolute meerderheidbehaalde.Volgens waarnemers zijn de verkiezingen eerlijk verlopen.

De winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede werd in 2016 na tientallenjaren militair bewind, de eerste democratisch gekozen regeringsleider vanhet land.”Zie ook uw berichtgeving weergegeven, direct onder het notenapparaat.
ONVOLLEDIG EN DAARDOOR TENDENTIEUS:
Wat mij stoort aan uw berichtgeving is het volgende:Na de trieste gebeurtenissen over de vastzetting van Aung San Suu Kyi eneen aantal kabinetsleden en de toen waarschijnlijke [en nu bevestigde] [4] legercoup vermeld te hebben, schrijft u in uw laatste alinea:”De winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede werd in 2016 na tientallenjaren militair bewind, de eerste democratisch gekozen regeringsleider vanhet land.”
KLOPT DAT DAN NIET, DAMES EN HEREN VAN DE REDACTIE?Jawel, het klopt wel degelijk, maar het is onvolledig, omdat het eenonjuist beeld geeft van regeringsleider Aung San Suu Kyi:Wel degelijk is haar de Nobelprijs voor de Vrede toegekend, waarbij het Nobelcomite o.a.  heeft opgemerkt [zie Wikipedia]:”… Suu Kyi’s struggle is one of the most extraordinary examples of civil courage in Asia in recent decades. She has become an important symbol in the struggle against oppression …

… In awarding the Nobel Peace Prize for 1991 to Aung San Suu Kyi, the Norwegian Nobel Committee wishes to honour this woman for her unflagging efforts and to show its support for the many people throughout the world who are striving to attain democracy, human rights and ethnic conciliation by peaceful means.” [5]

Daar wil ik niets aan af doen.

Zij HEEFT zich jarenlang geweldloos ingezet in de strijd tegen 

een militaire junta en dat blijft overeind staan.

MAAR……

Er kleeft een ernstige schaduwkant aan de Handel en Wandel van

Aung San Suu Kyi en daaraan had u aandacht dienen te besteden:

AUNG SAN SUU KYI EN DE ROHINGYA’S

Al enige jaren ligt Aung San Suu Kyi onder vuur vanwege haar

houding tegenover de in Myanmar ernstig vervolgde moslim-

minderheid, de Royingya’s:

Van de kant van het Myanmaarse leger zijn oorlogsmisdaden,

misdaden tegen de menselijkheid, genocide en etnische zuiveringen hun

deel.

Lees maar, wat mensenrechtenorganisaties Amnesty International en Human Rights

Watch daarover melden. [6]

ROL VAN AUNG SAN SUU KYI

Welnu, de rol, die Nobeprijswinnares Aung San Suu Kyi hierin

gespeeld heeft, is bepaald niet fraai te noemen:

Want een van de redenen, waarom zij die Nobelprijs

ontvangen heeft, is vanwege haar inzet voor de mensenrechten:

Welnu, Geachte Redactie, over die mensenrechten heeft

Aung San Suu Kyi een geheel eigen opvatting, want uit alles blijkt, dat zij

vindt, dat deze niet op Rohingya’s van toepassing is:

Want Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi heeft lang na haar vrijlating in 2010 het zwijgen bewaard over de stelselmatige misdaden

tegen de Rohingya’s [7]

En voor zover ze WEL sprak, was het al helemaal rampzalig:

Zo vroeg ze zich af, of de Rohingya wel beschouwd konden worden

als burgers van Myanmar [8], ze zo van hun burgerrechten berovend,

en ontkende in een BBC interview in 2013, dat er sprake was van etnische zuiveringen tegen de Rohingya’s [9], ondanks duidelijke bewijzen. [10]

Haar stilte en onverschilligheid werden zo oorverdovend, dat er

consequenties volgden:

Zo werd ze stevig aangesproken door vijf ”collega” Nobelprijswinnaressen voor de vrede in een gezamenlijk ondertekende brief [11]

De dames 

Mairead Maguire [Nobelprijswinnares in 1976, Noord-Ierland]

Jody Williams [Nobelprijswinnares VS, 1977]

Shirin Ebadi    [Nobelprijswinnares Iran, 2003]

Leymah Gbowee [Nobelprijswinnares Liberia, 2011]

Tawakkol Karman [Nobelprijswinnares Yemen, 2011] [12]

Uiteindelijk trok ook Amnesty International de stekker eruit,

door Aung San Suu Kyi de haar toegekende Ambassador

of Conscience Award te ontnemen, die haar in 2009 was

toegekend. [13]

HOOFDVERANTWOORDELIJK

Erger nog dan haar ontkenning van overduidelijke

oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid

en genocide tegen de Rohingya’s [14] vind ik haar eigen

mede-verantwoordelijkheid, want vanaf het moment,

dat zij regeringsverantwoordelijkheid droeg, was zij

mede-verantwoordelijk voor alle aan de Rohingya’s gepleegde misdaden. [15] 

Vanaf dat moment had/heeft zij bloed aan haar handen.

En zeker vanaf het moment, dat het Internationaal

Strafhof in Den Haag Myanmar heeft opgedragen, de Rohingya moslim minderheid te beschermen, waarmee zij

de facto de misdaden tegen de Rohingya heeft erkend! [16]

Met lof aan het Afrikaanse land Gambia, dat de zaak ten behoeve van de Rohingya aanhangig gemaakt heeft! [17]

Wat helemaal een moreel dieptepunt was, dat Aung San Suu Kyi naar het Internationaal Gerechtshof in Den Haag is

gekomen om voor de regering te getuigen en expiciet

en impliciet het leger in bescherming te nemen, door

de misdaden tegen de Rohingya glashard te ontkennen

en ze ”incompleet en misleidend” te noemen. [18]

EPILOOG

Het is dus duidelijk.

Zoals al opgemerkt, hebt u in uw berichtgeving

dd 1 februari het volgende over de nu vastgezette

regeringsleider Aung San Suu Kyi opgemerkt:

””In Myanmar zijn regeringsleider Aung San Suu Kyi en een aantalkabinetsleden opgepakt, zegt de partijwoordvoerder.In meerdere steden ligt internet en telefonie plat.EN”De winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede werd in 2016 na tientallenjaren militair bewind, de eerste democratisch gekozen regeringsleider vanhet land.”Hoewel die berichtgeving op zich klopt, hebt u nagelaten te vermelden, dat regeringsleider en voormalig politiek gevangene Aung San Suu Kyi vanafhaar vrijlating zeer omstreden is geweest vanwege haar ontkenning van enonverschilligheid voor de misdaden tegen de moslim Rohingya minderheidin Myamnar, ondanks de overweldigende bewijzen daartegen.Zie daarvoor noot 6Daarbij heeft zij als regerinsleider verantwoordelijkheidgedragen voor de gecontinueerde misdaden tegen de Rohingyabevolking.Zie daarvoor noot 6Door dit niet te vermelden, wordt ten onrechte een veel te gunstig beeldvan Aung San Suu Kyi geschapen, die solidariteit verdient, omdat zij nudoor de militairen is vastgezet, maar afkeuring vanwege haar aandeelin de misdaden tegen de Rohingya bevolking.Uw taak is het, om een compleet beeld van de situatie tegeven.Doe dat dan ook, zoals uw collegae van Nu.nl wel gedaan hebben. [19]
Bedankt voor het lezen van deze brief.
Vriendelijke groeten
Astrid EssedAmsterdam 
NOTEN
[1]

ASTRID ESSED AAN NOS TELETEKSTREDACTIE
https://www.astridessed.nl/?s=NOS+teletekstredactie

[2]

ISRAEL WIL WEER BOUWEN OP WESTOEVER/NOS TELETEKSTREDACTIE,VERMELD DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGEN!ASTRID ESSED12 JANUARI 2021
https://www.astridessed.nl/israel-wil-weer-bouwen-op-westoever-nos-teletekstredactie-vermeld-de-illegaliteit-van-de-nederzettingen/

OF

https://www.dewereldmorgen.be/community/israel-wil-weer-bouwen-op-westoever-nos-teletekstredactie-vermeld-de-illegaliteit-van-de-nederzettingen/

[3]
WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

[4]

NU.NL
LEGER MYANMAR PLEEGT STAATSGREEP, OMSTREDENAUNG SAN SUU KYI OPGEPAKT1 FEBRUARI 2021

https://www.nu.nl/buitenland/6113620/leger-myanmar-pleegt-staatsgreep-omstreden-aung-san-suu-kyi-opgepakt.html

Aung San Suu Kyi, de regeringsleider van Myanmar, is in de nacht van zondag op maandag opgepakt door het leger, meldt een woordvoerder van haar partij de Nationale Liga voor Democratie (NLD). Ook meerdere andere prominente leden van de NLD zijn gearresteerd.

Het leger van Myanmar heeft maandag een noodtoestand afgekondigd. Via een videoboodschap op de militaire televisie werd bekendgemaakt dat de macht is overgedragen aan de opperbevelhebber van de strijdkrachten, generaal Min Aung Hlaing.

De afgelopen dagen liep de spanning tussen de regering en het leger van Myanmar op in de nasleep van de verkiezingen in het land. Volgens het leger heeft er bij de verkiezingen fraude plaatsgevonden. Hierdoor werd gevreesd voor een staatsgreep.

Volgens een woordvoerder van Suu Kyi is zij in de vroege ochtend “meegenomen”. Ook president Win Myint zou vastzitten. “Ik wil mensen vragen niet te gehaast te reageren en zich aan de wet te houden”, aldus de woordvoerder, die zegt te verwachten zelf ook aangehouden te worden.

De staatstelevisie van Myanmar laat via Facebook weten dat het niet kan uitzenden vanwege technische problemen. Ook zouden alle telefonische verbindingen met de hoofdstad Naypidaw zijn verbroken. Volgens een BBC-correspondent zijn er veel soldaten op straat in delen van het land.

De woordvoerder van de NLD zei tegen persbureau AFP dat “met de situatie die we nu zien, we kunnen aannemen dat het leger een coup pleegt”.

Australië en VS eisen onmiddellijke vrijlating

Australië waarschuwt dat het leger van Myanmar “probeert de controle te krijgen” in het land en zegt erg bezorgd te zijn over de berichtgeving rondom de situatie. “We roepen het leger op de wet te volgen, geschillen op een wettige manier op te lossen en iedereen die onrechtmatig is opgepakt onmiddellijk vrij te laten”, zegt de Australische minister van Buitenlandse Zaken Marise Payne in een verklaring.

Ook de Amerikaanse president Joe Biden is over de arrestaties ingelicht. De Amerikaanse regering zegt actie te ondernemen als de arrestanten niet worden vrijgelaten. “De VS zal actie ondernemen als de verantwoordelijken deze stappen niet terugdraaien”, staat in een verklaring van het Witte Huis.

Australië en de Verenigde Staten roepen op de verkiezingsuitslag te waarborgen. Japan laat weten nog niet van plan te zijn Japanners uit Myanmar weg te halen. Wel zegt de regering de situatie in de gaten te houden. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties komt deze week bijeen om de “problematische” situatie in Myanmar te bespreken.

Internationale kritiek vanwege genocide Rohingya

Suu Kyi krijgt internationaal veel kritiek vanwege beschuldigingen over genocide op de Rohingya-minderheid, maar blijft in eigen land onverminderd populair. De Rohingya in Myanmar hebben al tientallen jaren te lijden onder de repressie van de overheid en het leger.

De huidige regeringsleider stond bekend om haar geweldloze strijd tegen de onderdrukking door de Myanmarese Junta. Ze won daarvoor meerdere mensenrechtenprijzen, waaronder de Nobelprijs voor de Vrede en de Sacharovprijs. Het Europees Parlement besloot Suu Kyi in september vorig jaar uit het gezelschap van winnaars van de Sacharovprijs te zetten.

EINDE NU BERICHT

[5]

”The decision of the Nobel Committee mentions:[54]

The Norwegian Nobel Committee has decided to award the Nobel Peace Prize for 1991 to Aung San Suu Kyi of Myanmar (Burma) for her non-violent struggle for democracy and human rights.

… Suu Kyi’s struggle is one of the most extraordinary examples of civil courage in Asia in recent decades. She has become an important symbol in the struggle against oppression …

… In awarding the Nobel Peace Prize for 1991 to Aung San Suu Kyi, the Norwegian Nobel Committee wishes to honour this woman for her unflagging efforts and to show its support for the many people throughout the world who are striving to attain democracy, human rights and ethnic conciliation by peaceful means.

WIKIPEDIA

AUNG SAN SUU KYI/1990 GENERAL ELECTION AND NOBEL PEACE PRIZE 

https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi#1990_general_election_and_Nobel_Peace_Prize

ORIGINELE BRON

WIKIPEDIA

AUNG SAN SUU KYI

https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

[6]

” A United Nations-mandated Fact-Finding Mission (FFM) found sufficient evidence to call for the investigation of senior military officials for crimes against humanity and genocide against ethnic Rohingya Muslims. The government has been unwilling to address the root causes of the crises, including systematic persecution and violence, statelessness, and continued military impunity.”
HUMAN RIGHTS WATCHWORLD REPORT 2020MYANMAREVENTS OF 2019
https://www.hrw.org/world-report/2020/country-chapters/myanmar-burma#

”The order follows Gambia’s November 11, 2019 application to the court alleging that abuses by Myanmar’s military in Rakhine State against the Rohingya violate the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide and urgently seeking provisional measures. The ICJ held hearings on Gambia’s provisional measures request in December.”
HUMAN RIGHTS WATCHWORLD COURT RULES AGAINST MYANMAR ON ROHINGYAInternational Court of Justice Unanimously OrdersMeasures to Prevent Genocide23 JANUARI 2020
https://www.hrw.org/news/2020/01/23/world-court-rules-against-myanmar-rohingya

HUMAN RIGHTS WATCHQUESTIONS AND ANSWERS ON GAMBIA’S GENOCIDE CASE AGAINSTMYANMAR BEFORE THE INTERNATIONALCOURT OF JUSTICE5 DECEMBER 2019
https://www.hrw.org/news/2019/12/05/questions-and-answers-gambias-genocide-case-against-myanmar-international-court

HUMAN RIGHTS WATCHWHAT MYANMAR IS AND IS NOT DOING TO PROTECT ROHINGYAS FROM GENOCIDE23 JULI 2020
https://www.hrw.org/news/2020/07/23/what-myanmar-and-not-doing-protect-rohingyas-genocide

HUMAN RIGHTS WATCHBURMA:END ”ETHNIC CLEANSING” OF ROHINGYA MUSLIMS22 APRIL 2013Unpunished crimes against humanity, Humanitarian Crisis in Arakan State
https://www.hrw.org/news/2013/04/22/burma-end-ethnic-cleansing-rohingya-muslims

HUMAN RIGHTS WATCH/REPORTAN OPEN PRISON WITHOUT ENDMYANMAR’S MASS DETENTION OF ROHINGYA INRAKHINE STATE8 OCTOBER 2020
https://www.hrw.org/report/2020/10/08/open-prison-without-end/myanmars-mass-detention-rohingya-rakhine-state#

HUMAN RIGHTS WATCH/REPORTMASSACRE BY THE RIVER19 DECEMBER 2017
https://www.hrw.org/report/2017/12/19/massacre-river/burmese-army-crimes-against-humanity-tula-toli

HUMAN RIGHTS WATCHMYANMAR: MASS DETENTION OF ROGINGYA INSQUALID CAMPSCamp ”Closures” Entrench Confinenent, Prosecution8 OCTOBER 2020
https://www.hrw.org/news/2020/10/08/myanmar-mass-detention-rohingya-squalid-camps

AMNESTY INTERNATIONAL
AMNESTY INTERNATIONALNEW EVIDENCE REVEALS ROHINGYA ARMED GROUP MASSACREDSCORES IN RAKHINE STATE22 MAY 2018
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2018/05/myanmar-new-evidence-reveals-rohingya-armed-group-massacred-scores-in-rakhine-state/

AMNESTY INTERNATIONALMYANMAR: ICC DECISION TO INVESTIGATE ROHINGYA ATROCITIES ‘AN IMPORTANT STEP TOWARDS JUSTICE14 NOVEMBER 2019
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2019/11/myanmar-icc-referral/

AMNESTY INTERNATIONALWORLD COURT ORDERS MYANMAR TO PROTECT ROHINGYA23 JANUARY 2020
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2020/01/myanmar-world-court-orders-myanmar-protect-rohingya/

AMNESTY INTERNATIONAL WELCOMES ICJ RULING ONMYANMAR AND ROHINGYA TREATMENT
https://www.arabnews.com/node/1617721/world

AMNESTY INTERNATIONAL USATHE ROHINGYA CRISIS
https://www.amnestyusa.org/rohingya/

AMNESTY INTERNATIONALROHINGYA CRISIS: MYANMAR’S MILITARY MUSTBE BROUGHT TO JUSTICE17 JANUARY 2020
https://www.amnesty.org.uk/rohingya-crisis-myanmars-military-must-be-brought-justice

AMNESTY INTERNATIONALLEGER VAN MYANMAR ROOFT LAND VANROHINGYA’S12 MAART 2018
https://www.amnesty.nl/actueel/leger-van-myanmar-rooft-land-van-rohingya

[7]

”In 2017, critics called for Aung San Suu Kyi’s Nobel prize to be revoked, citing her silence over the persecution of Rohingya people in Myanmar.[219][220] Some activists criticised Aung San Suu Kyi for her silence on the 2012 Rakhine State riots (later repeated during the 2015 Rohingya refugee crisis), and her indifference to the plight of the Rohingya, Myanmar’s persecuted Muslim minority.[221][222]WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYIRESPONSE TO VIOLENCE AGAINST ROHINGYA MUSLIMS AND REFUGEEShttps://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi#Response_to_violence_against_Rohingya_Muslims_and_refugees
ORIGINELE BRONWIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

[8]

” In 2012, she told reporters she did not know if the Rohingya could be regarded as Burmese citizens.[223]WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYIRESPONSE TO VIOLENCE AGAINST ROHINGYA MUSLIMS AND REFUGEEShttps://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi#Response_to_violence_against_Rohingya_Muslims_and_refugees
ORIGINELE BRONWIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi


[9]

In a 2013 interview with the BBC’s Mishal Husain, Aung San Suu Kyi did not condemn violence against the Rohingya and denied that Muslims in Myanmar have been subject to ethnic cleansing, insisting that the tensions were due to a “climate of fear” caused by “a worldwide perception that global Muslim power is ‘very great'”


WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYIRESPONSE TO VIOLENCE AGAINST ROHINGYA MUSLIMS AND REFUGEES
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi#Response_to_violence_against_Rohingya_Muslims_and_refugees


ORIGINELE BRONWIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi


[10]

HUMAN RIGHTS WATCHBURMA:END ”ETHNIC CLEANSING” OF ROHINGYA MUSLIMS22 APRIL 2013Unpunished crimes against humanity, Humanitarian Crisis in Arakan State
https://www.hrw.org/news/2013/04/22/burma-end-ethnic-cleansing-rohingya-muslims


[11]


OPEN LETTER FROM 5 NOBEL WOMAN LAUREATES TO AUNG SAN SUU KYI: STOP THE PERSECUTION OF ROHINGYA’S18 SEPTEMBER 2017
https://english.shannews.org/archives/16704

Dear State Counsellor and sister Laureate Daw Aung San Suu Kyi,In the years leading to your final release in 2010, your struggle for democracy was ours. Your defiant activism and unimaginable sacrifices profoundly inspired us, and like the rest of the world, we held you as a beacon of hope for Burma and for our human family. Along with other fellow laureates, we worked tirelessly and diligently for your personal freedom.It is thus with deep shock, sadness and alarm that we witness your indifference to the cruelty inflicted upon the Rohingya minority today. Nearly 270,000 people have sought refuge into neighbouring Bangladesh these past two weeks, and a recent UN report has highlighted an all too familiar story: extrajudicial executions; enforced disappearance and arbitrary detention; rape, including gang rape, and other forms of sexual violence. Arson attacks are being launched on civilians and entire villages burnt, leading to what the UN High Commissioner for Human Rights calls “a textbook example of ethnic cleansing”. This is an assault on our humanity as a whole.As Nobel Laureates working under the banner of the Nobel Women’s Initiative, we have supported the groundbreaking work and courage of women activists inside and along the borders of Burma for a decade. Their tireless activism consistently highlights abuses committed by the Burmese military. Just last November the Women’s League of Burma denounced the ferocious militarism that plagues Burma: “[…] we are gravely concerned for the security of women in conflict areas. It is urgently needed for the government to end impunity for state-sponsored sexual violence, and bring the military under civilian control”.As a fellow Nobel Laureate, a worldwide icon for the universal freedom and human rights, and now State Counsellor and de-facto Prime Minister of Burma, you have a personal and moral responsibility to uphold and defend the rights of your citizens.How many Rohingya have to die; how many Rohingya women will be raped; how many communities will be razed before you raise your voice in defense of those who have no voice? Your silence is not in line with the vision of “democracy” for your country that you outlined to us, and for which we all supported you over the years.As women committed to peace, as your sisters and fellow Laureates, we urge you to take a firm stand on this unfolding crisis: recognize Rohingyas as citizens with full rights and take all expedited measures possible to end the persecution of innocent civilians by the Myanmar authorities.In the words of fellow Laureate Archbishop Desmond Tutu: “If the political price of your ascension to the highest office in Myanmar is your silence, the price is surely too steep.” The time is now for you to stand for the rights of Rohingya people, with the same vigour and conviction so many around the world stood for yours.Sincerely,Mairead Maguire, Nobel Peace Laureate, (1976) – Northern IrelandJody Williams, Nobel Peace Laureate (1997) – United StatesShirin Ebadi, Nobel Peace Laureate (2003) – IranLeymah Gbowee, Nobel Peace Laureate (2011) – LiberiaTawakkol Karman, Nobel Peace Laureate (2011) – Yemen
ZIE OOK
https://www.astridessed.nl/open-letter-from-5-nobel-women-laureates-to-aung-san-suu-kyistop-the-persecution-of-rohingyas/


EINDE BRIEF NOBELPRIJSWINNARESSEN

[12]

WIKIPEDIAMairead Maguire

https://en.wikipedia.org/wiki/Mairead_Maguire

WIKIPEDIAJody Williams

https://en.wikipedia.org/wiki/Jody_Williams

WIKIPEDIASHIRIN EBADI
https://en.wikipedia.org/wiki/Shirin_Ebadi

WIKIPEDIALeymah Gbowee

https://en.wikipedia.org/wiki/Leymah_Gbowee

WIKIPEDIATawakkol Karman

https://en.wikipedia.org/wiki/Tawakkol_Karman

[13]

[13]
AMNESTY INTERNATIONALAUNG SAN SUU KYI RAAKT AMNESTY AWARD KWIJT12 NOVEMBER 2018
https://www.amnesty.nl/actueel/aung-san-suu-kyi-raakt-amnesty-award-kwijt

Amnesty International heeft Aung San Suu Kyi haar hoogste onderscheiding ontnomen, omdat de regeringsleider van Myanmar op schaamteloze wijze verraad heeft gepleegd aan de waarden waarvoor ze eens stond. Amnesty kende Aung San Suu Kyi de Ambassador of Conscience Award in 2009 toe, toen ze nog in huisarrest zat vanwege haar strijd voor democratie en mensenrechten.

Afgelopen weekend ontving Aung San Suu Kyi een brief van Amnesty’s secretaris-generaal Kumi Naidoo, waarin haar het intrekken van de prijs werd medegedeeld. Naidoo geeft in de brief uitdrukking aan Amnesty’s teleurstelling over het feit dat Aung San Suu Kyi haar politieke en morele gezag niet heeft gebruikt om de mensenrechten, gerechtigheid en gelijkheid in Myanmar te beschermen, maar zich in plaats daarvan onverschillig heeft getoond over de wreedheden waaraan het leger van Myanmar zich schuldig maakt, en de toenemende onderdrukking van de vrije meningsuiting.

Amnesty’s secretaris-generaal schrijft in zijn brief: ‘Wij zijn verbijsterd en geschokt over het feit dat u niet langer een symbool van hoop, moed en de voortdurende strijd voor mensenrechten bent.’

Strijd gaat door

Amnesty ontneemt Aung San Suu Kyi haar onderscheiding precies acht jaar nadat haar jarenlange huisarrest werd opgeheven. Amnesty steunde haar vreedzame en geweldloze strijd voor democratie en mensenrechten en zette zich in voor haar vrijlating. Toen Aung San Suu Kyi in 2012 eindelijk in de gelegenheid was om de Ambassador of Conscience Award in ontvangst te nemen, vroeg ze Amnesty om ‘aan ons te blijven denken en ons te helpen om een land te worden waar hoop en geschiedenis één worden.’

‘Amnesty nam die dag het verzoek van Aung San Suu Kyi uiterst serieus, reden waarom we nooit zullen wegkijken van mensenrechtenschendingen in Myanmar,’ zegt Naidoo. ‘We gaan door met onze strijd voor gerechtigheid en mensenrechten in Myanmar – met of zonder haar steun.’

Genocide

Amnesty voert diverse redenen aan voor het terugtrekken van de Ambassador of Conscience Award van Aung San Suu Kyi. Sinds zij in april 2016 aantrad als de de facto leider van de regering van Myanmar, is de overheid actief betrokken geweest bij vele mensenrechtenschendingen. In de militaire campagne tegen de Rohingya-minderheid hebben veiligheidstroepen duizenden mensen vermoord, vrouwen en meisjes verkracht, mannen en jongens gevangengezet en gemarteld, en honderden huizen en dorpen platgebrand. Meer dan 720.000 Rohingya zijn naar Bangladesh gevlucht. Een VN-rapport over deze kwestie roept op tot vervolging van hogere militairen wegens genocide.

Mensenrechtenschendingen ontkend

Hoewel de burgerregering geen zeggenschap heeft over het leger, hebben Aung San Suu Kyi en haar medewerkers verhinderd dat de veiligheidstroepen verantwoording moeten afleggen over hun daden, door mensenrechtenschendingen te ontkennen of te bagatelliseren, en door internationaal onderzoek naar de misstanden te dwarsbomen. Aung San Suu Kyi’s regering heeft de vijandigheid tegen de Rohingya alleen maar aangewakkerd, door ze als “terroristen” te bestempelen; de overheid beweerde ook dat de Rohingya hun eigen huizen in brand staken en valse verklaringen aflegden over “verkrachtingen”.

Vrije meningsuiting beknot

In de twee jaar dat Aung San Suu Kyi aan de macht is, zijn onderdrukkende wetten niet gewijzigd, waaronder dezelfde wetten die gebruikt werden om haar en andere mensenrechtenverdedigers gevangen te zetten. Sterker, ze heeft het gebruik van die wetten juist verdedigd, met name het besluit om twee journalisten van Reuters gevangen te zetten voor hun onthullingen over een massaslachting door het leger van Myanmar. Diverse andere mensenrechtenverdedigers en journalisten troffen in de afgelopen twee jaar hetzelfde lot.
EINDE BERICHT AMNESTY

AMNESTY INTERNATIONALAMNESTY WITHDRAWS HUMAN RIGHTS AWARD FROM AUNG SAN SUUKYI12 NOVEMBER 2018
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2018/11/amnesty-withdraws-award-from-aung-san-suu-kyi/

Amnesty International announced today that it has withdrawn its highest honour, the Ambassador of Conscience Award, from Aung San Suu Kyi, in light of the Myanmar leader’s shameful betrayal of the values she once stood for.

On 11 November, Amnesty International’s Secretary General Kumi Naidoo wrote to Aung San Suu Kyi to inform her the organization is revoking the 2009 award. Half way through her term in office, and eight years after her release from house arrest, Naidoo expressed the organization’s disappointment that she had not used her political and moral authority to safeguard human rights, justice or equality in Myanmar,citing her apparent indifference to atrocities committed by the Myanmar military and increasing intolerance of freedom of expression.

“As an Amnesty International Ambassador of Conscience, our expectation was that you would continue to use your moral authority to speak out against injustice wherever you saw it, not least within Myanmar itself,” wrote Kumi Naidoo.

“Today, we are profoundly dismayed that you no longer represent a symbol of hope, courage, and the undying defence of human rights. Amnesty International cannot justify your continued status as a recipient of the Ambassador of Conscience award and so with great sadness we are hereby withdrawing it from you.”

Perpetuating human rights violations

Since Aung San Suu Kyi became the de facto leader of Myanmar’s civilian-led government in April 2016, her administration has been actively involved in the commission or perpetuation of multiple human rights violations.

Amnesty International has repeatedly criticized the failure of Aung San Suu Kyi and her government to speak out about military atrocities against the Rohingya population in Rakhine State, who have lived for years under a system of segregation and discrimination amounting to apartheid. During the campaign of violence unleashed against the Rohingya last year the Myanmar security forces killed thousands, raped women and girls, detained and tortured men and boys, and burned hundreds of homes and villages to the ground. More than 720,000 Rohingya fled to Bangladesh. A UN report has called for senior military officials to be investigated and prosecuted for the crime of genocide.

Although the civilian government does not have control over the military, Aung San Suu Kyi and her office have shielded the security forces from accountability by dismissing, downplaying or denying allegations of human rights violations and by obstructing international investigations into abuses. Her administration has actively stirred up hostility against the Rohingya, labelling them as “terrorists”, accusing them of burning their own homes and decrying “faking rape”. Meanwhile state media has published inflammatory and dehumanizing articles alluding to the Rohingya as “detestable human fleas” and “thorns” which must be pulled out.

“Aung San Suu Kyi’s failure to speak out for the Rohingya is one reason why we can no longer justify her status as an Ambassador of Conscience,” said Kumi Naidoo.

“Her denial of the gravity and scale of the atrocities means there is little prospect of the situation improving for the hundreds of thousands of Rohingya living in limbo in Bangladesh or for the hundreds of thousands of Rohingya who remain in Rakhine State. Without acknowledgement of the horrific crimes against the community, it is hard to see how the government can take steps to protect them from future atrocities.”

Amnesty International also highlighted the situation in Kachin and northern Shan States, where Aung San Suu Kyi has failed to use her influence and moral authority to condemn military abuses, to push for accountability for war crimes or to speak out for ethnic minority civilians who bear the brunt of the conflicts. To make matters worse, her civilian-led administration has imposed harsh restrictions on humanitarian access, exacerbating the suffering of more than 100,000 people displaced by the fighting.

Attacks on freedom of speech

Despite the power wielded by the military, there are areas where the civilian-led government has considerable authority to enact reforms to better protect human rights, especially those relating to freedom of expression, association and peaceful assembly. But in the two years since Aung San Suu Kyi’s administration assumed power, human rights defenders, peaceful activists and journalists have been arrested and imprisoned while others face threats, harassment and intimidation for their work.

Aung San Suu Kyi’s administration has failed to repeal repressive laws – including some of the same laws which were used to detain her and others campaigning for democracy and human rights. Instead, she has actively defended the use of such laws, in particular the decision to prosecute and imprison two Reuters journalists for their work documenting a Myanmar military massacre.

Aung San Suu Kyi was named as Amnesty International’s Ambassador of Conscience in 2009, in recognition of her peaceful and non-violent struggle for democracy and human rights. At the time she was held under house arrest, which she was eventually released from exactly eight years ago today. When she was finally able to accept the award in 2012, Aung San Suu Kyi asked Amnesty International to “not take either your eyes or your mind off us and help us to be the country where hope and history merges.”

“Amnesty International took Aung San Suu Kyi’s request that day very seriously, which is why we will never look away from human rights violations in Myanmar,” said Kumi Naidoo.

“We will continue to fight for justice and human rights in Myanmar – with or without her support.”

EINDE AMNESTY BERICHT

BRIEF VAN DE SECRETARIS GENERAAL, KUMI NAIDOO, AANAUNG SAN SUU KYI OVER DE HUMANITAIRE ROHINGYA KWESTIE
https://www.amnesty.nl/content/uploads/2018/11/Letter-from-Kumi-Naidoo-to-Aung-San-Suu-Kyi-EMBARGOED-13-Nov-1.pdf?x87905

AMNESTY INTERNATIONALMYANMAR: AUNG SAN SUU KYI’S DENIALS MUST NOTDISTRACT FROM ONGOING ROHINGYA CRISIS11 DECEMBER 2019
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2019/12/myanmar-aung-san-suu-kyi-denials-must-not-distract-from-ongoing-rohingya-crisis/

11 December 2019, 20:35 UTC

Responding to the statement made by Aung San Suu Kyi at the International Court of Justice in The Hague today, Nicholas Bequelin, Amnesty International’s Regional Director, said:

“Aung San Suu Kyi tried to downplay the severity of the crimes committed against the Rohingya population. In fact, she wouldn’t even refer to them by name or acknowledge the scale of the abuses. Such denials are deliberate, deceitful and dangerous.

The exodus of more than three quarters of a million people from their homes and country was nothing but the result of an orchestrated campaign of murder, rape and terror. To suggest that the military ‘did not distinguish clearly enough between fighters and civilians’ defies belief. Likewise, the suggestion that Myanmar authorities can currently and independently investigate and prosecute those suspected of crimes under international law is nothing but a fantasy, in particular in the case of senior military perpetrators who have enjoyed decades of total impunity.

“While attention is focussed on Aung San Suu Kyi today, let’s recall that this case is really about justice for the Rohingya community, including the 600,000 still in Rakhine State who are at risk of further crimes and urgently need protection. It’s also about the hundreds of thousands of refugees who can’t return to Myanmar. Despite what Suu Kyi has said today, it is not safe to do so.

“The Court and international community should move swiftly to protect Rohingya and prevent further atrocities. This includes ordering Myanmar to lift discriminatory restrictions, ensure humanitarian access, and cooperate fully with any international investigation.”

Background

Aung San Suu Kyi, Myanmar’s State Counsellor and de facto head of state, is leading Myanmar’s delegation to the International Court of Justice (ICJ) in The Hague, Netherlands, to respond to a case alleging that Myanmar has breached its obligations under the 1948 Genocide Convention. The case was filed by The Gambia on 11 November 2019.

Today, Myanmar responded to The Gambia’s allegations in court for the first time. The Gambia has asked the ICJ to order Myanmar to take ‘provisional measures’ ‘to protect the rights of the Rohingya group’ and prevent all acts that may amount to or contribute to the crime of genocide against the community, pending formal hearings on the case.

Amnesty International’s own investigation has identified 13 senior officials – including Commander-in-Chief of the Myanmar military Senior General Min Aung Hlaing – as warranting investigation and prosecution for crimes against the Rohingya.

EINDE BERICHT AMNESTY INTERNATIONAL

[14]

[14]

ZIE NOOT 6

[15]
WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI/FOREIGN MINISTER AND STATE COUNCILLOR(2016-2021)
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi#Foreign_Minister_and_State_Counsellor_(2016%E2%80%932021)

ORIGINELE BRON
WIKIPEDIAAUNG SAN SUU KYI
https://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

[16]
HUMAN RIGHTS WATCHLANDMARK WORLD COURT ORDER PROTECTS ROHINGYA FROMGENOCIDE
https://www.hrw.org/news/2020/01/27/interview-landmark-world-court-order-protects-rohingya-genocide

On January 23, 2020, the International Court of Justice (ICJ) in The Hague ordered Myanmar to take all necessary measures to protect Rohingya Muslims from genocide. In late 2017, Myanmar’s military massacred tens of thousands of Rohingya, committed widespread rape, and torched dozens of villages. The campaign of ethnic cleansing forced 740,000 Rohingya to flee to Bangladesh, but 600,000 remained in Myanmar, where they “may face a greater threat of genocide than ever,” a United Nations-backed fact-finding mission said. The associate director of Human Rights Watch’s international justice program, Param-Preet Singh, tells Amy Braunschweiger how this court order is a first – but huge – step to hold Myanmar accountable for its atrocities against the Rohingya.

It was a year ago that you started pursuing the unique approach to holding Myanmar accountable in the ICJ. How did that come about?

The idea of a country without any connection to the crimes bringing a case to the International Court of Justice had never been done before, even though, technically, any member state of the 1948 Genocide Convention could do so. The fact that it was Gambia – a small African country recovering from 20-plus years of dictatorship – and not a big, rich country makes its leadership even more inspiring.

It’s now more than two years since Myanmar’s latest ethnic cleansing campaign began, and military atrocities against the Rohingya go back years. Why have there been no consequences until now?

Myanmar’s longstanding brutal treatment of ethnic Rohingya is exactly the kind of crisis that the International Criminal Court (ICC) was created to address. The ICC tries individuals for grave international crimes, while the ICJ adjudicates disputes between countries.  But since Myanmar isn’t a member of the ICC, only the UN Security Council could refer the situation to the ICC. That hasn’t happened because China has acted as Myanmar’s ally and protector, and as permanent member of the Security Council, can veto any resolution.  The implied threat of a Chinese veto has managed to stifle criticism of Myanmar’s egregious human rights record and kept the situation from being referred to the ICC.

You needed to find a country to bring the case before the ICJ. How did that work?

When we first started raising this, at the UN in New York and in Canada and with other countries that had spoken out on genocide against the Rohingya, they said, what a creative, interesting idea – it’s not going to happen. We reached out to countries that had ratified the Genocide Convention in Europe, Africa, Asia and the Americas.

Then, out of nowhere, the West African nation of Gambia made public their intention to move ahead. I wish we could claim credit! Gambian Minister of Justice Abubaccar Tambadou’s vision, moral courage and leadership in seeking justice for the Rohingya is truly inspirational. Gambia demonstrated to the world that there was a state brave enough to take on Myanmar’s brutal ethnic cleansing campaign and risk China’s wrath in doing so.

Gambia’s decision to step forward gave new life to our efforts to reach out to countries around the globe, because now we were asking them to support Gambia in moving forward.

Gambia is just emerging from two decades of brutal dictatorship. Why did it take this on?

Gambian Justice Minister Tambadou had worked as a prosecutor at the International Criminal Tribunal for Rwanda, prosecuting cases from the 1994 Rwandan genocide. When he unexpectedly found himself in Bangladesh, sent at the last minute to represent his country at the annual conference of the Organisation of Islamic Cooperation, he met with Rohingya refugees at Bangladesh’s Cox Bazar camp. He says that after listening to story after story, it was clear that they had experienced genocide. And he felt morally compelled to do something about it.

What was it like being in The Hague for the ICJ hearing in December?

We brought a couple of Rohingya activists to The Hague and experiencing the moment with them was really moving. They felt they were finally being recognized by the world court because their government tried to erase them, which brought heartbreak but also power.

Outside the court building, there were demonstrations, a lot of shouting and chanting by both Rohingya and Myanmar government supporters. The decision of de facto Myanmar leader and Nobel Peace Prize winner Aung San Suu Kyi to defend the military in person before the court brought an extra level of scrutiny – as well as more demonstrators and media.

The Rohingya activists said they felt betrayed by Suu Kyi, who had spent many years under house arrest by the then-military government for her pro-democracy activism. They told me that they once hoped she would be their protector, but she was protecting the military instead.

What’s the significance of Aung San Suu Kyi defending Myanmar’s military in court?

The fact that she went to The Hague and personally spoke in defense of the military’s actions against a minority community means she has owned the military’s atrocities in court before the entire world. She has aligned herself with the perpetrators rather than the victims.

What does the court’s order mean for the Rohingya? For international justice?

The ICJ directed Myanmar to prevent genocide, and this could have a real impact in protecting the 600,000 Rohingya who remain in the country. Additionally, the ICJ process means Rohingya survivors and activists have a platform for their experiences to be recognized.

The ICJ order is a powerful reminder that Myanmar should not rely on powerful countries – notably China – to escape its responsibilities under the Genocide Convention and other international treaties. It also brings hope that so long as countries like Gambia are willing to step up, international justice can prevail.

Can the court’s order be enforced?

The ICJ has made a legally binding ruling, but enforcing it, given Myanmar’s track record, could prove difficult. The world needs to raise the political cost of non-compliance for Myanmar and show them countries are watching. Human Rights Watch will be urging governments to use their diplomatic leverage with Myanmar to improve the Rohingya’s situation. We will also promote resolutions at the UN Human Rights Council and the UN General Assembly to send a strong message to Myanmar to abide by the court’s order. The Security Council, too, could play an important role in enforcing the order, but because of China’s veto power I’m not holding my breath. In that regard, UN Secretary-General Antonio Guterres, who issued a strong statement in support of the ICJ ruling and has urged the Security Council to act on the Rohingya crisis in the past, could be a key player.

What’s next?

Now the ICJ will hear submissions from both sides about the merits of the case, that is, whether or not Myanmar committed genocide against the Rohingya. It’s a pretty long road and will take years to unfold, and no outcome is certain. But this court order, and the court requirement that Myanmar report regularly on its implementation of the order – every six months — makes clear that the court is taking the matter very seriously and its scrutiny isn’t going away. And that could go a long way to helping protect the Rohingya remaining in Myanmar.

You woke up at 3:30 a.m. in New York to hear the ruling and finalize Human Rights Watch’s response. Was it what you expected?

It all feels surreal. I had a feeling the court would hand down a favorable ruling, but that the 17 judges ruled unanimously is simply incredible. It adds to the weight of the order. There was a moment of panic before everything starts, and I started thinking, what if they rule against Gambia? What would we tell our Rohingya partners? And there’s also the logistics – getting our news release out quickly, answering media calls, and commenting on social media to explain to the world this important victory for the Rohingya, Gambia and international justice.

When, at the end of the ruling, the chief judge said “unanimously,” then hearing him say it four times over – that really drove the point home.

If you had told me a year ago that we would be in this place, I’d have said you were crazy. But that’s our job, right? To do our part to make things happen and help survivors get the justice they deserve.

EINDE BERICHT HUMAN RIGHTS WATCH

[16]

On January 23, 2020, the International Court of Justice (ICJ) in The Hague ordered Myanmar to take all necessary measures to protect Rohingya Muslims from genocide. In late 2017, Myanmar’s military massacred tens of thousands of Rohingya, committed widespread rape, and torched dozens of villages. The campaign of ethnic cleansing forced 740,000 Rohingya to flee to Bangladesh, but 600,000 remained in Myanmar, where they “may face a greater threat of genocide than ever,” a United Nations-backed fact-finding mission said. The associate director of Human Rights Watch’s international justice program, Param-Preet Singh, tells Amy Braunschweiger how this court order is a first – but huge – step to hold Myanmar accountable for its atrocities against the Rohingya.”

HUMAN RIGHTS WATCHLANDMARK WORLD COURT ORDER PROTECTS ROHINGYA FROMGENOCIDE
https://www.hrw.org/news/2020/01/27/interview-landmark-world-court-order-protects-rohingya-genocide

[17]
HUMAN RIGHTS WATCHLANDMARK WORLD COURT ORDER PROTECTS ROHINGYA FROMGENOCIDE
https://www.hrw.org/news/2020/01/27/interview-landmark-world-court-order-protects-rohingya-genocideHOW A SMALL AFRICAN NATION TOOK ON MYANMAR’S CRISIS-\AND WON
https://www.hrw.org/news/2020/01/27/interview-landmark-world-court-order-protects-rohingya-genocide

[18]

HUMAN RIGHTS WATCHAUNG SAN SUU KYI DENIES BURMESE GENOCIDE OFROHINGYA  AT THE HAGUE17 DECEMBER 2019
https://www.hrw.org/news/2019/12/17/aung-san-suu-kyi-denies-burmese-genocide-rohingya-hague

Burma’s de facto leader Aung San Suu Kyi has asked the U.N. International Court of Justice to drop the genocide case against Myanmar, formerly Burma. Suu Kyi is a Nobel Peace Prize winner who spent over a decade fighting against the Burmese military, which she is now defending. Last week, Suu Kyi appeared in person at the court to dispute the charges and called the allegations of genocide against Rohingya Muslims “incomplete and misleading.” The Burmese military killed and raped thousands of Rohingya and forced more than 700,000 to flee into neighboring Bangladesh in a brutal army crackdown in 2017. Gambia brought the genocide case to the International Court, accusing Burma of trying to “destroy the Rohingya as a group, in whole or in part, by the use of mass murder, rape and other forms of sexual violence.” In Barcelona, Spain, we speak with Reed Brody, a counsel and spokesperson for Human Rights Watch. He is also helping Gambian victims seeking to prosecute the former dictator Yahya Jammeh.

EINDE BERICHT HUMAN RIGHTS WATCH

NOSAUNG SAN SUU KYI BIJ GERECHTSHOF: ”WE KUNNENWEINIG BEROUW VERWACHTEN”11 DECEMBER 2019
https://nos.nl/artikel/2314213-aung-san-suu-kyi-bij-gerechtshof-we-kunnen-weinig-berouw-verwachten.html

Het is een unicum, wat Aung San Suu Kyi vandaag gaat doen. Als leider van de burgerregering van Myanmar verdedigt zij haar land in de genocidezaak over de Rohingya. Ze komt aan het woord in het Vredespaleis in Den Haag, waar de zaak dient. Het Afrikaanse land Gambia spande de zaak tegen Myanmar aan bij het Internationaal Gerechtshof.

Suu Kyi is sinds de gewelddadigheden van het Myanmarese leger tegen de Rohingya-moslims in de zomer van 2017 in de internationale gemeenschap van haar voetstuk gevallen. Ze ligt onder vuur omdat ze niets zou hebben gedaan om de misdaden tegen te houden.

Het gaat volgens onderzoekers van de Verenigde Naties om brandstichting, moord en verkrachting op grote schaal. Suu Kyi heeft de grove misdaden, de VN sprak van ‘genocidale intenties’, altijd ontkend.

Suu Kyi stond, vooral in de westerse wereld, altijd bekend als voorvechter van democratie en mensenrechten. Daar ontving ze ook allerlei prijzen voor. De bekendste is de Nobelprijs voor de Vrede, die kreeg ze in 1991. Dat was tijdens haar jaren in huisarrest. Als oppositiepoliticus vocht ze toen tegen het militaire regime dat al tientallen jaren aan de macht was in Myanmar.

Suu Kyi als verdediger mensenrechten?

Dat verheven, edelmoedige beeld dat in het Westen van haar bestond, klopte nooit helemaal. Suu Kyi had ten onrechte een soort cultstatus gekregen, stellen kenners van Myanmar vast. Zelf heeft ze ook geprobeerd om dat beeld bij te stellen. Zo zei ze herhaaldelijk in interviews dat ze een politiek leider is en geen “verdediger van mensenrechten of humanitair hulpverlener”.

In 2015 won haar partij, de Nationale Liga voor Democratie, de verkiezingen en veel westerse landen zagen dat als het moment waarop de democratie in Myanmar echt van de grond zou komen. De Europese Unie en de Verenigde Staten hieven hun sancties tegen Myanmar snel op.

Maar in de werkelijkheid hield het leger veel macht. De militairen hebben nog steeds zeggenschap over drie cruciale ministeries: die van Defensie, Binnenlandse Zaken en Grenszaken. Precies die departementen, en dan vooral Defensie, dragen de verantwoordelijkheid voor het geweld tegen de Rohingya-minderheid. Het leger heeft Suu Kyi niet om toestemming hoeven vragen om gewelddadig op treden.

Leger nog altijd machtig

Suu Kyi beloofde in verkiezingstijd dat ze de democratie verder zou ontwikkelen, maar daar is sinds 2016 nog weinig van terecht gekomen, mede doordat het leger nog zoveel te zeggen heeft. Zo heeft het leger ook nog een kwart van de zetels in het parlement. Praktisch gezien betekent dat zij het vetorecht hebben op aanpassingen van de grondwet.

De politieke steun van het leger zou zelfs één van de redenen zijn geweest dat Suu Kyi er voor heeft gekozen om Myanmar nu persoonlijk in Den Haag te komen verdedigen. Volgend jaar houdt Myanmar verkiezingen en als ze er nog wetswijzigingen doorheen wil krijgen, heeft ze hun steun nodig. Bijvoorbeeld voor de aanpassing van de wet die er nu nog voor zorgt dat zij officieel geen president kan zijn. Ze heeft namelijk kinderen van Britse nationaliteit en de wet staat niet toe dat Myanmarezen met buitenlandse familie president worden. Daarom is ze alleen de facto leider van de burgerregering en minister van Buitenlandse Zaken.

Wat de zaak van de Rohingya betreft is niet de verwachting dat Aung San Suu Kyi berouw zal tonen. Ze heeft altijd dezelfde lijn aangehouden als de legertop: de Rohingya-moslims noemt ze Bengali, daarmee wil ze zeggen dat het migranten uit Bangladesh zouden zijn. In werkelijkheid wonen de Rohingya al generaties lang in Myanmar.

Bovendien zegt ze dat de legeracties bedoeld waren als bestrijding van terrorisme. In de zomer van 2017 viel een groepje Rohingya-rebellen enkele veiligheidsposten aan, waarna het leger hard en volgens internationale onderzoekers buiten proportie terugsloeg. Daarna vluchtten ruim 740.000 Rohingya de grens over, naar buurland Bangladesh.

Internationaal is ze van haar voetstuk gevallen, in eigen land is Suu Kyi nog steeds populair. De publieke opinie in Myanmar is sterk anti-Rohingya. Critici vinden dat zij haar aanzien en invloed had kunnen gebruiken om de opvattingen over Rohingya in haar land te veranderen. Dat heeft ze eerder niet gedaan. De kans is klein dat het vandaag wel gebeurt.
EINDE NOS BERICHT

[19]

Internationale kritiek vanwege genocide Rohingya

Suu Kyi krijgt internationaal veel kritiek vanwege beschuldigingen over genocide op de Rohingya-minderheid, maar blijft in eigen land onverminderd populair. De Rohingya in Myanmar hebben al tientallen jaren te lijden onder de repressie van de overheid en het leger.

De huidige regeringsleider stond bekend om haar geweldloze strijd tegen de onderdrukking door de Myanmarese Junta. Ze won daarvoor meerdere mensenrechtenprijzen, waaronder de Nobelprijs voor de Vrede en de Sacharovprijs. Het Europees Parlement besloot Suu Kyi in september vorig jaar uit het gezelschap van winnaars van de Sacharovprijs te zetten.”


NU.NL
LEGER MYANMAR PLEEGT STAATSGREEP, OMSTREDENAUNG SAN SUU KYI OPGEPAKT1 FEBRUARI 2021

https://www.nu.nl/buitenland/6113620/leger-myanmar-pleegt-staatsgreep-omstreden-aung-san-suu-kyi-opgepakt.html

Aung San Suu Kyi, de regeringsleider van Myanmar, is in de nacht van zondag op maandag opgepakt door het leger, meldt een woordvoerder van haar partij de Nationale Liga voor Democratie (NLD). Ook meerdere andere prominente leden van de NLD zijn gearresteerd.

Het leger van Myanmar heeft maandag een noodtoestand afgekondigd. Via een videoboodschap op de militaire televisie werd bekendgemaakt dat de macht is overgedragen aan de opperbevelhebber van de strijdkrachten, generaal Min Aung Hlaing.

De afgelopen dagen liep de spanning tussen de regering en het leger van Myanmar op in de nasleep van de verkiezingen in het land. Volgens het leger heeft er bij de verkiezingen fraude plaatsgevonden. Hierdoor werd gevreesd voor een staatsgreep.

Volgens een woordvoerder van Suu Kyi is zij in de vroege ochtend “meegenomen”. Ook president Win Myint zou vastzitten. “Ik wil mensen vragen niet te gehaast te reageren en zich aan de wet te houden”, aldus de woordvoerder, die zegt te verwachten zelf ook aangehouden te worden.

De staatstelevisie van Myanmar laat via Facebook weten dat het niet kan uitzenden vanwege technische problemen. Ook zouden alle telefonische verbindingen met de hoofdstad Naypidaw zijn verbroken. Volgens een BBC-correspondent zijn er veel soldaten op straat in delen van het land.

De woordvoerder van de NLD zei tegen persbureau AFP dat “met de situatie die we nu zien, we kunnen aannemen dat het leger een coup pleegt”.

Australië en VS eisen onmiddellijke vrijlating

Australië waarschuwt dat het leger van Myanmar “probeert de controle te krijgen” in het land en zegt erg bezorgd te zijn over de berichtgeving rondom de situatie. “We roepen het leger op de wet te volgen, geschillen op een wettige manier op te lossen en iedereen die onrechtmatig is opgepakt onmiddellijk vrij te laten”, zegt de Australische minister van Buitenlandse Zaken Marise Payne in een verklaring.

Ook de Amerikaanse president Joe Biden is over de arrestaties ingelicht. De Amerikaanse regering zegt actie te ondernemen als de arrestanten niet worden vrijgelaten. “De VS zal actie ondernemen als de verantwoordelijken deze stappen niet terugdraaien”, staat in een verklaring van het Witte Huis.

Australië en de Verenigde Staten roepen op de verkiezingsuitslag te waarborgen. Japan laat weten nog niet van plan te zijn Japanners uit Myanmar weg te halen. Wel zegt de regering de situatie in de gaten te houden. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties komt deze week bijeen om de “problematische” situatie in Myanmar te bespreken.

Internationale kritiek vanwege genocide Rohingya

Suu Kyi krijgt internationaal veel kritiek vanwege beschuldigingen over genocide op de Rohingya-minderheid, maar blijft in eigen land onverminderd populair. De Rohingya in Myanmar hebben al tientallen jaren te lijden onder de repressie van de overheid en het leger.

De huidige regeringsleider stond bekend om haar geweldloze strijd tegen de onderdrukking door de Myanmarese Junta. Ze won daarvoor meerdere mensenrechtenprijzen, waaronder de Nobelprijs voor de Vrede en de Sacharovprijs. Het Europees Parlement besloot Suu Kyi in september vorig jaar uit het gezelschap van winnaars van de Sacharovprijs te zetten.

EINDE NU BERICHT

EINDE NOTENAPPARAAT

NOS TELETEKSTBERICHT OVER REGERINGSLEIDER AUNG

SAN SUU KYINOS TELETEKSTAUNG SAN SUU KYI VAST IN MYANMAR1 FEBRUARI 2021
In Myanmar zijn regeringsleider Aung San Suu Kyi en een aantalkabinetsleden opgepakt, zegt de partijwoordvoerder.In meerdere steden ligt internet en telefonie plat.
Het leger dreigde vorige week met een mogelijke staatsgreep.De legertop stelt, dat er verkiezingsfraude is gepleegd in november,toen de partij van Aung San Suu Kyi wederom de absolute meerderheidbehaalde.Volgens waarnemers zijn de verkiezingen eerlijk verlopen.

De winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede werd in 2016 na tientallenjaren militair bewind, de eerste democratisch gekozen regeringsleider vanhet land.
EINDE NOS TELETEKSTBERICHT

ORIGINELE TEKETEKSTBERICHT

NOS TELETEKSTAUNG SAN SUU KYI VAST IN MYANMAR1 FEBRUARI 2021
https://nos.nl/teletekst#128

NOS Teletekst 128 

    'Aung San Suu Kyi vast in Myanmar'  
                                        

 In Myanmar zijn regeringsleider Aung 
 San Suu Kyi en een aantal kabinetsleden
 opgepakt,zegt de partijwoordvoerder.   
 In meerdere steden ligt internet en    
 telefonie plat.                        
                                        
 Het leger dreigde vorige week met een  
 mogelijke staatsgreep.De legertop stelt
 dat er verkiezingsfraude is gepleegd in
 november,toen de partij van Aung San   
 Suu Kyi wederom de absolute meerderheid
 behaalde.Volgens waarnemers zijn de    
 verkiezingen eerlijk verlopen.         
                                        
 De winnaar van de Nobelprijs voor de   
 Vrede werd in 2016,na tientallen jaren 
 militair bewind,de eerste democratisch 
 gekozen regeringsleider van het land.

MAIL AAN  NOS TELETEKSTREDACTIE OVER ILLEGALITEIT

NEDERZETTINGEN


Astrid Essed
Tue, Jan 12, 7:19 AM
to reacties@nos.nlnosbinnenland@nos.nlpublieksreacties@nos.nlcommunicatie@nos.nl

AAN

NOS TELETEKST REDACTIE

Onderwerp

Uw berichtgeving dd 11 januari 2021

”Israel wil weer bouwen op Westoever”

Opmerking:

NOS gaat weer in de fout!

Geachte Redactie,

Alsnog de Beste Wensen voor 2021

Met hopelijk de aftocht van COVIC-19!

Helaas echter bent u het Nieuwe Jaar niet goed begonnen, wat

uw Midden-Oostenberichtgeving betreft

Zoals hierboven vermeld:

Weer bent u, voor de zoveelste keer, met uw Midden-Oosten

berichtgeving op essentiele punten de fout ingegaan.

Dat dat niet de eerste, maar hopelijk WEL de laatste keer is, getuige mijn eerdere, uitgebreide, correspondentie met u.

Zie onder noot 1

Het is, dat het literair geen interessant onderwerp is [behalve dan

uw opvallende, kortzichtige koppigheid], anders had ik er een boek over kunnen schrijven!

Maar nu even alle Gekheid op een Stokje!

Mijn kritiek betreft uw teletekstbericht dd 11 januari, getiteld:

”Israel wil weer bouwen op Westoever” 

Zie direct onder P/S

Ik licht enkele passages uit uw berichtgeving:

Uw eerste alinea

”Premier Netanyahu heeft opdracht gegeven voor de bouw van 800 nieuwe woningen in het gebied.”
Uw derde alinea:
”Biden geldt als tegenstander van de nederzettingenpolitiek,in tegenstelling tot Donald Trump.”VERVOLGENS”Als vice president had hij er conflicten over met Netanyahu.”TENSLOTTE”De Palestijnen denken, dat Israel snel wil handelen, nu Trump nogpresident is.”
Ik begin bij het laatste citaat, met een mager compliment aan uw adres, maar nochthans een complimentU schrijft ””De Palestijnen denken, dat Israel snel wil handelen, nu Trump nogpresident is.”
Niet alleen denk ik, dat deze Palestijnse observatie op zich juist is [dat was ook mijn gedachte], maar waardeer ik het, dat u nu eenseindelijk in uw berichtgeving aandacht schenkt aan de Palestijnse kant van het Verhaal,, opvattingen aan Palestijnse kant, waarnemingen aan Palestijnse kant.Zowaar een stap in de goede richting, waarvoor ik [al is het onbescheiden] ookmijzelf een compliment maak, want ik denk, dat het o.a. aan mijn inzet en die van vele anderen, die u keer op keer op de Palestijnse kant en standpunten hebben gewezen, te danken is, dat u eindelijk [zo nu en dan] de Palestijnsekant in uw berichtgeving laat meespelen.Dat is dus een Pluspunt.Maar daar stopt mijn waardering.
NEDERZETTINGEN
Wat ik u in deze berichtgeving het meest aanreken is het feit,dat u wederom de destructieve positie van de nederzettingen negeert.Zo schrijft u immers:””Premier Netanyahu heeft opdracht gegeven voor de bouw van 800 nieuwe woningen in het gebied.”Geachte dames en heren van de redactie, hiermee doet u, alsof het omde bouw van normale woonhuizen gaat, hetgeen, voor de zoveelste keer,NIET het geval is.
IN STRIJD MET HET INTERNATIONAAL RECHT
De sinds eind zestiger jaren in bezet Palestijns gebied gebouwde nederzettingen, zijn in strijd met het Internationaal Recht!Volgens artikel 49, 4e Conventie van Geneve en het Haags Verdrag van1907! [2]Behalve uiteraard Israel en nu ook de VS [daarover zometeen meer]  [3] een algemeenerkend internationaalrechtelijk principe, ook door de EU, diede illegaliteit van de nederzettingen keer op keer heeft bekrachtigd. [4]
Maar laat ik het, naast internationaalrechtelijke bepalingen, ingewone mensentaal zeggen.Die nederzettingen zijn aan de Palestijnen ontstolen gebied.Want in bezet Palestijns gebied wordt dagelijks land onteigend,de bewoners eraf gegooid ten behoeve van kolonisten uit Israel,die er niet alleen wonen, maar ook niet zelden de plaatselijke bezettebevolking terroriseren, vaak ook nog eens gesteund door het Israelische leger, zoals u in de berichtgeving van de Israelische mensenrechtenorganisatieBtselem kunt lezen! [5]Ordinaire landdiefstal en terreur dus!
Het wordt dan ook hoog tijd, dat u stopt met het betitelen van nederzettingenmet ”woningen” en doet alsof het om een  uitbreiding van een normale woonwijk gaatNoem het kind nu eens eindelijk bij de naam en vermeld, dat die nederzettingenillegaal zijn, in strijd met het Internationaal Recht!Ik heb u gezaghebbende bronnen overlegd [zie noot 2] anderen hebben dat tenovervloede gedaan en sowieso hoort u dit als nieuwsredactie te weten!
TENSLOTTE NOG DIT
In uw derde alinea schrijft u
””Biden geldt als tegenstander van de nederzettingenpolitiek,in tegenstelling tot Donald Trump.”Zo’n zinnetje volstaat niet.U behoort aan te geven, dat onder president Trump, de VS de nederzettingenlegaliseerde [6], omdat het voor de lezer, die niet op de hoogte is, andersvolledig onduidelijk blijkt, dat het Amerikaanse beleid ten opzichtevan die nederzettingen drastisch is veranderd.En als laatste opmerking wil ik vermelden, dat u dient aan te geven, wanneerBiden vice president geweest is, namelijk onder Trump’s voorganger, presidentObama. [7]

EPILOOG
Dat was het weer, Geachte RedactieOpnieuw heb ik u de oren gewassen over uw tekortschietende en onvolledigeberichtgeving.Ernstig tekortschietend zelfs, want cruciaal is, dat u vermeldt, dat de Palestijnse gebieden bezet zijn [dat hebt u dan wel weer gedaan] endat de nederzettingen in strijd zijn met het Internationaal Recht.
Ik reken erop, dat u bij een volgende berichtgeving, wellicht voor uvoor het eerst, melding maakt van het illegale karakter van dienederzettingen in bezet Palestijns gebied.
Anders vindt u mij weer op uw Pad.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed Amsterdam 
P/S

P/S
NOS TELETEKSTISRAEL WIL WEER BOUWEN OP WESTOEVER
De nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever mogen vande Israelische regering opnieuw verder groeien.Premier Netanyahu heeft opdracht gegeven voor de bouw van 800 nieuwe woningen in het gebied.
De bouwplannen voor bezet Palestijns gebied komen opeen gevoelig moment, kort voor het aantreden van Joe Bidenals nieuwe president van de VS.
 Biden geldt als tegenstander van de nederzettingenpolitiek,in tegenstelling tot Donald Trump.Als vice president had hij er conflicten over met Netanyahu.De Palestijnen denken, dat Israel snel wil handelen, nu Trump nogpresident is.

EINDE TELETEKSTBERICHT

ISRAEL WIL WEER BOUWEN OP WESTOEVER
https://teletekst-data.nos.nl/webplus?p=130

ORIGINELE TEKST TELETEKST

De nederzettingen op de Westelijke   
 Jordaanoever mogen van de Israëlische  
 regering opnieuw verder groeien.Premier
 Netanyahu heeft opdracht gegeven voor  
 de bouw van 800 nieuwe woningen in het 
 gebied.                                
                                        
 De bouwplannen voor bezet Palestijns   
 gebied komen op een gevoelig moment,   
 kort voor het aantreden van Joe Biden  
 als nieuwe president van de VS.        
                                        
 Biden geldt als tegenstander van de    
 nederzettingenpolitiek,in tegenstelling
 tot Donald Trump.Als vicepresident had 
 hij er conflicten over met Netanyahu.De
 Palestijnen denken dat Israël snel wil 
 handelen nu Trump nog president is.  

EINDE TEKST TELETEKST

NOTEN

[1]
COMMENTAREN [ER ZIJN ER NOG VEEL MEER, HIER NIET VERMELD] OP NOS BERICHTGEVING BETREFFENDE HET MIDDEN=OOSTENCONFLICT

NETANYAHU FLUIT BOUWMINISTER TERUG/COMMENTAAR OP NOS BERICHTGEVINGASTRID ESSED15 NOVEMBER 2013
https://www.astridessed.nl/netanyahu-fluit-bouwminister-terugcommentaar-op-nos-berichtgeving/

MILITAIR ISRAEL GEDOOD OP WESTOEVER/NOS TELETEKSREDACTIE VERGEET VOOR HET GEMAK ISRAELISCHE BEZETTINGASTRID ESSED12 MEI 2020
https://www.astridessed.nl/militair-israel-gedood-op-westoever-nos-teletekstredactie-vergeet-voor-het-gemak-israelische-bezetting/

HERSENBLOEDING OUD PREMIER VAN AGT/NOS DOET AAN PRO ISRAELISCHE GESCHIEDVERVALSINGASTRID ESSED5 JUNI 2019

ZIE ANDERE KRITISCHE [EN EEN ENKELE WAARDERENDE] COMMENTAREN AAN NOS TELETEKSTREDACTIE EN NOS INTERNET

https://www.astridessed.nl/?s=NOS+teletekstredactie

[2]

The establishment of the settlements contravenes international humanitarian law (IHL), which states that an occupying power may not relocate its own citizens to the occupied territory or make permanent changes to that territory, unless these are needed for imperative military needs, in the narrow sense of the term, or undertaken for the benefit of the local population. 

BTSELEM.ORGSETTLEMENTS.ORG
https://www.btselem.org/settlements

Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”

ARTICLE 49, FOURTH GENEVA CONVENTIONhttps://www.icrc.org/applic/ih l/ihl.nsf/Article.xsp?action=o penDocument&documentId=77068F1 2B8857C4DC12563CD0051BDB0
”De Staat, die een gebied bezet heeft, mag zich slechts beschouwen als beheerder en vruchtgebruiker der openbare gebouwen, onroerende eigendommen, bosschen en landbouwondernemingen, welke aan den vijandelijken Staat behooren en zich in de bezette landstreek bevinden. Hij moet het grondkapitaal dier eigendommen in zijn geheel laten en die overeenkomstig de regelen van het vruchtgebruik beheeren.”

 ARTIKEL 55, HAAGS VERDRAG 1907

https://wetten.overheid.nl/BWBV0006273/1910-01-26#Verdrag_2

IN HET ENGELS
Art. 55. The occupying State shall be regarded only as administrator and usufructuary of public buildings, real estate, forests, and agricultural estates belonging to the hostile State, and situated in the occupied country. It must safeguard the capital of these properties, and administer them in accordance with the rules of usufruct.  

CONVENTION RESPECTING THE LAWS AND CUSTOMS OF WARON LAND AND ITS ANNEX: REGULATIONS CONCERNINGTHE LAWS AND CUSTOMS OF WAR ON LANDTHE HAGUE 18 OC TOBER 1907
https://ihl-databases.icrc.org/applic/ihl/ihl.nsf/Article.xsp?action=openDocument&documentId=0C16200ECC1B0C3EC12563CD00516954

[3]

NOSVS ZIET ISRAELISCHE NEDERZETTINGEN NIET LANGER ALSILLEGAAL18 NOVEMBER 2019
https://nos.nl/artikel/2311044-vs-ziet-israelische-nederzettingen-niet-langer-als-illegaal.html

De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.

De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.

Hindernis

De Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.

De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.

Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.

De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.

Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.

Tweestatenoplossing

De EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.

In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.

In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.

Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
EINDE BERICHT

[4]

”De Europese Unie liet weten vast te houden aan het standpunt dat nederzettingen illegaal zijn en schadelijk voor het vredesproces.
NOORD HOLLANDS DAGBLADVEEL KRITIEK OP NEDERZETTINGENBESLUIT  
VS19 NOVEMBER 2019
https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/dmf20191119_44523805?utm_medium=organic&utm_source=google

Veel kritiek op nederzettingenbesluit VS

ANP Producties19/11/2019 om 14:59WASHINGTON

Het besluit van de Amerikaanse regering om Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet meer als illegaal te beschouwen, heeft geleid tot internationale kritiek. De Palestijnse Autoriteit wil de kwestie voorleggen aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.

De Amerikaanse minister Mike Pompeo (Buitenlandse Zaken) zei maandag dat nederzettingen in bezette gebieden “niet per se strijdig zijn met internationale wetgeving”. Dat is volgens hem vooral een kwestie voor Israëlische rechtbanken. Pompeo wil Israël en de Palestijnen zo meer ruimte geven om te onderhandelen over de status van dergelijke gebieden.

Het besluit leidde tot verheugde reacties in Israël, maar Pompeo kreeg vanuit de internationale gemeenschap weinig bijval. Rusland stelde dinsdag dat het besluit de spanningen tussen Israël en de Palestijnen verder zal doen oplopen. De Arabische Liga sprak over een “zeer negatieve ontwikkeling”. De Europese Unie liet weten vast te houden aan het standpunt dat nederzettingen illegaal zijn en schadelijk voor het vredesproces.  

EINDE BERICHT

[5]

BTSELEM.ORGSTATE BACKED SETTLER VIOLENCE
https://www.btselem.org/settler_violence_updates

[6]
ZIE NOOT 3

[7]

”Bij de presidentsverkiezingen op 4 november 2008 werd Biden tot vicepresident gekozen”
WIKIPEDIAJOE BIDEN/VICE PRESIDENT (2009-2017)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Biden#Vicepresident_(2009-2017)

ORIGINELE BRON

WIKIPEDIAJOE BIDEN
Joe Biden – Wikipedia

Joe Biden – Wikipedia

EINDE NOTENAPPARAAT

Reacties uitgeschakeld voor Aung San Suu Kyi vast in Myanmar/NOS teletekstredactie, vermeld Aung San Suu Kyi’s kwalijke rol in de Rohingya humanitaire crisis!

Opgeslagen onder Divers