Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Ik schrijf dit vanuit de auto onderweg uit NL. Om de veiligheid van m’n gezin en mezelf te waarborgen hebben wij besloten voorlopig te vertrekken. Op …
Douwe Bob is op advies van de politie met zijn gezin vertrokken uit Nederland, schrijft hij op sociale media. “Ik schrijf dit vanuit de auto onderweg uit Nederland. Om de veiligheid van m’n gezin en mezelf te waarborgen hebben we besloten voorlopig te vertrekken.”
Douwe Bob weigerde zondag op het laatste moment op te treden bij het Joodse kindervoetbalevenement Jom Ha in Amsterdam. Volgens de zanger waren er “zionistische posters en pamfletten” te zien en dat zou tegen de afspraken zijn die hij had gemaakt met de organisatie.
“Ik hou van de Joodse gemeenschap, ik ben tegen zionisme en dat is wat daar wordt verkocht, daardoor kan ik hier nu niet spelen. Sorry”, zei de artiest, waarna hij het podium afliep.
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Reacties uitgeschakeld voor Adhesiebetuiging Astrid Essed aan Groenlinks-PvdA Tweede Kamerlid Kati Piri voor haar Israel Wapenembargo Motie/”Ga zo door!”
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
In deze tijden van vlugvlug, snelsnel is onderstaand stuk natuurlijk een longread. Enigszins verteerbaar gemaakt dioor keurig genummerde hapklare brokken. Je doet het er maar mee
Een dikke week van commotie rond een motie ligt min of meer achter ons. De commotie dreunt door, terwijl de motie geeneens een meerderheid in de Tweede Kamer achter zich kreeg. Drukte om niets? Niet bepaald. De motie raakte een open zenuw in een politiek bestel dat er een soort heiligschennis in zag en met furieuze agressie reageerde. Ik doel natuurlijk op de motie van Groen Links- PvdA Tweede Kamerlid Kati Piri. Laten we de zaak eens doorlopen.
1.
In de motie die Kari Piri vanuit GroenLinks-PvdA op 19 juni 2025 indiende, wordt gepleit voor een tijdelijk maar verder volledig embargo op wapenleveranties aan Israël. Je zou zeggen: inkoppertje. Wie genocide tegen wil gaan, die gaat geen wapens leveren aan een staat die genocide aan het plegen is. Wie aanvalsoorlogen niet wil, gaat geen wapens sturen naar een staat die aanvalsoorlog na aanvalsoorlog lanceert. De staat Israël bedrijft genocide in Gaza, al sinds de avond van 7 oktober 2023. De staat Israël heeft een reeks aanvalsoorlogen op haar naam staan en lanceerde op 13 juni een aanvalsoorlog tegen Iran. Aan de staat Israël wapens leveren betekent: medeplichtigheid op je nemen voor zowel genocide als voor militaire agressie. In een land waarvan het politieke establishment iets minder totaal vergiftigd zou zijn door koloniaal racisme, deelname aan Westerse overheersing en verbondenheid aan de settler-koloniale apartheidsstaat Israël, zou een stellingname zoals in die motie verwoord, nauwelijks ophef baren. In zo’n land was het in de motie verwoorde standpount allang beleid. In zo’n land leven we helaas niet.
Opzienbarend – voor tegenstanders van genocide, bezetting en agressie althans – is de motie dus niet. Typisch is wel de timing ervan, de schandalige traagheid in de totstandkoming van de stellingname die er aan ten grondslag ligt. De motie komt minimaal zo’n twintig maanden te laat. Maar er is veel voor te zeggen om van een aanzienlijk langere periode van vertraging te spreken. Vanaf de oprichting van de staat Israël – verwezenlijkt via grootschalige verdrijving van de oorspronkelijke Palestijnse bevolking, de Nakba in 1948 – verdient deze staat op geen enkele manier de wapensteun die het desondanks aanhoudend gekregen heeft, ook van Nederland. Waarom geen volledige boycot ingesteld in 1948, en die volgehouden?
Waarom niet in 1967 alsnog, toen Israël na een aanvalsoorlog Gaza en de Westelijke Jordaanoever bezette? Waarom niet in 1978, toen Israël door middel van een aanvalsoorlog een strook in Zuid-Libanon begon te bezetten? Waarom niet in 1982, toen Israël een grootschalige aanvalsoorlog tegen Libanon begin, compleet met terreurbombardementen op Beiroet en het ondersteunen van extreem-rechtse Libanese milities die een slachting in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila aanrichtten? Waarom niet in 1987 of 1988, toen Israël een vrijwel ongewapende opstand van Palestijnse jongeren beantwoordde met grof militair geweld en het welbewust breken van de botten van kids die in handen van Israëlische soldaten vielen? En zo kunnen we doorgaan. Was in al die jaren de onderdrukking van Palestijnen en de agressie jegens buurlanden nooit ernstig genoeg voor een wapenembargo?
Ook in die twintig maanden van de genocide van Israël in Gaza zou je toch al veel eerder hebben gedacht: en nu is het een keer genoeg. De terreurbombardementen op scholen, ziekenhuizen, moskeeën, universiteiten, woonblokken. Het gericht ombrengen van grote aantallen hulpverleners, het afknallen van journalisten. Het door middel van een blokkade de hongerdood in jagen van steeds grotere aantallen mensen. Het onder vuur nemen van mensen die naar een beperkt aantal locaties gelokt werden door daar voedsel uit te delen. Het samendrijven van honderdduizenden Palestijnen in steeds kleinere, steeds onleefbaarder stukken land… Het was allemaal voor GL-PvdA nog steeds geen reden om de daders van deze misdaden te treffen met een compleet wapenembargo. Intussen zijn we minstens 56.000 daadwerkelijk getelde doden verder. Maar het is aannemelijk dat het werkelijke aantal slachtoffers van de genocide al in de honderdduizenden loopt.(1) Het aantal groeit dagelijks. Met tientallen. Vaak met vele tientallen.
Aan Israëlische agressieoorlogen in deze periode ook geen gebrek. Aanvallen op Libanon – waaronder een spectaculaire terreuraanslag waarbij Israël piepers en telefoons in handen van mensen tot ontploffing weet te brengen. Luchtaanvallen op Syrië, op Jemen. Ja,m de aanvallen op Jemen en Libanon presenteert Israël als vergelding, als iets defensiefs. Ja, hezbollah vanuit Libanon en Ansar Allah (beter maar slordiger bekend als de Houthi’s) in Jemen, namen Israël met raketten onder vuur. Maar daarmee reageerden zij op de genocide die Israël in Gaza uitvoerde. De aanval op Gaza presenteerde Israël als een antwoord op de uitbraak van Palestijnse militanten uit Gaza, 7 oktober 2023. Maar ook die uitbraak was niets anders dan een reactie op Israëlische staatsterreur en bezetting, vooral op de wurgende blokkade waarmee Israël jaar na jaar de Palestijnen in Gaza welbewust op de rand van de honger hield en een bezetting op afstand in stand hield.
2.
Het is Israël dat met haar politiek van koloniale bezetting, etnische zuivering en genocide, en van agressieve militaire operaties er om vraagt militair afgeknepen te worden door middel van een wapenembargo, compleet en consistent. Waarom nu pas? Ik ben blij dat de roep om serieuze maatregelen tegen genocidaal Israël – een roep die al vele maanden steeds indringender klinkt – eindelijk ook door GL-PvdA is overgenomen. Het werd eens tijd. Maar waarom moest dat zolang duren?
Ik denk dat de reden van de timing met drie dingen te maken heeft. In de eerste plaats: voor wie totaal gewend was om Israël door dik en dun te steunen, voor wie de loyaliteit aan Israël erg diep zat, was er tijd nodig om de harde waarheid te laten doordringen. Kort na 7 oktober 2023 had de Israëlische propaganda nog een flink effect op mensen die de luchtaanvallen op Gaza niet leuk vonden maar toch ook wel erg geschokt waren van de furie die Hamas op die dag had ontketend. En niet alle horrorverhalen over Palestijnse misdaden waren meteen debunked als leugens of tenminste tot reëler proporties teruggebracht door kritischer berichtgeving en enig bewustzijn van voorgeschiedenis en context. Hoe langer 7 oktober geleden was, hoe meer de Israëlische misdaden het beeld begonnen te bepalen, en hoe meer de uitbraak van 7 oktober 2023 naar de achtergrond verschoof. Kennelijk had het deze 20 maanden nodig voordat zelfs GL-PvdA een wapenembargo meende te kunnen bepleiten. Erg veel reden tot trots heeft die club daarmee niet.
In de tweede plaats is er de aanval die Israël en de VS op Iran ontketenden. Overduidelijk agressie, overduidelijk geen reactie op een Iraanse aanval en ook niet op een acute Iraanse dreiging. Het regende experts die er op wezen dat ook volgens het internationaal recht de Israëlische aanval op Iran niet te rechtvaardigen viel. Het was ook volkenrechtelijk gezien een criminele actie. Dit zal in een partij als GL – PvdA, waar ze dol zijn op rechtstatelijkheid en internationaal recht, een stevige push hebben gegeven richting wapenembargo.
Maar er is een derde reden, en die is ergens veel interessanter. De stellingname van GL-PvdA tegen genocideplegend oorlogsland Israël is een product van aanhoudend en steeds succesvoller protest vanuit de bevoking. Er waren al meteen in oktober en november 2023 grote demonstraties, , soms van vele duizenden mensen. Er waren in de winter van 2023-2024 de wekelijkse sit-ins bij stations. Dat is daarna af en aan door gegaan. Er waren de encampments aan universiteiten, waarmee studenten en anderen hun eis dat die universiteiten de banden met Israëlische instituten verbraken. Er waren talloze andere acties, klein en wat groter, van de meest uiteenlopende aard. Er waren nog maar kort geleden protesten en blokkades van transportfirma Maersk, in een haven van Rotterdam waarvan aannemelijk is dat die doorvoer van wapens naar Israël faciliteert. Al deze acties, gecombineerd met het steeds onthutsender nieuws over de genocidale slachtpartijen die Israël bleef aanrichten, leidde tot een groeiende kritiek op en afwijzing van de Israëlische politiek. Vroeg of laat gaat zoiets doorwerken in politieke partijen die zeggen zaken als mensenrechten, vrede en internationale solidariteit te willen bevorderen. Zo’n partij pretendeert GL-PvdA te zijn. Dus moest die partij wel draaien naar een steeds kritische standpunt jegens Israël. Een voorlopige climax van dit proces is de laatste maanden kennelijk bereikt.
Van symbolisch enorm belang waren zonder twijfel de twee grote Rode Lijn-demonstraties in Den Haag – 100.000 mensen op 18 mei, 150.000 mensen op 15 juni. Daar liepen niet zomaar grote menigten. Daar liep een handvol potentiële zetels in de Tweede Kamer – en tussen de eerste en tweede Rode Lijn was ook nog eens het kabinet gevallen, met nieuwe verkiezingen in zicht. Dat is vanuit electoraal perspectief gesproken. Het is bepaald niet mijn perspectief, maar wel het perspectief waarbinnen GL -PvdA opereert. De twee massademonstraties hebben de zaak ook in GL-PvdA doen kantelen richting de in die motie verwoorde oproep tot een wapenembargo.
Dit bedenk ik allemaal niet zelf. Een verslag in Trouw van het partijcongres dat GL-PvdA zaterdag 21 juni hield, maakt de samenhang concreet. ‘Op het congres wordt vaak gewezen op de Rode Lijn-demonstraties tegen de oorlog in Gaza. Veel linkse kiezers hebben die demonstraties bezocht. De organisatoren vroegen de Tweede Kamer om een algehele wapenboycot tegen Israël, inclusief een boycot van onderdelen van het luchtverdedigingssysteem.’(2) En hier hebben we het Rights Forum: ‘Dat de partij zijn positie nu heeft aangepast, was onvermijdelijk. Uit opiniepeilingen blijkt dat een grote meerderheid van de bevolking het kabinetsbeleid afwijst en wil dat Israël gedwongen wordt zijn genocidale geweld te staken. Die meerderheid kreeg een gezicht tijdens de twee massale Rode Lijn-manifestaties (18 mei en 15 juni) en de vele Rode Lijn-acties die nog overal plaatsvinden’.(3) De beweging op straat en in de samenleving brengt met vertraging beweging in de linkerflank van de gevestigde politiek. Dat is wat hier gebeurt.
Zo bezien is de motie van Piri dus een echo van de eisen die pro-Palestijnse solidariteitsdemonstranten naar voren hebben gebracht en met actie kracht hebben bijgezet. Het is een succes, niet van de parlementaire politiek, maar van aanhoudende acties die in de linkervleugel van die partijpolitiek beweging hebben helpen brengen. En het is natuurlijk maar een beperkt succes. De motie is immers niet aangenomen. Maar het is wel degelijk belangrijk dat het idee van een volledige wapenboycot intussen mainstream is geworden, en niet meer voornamelijk het standpunt van veel te kleine groepen actievoerders.
3
Rechts is in alle staten, en dat geldt ook voor een aantal kopstukken van de PvdA. Hoe durven mensen Israël het recht op zelfverdediging te ontzeggen? Hadden burgers in Israël dan geen recht op bescherming via het luchtverdedigingsstelsel dat ook door een boycot zo getroffen zou worden als de motie zou zijn aangenomen? De antwoorden op deze vragen zijn vrij eenvoudig. Nee, een koloniale staat die vanaf haar oprichting landroof en bezetting praktiseert heeft geen recht op zelfverdediging. Israël als koloniale settler-staat is geen ‘zelf’ dat verdediging verdient.
En hoe zit dat met burgers in die staat? Daar bedriegt de schijn nogal. Een aantal van de dodelijke slachtoffers van Iraanse raketten zijn, jawel, Palestijnen, deel van de Palestijnse gemeenschap die in 1948 en ook in 1967 niet is verdreven. In steden waar deze mensen – formeel staatsburgers van Israël, maar verregaand gediscrimineerd – vooral wonen, zijn vaak geen of veel te weinig schuilkelders.(4) Deze mensen zijn dus veel minder beschermd dan Joodse Israëli’s. En nergens blijkt uit dat de Israëlische regering – of de pro-Israëlische partijprominenten van de PvdA die nu zo boos zijn vanwege de motie! – erg wakker liggen van het gevaar dat juist deze mensen lopen. Ook van Joodse Israëli’s – burgers van dezelfde staat – hoeven ze weinig te verwachten: het kwam voor dat deze Israëli’s hun Palestijnse medeburgers de toegang tot schuilkelders gewoon beletten.(5)
De zorg voor Israëlische burgers is dus nogal selectief: het betreft voornamelijk zorg voor Joods-Israëlische burgers. Ook dit tekent de apartheidsmaatschappij die Israël overduidelijk is. Israël-supporters in de Nederlandse politiek, ook in de PvdA, geven opvallend weinig blijk van kritiek op dit apartheidskarakter van de Israëlische maatschappij. Netanyahu kritiseren lukt nog net. Het fundamenteel koloniale en racistische karakter van de Israëlische staat en maatschappij onder ogen zien, dat lukt dus niet.
Het is tragisch dat burgers geraakt worden door van Hamas, van Hezbollah, van Houthi’s en recentelijk van Iran. En naïviteit is hier niet nuttig: ik geloof niet dat burgerslachtoffers die bijvoorbeeld Iraanse raketten maken alleen maar per vergissing worden gemaakt. Maar het is een tragiek die de staat Israël over die burgers afroept, door haar eigen politiek van bezetting en gewapende agressie. De directe slachtoffers van Iraanse vergelding zijn indirect vooral slachtoffer van de Israëlische aanvallen waarvoor Iran vergelding zoekt.
Al die raketten, van al die gewapende bewegingen en van Iran, zijn immers reacties op Israëlische daden, verdediging tegen dan wel vergelding voor Israëlische acties. Je hoeft het helemaal enthousiast te zijn voor elke Hamas-aanslag of staan te juichen voor Iraanse raketaanvallen om toch tot de onontkoombare conclusie te komen: zulke aanslagen en aanvallen zijn gevolgen, antwoorden op wat Israël doet. De oorzaak is gelegen in de Israëlische koloniale politiek van bezetting, etnische zuivering, genocide en oorlog. Als Israël geen raketten op haar burgers wil zien belanden, zou het kunnen ophouden met het bombarderen van Gaza en het beschieten van Libanon, Jemen, Syrië en Iran – aanvallen waarmee Israël zelf enorme aantallen burgers de dood in jaagt.
Maar het kan straffeloos doorgaan met al deze agressieve daden, omdat het haar burgers relatief goed weet te beschermen. Anders gezegd: het beschermen van de bevolking van Israël is onderdeel van de militaire macht die aanvalspolitiek makkelijker maakt. Bescherming van burgers is deel van de oorlogspolitiek van Israël. En die oorlogspolitiek is een aanvals- en veroveringspolitiek. Dat maakt het dan ook terecht om bij een wapenboycot nadrukkelijk ook het luchtverdedigingssysteem te treffen. Heel de gewapende macht van de genocidale apartheidsstaat Israël verdient ontmanteling – net als die genocidale apartheidsstaat zelf. Zoiets heeft helemaal geen ‘bestaansrecht’.
4.
Genocide ondersteun je niet. Agressieve oorlogen ondersteun je niet. Koloniale bezetting en etnische zuivering steun je niet. Dat zijn volstrekt redelijke standpunten, zou je toch denken. De motie van GroenLinks-PvdA is van die redelijke standpunten een redelijke vertaling in parlementair jargon. Ik ben blij dat ook deze partij – ruimschoots na BIj1, Denk, PvdD en de SP trouwens – eindelijk zo’n soort standpunt inneemt. Waar rechts, inclusief die vervelende PvdA-prominenten , nu Piri, Timmermans aan loopt te vallen en voor jodenhaters loopt uit te schelden, horen solidariteitsactivisten, ook anarchisten zoals ik, daar dwars tegenin te gaan en voor het in de motie Piri verwoorden stellingname op te komen.
Waar Piri en Timmermans door de Israël-fanclub – van Yesilgöz en Wilders tot en met Oudkerk en Verbeet – als gevaar voor de Joodse gemeenschap worden weggezet, daar kiezen we maar beter een kant. Immers: die Israël-fanclub haat Piri en Timmermans, niet om wat ze verkeerd doen maar om wat ze nu eens goed doen. Via een aanval op deze twee politici en hun partij valt pro-Israëlisch rechts – wederom, inclusief die vervelende PvdA-prominenten, en natuurlijk met veel te veel media als megafoon – de hele solidariteit met Palestina aan. En daarmee dus ons allemaal. We staan dus op dit punt maar beter zij aan zij, jazeker, ook met die dekselse sociaaldemocraten en GroenLinksers. Hier geldt de logica van elk strijdbaar antifascisme: de rechtse aanval op een groep, een stroming, raakt ons allemaal en dient door ons allemaal beantwoord te worden. Hoe laat is het? Inderdaad, solidariteit.
Maar het is nergens voor nodig om daarmee GroenLinks-PvdA – of welke partij dan ook – heilig te verklaren. En het zou regelrecht schadelijk zijn om de strijd tegen de steun die Nederland met wapens en anderszins aan Israël verleent, nu verder aan de parlementaire politiek over te laten. We zijn gekomen waar we zijn door zelf in actie te komen en de daarbij horende discussies aan te gaan. Niet door het lobbyen bij politieke partijen voorrang te geven en op resultaat daarvan te wachten en te rekenen. Partijen zijn tot hun huidige standpunt gekomen onder druk van maatschappelijke discussie en sociale strijd van pro-Palestina-actievoerders. Het verder aanjagen van die strijd en die discussie, dat is wat ons te doen staat als we willen dat Nederland – instelling voor instelling, bedrijf voor bedrijf en ook politieke partij voor politieke partij– met genocidaal koloniaal Israël breekt. En die strijd kan maar beter niet binnen parlementaire perspectieven beperkt te worden. Blijven agiteren, blijven demonstreren dus! Minstens…
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Het door de Tweede Kamer weggestemde, maar op het Groenlinks-PvdA
Congres met grote meerderheid aangenomen voorstel van Kati Piri om te komen tot een volledig wapenembargo
tegen Israel, kan mijn hoogste goedkeuring wegdragen.
Het werd hoog tijd.
Al vanaf 1967 oefent Israel in de Palestijnse gebieden met haar bezetting
een keiharde terreur uit, waarbij folteringen, discriminerende rechtspraak
[voor de Palestijnen in de bezette gebieden is er geen burgerrechtspraak,
zij vallen onder de Militaire Rechtspraak. Burgers!], militaire invallen met vele
burgerslachtoffers ten gevolge en administratieve detentie [opsluiting
zonder vorm van proces, naast dat Militaire Recht] aan de orde van de dag zijn.
Alsof dat nog niet erg genoeg is, zijn er vanaf eind zestiger jaren Israelische
nederzettingen in bezet gebied, tot stand gekomen door onteigening van land
van Palestijnse boeren. In normale mensentaal heet dat landdiefstal.
Die nederzettingen, die vooral op de Westelijke Jordaanoever nog steeds
worden uitgebreid ten koste van de Palestijnen, zijn -dat zal niemand
verbazen-in strijd met het Internationaal Recht -iets, waarvan Israel
zich niets aantrekt-
Ook de EU veroordeelt deze nederzettingenpolitiek keer op keer.
Het is dus een Lange Weg vanaf 1967 -en ook daarvoor, maar dan wordt het
stuk te lang!-tot heden, 2025!
De lijst van Israelische misdaden is lang, maar voeg daar nog aan toe de sinds
2007 heersende Blokkade van Gaza, waarbij structureel [met tussenpozen
iets minder] aan de Gazanen medicijnen, brandstof en andere overlevingstools
worden onthouden.
En sinds eind october 2023, na de Hamas 7 october aanval, die deels
wel degelijk-dat wordt vaak vergeten-legitiem was omdat ook Israelische
militaire doelen zijn aangevallen,is de hel pas goed losgebarsten.
Willekeurige aanvallen op scholen, ziekenhuizen,vluchtelingenkampen,
mensen, die vanaf Noord Gaza naar het zuiden worden gedirigeerd, naar
”veilige zones” om daar alsnog te worden gebombardeerd.
Mensen, die naar voedseldistributiepunten gaan en daar onder vuur
worden genomen door het Israelische leger.
Mensen, op zoek naar voedsel voor hun gezinnen…….
Het onthouden van voedsel en medicijnen aan de Gazanen….
En met als klap op de vuurpijl, een militaire aanval op Iran.
Bij ieder ander land [zoals bij Rusland op Oekraine en terecht!],
zou er van een daad van agressie zijn gesproken.
Nu draaien vele Westerse landen eromheen en weigeren Israel
als agressor aan te wijzen.
Het is dan ook hoog tijd, dat een land met een dergelijk ”CV”
aan bezetting, oorlogsmisdaden en sinds 2023 misdaden, die in
de richting gaan van genocide, een totaal wapenembargo krijgt
opgelegd.
Dat mag pas weer worden opgeheven als Israel zijn aanvallen
op Iran en Gaza stopt, de bezetting van de Palestijnse gebieden
opheft, humanitaire hulp in Gaza toelaat en de nederzettingen ontmantelt.
Met minder nemen we geen genoegen.
Wie veel misdaden pleegt, moet veel rechtzetten.
En de Israelische oorlogsmisdadigers, Netanyahu voorop, moeten
worden berecht.
ASTRID ESSED
AMSTERDAM
ACHTERGRONDINFORMATIE:
”P
vdA-prominent Gerdi Verbeet zit zaterdag huilend op de eerste rij van het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres. Zojuist heeft ruim 83 procent van de leden ingestemd met een voorstel om geen wapens meer te leveren aan Israël, ook niet als die bedoeld zijn ter verdediging van Israëlische burgers tegen raketaanvallen. Verbeet wordt getroost door PvdA’er Rob Oudkerk, die een arm om haar heen slaat.”
VOLKSKRANT
GROEN-LINKS EN PVDA VIEREN DE STRENGERE ISRAEL KOERS UITBUNDIG, TERWIJL LEDEN MET KRITIEK WORDEN
Het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres, bedoeld als feestje voor de aanstaande fusie, werd zaterdag overheerst door de aangekondigde strengere Israël-koers van de partij. De meeste leden zijn daarover in jubelstemming, evenals partijleider Timmermans. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we gekkies zijn.’
PvdA-prominent Gerdi Verbeet zit zaterdag huilend op de eerste rij van het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres. Zojuist heeft ruim 83 procent van de leden ingestemd met een voorstel om geen wapens meer te leveren aan Israël, ook niet als die bedoeld zijn ter verdediging van Israëlische burgers tegen raketaanvallen. Verbeet wordt getroost door PvdA’er Rob Oudkerk, die een arm om haar heen slaat.
Hoewel de wens tot een ‘volledig en onmiddellijk wapenembargo tegen Israël’ geen steun zal krijgen van de Nederlandse regering, lopen de gemoederen hierover zaterdag hoog op bij de linkse fusiepartij.
Tegenstanders van de strengere Israël-koers, zoals oud-wethouder van Barendrecht Reshma Roopram, worden uitgejouwd als zij hun punt proberen te maken op het podium van het congres. Ze zegt even later haar lidmaatschap op.
Grimmige sfeer
Een andere man krijgt een fel ‘hou toch op!’ naar zijn hoofd geslingerd als hij op het podium probeert uit te leggen dat het volledige wapenembargo bijdraagt aan een gevoel van ‘onveiligheid die Israëlische burgers in schuilkelders ervaren’. De zaal begint ook te joelen van afkeuring als PvdA’er Oudkerk 30 seconden extra tijd krijgt om eenzelfde punt te maken.
De sfeer is bij tijd en wijle zo grimmig dat de moderator – GroenLinkser Ineke van Gent – de zaal meerdere keren moet oproepen om zich te beheersen. ‘Zorg dat iedereen zich veilig kan voelen’, zegt ze streng. Kati Piri, het Kamerlid dat donderdag de motie indiende waarmee de nieuwe koers een feit werd, zegt ‘de emoties te begrijpen’, maar maant eveneens tot kalmte. Dat lukt nauwelijks.
Nieuw electoraal succes
Bij het overgrote deel van de aanwezige leden overheerst een jubelstemming over wat zij zien als overwinning. Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.
Nassreddin Taibi (23) vertelt bijvoorbeeld dat de motie die Kati Piri donderdag indiende over een wapenembargo ‘misschien wel geëxplodeerd is in de Tweede Kamer en op Twitter, maar in mijn eigen omgeving, of bubbel zou je kunnen zeggen, ervaar ik dat mensen nu toch overwegen om op GroenLinks-PvdA te stemmen’.
Volgens Taibi hebben die mensen het gevoel dat er nu wél naar hun stem wordt geluisterd. Hij denkt zelfs dat GroenLinks-PvdA hierdoor ‘misschien wel de grootste kan worden’.
Om hem heen is de stemming al net zo optimistisch. Veel leden vallen elkaar lachend in de armen, er is aanstekelijke gitaarmuziek en bij vrijwel elk sta-tafeltje schatten de leden de kans hoog in dat het nieuwe Israël-standpunt kan leiden tot méér electoraal succes. Dat er onderweg een paar leden afvallen die het Israël-standpunt veel te ver vinden gaan, is dan maar zo.
Timmermans ziet pijn
Partijleider Frans Timmermans is ook blij met de overweldigende steun die het congres zaterdag heeft uitgesproken om ‘niet langer steun te geven aan Netanyahu en zijn oorlogsmisdaden’. Hij krijgt zaterdagochtend een staande ovatie als hij vanaf het podium vertelt dat hij achter de oproep van de Kamerfractie blijft staan om ‘tijdelijk’ geen wapens te leveren aan Israël. Hij hoopt de Israëlische premier Netanyahu zo naar de onderhandelingstafel te dwingen. ‘Die redenering is sluitend’, zegt Timmermans.
Tegelijkertijd heeft hij ‘gezien wat dit aan pijn en verdriet heeft veroorzaakt, zeker bij mensen in de Joodse gemeenschap in Nederland’, zegt hij als de juichende menigte even is gaan zitten. Hun redenering is juist dat het Israëlische luchtverdedigingssysteem onschuldige burgers beschermt tegen raketten. ‘Ook die redenering is sluitend’, vindt hij.
Volgens de linkse partijleider is het belangrijk dat dit soort meningsverschillen binnen de partij worden besproken. ‘Hou elkaar vast! We gaan het gesprek aan en we komen er samen uit!’, roept Timmermans luid de zaal in.
‘Heel verdrietig voor Gerdi’
Even later in gesprek met de pers noemt hij het ‘heel verdrietig voor Gerdi dat ze moest huilen’ en joelen vindt hij al zeker niet op zijn plaats. Maar het is volgens Timmermans ‘niet zo dat dit een standpunt is dat door maar een klein deel van de aanwezigen is gedeeld: meer dan 80 procent van de leden is het hiermee eens’.
Timmermans zegt niet bezorgd te zijn hoe er buiten de partij op de strengere Israël-koers van zijn partij wordt gereageerd. ‘Ik denk dat het standpunt dat wij vertolken het standpunt is dat door grote delen van de Nederlandse bevolking wordt gevoeld.’
Mochten andere partijen, zoals de VVD, hierdoor moeite hebben om met de linkse fusiepartij in zee te gaan in een toekomstige coalitie, is dat hun probleem. Timmermans raakt geïrriteerd bij vragen daarover: ‘Denkt u nou werkelijk dat bij ons de overweging is geweest bij het zien van het risico van het ontploffen van het Midden-Oosten, dat we dan gaan denken: Oh, ons standpunt moet wel zo zijn dat we de VVD niet te veel van ons vervreemden? Absoluut niet.’
‘We zijn mensen die strijden voor vrede’
Tegelijkertijd waarschuwt Timmermans in zijn toespraak voor krachten – aan de rechterzijde van de Kamer, maar ook in eigen kring – die partijleden proberen wijs te maken dat ze het verkeerde pad inslaan. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we gekkies zijn’, zegt Timmermans. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we achter radicalen aanlopen. Wij zijn mensen die strijden voor vrede, voor medemenselijkheid, voor het einde van de oorlog. Laat niemand je iets anders wijsmaken.’
Slechts een enkeling vindt de strengere Israël-koers een riskante electorale keuze. ‘Was dit nou handig zo vlak voor de verkiezingen’, vraagt een vrouw aan haar buurman als Timmermans bezig is met zijn gloedvolle betoog.
Arnold van Kalken (80), die zich veertig jaar heeft ingezet voor GroenLinks (en de voorlopers van die partij) ziet ook een risico, maar dat hoeft niet per se erg te zijn. ‘Zo’n motie over Israël helpt natuurlijk niet om kiezers in het midden aan te spreken’, zegt hij. ‘Maar als je alsmaar in het midden blijft zitten, ben je niet eerlijk.’
Hij is het avontuur van de PvdA met de VVD in kabinet-Rutte II nog niet vergeten. ‘Daar heeft links niet zoveel aan gehad.’
Dus als de VVD suggereert dat het animo flink is gedaald om na de verkiezingen samen in een coalitie te stappen met een linkse partij die zo’n scherpe Israël-koers vaart, zegt Van Kalken: ‘Yesilgöz zei toch al dat ze niet met ons wilde. Dus dan kun je maar beter jezelf zijn.’
De motie die Tweede Kamerlid Kati Piri van GroenLinks-PvdA deze week indiende voor een wapenembargo tegen Israël kan binnen haar partij op veel steun rekenen. De oproep om de motie te heroverwegen werd zaterdag ruimschoots verworpen op het congres van beide partijen in Nieuwegein.
Er was veel emotie rondom de stemming. Leden krijgen zoals altijd inspraak voor de stemming en daar werd massaal gebruik van gemaakt.
“Ik ben Laura Bromet. En bijna alle Brometten zijn in de oorlog vermoord”, zei Tweede Kamerlid Laura Bromet. Toch is haar vader, televisiemaker Frans Bromet, met een Joodse achtergrond, voor een wapenembargo tegen Israël. “Mijn vader zei: jullie hebben het bij het rechte eind.”
Jan Pronk, PvdA-minister in de jaren zeventig en negentig, riep in herinnering dat Israël vroeger werd aangevallen en zich moest verdedigen, maar de situatie is nu veranderd. “Nu is het de omgekeerde wereld. Israël schendt het internationaal recht. Israël is de aanvaller.”
Oudkerk krijgt ‘gevoel van onveiligheid’ bij PvdA
De partijoproep om de motie-Piri te heroverwegen werd vrijdagavond laat ingediend door drie oud-PvdA-leiders: Ad Melkert, Job Cohen en Lodewijk Asscher. Ook bekende PvdA’ers Gerdi Verbeet en Rob Oudkerk roerden zich in de discussie en schaarden zich achter de voormalige partijleiders.
Oudkerk zei voor de stemming dat hij na 65 jaar lidmaatschap van de PvdA is gaan “twijfelen” of hij nog bij de club wil horen. Oudkerk, die zelf ook een Joodse achtergrond heeft, krijgt een toenemend “gevoel van onveiligheid” door de oproep voor een wapenembargo.
Maar verreweg het merendeel van de aanwezige leden steunt de Tweede Kamerfractie. Een andere motie, de eis voor een “onmiddellijk en volledig wapenembargo tegen Israël”, kreeg eveneens veel steun. Ruim 80 procent van de congresgangers wil dit.
Partijleider Frans Timmermans was de leden dankbaar voor de massale steun, zei hij in zijn toespraak aan het eind van het congres. Hij beloofde tegelijk “open oren en een open hart” te hebben voor degenen die zorgen hebben over een wapenembargo. “Wij willen ook dat de mensen in Tel Aviv en waar dan ook in veiligheid kunnen leven en beschermd kunnen worden.”
Historisch congres niet zo historisch
Piri diende haar veelbesproken motie deze week in, maar kreeg geen meerderheid in de Kamer. Toch klonk haar oproep tot een “tijdelijk een volledig wapenembargo tegen Israël” de hele dag door in het congrescentrum in Nieuwegein.
Het zwaartepunt van het congres had het besluit moeten zijn om een nieuwe, linkse partij op te richten. Alleen was dat onderwerp vanwege de val van het kabinet naar voren gehaald. Twee weken geleden stemden de leden hier massaal voor.
Het door de partij aangekondigde “historische congres” was daarom ook niet zo historisch. Ook de ochtend stond vooral in het teken van de oproep tot een wapenembargo, zoals je hier kunt lezen:
Plezier keerde weer terug
Daarna keerde het plezier weer terug. De aandacht kon weer naar het programma. Zoals naar het gesprek met de voormalig premier van Nieuw-Zeeland Jacinda Ardern, die voor een bomvolle zaal werd geïnterviewd door Piri.
Ardern kreeg eerst minutenlang een daverend applaus van de aanwezigen. Een teken dat zij wél achter de koerswijziging staan die werd vormgegeven in Piri’s motie.
“Als je middenin een politieke storm zit, hoe ga je daar dan mee om?” vroeg Piri aan Ardern. “Asking for a friend.”
Zo was GroenLinks-PvdA in aanloop naar de verkiezingen op 29 oktober vooral met zichzelf bezig. Aan de andere kant domineerde de partij sinds lange tijd weer eens het politieke debat in Den Haag.
EINDE
Aan het begin van de avond stemde de Tweede Kamer hoofdelijk over het nieuwe plan en dat haalde – zoals verwacht – geen meerderheid: 99 Tweede Kamerleden waren tegen, 35 voor. Naast GroenLinks-PvdA stemden alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren voor.”
In de Tweede Kamer hebben veel partijen in stevige woorden afstand genomen van het nieuwe voorstel van GroenLinks-PvdA om een geheel wapenembargo in te stellen tegen Israël.
Rechtse partijen noemen het voorstel “bizar en onverstandig” (VVD), “knettergek, onverdedigbaar en levensgevaarlijk” (BBB), “te bizar voor woorden” (SGP) en NSC vindt het “bizar” en is zich “kapot geschrokken”. “Hun Israëlhaat en groeiend antisemitisme kent geen grenzen”, oordeelt de PVV.
Middenpartijen snapten ook niet waarom de grootste oppositiepartij nu vindt dat Nederland moet stoppen met de levering van onderdelen aan het Israëlische luchtverdedigingssysteem Iron Dome, zoals het concrete plan behelst.
De ChristenUnie vindt het “compleet onverantwoord”, het CDA “zeer onverstandig” en ook de progressieve oppositiepartij Volt vindt een compleet wapenembargo “een stap te ver gaan”, zo maakten ze de afgelopen uren in de Tweede Kamer en op X duidelijk.
In gevaar
De boze en verbaasde reacties hebben dezelfde strekking: als Israël zich niet meer kan verdedigen tegen luchtaanvallen komen onschuldige Israëlische burgers in gevaar. Het luchtverdedigingssysteem beschermt inwoners van Israël tegen raketaanvallen, maar ook bewoners in omliggende gebieden, stelt de Kamer.
Bijna alle partijen vinden dat Nederland zich moet inzetten om het geweld van de Israëlische regering te stoppen, maar een exportverbod voor de onderdelen van de Iron Dome ging tot vandaag ook GroenLinks-PvdA te ver.
De verbazing was dan ook groot toen GroenLinks-PvdA-Kamerlid Piri vanochtend in een debat opeens met een nieuw standpunt kwam. Demissionair NSC-minister Veldkamp van Buitenlandse Zaken reageerde geschokt op de “draai” van Piri en zei onmiddellijk dat het kabinet hiertegen was.
Op het verkeerde pad
Ondanks de steeds luidere kritiek wist de grootste oppositiepartij niet van wijken. Partijleider Timmermans is zeer overtuigd dat het een goede beslissing is, omdat een verdedigingssysteem nu wordt ingezet voor de militaire agressie, redeneerde hij.
De ommekeer in de partij is afgelopen week gekomen toen Israël aanvallen uitvoerde op Iran en daarmee het conflict in het Midden-Oosten op een “roekeloze manier” escaleert, aldus Timmermans.
Door het luchtverdedigingssysteem is de Israëlische premier Netanyahu zich volgens de partij “onkwetsbaar” gaan voelen bij aanvallen op andere landen en dat is “volstrekt onaanvaardbaar”, zei Timmermans. “We moeten een manier vinden om Netanyahu te laten merken dat hij op het verkeerde pad zit, moet de-escaleren en aan de onderhandelingstafel moet zitten.”
Aan het begin van de avond stemde de Tweede Kamer hoofdelijk over het nieuwe plan en dat haalde – zoals verwacht – geen meerderheid: 99 Tweede Kamerleden waren tegen, 35 voor. Naast GroenLinks-PvdA stemden alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren voor.
Neerzetten als radicaal
Maar het laatste woord over de koerswijziging van GroenLinks-PvdA is nog niet gezegd. De rechtse partijen zullen in de naderende verkiezingscampagne dit standpunt zeker aangrijpen om partijleider Timmermans als “radicaal” neer te zetten. Zelf reageert Timmermans laconiek op vragen daarover van de pers. “Dit is niet de eerste keer dat ze mij radicaal noemen en dat mogen ze nog 10.000 keer doen.”
Binnen de partij zal er mogelijk ook discussie over ontstaan. Een partijgenoot in de Provinciale Staten in Friesland Jaap Stalenburg sprak op X over een “zeldzaam onverstandig” besluit. Hij verwacht dat dit “als een boemerang terugslaat op de linkse samenwerking”.
Zaterdag houdt GroenLinks-PvdA een partijcongres en dan zal duidelijk worden of dit een heikel onderwerp wordt.
De leden van de PvdA en GroenLinks hebben op het congres met een ruime meerderheid ingestemd met een tijdelijk volledig wapenembargo tegen Israël. Ze staan daarmee achter de Tweede Kamerfractie van GroenLinks-PvdA, die tot verbazing van velen deze week aankondigde de levering van onderdelen voor de luchtverdediging van Israël te willen stoppen, vanwege de luchtaanvallen op Iran.
De spanningen binnen GroenLinks-PvdA liepen de afgelopen dagen hoog op over de nieuwe Israël-koers. Meerdere PvdA-prominenten, onder wie oud-partijleiders Job Cohen en Lodewijk Asscher, dienden een motie in om de nieuwe koers van de partij te dwarsbomen.
Partijleider Timmermans besloot daarom aan het begin van het congres een extra toespraak te houden. Daarin riep hij de leden ertoe op kalm te blijven. “Respecteer meningsverschillen” en “laat elkaar niet los”, zei hij.
Vooral onder PvdA-leden was het af en toe rumoerig als de moties over Israël aan bod kwamen. Uiteindelijk werd er tijdens het gezamenlijke congres van GroenLinks en PvdA over gestemd. Daar bleek al tijdens de stemverklaringen, van onder meer oud-PvdA-minister Jan Pronk, dat een grote meerderheid van de leden achter het volledige wapenembargo staat. Uiteindelijk werd de tegenmotie van Cohen en Asscher met 80 procent van de stemmen verworpen.
In de Tweede Kamer kan het standpunt van GroenLinks-PvdA op weinig steun rekenen. Alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren kunnen zich erin vinden, de andere partijen nemen er juist fel stelling tegen.
In zijn slottoespraak zei Timmermans “ontzettend dankbaar” te zijn voor de opstelling van de leden. Hij vindt dat de samengevoegde partij een signaal afgeeft naar Nederland dat de oorlog in Israël gestopt moet worden. “We mogen geen wapens leveren aan oorlogsmisdadigers”, zei Timmermans. Verder zei hij dat er met een “open hart” geluisterd wordt naar de mensen die zich zorgen maken over “geliefden” in Israël.
Verder vraagt hij alle leden om de komende maanden de straat op te gaan om te zorgen dat zijn partij de grootste wordt en mensen weer geloven dat “de hoop terug kan komen”.
EINDE
AMNESTY INTERNATIONAL INVESTIGATION CONCLUDES ISRAEL
IS COMMITTING GENOCIDE AGAINST PALESTINIANS IN GAZA
Amnesty International’s research has found sufficient basis to conclude that Israel has committed and is continuing to commit genocide against Palestinians in the occupied Gaza Strip, the organization said in a landmark new report published today.
The report, ‘You Feel Like You Are Subhuman’: Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza, documents how, during its military offensive launched in the wake of the deadly Hamas-led attacks in southern Israel on 7 October 2023, Israel has unleashed hell and destruction on Palestinians in Gaza brazenly, continuously and with total impunity.
“Amnesty International’s report demonstrates that Israel has carried out acts prohibited under the Genocide Convention, with the specific intent to destroy Palestinians in Gaza. These acts include killings, causing serious bodily or mental harm and deliberately inflicting on Palestinians in Gaza conditions of life calculated to bring about their physical destruction. Month after month, Israel has treated Palestinians in Gaza as a subhuman group unworthy of human rights and dignity, demonstrating its intent to physically destroy them,” said Agnès Callamard, Secretary General of Amnesty International.
“Our damning findings must serve as a wake-up call to the international community: this is genocide. It must stop now.
“States that continue to transfer arms to Israel at this time must know they are violating their obligation to prevent genocide and are at risk of becoming complicit in genocide. All states with influence over Israel, particularly key arms suppliers like the USA and Germany, but also other EU member states, the UK and others, must act now to bring Israel’s atrocities against Palestinians in Gaza to an immediate end.”
Over the past two months the crisis has grown particularly acute in the North Gaza governorate, where a besieged population is facing starvation, displacement and annihilation amid relentless bombardment and suffocating restrictions on life-saving humanitarian aid.
“Our research reveals that, for months, Israel has persisted in committing genocidal acts, fully aware of the irreparable harm it was inflicting on Palestinians in Gaza. It continued to do so in defiance of countless warnings about the catastrophic humanitarian situation and of legally binding decisions from the International Court of Justice (ICJ) ordering Israel to take immediate measures to enable the provision of humanitarian assistance to civilians in Gaza,” said Agnès Callamard.
“Israel has repeatedly argued that its actions in Gaza are lawful and can be justified by its military goal to eradicate Hamas. But genocidal intent can co-exist alongside military goals and does not need to be Israel’s sole intent.”
Amnesty International examined Israel’s acts in Gaza closely and in their totality, taking into account their recurrence and simultaneous occurrence, and both their immediate impact and their cumulative and mutually reinforcing consequences. The organization considered the scale and severity of the casualties and destruction over time. It also analysed public statements by officials, finding that prohibited acts were often announced or called for in the first place by high-level officials in charge of the war efforts.
“Taking into account the pre-existing context of dispossession, apartheid and unlawful military occupation in which these acts have been committed, we could find only one reasonable conclusion: Israel’s intent is the physical destruction of Palestinians in Gaza, whether in parallel with, or as a means to achieve, its military goal of destroying Hamas,” said Agnès Callamard.
“The atrocity crimes committed on 7 October 2023 by Hamas and other armed groups against Israelis and victims of other nationalities, including deliberate mass killings and hostage-taking, can never justify Israel’s genocide against Palestinians in Gaza.”
International jurisprudence recognizes that the perpetrator does not need to succeed in their attempts to destroy the protected group, either in whole or in part, for genocide to have been committed. The commission of prohibited acts with the intent to destroy the group, as such, is sufficient.
Amnesty International’s report examines in detail Israel’s violations in Gaza over nine months between 7 October 2023 and early July 2024. The organization interviewed 212 people, including Palestinian victims and witnesses, local authorities in Gaza, healthcare workers, conducted fieldwork and analysed an extensive range of visual and digital evidence, including satellite imagery. It also analysed statements by senior Israeli government and military officials, and official Israeli bodies. On multiple occasions, the organization shared its findings with the Israeli authorities but had received no substantive response at the time of publication.
Unprecedented scale and magnitude
Israel’s actions following Hamas’s deadly attacks on 7 October 2023 have brought Gaza’s population to the brink of collapse. Its brutal military offensive had killed more than 42,000 Palestinians, including over 13,300 children, and injured over 97,000 more, by 7 October 2024, many of them in direct or deliberately indiscriminate attacks, often wiping out entire multigenerational families. It has caused unprecedented destruction, which experts say occurred at a level and speed not seen in any other conflict in the 21st century, levelling entire cities and destroying critical infrastructure, agricultural land and cultural and religious sites. It thereby rendered large swathes of Gaza uninhabitable.
Mohammed, who fled with his family from Gaza City to Rafah in March 2024 and was displaced again in May 2024, described their struggle to survive in horrifying conditions:
“Here in Deir al-Balah, it’s like an apocalypse… You have to protect your children from insects, from the heat, and there is no clean water, no toilets, all while the bombing never stops. You feel like you are subhuman here.”
Israel imposed conditions of life in Gaza that created a deadly mixture of malnutrition, hunger and diseases, and exposed Palestinians to a slow, calculated death. Israel also subjected hundreds of Palestinians from Gaza to incommunicado detention, torture and other ill-treatment.
Viewed in isolation, some of the acts investigated by Amnesty International constitute serious violations of international humanitarian law or international human rights law. But in looking at the broader picture of Israel’s military campaign and the cumulative impact of its policies and acts, genocidal intent is the only reasonable conclusion.
Intent to destroy
To establish Israel’s specific intent to physically destroy Palestinians in Gaza, as such, Amnesty International analysed the overall pattern of Israel’s conduct in Gaza, reviewed dehumanizing and genocidal statements by Israeli government and military officials, particularly those at the highest levels, and considered the context of Israel’s system of apartheid, its inhumane blockade of Gaza and the unlawful 57-year-old military occupation of the Palestinian territory.
Before reaching its conclusion, Amnesty International examined Israel’s claims that its military lawfully targeted Hamas and other armed groups throughout Gaza, and that the resulting unprecedented destruction and denial of aid were the outcome of unlawful conduct by Hamas and other armed groups, such as locating fighters among the civilian population or the diversion of aid. The organization concluded these claims are not credible. The presence of Hamas fighters near or within a densely populated area does not absolve Israel from its obligations to take all feasible precautions to spare civilians and avoid indiscriminate or disproportionate attacks. Its research found Israel repeatedly failed to do so, committing multiple crimes under international law for which there can be no justification based on Hamas’s actions. Amnesty International also found no evidence that the diversion of aid could explain Israel’s extreme and deliberate restrictions on life-saving humanitarian aid.
In its analysis, the organization also considered alternative arguments such as ones that Israel was acting recklessly or that it simply wanted to destroy Hamas and did not care if it needed to destroy Palestinians in the process, demonstrating a callous disregard for their lives rather than genocidal intent.
However, regardless of whether Israel sees the destruction of Palestinians as instrumental to destroying Hamas or as an acceptable by-product of this goal, this view of Palestinians as disposable and not worthy of consideration is in itself evidence of genocidal intent.
Many of the unlawful acts documented by Amnesty International were preceded by officials urging their implementation. The organization reviewed 102 statements that were issued by Israeli government and military officials and others between 7 October 2023 and 30 June 2024 and dehumanized Palestinians, called for or justified genocidal acts or other crimes against them.
Of these, Amnesty International identified 22 statements made by senior officials in charge of managing the offensive that appeared to call for, or justify, genocidal acts, providing direct evidence of genocidal intent. This language was frequently replicated, including by Israeli soldiers on the ground, as evidenced by audiovisual content verified by Amnesty International showing soldiers making calls to “erase” Gaza or to make it uninhabitable, and celebrating the destruction of Palestinian homes, mosques, schools and universities.
Killing and causing serious bodily or mental harm
Amnesty International documented the genocidal acts of killing and causing serious mental and bodily harm to Palestinians in Gaza by reviewing the results of investigations it conducted into 15 air strikes between 7 October 2023 and 20 April 2024 that killed at least 334 civilians, including 141 children, and wounded hundreds of others. Amnesty International found no evidence that any of these strikes were directed at a military objective.
In one illustrative case, on 20 April 2024, an Israeli air strike destroyed the Abdelal family house in the Al-Jneinah neighbourhood in eastern Rafah, killing three generations of Palestinians, including 16 children, while they were sleeping.
While these represent just a fraction of Israel’s aerial attacks, they are indicative of a broader pattern of repeated direct attacks on civilians and civilian objects or deliberately indiscriminate attacks. The attacks were also conducted in ways designed to cause a very high number of fatalities and injuries among the civilian population.
Inflicting conditions of life calculated to bring about physical destruction
The report documents how Israel deliberately inflicted conditions of life on Palestinians in Gaza intended to lead, over time, to their destruction. These conditions were imposed through three simultaneous patterns that repeatedly compounded the effect of each other’s devastating impacts: damage to and destruction of life-sustaining infrastructure and other objects indispensable to the survival of the civilian population; the repeated use of sweeping, arbitrary and confusing mass “evacuation” orders to forcibly displace almost all of Gaza’s population; and the denial and obstruction of the delivery of essential services, humanitarian assistance and other life-saving supplies into and within Gaza.
After 7 October 2023, Israel imposed a total siege on Gaza cutting off electricity, water and fuel. In the nine months reviewed for this report, Israel maintained a suffocating, unlawful blockade, tightly controlled access to energy sources, failed to facilitate meaningful humanitarian access within Gaza, and obstructed the import and delivery of life-saving goods and humanitarian aid, particularly to areas north of Wadi Gaza. They thereby exacerbated an already existing humanitarian crisis. This, combined with the extensive damage to Gaza’s homes, hospitals, water and sanitation facilities and agricultural land, and mass forced displacement, caused catastrophic levels of hunger and led to the spread of diseases at alarming rates. The impact was especially harsh on young children and pregnant or breastfeeding women, with anticipated long-term consequences for their health.
Time and again, Israel had the chance to improve the humanitarian situation in Gaza, yet for over a year it has repeatedly refused to take steps blatantly within its power to do so, such as opening sufficient access points to Gaza or lifting tight restrictions on what could enter the Strip or their obstruction of aid deliveries within Gaza while the situation has grown progressively worse.
Through its repeated “evacuation” orders Israel displaced nearly 1.9 million Palestinians – 90% of Gaza’s population – into ever-shrinking, unsafe pockets of land under inhumane conditions, some of them up to 10 times. These multiple waves of forced displacement left many jobless and deeply traumatized, especially since some 70% of Gaza’s residents are refugees or descendants of refugees whose towns and villages were ethnically cleansed by Israel during the 1948 Nakba.
Despite conditions quickly becoming unfit for human life, Israeli authorities refused to consider measures that would have protected displaced civilians and ensured their basic needs were met, showing that their actions were deliberate.
They refused to allow those displaced to return to their homes in northern Gaza or relocate temporarily to other parts of the Occupied Palestinian Territory or Israel, continuing to deny many Palestinians their right to return under international law to areas they were displaced from in 1948. They did so knowing that there was nowhere safe for Palestinians in Gaza to flee to.
Accountability for genocide
“The international community’s seismic, shameful failure for over a year to press Israel to end its atrocities in Gaza, by first delaying calls for a ceasefire and then continuing arms transfers, is and will remain a stain on our collective conscience,” said Agnès Callamard.
“Governments must stop pretending they are powerless to end this genocide, which was enabled by decades of impunity for Israel’s violations of international law. States need to move beyond mere expressions of regret or dismay and take strong and sustained international action, however uncomfortable a finding of genocide may be for some of Israel’s allies.
“The International Criminal Court’s (ICC) arrest warrants for Prime Minister Benjamin Netanyahu and former Defense Minister Yoav Gallant for war crimes and crimes against humanity issued last month offer real hope of long-overdue justice for victims. States must demonstrate their respect for the court’s decision and for universal international law principles by arresting and handing over those wanted by the ICC.
“We are calling on the Office of the Prosecutor of the International Criminal Court (ICC) to urgently consider adding genocide to the list of crimes it is investigating and for all states to use every legal avenue to bring perpetrators to justice. No one should be allowed to commit genocide and remain unpunished.”
Amnesty International is also calling for all civilian hostages to be released unconditionally and for Hamas and other Palestinian armed groups responsible for the crimes committed on 7 October to be held to account.
The organization is also calling for the UN Security Council to impose targeted sanctions against Israeli and Hamas officials most implicated in crimes under international law.
Since October 2023, Amnesty International has conducted in-depth investigations into the multiple violations and crimes under international law committed by Israeli forces, including direct attacks on civilians and civilian objects and deliberately indiscriminate attacks killing hundreds of civilians, as well as other unlawful attacks on and collective punishment of the civilian population. The organization has called on the Office of the ICC Prosecutor to expedite its investigation into the situation in the State of Palestine and is campaigning for an immediate ceasefire.
This report documents Israel’s actions during its offensive on the occupied Gaza Strip from 7 October 2023. It examines the killing of civilians, damage to and destruction of civilian infrastructure, forcible displacement, the obstruction or denial of life-saving goods and humanitarian aid, and the restriction of power supplies. It analyses Israel’s intent through this pattern of conduct and statements by Israeli decision-makers. It concludes that Israel has committed genocide against Palestinians in Gaza.
A stand-alone executive summary is available in English and other languages: ‘You Feel Like You Are Subhuman’: Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza: Executive Summary (Index: MDE 15/8744/2024).
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
Er is nogal wat deining geweest over het wapenembargo standpunt
van PvdA Groen Links tegen bezettinggsstaat Israel, dat eerst als motie is verworpen door de Tweede Kamer en daarna met overweldigende meerderheid is aangenomen op het PvdA Groen Links Congres op 21 juni 2025
Zie voor Achtergrondinformatie geheel onderin
Zo ook deining op Facebook uiteraard
Toevallig kwam ik een reactie tegen, die mij intereseerde en waarop ik commentaar geleverd heb
Vanwege de privacy van de persoon in kwestie, laat ik zijn/haar
gegevens weg
Zie mijn commentaar, direct daaronder
ASTRID ESSED
TEGENSTANDER WAPENEMBARGO ISRAEL OP FACEBOOK
[Vanwege privacy geanonimiseerd]
JENNIE AARDMANS [NIET DE ECHTE NAAM!]
Ik maak mij dagelijks druk over de oorlogsmisdaden van Netanyahu en de lafheid van het kabinet-Schoof. Maar twijfel toch wel over dat door GL/PvdA voorgestelde TOTALE wapenembargo tegen Israel. Die staat mag zich van mij proportioneel verdedigen tegen aanvallen van buiten. Hulp daarbij (afweergeschut) lijkt me niet slecht.
Het probleem is de BINNENLANDSE AGRESSIE tegen de Palestijnse landgenoten. En die aanval op Iran (‘Hij is begonnen, want hij sloeg terug’) lijkt me ook bedenkelijk.
Maar wat is er tegen die DEFENSIEVE ‘ijzeren koepel’ van Israel? De motie-Kata Piri lijkt me dus ongenuanceerd, links populistisch. Misschien kan ik van het tegendeel worden overtuigd. Maar het uitjoelen van mensen die vandaag deze gedachte inbrachten op het PvdA-GL-congres — integere mensen als Job Cohen en Gerdi Verbeet — stuit mij akelig tegen de borst.
COMMENTAAR ASTRID ESSED OP JENNIE AARDMANS [FICTIEVE NAAM]
De Israelische Apartheidsstaat is allesverslindend!/Astrid Essed’s Intifadastuk | Astrid Essed
ACHTERGROND INFORMATIE
”P
vdA-prominent Gerdi Verbeet zit zaterdag huilend op de eerste rij van het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres. Zojuist heeft ruim 83 procent van de leden ingestemd met een voorstel om geen wapens meer te leveren aan Israël, ook niet als die bedoeld zijn ter verdediging van Israëlische burgers tegen raketaanvallen. Verbeet wordt getroost door PvdA’er Rob Oudkerk, die een arm om haar heen slaat.”
VOLKSKRANT
GROEN-LINKS EN PVDA VIEREN DE STRENGERE ISRAEL KOERS UITBUNDIG, TERWIJL LEDEN MET KRITIEK WORDEN
Het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres, bedoeld als feestje voor de aanstaande fusie, werd zaterdag overheerst door de aangekondigde strengere Israël-koers van de partij. De meeste leden zijn daarover in jubelstemming, evenals partijleider Timmermans. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we gekkies zijn.’
PvdA-prominent Gerdi Verbeet zit zaterdag huilend op de eerste rij van het gezamenlijke GroenLinks-PvdA-congres. Zojuist heeft ruim 83 procent van de leden ingestemd met een voorstel om geen wapens meer te leveren aan Israël, ook niet als die bedoeld zijn ter verdediging van Israëlische burgers tegen raketaanvallen. Verbeet wordt getroost door PvdA’er Rob Oudkerk, die een arm om haar heen slaat.
Hoewel de wens tot een ‘volledig en onmiddellijk wapenembargo tegen Israël’ geen steun zal krijgen van de Nederlandse regering, lopen de gemoederen hierover zaterdag hoog op bij de linkse fusiepartij.
Tegenstanders van de strengere Israël-koers, zoals oud-wethouder van Barendrecht Reshma Roopram, worden uitgejouwd als zij hun punt proberen te maken op het podium van het congres. Ze zegt even later haar lidmaatschap op.
Grimmige sfeer
Een andere man krijgt een fel ‘hou toch op!’ naar zijn hoofd geslingerd als hij op het podium probeert uit te leggen dat het volledige wapenembargo bijdraagt aan een gevoel van ‘onveiligheid die Israëlische burgers in schuilkelders ervaren’. De zaal begint ook te joelen van afkeuring als PvdA’er Oudkerk 30 seconden extra tijd krijgt om eenzelfde punt te maken.
De sfeer is bij tijd en wijle zo grimmig dat de moderator – GroenLinkser Ineke van Gent – de zaal meerdere keren moet oproepen om zich te beheersen. ‘Zorg dat iedereen zich veilig kan voelen’, zegt ze streng. Kati Piri, het Kamerlid dat donderdag de motie indiende waarmee de nieuwe koers een feit werd, zegt ‘de emoties te begrijpen’, maar maant eveneens tot kalmte. Dat lukt nauwelijks.
Nieuw electoraal succes
Bij het overgrote deel van de aanwezige leden overheerst een jubelstemming over wat zij zien als overwinning. Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.
Nassreddin Taibi (23) vertelt bijvoorbeeld dat de motie die Kati Piri donderdag indiende over een wapenembargo ‘misschien wel geëxplodeerd is in de Tweede Kamer en op Twitter, maar in mijn eigen omgeving, of bubbel zou je kunnen zeggen, ervaar ik dat mensen nu toch overwegen om op GroenLinks-PvdA te stemmen’.
Volgens Taibi hebben die mensen het gevoel dat er nu wél naar hun stem wordt geluisterd. Hij denkt zelfs dat GroenLinks-PvdA hierdoor ‘misschien wel de grootste kan worden’.
Om hem heen is de stemming al net zo optimistisch. Veel leden vallen elkaar lachend in de armen, er is aanstekelijke gitaarmuziek en bij vrijwel elk sta-tafeltje schatten de leden de kans hoog in dat het nieuwe Israël-standpunt kan leiden tot méér electoraal succes. Dat er onderweg een paar leden afvallen die het Israël-standpunt veel te ver vinden gaan, is dan maar zo.
Timmermans ziet pijn
Partijleider Frans Timmermans is ook blij met de overweldigende steun die het congres zaterdag heeft uitgesproken om ‘niet langer steun te geven aan Netanyahu en zijn oorlogsmisdaden’. Hij krijgt zaterdagochtend een staande ovatie als hij vanaf het podium vertelt dat hij achter de oproep van de Kamerfractie blijft staan om ‘tijdelijk’ geen wapens te leveren aan Israël. Hij hoopt de Israëlische premier Netanyahu zo naar de onderhandelingstafel te dwingen. ‘Die redenering is sluitend’, zegt Timmermans.
Tegelijkertijd heeft hij ‘gezien wat dit aan pijn en verdriet heeft veroorzaakt, zeker bij mensen in de Joodse gemeenschap in Nederland’, zegt hij als de juichende menigte even is gaan zitten. Hun redenering is juist dat het Israëlische luchtverdedigingssysteem onschuldige burgers beschermt tegen raketten. ‘Ook die redenering is sluitend’, vindt hij.
Volgens de linkse partijleider is het belangrijk dat dit soort meningsverschillen binnen de partij worden besproken. ‘Hou elkaar vast! We gaan het gesprek aan en we komen er samen uit!’, roept Timmermans luid de zaal in.
‘Heel verdrietig voor Gerdi’
Even later in gesprek met de pers noemt hij het ‘heel verdrietig voor Gerdi dat ze moest huilen’ en joelen vindt hij al zeker niet op zijn plaats. Maar het is volgens Timmermans ‘niet zo dat dit een standpunt is dat door maar een klein deel van de aanwezigen is gedeeld: meer dan 80 procent van de leden is het hiermee eens’.
Timmermans zegt niet bezorgd te zijn hoe er buiten de partij op de strengere Israël-koers van zijn partij wordt gereageerd. ‘Ik denk dat het standpunt dat wij vertolken het standpunt is dat door grote delen van de Nederlandse bevolking wordt gevoeld.’
Mochten andere partijen, zoals de VVD, hierdoor moeite hebben om met de linkse fusiepartij in zee te gaan in een toekomstige coalitie, is dat hun probleem. Timmermans raakt geïrriteerd bij vragen daarover: ‘Denkt u nou werkelijk dat bij ons de overweging is geweest bij het zien van het risico van het ontploffen van het Midden-Oosten, dat we dan gaan denken: Oh, ons standpunt moet wel zo zijn dat we de VVD niet te veel van ons vervreemden? Absoluut niet.’
‘We zijn mensen die strijden voor vrede’
Tegelijkertijd waarschuwt Timmermans in zijn toespraak voor krachten – aan de rechterzijde van de Kamer, maar ook in eigen kring – die partijleden proberen wijs te maken dat ze het verkeerde pad inslaan. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we gekkies zijn’, zegt Timmermans. ‘Wij laten ons niet vertellen dat we achter radicalen aanlopen. Wij zijn mensen die strijden voor vrede, voor medemenselijkheid, voor het einde van de oorlog. Laat niemand je iets anders wijsmaken.’
Slechts een enkeling vindt de strengere Israël-koers een riskante electorale keuze. ‘Was dit nou handig zo vlak voor de verkiezingen’, vraagt een vrouw aan haar buurman als Timmermans bezig is met zijn gloedvolle betoog.
Arnold van Kalken (80), die zich veertig jaar heeft ingezet voor GroenLinks (en de voorlopers van die partij) ziet ook een risico, maar dat hoeft niet per se erg te zijn. ‘Zo’n motie over Israël helpt natuurlijk niet om kiezers in het midden aan te spreken’, zegt hij. ‘Maar als je alsmaar in het midden blijft zitten, ben je niet eerlijk.’
Hij is het avontuur van de PvdA met de VVD in kabinet-Rutte II nog niet vergeten. ‘Daar heeft links niet zoveel aan gehad.’
Dus als de VVD suggereert dat het animo flink is gedaald om na de verkiezingen samen in een coalitie te stappen met een linkse partij die zo’n scherpe Israël-koers vaart, zegt Van Kalken: ‘Yesilgöz zei toch al dat ze niet met ons wilde. Dus dan kun je maar beter jezelf zijn.’
De motie die Tweede Kamerlid Kati Piri van GroenLinks-PvdA deze week indiende voor een wapenembargo tegen Israël kan binnen haar partij op veel steun rekenen. De oproep om de motie te heroverwegen werd zaterdag ruimschoots verworpen op het congres van beide partijen in Nieuwegein.
Er was veel emotie rondom de stemming. Leden krijgen zoals altijd inspraak voor de stemming en daar werd massaal gebruik van gemaakt.
“Ik ben Laura Bromet. En bijna alle Brometten zijn in de oorlog vermoord”, zei Tweede Kamerlid Laura Bromet. Toch is haar vader, televisiemaker Frans Bromet, met een Joodse achtergrond, voor een wapenembargo tegen Israël. “Mijn vader zei: jullie hebben het bij het rechte eind.”
Jan Pronk, PvdA-minister in de jaren zeventig en negentig, riep in herinnering dat Israël vroeger werd aangevallen en zich moest verdedigen, maar de situatie is nu veranderd. “Nu is het de omgekeerde wereld. Israël schendt het internationaal recht. Israël is de aanvaller.”
Oudkerk krijgt ‘gevoel van onveiligheid’ bij PvdA
De partijoproep om de motie-Piri te heroverwegen werd vrijdagavond laat ingediend door drie oud-PvdA-leiders: Ad Melkert, Job Cohen en Lodewijk Asscher. Ook bekende PvdA’ers Gerdi Verbeet en Rob Oudkerk roerden zich in de discussie en schaarden zich achter de voormalige partijleiders.
Oudkerk zei voor de stemming dat hij na 65 jaar lidmaatschap van de PvdA is gaan “twijfelen” of hij nog bij de club wil horen. Oudkerk, die zelf ook een Joodse achtergrond heeft, krijgt een toenemend “gevoel van onveiligheid” door de oproep voor een wapenembargo.
Maar verreweg het merendeel van de aanwezige leden steunt de Tweede Kamerfractie. Een andere motie, de eis voor een “onmiddellijk en volledig wapenembargo tegen Israël”, kreeg eveneens veel steun. Ruim 80 procent van de congresgangers wil dit.
Partijleider Frans Timmermans was de leden dankbaar voor de massale steun, zei hij in zijn toespraak aan het eind van het congres. Hij beloofde tegelijk “open oren en een open hart” te hebben voor degenen die zorgen hebben over een wapenembargo. “Wij willen ook dat de mensen in Tel Aviv en waar dan ook in veiligheid kunnen leven en beschermd kunnen worden.”
Historisch congres niet zo historisch
Piri diende haar veelbesproken motie deze week in, maar kreeg geen meerderheid in de Kamer. Toch klonk haar oproep tot een “tijdelijk een volledig wapenembargo tegen Israël” de hele dag door in het congrescentrum in Nieuwegein.
Het zwaartepunt van het congres had het besluit moeten zijn om een nieuwe, linkse partij op te richten. Alleen was dat onderwerp vanwege de val van het kabinet naar voren gehaald. Twee weken geleden stemden de leden hier massaal voor.
Het door de partij aangekondigde “historische congres” was daarom ook niet zo historisch. Ook de ochtend stond vooral in het teken van de oproep tot een wapenembargo, zoals je hier kunt lezen:
Plezier keerde weer terug
Daarna keerde het plezier weer terug. De aandacht kon weer naar het programma. Zoals naar het gesprek met de voormalig premier van Nieuw-Zeeland Jacinda Ardern, die voor een bomvolle zaal werd geïnterviewd door Piri.
Ardern kreeg eerst minutenlang een daverend applaus van de aanwezigen. Een teken dat zij wél achter de koerswijziging staan die werd vormgegeven in Piri’s motie.
“Als je middenin een politieke storm zit, hoe ga je daar dan mee om?” vroeg Piri aan Ardern. “Asking for a friend.”
Zo was GroenLinks-PvdA in aanloop naar de verkiezingen op 29 oktober vooral met zichzelf bezig. Aan de andere kant domineerde de partij sinds lange tijd weer eens het politieke debat in Den Haag.
EINDE
‘Aan het begin van de avond stemde de Tweede Kamer hoofdelijk over het nieuwe plan en dat haalde – zoals verwacht – geen meerderheid: 99 Tweede Kamerleden waren tegen, 35 voor. Naast GroenLinks-PvdA stemden alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren voor.”
In de Tweede Kamer hebben veel partijen in stevige woorden afstand genomen van het nieuwe voorstel van GroenLinks-PvdA om een geheel wapenembargo in te stellen tegen Israël.
Rechtse partijen noemen het voorstel “bizar en onverstandig” (VVD), “knettergek, onverdedigbaar en levensgevaarlijk” (BBB), “te bizar voor woorden” (SGP) en NSC vindt het “bizar” en is zich “kapot geschrokken”. “Hun Israëlhaat en groeiend antisemitisme kent geen grenzen”, oordeelt de PVV.
Middenpartijen snapten ook niet waarom de grootste oppositiepartij nu vindt dat Nederland moet stoppen met de levering van onderdelen aan het Israëlische luchtverdedigingssysteem Iron Dome, zoals het concrete plan behelst.
De ChristenUnie vindt het “compleet onverantwoord”, het CDA “zeer onverstandig” en ook de progressieve oppositiepartij Volt vindt een compleet wapenembargo “een stap te ver gaan”, zo maakten ze de afgelopen uren in de Tweede Kamer en op X duidelijk.
In gevaar
De boze en verbaasde reacties hebben dezelfde strekking: als Israël zich niet meer kan verdedigen tegen luchtaanvallen komen onschuldige Israëlische burgers in gevaar. Het luchtverdedigingssysteem beschermt inwoners van Israël tegen raketaanvallen, maar ook bewoners in omliggende gebieden, stelt de Kamer.
Bijna alle partijen vinden dat Nederland zich moet inzetten om het geweld van de Israëlische regering te stoppen, maar een exportverbod voor de onderdelen van de Iron Dome ging tot vandaag ook GroenLinks-PvdA te ver.
De verbazing was dan ook groot toen GroenLinks-PvdA-Kamerlid Piri vanochtend in een debat opeens met een nieuw standpunt kwam. Demissionair NSC-minister Veldkamp van Buitenlandse Zaken reageerde geschokt op de “draai” van Piri en zei onmiddellijk dat het kabinet hiertegen was.
Op het verkeerde pad
Ondanks de steeds luidere kritiek wist de grootste oppositiepartij niet van wijken. Partijleider Timmermans is zeer overtuigd dat het een goede beslissing is, omdat een verdedigingssysteem nu wordt ingezet voor de militaire agressie, redeneerde hij.
De ommekeer in de partij is afgelopen week gekomen toen Israël aanvallen uitvoerde op Iran en daarmee het conflict in het Midden-Oosten op een “roekeloze manier” escaleert, aldus Timmermans.
Door het luchtverdedigingssysteem is de Israëlische premier Netanyahu zich volgens de partij “onkwetsbaar” gaan voelen bij aanvallen op andere landen en dat is “volstrekt onaanvaardbaar”, zei Timmermans. “We moeten een manier vinden om Netanyahu te laten merken dat hij op het verkeerde pad zit, moet de-escaleren en aan de onderhandelingstafel moet zitten.”
Aan het begin van de avond stemde de Tweede Kamer hoofdelijk over het nieuwe plan en dat haalde – zoals verwacht – geen meerderheid: 99 Tweede Kamerleden waren tegen, 35 voor. Naast GroenLinks-PvdA stemden alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren voor.
Neerzetten als radicaal
Maar het laatste woord over de koerswijziging van GroenLinks-PvdA is nog niet gezegd. De rechtse partijen zullen in de naderende verkiezingscampagne dit standpunt zeker aangrijpen om partijleider Timmermans als “radicaal” neer te zetten. Zelf reageert Timmermans laconiek op vragen daarover van de pers. “Dit is niet de eerste keer dat ze mij radicaal noemen en dat mogen ze nog 10.000 keer doen.”
Binnen de partij zal er mogelijk ook discussie over ontstaan. Een partijgenoot in de Provinciale Staten in Friesland Jaap Stalenburg sprak op X over een “zeldzaam onverstandig” besluit. Hij verwacht dat dit “als een boemerang terugslaat op de linkse samenwerking”.
Zaterdag houdt GroenLinks-PvdA een partijcongres en dan zal duidelijk worden of dit een heikel onderwerp wordt.
De leden van de PvdA en GroenLinks hebben op het congres met een ruime meerderheid ingestemd met een tijdelijk volledig wapenembargo tegen Israël. Ze staan daarmee achter de Tweede Kamerfractie van GroenLinks-PvdA, die tot verbazing van velen deze week aankondigde de levering van onderdelen voor de luchtverdediging van Israël te willen stoppen, vanwege de luchtaanvallen op Iran.
De spanningen binnen GroenLinks-PvdA liepen de afgelopen dagen hoog op over de nieuwe Israël-koers. Meerdere PvdA-prominenten, onder wie oud-partijleiders Job Cohen en Lodewijk Asscher, dienden een motie in om de nieuwe koers van de partij te dwarsbomen.
Partijleider Timmermans besloot daarom aan het begin van het congres een extra toespraak te houden. Daarin riep hij de leden ertoe op kalm te blijven. “Respecteer meningsverschillen” en “laat elkaar niet los”, zei hij.
Vooral onder PvdA-leden was het af en toe rumoerig als de moties over Israël aan bod kwamen. Uiteindelijk werd er tijdens het gezamenlijke congres van GroenLinks en PvdA over gestemd. Daar bleek al tijdens de stemverklaringen, van onder meer oud-PvdA-minister Jan Pronk, dat een grote meerderheid van de leden achter het volledige wapenembargo staat. Uiteindelijk werd de tegenmotie van Cohen en Asscher met 80 procent van de stemmen verworpen.
In de Tweede Kamer kan het standpunt van GroenLinks-PvdA op weinig steun rekenen. Alleen SP, Denk en de Partij voor de Dieren kunnen zich erin vinden, de andere partijen nemen er juist fel stelling tegen.
In zijn slottoespraak zei Timmermans “ontzettend dankbaar” te zijn voor de opstelling van de leden. Hij vindt dat de samengevoegde partij een signaal afgeeft naar Nederland dat de oorlog in Israël gestopt moet worden. “We mogen geen wapens leveren aan oorlogsmisdadigers”, zei Timmermans. Verder zei hij dat er met een “open hart” geluisterd wordt naar de mensen die zich zorgen maken over “geliefden” in Israël.
Verder vraagt hij alle leden om de komende maanden de straat op te gaan om te zorgen dat zijn partij de grootste wordt en mensen weer geloven dat “de hoop terug kan komen”.
EINDE
AMNESTY INTERNATIONAL INVESTIGATION CONCLUDES ISRAEL
IS COMMITTING GENOCIDE AGAINST PALESTINIANS IN GAZA
Amnesty International’s research has found sufficient basis to conclude that Israel has committed and is continuing to commit genocide against Palestinians in the occupied Gaza Strip, the organization said in a landmark new report published today.
The report, ‘You Feel Like You Are Subhuman’: Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza, documents how, during its military offensive launched in the wake of the deadly Hamas-led attacks in southern Israel on 7 October 2023, Israel has unleashed hell and destruction on Palestinians in Gaza brazenly, continuously and with total impunity.
“Amnesty International’s report demonstrates that Israel has carried out acts prohibited under the Genocide Convention, with the specific intent to destroy Palestinians in Gaza. These acts include killings, causing serious bodily or mental harm and deliberately inflicting on Palestinians in Gaza conditions of life calculated to bring about their physical destruction. Month after month, Israel has treated Palestinians in Gaza as a subhuman group unworthy of human rights and dignity, demonstrating its intent to physically destroy them,” said Agnès Callamard, Secretary General of Amnesty International.
“Our damning findings must serve as a wake-up call to the international community: this is genocide. It must stop now.
“States that continue to transfer arms to Israel at this time must know they are violating their obligation to prevent genocide and are at risk of becoming complicit in genocide. All states with influence over Israel, particularly key arms suppliers like the USA and Germany, but also other EU member states, the UK and others, must act now to bring Israel’s atrocities against Palestinians in Gaza to an immediate end.”
Over the past two months the crisis has grown particularly acute in the North Gaza governorate, where a besieged population is facing starvation, displacement and annihilation amid relentless bombardment and suffocating restrictions on life-saving humanitarian aid.
“Our research reveals that, for months, Israel has persisted in committing genocidal acts, fully aware of the irreparable harm it was inflicting on Palestinians in Gaza. It continued to do so in defiance of countless warnings about the catastrophic humanitarian situation and of legally binding decisions from the International Court of Justice (ICJ) ordering Israel to take immediate measures to enable the provision of humanitarian assistance to civilians in Gaza,” said Agnès Callamard.
“Israel has repeatedly argued that its actions in Gaza are lawful and can be justified by its military goal to eradicate Hamas. But genocidal intent can co-exist alongside military goals and does not need to be Israel’s sole intent.”
Amnesty International examined Israel’s acts in Gaza closely and in their totality, taking into account their recurrence and simultaneous occurrence, and both their immediate impact and their cumulative and mutually reinforcing consequences. The organization considered the scale and severity of the casualties and destruction over time. It also analysed public statements by officials, finding that prohibited acts were often announced or called for in the first place by high-level officials in charge of the war efforts.
“Taking into account the pre-existing context of dispossession, apartheid and unlawful military occupation in which these acts have been committed, we could find only one reasonable conclusion: Israel’s intent is the physical destruction of Palestinians in Gaza, whether in parallel with, or as a means to achieve, its military goal of destroying Hamas,” said Agnès Callamard.
“The atrocity crimes committed on 7 October 2023 by Hamas and other armed groups against Israelis and victims of other nationalities, including deliberate mass killings and hostage-taking, can never justify Israel’s genocide against Palestinians in Gaza.”
International jurisprudence recognizes that the perpetrator does not need to succeed in their attempts to destroy the protected group, either in whole or in part, for genocide to have been committed. The commission of prohibited acts with the intent to destroy the group, as such, is sufficient.
Amnesty International’s report examines in detail Israel’s violations in Gaza over nine months between 7 October 2023 and early July 2024. The organization interviewed 212 people, including Palestinian victims and witnesses, local authorities in Gaza, healthcare workers, conducted fieldwork and analysed an extensive range of visual and digital evidence, including satellite imagery. It also analysed statements by senior Israeli government and military officials, and official Israeli bodies. On multiple occasions, the organization shared its findings with the Israeli authorities but had received no substantive response at the time of publication.
Unprecedented scale and magnitude
Israel’s actions following Hamas’s deadly attacks on 7 October 2023 have brought Gaza’s population to the brink of collapse. Its brutal military offensive had killed more than 42,000 Palestinians, including over 13,300 children, and injured over 97,000 more, by 7 October 2024, many of them in direct or deliberately indiscriminate attacks, often wiping out entire multigenerational families. It has caused unprecedented destruction, which experts say occurred at a level and speed not seen in any other conflict in the 21st century, levelling entire cities and destroying critical infrastructure, agricultural land and cultural and religious sites. It thereby rendered large swathes of Gaza uninhabitable.
Mohammed, who fled with his family from Gaza City to Rafah in March 2024 and was displaced again in May 2024, described their struggle to survive in horrifying conditions:
“Here in Deir al-Balah, it’s like an apocalypse… You have to protect your children from insects, from the heat, and there is no clean water, no toilets, all while the bombing never stops. You feel like you are subhuman here.”
Israel imposed conditions of life in Gaza that created a deadly mixture of malnutrition, hunger and diseases, and exposed Palestinians to a slow, calculated death. Israel also subjected hundreds of Palestinians from Gaza to incommunicado detention, torture and other ill-treatment.
Viewed in isolation, some of the acts investigated by Amnesty International constitute serious violations of international humanitarian law or international human rights law. But in looking at the broader picture of Israel’s military campaign and the cumulative impact of its policies and acts, genocidal intent is the only reasonable conclusion.
Intent to destroy
To establish Israel’s specific intent to physically destroy Palestinians in Gaza, as such, Amnesty International analysed the overall pattern of Israel’s conduct in Gaza, reviewed dehumanizing and genocidal statements by Israeli government and military officials, particularly those at the highest levels, and considered the context of Israel’s system of apartheid, its inhumane blockade of Gaza and the unlawful 57-year-old military occupation of the Palestinian territory.
Before reaching its conclusion, Amnesty International examined Israel’s claims that its military lawfully targeted Hamas and other armed groups throughout Gaza, and that the resulting unprecedented destruction and denial of aid were the outcome of unlawful conduct by Hamas and other armed groups, such as locating fighters among the civilian population or the diversion of aid. The organization concluded these claims are not credible. The presence of Hamas fighters near or within a densely populated area does not absolve Israel from its obligations to take all feasible precautions to spare civilians and avoid indiscriminate or disproportionate attacks. Its research found Israel repeatedly failed to do so, committing multiple crimes under international law for which there can be no justification based on Hamas’s actions. Amnesty International also found no evidence that the diversion of aid could explain Israel’s extreme and deliberate restrictions on life-saving humanitarian aid.
In its analysis, the organization also considered alternative arguments such as ones that Israel was acting recklessly or that it simply wanted to destroy Hamas and did not care if it needed to destroy Palestinians in the process, demonstrating a callous disregard for their lives rather than genocidal intent.
However, regardless of whether Israel sees the destruction of Palestinians as instrumental to destroying Hamas or as an acceptable by-product of this goal, this view of Palestinians as disposable and not worthy of consideration is in itself evidence of genocidal intent.
Many of the unlawful acts documented by Amnesty International were preceded by officials urging their implementation. The organization reviewed 102 statements that were issued by Israeli government and military officials and others between 7 October 2023 and 30 June 2024 and dehumanized Palestinians, called for or justified genocidal acts or other crimes against them.
Of these, Amnesty International identified 22 statements made by senior officials in charge of managing the offensive that appeared to call for, or justify, genocidal acts, providing direct evidence of genocidal intent. This language was frequently replicated, including by Israeli soldiers on the ground, as evidenced by audiovisual content verified by Amnesty International showing soldiers making calls to “erase” Gaza or to make it uninhabitable, and celebrating the destruction of Palestinian homes, mosques, schools and universities.
Killing and causing serious bodily or mental harm
Amnesty International documented the genocidal acts of killing and causing serious mental and bodily harm to Palestinians in Gaza by reviewing the results of investigations it conducted into 15 air strikes between 7 October 2023 and 20 April 2024 that killed at least 334 civilians, including 141 children, and wounded hundreds of others. Amnesty International found no evidence that any of these strikes were directed at a military objective.
In one illustrative case, on 20 April 2024, an Israeli air strike destroyed the Abdelal family house in the Al-Jneinah neighbourhood in eastern Rafah, killing three generations of Palestinians, including 16 children, while they were sleeping.
While these represent just a fraction of Israel’s aerial attacks, they are indicative of a broader pattern of repeated direct attacks on civilians and civilian objects or deliberately indiscriminate attacks. The attacks were also conducted in ways designed to cause a very high number of fatalities and injuries among the civilian population.
Inflicting conditions of life calculated to bring about physical destruction
The report documents how Israel deliberately inflicted conditions of life on Palestinians in Gaza intended to lead, over time, to their destruction. These conditions were imposed through three simultaneous patterns that repeatedly compounded the effect of each other’s devastating impacts: damage to and destruction of life-sustaining infrastructure and other objects indispensable to the survival of the civilian population; the repeated use of sweeping, arbitrary and confusing mass “evacuation” orders to forcibly displace almost all of Gaza’s population; and the denial and obstruction of the delivery of essential services, humanitarian assistance and other life-saving supplies into and within Gaza.
After 7 October 2023, Israel imposed a total siege on Gaza cutting off electricity, water and fuel. In the nine months reviewed for this report, Israel maintained a suffocating, unlawful blockade, tightly controlled access to energy sources, failed to facilitate meaningful humanitarian access within Gaza, and obstructed the import and delivery of life-saving goods and humanitarian aid, particularly to areas north of Wadi Gaza. They thereby exacerbated an already existing humanitarian crisis. This, combined with the extensive damage to Gaza’s homes, hospitals, water and sanitation facilities and agricultural land, and mass forced displacement, caused catastrophic levels of hunger and led to the spread of diseases at alarming rates. The impact was especially harsh on young children and pregnant or breastfeeding women, with anticipated long-term consequences for their health.
Time and again, Israel had the chance to improve the humanitarian situation in Gaza, yet for over a year it has repeatedly refused to take steps blatantly within its power to do so, such as opening sufficient access points to Gaza or lifting tight restrictions on what could enter the Strip or their obstruction of aid deliveries within Gaza while the situation has grown progressively worse.
Through its repeated “evacuation” orders Israel displaced nearly 1.9 million Palestinians – 90% of Gaza’s population – into ever-shrinking, unsafe pockets of land under inhumane conditions, some of them up to 10 times. These multiple waves of forced displacement left many jobless and deeply traumatized, especially since some 70% of Gaza’s residents are refugees or descendants of refugees whose towns and villages were ethnically cleansed by Israel during the 1948 Nakba.
Despite conditions quickly becoming unfit for human life, Israeli authorities refused to consider measures that would have protected displaced civilians and ensured their basic needs were met, showing that their actions were deliberate.
They refused to allow those displaced to return to their homes in northern Gaza or relocate temporarily to other parts of the Occupied Palestinian Territory or Israel, continuing to deny many Palestinians their right to return under international law to areas they were displaced from in 1948. They did so knowing that there was nowhere safe for Palestinians in Gaza to flee to.
Accountability for genocide
“The international community’s seismic, shameful failure for over a year to press Israel to end its atrocities in Gaza, by first delaying calls for a ceasefire and then continuing arms transfers, is and will remain a stain on our collective conscience,” said Agnès Callamard.
“Governments must stop pretending they are powerless to end this genocide, which was enabled by decades of impunity for Israel’s violations of international law. States need to move beyond mere expressions of regret or dismay and take strong and sustained international action, however uncomfortable a finding of genocide may be for some of Israel’s allies.
“The International Criminal Court’s (ICC) arrest warrants for Prime Minister Benjamin Netanyahu and former Defense Minister Yoav Gallant for war crimes and crimes against humanity issued last month offer real hope of long-overdue justice for victims. States must demonstrate their respect for the court’s decision and for universal international law principles by arresting and handing over those wanted by the ICC.
“We are calling on the Office of the Prosecutor of the International Criminal Court (ICC) to urgently consider adding genocide to the list of crimes it is investigating and for all states to use every legal avenue to bring perpetrators to justice. No one should be allowed to commit genocide and remain unpunished.”
Amnesty International is also calling for all civilian hostages to be released unconditionally and for Hamas and other Palestinian armed groups responsible for the crimes committed on 7 October to be held to account.
The organization is also calling for the UN Security Council to impose targeted sanctions against Israeli and Hamas officials most implicated in crimes under international law.
Since October 2023, Amnesty International has conducted in-depth investigations into the multiple violations and crimes under international law committed by Israeli forces, including direct attacks on civilians and civilian objects and deliberately indiscriminate attacks killing hundreds of civilians, as well as other unlawful attacks on and collective punishment of the civilian population. The organization has called on the Office of the ICC Prosecutor to expedite its investigation into the situation in the State of Palestine and is campaigning for an immediate ceasefire.
This report documents Israel’s actions during its offensive on the occupied Gaza Strip from 7 October 2023. It examines the killing of civilians, damage to and destruction of civilian infrastructure, forcible displacement, the obstruction or denial of life-saving goods and humanitarian aid, and the restriction of power supplies. It analyses Israel’s intent through this pattern of conduct and statements by Israeli decision-makers. It concludes that Israel has committed genocide against Palestinians in Gaza.
A stand-alone executive summary is available in English and other languages: ‘You Feel Like You Are Subhuman’: Israel’s Genocide Against Palestinians in Gaza: Executive Summary (Index: MDE 15/8744/2024).
A firefighter calls out his colleagues at the scene of an explosion in a residential compound in northern Tehran, Iran, on June 13, 2025 [Vahid Salem/AP]
Israël heeft op13 juni een aanvalsoorlog tegen Iran ingezet. Media berichten over luchtaanvallen op de hoofdstad Teheran en elders.
De staatstelevisie van Iran bericht dat het hoofdkwartier van de Revolutionaire Garde, belangrijk machtsorgaan van het bewind, doelwit was van een aanval. Het hoofd van die garde zou met die aanval om het leven gebracht zijn.(1) Er zouden ook explosies zijn bij Nantanz, waar kernbrandstof verrijkt wordt.(2) Iraanse persbureau IRNA zegt: ‘Een aantal mensen waaronder vrouwen en kinderen zijn martelaar geworden in een wooncomplex’. Er stroomt meer nieuws binnen terwijl ik dit in tik, maar ik ga geen poging doen om een uitgebreid overzicht te geven. Een paar opmerkingen over deze aanval, mogelijke redenen en gevolgen maak ik wel.
Het argument van Israël om tot de aanval over te gaan: het kernprogramma van Iran. Israël beweert dat het bedoeld is voor kernwapens. En een Iran met kernwapens is volgens Israël ontoelaatbaar. Zulke dingen zijn natuurlijk voorbehouden aan Israël, niet aan tegenstanders van die staat. Zou de smoes de echte reden zijn, en zou Iran inderdaad een kernwapens aan het maken zijn, dan was het nog steeds geen valide argument. Israël gaat immers niet over het recht van wie dan ook om wat voor wapens dan ook te ontwikkelen. Dat volgens de IAEA, het VN-instituut dat controles uitvoert op de nucleaire capaciteit van Iran, Iran haal afspraken rond kerncapaciteit niet nakomt,(4) is ook gene argument. Israël is niet aangesteld om die afspraken te handhaven. En Israël heeft zelf een reputatie opgebouwd in het naast zich neerleggen van VN-uitspraken.
Maar het hele kernwapenverhaal is niet de kern. Dat kun je zien aan de doelwitten: die Revolutionaire Garde-commandant die is vermoord met een luchtaanval: dat wijst er op dat het bewind als zodanig, niet enkel haar kernpolitiek, doelwit is. De dode kinderen en vrouwen waar IRNA melding van maakt even aangenomen dat dit klopt, wat aannemelijk is maar wat ik niet kan checken – wijzen ook niet bepaald op een tot nucleaire faciliteiten beperkte aanval. Dit is een aanval van terreurstaat Israël op Iran als zodanig. Op de staat, op het bewind – ook een terreurbewind, geen misverstand daarover – maar tegelijk op de maatschappij, op de bevolking van het land. Israël wil een staat die het als rivaal en viand ziet – en als zodanig behandelt – uitschakelen of minstens als machtsfactor verzwakken. Het nucleaire argument staat daarvoor als het ware symbool.
Er zullen mensen zijn die het schrikbewind van Iran graag ten val zien komen via een Israëlische en/of Amerikaanse militaire aanval. Ik niet. Dat bewind zie ik graag vallen, maar dan onder druk van onderop vanuit de bevolking van Iran zelf. Van de mensen wiens zaak het in eerste instantie is: zij zijn immers de mensen die er vooral last van hebben. Bommen en raketten op die bevolking gooien maakt het voor mensen eerder moeilijker dan makkelijker om zich te verzetten. Protest en verzet zijn er in Iran wel degelijk. Ik lees zeer kort geleden op een trotskistische website over een flinke staking van truckchauffeurs in Iran.(5) Goed nieuws! Maar denken mensen nu echt dat zulke stakers het makkelijker krijgen nu Israël het land waar ze wonen aanvalt? De Iraanse staat zal maar al te makkelijk zulke stakers gebrek aan loyaliteit verwijten nu ‘het vaderland wordt aangevallen’. Zo helpt de Israëlische staatsmisdaad de Iraanse.
De aanvalsoorlog die Israël ontketent maakt de greep van het regime binnenlands eerder groter dan kleiner, omdat het regime zich nu kan makkelijker presenteren als beschermer van het ‘landsbelang’, alsof dat het belang is van iedereen die in het land woont. Juist wie het regime graag plats zie maken voor meer vrijheid, meer sociale rechtvaardigheid, kan niet anders dan de Israëlische agressie met klem en felheid afwijzen en bestrijden. Tegelijk is er natuurlijk het immense menselijke leed sowieso dat Israël nu ook in Iran ontketent.
En er is meer. De aandacht van de wereld zal nu naar deze oorlog worden getrokken, zeker als het meer wordt dan een eendagsaanval. Dat betekent al gauw: minder aandacht voor wat Israël in Gaza aanricht: de dagelijkse slachtpartijen bij plekken Vervolgens nemen Israëlische militairen de hongerige Palestijnen die zich bij die plekken verzamelen, onder vuur. Zo vermoordt Israël dag in dag uit de mensen die het tegelijk uithongert en via die honger naar die uitdeelplekken drijft. Dit is geen mislukking van de hulpverlening. Dit is via hulpverlening ingeklede massamoord.(6) Hoe minder aandacht daarvoor, hoe minder kans op zelfs maar enige rem op deze misdadigheid.
De aanval op Iran maakt het Israël dus makkelijker om haar genocide ongehinderd door te zetten. Of dat het bewuste doel is, weet ik niet. Maar het kan maar al te makkelijk het effect zijn. Het is dus zaak dat solidaire mensen twee dingen tegelijk doen. Laten we die Israëlische aanval op alle mogelijke manieren afwijzen en te dwarsbomen. gedwarsboomd te worden. Laten we er tegelijk voor zorgen dat de aandacht voor Israëlische genocide in Gaza niet verslapt, en dat we onze strijd tegen die genocide onverminderd voortzetten.
Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.
Deze keer een artikel over de Vraag, of Iran werkelijk wel een dreiging
voor Israel is, zoals vaak wordt beweerd.’
Hierop heeft de heer Wijenberg, zoals we van hem gewend zijn, een
zeer verhelderende Kijk, die ik volledig kan wisselen
Zie ook onder het artikel meer informatie over de heer Wijenberg
ASTRID ESSED
HET ARTIKEL VAN OUD AMBASSADEUR DE HEER WIJENBERG:
IRAN, EEN EXISTENTIELE DREIGING VOOR ISRAEL?
Iran, een ‘existentiële dreiging’ voor Israël?
Het helikopterincident van 19 mei 2024 lijkt een noodlottig ongeval. Gelukkig maar. Maar
toch, is Iran werkelijk een ‘existentiële dreiging’ voor Israël?
De Verenigde Staten, samen met het Verenigd Koninkrijk en Israël, en dus ook met volgzaam
Nederland, kunnen het sinds de Tweede Wereldoorlog slecht met Iran vinden.
In het overigens lezenswaardige artikel “Saoedische omhelzing voor Ahmadinejad” schreef
Carolien Roelants op 5 maart 2007 in de NRC:
”de president die Israël van de Midden-Oosterse kaart geveegd wil zien”
Wat beweerde de Iraanse president Ahmadinejad op 25 oktober 2005 in werkelijkheid?
De
Iraniër Arash Norouzi, hoogleraar aan de Universiteit van Teheran: de Iraanse President zei
dat het ‘zionistische regime’ door het Westen aan de Islamitische wereld werd opgelegd als
een strategisch bruggenhoofd om de dominantie van de regio en haar rijkdommen zeker te
stellen.
Hij benadrukte dat Palestina de frontlinie in de strijd van de Islamitische wereld met de
Amerikaanse hegemonie vormt. De uitkomst daarvan zal gevolgen hebben voor het gehele
Midden-Oosten.
De eliminering van die krachtige greep op de regio via de zionisten lijkt onvoorstelbaar. Ahmadinejad herinnerde zijn toehoorders echter aan de ineenstorting van ogenschijnlijk sterke regimes en noemde drie voorbeelden: de sjah, de Sovjet Unie en het Zuid-Afrikaanse apartheidsbewind. In die context herhaalde de president de onvervulde wens van Khomeini:
”Iman ghoft een rezhim-e ishghalgar-e qods bayad az safheh-ye ruzgar mahv shavad.”
De Imam zei dat dit regime, dat Jeruzalem bezet houdt, moet verdwijnen van de bladzijde van de tijd.
‘Bibi’ Netanyahu heeft steeds nuttige vijanden nodig.
Driekwart eeuw gehersenspoelde, extreem angstige, extreem agressieve Joodse Israëliërs moeten bij de les gehouden worden. Iran is het perfecte slachtoffer.
De gewraakte passage ‘Israël van de kaart vegen’ komt in Ahmadinejad’s uitspraak niet voor.
Het woord ‘naghshe’ (kaart) is in het citaat niet terug te vinden.
Suggesties van een actieve Iraanse rol daarbij zijn niet aanwezig. De president citeerde de overleden Imam Khomeini: in Jeruzalem is ‘regime change’ nodig, aldus Prof. Arash Norouzi.
Het Israëlische regime beschikt over alle ingrediënten voor zelfimplosie.
Ahmadinejads veronderstelling dat de Verenigde Staten via Israël de regio willen domineren werd onmiddellijk bewaarheid.
Beide regeringen vervalsten zijn uitspraak. Meer en meer is deze valse bewering onderdeel van de westerse oorlogsretoriek.
Iran heeft, zoals alle VN-lidstaten, op grond van het Handvest, art. 51, het recht op zelfverdediging.
Wanneer de dreiging ook massavernietigingswapens omvat, zoals uit Israël en wellicht de VS, dient een verantwoordelijk handelende overheid daar geloofwaardige, ook nucleaire, tegenmaatregelen voor te treffen.
Een te beantwoorden vraag: wie in het Midden-Oosten is ‘de agressor’?
De Islamitische Republiek Iran is, evenmin als Israël, een heilstaat, maar ‘de’ agressor?
men ook van het Iraanse regime denken mag, het komt niet als verstandig voor om Nederland – na de soevereine staat Palestina – met ondeugdelijke argumentatie mee te slepen in een tweede riskant Israëlisch militair avontuur, nu tegen Iran.
Wie is “de” agressor? Na 7 oktober 2023 luid en duidelijk: het politiek-zionistisch Israëlische regime. Het geopolitieke machtsvoordeel ontslipt het westen voortvarend. Zie de stemverhoudingen op 10 mei jl. in de VN-Algemene Vergadering (AVVN).
Van de 193 stemgerechtigde leden stemden 143 voor versterking van de positie van waarnemer Palestina in de AVVN.
Nog 9 (negen) lidstaten steunen Israël: Argentinië, Tsjechië, Hongarije, Israël (!), Micronesië, Nauru, Palau, Papua Nieuw Guinea, de VS.
Nederland – recordhouder liefhebber gemengde politieke drop – onthield zich met 24 andere VN-lidstaten van stemmen. [En dan is de coalitie-in-wording nog niet eens aangetreden.]
Er waren 16 ‘no-shows’. Israël zou onze steun wellicht op termijn waard kunnen zijn, maar het politiek-zionistische regime zeker niet. regime zeker niet.
Iran moet van de EU sancties lijst af. Nú.
Jan Wijenberg Den Haag
AANVULLENDE INFORMATIE OVER DE HEER WIJENBERG
WIKIPEDIA
JAN WIJENBERG
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg
ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED
https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg
EN ZIE HIER EEN ARTIKEL OVER DE HEER WIJENBERG:
THE ELECTRONIC INTIFADA
FORMER DUTCH AMBASSADOR CALLS FOR SANCTIONS
IF ISRAEL REFUSES TO COMPLY WITH INTERNATIONAL LAW
Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.
Israel is the problem
Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1
In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.
Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.
The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.
Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.
Rogue state
Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.
The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.
Letter to Dutch ministers
In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.
In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”
Cal for sanctions
In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.
Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.
Endnotes
[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)
[2] NOVA (15 December 2005)
END OF THE ARTICLE
Reacties uitgeschakeld voor Artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/Iran, een existentiele dreiging voor Israel?
AGAINST: Vice-President Sebutinde; Judge ad hoc Barak;
(2) Indicates the following provisional measures:
The State of Israel shall, in conformity with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, and in view of the
worsening conditions of life faced by civilians in the Rafah Governorate:
(a) By thirteen votes to two
Immediately halt its military offensive, and any other action in the Rafah
Governorate, which may inflict on the Palestinian group in Gaza conditions of life that
could bring about its physical destruction in whole or in part;
IN FAVOUR: President Salam; Judges Abraham, Yusuf, Xue, Bhandari, Iwasawa,
Reacties uitgeschakeld voor International Court of Justice/Application of the Convention and Punishment of the Crime of Genocide in the Gaza Strip (South Africa v Israel)/24 May 2024
ETNISCH GEZUIVERDE PALESTIJNEN IN 1948http://www.
ANP
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
DE VERWOESTING VAN GAZA
ANP
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
DE VERWOESTING VAN GAZA
ANP
Bij de luchtaanvallen van maandagnacht zijn zeker 330 Palestijnen gedood, aldus het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid in Gaza.Bashar Taleb/AFP
DE VERWOESTING VAN GAZA
