AANDIRK VAN DEN BROEKDIRECTIE EN MANAGEMENT Onderwerp:Herhaalde verkoop van Israelische bloeddadels
Geachte DirectieGeacht Management Als men EEN keer in de fout gaat en zijn leven betert [u kent het wel ”’liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald” [1] kunnen ik en waarschijnlijk anderen, die onrecht willen aanpakken, dat nog wel vergeven.Maar als blijkt dat men er niets van leert, zeker als het ernstige fouten zijn, en er gewoon vrolijk mee doorgaat, wordt het een heel ander Verhaal!
En dat laatste is met u het geval.
En niet zomaar ”een fout”, maar een Bloedfout!Ja, waarde Directie en Management:U hebt Bloed aan uw Handen. Want bezetting, onderdrukking, oorlogsmisdaden, mensenrechtenschendingen,basis schendingen van het Internationaal Recht, basisschendingen van het universele recht op vrijheid, laten u kennelijk geheel onverschillig.Nou moet u dat lekker zelf weten, maar het wordt een hele andere zaak als u aan dit schreeuwende onrecht geld verdient!Dan neem ik u, en naar ik hoop heel veel andere mensen, te grazen!
WAT IS ER AAN DE HAND?/HADIKLAIM IS ER AAN DE HAND……. Ondanks meerdere acties om u hiervan af te brengen [2], gaat u door met de verkoop van dadels van het merk Bomaja van het Israelische bedrijf Hadiklaim. [3]Nu vind ik sowieso, dat Israelische producten niet thuis horen in Nederlandse supermarkten, vanwege de nu al 53 jaar durende bezetting van de Palestijnse Gebieden [in juni wordt het 53 jaar, maar ik heb niet de illusie, dat Israel over een maand de Bezette Gebieden ontruimt] [4] Maar er is hier nog meer aan de hand dan dat we hier te maken hebben met een fout Israelisch bedrijf. WAT IS HIER AAN DE HAND?/BEDRIJF HADIKLAIM/CONNECTIES MET DE ILLEGALE NEDERZETTINGEN Zoals ik al schreef:Zaken doen met Israelische bedrijven vind ik om principiele redenen onjuist. [5]Zaken doen met Israelische bedrijven, die hun tentakels uitbreiden naar de in bezet Palestijns gebied gebouwde nederzettingen, een misdaad! Bedrijf Hadiklaim, waarmee u zaken doet, IS een bedrijf, met vestigingen in de Israelische nederzettingen. [6] En zoals u weet, of althans hoort te weten, zijn die in bezet Palestijns gebied gebouwde nederzettingen in strijd met het Internationaal Recht [7] Keer op keer heeft ook de EU de illegaliteit van die nederzettingen bevestigd, [8], wat wordt ondersteund door de Nederlandse regering. Maar niet alleen zijn die nederzettingen pure landdiefstal, ook maken velen van die kolonisten zich voortdurend en structureel schuldig aan geweld tegen de bezette Palestijnse bevolking.Lees er de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem maar op na! [9] VN EN HADIKLAIM En dit ter uwer informatie:Onlangs heeft de VN [haar Mensenrechtenkantoor] een lijst gepubliceerd van bedrijven, die vestigingen/economische banden hebben met de illegale nederzettingen in bezet Palestijns gebied. [10]Hadiklaim kunt u aantreffen op nummer 41 [11] Moet ik hier nog meer aan toevoegen?Ik dacht het niet!
CONCLUSIE Duidelijk is, dat u ondanks alle aan u verstrekte infornmatie en eerdere waarschuwingen [12] gewoon doorgaat, zaken te doen met een bedrijf, dat vuilere handen dan vuil maakt door te verdienen aan landroof, landdiefstal, intimidatie en geweld.Want dat is het geval als een bedrijf zaken doet met illegale nederzettingen, gebaseerd op bezetting, onrecht en mensenrechtenschendingen. Geld, dat zo is verdiend is BLOEDGELD! Supermarkten zoals de uwe, die producten van een dergelijk bedrijf verkopen, zijn handelaren in BLOEDGELD. Het is u meerdere malen duidelijk gemaakt [13]TOCH gaat u ermee door. Dus nogmaals: Ik vraag van u, neen EIS van u, dat u per direct stopt met de verkoop van bloeddadels van het bedrijf Hadiklaim.PER DIRECT ja. En reken er maar op, dat ik en anderen u op de huid blijven zitten, als u hieraan geen gehoor geeft. Leer van deze Oproep, die hopelijk door vele anderen wordt gedaan. Ik reken op u. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam NOTEN
Diverse klanten van uw supermarkt hebben bij ons geklaagd over de aanwezigheid van Bomaja medjoul dadels in uw supermarkt. De dadels zijn niet voorzien van herkomstaanduiding, en volgens de barcode zou de herkomst Nederland zijn. Voor zover wij weten zijn er geen dadelplantages in Nederland. Wij menen zeker te weten dat Bomaja een merk is van het Israelische bedrijf Hadiklaim, dat dadels exporteert uit de Palestijnse bezette gebieden.
Wij verzoeken u de herkomst van de dadels correct aan te duiden, en zullen het ontbreken van herkomstaanduiding melden bij het Ministerie van Economische zaken en de NVWA. Wij willen u graag informatie geven over de afkomst van uw dadels en andere dadels: https://planteenolijfboom.nl/actueel/2016/6/2/respecteert-jouw-dadel-mensenrechten.
Hadiklaim verkoopt 65 procent van alle Israëlische dadels, en is een Israëlische coöperatie waar plantages in nederzettingen in de Jordaanvallei onderdeel van zijn. De merknamen zijn: * Bomaja, Jordan River, King Solomon, Tamara Barhi Dates, Desert Diamond, Rapunzel, Shams en Delilah. Ze verkopen ook dadels aan supermarkten die ze vervolgens onder hun eigen merknaam verkopen.
Wij willen u dringend verzoeken om de herkomst van de dadels op uw verpakking te vermelden zodat mensen een weloverwogen keuze zouden kunnen maken.
Klanten zijn op de hoogte dat wij u aanspreken op de afkomst en zullen controleren of u hier gehoor aan geeft. Wij zullen zelf ook uw winkels bezoeken en controleren of u aan ons verzoek hebt voldaan.
Op internet zullen wij een voorbeeldbrief plaatsen die burgers naar u kunnen sturen met het verzoek om labeling.
Met vriendelijke groeten,
Benji de Levie, voorzitter docP
EINDE BRIEF AAN DIRK VAN DEN BROEK
”DocP stelt dat Nederland helemaal geen dadels produceert en dat Bomaja een merknaam is van het Israëlische bedrijf Hadiklaim, waarvan is vastgesteld dat het dadels verhandelt uit illegale Israëlische nederzettingen in bezet Palestina. DocP baseert zich mede op documentatie van Stichting Plant een Olijfboom.”
Wij hebben een onderzoek gedaan naar dadels verkocht door een aantal Nederlandse supermarkten. Helaas troffen wij weer bloeddadels aan, met name van het merk van Bomaja van Hadiklaim
….
…..
”Supermarktketen DIRK van den Broek/DekaMarkt is wat je noemt een recidivist. Reeds in 2017 hebben we actie gevoerd tegen de aanwezigheid van Bomaja dadels bij DIRK. Daarom hebben we Dirk van den Broek/DekaMarkt en de Coöperatieve Inkoop Vereniging Superunie waartoe zij en 12 andere Nederlandse supermarktketens behoren dit jaar uitgekozen voor een emailactie.”
”Exporter of organic and non-organic dates. The biggest dates’ exporter in Israel.
Some of the company’s dates originate from the occupied Jordan Valley and Dead Sea area. Dates from the Megilot Dead Sea Regional Council – a regional council of settlements in the northern Dead Sea area – are exported solely by Hadiklaim. This regional council includes the settlements of Almog, Beit Ha’arava, Mitzpe Shalem, Kalia and Vered Yeriho. As of 2010, the company also exported dates from the settlements of Patza’el, Messua, Mehola in the Jordan Valley and from the Golan Heights.”
Exporter of organic and non-organic dates. The biggest dates’ exporter in Israel.
Some of the company’s dates originate from the occupied Jordan Valley and Dead Sea area. Dates from the Megilot Dead Sea Regional Council – a regional council of settlements in the northern Dead Sea area – are exported solely by Hadiklaim. This regional council includes the settlements of Almog, Beit Ha’arava, Mitzpe Shalem, Kalia and Vered Yeriho. As of 2010, the company also exported dates from the settlements of Patza’el, Messua, Mehola in the Jordan Valley and from the Golan Heights.
As of 2011, some of the organic dates exported by Hadiklaim to various countries in Europe were grown by Zorganika in the Hamra settlement and the Zarzir enclave.
Hadiklaim works with packing houses in Israel and the occupied territories, among them the packing houses in the Tomer, Gilgal and Yafit settlements in the Jordan Valley and in the Beit Ha’arava settlement in the Dead Sea area.The company markets dates under the brand names of Jordan River, Jordan River Bio-Top and King Solomon, and under private labels of supermarket chains. EINDE ARTIKEL WHO PROFITS ”Hadiklaim, Mehandrin and Carmel Agrexco all have operations in Israeli settlements in the West Bank. Hadiklaim and Carmel Agrexco have been accused of using child labour and paying Palestinian workers less than the minimum wage” AL JAZEERAHBOYCOTTING ISRAELI DATES IS WORKING AND WE NEED TO KEEP GOING24 APRIL 2020 https://www.aljazeera.com/indepth/opinion/boycotting-israeli-dates-working-200423103555231.html This Ramadan, make the right choice and do not buy dates from companies that exploit Palestinian land and labour.
Throughout the 1930s, a Zionist settler and founder of the Kinneret kibbutz by the name of Ben-Zion Israeli travelled the Middle East to collect cuttings of palm trees. In many cases, he had to smuggle them illegally out of the countries he visited – Iraq, Persia, Egypt – as they were considered a national treasure and it was forbidden to export them.
Those smuggled cuttings have helped establish large plantations across Israeli territories. Palm groves were planted from the Red Sea in the south along the Dead Sea, and as far as the Sea of Galilee up north, which has given the Israeli date industry its nickname “the industry of the three seas”. Since Israel occupied the Palestinian West Bank in 1967, it has also established date plantations in its illegal settlements in that portion of the Jordan Valley.
This industry is highly exploitative and much of its operations happen in illegal settlements, so its products must be boycotted. Approximately 40 percent of Israeli dates today are grown in illegal settlements. Because of the gruelling work involved in picking dates, Israeli settlers bring in low-paid Palestinian labourers to do the difficult work. Israeli farmers are also known to employ Palestinian children.
Date-picking in the Jordan Valley is a hazardous business. Workers have to climb high ladders and work up there for hours. They are exposed to high temperatures, which put them at risk of heatstroke, and when they get injured, they often are not afforded healthcare or compensation. Workers, including children, are forced to work long hours and fulfil quotas before they are able to go home.
Israeli settlements, which are illegal under international law, not only grow these palm plantations on stolen land using exploited Palestinian labour, but they also divert water resources away from Palestinian villages, leaving them struggling to get water for drinking and irrigation. Under the strain of military occupation, the native Palestinian date industry has found it difficult to compete with Israeli dates flooding the local and international markets.
There are five major Israeli date companies that export to the United States and Europe: Hadiklaim and its brands Jordan River and King Solomon, Mehadrin, Galilee Export, Carmel Agrexco and Agrifood Marketing with its brand Star Dates.
Hadiklaim, Mehandrin and Carmel Agrexco all have operations in Israeli settlements in the West Bank. Hadiklaim and Carmel Agrexco have been accused of using child labour and paying Palestinian workers less than the minimum wage.
It is important to note that if you buy Medjool (Medjoul) dates in Europe or the US, there is a good chance they were grown in a settlement or from Israel proper. Unless it is from a trusted Palestinian source like Zaytoun or Yaffa, you could be eating a date that contributes to the dispossession of the Palestinian people. California dates, such as Orchid Dates and Best Fresh Produce, provide good alternative options as well.
American Muslims for Palestine (AMP) initiated the first-ever nationwide boycott of dates produced in settlements during Ramadan 2012. In coalition with our chapters in New York, New Jersey, Detroit, Minnesota, Chicago, and Sacramento, as well as partners in Washington, DC, and Philadelphia, AMP answered the 2005 Palestinian call for boycott, divestment and sanctions by urging grocery store owners to remove Israeli dates from their shelves.
Since then, tens of thousands of postcards and brochures have been distributed to stores, mosques, and communities nationwide. Consumers have answered the call and the boycott is working.
According to Economic Research Service data provided by the US Department of Agriculture, Israel’s exports of dates to the US have dropped significantly since 2015. Whereas 10.7 million kilogrammes (23.6 million pounds) of Israeli dates entered the US market in 2015-2016, only 3.1 million kilogrammes (seven million pounds) entered the US market in 2017-2018. The boycott is working and it is having a detrimental effect on the Israeli date industry.This Ramadan, make the right choice and boycott dates that exploit Palestinian land and labour and contribute to the oppression of the Palestinian people.
”De Europese Commissie in Brussel wil speciale labels voor producten uit Israëlische nederzettingen in bezet Palestijns gebied. Het is de bedoeling dat er daarover nog dit jaar een akkoord komt.”…….”Dat meldde de Israëlische krant Haaretz dinsdag. Het dagblad baseert zich op een brief van EU-buitenlandchef Catherine Ashton aan zeven andere leden van de Europese Commissie. De woordvoerster van Ashton bevestigde dat de commissie bezig is allerlei Europees beleid jegens Israël om te zetten in richtlijnen. Brussel vindt de nederzettingen illegaal.” ADEU WIL LABELS OP PRODUCTEN JOODSE NEDERZETTINGEN https://www.ad.nl/buitenland/eu-wil-labels-op-producten-joodse-nederzettingen~a8660ebb/
De Europese Commissie in Brussel wil speciale labels voor producten uit Israëlische nederzettingen in bezet Palestijns gebied. Het is de bedoeling dat er daarover nog dit jaar een akkoord komt.
Dat meldde de Israëlische krant Haaretz dinsdag. Het dagblad baseert zich op een brief van EU-buitenlandchef Catherine Ashton aan zeven andere leden van de Europese Commissie. De woordvoerster van Ashton bevestigde dat de commissie bezig is allerlei Europees beleid jegens Israël om te zetten in richtlijnen. Brussel vindt de nederzettingen illegaal.
De etiketten moeten duidelijkheid scheppen voor consumenten en misverstanden voorkomen. Producten met het etiket ‘Israël’ moeten echt uit dat land komen en niet uit de bezette gebieden.
Misleiding Volgens internationaal recht zijn de nederzettingen illegaal. Brussel wil voorkomen dat consumenten worden misleid door het etiket Made In Israel, dat ook op producten uit de Joodse nederzettingen staat. Producten met het label Israël moeten echt uit dat land komen en niet uit de bezette gebieden.
Nederland is een van de EU-lidstaten die al langer hamert op Europese wetgeving. Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken verdedigde in maart het kabinetsstandpunt in de Tweede Kamer. ‘De Britten en Denen gingen ons al voor. Nederland wil voorkomen dat ten onrechte ‘uit Israël’ staat op producten die niet uit Israël komen’, zei de minister toen.
Brussel zou een niet-bindende richtlijn overwegen. Mogelijk worden wel labels verplicht voor agrarische en cosmetische producten en enkele andere producten uit de nederzettingen.EINDE ARTIKEL AD [9] BTSELEM.ORGAL-MUGHAYIR: SETTLERS ENTER VILLAGE GROVES AND ATTACK FAMILIES
https://www.btselem.org/settler_violence_updates/during-corona-crisis Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children. [10] UN RIGHTS OFFICE ISSUES REPORT ON BUSINESS ACTIVITIES RELATED TO SETTLEMENTS IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORYhttps://ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=25542&LangID=E
GENEVA (12 February) – The UN Human Rights Office on Wednesday issued a report on business enterprises involved in certain activities relating to settlements in the Occupied Palestinian Territory, in response to a specific request by the UN Human Rights Council, contained in a March 2016 resolution, that mandated the Office to produce a database of business enterprises involved in such activities.*
In an interim report (A/HRC/37/39) presented to the Human Rights Council in March 2018 by the then High Commissioner, Zeid Ra’ad Al Hussein, the UN Human Rights Office noted it had reviewed information that was publicly available, or had been received from a variety of sources, about an initial 307 companies. After further research, the total number reviewed increased to 321. Of these, a total of 206 companies were considered for further assessment.
The report released on Wednesday sets out conclusions following further communications with business entities, as well as a thorough review and assessment of all information available. It identifies 112 business entities which the UN Human Rights Office, on the basis of the information it has gathered, has reasonable grounds to conclude have been involved in one or more of the specific activities referenced in Human Rights Council resolution 31/36.
Of the 112 business entities identified in the report, 94 are domiciled in Israel and 18 in six other States. During the complex process of drawing up the database, the Office consulted the UN Working Group on Business and Human Rights, and held widespread discussions with numerous States, civil society organizations, think tanks, academics and others, as well as having extensive interactions with the companies themselves.
The report makes clear that the reference to these business entities is not, and does not purport to be, a judicial or quasi-judicial process. While the settlements as such are regarded as illegal under international law**, this report does not provide a legal characterization of the activities in question, or of business enterprises’ involvement in them. Any further steps with respect to the continuation of this mandate will be a matter for the Member States of the Human Rights Council, which will consider the report during the Council’s next session, beginning on 24 February.
“I am conscious this issue has been, and will continue to be, highly contentious,” said Michelle Bachelet, the current High Commissioner for Human Rights. “However, after an extensive and meticulous review process, we are satisfied this fact-based report reflects the serious consideration that has been given to this unprecedented and highly complex mandate, and that it responds appropriately to the Human Rights Council’s request contained in resolution 31/36,” Bachelet said.
ENDS
* Human Rights Council resolution 31/36, adopted on 24 March 2016, requested the Office of the UN High Commissioner for Human Rights to produce a report to follow up on the 2013 report of the Independent International Fact-Finding Mission to investigate the implications of the Israeli settlements on the civil, political, economic, social and cultural rights of the Palestinian people throughout the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem (A/HRC/22/63). The resolution defined the parameters of the current report by reference to ten specific activities listed in Paragraph 96 of the Fact-Finding Mission’s report. Human Rights Council resolution 31/36 was adopted with 32 States in favour, none against and 15 abstentions.** Human Rights Council resolution 31/36 recalls reports of the UN Secretary-General, resolutions of the UN General Assembly and Security Council, an advisory opinion of the International Court of Justice and the opinions of several human rights bodies reaffirming the illegality of the Israeli settlements in the Occupied Palestinian Territory, including in East Jerusalem.
END HET VN RAPPORT REPORT OF THE UNITED NATIONS HIGH COMMISIONER FOR HUMAN RIGHTS DATABASE OF ALL BUSINESS ENTERPRISES INVOLVED IN THE ACTIVITIES DETAILED IN PARAGRAPH 96 OF THE INDEPENDENT INTERNATIONAL FACT-FINDING MISSION TO INVESTIGATE THR IMPLICATIONS OF THE ISRAELI SETTLEMENTS ON THE CIVIL, POLITICAL, ECOMOMIC, SOCIAL AND CULTURAL RIGHTS OF THE PALESTINIAN PEOPLE THROUGHOUT THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY, INCLUDING EAST JERUSALEM https://undocs.org/en/A/HRC/43/71
[11] 41. Hadiklaim Israel Date Growers Cooperative Ltd. (g) Israel”
REPORT OF THE UNITED NATIONS HIGH COMMISIONER FOR HUMAN RIGHTS DATABASE OF ALL BUSINESS ENTERPRISES INVOLVED IN THE ACTIVITIES DETAILED IN PARAGRAPH 96 OF THE INDEPENDENT INTERNATIONAL FACT-FINDING MISSION TO INVESTIGATE THR IMPLICATIONS OF THE ISRAELI SETTLEMENTS ON THE CIVIL, POLITICAL, ECOMOMIC, SOCIAL AND CULTURAL RIGHTS OF THE PALESTINIAN PEOPLE THROUGHOUT THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY, INCLUDING EAST JERUSALEM https://undocs.org/en/A/HRC/43/71
[12]
DOC.P
OPEN BRIEF AAN DIRK
8 FEBRUARI 2017
http://www.docp.nl/open-brief-aan-dirk/
[13]
DOC.P
OPEN BRIEF AAN DIRK
8 FEBRUARI 2017
http://www.docp.nl/open-brief-aan-dirk/
Reacties uitgeschakeld voor Dirk van den Broek en de Israelische nederzettingen/Het bloedgeld van Dirk van den Broek
Heel snel heb ik daarop een reactie ontvangen van de journaliste van dit artikel, de Volkskrant redacteur Buitenland, Sacha Kester Zie direct hieronder haar reactie [in mail], die voor zich spreekt:Ze betoogt, dat ze de diverse partijen [niet alleen de kolonisten] aan het woord laat in reeds geplaatste of nog te plaatsen stukken. Mijn directe kritiek gold echter niet haar gebrek aan hoor en wederhoor [hoewel dat ook belangrijk is], maar haar partijdige taalgebruik en het feit, dat ze de kolonisten kritiekloos aan het woord laat.Let wel:Ze mag ze best aan het woord laten, omdat ook hun zienswijze gehoord moet worden, maar dan met kritische kanttekeningen. Enfin, ik heb haar inmiddels van repliek gediend en niet mals ook! Zie eerst het gewraakte Volkskrant artikel [A]Daarna mijn oorspronkelijke brief, als link [B]Vervolgens het antwoord van Sacha Kester aan mij,in mail [C]mijn reactie op Sacha Kester’s antwoord, in mail [D]En tenslotte, mijn oorspronkelijke brief aan de Volkskrant, in mail [E]
Allereerst hartelijk dank voor uw uitgebreide bericht. U heeft uw mail naar de redactie gestuurd, maar graag reageer ik nog even persoonlijk.
We hebben het er zelf ook lang over gehad; hoe we dat plan van Trump zouden aanpakken, en hebben bewust besloten om niet de voorspelbare reportage te gaan maken aan twee kanten van het hek, waarbij de ene partij zegt dat het een prachtig plan is, en de andere het afschuwelijk vindt.
Het idee was om een drieluik te maken, waarin we betrokken groepen aan het woord laten over drie aspecten uit het plan: de Israëlische Arabieren, de kolonisten en de Palestijnen. Op deze manier kun je meer de diepte in gaan, en het leek ons belangrijk om te laten zien wat de gevoelens en motieven van betrokkenen zijn, en hoe zelfs binnen die groepen weer verschillen zijn (de ene kolonist vond het een prachtig plan, de ander vond het niet ver genoeg gaan). Dat maakt ook duidelijk hoezeer betrokkenen ingegraven kunnen zitten in hun eigen gelijk, en hoe uitzichtloos dit conflict is.
De corona pandemie heeft enigszins roet in het eten gegooid, want het eerste verhaal van het drieluik is in februari verschenen, en daarna was er plotseling geen plek meer voor een reportage waarin het woord ‘corona’ niet voorkomt. Gelukkig komt daar nu weer wat meer ruimte voor.
Maar ik begrijp uw kritiek: achteraf hadden we in het intro duidelijk moeten maken dat het verhaal onderdeel was van een drieluik.
Hier is de link naar het verhaal van de Israëlische Arabieren:
Het verhaal vanuit de Palestijnen (vanuit twee verloederde buitenwijken van Jeruzalem, die Trump hen als kruimel toewerpt, met de mededeling dat zij daar hun hoofdstad van kunnen maken) komt binnenkort.
Met vriendelijke groet,Sacha KesterRedacteur buitenland, de Volkskrant www.volkskrant.nl@sachakesterMobile: +31 6 466 48 490Desk: +31 20 562 2817
D
MIJN REACTIE OP HET ANTWOORD VAN SACHA KESTERIN MAIL
Astrid Essed To:Sacha KesterCc:VK OmbudsmanWed, Apr 29 at 2:17 PM
AANMEVROUW S KESTERREDACTEUR BUITENLAND DE VOLKSKRANT Geachte mevrouw Kester, [VOORAFVoor het gemak nog even mijn oorspronkelijke mail aan u onder P/S] Vriendelijk bedankt voor uw snelle reactie, hetgeen door mij gewaardeerd.U denkt door uw reactie aan mij, mij te overtuigen, dat u wel degelijk hebt beantwoord aan het journalistieke principe ”hoor en wederhoor”, omdat uw artikel””Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar” onderdeel is van een drieluik waarbij zowel de kolonisten [uw door mij gewraakte artikel] de ”Israelische Arabieren” [in feite een idiote term, het was gewoon dat onderdeel van de oorspronkelijke Palestijnse bevolking, dat niet etnisch gezuiverd was door de Israelisch-zionistische troepen en in het huidige Israel, HUN vaderland Palestina, was blijven wonen] en de Palestijnen aan het woord komen.Nu is dat artikel over de ”Israelische Arabieren” reeds gepubliceerd, waarvan u mij de link hebt toegestuurd, [1]Ik kan de inhoud niet beoordelen, want u hebt er een betaalmuur op staan.Ook weet ik natuurlijk nog niet, hoe uw nog te publiceren artikel over de Palestijnen eruit gaat zien.Maar dat is niet van groot belang voor mijn kritiek.Want, als u mijn brief goed gelezen hebt, centreerde mijn kritiek zich rond het feit, dat u niet alleen de kolonisten kritiekloos aan het woord liet, maar u zichzelf bovendien, ten nadele van de Palestijnen, bevooroordeeld toonde.Nog ten overvloede een toelichting MOPPERENDE PALESTIJNEN Ik citeer wederom uit uw artikel ”Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.” [2] En ik herhaal wederom wat ik ook al in mijn mail schreef:Met dat ”mopperende Palestijnen” vertolkt u NIET de mening van een of andere kolonist [en gezien hun wereldbeeld zou ik die opmerking begrijpen], maar dit is uw [redacteur Buitenland Volkskrant] eigen interpretatie en vandaar mijn verontwaardiging.Nogmaals, hoe durft u taalgebruik ”mopperen” in de mond [of liever gezegd, de pen] te nemen, op de hoogte zijnde van de Israelische bezetting, etnische zuiveringen, oorlogsmisdaden.Dat vind ik getuigen van een totaal gebrek aan empathie, aan politiek-historische realiteit, aan 21ste eeuws besef.Want dit is geen artikel uit 1970, toen Nederland, media incluis, nog fanatiek pro Israel was, maar u schrijft dit artikel in 2020 ”met de kennis van nu”En dan zeg ik:Als redacteur nota bene [ik had het wat Palestina betreft beter gedaan als Buitenland redacteur van de Volkskrant!] van een krant, die men een ”kwaliteitskrant” noemt, hebt u het er in dit artikel belabberd afgebracht. ”AMERIKAANSE BUITENWIJK” EN ”ONVEILIGHEID” KOLONISTEN Weer een citaat van u ”De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.”……….”De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’ [3] Ook hieruit blijkt weer uw bevooroordeeldheid en uw [of u dat nu bewust hebt nagestreefd of niet] impliciete steun aan die kolonisten.Want-en nu ga ik even heel scherp zijn en laat iedere historische vergelijking verder buiten beschouwing, alleen een eye opener voor u]-WAT als er nu [volgt u het Bevrijdingsjournaal? [4], was geschreven over het huis van Duitsers, die zich in de bezettingstijd huizen van Nederlandse Joden hadden toegeeigend ”De ……. doet denken aan een Duitse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.” Terwijl je weet, hoeveel Joods leed erachter schuilgaat.Leed van gedeporteerde mensen U doet niet anders:U maakt een idyllisch beeld van huizen van Israelische kolonisten, met weglating van het verschrikkelijke dat erachter schuilt: Het Palestijnse leed.Het leed van van hun land weggejaagde Palestijnen.Van het land, dat eeuwenlang van hen was…….. Die uitspraak over die ”keurige buitenwijk” is NIET van de kolonisten zelf, maar van u.Hieruit blijkt dus weer uw bevooroordeeldheid. En wat die ”onveiligheid” van de kolonisten betreft.Ik ben het met u eens:Niemand mag een ander te lijf gaan, mensen bedreigen, iemand’s veiligheid bedreigen, Palestijn of kolonist.Maar ten eerste zijn die Palestijnse aanvallen vaak zelfv erdediging.Ten tweede negeert u maar gemakshalve even het feit van de veel grotere bedreiging:De aanvallen van kolonisten op de bezette Palestijnse bevolking, vaak met steun van de Israelische Staat en bezettingsleger. [5]
KOLONISTEN EN KRITIEK Nogmaals:Ik heb er geen enkel bezwaar tegen, dat u in een artikel een stel kolonisten interviewt, die ook hun gezichtspunt belichten.Dat hoort bij het journalistieke vak, de gezichtspunten van de diverse dramatis personae [6] belichten.Waar ik WEL bezwaar tegen heb is, is VOORAL het feit, dat u niet duidelijk aangeeft, hoezeer die nederzettingen in strijd zijn met het Internationaal Recht, hoeveel VN resoluties daaroverheen gegaan zijn, hoe vaak de EU en de Nederlandse regeringen de illegaliteit van die nederzettingen niet hebben veroordeeld.Hoe president Donald [helaas geen stripfiguur] Trump breekt met de VS opstelling, dat die nederzettingen illegaal zijn. Moest dat allemaal in uw artikel? Neen.Maar een enkele, duidelijk kritische reactie over de illegaliteit van deze roofnederzettingen [7] had er WEL in voor moeten komen. De opmerkingen en zienswijzen van de kolonisten laat ik bij hen.Maar u als redacteur had zich EN in taalgebruik niet partijdig moeten uiten EN de werkelijkheid rond de nederzettingen moeten belichten in een noot of wat dan ook. U hebt mij dan ook allerminst overtuigd van uw journalistieke objectiviteit, ook al laat u andere Spelers in dit conflict aan het woord.En een lesje Internationaal Recht zou u zeker aan u besteed zijn. Ik hoop dat u hiervan leert.Verdere discussie gesloten Vriendelijke groeten Astrid Essed Amsterdam NOTEN [1]
”De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.”……….”De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’ VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
”Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.”
Onderwerp:Uw artikel ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar” [Het artikel is geschreven door uw journalist Sacha van Kester, maar ik richt mij tot u, omdat u uiteindelijk hoofdverantwoordelijkheid draagt] Geachte Redactie,
Welke woorden begrijpt u niet uit het rijtje:Bezetting, diefstal en etnische zuiveringen?Hebt u sinds 1970 onder een steen geslapen en bent u op 21 april 2020 wakker geworden?En waarom steek ik er eigenlijk nog tijd in, een jankerig, propagandistisch en journalistiek als de uwe onder de maats artikel zoals door u geschreven, te debunken? [1]Fair is foul and foul is fair…..[2] JA:Ik doel daarbij op uw verbazingwekkende [maar dan in het negatieve] kolonisten interview, getiteld: ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar”Transcriptie hiervan onder P/S Het is, dat ik het zelf gelezen heb, anders zou ik het niet geloofd hebben van een redactie, die als ”eigentijds” te boek staat.
UW ARTIKEL Wat ik kwalijk vind aan uw artikel is niet, dat u een stel kolonisten interviewt over het zogenaamde ”vredesplan” van de Amerikaanse president Trump [3], want ook hun gezichtspunt mag belicht worden.Maar wat mij byzonder stoort en waarover ik mij echt heb opgewonden-dat mag u rustig weten- is, dat u dit niet alleen KRITIEKLOOS doet, maar dat u er nog een schepje bovenop gedaan hebt, door u partijdig te tonen.Hoe durft u , anno 2020, met alle kennis over bezettings en kolonisatiepolitiek van de Staat Israel? [4]Daarover zometeen
UW ARTIKELKRITIEKLOOS, FEITELIJK ONJUIST EN PARTIJDIG Ik citeer eerst drie gedeelten uit uw artikel, dan ga ik ten aanval:
CITAAT 1HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN” ”Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.” EINDE CITAAT 1 CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
EINDE CITAAT 2
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
EINDE CITAAT 3
CITAAT 1
HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN
Hoe durft u, Volkskrant Redactie!
Want dit is niet een opmerking van een van de drie door u geinterviewde kolonisten-van wie ik dit nog zou kunnen volgen-maar van u als redactie!
WAT nou ”gemopper”!
Moet ik u er in 2020 aan herinneren, dat er sprake is van een 53 jaar durende bezetting, met als gevolg onderdrukking, mensenrechtenschendingen, oorlogsmisdaden? [5]
Dat met dit onzalige plan liefst 30 procent van bezet land, waar de Palestijnen recht op hebben, wordt geannexeerd, ten behoeve van de ILLEGALE [dat moet voor u blijkbaar in hoofdletters worden afgedrukt] nederzettingen?
Ja, illegaal volgens het Internationaal Recht!! [6]
En dat weet u dondersgoed!
Overigens, ook door de EU werd het onzalige Trump vredesplan afgewezen [7], zoals u ongetwijfeld weet.
Dat zogenaamde Palestijnse ”gemopper” is dus niets meer of minder dan meer dan terechte kritiek op het plan van een president, die van meet af aan uitverkoop hield met Palestijnse rechten, door de nederzettingen niet meer illegaal te verklaren [8] en daarna te komen met wat hij een ”vredesplan” noemt. CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN Wat u onder dit citaat [zie boven] schreef, vind ik ronduit schunnig.Eerst geeft u een idyllische beschrijving van de leefomgeving van de kolonisten en vervolgens hebt u het lef, te suggereren, dat de veiligheid van deze kolonisten, die hier al uberhaupt al niet horen te zitten, wordt bedreigd door de Palestijnen, die van hun land zijn gejaagd!TOPPUNT! Hebt u weleens gehoord van al het geweld, dat door Joods-Israelische kolonisten wordt gepleegd tegen de bezette Palestijnse bevolking? Hier heb ik een ”leuk” geval voor u:Op 29 maart-niet zo lang geleden- werden drie families bedreigd en aangevallen door zeven kolonisten, die waren gewapend met honkbalknuppels en messen.Twee families slaagden erin te vluchten, maar een derde familie was minder gelukkig:Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem ”The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children.” [9] Dit, Geachte Volkskrant Redactie, is geen incident, maar de dagelijkse realiteit waarmee het grootste deel van de Palestijnse bezette bevolking te maken krijgt!Btselem monitort dit geregeld!Zie onder noot 10 Daarmee zeg ik niet, dat er geen geweld onder Palestijnentegen kolonisten IS, maar niet alleen is dit vaak zelfverdediging, het geweld van kolonisten is schering en inslag en veel bedreigender, omdat het heel vaak wordt ondersteund door het Israelische bezettingsleger en de Staat! [11]
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
”Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.” [12]
Volkskrant redactie, houdt u toch op met die ONZIN!
Dat de kolonisten dit zeggen [het is een uitspraak van een van de geinterviewden] dat had ik niet anders verwacht, maar dat u dergelijke kwalijke Sprookjes kritiekloos laat passeren, slaat werkelijk alles.
De hierboven geinterviewde kolonisten zijn allen naar Israel/Palestina toegekomen, evenals alle nu aanwezige Israeli, terwijl de Palestijnen, die afstammen van de oorspronkelijke bevolking, al eeuwen en eeuwen in Israel/Palestina wonen!
HUN land is, ten gevolge van de [neo]kolonialistische machtspolitiek in 1947 verdeeld [Palestina, eerst onderdeel van het Ottomaanse Rijk, sinds 1922 Brits Mandaat gebied, in 1947 over de hoofden van de Palestijnen verdeeld in een Joods en Arabisch deel [13]
ZIJ zijn in de oorlog van 1947/48 etnisch gezuiverd [14]
HUN [resterende] land is in 1967 bezet door Israelische troepen en nog steeds bezet, ondanks VN Veiligheidsraadsresolutie 242 [15] en ik weet niet hoeveel opvolgende resoluties, allemaal door Israel genegeerd [16]
Land van de Palestijnen is gestolen door de Israelische Staat en verdeeld onder een stel kolonisten [17], dus wie is hier nu eigenlijk slachtoffer?
Wie hoorde, als er sprake van geweest van een normaal dekolonisatieproces zoals in andere delen van de wereld, het bestuur over een ONverdeeld Palestina te krijgen?
De Palestijnen, als oorspronkelijke bevolking?
Of vanuit Europa gekomen zionisten, die een Staat wilden stichten in andermans land?
Wat als na 2 of 3000 jaar de Batavieren terug zouden keren naar Nederland en de helft van Nederland zouden opeisen?
Ik verwacht niet, dat u dat allemaal in een artikel vermeldt, maar wel, dat u kolonisten, die leven op van de Palestijnen gestolen land [voorheen leefden daar Palestijnse families], niet kritiekloos aan het woord laat.
Misschien is mevrouw Eliana Passentin de ergste koloniste niet [hoewel ik niet in haar hart kan kijken], maar het is gewoon waar:
Zij is een dief.
En ja, daardoor in ieder geval moreel, verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers. [18]
Zij zegt zelf:
”Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” [19]
Het zou haar sieren, als zij dat per direct deed!
EPILOOG
Het is een schande, redactie, dat onder uw verantwoordelijkheid een stuk is gepubliceerd, waarin kritiekloos de taal van de nederzettingen, een van de ergste kanten van de Israelische bezetting, pure landdiefstal en terreur, wordt gesproken.
En u draait alles om!
Fair is foul and foul is fair [20]
Vrij vertaald uit het Shakespeare van Macbeth:
Goed is bij u slecht en slecht is bij u goed.
Landdieven moeten zogenaamd vrezen voor hun ”veiligheid” terwijl juist zij de bezette Palestijnse bevolking aanvallen.
En mensen, die niet langer dan vanaf het begin van de 20ste eeuw naar Palestina/Israel zijn toegekomen, zou het land rechtens toebehoren, terwijl de Palestijnen, die er onafgebroken al eeuwenlang wonen, blij mogen zijn met de kruimels, die Israel en consorten [de Bende van Trump] hen willen toeschuiven.
In 1970 zou deze onzin in een Nederlandse krant niet hebben misstaan, vanwege het fanatiek pro Israel klimaat.
In 2020 zouden de media, uw krant voorop, beter moeten weten.
Daarom heb ik toch maar weer tijd en energie gestoken, uw pro Israelische en historisch onjuiste onzin te bestrijden.
PAS EROP!
Ik wil dergelijke onzin niet meer in uw krant tegenkomen!
Bedankt voor het lezen van deze brief en leer ervan!
De Amerikaanse president Donald Trump heeft een plan gepresenteerd om het Israëlisch-Palestijns conflict te beëindigen. Volgens Trump is het de “deal van de eeuw”. De Israëlische premier Netanyahu, die bij de presentatie in het Witte Huis aanwezig was, is tevreden, maar de Palestijnen hebben het plan op voorhand afgewezen.Mede door die afwijzing lijkt de kans minimaal dat het voorstel de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen tot leven zal wekken. De laatste Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen strandden na een reeks vruchteloze pogingen in 2014.Het plan omvat een “realistische tweestatenoplossing”, zei Trump. Dat is een scenario dat de internationale gemeenschap, waaronder Nederland, ook steunt. Maar de Amerikanen gaan verder en erkennen de Israëlische nederzettingen op onder andere de Westelijke Jordaanoever, die illegaal zijn verklaard door de Verenigde Naties en ingaan tegen het internationaal recht.De Amerikaanse president twitterde na de persconferentie een kaart van het grondgebied zoals hij dat ziet in wat hij zijn ‘vredesplan’ noemt. In dit voorstel raken de Palestijnen veel gebied kwijt, en dat is ook dan ook een belangrijke reden dat ze het nieuwe Amerikaanse plan afwijzen.
Netanyahu was juist lovend en zei dat Trump de soevereiniteit van Israël in de Jordaanvallei en alle nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever erkent. Hij noemde Trump “de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis”. Na de persconferentie voegde de Israëlische premier nog toe dat hij zijn kabinet zal vragen in te stemmen met annexatie van gedeeltes van de Westelijke Jordaanoever.Een ander heikel punt is Jeruzalem, dat in de woorden van Trump de “onverdeelde hoofdstad” van Israël zal zijn. Hij zei dat onder luid applaus en gejoel, waarna hij knipoogde naar Netanyahu. “Maar dat stelt niet zoveel voor, dat heb ik al voor jullie gedaan.” Daarmee doelt hij op zijn besluit om de Amerikaanse ambassade in Israël naar Jeruzalem te verplaatsen en de stad als hoofdstad van Israël te erkennen.
Het zou “niet eerlijk” zijn als de Palestijnen niets krijgen in het plan, zei de president van de VS. Daarom staat erin dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in Oost-Jeruzalem en dat ze meer dan twee keer zo veel territorium krijgen.Jeruzalem is een van de grote twistpunten in het conflict en het is niet duidelijk hoe Trump zijn uitspraken met elkaar wil rijmen: het idee van een onverdeeld Jeruzalem is immers strijdig met de belofte dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in het oostelijk deel van de stad, al dan niet in een buitenwijk op de Westelijke Jordaanoever.’Bedrog van de eeuw’Trump zei tegen Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, dat de Verenigde Staten hem zullen helpen “als hij voor vrede kiest”. Maar van Palestijnse kant klinkt harde kritiek. “Ik kan dit geen vredesplan noemen”, zei de Palestijnse hoofdonderhandelaar Saeb Erekat in een interview met de NOS. Hij noemt het plan niet de deal, maar “het bedrog van de eeuw”.
Trump heeft voor de Palestijnen als bemiddelaar afgedaan na een reeks pro-Israëlische beslissingen. Zo viel de beslissing van de Amerikaanse president om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen en de Amerikaanse ambassade naar die stad te verplaatsen, niet in goede aarde.Vandaag demonstreerden dan ook duizenden Palestijnen tegen het plan, ook al voordat het werd gepresenteerd. Zowel in de Gazastrook, waar de radicaal-islamitische beweging Hamas de dienst uitmaakt, als in de Westelijke Jordaanoever gingen betogers de straat op. Het Israëlische leger houdt er rekening mee dat er extra troepen worden ingezet.
Zo impopulair als Donald Trump onder de Palestijnen is, zo geliefd is hij bij de Israëliërs. In de Israëlische politiek kan dit plan op brede instemming rekenen. Zowel premier Netanyahu als oppositieleider Gantz mocht het vooraf inzien en beiden toonden zich tevreden.Gantz, van de partij Blauw en Wit, ziet het plan als “een belangrijke en historische mijlpaal”. En ook Netanyahu is klaar om “geschiedenis te schrijven”.Voor de Israëlische premier biedt de presentatie van het plan in de aanloop naar de verkiezingen van maart bovendien een welkome afleiding van zijn juridische problemen. Vandaag werd Netanyahu officieel aangeklaagd in drie verschillende corruptiezaken, nadat was gebleken dat het parlement hem geen onschendbaarheid voor de rechter wilde verlenen.
De Europese Unie zal zich niet neerleggen bij een annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever door Israël. EU-buitenlandchef Josep Borrell zegt in een statement dat hij kernelementen van het Amerikaanse vredesplan van vorige week niet accepteert.Het Amerikaanse plan voor het Israëlisch-Palestijns conflict werd een week geleden door president Trump gepresenteerd. De Palestijnen waren niet betrokken bij de onderhandelingen en wezen het plan af. De Israëlische premier Netanyahu was tevreden, hij noemde Trump de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis.Scherpere veroordelingHet plan voorziet in annexatie van de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en van de Jordaanvallei. De Verenigde Staten vinden dat legitiem.Een groot deel van de internationale gemeenschap vindt dat de nederzettingen illegaal zijn, omdat ze gebouwd zijn in bezet gebied en indruisen tegen internationaal recht en resoluties van de Verenigde Naties.”We zijn verontrust over uitspraken over annexaties van de Westelijke Jordaanoever en de Jordaanvallei”, zegt de EU’s hoogste buitenlandvertegenwoordiger. “De EU erkent de soevereiniteit van Israël in de sinds 1967 bezette gebieden niet. Stappen richting annexatie zullen niet onbetwist blijven.”Borrell veroordeelt Trumps plan scherper dan dan hij aanvankelijk deed. Twee dagen geleden zei de EU-diplomaat dat het voorstel weinig kans van slagen heeft als niet alle partijen betrokken zijn bij vredesonderhandelingen. Bij de presentatie zei Borrell het plan nader te bekijken.
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.HindernisDe Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.TweestatenoplossingDe EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
March 202029Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children. [10]
”Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.”
State-Backed Settler ViolenceState-Backed Settler Violence 11 November 2017Share: Facebook shareTwitterWhatsApp Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.The long-term outcome of settler violence is the dispossession of Palestinians from more and more areas in the West Bank, facilitating Israel’s seizure of land and resources.Under international law, Israel has a duty to protect Palestinians in the West Bank from this conduct. However, Israeli authorities routinely shirk this responsibility, even when the violent actions can be anticipated. Thousands of testimonies, videos and reports, as well as many years of close monitoring by B’Tselem and other organizations, reveal that Israeli security forces not only allow settlers to harm Palestinians and their property as a matter of course – they often provide the perpetrators escort and back-up. In some cases, they even join in on the attack. In other instances, security forces have prevented anticipated harm by removing the targeted Palestinians, rather than the Israeli assailants.The law enforcement agencies, for their part, rarely make settlers face consequences for attacking Palestinians. In almost all cases, the investigations – if one was opened, in the first place – have not resulted in any action taken against the perpetrators. This undeclared policy of lenience toward settler violence aimed at Palestinians has been documented in numerous reports by human rights organizations, as well as in official state reports (such as the Karp Report of 1982 and the Shamgar Report of 1994).In a ten-year review published in May 2015, human rights organization Yesh Din found that some 85% of investigations into such cases (including violence, arson, damage to property, mutilation of trees and takeover of land) ended with no further action taken, and that the odds of a police complaint filed by a Palestinian resulting in the conviction of an Israeli civilian were a mere 1.9%. Given the futility of this effort, many Palestinians choose to forgo filing a complaint altogether.Since it was founded in 1989, B’Tselem has been documenting incidents of settler violence against Palestinians and advocating for security forces to fulfill their obligation to protect Palestinians and their property from such injury. For many years, B’Tselem has stressed the duty of Israeli authorities to make the necessary preparations, including allocating forces, to prevent attacks that can be predicted – especially when they are carried out in the open – and arrest the assailants. We have repeatedly called attention to the responsibility of the law enforcement agencies to quickly and efficiently investigate attacks after they take place. B’Tselem has provided the police and the military with documentation of such attacks, including video footage filmed by volunteers. We have also helped Palestinian victims file complaints with the police and have monitored the investigations – including appealing closed cases. After more than 25 years of this work, there is no escaping the conclusion that the authorities merely make a show of law enforcement in this context and that, with few exceptions, they have no interest in seriously investigating settler violence against Palestinians.A stark example recurs every year during the olive harvest. After repeated settler attacks, the military forbade Palestinian farmers from entering their own land if it lies near a settlement – instead of protecting the farmers by enforcing the law on the settlers. In 2004, the heads of five Palestinian local councils petitioned Israel’s High Court of Justice (HCJ), demanding that the military allow them to access their lands and protect them from settler attacks during the olive harvest. The court accepted the petition about two years later, ruling that the military should not, in general, deny Palestinians access to their land in the name of protecting them. The justices also ruled that the security establishment must “give clear, unequivocal instructions to the forces operating in the field” and also “deploy forces to protect the property of the Palestinian inhabitants” (HCJ 9593/04 Murar et al. v. IDF Commander for Judea and Samaria et al.). As a result, the state created a “coordination system” for supposedly enabling Palestinians throughout the West Bank to access their land for several days, twice a year – during the harvest and plowing seasons. This requires prior coordination with the military, which assigns them a security detail.In practice, the system does little to resolve this violent reality and is largely another empty show of law enforcement. First, it furthers the assumption that the solution lies with restricting the Palestinian victims, rather than the violent settlers. Second, it is relevant to two specific periods every year, leaving settlers free to roam and vandalize land and trees the rest of the time, while the Palestinian owners are barred access. Third, the military requires Palestinians to undergo such a complicated coordination process and meet so many requirements that, in many cases, attaining access is impossible.Settler violence has a pervasive impact on life in the West Bank, creating a lingering sense of intimidation. Countless attacks have left their traumatic mark on individual Palestinians and on the collective memory. As a result, many Palestinians now avoid approaching “danger zones” near settlements. Landowners do not dare enter these areas without military escort or Israeli civilians accompanying them. As a result, in some plots, the yield has become so poor that the owners have given up trying to reach the land and tend it. This dynamic has created invisible walls throughout the West Bank, beyond which Palestinians know they face violence to the point of risking their lives.The rogue settlements euphemistically known as “illegal outposts” – since they were formally established in breach of Israeli law, although they enjoy broad government support and funding – contribute to this reality. These 100 or so outposts, established throughout the West Bank since the 1990s, have effectively taken over large swathes of land, expanding the scope of settlement control. This dispossession has been accompanied by violence towards Palestinian landowners that includes physical assaults, threats, attacks on shepherds and theft of land. Apart from very rare exceptions in which outposts were removed further to legal proceedings, virtually all outposts remain standing and are gradually gaining formal recognition as a substantial part of the settlement enterprise.Violent actions of settlers against Palestinians are not exceptions to a rule. Rather, they form part of a broader strategy in which the state colludes, as it stands to benefit from the result. Over time, this unchecked violence is gradually driving Palestinians from more and more locations in the West Bank, making it easier for the state to take over land and resources.
[12]
VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
”Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.”VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
” Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.
Ze woont al 24 jaar op de top van een heuvel in de Westelijke Jordaanoever, en hier zat ze ook op de bank, samen met haar gezin, toen de Amerikaanse president Trump zijn vredesplan voor het Midden-Oosten presenteerde. ‘Het was een emotioneel moment’, zegt ze. ‘Eindelijk werd bevestigd dat wij niet andermans land bezetten, maar daadwerkelijk het recht hebben om hier te zijn – dat het Joodse volk thuishoort in dit gebied.’
Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.
Annexatie
Het plan voorziet in een mogelijke toekomstige Palestijnse staat, maar op slechts 70 procent van de Westelijke Jordaanoever. De andere 30 procent, waar zich meer dan 135 Joodse nederzettingen bevinden (die volgens de meeste landen illegaal zijn), zouden door Israël geannexeerd kunnen worden. Dat gaat heel snel realiteit worden nu Netanyahu deze week een coalitie heeft gesmeed, want in het regeerakkoord staat dat de annexatie nog voor juli dit jaar moet beginnen.
Passentin is daar blij mee. Ze is opgegroeid in San Francisco, en met haar ouders naar Israël geëmigreerd toen ze 11 was. Na haar huwelijk besloten zij en haar man om naar Eli te verhuizen, wat toen nog een kleine nederzetting was. ‘Mijn echtgenoot had hier, voordat hij in het leger ging, op de Talmoedschool gestudeerd, waardoor we kennissen in de omgeving hadden. Ikzelf was verliefd op de schoonheid van deze regio. Maar wat zeker meespeelde, was het idee om Israël te steunen door ons te vestigen in het land van onze voorvaderen.’
Trots loopt Passentin, ondertussen moeder van acht kinderen, door haar tuin. Ze laat de olijfbomen zien die haar zoon heeft geplant, en wijst naar Shiloh, onderaan de heuvel – de Bijbelse eerste hoofdstad van het Joodse volk en nu een geliefde attractie voor pelgrims. Ze zouden nooit zomaar land stelen, benadrukt Passentin. ‘We bouwen alleen op land waar niemand eigendomspapieren van heeft. Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven.’
Amerikaanse buitenwijk
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
Passentin vindt het vreselijk, die hekken, en zou juist meer contact willen met haar Palestijnse buren. ‘Ik praat met hen in de supermarkt, en ik geloof dat de meesten van hen in vrede met ons willen samenleven. Daar zet ik me ook voor in. Zo zou ik een fotocursus aan Palestijnse vrouwen geven, maar op het laatste moment ging het niet door, omdat hun echtgenoten het niet goed vonden.’ Ze heft haar handen op, palmen naar buiten, een gebaar waarmee ze wil uitdrukken dat zij het dan ook niet meer weet.
Pompeo wijn
Een kleine twintig minuten verderop, drinkt Miri Maoz Ovadia een kop thee bij het bezoekerscentrum van de Psagot wijnmakerij. Op een houten ton staan een aantal opvallende flessen: de Pompeo wijn, vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, als dank, omdat hij een rapport heeft verworpen waarin werd gesteld dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn.
‘Dit is een fijne regio om een gezin groot te brengen’, zegt Maoz Ovadia, woordvoerster van de regionale raad van dit district. ‘Ja, we wonen achter hekken en we worden soms blootgesteld aan geweld, maar de laatste tijd gaat het beter. De afgelopen vijf jaar hebben wij geen enkele keer naar de schuilkelders hoeven rennen.’
Ook Maoz Ovadia is blij met het voorstel van Trump, en ook zij onderstreept het belang van de erkenning dat zij het recht heeft om hier te leven. ‘Dat was noodzakelijk’, zegt ze. ‘Voorheen werd de Palestijnen steeds voorgespiegeld dat wij hier tijdelijk waren, dat er nog onderhandeld kon worden over onze aanwezigheid, of dat we met geweld kunnen worden verdreven. Dat is een illusie. Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
Het is lastig, verzucht Maoz Ovadia, dat twee volken dezelfde plek ‘thuis’ noemen. ‘We zullen samen moeten oplossen hoe we dit land gaan delen, en daarvoor moeten ook wij dromen opgeven. In het plan van Trump staat dat 70 procent van Judea en Samaria naar de Palestijnen gaat. Dat is een groot offer. Ik vind wel dat de Palestijnse Autoriteit eerst moet bewijzen dat zij hun mensen goed kunnen regeren, want zoals het nu gaat, is het slecht voor het Palestijnse volk, en gevaarlijk voor ons. Maar ik heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk vrede komt.’
Vijandig volk
Dat vertrouwen wordt niet gedeeld door opiniemaker David Haivri. ‘We moeten af van dat hele idee van een twee staten oplossing’, zegt hij zittend in zijn tuin in de nederzetting Kfar Tapuach. Op de grond ligt een grote hond met een vriendelijke blik, en bij de deur staat kinderspeelgoed. ‘Dit is heilig land voor het Joodse volk, en het idee dat we een deel moeten overdragen aan een vijandig volk, is onverteerbaar.’
Daar is Haivri van overtuigd geraakt door wat de Palestijnse Autoriteiten de afgelopen 25 jaar hebben laten zien. ‘Als zij leiderschap hadden getoond’, zegt hij, ‘als zij hun verantwoordelijkheden hadden genomen, had ik erop kunnen vertrouwen dat er een Palestijnse naast een Joodse staat kon bestaan. Maar ik zie alleen corruptie, incompetentie en de aanmoediging van geweld – of in elk geval het onvermogen om dat te stoppen.’
Haivri wijst erop dat 15 Israëlische nederzettingen volgens het plan van Trump totaal geïsoleerde enclaves in een Palestijnse staat zouden worden. Veertig andere nederzettingen, waaronder de zijne, zouden met een kleine, smalle corridor zijn verbonden met de rest van Israël, omringd door Palestijns grondgebied. Dat is volgens hem niet alleen levensgevaarlijk, de dorpen zouden bovendien niet kunnen groeien omdat de grond buiten de dorpsgrenzen aan een ander land zullen toebehoren. ‘Jongeren kunnen dan geen huis bouwen, en zullen wegtrekken. De gemeenschappen zouden uitsterven.’Eén ding is Haivri dus met de Palestijnen eens: het plan van Trump is niks. Zijn eigen voorstel? Eén groot Israël. ‘Zeker, de Palestijnen zouden hun droom verliezen, en misschien niet mogen stemmen, maar ze zouden wel werk hebben, een goede infrastructuur, en ze zouden hun geloof kunnen uitoefenen. Ze zouden het bij ons beter hebben dan in een Palestijnse Staat. Dat is niet eerlijk, maar de wereld is nu eenmaal hard. En ik ben ervan overtuigd dat we dan eindelijk vrede zouden hebben.’
E
MIJN OORSPRONKELIJKE MAIL AAN DE VOLKSKRANT REDACTIE
Onderwerp:Uw artikel ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar” [Het artikel is geschreven door uw journalist Sacha van Kester, maar ik richt mij tot u, omdat u uiteindelijk hoofdverantwoordelijkheid draagt] Geachte Redactie,
Welke woorden begrijpt u niet uit het rijtje:Bezetting, diefstal en etnische zuiveringen?Hebt u sinds 1970 onder een steen geslapen en bent u op 21 april 2020 wakker geworden?En waarom steek ik er eigenlijk nog tijd in, een jankerig, propagandistisch en journalistiek als de uwe onder de maats artikel zoals door u geschreven, te debunken? [1]Fair is foul and foul is fair…..[2] JA:Ik doel daarbij op uw verbazingwekkende [maar dan in het negatieve] kolonisten interview, getiteld: ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar”Transcriptie hiervan onder P/S Het is, dat ik het zelf gelezen heb, anders zou ik het niet geloofd hebben van een redactie, die als ”eigentijds” te boek staat.
UW ARTIKEL Wat ik kwalijk vind aan uw artikel is niet, dat u een stel kolonisten interviewt over het zogenaamde ”vredesplan” van de Amerikaanse president Trump [3], want ook hun gezichtspunt mag belicht worden.Maar wat mij byzonder stoort en waarover ik mij echt heb opgewonden-dat mag u rustig weten- is, dat u dit niet alleen KRITIEKLOOS doet, maar dat u er nog een schepje bovenop gedaan hebt, door u partijdig te tonen.Hoe durft u , anno 2020, met alle kennis over bezettings en kolonisatiepolitiek van de Staat Israel? [4]Daarover zometeen
UW ARTIKELKRITIEKLOOS, FEITELIJK ONJUIST EN PARTIJDIG Ik citeer eerst drie gedeelten uit uw artikel, dan ga ik ten aanval:
CITAAT 1HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN” ”Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.” EINDE CITAAT 1 CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
EINDE CITAAT 2
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
EINDE CITAAT 3
CITAAT 1
HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN
Hoe durft u, Volkskrant Redactie!
Want dit is niet een opmerking van een van de drie door u geinterviewde kolonisten-van wie ik dit nog zou kunnen volgen-maar van u als redactie!
WAT nou ”gemopper”!
Moet ik u er in 2020 aan herinneren, dat er sprake is van een 53 jaar durende bezetting, met als gevolg onderdrukking, mensenrechtenschendingen, oorlogsmisdaden? [5]
Dat met dit onzalige plan liefst 30 procent van bezet land, waar de Palestijnen recht op hebben, wordt geannexeerd, ten behoeve van de ILLEGALE [dat moet voor u blijkbaar in hoofdletters worden afgedrukt] nederzettingen?
Ja, illegaal volgens het Internationaal Recht!! [6]
En dat weet u dondersgoed!
Overigens, ook door de EU werd het onzalige Trump vredesplan afgewezen [7], zoals u ongetwijfeld weet.
Dat zogenaamde Palestijnse ”gemopper” is dus niets meer of minder dan meer dan terechte kritiek op het plan van een president, die van meet af aan uitverkoop hield met Palestijnse rechten, door de nederzettingen niet meer illegaal te verklaren [8] en daarna te komen met wat hij een ”vredesplan” noemt. CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN Wat u onder dit citaat [zie boven] schreef, vind ik ronduit schunnig.Eerst geeft u een idyllische beschrijving van de leefomgeving van de kolonisten en vervolgens hebt u het lef, te suggereren, dat de veiligheid van deze kolonisten, die hier al uberhaupt al niet horen te zitten, wordt bedreigd door de Palestijnen, die van hun land zijn gejaagd!TOPPUNT! Hebt u weleens gehoord van al het geweld, dat door Joods-Israelische kolonisten wordt gepleegd tegen de bezette Palestijnse bevolking? Hier heb ik een ”leuk” geval voor u:Op 29 maart-niet zo lang geleden- werden drie families bedreigd en aangevallen door zeven kolonisten, die waren gewapend met honkbalknuppels en messen.Twee families slaagden erin te vluchten, maar een derde familie was minder gelukkig:Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem ”The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children.” [9] Dit, Geachte Volkskrant Redactie, is geen incident, maar de dagelijkse realiteit waarmee het grootste deel van de Palestijnse bezette bevolking te maken krijgt!Btselem monitort dit geregeld!Zie onder noot 10 Daarmee zeg ik niet, dat er geen geweld onder Palestijnentegen kolonisten IS, maar niet alleen is dit vaak zelfverdediging, het geweld van kolonisten is schering en inslag en veel bedreigender, omdat het heel vaak wordt ondersteund door het Israelische bezettingsleger en de Staat! [11]
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
”Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.” [12]
Volkskrant redactie, houdt u toch op met die ONZIN!
Dat de kolonisten dit zeggen [het is een uitspraak van een van de geinterviewden] dat had ik niet anders verwacht, maar dat u dergelijke kwalijke Sprookjes kritiekloos laat passeren, slaat werkelijk alles.
De hierboven geinterviewde kolonisten zijn allen naar Israel/Palestina toegekomen, evenals alle nu aanwezige Israeli, terwijl de Palestijnen, die afstammen van de oorspronkelijke bevolking, al eeuwen en eeuwen in Israel/Palestina wonen!
HUN land is, ten gevolge van de [neo]kolonialistische machtspolitiek in 1947 verdeeld [Palestina, eerst onderdeel van het Ottomaanse Rijk, sinds 1922 Brits Mandaat gebied, in 1947 over de hoofden van de Palestijnen verdeeld in een Joods en Arabisch deel [13]
ZIJ zijn in de oorlog van 1947/48 etnisch gezuiverd [14]
HUN [resterende] land is in 1967 bezet door Israelische troepen en nog steeds bezet, ondanks VN Veiligheidsraadsresolutie 242 [15] en ik weet niet hoeveel opvolgende resoluties, allemaal door Israel genegeerd [16]
Land van de Palestijnen is gestolen door de Israelische Staat en verdeeld onder een stel kolonisten [17], dus wie is hier nu eigenlijk slachtoffer?
Wie hoorde, als er sprake van geweest van een normaal dekolonisatieproces zoals in andere delen van de wereld, het bestuur over een ONverdeeld Palestina te krijgen?
De Palestijnen, als oorspronkelijke bevolking?
Of vanuit Europa gekomen zionisten, die een Staat wilden stichten in andermans land?
Wat als na 2 of 3000 jaar de Batavieren terug zouden keren naar Nederland en de helft van Nederland zouden opeisen?
Ik verwacht niet, dat u dat allemaal in een artikel vermeldt, maar wel, dat u kolonisten, die leven op van de Palestijnen gestolen land [voorheen leefden daar Palestijnse families], niet kritiekloos aan het woord laat.
Misschien is mevrouw Eliana Passentin de ergste koloniste niet [hoewel ik niet in haar hart kan kijken], maar het is gewoon waar:
Zij is een dief.
En ja, daardoor in ieder geval moreel, verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers. [18]
Zij zegt zelf:
”Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” [19]
Het zou haar sieren, als zij dat per direct deed!
EPILOOG
Het is een schande, redactie, dat onder uw verantwoordelijkheid een stuk is gepubliceerd, waarin kritiekloos de taal van de nederzettingen, een van de ergste kanten van de Israelische bezetting, pure landdiefstal en terreur, wordt gesproken.
En u draait alles om!
Fair is foul and foul is fair [20]
Vrij vertaald uit het Shakespeare van Macbeth:
Goed is bij u slecht en slecht is bij u goed.
Landdieven moeten zogenaamd vrezen voor hun ”veiligheid” terwijl juist zij de bezette Palestijnse bevolking aanvallen.
En mensen, die niet langer dan vanaf het begin van de 20ste eeuw naar Palestina/Israel zijn toegekomen, zou het land rechtens toebehoren, terwijl de Palestijnen, die er onafgebroken al eeuwenlang wonen, blij mogen zijn met de kruimels, die Israel en consorten [de Bende van Trump] hen willen toeschuiven.
In 1970 zou deze onzin in een Nederlandse krant niet hebben misstaan, vanwege het fanatiek pro Israel klimaat.
In 2020 zouden de media, uw krant voorop, beter moeten weten.
Daarom heb ik toch maar weer tijd en energie gestoken, uw pro Israelische en historisch onjuiste onzin te bestrijden.
PAS EROP!
Ik wil dergelijke onzin niet meer in uw krant tegenkomen!
Bedankt voor het lezen van deze brief en leer ervan!
De Amerikaanse president Donald Trump heeft een plan gepresenteerd om het Israëlisch-Palestijns conflict te beëindigen. Volgens Trump is het de “deal van de eeuw”. De Israëlische premier Netanyahu, die bij de presentatie in het Witte Huis aanwezig was, is tevreden, maar de Palestijnen hebben het plan op voorhand afgewezen.Mede door die afwijzing lijkt de kans minimaal dat het voorstel de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen tot leven zal wekken. De laatste Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen strandden na een reeks vruchteloze pogingen in 2014.Het plan omvat een “realistische tweestatenoplossing”, zei Trump. Dat is een scenario dat de internationale gemeenschap, waaronder Nederland, ook steunt. Maar de Amerikanen gaan verder en erkennen de Israëlische nederzettingen op onder andere de Westelijke Jordaanoever, die illegaal zijn verklaard door de Verenigde Naties en ingaan tegen het internationaal recht.De Amerikaanse president twitterde na de persconferentie een kaart van het grondgebied zoals hij dat ziet in wat hij zijn ‘vredesplan’ noemt. In dit voorstel raken de Palestijnen veel gebied kwijt, en dat is ook dan ook een belangrijke reden dat ze het nieuwe Amerikaanse plan afwijzen.
Netanyahu was juist lovend en zei dat Trump de soevereiniteit van Israël in de Jordaanvallei en alle nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever erkent. Hij noemde Trump “de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis”. Na de persconferentie voegde de Israëlische premier nog toe dat hij zijn kabinet zal vragen in te stemmen met annexatie van gedeeltes van de Westelijke Jordaanoever.Een ander heikel punt is Jeruzalem, dat in de woorden van Trump de “onverdeelde hoofdstad” van Israël zal zijn. Hij zei dat onder luid applaus en gejoel, waarna hij knipoogde naar Netanyahu. “Maar dat stelt niet zoveel voor, dat heb ik al voor jullie gedaan.” Daarmee doelt hij op zijn besluit om de Amerikaanse ambassade in Israël naar Jeruzalem te verplaatsen en de stad als hoofdstad van Israël te erkennen.
Het zou “niet eerlijk” zijn als de Palestijnen niets krijgen in het plan, zei de president van de VS. Daarom staat erin dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in Oost-Jeruzalem en dat ze meer dan twee keer zo veel territorium krijgen.Jeruzalem is een van de grote twistpunten in het conflict en het is niet duidelijk hoe Trump zijn uitspraken met elkaar wil rijmen: het idee van een onverdeeld Jeruzalem is immers strijdig met de belofte dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in het oostelijk deel van de stad, al dan niet in een buitenwijk op de Westelijke Jordaanoever.’Bedrog van de eeuw’Trump zei tegen Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, dat de Verenigde Staten hem zullen helpen “als hij voor vrede kiest”. Maar van Palestijnse kant klinkt harde kritiek. “Ik kan dit geen vredesplan noemen”, zei de Palestijnse hoofdonderhandelaar Saeb Erekat in een interview met de NOS. Hij noemt het plan niet de deal, maar “het bedrog van de eeuw”.
Trump heeft voor de Palestijnen als bemiddelaar afgedaan na een reeks pro-Israëlische beslissingen. Zo viel de beslissing van de Amerikaanse president om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen en de Amerikaanse ambassade naar die stad te verplaatsen, niet in goede aarde.Vandaag demonstreerden dan ook duizenden Palestijnen tegen het plan, ook al voordat het werd gepresenteerd. Zowel in de Gazastrook, waar de radicaal-islamitische beweging Hamas de dienst uitmaakt, als in de Westelijke Jordaanoever gingen betogers de straat op. Het Israëlische leger houdt er rekening mee dat er extra troepen worden ingezet.
Zo impopulair als Donald Trump onder de Palestijnen is, zo geliefd is hij bij de Israëliërs. In de Israëlische politiek kan dit plan op brede instemming rekenen. Zowel premier Netanyahu als oppositieleider Gantz mocht het vooraf inzien en beiden toonden zich tevreden.Gantz, van de partij Blauw en Wit, ziet het plan als “een belangrijke en historische mijlpaal”. En ook Netanyahu is klaar om “geschiedenis te schrijven”.Voor de Israëlische premier biedt de presentatie van het plan in de aanloop naar de verkiezingen van maart bovendien een welkome afleiding van zijn juridische problemen. Vandaag werd Netanyahu officieel aangeklaagd in drie verschillende corruptiezaken, nadat was gebleken dat het parlement hem geen onschendbaarheid voor de rechter wilde verlenen.
De Europese Unie zal zich niet neerleggen bij een annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever door Israël. EU-buitenlandchef Josep Borrell zegt in een statement dat hij kernelementen van het Amerikaanse vredesplan van vorige week niet accepteert.Het Amerikaanse plan voor het Israëlisch-Palestijns conflict werd een week geleden door president Trump gepresenteerd. De Palestijnen waren niet betrokken bij de onderhandelingen en wezen het plan af. De Israëlische premier Netanyahu was tevreden, hij noemde Trump de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis.Scherpere veroordelingHet plan voorziet in annexatie van de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en van de Jordaanvallei. De Verenigde Staten vinden dat legitiem.Een groot deel van de internationale gemeenschap vindt dat de nederzettingen illegaal zijn, omdat ze gebouwd zijn in bezet gebied en indruisen tegen internationaal recht en resoluties van de Verenigde Naties.”We zijn verontrust over uitspraken over annexaties van de Westelijke Jordaanoever en de Jordaanvallei”, zegt de EU’s hoogste buitenlandvertegenwoordiger. “De EU erkent de soevereiniteit van Israël in de sinds 1967 bezette gebieden niet. Stappen richting annexatie zullen niet onbetwist blijven.”Borrell veroordeelt Trumps plan scherper dan dan hij aanvankelijk deed. Twee dagen geleden zei de EU-diplomaat dat het voorstel weinig kans van slagen heeft als niet alle partijen betrokken zijn bij vredesonderhandelingen. Bij de presentatie zei Borrell het plan nader te bekijken.
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.HindernisDe Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.TweestatenoplossingDe EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
March 202029Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children. [10]
”Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.”
State-Backed Settler ViolenceState-Backed Settler Violence 11 November 2017Share: Facebook shareTwitterWhatsApp Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.The long-term outcome of settler violence is the dispossession of Palestinians from more and more areas in the West Bank, facilitating Israel’s seizure of land and resources.Under international law, Israel has a duty to protect Palestinians in the West Bank from this conduct. However, Israeli authorities routinely shirk this responsibility, even when the violent actions can be anticipated. Thousands of testimonies, videos and reports, as well as many years of close monitoring by B’Tselem and other organizations, reveal that Israeli security forces not only allow settlers to harm Palestinians and their property as a matter of course – they often provide the perpetrators escort and back-up. In some cases, they even join in on the attack. In other instances, security forces have prevented anticipated harm by removing the targeted Palestinians, rather than the Israeli assailants.The law enforcement agencies, for their part, rarely make settlers face consequences for attacking Palestinians. In almost all cases, the investigations – if one was opened, in the first place – have not resulted in any action taken against the perpetrators. This undeclared policy of lenience toward settler violence aimed at Palestinians has been documented in numerous reports by human rights organizations, as well as in official state reports (such as the Karp Report of 1982 and the Shamgar Report of 1994).In a ten-year review published in May 2015, human rights organization Yesh Din found that some 85% of investigations into such cases (including violence, arson, damage to property, mutilation of trees and takeover of land) ended with no further action taken, and that the odds of a police complaint filed by a Palestinian resulting in the conviction of an Israeli civilian were a mere 1.9%. Given the futility of this effort, many Palestinians choose to forgo filing a complaint altogether.Since it was founded in 1989, B’Tselem has been documenting incidents of settler violence against Palestinians and advocating for security forces to fulfill their obligation to protect Palestinians and their property from such injury. For many years, B’Tselem has stressed the duty of Israeli authorities to make the necessary preparations, including allocating forces, to prevent attacks that can be predicted – especially when they are carried out in the open – and arrest the assailants. We have repeatedly called attention to the responsibility of the law enforcement agencies to quickly and efficiently investigate attacks after they take place. B’Tselem has provided the police and the military with documentation of such attacks, including video footage filmed by volunteers. We have also helped Palestinian victims file complaints with the police and have monitored the investigations – including appealing closed cases. After more than 25 years of this work, there is no escaping the conclusion that the authorities merely make a show of law enforcement in this context and that, with few exceptions, they have no interest in seriously investigating settler violence against Palestinians.A stark example recurs every year during the olive harvest. After repeated settler attacks, the military forbade Palestinian farmers from entering their own land if it lies near a settlement – instead of protecting the farmers by enforcing the law on the settlers. In 2004, the heads of five Palestinian local councils petitioned Israel’s High Court of Justice (HCJ), demanding that the military allow them to access their lands and protect them from settler attacks during the olive harvest. The court accepted the petition about two years later, ruling that the military should not, in general, deny Palestinians access to their land in the name of protecting them. The justices also ruled that the security establishment must “give clear, unequivocal instructions to the forces operating in the field” and also “deploy forces to protect the property of the Palestinian inhabitants” (HCJ 9593/04 Murar et al. v. IDF Commander for Judea and Samaria et al.). As a result, the state created a “coordination system” for supposedly enabling Palestinians throughout the West Bank to access their land for several days, twice a year – during the harvest and plowing seasons. This requires prior coordination with the military, which assigns them a security detail.In practice, the system does little to resolve this violent reality and is largely another empty show of law enforcement. First, it furthers the assumption that the solution lies with restricting the Palestinian victims, rather than the violent settlers. Second, it is relevant to two specific periods every year, leaving settlers free to roam and vandalize land and trees the rest of the time, while the Palestinian owners are barred access. Third, the military requires Palestinians to undergo such a complicated coordination process and meet so many requirements that, in many cases, attaining access is impossible.Settler violence has a pervasive impact on life in the West Bank, creating a lingering sense of intimidation. Countless attacks have left their traumatic mark on individual Palestinians and on the collective memory. As a result, many Palestinians now avoid approaching “danger zones” near settlements. Landowners do not dare enter these areas without military escort or Israeli civilians accompanying them. As a result, in some plots, the yield has become so poor that the owners have given up trying to reach the land and tend it. This dynamic has created invisible walls throughout the West Bank, beyond which Palestinians know they face violence to the point of risking their lives.The rogue settlements euphemistically known as “illegal outposts” – since they were formally established in breach of Israeli law, although they enjoy broad government support and funding – contribute to this reality. These 100 or so outposts, established throughout the West Bank since the 1990s, have effectively taken over large swathes of land, expanding the scope of settlement control. This dispossession has been accompanied by violence towards Palestinian landowners that includes physical assaults, threats, attacks on shepherds and theft of land. Apart from very rare exceptions in which outposts were removed further to legal proceedings, virtually all outposts remain standing and are gradually gaining formal recognition as a substantial part of the settlement enterprise.Violent actions of settlers against Palestinians are not exceptions to a rule. Rather, they form part of a broader strategy in which the state colludes, as it stands to benefit from the result. Over time, this unchecked violence is gradually driving Palestinians from more and more locations in the West Bank, making it easier for the state to take over land and resources.
[12]
VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
”Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.”VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
” Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.
Ze woont al 24 jaar op de top van een heuvel in de Westelijke Jordaanoever, en hier zat ze ook op de bank, samen met haar gezin, toen de Amerikaanse president Trump zijn vredesplan voor het Midden-Oosten presenteerde. ‘Het was een emotioneel moment’, zegt ze. ‘Eindelijk werd bevestigd dat wij niet andermans land bezetten, maar daadwerkelijk het recht hebben om hier te zijn – dat het Joodse volk thuishoort in dit gebied.’
Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.
Annexatie
Het plan voorziet in een mogelijke toekomstige Palestijnse staat, maar op slechts 70 procent van de Westelijke Jordaanoever. De andere 30 procent, waar zich meer dan 135 Joodse nederzettingen bevinden (die volgens de meeste landen illegaal zijn), zouden door Israël geannexeerd kunnen worden. Dat gaat heel snel realiteit worden nu Netanyahu deze week een coalitie heeft gesmeed, want in het regeerakkoord staat dat de annexatie nog voor juli dit jaar moet beginnen.
Passentin is daar blij mee. Ze is opgegroeid in San Francisco, en met haar ouders naar Israël geëmigreerd toen ze 11 was. Na haar huwelijk besloten zij en haar man om naar Eli te verhuizen, wat toen nog een kleine nederzetting was. ‘Mijn echtgenoot had hier, voordat hij in het leger ging, op de Talmoedschool gestudeerd, waardoor we kennissen in de omgeving hadden. Ikzelf was verliefd op de schoonheid van deze regio. Maar wat zeker meespeelde, was het idee om Israël te steunen door ons te vestigen in het land van onze voorvaderen.’
Trots loopt Passentin, ondertussen moeder van acht kinderen, door haar tuin. Ze laat de olijfbomen zien die haar zoon heeft geplant, en wijst naar Shiloh, onderaan de heuvel – de Bijbelse eerste hoofdstad van het Joodse volk en nu een geliefde attractie voor pelgrims. Ze zouden nooit zomaar land stelen, benadrukt Passentin. ‘We bouwen alleen op land waar niemand eigendomspapieren van heeft. Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven.’
Amerikaanse buitenwijk
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
Passentin vindt het vreselijk, die hekken, en zou juist meer contact willen met haar Palestijnse buren. ‘Ik praat met hen in de supermarkt, en ik geloof dat de meesten van hen in vrede met ons willen samenleven. Daar zet ik me ook voor in. Zo zou ik een fotocursus aan Palestijnse vrouwen geven, maar op het laatste moment ging het niet door, omdat hun echtgenoten het niet goed vonden.’ Ze heft haar handen op, palmen naar buiten, een gebaar waarmee ze wil uitdrukken dat zij het dan ook niet meer weet.
Pompeo wijn
Een kleine twintig minuten verderop, drinkt Miri Maoz Ovadia een kop thee bij het bezoekerscentrum van de Psagot wijnmakerij. Op een houten ton staan een aantal opvallende flessen: de Pompeo wijn, vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, als dank, omdat hij een rapport heeft verworpen waarin werd gesteld dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn.
‘Dit is een fijne regio om een gezin groot te brengen’, zegt Maoz Ovadia, woordvoerster van de regionale raad van dit district. ‘Ja, we wonen achter hekken en we worden soms blootgesteld aan geweld, maar de laatste tijd gaat het beter. De afgelopen vijf jaar hebben wij geen enkele keer naar de schuilkelders hoeven rennen.’
Ook Maoz Ovadia is blij met het voorstel van Trump, en ook zij onderstreept het belang van de erkenning dat zij het recht heeft om hier te leven. ‘Dat was noodzakelijk’, zegt ze. ‘Voorheen werd de Palestijnen steeds voorgespiegeld dat wij hier tijdelijk waren, dat er nog onderhandeld kon worden over onze aanwezigheid, of dat we met geweld kunnen worden verdreven. Dat is een illusie. Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
Het is lastig, verzucht Maoz Ovadia, dat twee volken dezelfde plek ‘thuis’ noemen. ‘We zullen samen moeten oplossen hoe we dit land gaan delen, en daarvoor moeten ook wij dromen opgeven. In het plan van Trump staat dat 70 procent van Judea en Samaria naar de Palestijnen gaat. Dat is een groot offer. Ik vind wel dat de Palestijnse Autoriteit eerst moet bewijzen dat zij hun mensen goed kunnen regeren, want zoals het nu gaat, is het slecht voor het Palestijnse volk, en gevaarlijk voor ons. Maar ik heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk vrede komt.’
Vijandig volk
Dat vertrouwen wordt niet gedeeld door opiniemaker David Haivri. ‘We moeten af van dat hele idee van een twee staten oplossing’, zegt hij zittend in zijn tuin in de nederzetting Kfar Tapuach. Op de grond ligt een grote hond met een vriendelijke blik, en bij de deur staat kinderspeelgoed. ‘Dit is heilig land voor het Joodse volk, en het idee dat we een deel moeten overdragen aan een vijandig volk, is onverteerbaar.’
Daar is Haivri van overtuigd geraakt door wat de Palestijnse Autoriteiten de afgelopen 25 jaar hebben laten zien. ‘Als zij leiderschap hadden getoond’, zegt hij, ‘als zij hun verantwoordelijkheden hadden genomen, had ik erop kunnen vertrouwen dat er een Palestijnse naast een Joodse staat kon bestaan. Maar ik zie alleen corruptie, incompetentie en de aanmoediging van geweld – of in elk geval het onvermogen om dat te stoppen.’
Haivri wijst erop dat 15 Israëlische nederzettingen volgens het plan van Trump totaal geïsoleerde enclaves in een Palestijnse staat zouden worden. Veertig andere nederzettingen, waaronder de zijne, zouden met een kleine, smalle corridor zijn verbonden met de rest van Israël, omringd door Palestijns grondgebied. Dat is volgens hem niet alleen levensgevaarlijk, de dorpen zouden bovendien niet kunnen groeien omdat de grond buiten de dorpsgrenzen aan een ander land zullen toebehoren. ‘Jongeren kunnen dan geen huis bouwen, en zullen wegtrekken. De gemeenschappen zouden uitsterven.’Eén ding is Haivri dus met de Palestijnen eens: het plan van Trump is niks. Zijn eigen voorstel? Eén groot Israël. ‘Zeker, de Palestijnen zouden hun droom verliezen, en misschien niet mogen stemmen, maar ze zouden wel werk hebben, een goede infrastructuur, en ze zouden hun geloof kunnen uitoefenen. Ze zouden het bij ons beter hebben dan in een Palestijnse Staat. Dat is niet eerlijk, maar de wereld is nu eenmaal hard. En ik ben ervan overtuigd dat we dan eindelijk vrede zouden hebben.’
Reacties uitgeschakeld voor Volkskrant en Israelische kolonisten/Volkskrant redacteur Buitenland Sacha Kester’s impliciete steun aan landdiefstal
Het gaat te goed in Nederland, en naar ik vrees ook elders. We krijgen cijfers voorgeschoteld waaruit dat duidelijk blijkt: minder doden wegens corona, minder nieuwe besmettingen. Het is alsof het ergste achter de rug is, alsof de piek echt achter ons ligt en de pandemie gaandeweg afzwakt. Dat is goed. Het is ook te goed, en dus slecht. Want het versterkt de druk om de zaak weer open te gooien. Met alle pandemische gevaren van dien.
Kust veiliger, wanneer mogen we weer? Dat zeggen, begrijpelijk genoeg, mensen die het binnen zitten nauwelijks nog kunnen verduren. Dat zeggen echter ook stemmen uit het bedrijfsleven dan wel weer eens ‘aan het werk wil’ – lees: haar personeel weer aan het werk wil zetten. Het is een zorgwekkende houding. Het gevaar is niet geweken. Hoe meer we weer naar buiten gaan, ons gewone leventje met sociale contacten en groepsontmoetingen hervatten, hoe eerder de pandemie terug is met volle kracht. Laten we echt de gezondheid en levens van onszelf en elkaar in gevaar brengen ter wille van de Heilige Economie? Of houden we vol, scherpen we onze houding nog wat verder aan en dwingen we dat nare virus echt op de knieën?
Over die cijfers. Zijn die zo gunstig als ze lijken? Voorzichtigheid is geboden, het RIVM heeft ons eerder op verkeerde benen doen belanden, met geruststelling die in ieder geval achteraf wel heel misplaatst overkomt. Met tweets als deze bijvoorbeeld: ‘Met wat we nu weten, lijkt het inderdaad een beetje op de gewone griep’ (25 februari 2020),(1). En deze: ‘we geven aan dat het mogelijk is dat het virus ook naar Nederland komt. Maar dat de kans klein is dat het zich hier verspreidt’ ,(24 januari 2020),(2). En deze: ‘Er is voldoende capaciteit om ernstig zieke patiënten op te nemen op de intensive care’ (24 februari 2020).(3)
Maar de dalende trend waar RIVM-cijfers op wijzen, wordt ook daarbuiten wel bevestigd. Op 25 april meldde het RIVM 120 sterfgevallen wegens corona. Vorige week waren dat er 142. Voor het aantal mensen die wegens corona in het ziekenhuis belandden, geldt iets soortgelijks: honderd nieuwe meldingen op 25 april. ‘Dat zijn er minder dan een week eerder, toen er 129 nieuwe opnames werden gerapporteerd’.(1) Het beeld: ‘Volgens het RIVM is de grote lijn nog altijd dat zowel de opnames als de sterfgevallen “een dalende lijn verto0nen”’.(2)
Het aantal mensen op intensive care (IC) blijft ook dalen, zij het traag: vandaag lagen daar nog 959 mensen met corona, vier minder dan een dag eerder.(3) Dan is er nog de oversterfte, het aantal sterfgevallen boven het gemiddelde. Die extra doden weerspiegelen de sterfte wegens corona. Die daalt inmiddels volgens het Centraal Bureau van de Statistiek CBS) ook weer. ‘Vorige week overleden nog altijd bijna 1200 mensen meer dan gebruikelijk in Nederland, maar de zogenaamde oversterfte in verband met corona was lager dan de week daarvoor’.(4)
Allemaal gunstige berichten dus! Wel een paar kanttekeningen, voordat ik in ga op oorzaken van deze ontwikkeling en op de vraag wat ons nu te doen staat. Er wordt een daling van het aantal IC-opnames gemeld. Maar ik las ook dit: ‘Ouderen die ernstig ziek zijn door het coronavirus belanden minder op de intensive care’.(5) Waarom is dat? ‘(Huis)artsen hanteren sinds 27 maart een nieuwe leidraad voor ouderen met corona. Die leidraad dient om samen met de patiënt en familieleden goed te kunnen beoordelen of een ziekenhuisopname zinvol is.’ Want, zo is de redenering, opname en behandeling zijn erg zwaar en beangstigend, juist voor deze mensen. Het klinkt haast een beetje als: doodgaan kunt u thuis ook, dat hoeft u toch niet in zo’n akelig ziekenhuis te doen? Marcel Olde Rikkert, verbonden aan het Radboutumc in Nijmegen: ‘Er is nu een scherpere selectie aan de poort: zieke en kwetsbare mensen blijven vaker thuis en krijgen daar eventueel zuurstof en medicijnen’. Selectie aan de poort? Het klinkt alsof het gaat om toelatingsexamens, niet om het redden van mensenlevens.
Het artikel bevat ook het volgende huiveringwekkende zinnetje: ‘Hoeveel meer ouderen nu thuis sterven aan corona is niet bekend.’ Hoeveel meer er thuis sterven, en niet of er meer mensen thuis sterven is kennelijk de vraag. Dit mogen we wel in het achterhoofd houden als we lezen over dalende aantallen in de IC’s: mensen worden met een goed gesprek kennelijk op andere gedachten gebracht en moge thuis herstellen of, in onbekende aantallen, doodgaan. Deze gegevens wijzen niet op dalende aantallen ernstig ziektegevallen. Deze cijfers wijzen op een andere aanpak van mensen die ernstig ziek zijn geworden vanwege corona. Deze cijfers stellen bepaald niet gerust. Ze vragen om nader onderzoek en grote waakzaamheid.
Ook over het dalend aantal ziekenhuisopnames is inmiddels meer te vertellen. Die vindt niet gelijkmatig plaats In Noord-Brabant meldt het Regionale Overleg Acute Zorgketen ROAZ juist een toename van het aantal wegens corona opgenomen mensen, al is het corona-vermoeden niet bij al deze mensen al via een test bevestigd. Een woordvoerder van dat ROAZ: ‘Het baart ons in ieder geval zorgen, want een deel van deze patiënten komt straks ook weer op de intensive care terecht, waardoor daar de druk dan opnieuw toeneemt.’ Zo blijft het ook moeilijk om de zorg voor niet-coronapatiënten goed op gang te krijgen, zo legt de voorzitter van het ROAZ uit.(6)
Het gaat dus over het geheel genomen wel wat beter, maar het gaat bepaald niet echt goed. Het is hoe dan ook gevaarlijk om op de verbetering al te veel nadruk te leggen. Want hoe meer daar de nadruk ligt, hoe groter de neiging om maatregelen los te laten en nonchalant te worden, minder zorgvuldig afstand te houden, eerder in groepjes samen te komen, naar buiten te gaan, in het OV te stappen en dergelijke, onder het noodlottige motto: het kan wel weer, toch? Die afnemende zorgvuldigheid kan de afname van het aantal besmettingen, ziektegevallen en overlijdens binnen enkele weken weer doen omslaan in een nieuwe toename. Een te positief beeld kan ook bedrijfstakken en ondernemers aanmoedigen om de druk om ‘de economie’ weer op gang te brengen, verder op te voeren.
Zowel die nonchalance als die druk dienen met kracht te worden bestreden. Door onszelf, want op de regering kunnen we bepaald niet rekenen. En dat is dan nog heel zacht gezegd. Het wordt hoog tijd om van de halfslachtige en geenszins intelligente lockdown die ons van hogerhand is opgelegd, en die nu dreigt t worden losgelaten, eigenhandig en van onderop in een zelf-georganiseerde shutdown om te vormen. Voor onze eigen gezondheid en levens en die van elkaar.
Onderwerp:Uw artikel ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar” [Het artikel is geschreven door uw journalist Sacha van Kester, maar ik richt mij tot u, omdat u uiteindelijk hoofdverantwoordelijkheid draagt] Geachte Redactie,
Welke woorden begrijpt u niet uit het rijtje:Bezetting, diefstal en etnische zuiveringen?Hebt u sinds 1970 onder een steen geslapen en bent u op 21 april 2020 wakker geworden?En waarom steek ik er eigenlijk nog tijd in, een jankerig, propagandistisch en journalistiek als de uwe onder de maats artikel zoals door u geschreven, te debunken? [1]Fair is foul and foul is fair…..[2] JA:Ik doel daarbij op uw verbazingwekkende [maar dan in het negatieve] kolonisten interview, getiteld: ”Israelische kolonisten over het plan van Trump: ”We zijn hier al 3500 jaar”Transcriptie hiervan onder P/S Het is, dat ik het zelf gelezen heb, anders zou ik het niet geloofd hebben van een redactie, die als ”eigentijds” te boek staat.
UW ARTIKEL Wat ik kwalijk vind aan uw artikel is niet, dat u een stel kolonisten interviewt over het zogenaamde ”vredesplan” van de Amerikaanse president Trump [3], want ook hun gezichtspunt mag belicht worden.Maar wat mij byzonder stoort en waarover ik mij echt heb opgewonden-dat mag u rustig weten- is, dat u dit niet alleen KRITIEKLOOS doet, maar dat u er nog een schepje bovenop gedaan hebt, door u partijdig te tonen.Hoe durft u , anno 2020, met alle kennis over bezettings en kolonisatiepolitiek van de Staat Israel? [4]Daarover zometeen
UW ARTIKELKRITIEKLOOS, FEITELIJK ONJUIST EN PARTIJDIG Ik citeer eerst drie gedeelten uit uw artikel, dan ga ik ten aanval:
CITAAT 1HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN” ”Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.” EINDE CITAAT 1 CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
EINDE CITAAT 2
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
EINDE CITAAT 3
CITAAT 1
HET ”GEMOPPER” VAN DE PALESTIJNEN
Hoe durft u, Volkskrant Redactie!
Want dit is niet een opmerking van een van de drie door u geinterviewde kolonisten-van wie ik dit nog zou kunnen volgen-maar van u als redactie!
WAT nou ”gemopper”!
Moet ik u er in 2020 aan herinneren, dat er sprake is van een 53 jaar durende bezetting, met als gevolg onderdrukking, mensenrechtenschendingen, oorlogsmisdaden? [5]
Dat met dit onzalige plan liefst 30 procent van bezet land, waar de Palestijnen recht op hebben, wordt geannexeerd, ten behoeve van de ILLEGALE [dat moet voor u blijkbaar in hoofdletters worden afgedrukt] nederzettingen?
Ja, illegaal volgens het Internationaal Recht!! [6]
En dat weet u dondersgoed!
Overigens, ook door de EU werd het onzalige Trump vredesplan afgewezen [7], zoals u ongetwijfeld weet.
Dat zogenaamde Palestijnse ”gemopper” is dus niets meer of minder dan meer dan terechte kritiek op het plan van een president, die van meet af aan uitverkoop hield met Palestijnse rechten, door de nederzettingen niet meer illegaal te verklaren [8] en daarna te komen met wat hij een ”vredesplan” noemt. CITAAT 2DE ”ONVEILIGHEID” VAN DE KOLONISTEN Wat u onder dit citaat [zie boven] schreef, vind ik ronduit schunnig.Eerst geeft u een idyllische beschrijving van de leefomgeving van de kolonisten en vervolgens hebt u het lef, te suggereren, dat de veiligheid van deze kolonisten, die hier al uberhaupt al niet horen te zitten, wordt bedreigd door de Palestijnen, die van hun land zijn gejaagd!TOPPUNT! Hebt u weleens gehoord van al het geweld, dat door Joods-Israelische kolonisten wordt gepleegd tegen de bezette Palestijnse bevolking? Hier heb ik een ”leuk” geval voor u:Op 29 maart-niet zo lang geleden- werden drie families bedreigd en aangevallen door zeven kolonisten, die waren gewapend met honkbalknuppels en messen.Twee families slaagden erin te vluchten, maar een derde familie was minder gelukkig:Ik citeer de Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem ”The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children.” [9] Dit, Geachte Volkskrant Redactie, is geen incident, maar de dagelijkse realiteit waarmee het grootste deel van de Palestijnse bezette bevolking te maken krijgt!Btselem monitort dit geregeld!Zie onder noot 10 Daarmee zeg ik niet, dat er geen geweld onder Palestijnentegen kolonisten IS, maar niet alleen is dit vaak zelfverdediging, het geweld van kolonisten is schering en inslag en veel bedreigender, omdat het heel vaak wordt ondersteund door het Israelische bezettingsleger en de Staat! [11]
CITAAT 3
”TERUGKEER VAN HET JOODSE VOLK NAAR HET LAND ISRAEL”
”Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.” [12]
Volkskrant redactie, houdt u toch op met die ONZIN!
Dat de kolonisten dit zeggen [het is een uitspraak van een van de geinterviewden] dat had ik niet anders verwacht, maar dat u dergelijke kwalijke Sprookjes kritiekloos laat passeren, slaat werkelijk alles.
De hierboven geinterviewde kolonisten zijn allen naar Israel/Palestina toegekomen, evenals alle nu aanwezige Israeli, terwijl de Palestijnen, die afstammen van de oorspronkelijke bevolking, al eeuwen en eeuwen in Israel/Palestina wonen!
HUN land is, ten gevolge van de [neo]kolonialistische machtspolitiek in 1947 verdeeld [Palestina, eerst onderdeel van het Ottomaanse Rijk, sinds 1922 Brits Mandaat gebied, in 1947 over de hoofden van de Palestijnen verdeeld in een Joods en Arabisch deel [13]
ZIJ zijn in de oorlog van 1947/48 etnisch gezuiverd [14]
HUN [resterende] land is in 1967 bezet door Israelische troepen en nog steeds bezet, ondanks VN Veiligheidsraadsresolutie 242 [15] en ik weet niet hoeveel opvolgende resoluties, allemaal door Israel genegeerd [16]
Land van de Palestijnen is gestolen door de Israelische Staat en verdeeld onder een stel kolonisten [17], dus wie is hier nu eigenlijk slachtoffer?
Wie hoorde, als er sprake van geweest van een normaal dekolonisatieproces zoals in andere delen van de wereld, het bestuur over een ONverdeeld Palestina te krijgen?
De Palestijnen, als oorspronkelijke bevolking?
Of vanuit Europa gekomen zionisten, die een Staat wilden stichten in andermans land?
Wat als na 2 of 3000 jaar de Batavieren terug zouden keren naar Nederland en de helft van Nederland zouden opeisen?
Ik verwacht niet, dat u dat allemaal in een artikel vermeldt, maar wel, dat u kolonisten, die leven op van de Palestijnen gestolen land [voorheen leefden daar Palestijnse families], niet kritiekloos aan het woord laat.
Misschien is mevrouw Eliana Passentin de ergste koloniste niet [hoewel ik niet in haar hart kan kijken], maar het is gewoon waar:
Zij is een dief.
En ja, daardoor in ieder geval moreel, verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers. [18]
Zij zegt zelf:
”Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” [19]
Het zou haar sieren, als zij dat per direct deed!
EPILOOG
Het is een schande, redactie, dat onder uw verantwoordelijkheid een stuk is gepubliceerd, waarin kritiekloos de taal van de nederzettingen, een van de ergste kanten van de Israelische bezetting, pure landdiefstal en terreur, wordt gesproken.
En u draait alles om!
Fair is foul and foul is fair [20]
Vrij vertaald uit het Shakespeare van Macbeth:
Goed is bij u slecht en slecht is bij u goed.
Landdieven moeten zogenaamd vrezen voor hun ”veiligheid” terwijl juist zij de bezette Palestijnse bevolking aanvallen.
En mensen, die niet langer dan vanaf het begin van de 20ste eeuw naar Palestina/Israel zijn toegekomen, zou het land rechtens toebehoren, terwijl de Palestijnen, die er onafgebroken al eeuwenlang wonen, blij mogen zijn met de kruimels, die Israel en consorten [de Bende van Trump] hen willen toeschuiven.
In 1970 zou deze onzin in een Nederlandse krant niet hebben misstaan, vanwege het fanatiek pro Israel klimaat.
In 2020 zouden de media, uw krant voorop, beter moeten weten.
Daarom heb ik toch maar weer tijd en energie gestoken, uw pro Israelische en historisch onjuiste onzin te bestrijden.
PAS EROP!
Ik wil dergelijke onzin niet meer in uw krant tegenkomen!
Bedankt voor het lezen van deze brief en leer ervan!
De Amerikaanse president Donald Trump heeft een plan gepresenteerd om het Israëlisch-Palestijns conflict te beëindigen. Volgens Trump is het de “deal van de eeuw”. De Israëlische premier Netanyahu, die bij de presentatie in het Witte Huis aanwezig was, is tevreden, maar de Palestijnen hebben het plan op voorhand afgewezen.Mede door die afwijzing lijkt de kans minimaal dat het voorstel de vredesbesprekingen tussen Israël en de Palestijnen tot leven zal wekken. De laatste Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen strandden na een reeks vruchteloze pogingen in 2014.Het plan omvat een “realistische tweestatenoplossing”, zei Trump. Dat is een scenario dat de internationale gemeenschap, waaronder Nederland, ook steunt. Maar de Amerikanen gaan verder en erkennen de Israëlische nederzettingen op onder andere de Westelijke Jordaanoever, die illegaal zijn verklaard door de Verenigde Naties en ingaan tegen het internationaal recht.De Amerikaanse president twitterde na de persconferentie een kaart van het grondgebied zoals hij dat ziet in wat hij zijn ‘vredesplan’ noemt. In dit voorstel raken de Palestijnen veel gebied kwijt, en dat is ook dan ook een belangrijke reden dat ze het nieuwe Amerikaanse plan afwijzen.
Netanyahu was juist lovend en zei dat Trump de soevereiniteit van Israël in de Jordaanvallei en alle nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever erkent. Hij noemde Trump “de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis”. Na de persconferentie voegde de Israëlische premier nog toe dat hij zijn kabinet zal vragen in te stemmen met annexatie van gedeeltes van de Westelijke Jordaanoever.Een ander heikel punt is Jeruzalem, dat in de woorden van Trump de “onverdeelde hoofdstad” van Israël zal zijn. Hij zei dat onder luid applaus en gejoel, waarna hij knipoogde naar Netanyahu. “Maar dat stelt niet zoveel voor, dat heb ik al voor jullie gedaan.” Daarmee doelt hij op zijn besluit om de Amerikaanse ambassade in Israël naar Jeruzalem te verplaatsen en de stad als hoofdstad van Israël te erkennen.
Het zou “niet eerlijk” zijn als de Palestijnen niets krijgen in het plan, zei de president van de VS. Daarom staat erin dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in Oost-Jeruzalem en dat ze meer dan twee keer zo veel territorium krijgen.Jeruzalem is een van de grote twistpunten in het conflict en het is niet duidelijk hoe Trump zijn uitspraken met elkaar wil rijmen: het idee van een onverdeeld Jeruzalem is immers strijdig met de belofte dat de Palestijnen een hoofdstad krijgen in het oostelijk deel van de stad, al dan niet in een buitenwijk op de Westelijke Jordaanoever.’Bedrog van de eeuw’Trump zei tegen Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, dat de Verenigde Staten hem zullen helpen “als hij voor vrede kiest”. Maar van Palestijnse kant klinkt harde kritiek. “Ik kan dit geen vredesplan noemen”, zei de Palestijnse hoofdonderhandelaar Saeb Erekat in een interview met de NOS. Hij noemt het plan niet de deal, maar “het bedrog van de eeuw”.
Trump heeft voor de Palestijnen als bemiddelaar afgedaan na een reeks pro-Israëlische beslissingen. Zo viel de beslissing van de Amerikaanse president om Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen en de Amerikaanse ambassade naar die stad te verplaatsen, niet in goede aarde.Vandaag demonstreerden dan ook duizenden Palestijnen tegen het plan, ook al voordat het werd gepresenteerd. Zowel in de Gazastrook, waar de radicaal-islamitische beweging Hamas de dienst uitmaakt, als in de Westelijke Jordaanoever gingen betogers de straat op. Het Israëlische leger houdt er rekening mee dat er extra troepen worden ingezet.
Zo impopulair als Donald Trump onder de Palestijnen is, zo geliefd is hij bij de Israëliërs. In de Israëlische politiek kan dit plan op brede instemming rekenen. Zowel premier Netanyahu als oppositieleider Gantz mocht het vooraf inzien en beiden toonden zich tevreden.Gantz, van de partij Blauw en Wit, ziet het plan als “een belangrijke en historische mijlpaal”. En ook Netanyahu is klaar om “geschiedenis te schrijven”.Voor de Israëlische premier biedt de presentatie van het plan in de aanloop naar de verkiezingen van maart bovendien een welkome afleiding van zijn juridische problemen. Vandaag werd Netanyahu officieel aangeklaagd in drie verschillende corruptiezaken, nadat was gebleken dat het parlement hem geen onschendbaarheid voor de rechter wilde verlenen.
De Europese Unie zal zich niet neerleggen bij een annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever door Israël. EU-buitenlandchef Josep Borrell zegt in een statement dat hij kernelementen van het Amerikaanse vredesplan van vorige week niet accepteert.Het Amerikaanse plan voor het Israëlisch-Palestijns conflict werd een week geleden door president Trump gepresenteerd. De Palestijnen waren niet betrokken bij de onderhandelingen en wezen het plan af. De Israëlische premier Netanyahu was tevreden, hij noemde Trump de grootste vriend van Israël ooit in het Witte Huis.Scherpere veroordelingHet plan voorziet in annexatie van de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en van de Jordaanvallei. De Verenigde Staten vinden dat legitiem.Een groot deel van de internationale gemeenschap vindt dat de nederzettingen illegaal zijn, omdat ze gebouwd zijn in bezet gebied en indruisen tegen internationaal recht en resoluties van de Verenigde Naties.”We zijn verontrust over uitspraken over annexaties van de Westelijke Jordaanoever en de Jordaanvallei”, zegt de EU’s hoogste buitenlandvertegenwoordiger. “De EU erkent de soevereiniteit van Israël in de sinds 1967 bezette gebieden niet. Stappen richting annexatie zullen niet onbetwist blijven.”Borrell veroordeelt Trumps plan scherper dan dan hij aanvankelijk deed. Twee dagen geleden zei de EU-diplomaat dat het voorstel weinig kans van slagen heeft als niet alle partijen betrokken zijn bij vredesonderhandelingen. Bij de presentatie zei Borrell het plan nader te bekijken.
De Verenigde Staten beschouwen Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet langer als strijdig met het internationaal recht. Minister van Buitenlandse Zaken Pompeo heeft de koerswijziging bekendgemaakt.De stap volgt in een reeks pro-Israëlische beslissingen van de regering van president Trump. Eerder besloot de Amerikaanse president om Jeruzalem te erkennen als de ongedeelde hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade erheen te verplaatsen. Daarna heeft hij de financiële steun aan de Palestijnen stopgezet. In maart erkende de president de annexatie van de Golanhoogten, die Israël in 1967 veroverde op Syrië.HindernisDe Israëlische premier Netanyahu spreekt zijn waardering uit voor de Amerikaanse stap. Hij noemt het “een belangrijke maatregel die een historische fout corrigeert”. Israël blijft bereid tot vredesonderhandelingen met de Palestijnen, maar zal blijven afwijzen dat sprake is van illegale nederzettingen, aldus Netanyahu.De Palestijnse president Abbas zegt in reactie dat de VS zijn geloofwaardigheid om een rol te spelen in het vredesproces heeft verloren.Ook de Palestijnse politica Hanan Ashrawi veroordeelt de Amerikaanse koerswijziging. Volgens haar is het “een nieuwe klap voor het internationale recht, gerechtigheid en vrede”.De Europese Unie en de meerderheid van de internationale gemeenschap achten de nederzettingen volgens internationaal recht illegaal. En dat blijft zo, liet EU-buitenlandchef Mogherini weten in een verklaring.Vorige week oordeelde het Europees Hof voor Justitie nog dat levensmiddelen uit Israëlische nederzettingen niet langer het label ‘made in Israel’ mogen dragen.TweestatenoplossingDe EU ziet de Israëlische nederzettingen net als internationale organisaties als de Verenigde Naties als een grote hindernis voor een oplossing van het conflict met de Palestijnen. Zij beschouwen de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem als essentiële onderdelen van een toekomstige Palestijnse staat.In de verklaring roept Mogherini Israël op om te stoppen met de uitbreiding van nederzettingen.In 2016 nam de VN-Veiligheidsraad een resolutie aan waarin van Israël wordt geëist dat het stopt met bouwen in nederzettingen, “een flagrante schending” van het internationaal recht. De VS, onder president Obama, koos toen voor een koerswijziging en blokkeerde de resolutie niet maar onthield zich van stemming. De Amerikaanse VN-ambassadeur van destijds zei dat de nederzettingen een tweestatenoplossing in de weg staan.Israël bezette de gebieden in 1967. Sindsdien groeide het aantal Israëlische kolonisten er tot meer dan 600.000.
March 202029Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children. [10]
”Violence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.”
State-Backed Settler ViolenceState-Backed Settler Violence 11 November 2017Share: Facebook shareTwitterWhatsAppViolence by settlers (and sometimes by other Israeli civilians) toward Palestinians has long since become part of daily life under occupation in the West Bank. These actions range from blocking roads, throwing stones at cars and houses, raiding villages and farmland, torching fields and olive groves, and damaging crops and property to physical assault, sometimes to the point of hurling Molotov cocktails or using live fire. Over the years, this widespread violence toward Palestinians has resulted in injuries to life and limb, as well as damage to property and land.The long-term outcome of settler violence is the dispossession of Palestinians from more and more areas in the West Bank, facilitating Israel’s seizure of land and resources.Under international law, Israel has a duty to protect Palestinians in the West Bank from this conduct. However, Israeli authorities routinely shirk this responsibility, even when the violent actions can be anticipated. Thousands of testimonies, videos and reports, as well as many years of close monitoring by B’Tselem and other organizations, reveal that Israeli security forces not only allow settlers to harm Palestinians and their property as a matter of course – they often provide the perpetrators escort and back-up. In some cases, they even join in on the attack. In other instances, security forces have prevented anticipated harm by removing the targeted Palestinians, rather than the Israeli assailants.The law enforcement agencies, for their part, rarely make settlers face consequences for attacking Palestinians. In almost all cases, the investigations – if one was opened, in the first place – have not resulted in any action taken against the perpetrators. This undeclared policy of lenience toward settler violence aimed at Palestinians has been documented in numerous reports by human rights organizations, as well as in official state reports (such as the Karp Report of 1982 and the Shamgar Report of 1994).In a ten-year review published in May 2015, human rights organization Yesh Din found that some 85% of investigations into such cases (including violence, arson, damage to property, mutilation of trees and takeover of land) ended with no further action taken, and that the odds of a police complaint filed by a Palestinian resulting in the conviction of an Israeli civilian were a mere 1.9%. Given the futility of this effort, many Palestinians choose to forgo filing a complaint altogether.Since it was founded in 1989, B’Tselem has been documenting incidents of settler violence against Palestinians and advocating for security forces to fulfill their obligation to protect Palestinians and their property from such injury. For many years, B’Tselem has stressed the duty of Israeli authorities to make the necessary preparations, including allocating forces, to prevent attacks that can be predicted – especially when they are carried out in the open – and arrest the assailants. We have repeatedly called attention to the responsibility of the law enforcement agencies to quickly and efficiently investigate attacks after they take place. B’Tselem has provided the police and the military with documentation of such attacks, including video footage filmed by volunteers. We have also helped Palestinian victims file complaints with the police and have monitored the investigations – including appealing closed cases. After more than 25 years of this work, there is no escaping the conclusion that the authorities merely make a show of law enforcement in this context and that, with few exceptions, they have no interest in seriously investigating settler violence against Palestinians.A stark example recurs every year during the olive harvest. After repeated settler attacks, the military forbade Palestinian farmers from entering their own land if it lies near a settlement – instead of protecting the farmers by enforcing the law on the settlers. In 2004, the heads of five Palestinian local councils petitioned Israel’s High Court of Justice (HCJ), demanding that the military allow them to access their lands and protect them from settler attacks during the olive harvest. The court accepted the petition about two years later, ruling that the military should not, in general, deny Palestinians access to their land in the name of protecting them. The justices also ruled that the security establishment must “give clear, unequivocal instructions to the forces operating in the field” and also “deploy forces to protect the property of the Palestinian inhabitants” (HCJ 9593/04 Murar et al. v. IDF Commander for Judea and Samaria et al.). As a result, the state created a “coordination system” for supposedly enabling Palestinians throughout the West Bank to access their land for several days, twice a year – during the harvest and plowing seasons. This requires prior coordination with the military, which assigns them a security detail.In practice, the system does little to resolve this violent reality and is largely another empty show of law enforcement. First, it furthers the assumption that the solution lies with restricting the Palestinian victims, rather than the violent settlers. Second, it is relevant to two specific periods every year, leaving settlers free to roam and vandalize land and trees the rest of the time, while the Palestinian owners are barred access. Third, the military requires Palestinians to undergo such a complicated coordination process and meet so many requirements that, in many cases, attaining access is impossible.Settler violence has a pervasive impact on life in the West Bank, creating a lingering sense of intimidation. Countless attacks have left their traumatic mark on individual Palestinians and on the collective memory. As a result, many Palestinians now avoid approaching “danger zones” near settlements. Landowners do not dare enter these areas without military escort or Israeli civilians accompanying them. As a result, in some plots, the yield has become so poor that the owners have given up trying to reach the land and tend it. This dynamic has created invisible walls throughout the West Bank, beyond which Palestinians know they face violence to the point of risking their lives.The rogue settlements euphemistically known as “illegal outposts” – since they were formally established in breach of Israeli law, although they enjoy broad government support and funding – contribute to this reality. These 100 or so outposts, established throughout the West Bank since the 1990s, have effectively taken over large swathes of land, expanding the scope of settlement control. This dispossession has been accompanied by violence towards Palestinian landowners that includes physical assaults, threats, attacks on shepherds and theft of land. Apart from very rare exceptions in which outposts were removed further to legal proceedings, virtually all outposts remain standing and are gradually gaining formal recognition as a substantial part of the settlement enterprise.Violent actions of settlers against Palestinians are not exceptions to a rule. Rather, they form part of a broader strategy in which the state colludes, as it stands to benefit from the result. Over time, this unchecked violence is gradually driving Palestinians from more and more locations in the West Bank, making it easier for the state to take over land and resources.
[12]
VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
”Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.”VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
” Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven” VOLKSKRANTISRAELISCHE KOLONISTEN OVER HET PLAN VAN TRUMP: ”WE ZIJN HIER AL 3500 JAAR”21 APRIL 2020
Duizenden jaren droomden Joden van terugkeer, en bewoners van de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever zijn blij dat Trump hun rechten heeft erkend. ‘Wij horen hier’, zeggen zij. ‘En het is goed als de Palestijnen horen dat wij nooit meer vertrekken.’ Sacha Kester21 april 2020, 19:56
Het doet pijn, zegt Eliana Passentin, als mensen zeggen dat zij een misdadiger is. Een dief. Iemand die verantwoordelijk is voor de pijn van onschuldige slachtoffers.
Ze woont al 24 jaar op de top van een heuvel in de Westelijke Jordaanoever, en hier zat ze ook op de bank, samen met haar gezin, toen de Amerikaanse president Trump zijn vredesplan voor het Midden-Oosten presenteerde. ‘Het was een emotioneel moment’, zegt ze. ‘Eindelijk werd bevestigd dat wij niet andermans land bezetten, maar daadwerkelijk het recht hebben om hier te zijn – dat het Joodse volk thuishoort in dit gebied.’
Het plan van Trump werd juichend omarmd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, maar vol afschuw verworpen door Palestijnse leiders. Trump had de eindstatus van alle gevoelige kwesties bij voorbaat al vastgelegd: hoe de grenzen moeten lopen, wat er met de Palestijnse vluchtelingen moet gebeuren, en wat de status van Jeruzalem wordt. Allemaal in het voordeel van Israël, mopperden de Palestijnen.
Annexatie
Het plan voorziet in een mogelijke toekomstige Palestijnse staat, maar op slechts 70 procent van de Westelijke Jordaanoever. De andere 30 procent, waar zich meer dan 135 Joodse nederzettingen bevinden (die volgens de meeste landen illegaal zijn), zouden door Israël geannexeerd kunnen worden. Dat gaat heel snel realiteit worden nu Netanyahu deze week een coalitie heeft gesmeed, want in het regeerakkoord staat dat de annexatie nog voor juli dit jaar moet beginnen.
Passentin is daar blij mee. Ze is opgegroeid in San Francisco, en met haar ouders naar Israël geëmigreerd toen ze 11 was. Na haar huwelijk besloten zij en haar man om naar Eli te verhuizen, wat toen nog een kleine nederzetting was. ‘Mijn echtgenoot had hier, voordat hij in het leger ging, op de Talmoedschool gestudeerd, waardoor we kennissen in de omgeving hadden. Ikzelf was verliefd op de schoonheid van deze regio. Maar wat zeker meespeelde, was het idee om Israël te steunen door ons te vestigen in het land van onze voorvaderen.’
Trots loopt Passentin, ondertussen moeder van acht kinderen, door haar tuin. Ze laat de olijfbomen zien die haar zoon heeft geplant, en wijst naar Shiloh, onderaan de heuvel – de Bijbelse eerste hoofdstad van het Joodse volk en nu een geliefde attractie voor pelgrims. Ze zouden nooit zomaar land stelen, benadrukt Passentin. ‘We bouwen alleen op land waar niemand eigendomspapieren van heeft. Mocht iemand achteraf kunnen aantonen dat het toch zijn bezit is, wordt het huis weer afgebroken en het land teruggegeven.’
Amerikaanse buitenwijk
De nederzetting Eli doet denken aan een Amerikaanse buitenwijk: keurige huizen met een tuin voor en een tuin achter. Rechte, overdag vrijwel verlaten straten, aangeharkte plantsoenen, en een klein winkelcentrum met een grote parkeerplaats. Het voelt ruim en schoon. Ideaal voor gezinnen.
Maar er zijn ook zaken die eraan herinneren dat dit geen slaperig dorpje in een vredige provincie is. Zo is de speelplaats van het kinderdagverblijf omgeven door een fors hek – alsof de kleintjes spelen in een grote kooi. De grenzen van het dorp zijn afgezet met prikkeldraad en warmtecamera’s. ‘Die zijn drie jaar geleden geplaatst’, zegt Passentin. ‘Palestijnse tieners probeerden bij iemand in te breken en hebben de vader aangevallen met messen en een honkbalknuppel.’
Passentin vindt het vreselijk, die hekken, en zou juist meer contact willen met haar Palestijnse buren. ‘Ik praat met hen in de supermarkt, en ik geloof dat de meesten van hen in vrede met ons willen samenleven. Daar zet ik me ook voor in. Zo zou ik een fotocursus aan Palestijnse vrouwen geven, maar op het laatste moment ging het niet door, omdat hun echtgenoten het niet goed vonden.’ Ze heft haar handen op, palmen naar buiten, een gebaar waarmee ze wil uitdrukken dat zij het dan ook niet meer weet.
Pompeo wijn
Een kleine twintig minuten verderop, drinkt Miri Maoz Ovadia een kop thee bij het bezoekerscentrum van de Psagot wijnmakerij. Op een houten ton staan een aantal opvallende flessen: de Pompeo wijn, vernoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo, als dank, omdat hij een rapport heeft verworpen waarin werd gesteld dat Israëlische nederzettingen illegaal zijn.
‘Dit is een fijne regio om een gezin groot te brengen’, zegt Maoz Ovadia, woordvoerster van de regionale raad van dit district. ‘Ja, we wonen achter hekken en we worden soms blootgesteld aan geweld, maar de laatste tijd gaat het beter. De afgelopen vijf jaar hebben wij geen enkele keer naar de schuilkelders hoeven rennen.’
Ook Maoz Ovadia is blij met het voorstel van Trump, en ook zij onderstreept het belang van de erkenning dat zij het recht heeft om hier te leven. ‘Dat was noodzakelijk’, zegt ze. ‘Voorheen werd de Palestijnen steeds voorgespiegeld dat wij hier tijdelijk waren, dat er nog onderhandeld kon worden over onze aanwezigheid, of dat we met geweld kunnen worden verdreven. Dat is een illusie. Wij zijn hier. Het idee dat wij ooit naar dit land terug zouden keren, heeft het Joodse volk duizenden jaren op de been gehouden, en nu we er zijn, gaan we nergens anders heen.’
Het is lastig, verzucht Maoz Ovadia, dat twee volken dezelfde plek ‘thuis’ noemen. ‘We zullen samen moeten oplossen hoe we dit land gaan delen, en daarvoor moeten ook wij dromen opgeven. In het plan van Trump staat dat 70 procent van Judea en Samaria naar de Palestijnen gaat. Dat is een groot offer. Ik vind wel dat de Palestijnse Autoriteit eerst moet bewijzen dat zij hun mensen goed kunnen regeren, want zoals het nu gaat, is het slecht voor het Palestijnse volk, en gevaarlijk voor ons. Maar ik heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk vrede komt.’
Vijandig volk
Dat vertrouwen wordt niet gedeeld door opiniemaker David Haivri. ‘We moeten af van dat hele idee van een twee staten oplossing’, zegt hij zittend in zijn tuin in de nederzetting Kfar Tapuach. Op de grond ligt een grote hond met een vriendelijke blik, en bij de deur staat kinderspeelgoed. ‘Dit is heilig land voor het Joodse volk, en het idee dat we een deel moeten overdragen aan een vijandig volk, is onverteerbaar.’
Daar is Haivri van overtuigd geraakt door wat de Palestijnse Autoriteiten de afgelopen 25 jaar hebben laten zien. ‘Als zij leiderschap hadden getoond’, zegt hij, ‘als zij hun verantwoordelijkheden hadden genomen, had ik erop kunnen vertrouwen dat er een Palestijnse naast een Joodse staat kon bestaan. Maar ik zie alleen corruptie, incompetentie en de aanmoediging van geweld – of in elk geval het onvermogen om dat te stoppen.’
Haivri wijst erop dat 15 Israëlische nederzettingen volgens het plan van Trump totaal geïsoleerde enclaves in een Palestijnse staat zouden worden. Veertig andere nederzettingen, waaronder de zijne, zouden met een kleine, smalle corridor zijn verbonden met de rest van Israël, omringd door Palestijns grondgebied. Dat is volgens hem niet alleen levensgevaarlijk, de dorpen zouden bovendien niet kunnen groeien omdat de grond buiten de dorpsgrenzen aan een ander land zullen toebehoren. ‘Jongeren kunnen dan geen huis bouwen, en zullen wegtrekken. De gemeenschappen zouden uitsterven.’
Eén ding is Haivri dus met de Palestijnen eens: het plan van Trump is niks. Zijn eigen voorstel? Eén groot Israël. ‘Zeker, de Palestijnen zouden hun droom verliezen, en misschien niet mogen stemmen, maar ze zouden wel werk hebben, een goede infrastructuur, en ze zouden hun geloof kunnen uitoefenen. Ze zouden het bij ons beter hebben dan in een Palestijnse Staat. Dat is niet eerlijk, maar de wereld is nu eenmaal hard. En ik ben ervan overtuigd dat we dan eindelijk vrede zouden hebben.’
Reacties uitgeschakeld voor Israelische kolonisten over vredesplan Trump/Volkskrant als spreekbuis kolonisten/Felle brief!
INTERNATIONAL CRIMINAL COURTTO SECRETARIAT OF THE ASSEMBLY OF STATE PARTIESTO THE BUREAU MEMBERS Mr O-Gon Kwon, PresidentMr Jens-Otto Horslund and Mr Mr. Michal Mlynár
Subject:Request for an investigation after possible Dutch warcrimes in Iraq and the possibility of the prosecution of members of the Dutch government, if warcrimes have been confirmed. Dear Sirs
Although Covid 19 rages around the world like a roaring lion, it is of the utmost importance to remain focussed on the wrongs in the world, as you’ll know better than me.Today I take the liberty to ask your attention for the following, namely:something of the utmost importance, namelyReal or alleged Dutch warcrimes in Iraq, committed in june 2015 In my view, you should investigate A Whether we can speak of warcrimes according to the Rome Statute [1] on which your authority is based B It is possible for you to prosecute the Dutch government [government Rutte II][2] or members of that government?
CASE
Within the context of the Dutch participation in the military intervention against ISIL [called IS or ISIS in the Netherlands] [3], Dutch F’16s launched an airstrikein june 2015, targetting a factory in which ISIS was reportedly manufactering improvised explosive devices. [4]The factory was located in the Iraqi town Hawija.Horrible result:70 civilians were killed. [5] Not only the Dutch government was silent to the parliament about this deadly airstrike untill two newspapers revealed it , which led to the admittance by the government: [6], the Dutch ”justification” of what went wrong, I found very weird:Defence minister [not the minister, who was responsible for the attack, but her successor] Ank Bijleveld said the intelligence before the strike had indicated that “there were no civilians in the immediate vicinity of the target” [7] The most strangest thing, because the factory was located in a town with about 100 000 inhabitants, Hawija. [8] Besides, according to the NOS article [do you read Dutch?] ”In Hawija is niemand de Nederlandse bomaanval vergeten” [9] [Translated in English: In Hawija no one has forgotten the Dutch bombattack], where Dutch journalists interview people from Hawija, Hawija inhabitants confirmed, that the real/alleged IS factory was located in the middle of a neighbourhood.I quote [In Dutch]:”Midden in de wijk stond ooit een grote opslagloods van de gemeente. Die was het doelwit van de coalitie. De loods was door terreurgroep IS in gebruik genomen om munitie in op te slaan” [10]Translated in English:”In the middle of the neighbourhood once was a great storage shed of the municipality. That was the target of the coalition. The storage shed was used by ISIL to store munitions” If that is true, then Dutch intelligence whether must have known this [IS target located in a neighbourhood] and yet have taken the risk, or investigated the location superficially, not fully regarding the safety of civilians. And according to International Humanitarian Law, the protection of civilians times of war is essential, as you know better than me. [11] But there is more: I am not a military expert, but when an attack is launched on a target, which is reportedly manufacting explosive devices and one knows that the target is located in or nearby a city, one can estimate that when the explosives are hit, they are scattered widely into the environment! With all risks for civilians, unless they are exploded in the desert. And the Dutch military knew that the factory was located in the Hawija town! Again, they took a great risk with human lives and that is, in my view, unacceptable! WARCRIMES ACCORDING TO THE ROME STATUTE YOUR MISSION I know it is your mission to investigate, if military actions can be defined as warcrimes according to the Rome Statute and other human rights treaties.Reading the conditions under which you operate I’ve learned, that you may exercise jurisdiction under a situation where genocide, crimes against humanity or warcrimes are committed on or after 1 july 2002 [12], which, concerning the alleged Dutch committed warcrimes, is the case here [june 2015]Further, the crimes must be committed by a State national, or in the territory of a State Party or in a State that has accepted the jurisdiction of the Court. [13]As you know, the Netherlands has signed and accepted the Rome Statute [14] and so acknowledged the jurisdiction of the Court. An other conditon for your jurisdiction is the complementarityI read on your website:”The ICC is intended to complement, not to replace, national criminal systems; it prosecutes cases only when States do not are unwilling or unable to do so genuinely.” [15] And, dear Sirs, that’s exactly the case in the Netherlands concerning the Dutch F’16 airstrike on the IS facory in Hawija, since the Dutch Public Prosecution Service. although it investigated the bomb attack on Hawija, saw no reason for a follow-up investigation. [16]
EPILOGUE Dear Sirs, I have submitted the case of the Dutch F 16 bomb attack on the IS factory in Hawija, in which 70 civilians lost their lives and I am of the opinion, that you should investigate whether warcrimes have been committed according to the definition in the Rome Statute and whether you are willing to prosecute either members of the cabinet Rutte II [under which the bomb attack took place], or the pilot involved, or perhaps both or other parties. Civilians are so vulnerable in a war and should be protected, as International Humanitarian Law says. [17]I think that in this case, where the attack was executed on a factory in a crowded neigbourhood, there is reason for your Court to prosecute those who are responsible. The dead will not come back, but Justice will be done.That’s my opinion and I sincerely hope that you have a case here. Thank you for reading this letter and much success with your work Stay healthy, in those terrifying days of Corona.
Kind greetings Astrid EssedAmsterdam The Netherlands
NOTES
[1] UNIVERSITY OF MINNESOTAHUMAN RIGHTS LIBRARYROME STATUTE OF THE INTERNATIONAL CRIMINAL COURT
The airstrike triggered multiple secondary explosions in the factory, devastating the surrounding area and killing dozens.’ HUMAN RIGHTS WATCHNEW REVELATIONS ON DUTCH ROLE ON DEADLY IRAQ ATTACKNetherlands Remained Silent Over Role in 2015 Airstrike For Four Years 13 NOVEMBER 2019
”A Dutch F-16 jet serving with the US-led coalition in Iraq killed about 70 people – Islamic State (IS) militants and civilians – in an air strike in 2015, the Dutch defence ministry says.”
BBC
IS CONFLICT: DUTCH AIRSTRIKE KILLED ABOUT 70 PEOPLE IN IRAQ IN 2015
https://www.bbc.com/news/world-europe-50286829
[6]
”Recent news reports have exposed Dutch involvement in an airstrike in Iraq in June 2015 that killed at least 70 civilians, with the Minister of Defense finally admitting on November 5, 2019 that the ministry had known about the deaths after years of denial.
Two Dutch news outlets, NRC and NOS, reported on October 18 that a Dutch F-16 pilot staged the attack on the town of Hawija, 20 kilometers southeast of Mosul, which ISIS had captured in June 2014. At the time, the Netherlands were part of a coalition conducting operations against the Islamic State (ISIS) in Iraq and Syria.”
HUMAN RIGHTS WATCHNEW REVELATIONS ON DUTCH ROLE ON DEADLY IRAQ ATTACK
Netherlands Remained Silent Over Role in 2015 Airstrike For Four Years
””Midden in de wijk stond ooit een grote opslagloods van de gemeente. Die was het doelwit van de coalitie. De loods was door terreurgroep IS in gebruik genomen om munitie in op te slaan’
NOS
IN HAWIJA IS NIEMAND DE NEDERLANDSE BOMAANVAL VERGETEN
The Court may exercise jurisdiction in a situation where genocide, crimes against humanity or war crimes were committed on or after 1 July 2002 and:
the crimes were committed by a State Party national, or in the territory of a State Party, or in a State that has accepted the jurisdiction of the Court
The ICC is intended to complement, not to replace, national criminal systems; it prosecutes cases only when States do not are unwilling or unable to do so genuinely.
”Het OM heeft eigenstandig besloten feitenonderzoeken in te stellen naar vier gevallen, inclusief de drie door Defensie onderzochte gevallen. Hierover is uw Kamer openbaar en vertrouwelijk geïnformeerd. Zoals met uw Kamer gedeeld, hecht het kabinet aan open en transparante communicatie over inzet, ook wanneer dit slecht nieuws is. Dat geldt bij uitstek ook voor de uitzonderlijke gevallen waar mogelijk sprake is van burgerslachtoffers door Nederlandse wapeninzet. Daarom hecht het kabinet er aan uw Kamer over deze specifieke gevallen te informeren. In algemene zin blijft de afweging tussen transparantie en nationale en operationele veiligheid leidend. Het OM onderzocht de volgende vier gevallen, waarbij zoals gezegd in geen geval aanleiding was voor een vervolgonderzoek”
MEDEDELING AAN DE TWEEDE KAMER OVER DE BOMAANVAL OP HAWIJA EN DE ONTWIKKELINGEN ROND DE ANTI ISIS COALITIE
The public prosecution service has independently decided to investigate four cases,included three cases that were investigated by the ministry of Defence over which your Parliament has been informed confidently and publicly.As has been shared with your Parliament, the cabinet finds it very important to share open and transparent communication, even when the news is bad.This is also explicitly the case, in the exceptional cases when there are possible civilian victims due to Dutch military operations.That’s why the cabinet finds it very important to inform your Parliament about those specific cases.In general, the consideration between transparency and national security is leading.The public prosecution service has investigated the following four cases and saw no reason for a follow-up investigation” STATEMENT TO THE PARLIAMENT ABOUT THE BOMB ATTACK ON HAWIJA AND THE DEVELOPMENTS CONCERNING THE ANTI ISIS COALITION http://content1b.omroep.nl/urishieldv2/l27m677e797b0a39d024005e63ac48000000.df389e427806cc57454a8a856b1f7358/nos/docs/181019_kamerbrief.pdf
[17]
The seven fundamental rules which are the basis of the Geneva Conventions and the Additional Protocols.
1 – Persons hors de combat and those who do not take a direct part in hostilities are entitled to respect for their
lives and their moral and physical integrity. They shall in all circumstances be protected and treated humanely
without any adverse distinction.
2 – It is forbidden to kill or injure an enemy who surrenders or who is hors de combat .
3 – The wounded and sick shall be collected and cared for by the party to the conflict which has them in its power.
Protection also covers medical personnel, establishments, transports and equipment. The emblem of the red
cross or the red crescent is the sign of such protection and must be respected.
4 – Captured combatants and civilians under the authority of an adverse party are entitled to respect for their lives,dignity, personal rights and convictions. They shall be protected against all acts of violence and reprisals. They shall have the right to correspond with their families and to receive relief.
5 – Everyone shall be entitled to benefit from fundamental judicial guarantees. No one shall be held responsible for an act he has not committed. No one shall be subjected to physical or mental torture, corporal punishment or cruel or degrading treatment.
6 – Parties to a conflict and members of their armed forces do not have an unlimited choice of methods and means of warfare. It is prohibited to employ weapons or methods of warfare of a nature to cause unnecessary losses or excessive suffering.
7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to
spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the
object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.
BASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN ARMED CONFLICTS
In deze tijd van crisis waarin de Neederlandse staat geld zat heeft om deportatievluchtenmaatschappij KLM overeind te houden [1] (samen met Frankrijk het riante bedrag van 6 miljard voor een vervuilend bedrijf met schatrijke topgraaiers), gaat de knip voor vluchtelingen keihard dicht.
Op alle fronten! Het meest verschrikkelijk is het wat er aan de buitengrenzen van Fort Europa gebeurt. In de Middellandse Zee worden vluchtelingen uit Libië volledig aan hun lot overgelaten met corona als excuus [2]: ze zouden wel eens dat ellendige virus mee kunnen brengen. Dus verzuip maar. Fort Europa houdt de havens meer dan voorheen hermetisch gesloten en weigert reddingsacties. En dan nog nemen vluchtelingen liever het risico van de verdrinkingsdood dan in de martelkampen van Libië aan hun einde te komen. Dan zijn er ook nog de mensen in de kampen in Griekenland en in het niemandsland tussen Turkije en Griekenland waar je helemaal niks meer van hoort. En nog altijd weigert Neederland om vluchtelingenkinderen uit Kamp Moria op Lesbos te redden [3] terwijl daar elk moment de spreekwoordelijke pleuris kan uitbreken, alleen heet het nu corona. Stel je voor dat de rijke ‘BV Neederland’ eens wat kinderen in veiligheid brengt. Niet op te brengen gewoon! Gevaar! Ziekte! En boven alles: dat kost geld! Tegelijk is het juist de coronacrisis die ervoor zorgt dat er niets over het lot van de vluchtelingen in de mainstream media wordt geschreven. Vergeet vluchtelingen. Wij Neederlanders zijn belangwekkender met onze zogenaamd intelligente lockdown en onze dagelijkse cijfertjes. Het sterven van vluchtelingen voltrekt zich ver buiten ons gezichtsveld.
Wat we wel lezen over vluchtelingen is doordrenkt van de negatieve beeldvorming van vluchtelingen als profiteurs. Zo werd vorige week op voorstel van deportatieterrorist Broekers Knol door de ministerraad besloten dat binnenkort een vluchteling geen recht meer heeft om een dwangsom van afwijsmachine IND te eisen wanneer deze maar geen beslissing over de asielaanvraag neemt. Die dwangsommen zouden namelijk veel te veel geld kosten. En een ophef die daarover wordt gemaakt, over dat geld! Maar over hoeveel geld gaat dat eigenlijk? Wel… het zou gaan om 1 miljoen per week ofwel 70 miljoen per jaar. Dat zijn de cijfers die genoemd zijn. Schrikbarend, niet? Zo lang doet de IND er dus over om asielaanvragen zoveel mogelijk af te wijzen. Maar er is ook iets met die bedragen aan de hand. Op 9 april zou het gaan om 1 miljoen per week, aldus het bericht [4] waarin gemeld werd dat de ministerraad dat wetsvoorstel heeft goedgekeurd om die dwangsommen af te schaffen. In een bericht in de Volkskrant van 3 maart [5] zou het echter gaan om 70 miljoen per jaar. Wat ik nou niet begrijp is hoe je met 1 miljoen per week op 70 miljoen per jaar komt, want volgens mij zijn er geen 70 weken in een jaar. Maar de rekenwonders van de staat becijferen dan ook geen bedragen maar politiek belang. Ofwel: hoe schilder je vluchtelingen af als een stel uitzuigers die alleen maar hier komen om in een krap AZC met kleine kamertjes waar het goed coronavirus oplopen is net zo lang te wachten tot ze een dwangsom kunnen eisen? Hoe zorg je dat een wetsvoorstel kan worden gedaan en aangenomen om vluchtelingen nog meer af te knijpen? Hoe neem je mensen die niks hebben nog het laatste middel af waarmee ze hun recht op bestaan kunnen afdwingen, een einde aan een leven van alleen maar wachten? Simpel dus: door met getallen te smijten die elke keer anders zijn en door die bedragen te presenteren als te veel, net zoals vluchtelingen altijd worden gepresenteerd als te veel. Daar heeft dit land helemaal geen geld voor! Dan stort de economie ineen! Maar hee, 6 miljard voor KLM, dat is noodsteun, noodzakelijk om banen te behouden van mensen die toch al ontslagen zijn. Oh nee, toch niet. Maar wel noodzakelijk om aandeelhouders en directie in hun ruime villa’s te laten blijven wonen waar het makkelijk anderhalve meter afstand houden is.
Alsof dat nog niet alles is, het is maar wat je belangrijk vindt: terwijl diezelfde KLM nog even wat geld peurt uit repatriëringsvluchten door zoveel mogelijk mensen met een Neederlands paspoort in Australië in een vliegtuig dicht op elkaar te proppen en daar p.p. 900 euro voor te vragen, zodat die reislustige Neederlanders terug in Neederland het coronavirus mogen helpen verspreiden, zijn de grenzen voor niet-EU burgers hermetisch gesloten en worden asielprocedures opgeschort. Het risico op corona besmetting wordt dus gemeten naar afkomst en geld in je zak en vervolgens weer afgewenteld op armen, daklozen, vluchtelingen en zoveel andere mensen die als verschoppeling werden en worden behandeld. Nee, we zijn niet ‘samen één’ zoals reclamespotjes en Rutte ons willen laten geloven. Dat ‘samen’ geldt alleen voor iedereen die straks op 27 april en op 4 en 5 mei het Wilhelmus gaat staan blèren vanuit een nationalistisch sentiment van ‘samen één’ zijn.
Het had weinig gescheeld of vluchtelingen die op 16 maart aan de poort van Ter Apel stonden om asiel aan te vragen hadden op straat gestaan [6] omdat de IND nu niet eens meer zin heeft in het behandelen van asielaanvragen. Toch niet zo’n goed idee, vond men. Iets met binnen moeten blijven wat dan niet gaat. Nu zijn ze alsnog naar een kazerne gebracht [7] waar ze niet uit mogen, de Willem Lodewijk van Nassaukazerne in Zoutkamp (gemeente Het Hogeland) in Groningen. Nee, ze mogen er niet uit, dat lees je goed. Het is dus een grensgevangenis, net als die in Rotterdam. En in gevangenissen is het een stuk makkelijker om elkaar met dodelijke virussen te besmetten, net als in overvolle AZC’s. Maar zo ziet de staat het liever. Het is niet uit humaniteit dat die vluchtelingen niet op straat zijn gezet, maar omdat men liever heeft dat voor zover vluchtelingen besmet zijn ze maar beter elkaar kunnen besmetten dan ‘onze eigen’ inwoners die intussen maar zoveel mogelijk moeten doorwerken op besmettelijke plekken om ‘de economie’ draaiende te houden. Is dit dus ook waarom er nog steeds mensen in vreemdelingenbewaring zitten terwijl KLM geen deportatievluchten meer kan uitvoeren?
Dit is de Neederlandse versie van ‘containment’ van het virus: we sluiten de zwakkeren in de samenleving op of buiten terwijl de rest van de bevolking doorwerkt voor het kapitaal. Waarom zitten er überhaupt mensen in die grensgevangenissen? Als er iets misdadig is, dan is het wel de Europese grenspolitiek van kamp Moria in Griekenland en de concentratiekampen in Libië tot de grensgevangenis hier in Rotterdam. True, je kan beter in dat kamp in Rotterdam zitten dan in Griekenland of Libië, maar dat neemt niet weg dat de opsluiting van mensen die alleen maar hier willen leven al begint met een flagrante kapitalistische mensenrechtenschending te zijn zonder rondwarende enge virussen. Wie kaptitaal heeft bepaalt waar mensen, ofwel ‘arbeidskrachten’, gebruikt kunnen worden, dat is de grondslag. Het is bevolkingspolitiek, racistisch en klassistisch, en die bevolkingspolitiek is nu meer dan ooit moord. Nu het regime in wat zo keurig heet ‘detentiecentrum Rotterdam’ daar mensen 21 uur per dag in tweepersoonscellen van 10 vierkante meter opsluit en daarmee willens en wetens het risico neemt dat er een aantal celdelers aan corona doodgaan, verdienen die muren daaromheen het meer dan ooit om per direct gesloopt te worden. Zolang dat niet gebeurt is isolatie en levensgevaar er troef, in afwachting van een deportatie die niet eens kan plaatsvinden. Zodra de corona crisis het begin gaat vertonen van herstel, en de economie weer ‘back to business as usual’ kan, wed ik dat de vluchtelingen die in de diverse kampen zijn verzameld, linea recta ziek of niet ziek per gecharterde virusvlucht terug gaan naar waar ze ooit vandaan zijn gevlucht. Zo houdt de BV Neederland het virus dan verder buiten de deur. De IND zal nog meer vluchtelingen in weer andere kampen nog langer laten wachten op een beslissing over het asielverzoek zonder dat deportatieterrorist Broekers-Knol zal hoeven vrezen voor de consequenties van een krepeerbeleid dat al haar voorgangers zal doen verbleken. En Moria? Libië? Daar worden de lijken met graafmachines in haastig gegraven kuilen gedonderd. Zand erover. Niet meer over hebben. Rutte, Broekers-Knol en al hun soorgelijken zullen vooral bezig zijn met ‘onze economie’ er weer bovenop te helpen en te roepen dat vluchtelingen maar geld kosten. ‘Eigen volk eerst’. Ja, het is meer dan ooit goed vluchtelingen bashen in coronatijd.
Toegezonden aan een aantal Nederlandse en Belgische kranten Astrid Essed
INGEZONDEN STUKCORONAMAATREGELEN ALLEEN VOOR CORONABESTRIJDING/NIET ALS ACHTERDEURTJE VOOR BEPERKING DEMOCRATISCHE SPEELRUIMTE
Geachte Redactie
Nu het Coronavirus als een spook door Nederland, Europa en de wereld rondraast, heeft een aantal landen maatregelen genomen om het virus in te dammen, wat noodzakelijk is,Sommige maatregelen gaan ver, zoals in Frankrijk, waar politieagenten massaal zijn gemobiliseerd en checkpoints zijn ingesteld en zoals in een aantal landen, waar de noodtoestand is uitgeroepen..Ook Nederland heeft noodzakelijke maatregelen genomen, die minder ver gaan, en hopelijk vruchten afwerpen.Toch kleeft er een gevaar aan dit alles, niet voor nu, maar mogelijk voor de toekomst.Want wat gebeurt er met die beperkende maatregelen, als het Coronavirus is overwonnen?Wat als hier, in het kader van de coronacrisis, de noodtoestand wordt ingesteld wat betekent, speciale bevoegdheden, zoals veel meer politie en zelfs het leger op straat.Weinig mensen zullen daartegen dan bezwaar maken, maar speciale maatregelen plegen nog al eens te beklijven, ook als het niet meer noodzakelijk is.Een voorbeeld is Frankrijk, waar de noodtoestand in 2015 werd ingevoerdnaar aanleiding van aanslagen in november 2015.Twee jaar later werd die noodtoestand opgeheven, maar is grotendeels omgezet in ruimere wetgeving, met meer bevoegdheden.Of Hongarije, waar premier Orban de coronamaatregelen heeft aangegrepen om praktisch een greep naar de macht te doen.Nu was Orban reeds lang een halve dictator en is Frankrijk veel autoritairder dan Nederland.Ik zeg dus niet, dat Nederland het Franse of Hongaarse voorbeeld zal volgen, maar toch is van belang, ervoor te waken, dat na de coronacrisis geen maatregelen blijven hangen, die de democratische speelruimte beperken en de privacy verder schenden.Noch, dat de publieke opinie, afgeschrikt door de coronacrisis, het makkelijker aanvaardbaar vindt, als er in andere situaties opnieuw beperkende maatregelen worden genomen.Laten we daar als samenleving alert op blijven.
Astrid Essed
Amsterdam
Reacties uitgeschakeld voor Ingezonden stuk over Coronamaatregelen in Nederland
Door Astrid Essed -8 april 2020Mark Rutte (Wikimedia Commons)
Het ziek-rechtse en xenofobe, onfrisse nieuwsmedium Geen Stijl is wel het laatste, dat ik zou aanbevelen en dat zal ik nu ook zeker niet doen.Toch las ik er laatst een stukje op [ja, je moet nu eenmaal je tegenstanders blijven volgen], dat lang niet zo onzinnig was als je zou denken [al zullen ze die overwegingen om hun eigen redenen hebben gemaakt]. Laat ik mijn gezworen vijanden eens citeren:
”Spannend. De premier spreekt. Wederom de natie toe. Wat gaat het worden? #BlijfThuis tot 1 mei? Tot 1 JUNI? ALLE winkels dicht? Staatssupermarkten in ieder dorp of stad? Alleen nog maar de deur uit met een mondkapje? (Bestellen bij de Rijksoverheid voor € 27,50 het stuk – opbrengst komt ten goede aan Oeganda.) Alle macht naar Brussel en ’s ochtends nationaal Ellie’s Coronalied zingen bij de EU-vlag? Schiphol dicht? Avondklok? Soldatenlaarzen in de straat? Onder de 60 ook niet meer op de IC? Netflix-verbod en alleen nog NPO? Of gaat die peilinggeinponem breeduit lachend 1 APRIL zeggen? Tjoep Tjoep naar de staatsomroep.UPDATE: Nederland sowieso tot 28 april in huidige lockdown. Rutte herhaalt alle maatregelen. Bezweert demense om geen plannen voor de meivakantie te maken. En complimenteert vervolgens iedereen met goed meedoen en hard werken en braaf luisteren etcetera.
Update: Comments closed. U bent welkom in het CoronaCafé.” [1]
Ik weet het. Hatelijk als altijd, zoals die opmerking over Oeganda, die ook nog eens nergens op slaat. Maar toch, nogmaals, minder onzinnig dan je van Geen Stijl zou verwachten. Ook ik, maar dan bekeken vanuit een anti-xenofobe en anti racistische hoek, heb zo mijn gedachten over al die Overheidsmaatregelen tegen het dodelijke Coronavirus. [2]Begrijp mij niet verkeerd. Dat virus is een HEL, een levensgevaarlijk virus, dat dood en verderf zaait in Azië, Europa, Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, in Afrika, ja overal in de wereld. Een virus, waarvoor wij allemaal terecht bang zijn, alle ten dienste staande voorzorgsmaatregelen tegen moeten nemen EN die Overheidsmaatregelen zijn dus meer dan brood en broodnodig.Ik ga ze hier niet herhalen.Zie noot 3 Zie de ‘REDEVOERING van Neerlands premier Rutte. [4]
MAAR
Ja, er zijn een aantal “maars”. Ik vraag mij af, hoeveel mensen DAT nu zullen beseffen Want op dit moment zal Rutte vrijwel ieders grote Held zijn Omdat hij-volgens vox populi [5], (ik heb het niet zo op dat woord) ”leiderschap” toont, Neerlands Hoop is in Bange Dagen en de mensen moed in spreekt. En ik moet toegeven, dat dat zo overkomt, getuige zijn redevoeringen [6] Shout outs [7] -terecht- naar de zorgmedewerkers, ook de schoonmakers [8]-mooi, die worden immers vaak vergetenShout outs naar vrijwel de hele Nederlandse bevolking [9]FIJN!
MAAR 1 RUTTE ALS HELD LATEN WE DIT NIET VERGETEN!
Premier Rutte BLIJFT de premier, die als Staatssecretaris ooit eens is veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie [10], die de xenofobe ”Brief aan alle Nederlanders” [11] heeft geschreven, de”Pleur op”premier [12], de premier van de draconische bezuinigingen, de premier, die moeite heeft met excuses over het slavernijverleden. [13]EN laten we dit niet vergeten:De premier onder wiens verantwoordelijkheid, oorlogsmisdaden in Irak hebben plaatsgevonden. [14]
Is dat flauw om dat aan te halen, juist nu in Coronatijden te noemen? Heeft dat ”niets te maken” met zijn ”émpathische” aanpak van de crisis? Wel degelijk. Wie dat vergeet, kan nog wel eens een lelijke Pijp roken. Houd dat dus in gedachten, lezers!
Want we moeten ons realiseren, dat dezelfde Overheid, die nu een en al zorgzaamheid uitstraalt, ook onze – daarmee bedoel ik de meeste mensen, die geen Rothschild [15] inkomen hebben – ook vaak onze tegenstander blijkt, niet alleen qua bezuinigingen, maar ook als onderdrukkend Staatsapparaat.Want neem nou de Politie, dat verlengstuk van het Staatsapparaat, dat momenteel als gemoedelijke dorpsagent functioneert [nog wel] om ons te helpen, de aangescherpte maatregelen na te leven in belang van onze eigen gezondheid.Allemaal leuk en wel, maar zijn we het structurele politiegeweld al vergeten?Ja?Dan herinner ik u er graag aan. [16]
MAAR 2 MAATREGELEN IN CORONATIMES AND AFTER
Er is nog iets belangrijker dan je geen Rad voor Ogen laten draaien door Rutte’s troostende, empathische en opbeurende Speeches, dat zijn de MAATREGELEN, die nu genomen worden en heel ver gaan voor een land in vredestijd, zoals Rutte ook al opmerkte. TER VERDUIDELIJKING Ik en niemand met common sense zal ontkennen, dat het van het uiterste belang is, maatregelen te nemen, tegen dat levensgevaarlijke virus, dat op 27 februari anno Domini 2020 Nederland binnenkwam en vandaag, op 1 april, 1173 dodelijke slachtoffers heeft geëist! [17] En het einde is nog niet in zicht.
Maar daar gaat het hier niet om.De maatregelen [en misschien komt er nog wel een verscherping, zoals een Lockdown] zijn dan weliswaar noodzakelijk. MAAR WAT GEBEURT ER NA CORONA? Want lezers, een Lockdown [18] kan nog volgen, zoals in andere landen al het geval is [19], evenals de instelling van de noodtoestand of avondklok. [20] Dat zijn zware maatregelen, meestal alleen genomen in een noodsituatie [waarin we hier verkeren], of……in een dictatuur of tegen het dictatoriale aangrenzende regimes.
Zo heeft de extreem-rechtse Hongaarse premier Orban de coronamaatregelen al aangegrepen om vrijwel alle macht naar zich toe te trekken. [21] Nu is die premier Orban een extreem-rechtse griezel [22] en verkeren we hier gelukkig-nog- niet in vergelijkbare situaties, maar het enge aan extreme maatregelen is, dat zij niet zo gemakkelijk weggaan, als ze zijn gekomen!
Zo is in Frankrijk de noodtoestand beëindigd, die na terroristische aanslagen was ingesteld, maar is veel – zoals extra bevoegdheden van politie en Justitie – in een nieuwe wet gegoten. [23] Maar ook al verdwijnen noodtoestanden zonder ”verruiming” van de Wet, ze kunnen a la minute weer worden ingevoerd!
MAAR 3 POLITIE, MILITAIREN EN DE WET Beste lezers, hebben jullie meegekregen, dat Nederlandse militairen zijn teruggeroepen uit Afghanistan, vanwege het Coronavirus? [24] En dat er wordt gesproken over mogelijke inzet van Defensie om het Coronavirus te bestrijden? [25] Zo op het eerste gezicht lijkt dat in de ogen van de publieke opinie sympathiek en in ieder geval nodig. Maar iedere stap, waarbij geweldsinstellingen van de Staat worden ingeschakeld, dienen maar beter goed in de gaten gehouden te worden. Duidelijker geldt dat nog voor de politie:
Je ziet ze momenteel veel meer in het straatbeeld, mensen gemoedelijk [tot nu toe mijn waarneming] toesprekend, als ze zich niet aan die anderhalve meter afstand houden. Je ziet ze ook mensen helpen, die hun boodschappen laten vallen. Aardig toch. Individueel wel, ja Maar, en dat is nog weer een maar:
Het zou best kunnen gebeuren, dat als het Coronavirus heftiger om zich heen grijpt en mensen zich niet altijd houden aan de nu gegeven voorschriften [wat ik trouwens ook onverantwoordelijk voel en waarover ik mij kan opwinden, omdat zij anderen, inclusief mijn persoontje, in gevaar brengen], die politie meer en zwaardere bevoegdheden krijgt. Dan hebben ze waarschijnlijk niet meer zo’n gemoedelijke dorpsagentachtige uitstraling en zien we het ware, repressieve gezicht.
En wat, als alles achter de rug is en de beperkende maatregelen worden opgeheven, maar ze worden in een ruimere wet gegoten, met ruimere bevoegdheden voor Politie en Justitie, zoals in Frankrijk? [26]
DE ”ZOETE KOEK”
Wat ik misschien nog het meest verontrustend vind is de houding, die de bevolking zou kunnen gaan aannemen, jegens het ”Gezag” Het is leuk, sympathiek en solidair, allerlei shout-outs te doen tegenover zorgmedewerkers, artsen en laten we vooral schoonmakers en vuilnismannen niet vergeten, maar laat het daarbij blijven en laten niet Rutte en zijn kabinetsleden in die hulde gaan delen. Dat is een Ding.
Maar wat nu, als mensen GEWEND raken aan de maatregelen, die nu worden opgelegd, zeker als het langer gaat duren.Als men het ook NA de Coronacrisis meer voor Zoete Koek gaat slikken als de Overheid verdergaande maatregelen oplegt, omdat het nodig is. Omdat er echt of vermeend terrorisme dreigt? Omdat er teveel vluchtelingen deze kant opkomen? Als de politie verruimde bevoegdheden krijgt, misschien vaker in het straatbeeld verschijnt, mensen te pas en te onpas blijft aanspreken?
Wat dat ”terrorisme” betreft, al een griezelig voorbeeld. Uit niets is gebleken, dat de tramschutter in Utrecht, Gokmen T, een ”terroristisch motief” had [want wat was zijn politieke motief, in welk opzicht was dit gericht tegen de Overheid. [27]Toch is hij veroordeeld tot levenslang vanwege een ”terroristische daad” [28] En een nog enger detail: Hij schijnt zwakbegaafd te zijn. [29]Waarom dan uberhaupt terecht gestaan?
Als we dit al hebben laten passeren zonder veel of felle kritiek [ik heb daar tenminste niets over gelezen], wat dan met eventueel nieuwe en draconischere, in wetgeving gegoten maatregelen, die ooit zijn afgeleid van niet meer noodzakelijke anti-Coronavirus maatregelen? Ik wil, dat u daar eens heel goed over nadenkt, wat ik ook ga doen.
Ik zal tenslotte mijn eerste bedenkingen, die tot dit artikel geleid hebben, met u delen: In hoeverre worden de nu noodzakelijke Staatsmaatregelen [we hebben die Overheid nu eenmaal] gegoten in wetgeving?In hoeverre krijgt, op de lange termijn, hierdoor de politie meer macht en bevoegdheden?In hoeverre worden begrippen als ”noodtoestand” in de nabije toekomst misbruikt?
Beste lezers Van het levensgevaarlijke Coronavirus en de aanpak door de Nederlandse Overheid zijn we zo langzamerhand wel op de hoogteZie voor een overzicht geheel onderinDat dit angstwekkende en onzekere Tijden zijn, is evident.Dat er Overheidsmaatregelen nodig zijn ter indamming van dit levensgevaarlijke virus, ook. MAAR-en dat schreef ik al in een eerder artikel- wij moeten WEL alert blijven.Want-hoewel dat in Nederland nog niet zover is en misschien komt het ook niet zover-het is mogelijk, dat de huidige beperkende maatregelen verder uitgebreid kunnen worden, richting noodtoestand.En ja, dat klinkt net zo angstwekkend als het isOp Wikipedia lees ik daarover”De noodtoestand of de staat van beleg is een buitengewone rechtstoestand op grond van een publiekrechtelijke bekendmaking van een overheid dat de normale toestand en wetgeving tijdelijk niet meer van toepassing is.
Tijdens een noodtoestand kan een overheid zeer slagvaardig handelen, zonder eerst toestemming over iets te vragen of overleg met inwoners te voeren” [1]
Juist ja:
Natuurlijk is van het instellen van een noodtoestand [althans, dat hoort zo te zijn- alleen sprake als er byzondere omstandigheden zijn, zoals natuurrampen en eventuele oorlogen [2]
Geen lichtvaardig middel dus, waarvan -en dat zal u niet verbazen- dictaturen maar al te graag gebruik maken. [3]
Nu zijn extreme maatregelen als noodtoestanden daarom zo gevaarlijk, omdat ze de neiging hebben, te beklijven
Of anders gezegd:
Wanneer het de autoriteiten goed uitkomt, houden ze of die noodtoestand in stand, als de directe aanleiding er niet meer is, of ze zetten die noodtoestand [gedeeltelijk] om in wetgeving.
Dat laatste is in Frankrijk gebeurd:
Na de aanslagen in 2015 werd de noodtoestand ingesteld, die weliswaar in 2017 werd opgeheven, maar een groot deel van die noodtoestand kwam terug in een ruimere wetgeving. [4]
Dat is gevaarlijk en staat op gespannen voet met rechten en vrijheden.
Nu is Frankrijk veel autoritairder in Nederland, maar natuurlijk is het niet uit te sluiten, dat een deel van die Coronamaatregelen in de wet terugkomt, als het Coronavirus is bestreden.
Gevaarlijk is ook, dat door die byzondere toestand rond het Coronavirus, de burgers in de toekomst gemakkelijker extreme maatregelen van de Overheid gaan slikken, als die Overheid vindt, dat dat noodzakelijk is, omdat men toch gewend raakt aan een dergelijke situatie.
Om hiertegen te waarschuwen, heb ik recentelijk onderstaand artikel geschreven.
Daarom heb ik onderstaand Ingezonden Stuk naar een aantal Nederlandse en Belgische kranten toegestuurd.
Een Ingezonden Stuk, dat ik hier graag met u deel.
Dus direct onder het notenapparaat:
Eerst mijn eerdere artikel [A]
Daarna mijn Ingezonden Stuk [B]
En tenslotte de Coronamaatregelen, zoals tot nu toe genomen door de Nederlandse Overheid [C]
VEEL LEESPLEZIER!
STAY SAFE
STAY ALERT
Astrid Essed
NOTEN[1]
”De noodtoestand of de staat van beleg is een buitengewone rechtstoestand op grond van een publiekrechtelijke bekendmaking van een overheid dat de normale toestand en wetgeving tijdelijk niet meer van toepassing is.
Tijdens een noodtoestand kan een overheid zeer slagvaardig handelen, zonder eerst toestemming over iets te vragen of overleg met inwoners te voeren.
WIKIPEDIA
NOODTOESTAND
https://nl.wikipedia.org/wiki/Noodtoestand
[2]
”Bij natuurrampen, zoals een overstroming, een aardbeving of een orkaan, kan de noodtoestand worden uitgeroepen. De noodtoestand bij oorlog heet “staat van oorlog“. In nog ernstigere gevallen (bijvoorbeeld bevoorrading is afgesneden, stad omsingeld) kan een “staat van beleg” worden afgekondigd.”
In Frankrijk is een eind gekomen aan de noodtoestand. In plaats daarvan is een nieuwe wet in werking getreden, die politie en justitie meer bevoegdheden geeft. De noodtoestand werd twee jaar geleden ingesteld, na de terreuraanslagen op onder meer de Bataclan-concertzaal in Parijs.
Tijdens de noodtoestand zijn er volgens minister van Binnenlandse Zaken Collomb 32 terreuraanslagen verijdeld. Dat was dankzij de extra veiligheidsmaatregelen, maar ook door tips van buitenlandse inlichtingendiensten.
Ook zijn er meer dan 750 mensen onder huisarrest geplaatst en werd op ruim 4400 plekken huiszoeking verricht. Er werden 625 wapens in beslag genomen. Daarmee vindt minister Collomb de noodtoestand een succes.
Twee moslimradicalen
De noodtoestand was volgens de minister effectief omdat terreur is voorkomen. Als voorbeeld noemt hij de arrestatie van twee mannen in Marseille, in april van dit jaar. De twee moslimradicalen hadden vergevorderde plannen om aanslagen te plegen tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen. De politie kwam dat op het spoor na een huiszoeking, aldus Collomb.
Critici en mensenrechtenorganisaties hebben twijfels over de effectiviteit van de noodtoestand. “Wij vragen ons serieus af of het de Fransen echt beter heeft beschermd”, zegt directeur Jeannerod van Human Rights Watch in Frankrijk.
Zij wijst erop dat de regering niet duidelijk maakt welke maatregelen precies welk effect hebben gehad. “Misschien waren aanslagen ook wel te voorkomen geweest met de normale wettelijke middelen.”
Nieuwe wet
In de nieuwe wet hebben politie en justitie nog steeds meer bevoegdheden dan vroeger, maar minder dan onder de noodtoestand. Er moet nu vaker toestemming worden gevraagd aan een rechter. Maar identiteitscontroles blijven volop mogelijk en ook de grenscontroles worden verder aangescherpt.Human Rights Watch vindt dat met die nieuwe wet de vrijheid van burgers aan banden wordt gelegd. Politici en politie zouden te veel vrijheid krijgen om naar eigen inzicht te handelen. Volgens de mensenrechtenorganisatie heerst er in Frankrijk een angstcultuur. “Uit angst voor nieuwe aanslagen worden steeds strengere wetten aangenomen”, zegt Jeannerod.
EINDE NOTEN
[A]
ARTIKEL
CORONAMAATREGELEN NEDERLANDSE OVERHEID/NU VAN LEVENSBELANG/WAT NA CORONACRISIS?/OVER AVONDKLOK, NOODTOESTAND EN POLITIEMACHT
CORONAMAATREGELEN ALLEEN VOOR CORONABESTRIJDING, NIET ALS ACHTERDEURTJE VOOR BEPERKING DEMOCRATISCHE SPEELRUIMTEIngezonden Stuk Geachte Redactie
Nu het Coronavirus als een spook door Nederland, Europa en de wereld rondraast, heeft een aantal landen maatregelen genomen om het virus in te dammen, wat noodzakelijk is,Sommige maatregelen gaan ver, zoals in Frankrijk, waar politieagenten massaal zijn gemobiliseerd en checkpoints zijn ingesteld en zoals in een aantal landen, waar de noodtoestand is uitgeroepen..Ook Nederland heeft noodzakelijke maatregelen genomen, die minder ver gaan, en hopelijk vruchten afwerpen.Toch kleeft er een gevaar aan dit alles, niet voor nu, maar mogelijk voor de toekomst.Want wat gebeurt er met die beperkende maatregelen, als het Coronavirus is overwonnen?Wat als hier, in het kader van de coronacrisis, de noodtoestand wordt ingesteld wat betekent, speciale bevoegdheden, zoals veel meer politie en zelfs het leger op straat.Weinig mensen zullen daartegen dan bezwaar maken, maar speciale maatregelen plegen nog al eens te beklijven, ook als het niet meer noodzakelijk is.Een voorbeeld is Frankrijk, waar de noodtoestand in 2015 werd ingevoerdnaar aanleiding van aanslagen in november 2015.Twee jaar later werd die noodtoestand opgeheven, maar is grotendeels omgezet in ruimere wetgeving, met meer bevoegdheden.Of Hongarije, waar premier Orban de coronamaatregelen heeft aangegrepen om praktisch een greep naar de macht te doen.Nu was Orban reeds lang een halve dictator en is Frankrijk veel autoritairder dan Nederland.Ik zeg dus niet, dat Nederland het Franse of Hongaarse voorbeeld zal volgen, maar toch is van belang, ervoor te waken, dat na de coronacrisis geen maatregelen blijven hangen, die de democratische speelruimte beperken en de privacy verder schenden.Noch, dat de publieke opinie, afgeschrikt door de coronacrisis, het makkelijker aanvaardbaar vindt, als er in andere situaties opnieuw beperkende maatregelen worden genomen.Laten we daar als samenleving alert op blijven.
Het kabinet heeft vandaag besloten dat alle coronamaatregelen in Nederland worden verlengd tot en met dinsdag 28 april. In de week vóór 28 april beoordeelt het kabinet wat er voor de periode daarna nodig is. Voor het aanstaande Paasweekeinde is het dringende advies om ook dan thuis te blijven.
Onder andere sportaccommodaties, horeca en kinderopvang blijven dus dicht tot en met 28 april. Scholen blijven in ieder geval dicht tot na de meivakantie. Het verbod op evenementen blijft tot 1 juni van kracht.
De verlenging is noodzakelijk om de verspreiding van het coronavirus te kunnen controleren, kwetsbare groepen te beschermen en ervoor te zorgen dat zorgverleners en ziekenhuizen de grote druk aankunnen. Er moet voldoende bewijs zijn in vermindering van het aantal ziekenhuisopnames en de capaciteit op de intensive care afdelingen alvorens met zekerheid te kunnen zeggen dat de epidemie onder controle is en dus de maatregelen heroverwogen kunnen worden.
Nederland is er nog lang niet. Wel is de goede weg ingeslagen. Het aantal zieken neemt nog steeds toe, maar dit gaat niet meer zo snel als enkele weken geleden, voordat er maatregelen werden afgekondigd. Wie op dit moment besmet is met het virus, geeft dat gemiddeld gezien aan minder mensen door dan zonder maatregelen het geval zou zijn. Dit betekent dat de maatregelen werken. Het duurt enkele weken voordat deze afname zichtbaar is in een daling van het aantal patiënten in ziekenhuizen. Er zit nu eenmaal tijd tussen het moment dat mensen besmet raken, ziek worden en een mogelijke ziekenhuisopname.
Het komt er dus op aan dat alle Nederlanders samen de maatregelen volhouden, want het risico op besmetting is nog groot. Het blijven naleven van de maatregelen is daarom cruciaal.Alleen samen krijgen we corona onder controle.
EINDE BERICHT OVER VERLENGING COROMATAAREGELEN TOT EN MET 28 APRIL
We hebben iedereen in Nederland nodig om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. De essentie van de aanpak is: het virus maximaal controleren waarbij we vooral kwetsbare groepen willen beschermen. Als mensen geen contact hebben, dan kunnen ze anderen niet besmetten en verspreidt het coronavirus zich niet.
Het doel is om te zorgen dat alle patiënten de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben. Daarom willen we voorkomen dat de verpleeghuizen, de thuiszorg, de ziekenhuizen, de huisartsen en de intensive care afdelingen overbelast raken. Er moet steeds voldoende capaciteit zijn om de mensen te helpen die het meest kwetsbaar zijn.
De adviezen en maatregelen om het virus maximaal te controleren zijn tot en met 28 april van kracht. Onder andere sportaccommodaties en horeca blijven dicht tot en met 28 april. Scholen blijven tot na de meivakantie gesloten. Alle evenementen met een meld- en vergunningsplicht zijn tot 1 juni verboden.
20 seconden lang met water en zeep, daarna handen goed drogen
Voordat u naar buiten gaat, als u weer thuis komt, als u uw neus heeft gesnoten, natuurlijk voor het eten en nadat u naar de wc bent geweest.
Hoest en nies in de binnenkant van uw elleboog
Gebruik papieren zakdoekjes om uw neus te snuiten en gooi deze daarna weg
Was daarna uw handen
Schud geen handen
Houd 1,5 meter afstand (2 armlengtes) van anderen
Dit geldt voor iedereen op straat, in winkels en op het werk als u een vitale functie heeft. Maar niet thuis en ook niet op straat als het mensen zijn uit uw gezin of huishouden.
Door 1,5 meter afstand te houden is de kans kleiner dat mensen elkaar besmetten
Voor iedereen in Nederland geldt: blijf zoveel mogelijk thuis. Werk thuis indien mogelijk en ga alleen naar buiten als dat nodig is: boodschappen doen, de hond uitlaten, een frisse neus halen of iets voor een ander doen. Blijf op 1,5 meter afstand van anderen, behalve binnen uw gezin/huishouden. Ga zoveel mogelijk alleen op pad. Mensen werkzaam in cruciale beroepen en vitale processen kunnen wel naar hun werk als dat nodig is.
Heeft u verkoudheidsklachten, zoals neusverkoudheid, keelpijn, lichte hoest of verhoging tot 38 graden Celsius? Blijf thuis. Ziek uit. Doe geen boodschappen en ontvang geen bezoek. Laat anderen boodschappen doen, of laat ze bezorgen, zorg dat een ander de hond uitlaat. Voor huisgenoten zonder klachten gelden de regels die voor iedereen in Nederland gelden (zie boven). Als u 24 uur lang geen klachten heeft, mag u weer naar buiten. Mensen werkzaam in cruciale beroepen en vitale processen zijn hiervan uitgezonderd; zij blijven thuis als zij zelf klachten met koorts hebben (overleg zo nodig met uw werkgever).
Mensen met verkoudheidsklachten en koorts (boven 38 graden Celsius) en/of benauwdheid: blijf thuis. Ziek uit. Doe geen boodschappen en ontvang geen bezoek. Heeft u huisgenoten, dan mogen zij ook niet naar buiten; alleen wie geen klachten heeft, mag even boodschappen doen. Huisgenoten werkzaam in cruciale beroepen en vitale processen zijn hiervan uitgezonderd; zij blijven thuis als zij zelf klachten met koorts hebben (overleg zo nodig met uw werkgever). Als iedereen 24 uur geen klachten heeft, mag u weer naar buiten. Voor meer informatie over de leefregels thuis: kijk op de website van het RIVM.
Risicogroepen Mensen die ernstiger ziek kunnen worden van het coronavirus zijn ouderen (mensen van 70 jaar of ouder) en mensen met een kwetsbare gezondheid. Behoort u tot deze groep? Blijf thuis, ontvang zo min mogelijk bezoek, houd 1,5 meter afstand en onderhoud contact met anderen via de telefoon of op andere manieren
Beperking openbaar leven
Blijf zoveel mogelijk thuis, ook tijdens het komende paasweekend.
ontvang zo min mogelijk bezoek (maximaal 3 bezoekers)
en houd dan 1,5 meter afstand tot elkaar
Ga alleen naar buiten als dat nodig is
voor werk wanneer u niet thuis kunt werken, voor boodschappen, een frisse neus of om iets voor een ander te doen
houd ook dan 1,5 meter afstand tot elkaar
Ga niet op bezoek bij mensen van 70 jaar of ouder en mensen met een kwetsbare gezondheid.
Ga zeker niet op bezoek als u verkoudheidsklachten hebt.
Als u naar buiten gaat, houd dan 1,5 meter afstand tot anderen (uitgezonderd gezinnen/huishoudens en kinderen tot en met 12 jaar onderling).
Tegen groepen van meer dan 2 personen die niet ten minste 1,5 meter afstand tot elkaar houden, kan worden opgetreden.
Alle eet- en drinkgelegenheden zijn gesloten. Bezorgen en afhalen blijft mogelijk – ook voor coffeeshops. Vermijd drukte, houd 1,5 meter afstand en neem uw consumptie mee.
Gesloten zijn ook: sportverenigingen, sport- en fitnessclubs, sauna’s, casino’s, speelhallen, seksinrichtingen.
Het uitoefenen van alle vormen van contactberoepen is verboden, voor zover er geen 1,5 meter afstand tot de klant gehouden kan worden. Hierbij kunt u denken aan masseurs, kappers, nagelstylisten, escort-services en rijinstructeurs. Er wordt een uitzondering gemaakt voor de behandeling van (para)medische beroepen, als daar een individuele medische indicatie voor bestaat én de beoefenaar alle hygiënevereisten kan naleven.
Scholen en kinderdagverblijven zijn fysiek gesloten. Het gaat hierbij om scholen in het basisonderwijs, voortgezet onderwijs en het middelbaar beroepsonderwijs. Scholen zijn indien nodig wel open voor (school)examens. Ook hogescholen en universiteiten zijn gesloten. Scholen en universiteiten geven onderwijs op afstand. Ook verzorgen scholen opvang voor kinderen van ouders in cruciale beroepen en voor kwetsbare kinderen.
Alle evenementen met een vergunnings- en meldplicht zijn verboden tot 1 juni.
Andere samenkomsten zijn tot en met 28 april verboden, zoals culturele instellingen waarbij publiek samenkomt. Er zijn enkele uitzonderingen:
Uitvaarten en huwelijksvoltrekkingen kunnen doorgaan als er maximaal 30 personen bij elkaar zijn en er 1,5 meter afstand tot elkaar kan worden gehouden.
Religieuze en levensbeschouwelijke bijeenkomsten vinden bij voorkeur online plaats; ze kunnen fysiek alleen doorgang vinden als er maximaal 30 personen bij elkaar zijn die altijd 1,5 meter afstand houden.
Wettelijk verplichte bijeenkomsten, zoals raadsvergaderingen of aandeelhoudersvergaderingen, kunnen alleen plaatsvinden als er maximaal 100 personen zijn die 1,5 meter afstand kunnen houden.
Werkgerelateerde bijeenkomsten kunnen doorgaan met maximaal 100 personen en als er 1,5 meter afstand tot elkaar kan worden gehouden. Het gaat daarbij om samenkomsten die noodzakelijk zijn voor de continuering van de dagelijkse werkzaamheden van instellingen, bedrijven en andere organisaties.
Publieke locaties zoals musea, concertzalen en theaters zijn gesloten.
Advies: reis niet naar het buitenland, tenzij dat echt noodzakelijk is (vakantiereizen gelden niet als noodzakelijk).
Winkels en het openbaar vervoer nemen maatregelen om ervoor te zorgen dat mensen afstand houden, bijvoorbeeld via een deurbeleid en afspraken over reizigersgedrag.
Markten mogen alleen doorgaan als de voorzitter van de veiligheidsregio ontheffing heeft verleend. Marktbezoekers moeten dan 1,5 meter afstand kunnen houden.
De voorzitter van uw veiligheidsregio kan locaties (zoals vakantieparken, campings, stranden, winkels en parken) sluiten en via een noodverordening optreden. Gemeenschappelijke was- toilet en douchevoorzieningen op campings en vakantieparken worden gesloten.
Er kunnen boetes worden opgelegd als meer dan 2 personen minder dan 1,5 meter afstand houden.
Aanvullende crisismaatregelen
De overheid neemt aanvullende maatregelen om ervoor te zorgen dat we deze periode als samenleving zo goed mogelijk door komen.
Zij kunnen gebruik maken van ‘noodopvang’ voor kinderen op school of kinderopvang.
Zij hoeven niet thuis te blijven bij milde verkoudheidsklachten of wanneer een gezinslid klachten heeft. Zij blijven thuis als zij zelf klachten met koorts hebben (overleg zo nodig met uw werkgever).
Noodpakket voor banen en economie: tijdelijke financiële regelingen voor ondernemers en zzp’ers. Hierbij gaat het om tegemoetkoming inkomsten en salarissen, uitstel van belastingen en versoepeling van kredieten. Deze maatregelen geven ook deels steun aan de culturele en creatieve sector.
Verruiming van de rij- en rusttijden voor vrachtwagenchauffeurs zodat supermarkten goed bevoorraad kunnen worden.
Verruiming van de limiet van contactloos betalen met uw pinpas. Zo helpen banken om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan want bij deze manier van betalen is het niet nodig om uw pincode in te toetsen.
Er zijn diverse initiatieven in de samenleving die mensen helpen in deze periode.
EINDE BERICHTGEVING OVER DE NEDERLANDSE AANPAK VAN HET CORONAVIRUSZIE HIERONDER VEELGESTELDE VRAGEN OVER DE AANPAK IN NEDERLAND
RIJKSOVERHEIDVEELGESTELDE VRAGEN OVER DE AANPAK IN NEDERLAND
We hebben iedereen nodig in Nederland om verspreiding van het coronavirus in Nederland tegen te gaan en om kwetsbare groepen te beschermen. Als mensen geen contact hebben, dan kunnen ze anderen niet besmetten en verspreidt het coronavirus zich niet. Het doel is om te zorgen dat alle patiënten de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben.
Wat wordt er bedoeld met thuisblijven? Wat mag ik nog wel?
Blijf zoveel mogelijk thuis. Dit betekent helaas ook: thuisblijven gedurende het paasweekend.
ontvang zo min mogelijk bezoek (maximaal 3 bezoekers)
houd dan 1,5 meter afstand tot elkaar
Ga alleen naar buiten als dat nodig is
voor werk wanneer u niet thuis kunt werken, voor boodschappen, een frisse neus of om iets voor een ander te doen
Ga niet op bezoek bij mensen van 70 jaar of ouder en mensen met een kwetsbare gezondheid.
Ga zeker niet op bezoek als u verkoudheidsklachten hebt.
Verpleeghuizen zijn gesloten voor bezoek.
Als u naar buiten gaat, houd dan tenminste 1,5 meter afstand tot anderen (uitgezonderd gezinnen/huishoudens en kinderen tot en met 12 jaar).
Tegen groepen van meer dan 2 personen die niet 1,5 meter afstand tot elkaar houden, kan worden opgetreden.
Voor mensen werkzaam in cruciale beroepen en vitale processen gelden andere afspraken, bespreek die met uw werkgever.
Kunnen we vakantieplannen maken voor de meivakantie?
In de week voor 28 april worden de maatregelen heroverwogen. Houd er daarom rekening mee dat ook na 28 april nog bepaalde maatregelen kunnen gelden.
In hoeverre kan ik nog een bezoek brengen aan de Nationale Parken en stranden in Nederland?
De Nederlandse overheid ontmoedigt vervoersbewegingen en roept iedereen op zoveel mogelijk thuis te blijven.
De Nederlandse overheid heeft een aantal maatregelen genomen om de verspreiding van het COVID-19 virus te bestrijden. Naast de bekende gezondheidsmaatregelen zijn er ook beperkingen van het openbaar leven in Nederland.
De maatregelen met betrekking tot het openbaar leven zijn:
Blijf zoveel mogelijk thuis. Ook tijdens het komende paasweekend.
Ga alleen naar buiten als dat nodig is.
Publieke locaties zoals musea, concertzalen en theaters zijn gesloten.
De voorzitter van de Nederlandse veiligheidsregio kan locaties (zoals vakantieparken, campings, stranden, winkels en parken) sluiten en via een noodverordening optreden. Gemeenschappelijke was- toilet en douchevoorzieningen op campings en vakantieparken worden gesloten.
Er kunnen boetes worden opgelegd als meer dan 2 personen minder dan 1,5 meter afstand houden.
Alle eet- en drinkgelegenheden zijn gesloten.
Is dit een lockdown?
Nee. Een lockdown is een heel ingrijpende maatregel die op dit moment niet nodig is. Bij een lockdown ligt zowel het maatschappelijke als het economische leven stil en wordt de bewegingsvrijheid van alle inwoners zeer beperkt.
Tot wanneer geldt dit?
Alle maatregelen gelden tot en met 28 april 2020. Dit betekent dat de scholen tot in ieder geval na de meivakantie gesloten blijven. Er vinden geen evenementen plaats tot 1 juni 2020. In de week voor 28 april worden de maatregelen heroverwogen.
Wat is social distancing?
Door social distancing, ook wel sociale afstand genoemd, heeft u minder contact met anderen of houdt u afstand tot anderen. Hierdoor is de kans kleiner dat mensen elkaar besmetten. Minder contact met elkaar betekent een tragere verspreiding van het virus. Hierdoor zijn minder mensen tegelijkertijd besmet en raken zorginstellingen niet overbelast. Voorbeelden van social distancing zijn: thuiswerken, gespreide werktijden als thuiswerken niet mogelijk is en altijd ten minste 1,5 meter afstand tot andere personen houden.
Wat betekent ‘afstand houden vanwege het coronavirus’?
Blijf zoveel mogelijk thuis. Ga alleen naar buiten voor werk wanneer u niet thuis kunt werken, voor boodschappen, of om voor anderen te zorgen. Een frisse neus halen kan, maar doe dit bij voorkeur alleen en houd altijd 1,5 meter afstand tot anderen.
Houd altijd afstand tot anderen (minimaal 1,5 meter) en vermijd sociale activiteiten en groepen mensen. Ook thuis: bezoek wordt afgeraden. Ontvangt u toch bezoek, dan geldt het maximum van 3 mensen (buiten het eigen gezin). Houd altijd 1,5 meter afstand tot elkaar.
Voor iedereen geldt: blijf zoveel mogelijk thuis. Als u last heeft van neusverkoudheid, loopneus, niezen, keelpijn en hoesten of verhoging moet u zelf thuis blijven. Heeft één of meerdere personen in het huishouden ernstige klachten zoals koorts en/of benauwdheid, dan moet het hele huishouden thuisblijven. Dit geldt dus ook voor huisgenoten die zelf geen klachten hebben. Dit heet gezinsquarantaine. Het hele gezin moet in quarantaine blijven totdat iedereen 24 uur klachtenvrij is.
Wanneer eindigt gezinsquarantaine?
Wacht tot iedereen in huis 24 uur lang geen klachten meer heeft. Als iedereen 24 uur vrij is van klachten als neusverkoudheid, loopneus, keelpijn, lichte hoest, koorts of benauwdheid, dan mag u weer naar buiten.
Gelden er voor bepaalde gezinnen uitzonderingen?
Mensen in cruciale beroepsgroepen en vitale processen zijn hiervan uitgezonderd; zij blijven alleen thuis als zij zelf klachten met koorts en/of benauwdheid hebben (overleg zo nodig met uw werkgever).
Iedereen binnen mijn gezin heeft klachten. Mag ik nog wel boodschappen doen en de hond uitlaten?
Nee, blijf thuis als je klachten hebt. Ga niet naar buiten, ook niet om boodschappen te doen of de hond uit te laten. Dat moet u aan iemand anders vragen en 1,5 meter afstand bewaren.
Tot wanneer gelden deze maatregelen?
Alle maatregelen (zoals sluiting sportverenigingen, eet- en drinkgelegenheden en zoveel mogelijk thuisblijven) gelden vooralsnog tot en met 28 april. Dit betekent dat scholen tot in ieder geval na de meivakantie gesloten blijven. Alleen het verbod op meld- en vergunningsplichte evenementen geldt tot 1 juni.
Kinderen
Hoe kunnen kleine kinderen 1,5 meter afstand houden?
De regel ‘houd afstand’ is binnen een gezin natuurlijk niet te doen, zeker met kleine kinderen. Zorg er wel voor dat u met andere personen van buíten uw gezin 1,5 meter afstand houdt.
Spelen in de speeltuin, op het plein, strand of bos? Kinderen tot en met 12 jaar kunnen buiten spelen met elkaar, maar vermijd groepen. Ouders die toezicht houden, moeten 1,5 meter afstand tot elkaar bewaren.
Boodschappen doen
Is het terecht dat mensen nu massaal gaan hamsteren?
Het is begrijpelijk dat mensen het zekere voor het onzekere willen nemen, maar daar is geen aanleiding toe. Extra inkopen doen van voedsel is niet nodig.
Stel: het land gaat op slot, kan ik dan nog wel naar de supermarkt om eten te halen?
Ja, want ook al zou het land op slot gaan. er zal toch nog steeds gegeten moeten worden en dus ook voedsel gekocht moeten kunnen worden. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselveiligheid en het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) houden de sector goed in de gaten.
Moet ik mij zorgen maken om de bevoorrading van voedsel in de supermarkten?
Nee, dat is niet nodig. Er is meer dan voldoende voedsel beschikbaar en supermarkten en hun leveranciers werken de klok rond om het voedsel in de supermarkt te krijgen. Als een schap leeg raakt is de voorraad alweer onderweg in de vrachtwagen.
Moet ik extra boodschappen gaan doen ‘voor het geval dat’?
Het advies is om op uw normale manier en in gebruikelijke hoeveelheden uw inkopen te doen.
Wat is de Hamsterwet?
De Hamsterwet is een noodwet die de minister van Economische Zaken en Klimaat de bevoegdheid kan geven om het kopen van grote aantallen van producten (hamsteren) tegen te gaan.
Waarom wordt de Hamsterwet niet ingezet?
De Hamsterwet is een noodwet. Die wordt alleen in het uiterste geval ingezet wanneer alle andere maatregelen om hamsteren tegen te gaan, niet meer werken. Hamsteren is niet nodig. Er wordt voldoende voedsel geproduceerd en er is meer dan genoeg op voorraad in de distributiecentra.
Wat zijn andere maatregelen om hamsteren tegen te gaan?
Consumenten kunnen zelf helpen door weer op de gebruikelijke manier en in gebruikelijke hoeveelheden boodschappen te doen. Winkeliers, zoals supermarkten, mogen ook limieten stellen aan het aantal stuks van één product dat per persoon wordt verkocht.
Samenkomsten/evenementen
Welke evenementen mogen niet meer doorgaan?
Alle evenementen met een vergunnings- en meldplicht, ook met minder dan 100 personen, zijn verboden tot 1 juni 2020.
Zijn andere soorten samenkomsten ook verboden?
Andere samenkomsten zijn tot en met dinsdag 28 april 2020 verboden. Er zijn enkele uitzonderingen:
Het gaat om een samenkomst die nodig zijn voor de continuering van de dagelijkse werkzaamheden van instellingen, bedrijven en andere organisaties. Mits die onder de 100 personen is en er onderling 1,5 meter afstand kan worden genomen.
Het gaat om een wettelijke verplichting, zoals vergaderingen van volksvertegenwoordigers en sommige aandeelhoudersvergaderingen. Mits die onder de 100 personen zijn en er onderling 1,5 meter afstand kan worden genomen.
Voor uitvaarten en huwelijken geldt: houd het aantal aanwezigen beperkt (maximaal 30 personen) en bewaar 1,5 meter afstand. En hoe moeilijk dat ook is: bedenk een andere manier dan handen schudden of omhelzen om medeleven te betuigen of felicitaties over te brengen. En vergeet niet: als u klachten heeft zoals neusverkoudheid, loopneus, niezen, keelpijn en hoesten, verhoging of koorts: blijf thuis. Heeft u huisgenoten met koorts en/of benauwdheid? Dan moet u ook thuis blijven.
Wat zijn samenkomsten?
We verstaan onder samenkomsten vooral een afspraak om met een groep mensen samen te komen.
Samenkomsten zijn verboden, ook als men 1,5 meter afstand houdt. Het gaat dan vooral om samenkomsten die georganiseerd worden of waarbij men afspreekt om bijeen te komen. Maar spontane samenkomsten kunnen hier ook toe gerekend worden. Bijvoorbeeld: samenkomsten van een groep teamsporters in een park of een samenkomst van yogabeoefenaars, een fietsclub die erop uit trekt.
Zijn demonstraties nu ook verboden?
Demonstraties zijn ook samenkomsten, maar daarvoor geldt de Wet openbare manifestaties en de normale procedure. Informeer bij uw gemeente naar de regels.
Betekent dit dat ook alle andere maatregelen worden verlengd tot 1 juni?
Nee. De keuze is gemaakt vanwege organisatorische gronden zoals voorbereidingswerkzaamheden die nu plaatsvinden en waarbij een groot aantal personen betrokken is. Zoals Koningsdag-activiteiten.
Alle bijeenkomsten met een meld- en vergunningsplicht zijn tot 1 juni verboden. Betekent dit dat ook de scholen tot 1 juni gesloten blijven?
Nee. Het sluiten van de scholen geldt vooralsnog tot en met 28 april. Dat betekent dat ze in ieder geval tot na de meivakantie gesloten blijven. In de week voor 28 april wordt er besloten over het al dan niet verlengen van de maatregel om de scholen te sluiten.
Mag ik nog wel een verjaardagsfeestje thuis vieren?
Het dringende advies is om het vieren van feestjes voorlopig uit te stellen. Er mogen maximaal 3 mensen (buiten de gezinsleden) op bezoek komen. Hierbij moet altijd 1,5 meter afstand worden gehouden.
Groepsvorming en samenscholingsverbod
Wat is groepsvorming?
We verstaan onder groepsvorming een willekeurige groep mensen die elkaar in de openbare ruimte tegenkomen. Het niet in acht nemen van de veilige afstand van 1,5 meter in de publieke ruimte, al dan niet toevallig, van meer dan 2 personen is niet toegestaan. Hier gaat het er vooral om dat we aan de ene kant het dagelijks leven mogelijk houden, maar voorkomen dat er dan toch onverantwoorde situaties ontstaan.
Wat betekent een verbod op groepsvorming?
Door het beperken van sociale contacten is de kans kleiner dat je elkaar besmet. Een burgemeester kan bepalen dat in een bepaald gebied een verbod op groepsvorming geldt. Groepsvorming van meer dan 2 personen is alleen toegestaan als er 1,5 meter afstand wordt gehouden.
Wat mag wel?
Bezoekers van supermarkt die 1,5 meter afstand houden, mensen die onafhankelijk van elkaar een wandeling maken en daarbij 1,5 meter afstand houden van anderen die ook wandelen.
Kinderen tot en met 12 jaar mogen met elkaar spelen. Ouders of voogden die toezicht houden moeten daarbij 1,5 meter afstand houden. Voor de kinderen geldt, zoals voor iedereen, ook het advies om zo veel mogelijk 1,5 meter afstand te houden.
Personen die een gezamenlijk huishouden vormen vallen niet onder groepsvorming.
Hoe weet ik waar een verbod op groepsvorming geldt?
Houd hiervoor de berichtgeving van uw gemeente in de gaten.
Mogen kinderen nog wel met vriendjes buitenspelen?
Jonge kinderen (tot en met 12 jaar) mogen nog wel met elkaar blijven buitenspelen, onder toezicht van een ouder/voogd. Uit de gegevens die nu bekend zijn, lijken kinderen weinig klachten te krijgen van het coronavirus en weinig bij te dragen aan de verspreiding van het virus. Maar dringend advies is wel om het aantal jonge kinderen dat samenspeelt te beperken. Belangrijk is dat ook kinderen zo veel mogelijk intensief lichamelijk contact proberen te vermijden en dat zij voor en na het spelen met speelgoed/toestellen hun handen wassen. De ouders of verzorgers die toezicht houden, moeten 1,5 meter afstand tot elkaar houden.
Ik woon in een wijk waar een groepsvormingsverbod geldt en ben met mijn gezin (meer dan 3) op straat. Mag dit?
Ja. Voor gezinnen/huishoudens geldt geen verbod. Wel geldt: blijf zoveel mogelijk thuis en houd altijd 1,5 meter afstand.
Wordt er gehandhaafd op dit samenscholingsverbod?
Ja. Tegen groepen die niet de 1,5 meter afstand tot elkaar houden, kan worden opgetreden (gezinnen/huishoudens en jonge kinderen uitgezonderd).
Hoe hoog is de boete?
De boete voor meerderjarigen is vastgesteld op € 390, voor minderjarigen is de geldboete € 95. Voor organisatoren van samenkomsten of evenementen en voor bedrijven kan de boete oplopen tot € 4350.
Waar kan ik groepsvorming op een locatie waar een verbod op groepsvorming geldt melden?
Probeer altijd eerst zelf mensen op een respectvolle manier aan te spreken als ze zich niet aan de regels houden. Komt u er niet uit, dan hebben sommige gemeenten een nummer waar u overtredingen kunt melden. Heeft uw gemeente dat niet, dan kunt u bellen met de politie via 0900-8844. U kunt ook BOA’s of agenten aanspreken op straat. Het nummer 112 is niet bedoeld voor meldingen over groepsvorming, maar alleen voor situaties waarin elke seconde telt.
Een buitenlocatie is niet aangemerkt met een verbod op groepsvorming. Kan er dan toch een sportsessie worden gehouden als iedereen voldoende afstand houdt?
Blijf zoveel mogelijk thuis. Een frisse neus halen is prima, maar ga bij voorkeur niet sporten in groepsverband. Als dit wel veel voorkomt, kan de voorzitter van uw veiligheidsregio besluiten om een groepsverbod in te stellen op deze locatie.
Mijn wijk is niet aangewezen als verbod op groepsvorming. Mag ik dan wel met meer dan 2 personen op straat?
Blijf zoveel mogelijk thuis, ook van werk als dit kan. Een frisse neus halen is prima of een praatje met de buren. Houd wel altijd 1,5 meter afstand. Groepsvorming van meer dan 2 personen is alleen toegestaan als er 1,5 meter afstand wordt gehouden.
Sluiten openbare en niet-openbare locaties
Er kunnen openbare en niet openbare locaties worden gesloten. Wat betekent dit?
Een voorzitter van een veiligheidsregio kan bepalen om bepaalde locaties te sluiten om zo groepsvorming te voorkomen. Denk hierbij aan campings, recreatieparken, parken, natuurgebieden, stranden etcetera. Winkels vallen hier niet onder.
Geldt dit ook voor markten?
Voor markten geldt een aparte regeling, omdat markten soms deel uitmaken van de voedselketen. Markten mogen alleen doorgaan als de voorzitter van de veiligheidsregio ontheffing heeft verleend. Marktbezoekers moeten dan 1,5 meter afstand kunnen houden.
Welke openbare en niet openbare locaties zijn gesloten?
• Alle eet- en drinkgelegenheden zijn gesloten. Bezorgen en afhalen blijft mogelijk – ook voor coffeeshops. Vermijd drukte, houd 1,5 meter afstand en neem uw consumptie mee.
• Gesloten zijn ook: sportverenigingen, sport- en fitnessclubs, sauna’s, casino’s, speelhallen, seksinrichtingen.
• Het uitoefenen van alle vormen van contactberoepen is verboden, voor zover er geen 1,5 meter afstand tot de klant gehouden kan worden. Hierbij kunt u denken aan masseurs, kappers, nagelstylisten, escort-services en rijinstructeurs. Er wordt een uitzondering gemaakt voor de behandeling van (para)medische beroepen, als daar een individuele medische indicatie voor bestaat én de beoefenaar alle hygiënevereisten kan naleven.
• Scholen en kinderdagverblijven zijn fysiek gesloten. Het gaat hierbij om scholen in het basisonderwijs, voortgezet onderwijs en het middelbaar beroepsonderwijs. Scholen zijn indien nodig wel open voor (school)examens. Ook hogescholen en universiteiten zijn gesloten. Scholen en universiteiten geven onderwijs op afstand. Ook verzorgen scholen opvang voor kinderen van ouders in cruciale beroepen en voor kwetsbare kinderen.
Zijn alle campings en vakantieparken nu dicht?
Een voorzitter van een veiligheidsregio kan besluiten als hier reden toe is om specifieke locaties voor publiek te sluiten. Dus ook campings en vakantieparken. Een reden tot sluiting kan zijn als er door de locatie onvoldoende maatregelen zijn getroffen om ervoor te zorgen dat gasten 1,5 meter afstand kunnen houden.
Mogen sanitaire voorzieningen (gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen) wel open blijven?
Nee, die moeten sluiten. Het is verboden om gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen bij recreatieparken en andere recreatieve locaties geopend te houden. Dit zijn locaties van vakantieparken, campings, kampeerterreinen, jachthavens en kleinschalige kampeerveldjes (bijvoorbeeld het zogenoemde ‘kamperen bij de boer’).
Ook gemeenschappelijke toilet-, was- en douchevoorzieningen bij parken, natuurgebieden en stranden moeten gesloten blijven
Hoe gaan winkels ervoor zorgen dat iedereen zich aan de veilige afstand houdt?
Er zijn aanvullende afspraken gemaakt met de winkelbedrijven en hun organisaties, zodat iedereen zich in de winkels aan de veilige afstand van 1,5 meter kan houden. Maar er zijn ook regels opgesteld voor de klanten zelf. Zodat ook zij weten waaraan zij zich moeten houden om zo veilig te kunnen blijven winkelen. Indien dit onvoldoende gebeurt, kunnen winkels gesloten worden.
Wie kan er optreden als er niet voldoende maatregelen worden genoemen op openbare en niet openbare locaties ?
De voorzitter van uw veiligheidsregio kan locaties (zoals vakantieparken, campings, stranden, winkels en parken) sluiten en via een noodverordening optreden.
Hoe weet ik welke locaties in mijn omgeving zijn gesloten?
Houd hiervoor de berichtgeving van uw gemeente of regio in de gaten.
Kan ik nog naar de kapper of nagelstylist?
Voor kappers, schoonheidsspecialisten en andere zogenoemde contactberoepen geldt tot en met 28 april 2020 dat zij hun vak niet meer mogen uitoefenen. Deze locaties moeten worden gesloten
Ik werk niet op een vaste locatie, maar vaak bij cliënten of patiënten thuis. Het lukt me hierbij niet om 1,5 meter afstand te houden. Mag ik mijn beroep nog uitoefenen?
Contactberoepen zijn in ieder geval tot en met 28 april niet toegestaan. Een uitzondering hierop is beroepen die noodzakelijk zijn voor medische zorg die niet op afstand kan en niet uitgesteld kan worden.
Geldzaken
Ik kan nu grotere bedragen contactloos pinnen. Waarom?
Klopt, de limiet per transactie is verhoogd van € 25 naar € 50. Daar hoeft u niets voor te doen: het wordt automatisch aangepast en daarover ontvangt u geen mails of sms’jes. De limiet voor aaneengesloten contactloze betalingen is eerder al verhoogd van € 50 naar € 100. Door deze maatregelen wordt contactloos betalen nog makkelijker. Bij deze manier van betalen is het namelijk niet nodig om uw pincode in te tikken. Zo helpen banken om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan.
Is het nog veilig om te betalen met contant geld?
Ja. Het RIVM geeft aan dat de kans zeer klein is dat het virus zich verspreidt via oppervlakten, zoals geld. Veilig betalen staat wel voorop, zowel bij contant betalen als bij pintransacties. Leg dus het geld op de balie neer als u betaalt met bankbiljetten en munten. Zo voorkomt u handcontact met de kassamedewerker en wordt verdere verspreiding van het virus tegengegaan.
Nederlandse aanpak
Welke aanvullende crisismaatregelen neemt de overheid nog meer?
Om de samenleving draaiende te houden, gelden voor mensen werkzaam in cruciale beroepen en vitale processen enkele uitzonderingen:
Zij kunnen gebruik maken van ‘noodopvang’ voor kinderen op school of kinderopvang.
Zij hoeven niet thuis te blijven bij milde verkoudheidsklachten of wanneer een gezinslid klachten heeft. Zij blijven thuis als zij zelf klachten met koorts hebben (overleg zo nodig met uw werkgever).
Noodpakket voor banen en economie: tijdelijke financiële regelingen voor ondernemers en zzp’ers. Hierbij gaat het om tegemoetkoming inkomsten en salarissen, uitstel van belastingen en versoepeling van kredieten. Deze maatregelen geven ook deels steun aan de culturele en creatieve sector.
Verruiming van de rij- en rusttijden voor vrachtwagenchauffeurs zodat supermarkten goed bevoorraad kunnen worden.
Verruiming van de limiet van contactloos betalen met uw pinpas. Zo helpen banken om verdere verspreiding van het virus tegen te gaan want bij deze manier van betalen is het niet nodig om uw pincode in te toetsen.
Er zijn diverse initiatieven in de samenleving die mensen helpen in deze periode. Zo heeft het Rode Kruis haar netwerk van burgerhulpverleners Ready2Help. Dat netwerk, bestaande uit ruim 70.000 mensen, komt in actie om de meeste kwetsbare mensen te informeren hoe zij zich kunnen beschermen tegen het coronavirus.
Waarvoor is de lijst met cruciale beroepsgroepen?
Specifiek voor het nieuwe coronavirus is er een lijst van cruciale beroepsgroepen om de samenleving draaiende te houden tijdens de coronacrisis. Ouders of verzorgenden in deze beroepsgroepen kunnen gebruik maken van noodopvang voor kinderen en voor hen kan de uitzondering voor gezinsquarantaine toegepast worden.
De lijst van cruciale beroepsgroepen geeft inzicht in de belangrijkste beroepen die we nu nodig hebben om de samenleving draaiende te houden – maar is niet alomvattend. Welke beroepen en/of functies daar precies onder vallen, is maatwerk.
Het is aan werkgevers, opdrachtgevers en werknemers om hierin juiste keuzes te maken. Deze lijst geldt voor de maatregelen die momenteel van kracht zijn.
Waarom verschilt de Nederlandse aanpak van het coronavirus met die van andere landen?
De WHO (World Health Organisation) geeft internationale richtlijnen die door elk land worden toegepast op de eigen situatie. De essentie van de aanpak in Nederland is: het virus maximaal controleren. Alle adviezen en maatregelen die in Nederland zijn afgekondigd, zijn hierop gericht. Veel maatregelen komen overigens overeen met wat onze buurlanden doen.
Beeld Anne Claire de Breij‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’ ………..
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing.
AANDE REDACTIE VAN VOLKSKRANT MAGAZINE Onderwerp: Uw interview met theatermaker en cabaretiere Nina de La Parra in Volkskrant Magazine dd 20 februari anno Domini 2020
Geachte Redactie, Ik begin met een Citaat: ”Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. ” EINDE CITAAT Redactie, als ik kon terugreizen in de Tijd en ik had deze opmerking in de jaren 20 van de vorige Eeuw gelezen, dan was ik niet verbaasd geweest.Verontwaardigd wel, maar ik zou het nog kunnen vergeven, omdat ik dergelijke achterlijkheid en verkapt racisme wel zou vinden ”passen” gezien de westerse superioriteitsmaatstaven van die Tijd.Toch heb ik deze-excusez let mots-idiote uitspraak niet gelezen in een oud Volkskrant exemplaar uit 1920 [1] , maar in uw zogezegde hypermoderne, 21 ste eeuwse Volkskrant Magazine van 20 februari anno Donini 2020.In de 21 ste Eeuw, jaja! Het was een door uw redactie afgenomen interview met theatermaker en cararetiere Nina de La Parra, dochter van de Surinaamse filmmaker Pim de La Parra [2] en de uitspraak was van haar afkomstig.Zie onder noot 3 het gehele interview uit uw Magazine, de tekst en de weergave in de Volkskrant van 21 februari! In dit interview [bladzijde 12 t/m 19, Volkskrant Magazine] gaat Nina ”kaolo” [Surinaams scheldwoord, straks toegelicht waarom dit is toegevoegd aan haar naam] de La Parra in op haar half Surinaamse achtergrond, de relatie met haar vader en andere mannen, haar visie op het feminisme, haar theateroptredens en zo meer. Dat zou op zich onderhoudend kunnen zijn-en dat was het bij tijd en wijle ook-ware het niet, dat het was doorspekt met racistische en denigrerende opmerkingen tegenover Surinamers in het algemeen, alzo de Surinaamse samenleving.Ook getuigde het van bekrompenheid en gebrek aan werkelijke kennis van wat Suriname is en maakt. Wat mij het meest stoorde, waren de opmerkingen over de simplificatie van de Surinaamse samenleving en de vermeende overseksualisering Ik citeer Nina ”kaolo” de La Parra: ” ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’ Bladzijde 16, Volkskrant Magazine
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
Bladzijde 16, Volkskrant Magazine
”
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent.”
Bladzijde 18, Volkskrant Magazine ”’Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. ”
Dit zijn de belangrijkste Surinaamse ”seks” citaten ZWARTE MAN ALS SEKSSYMBOOL Ik ga ervan uit, dat u als intellectueel gevormde Redactie op de hoogte bent van de racistische vooroordelen, waarbij zwarte mannen als een soort seksmachine worden afgeschilderd?Nu, men hoeft niet eens tussen de regels door te lezen om te zien, dat dit klassieke, verkapt racistische uitspraken/opvattingen/fantasieeen zijn over zwarte mannen.O, Nina de la Parra verwijst niet expliciet naar zwarte mannen, maar uit de hele context van het interview wordt WEL duidelijk, dat ze dat bedoelt!Nu moet iedereen zelf weten, waarover zij/hij fantaseert, daar treed ik niet in, maar WEL maak ik mij druk over dergelijke achterlijke uitspraken, in een zogenaamd ”kwaliteitsmagazine”We leven toch niet meer in de 19e eeuw! Natuurlijk lopen zulke mannen rond in Suriname, maar die vind je overal ter wereld, in Nederland, andere Europese landen, Azie, Afrika, Latijns-Amerika, de VS, noem ze maar op.Om dan te beweren, dat ”IEDEREEN” in Suriname geobsedeerd is door seks. is niet alleen belachelijk, maar ook verkapt klassiek racisme! Dat u dit in uw Magazine kritiekloos laat passeren, vind ik een schande!Zeker in deze Tijd!
KAOLO NINA DE LA PARRA ”‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op. Waarom duidt ik Nina de La Parra aan met ”kaolo” Nina de La Parra?Misschien niet zo netjes, maar het is ludiek bedoeld en een koekje van eigen Deeg, omdat zij er immers ook niet vies van is, met dergelijke termen te smijten.Overigens gebruikt ze de krachtterm verkeerd:”Kaolo” betekent niet ”rot op”, maar is straattaal voor zo iets als ”klootzak” of ”son of a bitch” [4] SURINAMERS ALS ”BEKROMPEN” MENSEN CITAAT NINA DE LA PARRA ”Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers.” BLADZIJDE 15, VOLKSKRANT MAGAZINE Ook maak ik er bezwaar tegen, te lezen, dat Nina de La Parra haar vader niet beschouwt als een ”typische Surinamer” [whatever that may be], omdat hij te ”ruimdenkend” zou zijn, te ”westers”Niet alleen suggereert die opmerking, dat Surinamers bekrompen mensen zouden zijn, ook, dat Surinamers allemaal hetzelfde zijn.Een soort Eenheidsworst. Redactie, de ”typische” Surinamer bestaat niet, net zo mijn als de ”typische” Nederlander.En dat geldt nog sterker voor Surinamers, omdat Suriname van oudsher een multiculturele samenleving is met een grote variant aan bevolkingsgroepen [Afro Surinamers namelijk Creolen, Hindostanen, Chinezen, Europeanen, Javanen, Inheemsen, die de oorspronkelijke bevolking zijn, Afro Surinamers namelijk Marrons, Libanezen, etc] [5], religies, culturen, etc.Dat dan maar aanduiden als ”de typische Surinamer”, dat is pas bekrompen! NINA DE LA PARRA’S VERSIE VAN EEN WINTI PRIESTER ”Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie.” BLADZIJDE 19, Volkskrant Magazine Een onjuiste voorstelling van zaken en versimpeling van complexe feiten.Ten eerste is een Winti priester niet een soort tovenaar, maar belijder van de Winti religie, een traditionele religie, door de Afrikaanse slaven naar Suriname gebracht, waarbij voorouderverering een belangrijke rol speelt. [6]En ja, zwarte magie KAN er in voorkomen, maar is niet hetzelfde als de Wintireligie!Wat zwarte magie betreft, dat wordt ook wel ”wisi”genoemd [7], in tegenstelling tot obeah, ”witte magie” [8]Als je er melding van maakt, doe het dan goed.Nina de la Parra maakt er een exotisch ratjetoe van, zonder enig respect voor de Afro Surinaamse cultureel-religieuze roots!
GEBREK AAN KENNIS Het laatste Citaat van Nina de La Parra, wat ongerijmd is, volgt hier ”
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Kijk, dat de interviewer[ster] de opmerking maakt
” Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet” kan ik mij voorstellen, omdat de meeste Surinamers zwart of bruin zijn en niet wit.
Maar het antwoord van Nina de La Parra getuigt van gebrek aan kennis of misschien vindt ze het zo
”exotischer”
Want de Surinaamse samenleving kent wel degelijk witte bewoners, die aldaar geboren en getogen zijn.
Deze ”Boeroes” zoals ze worden genoemd, stammen af van Nederlandse boerengezinnen, die in de 19e eeuw naar Suriname zijn geemigreerd en daar een bestaan hebben opgebouwd. [9]
Toegegeven, het is een kleine groep, maar ze bestaan en Nina de La Parra had daarop de interviewer[ster] kunnen wijzen.
Ja, Redactie, zo complex is de Surinaamse samenleving!
EPILOOG
Wat mij zo buitengewoon stoort aan de uitspraken/verwijzingen van Nina ”kaolo” de La Parra naar Surinamers en de Surinaamse samenleving is, dat ze er een raar, samengeraapt zootje van maakt:
Mensen, die niet ”ruimdenkend” zijn, die geobsedeerd zijn door seks,die ”halfnaakt” zouden rondlopen, een soort idee van de Nobele Wilde [10]
dus, doorspekt met exotische ideeen over ”Wintipriesters”, die aan ”zwarte magie” zouden doen.
Een samenraapsel van Gevaarlijke, klassiek racistische onzin!
Geen enkel respect, ik herhaal dat, voor de Afro Surinaamse cultureel-religieuze roots!
Geen enkel oog voor Suriname’s rijke traditie aan literatuur, beeldende kunst en klassieke muziek! [11]
Ja, klassieke muziek!
Iets dat u waarschijnlijk niet wist.
Aan de uitspraken van Nina de La Parra kunt u niets doen.
Maar als kwaliteitsmagazine had u haar hierover kritisch behoren te bevragen of het interview helemaal niet uitzenden/publiceren.
Hiermee hebt ook u geen respect getoond voor Surinamers in het algemeen en de Surinaamse samenleving in het byzonder.
Ik hoop, dat u hieruit lering trekt en niet meer in de fout gaat.
INTERVIEW NINA DE LA PARRA IN DE VOLKSKRANT MAGAZINE
VOLKSKRANT MAGAZINE20 FEBRUARI 2020 NR 963 PAGINA 12 NINA DE LA PARRADE VROUW ACHTER HET OVERWELDIGENDE CABARETDEBUUT PAGINA 12 THEATERMAKER NINA DE LA PARRA (33) STAAT MET EEN BEEN IN SURINAME, HET GEBOORTELAND VAN HAAR VADER, FILMMAKER PIM DE LA PARRA.OVER HAAR VERSTOORDE RELATIE MET HEM EN ANDERE MANNEN MAAKTE ZE EEN JUICHEND ONTVANGEN VOORSTELLING.”IK ZOU DEZE SHOW NOOIT DURVEN OPVOEREN IN PARAMARIBO”
FOTO NINA DE LA PARRA
PAGINA 13 MAN,MAN,MAN
FOTO NINA DE LA PARRA PAGINA 14
Op de vraag of we bij haar voorstelling in Bergeijk kunnen komen kijken,
mailt Nina de la Parra terug dat we ‘natuurlijk van harte welkom’ zijn, maar: ‘Bergeijk is NIET mijn plek’, er zijn zelfs zo weinig kaarten verkocht (23) dat de show bijna werd gecanceld. Als de Volkskrant desalniettemin graag wil zien ‘hoe de show staat als er letterlijk geen reacties komen’ – de kans is aanwezig dat de Bergeijkenaren ‘compleet verschrikt’ zullen reageren als een blonde vrouw over slavernij begint – zijn we van harte welkom.
Uiteindelijk zitten er meer dan zestig bezoekers in de zaal in Bergeijk, een toeloop die helemaal te danken is aan de vijfsterrenrecensie van haar voorstelling die een paar weken eerder in de Volkskrant stond, denkt De la Parra. Gods wegen is haar eerste cabaretsolo, al heeft ze het zelf liever over een ‘autobiografische vertelling’, omdat het laten lachen van het publiek ‘totáál niet het doel’ is.
Het gebeurt wel, met overgave. Ook in Bergeijk.
Een autobiografische vertelling dus, over haar slavenhoudende Surinaamse voorouders, over afspraakjes met mannen in smoezelige uurhotels in Paramaribo, over Desi Bouterse, over hoe haar ‘vaginabrein’ het soms overneemt van haar feminisme, een vertelling die uiteindelijk, na een overweldigende anderhalf uur, eindigt bij de kern: Nina de la Parra’s verstoorde relatie met mannen. Drie mannen in het bijzonder: haar vader, haar oudere broer – die achttien jaar geleden zelfmoord pleegde – en haar ex.
Het doel van Gods wegen was om ‘iets te bevragen wat diep in me zit’, zegt De La Parra, vijf dagen na de voorstelling in de keuken van haar woongroep in de Amsterdamse Dapperbuurt, waar ze ter ere van haar 33ste verjaardag straks veertig Surinaamse kippenpoten gaat bereiden. ‘Mijn voorstelling is een verzameling oprechte bevragingen. Dat het grappig is, is eigenlijk toevallig. Waarom wordt het niet als geëmancipeerd gezien om seks te hebben met een of andere random dude in Suriname, die geen idee heeft wat het woord ‘feminisme’ betekent? Ik vind het juist wél geëmancipeerd om daarvan te genieten. Als er niemand lacht tijdens de show, wat wel is gebeurd, vind ik dat eigenlijk óók geweldig. Je voelt heel veel dingen gebeuren, bij het publiek. Ze zien mij en verwachten iets anders. Dat het braver gaat zijn. Dat ik minder snel praat dan ik praat. Dat het liever zal zijn. Dat ik líéf ben.’
Nina de la Parra wordt in 1987 geboren in Amsterdam, als dochter van documentaire- en radiomaker Djoeke Veeninga en filmregisseur Pim de la Parra. Haar moeder woont voor haar werk, het radioprogramma Standplaats, een aantal perioden in het buitenland, en het gezin gaat mee – als Nina een baby is voor het eerst, vier maanden naar India. Daarna volgen perioden in Tanzania, Indonesië en Vietnam. Als haar ouders op haar 6de uit elkaar gaan, remigreert Pim de la Parra naar zijn geboorteland Suriname, waar Nina hem opzoekt in de vakanties. Suriname werd, en is nog steeds, haar tweede thuisland, waar ze een paar maanden per jaar woont.
Na haar middelbare school in Amsterdam studeert ze toneel in Stratford-upon-Avon, Engelse en Duitse taal en literatuur in Edinburgh, genderstudies in Berlijn en toneelregie in Essen. Ze regisseert repertoiretoneel in Duitsland en is de regieassistent van Ivo van Hove bij Toneelgroep Amsterdam, voor ze ruim twee jaar geleden, ze is dan 30, besluit haar eigen ‘bevragingen’ naar het toneel te brengen. In Gods wegen, waarmee ze in dit najaar in reprise gaat, schakelt ze soepel tussen vier talen: Nederlands, Engels, Duits en Sranantongo.
Haar eigen ‘kapotte Surinaamse familie’ is een belangrijk thema in de voorstelling. Die geschiedenis is ‘heel pijnlijk’, zegt ze, ze zou deze show nooit in Paramaribo durven opvoeren. ‘De De la Parra’s zijn van oorsprong sefardische Joden, die in Portugal werden vervolgd vanwege hun geloof en ’m toen zijn gesmeerd naar Zuid-Amerika. In Suriname werden ze, in een bizarre wending, de leiders van de plantages. Mijn opa, de vader van mijn vader, heeft er ontzettende problemen mee gehad, dat hij een directe afstammeling was van slavenhouders, van Joden die de zwarte bevolking helemaal hebben kapotgemaakt.’
‘Jullie kijken naar filth, scum, schuld’, zeg je in de voorstelling.
‘Ja. Hoewel mijn opa er zelf niks mee te maken had, heeft hij heel zijn leven met een schuldgevoel rondgelopen. Dus als ik dat soort dingen in een voorstelling ga
PAGINA 15
FOTO NINA DE LA PARRA
ontsluieren, is dat pijnlijk. Zeker als ik dan ook nog vertel dat alle rijkdom uit het verleden verloren is gegaan, dat mijn familie drogisterijen bezat, maar dat alles weg is, failliet of afgebrand, dat er eigenlijk niets meer over is. Je kunt je afvragen: is het een straf, voor het verleden? Pijnlijk.’
Jouw vader Pim heeft de westerse manier van leven vaarwel gezegd. Hij is boeddhist en leeft zonder bezittingen.
‘Ja, dat is zo. Maar zijn leven is ontzettend bepaald door het wel of niet hebben van geld. Hij was, na zijn megasucces met Blue Movie (erotische filmhit uit 1971, red.) miljonair. Maar na het floppen van Wan Pipel (1976), de film waarin hij al zijn geld had gestoken, was hij failliet. Ik ben geboren na het faillissement, het enige kind uit zijn tweede huwelijk. Ik ken mijn vader alleen post-geld. Mijn moeder heeft hem onderhouden. Hij maakte lowbudget-minimal movies en was in zijn hoofd rijk, en dan heb ik het over rijkdom aan ideeën. Hij heeft een eigen benadering van het leven. Die rijkdom draag ik ook mee, en dat is geweldig. Maar…’
Ze zucht hoorbaar. ‘Hij kon, doordat hij zo weinig geld had, vaak niet bij mij zijn. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen is hij op mijn 8ste terug naar Suriname verhuisd. En hij kwam wel af en toe, maar ook vaak niet. Ook nu komt hij niet. Hij heeft nog nooit iets gezien van wat ik heb gemaakt.’
Hij stuurt wel trotse mails aan iedereen in zijn netwerk, over je tournee.
‘Hij is óók superbetrokken. We bellen elke week, op zondag. Geld bepaalt je leven, dat is iets wat ik heb geleerd door het hebben van een vader als mijn vader. Als je het niet hebt, vooral.’
Zou je je vader omschrijven als niet-westerse man, in hoe hij leeft?
‘Mijn vader is in geen enkele categorie te vangen. Wat je leert, als je zijn kind bent, is: omgaan met chaos, met onvoorspelbaarheid. Als kind was ik zeer gestructureerd, ik had altijd een keurig bureautje, met m’n bakje met pennen. Dat bood houvast, denk ik. Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers. Mijn moeder is net zo eigenzinnig en autonoom als mijn vader, in geen enkel opzicht een burgerlijke vrouw, iemand met een verbijsterend groot hart. Bij mijn vader uit die vrijheid van denken zich in alles, ook in de manier waarop hij over seks praat. Mijn vader heeft het altijd over ‘de macht van kut’, bijvoorbeeld. ‘Wij mannen zijn maar bijgoochems, jullie hebben ons niet nodig, want de macht van kut!’ Dan ben je 7 en denk je: eh, oké, vaag. Ook zijn seksuele escapades werden besproken. ‘Met die vrouw heb ik ook nog een keer, in een hotelkamer…’ Allemaal details. Dat is mijn vader. Dát. Ik heb lang gedacht: ik hoef je crazy levenslessen niet. Maar nu merk ik dat ik best wat van die lessen heb overgenomen. Bijvoorbeeld: wees altijd je eigen baas. Die autonomie is belangrijk voor me.’
Je komt uit een kunstzinnige familie, met een regisserende vader en een halfzus, Bodil, die acteert en theater maakt. Wist je al jong dat je diezelfde kant op wilde?
‘Ik
PAGINA 16
kon me niet verzetten tegen wat er in me zat. Maar ik heb wel gedacht: ga ik dit óók doen? Ik wilde geen na-aper zijn. Bodil is theatermaker, haar man Geert Lageveen ook. Zij zijn twintig jaar ouder dan ik. Maar ook mijn moeder is een gevestigde documentaire- en programmamaker. Ik werd omringd door gevestigde namen.’
En je wilde pertinent niet naar een toneelschool in Nederland.
‘Jezus, nee! Dat bewijst maar weer dat ik nogal graag autonoom wil zijn. Ik ben in Engeland en Duitsland gaan studeren omdat ze daar de familie niet kennen.’
Wat is de rode draad is in je voorstelling?
‘Ik. De rode draad ben ik, het is verbonden met iets wat speelt, bij mij. Een spanning, die ik voel. Bij dingen. De kern van de voorstelling heb ik geschreven na een traumatische break-up, de grondwoede ligt in een hardvochtig verlies. En daardoor kwamen ook de andere verliezen uit mijn leven bovendrijven. Misschien is de rode draad dus wel: verlies. Maar een deel gaat over mijn vagina brain, en dat gaat niet over verlies, maar over feminisme en emancipatie.’
Seks zoals feministen zeggen dat seks moet zijn, is niet opwindend, zeg jij.
‘Van die mannen die vragen: doe ik het goed, doe ik het goed? Weet ík veel, dóé het gewoon! Maar het is een these, hè. Die ik in een kunstvorm giet. En omdat ik merk dat dit iets oproept bij het publiek, ga ik er lekker mee door. Ik vind het interessant, en ook grappig, dat er bepaalde feministische ideeën in ons zijn gemept, die niet stroken met verlangens op seksueel gebied. Mannen zijn trouwens óók in de war, hoor, westerse mannen. Pornografie is zo normaal geworden dat er van vrouwen in bed van alles wordt verwacht dat rechtstreeks daaruit afkomstig is. Alles moet afgeschoren worden, behalve je wenkbrauwen en hoofdhaar. Je moet duizendmiljoen standjes doen. Jongens laten je ín béd een filmpje zien: ‘Kijk, zó moet je pijpen.’ Eh, oké? Bovendien zie je, als je op straat loopt, overal beelden van halfnaakte wijven. Ik was 21 toen ik voor het eerst dacht: het stóórt me. Dat het normaal is om buiten jouw eigen lichaam, namelijk het lichaam van een vrouw, zo geseksualiseerd te zien. Ik vatte dat persoonlijk op. Tegelijkertijd kreeg ik, toen ik genderstudies studeerde in Berlijn, altijd ruzie met diehard feministische klasgenoten. ‘Jij mag niks zeggen over feminisme, want jij hebt oorbellen in en make-up op.’ Pardon? Het ging er toch juist om dat we er mogen uitzien zoals we willen? ‘Maar je doet het niet voor jezelf!’ Hoe weet jij dat?’
Hoe merk je dat westerse mannen in de war zijn?
‘Ik heb te veel dingen meegemaakt, met Noordwest-Europese mannen, waaruit blijkt dat nogal veel van die mannen de kluts kwijt zijn wat betreft hun seksualiteit. Ze weten niet meer hoe ze een vrouw moeten veroveren, dat vooral. Ze hebben de heftigste, soms verbijsterende seksuele fantasieën – nee, ik ga geen voorbeeld noemen – over macht en onderdrukking. En over die fantasieën voelen ze zich vreselijk schuldig, waardoor die fantasieën worden weggestopt en alles alleen nog maar ingewikkelder wordt.’
Wat zou de oorzaak kunnen zijn?
‘Het komt doordat je
”MANNEN, DIE VRAGEN: ”DOE IK HET GOED?
WEET IK VEL, DOE HET GEWOON!”
als man eigenlijk geen vrouw meer mág veroveren. Want als je dat doet, ben je een misogynistic bastard. We leven in een zeer politiek correcte tijd, een reactie op schuldgevoelens over het verleden. Begrijpelijk, maar dat leidt tot spanningen. Tussen mannen en vrouwen. Maar ook op andere terreinen. Ook politiek. In hoe we omgaan met het slavernijverleden, bijvoorbeeld, want dat is een debacle.’
Waarom?
‘We lijden onder een verlammend schuldgevoel. We moeten iets met ons slavernijverleden, dus allerlei instanties doen er iets mee en daarvoor worden dan potjes geld opengetrokken. Vragen stellen mag niet, en als je dat toch doet, word je een racist genoemd. Terwijl: heel veel mensen begrijpen er niks van. Net zoals er mensen zijn die niet begrijpen dat vrouwen zich nog steeds achtergesteld voelen, en er ook mensen zijn die er geen snars van begrijpen waarom het belangrijk is dat transgenders ook af en toe iets mogen zeggen. We moeten ook naar de mensen luisteren die het niet begrijpen. Met ze praten. Weet je hoeveel neonazi’s er op dit moment zijn in Duitsland? Dat is gewoon serieus creepy. En dat komt, denk ik, doordat er naar te veel mensen nooit is geluisterd. Voor je het weet lopen ze achter een engerd aan. Ik denk dat ze beter achter míj aan kunnen lopen, snap je?’
Loopt de keuken in, gaat kruidenthee zetten. ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
In eerste instantie zien ze jou en denken: Nederlandse stagiaire.
‘Precies. Ik ben Ilse, die stage loopt bij het academisch ziekenhuis. Stagiaires, dat is natuurlijk een ding in Paramaribo. Ik noem het altijd: de Surinaamse inburgeringscursus. Veel Nederlandse meisjes komen stage lopen in Paramaribo, vaak meisjes die niet uit grote steden komen en niet veel in contact zijn gekomen met zwarte mensen. Ze komen met bepaalde ideeën naar Suriname. Een van die ideeën is: daar zijn mannen, en die zijn héél anders dan Nederlandse mannen. Ik kan dat onderstrepen.
PAGINA 17
FOTO NINA DE LA PARRA
PAGINA 18
”DAT CONTINU JEZELF DE SCHULD GEVEN, IS IETS VROUWELIJKS”
Dat klopt. Annemien uit Medemblik kan zich in Paramaribo een absolute queen voelen. Want dat is wat Surinaamse mannen doen. Maar er is ook een naar ondertoontje. Want het is exotisme. En er is een economische component, de stagiaires staan voor rijkdom. Je moet niet vergeten wat het in zo’n arm land betekent om wit te zijn. Je bent één groot rondlopend dollarteken. De stagiaires staan voor vrijheid, in seksuele zin, ze hebben een bepaalde reputatie. Al is het maar omdat ze, anders dan Surinaamse meisjes, niet bij hun ouders in huis wonen. Die Nederlandse stagiaires laten zich door een jongen ophalen met de fiets! Dat hoef je niet bij een Surinaamse vrouw te proberen, die maakt een dikke vette tjoerie.’
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Het gebeurt regelmatig dat er vrouwen – ja, eigenlijk altijd vrouwen – weglopen tijdens Gods wegen, en het is bijna altijd tijdens het gedeelte waarin De la Parra in dialoog gaat met haar vagina, die nogal andere wensen heeft dan haar ratio. ‘Als er vrouwen weglopen, dan vind ik dat geweldig, want dan bewijzen ze voor mij het hele punt dat ik wil maken. Dan ráákt het ze. Ik hoop dat vrouwen na afloop naar hun man gaan kijken en denken: inderdaad, hij laat me niet komen en dat is niet oké. Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen. Vind ik. Dat we daar nog stééds niet zijn, vind ik oprecht ongelooflijk.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. En met de andere omgang met tijd. In Noordwest-Europa proberen we de tijd naar ons doel te buigen, hem te controleren, nnnhhhgg! In Suriname, en veel andere niet-westerse landen, buigen ze de tijd niet, de tijd buigt hén. Je gaat in Suriname niet, als je met een vrouw bent, de boel afraffelen omdat je nog een andere afspraak hebt. Nee, you drop everything. Als ik denk aan de random onenightstands die ik in Nederland gehad heb, zelfs aan sommige relaties, word ik echt een beetje verdrietig – het lijkt wel alsof die mannen niks begrepen van de vrouwelijke anatomie.’
Ligt daar een rol voor vrouwen? Moeten vrouwen het niet eerlijk zeggen als het nergens op lijkt?
‘Als vrouw krijg je mee dat je aardig moet zijn. Je moet ja zeggen, het is belangrijker dat je er voor hém bent. Vrouwen worden, nog steeds, geprezen als ze over zich heen laten lopen. Dan wordt er gezegd: ‘Zij is altijd zo lief.’ Ook daarom word ik nooit versierd, omdat ik niet lief ben. Mannen zijn vaak diep ontroerd door een kwetsbaar hertje met grote ogen.’
Bestaat er überhaupt een man die aan alle eisen voldoet?
‘Nee! Heel grappig, vind ik dat. Het is leuk om te accepteren dat iemand anders, een man, nooit alles tegelijk voor je kan zijn. Dat we elkaar gevangen houden in een valse belofte. Misschien zou het ook helpen om kritischer te kijken naar onze eigen schijnheiligheid. Als ik mensen hoor zeggen (zet zeurstemmetje op): ‘Ja, maar feminisme is toch gewoon héél ver gekomen?’ Dan denk ik: really?’
Waarom dan niet?
‘Omdat ik zoveel vrouwen om me heen zichzelf zie wegcijferen voor anderen. En ik doe het zelf ook, zoals ik in mijn voorstelling vertel. Veel vrouwen barsten in tranen uit tijdens dat slotstuk. Tegen vrouwen is eeuwenlang gezegd dat ze voor anderen moeten zorgen, en we zijn nog niet zover dat vrouwen echt kunnen voelen dat ze voor zichzelf mogen leven. Ik leef ogenschijnlijk voor mezelf, maar tóch geef ik mezelf van allerlei dingen de schuld. Grote dingen. Het vertrek van mijn vader terug naar Suriname, de zelfmoord van mijn oudere broer, dat mijn ex bij me weg is gegaan. Dat continu jezelf de schuld geven is iets vrouwelijks. Het heeft te maken met de sociale en culturele verwachtingen die erin zijn geramd, en misschien ook met de biologie, dat weet ik niet, maar van mannen kun je niet zeggen dat ze zichzelf altijd wegcijferen. Ah, kijk, weer een man die zichzelf de schuld van alles geeft! Nee. Duidelijk níét het probleem van mannen.’
Je voorstelling is ontstaan uit woede over een relatiebreuk.Je toenmalige vriend verliet je tijdens een kampeervakantie in de Ardennen en liet acht maanden niets van zich horen.
‘Ik vertel je niet het hele verhaal, want ik wil het in een volgende voorstelling gebruiken. Waar het op neerkomt is dat je op een hardvochtige, compleet onverwachte manier door iemand wordt verlaten, en dat die iemand daarna niets uitlegt en van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. Hij zei: ‘Ik heb een probleem, en dat moet ik alleen oplossen.’ Ik vroeg wat het probleem was. Dat wist hij niet. We waren aan het wildkamperen, met grote rugzakken. Ik geef je verder geen details, maar we waren negen maanden samen, we zouden voor altijd bij elkaar blijven, huis kopen, kinderen. Hij nam daarna acht maanden zijn telefoon niet op. E-mails, bellen, niets, niets, niets. Daarna hebben we één keer gebeld. Nog steeds geen uitleg.
PAGINA 19
Maar dit gaat niet om hem. Het gaat erom wat het míj heeft geleerd. Het spiegelde voor mij de onverwachte dood van mijn broer. Ik ben mijn ex dankbaar, eigenlijk, omdat het uiteindelijk deze voorstelling heeft opgeleverd. De beste kunst komt niet voort uit een gevoel van heel blij en gelukkig zijn. Voor mij komt zij voort uit de noodzaak om dat wat chaos is te ordenen.’
Val je op de verkeerde mannen?
‘Absoluut. Ik idealiseer mannen, en ik heb het talent om, steeds weer, een of andere dude uit te kiezen met grote problemen. Dat is een patroon, dat begon ik op een gegeven moment wel te zien. Crazy mannen, compleet van de pot gerukt. De laatste man viel nog wel mee, maar die woonde in Suriname, wat het lastig maakte. Ik was van plan om naar Suriname te verhuizen, maar toen werd mijn show een succes en kon dat ook eigenlijk niet meer. De keuze was: naar Suriname voor een man, of op tournee met mijn superemanciperende show? Haha. Het is ook troostrijk, dit. Het is een soort healing, voor mezelf en het publiek.’
In de voorstelling zeg je: ‘Ik ben heel geëmancipeerd, tot er een man voor me staat die me eventueel zou kunnen afwijzen.’
‘Ik heb verlatingsangst, wat vast door mijn vader komt.’
Ook van zijn vertrek terug naar Suriname gaf je jezelf de schuld?
‘Het is complexer, een diep weggestopt, onderhuids gevoel, wat ik gedurende mijn leven heb opgebouwd. Ik heb een fijne jeugd gehad, het contact tussen mijn ouders is altijd goed gebleven, ik voelde me altijd veilig. Maar toch knaagt er iets aan je, als je ergens bent en je ziet andere vaders, en die van jou is er niet bij. Ik wil het niet Oliver Twist-achtig laten klinken. Maar het is gewoon duidelijk dat ik een probleem heb met mannen. Een bepaalde obsessie. Ik zoek mannen om de leegte op te vullen die ik voel, terwijl die leegte eigenlijk met iets anders te maken heeft. Ik plaats mannen op een voetstuk.’
Hoorbare zucht. ‘Het is dus écht niet zo dat ik zeg: mijn papa was er niet en nu ben ik zielig. Totáál niet. Maar ergens is er, toch, dat kinderlijke gevoel: was ik dan niet goed genoeg om voor in Nederland te blijven? En mis
”HET FEMINISME HEEFT GEFAALD ZOLANG VROUWEN NIET KLAARKOMEN”
schien is dat gevoel pas echt ontstaan nadat op mijn 15de mijn broer overleed. Daarna is mijn vader jaren niet naar Nederland gekomen.’
Niemand wist dat je broer heel ongelukkig was. Zijn zelfdoding kwam volkomen uit het niets. Hoe kan zoiets?
‘Ik denk dat het altijd een mysterie zal blijven. Hij was 35 en niet iemand die al jaren worstelde met depressies. Hij had een aantal issues, maar die waren kort daarvoor pas ontstaan. Hij heeft in die tijd heel veel drugs gebruikt, xtc. Ik denk dat daar iets is getriggerd, een acute depressie, maar zeker weten doen we het niet. Ik had hem kort daarvoor nog gezien en het was vet gezellig. Het is gissen, naar de lijdensweg die hij, klaarblijkelijk, in zijn eentje heeft afgelegd. Zo’n leuk, warm, persoon, met zoveel vrienden, en toch heeft hij zoveel pijn gehad dat hij in staat was tot zo’n daad van zelfhaat. Zo ontzettend naar. Dat vreselijke gevoel gaat nooit meer weg. Zelfs na zoveel tijd, ik ben nu 33, het is achttien jaar geleden, gaat het nooit weg. Je moet het verdragen. Iemand van wie je heel veel hield, was heel erg ongelukkig. En jij kon daar niks aan doen.’
Had je het idee dat je hem had moeten redden?
‘Dat niet. Ik dacht meer, maar ik was dus 15: waarom hield hij niet genoeg van mij om het niet te doen? Heel egocentrisch. Wat ik me toen heb voorgenomen was: ik laat dit niet mijn leven definiëren. Ik ga geen slachtoffer zijn. Ik was nogal gedreven, als puber, en nu kwam er een nieuw soort drive bovenop. Op mijn 17de had ik het plan voor mijn studie in Engeland helemaal rond. Op mijn 19de woonde ik samen met mijn toenmalige vriend in Edinburgh en was ik daar voorzitter van de toneelclub. Ik was bezig de controle over mijn leven terug te krijgen. De opdonder kwam pas later.’
Weet je vader wat je over hem zegt in de voorstelling? Dat hij niet altijd ‘de spirituele engel’ is die anderen van hem maken, maar ook egocentrisch kan zijn?
‘Hij weet het wel ongeveer, denk ik. Al richt hij zich altijd op de logistiek – wat knap dat ik dat voor elkaar heb gekregen, met een band, en een management, en marketing. Maar uiteindelijk gaat het in de voorstelling om mij, om hoe ik omga met pijn. Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie. En weet je, het is allemaal hetzelfde. Het maakt niet uit of het winti is, of een yogaretraite of een ayurvedische massage. Ik ben nog steeds met van alles bezig, ook al weet ik dat je het uiteindelijk zelf moet doen. Ik doe het nu ook al een tijdje zonder man. Dat is winst. De zoektocht naar mannen heeft in mijn leven zoveel ruimte ingenomen – als ik maar die man heb, dan is alles goed. Neehee! Nina, je bent echt fucked up! Dus hou er eens mee op! Ik ben me gaan afvragen of het, misschien, zou kunnen dat het feit dat mijn ex wegrent niets met mij te maken heeft. Wat als ik níét heb gefaald? Wat als het onzin is om extra pijn te voelen, omdat je denkt dat het je eigen schuld is?’
EINDE INTERVIEW NINA DE LA PARRA MET DE VOLKSKRANT MAGAZINE
Theatermaker Nina de la Parra (33) staat met één been in Suriname, het geboorteland van haar vader, filmmaker Pim de la Parra. Over haar verstoorde relatie met hem en andere mannen in haar leven maakte ze een juichend ontvangen voorstelling. ‘Ik zou deze show nooit durven opvoeren in Paramaribo.’Sara Berkeljon21 februari 2020, 14:12
Op de vraag of we bij haar voorstelling in Bergeijk kunnen komen kijken, mailt Nina de la Parra terug dat we ‘natuurlijk van harte welkom’ zijn, maar: ‘Bergeijk is NIET mijn plek’, er zijn zelfs zo weinig kaarten verkocht (23) dat de show bijna werd gecanceld. Als de Volkskrant desalniettemin graag wil zien ‘hoe de show staat als er letterlijk geen reacties komen’ – de kans is aanwezig dat de Bergeijkenaren ‘compleet verschrikt’ zullen reageren als een blonde vrouw over slavernij begint – zijn we van harte welkom.
Uiteindelijk zitten er meer dan zestig bezoekers in de zaal in Bergeijk, een toeloop die helemaal te danken is aan de vijfsterrenrecensie van haar voorstelling die een paar weken eerder in de Volkskrant stond, denkt De la Parra. Gods wegen is haar eerste cabaretsolo, al heeft ze het zelf liever over een ‘autobiografische vertelling’, omdat het laten lachen van het publiek ‘totáál niet het doel’ is.
Het gebeurt wel, met overgave. Ook in Bergeijk.
Een autobiografische vertelling dus, over haar slavenhoudende Surinaamse voorouders, over afspraakjes met mannen in smoezelige uurhotels in Paramaribo, over Desi Bouterse, over hoe haar ‘vaginabrein’ het soms overneemt van haar feminisme, een vertelling die uiteindelijk, na een overweldigende anderhalf uur, eindigt bij de kern: Nina de la Parra’s verstoorde relatie met mannen. Drie mannen in het bijzonder: haar vader, haar oudere broer – die achttien jaar geleden zelfmoord pleegde – en haar ex.
Het doel van Gods wegen was om ‘iets te bevragen wat diep in me zit’, zegt De La Parra, vijf dagen na de voorstelling in de keuken van haar woongroep in de Amsterdamse Dapperbuurt, waar ze ter ere van haar 33ste verjaardag straks veertig Surinaamse kippenpoten gaat bereiden. ‘Mijn voorstelling is een verzameling oprechte bevragingen. Dat het grappig is, is eigenlijk toevallig. Waarom wordt het niet als geëmancipeerd gezien om seks te hebben met een of andere random dude in Suriname, die geen idee heeft wat het woord ‘feminisme’ betekent? Ik vind het juist wél geëmancipeerd om daarvan te genieten. Als er niemand lacht tijdens de show, wat wel is gebeurd, vind ik dat eigenlijk óók geweldig. Je voelt heel veel dingen gebeuren, bij het publiek. Ze zien mij en verwachten iets anders. Dat het braver gaat zijn. Dat ik minder snel praat dan ik praat. Dat het liever zal zijn. Dat ik líéf ben.’
Nina de la Parra wordt in 1987 geboren in Amsterdam, als dochter van documentaire- en radiomaker Djoeke Veeninga en filmregisseur Pim de la Parra. Haar moeder woont voor haar werk, het radioprogramma Standplaats, een aantal perioden in het buitenland, en het gezin gaat mee – als Nina een baby is voor het eerst, vier maanden naar India. Daarna volgen perioden in Tanzania, Indonesië en Vietnam. Als haar ouders op haar 6de uit elkaar gaan, remigreert Pim de la Parra naar zijn geboorteland Suriname, waar Nina hem opzoekt in de vakanties. Suriname werd, en is nog steeds, haar tweede thuisland, waar ze een paar maanden per jaar woont.
Na haar middelbare school in Amsterdam studeert ze toneel in Stratford-upon-Avon, Engelse en Duitse taal en literatuur in Edinburgh, genderstudies in Berlijn en toneelregie in Essen. Ze regisseert repertoiretoneel in Duitsland en is de regieassistent van Ivo van Hove bij Toneelgroep Amsterdam, voor ze ruim twee jaar geleden, ze is dan 30, besluit haar eigen ‘bevragingen’ naar het toneel te brengen. In Gods wegen, waarmee ze in dit najaar in reprise gaat, schakelt ze soepel tussen vier talen: Nederlands, Engels, Duits en Sranantongo.
Haar eigen ‘kapotte Surinaamse familie’ is een belangrijk thema in de voorstelling. Die geschiedenis is ‘heel pijnlijk’, zegt ze, ze zou deze show nooit in Paramaribo durven opvoeren. ‘De De la Parra’s zijn van oorsprong sefardische Joden, die in Portugal werden vervolgd vanwege hun geloof en ’m toen zijn gesmeerd naar Zuid-Amerika. In Suriname werden ze, in een bizarre wending, de leiders van de plantages. Mijn opa, de vader van mijn vader, heeft er ontzettende problemen mee gehad, dat hij een directe afstammeling was van slavenhouders, van Joden die de zwarte bevolking helemaal hebben kapotgemaakt.’
‘Jullie kijken naar filth, scum, schuld’, zeg je in de voorstelling.
‘Ja. Hoewel mijn opa er zelf niks mee te maken had, heeft hij heel zijn leven met een schuldgevoel rondgelopen. Dus als ik dat soort dingen in een voorstelling ga ontsluieren, is dat pijnlijk. Zeker als ik dan ook nog vertel dat alle rijkdom uit het verleden verloren is gegaan, dat mijn familie drogisterijen bezat, maar dat alles weg is, failliet of afgebrand, dat er eigenlijk niets meer over is. Je kunt je afvragen: is het een straf, voor het verleden? Pijnlijk.’
Jouw vader Pim heeft de westerse manier van leven vaarwel gezegd. Hij is boeddhist en leeft zonder bezittingen.
‘Ja, dat is zo. Maar zijn leven is ontzettend bepaald door het wel of niet hebben van geld. Hij was, na zijn megasucces met Blue Movie (erotische filmhit uit 1971, red.) miljonair. Maar na het floppen van Wan Pipel (1976), de film waarin hij al zijn geld had gestoken, was hij failliet. Ik ben geboren na het faillissement, het enige kind uit zijn tweede huwelijk. Ik ken mijn vader alleen post-geld. Mijn moeder heeft hem onderhouden. Hij maakte lowbudget-minimal movies en was in zijn hoofd rijk, en dan heb ik het over rijkdom aan ideeën. Hij heeft een eigen benadering van het leven. Die rijkdom draag ik ook mee, en dat is geweldig. Maar…’
Ze zucht hoorbaar. ‘Hij kon, doordat hij zo weinig geld had, vaak niet bij mij zijn. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen is hij op mijn 8ste terug naar Suriname verhuisd. En hij kwam wel af en toe, maar ook vaak niet. Ook nu komt hij niet. Hij heeft nog nooit iets gezien van wat ik heb gemaakt.’
Hij stuurt wel trotse mails aan iedereen in zijn netwerk, over je tournee.
‘Hij is óók superbetrokken. We bellen elke week, op zondag. Geld bepaalt je leven, dat is iets wat ik heb geleerd door het hebben van een vader als mijn vader. Als je het niet hebt, vooral.’
Zou je je vader omschrijven als niet-westerse man, in hoe hij leeft?
‘Mijn vader is in geen enkele categorie te vangen. Wat je leert, als je zijn kind bent, is: omgaan met chaos, met onvoorspelbaarheid. Als kind was ik zeer gestructureerd, ik had altijd een keurig bureautje, met m’n bakje met pennen. Dat bood houvast, denk ik. Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers. Mijn moeder is net zo eigenzinnig en autonoom als mijn vader, in geen enkel opzicht een burgerlijke vrouw, iemand met een verbijsterend groot hart. Bij mijn vader uit die vrijheid van denken zich in alles, ook in de manier waarop hij over seks praat. Mijn vader heeft het altijd over ‘de macht van kut’, bijvoorbeeld. ‘Wij mannen zijn maar bijgoochems, jullie hebben ons niet nodig, want de macht van kut!’ Dan ben je 7 en denk je: eh, oké, vaag. Ook zijn seksuele escapades werden besproken. ‘Met die vrouw heb ik ook nog een keer, in een hotelkamer…’ Allemaal details. Dat is mijn vader. Dát. Ik heb lang gedacht: ik hoef je crazy levenslessen niet. Maar nu merk ik dat ik best wat van die lessen heb overgenomen. Bijvoorbeeld: wees altijd je eigen baas. Die autonomie is belangrijk voor me.’
Je komt uit een kunstzinnige familie, met een regisserende vader en een halfzus, Bodil, die acteert en theater maakt. Wist je al jong dat je diezelfde kant op wilde?
‘Ik kon me niet verzetten tegen wat er in me zat. Maar ik heb wel gedacht: ga ik dit óók doen? Ik wilde geen na-aper zijn. Bodil is theatermaker, haar man Geert Lageveen ook. Zij zijn twintig jaar ouder dan ik. Maar ook mijn moeder is een gevestigde documentaire- en programmamaker. Ik werd omringd door gevestigde namen.’
En je wilde pertinent niet naar een toneelschool in Nederland.
‘Jezus, nee! Dat bewijst maar weer dat ik nogal graag autonoom wil zijn. Ik ben in Engeland en Duitsland gaan studeren omdat ze daar de familie niet kennen.’
Wat is de rode draad is in je voorstelling?
‘Ik. De rode draad ben ik, het is verbonden met iets wat speelt, bij mij. Een spanning, die ik voel. Bij dingen. De kern van de voorstelling heb ik geschreven na een traumatische break-up, de grondwoede ligt in een hardvochtig verlies. En daardoor kwamen ook de andere verliezen uit mijn leven bovendrijven. Misschien is de rode draad dus wel: verlies. Maar een deel gaat over mijn vagina brain, en dat gaat niet over verlies, maar over feminisme en emancipatie.’
Seks zoals feministen zeggen dat seks moet zijn, is niet opwindend, zeg jij.
‘Van die mannen die vragen: doe ik het goed, doe ik het goed? Weet ík veel, dóé het gewoon! Maar het is een these, hè. Die ik in een kunstvorm giet. En omdat ik merk dat dit iets oproept bij het publiek, ga ik er lekker mee door. Ik vind het interessant, en ook grappig, dat er bepaalde feministische ideeën in ons zijn gemept, die niet stroken met verlangens op seksueel gebied. Mannen zijn trouwens óók in de war, hoor, westerse mannen. Pornografie is zo normaal geworden dat er van vrouwen in bed van alles wordt verwacht dat rechtstreeks daaruit afkomstig is. Alles moet afgeschoren worden, behalve je wenkbrauwen en hoofdhaar. Je moet duizendmiljoen standjes doen. Jongens laten je ín béd een filmpje zien: ‘Kijk, zó moet je pijpen.’ Eh, oké? Bovendien zie je, als je op straat loopt, overal beelden van halfnaakte wijven. Ik was 21 toen ik voor het eerst dacht: het stóórt me. Dat het normaal is om buiten jouw eigen lichaam, namelijk het lichaam van een vrouw, zo geseksualiseerd te zien. Ik vatte dat persoonlijk op. Tegelijkertijd kreeg ik, toen ik genderstudies studeerde in Berlijn, altijd ruzie met diehard feministische klasgenoten. ‘Jij mag niks zeggen over feminisme, want jij hebt oorbellen in en make-up op.’ Pardon? Het ging er toch juist om dat we er mogen uitzien zoals we willen? ‘Maar je doet het niet voor jezelf!’ Hoe weet jij dat?’
Hoe merk je dat westerse mannen in de war zijn?
‘Ik heb te veel dingen meegemaakt, met Noordwest-Europese mannen, waaruit blijkt dat nogal veel van die mannen de kluts kwijt zijn wat betreft hun seksualiteit. Ze weten niet meer hoe ze een vrouw moeten veroveren, dat vooral. Ze hebben de heftigste, soms verbijsterende seksuele fantasieën – nee, ik ga geen voorbeeld noemen – over macht en onderdrukking. En over die fantasieën voelen ze zich vreselijk schuldig, waardoor die fantasieën worden weggestopt en alles alleen nog maar ingewikkelder wordt.’
Wat zou de oorzaak kunnen zijn?
‘Het komt doordat je als man eigenlijk geen vrouw meer mág veroveren. Want als je dat doet, ben je een misogynistic bastard. We leven in een zeer politiek correcte tijd, een reactie op schuldgevoelens over het verleden. Begrijpelijk, maar dat leidt tot spanningen. Tussen mannen en vrouwen. Maar ook op andere terreinen. Ook politiek. In hoe we omgaan met het slavernijverleden, bijvoorbeeld, want dat is een debacle.’
Waarom?
‘We lijden onder een verlammend schuldgevoel. We moeten iets met ons slavernijverleden, dus allerlei instanties doen er iets mee en daarvoor worden dan potjes geld opengetrokken. Vragen stellen mag niet, en als je dat toch doet, word je een racist genoemd. Terwijl: heel veel mensen begrijpen er niks van. Net zoals er mensen zijn die niet begrijpen dat vrouwen zich nog steeds achtergesteld voelen, en er ook mensen zijn die er geen snars van begrijpen waarom het belangrijk is dat transgenders ook af en toe iets mogen zeggen. We moeten ook naar de mensen luisteren die het niet begrijpen. Met ze praten. Weet je hoeveel neonazi’s er op dit moment zijn in Duitsland? Dat is gewoon serieus creepy. En dat komt, denk ik, doordat er naar te veel mensen nooit is geluisterd. Voor je het weet lopen ze achter een engerd aan. Ik denk dat ze beter achter míj aan kunnen lopen, snap je?’
Loopt de keuken in, gaat kruidenthee zetten. ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
In eerste instantie zien ze jou en denken: Nederlandse stagiaire.
‘Precies. Ik ben Ilse, die stage loopt bij het academisch ziekenhuis. Stagiaires, dat is natuurlijk een ding in Paramaribo. Ik noem het altijd: de Surinaamse inburgeringscursus. Veel Nederlandse meisjes komen stage lopen in Paramaribo, vaak meisjes die niet uit grote steden komen en niet veel in contact zijn gekomen met zwarte mensen. Ze komen met bepaalde ideeën naar Suriname. Een van die ideeën is: daar zijn mannen, en die zijn héél anders dan Nederlandse mannen. Ik kan dat onderstrepen. Dat klopt. Annemien uit Medemblik kan zich in Paramaribo een absolute queen voelen. Want dat is wat Surinaamse mannen doen. Maar er is ook een naar ondertoontje. Want het is exotisme. En er is een economische component, de stagiaires staan voor rijkdom. Je moet niet vergeten wat het in zo’n arm land betekent om wit te zijn. Je bent één groot rondlopend dollarteken. De stagiaires staan voor vrijheid, in seksuele zin, ze hebben een bepaalde reputatie. Al is het maar omdat ze, anders dan Surinaamse meisjes, niet bij hun ouders in huis wonen. Die Nederlandse stagiaires laten zich door een jongen ophalen met de fiets! Dat hoef je niet bij een Surinaamse vrouw te proberen, die maakt een dikke vette tjoerie.’
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Het gebeurt regelmatig dat er vrouwen – ja, eigenlijk altijd vrouwen – weglopen tijdens Gods wegen, en het is bijna altijd tijdens het gedeelte waarin De la Parra in dialoog gaat met haar vagina, die nogal andere wensen heeft dan haar ratio. ‘Als er vrouwen weglopen, dan vind ik dat geweldig, want dan bewijzen ze voor mij het hele punt dat ik wil maken. Dan ráákt het ze. Ik hoop dat vrouwen na afloop naar hun man gaan kijken en denken: inderdaad, hij laat me niet komen en dat is niet oké. Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen. Vind ik. Dat we daar nog stééds niet zijn, vind ik oprecht ongelooflijk.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. En met de andere omgang met tijd. In Noordwest-Europa proberen we de tijd naar ons doel te buigen, hem te controleren, nnnhhhgg! In Suriname, en veel andere niet-westerse landen, buigen ze de tijd niet, de tijd buigt hén. Je gaat in Suriname niet, als je met een vrouw bent, de boel afraffelen omdat je nog een andere afspraak hebt. Nee, you drop everything. Als ik denk aan de random onenightstands die ik in Nederland gehad heb, zelfs aan sommige relaties, word ik echt een beetje verdrietig – het lijkt wel alsof die mannen niks begrepen van de vrouwelijke anatomie.’
Ligt daar een rol voor vrouwen? Moeten vrouwen het niet eerlijk zeggen als het nergens op lijkt?
‘Als vrouw krijg je mee dat je aardig moet zijn. Je moet ja zeggen, het is belangrijker dat je er voor hém bent. Vrouwen worden, nog steeds, geprezen als ze over zich heen laten lopen. Dan wordt er gezegd: ‘Zij is altijd zo lief.’ Ook daarom word ik nooit versierd, omdat ik niet lief ben. Mannen zijn vaak diep ontroerd door een kwetsbaar hertje met grote ogen.’
Bestaat er überhaupt een man die aan alle eisen voldoet?
‘Nee! Heel grappig, vind ik dat. Het is leuk om te accepteren dat iemand anders, een man, nooit alles tegelijk voor je kan zijn. Dat we elkaar gevangen houden in een valse belofte. Misschien zou het ook helpen om kritischer te kijken naar onze eigen schijnheiligheid. Als ik mensen hoor zeggen (zet zeurstemmetje op): ‘Ja, maar feminisme is toch gewoon héél ver gekomen?’ Dan denk ik: really?’
Waarom dan niet?
‘Omdat ik zoveel vrouwen om me heen zichzelf zie wegcijferen voor anderen. En ik doe het zelf ook, zoals ik in mijn voorstelling vertel. Veel vrouwen barsten in tranen uit tijdens dat slotstuk. Tegen vrouwen is eeuwenlang gezegd dat ze voor anderen moeten zorgen, en we zijn nog niet zover dat vrouwen echt kunnen voelen dat ze voor zichzelf mogen leven. Ik leef ogenschijnlijk voor mezelf, maar tóch geef ik mezelf van allerlei dingen de schuld. Grote dingen. Het vertrek van mijn vader terug naar Suriname, de zelfmoord van mijn oudere broer, dat mijn ex bij me weg is gegaan. Dat continu jezelf de schuld geven is iets vrouwelijks. Het heeft te maken met de sociale en culturele verwachtingen die erin zijn geramd, en misschien ook met de biologie, dat weet ik niet, maar van mannen kun je niet zeggen dat ze zichzelf altijd wegcijferen. Ah, kijk, weer een man die zichzelf de schuld van alles geeft! Nee. Duidelijk níét het probleem van mannen.’
De grondwoede van waaruit je voorstelling is ontstaan, kwam voort uit een break-up. Je toenmalige vriend verliet je tijdens een kampeervakantie in de Ardennen en liet acht maanden niets van zich horen.
‘Ik vertel je niet het hele verhaal, want ik wil het in een volgende voorstelling gebruiken. Waar het op neerkomt is dat je op een hardvochtige, compleet onverwachte manier door iemand wordt verlaten, en dat die iemand daarna niets uitlegt en van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. Hij zei: ‘Ik heb een probleem, en dat moet ik alleen oplossen.’ Ik vroeg wat het probleem was. Dat wist hij niet. We waren aan het wildkamperen, met grote rugzakken. Ik geef je verder geen details, maar we waren negen maanden samen, we zouden voor altijd bij elkaar blijven, huis kopen, kinderen. Hij nam daarna acht maanden zijn telefoon niet op. E-mails, bellen, niets, niets, niets. Daarna hebben we één keer gebeld. Nog steeds geen uitleg. Maar dit gaat niet om hem. Het gaat erom wat het míj heeft geleerd. Het spiegelde voor mij de onverwachte dood van mijn broer. Ik ben mijn ex dankbaar, eigenlijk, omdat het uiteindelijk deze voorstelling heeft opgeleverd. De beste kunst komt niet voort uit een gevoel van heel blij en gelukkig zijn. Voor mij komt zij voort uit de noodzaak om dat wat chaos is te ordenen.’
Val je op de verkeerde mannen?
‘Absoluut. Ik idealiseer mannen, en ik heb het talent om, steeds weer, een of andere dude uit te kiezen met grote problemen. Dat is een patroon, dat begon ik op een gegeven moment wel te zien. Crazy mannen, compleet van de pot gerukt. De laatste man viel nog wel mee, maar die woonde in Suriname, wat het lastig maakte. Ik was van plan om naar Suriname te verhuizen, maar toen werd mijn show een succes en kon dat ook eigenlijk niet meer. De keuze was: naar Suriname voor een man, of op tournee met mijn superemanciperende show? Haha. Het is ook troostrijk, dit. Het is een soort healing, voor mezelf en het publiek.’
In de voorstelling zeg je: ‘Ik ben heel geëmancipeerd, tot er een man voor me staat die me eventueel zou kunnen afwijzen.’
‘Ik heb verlatingsangst, wat vast door mijn vader komt.’
Ook van zijn vertrek terug naar Suriname gaf je jezelf de schuld?
‘Het is complexer, een diep weggestopt, onderhuids gevoel, wat ik gedurende mijn leven heb opgebouwd. Ik heb een fijne jeugd gehad, het contact tussen mijn ouders is altijd goed gebleven, ik voelde me altijd veilig. Maar toch knaagt er iets aan je, als je ergens bent en je ziet andere vaders, en die van jou is er niet bij. Ik wil het niet Oliver Twist-achtig laten klinken. Maar het is gewoon duidelijk dat ik een probleem heb met mannen. Een bepaalde obsessie. Ik zoek mannen om de leegte op te vullen die ik voel, terwijl die leegte eigenlijk met iets anders te maken heeft. Ik plaats mannen op een voetstuk.’
Hoorbare zucht. ‘Het is dus écht niet zo dat ik zeg: mijn papa was er niet en nu ben ik zielig. Totáál niet. Maar ergens is er, toch, dat kinderlijke gevoel: was ik dan niet goed genoeg om voor in Nederland te blijven? En misschien is dat gevoel pas echt ontstaan nadat op mijn 15de mijn broer overleed. Daarna is mijn vader jaren niet naar Nederland gekomen.’
Niemand wist dat je broer heel ongelukkig was. Zijn zelfdoding kwam volkomen uit het niets. Hoe kan zoiets?
‘Ik denk dat het altijd een mysterie zal blijven. Hij was 35 en niet iemand die al jaren worstelde met depressies. Hij had een aantal issues, maar die waren kort daarvoor pas ontstaan. Hij heeft in die tijd heel veel drugs gebruikt, xtc. Ik denk dat daar iets is getriggerd, een acute depressie, maar zeker weten doen we het niet. Ik had hem kort daarvoor nog gezien en het was vet gezellig. Het is gissen, naar de lijdensweg die hij, klaarblijkelijk, in zijn eentje heeft afgelegd. Zo’n leuk, warm, persoon, met zoveel vrienden, en toch heeft hij zoveel pijn gehad dat hij in staat was tot zo’n daad van zelfhaat. Zo ontzettend naar. Dat vreselijke gevoel gaat nooit meer weg. Zelfs na zoveel tijd, ik ben nu 33, het is achttien jaar geleden, gaat het nooit weg. Je moet het verdragen. Iemand van wie je heel veel hield, was heel erg ongelukkig. En jij kon daar niks aan doen.’
Had je het idee dat je hem had moeten redden?
‘Dat niet. Ik dacht meer, maar ik was dus 15: waarom hield hij niet genoeg van mij om het niet te doen? Heel egocentrisch. Wat ik me toen heb voorgenomen was: ik laat dit niet mijn leven definiëren. Ik ga geen slachtoffer zijn. Ik was nogal gedreven, als puber, en nu kwam er een nieuw soort drive bovenop. Op mijn 17de had ik het plan voor mijn studie in Engeland helemaal rond. Op mijn 19de woonde ik samen met mijn toenmalige vriend in Edinburgh en was ik daar voorzitter van de toneelclub. Ik was bezig de controle over mijn leven terug te krijgen. De opdonder kwam pas later.’
Weet je vader wat je over hem zegt in de voorstelling? Dat hij niet altijd ‘de spirituele engel’ is die anderen van hem maken, maar ook egocentrisch kan zijn?
‘Hij weet het wel ongeveer, denk ik. Al richt hij zich altijd op de logistiek – wat knap dat ik dat voor elkaar heb gekregen, met een band, en een management, en marketing. Maar uiteindelijk gaat het in de voorstelling om mij, om hoe ik omga met pijn. Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie. En weet je, het is allemaal hetzelfde. Het maakt niet uit of het winti is, of een yogaretraite of een ayurvedische massage. Ik ben nog steeds met van alles bezig, ook al weet ik dat je het uiteindelijk zelf moet doen. Ik doe het nu ook al een tijdje zonder man. Dat is winst. De zoektocht naar mannen heeft in mijn leven zoveel ruimte ingenomen – als ik maar die man heb, dan is alles goed. Neehee! Nina, je bent echt fucked up! Dus hou er eens mee op! Ik ben me gaan afvragen of het, misschien, zou kunnen dat het feit dat mijn ex wegrent niets met mij te maken heeft. Wat als ik níét heb gefaald? Wat als het onzin is om extra pijn te voelen, omdat je denkt dat het je eigen schuld is?’
CV NINA DE LA PARRA
28 januari 1987 Geboren in Amsterdam
1987-1995 woont in India, Indonesie, Tanzania en Vietnam
1995 Woont in Paramaribo bij vader
2005 Barlaeus gymnasium Amsterdam
2005-2006 Drama in Stratford-upon-Avon
2006-2015 Studies Engelse en Duitse taal en literatuur, regie in Edinburgh, Berlijn en Essen
Twintig Jaar Beeldende Kunst in Suriname, 1975-1995 is de titel van een tentoonstelling die een breed overzicht biedt van de hedendaagse Surinaamse beeldende kunst. De tentoonstelling omvat circa 135 schilderijen, beelden en werken op papier die de afgelopen twee decennia in Suriname zijn gemaakt en die representatief zijn voor de bestaande kwaliteit en variatie binnen de Surinaamse beeldende kunst.
De tentoonstelling vindt zijn oorsprong in de viering van twintig jaar Surinaamse onafhankelijkheid op 25 november 1995. Als geschenk van Nederland aan Suriname kregen de journalist Chandra van Binnendijk (Paramaribo) en de kunsthistoricus Paul Faber (Museum voor Volkenkunde, Rotterdam) – in een samenwerkingsverband tussen het Tropenmuseum en het Surinaams Museum – de opdracht een overzichtstentoonstelling over Surinaamse kunst te organiseren. “Binnen de grenzen van de vrije kunst heeft de individuele kwaliteit van het werk een doorslaggevende rol gespeeld bij de selectie (…)”, aldus de samenstellers, die in hun werk werden gesteund door een groep lokale deskundigen. De tentoonstelling was van 24 november 1995 tot februari 1996 in het Surinaams Museum in Paramaribo te zien.
Directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam Rudi Fuchs bezocht, samen met conservator Maarten Bertheux, in februari 1996 de tentoonstelling in Suriname en besloot ter plekke deze ook in het Stedelijk Museum te tonen. Naast de oorspronkelijke keuze van 100 werken voegde Fuchs 35 werken toe, die niet per se in de periode 1975-1995 gemaakt hoefden te zijn. Hij koos deze werken uit tijdens een rondgang langs de ateliers van de deelnemende kunstenaars.
De tentoonstelling bestaat uit werk van 24 kunstenaars: Reinier Asmoredjo, Anand Binda, Carlos Blaaker, Jules Chin A Foeng, Ray Daal, Ron Flu, Glenn Fung Loy, Rudi Getrouw, Soeki Irodikromo, Paul Irodikromo, Remy Jungerman, Ruben Karsters, Rinaldo Klas, John Lie A Fo, Egbert Lieveld, Stuart Robles de Medina, Cliff San A Jong, Imro Themen, Rene Tosari, Erwin de Vries, Paul Woei, Leo Wong Loi Sing, Michael Wong Loi Sing en Sirano Zalman.
De prille kunstgeschiedenis van Suriname is er niet een van opeenvolgende stromingen, maar van persoonlijke benaderingen die gelijktijdig naast elkaar bestaan, waarbij het dominante medium de schilderkunst is. Er is een scala van stijlen en werkmethodes waar te nemen, van een ingetogen realisme tot een heftig expressionisme. Veel van de deelnemende kunstenaars hebben hun opleiding aan Nederlandse kunstacademies genoten en zijn daarna permanent of voor een bepaalde periode in Suriname werkzaam geweest. De ouderen waren op hun beurt weer actief in het kunstonderwijs in Suriname zelf. Hierdoor is de band met de westerse (Nederlandse) kunst in veel gevallen groter dan die in andere landen uit de regio, zoals Brazilie en de landen van het Caribisch gebied.
Radicale experimenten die de internationale kunstwereld de laatste decennia heeft laten zien, treffen we evenwel in Suriname niet aan; geen body art of minimal art, nauwelijks videokunst of installaties, zelfs hoegenaamd geen fotografie. Het is bovenal de schilderkunst die domineert. Dit gegeven heeft ongetwijfeld te maken met een plaatselijke kunstmarkt die nog weinig ontvankelijk is voor experimentele kunst. Daarbij is er een zeer beperkte infrastructuur van galeries en musea, is er gebrek aan materiele middelen en bestaat er slechts een klein podium voor serieuze kunstkritiek.
De uitgesproken culturele verscheidenheid van Suriname werkt door in de schilder- en beeldhouwkunst, maar niet op een eenduidige wijze. Soeki Irodikromo, bijvoorbeeld, liet zich aanvankelijk inspireren door de Indonesische Javaanse cultuur, maar de laatste jaren schildert hij expressionisti scher en hebben de Javaanse thema’s plaatsgemaakt voor een mengeling van Surinaamse elementen. Zijn overtuiging dat alleen in een dergelijk samengaan een goede toekomst voor het land verscholen gaat, vormt zijn motivatie. Deze stellingname lijkt representatief voor de benaderingswijze van zijn collega’s.
De vraag of deze kunstenaars iets maken dat Surinaamse kunst genoemd kan worden, is in de huidige situatie moeilijk te beoordelen. Hoewel de behoefte aan een nationale identiteit niet verdwenen lijkt, is geen van de kunstenaars in de tentoonstelling er op uit zijn werk in dienst te stellen van een nationale, ‘Surinaamse’ stijl. Als er iets Surinaams genoemd kan worden, is het de wederzijdse doordringing van vele verschillende cultuurelementen. Naast die van de creoolse, Hindoestaanse, Javaanse, Indiaanse en bosneger-bevolkingsgroepen van Suriname moet ook gedacht worden aan de moderne, internationale westerse cultuur. Het contact dat kunstenaars onderhouden met de buurlanden, het Caribisch gebied en Amerika, wordt steeds sterker. De gerichtheid op de Nederlandse kunst en cultuur blijft bovendien een essentiele rol spelen. Cobra en het magisch realisme van Willink hebben tot op de dag van vandaag invloed op het werk van oudere en jongere kunstenaars.
Bij klassieke muziek denk je niet meteen aan Suriname. Toch worden morgen in Amsterdam heuse Surinaamse composities uitgevoerd. Met Europese invloeden, dat wel.Wie in Suriname muzikaal was, werd naar Nederland of Duitsland gestuurd”, zegt pianist Rodrigo Robles de Medina. Samen met twee andere musici voert hij morgen stukken van tot nu toe onbekende Surinaamse componisten uit.
Talentvolle Surinaamse jongens werden in de 19de en 20ste eeuw naar Europa gestuurd om te gaan studeren. Waarna ze terug gingen naar hun vaderland Suriname. Zo begint de geschiedenis van de onbekende Surinaamse klassieke componisten waarvan geen opnames te horen zijn, waardoor hun muziek onbekend is gebleven. Totdat John Helstone een aantal jaren geleden stuitte op een enorme hoeveelheid bladmuziek op een zolder van zijn familie.
Veel van de bladmuziek was nog nooit gespeeld of opgenomen. Voor producent Sjaiesta Badloe reden om een klassiek concert te organiseren met werken van vier componisten. De partituren worden uitgevoerd door een ervaren pianotrio. Robles de Medina is enthousiast over de Surinaamse componisten. “Surinaams klassieke muziek is erg bijzonder, het is ontzettend sterk gecomponeerd. Het is een missie om dat te laten horen aan de mensen, om ze te laten zien dat Surinaams klassiek echt iets interessants is.” Het concert is geen alledaagse gebeurtenis, het Nederlands Muziekinstituut legt het concert daarom vast.
De vier componisten die worden uitgelicht zijn Eddy Vervuurt (1928-1988), Johan Victor Dalhberg (1915-1946), Theodor Neumann Cordua (1860-1914) en Lou Lichtveld (1903-1996). Lichtveld werd vooral bekend als schrijver onder het pseudoniem Martin Helberg.
Klassieke muziek van Surinaamse bodem, wat is daar nu anders aan? Volgens een van de uitvoerders, pianist Rodrigo Robles de Medina, is er een klein verschil met de ‘Europese’ klassieke muziek. “De componisten hadden veel invloeden uit Europa, dus echt Surinaams kun je de muziek ook niet noemen.”
Toch zijn er Surinaamse componisten waar de Surinaamse invloeden wel degelijk goed te horen zijn in de muziek. Volgens Rodigro Robles de Medina valt een componist daarin duidelijk op. “Eddy Vervuurt heeft meer Surinaamse invloeden in zijn composities. Een swingend orkest met slagwerken. Dat is typisch Eddy Vervuurt.”
Maar de meeste componisten schreven volgens Europese traditie. “Als men een stuk van Theodoor Neumann Cordua zou horen, dan is de reactie: ‘Dat is Schumann’. Maar Robert Schumann zou op een andere manier met de muziek omgaan, Neumann Cordua heeft iets vernieuwends.”
De uitvoerders van de klassieke partituren zijn drie talentvolle musici. Pianist Rodrigo Robles de Medina, violiste Pei Pei Zhu en Wiadislaw Warenberg die de cello bespeelt. De musici zijn via Helstone in aanraking gekomen met de Surinaamse klassieke componisten.
Rodrigo Robles de Medina heeft zelf ook bladmuziek van Surinaamse componisten. “John Helstone heeft een ontzettend groot archief, maar ik had toevallig ook wat werken van Eddy Vervuurt in mijn collectie. Toen ik dat een keer aan hem liet zien, kende hij het nog niet. Er is zoveel onbekend werk dat nog ontdekt moet worden.”
Reacties uitgeschakeld voor Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen/De zwarte Surinaamse man als sekssymbool volgens Nina ”kaolo” de La Parra
.jpg)
Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children.
Al-Mughayir: Settlers enter village groves and attack familiesOn 29 March 2020, around 3:30 P.M., three families from the village of al-Mughayir met in a-Dhahrat, north of the village, to have a picnic in the olive groves. The settlement outpost of Adei Ad was built about five kilometers from there. Just after they parked and got out of their cars, the families saw seven settlers, armed with clubs and knives, coming towards them from the settlement.Two of the families managed to flee in the tractor cart of a farmer who was passing by. The settlers started hurling stones at the car of the remaining family, Anwaar (27) and Munzar (34) Abu ‘Alia and their two children, while they were standing next to it. Anwaar, who is four months pregnant, fled on foot at her husband’s insistence. The settlers continued to hurl stones at the car, slashed its tires with knives and demanded the keys from Munzar. When he refused, they grabbed them by force. Abu ‘Alia and his two children fled the scene on foot, leaving car and mobile phone behind. The settlers started to chase them. Abu ‘Alia responded by throwing stones to fend them off and protect his children.
Beeld Jochem Jurgens
Beeld Anne Claire de Breij‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’ ………..