NO BORDER-KAMP: GOEDE ZAAK, HARDE NOODZAAK
PETER STORM
donderdag 1 augustus 2013
Morgen 2 augustus, gaat het No Border-kamp in Rotterdam van start. Daarmee vragen actievoerders met informatieve workshops, discussie en actie aandacht voor solidariteit van en met migranten, voor de strijd van vrijheid van migratie, voor het verdwijnen van grenzen.
Die strijd is nodig, tegen een overheid die over lijken gaat, zieke mensen deporteert, vluchtelingen in hongerstaking isoleert en mishandeld. Het No Borderkamp brengt hopelijk veel mensen bijeen en inspireert tot scherpere analyse, redere aandacht en effectiever verzet tegen de voortdurende misdaden die bekend staan als “restrictief toelatingsbeleid” en “vreemdelingendetentie”.
Gezien de stukken publiciteit die al in gevestigde media doordringen, is het No Border kamp al succesvol in haar publicitaire taak voor het kamp zelfs maar is begonnen. De NOS kwam bijvoorbeeld met een reportage. “Meer asielactivisten in Nederland” is de kop. De aanhef is als volgt: “Het aantal asielactivisten groeit. In steeds meer steden zijn stabiele groepen ontstaan die met regelmaat actievoeren.” Het artikel wijst op de opkomst van het No Border netwerk en op het komende No Border kamp.
Natuurlijk, de bezorgdheid van staatswege, onder meer via de AIVD geopperd, over hardere acties ontbreekt niet. Maar ook iemand uit No Border-kring komt aan het woord: “Door de tentenkampen van illegalen in Amsterdam en Den Haag is het probleem van de vreemdelingen zichtbaar geworden voor de maatschappij. Dat heeft veel mensen aangezet om actief te worden””, zo wordt hij geciteerd. Het stuk zegt: “De asielactivisten willen dat Nederland stopt met het vastzetten van vreemdelingen en het uitzetten van mensen naar landen die onveiligheid.”
Nu willen we nog wel ietsje meer – ook naar veilig geachte landen horen geen mensen te worden gedeporteerd, het is aan mensen zelf en aan geen overheid om uit te maken waar ze willen wonen en leven. Maar voor een artikel in gevestigde media is dit toch veel minder hetzerig en veel informatiever dan we vaak zien. No Border-activisme vindt enige weerklank, en de NOS functioneert hier als megafoon die het geluid oppikt en versterkt weergeeft – en iets minder vervormd dan gebruikelijk. Echt positieve berichtgeving verwacht een verstandig mens sowieso niet van de NOS. Maar mensen die anders nog nooit van No Border zouden horen, doen dat nu wel, en op iets minder negatieve toon dan we in dergelijke gevallen doorgaans zien. Dat is een opsteker.
Zulke opstekers zijn nodig ook. Want de realiteit die migranten in Nederland ondergaan, tart langzaamaan de meest macabere verbeelding. Een blik op de website van de zo bewonderenswaardige Werkgroep Deportatieverzet bezorgt je koude rillingen en woedeaanvallen. Ik snel wat koppen om je een indruk te geven. Maar lees vooral zelf, huiver, en neem stelling!
“Drie jaar oud – UITGEZET Update” , van 23 juli: over een gezin met een kind van drie dat uitgezet dreigde te worden naar Afghanistan, terwijl duidelijk was dat het kind daar gevaar liep. Het ging op het nippertje niet door.
“DT & V probeert hongerstaker uit te zetten” , van 27 juli: over hoe de Dienst Terugkeer & Vertrek probeert iemand die al lang in honger- en dorststaking is, naar Afghanistan te deporteren.
“Biochemicus bedreigd met deportatie” , van 27 juli, over een man uit Nigeria die uitgezet dreigt te worden t nadat hij na gerichte aanvallen op hem was gelucht. Het is dus aannemelijk dat hij na terugkeer groot gevaar loopt.
“VIJFDE deportatiepoging Bah”, op 29 juli, over hoe de staat voor de vijfde keer probeert iemand die intussen 72 dagen in hongerstaking is, uit te zetten na vier eerdere mislukkingen: “hij is door een arts al twee keer niet fit-to-fly verklaard omdat hij daar fysiek veel te zwak voor is.” Inn dit gevoel moeten we, in strijd met het bekende spreekwoord, er alles aan doen om te zorgen dat aanhouder staat niet wint.
Zo gaat het maar daar, deportatie na deportatie, hardvochtigheid na hardvochtigheid, met heel af en toe en sprankje beter nieuws als het lukt om een deportatie te verhinderen, als een rechter uiteindelijk toch eens niet akkoord gaat met het zoveelste barbaarse overheidsbesluit. Ooit zal de website van Deportatieverzet waardevol documentatiemateriaal blijken te bevatten – als de staatsmisdaden die dagelijks gepleegd worden eindelijk de aandacht krijgen die ze verdienen, en de plegers ervan echt ter verantwoording worden geroepen.
Zover is het niet, er zal nog lang gestreden moeten worden om zover te komen. In die strijd vormt het No Border-netwerk een waardevol instrument en het No Border-kamp een goed evenement. Kun je komen – de hele week, een dag, of slecht s een uur? Doen! Lukt dat niet? Volg minstens de berichtgeving, bijvoorbeeld de livestream van Imagine2b , ook een initiatief dat haar waarde dag na dag na dag bewijst. Maak wat geld over dat je kunt missen; de gegevens staan op de site van het No Border-kamp. En verzet hemel en aarde om tenminste bij de demonstratie te zijn waarmee het kamp afsluit maar de strijd doorgaat: op 10 augustus, 14.00 uur, Plein 1940 Rotterdam. Leus: “Geen mens is illegaal!” En zo is het.
Peter Storm