Categorie archief: Divers

[29]

””I was just out with my younger brother and younger sister, and I think, probably pretty young, I was probably a mid-teenager, and we were out at a fast food restaurant and I was just looking after them. There were people sitting nearby, it was the first time I’d experienced it, just saying some very unpleasant things. The ‘P’ word.

“And it stung. I still remember it. It seared in my memory. You can be insulted in many different ways.”

BBC

RISHI SUNAK: THE STAR WARS FAN TURNED POLITICAL FORCE

25 OCTOBER 2022

At just 42, Rishi Sunak is the youngest prime minister in modern times – taking the record held by his old boss David Cameron, who was 43 when appointed.

His rise to the top has been fast. He only became MP for Richmond in North Yorkshire in 2015 and joined the Cabinet in 2019.

“I showed up and people were surprised,” Mr Sunak said about being selected to represent Richmond, with its overwhelming white population. But his “Yorkshire values” of hard work resonated with people and he won them over by showing an interest in what mattered to them, he said. Seven years on and he has made history as the UK’s first British Asian prime minister.

Mr Sunak joined Boris Johnson’s cabinet in 2019 as chief treasury to the secretary working with chancellor Sajid Javid, and his career rocketed from there

A self-confessed “huge Star Wars fan” with a sizeable collection of lightsabers, he tweeted a photo of himself and his “Jedi Master” Mr Javid at a screening of The Rise of Skywalker in 2019. A few months later, the apprentice became the master when he replaced Mr Javid as chancellor, and was plunged into pandemic crisis planning and budgeting.

For quite a few people, Mr Sunak appeared to be a reassuringly steady hand at the tiller as chancellor.

When he pledged to do “whatever it takes” to help people through the pandemic in the spring of 2020 – and unveiled support worth £350bn – his personal poll ratings went through the roof.

But the UK continued to be buffeted by stormy economic weather, and Mr Sunak himself had to deal with the fallout of being fined by police for breaking lockdown rules in Downing Street in June 2020.

In July, he resigned from the cabinet, saying he felt his own approach to the economy was “fundamentally too different” to that of the PM, Boris Johnson. The move was instrumental in ousting Mr Johnson, which some of the former PM’s allies will not have forgotten.

Just 16 weeks later, he has become leader himself.

His appointment as PM came on the day millions celebrated Diwali, and as a practising Hindu he has said one of his proudest career moments was lighting ceremonial diyas (oil lamps) outside 11 Downing Street while chancellor. A traditional Hindu red bracelet, meant for good luck and protection, could be seen on his wrist when he posed on the steps of 10 Downing Street for the first time as UK leader.

Rishi Sunak: The basics

Age: 42

Place of birth: Southampton, Hampshire

Home: London and Yorkshire

Education: Winchester College, Oxford University, Stanford University

Family: Married to businesswoman Akshata Murty with two daughters

Parliamentary constituency:Richmond (Yorkshire)

There is no denying that Mr Sunak’s wealth is a world away from that of most. Together, he and his wife Akshata Murty have an estimated worth of more than £700m – a sum which supersedes the personal wealth of King Charles III.

Critics of Mr Sunak have raised the question of whether the millionaire can grasp the scale of the cost-of-living squeeze facing struggling households.

In April, the finances of Mr Sunak and his family came under intense scrutiny, with the tax affairs of his wife – the daughter of Narayana Murthy, Indian billionaire and co-founder of IT services giant Infosys – placed in the spotlight. Headquartered in Bangalore, Infosys reported revenues of more than $11.8bn (£9bn) in 2019, $12.8bn in 2020, and $13.5bn in 2021. The company’s latest annual report shows Ms Murty owns a 0.9% stake in Infosys.

She announced in April she would start paying UK tax on this income to relieve political pressure on her husband.

Mr Sunak’s appointment as prime minister has made his own wealth and tax affairs a hot topic again. He has been tight-lipped about his personal wealth and maintains that he has never benefited from funds based in tax havens.

It remains to be seen whether he and his family will split their time between Downing Street and the £4.5m five-bedroom townhouse in South Kensington, London where they currently reside.

The Sunaks are understood to own a further three properties: a Grade II-listed manor house in the village of Kirby Sigston, near Northallerton, in his Richmond constituency, was bought for £1.5m in 2015. The couple also own a flat in South Kensington and a penthouse apartment with views of the Pacific Ocean in Santa Monica, California.

• Rishi Sunak: What we know about his family’s wealth

Mr Sunak won the approval of 202 Tory MPs to replace Liz Truss as prime minister. Newsnight’s political editor Nick Watt says his colleagues find him “very personable”, but also someone who is “very clear and certain in what he thinks”.

For example, in the run-up to the 2016 Brexit referendum – in which he campaigned to Leave – he was called into Downing Street and asked for his support to remain in the EU but he refused.

“He said ‘No, I think Brexit is the right thing to do’ – which is quite a thing for a newly elected MP to say to Downing Street.”

Mr Sunak told the Yorkshire Post he believed leaving the EU would make the UK “freer, fairer and more prosperous”.

He said changing immigration rules was another key reason for his Leave vote: “I believe that appropriate immigration can benefit our country. But we must have control of our borders.”

Before entering politics Mr Sunak was an analyst for the investment bank Goldman Sachs and then worked for two multibillion dollar hedge funds.

His supporters hope his eye for statistics and data will be an asset in making the right economic decisions.

Mr Sunak’s parents came to the UK from east Africa and are both of Indian origin.

He was born in Southampton in 1980, where his father was a GP, and his mother ran her own pharmacy.

“In terms of cultural upbringing, I’d be at the temple at the weekend – I’m a Hindu – but I’d also be at [Southampton Football Club] the Saints game as well on a Saturday – you do everything, you do both.”

In the interview he said he had been fortunate not to have endured a lot of racism growing up, but that there was one incident that had stayed with him.

“I was just out with my younger brother and younger sister, and I think, probably pretty young, I was probably a mid-teenager, and we were out at a fast food restaurant and I was just looking after them. There were people sitting nearby, it was the first time I’d experienced it, just saying some very unpleasant things. The ‘P’ word.

“And it stung. I still remember it. It seared in my memory. You can be insulted in many different ways.”

However, he said he “can’t conceive of that happening today” in the UK.

He attended the exclusive private school Winchester College and worked as a waiter at a Southampton curry house during his summer holidays. He has attracted criticism from Labour for donating more than £100,000 to his former school, to fund bursaries for children who could not afford to attend it.

After finishing school he went on to Oxford to study philosophy, politics and economics, before studying for an MBA at Stanford University in California. There he met his wife, and the couple have two daughters.

During the previous leadership campaign, he often mentioned his daughters in the context of climate change. Answering a question on climate change during a BBC TV debate, Mr Sunak said he took “advice from my two young daughters, who are the experts of this in my household”.

END OF THE ARTICLE

[30]

BUSINESS STANDARD.COM

”DOGS AND INDIANS NOT ALLOWED”

IN THE CLUB: ASSOCIATION LIFE IN COLONIAL SOUTH ASIA
Benjamin B Cohen
Orient BlackSwan
211 pages; Rs 695

One of the abiding mysteries of India’s horrific 200-year colonial encounter with England is the near-total absence of rancour between the peoples of the two countries. It is as if the depredations by the British never happened. The British have forgotten all about it, as they well might; and the Indians have decided to let bygones be bygones. Indeed, there is fairly large body of opinion in India that believes that the colonial experience was actually a good thing for the natives, what with all the mod-cons that the British kindly left behind – railways, ports, army, schools, hospitals, the judiciary, police and administrative apparatus and so on.

I have often sought an explanation for this and one of the best I ever heard came from a newspaper baron who said Indians and the British understand each other perfectly because both love to exclude people from social groups to which they belong. India, he said, had the caste system. The British had their own equivalent of it in England. And in India, well, they had their clubs.

These, as Benjamin Cohen points in this excellent and tidy little study with its fascinating bibliography, were designed to create islands of succour for the expatriates. Social homogeneity was the virtually sole requirement. The government types had their own clubs, and these were at the top of the totem pole. The businessmen, known deprecatingly as boxwallahs, too had their clubs, as did the Anglo-Indians and other persons of lesser social standing. The lines were clearly drawn and everyone was supposed to know his place.

They had, and still have, idiosyncratic rules. Women were not allowed until the late 19th century. Even then, they could only come as guests and not become members. They responded in the first few decades of the 20th century by forming their own clubs where no males were allowed to set foot.

You could not bring your own alcohol to the club. If you did you had to pay a fine before you could drink it. The process of becoming a member was typically designed to exclude the “wrong” types. A member had to nominate you; then another had to second you. Then all the members would vote whether or not to take you in. As in all voting there was politics and personal enmity. The means by which you voted against someone for whatever reason was the black wooden or ivory ball. You dropped it into the urn and your vote remained anonymous. White balls were used for saying yes. As the years went by the rules became more and more cumbersome.

The codes of conduct were strict and often silly. For example, a member was severely castigated and almost expelled because he sat on the bar. Mr Cohen provides a most entertaining account. Another didn’t become a member because he was foolish enough to call for a bearer while in the reading room and then, when he stepped out, whistle in the corridor outside it.

The clubs relied heavily on servants. The term extended from the club secretary to peons, masalchis and markers. There were scores of them in any decent club. They took care of everything that the members might need, including loans. In many of these clubs, although the practice was strictly forbidden, the servants used to lend money to the members. Clearly, when it came to money, the sahibs were not as picky as when it came to receiving reprimands sent by the club secretary or president. The markers were a special breed available to play tennis or billiards with a member who found himself alone on the court or at the table.

The food was and is generally awful, being fake British cooked mostly by Indians who had been taught how to make things like omelettes, cutlets and puddings. Some clubs tried to import chefs but the experiment didn’t work and the attempt was abandoned after a while.

The real problem, however, was warm alcohol. Members liked it to be cool, if not cold. But in the absence of refrigeration, the only way out was to keep the bottles covered in wet cloth covers, known for some reason as “petticoats”. Then in the mid-19th century, an American called Frederic Tudor appeared on the scene. He came to be known as the “Ice King” because he carted ice all the way from the east coast of America to India for sale to clubs and others, like the railways, which used it in tubs to cool the first class. These carriages were running till the mid-70s, minus the ice of course.

By the time the British left, there were over 500 clubs in existence. In most of them, dogs and Indians were not allowed. This practice was not very different from upper caste Indians not allowing Dalits into temples. And just as with the temples, the rule about the dogs could be relaxed but never about the Indians. It was only in the 20th century that this changed.

END OF THE ARTICLE

[31]

THE PRINT

FOR INDIANS REJOICING RISHI SUNAK, HERE’S SOME

CAUTION: ANCESTRY & LOYALTY AREN’T THE SAME

27 OCTOBER 2022

Unlike Barack Obama who made much of being an African-American, Sunak wants to be seen as just another Tory politician.

When it became clear that Rishi Sunak would become Prime Minister of the UK, many Indians felt a sense of vindication — validation, even. That old Winston Churchill quote was repeatedly retweeted, the one about how Indian leaders were “rogues, freebooters, men of low calibre….They will fight amongst themselves for power and India will be lost in political squabbles.”

This was deliciously ironic because the Conservatives, Churchill’s old party, had just elected their third leader in six weeks among endless political squabbles and fights for power. And the man they had chosen was of Indian origin, though he was neither a ‘rogue’ nor a ‘man of low calibre’.

Churchill said many other things of a similar nature. He had a visceral hatred of Indians —though he quite liked India itself as long as it remained British property. According to his colleague Leo Amery, he referred to Indians as a “beastly people with a beastly religion.” So the sound we heard as Rishi Sunak, a Hindu, walked into 10, Downing Street was Churchill’s body spinning violently in its grave.

As someone who loathes Churchill’s views on empire, I am delighted to pull out those quotes. But let’s remember that Churchill’s objections to Indians had less to do with our culture and more to do with our race. In common with many champions of the British Empire, he doubted whether non-White people could be trusted to govern themselves. In that respect, he was like Rudyard Kipling, who wrote famously of the ‘White Man’s Burden,’ regarding colonialism as a means of civilising the natives, a “divine burden to reign God’s empire on Earth.”

So, much more than his heritage, it was Sunak’s colour that was the most unusual aspect of his election as prime minister. With the UK in a mess, he was finally going to pick up the Brown man’s burden.

Sunak is proudly British

But, a few qualifiers. Let’s accept, first of all, that Sunak is not Indian. He is proudly British. Even the ‘Indian origin’ thing is a bit of a stretch: His parents are East African Asians. He seems more Indian to us because he is married to Narayan Murthy’s daughter, but let’s not forget that while she has held on to her Indian passport, he has always been British, a national by birth.

Let’s also dispense with the Barack Obama parallels. Obama made much of being an African-American (in his case, literally), talked about racism and often focused on racial issues. Sunak, on the other hand, is eager to be seen as just another Tory politician. He does not seem to think (or at least, admit) that his race matters much.

Many Tory politicians of colour follow a racial agenda that is no different from that of White, Right-wing politicians. As the writer and journalist Sathnam Sanghera wrote perceptively in The Times (London), when Sunak had to campaign in the shires for votes from Conservative party members (many of whom are Right-wing and possibly racist) he used the same rhetoric as the traditional Tory Right—attacking “Left-wing agitators” for trying to “take a bulldozer to our history, our traditions and our fundamental values.” At a time when many in the UK are taking a critical look at the country’s imperialist past, he announced that “vilifying the UK” should be an offence.

Sanghera quotes Sayeeda Warsi, the former chairwoman of the Conservative party who told him in an interview that “it’s almost like ethnic minorities in the Tory party have had to be more Right-wing than the most extreme Right-wing to be accepted.”

Anyone who has followed the statements made by the appalling Suella Braverman, the India-baiting Home Secretary who is partly of East African-Asian heritage, will know what Warsi meant. Braverman referred to her parents as “proud children of the Empire,” defended it and spoke of her “dream” of deporting potential refugees to Rwanda by Christmas. No surprise then that though Braverman was sacked by Liz Truss over a security breach, Sunak quickly reinstated her on his first day in office.

Ancestry does not determine loyalty

But two things need to be said in Sunak’s defence. First, he has never been as craven as Braverman or her predecessor, Home Secretary Priti Patel. And second, why should he let his ethnic origin or colour define his politics? He regards himself as British. Let him act like a British politician. Yes, some of his ancestors were born in India. But then, so were the ancestors of all of Pakistan’s politicians. Ancestry does not determine how pro-Indian you are.

It is understandable for us to feel proud of Brown people who succeed in politics abroad, but we need to recognise that while the Indian diaspora has strong cultural (and sometimes religious) links with India, its members owe loyalty not to the land of their ancestors but to the countries they have chosen to call home.

At some level, we do accept this. We know that people of Indian origin have risen to the top of the political structure in say, Mauritius. But we never doubt that their loyalty is to Mauritius, not India. So it is with the Caribbean. We don’t regard people of Indian origin in say, Guyana or Trinidad as being Indians or expect them to be pro-Indian.

It is only when it comes to some Western countries that we have different expectations. Kamala Harris has cultural links with India because of her mother. But she is entirely American. Why should we expect her to lean towards India? And so it is with Sunak and the current generation of UK politicians. They are British. Cultural and ethnic identity does not make them Indian. And yet, we had people on Twitter hoping that Sunak would return the Kohinoor!

Why do we find it so hard to accept that politicians of Indian origin in the West owe loyalty to the countries they live in and not to India? Perhaps because the rise of Indian-origin politicians in the West is still a relatively new phenomenon. And mostly because we have been so scarred by the Empire, with the abuse hurled at us by the likes of Winston Churchill and the institutionalised racism of the Raj, that we are thrilled by the spectacle of Brits being led by Brown men and women.

And partly, it is because not all people of Indian origin with foreign nationalities who live in the West are ready to fully commit to the countries whose passports they carry. Many of them keep offering opinions on Indian politics, telling Indian nationals who actually live here how India should be run. When it comes to politics, the bright ones—like Sunak—rise in the countries they now live in. The not-so-bright ones merely interfere in the politics of the country they left behind. Those who can succeed in politics, do. Those who can’t, tweet.

So yes, I am pleased that a Brown man will lead the UK. But no, I don’t have any expectations of him from an Indian standpoint. He has chosen his country. And now, he must serve its interests.

END OF THE ARTICLE

MIDDLE EAST EYE

RFISHI SUNAK MIGHT ”LOOK LIKE US”, BUT HE IS

LOYAL TO HIS CLASS

31 OCTOBER 2022

Momentary romanticism over ‘being seen’ will not save us from Britain’s cost-of-living crisis, presided over by a prime minister wealthier than the king

Britain last week welcomed a new prime minister, not elected by the people. Yes, you read that right: a select few from the Conservative Party lent their backing to Rishi Sunak, constituting enough support to replace Liz Truss.

Yet, the general public’s attention was not so much on a new Tory leader who the people did not elect, but on the background of the new prime minister. This is, allegedly, a historic moment being compared to former US President Barack Obama’s win – although he won via the mandate of the people, not a select few. 

The events of the past few days should force us to ask some urgent questions. How is representational politics, based solely on sharing the same heritage as someone, a helpful measure of political consciousness? What does it mean for economically marginalised citizens to have the wealthiest MP as our prime minister? It has been duly pointed out that Sunak is richer than King Charles III, with an estimated fortune of £730m ($845m). 

Indeed, this moment will not necessarily entail any form of tangible economic change to help those in dire need during a massive and widespread cost-of-living crisis. This momentary lapse of asserting that we are in a post-colonial, post-racial world is little more than denial, exposing how racecraft is understood through acquiring higher positions of power. It shifts the focus away from political deceit, deepening inequalities and social breakdown that will take decades to rebuild. 

Sunak, in this sense, represents his class – those at the very top. Class is a variable that stratifies Britain in a multitude of ways; a form of social engineering that none of us can escape. His presence as the country’s leader is what I would call a mythic racial nightmare. 

The merging of economics with race here is an acute way of emphasising how the leader’s aesthetics mark a cosmetic change, while the same fiscal policies are retained, benefiting those in the same economic position as Sunak. Just this year, Sunak gave a speech in Tunbridge Wells where he boasted of diverting public funds from “deprived urban areas” to more affluent constituencies.

Easing white anxiety

Sunak is committed to the Rwanda plan, wherein refugees arriving on the shores of Britain are deported to Rwanda to have their paperwork processed. He has also expressed his desire to widen the definition of extremism, targeting those who “vilify Britain”. 

This is an intriguing point. A day before Sunak accepted his premiership following a meeting with the king, he articulated how he wanted to give back to the country to which he owed so much. He thus not only declared himself the leader of the country, but also asserted that he is not a danger, emphasising his utmost loyalty. Such a public admission exculpates him of being the “Other” and eases white anxiety. 

Sunak as the grateful immigrant who remains deferential to the metropole of empire is the only way to reassure the insecure, affirming the notion that Britain cannot possibly be racist. The making of the servile sahib with access to the head of the table is not an unknown tactic. 

Amid Britain’s colonisation of India, the famous “Minute on Education” speech was delivered by Thomas Macaulay in 1835. He shared his ambitions on how to advance the British empire, noting: “We must at present do our best to form a class who may be interpreters between us and the millions whom we govern – a class of persons Indian in blood and colour, but English in tastes, in opinions, in morals and in intellect.”

Expansion of capital

I would propose that things are no different today, albeit without the British Raj. A similar machine is at play: the expansion of capital within the upper echelons of society, with the crumbs littered among those at the bottom, the working class. 

Sunak’s ascension has been hailed as an advance for other South Asians in Britain, despite their immensely different experiences. Unlike the vast majority of South Asians in the UK, Sunak’s personal migration story is often referred to as one of the “twice migrants”. Originally from Gujranwala (in today’s Punjab in Pakistan), his family moved to Kenya before migrating to the UK in the 1960s. 

The belief that most South Asians in Britain, who are working class, will somehow feel elated at seeing someone who “looks like them” in power – that this should be sufficient to reduce their economic anxieties – amounts to a subtraction of race from economics. This is what I call abject politics: a politics incapable of critiquing state actors, because representational politics is weaponised as a distraction. 

The South Asians who had already settled in Britain before the arrival of East African Asians forged politically radical movements that fought vehemently against assimilationism and encouraged pushback against those in power.

A momentary romanticism of “being seen” will not save us from the cost-of-living crisis. Indulging this moment obscures and erases the damage that the Conservative Party has done to the country for 12 years.

Now is the time to build collectively from the ground up. It is time to smash the egregious policies passed by government actors and stop masking the violence of those in power simply because they “look like us”. 

END OF THE ARTICLE

[32]

BUSINESS STANDARD.COM

”DOGS AND INDIANS NOT ALLOWED”

SEE FOR THE WHOLE TEXT, NOTE

[33]

[33]

UK GOVERNMENT

RISHI SUNAK’S FIRST SPEECH AS PRIME

MINISTER: 25 OCTOBER 2022

SEE FOR THE WHOLE TEXT, NOTE 1A

NOTEN 1 T/M 62

NOTEN 1 T/M 8

NOTEN 9 EN 10

NOTEN 11 T/M 15

NOTEN 16 T/M 20

NOTEN 21 T/M 23

NOOT 24

NOTEN 25 EN 26

NOTEN 27 T/M 29

NOTEN 30 T/M 33

NOTEN 34 T/M 36

NOTEN 37 TM 39

NOTEN 40 T/M 42

NOTEN 43 T/M 48

NOTEN 49 T/M 51

NOTEN 52 T/M 55

NOTEN 56 T/M 58

NOTEN 59 T/M 62

[59]

ZIE NOTEN 54 EN 58

[60]

”Wanneer gaat u namens profeet Mohammed, Ottomaans rijk, en latere islamitische landen excuses aanbieden voor slavernij. Dat was en is toegestaan volgens de sharia. Uw hoofddoek is symbool van sharia, dus ook van regels omtrent slavernij’, schrijft Ellian. ”

”Wilders houdt er een soortgelijke mening op na: ‘Het is de hoogste tijd dat u excuses aanbiedt voor de eeuwenlange slavernij van de islam, voor het dragen van uw hoofddoek als symbool van de onderdanigheid van de vrouw, voor de islamitische haat naar joden, christenen en afvalligen. Het is de hoogste tijd dat u ontslag neemt.’

NIEUWRECHTS

WILDERS EIST EXCUSES VAN GL KAMERLID

VOOR ISLAMITISCHE SLAVERNIJ

20 OCTOBER 2022

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 45

[61]

EXTREEM-RECHTSE HETZE TEGEN KAUTHAR BOUCHALLIKTH

EN DE SLAPHEID VAN LINKS

ASTRID ESSED

[62]

HET FASCISTISCHE KARAKTER VAN DE PVV/BRONNEN,

ONDERZOEKEN

ASTRID ESSED

[56]

VOLKSKRANT

OPINIE:

JA, HET CHRISTELIJK GELOOF DRAAGT OOK BIJ AAN DE VERGOEILIJKING

VAN DE SLAVENHANDEL

13 JUNI 2021

De rol die de kerk speelde in het slavernijverleden blijft onderbelicht in het debat om van Ketikoti een nationale feestdag te maken. Berouw was er al wel, in 2013.

Burgemeester Femke Halsema bood onlangs excuses aan voor ‘de actieve betrokkenheid van het Amsterdamse stadsbestuur’ bij het slavernijverleden en een petitie om Ketikoti een nationale feestdag te maken werd al 60 duizend keer ondertekend. We worden ons in Nederland steeds bewuster van de rol die de staat speelde in deze zwarte bladzijde van de vaderlandse geschiedenis. De rol die de kerk speelde, blijft echter relatief onderbelicht. Draagt het christelijk geloof ook verantwoordelijkheid voor ons slavernijverleden?

Het Oude Testament geeft de lezer een hoop geboden, bevelen, bepalingen en leefregels – 613 om precies te zijn. De bekendste daarvan zijn te vinden in de Decaloog, oftewel de Tien Geboden. Deze verbiedt zonden als moord, diefstal, afgoderij, overspel en het afleggen van een valse getuigenis. Echter, een specifieke zonde wordt vreemd genoeg achterwege gelaten: slavernij.

Nergens in de Bijbel wordt slavernij dan ook ondubbelzinnig afgewezen, veroordeeld of verboden. Integendeel. De Heilige Schrift lijkt deze misdaad tegen de mensheid vaak stilzwijgend toe te staan en soms zelfs expliciet te steunen.

Meerdere passages in het Oude én Nieuwe Testament bevestigen deze veronderstelling. Zo stellen de Tien Geboden dat u uw zinnen niet moet zetten op het huis van een ander ‘en evenmin op zijn vrouw, op zijn slaaf, op zijn slavin, zijn rund of zijn ezel…’ Eén bladzijde verder, in Exodus 21,

bepaalt God dat je je slaaf onbestraft mag geselen, zolang de slaaf in kwestie ‘enkele dagen in leven blijft’. Wanneer de Israëlieten de stad van een vijandig volk veroveren, zoals in Numeri of Deuteronomium, moeten alle mannen ter dood worden gebracht, maar de vrouwen, de jonge meisjes die nog nooit met een man hebben geslapen ‘en het vee en alles wat er aan goederen in de stad is mag u buit maken’. In Numeri 31 werden er op die manier 32 duizend jonge meisjes ‘buitgemaakt’.

In Leviticus krijgt Bijbelse slavernij ook nog eens een etnisch gehalte, want ‘als slaven en slavinnen kun je mensen kopen uit de omringende volken, of de vreemdelingen die bij jullie wonen’. Deze slaven werden gezien als eigendom en konden als erfelijk bezit nagelaten worden aan het nageslacht.

En het wat heeft het Nieuwe Testament te zeggen over de (on)rechtvaardigheid van slavernij? Jezus zelf repte nooit een woord over deze gruwel, maar zijn apostel Paulus wel. In zijn brieven aan de Efeziërs, de Kolossenzen en Timoteüs roept Paulus slaven op vooral gehoorzaam te zijn: ‘Slaven, gehoorzaam uw aardse meesters in alles, niet met uiterlijk vertoon om bij de mensen in de gunst te komen, maar oprecht en met ontzag voor de Heer.’ Zelfs het vermogen de slavendrijver met afgunst te dienen, werd ze afgenomen.

Tot veel verbazing kan het dan ook niet leiden dat veel vrome christenen de trans-Atlantische slavenhandel steunden of gedoogden. Neem de 18de-eeuwse jezuïet Raymund Harris. Deze gewijde priester publiceerde in 1788 een traktaat waarin hij de rechtvaardigheid van de slavenhandel beredeneerde vanuit een Bijbels perspectief. Hij maakte hiervoor onder meer gebruik van het voorbeeld van aarts-­vader Abraham, de Wet van Mozes, het Bijbelboek Jozua, de brieven van Paulus en zelfs de Bergrede van Jezus. ‘Hoe meer ik vorder in mijn Bijbelonderzoek’, schreef hij, ‘hoe meer bewijs mij bereikt ten gunste van de slavenhandel.’

Daarom toonde de Nederlandse Raad van Kerken in 2013 – 150 jaar na de afschaffing van de slavernij – berouw voor het in stand houden en legitimeren van de lucratieve slavenhandel. Het spreekt voor zich dat de meeste christenen slavernij vandaag de dag verachten, maar het verleden kun je niet zomaar wegpoetsen.

Draagt de kerk medeverantwoordelijkheid voor het slavernijverleden? Als de Nederlandse staat verantwoordelijk was voor het implementeren van de slavenhandel, dan was de kerk zonder meer verantwoordelijk voor het vergoelijken ervan.

Kaj Brens is religiewetenschapper.

[57]

WIKIPEDIA

AFSHIN ELLIAN

WIKIPEDIA

AFSHIN ELLIAN

[58]

VOLKSKRANT

AFSHIN ELLIAN PRAAT DE EXTREMISTEN NA

30 MAART 2016

Islam Afshin Ellians analyse van islam en terreur is eenzijdig en historisch ongefundeerd.Michiel Van Der Padt en masterstudent religiestudies aan de Universiteit van Amsterdam.30 maart 2016, 02:00

Afshin Ellian tracht in het interview met hem een overzichtelijk beeld van de islam te schetsen waar de werkelijke islam gelijk is aan een politiek systeem gekenmerkt door repressieve religieuze wetten. Vervolgens zou deze manier van leven zijn vervalst door westerse, koloniale ideeën over soevereiniteit en individuele rechten. Conclusie: hedendaagse extremisten proberen vandaag de dag met geweld dit westerse systeem van zich af te werpen en daarmee terug te keren naar de ‘echte’ islam van voor de koloniale corrumpering.

De inaccurate historische onderbouwing is nogal bezwaarlijk. Ten eerste onderstreept hij de essentie van islam als een politiek repressief systeem door de profeet Mohammed ervan te beschuldigen dat hij een islamitische staat zou hebben gesticht met gedwongen bekering en een shariawetgeving.

Binnen Mohammeds geringe politieke macht, gedragen door zijn trouwe volgelingen, was hun vrijwillige toetreding tot het geloof essentieel om überhaupt een stem te kunnen hebben als een religieuze buitenstaander. Zijn moslimgemeenschap was rond Mohammeds dood nog verre van wat een islamitische staat kan worden genoemd, een concept dat sowieso onbekend was in de tribale samenleving van het Arabië uit de 8ste-eeuw. Verder was er van een nauwkeurig gedocumenteerde wetgeving en bijbehorende jurisprudentie als de sharia geen sprake.

Altijd al verdeeldheid en onenigheid onder moslims

Ten tweede haalt hij het werk van Ibn Taymiyyah erbij als ‘bron van de islam’. Deze soennitische, hanbalitische rechtsgeleerde uit Syrië leefde in de 13de eeuw en is inderdaad voor bepaalde islamitische interpretaties van de jurisprudentie erg belangrijk geweest. Echter, het feit dat hij gedurende zijn leven meerdere keren gevangen is genomen omdat zijn ideeën door zijn tijdgenoten vaak als te letterlijk en te radicaal werden beschouwd, maakt zijn gedachtegoed alles behalve representatief voor een algemene islam. Dat was toen niet het geval en nu al helemaal niet.

Het probleem met de analyse van Afshin Ellian is dat hij een bepaalde homogeniteit of ‘ware’ islam veronderstelt die pas later door Europese machten is opgeschud. Maar in werkelijkheid is er vanaf de dood van Mohammed altijd al verdeeldheid en onenigheid geweest onder moslims, met name wanneer het ging over de politieke en wettelijke rol van de islam. De enige echte stabiele factor die moslims wereldwijd verbindt, is hun persoonlijke overgave aan de ware God, de erkenning van Mohammed als zijn profeet en de acceptatie van de Koran als de ware openbaring van Gods woord. De rest is interpretatie.

Militaire staat

Daarnaast is het ook een gevaarlijke analyse. Door te spreken van een ‘ware’ islam die in vergetelheid is gebracht door westers kolonialisme verdeel je moslims onder in twee groepen: de ene groep is zich bewust van de verderving van hun geloof en pleegt een bijna nobel verzet, de andere groep blijft in hun onwetendheid bereid om een vals geloof te praktiseren.

Afshin Ellian praat hiermee zowat letterlijk de denkbeelden van de extremisten na. Het is dan opeens niet meer zo verwonderlijk dat hij in het interview openlijk zijn respect uit voor jihadisten die zichzelf durven op te offeren voor hun onbaatzuchtige geloof in de ‘goede zaak’.

Het resultaat is dat hij in zijn kritiek naar de NCTV en de Haagse politiek verwikkeld raakt in een retoriek over de islam die nog het meest overeenkomt met wat hij de ‘giftige sekte’ van het salafisme noemt. Als je op deze toon vervolgens betoogt dat diezelfde mensen zonder een strafbaar feit te hebben begaan een enkelband of meldingsplicht dienen te krijgen, zal de militaire staat waar hij zo voor vreest snel genoeg volgen.

^{Michiel van der Padt is masterstudent religiestudies aan de Universiteit van Amsterdam.}

^{BOVENSTAAND ARTIKEL IS GESCHREVEN NAAR}

^{AANLEIDING VAN HET HIERONDER VERMELDE}

^{INTERVIEW MET ELLIAN}

^VOLKSKRANT

^{”WE MOETEN HET SALAFISME BESTRIJDEN,}

^{NU HET NOG KAN”}

^{26 MAART 2016}

^{Rechtsfilosoof Afshin Ellian hekelt de houding van de politiek, veiligheidsdiensten én de moslimgemeenschap in de strijd tegen terreur. ‘Als moslims het willen, kunnen alle terroristen worden aangehouden.’}

De voorspellingen die hij tien jaar geleden over de dreiging van het islamitisch terrorisme deed, ziet Afshin Ellian (Teheran, 1966) steeds meer bewaarheid worden. Hij dacht in Nederland verlost te zijn van dat ‘achterlijke gedoe’, maar ziet zich ook door de aanslagen in Brussel genoodzaakt zich te blijven verdiepen in de radicale islam.

Wat dacht u toen u van de aanslagen in Brussel hoorde?

‘Ik moest denken aan mijn eerste jaren in Nederland. In 1989 kwam ik als uitgenodigde politieke vluchteling in Nederland. Eerder moest ik vluchten voor het regime van Khomeini. Nederland was zo vrij. Met een groep studenten bezocht ik op een dag het Binnenhof; geen controle, niets! We liepen gewoon Kamerleden tegen het lijf, verbazingwekkend. In Iran had je minstens drie checkpoints moeten passeren en als je levend terugkeerde, was je blij. Later zag ik zelfs de minister-president op de fiets: wauw!

‘In die tijd schreef ik veel brieven aan mijn zus die in Iran was achtergebleven. Ik vertelde haar hoe ik vaak om drie uur ’s nachts door de stad fietste; over de nacht en de vrijheid zonder politiecontrole en zonder criminaliteit! Ik schreef haar met tranen in mijn ogen, omdat ik wist dat zij dit niet voor mogelijk zou houden.

‘De aanslagen in Brussel maken me heel verdrietig. Op het Journaal zag ik militaire trucks door de straten rijden, dat deed me denken aan het militaire regime in de laatste dagen van de sjah. Ook de Nederlandse samenleving militariseert. De Tweede Kamer wordt nu beveiligd met automatische geweren en de marechaussee op Schiphol is zwaarbewapend. Frankrijk en België zijn al volledig gemilitariseerd. Mijn verdriet is een dubbel verdriet omdat ik mijn inmiddels overleden zus geen brief meer kan schrijven. ‘Alles is veranderd’, zou ik haar geschreven hebben. ‘Waar we ook naartoe gaan, ze komen achter ons aan en veranderen de wereld’.’

Wie zijn ‘ze’?

‘De islamisten: zij die willen terugkeren naar de zuivere islam. Om hen te begrijpen, moeten we naar de bronnen van de islam. Kijk, dit boek maakt het duidelijk, De politiek van de sharia, geschreven door Ibn Taymiyyah (1263-1328), een grote Syrische geleerde. Hij boog zich na het instorten van het grote islamitische kalifaat over de vraag waarom moslims in korte tijd zoveel verloren hadden. Ibn Taymiyyah was de inspiratiebron voor Khomeini en Al Qaida; Bin Laden voerde hem op als autoriteit en nu is hij de inspiratiebron voor IS.

‘Ibn Taymiyyah wees erop dat volgens Mohammed zelf, Allah alleen aan hem de gave heeft geschonken van overwinning door middel van terreur en dat het alleen Mohammed – en niet de andere profeten – is toegestaan buit te maken.

‘Alle moslims krijgen met de pap-lepel ingegoten dat ze superieur zijn en het voorbeeld van Mohammed moeten volgen. En wat is dat voorbeeld? De profeet dwong mensen tot bekering, voerde de sharia in en stichtte een islamitische staat. Want alleen in een islamitische staat kun je de islamitische wetten toepassen.’

U heeft het nu steeds over de radicale islam. Er zijn ontzettend veel gematigde moslims.

‘Nee, dit ís de islam. Deze leerstellingen gelden voor alle moslims. Als zij die niet allemaal in praktijk brengen, lijden ze aan vergetelheid. Dat is precies het punt. Islamisten geloven dat de Europeanen tijdens het kolonialisme de islam hebben vervalst. Zij hebben met hun Verlichtingsidealen moslims doen geloven dat de islam een individueel geloof is; dat een beetje bidden en aardig zijn voor anderen voldoende is, maar dat de islam verder geen politieke ambities heeft. Islamisten geloven dat die vergetelheid ervoor heeft gezorgd dat zij als moslims worden vernederd en niet meer kunnen functioneren in de wereld, dat ze slaven en knechten zijn van ongelovige westerlingen. Daarom moeten ze volgens de islamisten worden gereïslamiseerd.’

Wat leert dit ons over de huidige terreur? Kunnen we ons niet beter bekommeren om zaken als discriminatie op de arbeidsmarkt die moslimjongeren gevoelig maken voor ronselaars?

‘Door discriminatie word je geen jihadist. Als je dat denkt, is dat niet alleen een kinderachtige, maar ook een gevaarlijke misvatting. Jihadisme is extreem gewelddadig. Een echte jihadist bewandelt die weg voor de beloning die Allah hem geeft, niet omdat je daardoor opeens wel burgemeester van Haarlem kunt worden. Weet u wat in sommige gevallen het moment is waarop iemand radicaliseert? De dood van zijn moeder. De Koran vult de eenzaamheid op die de moeder achterlaat.

‘Uiteenlopende omstandigheden kunnen duwtjes in de richting van de radicale islam zijn, maar ze verklaren niet waarom iemand jihadist wordt. Waarom zijn Marokko en Tunesië, waar je als moslim niet gediscrimineerd wordt, grootleveranciers van jihadisten? De meeste strijders komen nog altijd uit islamitische landen. Jihadisten zijn geen losers en criminelen. De lichtste en kleinste categorie, die de meeste aandacht krijgt van de media, bestaat niet uit islamisten. Dat zijn avonturiers, mafkezen, die al snel huilend terugkeren uit Syrië.

‘Om écht jihadist te worden, is veel meer nodig: een grote mate van innerlijke zuiverheid en overgave aan Allah. Echte jihadisten huilen en bidden de hele dag. Het zijn diep religieuze mensen, zoals ook Khomeini en Bin Laden diep religieus waren. In alles wat ik tegen hen heb, wil ik u wel zeggen: ik heb respect voor ze. Zij waren bereid hun leven te geven voor wat zij dachten dat goed was en hebben zichzelf nooit verrijkt. Als je de waardigheid die de vijand toekomt, niet erkent, ga je de vijand en hoe hij de mensen achter zich krijgt nooit begrijpen. We onderschatten de rol van ideologie en zolang we dat doen kunnen we deze terreur niet bestrijden.’

De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) is daar toch al lang mee bezig?

‘De NCTV? (Lacht.) Die heeft in de tien jaar dat hij nu bestaat, volledig gefaald. Kijk naar de cijfers. In 2004, toen Theo van Gogh werd vermoord, hadden we ongeveer 140 geregistreerde radicalen, waarvan dertig à veertig werden betiteld als zeer gevaarlijk. Drie jaar daarna schrijft minister Guusje ter Horst van Binnenlandse Zaken in een Brief aan de Kamer dat er tussen de 20- en 30 duizend mensen in Nederland te beïnvloeden zijn door het salafisme en dat er ongeveer 2.500 potentiële radicalen zijn. In 2004 hadden we één bloeddorstige Mohamed B. en nu, twaalf jaar later, hebben we 240 mensen die in Syrië vechten; 240 Mohamed B.’s die niet hier doden, maar wel die arme Syriërs het leven zuur maken. En kijk naar al die haatpredikers die worden uitgenodigd. Het salafisme is booming business.

‘Intussen gedraagt de NCTV zich als een gesloten club en weert ze alle mensen die de politieke islam kritisch analyseren. Hun eigen experts willen simpelweg niet geloven dat het salafisme gevaarlijk is. Ze zijn een meester in het maken van onzinnige onderscheidingen: ‘We hebben drie typen salafisme: apolitieke salafisten, politieke salafisten en jihadi-salafisten. Het politieke salafisme is onwenselijk. Jihadi-salafisten zijn héél gevaarlijk!’ Ja, dat weet iedere gek inmiddels. Maar dat is allemaal onzin: het salafisme is uiteindelijk altijd politiek én gewelddadig.’

Maar wat zou u doen als u het voor het zeggen had?

‘Het salafisme bestrijden omdat het een giftige sekte is waaruit alle jihadisten voortkomen. Je kunt het salafisme niet strafbaar stellen, omdat je gedachten nu eenmaal niet kunt verbieden. Maar je kunt genoeg maatregelen nemen om het te bestrijden. Zo moet je het privilege van religieuze verenigingen zoals moskeeën, dat ze nooit door de rechterlijke macht kunnen worden ontbonden, uit de wet schrappen. Dan kun je een salafistische vereniging of moskee ontbinden. Verder moet je haatpredikers niet meer toelaten en moet de AIVD salafisten verstoren, zoals ze vroeger deden met extreem-maoïstische groepen: infiltreren, onrust veroorzaken of quasi-groepen opzetten.

‘Radicale salafisten moet je behandelen als voetbalhooligans. Geef ze een meldingsplicht, houd ze in noodgevallen in detentie, doe ze een enkelband om, of geef ze een gebiedsverbod. Over die maatregelen brengt de politie ambtsberichten uit en de rechter kan ze toetsen. Zo breng je die radicale types in de openbaarheid. Je maakt duidelijk dat ze gevaarlijk bezig zijn.

‘Het belangrijkste voordeel is dat je moslimouders een instrument in handen geeft. Een moeder van een jongen die radicaliseert, kan dan zeggen: niet alleen de overheid en Ahmed Aboutaleb, nee iederéén vindt salafisme fout. Je moet jongeren het gevoel geven dat het niet koosjer is als ze een moskee als de salafistische As-Soennah in Den Haag bezoeken. Nu voelt dat legaler dan het roken van een grammetje hasj. Als Asscher het echt wil, verandert dat morgen.’

Maar dat doet hij niet?

‘Asscher houdt altijd stoere verhalen in de media, maar als puntje bij paaltje komt stuurt hij een brief naar de Kamer en zegt hij: we doen niets aan het salafisme. Hij doet een beroep op de vrijheid van meningsuiting en van godsdienst, terwijl hij prioriteit moet geven aan het veiligheidsbelang. Ook voor de moslimgemeenschap. Het beeld over moslims kan alleen kantelen als je die hele salafistische intolerante groep gaat isoleren.

‘Alleen het CDA en Halbe Zijlstra lijken bereid er iets aan te doen. Terwijl je toch zou denken dat de vrijheid van godsdienst meer in het dna van het CDA zit dan in dat van Asscher. Dat laat opnieuw zien dat mensen die geen godsdienst hebben, denken dat alle religies ongeveer hetzelfde zijn. Bij het CDA begrijpen ze beter dat de islam een sterk politieke, radicale component heeft. Eenzelfde gebrek aan inlevingsvermogen zie je bij de topambtenaren. Die denken dat de wereld slechts behoefte aan één ding: geld. Zij kunnen zich niet voorstellen dat een jongere salafistische geschriften leest, de hele nacht huilt en Allah om vergiffenis smeekt omdat hij tot nu toe geen goede moslim is geweest. Zij denken dat je terreur kunt bestrijden met uitkeringen en subsidies.

‘Alleen het plan voor een luchtbrug van Diederik Samsom vond ik helemaal niet dom. Onbegrijpelijk dat iedereen die arme man begon aan te vallen. Mensen die illegaal komen, worden teruggebracht, en je hebt zelf in de hand welke vluchtelingen je opneemt. Natuurlijk moeten we een aantal Syriërs opvangen, maar het uitgangspunt moet zijn: het beperken van de immigratie. Alleen bij een bescheiden en beheersbare immigratie kun je de nieuwkomers goed begeleiden bij hun integratie. Beperking van de immigratie is ook noodzakelijk vanuit het oogpunt van terreurbestrijding. Waar de moslimgemeenschap groeit, groeit ook de kans op jihadisten.’

Met die kritiek schaadt u de hele moslimgemeenschap.

‘Tegen die gemeenschap zeg ik: doe iets aan het jihadisme. Waarom hebben de inwoners van Molenbeek Abdeslam niet uitgeleverd? In heel Europa zijn gewone moslims die jihadisten helpen. Zolang moslims te laf zijn om tegen hen op te treden, gaan ze meer lijden. Natuurlijk nemen zaken als discriminatie dan toe. Maar de moslimgemeenschap moet optreden en kan dat heel goed. Als zij wil, kunnen alle terroristen in de wijken worden aangehouden, want ze kennen elkaar allemaal. Uit lafheid, angst of lichte sympathie doet ze dat niet. Met aanslagen zoals in Brussel wil IS spanningen veroorzaken. Als de moslimgemeenschap jihadisten gaat aanpakken, neemt de kans op interetnische conflicten juist af.

‘Het gevaar bestaat dat we volledig gaan militariseren. Dat moeten we uit alle macht voorkomen. De bestrijding van het salafisme moet mede de inzet zijn van de verkiezingen volgend jaar. Ik denk dat Halbe Zijlstra en ook Sybrand Buma dat gaan doen. Als het salafisme echt groot wordt, is het steeds moeilijker te bestrijden. Dan bestaat het gevaar van gewelddadige conflicten. En daarom moet je ingrijpen nu het nog kan.’

[52]

”In his lifetime the Prophet introduced the following rules about slavery:

• Stated that freeing slaves was the act that God found most acceptable
  • Zakat (charity – the third Pillar of Islam) was often used by the state to free slaves
• Stated that freeing a slave was the appropriate way to gain forgiveness for certain wrongs
• Ordered that those who committed certain wrongs should be penalised by having to free their slaves
• Stated that slaves should be allowed to buy their freedom, and if necessary should be given the opportunity to earn money, or be lent money by the state, in order to do so
• Allowed slaves to be freed in certain circumstances
• Stated that slaves’ contracts should be interpreted in favour of the slaves
• Stated that the duty of kindness towards slaves was the same of that towards family, neighbours and others
• Stated that when a slave owner had a child with a female slave, the child should be freed and could inherit from their father like any other child (as in the case of Ibrahim)

There are a number of hadith that show that the Prophet treated slaves well and expected others to do the same…

He will not enter Paradise who behaveth ill to his slaves. The Companions said, ‘O Apostle of God! have you not told us, that there will be a great many slaves and orphans amongst your disciples?’ He said, ‘Yes; then be kind to them as to your own children, and give them to eat what you eat yourselves. The slaves that say their prayers are your brothers.

Be kind to slaves as to your own children…and those that say their prayers are your brethren.

They (slaves or servants) are your brothers, and Allah has put them under your command. So the one under whose hand Allah has put his brother, should feed him of what he eats, and give him dresses of what he wears, and should not ask him to do a thing beyond his capacity. And if at all he asks him to do a hard task, he should help him therein.’

‘There are three categories of people against whom I shall myself be a plaintiff on the Day of Judgement. Of these three, one is he who enslaves a free man, then sells him and eats this money’.

al-Bukhari and Ibn Majjah

Narrated Abu Musa Al-Ash’ari: “The Prophet said, ‘Give food to the hungry, pay a visit to the sick and release (set free) the one in captivity (by paying his ransom).'”

Bukhari

BBC

SLAVERY IN ISLAM

[DERDE ARTIKEL]

MOHAMMAD AND SLAVERY

Muhammad and slavery

Muhammad and slavery

The Prophet Muhammad did not try to abolish slavery, and bought, sold, captured, and owned slaves himself. But he insisted that slave owners treat their slaves well and stressed the virtue of freeing slaves.

There are two different ways of interpreting this:

• some modern writers believe that Muhammad intended his teachings to lead to the gradual end of slavery by limiting opportunities to acquire new slaves and allowing existing slaves to become free. This idea doesn’t appear in early writings.
• others writers argue that by regulating slavery the Prophet gave his authority to its continued existence, and that by having slaves himself he showed his approval

Muhammad treated slaves as human beings and clearly held some in the highest esteem.

For example, he personally ensured the freedom of Bilal, an African slave who had converted to Islam. Bilal was chosen as the first muezzin of Islam because of his beautiful voice. A muezzin is the person who calls the community to the daily prayers, and is a position of great prominence and responsibility.

Zayd was a young boy who had grown up in the household of the Prophet as a slave, and remained with the household, almost as an adopted son, even after he was freed. He was amongst the first four people to adopt Islam. Indeed when Zayd’s father (a wealthy nobleman) tracked his son down and offered to buy his freedom from Muhammad, Muhammad told Zayd that he was free to go with his father with no money changing hands, and to his father’s astonishment Zayd chose to stay with Muhammad.

The Prophet also married a Coptic Christian slave girl.

In his lifetime the Prophet introduced the following rules about slavery:

• Stated that freeing slaves was the act that God found most acceptable
  • Zakat (charity – the third Pillar of Islam) was often used by the state to free slaves
• Stated that freeing a slave was the appropriate way to gain forgiveness for certain wrongs
• Ordered that those who committed certain wrongs should be penalised by having to free their slaves
• Stated that slaves should be allowed to buy their freedom, and if necessary should be given the opportunity to earn money, or be lent money by the state, in order to do so
• Allowed slaves to be freed in certain circumstances
• Stated that slaves’ contracts should be interpreted in favour of the slaves
• Stated that the duty of kindness towards slaves was the same of that towards family, neighbours and others
• Stated that when a slave owner had a child with a female slave, the child should be freed and could inherit from their father like any other child (as in the case of Ibrahim)

There are a number of hadith that show that the Prophet treated slaves well and expected others to do the same…

He will not enter Paradise who behaveth ill to his slaves. The Companions said, ‘O Apostle of God! have you not told us, that there will be a great many slaves and orphans amongst your disciples?’ He said, ‘Yes; then be kind to them as to your own children, and give them to eat what you eat yourselves. The slaves that say their prayers are your brothers.

Be kind to slaves as to your own children…and those that say their prayers are your brethren.

They (slaves or servants) are your brothers, and Allah has put them under your command. So the one under whose hand Allah has put his brother, should feed him of what he eats, and give him dresses of what he wears, and should not ask him to do a thing beyond his capacity. And if at all he asks him to do a hard task, he should help him therein.’

‘There are three categories of people against whom I shall myself be a plaintiff on the Day of Judgement. Of these three, one is he who enslaves a free man, then sells him and eats this money’.

al-Bukhari and Ibn Majjah

Narrated Abu Musa Al-Ash’ari: “The Prophet said, ‘Give food to the hungry, pay a visit to the sick and release (set free) the one in captivity (by paying his ransom).'”

Bukhari

[53]

”’Wanneer gaat u namens profeet Mohammed, Ottomaans rijk, en latere islamitische landen excuses aanbieden voor slavernij. Dat was en is toegestaan volgens de sharia. Uw hoofddoek is symbool van sharia, dus ook van regels omtrent slavernij’, schrijft Ellian. ”

NIEUWRECHTS

WILDERS EIST EXCUSES VAN GL KAMERLID VOOR

ISLAMITISCHE SLAVERNIJ

20 OCTOBER 2022

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 45

[54]

VOLKSKRANT

BESTE AFSHIN, HOE KOMT HET TOCH, DAT JIJ ALTIJD

ZO FEL BENT OVER MOSLIMS?

1 NOVEMBER 2012

De op 18-jarige leeftijd uit Iran gevluchte jurist Sander Terphuis verwondert zich over de felheid waarmee zijn eveneens gevluchte landgenoot Afshin Ellian spreekt en schrijft over de islam. ‘Hoe komt dat toch?’

Beste Afshin,

Jij en ik zijn allebei gevlucht uit Iran. Wij wilden niet leven in een land dat wordt beheerst door ayatollahs. Familie en vrienden lieten we achter, omdat ons verlangen naar vrijheid heel sterk was. Jij en ik weten wat de prijs van de vrijheid is.

Wij hebben allebei in het vrije Westen rechten gestudeerd. Op één punt verschillen we van elkaar en dat betreft het denken over de islam en moslims. Ik ben geen moslim. Wel geloof ik heilig in godsdienstvrijheid.

Er zijn in de wereld ruim een miljard moslims. Velen van hen gaan dagelijks naar hun werk, doen hun boodschappen en leiden een normaal leven, net als jij en ik. Mijn moeder kuste iedere avond voor het slapen gaan de Koran. Zij liet haar kinderen vrij zich te ontwikkelen en verafschuwde geweld. Van dit soort moslims zijn er heel veel in Iran en andere islamitische landen, én in Nederland. Dat weet jij ook.

Grote bedreiging voor de wereldgemeenschap vormen de extremisten, ongeacht hun geloof. Waar in de islam is een rechtvaardiging te vinden voor de moordaanslag van de Taliban op het Pakistaanse meisje Malala?

In Nederland leerden wij dat je niet iedereen over één kam mag scheren. In jouw kritiek op de islam en moslims mis ik echter vaak de nuance. Ook in je column in Elsevier van deze week suggereer je weer dat in feite alle moslims haat koesteren jegens het Westen. Je schrijft: ‘Het Westen moet minder gevoelig worden voor de symbolen van de islam en de vrijheid verdedigen. (…) Objectieve islamitische gevoeligheden bestaan niet. Wat wel bestaat is haat. Veel haat tegen de westerse cultuur, de cultuur van de vrijheid.’

Je kwetst met je generalisaties vele moslims die in Nederland de schouders eronder willen zetten. En je reikt mensen als Geert Wilders een stok aan om mee te slaan. Hoe komt het toch dat jij altijd zo fel bent over moslims?

_{Sander Terphuis is staatsrechtjurist en actief binnen de PvdA. Hij vluchtte in 1990 uit Iran en nam na zijn naturalisatie in 1995 een Nederlandse naam aan. Twitter: @Terphuis}

GROEN LINKS

WIJ HEBBEN OOK VERSTAND VAN DE ISLAM!

6 SEPTEMBER 2006

In het debat over de islam worden vluchtelingen als Afshin Ellian omarmd als kenner van deze religie. Maar vervolging leidt niet automatisch tot het veroordelen van de héle islam.

De Nederlands-Iraanse rechtsgeleerde Afshin Ellian roept regelmatig op door te gaan met het polemiseren van het debat over de islam. Hij bevindt zich daarbij in het gezelschap van andere liefhebbers van de Verlichting, die de islam onverenigbaar vinden met de Nederlandse beschaving.
Voor sommigen kan het niet hard genoeg. Wilders wil geen moslim meer het land inlaten, Nawijn vat het harde beleid van dit kabinet zelfs samen als ‘eigen volk laatst’. Moslimbashing is in Nederland in korte tijd een populair gezelschapsspel geworden, maar voor de moslims in de polder is dat al lang geen spel meer.

De Amerikaanse Midden-Oosten-des-kundige Graham Fuller ziet de politieke islam als een zeer breed pallet. Je kunt de islam niet op één hoop gooien en tot de vijand van het Westen verklaren. Hij rekent Iran, Saoedi-Arabië én de huidige regering in Turkije tot de politieke islam. De dramatische situatie in Iran is dan ook niet per se gelijk aan dé politieke islam, zoals Ellian steeds beweert. Het is evenmin mogelijk om alle misstanden in de islamitische wereld (van terrorisme tot vrouwenonderdrukking) terug te brengen tot de essentie van de Koran.

Olivier Roy, één van de belangrijkste kenners van de hedendaagse ontwikkelingen binnen de islam, zegt:

,,Het enige wat telt, is wat moslims zeggen dat er in de Koran staat; en bij gebrek aan een gecentraliseerde kerk blijkt uit de verscheidenheid van hun antwoorden hoe volkomen zinloos het is een eenduidige waarheid te zoeken.” De liberale strijders tegen de islam geven met al hun generalisaties blijk van weinig kennis van de belevingswereld van moslimimmigranten in ons land. Laat staan dat zij iets snappen van de drijfveren en mechanismen die een deel van deze moslims verleiden tot radicalisme.

Zulke opinies kan men beter niet te gemakkelijk volgen. Ook al heb je geleden onder een fundamentalistisch islamitisch regime, je hebt de waarheid over de politieke islam niet in pacht. Toch nemen veel Nederlandse intellectuelen en politici de opvatting van deze ‘ervaringsdeskundigen’ als leidraad. Die sympathie is nogal selectief en gestoeld op opportunisme en populisme. Zij zeggen namelijk wat een deel van Nederland graag wil horen. Immers, we leven in een land waar de islamofobie twee keer zo hoog is als bijvoorbeeld in Spanje. Terwijl het islamitische terrorisme daar veel meer slachtoffers heeft gemaakt.

Hoe selectief de bewondering voor bijvoorbeeld Afshin Ellian is, blijkt wanneer je bedenkt dat er ruim 25 000 Iraniërs in Nederland leven. De meerderheid is net als hij gevlucht voor de Iraanse mollahs. Velen van hen zijn hoogopgeleid en succesvol geintegreerd in dit land. Ze vertonen dus veel overeenkomsten met Ellian.

Je zou denken dat er veel meer Iraanse Nederlanders rondlopen met soortgelijke radicale tirades tegen de islam. Dat is echter niet zo. Andere Iraanse Nederlanders hebben geleerd van de Nederlandse tolerantie en van hun ervaringen met de islamitische tirannie in Iran. Die wordt alleen maar sterker wanneer de voedingsbodem ervoor niet serieus wordt genomen. Een arrogante seculiere houding ten aanzien van religie heeft de fundamentalisten in Iran vrij baan gegeven om gefrustreerde jongeren te mobiliseren. Wie religie belachelijk en achterlijk noemt, draagt bij aan de polarisatie waar extremisten garen bij spinnen.

Het is goed mogelijk om geloof en emancipatie te combineren. Ook dat is in het hedendaagse Iran te zien. Zonder die nuance kan de dynamiek in de islamitische wereld niet begrepen worden.

Er is ook niks democratisch aan het uit willen bannen van verschillen.

Niet iedereen hoeft seculier en gek op de Verlichting te zijn. Democratie is meer dan je stem uitbrengen: democratie gaat om een cultuur die diversiteit insluit. Polariserend zwart-wit denken is daarom weinig democratisch.

In Nederland staan moslimjongeren voor een dilemma. Kiezen we voor de Nederlandse samenleving waar we als ‘achterlijk’ en ‘gevaarlijk’ worden afgeschilderd? Of kiezen we voor een terugkeer naar onze eigen achtergrond? Het afgeven op de islam van de laatste tijd heeft deze jongeren ontmoedigd hun best te doen deel uit te maken van deze samenleving. Hier ligt een belangrijke voedingsbodem voor de mobilisatie door extreme groepen.

Een ander belangrijk onderdeel van die voedingsbodem zit in het buitenland: de onrechtvaardige situatie in het Midden-Oosten, Tsjetsjenië en de rampzalige oorlog in Irak. De voorstanders van de harde confrontatie met de islam versterken deze voedingsbodem. In dat opzicht staan wij pal tegenover hen. Juist omdat wij het extremisme serieus nemen en uit willen bannen.

We moeten af van de simpele karikaturen van de islam en van moslims. De islam en de islamitische wereld zijn divers en volop in beweging. Daarbij horen helaas ook zeer zorgelijke en explosieve ontwikkelingen. Die moeten we niet alleen nauwkeurig in de gaten houden, we moeten ook passend handelen.

Ook in Nederland. Met ongeveer één miljoen moslimburgers is de islam een interne aangelegenheid geworden. We komen daar niet verder mee als we allemaal blijven mopperen, generaliseren en ons onbegrepen voelen. We moeten verscheidenheid de ruimte durven geven en elke vorm van extremisme en intolerantie bestrijden. Dat is de enige manier om verdere escalatie en radicalisering te voorkomen.
 
Farah Karimi, Halleh Ghorashi en Shervin Nekuee

VOLKSKRANT

AFSHIN ELLIAN PRAAT DE EXTREMISTEN NA

30 MAART 2016

Islam Afshin Ellians analyse van islam en terreur is eenzijdig en historisch ongefundeerd.Michiel Van Der Padt en masterstudent religiestudies aan de Universiteit van Amsterdam.30 maart 2016, 02:00

Afshin Ellian tracht in het interview met hem een overzichtelijk beeld van de islam te schetsen waar de werkelijke islam gelijk is aan een politiek systeem gekenmerkt door repressieve religieuze wetten. Vervolgens zou deze manier van leven zijn vervalst door westerse, koloniale ideeën over soevereiniteit en individuele rechten. Conclusie: hedendaagse extremisten proberen vandaag de dag met geweld dit westerse systeem van zich af te werpen en daarmee terug te keren naar de ‘echte’ islam van voor de koloniale corrumpering.

De inaccurate historische onderbouwing is nogal bezwaarlijk. Ten eerste onderstreept hij de essentie van islam als een politiek repressief systeem door de profeet Mohammed ervan te beschuldigen dat hij een islamitische staat zou hebben gesticht met gedwongen bekering en een shariawetgeving.

Binnen Mohammeds geringe politieke macht, gedragen door zijn trouwe volgelingen, was hun vrijwillige toetreding tot het geloof essentieel om überhaupt een stem te kunnen hebben als een religieuze buitenstaander. Zijn moslimgemeenschap was rond Mohammeds dood nog verre van wat een islamitische staat kan worden genoemd, een concept dat sowieso onbekend was in de tribale samenleving van het Arabië uit de 8ste-eeuw. Verder was er van een nauwkeurig gedocumenteerde wetgeving en bijbehorende jurisprudentie als de sharia geen sprake.

Altijd al verdeeldheid en onenigheid onder moslims

Ten tweede haalt hij het werk van Ibn Taymiyyah erbij als ‘bron van de islam’. Deze soennitische, hanbalitische rechtsgeleerde uit Syrië leefde in de 13de eeuw en is inderdaad voor bepaalde islamitische interpretaties van de jurisprudentie erg belangrijk geweest. Echter, het feit dat hij gedurende zijn leven meerdere keren gevangen is genomen omdat zijn ideeën door zijn tijdgenoten vaak als te letterlijk en te radicaal werden beschouwd, maakt zijn gedachtegoed alles behalve representatief voor een algemene islam. Dat was toen niet het geval en nu al helemaal niet.

Het probleem met de analyse van Afshin Ellian is dat hij een bepaalde homogeniteit of ‘ware’ islam veronderstelt die pas later door Europese machten is opgeschud. Maar in werkelijkheid is er vanaf de dood van Mohammed altijd al verdeeldheid en onenigheid geweest onder moslims, met name wanneer het ging over de politieke en wettelijke rol van de islam. De enige echte stabiele factor die moslims wereldwijd verbindt, is hun persoonlijke overgave aan de ware God, de erkenning van Mohammed als zijn profeet en de acceptatie van de Koran als de ware openbaring van Gods woord. De rest is interpretatie.

Militaire staat

Daarnaast is het ook een gevaarlijke analyse. Door te spreken van een ‘ware’ islam die in vergetelheid is gebracht door westers kolonialisme verdeel je moslims onder in twee groepen: de ene groep is zich bewust van de verderving van hun geloof en pleegt een bijna nobel verzet, de andere groep blijft in hun onwetendheid bereid om een vals geloof te praktiseren.

Afshin Ellian praat hiermee zowat letterlijk de denkbeelden van de extremisten na. Het is dan opeens niet meer zo verwonderlijk dat hij in het interview openlijk zijn respect uit voor jihadisten die zichzelf durven op te offeren voor hun onbaatzuchtige geloof in de ‘goede zaak’.

Het resultaat is dat hij in zijn kritiek naar de NCTV en de Haagse politiek verwikkeld raakt in een retoriek over de islam die nog het meest overeenkomt met wat hij de ‘giftige sekte’ van het salafisme noemt. Als je op deze toon vervolgens betoogt dat diezelfde mensen zonder een strafbaar feit te hebben begaan een enkelband of meldingsplicht dienen te krijgen, zal de militaire staat waar hij zo voor vreest snel genoeg volgen.

^{Michiel van der Padt is masterstudent religiestudies aan de Universiteit van Amsterdam.}

^[55]

^BBC

^{SLAVERY IN ISLAM}

^{[TWEEDE ARTIKEL]}

^{SLAVERY AND ISLAMIC LAW}

Slavery and Islamic law

Law and slavery

Islamic law and custom provided no basis for the abolition of slavery or even for the curtailment of the slave trade.

Bernard Lewis, The Shaping of the Modern Middle East, 1994

Although the vast majority of contemporary Muslims abhor slavery, it remains part of their religious law.

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Context

Islamic sharia law accepted (and accepts) slavery, as did other legal systems of ancient times such as Roman law, Hebrew law, Byzantine Christian law, African customary law and Hindu law.

The world was very different in those days, and practices that seem profoundly unethical to modern minds were common and accepted.

During the formative stages of shari’a (and for the next millennium at least) there was no conception of universal human rights anywhere in the world. Slavery was an established and lawful institution in many parts of the world throughout this period…

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Slavery was too fundamental to the structure of Arabian society in the 7th century to be abolished easily. Doing so would have estranged many of the tribes that Muhammad sought to bring together, and severely disrupted the working of society.

Prohibiting slavery in the context of seventh-century Arabia apparently would have been as useful as prohibiting poverty; it would have reflected a noble ideal but would have been unworkable on an immediate basis without establishing an entirely new socioeconomic system.

Jacob Neusner, Tamara Sonn, Comparing Religions through Law: Judaism and Islam, 1999

But this was a problem, since Islam placed a high value on human dignity and freedom.

The fact that slavery is a major concern in Islamic law no doubt stems from the prevalence of slavery at the time when Islam was instituted combined with the fact that the Qur’an clearly presents universal freedom and human dignity as its ideal society. Its recommendation that slaves be freed is on the same plane as its recommendation that the poor be clothed and the hungry be fed.

Jacob Neusner, Tamara Sonn, Comparing Religions through Law: Judaism and Islam, 1999

So the early Muslims restricted and regulated slavery to remove some of its cruelties, but accepted that it was legal.

… The most that shari’a could do, and did in fact do, in that historical context was to modify and lighten the harsh consequences of slavery and discrimination on grounds of religion or gender…

Shari’a recognized slavery as an institution but sought to restrict the sources of acquisition of slaves, to improve their condition, and to encourage their emancipation through a variety of religious and civil methods.

Nevertheless, slavery is lawful under shari’a to the present day.

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Is slavery still legal in Islam?

The answer is that slavery is legal under Islamic law but only in theory. Slavery is illegal under the state law of all Muslim countries.

Theoretically Islamic law lays down that if a person was captured in a lawful jihad or was the descendent of an unbroken chain of people who had been lawfully enslaved, then it might be legal to enslave them.

Nonetheless, should the legal condition for the enslavement of anyone be proven (because he had been taken prisoner fighting against Islam with a view to its extirpation and persisted in invincible ignorance in his sacrilegious and infidel convictions, or because there did exist legal proof that all his ancestors without exception had been slaves descended from a person taken prisoner conducting a warfare of such invincible ignorance) Islam would be bound to recognize such slavery as legal, even though recommending the freeing of the person and if possible his conversion, in this modern age.

Tabandeh, Muslim Commentary on the Universal Declaration of Human Rights, quoted in ‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

In practice, it seems virtually impossible that there will ever again be a jihad that is lawfully declared according to the strict letter of the law, and there are no living descendants of lawful slaves, which means that legal enslavement is unthinkable.

The law on slavery

Islamic law recognises slavery as an institution within society, and attempts to regulate and restrict it in various ways.

Different Islamic legal schools differ in their interpretation of Islamic law on slavery. Local customs in Muslim lands also affected the way slaves were treated.

In the merchant cities of South-East Asia the sharia helped forge a legal distinction between slave and non-slave unknown in the rural hinterland.

More frequently, however, the application of the sharia outside the Middle East was tempered by local customs. This allowed Muslims in regions as distant as Somalia, India and Indonesia to argue for the maintenance of pre-Islamic and other local structures of slavery even if these ran counter to the prescriptions of the sharia.

Gwyn Campbell; Frank Cass, The Structure of Slavery in Indian Ocean Africa and Asia, 2004

Islamic law clearly recognises that slaves are human beings, but it frequently treats slaves as if they are property, laying down regulations covering the buying and selling of slaves.

It encourages the freeing of slaves, which has the good effect of diminishing the slave population of a culture and, paradoxically, the bad effect of encouraging those whose livelihood depends on slave labour to find new ways of acquiring slaves.

Who can be enslaved

Under Islamic law people can only be legally enslaved in two circumstances:

• as the result of being defeated in a war that was legal according to sharia
• if they are born as the child of two slave parents

Other legal systems of the time allowed people to be enslaved in a far wider range of circumstances.

The sharia limits were often either ignored or evaded, and many instances of slave trading by Muslims were in fact illegal, but tolerated.

The following groups of people cannot be made slaves:

• Free Muslims, but note that:
  • Slaves who convert to Islam are not automatically freed
  • Children born to legally enslaved Muslims are also slaves
• Dhimmis

Slave rights

Islamic law gives slaves certain rights:

• Slaves must not be mistreated or overworked, but should be treated well
• Slaves must be properly maintained
• Slaves may take legal action for a breach of these rules, and may be freed as a result
• Slaves may own property
• Slaves may own slaves
• Slaves can get married if their owner consents
• Slaves may undertake business on the owner’s behalf
• Slaves guilty of crimes can only be given half the punishment that would be given to a non-slave (although some schools of Islamic law do allow the execution of a slave who commits murder)
• A female slave cannot be separated from her child while it is under 7 years old
• Female slaves cannot be forced into prostitution

Slave rights to freedom

Islamic law allows slaves to get their freedom under certain circumstances. It divides slaves with the right to freedom into various classes:

• The mukatab: a slave who has the contractual right to buy their freedom over time
• The mudabbar: a slave who will be freed when their owner dies (this might not happen if the owner’s estate was too small)
• The umm walid, a female slave who had borne her owner a child

Slaves must accept

• Owners are allowed to have sex with their female slaves

Restrictions on slaves

Islamic law imposes many restrictions on slaves:

• Slaves cannot carry out some religious roles
• Slaves can have only limited authority
• Slaves cannot be witnesses in court
• Killing a slave does not carry the death penalty in most schools of Islamic law
• Slaves are punishable under Islamic law if they commit a crime – although for some major crimes they only receive half the punishment of free people

[49]

”Muhammad ibn Abdullah^{[n 1]} (Arabic: مُحَمَّد ٱبن عَبْد ٱللَّٰه, romanized: Muḥammad ibn ʿAbd Allāh, Classical Arabic pronunciation: [muˈħammad]; c. 570 – 8 June 632 CE)^[1][2] was an Arab religious, social, and political leader and the founder of the world religion of Islam”

WIKIPEDIA

MUHAMMAD

[50]

WIKIPEDIA

SLAVERY

[51]

[51]

””Prohibiting slavery in the context of seventh-century Arabiaapparently would has been as useful as prohibitingpoverty; it would have reflected a noble ideal butwould have been unworkable on an immediate basis without establishing an entirely new socioeconomic system”
BBCSLAVERY IN ISLAM[Tweede artikel]’SLAVERY AND ISLAMIC LAWLAW AND SLAVERY

Slavery and Islamic law

Law and slavery

Islamic law and custom provided no basis for the abolition of slavery or even for the curtailment of the slave trade.

Bernard Lewis, The Shaping of the Modern Middle East, 1994

Although the vast majority of contemporary Muslims abhor slavery, it remains part of their religious law.

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Context

Islamic sharia law accepted (and accepts) slavery, as did other legal systems of ancient times such as Roman law, Hebrew law, Byzantine Christian law, African customary law and Hindu law.

The world was very different in those days, and practices that seem profoundly unethical to modern minds were common and accepted.

During the formative stages of shari’a (and for the next millennium at least) there was no conception of universal human rights anywhere in the world. Slavery was an established and lawful institution in many parts of the world throughout this period…

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Slavery was too fundamental to the structure of Arabian society in the 7th century to be abolished easily. Doing so would have estranged many of the tribes that Muhammad sought to bring together, and severely disrupted the working of society.

Prohibiting slavery in the context of seventh-century Arabia apparently would have been as useful as prohibiting poverty; it would have reflected a noble ideal but would have been unworkable on an immediate basis without establishing an entirely new socioeconomic system.

Jacob Neusner, Tamara Sonn, Comparing Religions through Law: Judaism and Islam, 1999

But this was a problem, since Islam placed a high value on human dignity and freedom.

The fact that slavery is a major concern in Islamic law no doubt stems from the prevalence of slavery at the time when Islam was instituted combined with the fact that the Qur’an clearly presents universal freedom and human dignity as its ideal society. Its recommendation that slaves be freed is on the same plane as its recommendation that the poor be clothed and the hungry be fed.

Jacob Neusner, Tamara Sonn, Comparing Religions through Law: Judaism and Islam, 1999

So the early Muslims restricted and regulated slavery to remove some of its cruelties, but accepted that it was legal.

… The most that shari’a could do, and did in fact do, in that historical context was to modify and lighten the harsh consequences of slavery and discrimination on grounds of religion or gender…

Shari’a recognized slavery as an institution but sought to restrict the sources of acquisition of slaves, to improve their condition, and to encourage their emancipation through a variety of religious and civil methods.

Nevertheless, slavery is lawful under shari’a to the present day.

‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

Is slavery still legal in Islam?

The answer is that slavery is legal under Islamic law but only in theory. Slavery is illegal under the state law of all Muslim countries.

Theoretically Islamic law lays down that if a person was captured in a lawful jihad or was the descendent of an unbroken chain of people who had been lawfully enslaved, then it might be legal to enslave them.

Nonetheless, should the legal condition for the enslavement of anyone be proven (because he had been taken prisoner fighting against Islam with a view to its extirpation and persisted in invincible ignorance in his sacrilegious and infidel convictions, or because there did exist legal proof that all his ancestors without exception had been slaves descended from a person taken prisoner conducting a warfare of such invincible ignorance) Islam would be bound to recognize such slavery as legal, even though recommending the freeing of the person and if possible his conversion, in this modern age.

Tabandeh, Muslim Commentary on the Universal Declaration of Human Rights, quoted in ‘Abdullahi Ahmed An-Na’im, Shari’a and Basic Human Rights Concerns, in Liberal Islam, ed Charles Kurzman, 1998

In practice, it seems virtually impossible that there will ever again be a jihad that is lawfully declared according to the strict letter of the law, and there are no living descendants of lawful slaves, which means that legal enslavement is unthinkable.

The law on slavery

Islamic law recognises slavery as an institution within society, and attempts to regulate and restrict it in various ways.

Different Islamic legal schools differ in their interpretation of Islamic law on slavery. Local customs in Muslim lands also affected the way slaves were treated.

In the merchant cities of South-East Asia the sharia helped forge a legal distinction between slave and non-slave unknown in the rural hinterland.

More frequently, however, the application of the sharia outside the Middle East was tempered by local customs. This allowed Muslims in regions as distant as Somalia, India and Indonesia to argue for the maintenance of pre-Islamic and other local structures of slavery even if these ran counter to the prescriptions of the sharia.

Gwyn Campbell; Frank Cass, The Structure of Slavery in Indian Ocean Africa and Asia, 2004

Islamic law clearly recognises that slaves are human beings, but it frequently treats slaves as if they are property, laying down regulations covering the buying and selling of slaves.

It encourages the freeing of slaves, which has the good effect of diminishing the slave population of a culture and, paradoxically, the bad effect of encouraging those whose livelihood depends on slave labour to find new ways of acquiring slaves.

Who can be enslaved

Under Islamic law people can only be legally enslaved in two circumstances:

• as the result of being defeated in a war that was legal according to sharia
• if they are born as the child of two slave parents

Other legal systems of the time allowed people to be enslaved in a far wider range of circumstances.

The sharia limits were often either ignored or evaded, and many instances of slave trading by Muslims were in fact illegal, but tolerated.

The following groups of people cannot be made slaves:

• Free Muslims, but note that:
  • Slaves who convert to Islam are not automatically freed
  • Children born to legally enslaved Muslims are also slaves
• Dhimmis

Slave rights

Islamic law gives slaves certain rights:

• Slaves must not be mistreated or overworked, but should be treated well
• Slaves must be properly maintained
• Slaves may take legal action for a breach of these rules, and may be freed as a result
• Slaves may own property
• Slaves may own slaves
• Slaves can get married if their owner consents
• Slaves may undertake business on the owner’s behalf
• Slaves guilty of crimes can only be given half the punishment that would be given to a non-slave (although some schools of Islamic law do allow the execution of a slave who commits murder)
• A female slave cannot be separated from her child while it is under 7 years old
• Female slaves cannot be forced into prostitution

Slave rights to freedom

Islamic law allows slaves to get their freedom under certain circumstances. It divides slaves with the right to freedom into various classes:

• The mukatab: a slave who has the contractual right to buy their freedom over time
• The mudabbar: a slave who will be freed when their owner dies (this might not happen if the owner’s estate was too small)
• The umm walid, a female slave who had borne her owner a child

Slaves must accept

• Owners are allowed to have sex with their female slaves

Restrictions on slaves

Islamic law imposes many restrictions on slaves:

• Slaves cannot carry out some religious roles
• Slaves can have only limited authority
• Slaves cannot be witnesses in court
• Killing a slave does not carry the death penalty in most schools of Islamic law
• Slaves are punishable under Islamic law if they commit a crime – although for some major crimes they only receive half the punishment of free people

[43]

ZIE NOOT 45

[44]

WIKIPEDIA

SLAVERY IN THE OTTOMAN EMPIRE

[45]

”Wilders houdt er een soortgelijke mening op na: ‘Het is de hoogste tijd dat u excuses aanbiedt voor de eeuwenlange slavernij van de islam, voor het dragen van uw hoofddoek als symbool van de onderdanigheid van de vrouw, voor de islamitische haat naar joden, christenen en afvalligen. Het is de hoogste tijd dat u ontslag neemt.’

NIEUWRECHTS

WILDERS EIST EXCUSES VAN GL KAMERLID

VOOR ISLAMITISCHE SLAVERNIJ

20 OCTOBER 2022

GroenLinks-Kamerlid Kauthar Bouchallikht is van mening dat de Nederlandse regering excuses moet gaan aanbieden voor het slavernijverleden. Deze opmerking die Bouchallikht deed in de Tweede Kamer schoot in het verkeerde keelgat bij PVV-leider Geert Wilders en de Leidse hoogleraar Afshin Ellian. Zij vinden juist dat Bouchallikht haar excuses moet aanbieden wegens de wandaden die zijn voortgekomen uit de islam.

Volgens de GroenLinks-politica is er nog steeds niet echt sprake van gelijkwaardigheid binnen het Koninkrijk Nederland:

“Op 28 oktober 1954 trad het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden in werking. Dat is een belangrijk constitutioneel document waarin onder andere staat dat Nederland, Aruba, Curaçao en Sint-Maarten gelijkwaardig zijn. Bijna 70 jaar later moeten we helaas constateren dat die gelijkwaardigheid vooral bij woorden op papier is gebleven. Deze verhoudingen gaan ook langer terug dan 70 jaar. Als we het hebben over gelijkwaardigheid binnen het Koninkrijk, dan kunnen we niet wegkijken van onze geschiedenis.”

“Dat is een geschiedenis van exploitatie en uitbuiting, het slavernijverleden van Nederland. Ik hoop dat we in 2023, 150 jaar na de afschaffing, een belangrijke stap kunnen zetten en dat de regering eindelijk excuses zal aanbieden voor het slavernijverleden. Ik hoop ook dat die excuses gepaard zullen gaan met handelen, want zoals een Caribisch-Nederlandse parlementariër ook zei: het gaat niet alleen om woorden, maar ook om daden”, aldus Bouchallikht tijdens het begrotingsdebat voor Koninkrijksrelaties.

Maar zowel Wilders als Ellian delen niet de mening van de GroenLinks-politica. Beide heren zijn van mening dat Bouchallikht degene is die excuses moet gaan aanbieden voor dat wat de islam heeft veroorzaakt.

‘Wanneer gaat u namens profeet Mohammed, Ottomaans rijk, en latere islamitische landen excuses aanbieden voor slavernij. Dat was en is toegestaan volgens de sharia. Uw hoofddoek is symbool van sharia, dus ook van regels omtrent slavernij’, schrijft Ellian. 

Wilders houdt er een soortgelijke mening op na: ‘Het is de hoogste tijd dat u excuses aanbiedt voor de eeuwenlange slavernij van de islam, voor het dragen van uw hoofddoek als symbool van de onderdanigheid van de vrouw, voor de islamitische haat naar joden, christenen en afvalligen. Het is de hoogste tijd dat u ontslag neemt.’

De Vlaamse Europarlementariër Assita Kanko voegt hieraan toe dat de islamitische slavernij zelfs veel groter was dan de westerse: ‘De Arabische slavenhandel eiste meer slachtoffers dan de Europese maar daarover zwijgt links. Ook over de hedendaagse slavernij, nl de onderdrukking van vrouwen en mensenhandel. Los huidige problemen op. Ik maak me meer zorgen over belastingen,bv. Wie is er geholpen met excuses?’

[46]

”It’s misleading to use phrases such as ‘Islamic slavery’ and ‘Muslim slave trade’, even though slavery existed in many Muslim cultures at various times, since the Atlantic slave trade is not called the Christian slave trade, even though most of those responsible for it were Christians.”

BBC

SLAVERY IN ISLAM

Slaves were owned in all Islamic societies, both sedentary and nomadic, ranging from Arabia in the centre to North Africa in the west and to what is now Pakistan and Indonesia in the east. Some Islamic states, such as the Ottoman Empire, the Crimean Khanate, and the Sokoto caliphate [Nigeria], must be termed slave societies because slaves there were very important numerically as well as a focus of the polities’ energies.

Encyclopaedia Britannica – Slavery

Many societies throughout history have practised slavery, and Muslim societies were no exception.

It’s thought that as many people were enslaved in the Eastern slave trade as in the Atlantic slave trade.

It’s ironic that when the Atlantic slave trade was abolished the Eastern trade expanded, suggesting that for some Africans the abolition of the Atlantic trade didn’t lead to freedom, but merely changed their slave destination.

It’s misleading to use phrases such as ‘Islamic slavery’ and ‘Muslim slave trade’, even though slavery existed in many Muslim cultures at various times, since the Atlantic slave trade is not called the Christian slave trade, even though most of those responsible for it were Christians.

Slavery before Islam

Slavery was common in pre-Islamic times and accepted by many ancient legal systems and it continued under Islam.

Although Islam is much credited for moderating the age-old institution of slavery, which was also accepted and endorsed by the other monotheistic religions, Christianity and Judaism, and was a well-established custom of the pre-Islamic world, it has never preached the abolition of slavery as a doctrine.

Forough Jahanbaksh, Islam, Democracy and Religious Modernism in Iran, 1953-2000, 2001

The condition of slaves, like that of women, may well have improved with the coming of Islam, but the institution was not abolished, any more than it was under Christianity at this period.

Malise Ruthven, Islam in the World, 2000

How Islam moderated slavery

Islam’s approach to slavery added the idea that freedom was the natural state of affairs for human beings and in line with this it limited the opportunities to enslave people, commended the freeing of slaves and regulated the way slaves were treated:

• Islam greatly limited those who could be enslaved and under what circumstances (although these restrictions were often evaded)
• Islam treated slaves as human beings as well as property
• Islam banned the mistreatment of slaves – indeed the tradition repeatedly stresses the importance of treating slaves with kindness and compassion
• Islam allowed slaves to achieve their freedom and made freeing slaves a virtuous act
• Islam barred Muslims from enslaving other Muslims

But the essential nature of slavery remained the same under Islam, as elsewhere. It involved serious breaches of human rights and however well they were treated, the slaves still had restricted freedom; and, when the law was not obeyed, their lives could be very unpleasant.

The paradox

A poignant paradox of Islamic slavery is that the humanity of the various rules and customs that led to the freeing of slaves created a demand for new slaves that could only be supplied by war, forcing people into slavery or trading slaves.

Muslim slavery continued for centuries

The legality of slavery in Islam, together with the example of the Prophet Muhammad, who himself bought, sold, captured, and owned slaves, may explain why slavery persisted until the 19th century in many places (and later still in some countries). The impetus for the abolition of slavery came largely from colonial powers, although some Muslim thinkers argued strongly for abolition.

Slaves came from many places

Unlike the Atlantic slave traders, Muslims enslaved people from many cultures as well as Africa. Other sources included the Balkans, Central Asia and Mediterranean Europe.

Slaves could be assimilated into Muslim society

Muhammad’s teaching that slaves were to be regarded as human beings with dignity and rights and not just as property, and that freeing slaves was a virtuous thing to do, may have helped to create a culture in which slaves became much more assimilated into the community than they were in the West.

Muslim slaves could achieve status

Slaves in the Islamic world were not always at the bottom of the social hierarchy. Slaves in Muslim societies had a greater range of work, and took on a wider range of responsibilities, than those enslaved in the Atlantic trade.

Some slaves earned respectable incomes and achieved considerable power, although even such elite slaves still remained in the power of their owners.

Muslim slavery was not just economic

Unlike the Western slave trade, slavery in Islam was not wholly motivated by economics.

Although some Muslim slaves were used as productive labour it was not generally on the same mass scale as in the West but in smaller agricultural enterprises, workshops, building, mining and transport.

Slaves were also taken for military service, some serving in elite corps essential to the ruler’s control of the state, while others joined the equivalent of the civil service.

Another category of slavery was sexual slavery in which young women were made concubines, either on a small scale or in large harems of the powerful. Some of these women were able to achieve wealth and power.

These harems might be guarded by eunuchs, men who had been enslaved and castrated.

Where did the slaves come from?

Muslim traders took their slaves from three main areas:

• Non-Muslim Africa, in particular the Horn
• Central and Eastern Europe
• Central Asia

The legality of slavery today

While Islamic law does allow slavery under certain conditions, it’s almost inconceivable that those conditions could ever occur in today’s world, and so slavery is effectively illegal in modern Islam. Muslim countries also use secular law to prohibit slavery.

News stories do continue to report occasional instances of slavery in a few Muslim countries, but these are usually denied by the authorities concerned.

[47]

[47]

VOLKSKRANT

OPINIE:

JA, HET CHRISTELIJK GELOOF DRAAGT OOK BIJ AAN DE VERGOEILIJKING

VAN DE SLAVENHANDEL

13 JUNI 2021

De rol die de kerk speelde in het slavernijverleden blijft onderbelicht in het debat om van Ketikoti een nationale feestdag te maken. Berouw was er al wel, in 2013.

Burgemeester Femke Halsema bood onlangs excuses aan voor ‘de actieve betrokkenheid van het Amsterdamse stadsbestuur’ bij het slavernijverleden en een petitie om Ketikoti een nationale feestdag te maken werd al 60 duizend keer ondertekend. We worden ons in Nederland steeds bewuster van de rol die de staat speelde in deze zwarte bladzijde van de vaderlandse geschiedenis. De rol die de kerk speelde, blijft echter relatief onderbelicht. Draagt het christelijk geloof ook verantwoordelijkheid voor ons slavernijverleden?

Het Oude Testament geeft de lezer een hoop geboden, bevelen, bepalingen en leefregels – 613 om precies te zijn. De bekendste daarvan zijn te vinden in de Decaloog, oftewel de Tien Geboden. Deze verbiedt zonden als moord, diefstal, afgoderij, overspel en het afleggen van een valse getuigenis. Echter, een specifieke zonde wordt vreemd genoeg achterwege gelaten: slavernij.

Nergens in de Bijbel wordt slavernij dan ook ondubbelzinnig afgewezen, veroordeeld of verboden. Integendeel. De Heilige Schrift lijkt deze misdaad tegen de mensheid vaak stilzwijgend toe te staan en soms zelfs expliciet te steunen.

Meerdere passages in het Oude én Nieuwe Testament bevestigen deze veronderstelling. Zo stellen de Tien Geboden dat u uw zinnen niet moet zetten op het huis van een ander ‘en evenmin op zijn vrouw, op zijn slaaf, op zijn slavin, zijn rund of zijn ezel…’ Eén bladzijde verder, in Exodus 21,

bepaalt God dat je je slaaf onbestraft mag geselen, zolang de slaaf in kwestie ‘enkele dagen in leven blijft’. Wanneer de Israëlieten de stad van een vijandig volk veroveren, zoals in Numeri of Deuteronomium, moeten alle mannen ter dood worden gebracht, maar de vrouwen, de jonge meisjes die nog nooit met een man hebben geslapen ‘en het vee en alles wat er aan goederen in de stad is mag u buit maken’. In Numeri 31 werden er op die manier 32 duizend jonge meisjes ‘buitgemaakt’.

In Leviticus krijgt Bijbelse slavernij ook nog eens een etnisch gehalte, want ‘als slaven en slavinnen kun je mensen kopen uit de omringende volken, of de vreemdelingen die bij jullie wonen’. Deze slaven werden gezien als eigendom en konden als erfelijk bezit nagelaten worden aan het nageslacht.

En het wat heeft het Nieuwe Testament te zeggen over de (on)rechtvaardigheid van slavernij? Jezus zelf repte nooit een woord over deze gruwel, maar zijn apostel Paulus wel. In zijn brieven aan de Efeziërs, de Kolossenzen en Timoteüs roept Paulus slaven op vooral gehoorzaam te zijn: ‘Slaven, gehoorzaam uw aardse meesters in alles, niet met uiterlijk vertoon om bij de mensen in de gunst te komen, maar oprecht en met ontzag voor de Heer.’ Zelfs het vermogen de slavendrijver met afgunst te dienen, werd ze afgenomen.

Tot veel verbazing kan het dan ook niet leiden dat veel vrome christenen de trans-Atlantische slavenhandel steunden of gedoogden. Neem de 18de-eeuwse jezuïet Raymund Harris. Deze gewijde priester publiceerde in 1788 een traktaat waarin hij de rechtvaardigheid van de slavenhandel beredeneerde vanuit een Bijbels perspectief. Hij maakte hiervoor onder meer gebruik van het voorbeeld van aarts-­vader Abraham, de Wet van Mozes, het Bijbelboek Jozua, de brieven van Paulus en zelfs de Bergrede van Jezus. ‘Hoe meer ik vorder in mijn Bijbelonderzoek’, schreef hij, ‘hoe meer bewijs mij bereikt ten gunste van de slavenhandel.’

Daarom toonde de Nederlandse Raad van Kerken in 2013 – 150 jaar na de afschaffing van de slavernij – berouw voor het in stand houden en legitimeren van de lucratieve slavenhandel. Het spreekt voor zich dat de meeste christenen slavernij vandaag de dag verachten, maar het verleden kun je niet zomaar wegpoetsen.

Draagt de kerk medeverantwoordelijkheid voor het slavernijverleden? Als de Nederlandse staat verantwoordelijk was voor het implementeren van de slavenhandel, dan was de kerk zonder meer verantwoordelijk voor het vergoelijken ervan.

Kaj Brens is religiewetenschapper.

[48]

[48]

”De profeet Mohammed en zijn volgelingen maakten krijgsgevangenen tot slaaf, kochten en verkochten slaven.”

WIKIPEDIA

SLAVERNIJ/ISLAM

ORIGINELE BRON

WIKIPEDIA

SLAVERNIJ

”

Muhammad and slavery

The Prophet Muhammad did not try to abolish slavery, and bought, sold, captured, and owned slaves himself. But he insisted that slave owners treat their slaves well and stressed the virtue of freeing slaves.”

BBC

MUHAMMED AND SLAVERY

[DERDE ARTIKEL VAN BOVENAF]

Muhammad and slavery

Muhammad and slavery

The Prophet Muhammad did not try to abolish slavery, and bought, sold, captured, and owned slaves himself. But he insisted that slave owners treat their slaves well and stressed the virtue of freeing slaves.

There are two different ways of interpreting this:

• some modern writers believe that Muhammad intended his teachings to lead to the gradual end of slavery by limiting opportunities to acquire new slaves and allowing existing slaves to become free. This idea doesn’t appear in early writings.
• others writers argue that by regulating slavery the Prophet gave his authority to its continued existence, and that by having slaves himself he showed his approval

Muhammad treated slaves as human beings and clearly held some in the highest esteem.

For example, he personally ensured the freedom of Bilal, an African slave who had converted to Islam. Bilal was chosen as the first muezzin of Islam because of his beautiful voice. A muezzin is the person who calls the community to the daily prayers, and is a position of great prominence and responsibility.

Zayd was a young boy who had grown up in the household of the Prophet as a slave, and remained with the household, almost as an adopted son, even after he was freed. He was amongst the first four people to adopt Islam. Indeed when Zayd’s father (a wealthy nobleman) tracked his son down and offered to buy his freedom from Muhammad, Muhammad told Zayd that he was free to go with his father with no money changing hands, and to his father’s astonishment Zayd chose to stay with Muhammad.

The Prophet also married a Coptic Christian slave girl.

In his lifetime the Prophet introduced the following rules about slavery:

• Stated that freeing slaves was the act that God found most acceptable
  • Zakat (charity – the third Pillar of Islam) was often used by the state to free slaves
• Stated that freeing a slave was the appropriate way to gain forgiveness for certain wrongs
• Ordered that those who committed certain wrongs should be penalised by having to free their slaves
• Stated that slaves should be allowed to buy their freedom, and if necessary should be given the opportunity to earn money, or be lent money by the state, in order to do so
• Allowed slaves to be freed in certain circumstances
• Stated that slaves’ contracts should be interpreted in favour of the slaves
• Stated that the duty of kindness towards slaves was the same of that towards family, neighbours and others
• Stated that when a slave owner had a child with a female slave, the child should be freed and could inherit from their father like any other child (as in the case of Ibrahim)

There are a number of hadith that show that the Prophet treated slaves well and expected others to do the same…

He will not enter Paradise who behaveth ill to his slaves. The Companions said, ‘O Apostle of God! have you not told us, that there will be a great many slaves and orphans amongst your disciples?’ He said, ‘Yes; then be kind to them as to your own children, and give them to eat what you eat yourselves. The slaves that say their prayers are your brothers.

Be kind to slaves as to your own children…and those that say their prayers are your brethren.

They (slaves or servants) are your brothers, and Allah has put them under your command. So the one under whose hand Allah has put his brother, should feed him of what he eats, and give him dresses of what he wears, and should not ask him to do a thing beyond his capacity. And if at all he asks him to do a hard task, he should help him therein.’

‘There are three categories of people against whom I shall myself be a plaintiff on the Day of Judgement. Of these three, one is he who enslaves a free man, then sells him and eats this money’.

al-Bukhari and Ibn Majjah

Narrated Abu Musa Al-Ash’ari: “The Prophet said, ‘Give food to the hungry, pay a visit to the sick and release (set free) the one in captivity (by paying his ransom).'”

Bukhari