DIALLO NIET UITGEZET, WEL IN ISOLEER
Vandaag is er via de contactpersoon contact geweest met M.A. Diallo, die gisteren naar Guinée zou worden gedeporteerd. De deportatie blijkt gelukkig niet te zijn doorgegaan. Over de reden is totaal geen duidelijkheid – hij is zelfs niet naar Schiphol gebracht.
Wat de precieze reden ook geweest mag zijn, we danken iedereen die op wat voor manier dan ook een bijdrage heeft geleverd aan het protest tegen de uitzetting: of het nu een mail naar de ambassade of de regievoerder vertrek (mw Dorst) is geweest, het delen van het nieuws op facebook of andere media, acties op Schiphol of elders… iets heeft kennelijk de doorslag gegeven en dat is goed.
De strijd zal onverminderd doorgaan tot de grenzen open zijn!
De mond gesnoerd
De prijs die Diallo intussen zelf betaalt is hoog, heel hoog. Gisteren kreeg hij een beschikking waarin staat dat het semi-isoleerregime tot april zal voortduren. In dit regime wordt Diallo meer tijd dan andere vluchtelingen in DC Rotterdam opgesloten in zijn cel en staat hij tijdens de drie of vier uur dat hij de afdeling op mag onder permanente bewaking. Hij is hierdoor niet alleen afgesloten van contact met andere vluchtelingen, maar ook extreem beperkt in zijn contact met de buitenwereld.
Diallo zit nu al sinds 21 januari – bijna een maand – in een semi-isoleerregime en zal er dus, als het aan de psychiater van detentiecentrum Rotterdam ligt, nog meer dan een maand doorbrengen. Dat is krankzinnig. Het opsluiten van mensen met zware depressie en zelfmoordneigingen in isoleercellen ligt in de vakliteratuur van de GGZ al zwaar onder vuur, gezien de enorme negatieve effecten die het heeft. In psychiatrische instellingen ligt de gemiddelde duur van separatie, zoals plaatsing in een isoleercel ook wel heet, op 63 uur. Diallo heeft er inmiddels al meer dan 500 uur op zitten.
Het laat eens te meer zien waar het in detentie om gaat. Isoleercellen worden niet ingezet als ‘uiterst middel’ als iemand een gevaar is voor zichzelf. Isoleercellen worden ingezet als strafmaatregel, als intimidatie, als middel om iemand te slopen.
Dossier ‘kwijt’
Inmiddels is gebleken dat na de deportatiepoging in januari niet alleen Diallo’s persoonlijke spullen zoals kleding ‘verdwenen’. Ook zijn dossier, met daarin documenten, beschikkingen en dergelijke, is spoorloos. De directie van het detentiecentrum doet alsof het van niets weet, maar frustreert hiermee wel de juridische bijstand waar Diallo – net als ieder ander mens – recht op heeft.
Het spoorloos verdwijnen van Diallo’s dossier is zeker geen incident dat op zichzelf staat; in drie maanden tekende de werkgroep Deportatieverzet vier cases op waarin documenten die onder de hoede waren van de autoriteiten ook ‘verdwenen’ en publiceerde deze in het rapport ‘Streng maar rechtvaardig… en dan nu de feiten’.