IN WELKE WOONWIJK WOONT DIE VAN AARTSEN EIGENLIJK?
Van Aartsen, dictator-in-wording in Den Haag, verbiedt nu niet alleen demonstraties in de Schilderswijk. Nee, alle zogeheten risicodemonstraties in Haagse woonwijken zijn twee maanden lang verboden. Dit is langzamerhand een soort noodtoestand light in één van de grootste steden van het land. Dit kan niet onweersproken blijven, en dat weerspreken kan maar beter een actieve vorm aannemen ook.
Vorige week al kwam het verbod op demonstraties in de Schilderswijk. Dat was Van Aartsens antwoord op het voornemen van pro patria om wederom een hatelijke optocht naar de Schilderswijk te houden – een wijk waarvan de bewoners weggezet werden als allemaal potentiële of reële jihadisten en ISIS-supporters. De eerste Pro Patria-optocht bleek een uiterst rechtse mars te zijn, zoals Antifascistische Actie AFA duidelijk wist te maken. Pro Patria functioneerde als etiket waar fascistenclub Identitair Verzet gebruik van maakte om iets bredere steun te vinden. Allerhande halve en hele nazi’s waren present. De houding van marcheerders jegens migranten, mensen met een donkere huidskleur, was hoogst vijandig. Dit was geen legitieme anti-ISIS-demonstratie. Dit was een racistische provocatie.
Die dreigde zich te herhalen, en Geert Wilders riep al op om mee te gaan doen op 20 september. Zo ontpoppen Pro Patria enIdentitair Verzet zich als wat de Antifascistische Onderzoeksgroep Kafka treffend aanduidt als “radicale voorhoede PVV” Het wordt steeds duidelijker hoe terecht het is die PVV neer te zetten als vrij openlijk fascistisch. Ik vermoed dat veel tegenstanders van deze fascistenmarsen het verbod van van Aartsen dat hier snel op volgde, met enige opluchting zullen hebben begroet. Maar die opluchting is zeer misplaatst. Want het verbod treft niet alleen fascisten en PVV-ers. Het verbod treft vooral degenen die zich daartegen willen verweren.
En het was niet de Pro Patria-mars op zichzelf zelf die tot het verbod leidde. Het was de tegenactie, vanuit boze buurtbewoners, die de marcheerders de weg versperden en botsten met de politie. Van Aartsen vond het kennelijk niet zo erg dat de buurt werd geïntimideerd. Dat deden zijn agenten zelf immers dagelijks. Van Aartsen vond het pas erg toen een deel van de buurt bereid bleek zich te verweren tegen deze intimidatie. Dus verbood hij twee maanden lang demonstraties in het epicentrum van de beving, de Schilderswijk. Dat was al een ernstige inbreuk van het demonstratierecht, niet in de laatste plaats van bewoners van die buurt zelf.