[13]
CAROLINE VAN DER PLAS OVER HET SLAVERNIJVERLEDEN/
EEN WELL DONE COMPLIMENT
ASTRID ESSED
17 FEBRUARI 2023
Noot 13/Opmerkelijkheden
Reacties uitgeschakeld voor Noot 13/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 14 en 15/Opmerkelijkheden
[14]
CAROLINE VAN DER PLAS OVER TAL VAN PROBLEMEN MET
ASIELZOEKERS OEKRAINE. WORDT ONDER DE TAFEL GEVEEGD
[Vera Bergkamp, Kamervoorzitter]
”Ja….ik heb goed geluisterd”
…
”Dan geef ik het woord aan mevrouw van der Plas van BBB”
[Kamervoorzitter herhaalt]
”Het woord is aan mevrouw van der Plas, BBB”
”En die krijgt alle aandacht ook vanuit Vak K” [1]
[Caroline van der Plas, fractievoorzitter en voorvrouw van de Boer Burger Beweging, kijkt richting Vak K en wacht, ze praten daar nog door]:
”Ze mogen van mij even rustig kletsen hoor, ik wacht …gerust…”
Vera Bergkamp, Kamervoorzitter]:
”Gaat uw gang, mevrouw van der Plas”
[Caroline van der Plas, BBB]:
”Voorzitter en burgers in Nederland.
Met de ellendige beelden, die wij dagelijks zien, is het niet verwonderlijk,
dat miljoenen Oekraieners hun veiligheid in Europa en ook in Nederland
hebben gezocht.
We roepen altijd: ”Eerst opvang in de regio”
En vandaag zijn wij de regio.
Het is hardstikke mooi, dat mensen zich inzetten voor de Oekraieners,
die hiernaartoe komen, maar zeven mensen in huis nemen, compleet
met jonge kinderen is ronduit onverstandig.
Oorlogsvluchtelingen zijn niet zomaar een paar gezellige logeetjes.
Het kabinet moet daarin ook duidelijk zijn naar al die goedwillende
Nederlanders, die zich niet realiseren wat ze zich op de hals
halen.
Mensen krijgen te maken met nieuwkomers uit een andere cultuur, soms
geschaad door oorlogstrauma’s.
Dat heeft een enorme impact op je thuissituatie en op je gezin.
En als mensen na twee weken concluderen, dat ze het allemaal
toch wel een beetje veel vinden, dan zitten Oekraieners met een nieuw
trauma.
Ook is er het risico van Oekraiense vrouwen, die in hun precaire situatie
worden uitgebuit.
Is er goed zicht op de situatie waarin Oekraieners belanden? vraag ik
de minister.
En wat doet het kabinet om kwetsbare vrouwen te beschermen, dit
geldt ook voor de vrouwen in de AZC’s.
Wij horen verhalen van Oekraiense vrouwen, die ’s nachts niet durfden
te slapen en om de beurt de wacht hielden omdat ze zich belaagd en bedreigd voelden door mannelijke asielzoekers uit andere landen.
Klopt dit? vraag ik de minister
En hoe wordt de veiligheid van vrouwen in de AZC’s uberhaupt gewaarborgd?
[1.50]
Voorzitter, bijna de hele Tweede Kamer stond hier een paar weken geleden
te applaudisseren voor Zelensky.
Zelf vond ik dat nogal ongemakkelijk eerlijk gezegd.
Los van de compassie, die ik heb voor Oekraine en zijn volk,
vind ik wel, dat we onze objectiviteit moeten behouden om hier afgewogen
keuzes te kunnen blijven maken.
En ons ook onze ogen niet moeten sluiten voor eventuele problemen,
die op ons afkomen.
Want het is niet allemaal koek en ei.
[2.16]
Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij vorige
week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen
van Oekraiense kinderen.
Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten,
van racisme.
Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met
bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur.
[2.35]
Natuurlijk doen niet alle Oekraiense kinderen dit, maar het gebeurt kennelijk wel.
Is de minister eh ja, ik stel maar even een vraag en ik hoop, dat ik
antwoord krijg, is de minister daarvan op de hoogte?
We moeten dit wel benoemen en behandelen en niet doodzwijgen.
Hoe worden docenten hierin begeleid en kunnen zij met hun zorgen
ergens terecht, worden deze zorgen serieus genomen?
De nieuwkomersscholen staan onder zware druk en het coordinatieorgaan
LOWAN [2] moet het doen met anderhalve man aan personeel.
Graag hoor ik, hoe het kabinet van plan is om dit onderwijs op de
langere termijn in te richten.
En is de minister bereid om tot de zomervakantie diploma vereisten voor
Oekraiense leerkrachten op te schorten, zodat zij voor de klas kunnen
komen te staan en de overgang van Oekraiense leerlingen makkelijker
te kunnen maken en daarmee ook de veiligheid op scholen te
waarborgen.
De Verklaring omtrent Gedrag, VOG, voor Oekraiense leerkrachten,
is een ander probleem.
Heeft de minister zicht op versnelling van de VOG procedures?
Ook vraag ik de minister, of er ruimte is in het budget om het LOWAN
tijdelijk uit te breiden.
Voorzitter, dan de Noodwet:
Hiermee kan het kabinet verstrekkende bevoegdheden krijgen in de
opvang van vluchtelingen.
Maar het Staatsnoodrecht moet iets zijn dat echt alleen in de meest
uiterste gevallen ingezet wordt.
Bijvoorbeeld bij een gewelddadige revolutie of een binnenvallende Macht.
Het onteigenen van panden, eigendommen van mensen, staat totaal
niet in verhouding tot de situatie waarin we nu zitten.
BBB is dan ook tegen dwangopvang.
Het kabinet heeft het Recht per direct geactiveerd, maar moet snel daarna
wel het wetsvoorstel aan de Tweede Kamer voorleggen en dit is nog steeds
niet gebeurd.
We zijn nu drie weken verder.
Wij moeten kunnen zien wat de einddatum is die het kabinet
wenst te hanteren voor deze noodsituatie.
BBB wil geen toestanden zoals rond de COVID noodwetten, waarbij de Tweede
Kamer achteraf besluiten moet nemen over al afgelopen periodes.
Wanneer kan de Kamer dit wetsvoorstel verwachten?
Want ik heb inmiddels begrepen, dat het advies van de Raad van State ook
binnen is”
[Vera Bergkamp, Kamervoorzitter]
”Dank u wel, mevrouw van der Plas”
[Caroline van der Plas, BBB]
”Dank u wel”
EINDE YOUTUBE FRAGMENT
[15]
ZIE NOOT 14
Reacties uitgeschakeld voor Noten 14 en 15/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 16 en 17/Opmerkelijkheden
[16]
UNIVERS
WAAR KOMT DE MASSALE SOLIDARITEIT MET OEKRAINE VANDAAN
EN WANNEER EINDIGT DEZE?
31 MAART 2022
Nederland schaart zich massaal achter Oekraïne. De teller van de nationale hulpactie ‘Samen in actie voor Oekraïne’ van Giro 555 staat op 137,4 miljoen euro. Daarnaast zijn er ruim 25.000 aanmeldingen van gastgezinnen die vluchtelingen uit Oekraïne een dak boven het hoofd willen bieden. Waar komt deze massale solidariteit vandaan, en wanneer eindigt deze? Tim Reeskens, universitair hoofddocent bij het departement sociologie, legt uit: “Voor de gemiddelde Nederlander vindt de oorlog zowel feitelijk als gevoelsmatig dicht bij huis plaats”.
Amper een maand geleden domineerde de corona-crisis het nieuws en onze dagelijkse gang van zaken. Maar het lijkt wel alsof de ene crisis is ingeruild voor de andere. Zelftesten, mondkapjes, en anderhalve meter afstand houden, hebben namelijk plaatsgemaakt voor een collectieve zorg voor vluchtelingen uit Oekraïne. Initiatieven om het Oekraïense volk een hart onder de riem te steken, rijzen dan ook de pan uit. Een opvallende ontwikkeling, zeker gezien Nederland een massale vluchtelingenstroom te wachten staat.
In het verleden zorgden vluchtelingenvraagstukken niet eerder voor zo’n grote verbintenis van de Nederlandse bevolking. Nationale hulpacties brachten voorheen veel minder geld op. Zo kon de Giro 555 actie ‘help slachtoffers Syrië’ rekenen op een opbrengst van slechts vijf miljoen euro. Daarnaast lijkt de Nederlander minder begaan met het lot van de vluchteling uit het Midden-Oosten. Hoewel opvangcentra overvol met Syrische vluchtelingen zitten, stellen de meeste Nederlanders hun vrije zolderkamer niet ter beschikking aan een van hen. Ook gebruikelijke protesten tegen de komst van nieuwe ‘vreemdelingen’ bleven de afgelopen weken uit.
Plek op de wereldkaart
Een eerste verklaring voor de solidariteit met de Oekraïners is de ligging van het land op de wereldkaart. Het grenst aan vier EU-lidstaten en is qua afstand net zo ver weg als Spanje. “De kans dat Nederlanders op vakantie zijn geweest in Oekraïne of Rusland is groter dan dat zij op vakantie zijn geweest in Syrië. Hierdoor vindt deze oorlog voor de gemiddelde Nederlander zowel feitelijk als gevoelsmatig dichtbij huis plaats,” stelt Tim Reeskens, universitair hoofddocent bij het departement Sociologie. Dit maakt dat de oorlog voor de Nederlandse bevolking geen ver-van-mijn-bed-show is.
Daarnaast begrijpt de gemiddelde Nederlander de oorlog in Oekraïne beter dan de terugkerende conflicten in het Midden-Oosten. Een democratie – die vergelijkbaar is met de onze – wordt bedreigd door een Russische dictatuur. Het is duidelijk wie aan de goede en slechte kant van dit conflict staan. Een heldere beschouwing, die resulteert in solidariteit. “We kunnen ons net iets meer voorstellen bij de omvang van het Russische militaire apparaat dan een straatguerrilla in Syrië,” zegt Reeskens. “Daarnaast wordt de slechterik in deze oorlog gepersonaliseerd door Poetin. Dat maakt het voor ons overzichtelijk en bevattelijk.”
Herkenning
Veel Nederlanders identificeren zich met de Oekraïense bevolking. Dat komt door de dagelijkse confrontatie met onvoorstelbare oorlogstaferelen in nieuwsartikelen en het journaal. Vaak gaat er een toon van herkenning schuil onder die beelden. Zo werd een video van een Oekraïens meisje dat in een schuilkelder een Disney-liedje zingt voor mede-onderduikers massaal gedeeld op sociale media; een liedje dat ook door Nederlandse kinderen wordt gezongen. Dit spreekt tot de verbeelding omdat de mensen die voor bommen en raketinslagen moeten schuilen, op ons lijken.
Volgens Reeskens speelt daarnaast religie een belangrijke rol in deze herkenning. “De Oekraïners zijn christelijk en wij kunnen ons iets bij voorstellen bij het christendom” vertelt hij. “Hoe dichter de culturele nabijheid, hoe groter de solidariteit. We voelen ons nu eenmaal verbonden met mensen die culturele gelijkenissen vertonen. Bij moslims is dit anders omdat er gemakkelijk een associatie met radicalisering wordt gelegd. Stereotyperingen zoals deze zorgen er dus voor dat we minder geneigd zijn ons solidair te voelen met mensen waarvan we de cultuur niet herkennen”.
Daarbij wijst Reeskens op het feit dat de vluchtelingen uit Oekraïne voornamelijk vrouwen en kinderen zijn: “In de beeldvorming speelt dat nu eenmaal mee. De bootvluchtelingen uit Afrika zijn voornamelijk jonge mannen. Je moet jong en fit zijn om zo’n reis te kunnen maken. Nadat ze de oversteek hebben gemaakt, hopen zij erop om hun familie over te laten komen. In Oekraïne mogen de mannen de grens niet passeren. Het feit dat Oekraïense vrouwen en kinderen in West-Europa zelfstandig onderdak zoeken, wekt meer sympathie op”.
Tot slot speelt volgens Reeskens de intensiteit waarmee de Nederlander met de oorlog in Oekraïne om de oren wordt geslagen, een grote rol: “Elke avond worden we minstens een half uur met de beelden van deze nieuwe oorlog geconfronteerd. De oorlog in het Midden-Oosten is daarentegen een conflict van de lange adem. Die beelden zijn niet nieuw voor ons”.
Einde solidariteit?
De solidariteit mag op dit moment dan hoog zijn, Reeskens vraagt zich af hoe lang deze nog zal standhouden: “Nu zijn we enorm doordrongen van de oorlog en de beelden. Ik denk dat wanneer de gasprijzen langdurig hoog blijven, de benzineprijzen blijvend door het plafond schieten en ook een brood in prijs verdubbelt, er reuring zal ontstaan. Het hangt er natuurlijk vanaf hoe deze oorlog zich ontwikkelt. Maar als het dagelijks leven systematisch duur blijft, denk ik dat een gedeelte van de bevolking zich zal afvragen in hoeverre dit ‘ons’ conflict is”.
Toch hoopt Reeskens dat de toestroom van Oekraïense vluchtelingen op de lange termijn niet als een negatieve uitdaging gezien wordt. Volgens hem biedt dit namelijk ook kansen om de huidige problemen in de maatschappij op te lossen: “Men spreekt snel in negatieve termen wanneer het over vluchtelingen gaat, maar migratie kan ook positief uitpakken. Omdat Oekraïners mee gaan draaien in de maatschappij worden er nieuwe banen gecreëerd. De bakker moet extra broden bakken, sportscholen krijgen meer leden en ook het onderwijs heeft meer docenten nodig. Dit heeft allemaal een positieve uitwerkingen op de economie. Bovendien is er veel werkgelegenheid in Nederland en kunnen de vluchtelingen het tekort aan personeel opvullen”.
EINDE ARTIKEL
VOLKSKRANT
WAAROM GAAN DE GRENZEN NU WEL OPEN? ”VLUCHTELINGEN, DIE
OP ONS LIJKEN, ZIEN WE ALS ECHTE VLUCHTELINGEN”
1 MAART 2022
Waar Syrische en Afghaanse vluchtelingen de afgelopen jaren vaak een kille ontvangst wachtte, gooit Europa nu de deur wijd open voor vluchtelingen uit Oekraïne. Wat verklaart deze nieuwe solidariteit?
Geregeld maakten autoritaire leiders aan de buitengrenzen van Europa er een gewoonte van: een wig drijven tussen de EU-lidstaten door een stroom vluchtelingen naar Europa te veroorzaken. Denk recentelijk nog aan de Turkse president Erdogan of de Belarussische dictator Loekasjenko. Opmerkelijk genoeg lijkt de Russische president Poetin hier niet in te slagen.
Sterker nog: nu honderdduizenden Oekraïners de Russische invasie van hun land ontvluchten en naar de buurlanden trekken, maar ook naar West-Europa en Nederland, lijkt er eerder sprake van ongekende eensgezindheid en solidariteit. Zelfs in Hongarije en Polen, waar vluchtelingen en ook hun helpers tot voor kort werden verketterd en tegengewerkt, worden burgers opgeroepen om medeleven met de ontheemden uit Oekraïne te tonen.
Nergens in de EU klinkt de giftige anti-immigratieretoriek die zo vaak te horen was uit de mond van populistische politici bij de komst van grote groepen Syriërs en Afghanen op de vlucht voor Assad en de Taliban. Maar ook de onverschilligheid voor het lot van bijvoorbeeld Eritreeërs op de vlucht voor de brute dictatuur in hun eigen land, staat in schril contrast met de tientallen aanmeldingen die burgerinitiatieven als Onderdak Oekraïne en RoomforUkraine nu dagelijks krijgen van Nederlanders die Oekraiënse vluchtelingen willen opvangen in hun woning.
Waarom blijkt het makkelijker om solidariteit te tonen met de gevluchte Oekraïners dan met vluchtelingen uit het Midden-Oosten of Afrika? En zal deze nieuwe solidariteit ook kunnen leiden tot een billijke Europese verdeling van verantwoordelijkheden als het om vluchtelingen gaat?
Thea Hilhorst, hoogleraar humanitaire hulp aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
‘De solidariteit met vluchtelingen uit Oekraïne is een indrukwekkende verademing na de onverschillige kilte die de laatste jaren steeds vaker de overhand kreeg. Ik denk dat we terug moeten naar de vluchtelingenstroom uit voormalig Joegoslavië van de jaren 90 om een vergelijkbare reactie te vinden. Wat speelt er mee? Oekraïners zijn Europeanen, onze geschiedenis is verweven. De schok van de plotselinge oorlog heeft het effect van een natuurramp, wat altijd meer solidariteit oproept dan een langdurig conflict.
‘De vraag is wat dit gaat betekenen voor al die andere vluchtelingen. De kilte rondom migratie heeft te maken met geografische en culturele afstand, gewenning, wantrouwen. Zijn het wel echt vluchtelingen? Het heeft ondertonen van racisme en islamofobie. Bovenal is migratie een politiek hangijzer geworden. Vergeten wordt dat onderzoek keer op keer uitwijst dat burgers door heel Europa meer solidair zijn dan hun regeringen. Misschien wakkert deze crisis de solidariteit met vluchtelingen verder aan.
‘Het is echter ook waarschijnlijk dat de crisis in Oekraïne aandacht en middelen afleidt voor vluchtelingen van elders. Dat zou slecht nieuws zijn voor Afghanen, Oeigoeren, Syriërs, Jemenieten en al die andere mensen die geen kant op kunnen.’
Nanda Oudejans, hoofddocent rechtsfilosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze promoveerde op een proefschrift over de internationale bescherming van vluchtelingen.
‘Het vluchtelingenrecht is een strijdtoneel waarop conflicten over identiteit en de verdeling van macht wordt uitgevochten. Het VN Vluchtelingenverdrag uit 1951 werd al een Koude Oorlogsdocument genoemd: elke vluchteling uit het voormalig Oostblok werd gezien als een teken van het falen van het communisme en als overwinning van het Westen. De intuïtie, dat het vluchtelingenrecht draait om ‘De Ander’, de vreemdeling die met zijn komst onze identiteit ontwricht, klopt niet. Want telkens weer blijken we vooral bereid vluchtelingen op te vangen die op ons lijken. Vluchtelingen die op ons lijken zien we als echte vluchtelingen die onze bescherming verdienen.
‘Met het vluchtelingenrecht bevestigen dus vooral wie en wat we zijn. Mensen op de vlucht voor oorlog die niet op ons lijken kunnen we maar moeilijk erkennen als echte vluchtelingen die onze bescherming waardig zijn. Die horen thuis in de regio waar ze zo snel als mogelijk naar moeten terugkeren. In tegenstelling tot wat je zou denken bestendigt onze omgang met vluchtelingen welbeschouwd de tweedeling tussen het eigene en het vreemde.
‘Ik heb weinig hoop dat de verantwoordelijkheid die we terecht nemen voor Oekraïense vluchtelingen zal leiden tot een nieuwe solidariteit met vluchtelingen uit andere continenten.’
Leo Lucassen, directeur van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis en hoogleraar aan de Universiteit Leiden.
‘Uit de geschiedenis blijkt dat het gemakkelijker is je te identificeren met mensen uit dezelfde regio en waarvan je denkt – ten onrechte of niet – dat ze ruwweg dezelfde cultuur hebben. Zeker als dat soort overeenkomsten door media en politici (‘het zijn christenen’) wordt benadrukt. Nauw hiermee verbonden is dat deze vluchtelingen het gevolg zijn van een politiek conflict dat ons, als lid van de EU en de Navo, direct aangaat en dat diepe wortels heeft in de Koude Oorlog. Zo was er ook veel medeleven met Hongaren in 1956 en de Tsjechoslowaken in 1968 die het communistisch regime ontvluchtten.
‘Minstens zo belangrijk is dat we deze solidariteit niet los kunnen zien van het xenofobische en islamofobe klimaat van de afgelopen decennia, waarin met name vluchtelingen uit islamitische landen of met een andere huidkleur, ten onrechte, als een grote culturele bedreiging worden afgeschilderd. Of dit tot nieuwe solidariteit zal leiden, is dan ook zeer de vraag. Daarvoor zijn de door radicaal-rechtse politici als Wilders, Baudet en Eerdmans rondgebazuinde feitenvrije ideeën dat half Afrika op het punt staat deze kant op te komen en dat vluchtelingen met een islamitische achtergrond ‘onze waarden’ niet delen – ook politiek – inmiddels al te veel ingeburgerd.’
Eduard Nazarski, oud-directeur van VluchtelingenWerk en Amnesty International Nederland.
‘In haar jaarverslag over 1999 constateerde VluchtelingenWerk dat de 4.000 Kosovaren in Nederland, gevlucht voor het Servische geweld en de Navo-bombardementen, bedolven werden onder aandacht en knuffels. Nu zien we een vergelijkbaar mededogen met mensen die Oekraïne moeten ontvluchten. Gemeenschappelijke factor in deze situaties: een gemeenschappelijke vijand, een duidelijke agressor. Deze factor geldt veel minder voor andere situaties van oorlog of onderdrukking. Daarom denk ik niet dat het inmiddels gebruikelijke anti-migratie-discours plaats gaat maken voor solidariteit met alle vluchtelingen, hoewel het vluchtelingenrecht dat wel voorschrijft.
‘Het is wel denkbaar dat de EU nu in een fase komt dat de vastgelopen discussie over herverdeling van vluchtelingen een nieuwe impuls krijgt. Die discussie begon vanuit het noordwesten van de EU,en leidde tot een situatie waarin de zuidelijke landen er alleen voor kwamen te staan. Als inderdaad enkele miljoenen mensen Oekraïne gaan ontvluchten, dan zullen Polen en Hongarije, tot nu toe mordicus tegen herverdeling, bij andere landen aandringen op het overnemen van een aantal mensen. Misschien leidt dat eindelijk tot praktische en rechtvaardige afspraken over verdeling van alle vluchtelingen.’
EINDE ARTIKEL
[17]
OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN, EUROPA EN
CHRISTENHONDEN/SOLIDARITEIT OF TROUBLE
IN PARADISE
ASTRID ESSED
DE MINDER FRAAIE KANT VAN DE ”SOLIDARITEIT MET OEKRAINE”
ASTRID ESSED
Dit artikel is opgedragen aan vier activisten van de Poolse actieorganisatie Grupa Granica, die een gevangenisstraf van 8 jaar boven het hoofd hangt wegens het vertonen van menselijkheid aan een familie die is gestrand tussen Polen en Belarus, aan vluchtelingen als de Oekraïners die worden genegeerd, gepushbackt en mishandeld. En niet te vergeten aan de Poolse militair Emil Czeczko, die een mogelijke massamoord op vluchtelingen en ook op vluchtelingenwerkers door Poolse grenswachten onthulde … en daarvoor misschien wel met zijn leven heeft betaald.
[Dit is geen volledig verslag der Oekraïense Tragedie, want dat zou ondoenlijk zijn. Het gaat hier slechts om enkele Zaken, die ik zeer opmerkelijk vind. En soms pijnlijk ]
HOOFDSTUK EEN
De oplettende lezer zal gemerkt hebben, dat zijn/haar ‘Wreker van het Onrecht’ opmerkelijk weinig geschreven heeft over Europa’s HOT ITEM: De Oekraïense Tragedie, het Wel en Wee van de Oekraïners sinds Rusland’s agressieoorlog aldaar [1] en alles wat daarmee samenhangt.
Okay, aanvankelijk waren daarover wel wat Astrid Essed publicaties [2], waarin op een aantal zaken de Puntjes op de I werd gezet [3] maar daarna viel het wat stil rond dit Thema.
Niet alleen omdat er wel wat meer in de wereld gebeurt dan Oekraïne, ook al heeft de oorlog van Poetin in Oekraïne grote invloed op delen van [Noord] Afrika vanwege Oekraïne’s rol als belangrijke graanleverancier [4], maar ook, omdat ik de ontwikkelingen wilde afwachten. Er gebeurde en gebeurt dagelijks zoveel op dit gebied! In dit artikel wil ik focussen op een minder belichte kant van de Oekraïense Tragedie, die uitmondde in een grote Vlucht naar het Westen van Europa, tevens een minder fraaie kant in het kader van die ”Solidariteit met Oekraïne”. Want hoe zit dat daar eigenlijk feitelijk mee. Is het wel zo, of zitten er een aantal nare Addertjes onder het Gras. Daarover gaat dit Longread artikel [maak je borst dus maar nat]. Maar eerst een overzicht en een belichting van Andere Zaken.
Poetins oorlog
We weten het inmiddels. Op 24 februari 2022 viel het Russische leger, in opdracht van Rusland’s president Poetin, Oekraine binnen. [5] Ik citeer uit de Verklaring van Vladimir Poetin, President Aller Russen: ”I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border” EN ”The people’s republics of Donbass have asked Russia for help. In this context I made a decision to carry out a special military operation.” [6]
Lees het gehele Statement, dat bol staat van retoriek, waarop ik verder niet inga, onder noot 7.
Nu moet ik zeggen, wat betreft het opdringen van de NAVO richting Russische grens heeft Poetin, geopolitiek bekeken, natuurlijk wel een punt. [8] Nog los van de wens bij Staten en ook volkeren tot aansluiting bij de EU [9], is dit natuurlijk ook Westerse/NAVO machtspolitiek geweest om te profiteren van de verzwakking van Rusland na het uiteenvallen van de
Sovjet-Unie. Daarin heeft Poetin gelijk, maar dat rechtvaardigt uiteraard NIET het binnenvallen van Oekraine, een Soevereine Staat.
GOED!
Of liever gezegd
SLECHT!
Wat er daarna gebeurde was te voorspellen: [Even in het kort] De EU stelde sancties in tegen Rusland [een proces dat nog doorgaat op het moment van schrijven van dit artikel] [10], er kwamen Europese en Amerikaanse wapenzendingen voor het zich [dat moet gezegd] dapper
verzettende Oekraiense leger, al zitten daarin, dat moet gezegd, nogal wat extreem-rechtse elementen. [11] Maar hoe verontrustend ook, dat maakt de strijd tegen het Russische imperialisme [niet minder gevaarlijk dan het Westerse imperialisme] er op zich niet minder heroïsch om.
Verder nu bijna klassiek de toespraken van de zo langzamerhand tot popster verheven Oekraïense president Zelensky [12] [die van geen wijken wil weten, dat moet gezegd]. Overigens, en dat moet hier nadrukkelijk gezegd, begonnen die wapenleveranties al VOOR de Russische aanval
op Oekraïne [13], wat een zeker Licht werpt op de Westerse Mogendheden.
De hele wereld tegen Rusland? Nonsens!
Naast die wapenleveranties aan dapper Oekraïne, dan ook nog twee VN Resoluties, een van de Algemene Vergadering en een VN-Veiligheidsraadsresolutie, ter veroordeling van de Russische invasie in Oekraïne. Die VN-Veiligheidsraadsresolutie werd, uiteraard, getroffen door een Veto van Rusland [14], de Algemene Vergaderingsresolutie werd wel aangenomen [15], al was het wereldwijd geen onverdeeld succes: want naast de vier [dictatoriale] landen, die Rusland bleven
steunen [Belarus oftewel Wit-Rusland, Syrië, Noord-Korea en Eritrea], waren er maar liefst 35 onthoudingen! [16] En dat waren niet de minste landen. Er waren belangrijke landen en grootmachten bij, zoals Ruslands Bondgenoot en Frenemy [in de zin van concurrent] [17] Wereldmacht China, Opkomende Economie India, Oude Bondgenoot [dus niet verwonderlijk] Cuba, maar ook Afrikaanse landen als Tanzania, Zimbabwe en Congo[18]. Wel opvallend is dat Myanmar, ook een min of meer Bondgenoot of Medestander van Poetin [19] een onverwachte move maakte en stemde voor de Rusland veroordelingsresolutie [20]
Natuurlijk, de diverse onthoudingslanden hebben alle zo hun eigen redenen, maar het EU/VS narratief, dat ”de hele wereld tegen Rusland is”, is dus een Sprookje [21]
HOOFDSTUK TWEE
DE VLUCHTELINGEN
WAT GEBEURT ER MET DE VLUCHTELINGEN?
A BLOND HAAR EN BLAUWE OGEN
Nu over de vluchtelingen, iets dat mij na aan het hart ligt. Besproken is de nare kant van de Politiek, de Invasie, het oplopende aantal oorlogsslachtoffers, de oorlogsmisdaden aan Russische, maar ook [mogelijke] aan Oekraïense kant [22], welk laatste maar weer bevestigt het Oud Afrikaanse Spreekwoord ”Als Olifanten vechten, wordt het Gras vertrapt”. [23]
Met andere woorden: De gewone mensen zijn door die oorlog en machtsspelletjes Kop van Jut, Kind van de Rekening.
Nu dus die Vluchtelingen:
Tragisch en actueel wat betreft de Oekraïners. Van hen zijn meer dan 6 miljoen mensen gevlucht
sinds de Russische invasie in de Oekraine [volgens informatie Europa Nu dd 12 mei 2022]. [24]
Meer dan twee miljoen Oekraiense vluchtelingen zijn in Polen, in Nederland waren er, geteld op 24 mei anno Domini 2022 [volgens het Dagblad van het Noorden], 64.000. [25] Dat is best een groot aantal, 6 miljoen vluchtelingen op een bevolking van ruim 44 miljoen mensen. [26]
Opvallend was het warme onthaal, dat ze door heel Europa kregen. [27] De Landelijke Actie Oekraïne leverde maar liefst 106 miljoen euro op [28] en Gastgezinnen stonden wijd en zijd klaar, ruim 25 000! [29] Dat is fijn. Ik gun iedere vluchteling een warm welkom: maar zoals bij elk Sprookje, had het Geheel ook een Schaduwzijde, namelijk een van de REDENEN, van
die plotselinge gastvrijheid jegens vluchtelingen, die weleens anders is geweest. [30]
Namelijk: Mensen, die op ons lijken, met [ook] Blond Haar en Blauwe Ogen. Zoals een journalist het verwoordde: ”“It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [31]
Dat deugt niet.
En zeker niet als het van een journalist komt, een gildelid van de Pers, die zo’n grote invloed heeft op de Publieke Opinie [lees wat Malcolm X opmerkte over de pers….]. [32]
Maar…..er is ook een andere kant, want ik wil fair zijn tot op het bot.
Deze journalist is natuurlijk een kwaadwillige, want waarom speciaal die opwinding over ”Europeanen met blond haar en blauwe ogen” [33]
Aan de andere kant is het universeel [en dat hoeft helemaal geen racisme te zijn], dat mensen zich eerder identificeren met mensen, die op hen lijken. Dat is niet alleen in Europa zo, dat is ook zo in de rest van de wereld: Afrikaanse landen zetten graag hun grenzen open voor Afrikaanse vluchtelingen en leven erg mee [34], hoewel ze gastvrijer tegen buitenstaanders zijn dan Europa [35], en zo gaat het, wat herkenbaarheid en identificatie betreft, ook in andere delen in de wereld.
Op zich geen probleem, zolang die ”identificatie” maar niet ontaardt in de uitsluiting van andere mensen. DAN wordt het racisme en xenofobie, die – en dat is ook helaas een waarheid – lang niet alleen in Europa voorkomt, zowel wat regeringsbeleid betreft als de houding van de bevolking.
Niet alleen in Europa dus”. Want hoewel ik sprak over de vaak grotere verdraagzaamheid van Afrikaanse landen [36], is er ook een schaduwzijde.
Zo waren er enkele jaren geleden [ik noem 2008 en 2017] in Zuid-Afrika zware
xenofobische rellen tegen Afrikanen uit andere landen [37] en laten we ook de etnische zuiveringen van de Oegandese dictator Idi Amin jegens de toenmalige Indiase gemeenschap
in Oeganda niet vergeten. [38] Ik noem dit bewust om te benadrukken, dat xenofobie
een wereldwijd probleem is en niet alleen in het Westen voorkomt.
B ”ETNISCHE OEKRAIENERS” EN DE ANDEREN
Om terug te keren tot die vluchtelingen. Xenofobisch onderscheid werd gemaakt door burgers,
regeringen, de EU. Waar ”etnische” Oekraïners van overal van harte welkom werden geheten [39], was dat met anderen, die ook in Oekraïne woonden, Afrikanen, Aziaten, meest studenten, maar ook ”gewone” migranten, veel minder vanzelfsprekend. Het begon vaak al in ‘vlucht’-treinen richting Polen, waar zij discriminatie en vaak geweld ondervonden en bij de grens, waar er Poolse grenswachten waren, die hen weigerden door te laten. [40] Ook werd er gerapporteerd over Poolse hulpverleners, die weigerden Afrikaanse vluchtelingen uit Oekraïne te helpen. [41]
Gelukkig waren er ook positieve Verhalen over Oekraïners, die Afrikaanse vluchtelingen te hulp schoten bij geweld. [42] Nu waren al decennialang Poolse [en andere Oost-Europese
burgers] burgers opgestookt door media en politiek met de gebruikelijke negatieve anti-migratieretoriek [43], beïnvloed door het vaak herhaalde narratief, dat er miljoenen Afrikanen richting Europa komen.[44] Wat in de praktijk bepaald niet klopt. [45]
Ook daarom is het wel interessant om te benoemen, hoeveel Afrikaanse en andere migranten/studenten/vluchtelingen van kleur in Oekraïne woonachtig zijn [waren, door de oorlog
is zoals bekend een aantal gevlucht, ook al kon lang niet iedereen weg, zoals bekend [46]
Volgens gegevens van de Oekraïense regering waren er in 2019 80.470 buitenlandse studenten in
Oekraïne [noot One World] waarvan 20 procent uit Afrika, voornamelijk uit Nigeria, Ghana, Marokko en Egypte. [47] En dat zijn er dus bepaald geen ”miljoenen”.
Overigens heeft de Oekraïense regering het racistische geweld tegen Afrikanen en andere studenten/migranten van kleur officieel veroordeeld: ‘’Afrikanen die op zoek zijn naar evacuatie zijn onze vrienden en moeten gelijke kansen krijgen om veilig terug te keren naar hun thuisland”, aldus de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Koeleba. [48]
Maar er was natuurlijk niet alleen racisme en xenofobie aan de Pools-Oekraïense grens of in Polen zelf: Ook in Nederland bleek dat bij de opvang van Oekraïense vluchtelingen: Zo wilde de eigenaar van een Opvangboot voor Oekraïners ”alleen kinderen, vrouwen en etnische Oekraïners. [49] En uiteraard heeft de Gemeente Amsterdam daarop de samenwerking met hem opgezegd. [50]
Ondergetekende heeft de betrokken Boosdoener nog een Brief op Poten geschreven [51]
C NIET TE VERGETEN: VLUCHTELINGEN, DIE VASTZITTEN TUSSEN POLEN EN BELARUS [WIT-RUSLAND]
“Ik ken een echtpaar dat in de zone woont”, zegt Karolina. “De man is een verklikker. Hij gaat dagelijks het bos in en belt de politie als hij iemand vindt. Intussen belde zijn vrouw mij, omdat ze heimelijk een berg sokken had gebreid voor de vluchtelingen.” [52]
De groep vluchtelingen, die bij alle commotie rond de xenofobie tegenover Afrikaanse en Aziatische studenten en/of migranten, die Oekraïne proberen te verlaten, een beetje wordt ondergesneeuwd, zijn de vooral uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die al sinds vorig jaar 2021 [pak em beet, september, oktober] vastzitten in een niemandsland tussen Polen en Belarus [Wit-Rusland], naar Belarus ”gelokt” door dictator Loekasjenko met een valse
voorspiegeling van zaken, dat ze zo snel via Polen de EU binnen zouden kunnen komen. [53]
Dat gebeurde niet, want ze werden bij de grens tegengehouden door Poolse grenswachten, waarna een naar machtsspelletje ontstond tussen Polen/EU enerzijds en Belarus anderszijds. [54]
Ondertussen werd het winter, hulp voor de vluchtelingen kwam er niet of te weinig, hoewel het Rode Kruis, maar ook Poolse vrijwilligers hun best deden [55], vluchtelingen overleden door kou, werden mishandeld, soms neergeschoten [56], een schande voor de ”Europese Waarden”. [57]
Het opvallendste was wel de giftige EU-retoriek, die, in plaats van Polen te wijzen op het Vluchtelingenverdrag [58] en recht op asiel, Polen stijfde in deze tegen het Internationaal Recht ingaande houding, waarbij ook nog sprake was van de illegale ”pushbacks” [59], door het recht van Polen, haar grenzen te verdedigen, bekrachtigde, alsof het hier een Buitenlandse Vijand betrof! [60]
Wat stond en staat dat in schril contrast met de Ontvangst, die nu de Oekraïense vluchtelingen krijgen [61], die worden ontvangen op een manier zoals het met iedere vluchteling zou moeten gaan! Tegen de komst van de vluchtelingen, die daar in Niemandsland vastzaten [en waarschijnlijk nog zitten], wordt er een Muur gebouwd [62], Oekraïners krijgen nog net
geen Rode Loper uitgespreid. Daarom heb ik mij hard gemaakt voor deze groep geneneerden, middels brieven en artikelen. [63] Iemand moet het doen
Maar daarnaast: Lof voor de Poolse vrijwilligers, individuele Poolse burgers, initiatieven, die deze mensen hielpen. [64] EN….speciaal Hulde aan vier activisten van de actiegroep
Grupa Grania, die [ik lees een artikel van april 2022] eind maart 2022 zijn gearresteerd wegens mensenhandel, terwijl hun enige ”misdaad” was het verlenen van humanitaire hulp aan een Familie, die gestrand was tussen Polen en Belarus! [65] Hen hangt 8 jaar gevangenisstraf boven het hoofd. [66] Ik weet niet, hoe het met hen is afgelopen, maar vergeten doe ik hen niet!
Al Deze mensen maken de wereld wat lichter!
HOOFDSTUK DRIE
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN
SOLIDARITEIT JEGENS DE ENE EN DISCRIMINATIE JEGENS DE ANDERE?
DE ENE VLUCHTELING IS DE ANDERE NIET…..
Uitgebreid heb ik de revu laten passeren [zie bovenstaande] over de ongelijke behandeling/ontvangst tussen voor de Poetin-agressie vluchtende Oekraïense vluchtelingen enerzijds en Afrikaanse/Aziatische al dan niet studenten, die in Oekraïne woonachtig waren [zijn, als ze bij de grens met succes werden tegengehouden] anderszijds Ook -wat mij na aan het hart ligt, omdat er steeds minder aandacht voor is- over de ongelijke behandeling tussen Oekraïense vluchtelingen en de vluchtelingen [merendeels uit het Midden-Oosten afkomstig], die nog steeds vastzitten tussen Belarus [Wit-Rusland] en Polen en slachtoffer werden van een cynisch machtsspel.
Maar er is meer dan het racisme van Poolse autoriteiten/grenswachten/burgers etc. Er is ook nog zoiets als het minder openlijke, maar wel degelijk discriminatoir EU-Beleid. En dat, beste lezers, is gevaarlijker dan het racistisch gestunt aan de grens van een aantal [niet allemaal, laat
dat ook gezegd zijn] [67] Poolse grenswachten, omdat een door de EU uitgestippeld beleid, dat zogenaamd voor ”Westerse Waarden” [68] staat, een directe invloed heeft op de publieke opinie, omdat zo discriminatie, het maken van onderscheid tussen groepen vluchtelingen, wordt
genormaliseerd.
En waarde lezers, het EU beleid IS discriminatoir: Waarom? Begin maart besloot de EU [Europese Unie dus] om mensen, die Oekraïne ontvluchten, tijdelijke bescherming te verlenen
op basis van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming. [69] Deze Richtlijn Tijdelijke Bescherming is bedoeld voor [ik citeer Verblijfblog] ”een situatie van massale toestroom van ontheemden uit derde landen, die niet naar hun land van oorsprong kunnen terugkeren”. [70]
Nogal wiedes, zal de oplettende lezer opmerken, ze zijn net gevlucht, natuurlijk kunnen ze niet terug.
Hoe dan ook, die Richtlijn Tijdelijke Bescherming, in het leven geroepen na de burgeroorlogen in het voormalige Joegoslavie [in 2001 tot stand gekomen] [71] houdt onder andere in, dat vluchtelingen een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen [ze hoeven dus geen asiel aan te vragen], dat ze mogen werken, onderwijs genieten, recht hebben op sociale voorzieningen en op gezinshereniging. [72]
Dat klinkt allemaal mooi en waar en blij, dat dit is toegepast op de Oekraïners, maar waarom dan niet op de massale stroom van Syrische vluchtelingen uit 2015-16, die toch ook onder deze categorie vielen? Dat vind ik discriminatoir en het niet toepassen van die Tijdelijke Richtlijn op de Syrische ontheemden viel auteurs van Verblijfblog ook op. [73]
Ook is het opvallend, met hoeveel gemak de Overheid de opvang van duizenden Oekraïners in korte tijd kon regelen en zelfs de Koning bood een logeer/woonplaats aan. [74] En dat vind ik mooi voor die Oekraïners uiteraard, maar dat de bereidheid van Gemeenten om vluchtelingen [vaak statushouders, nog steeds wachtend op een huis, maar ook ”gewone” asielzoekers] uit Ter Apel een opvang te verlenen, zo mager was [is] [75], dat er nu een ”dwangwet” in voorbereiding is om Gemeenten te verplichten, vluchtelingen op te nemen als het in Ter Apel uit de klauwen loopt. [76]
Ook heeft Vluchtelingenwerk gedreigd, naar de rechter te stappen, als de Overheid niet voor 1 augustus de vluchtelingen-Ter Apelcrisis heeft opgelost. [77] Wordt er dus met twee maten gemeten, ja of nee?
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
BARSTJES IN DIE SOLIDARITEIT
TROUBLE IN PARADISE?
Opvang in gezinnen
Onderwijs
Nou is meeleven met vluchtelingen, die moeten vluchten voor oorlog, Een Ding. Als die ”dichterbij” komen en ”gewone” mensen worden, weer een ander Ding. Activiste en schrijfster Joke Kaviaar merkte daarover op [naar aanleiding van de massale komst van Syrische vluchtelingen naar Europa/Nederland]. Zijn naam was Aylan Kurdi [78, noot Astrid Essed]
Heeft zijn dood iets veranderd? En zo ja, ten goede of ten kwade? Wat gebeurt er, als alle emotie weg is, als al die vluchtelingen in een opvangcentrum bij mensen in de buurt komen en gewone mensen blijken te zijn, sommige aardig, andere niet? Hoe snel is het medelijden dan vertrokken en heeft weer plaatsgemaakt voor wantrouwen?
[Einde citaat Joke Kaviaar] [79]
Nu viel-in dit geval- dat wantrouwen nog wel mee, voor zover ik dat kon constateren. Maar wat WEL een soms pijnlijke confrontatie was, dat na de aanvankelijke hype van de duizenden, die zich opgaven voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen [80] al gauw de domper kwam, omdat dit in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bar bleek tegen te vallen. [81] Nou nog los van het feit, of ze al dan niet ”aardig” waren, die Oekraïense vluchtelingen, werd het al gauw duidelijk, dat velen zich in de emotie van het moment hadden opgegeven.
Mooi misschien, maar niet verstandig, want bij de opvang van zeker oorlogsvluchtelingen komt heel wat kijken. Vaak zijn de mensen, logischerwijs, getraumatiseerd, hier vormde natuurlijk ook de taal een barrière en het is verstandig je te realiseren, wat de opvang van vluchtelingen werkelijk betekent. [82]
Dat is dus de eerste Trouble in Paradise. Een tweede is nog griezeliger, de zorgen over seksuele uitbuiting van de toch al zo kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [83] Ronduit kwaadaardig, evenals de economische uitbuiting [door werkgevers] [84], waarop ik nog terug kom. Maar weer herhaal ik ten overvloede: Wat een verschil in opvangbereidheid van individuen en positieve berichtgeving over Oekraïense vluchtelingen, in tegenstelling tot andere groepen. [85]
Dan zijn er natuurlijk de hobbels/aanpassingsproblemen van Oekraiense leerlingen in het Nederlandse Onderwijs. Want hoewel scholen de leerlingen en masse met open armen lijken te ontvangen [86], haalt dat niet de angel uit de problemen. De kinderen komen uit een oorlogsgebied, hebben daar familie moeten achterlaten, vaak vaders, die in het leger tegen de Russische bezetter moeten vechten [87], hebben de nodige ellende gezien/meegemaakt, wat traumatisch kan zijn[worden].
Dan is er de taalbarrière, een andere cultuur, noem maar op. Problemen, die ook wel gezien worden door medewerkers van LOWAN, een organisatie, die scholen ondersteunt bij het geven aan onderwijs aan nieuwkomers, onder wie vluchtelingen. [88]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
OEKARIENSE LEERLINGEN CONTACT MET MEDELEERLINGEN
WEER STEEKT RACISME ZIJN LELIJKE KOP OP
Over racisme aan de Grens met Polen/Oekraïne tegen Afrikaanse studenten en studenten van kleur [uit India etc], wat zich ook uitstrekte tot onaangename ervaringen in bijvoorbeeld Polen, heb ik genoeg geschreven. Lees Hoofdstuk twee nog maar eens terug.
Maar dan nu wederwaardigheden in Nederland en met dank aan Caroline van der Plas, Tweede Kamerlid en voorvrouw van BBB [BoerBurgerBeweging], die dit in de Tweede Kamer aan de orde stelde. Ik citeer haar: ”Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij [opmerking Astrid Essed: ”mij” is Caroline van der Plas] vorige week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen van Oekraïense kinderen. Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten, van racisme. Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur. ” [89]
Nu weet ik ook wel: Dat geldt niet voor alle Oekraiense kinderen, zoals Caroline van der Plas ook terecht opmerkte [90] en zoals de Marokkaans-Nederlandse rapper reeds opmerkte: ”Met elke Boot komen er wel een paar ratten mee”. [91]
Maar dit is meer: Want in Oost-Europa is extreem-rechts een ernstig Probleem [92] en het is ronduit gevaarlijk, als dit hierheen wordt geïmporteerd en wordt toegevoegd aan de in Nederland helaas hand over hand toenemende invloed van extreem-rechts. [93]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
TROUBLE IN PARADISE? UITBUITING CHRISTENHONDEN HYPOCRISIE
En nu kom ik dan [eindelijk] toe aan de titel van dit artikel EN de reden, waarom ik die titel gekozen heb Want hoe zit het, bij alle echte/vermeende ”massale solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen” [zie vooral de vluchtelingenhype in Hoofdstuk Twee] nu met de werkelijke, economische drijfveren? [diegenen met oprechte bedoelingen, van wie de meesten, niet te na gesproken uiteraard]. Reeds noemde ik de seksuele uitbuiting van toch al kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [94] Bah en ronduit misdadig.
Maar….er zitten nog meer Adders onder het Gras! Want al dat gejuich rond ”mensen, die op ons lijken” al dan niet vergezeld van de ”blond haar en blauwe ogen” kwalificaties [zie wederom Hoofdstuk Twee], al dan niet aangevuld met ”mensen, die ook van christelijken Huize zijn” [Let daarop, dames en heren], had ook – en dat had ik kunnen weten – naast de ideologische retoriek, een hardere, economische kant.
Dat werd al duidelijk door het gretige welkom, waarmee Westlandse tuinders Oekraïense vluchtelingen, die immers door de Tijdelijke Richtlijn Bescherming mogen werken [95], werden ontvangen, hetzij uitgenodigd, om in de kassen te komen werken. [96] EN… al gauw verschenen er lovende berichten, een uit het fundamentalistisch christelijke Dagblad, het Reformatorisch Dagblad [97], maar ook uit andere nieuwsmedia, over dankbare Oekraïners, die zo blij en dankbaar waren, dat ze mochten werken. [98] Nu begrijp ik dat ook wel van de kant van de Oekraïners: het leidt je af van de oorlog, de Ellende in je eigen land, de onzekerheid over het lot van je man, je ouders, andere familieleden.
Opvallend is echter WEL, dat veel Oekraïeners werkzaam zijn in horeca en land en tuinbouw. [99] En vooral in die laatste sector[met name in het Westland] is er nogal eens sprake van uitbuiting van arbeidsmigranten, vaak afkomstig uit Polen en anderen uit Midden en Oost-Europa. [100] AND GUESS WHAT? Ook bij een aantal Oekraïners ging het mis! Want de ”massale solidariteit” met ”mede-Europeanen” de Oekraïners weerhield niet, dat ook zij Kop van Jut werden.
WURG EN CHANTAGECONTRACTEN:
Aan het Licht kwam, dat Oekraïense [maar ook Poolse] werknemers werden onderworpen aan een uiterst vuile praktijk: de zogenaamde ”Wurgcontracten”. [101] Oekraïense vluchtelingen, maar ook Polen die in de Westlandse kassen aan de slag willen, komen daar veelal terecht via bemiddelaars, zoals het Poolse uitzendbureau Janpol. Een van de opvallendste clausules in het in kreupel Nederlands opgestelde contract is dat overtreding van de regels “kan leiden tot deportatie naar Oekraïne en een verbod op toegang tot EU-landen”. Met andere woorden: Oekraïners die fouten maken, worden teruggestuurd naar de oorlog. [102]
Kan het walgelijker? Vakbond CNV, die de noodklok luidde, is in het bezit van een geanonimiseerd contract, waar wordt vermeld een brutoloon van 10,48 euro per uur, het minimumloon. Aan het begin van elke maand moeten er 50 euro ‘administratiekosten’ worden afgedragen. De werknemer moet voor eigen verblijf en vervoer betalen, evenals voor werkkleding en schoenen (“als het moet”). [103]
En waar vinden dergelijke Vuile Praktijken dus plaats? Juist! In het Westland, met zijn o zo christelijke achtergrond…[104]
EPILOOG
CHRISTENHONDEN
Ik heb u meegenomen op een Reis door de Oekraïense Tragedie. De Russische aanval op de soevereiniteit van de Oekraïne, de onverzettelijkheid van het Oekraiense verzet [105] Russische [en ook Oekraïense] oorlogsmisdaden [106], het belang van Oekraïne als graanschuur, waardoor nog veel meer mensen werden getroffen en nog worden, door die oorlog. [107]
En natuurlijk: de Oekraïense vluchtelingenstroom en de massale solidariteit van West en Oost-Europa [108] waarbij ook helaas de schrijnende discriminatie tegen in Oekraïne [tot dusver] wonende Afrikaanse en Aziatische vluchtelingen [109] en dan niet te vergeten de EU-discriminatie, die opviel: Richtlijn Tijdelijke Bescherming voor Oekraïense vluchtelingen, maar destijds niet voor Syriers. [110]
De EU, die de Oekraiense vluchtelingen verdedigt [en terecht], maar de uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die vastzitten tussen Polen en Belarus, laat stikken. [111]
GOED
Maar niet voor niets heb ik in mijn titel de term ”Christenhonden” genoemd! Waarom? [Wie goed heeft opgelet, heeft dat al begrepen] Omdat met de mond solidariteit, vaak vanuit ”christelijke” hoek” werd beleden met Oekraïense vluchtelingen, maar kijk eens wat er in de praktijk in het zogenaamde ‘christelijke” Westland gebeurde? Uitbuiting van Oekraïense werknemers, die hun rechten niet kenden. Zie direct daarboven
Ik vraag mij af, of al die zondagse Kerkgangers onder hen, die zich schuldig maken aan die uitbuiting, zich [meestal zijn die lui erg Bijbelvast] deze Passage uit het Nieuwe Testament nog herinneren. Het staat in Mattheus 25: 35-45 en ik citeer de twee laatste gedeelten, 44 en 45.
Die laatste zinnen dus: ”Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere wanneer hebben wij u hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben wij u niet gediend? ”Dan zal hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u: Voor zoveel u dit aan deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.” [112]]
Hiermee sluit ik af. Van alle nare en pijnlijke aspecten uit deze Tragedie, is dit misschien nog het Pijnlijkste.
ASTRID ESSED
NOTEN
NOTEN 1 T/M 112:
EINDE UITPERS ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noten 16 en 17/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 18 en 19/Opmerkelijkheden
[18]
CAROLINE VAN DER PLAS OVER TAL VAN PROBLEMEN MET
ASIELZOEKERS OEKRAINE. WORDT ONDER DE TAFEL GEVEEGD
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 14
[19]
CAROLINE VAN DER PLAS (BBB)-BOERBURGERBEWEGING)
OVER OEKRAIENSE ASIELZOEKERS
ASTRID ESSED
Reacties uitgeschakeld voor Noten 18 en 19/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noot 20/Opmerkelijkheden
[20]
BBB
STRENG MET MENSELIJKE MAAT:
BBB OVER MIGRATIE
13 FEBRUARI 2023
Nederland is een huis, waarin Nederlanders een familie vormen. Zoals in veel huizen ontvangen wij gasten die weer vertrekken en is er een logeerkamer met een warm bed voor familie of bekenden, die het zwaar hebben en wat langer moeten blijven. Maar in de laatste decennia belden er zo veel hulpbehoevenden aan voor een plekje, dat de grond van de logeerkamer bezaaid ligt met matjes. En ons éigen familieleven wordt aangetast door onze gastvrijheid. Juist om dat originele warme bed te blijven bieden, moeten we voorlopig “nee” verkopen aan veel hulpbehoevende kennissen.
Asielmigratie-reductie korte termijn
Op de korte termijn moeten Nederland en de EU stevige maatregelen nemen, die binnen de verdragen passen, om een nieuwe inhumane asielcrisis in de zomer te voorkomen. De inzet van de BBB op dit vlak focust op drie punten:
- Ontwikkelingslanden, die weigeren uitgeprocedeerde asielzoekers terug te nemen, moeten gekort worden op de financiële steun die Nederland en de EU bieden. En bij aanhoudend weigeren, moet de subsidiekraan dicht en de uitkeringenstroom gestopt worden richting die landen. Als landen weigeren ons te steunen in een crisis en hun eigen staatsburgers niet terug willen nemen, zijn ze geen goede buren en verdienen ze ook niet onze steun.
- De buitengrenzen van de EU moeten versterkt worden. Dit kan onder meer door de bouw van grenshekken op kwetsbare locaties voor migrantenstromen. Maar ook is het nodig dat Frontex (het Europees agentschap dat de buitengrenzen bewaakt) stevig versterkt wordt in bevoegdheden, middelen en manschappen.
- Europese migratieafspraken moeten actief worden nageleefd. In de Dublin-verordening staat dat een asielzoeker asiel moet aanvragen in het eerste veilige Europese land waar hij aankomt. Nu gebeurt dit vaak niet en reizen asielzoekers via andere Europese landen naar Nederland om een asielaanvraag te doen. Landen aan onze buitengrenzen (zoals Italië en Bulgarije) laten dit toe of faciliteren dit zelfs, om zelf maar van het probleem af te zijn. Als de Dublin-afspraken zouden worden nageleefd, zou de asielinstroom in Nederland al gauw behapbaar worden. Europees Naoberschap houdt ook in dat we goede buren voor elkaar zijn. Afspraken die gemaakt zijn, of gemaakt worden, moeten worden nageleefd. Het is simpel voor BBB: of de Dublin-verordening wordt strikt nageleefd, of Nederland stelt Brussel op de hoogte dat het zich niet meer gebonden voelt door de afspraken.
Asielmigratie-reductie lange termijn
Nederland heeft zich in het verleden gebonden aan allerlei verdragen, die op dat moment een nuttig doel dienden. Het Vluchtelingenverdrag van 1951, voortvloeiend uit de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust, is daar één van. Echter het doel van het verdrag in 1951 was nooit dat het de hedendaagse asielchaos tot gevolg zou hebben. Migratie is sindsdien enorm veranderd, in omvang en vorm. En als de uitkomst van een verdrag anders uitvalt dan de bedoeling was bij het tekenen, moet Nederland ook bereid zijn om te sleutelen aan de inhoud van een verdrag. Als de uitkomst anders is dan het doel, dan moeten er dus nieuwe afspraken komen die er wél voor zorgen dat het verdragsdoel wordt bereikt.
Nederland moet inzetten op een update van het Vluchtelingenverdrag van 1951 en toewerken naar een Vluchtelingenverdrag van 2023. Wat BBB betreft moet zo’n verdrag de deelnemende landen de handvaten geven om grote asieltoestromen te dempen. Dit bijvoorbeeld door asielprocedures buiten de eigen grens te kunnen behandelen, een terugnameverplichting in te stellen voor landen wier onderdanen elders zijn uitgeprocedeerd en door het terugsturen of terugbrengen van uitgeprocedeerde asielzoekers te vereenvoudigen. Uiteraard zijn er talloze andere voorstellen die ook gewogen moeten worden in een nieuw verdrag.
Acute asielstop
Niet elk land staat te juichen bij heronderhandeling van het Vluchtelingenverdrag van 1951. Sommige landen hebben economisch, sociaal of zelfs politiek profijt bij de oude afspraken en de chaos die ze ermee in andere landen kunnen veroorzaken. Daarom ziet BBB een acute asielstop tijdens het ontstaan van een asielcrisis als een effectief middel om:
- de asielinstroom te dempen;
- aan te tonen dat het verdrag van 1951 onwerkbaar is;
- een drukmiddel richting andere landen om de verdragen te heronderhandelen
Mocht niks werken dan kan Nederland niet uitsluiten dat het als laatste redmiddel, samen met gelijkgezinde landen uit het verdrag stapt (zoals we recent uit het Energy Charter Treaty zijn gestapt) en met hun nieuwe afspraken maakt.
Pushbacks
Het is een natuurlijke reactie om een mens in nood te helpen. Niemand kijkt met de handen in de zakken toe hoe een ander verdrinkt, laat staan dat ze hem een trap na geven. Daarom wil BBB dit ook niet opleggen aan onze agenten aan de buitengrenzen van Europa. Het terugduwen van lekke bootjes, of mensen buiten de deur te houden zonder enige zorg en daarmee mensen veroordelen tot verdrinking of uitdroging, ziet BBB niet als menswaardig, zowel voor de pusher als de gepushte. Daarom zal BBB zich uitspreken tegen de pushbacks op zee waarvan aangenomen kan worden dat dit tot de dood leidt. Zoals hierboven aangetoond kunnen Nederland en de EU heel veel doen om migratie te beperken, voordat we ons zo diep verlagen. BBB is natuurlijk niet voor het toestromen van illegalen in de EU. BBB is wel voor het op een humane manier terugsturen van deze mensen naar het land van herkomst.
Uiteindelijk wil BBB toe naar een migratiesysteem waarin mensen die écht op de vlucht zijn voor oorlog of onderdrukking, in Nederland veiligheid kunnen vinden. Waar we deze mensen een warm bed kunnen bieden in ons huis, zonder dat het huis daardoor ontwricht raakt. En voor de tijd die ervoor nodig is. Terugkeer naar land van herkomst, wanneer dat veilig is, verdient de voorkeur.
Voordat we daar zijn, hebben we nog een lange weg te gaan, maar we hoeven geen dingen te doen die we onze kinderen en kleinkinderen niet zouden kunnen uitleggen.
Arbeids- en studiemigratie
Om in de brede zin aan migratiereductie te werken moeten we niet alleen naar asielmigratie kijken maar ook naar migratie die voorkomt uit arbeid en studie. Ook deze stromen zijn groot en leggen veel beslag op voorzieningen, al leveren ze vaak ook welvaart op.
Op het gebied van arbeidsmigratie wil BBB kijken welke mensen Nederland nodig heeft en welke arbeidsmigranten meerwaarde creëren voor de Nederlandse economie. Onze stip op de horizon is hier een systeem van Orange Cards; waar na een jaarlijkse inventarisatie van behoeften en tekorten in de arbeidsmarkt er buitenlandse werknemers worden uitgenodigd om naar Nederland te komen om hier te werken. De kaart geeft hen dan een verblijfsstatus voor een bepaalde tijd, waarna de kaarthouder weer terug moet keren naar het land van herkomst óf onder specifieke voorwaarde het Nederlands staatsburgerschap kan aanvragen. In de huidige praktijk betekent dit dat Nederland deze Orange Cards vooral uitgeeft aan bijvoorbeeld technisch of medisch geschoold personeel en arbeiders die nodig zijn voor onze voedselzekerheid.
Studentenmigratie
Bij studiemigratie wil BBB ook kijken naar de behoefte in Nederland. Voor veel universiteiten in de regio zijn internationale studenten een basisvoorwaarde om onderwijs aan te kunnen bieden aan Nederlandse studenten. Bij technische studies leveren internationale studenten een grote bijdrage aan innovatie en ontwikkeling van de Nederlandse techniek. Ook kan een klein aandeel internationale studenten op een studie goed zijn om kennis te maken met nieuwe ideeën en perspectieven. Helaas zijn voor een aantal grote universiteiten in de Randstad internationale studenten een winstmodel van uitbuiting geworden, wat bijvoorbeeld de lokale huizenmarkt ontwricht en studies ‘verengelst’. Net als bij arbeidsmigratie wil BBB hier dus kijken naar welke studenten een meerwaarde vormen voor regionale ontwikkeling, innovatie of ons academisch klimaat. Terwijl we intussen de gezonde balans voor de huizenmarkt en de rol van universiteiten als koploper in een onderscheidende Nederlandse academische cultuur, bewaken.
Reacties uitgeschakeld voor Noot 20/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 21 t/m 24/Opmerkelijkheden
[21]
BBB
STRENG MET MENSELIJKE MAAT:
BBB OVER MIGRATIE
13 FEBRUARI 2023
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 20
[22]
VOLKSKRANT
VELE DUIZENDEN OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN KEREN
DAGELIJKS TERUG NAAR HUN THUISLAND
4 APRIL 2022
Bij de Oekraïense grens registreren grenswachten steeds vaker vluchtelingen die terugkeren naar eigen land. In Nederland worden de laatste dagen weinig extra opvangplekken gevonden voor inkomende Oekraïense vluchtelingen.
Ongeveer 600 duizend Oekraïners teruggekeerd, ondanks aanhoudend oorlogsgeweld
Terwijl dagelijks tienduizenden het oorlogsgeweld in Oekraïne ontvluchten en heil zoeken bij een van de buurlanden, besluiten ook velen het tegenovergestelde te doen: terugkeren naar huis. In totaal zijn ongeveer 600 duizend Oekraïners sinds de Russische inval teruggekeerd via de westelijke grens met de EU en Moldavië, blijkt uit cijfers van de Oekraïense grenswacht. De redenen voor de terugkeer zijn divers: sommigen kunnen geen geschikte huisvesting vinden, kampen met geldgebrek of zoeken hereniging met familie. Volgens de grensdienst bestaat de meerderheid van de terugkeerders uit mannen die willen meevechten tegen Rusland. Sinds 1 maart zijn iedere dag minstens elfduizend personen teruggekeerd, oplopend naar gemiddeld twintigduizend per dag in de afgelopen week.
Meer dan 4,2 miljoen mensen zijn Oekraïne ontvlucht in de afgelopen zes weken. Het grootste deel vertrok naar Polen. Zeker 6,5 miljoen personen zijn binnenlands op de vlucht geslagen. Dat betekent dat ongeveer een op vier Oekraïners het huis heeft verlaten sinds de Russische invasie.
Aantal opvangplekken voor Oekraïners groeit nauwelijks
Nederlandse gemeenten hebben de laatste dagen weinig extra opvangplekken voor Oekraïners gevonden. Sinds afgelopen donderdag kwamen er verspreid over Nederland 42 opvangplekken bij. Dat blijkt uit de recentste cijfers van het ministerie van Justitie en Veiligheid. In dezelfde periode steeg de bezetting van de bedden met bijna 1.800. Afgelopen donderdag waren 21.113 bedden bezet. Inmiddels zijn dat er 22.907. Daarmee is nu ruim 70 procent van de opvangplekken in gebruik. In de laatste week van maart kwamen er in door gemeenten beschikbaar gestelde locaties nog dagelijks gemiddeld 870 bedden bij. De totale capaciteit van de opvang ligt nu op 31.862 bedden.
EINDE ARTIKEL
”Het aantal Oekraïense vluchtelingen in Nederland neemt nog altijd toe. Maar tegenover alle mensen die hier binnenkomen, staat af en toe ook iemand die besluit om Nederland weer te verlaten en terug te gaan naar Oekraïne. Dat laten meerdere veiligheidsregio’s weten”
”De regio’s benadrukken dat het nog niet om grote aantallen gaat. ,,Op dit moment zien wij regionaal geen trend, er zijn slechts enkele gevallen bekend op de opvanglocaties”, aldus de regio Midden- en West-Brabant. IJsselland laat weten dat er terugkeerders zijn “maar wij zien hierin geen patroon, het gaat om een handjevol mensen”. Twente ziet “wel een enkele vluchteling vertrekken, soms richting familie en vast ook een enkele keer richting Oekraïne, maar dit zijn geen substantiële cijfers”.
….
….
”Volgens de regio IJsselland vertrekken Oekraïners onder meer om te worden herenigd met “achterblijvers die in een relatief rustige plaats in Oekraïne zijn. En soms kunnen mensen niet aarden in Nederland en willen ze daarom terug naar Oekraïne.”
AD
HER EN DER KEREN VLUCHTELINGEN TERUG
NAAR OEKRAINE: ”SOMS KUNNEN MENSEN
NIET AARDEN”
16 APRIL 2022
Het aantal Oekraïense vluchtelingen in Nederland neemt nog altijd toe. Maar tegenover alle mensen die hier binnenkomen, staat af en toe ook iemand die besluit om Nederland weer te verlaten en terug te gaan naar Oekraïne. Dat laten meerdere veiligheidsregio’s weten.
De regio’s benadrukken dat het nog niet om grote aantallen gaat. ,,Op dit moment zien wij regionaal geen trend, er zijn slechts enkele gevallen bekend op de opvanglocaties”, aldus de regio Midden- en West-Brabant. IJsselland laat weten dat er terugkeerders zijn “maar wij zien hierin geen patroon, het gaat om een handjevol mensen”. Twente ziet “wel een enkele vluchteling vertrekken, soms richting familie en vast ook een enkele keer richting Oekraïne, maar dit zijn geen substantiële cijfers”.
De regio Hollands Midden (Leiden en Gouda) hoort wel geluiden over terugkerende Oekraïners “maar wij hebben het nog niet in de cijfers terug gezien”. Gelderland-Zuid hoort het “hier en daar in de regio, maar heel concreet is dat niet”. Brabant-Noord krijgt “enige signalen, maar wij hebben er geen concrete voorbeelden van”.
Volgens de regio IJsselland vertrekken Oekraïners onder meer om te worden herenigd met “achterblijvers die in een relatief rustige plaats in Oekraïne zijn. En soms kunnen mensen niet aarden in Nederland en willen ze daarom terug naar Oekraïne.”
Andere regio’s zeggen dat ze geen zicht op terugkerende Oekraïners hebben. De vluchtelingen zijn vrij om binnen de Europese Unie te reizen, dus ook naar de grens met Oekraïne. ,,Als een vluchteling onze regio verlaat, wordt niet geregistreerd waar hij of zij zich naartoe verplaatst”, verklaart Zuid-Limburg, dat aan zowel Duitsland als België grenst. Ook de regio’s Flevoland, Utrecht, Gooi en Vechtstreek, Noord-Holland Noord, Zaanstreek-Waterland en Zuid-Holland Zuid weten niet of Oekraïners terugkeren naar hun vaderland.
EINDE ARTIKEL
[23]
ZIE NOOT 21
[24]
”Dat betekent dat we deze vluchtelingen niet zozeer moeten zien als gasten in ‘ons’ land, maar als nieuwkomers die – zo goed en zo kwaad als het gaat – hier een nieuw leven zullen moeten opbouwen. En dat betekent ook dat ze net als ieder ander een stem zouden moeten hebben in het hoogoplopende maatschappelijk debat dat nu vooral óver hen wordt gevoerd, maar waar ze zelf vooralsnog niet in worden gehoord. Wat zijn precies hun wensen en verwachtingen? Wat stellen zichzelf eigenlijk voor bij hun toekomst in Nederland? Het zijn vragen waar veel verschillende antwoorden op mogelijk zijn. Vragen die bovendien niemand anders voor deze vluchtelingen kan beantwoorden.”
MEER DAN ”GASTEN”: GEEF VLUCHTELINGEN
EEN STEM IN HET DEBAT
MATTHIJS VAN DE SANDE
16 NOVEMBER 2015\
Niemand in het land kan het zijn ontgaan. Al maandenlang voert de komst van duizenden vluchtelingen naar Nederland de boventoon in het publieke debat. Hoe en waar moeten al die mensen worden opgevangen? Hebben ze een toekomst in Nederland? En hoe zou die er dan uitzien? Maar wat wel opvalt, is dat dit debat eigenlijk alleen óver, en nooit mét die vluchtelingen wordt gevoerd. En dat is, op z’n zachtst gezegd, problematisch. In een samenleving die pretendeert “democratisch” te zijn, zou iedereen die het aangaat immers een stem moeten hebben in dat democratisch debat. En dat geldt dus ook voor deze groep nieuwe inwoners van Nederland.
Diverse Nederlandse gemeenten hebben zich de afgelopen maanden bijzonder gastvrij opgesteld, en honderden of zelfs duizenden vluchtelingen in hun midden verwelkomd. Dat is een groot goed: het is lang geen sinecure om in één keer zoveel mensen een onderdak te bieden en om de benodigde middelen daarvoor vrij te maken. Dit laatste geldt ook zeker niet in de laatste plaats voor Nijmegen. In het nabijgelegen Heumensoord werden maar liefst drieduizend slaapplaatsen voor vluchtelingen beschikbaar gemaakt. Spontaan meldden honderden Nijmegenaren zich aan als vrijwilliger om op het kamp in Heumensoord een steentje bij te dragen. Talloze gezinnen stelden hun huis open en verwelkomden vluchtelingen met een warme maaltijd. Nijmegen staat inmiddels te boek als de meest gastvrije stad in Nederland, en dat is best iets om trots op te zijn.
Gastvrijheid
Maar tegelijkertijd heeft “gastvrijheid” natuurlijk ook zo haar beperkingen. Want hoewel het natuurlijk heel fijn is om je ergens welkom te voelen, wordt van gasten doorgaans niet verwacht dat ze ook mee mogen praten over hoe het huishouden van de gastvrouw of -heer wordt bestierd. Gasten horen niet te klagen over de omstandigheden van hun verblijf. En het is uiteindelijk ook niet aan die gasten om te bepalen of, en hoe lang, ze nog mogen blijven.
De veelgemaakte vergelijking tussen vluchtelingen en “gasten” schiet om die reden wel een beetje tekort. Deze vluchtelingen hebben er immers niet voor gekozen om huis en haard te verlaten. Ze hebben een sprong in het onbekende gemaakt, puur omdat ze geen andere opties meer zagen. Of, wanneer en onder welke omstandigheden ze ooit nog naar het land van herkomst zullen kunnen terugkeren, valt bovendien nog maar te bezien. Maar ondertussen koesteren zij – net als ieder ander – wensen, hoop en verwachtingen voor hun toekomst. En die toekomst ligt, zoals het er nu naar uitziet, in Nederland.
Dat betekent dat we deze vluchtelingen niet zozeer moeten zien als gasten in ‘ons’ land, maar als nieuwkomers die – zo goed en zo kwaad als het gaat – hier een nieuw leven zullen moeten opbouwen. En dat betekent ook dat ze net als ieder ander een stem zouden moeten hebben in het hoogoplopende maatschappelijk debat dat nu vooral óver hen wordt gevoerd, maar waar ze zelf vooralsnog niet in worden gehoord. Wat zijn precies hun wensen en verwachtingen? Wat stellen zichzelf eigenlijk voor bij hun toekomst in Nederland? Het zijn vragen waar veel verschillende antwoorden op mogelijk zijn. Vragen die bovendien niemand anders voor deze vluchtelingen kan beantwoorden.
Democratie
Nederland gaat er prat op een democratisch land te zijn. Maar “democratie” betekent meer dan eens in de vier jaar stemmen. Het wil ook niet zeggen dat de mening van een meerderheid altijd doorslaggevend moet zijn. “Democratie” betekent in de eerste plaats dat de mensen wiens welzijn en toekomst het meest op het spel staan, zelf een belangrijke rol kunnen spelen in het debat. En dat de macht om uiteindelijk in dat debat tot belangrijke keuzes en beslissingen te komen, in eerste instantie vooral bij die betrokkenen zelf moet liggen. “Democratie” vooronderstelt dat je meer doet dan nieuwkomers in je gemeenschap als “gasten” te verwelkomen, maar dat je ze ook de ruimte geeft om mee te discussiëren en beslissen, en dat je hun wensen en noden serieus neemt.
Echte democratie vooronderstelt dan ook dat wie die rol in het maatschappelijk debat wordt ontzegd, uiteindelijk een grotere zicht- en hoorbaarheid voor zichzelf zal moeten opeisen. Dat doe je niet alleen of bij monde van iemand anders, maar zelf en gezamenlijk. En niet in halflege vergaderzalen of stoffige achterkamertjes, maar op straat, in het zicht van de hele samenleving.
Demonstreren
Dat is de reden dat we op 21 november gaan demonstreren. Om duidelijk te maken dat vluchtelingen meer zijn dan slechts “gasten” in een verwelkomende stad. Om gezamenlijk de stem te claimen waar zij als nieuwkomers in deze samenleving recht op hebben. En om te benadrukken dat we in Nederland minder moeten discussiëren óver vluchtelingen, en meer – veel meer – mét hen.
Mathijs van de Sande
EINDE ARTIKEL
”Maar volgens de Nijmeegse burgemeester Hubert Bruls (eveneens CDA, overigens) benadelen de demonstrerende Syriërs vooral hun eigen zaak. Hij begrijpt de verontwaardiging onder sommige van zijn eigen, “autochtone” burgers maar al te goed. “De onvrede van deze groep vluchtelingen voelt als ondankbaarheid”, zo laat hij in een lokale krant optekenen. En inderdaad: veel Nederlanders zullen dit protest ongetwijfeld zo opvatten – net zoals dat van Belal, die uiteindelijk onder druk toch maar naar Franeker is vertrokken. Geheel belangeloos stelden ze hun leegstaande vakantieparken, hun kapotgesubsidieerde sportzalen, en hun van God vergeten evenementenveldjes ter beschikking. En wat krijgen ze er nu voor terug? Stank voor dank! Waar halen die vluchtelingen het überhaupt vandaan om zo onbeschaamd te klagen over de behandeling die ze hier krijgen? Ze zijn hier potdorie toch te gast? Als je bij iemand blijft logeren, dan ga je toch ook niet staan actievoeren op het moment dat iets je even niet bevalt? In zo’n geval pas je jezelf toch ook gewoon maar een beetje aan?
Flesje wijn
Inderdaad: als ik thuis gasten ontvang, dan slapen ze doorgaans gewoon in het bed dat ík voor hen heb opgemaakt, en eten ze wat ík voor hen heb gekookt. En – niet onbelangrijk – op het moment dat ík genoeg van hen heb, zullen ze ook weer moeten vertrekken. Maar dat is dan ook meteen al waar de veelgemaakte vergelijking spaak loopt. Want Nederland is niet mijn huis, en de vluchtelingen die hier de afgelopen maanden strandden, zijn ook niet mijn gasten”
….
….
”Hoe vaak de vergelijking ook wordt aangehaald: vluchtelingen zíjn niet onze gasten. De keuze om naar Nederland te komen, is grotendeels niet door, maar voor hen gemaakt. Niemand – inclusief zijzelf – heeft om hun komst naar Europa gevraagd. Hun recht op onderdak, voeding en een ‘humane’ behandeling is ontleend aan het feit dat zij ook mensen zijn – niet aan de mate waarop wij al of niet bereid zijn hen hier “welkom” te heten”
VLUCHTELINGEN WELKOM”‘? WAT EEN ONZIN”!
MATTHIJS VAN DE SANDE
20 OCTOBER 2015
Belal is het beu. In de maand nadat de Syrische vluchteling in Nederland is aangekomen, werd hij al op vijf verschillende opvanglocaties ondergebracht. Samen met zijn zwangere vrouw werd hij talloze keren kriskras door het land gesleurd: van Ter Apel en Zeist, naar Hardenberg, Zwolle en Vriezenveen. En nu worden ze opnieuw geïnstrueerd hun koffers te pakken, want de bus staat al klaar om hen naar Franeker te torsen. Het valt nog maar te bezien, hoe lang ze daar dan weer zullen mogen blijven. Ten einde raad zoekt Belal de aandacht van de pers, aan wie hij vertelt niet langer aan overplaatsingen mee te werken, zolang er in zijn asielprocedure geen vooruitgang wordt geboekt.
Maar ook CDA-er Cornelis Visser, burgemeester van Vriezenveen, is bereid zijn woordje voor de camera te doen. Natuurlijk begrijpt hij dat het vervelend is voor deze mensen om zo van hot naar her door het land te worden versleept. Maar die vluchtelingen moeten ook begrijpen dat de burgemeester aan de dorpsbewoners had beloofd dat het maar tijdelijk zou zijn. Dat de dorpelingen echt “álles hebben gedaan wat ze konden om deze mensen te helpen”. Maar dat ze de sportfaciliteiten, waarin de vluchtelingen tijdelijk waren gehuisvest, nu toch echt terug in gebruik moeten nemen. De herfstvakantie staat namelijk voor de deur, en dan willen de kinderen graag naar het zwembad.
U leest het goed: vluchtelingen worden voor de vijfde keer in één maand naar een volgende aftandse sporthal gesjouwd, omdat de kinderen uit Vriezenveen willen zwemmen. En wellicht dat ze dan nog ‘geluk’ hebben dat ze niet naar Oranje hoeven, waar de lokale bevolking duidelijk te kennen heeft gegeven hen daar niet te willen hebben. Of naar Woerden, waar de opvanglocatie door gemaskerde mannen met nitraatbommen werd bestookt. Of naar Heumensoord bij Nijmegen, waar binnenkort drieduizend vluchtelingen de winterkou moeten trotseren in evenementtenten – tenten die volgens een van Nederlands grootste leveranciers zeker niet geschikt zijn om personen in te laten overwinteren.
Protest
Een aantal van de eerste zevenhonderd bewoners heeft recentelijk al geprotesteerd tegen de omstandigheden in dat Nijmeegse tentenkamp, waar ze wellicht tot in het voorjaar zullen moeten blijven. De echte winter moet nog komen, maar het is er nu al bijtend koud. Er is bijzonder weinig privacy (men slaapt met meerdere gezinnen in één ruimte), en ook de hygiëne schiet tekort. Om nog maar te zwijgen van de dagelijkse verveling en de voortdurende onzekerheid over de toekomst.
Maar volgens de Nijmeegse burgemeester Hubert Bruls (eveneens CDA, overigens) benadelen de demonstrerende Syriërs vooral hun eigen zaak. Hij begrijpt de verontwaardiging onder sommige van zijn eigen, “autochtone” burgers maar al te goed. “De onvrede van deze groep vluchtelingen voelt als ondankbaarheid”, zo laat hij in een lokale krant optekenen. En inderdaad: veel Nederlanders zullen dit protest ongetwijfeld zo opvatten – net zoals dat van Belal, die uiteindelijk onder druk toch maar naar Franeker is vertrokken. Geheel belangeloos stelden ze hun leegstaande vakantieparken, hun kapotgesubsidieerde sportzalen, en hun van God vergeten evenementenveldjes ter beschikking. En wat krijgen ze er nu voor terug? Stank voor dank! Waar halen die vluchtelingen het überhaupt vandaan om zo onbeschaamd te klagen over de behandeling die ze hier krijgen? Ze zijn hier potdorie toch te gast? Als je bij iemand blijft logeren, dan ga je toch ook niet staan actievoeren op het moment dat iets je even niet bevalt? In zo’n geval pas je jezelf toch ook gewoon maar een beetje aan?
Flesje wijn
Inderdaad: als ik thuis gasten ontvang, dan slapen ze doorgaans gewoon in het bed dat ík voor hen heb opgemaakt, en eten ze wat ík voor hen heb gekookt. En – niet onbelangrijk – op het moment dat ík genoeg van hen heb, zullen ze ook weer moeten vertrekken. Maar dat is dan ook meteen al waar de veelgemaakte vergelijking spaak loopt. Want Nederland is niet mijn huis, en de vluchtelingen die hier de afgelopen maanden strandden, zijn ook niet mijn gasten. Het waren oorlog, honger, dictatuur en een toenemende uitzichtloosheid die deze mensen naar Nederland brachten, en niet de wens om mij met een bezoek te verblijden. Ook heb ik hen niet zelf uitgenodigd: de vluchtelingen trotseerden woeste zeeën, kilometers prikkeldraad en talloze grenscontroles om hier te geraken. Ze kwamen hier niet naartoe om weer eens met mij bij te kletsen, herinneringen op te halen of samen een glas te drinken – maar omdat ze elders niet konden blijven of er hun leven zelfs niet zeker waren. Oh, en in de meeste gevallen hadden ze niet veel meer bij zich dan een paar schone kleren – niet eens een flesje wijn of exotische cadeautjes voor de ‘gastheer’!
Hoe vaak de vergelijking ook wordt aangehaald: vluchtelingen zíjn niet onze gasten. De keuze om naar Nederland te komen, is grotendeels niet door, maar voor hen gemaakt. Niemand – inclusief zijzelf – heeft om hun komst naar Europa gevraagd. Hun recht op onderdak, voeding en een ‘humane’ behandeling is ontleend aan het feit dat zij ook mensen zijn – niet aan de mate waarop wij al of niet bereid zijn hen hier “welkom” te heten. Hun recht om hier te zijn en om zich vrij over grenzen te bewegen, is niet minder elementair dan het onze. En hun eis om hier te mogen blijven en om deelgenoot te zijn van het maatschappelijk debat dat zich momenteel over hun rug afspeelt, is daarom niet minder dan legitiem.
Dankbaar
Alle goede bedoelingen ten spijt, is er in dat opzicht misschien wel iets mis met de enthousiaste wijze waarop deze vluchtelingen hier de afgelopen maanden door sommigen werden onthaald. Want wat zeg je eigenlijk, wanneer je iemand ergens “welkom” heet? Wat is werkelijk je boodschap, wanneer je een vluchteling, bij wijze van spreken, als “gast” in je “huis” onthaalt?
Wel, ten eerste impliceert het dat het inderdaad jouw huis betreft, en dat aan die eigendomsvraag niet getornd zal worden. Dat het uiteindelijk alleen van jou afhangt om te bepalen wie er al of niet mag komen of blijven, en hoe lang. Dat die “gast” weliswaar recht heeft op een goede behandeling, maar niet om erover mee te praten – laat staan om erover te klagen. En dat het welzijn en lot van die “gast” uiteindelijk in jouw handen ligt, en niet in die van haar- of hemzelf. Te stellen dat iemand bij jou “welkom” is, impliceert dat je er een zekere erkentelijkheid en inschikkelijkheid voor terug verwacht. Goede gasten, immers, kunnen niet vaak genoeg benadrukken hoe dankbaar ze je zijn.
In dat licht bezien, is het eigenlijk best onzinnig om te stellen dat vluchtelingen hier “welkom” zijn. Het plaatst ons in een positie die we niet kunnen of mogen innemen, want het suggereert dat we deze vluchtelingen net zo goed de deur zouden kunnen wijzen. Impliciet ontwijkt de slogan juist datgene dat centraal zou moeten staan in onze steun aan vluchtelingen: namelijk dat iedereen een onvervreemdbaar recht heeft om te leven waar, hoe en met wie zij of hij wil. Het “welkom” heten van vluchtelingen zegt eigenlijk meer over onszelf en over de verheven gevoelens van ruimhartigheid en onbaatzuchtigheid die we hieraan menen te moeten ontlenen.
Frame
Moeten we als solidair, internationalistisch links dit succesvolle frame dan maar overboord gooien? Niet direct, misschien: in de strijd tegen de heersende domrechtse opinie en het welig tierende racisme in onze samenleving komt het allicht van pas als middel om ons duidelijk en krachtig tegen rechts te blijven positioneren. De boodschap dat vluchtelingen “welkom” zijn, is herkenbaar en polariserend, en heeft in dat opzicht dus een groot politiek potentieel. Maar tegelijkertijd moet die boodschap wel gepaard gaan met een begrip dat het “welkom” heten van vluchtelingen als zodanig altijd tekort zal schieten. Dat we – als een van de rijkste landen ter wereld – meer kunnen en moeten doen dan mensen maandenlang te laten overwinteren in tochtige tentenkampen. Dat men wel degelijk recht tot klagen heeft, wanneer men voor een vijfde keer in één maand wordt verkast, omdat de kinderen van Vriezenveen nu eenmaal willen zwemmen. En dat ieder maatschappelijk debat over het welzijn en de toekomst van vluchtelingen uiteindelijk niet over, maar mét die vluchtelingen gevoerd zal moeten worden.
Mathijs van de Sande
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noten 21 t/m 24/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 25 t/m 28/Opmerkelijkheden
[25]
BBB
STRENG MET MENSELIJKE MAAT:
BBB OVER MIGRATIE
13 FEBRUARI 2023
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 20
[26]
ZIE NOOT 25
[27]
BNN VARA JOOP.NL
WELKOM IN DE WERELD VAN HET NIEUWE WESTERSE
KOLONIALISME
OLAF MESMAN
29 MEI 2015
Dobberneger.” “700 doden, ach… het scheelt weer geld.” “Laat ze maar verdrinken, die gelukszoekers, potentiële uitkeringstrekkers zijn het.” “Ze moeten het daar zelf oplossen, kunnen wij niks aan doen.” “Afrika is als eerste aan zet om mensensmokkelaars aan te pakken.” De laatste uitspraak was van premier Rutte en net zo walgelijk als de rest, omdat Rutte lijkt te vergeten dat vandaag de dag de Europese economie groeit door Sub-Sahara Afrika, de regio waar de ‘potentiële uitkeringstrekkers’ vandaan komen. We zijn een maand verder sinds het bootvluchtelingendrama en is er geen drol veranderd, de onzichtbare racistische apartheidsmuren zijn nog steeds om fort Europa heen gebouwd. Een klein lichtpuntje: de Europese Commissie heeft onlangs besloten 40.000 vluchtelingen in Italië evenredig te verdelen over Europa, maar toch blijft het eeuwenoude antwoord: “We kunnen natuurlijk niet iedereen opvangen.” Wat we wel kunnen, is rijkdommen stelen. Welkom in de wereld van het nieuwe westerse kolonialisme.
Er zijn vier manieren van uitbuiting die laten zien dat Rutte en de rest van de Europese elite een hypocriet en hebzuchtig zooitje zijn. En maar zeuren dat vluchtelingen ons geld kosten en de grenzen niet open kunnen. Dat grenzen wagenwijd open staan voor goedkope goederen, grondstoffen en diensten kan natuurlijk wel.
Toenemende landroof De eerste manier betreft de toenemende landroof in de grondstofrijke Sub-Sahara regio als gevolg van onzekere mondiale voedsel- en olievoorraden. Uit een uitgebreid onderzoek van Fred Pearce wordt duidelijk dat een gebied groter dan West-Europa in het afgelopen decennium door diverse multinationals in beslag is genomen als gevolg van onzekere voorraden. Dat hierdoor volledige gemeenschappen van hun landerijen worden weggedreven lijkt onbelangrijk, zoals blijkt in Mali waar volgens Oxfam “tenminste 23 dorpen met een inwoneraantal van 1644 mensen in een gebied waar 94000 mensen wonen worden verdreven zonder enige vorm van compensatie”.
Illegale kapitaalvlucht Desondanks moeten we een schouderklopje geven aan de westerse regeringen die uit liefdadigheid jaarlijks gemiddeld $ 26 miljard bijdragen aan ontwikkelingshulp in Sub-Sahara Afrika. Dat weegt dan wel weer op tegen het verdrijven van gemeenschappen toch? Nou nee. De tweede uitbuitingsmethode is illegale kapitaalvlucht wat betekent dat de noodzakelijke benodigdheden voor economische ontwikkeling van geld als investeringsmiddel voor infrastructuur – gebouwen, machines, internet enzovoorts – via illegale financiële constructies als belastingparadijzen en belastingontwijking wordt weggesluisd. Zodoende heeft de gerenommeerde Universiteit van Massachusetts berekend dat Sub-Sahara Afrika tussen 2005-2010 $ 310 miljard is kwijtgeraakt aan illegale kapitaalvlucht van voornamelijk westerse multinationals en enkele zeer rijke Afrikaanse partners die de winsten alleen maar zien stijgen. De ontwikkelingshulp is in vergelijking dus niets meer dan een kleine pleister op een veel te grote wond.
Rentes en afbetalingen koloniale leningen Bovendien zitten de leningen die verstrekt worden aan de regio inbegrepen bij de $ 26 miljard aan ontwikkelingshulp. Dat deze leningen erfenissen zijn van het koloniaal verleden en vaak door toedoen van dictators ontstaan zijn, lijken we te vergeten. Ondanks dat er af en toe een deel van de lening wordt kwijtgescholden, moeten volgens data van de Wereldbank landen in Sub-Sahara Afrika alleen al aan rentes en afbetalingen jaarlijks $ 250 miljard ophoesten. De kleine hoeveelheden die staten aan belasting binnenkrijgen als gevolg van illegale kapitaalvlucht worden dus vrijwel allemaal besteed aan de afbetaling van leningen. Zo kan je dus nooit een samenleving ontwikkelen.
De hierop aansluitende derde manier van uitbuiting komt van westerse organisaties (IMF, Wereldbank, WTO) die eisen dat vrije markten worden ingesteld vóórdat nieuwe leningen verstrekt worden, waar vervolgens oudere leningen mee worden afbetaald. Met andere woorden: schulden blijven toenemen terwijl multinationals gemakkelijker toegang kunnen krijgen tot de natuurlijke rijkdommen van de Sub-Sahara regio. De gevolgen van dit vrijemarktbeleid hebben volgens wederom een studie van de Universiteit van Massachusetts geleid tot een verlies van $ 490 miljard. Eigenlijk best logisch. Vergelijk de internationale vrije markt maar met een basisschool, in groep 1 konden we ook nog lang niet het niveau aan van de grote jongens en meisjes in groep 8. In Sub-Sahara Afrika kunnen de lokale bedrijven ook niet de internationale concurrentiestrijd aan met Shell, Monsanto of Unilever.
Personeel van westerse multinationals Maar laten we eerlijk zijn, het BBP (bruto binnenlands product) van de regio is de afgelopen 10 jaar gemiddeld met 4,9 procent gegroeid. De multinationals lijken met hun investeringen dan toch wel wat goeds te doen. Nou niet dus. Het moet niet gekker worden, want wat blijkt nu uit een studie van Professor Ndongo Samba Sylla: gemiddeld betaalt de Sub-Sahara regio $ 40 miljard per jaar uit aan inkomens van westerse landen en andersom krijgt het niks binnen. De economische groei is dus niet voor de armsten in de regio maar voor het personeel van westerse multinationals en een rijke Afrikaanse elite.
“Wegkijken kan niet meer!!!” Ik ben het helemaal eens met minister Koenders – die dat wel doet, maar oké – dat wegkijken niet meer kan. Of moeten we eerst de mensensmokkelaars aanpakken in plaats van het economische systeem dat Sub-Sahara Afrika uitbuit? Toch Rutte? Het wordt tijd dat ook vandaag de dag westerse overheden erkennen dat de Europese en Nederlandse economische ontwikkeling mede te danken is aan Sub-Sahara Afrika. Al de miljarden die vanuit de regio richting het westen zijn uitgestroomd hadden Sub-Sahara Afrika namelijk al tien keer kunnen ontwikkelen.
Net als in het koloniale verleden waar goud, diamanten en slaven werden geroofd, wordt Sub-Sahara Afrika nu bestolen van het grote potentieel om zich te ontwikkelen tot één van de meest welvarende regio’s ter wereld. Maar tot de dag van vandaag blijven de grenzen voor MENSEN dicht en voor grondstoffen en goederen open.
EINDE ARTIKEL
UITBUITING IN HET ZUIDEN: WAT KUNNEN WE ERAAN DOEN?
17 NOVEMBER 2021
We leven in een zeer ongelijke wereld. In Afrika en Azië leven miljoenen mensen van enkele dollars per dag, elke dag strijdend tegen de honger. Ze zijn daardoor extra kwetsbaar voor uitbuiting. Dit is een schrijnend en moeilijk oplosbaar probleem, omdat deze mensen vaak in de steek gelaten worden door hun eigen overheid. Toch wil ik in dit stuk op zoek gaan enkele oplossingen.
De grondstoffenrace
Als gevolg van de groene energietransitie is er sinds een tiental jaren een wereldwijde jacht naar nieuwe grondstoffen losgebarsten. Om voldoende windmolens, zonnepanelen en autobatterijen te bouwen zijn er massa’s zeldzame aardemetalen (rare earth elements), koper, kobalt en lithium nodig.
Eigenlijk zijn deze zeldzame aarden niet zo zeldzaam, ze komen vaak voor in de aardkorst. Maar om ze te ontginnen heb je ertsen nodig voldoende rijk zijn aan zeldzame aarden, anders is het niet rendabel. Het probleem met zeldzame aarden is vooral geopolitiek: de mijnen liggen in landen met instabiel of autoritair regime. Zo komt het meeste kobalt uit Congo, het meeste lithium uit Chili en worden andere zeldzame aardmetalen, zoals neodymium en praseodymium, vooral gedolven in China.
Koloniale voorgeschiedenis
Om de huidige grondstoffenhandel tussen ontwikkelingslanden en rijke landen te begrijpen, moeten we terugspoelen naar de tijd van het kolonialisme. De geschiedenis van Belgisch-Congo is het meest bekende en schokkende voorbeeld. Na de Conferentie van Berlijn in 1878 werd Congo het persoonlijke bezit van koning Leopold II. Hij zag in de rubberbomen in Congo een ware goudmijn. De rubberontginning ging gepaard met massale dwangarbeid, verminkingen en zelfs genocide. Dorpen die niet genoeg rubber leverden werden in brand gestoken. Door het wanbeheer van Leopold II nam de Belgische regering de kolonie over in het begin van de 20ste eeuw. Maar de roof van grondstoffen ging gewoon door zoals voorheen. Belgisch-Congo was natuurlijk maar één voorbeeld. Ook landen als Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Portugal en Spanje maakten zich schuldig aan het koloniale uitbuiting.
De erfenis van het kolonialisme
Bij het koloniseren van Afrikaanse en Aziatische landen installeerden Europese kolonialisten ‘extractieve instituties’. Dit zijn instituties die gehanteerd worden door de besturende elite om zichzelf te verrijken, zoals dwangarbeid. De rest van de bevolking wordt gedwongen om de vruchten van hun arbeid af te staan aan de elite. Dit systeem wordt beschreven in het boek Waarom sommige landen rijk zijn en andere arm van Daron Acemoglu en James Robinson.
Het koloniaal systeem was erop gericht om zoveel mogelijk bodemschatten, suiker, tabak en katoen uit de kolonie te halen. Al het werk werd verzet door inheemse dwangarbeiders in mijnen en plantages. De grondstoffen en producten werden vervolgens verscheept naar Europa om daar verkocht te worden. De diefstal van grondstoffen, land en arbeid was al erg genoeg, maar het ergste gevolg van het kolonialisme was het verder bestaan van de extractieve instituties na de kolonisatie. In de periode tussen de Tweede Wereldoorlog en 1970 ontstond de dekolonisatiebeweging, waardoor er een heleboel nieuwe, onafhankelijke staten ontstonden. Tragisch genoeg werd het leven van de bevolking er nauwelijks beter op. De bevolking van de oud-kolonies werden nog steeds onderdrukt, dit keer door hun eigen leiders. Die gingen op hetzelfde élan verder als de Europese kolonisten.
Eén van de meest flagrante voorbeelden was Mobutu Sese Seko, die Congo leegplunderde voor eigen gewin. Met zijn rijkdommen bouwde hij paleizen in de jungle en stak hij politici en ondernemers smeergeld. Doordat Mobutu niet zorgde voor degelijke scholen, wegen of elektriciteitsvoorziening bleef de economie achteruitboeren. Het gevolg was dat de gewone Congolezen straatarm bleven.
De voorbije decennia woedden er in Congo ook etnische conflicten. Die zorgen voor nog meer economische onderontwikkeling. De rebellenmilities die betrokken zijn in deze conflicten hebben een groot deel van de mijnbouw van kritische metalen in handen. In de kobaltmijnen zetten ze zetten kinderen in als goedkope arbeidskrachten. Dit kobalt en andere metalen worden gebruikt in batterijen van elektrische wagens en in smartphones die op de westerse markten verkocht worden.
Wat kunnen we doen?
Het is wrang om vast te stellen dat veel metalen die in onze smartphones, computers en elektrische wagens zitten, afkomstig zijn van mijnen waar kinderen in gevaarlijke en mensonwaardige omstandigheden moeten werken. Er zijn verschillende acties mogelijk door individuen, bedrijven en overheden. Als individu kunnen we een Fairphone kopen. Dit bedrijf dat deze smartphones maakt, gebruikt enkel metalen die op een ethische manier gewonnen zijn, met respect voor mensenrechten en milieu. Dit is al een goed begin.
Een nog belangrijkere stap is om de grote smartphone- en batterijproducenten mee in het bad te krijgen. Apple en Google werden in de V.S. aangeklaagd door Congolese families wiens kind verminkt was geraakt of gestorven in een kobaltmijn. Door de publieke verontwaardiging hierover worden deze bedrijven onder druk gezet om beter toezicht te houden op hun toeleveringsketens. Dit kan de situatie verbeteren. Als grote bedrijven enkel zaken willen doen met uitbaters van mijnen die de mensenrechten respecteren, zullen de andere mijnen hopelijk voldoende gestimuleerd worden om geen kinderen meer in dienst te nemen en hun arbeiders beter te behandelen.
Tot slot zou ook de Congolese overheid meer controle kunnen uitoefenen. Westerse landen die handel drijven met Congo zouden in handelsakkoorden kunnen zetten dat de Congolese overheid haar bevolking beter moet beschermen tegen mensenrechtenschendingen. Maar dit is geen gemakkelijke opdracht. De Congolese overheid is nog steeds zwak én corrupt, en het ziet er niet naar uit dat dit op korte termijn zal verbeteren. Het zullen dus vooral Westerse bedrijven, de VN en ngo’s zijn die moeten proberen om de situatie ter plekke te verbeteren.
Europese mijnen
Er is nog een andere mogelijkheid om deze uitbuiting tegen te gaan. Europa zou zelf mijnen kunnen bouwen voor zeldzame aarde-metalen. Op dit moment schuiven we de milieulast van zulke mijnen af op landen als China, Congo en Chili. Het voordeel van Europese mijnen is dat er geen kinderarbeid en geen uitbuiting (of alleszins veel minder) zou plaatsvinden omdat hier de arbeidsnormen veel hoger liggen. We zouden het ook op een milieuvriendelijkere manier kunnen dan in arme landen omdat we hier over betere technologie beschikken. De vraag naar zeldzame aarde-metalen zal sowieso blijven stijgen, jaar na jaar. Dus Europese mijnbouw is zeker geen overbodige luxe.
Een andere manier om zeldzame aarden te winnen is door ze te hergebruiken via zogenaamde ‘urban mining’. Hierbij worden kapotte of versleten smartphones, lithiumbatterijen en elektrische motoren ingezameld, waarna de metalen worden gerecupereerd. Het probleem is dat de huidige smartphones niet circulair ontworpen zijn. Het kost te veel moeite om producten uit elkaar te halen en de waardevolle materialen te recupereren. In de toekomst zullen producten dus beter ontworpen moeten worden. Onderzoeker Peter Tom Jones (KUL) werkt met het Demeter-project aan een elektrische motor waarbij de metalen er makkelijk uit te halen zijn. Nadien moet de productie van deze motoren nog opgeschaald worden. Door meer zelfvoorzienend te worden kunnen Europese landen meer druk zetten op regimes waar de mensenrechten geschonden worden. We zullen dan minder afhankelijk zijn van mijnen in Congo, China en Chili. Als deze landen handel willen drijven in grondstoffen, kan Europa eisen dat de overheden beter toezien op de mensenrechten en het milieu.
Herstelbetalingen of donaties?
Wat dan met de verantwoordelijkheid voor de vroegere kolonisatie? Moeten Europese landen herstelbetalingen doen aan oud-kolonies? In principe zijn we die betalingen zeker aan hen verplicht. Zoals ik al zei heeft het koloniale bestuur veel landen in het Zuiden op het pad gedreven van onvrijheid en armoede. Het probleem is echter dat de herstelbetalingen in handen zouden komen van de autoritaire en corrupte leiders die nu aan de macht zijn. De kans is groot dat die leiders het geld voor henzelf houden en de bevolking laten stikken. We zouden kunnen proberen om het geld tot bij de gewone man of vrouw te krijgen maar dat is niet zo evident.
Een andere manier om de mensen in het Zuiden uit het slop te trekken, is manieren bedenken om de samenleving daar te versterken. Westerse ngo’s kunnen mensen leren hoe ze zich moeten organiseren en hoe ze hun rechten kunnen opeisen. Maar de eerste noodzakelijke stap is het bestrijden van armoede en dodelijke infectieziekten. Als mensen straatarm of ziek zijn, kunnen ze zich niet organiseren. Daarom focussen effectief altruïsten, een nieuwe lichting goeddoeners, eerst op het bestrijden van armoede en infectieziekten in ontwikkelingslanden. Dit doen ze via gerichte donaties aan goede doelen waarvan bewezen is dat ze enorm effectief zijn.
Effectief altruïsme is gegroeid vanuit geëngageerde individuen. De vraag is of westerse overheden ook bereid zijn om aan effectief altruïsme te doen. Een andere vraag is of dat ook zou werken. Overheden hebben hun eigen belangen en dat zou de zaak kunnen schaden. Ik weet niet of effectief altruïsten hierin . Als individu of organisatie kunnen we in ieder geval wel in actie schieten. Effectief altruïst Stijn Bruers wijst erop dat iedere Belg jaarlijks 1000 euro ‘steelt’ van mensen uit het Zuiden door de goedkope grondstoffen die we daar weghalen. We kunnen deze schade compenseren door te doneren aan effectieve goede doelen die extreme armoede en ziekte in het Zuiden bestrijden.
Conclusie
De ontginning van grondstoffen in algemeen en zeldzame aarden in het bijzonder gaat gepaard met dwangarbeid, kinderarbeid en milieuschade in het Zuiden. Die uitbuiting wordt veroorzaakt doordat de overheid in de desbetreffende landen te corrupt en te zwak is om controle uit te oefenen op de mijnen.
Wij in het westen dragen hier mee verantwoordelijkheid voor omdat die grondstoffen in onze producten zitten. We kunnen de menselijke en ecologische schade (deels) verminderen via verschillende maatregelen. Bedrijven zoals Google, Apple en Tesla kunnen enkel metalen afnemen van mijnen waar de mensenrechten en het milieu worden gerespecteerd. Europese landen kunnen hun eigen mijnen voor zeldzame aarden, lithium en kobalt bouwen. En wij kunnen als burgers mensen in het Zuiden helpen door te doneren aan effectieve goede doelen, zodat ze niet gedwongen worden om in ongezonde mijnen te werken.
EINDE ARTIKEL
[28]
””Ontwikkelingslanden die maar weinig schuld hebben aan de klimaatcrisis, worden wel keihard getroffen”, aldus Zagema. “Het is onethisch om hen leningen aan te bieden en rente te laten betalen om klimaatverandering aan te pakken.”
RTL NIEUWS
RIJKE LANDEN BREKEN BELOFTE AAN ARME LANDEN:
VEEL MINDER IN KLIMAATFOMDS
5 JUNI 2023
Jarenlang is er over een ‘klimaatfonds’ voor arme landen gesteggeld. Rijke landen beloofden uiteindelijk om jaarlijks 100 miljard dollar naar arme landen over te maken om klimaatverandering en de gevolgen daarvan tegen te gaan. In 2020 bleef de officiële teller steken op 83 miljard dollar. Maar wat blijkt nu? Slechts 21 tot 24 miljard daarvan zijn daadwerkelijk giften. De rest bestaat uit leningen die moeten worden terugbetaald.
Dat becijferde Oxfam op basis van publieke gegevens. “Het is alsof je een lening aanbiedt aan de eigenaar van de auto die je net zelf total loss hebt gereden”, schrijft de organisatie.
“Dat is extra schrijnend, omdat er een veelvoud van die 100 miljard nodig is”, zegt Bertram Zagema van Oxfam. Het geld is bedoeld voor zowel het terugdringen van de uitstoot (mitigatie), als voor het beter beschermen van de bevolking tegen de gevolgen van klimaatverandering (adaptatie).
Niet eerlijk
“Ontwikkelingslanden die maar weinig schuld hebben aan de klimaatcrisis, worden wel keihard getroffen”, aldus Zagema. “Het is onethisch om hen leningen aan te bieden en rente te laten betalen om klimaatverandering aan te pakken.”
Frankrijk en Japan maken het wel heer erg bont. Zij rapporteerden respectievelijk bijna 6 en 9 miljard aan klimaatfinanciering over 2020, terwijl slechts zo’n 10 procent daarvan giften waren. Het leeuwendeel ervan bestond dus uit leningen.
Daarbij vergeleken doet Nederland het toch heel netjes: alle financiering die Nederland rapporteerde ten behoeve van het klimaatfonds – 462 miljoen in 2020 – bestond uit giften.
Veel meer geld nodig
Veel geld, zou je denken. Maar de totale kosten van de benodigde adaptatie alleen al zijn volgens de VN milieuorganisatie UNEP een veelvoud van die 100 miljard. Voor mitigatie, het terugdringen van met name de CO2-uitstoot in arme landen, is zelfs 1,5 tot 3 biljoen (1000 miljard) per jaar nodig.
“Financiering voor adaptatie, zoals het beter beschermen tegen extreem weer en maatregelen voor de waterveiligheid, moet van publieke bronnen komen”, zegt Zagema. “Hoewel de maatschappelijke baten heel hoog zijn, zit er aan dergelijke projecten meestal geen verdienmodel.”
Dat is anders voor mitigatie. “Aan duurzame energie valt geld te verdienen, dus daar kun je meer privaat geld verwachten.”
Kwetsbare landen willen vooral geld voor beschermingsmaatregelen, adaptatie dus. Zij zien zich al geconfronteerd met de steeds erger wordende gevolgen van klimaatverandering, terwijl ze zelf nauwelijks aan het probleem hebben bijgedragen.
Het Oxfam-rapport komt uit op de dag dat de klimaatconferentie in het Duitse Bonn begint. “Hier wordt onder andere besproken in hoeverre de doelen en de beloftes die landen gedaan hebben, gehaald worden”, zegt Maarten de Zeeuw, die namens Greenpeace aanwezig is in Bonn.
“Financiering is daar een onderdeel van. In de plenaire bijeenkomst hadden de kleine eilandstaten het over de ‘gebroken belofte’, doelend op het volgens hun karig gevulde klimaatfonds.”
De EU, verschillende Latijns-Amerikaanse landen en kleine eilandstaten roepen op tot het uit faseren van fossiele brandstoffen. Dit zal de druk opvoeren in aantocht naar de klimaatonderhandelingen later dit jaar.
EINDE
OXFAM NOVIB
RIJKE LANDEN GEVEN ONVOLDOENDE KLIMAATSTEUN TERWIJL ARME LANDEN
JUIST MEER NODIG HEBBEN
5 JUNI 2023
- 5 juni 2023
De door rijke landen geleverde financiële klimaatsteun aan ontwikkelingslanden blijft ver achter bij de toegezegde $ 100 miljard per jaar. Tegelijkertijd is een veelvoud van dit bedrag nodig. De werkelijke waarde van de geleverde klimaatfinanciering aan ontwikkelingslanden is minder dan een derde van het gerapporteerde bedrag. Ondertussen blijft uitvoering van het Parijse Klimaatakkoord achter waardoor de 1,5 graden Celsius doelstelling verder uit zicht verdwijnt en worden steeds meer landen getroffen door klimaatverandering. Dit blijkt uit het nieuwe Oxfam rapport dat vandaag wordt gepubliceerd bij de start van de jaarlijkse VN-klimaatonderhandelingen in Bonn.
Het nieuwe Oxfam-klimaatrapport Climate Finance Shadow Report 2023 analyseert de $ 83,3 miljard aan klimaatfinanciering die donoren over 2020 rapporteerden. De werkelijke waarde van deze klimaatfinanciering wordt door Oxfam ten hoogste geschat op $ 24,5 miljard in 2020 als verschillende vormen van overrapportage worden afgetrokken. Slechts $ 9,5 tot 11,5 miljard hiervan was specifiek bestemd voor klimaatadaptatie – dit is cruciale financiering voor landen om zich te kunnen weren tegen de toenemende schade van de klimaatcrisis.
Oxfam Novib klimaatexpert en mede-auteur van het rapport Bertram Zagema: “Denk niet dat $11,5 miljard dollar in de buurt komt van wat lage- en middeninkomenslanden nodig hebben om hun mensen te helpen om te gaan met meer en grotere overstromingen, orkanen, hittegolven, droogte en andere schade die veroorzaakt wordt door klimaatverandering. Alleen de jaarwinst van $ 40 miljard van Shell in 2022 was al ruim drie keer hoger dan $ 11,5 miljard aan geleverde adaptatiefinanciering wereldwijd “
Het Oxfam-rapport verwijst naar berekeningen van instellingen zoals het VN-milieuprogramma UNEP en het VN-klimaatpanel IPCC, die laten zien dat een veelvoud van $100 miljard per jaar nodig is om ontwikkelingslanden te helpen de klimaatcrisis onder controle te krijgen. Als dat niet lukt, ontstaat nog meer klimaatschade, waardoor de rekening nog veel hoger uit zal vallen. De komende twee weken in Bonn, en later in het jaar tijdens VN-Klimaattop in Dubai, wordt onderhandeld over een nieuw financieel doel voor de klimaatfinanciering vanaf 2026.
Slechts een kwart van de publieke klimaatfinanciering wordt verstrekt in de vorm van giften terwijl het merendeel bestaat uit leningen, inclusief commerciële leningen. Daardoor vergroot de klimaatfinanciering de al bestaande schuldencrisis in veel ontwikkelingslanden. Recent onderzoek laat zien dat 91 ontwikkelingslanden dit jaar gemiddeld 16,3% van hun overheidsinkomsten kwijt zijn aan rente en aflossingen. Analyse van het IMF laat zien dat 36 van de 73 lage-inkomenslanden al in een schuldencrisis zitten of op de rand daarvan staan.
“Ontwikkelingslanden die maar weinig schuld hebben aan de klimaatcrisis, worden wel keihard getroffen,” aldus Zagema. “Het is onethisch om hen leningen aan te bieden en rente te laten betalen om klimaatverandering aan te pakken. Het is alsof je een lening aanbiedt aan de eigenaar van de auto die je net zelf total loss hebt gereden.”
Komende donderdag debatteert de Kamer over de Voorjaarsnota van het kabinet: “Door de voorgestelde miljardenbezuinigingen van de regering op het budget voor ontwikkelingssamenwerking staat de Nederlandse bijdrage aan klimaatfinanciering op de tocht. Als één van de landen met de grootste uitstoot, zou Nederland zijn klimaatfinanciering juist fors moeten verhogen. We geven miljarden uit aan klimaatbeleid in eigen land, dat is heel goed. Maar we moeten ook verantwoordelijkheid nemen voor de kosten van klimaatmaatregelen in ontwikkelingslanden,” zo stelt Zagema.
Noot voor redactie:
Bertram Zagema, Oxfam Novib klimaatexpert, is beschikbaar voor interviews, contact Jules van Os, Oxfam Novib persvoorlichting, 0651573683. Zagema is tijdens de 2de week van de VN-klimaatonderhandelingen zelf in Bonn aanwezig.
De Oxfam-analyse wordt gepubliceerd op dag dat de VN-klimaatonderhandelingen in Bonn van start gaat. De onderhandelingen duren 2 weken.
De Oxfam analyse is gebaseerd op de recent gepubliceerde Vijfde Biennial Reports van ontwikkelde landen aan de UNFCCC, over 2019-20. https://unfccc.int/BR5
Het rapport laat zien dat instrumenten zoals leningen tegen de nominale waarde worden gerapporteerd, waarbij terugbetalingen en andere factoren worden genegeerd. De klimaatrelevantie van veel gefinancierde projecten zijn minder klimaatrelevant dan gerapporteerd. Al met al is de nettowaarde van op klimaatactie gerichte steun aanzienlijk lager dan de gerapporteerde cijfers.
In Bonn wordt onder andere gesproken over de uitwerking van het Klimaatschadefonds dat vorig jaar tijdens de klimaattop in Egypte is opgericht, maar waar nog geen geld in zit.
Ook wordt gesproken over een nieuw doel voor de klimaatfinanciering, als opvolger voor de $100 miljard belofte voor de jaren vanaf 2026.
EINDE
RAPPORT:
CLIMATE FINANCE SHADOW REPORT 2023
ASSESSING THE DELIVERY OF THE
$100 BILLION COMMITMENT
EMBARGOED UNTIL 5 JUNE 2023
Reacties uitgeschakeld voor Noten 25 t/m 28/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noot 29/Opmerkelijkheden
[29]
”
Arme landen kloppen tevergeefs aan bij rijke
Uit de analyse blijkt ook dat de gevolgen van klimaatverandering vooral terechtkomen bij landen die zelf maar weinig CO2 uitstoten. In de Hoorn van Afrika hebben 25 miljoen mensen te maken met extreme voedseltekorten door de ergste droogte sinds veertig jaar. Terwijl deze regio, waartoe Ethiopië, Somalië, Kenia en Zuid-Soedan behoren, gezamenlijk nog geen 0,1 procent van de huidige wereldwijde CO2-emissies voor haar rekening neemt.”
TROUW
DE KOSTEN DOOR EXTREEM WEER STIJGEN
HARD, EN ARME LANDEN WILLEN DAT NIET
LANGER IN HUN EENTJE BETALEN
7 JUNI 2022
De kosten voor humanitaire hulp vanwege rampen als gevolg van slecht weer, denk aan overstromingen, extreme droogte of orkanen, stijgen hard.
Het aantal humanitaire oproepen van de Verenigde Naties is de laatste twintig jaar explosief gestegen. Het nam toe met een factor acht en dat legt een steeds grotere druk op het noodhulpsysteem, meldt het rapport Footing the Bill van Oxfam Novib dat dinsdag uitkomt.
In de drie jaren tussen 2000 en 2002 besteedden de VN 1,6 miljard dollar aan herstel van schade veroorzaakt door extreem weer, in de afgelopen drie jaar was dit bedrag 15,5 miljard dollar. Vaak bereikt de noodhulp niet de mensen die deze nodig hebben, meldt Oxfam Novib. Sinds 2000 zijn 3,9 miljard mensen geraakt door extreem weer, veroorzaakt door klimaatverandering. Maar 474 miljoen van hen hebben aanspraak kunnen maken op noodhulp. Dat is één op de acht.
De Oxfam-analyse focust op de eerste noodhulp, maar de totale kosten van klimaatverandering liggen vele malen hoger. Denk aan de wederopbouw van huizen, nieuwe infrastructuur, voldoende voedsel en drinkwater. De economische schade door extreem weer in 2021 werd geschat op 329 miljard dollar wereldwijd, door verzekeraar Aon.
Arme landen kloppen tevergeefs aan bij rijke
Uit de analyse blijkt ook dat de gevolgen van klimaatverandering vooral terechtkomen bij landen die zelf maar weinig CO2 uitstoten. In de Hoorn van Afrika hebben 25 miljoen mensen te maken met extreme voedseltekorten door de ergste droogte sinds veertig jaar. Terwijl deze regio, waartoe Ethiopië, Somalië, Kenia en Zuid-Soedan behoren, gezamenlijk nog geen 0,1 procent van de huidige wereldwijde CO2-emissies voor haar rekening neemt.
Arme landen vragen tijdens internationale VN-klimaattoppen aan de rijke landen financiële hulp voor de klimaatschade. Tevergeefs. Hilde Stroot, klimaatexpert bij Oxfam Novib: “Het kan niet van arme landen verwacht worden dat zij zelf voor de schade door klimaatverandering opdraaien. Rijke landen, grote bedrijven met een hoge CO2-uitstoot en miljonairs met een extreme CO2-voetafdruk moeten meer betalen voor de schade die zij veroorzaken”, zo stelt Stroot.
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noot 29/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noten 30 en 31/Opmerkelijkheden
[30]
BBB
STRENG MET MENSELIJKE MAAT:
BBB OVER MIGRATIE
13 FEBRUARI 2023
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 20
[31]
ZIE NOOT 30
Reacties uitgeschakeld voor Noten 30 en 31/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers
Noot 32/Opmerkelijkheden
[32]
RIJKSOVERHEID
MEER RESULTAAT DOOR COMBINATIE HANDEL EN
ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
24 JUNI 2022
Nieuwsbericht | 24-06-2022 | 16:15
Nederland investeert de komende jaren extra in de kracht van de combinatie van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking. Nederlandse bedrijven hebben veel kennis, kunde en ondernemingszin in huis. Het kabinet gaat hen vaker stimuleren de sprong naar ontwikkelingslanden te wagen en Nederlandse bedrijven en kennis gerichter koppelen aan ontwikkelingsmiddelen. Dat is goed voor de betrokken landen en goed voor Nederland. Dit is een van de belangrijkste thema’s uit de beleidsnota ‘Doen waar Nederland goed in is’ van minister Schreinemacher voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking waarmee de ministerraad heeft ingestemd.
De nota stippelt het beleid voor de komende jaren uit. Schreinemacher: ‘Heel veel van wat wij al doen, werkt goed. Tegelijk is de wereld wezenlijk veranderd in de afgelopen jaren. Klimaatactie is urgenter geworden, door corona zijn ongelijkheden groter geworden en de oorlog in Oekraïne zet de wereldeconomie en voedselvoorziening op zijn kop. Wat ver weg van huis gebeurt, raakt ook ons hier in Nederland. Denk aan armoede en klimaatverandering als grondoorzaken van terreur en irreguliere migratie. Veel uitdagingen, maar Nederland kan en moet een verschil maken.’
De leidraad van deze nota is focus. ‘We concentreren ons op wat aantoonbaar goed werkt en op de allerbeste Nederlandse sectoren en kennis en kiezen voor minder landen waar we meer gaan doen.’
Meer investeren in ontwikkelingssamenwerking
Het ontwikkelingsbudget gaat omhoog. Er komt uiteindelijk 500 miljoen euro per jaar bij. Met dit geld gaat Nederland meer doen, in minder landen en op minder terreinen. De focus ligt vooral op waar Nederland goed in is, zoals water, landbouw en seksuele rechten en gezondheid. Het kabinet investeert aanzienlijk in klimaat en wil in 2025 bijna 2 miljard euro aan klimaatactie besteden, zowel vanuit de overheid als het bedrijfsleven.
Nederland kiest voor beroepsonderwijs om jongeren klaar te stomen voor werk en laat basisonderwijs aan andere donoren. Minister Schreinemacher: ‘Afrikaanse jongeren geven aan vooral behoefte te hebben aan werk. Door corona is er voor het eerst sinds decennia achteruitgang in de wereldwijde armoede en ongelijkheid. Dat vraagt om flinke investeringen, in beroepsonderwijs en in andere gebieden zoals gezondheidszorg.’
De Sahel, de Hoorn van Afrika, het Midden-Oosten en Noord-Afrika blijven de focusregio’s, omdat daar nog veel extreme armoede voorkomt. Het budget voor humanitaire hulp neemt met 150 miljoen euro toe tot 520 miljoen euro per jaar. Ook reserveert het kabinet extra geld voor opvang in de regio om irreguliere migratie terug te dringen.
Meer kansen voor Nederlandse bedrijven in ontwikkelingslanden
In de combinatie van ontwikkelingssamenwerking, handel en investeringen is nog een wereld te winnen. ‘Daar gaat het nieuwe beleid de komende jaren beter op inspelen. Nederlandse ondernemingen zijn in meerdere sectoren topspelers. Denk aan water, voeding of logistiek. Door Nederlandse bedrijven aan te moedigen te investeren in ontwikkelingslanden, helpen we de ontwikkeling van de landen en krijgen Nederlandse bedrijven toegang tot beloftevolle nieuwe markten’, aldus de minister.
Nederland investeert hierin een bedrag dat oploopt tot 190 miljoen euro extra per jaar. De gecombineerde inzet is gericht op 14 landen, waarvan 8 in Afrika, 4 in Azië, 1 in Zuid-Amerika en 1 in Europa (Oekraïne). Schreinemacher: ‘Vooral klimaat is urgenter geworden. En juist daar is Nederlandse kennis van extra meerwaarde. Waar dat goed kan, koppelen we Nederlandse bedrijven aan ons ontwikkelingsgeld dat bestemd is voor klimaatactie. Daar zetten we extra mensen voor in, in Den Haag en op de ambassades.’
Ook in Oekraïne kiest Nederland voor de gecombineerde aanpak door te kijken hoe Nederlandse bedrijven met hun expertise een betekenisvolle bijdrage kunnen leveren aan de wederopbouw van het land.
MKB en Nederlands verdienvermogen
Voor Nederland als handelsland met een open economie is een proactieve handelsagenda essentieel. Ook op buitenlandse handel komt er een gerichtere inzet op 25 landen. Vooral het midden- en kleinbedrijf (MKB) en startups kunnen op ondersteuning van de overheid rekenen.
Schreinemacher: ‘Mijn doel is en blijft onze ondernemers te helpen internationaal succesvol te zijn. Nederland verdient een derde van zijn inkomen in het buitenland. Zeker MKB’ers die actief zijn in digitalisering en duurzaamheid kunnen bij onze ambassades aankloppen.’
Onderdeel van de proactieve handelsagenda zijn eerlijke en duurzame handelsafspraken. ‘De EU is een geweldige machtsfactor op handelsgebied. Die positie moeten we benutten: via de EU kunnen we hogere standaarden invoeren, zoals eerlijk loon en duurzame groei. En buiten de EU een gelijk speelveld afdwingen voor onze bedrijven’, aldus de minister.
EINDE BERICHT
BELEIDSNOTITIE BUITENLANDSE HANDEL EN
ONTWIKKELINGSSAMENWERKING: DOEN
WAAR NEDERLAND GOED IN IS
24 JUNI 2022
Publicatie | 24-06-2022
Nederland investeert de komende jaren extra in de kracht van de combinatie van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking. Dit is een van de belangrijkste thema’s uit de beleidsnota ‘Doen waar Nederland goed in is’ van minister Schreinemacher voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. De ministerraad heeft op 24 juni 2022 met de nota ingestemd. Lees de beleidsnotitie ook in het Engels.
Beleidsnotitie Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking: Doen waar Nederland goed in is (PDF | 31 pagina’s | 24,1 MB)
ZIE BELEIDSNOTITIE
Reacties uitgeschakeld voor Noot 32/Opmerkelijkheden
Opgeslagen onder Divers