Since the start of the war, Israel has dropped thousands of bombs on the Gaza Strip. Gaza is an enclave enclosed on all sides. There are no safe rooms, no shelters, no safe spaces. Residents have no way to protect themselves. They wait, in terror and fear, hoping to survive. Over a million people have already left their homes in an attempt to find a safe place; some have been killed while fleeing, others where they sought shelter.
Israel, like Hamas and like every country in the world, must follow international humanitarian law. These legal provisions were not enacted by human rights or pro-Palestinian organizations. They were accepted by all nations – including Israel – out of a shared understanding that even during war, there must be rules that minimize the suffering caused to civilians and ensure that they are kept outside the cycle of hostilities to the extent possible.
Two key principles enable the achievement of this goal. First – the principle of distinction – determines what legitimate targets are: according to Article 52(2) of Additional Protocol (I) to the Geneva Conventions, only military objects are legitimate targets for attack. They are defined as objects that make an effective contribution to military action and whose destruction would offer a definite military advantage to the attacking side. The second principle – the principle of proportionality – limits how attacks are to be carried out: according to Article 51(5)b of the Protocol, legitimate targets must not be attacked if the expected harm to civilians would be excessive in relation to the anticipated military advantage. Whether or not an attack is proportionate is not determined by the actual harm inflicted but by the information those responsible for it had or should have had.
Israel’s airstrikes since the start of the war are an abject violation of these principles and constitute a war crime. The massive scale of destruction in the Gaza Strip is unprecedented. Entire residential neighborhoods have been destroyed, and, according to Gaza authorities, at least 16,000 residential units have been completely destroyed, while an additional 11,000 have been rendered uninhabitable. The horrifying death toll, which rises every day, is unfathomable: according to the Gaza Health Ministry, more than 7,000 people have been killed, including almost 3,000 minors, more than 1,700 women, and dozens of families who were killed together when their houses collapsed on them. More than 17,000 people have been injured, about 2,000 are still missing under the rubble.
These figures cannot be reconciled with the provisions of international law described above: neither with the requirement for each of the thousands of targets bombed to have made “an effective contribution” to Hamas’s activities and their destruction to have offered a “definite military advantage” to Israel; nor with the requirement that even if the targets did meet these conditions, the massive loss of life and damage to property was proportionate. Such an interpretation would be not only legally mistaken but also morally unacceptable.
Israel says Hamas is to blame for these figures because it uses civilians as human shields, conceals weapons in their homes, and fires at civilian targets in Israel from within a civilian population, allegedly leaving Israel with no choice but to harm civilians in its war against Hamas. According to this view, assigning full responsibility to Hamas means that every action taken by Israel, however horrific the outcome, would be considered legitimate. Such a claim is baseless. Respect for the law, international humanitarian law included, is not subject to reciprocity: failure by one side to comply does not give the other license to do the same.
Fighting Hamas poses difficult challenges to Israel: How to distinguish between legitimate military targets and civilian ones, when Hamas does not distinguish itself from the rest of the population? How to avoid harming civilians who are not taking part in the hostilities when Hamas members continue to fire on Israeli communities from within population centers? B’Tselem does not pretend to advise the government or the military how to conduct the fighting in Gaza, nor is this the role of a human rights organization. But one thing is clear: The choice whether or not to obey the law is Israel’s. The government and the military must stay respect the law and maintain humanity as they search for the answers.
On October 7, Hamas committed horrific war crimes. Hundreds of Hamas militants and other residents of Gaza entered Israeli territory, firing at anyone who passed by. They entered communities and homes, shot and killed entire families and party-goers, set homes on fire, and committed atrocities. More than 1,300 people were killed, thousands more were injured, and many are still missing. More than 200 people – including babies, children, women, and the elderly – were kidnapped to the Gaza Strip and are being held hostage.
There is no way, nor can there be a way, to justify these crimes, and any attempt to do so must be rejected and denounced. But these crimes cannot justify the death and destruction Israel is now inflicting on Gaza’s more than two million residents. Targeting civilians, their property and civilian infrastructure is always prohibited, and Israel must end this immediately.
Israel, like any other country, is obligated to protect its citizens. However, Israel, like any other country, is also obligated to comply with the restrictions set by international humanitarian law.
END
Reacties uitgeschakeld voor Noot 11/Astrid Essed pakt VOMAR
Bij een luchtaanval op het Palestijnse vluchtelingenkamp Jabalia in de Gazastrook zijn vermoedelijk veel doden gevallen. De directeur van een nabijgelegen ziekenhuis spreekt tegen Al Jazeera van meer dan vijftig doden. Volgens hem kan het dodental nog oplopen, want het tellen van de slachtoffers is nog bezig.
Een woordvoerder van Israëlische leger bevestigt tegenover CNN dat het leger de luchtaanval heeft uitgevoerd. Volgens hem was een commandant van Hamas het doelwit van de aanval. “Hij verstopte zich tussen de burgers.” Gevraagd naar de burgers in het vluchtelingenkamp antwoordt de woordvoerder dat dit “de tragedie van oorlog” is. De woordvoerder zegt dat zowel de commandant als een “groot aantal terroristen” is gedood.
Three years after Operation Cast Lead, the Israeli military’s argument against independent investigation of its conduct during the operation has proven to be hollow. The military has completely failed to investigate itself, regarding both policy choices and the conduct of the forces in the field in particular cases.
From 27 December 2008 to 18 January 2009, the Israeli military carried out an offensive dubbed Operation Cast Lead in the Gaza Strip. The resulting damage to the civilian population in Gaza was colossal: Israeli security forces killed 1,391 Palestinians, at least 759 of whom (including 318 minors under age 18) were civilians who had not been taking part in the hostilities. More than 5,300 Palestinians were injured, at least 350 of them seriously. The operation also caused extensive damage to homes, industrial plants and the agricultural sector, in addition to the electricity, sanitation, water, and health infrastructure that had already been on the brink of collapse due to Israel’s siege on Gaza. According to UN estimates, the military destroyed more than 3,500 homes, leaving some 20,000 persons homeless.
After the operation ended, B’Tselem and other human rights organizations wrote to the attorney general, demanding that he establish an independent body for investigating the military’s actions during the operation. The attorney general rejected the demand, stating that the military had acted in accordance with international humanitarian law. In addition, he stated that military units were holding operational inquiries into incidents in which civilians had been harmed, and that the findings would be forwarded to the military advocate general and to the attorney general for a decision whether to pursuer further action in each case. The attorney general added that organizations holding concrete information on incidents in which civilians had been harmed could send the details to the relevant officials, who would examine their claims.
The demand was rejected a second time when the organizations wrote again, in March 2009.
B’Tselem’s complaints to the Military Advocate General Corps
Following the attorney general’s response, B’Tselem wrote to the MAG Corps demanding that he order criminal investigations into 20 cases in which the organization’s research indicated suspected breaches of international humanitarian law. In total, these cases involved the killing of 92 Palestinians and the use of three Palestinian civilians as human shields.
No substantive reply was received. However, the Military Police Investigation Unit (MPIU) contacted B’Tselem to request assistance in advancing its investigations. It was only through these requests that B’Tselem learned that MPIU investigations had been opened in nine of the 20 cases, and that another investigation had been opened into a case published on the organization’s website but not sent to the MAG.
At the MPIU’s request, B’Tselem helped arrange the arrival of witnesses for questioning in each of the ten cases. The organization also provided investigators with medical reports and other documents relating to the cases. Only in September 2010, more than a year and a half after the operation, did the MPIU request assistance in arranging the questioning of members of the Samuni family, regarding the incident in which 21 members of their family, including children, had been killed. Since then, B’Tselem has received no requests from the MPIU regarding any of the cases.
The MAG Corps recently informed B’Tselem that another investigation had been opened, raising the total number of investigations opened into cases researched by the organization to 11.
MAG Corps updated B’Tselem on investigations – three years after the operation
In the two years after Operation Cast Lead, B’Tselem wrote several times to the MAG Corps and the IDF Spokesperson requesting information on the status of its demands for investigation, but received no reply.
It was not until 1 January 2012, almost three years after the end of the operation, that the MAG Corps sent B’Tselem an update regarding hundreds of complaints that that organization had submitted over the past decade and more, including those relating to Operation Cast Lead. The responses regarding the latter follow:
In nine cases, the MAG Corps did not order an investigation. Regarding five of them, the response repeated the update sent more than two years ago, after B’Tselem’s initial complaint: “The file has been sent to the relevant military officials for response”. The cases are: 1) the killing of five members of the Abu ‘Easheh family, 2) the killing of five members of the ‘Aleiwa family, 3) the killing of 11 members of the Dib family, 4) the killing of Ibrahim and Muhammad Abu Dakah and Ibrahim Abu Tir, and 5) the killing of five members of the Ermelat family. “The file is being handled” was the response regarding two other cases: 1) the killing of five sisters from the Bau’lusha family, and 2) the killing of the baby Wiam al-Kafarneh. In the two remaining cases, “the request was not located”: 1) the killing of eight persons in the bombing of a truck carrying oxygen tanks, and 2) the killing of three children of the al-Astal family.
The MAG’s Corps did not respond at all regarding another case that B’Tselem had submitted, and the decision regarding it is unknown: the killing of ‘Atiyyah a-Samuni and his four-year-old son.
Of the 11 cases in which an MPIU investigation was opened:
In four cases, the file was closed with no legal proceedings against the persons involved. The cases were: 1) the use of Shafiq Daher as a human shield, 2) the killing of the eight members of the Abu Halimah family, 3) the killing of Rawheyeh a-Najar, and 4) the killing of six members of the ‘Abd a-Dayem family.
In five cases, the investigation was completed, but the Corps had not yet decided whether to file an indictment or close the file. The cases: 1) the use of Sami Muhammad and Ra’d Abu Seif as human shields, 2) the killing of 21 members of the Samuni family, 3) the killing of a father and two of his sons from the ‘Azzam family, 4) the killing of Mustafa Barakeh and Rasmi Abu Jarir, and 5) the killing of four members of the Haji and ‘Arafat families. Three of these cases have awaited a decision for more than a year and a half, as the MPIU informed B’Tselem in July 2010 that they had been forwarded to the MAG Corps. Regarding the killing of 21 members of the Samuni family, the media reported that the MPIU had questioned Col. Ilan Malka, the Givati Brigade commander at the time of the operation, on suspicion of negligence for having ordered the bombing of the house in which the army had gathered about 100 members of the family. This is one of the few instances in which a senior commander was questioned regarding Operation Cast Lead, to the best of B’Tselem’s knowledge. A recent media report stated that the file against Malka was likely to be closed, and that his promotion would not be further delayed.
The status of one case, involved the killing of Jihad Ahmad and Rida ‘Ali, is unknown to B’Tselem. The MPIU opened an investigation into the case, apparently based on a testimony published on B’Tselem’s website. The MPIU’s last update regarding the case was in July 2010, when B’Tselem was informed that the investigation was still under way. On 1 January 2012, the MAG Corps replied to B’Tselem that “a complaint was received regarding this case; we do not know of an MPIU investigation into it.”
In another file – the one involving the killing of Majedah and Rayah Abu Hajaj – the investigation led to the filing of an indictment against a soldier for the manslaughter of an anonymous civilian. According to the MAG’s Corps, during the investigation, the testimonies given by Palestinian witnesses conflicted with those given by soldiers regarding the killing of the two women. However, the soldiers’ testimonies also indicated that soldiers had fired their weapons unlawfully, which caused the death of a person. The indictment was based solely on the soldiers’ version. As far as B’Tselem knows, the MPIU made no effort to reconcile the conflicting testimonies, and the Palestinian witnesses were not summoned to give further testimony after the problem arose. According to media reports, prosecution of the soldier for “manslaughter of an anonymous person” has been suspended until another investigation, regarding cover-up of the incident, is completed.
Foreign Ministry: We are investigating
Two official documents issued by Israel’s Foreign Ministry, in January 2010 and in July 2010, provided figures on the number of MPIU investigations that had been opened regarding the military’s conduct in Operation Cast Lead, without detailing specific cases. To the best of B’Tselem’s knowledge, the most updated data was published on the MAG Corps’ website in March 2011, according to which 52 MPIU investigations had been opened. No other Israeli entity has ever published which cases were investigated, what the status of the investigations was, or how many of the investigations led to filing indictments.
Conclusion: No accountability for the military’s actions during Operation Cast Lead
Three years after the end of the operation, the dozens of MPIU investigations opened into cases of harm to civilians have yet to yield results. The Military Advocate General Corps has created a haze around them, preventing any possibility of examining their effectiveness. The Corps’ responses to B’Tselem, combined with media reports, indicate that three indictments have been filed against soldiers who took part in the operation: for theft of a credit card from a Palestinian civilian, for use of a nine-year-old Palestinian child as a human shield, and for “manslaughter of an anonymous person.”
In three other cases, disciplinary action alone was taken. Two officers were disciplined for firing explosive shells that struck an UNRWA facility; three officers were disciplined for shelling the al-Maqadmeh Mosque, in which 15 Palestinians were killed, nine of them civilians; and one officer was disciplined for the use of Palestinian civilian Majdi ‘Abd Rabo as a human shield, after the Adalah organization wrote to the MAG Corps demanding an investigation into the case.
These meager results are not surprising. The investigations were all opened at a very late stage – the first, to B’Tselem knowledge, in October 2009, a full ten months after the operation had ended. At present, three years after the operation, there is hardly a chance that investigations will lead to further indictments.
There has never been a serious investigation into the suspicions raised by B’Tselem and additional Israeli, Palestinian and international organizations regarding breaches of international humanitarian law by the military during the operation. Most of B’Tselem’s demands for investigation were not met. The investigations that were opened did not, to B’Tselem’s knowledge, address the responsibility of high-ranking commanders, but rather focused on the conduct of individual soldiers.
Israel’s choice to investigate only isolated incidents, and not the military’s conduct as a whole during the operation, gives cause for concern that persons responsible for extremely grave breaches of law have not been questioned. Among the issues that have not been investigated are the following:
The policy that guided the forces during the offensive;
the legality of the orders given to the soldiers;
the choice of targets for bombing;
the means taken to protect the civilian population.
These questions lie at the very heart core of international humanitarian law. Their resolution is vital to examining the legality of the military’s conduct during Operation Cast Lead.
Since launching its latest offensive on the Gaza Strip, Israel has bombed dozens of structures, including apartments, offices, government facilities and businesses, as well as civilian infrastructure such as roads. In addition to airstrikes against high-rises – reducing some to rubble – that housed offices, homes and TV stations, Israel has bombed the homes of Hamas commanders and of other Gaza residents, killing dozens of people.
International humanitarian law places restrictions on the parties engaged in hostilities and defines what may – and especially what may not – be done as part of the fighting. Among other things, it limits attacks strictly to military objectives. These objectives are defined in Article 52(2) of the first Protocol Additional to the Geneva Conventions, which is universally binding. According to the article, “military objectives” are defined by two cumulative criteria:
1. They make “an effective contribution to military action”.
2. Attacking them “offers a definite military advantage”.
Ascertaining whether an attack meets the criteria requires information about the actual use of the bombed structure. Legitimate military objectives listed in the relevant literature include military structures, arms depots and means of transportation that serve the fighters. If only part of the structure meets the criteria for a military objective, the rest of the structure is still considered a civilian object and may not be attacked. In any case of doubt regarding the use of a particular structure, it is considered a civilian object.
Over the course of the current fighting, the Israeli military has not provided justification for all the attacks, nor has it stated the connection between the structure it targeted and specific military activity carried out within it. Instead, in almost all cases, official statements have made do with general claims of hitting “Hamas terror infrastructure”, “combat operation infrastructure” and so on.
Without concrete information regarding the effective contribution of every one of the targeted structures to military action, and the definite military advantage its destruction is expected to give Israel, it is impossible to ascertain the lawfulness of every airstrike carried out in recent days. What can already be determined is that bombing homes only because senior Hamas members live in them does not meet the criteria laid out in international humanitarian law. Also, claiming that a structure was used for intelligence activity or that orders to attack Israel were issued from a particular apartment within it is not enough to establish the legitimacy of a strike against the structure. Establishing the lawfulness of the attack requires knowing exactly what was hit – other than the structure itself – and how that offers a definite military advantage. Clearly, attacks carried out in order to demoralize residents, and spur them to pressure the government, or purely for retaliation – are unlawful.
Israel has tried to justify some of the attacks by claiming it did everything in its power to avoid harm to civilians – by giving them advance warning to evacuate the premises. However, whether or not civilians were harmed is a separate question. If an object is civilian, attacking it is unlawful even if not a single person is killed.
In previous rounds of fighting, Israel applied a broad interpretation – extending beyond the criteria cited above – to the definition of a legitimate military objective: in Operation Cast Lead in December 2008-January 2009, in Operation Pillar of Defense in November 2012, and in Operation Protective Edge in the summer of 2014. Despite the horrifying, lethal consequences of intentionally bombing civilian objectives – which constitutes a war crime – Israel has never been held accountable, or forced to pay any price, for implementing this policy.
This reality will change only when the international community intervenes and uses its leverage to force Israel to change course, before this policy takes a toll on even more lives.
END
NOS
ISRAEL VERNIETIGT FLATGEBOUW IN GAZA MET KANTORENINTERNATIONALE MEDIA
In Gaza-Stad is een pand waarin meerdere mediaorganisaties zijn ondergebracht, gebombardeerd door het Israëlische leger. Het pand van twaalf verdiepingen, waarin ook appartementen en kantoren zaten, is ingestort. Volgens het internationale persbureau AP werd de eigenaar van het pand een uur van tevoren door het Israëlische leger gewaarschuwd dat het gebouw bestookt zou worden.
Twee raketten raakten het gebouw kort na elkaar. Journalisten hadden vlak daarvoor tevergeefs gevraagd om spullen uit het complex te halen. Ze moesten toezien hoe het gebouw na de tweede inslag instortte
Voor zover bekend raakte niemand gewond. Volgens het Israëlische leger was het gebouw een legitiem militair doelwit omdat onder meer de inlichtingendienst van Hamas er actief was. Het leger stelt dat Hamas de mediaorganisaties gebruikte als menselijk schild.
In het gebouw hadden onder meer nieuwszender Al Jazeera en persbureau AP hun kantoren. Het aanwezige personeel ontvluchtte volgens ooggetuigen in paniek het pand. De inslag was live te zien op Al Jazeera.
Een verslaggever van persbureau AP schrijft op Twitter dat hij en zijn collega’s vanaf de 11e verdieping via de trap naar beneden zijn gerend, en vanaf een afstand de toren in de gaten hebben gehouden. AP noemt de raketaanval “een nieuwe stap van het Israëlische leger om de verslaggeving vanuit het gebied aan banden te leggen”.
Geschokte reacties
Van veel kanten is geschokt gereageerd op de aanval op het persgebouw. Onder meer Turkije heeft een veroordeling uitgesproken.
Het Witte Huis heeft Israël laten weten dat het land de veiligheid van journalisten moet garanderen. Dat is hun “grootste verantwoordelijkheid”, zo zegt de woordvoerder van het Witte Huis. President Biden heeft na de vernietiging van het flatgebouw met zowel de Israëlische premier Netanyahu als de Palestijnse leider Abbas gebeld.
Directeur Pruitt van AP zegt: “We konden maar net voorkomen dat er doden vielen. Door wat er vandaag is gebeurd, weet de wereld minder goed wat zich in Gaza afspeelt.”
Ook Al Jazeera wijst daarop. “Al Jazeera roept media en humanitaire organisaties op om gezamenlijk deze meedogenloze bombardementen af te wijzen. De directeur-generaal van Al Jazeera, Mostefa Souag, sprak van een oorlogsmisdaad.
Volgens persbureau Reuters zijn sinds maandag zeker 140 mensen om het leven gekomen in de Gazastrook, onder wie 39 kinderen. In Israël zijn tien mensen om het leven gekomen, onder wie twee kinderen.
Bombardementen
Bij Israëlische bombardementen kwamen vannacht en vandaag tot dusver 15 Palestijnen om het leven, zeggen medici tegen Reuters, onder wie een vrouw en vier van haar kinderen. Dat gebeurde bij een bombardement op een vluchtelingenkamp. Ook vijf anderen kwamen om het leven. Israël zegt dat het een appartement heeft geraakt dat door Hamas werd gebruikt.
Militanten van Hamas vuren al de hele dag raketten af op Israël. In een aantal Israëlische plaatsen en steden ging vandaag meerdere keren het luchtalarm af, berichten Israëlische media. In de plaats Ramat Gan, ten oosten van Tel Aviv, kwam een man om het leven toen zijn huis werd geraakt door scherven van een raket.
Na de aanval op het kantoor in Gaza-Stad heeft Hamas gedreigd met aanvallen op Tel Aviv. “De inwoners van Tel Aviv moeten zich voorbereiden op een reactie die de aarde zal doen schudden”, zegt een woordvoerder volgens lokale media.
EINDE BERICHT
THE RIGHTS FORUM
TIENTALLEN DODEN IN GAZA NA ISRAELISCHEBOMBARDEMENTEN
Waarvoor velen vreesden is gebeurd. De Israëlische provocaties in Jeruzalem leidden maandagavond tot raketbeschietingen van Hamas op Israël en Israëlische bombardementen op de Gazastrook. In Gaza vielen 27 doden, onder wie negen kinderen. In Israël vonden twee vrouwen de dood. De beschietingen houden ook vandaag aan.
De vrees voor meer geweld die wij maandag in ons artikel over Jeruzalem uitspraken, werd nog diezelfde dag bewaarheid. In de vooravond schoot de militaire tak van Hamas na een ultimatum aan Israël vanuit de Gazastrook zeven raketten af. Israël antwoordde met bombardementen op de strook, waarna de wederzijdse beschietingen escaleerden. Ook vandaag houdt het geweld aan.
In Gaza vielen 27 doden, onder wie negen kinderen, en meer dan honderd gewonden. In Ashkelon vonden twee Israëlische vrouwen de dood. Daar en in andere plaatsen in Zuid-Israël raakten circa veertig Israëli’s gewond, van wie er één in kritieke toestand zou verkeren. In de Israëlische stad Lod werd tijdens een demonstratie een Palestijnse Israëli gedood door een Joodse inwoner.
Escalatie
Het ultimatum van de Al-Qassam-brigades, de militaire tak van Hamas, volgde op een nieuwe bestorming door Israëlische troepen van de Al-Aqsa-moskee in bezet Oost-Jeruzalem, en provocaties van Israëlische politici in de wijk Sheikh Jarrah in hetzelfde stadsdeel, waar 78 Palestijnse families hun woningen dreigen te worden uitgezet ten gunste van Israëlische kolonisten. In de namiddag dreigde Al-Qassam met vergelding als Israël niet voor zes uur ‘s avonds zijn troepen zou hebben teruggetrokken uit het gebied rond de Al-Aqsa-moskee en de wijk Sheikh Jarrah. Ook werd de vrijlating geëist van alle recent in Jeruzalem gearresteerde Palestijnen. Israël negeerde de eisen.
Even na zes uur maakten de brigades bekend vanuit de Gazastrook een aantal raketten te hebben afgeschoten in de richting van Jeruzalem. In de stad klonk het luchtalarm en werd het parlement kort ontruimd. Israëlische media maakten melding van zes raketten die de stad niet hadden bereikt en geen schade hadden aangericht. Een zevende werd onderschept door de Iron Dome-luchtafweer. Israël reageerde met bombardementen op Gaza. Het beschieten van Israëlische bevolkingscentra met raketten is een oorlogsmisdaad, zoals door mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch veelvuldig onderstreept, en hetzelfde geldt voor Israëlische bombardementen die niet op militaire doelen gericht zijn.
Het was de opmaat tot een nacht van wederzijdse beschietingen en bombardementen. Rond middernacht waren volgens het Israëlische leger 150 raketten op Israël afgeschoten door de Al-Qassam-brigades en Islamitische Jihad, die veelal door Iron Dome waren onderschept en nauwelijks schade aanrichtten. Eén Israëli raakte gewond toen zijn auto werd geraakt door een anti-tankraket. In de vroege dinsdagochtend werden raketten afgeschoten op de Israëlische stad Ashkelon en later ook op andere plaatsen, waaronder Ashdod. In beide steden zouden gebouwen zijn geraakt. Daar vielen ook de twee Israëlische doden en de meeste Israëlische gewonden.
Een woordvoerder van het Israëlische leger maakte vanochtend bekend dat Israël 130 aanvallen op militaire doelen in de Gazastrook had uitgevoerd met gevechtsvliegtuigen en -helikopters. Daarbij zouden 15 commandanten van Hamas en Islamitische Jihad zijn omgekomen. Volgens het ministerie van Gezondheid in Gaza en journalisten ter plaatse kwamen echter ook negen kinderen om het leven. Israël heeft de Gazastrook volledig afgesloten van de aanvoer van hulpgoederen.
Bestorming Al-Aqsa-moskee
De escalatie volgt op weken van Israëlische provocaties en geweld tegen Palestijnen in bezet Oost-Jeruzalem. De dreigende huisuitzettingen in Sheikh Jarrah en andere wijken en het geweld tegen Palestijnse demonstranten en tegen gelovigen in de Al-Aqsa-moskee kregen harde internationale kritiek.
Maandagochtend bestormden Israëlische troepen opnieuw met grof geweld het complex rond de Al-Aqsa-moskee. Daarbij raakten gelovigen, verzameld voor het ochtendgebed, ingesloten. Op beelden is te zien hoe de Israëlische politie traangas en schokgranaten op de duizenden bezoekers afschiet. Palestijnen schreeuwden om hulp via de luidsprekers op de minaret. Bij de bestorming raakten 305 Palestijnen gewond, van wie er 228 naar ziekenhuizen werden vervoerd.
In de middag bezochten de parlementsleden Itamar Ben-Gvir en Bezalel Smotrich van de partij Religieus Zionisme de wijk Sheikh Jarrah. Beiden zijn notoire ophitsers, die Palestijnen als minderwaardig aan Joden beschouwen en het liefst vandaag nog alle Palestijnen uit Jeruzalem zien vertrekken. Alleen al hun aanwezigheid is voldoende om de gemoederen te verhitten.
Elders in de stad maakten grote groepen religieus-nationalistische Israëli’s zich op voor de jaarlijkse ‘vlaggenparade’ door de Oude Stad van Oost-Jeruzalem ter gelegenheid van ‘Jeruzalemdag’, de viering van de Israëlische bezetting van Oost-Jeruzalem in 1967. De parade gaat altijd gepaard met provocaties en geweld, en gezien de explosieve situatie had afgelasting door de autoriteiten voor de hand gelegen. Pas op het laatste moment pasten die de geheel door veiligheidstroepen afgezette route enigszins aan. Halverwege de tocht werden de organisatoren door de politie opgeroepen de parade te ontbinden wegens het ultimatum van Al-Qassam. De meeste deelnemers zetten de tocht niettemin voort. Tot botsingen met Palestijnen kwam het dit keer niet.
‘s Avonds vielen Israëlische troepen opnieuw het complex rond de Al-Aqsa-moskee aan – de derde aanval na vrijdagavond en maandagochtend –, waarbij opnieuw zwaar geweld werd gebruikt. Naar verluidt raakten vijfhonderd gelovigen ingesloten in de Qibli-moskee op het terrein. Volgens de Palestijnse Rode Halve Maan raakten maandag in Jeruzalem in totaal 520 Palestijnen gewond, van wie er 333 in het ziekenhuis behandeld moesten worden.
Olie op het vuur
Dat Israël geenszins van plan is het geweld en de provocaties in Jeruzalem te staken maakten de autoriteiten gisteren in alle toonaarden duidelijk. Israëls hoofd van politie Kobi Shabtai liet weten dat de politie tot dusver uiterst ‘terughoudend’ had geopereerd, maar die houding nu liet varen: ‘De kinderhandschoenen gaan uit.’
Premier Benjamin Netanyahu maakte bekend dat de regering het optreden van de politie voluit steunt. Hij stelde het geweld in Jeruzalem voor als ‘een gevecht om het hart van Jeruzalem tussen [de krachten van] intolerantie en tolerantie, tussen gewelddadige wetsovertreders en law and order’. Het geweld van de veiligheidsdiensten is volgens hem bedoeld om ‘de rechten van iedereen te verzekeren’.
In een telefoongesprek met zijn Amerikaanse collega Jake Sullivan voer Israëls nationaal veiligheidsadviseur Meir Ben-Shabbat eenzelfde koers. Hij kapittelde Sullivan, die in voorzichtige bewoordingen bezorgdheid over het Israëlische optreden in Jeruzalem uitte. Die bezorgdheid is een ‘beloning voor de oproerkraaiers’, aldus Ben-Shabbat. Sullivan zou zich met zijn kritiek juist tot ‘degenen die tot het geweld hebben aangezet’ moeten wenden. Het Israëlische optreden was juist ‘verantwoord en gebaseerd op gezond verstand, ondanks de provocaties’.
Intussen gooide ook het Israëlische parlement olie op het vuur. Maandag gaf het ook bij tweede stemming goedkeuring aan een wetsvoorstel dat de ‘legalisering’ van zeventig zogenoemde ‘buitenposten’ op de bezette Westelijke Jordaanoever beoogt. Deze outposts zijn niet alleen onder internationaal recht, maar ook volgens de Israëlische wet illegaal. Wordt het voorstel wet – daarvoor is nog één stemronde nodig–, dan voegt Israël officieel zeventig kolonies (‘nederzettingen’) aan zijn totaal toe. Opmerkelijk is dat de buitenposten in het Israëlische spraakgebruik een naamsverandering hebben ondergaan: ze worden tegenwoordig aangeduid als ‘jonge nederzettingen’. Na hun ‘legalisering’ zullen ze zonder twijfel snel worden uitgebouwd tot ‘volwassen nederzettingen’.
Protesten waaieren uit
De protesten tegen het Israëlische optreden in Oost-Jeruzalem hebben inmiddels ook tal van steden in Israël bereikt. De afgelopen dagen vonden in meerdere steden demonstraties van Palestijnse Israëli’s plaats, en maandagavond gingen in onder meer Nazareth, Jaffa, Haifa, Umm al-Fahm, Ramla, Lod en Shaqib al-Salam grote aantallen Palestijnen de straat op. In veel steden leidde dat tot botsingen met de politie, waarbij gewonden vielen en 46 Palestijnse demonstranten zouden zijn gearresteerd. In Lod werd een Palestijnse Israëli door een Joodse inwoner gedood.
Ook op de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever werd geprotesteerd, onder meer in Hebron, Bethlehem, Nablus, Tulkarm, Jenin, Qalqiliya en Tubas. Bij botsingen met Israëlische troepen vielen veel gewonden. Twee Palestijnen liepen schotwonden op.
Het heeft er alle schijn van dat Israël met zijn gewelddadige en provocerende optreden in Jeruzalem een brug heeft geslagen die de Palestijnen in Israël, Oost-Jeruzalem, Gaza en de Westoever met elkaar verbindt. Grenzen, muren en politieke verdeeldheid maken plaats voor solidariteit, gebaseerd op de discriminatie of zelfs onderdrukking die zij dagelijks ervaren en het grote historische onrecht en leed dat hen collectief is aangedaan.
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noot 14/Astrid Essed pakt VOMAR
Denial of Water, Fuel, Electricity Endangers Lives
Update October 19, 2023: President Joe Biden announced that the United States mediated an agreement allowing the movement of up to 20 trucks of food, medicine, and water into Gaza. The United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) has urged negotiators to raise their “level of ambition.” OCHA reported that, in August 2023 alone, 12,072 truckloads of “authorized goods entered Gaza through the Israeli and Egyptian-controlled crossings.” After the total siege on the civilian population on October 9, a single dispatch of 20 truckloads does not adequately address the dire humanitarian situation in Gaza, Human Rights Watch said. Israel’s international partners should press the Israeli government to restore water and electricity supplies and lift its unlawful restrictions on aid delivery and closure.
(Jerusalem) – The Israeli government should immediately end its total blockade of the Gaza Strip that is putting Palestinian children and other civilians at grave risk, Human Rights Watch said today. The collective punishment of the population is a war crime. Israeli authorities should allow desperately needed food, medical aid, fuel, electricity, and water into Gaza, and let sick and wounded civilians leave to receive medical treatment elsewhere.
Israel announced on October 18, 2023, that it would allow food, water, and medicine to reach people in southern Gaza from Egypt, but without electricity or fuel to run the local power plant or generators, or clear provision of aid to those in the north, this falls short of meeting the needs of Gaza’s population.
The Israeli bombardment and total blockade have exacerbated the longstanding humanitarian crisis resulting from Israel’s unlawful 16-year closure of Gaza, where more than 80 percent of the population relies on humanitarian aid. Doctors in Gaza report being unable to care for children and other patients because the hospitals are overwhelmed by victims of Israeli airstrikes. On October 17, a munition struck al-Ahli Hospital in Gaza City, causing mass casualties; Hamas blamed Israel for the strike, while Israel said it was a rocket misfire by Palestinian militants. Human Rights Watch is looking into the strike.
Public health officials said the lack of water, contamination of areas by sewage, and many bodies that cannot be safely stored in morgues could trigger an infectious disease outbreak.
“Israel’s bombardment and unlawful total blockade of Gaza mean that countless wounded and sick children, among many other civilians, will die for want of medical care,” said Bill Van Esveld, associate children’s rights director at Human Rights Watch. “US President Joe Biden, who is in Israel today, should press Israeli officials to completely lift the unlawful blockade and ensure the entire civilian population has prompt access to water, food, fuel, and electricity.”
Senior Israeli officials have said the total blockade of the Gaza Strip, where children comprise nearly half of the population of 2.2 million, is part of efforts to defeat Hamas, following its October 7 attack on Israel. Hamas-led Palestinian fighters killed more than 1,300 people, according to Israeli authorities, and took scores of civilians, including women and children, as hostages. On October 9, Israeli Defense Minister Yoav Gallant announced “a complete siege … no electricity, no water, no food, no fuel. We are fighting human animals, and we act accordingly.” The Palestinian Health Ministry has reported, as of October 18, that 3,478 Palestinians have been killed. The Palestinian rights group Defense for Children International – Palestine reported that more than 1,000 children are among those killed.
The laws of war do not prohibit sieges or blockades of enemy forces, but they may not include tactics that prevent civilians’ access to items essential for their survival, such as water, food, and medicine. Parties to the conflict must allow and facilitate the rapid passage of impartial humanitarian aid for all civilians in need. Aid may be inspected but not arbitrarily delayed.
In addition, during military occupations, such as in Gaza, the occupying power has a duty under the Fourth Geneva Convention, to the fullest extent of the means available to it, “of ensuring the food and medical supplies of the population.” Starvation as a method of warfare is prohibited and is a war crime.
Under international human rights law, states must respect the right to water, which includes refraining from limiting access to, or destroying, water services and infrastructure as a punitive measure during armed conflicts as well as respecting the obligations to protect objects indispensable for survival of the civilian population.
Israel’s total blockade against the population in Gaza forms part of the crimes against humanity of apartheid and persecution that Israeli authorities are committing against Palestinians.
News media reported on October 17 that Israel had refused to allow humanitarian aid into Gaza, while Egypt was refusing to allow Palestinians to cross into the Sinai. Egypt and Israel should permit civilians to pass through their respective crossings to seek at least temporary protection or life-saving medical care, while also ensuring that anyone who flees is entitled to voluntary return in safety and dignity.
Lack of Medical Care
Shortages of medical equipment, supplies, and medication in the face of overwhelming casualties are causing avoidable deaths in hospitals in the Gaza Strip. More than 60 percent of patients are children, Dr. Midhat Abbas, director general of health in Gaza, told Human Rights Watch. An intern emergency room doctor at Al-Aqsa Martyrs Hospital wept while speaking to Human Rights Watch by phone on October 15:
Yesterday, in the intensive care unit, it was full, and all ventilators were in use. A child came in with head trauma who needed a ventilator. They had to choose between two children, who would die. He [the doctor] made a decision that one child was more promising to treat, so we were forced to switch the ventilator, and the other child died.
A doctor at the Northern Medical Complex said that on the night of October 14, intensive-care unit medics had to disconnect an adult patient from a ventilator to use it for a 10-year-old. He said a lack of medical supplies had obliged him to stitch a woman’s head wound without gloves or sterile equipment.
In a voice message on October 14, a doctor at al-Shifa hospital described a group of patients with “back wounds, including compound fractures, that can be really painful.” He said that the hospital had run out of painkillers to administer to them.
Ghassan Abu Sitta, a British surgeon volunteering at al-Shifa hospital, posted on social media on October 10, that “the hospitals, because of the siege, are so short of supplies that we had to clean a teenage girl with 70 percent body surface burns with regular soap because the hospital is out of chlorhexidine (antiseptic).” On October 14, he said in a voice note shared with Human Rights Watch: “We are no longer able to do anything but the most life-saving surgeries” because medical supplies were exhausted, and deaths and injuries had caused staff shortages.
More than 5,500 pregnant women in the Gaza Strip are expected to deliver within the next month, but face “compromised functionality of health facilities” and lack of “lifesaving supplies,” the United Nations Population Fund said on October 13.
“We need insulin [for diabetics],” said the head of a UN Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) shelter on October 15. “People are dying.” The shelter was overwhelmed with 15,000 internally displaced people.
The UN World Health Organization stated on October 14 that it had flown medical and basic health supplies for 300,000 patients to Egypt, near the Gaza Strip’s southern border, and more than 1,000 tons of other humanitarian aid had been shipped to the area. As of October 17, though, humanitarian workers and aid remain blocked via the Rafah border crossing. Israeli attacks have reportedly hit the crossing repeatedly, rendering it unsafe. Egyptian Foreign Minister Sameh Shoukry said four Egyptian aid workers were injured in the Israeli strikes and that “there is not yet any sort of authorization for a safe passage from the other side of the crossing.”
Israel’s order on October 13 to all civilians located in the north of the Gaza Strip to evacuate to the south exacerbated the medical crisis: 21 hospitals currently holding more than 2,000 patients are located in this region. The World Health Organization said the evacuations “could be tantamount to a death sentence” for the sick and injured and said hospitals were already beyond capacity in the southern Gaza Strip. A pediatric doctor at Kamal Adwan Hospital said evacuating would likely cause the deaths of seven newborns in the ICU who were connected to ventilators.
Dr. Abu Sitta said that Israel’s evacuation order forced the Mohammed al-Durra Pediatric Hospital east of Gaza City to close, including a neonatal intensive care unit supported by the charity he volunteers with, Medical Aid for Palestinians.
The sick and wounded, including children and pregnant women, have not been allowed to cross Rafah into Egypt or the Erez crossing into Israel to receive treatment. Dr. Abbas, the director general of health, said, “We are in desperate need of a safe humanitarian passage for patients immediately, [and] we need field hospitals immediately.”
Electricity
On October 7, Israeli authorities cut the electricity it delivers to Gaza, the main source of electricity there. Israeli authorities also cut fuel necessary to run Gaza’s only power plant. The power plant has since run out of fuel and shut down. On October 17, Dr. Abbas told Human Rights Watch by phone that hospitals’ emergency generators will run out of fuel “within hours.”
The International Committee of the Red Cross regional director warned on October 11 that the power cuts are “putting newborns in incubators and elderly patients on oxygen at risk. Kidney dialysis stops, and X-rays can’t be taken. Without electricity, hospitals risk turning into morgues.”
Water and Sewage
The UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reported that 97 percent of the groundwater in Gaza is “unfit for human consumption,” leaving people dependent on the supply of water from Israel and on the territory’s desalination plants. Israel cut off all water on October 11, and most desalination also stopped that day due to the cutoff in electricity, leaving about 600,000 people without clean water, Omar Shatat, deputy director general of Gaza’s Coastal Municipalities Water Utility, told Human Rights Watch.
The last functioning desalination plant stopped operating on October 15. Israel partially resumed water delivery that day, but only to the eastern Khan Younis area, and it amounted to less than 4 percent of the water consumed in Gaza prior to October 7, according to OCHA.
UNRWA warned that “people will start dying of severe dehydration” unless access to water is resumed. The Associated Press reported on October 15 that a doctor had treated 15 cases of children with bacterial dysentery due to lack of clean water, which can also cause diseases like cholera, particularly in children under 5.
“Israel has cut off the most basic goods necessary for survival in Gaza, where there are more than a million children at risk,” Van Esveld said. “Every hour that this blockade continues costs lives.”
END
[17]
”(Jerusalem) – The Israeli government should immediately end its total blockade of the Gaza Strip that is putting Palestinian children and other civilians at grave risk, Human Rights Watch said today. The collective punishment of the population is a war crime. Israeli authorities should allow desperately needed food, medical aid, fuel, electricity, and water into Gaza, and let sick and wounded civilians leave to receive medical treatment elsewhere.”
”The laws of war do not prohibit sieges or blockades of enemy forces, but they may not include tactics that prevent civilians’ access to items essential for their survival, such as water, food, and medicine. Parties to the conflict must allow and facilitate the rapid passage of impartial humanitarian aid for all civilians in need. Aid may be inspected but not arbitrarily delayed.
In addition, during military occupations, such as in Gaza, the occupying power has a duty under the Fourth Geneva Convention, to the fullest extent of the means available to it, “of ensuring the food and medical supplies of the population.” Starvation as a method of warfare is prohibited and is a war crime.”
””Mensen zijn afhankelijk van water dat ze kopen bij kleine waterstation”, zegt de lokale journalist Noor Swirki tegen Nieuwsuur. “Dat water komt uit de grond en is niet veilig om te drinken of om mee te koken, maar ze hebben geen keuze.”
De leefsituatie in Gaza wordt met de dag zorgwekkender. Dit weekend braken duizenden mensen in bij opslagplaatsen en distributiecentra van de Verenigde Naties om aan meel en andere levensmiddelen te komen.
Na de Hamas-aanslagen op 7 oktober blokkeerde Israël Gaza volledig. Sinds vorig weekend worden hulpkonvooien toegelaten, maar slechts mondjesmaat. Dit beleid is illegaal, volgens het Internationaal Strafhof. “Israël straft de Palestijnen collectief. Er is mogelijk sprake van etnische zuivering”, zegt universitair docent internationaal strafrecht Marieke de Hoon.
De afgelopen weken was de verdeling van levensmiddelen nog redelijk georganiseerd, zegt Tamara Alrifai, woordvoerder van de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen UNRWA. “De 600.000 mensen in VN-gebouwen kregen heel weinig, maar wel geregeld, voedsel en medicijnen.”
Maar toen vrijdagavond alle communicatie uitviel nadat Israël de aanvallen opvoerde, brak er paniek uit, zegt Alrifai. “Niemand wist wat er gebeurde. Mijn collega’s konden geen berichten versturen over de voedsel- en waterdistributie. Dus mensen namen het heft in eigen hand en besloten zelf voedsel uit opslagplaatsen te halen.”
Een minstens zo nijpend probleem is het grote gebrek aan brandstof, waardoor elektriciteitsgeneratoren niet draaien en ontziltingsinstallaties stilliggen. Inwoners moeten vervuild water drinken. “Mensen zijn afhankelijk van water dat ze kopen bij kleine waterstation”, zegt de lokale journalist Noor Swirki tegen Nieuwsuur. “Dat water komt uit de grond en is niet veilig om te drinken of om mee te koken, maar ze hebben geen keuze.”
UNRWA noemt het brandstoftekort desastreus. “Als we geen brandstof meer hebben, kunnen we de bakkerijen niet voorzien van schoon water en kunnen we onze vrachtwagens niet sturen om de levensmiddelen op te halen die nu via Egypte binnenkomen”, zegt Alrifai.
‘Israël mag noodhulp niet belemmeren’
Volgens nieuwszender Al Jazeera zijn sinds het begin van de oorlog 87 vrachtwagens Gaza binnengelaten via de door Egypte gecontroleerde grensovergang bij Rafah. Dat aantal is een fractie van wat nodig is voor de 2 miljoen Gazanen, zegt Alrifai. “Voor de oorlog kwamen er elke dag zo’n 500 trucks binnen, waarvan 100 met humanitaire goederen.”
Het opzettelijk belemmeren van humanitaire hulp is een oorlogsmisdaad, zegt internationaal strafrechtdocent De Hoon. “Israël voldoet hiermee niet aan de plicht om burgerslachtoffers zoveel mogelijk te voorkomen.”
Ook het Internationaal Strafhof in Den Haag spreekt van een schending van het internationaal recht. “Er zouden geen belemmeringen moeten zijn voor het leveren van noodhulp aan kinderen, vrouwen en mannen”, zei aanklager Karim Khan bij een bezoek aan de grensovergang tussen Egypte en Gaza. “Dit zijn onschuldige mensen met rechten.”
Waarschijnlijk overtreden ook Israëls luchtaanvallen het internationaal recht, zegt De Hoon. “Een legitiem militair doel mag je aanvallen, ook als er de kans is op burgerslachtoffers. Maar dit moet op een proportionele manier en dat lijkt in Gaza nu niet te gebeuren.”
Dat Israël vaak waarschuwingen stuurt voor een bombardement, pleit het land volgens De Hoon niet vrij. “Burgers moeten kunnen wegkomen, maar in Gaza kunnen ze nergens heen.”
VN-medewerkers gedood
Het dodental in Gaza steeg zondag naar 8005, volgens het zorgministerie van Gaza, dat onder controle staat van Hamas. De cijfers worden door verschillende hulporganisaties als betrouwbaar gezien. Bij de Israëlische aanvallen zijn ook 59 UNRWA-medewerkers omgekomen.
“Elke dertien minuten sterft er een kind in Gaza”, zegt Jason Lee van hulporganisatie Save the Children. “Geen plek hier is veilig, overal zijn beschietingen en luchtaanvallen. 60 procent van de bevolking, 1,4 miljoen mensen, is hun huis uit gevlucht.”
Israël maakt te weinig onderscheid tussen burgers en militairen, zegt De Hoon. Als voorbeelden geeft ze de aanvallen op woongebouwen, waar ook veel kinderen wonen, en op burgers die naar het zuiden van Gaza vluchten. “De regering verschuilt zich achter het argument dat Hamas begon. Maar je kunt niet suggereren dat die kinderen Hamas-strijders zijn. Palestijnen worden zo gedehumaniseerd. Mensen worden niet meer als mensen gezien en de drempel om ze te doden wordt verlaagd.”
Genocide?
Dit “collectief straffen en wegjagen” van Palestijnen is mogelijk etnische zuivering, zegt De Hoon. De VN waarschuwde al voor “een massale zuivering” van inwoners van Gaza en pleit voor een staakt-het-vuren.
Of er ook sprake is van genocide, zoals Palestijnse organisaties en onder andere een Spaanse minister zeggen, vindt De Hoon lastig te bepalen. “Daarvoor moet je aantonen dat er bij Israëlische leiders een specifieke opzet is om de Palestijnen uit te roeien. Dat zeggen ze niet. Hamas is er bijvoorbeeld wel heel duidelijk in dat ze de joden willen uitroeien. Maar Israël zit wel op het duistere randje.”
Hoe dan ook, zegt De Hoon, zijn er signalen dat genocide kan gaan plaatsvinden. “Maar aan strafzaken hebben we nu niks. Andere landen moeten ingrijpen om te voorkomen dat Israël die genocide zal plegen. Staten hebben die plicht.”
EINDE
”The last functioning desalination plant stopped operating on October 15. Israel partially resumed water delivery that day, but only to the eastern Khan Younis area, and it amounted to less than 4 percent of the water consumed in Gaza prior to October 7, according to OCHA.
UNRWA warned that “people will start dying of severe dehydration” unless access to water is resumed. The Associated Press reported on October 15 that a doctor had treated 15 cases of children with bacterial dysentery due to lack of clean water, which can also cause diseases like cholera, particularly in children under 5.”
‘”Mensen zijn afhankelijk van water dat ze kopen bij kleine waterstation”, zegt de lokale journalist Noor Swirki tegen Nieuwsuur. “Dat water komt uit de grond en is niet veilig om te drinken of om mee te koken, maar ze hebben geen keuze.”
The 7 october 2023 surprise attack of Hamas on the South of Israel
with thousands of rockets codenamed ”Al-Aqsa Flood”, suprised me,
like doubtless many others, but I was not completely taken aback.
It was a bloody attack in which a great number of Israeli civilians
were killed [according to Israeli autorities at least 1200] or abducted and
at least 260 people were killed by the Hamas attack on a
Festival near kibbutz Re”im.
Of course this deserves strong condemnation, since targetting
civilians is not only inhumane, but prohibited by International
Humanitarian Law, declaring clear distinction between combatants
[soldiers and fighters, who are legitimate targets] and non-combatants [civilians,
who must be protected]
So I understand the common [especially Western] sympathy with the Israeli
victims, because I share the feeling.
But there my understanding stops.
Because the almost hysterical ”we stand with Israel” reactions, especially from
the Western World [USA,EU], completely with Israeli flags hanging from their
official buildings [luckily not in Scotland!] is not only hypocrite.
It is disgusting!
Disgusting, because it implies support to Israel as a State and that is, to say
it mildly, controversial.
Because the bloody 7 october Hamas attack and subsequent abduction-operation divert the attention of the important fact, that since 1967 Israel
is the occupying power in the West Bank, Eastern Jerusalem and Gaza [still
occupied according to International Law since Israel controls the Gaza borders, airspace and territorial waters]
Not only Israel refuses to withdraw from the occupied Palestinian territories
despite UN Security Resolution 242 [1967], there is a decennialong brutal
oppression, Israel is guilty of torture of prisoners, administrative detention,
bloody military attacks in Gaza and the West Bank, with as macabre result thousands and thousands civilian victims, the building [since end of the sixties]
of illegal settlements on occupied Palestinian territory [land theft!], extrajudicial
execution, apartheid, etc, etc
En despite this brutal occupation the EU never took any sanction against
the State of Israel, which made them complicit in the Israeli occupation
and oppression.
According to International Law every people has the right to rise up against
an occupation, which includes armed resistance.
So Hamas, as any other Palestinian organisation, is in his right
in this regard, but of course according International Humanitarian Law
Hamas must refrain from attacks on civilians.
By the way, I wonder whether the EU will also condemn Israel, which right
now launches a bloody attack in Gaza by bombing
Gaza for already three weeks, with more than 7000 deaths, as denying the Gazan population water, medicines,
fuel and food supplies, in the same strong terms as it condemned Hamas.
Astrid Essed
Amsterdam
The Netherlands
Reacties uitgeschakeld voor Mail/Letter to the Editor to the City Paper Bogota[Colombia newspaper]/Hamas attack on Israel.The Right to rise up against the Israeli occupation
The 7 october 2023 surprise attack of Hamas on the South of Israel
with thousands of rockets codenamed ”Al-Aqsa Flood”, suprised me,
like doubtless many others, but I was not completely taken aback.
It was a bloody attack in which a great number of Israeli civilians
were killed [according to Israeli autorities at least 1200] or abducted and
at least 260 people were killed by the Hamas attack on a
Festival near kibbutz Re”im.
Of course this deserves strong condemnation, since targetting
civilians is not only inhumane, but prohibited by International
Humanitarian Law, declaring clear distinction between combatants
[soldiers and fighters, who are legitimate targets] and non-combatants [civilians,
who must be protected]
So I understand the common [especially Western] sympathy with the Israeli
victims, because I share the feeling.
But there my understanding stops.
Because the almost hysterical ”we stand with Israel” reactions, especially from
the Western World [USA,EU], completely with Israeli flags hanging from their
official buildings [luckily not in Scotland!] is not only hypocrite.
It is disgusting!
Disgusting, because it implies support to Israel as a State and that is, to say
it mildly, controversial.
Because the bloody 7 october Hamas attack and subsequent abduction-operation divert the attention of the important fact, that since 1967 Israel
is the occupying power in the West Bank, Eastern Jerusalem and Gaza [still
occupied according to International Law since Israel controls the Gaza borders, airspace and territorial waters]
Not only Israel refuses to withdraw from the occupied Palestinian territories
despite UN Security Resolution 242 [1967], there is a decennialong brutal
oppression, Israel is guilty of torture of prisoners, administrative detention,
bloody military attacks in Gaza and the West Bank, with as macabre result thousands and thousands civilian victims, the building [since end of the sixties]
of illegal settlements on occupied Palestinian territory [land theft!], extrajudicial
execution, apartheid, etc, etc
En despite this brutal occupation the EU never took any sanction against
the State of Israel, which made them complicit in the Israeli occupation
and oppression.
According to International Law every people has the right to rise up against
an occupation, which includes armed resistance.
So Hamas, as any other Palestinian organisation, is in his right
in this regard, but of course according International Humanitarian Law
Hamas must refrain from attacks on civilians.
By the way, I wonder whether the EU will also condemn Israel, which right
now launches a bloody attack in Gaza by bombing
Gaza for already three weeks, with more than 7000 deaths, as denying the Gazan population water, medicines,
fuel and food supplies, in the same strong terms as it condemned Hamas.
Astrid Essed
Amsterdam
The Netherlands
Reacties uitgeschakeld voor Mail/Letter to the Editor to the Daily Sabah [Turkish newspaper]/Hamas attack on Israel/The Right to rise up against the Israeli occupation
Een week geleden alweer, op 20 oktober 2023, hielden tussen de 150 en de 200 in Tilburg mensen een demonstratief protest tegen de genocide die de staat Israël voltrekt tegen Palestijnen op Gaza. Ik nam deel en had het op poten helpen zetten. Een uitgebreid verslag geef ik hier niet, wel wat opmerkingen. Op Omroep Brabant vind je trouwens een niet onaardige reportage, met beeldmateriaal en al.(1) Misschien belangrijker: bij het op poten zetten van deze actie kwam ik in een tweetal tactisch/strategische discussies terecht. Beiden zijn relevant voor het opbouwen van het hoognodige verzet tegen de Israëlische staat, haar apartheid, etnische zuivering en racistische genocidale terreur.
1. Verslagje
Eerst maar even de actie en de aanloop. Dinsdagavond 17 oktober – nu ja, de nacht die er op volgde – hield ik het niet meer en begon te peilen in mijn Tilburgse anarcho-netwerk of mensen er voor voelden om snel ook in Tilburg op straat te protesteren. De dag er op had dit de vorm gekregen van een oproep tot demonstreren bij het centraal station, twee dagen later. Een kameraad met Palestijnse roots en connecties legde contact met Palestijnse activisten, ik verspreidde de oproep waar ik kon. Aanmelden bij de gemeente deden we welbewust niet. We hebben het recht om te protesteren, en contact met gemeente leidt doorgaans tot inperking of erger. Gemeente en politie zouden er wel, lucht wel krijgen, en dan zagen we het wel. Bordjes maken, een enkel spandoek, geen grote toeters en bellen verder. Slechts twee, drie mensen hebben dit op poten gezet. Hint voor actievoerders in andere steden: je hebt geen grote groep nodig om iets te beginnen. Met motivatie, woede en wat energie van een of enkele mensen kom je een heel eind.
Op de zag zelf bleek dat onze inzet iets had losgekregen. Eerst tientallen, maar al snel tegen de tweehonderd mensen verzamelden zich bij het station, Twee derde was overduidelijk niet van wit-Nederlandse afkomst maar niet wit, en veelal Palestijns, Marokkaans of anderszins Arabisch – van achtergrond. Ik deed als organisator een aftrap van de actie, met een gammele soundbox, kort praatje, we namen een paar minuten stilte voor de slachtoffers, en ik zette wat leuzen in. Al snel namen Palestijnse actievoerders het over, zoals het hoort op een antikoloniaal protest, en lieten ons allemaal zien hoe je zoiets doet: fel, luid en volhardend. Enkele korte praatjes onderbraken het scanderen. Er verscheen ook een heuse megafoon om bij dit alles te helpen.
De leuzen waren grotendeels in het Engels, ook wel in het Nederlands en naarmate de actie vorderde steeds meer in het Arabisch. ‘Gaza, Gaza, don’t you cry – Palestine will never die!’, ‘From the river to the sea – Palestine will be free!!’, ‘Resistance is justified – when Palestine is occupied!’, ‘Rutte, schande – bloed aan je handen!’ Politie en gemeenteambtenaar kwamen in het begin even poolshoogte nemen en bezorgd vragen of we op die plek bleven. Een paar agenten stonden vervolgens op ruime afstand toe te kijken. Na twee uur was het voorbij: een goede actie, en voor Tilburgse begrippen beslist ook een grote actie. Extra waardevol zijn ook de contacten die gelegd zijn. En dat we in Tilburg met een qua kleur en gender zo gemengde groep actie staan te voren mag ook benoemd worden als groot pluspunt. Een paar anarcho’s uit het overwegend witte actiewereldje gaven de aftrap, het waren vervolgens Palestijnen die op de actie, en ook al in de mobilisatie, de toon zetten. Een hele goede zaak.
2. Over vlaggen
Tot zover de actie zelf. Nu de discussies waar ik van repte. Eentje betrof het meenemen van vlaggen en symbolen. Concreet: de actieoproep was ook naar Exctinction Rebellion (XR) Tilburg gegaan, Zowel uit die kringen, als vanuit Palestijnse organisatoren kwam daarbij wel de oproep: geen XR-vlaggen op het protest. Maar de argumenten waren heel verschillend. In XR was het vooral: laten we de twee issues klimaat en Palestina niet vermengen, en ook niet XR te nadrukkelijk betrekken in iets waar binnen XR mensen zich niet hebben uitgesproken en dergelijke. Vanuit Palestijnse kring was het vooral: niets dat afleidt van de Palestijnse zaak nu! Palestijnse vlaggen, verder geen vlaggen, en graag ook geen XR-vlaggen dus. Ik ben daar in meegegaan: Palestijnse stemmen in dit alles wogen voor mij het zwaarst, en om de zaak nu eerst uitgebreid te gaan bespreken terwijl de actie een paar uur later zou beginnen, leek me onzinnig. Maar ik heb wel strategische bedenkingen hierbij, en het is oneerlijk als ik die verzwijg.
Volgens mij wordt een pro-Palestijns protest waarop zichtbaar is dat allerlei groepen en organisaties er steun aan verlenen, daar sterker van. Een XR-vlag op een Palestina-protest kan over komen als: ow bah, XR wil haar thema pushen, ten koste van Palestina als thema. Natuurlijk zien Palestijnen dat niet zitten. Het is niet goed als de Palestijnse stem zelfs op een Palestina-protest minder dan het volle pond krijgt. Een XR-vlag op een Palestina-protest kan echter ook iets uitstralen als: hey, ook XR is tegen de Israëlische genocide in Gaza! En dat wel gunstig. Want als meer groeperingen zichtbaar maken dat ze tegen de genocide op Gaza zijn, dan groeit de druk op de Nederlandse politiek om de steun voor die genocide in te trekken, en dan raakt het isolement van de Palestijnse strijd in de Nederlandse maatschappelijke verhoudingen openlijk doorbroken.
Een XR-logo verwelkomen op een Palestijns protest is daarom misschien juist wel heel nuttig, juist ook als antwoord op de reserves die daarover binnen XR-kring bestaan. Vanuit pro-Palestijnse hoek lijkt het me het overwegen waard om mensen in XR te helpen die reserves juist te overwinnen en te verleiden om mee te komen doen met Palestina-acties zonder dat ze haar eigen vlag en logo thuis hoeven laten. Wat geldt voor XR, kan morgen ook gelden voor FNV of weet ik wat voor organisatie. Zo’n zichtbare deelname aan de strijd maakt die strijd breder gedragen en daarmee sterker.
Tegelijk: ik zie het punt van de Palestijnse kameraden! En ik denk dat, op een protest zoals dat in Tilburg op 20 oktober, het goed en nodig was om in dat punt met deze kameraden mee te gaan. Het was boven alles hun actie, en ik heb een voorzet kunnen helpen geven. Hoe dat protest er vervolgens uit ging zien en ging klinken, dat was gelukkig niet primair aan mij.
3. Over oproeptekst, Hamas en antikoloniaal geweld
Een heel ander discussiepunt betrof de oproeptekst, en daarmee de insteek van protesten als deze. Een kameraad kwam via mail met de vraag waarom er geen expliciete afwijzing van de Hamas-aanval op Israëlische burgers op 7 oktober in stond. Moest je niet ook laten zien dat je daar tegen was, met name om linkse Israëli’s te laten zien dat je ook hun leed benoemt en erkent? Ik had het in de oproeptekst echter gelaten bij de vaststelling dat Israël de aanval van Hamas misbruikte om haar genocide mee te lanceren. Was dat wel goed?
De kameraad dacht van niet. Ik denk zeer nadrukkelijk van wel. Niet omdat ik het doden van Israëlische burgers – en van Thaise en Filipijnse arbeidsmigranten – goedkeur of toejuich, want dat doe ik niet. Niet omdat ik zou weigeren me tegen dat type van geweld uit te spreken, want ik weiger dat op zichzelf niet. Wel omdat ik denk dat een afwijzing van dat type geweld op geen enkele manier een voorwaarde hoort te zijn – of zelfs maar te lijken – voor deelname aan een protest tegen wat Israël aan het uitvoeren is tegen Palestijnen op Gaza: doelgerichte massamoord, genocide. Wat Hamas heeft gedaan op 7 oktober functioneert voor Israël als rechtvaardiging, als excuus, als smoes voor Israël om die genocide te ontketenen.
Ik wil op protesten daartegen iedereen zien die oprecht wil dat die genocide ogenblikkelijk stopt. Daaronder zijn mensen die het geweld van Hamas afkeuren en afwijzen. Daaronder zijn mensen die dat geweld wel afkeuren maar die afkeuring nu niet kenbaar willen maken omdat het de aandacht van die genocide weg haalt – een genocide waarvoor de aanval van Hamas als excuus functioneert. Daaronder zijn ook mensen die het geweld van Hamas accepteren als weliswaar brute maar tegelijk logische reactie op decennia lange Israëlische terreur. Ik vind van al die drie opties iets. En ik wil best zeggen wat ik vind. Maar wat ik vind was, in een oproep waar we allemaal samen die genocide willen helpen stoppen, helemaal de kwestie niet. De kwestie in die oproep was: kom je mee protesteren tegen de genocide?
Afwijzing van door Hamas-strijders bedreven willekeurig geweld tegen burgers – en jazeker, ook een diepere kritiek op de rechtse politiek van Hamas – is nodig. Maar zo’n afwijzing en zo’n kritiek mogen niet als een soort toegangseis voor demonstraties tegen de Israëlische genocidale politiek worden gehanteerd. Ik vertik het om als witte anarchist me te gedragen als koloniale grenswacht. De gevestigde politiek zet Palestijnen en hun supporters eindeloos onder druk om van Hamas en haar acties afstand te nemen. Ik vind het een goede houding om daar niet aan mee te doen. Ik heb respect voor mensen die nu zeggen: ik vertik het om Hamas te veroordelen, ik weiger het spel van de pro-Israëlische media en politici mee te spelen, ik spring niet op commando door die hoepel.
Ik vind zelf kritiek op Hamas en haar handelswijze op zichzelf wel relevant, juist ook omdat ik wil dat de Palestijnse vrijheid wint, en niet elke strategie en actievorm draagt daar automatisch aan bij. Maar ik verwacht niet dat mensen het met die kritiek eens zijn voordat ik zij aan zij met ze ga staan. Kritiek op daden van Hamas: ja, maar niet op een manier en een plek waarop zelfs maar de schijn wordt gewekt dat die Hamas-daden een valide reden kunnen zijn voor het Israëlische optreden. Ik wil geen spoor van both sides-ism nu in zo’n actie-oproep.
Kritiek op Hamas en op wat Hamas-strijders daar onschuldige burgers hebben aan gedaan heeft haar plek: in discussiestukken, in achtergrondverhalen, in persoonlijke uitspraken en gesprekken, in teksten waarin we als anarchisten uiteenzetten hoe we het conflict zien. En dan ziet mijn standpunt er ongeveer als volgt uit.
1 De aanval van 7 oktober 2023 was een enorme prison break, een spectaculaire uitbraak uit een gigantisch concentratiekamp. Zo’n uitbraak is precies net zo legitiem als dat het opsluiten van 2,2 miljoen Palestijnen in dat concentratiekamp illegitiem is. Met bulldozers de muur om Gaza doorbreken, met paragliders eroverheen floepen: goed! Dat die gewapende grensfortificaties om het concentratiekamp Gaza bezweken onder de slagen die Palestijnse strijders toebrachten: goed! Dat de Israëlische staat te kijk staat als kwetsbaar: goed! Ik snap de euforie die dit in Palestijnse kring opriep.
2 Dat strijders van Hamas daarbij enkele honderden soldaten en politieagenten ombrachten, hoort bij zo’n uitbraak. Gevangenisopstanden zijn wel vaker niet geweldloos, vooral omdat gevangenissen zelf dat ook niet zijn.. Hoe strenger het gevangenisregime en hoe grover het bewakingspersoneel, hoe harder het geweld dat uitrekende gevangenen op dat personeel zullen uitoefenen. Geen tranen om die Israëlische gewapende functionarissen die bij de uitbraak van 7 oktober omgelegd zijn!
Maar ook 3: het ombrengen van enkele honderden bezoekers van een festival, van vele bewoners van Israëlische kibboetsen – kortom: van burgers, ook al zijn het burgers van een koloniale maatschappij die feestvierden en werkzaam waren op gestolen land vlakbij de muren van het concentratiekamp waarbinnen mensen de feestgeluiden konden horen – dat is gewoon verkeerd, onrechtvaardig. Het ombrengen dan wel ontvoeren van Thaise en Filipijnse arbeidsmigranten – op hun manier ook slachtoffers van de Israëlische koloniale maatschappij! – natuurlijk ook. Dat type geweld draagt aan welk soort van vrijheid dan ook geenszins bij en verdient geen enkele goedkeuring.
Er moet overigens nog wel het een en ander worden opgehelderd over de toedracht van die dag. Er is van alles beweerd zonder bewijs. Over dode en zelfs onthoofde baby’s: geen enkele claim in die zin is van bewijs voorzien, het Witte Huis moest onder druk al toegeven dat de bewering van VS-president Biden dat hij foto’s ervan te zien had gekregen, niet klopte.(2) Er duiken inmiddels steeds meer berichten op dat veel van de dode burgers niet zijn omgebracht in een moordpartij, maar zijn omgekomen in het kruisvuur dat ontstond toen Israëlische veiligheidstroepen tegenover de Hamas-strijders op het toneel waren verschenen. Israëlisch vuur heeft veel Hamas-strijders, maar hoogstwaarschijnlijk ook omstanders en zelfs gegijzelden, het leven gekost.(3) Beweringen als ‘Hamas heeft 1400 Israelische burgers vermoord’ zijn dus onwaar, omdat soldaten geen burgers zijn en Filipino’s geen Israëli’s, en omdat een aantal van die doden door Israëlisch optreden zelf zijn omgekomen. Evengoed is het wel redelijk evident dat strijders van Hamas of ter plekke met Hamas samenwerkende groepen wel degelijk doelgericht een groot aantal onschuldige mensen om het leven heeft lopen brengen. Maar wat er precies is gebeurd, weten we nog lang niet.
Het zou bepaald ook niet voor het eerst zijn dat gruwelverhalen waarmee oorlogsdaden worden gerechtvaardigd, naderhand voor een aanzienlijk deel verdraaid of doodgewoon verzonnen zijn. Zoek maar eens op ‘babies incubators Kuwait’(4) Misschien is het wel niet zo verstandig om op al te hoge toon moordpartijen te lopen veroordelen waarvan achteraf mogelijk deels een heel andere toedracht blijkt. Voor de afwijzing van wat Israël op Gaza doet hoort het al helemaal niet uit te maken. Die is nodig, ongeacht wat Hamas precies wel en niet kan worden aangerekend wat 7 oktober betreft.
En vervolgens is er vooral ook 4! Al dit geweld – ook dat akelige geweld tegen burgers en arbeidsmigranten – is een reactie, geen zelfstandige oorzaak. De aanval van 7 oktober is geen begin van geweld door Palestijnen, maar een desperaat antwoord op juist de laatste maanden aanzwellend geweld van Israëlische zijde, van de kant van de staat maar ook van groepen Israëlische kolonisten. Ik vind het antwoord dat Hamas op het escalerende Israëlische koloniale geweld geeft deels verkeerd. Maar ik vind het nog veel meer verkeerd om te doen alsof dit antwoord de kern van het probleem is. En aan de solidariteit – onverkort en zonder voorwaarden – met Palestijnen in hun strijd tegen kolonialisme, apartheid, etnische zuivering en nu dus rechtstreeks genocide, verandert de aard van dit antwoord niets.
Brute koloniale verhoudingen roepen in de geschiedenis wel vaker brute antwoorden op. Denk aan Algerije, waar het antikoloniale verzet echt niet alleen Franse militairen tot doelwit koos. DE befaamse Film ‘Algiers’ is daar vrij duidelijk over. Het maakte de Franse nederlaag niet minder terecht. Denk aan de Indonesische vrijheidsstrijd, waar pro-koloniaal gewelddadig optreden tot de dag van vandaag met terugwerkende kracht wordt rechtgepraat met verwijzing naar extreem geweld door Indonesische strijders, gericht tegen Nederlandse en pro-Nederlandse burgers, en mensen die daarvoor aangezien werden. Het betreft het verschijnsel dat in de koloniale verslaggeving en memoires ‘Bersiap’ wordt genoemd. Dat geweld bestond, en fraai was dat bepaald ook niet.(5) Maar het was en is geen reden om de rechtmatigheid van de Indonesische vrijheidsstrijd op zich in twijfel te trekken, niet destijds en niet achteraf. Zonder poging van Nederland om haar koloniale gezag te herstellen was dat geweld er trouwens hoogstwaarschijnlijk niet eens zijn geweest, zeker niet in die mate en vorm. Zoiets geldt ook rond Palestina.
Het geweld van Hamas, ook die aspecten ervan die ik verwerp, zijn nog altijd een reactie op het kernprobleem. Wat Hamas deed is: een antwoord geven op koloniale verhoudingen en koloniaal geweld. En zelfs een verkeerd antwoord dienen we niet met het probleem op een lijn te zetten. Het probleem is het structurele geweld tegen de Palestijnse bevolking, in de vorm van een zionistisch dekolonisatieproces dat uitgemond is in Israël, een staat die gebouwd is rond joodse suprematie en deze suprematie keer op keer hardhandig bevestigt. Wie niet wil dat Hamas Israëlische burgers ombrengt, kan maar beter een eind helpen maken aan dat koloniale project dat nu bezig is met het ombrengen door Israël van Palestijnen in aantallen die de achtduizend naderen. Alleen al het aantal door Israël op Gaza de dood in gejaagde kinderen is al veel hoger dan het totale aantal slachtoffers aan Israëlische zijde, burgers zowel als militairen, bij de aanval van 7 oktober.
Daarmee zijn we terug bij waar het op de demonstratie om ging: het stopzetten van die genocide. Ik had het oprecht verkeerd gevonden als we via een oproeptekst mensen die weigeren om op afroep van gevestigde politiek en gevestigde media Hamas en haar handelswijze te veroordelen, te vertellen dat ze feitelijk niet welkom zijn op die demonstratie. Ik wil naast die mensen staan, tegenover de genocide, en tegenover een aan die genocide medeplichtige politiek en media. Die genocide dient te stoppen. From the river to the sea – Palestine will be free.
(4) Of check het verhaal meteen op Wikipedia: ‘Nayirah testimony’ https://en.wikipedia.org/wiki/Nayirah_testimony (gecheckt op 27 oktober 2023). Het gaat om de bewering dat Iraakse troepen in 1990 baby’s uit couveuzes zouden hebben gehaald en op de grond gegooid om daar dood te gaan. Dit was een van de verhalen waarmee geschermd werd om de publieke opinie klaar te maken voor Operation Desert Storm, de oorlog die de VS en haar bondgenoten in 1991 tegen Irak voerde. Het verhaal was volkomen frauduleus, werd opgedist door de dochter van van de ambassadeur van Koeweit in de VS, en werd mede mogelijk gemaakt doorn een PR-kantoor.
(5) En hele korte bespreking vind je in het mooie boek ‘De Indische Doofpot’, van Maurice Swirc (Amsterdam, 2022), pag. 72-77. Die bespreekt het geweld in de juiste context: die van een antikoloniale vrijheidsstrijd tegen een gewelddadig koloniaal bewind. Best een heel actueel en relevant onderwerp.
Reacties uitgeschakeld voor FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!/Astrid Essed’s Letter to the Editor about the Israel-Hamas war all over the world!
Zoals u weet bekritiseer ik met enige regelmaat uw berichtgeving
in het Midden-Oostenconflict [1] en een enkele keer was het Tijd voor een compliment [2]
Nu, naar aanleiding van uw berichtgeving dd 25 october 2023
””Kolonisten richten bloedbaden aan” [zie de tekst onder de noten]
is het tijd ”om over allerlei te praten” [3], zoals in het onvergetelijke
Werk van Lewis Caroll, ”Alice in Wonderland” [4]
Het is is namelijk tijd voor een voorzichtig compliment,
maar ook kritiek!
Daar gaan we dan!
Ik waardeer het, dat u niet alleen eindelijk ook eens
aandacht geschonken hebt aan de door Israelische kolonisten
reeds sinds jaar en dag gepleegde misdaden tegenover de bezette
Palestijnse bevolking [5], maar ook, waartoe ik u al jaren
oproep, aandacht schenkt aan wat mensenrechtenorganisaties,
in casu [6] twee uitstekende Israelische mensenrechtenorganisaties,
al jarenlang en met veel toewijding rapporteren aan Israelische
mensenrechtenschendingen! [7]
Dat is goed en een grote Stap Voorwaarts in uw berichtgeving.
Houden zo!
NEDERZETTINGEN/KOLONISTEN
Uw berichtgeving over deze bloedbaden hebt u waarschijnlijk
uit de bronnen, die ik onder noot 8 zal noemen.
Nogmaals complimenten!
Maar ik heb ook kritiek, want zoals bij u helaas wel
vaker het geval is, is uw berichtgeving incompleet, wat
bij de lezer tot onduidelijkheid en/of verwarring kan leiden.
Want weliswaar bericht u over de gruweldaden van kolonisten,
maar u legt niet uit, wat kolonisten precies zijn en hoe
zij zich verhouden tot het Internationaal Recht.
IN STRIJD MET HET INTERNATIONAAL RECHT
Kolonisten zijn bewoners van op bezet Palestijns gebied gebouwde
Israelische nederzettingen en deze nederzettingen zijn in strijd
met het Internationaal Recht, gebaseerd op artikel 49, 4e Conventie
van Geneve en het Haags Verdrag uit 1907
Zie noot 9
In artikel 49, 4e Conventie van Geneve wordt gezegd [ik citeer
Amnesty International] ”Article 49 of the Fourth Geneva Convention states: “The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.” [10]
Duidelijk dus en voor u nog even ter toelichting:
Het is aan de Bezettende Macht [u weet uiteraard, dat Israel de Palestijnse
gebieden bezet] om zijn bevolking over te brengen naar bezet gebied.
En dat gebeurt met die nederzettingenpolitiek, omdat Joodse Israeli’s
zich in die nederzettingen vestigen met toestemming van de
Israelische Overheid, die het op allerlei wijzen stimuleert, bijvoorbeeld
door uitbreidingen van die nederzettingen [11]
Ook heeft de EU de Israelische nederzettingen altijd veroordeeld
als zijnde in strijd met het Internationaal Recht, nog in maart 2023! [12]
Daarbij is het duidelijk, dat het ook nog eens landdiefstal is,
omdat het bezet gebied is en Israel, noch die kolonisten,
daar iets te zoeken hebben, wat hun terreur en gewelddaden nog
bizarder maakt.
Van het grootste belang is het dus, dat u, naast uw berichtgeving
over de gewelddaden van de kolonisten, ook vermeldt wie die
kolonisten nu eigenlijk zijn, met de o zo noodzakelijke informatie
dat hun behuizingen, die nederzettingen, in strijd zijn met
het Internationaal Recht!
Ik reken er dus op, dat u dat bij een volgende berichtgeving
WEL vermeldt.
Ik blijf u volgen.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOTEN
Voor uw gemak zijn de noten in links ondergebracht
“Kolonisten richten bloedbaden aan” Sinds de aanval van Hamas op Israël zijn op de Westelijke Jordaanoever ten minste 90 Palestijnen gedood.Volgens de Israëlische mensenrechtenorganisaties Yesh Din en B’Tselem grijpen kolonisten met steun van het leger hun kans nu de wereld vooral kijkt naar de Gazastrook. Uit gegevens van de organisaties blijkt dat tientallen gemeenschappen van herders en bedoeïenen door kolonisten zijn verjaagd.In het dorp Qusra schoten kolonisten drie mensen dood en een dag later,toen ze begraven werden,nog twee. Sinds het begin van de oorlog heeft de Israëlische regering duizenden geweren uitgedeeld aan kolonisten.
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Mail aan NOS Teletekstredactie/Kritiek en lof over berichtgeving: ”Kolonisten richten bloedbaden aan”
