Astrid Essed

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!/OVER ANTI-ZIONISME EN ANTISEMITISME/PRO ISRAEL AANHANGERS:DE HOLOCAUST IS EEN EUROPESE MISDAAD/ARABIEREN, AFRIKANEN EN ANDERE

MENSEN VAN KLEUR HADDEN ER PART NOCH DEEL AAN!

Dear Readers

In deze post reageer ik op een interessant artikel op Indymedia.nl:

”Enkele gedachten over het uitbreken van de grootste gevangenis ter wereld [1]

en met die ”grootste gevangenis ter wereld wordt het nog steeds door

Israel bezette Gaza [2] bedoeld, dat momenteel door bezettingsstaat

Israel wordt platgebombardeerd en uitgehongerd [3], wat terecht door

Human Rights Watch een oorlogsmisdaad genoemd wordt [4]

In mijn commentaar [onder de tekst van het Indymedia artikel] trek ik

in de Discussiepagina van leer tegen het eeuwige frame van Israel-aanhangers,’

dat kritiek op Israel ”antisemitisch” zou zijn.

Grappig is, dat dergelijke lieden daarvan vrijwel automatisch moslims en

[hier in Nederland] vooral Marokkanen beschuldigen. [5]

En natuurlijk zijn er wel degelijk Marokkanen, die antisemitische

uitlatingen doen [6] en dat veroordeel ik natuurlijk, net zoals alle

vormen van racisme en xenofobie, maar vaak is het roepen

van een Bevrijdingsleus of het voeren van een Islamitische vlag 

al reden genoeg voor pro Israelische hysterici om van leer

te trekken [7]

Aan die lieden wil ik zeggenL

Check je historische feiten.

Het was Europa, dat massaal Joden vervolgde, de Holocaust was

een Europese misdaad.

Daar kwam geen Arabier, Afrikaan of ander mens van kleur aan te pas.

Dat was het werk van witte mensen.

Dus frame de schuldigen en probeer niet de aandacht van Israelische

misdaden af te leiden door te mauwen over anti-semitisme,

wanneer het in werkelijkheid anti-zionisme is of simpel kritiek

op de misdaden van de Israelische Bezettingsstaat, zoals de

uithongering van de Gazaanse burgerbevolking. [8]

Daarover gaat mijn commentaar op onderstaand zeer lezenswaardig

Indymedia artikel

ENJOY IT

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!

ASTRID ESSED

NOTEN

1 T/M 8 [BIJ BOVENSTAANDE INLEIDING]

Noten 1 t/m 8/Op naar een Vrij Palestina!

[Onder A het Indymedia artikel,onder B link Discussiepagina, onder C link/commentaar Astrid Essed]

A

INDYMEDIA ARTIKEL

INDYMEDIA.NL

ENKELE GEDACHTEN OVER HET UITBREKEN VAN DE GROOTSTE

GEVANGENIS TER WERELD

https://www.indymedia.nl/node/53962

Enkele gedachten over het uitbreken van de grootste gevangenis ter wereld

Opinie, gepost door: Rigaer49 op 03/11/2023 11:01:39

Vertaling van ‘Some thoughts on the breaking out of the largest prison in the world’ door Rigaer49

Sinds een paar weken horen we van velen dat ze zich moeten uitspreken over wat er “nu gebeurt in Gaza”. Argumenten die bijna lijken te suggereren dat er een nieuwe oorlog is begonnen zijn zelfs in radicale of anarchistische kringen gebruikelijk. Sinds de uitbraak uit Gaza wordt de Palestijnse bevrijdingsstrijd in Duitsland gereduceerd tot de acties van Hamas. De Duitse staat, politieke partijen, en soms zelfs onze kameraden, zijn erg bezorgd over hoe ver of dichtbij men kan staan bij de ideeën van Hamas. Maar heel weinig over de historische wortels van een asymmetrische oorlog die al meer dan 70 jaar duurt, wordt door deze standpunten ter discussie gesteld. Een voortdurende afslachting van Palestijnse mensen vindt al plaats sinds de dagen van het Britse kolonialisme, geholpen door de vestiging van een apartheidsregime in een kunstmatig gecreëerde kolonistenmaatschappij.

Vandaag overheerst in Duitsland nog steeds de behoefte om geconstrueerde horrorverhalen te veroordelen, zelfs wanneer ze al ontkend zijn in de hegemoniale media. In plaats van te luisteren naar stemmen uit Palestina of hun verbannen gemeenschappen, is er weinig weerstand tegen het oriëntalistische discours dat door de staat en de media wordt gepushed, waarbij het beeld van “de Arabier” als het ultieme kwaad wordt geconstrueerd. Deze dynamiek is aanwezig in alle zogenaamde “War on Terror” sinds 9/11, maar ze ontstond al veel eerder. Individuen en collectieven die nooit sympathisanten van Hamas zijn geweest, staan nu met hun rug tegen de muur en worden geacht de richtlijnen van een blanke duitse beweging op te volgen. Eerst moeten ze publiekelijk verklaren dat ze afstand nemen van islamistische ideeën voordat ze de ruimte krijgen om te spreken over hun eigen politieke ideeën over bevrijding van de koloniale en fascistische onderdrukking van Israël.

Het geweldsniveau van de afgelopen weken in Berlijn kan niet alleen worden verklaard als een reactie op het uitbreken van de Gazastrook. Leerlingen kunnen op school door een leraar worden geslagen, mensen worden op straat geconfronteerd met bruut politiegeweld en demonstraties worden systematisch verboden. Hoewel antisemitisme zijn grootste uitingen vindt in dit gebied, en we het als onze verantwoordelijkheid zien om de vele uitingen van wit-christelijke suprematie te bestrijden – of het nu Aiwagner, AFD, Reichsbürger of anderen zijn – leidt de Duitse staat de aandacht af door anderen te beschuldigen. Het idee van geïmporteerd antisemitisme is en blijft een manier voor Duitsland om een nieuwe demon van de geschiedenis te vinden en het antisemitisme op een historisch revisionistische manier van zichzelf naar Palestina te schuiven. De resultaten zijn vandaag de dag duidelijk. Met de gebruikelijke racistische agitatie, door het idee te construeren dat Palestijnen van nature antisemitisch zijn, probeert de Duitse staat onze klasse te verdelen langs etnische en religieuze lijnen, als een rookgordijn voor de scheiding tussen ons en de wapenhandelaars die momenteel veel geld verdienen aan de aandelen Rheinmetall.

Om elk verzet tegen de medeplichtigheid tussen de Duitse staat en het Israëlische leger en zijn zionistische autoriteiten het zwijgen op te leggen, wordt het bekende schuldverhaal gebruikt, dat als een transparante mantel wordt uitgespreid over de mensen die gesocialiseerd zijn in het gebied dat door de Duitse staat wordt gecontroleerd.

Nu pas, na meer dan 100 jaar?!

De zee van tegenstrijdigheden waarin de oorlog is ondergedompeld weegt zwaar op ons. Sinds meer dan 100 jaar zien we beelden van Palestijnse mensen die vermoord worden door koloniale troepen. Sinds meer dan 100 jaar zien we beelden van Palestijnse mensen die uit hun eigen gebieden worden verdreven. Sinds het tweede Oslo-akkoord in 1995 zijn we er getuige van hoe het narratieve geschut van de vredesbeweging alle vormen van zelfverdediging en zelfbeschikking aanvalt en karakteriseert als barbaars, ijverig of onbeschaafd.

We zijn het zat om tonnen puin te zien in Gaza, na tientallen jaren van bombardementen door het Israëlische leger. En met dit gevoel zien we hoe de hekken van de grootste gevangenis ter wereld worden afgebroken. De mensen in Gaza zijn blootgesteld aan constant geweld, geweld waarvan we ons niet eens kunnen voorstellen dat het ons eigen lichaam treft, maar dat we voor anderen hebben genormaliseerd. Het normaliseren van de onderdrukking van bepaalde mensen is immers een noodzaak van de koloniale kapitalistische wereld waarin we nog steeds leven. Dit beest heeft de gekoloniseerde nodig om te zwijgen, om passief te gehoorzamen. Duits “links” houdt ook van slachtoffers om voor te “zorgen” om hun schuldgevoelens te verlichten.

Wat sommige mensen in Duitsland vandaag de dag verontrust, is niet het geweld op zich, en niet alle doden zijn even verontrustend.
We internaliseren de waardering van de sterfgevallen waar we een gezicht op kunnen plakken, terwijl we ons niets aantrekken van de sterfgevallen zonder gezicht.We accepteren het feit dat sommigen kunnen rouwen om hun dierbaren en hen kunnen begraven, en tegelijkertijd accepteren we simpelweg de verdwijning van duizenden en duizenden.Wat sommige mensen verontrust, vooral degenen die aan de macht zijn, is het feit dat degenen van wie verwacht werd dat ze passief zouden blijven, actie ondernemen op weg naar bevrijding, en dit is het moment waarop het systeem eindelijk wankelt.Door hun acties dwingen mensen in Gaza ons in Midden-Europa om te stoppen met navelstaren en een standpunt in te nemen over hun realiteit.Vandaag de dag gooien mensen die het Westerse ontwikkelingsideaal zouden moeten nastreven, ons een realiteit voor de voeten die voor ons soms moeilijk te begrijpen is. Dit haalt ons uit ons hoofd, dwingt ons om de plaats te verlaten van degenen die het discours dicteren, die zeggen wat van belang is en wat niet, en eist dat we de aandacht vestigen op een realiteit waar we allemaal van profiteren.Of denken we nog steeds dat ons welzijn en onze economische stabiliteit in dit land los staan van de slachting van anderen in het Zuiden?

Voor velen hier is het een klap voor hun ego om geconfronteerd te worden met deze realiteit, om te worden ontmaskerd als iemand die geen duidelijk standpunt heeft.Want tot vandaag konden ze onverschillig blijven, zoals sommigen van ons, maar nu niet meer.Een standpunt innemen in deze genocide zou voor iedereen gemakkelijk moeten zijn. Voor ons is het pijnlijk, tegenstrijdig en vermoeiend, maar noodzakelijk.Oorlog brengt ons in de positie dat we geen kant-en-klare optie hebben om voor te kiezen, maar vereist dat we onze eigen standpunten opbouwen, of aan de kant komen te staan…

Misschien kan dit voor velen een kans zijn om te beginnen te begrijpen wat kolonialisme ook voor mensen hier betekent, voor ons dagelijks leven en onze praktijk, en dus om het pad van de antikoloniale strijd te bewandelen.

Tegenstrijdigheden onder ogen zien en toch solidair blijven.

Ondanks de bovengenoemde tegenstrijdigheden nemen we geen afstand van onze antimilitaristische en anti-oorlogsovertuigingen.Het is ons duidelijk dat de oorlogsmachinerie en de markt van de dood nooit de weg naar bevrijding zijn. We hebben geleerd dat het idee van witte supremacistische vrede, waarbij alleen het leger van door de VN erkende natiestaten vecht in bezette gebieden, niet vredelievend is. Het is gewoon een onwetend idee, dat bedoeld is om de ruimte voor zelfverdediging weg te nemen door geweld op wereldschaal te monopoliseren. Alle doden die tot nu toe zijn gevallen zijn afschuwelijk, net als de doden die vandaag vallen.Daarom willen we een strijd die ervoor zorgt dat niemand anders sterft, of gemarkeerd wordt voor de dood vanwege hun identiteit, en slechts een nummer wordt in een wereldwijde statistiek.

En we weten zeker dat de politiek van het regime, dat gevormd wordt door het Israëlische leger en gesteund wordt door de Palestijnse Autoriteit die dit land vanaf de jaren ’90 regeerde, geen vruchtbare bodem heeft geboden voor een leven in vrijheid en dat ook in de toekomst niet zal doen.

De laatste dagen herhaalt het nieuws dat Duitsland achter Israël staat. De Duitse staat misschien wel, maar we hebben in de Sonnenallee, Potsdamer Platz, O-Platz… laten zien dat we achter Palestina staan.

Van de Westelijke Sahara tot de bergen in Chiapas, van Wallmapu tot de Kasjmirvallei. Vanuit ons hart naar Gaza, 48 en de Westelijke Jordaanoever, dat wil zeggen naar heel Palestina, omarmen wij zelforganisatie en zelfbeschikking van volkeren.Wij groeten hen die onderdrukt worden en opstaan voor andere werelden, en die de dialoog aangaan door middel van acties.

We staan zij aan zij met de mensen die te maken hebben met onderdrukking. Laten we ons aansluiten bij de Sonnenallee en de straat op gaan, op welke manier dan ook.

From the river to the sea, Palestine will be free!

Rigaer 94

https://rigaer94.squat.net/2023/11/01/some-thoughts-on-the-breaking-out-…

B

DISCUSSIEPAGINA

DISCUSSIE

https://www.indymedia.nl/node/53964

C

COMMENTAAR ASTRID ESSED OP DISCUSSIEPAGINA

COMMENTAAR ASTRID ESSED

https://www.indymedia.nl/node/53964#comment-39829

zo, 05/11/2023 – 03:04 — Astrid Essed

Recht op verzet tegen de Israelische bezetting!

Goed, dat in dit Stuk niet alleen afstand genomen wordt van de vanaf
1967 heersende Israelische bezetting en terreur in de Palestijnse gebieden,
omkleed door foltering, administratieve detentie, buitengerechtelijke
executies, apartheid en landdiefstal door de illegale nederzettingen,
maar ook een heldere Blik wordt geworpen op het ontstaan van
de Staat Israel, ontstaan uit de idee van [neo] kolonialisme
en zionistische superioriteitswaanzin

https://la.indymedia.org/news/2007/06/201927.php

https://www.astridessed.nl/2007disaster-over-palestinethe-refugee-proble…
En wie weer begint te mauwen over het ”links antisemitisme” of
het ”Arabisch antisemitisme” moet zich maar goed realiseren, dat
anti-zionisme en anti-semitisme twee heel verschillende zaken zijn
en dat er ook anti-zionistische Joden zijn!
Dat het aantal Joden, dat kritisch tot zeer kritisch is op
Onderdrukkings en Uithongeringsstaat Israel gelukkig steeds
meer groeit!

Zie de Brief van Jaap Hamburger, voorzitter van het kritische
”Een Ander Joods Geluid” aan demissionair premier Rutte

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/brandbrief-aan-premier-rutte-over-…

Zie de door mij zeer bewonderde Joods Israelische mensenrechtenorganisatie
Btselem, die in het huidige Israel onder de extreem-rechtse regering
van oorlogsmisdadiger premier Netanyahu haar uiterste best doet
En dat al jaren doet!

https://www.btselem.org/

Ziehier bron extreem rechtse Israelische regering

https://www.astridessed.nl/noot-5-oproep-aan-minister-hoekstra-treed-op-…

NOOT BIJ

https://www.astridessed.nl/minister-hoekstra-treed-op-tegen-de-misdaden-…

ARABISCH ANTI SEMITISME

En wat dat Arabisch anti-semitisme betreft:
Natuurlijk bestaat dat en dat verwerp ik, net zoals ik iedere
vorm van racisme en xenofobie verwerp

Maar waar waren ook alweer de eeuwenlange Jodenvervolgingen?
IN EUROPA!

Waar is ook alweer een van de Gruwelijkste Misdaden in
de Geschiedenis der Mensheid uitgevoerd?
IN EUROPA, DE HOLOCAUST!

Dat waren geen Arabieren, dat waren geen Afrikanen, dat waren geen
mensen van kleur.
Dat waren witte mensen.

En natuurlijk:
Het was een verderfelijk Systeem en er was ook veel verzet, duizenden
hebben ook vervolgde Joden geholpen met Gevaar voor eigen Leven.
Daarvoor het grootst mogelijke respect

Maar het blijft, wat men ook beweert over Arabisch anti-semitisme,
een EUROPESE MISDAAD

Het waren EUROPESE KONINGEN [Koning Edward I van Engeland,
Koning Lodewijk ”De Heilige” van Frankrijk] die de Joden
uit hun landen hebben verdreven en of vervolgd!

https://en.wikipedia.org/wiki/Edict_of_Expulsion#:~:text=The%20Edict%20of%20Expulsion%20was,(1%20November)%20that%20year.

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_France#:~:text=In%2….

https://en.wikipedia.org/wiki/Louis_IX_of_France

En in Tijden van virulent anti semitisme in Europa, vluchtten
vele Joden naar o.a. het Ottomaanse Rijk!

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_the_Ottoman_Empire#….

Daar was wel degelijk discriminatie, maar niet te vergelijken met
de pogroms in Europa!

Dat was wat betreft het gemauw van zionisten over ”Arabisch anti semitisme”
die willens en wetens de ogen sluiten voor de misdadige
EUROPESE EEUWENOUDE VERVOLGING VAN DE JODEN!!

Met anti zionisme en kritiek op het misdadige Israelische Bezettings
en Uithongeringsregime heeft dat dus NIETS te maken!

Of is het soms racisme om het voormalige bewind van dictator
Idi Amin misdadig te noemen?

https://en.wikipedia.org/wiki/Idi_Amin

Natuurlijk niet, evenmin als Israel kritiek anti semitisch is!

Dit is wat ik over deze kwestie te zeggen heb

Natuurlijk veroordeel ik de gruwelijke 7 october Hamas aanval,
maar Hamas is, net zoals iedere andere Palestijnse organisatie
een gelegitimeerde verzetsorganisatie tegen de sinds 1967
durende Israelische bezetting en nederzettingenpolitiek.

Burgers mogen niet worden geviseerd, noch door Israel, noch door Palestijnse
organisaties, maar de Strijd van het Palestijnse volk en haar organisaties
tegen de misdadige Israelische Bezetting is legitiem, net zoals de Indonesische
en Algerijnse Bevrijdingsstrijd!

https://digitallibrary.un.org/record/201884?ln=en

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!!

ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/

NOOT 1

[1]

INDYMEDIA.NL

ENKELE GEDACHTEN OVER HET UITBREKEN VAN DE GROOTSTE

GEVANGENIS TER WERELD

https://www.indymedia.nl/node/53962

NOOT 2

[2]

VOLGENS HET INTERNATIONAAL RECHT/GAZA IS NOG

STEEDS BEZET GEBIED

Volgens het Internationaal Recht/Gaza is nog steeds bezet gebied

NOOT 3

[3]

ISRAELISCHE BOMBARDEMENTEN OP GAZA

ZIE NOTEN 11, 12 EN 13

Noot 11/Astrid Essed pakt VOMAR

Noten 12 en 13/Astrid Essed pakt VOMAR

DEZE NOTEN BEHOREN BIJ DIT ARTIKEL

Astrid Essed stelt VOMAR opnieuw aan de kaak over de gecontinueerde verkoop van avocado’s uit Israel/VOMAR, hoe lang blijft u Bezettings en Uithongeringsstaat Israel nog steunen?

NOOT 4

ZIE VOOR UITHONGERING ALS OORLOGSMISDAAD,

ONDERSTAANDE NOOT 18

DEZE NOOT 18 BEHOORT BIJ ARTIKEL

Astrid Essed stelt VOMAR opnieuw aan de kaak over de gecontinueerde verkoop van avocado’s uit Israel/VOMAR, hoe lang blijft u Bezettings en Uithongeringsstaat Israel nog steunen?

NOOT 5

[5]

Arabisch antisemitisme

”Wat Hamas op 7 oktober heeft gedaan is gruwelijk, maar uniek is het niet. Zijn de wreedheden die Frankrijk in Algerije beging minder gruwelijk? Of die van Nederland in Indonesië? De slachting in het Vietnamese dorp Mai Lai door de Amerikanen, “huge holes being blown into bodies, limbs being shot off, and heads exploding”, is die minder gruwelijk? Getuigen de Israëlische slachtpartijen in Khan Yunis en Rafah misschien van verfijnde beschaving?

En nooit never ever zal ik de Holocaust in dit rijtje overslaan, brought to you by onze superieure westerse beschaving. Niet door Aziaten, niet door Afrikanen of inheemse Amerikanen, maar door christelijke, witte Eurpeanen. Nu zie ik een trend onder de witte Vrienden van Israël, ook Montefiore doet het: elke witte reactionaire zultkop weet tegenwoordig uit z’n hoofd waar en wanneer welke pogrom in de Arabische wereld heeft plaatsgevonden en hoeveel Joden daarbij precies zijn omgekomen en verdreven. De Holocaust wordt voor het gemak vergeten en anders wordt die ook gewoon in de schoenen van de Arabieren geschoven.”

ARABISCHE LEVENS HEBBEN GEEN WAARDE

FRONTAAL NAAKT

[PETER BREEDVELD]

31 OCTOBER 2023

https://www.frontaalnaakt.nl/archives/arabische-levens-hebben-geen-waarde.html

NOOT 6

[6]

”Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden”

CIDI

PERSBERICHT: CIDI DOET AANGIFTE TEGEN INSTAGRAMACCOUNT CEST MOCRO WEGENS AANZETTEN

TOT HAAT EN GEWELD TEGEN JODEN

25 OCTOBER 2023

https://www.cidi.nl/persbericht-cidi-doet-aangifte-tegen-instagramaccount-cestmocro-wegens-aanzetten-tot-haat-en-geweld-tegen-joden/

Vandaag heeft CIDI aangifte gedaan tegen de eigenaar van het Instagramaccount CestMocro en verschillende reageerders die zich antisemitisch op het platform hebben uitgelaten. Ook heeft CIDI aan het kabinet gevraagd uitdrukkelijk stelling te nemen “tegen deze vorm van ophitsing jegens de Joodse gemeenschap.” Het account CestMocro heeft 1 miljoen volgers, overwegend jongeren. Een tweede Instagramaccount van dezelfde eigenaar, CestMocroTV, heeft bijna 400.000 volgers.

Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden” gaan alle grenzen over en zijn diep beledigend voor de Joodse gemeenschap in ons land. Ze zijn schokkend, verwerpelijk en zetten aan tot haat en geweld tegen Joden. Geen enkele emotie over de oorlog tussen Israel en Hamas rechtvaardigt deze huiveringwekkende uitingen.

Het Openbaar Ministerie is gevraagd de eigenaar van het Instagramaccount te vervolgen op grond van groepsbelediging (artikelen 137 c, d en e van het Wetboek van Strafrecht), bedreiging (artikel 285) en intimidatie (artikel 284). Hetzelfde geldt voor degenen die de reacties hebben geplaatst. Ook vragen we het Openbaar Ministerie te onderzoeken of op grond van het onlangs uitgebreide artikel 2:20 BW het account CestMocro offline kan worden gehaald. De content op dit account is evident in strijd met de openbare orde, omdat het de nationale veiligheid bedreigt in het algemeen en die van de Joodse gemeenschap in het bijzonder, en aanzet tot haat en geweld.

CIDI heeft demissionair premier Rutte en demissionair minister van Justitie Yesilgöz bericht dat we ons enorme zorgen maken over de uitingen die op het platform worden gedaan en de gevolgen die dat heeft voor de Joodse gemeenschap. Ook is de bewindslieden gevraagd zich uit te spreken tegen deze vorm van ophitsing. “Als Joodse gemeenschap moeten we het gevoel hebben beschermd te worden door onze overheid. Bovendien kan het uitzonderen en beledigen van een bevolkingsgroep niet anders worden opgevat dan als een belediging van alle Nederlanders die een fatsoenlijke rechtsstaat voorstaan.”, aldus CIDI.

NOOT 7

[7]

”Er wordt naarstig gezocht naar belastend bewijs tegen pro-Palestijnse demonstranten, zodat elke vlag met Arabische teksten wordt aangemerkt als “Hamas-vlag”, “Taliban-vlag” of “Jihad-vlag” maar het zijn gewoon islamitische vlaggen. Islamofobie, heel simpel”

HEULEN MET DE DUIVEL VOOR ISRAEL

FRONTAAL NAAKT

PETER BREEDVELD

24 OCTOBER 2023

https://www.frontaalnaakt.nl/archives/heulen-met-de-duivel-voor-israel.html

NOOT 8

[8]

”Nu ben je tegenwoordig al antisemiet als je Israël een apartheidsstaat noemt en ja, met zulke criteria zal het antisemitisme zijn opgelaaid als nooit tevoren in de naoorlogse geschiedenis. ”

HEULEN MET DE DUIVEL VOOR ISRAEL

FRONTAAL NAAKT

PETER BREEDVELD

24 OCTOBER 2023

https://www.frontaalnaakt.nl/archives/heulen-met-de-duivel-voor-israel.html

”Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.”

ONE WORLD

NOEM HET ”CONFLICT” TUSSEN ISRAEL EN PALESTINA WAT HET IS”: EEN BEZETTING

https://www.oneworld.nl/mensenrechten/noem-het-conflict-tussen-israel-en-palestina-wat-het-is-een-bezetting-2/

Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.

Geen conflict maar een bezetting

Als het over de bezetting van Palestina gaat, klinkt vaak het geluid dat die complex is, met veel lagen en dimensies. Dat is waar: het is onmogelijk om de volledige context in één artikel weer te geven. Ook voor mij is het moeilijk om hierover te schrijven: ik ben bang verkeerd begrepen te worden door vrienden en familie. En ook ik heb niet de illusie dat ik hier een volledig verhaal kan schrijven. Belangrijke elementen moet ik noodgedwongen achterwege laten. Ik laat de Palestijnse autoriteiten hier bijvoorbeeld buiten beschouwing. Maar ik wil het wel hebben over een aantal lagen van de situatie die Nederlandse media doorgaans weinig bespreken.

Dat begint al met de bewoordingen: ‘Frustraties in Jeruzalem bereiken gewelddadig hoogtepunt’, zoals NRC op 8 mei 2021 kopte. De avond ervoor ‘escaleerde opnieuw het geweld tussen Israëlische politie en Palestijnse demonstranten’, aldus het artikel. Die week begon inderdaad een korte maar hevige oorlog tussen Israël en de Palestijnse groepen Hamas en de Islamitische Jihad, die tot 21 mei zou duren. Maar het zijn formuleringen die je in berichtgeving over Israël-Palestina vaak tegenkomt. Ze suggereren dat het geweld geen daders kent. Geweld neemt schijnbaar uit zichzelf toe, net als de ‘spanningen’ en de ‘onrust’.

Door zulke verwoordingen lijken Palestijnse demonstranten even verantwoordelijk voor de geweldsuitbarstingen in de heilige stad als de Israëlische politie en ordetroepen. Het enige verschil lijkt te zijn dat de ene partij rubberen kogels afvuurt, terwijl de andere partij met stenen gooit. Zo schreef de Volksrant in diezelfde week dat er ‘rellen’ uitbraken ‘nadat Palestijnen na het avondgebed tegenover de Israëlische politie kwamen te staan’. Honderden Palestijnen raakten gewond ‘vanwege de rubberkogels en flitsgranaten die tegen hen zijn ingezet’. Degenen die die kogels afvuurden, Israëlische politieagenten, worden niet genoemd.

De landonteigening van Palestijnen wordt gepresenteerd als een conflict tussen twee gelijke partijen. Maar dat ‘conflict’ moeten we noemen wat het is: een bezetting. Er is geen Palestijnse politie in Jeruzalem; Israëlische politieagenten hebben alle vrijheid om gewelddadig op te treden in geannexeerd Oost-Jeruzalem, waar zij de dienst uitmaken. Palestijnse inwoners van Jeruzalem kunnen ondertussen amper de stad uit, krijgen nauwelijks middelen om een leven op te bouwen en hebben regelmatig te maken met de politie als bezettingsmacht.

Ter vergelijking: extreemrechtse Israëli’s kunnen door Palestijnse wijken marcheren terwijl ze ‘Dood aan de Arabieren’ scanderen, zonder dat de Israëlische politie hen tegenhoudt. Agenten lopen zelfs mee om ‘de orde te bewaken’.

Een koloniaal project

In 1895 wond Theodor Herzl, een van de grondleggers van het zionisme, er geen doekjes om in zijn pamflet De Joodse staat: het opbouwen van deze Joodse staat was volgens hem een koloniaal project, hoewel je je daar iets anders bij moet voorstellen dan het ‘klassieke’ Europese kolonialisme. Europese zionisten hoopten op een bestaan zonder discriminatie na de ‘terugkeer’ naar een verloren thuisland, zonder rekening te houden met de bevolking die er woonde. Ze kochten de grond op van Palestijnen en maakten het hen onmogelijk die terug te kopen.

Tijdens het vijfde zionistische congres in 1901, besloot men dat het Joods Nationaal Fonds, medeverantwoordelijk voor het opkopen van Palestijnse grond, deze grond nooit mocht doorverkopen. Bovendien mochten enkel Joden de grond huren om te bebouwen. Vandaag de dag past Israël een vergelijkbare strategie toe. Volgens het Israëlische recht mogen Joodse Israëli’s verloren grond terugeisen, terwijl Palestijnen via de Israëlische wet geen aanspraak kunnen doen op de grond die ze zijn verloren.

Het zionisme kent veel vormen en invullingen, maar in grote lijnen omvat het een nationalistische ideologie die een staat voor het Joodse volk in Palestina als oplossing ziet voor antisemitisme in diaspora. Vóór het ontstaan van het zionisme, eind negentiende eeuw, was er nog geen sprake van het Joodse volk in de etnische zin van het woord; joden1 waren een religieuze diaspora die meer met hun landgenoten gemeen hadden dan met joden duizenden kilometers verderop.

Het idee dat het Joodse volk een eenheid is en recht heeft op terugkeer naar het Heilige Land, zien we terug in Israëls natiestaatwet uit 2018. Daarin benadrukt het land een Joodse staat te zijn die het bouwen van nederzettingen voor Joden aanmoedigt en ondersteunt. Deze opzettelijke gelijkschakeling van een Joods volk en de staat Israël heeft tot gevolg dat Palestijnen met een Israëlisch paspoort, momenteel zo’n 20 procent van de bevolking, nooit gelijk zullen worden behandeld.

Doordat de staat zichzelf momenteel in etnische termen definieert, zit racisme verankerd in de Israëlische wet. In Gaza en op de Westelijke Jordaanoever voeren de Israëlische autoriteiten de segregatie tussen Joodse Israëli’s en Palestijnen zelfs zo ver door dat Human Rights Watch vorig jaar reden zag om Israël van apartheid te beschuldigen. In februari van dit jaar deed Amnesty International hetzelfde.

Israël is niet verantwoordelijk voor antisemitisme

Een ander gevolg van de gelijkschakeling van het volk en de staat Israël, is dat joden elders ter wereld zonder band met Israël betrokken raken in een kwestie waar ze niks mee te maken (willen) hebben. Het is geen geheim dat elders in de wereldantisemitisme oplaait zodra de verontwaardiging over de Israëlische bezetting toeneemt. Laat ik duidelijk zijn: de antisemiet is verantwoordelijk voor zijn/haar/hun antisemitisme; niet Israël. Maar deze staat die beweert antisemitisme te bestrijden, wakkert zo ironisch genoeg wel antisemitisme in diaspora aan, door het verschil tussen Israël en joden opzettelijk vaag te houden.

Dat zien we terug in de eeuwige discussie over wanneer iets antisemitisch is. De International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) hanteert een definitie van antisemitisme die algemeen geaccepteerd is, maar niettemin op kritiek kan rekenen. De IHRA stelt dat het antisemitisch is om Joden hun zelfbeschikkingsrecht te ontnemen door bijvoorbeeld te zeggen dat Israël een racistisch project is. De kritiek die veel personen en organisaties op deze definitie hebben, luidt dat deze het moeilijk maakt om de bezetting van Palestina te bekritiseren.

Doordat de IHRA-definitie breed te interpreteren valt, beschouwde de regering van Netanyahu – die ruim 15 jaar premier was – antizionisme óók als antisemitisme, met als gevolg dat joden elders ter wereld wederom met de staat Israël gelijk worden gesteld.

Vandaar dat 200 wetenschappers een alternatieve definitie ondertekenden die als aanvulling diende op de IHRA-definitie. Volgens hun Jerusalem Declaration of Antisemitism (JDA) is het bijvoorbeeld antisemitisch om het bestaansrecht van joden ín Israël te ontkennen; niet het bestaansrecht van Israël zelf. Zolang iemand pleit voor een oplossing die gelijkheid tussen joden en Palestijnen ‘tussen de rivier en de zee’ garandeert, is er volgens de JDA dus geen sprake van antisemitisme.

Strategische positie in het Midden-Oosten

In de Nederlandse media hoor je nauwelijks over de geopolitieke belangen die de EU, de VS en de Golfstaten in Israël hebben. De VS en EU zien in het land een ideologische evenknie, waar Israël op inspeelt door zich te profileren als een westerse staat. Deze houding komt deels voort uit de Koude Oorlog, waarin Israël haar socialistische veren van zich afschudde om steun te krijgen van de Verenigde Staten. De Sovjet-Unie steunde namelijk (socialistische) vijanden van Israël zoals Egypte en Syrië.

Europa was ver voor de de oprichting van Israël in 1948 betrokken bij de kolonisatie van Palestina. Groot-Brittannië, dat destijds het mandaat had in Palestina, tekende in 1917 al de Balfour-declaratie. Daarin beloofde de koloniale grootmacht een toekomstige Joodse staat in het Midden-Oosten – specifiek Palestina – te ondersteunen. Voor Groot-Brittannië was Israël oorspronkelijk een makkelijke manier om controle te behouden over het Suezkanaal en om de joden bij wijze van een gunst te laten emigreren.

Israël is vanaf het ontstaan omringd geweest door vijandige buurlanden. De enige manier waarop het zijn veiligheid kan garanderen is dus om zichzelf onmisbaar te maken in de regio. Dit doet het land via militaire steun en door nauwe economische banden aan te gaan. De normalisering van banden tussen Israël en Golfstaten als de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en (onofficieel) ook Saudi-Arabië, komen hieruit voort.

Het is maar de vraag of de tactiek van Israël op de lange termijn werkt. Uit een enquête van een onderzoeksbureau uit Qatar blijkt dat 82 procent van de bewoners uit de Golfstaten zich nog steeds identificeert met de Palestijnse zaak. Maar vooralsnog hebben de regeringen van de Golfstaten, net als Nederland en andere westerse landen, te veel belangen in Israël als handelspartner én als bondgenoot om in te grijpen in de Israëlische bezetting van Palestina.

En zolang dat zo blijft, spreken Nederlandse media over Israël-Palestina als een conflict tussen twee kampen, in plaats van wat zich werkelijk afspeelt: een gewelddadige bezetting.

EINDE

ONE WORLD 

”FROM THE RIVER TO THE SEA” IS GEEN

OPROEP TOT GENOCIDE

3 NOVEMBER 2023

https://www.oneworld.nl/mensenrechten/from-the-river-to-the-sea-is-geen-oproep-tot-genocide/

De afgelopen weken hoorde je waarschijnlijk regelmatig de slogan From the river to the sea Palestine will be free, toen Palestijnen in hun thuisland, in het hele Midden-Oosten en overal ter wereld de afgelopen weken in opstand kwamen. In steden over de hele wereld reageerden demonstranten op de aanstaande uitzetting van Palestijnse inwoners uit hun huizen in Jeruzalem, op Israëlische aanvallen op heilige plaatsen en op de bombardementen op Gaza. Als je deze protesten hebt bekeken of bijgewoond, heb je de slogan waarschijnlijk op borden zien staan of in de menigte gehoord.

Je hebt misschien ook gehoord dat de slogan antisemitisch of zelfs genocidaal wordt genoemd. Op 19 mei 2021 bijvoorbeeld werd de vakbond New Yorker Union breed aangevallen om deze tweet: ‘Solidarity with Palestinians from the river to the sea who went on a 24-hour strike yesterday for dignity and liberation.’ (‘Solidariteit met de Palestijnen from the river to the sea die gisteren 24 uur in staking gingen voor waardigheid en bevrijding.’) Of het nu uit oprechte onwetendheid of kwaadwillendheid is, volgens critici van de river-to-the-sea-formulering zouden de vakbond, en anderen die de slogan gebruiken, impliciet oproepen tot de ontmanteling van de staat Israël en het zuiveren van de hele regio – van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee: een gebied dat de Westelijke Jordaanoever, Gaza en heel Israël beslaat binnen de internationaal erkende grenzen van vóór 1967. Helaas is de vakbond gezwicht voor deze laster.

Vandaag de dag lijkt het gesprek steeds meer in deze richting verschoven. Dat komt deels door een algemeen intellectueel en moreel ontwaken over het onderwerp Israël/Palestina – in de media, in de academische wereld, in activistische kringen en zelfs onder bepaalde politici – maar het komt ook door de steeds gruwelijkere realiteit ter plaatse. Meer dan ooit erkennen mensen over de hele wereld dat het probleem veel verder gaat dan de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, en dat discriminatie tegen Palestijnen aan beide zijden van de Groene Lijn2 plaatsvindt.

De zin From the river to the sea dekt een toekomst zonder Groene Lijn als geen ander, omdat het de volledige ruimte beslaat waarin Palestijnse rechten worden ontzegd. Het is in die ruimte dat Palestijnen vrij willen leven. Het is in die ruimte dat Palestijnen zich moeten verenigen om verandering te creëren, ondanks de politieke en geografische verdeeldheid die de Israëlische overheersing heeft veroorzaakt. Het is die ruimte die Palestijnen ‘thuis’ noemen, ongeacht wat iemand anders het noemt.

Een systeem van discriminatie en apartheid

From the river to the sea is een antwoord op de versnippering van het Palestijnse land en het uit elkaar drijven van het Palestijnse volk door de Israëlische bezetting en door discriminatie. Palestijnen zijn op talloze manieren uiteengedreven door het Israëlische beleid. Er zijn Palestijnse vluchtelingen die door discriminerende Israëlische wetten niet mogen terugkeren. Er zijn Palestijnen binnen het internationaal erkende grondgebied van Israël die als tweederangsburgers leven, zonder gelijke rechten. Er zijn Palestijnen onder Israëlische militaire bezetting op de Westelijke Jordaanoever zonder staatsburgerschapsrechten. Er zijn Palestijnen in bezet Jeruzalem die in juridische onzekerheid verkeren en worden geconfronteerd met uitzetting. Er zijn Palestijnen in Gaza die onder Israëlische belegering leven. Allemaal lijden ze onder een scala van beleidsmaatregelen in een systeem van discriminatie en apartheid – een systeem dat ze alleen kunnen bestrijden door gezamenlijke oppositie.

Ze hebben allemaal het recht om vrij te leven in het land from the river to the sea. Maar omdat zionistische kolonisten profiteren van verdeeldheid, hebben ze belang bij de onjuiste weergave van het juist inclusieve en verenigende karakter van de slogan. Het is immers gemakkelijker om een verdeeld volk te domineren dan één verenigd volk in een gezamenlijke strijd voor dezelfde universele rechten. Journalist Marc Lamont Hill werd daarom ontslagen bij CNN omdat hij opriep tot Palestijnse vrijheid ‘from the river to the sea’.

Als Palestijnen ‘From the river to the sea Palestine will be free’ zeggen, beweren veel zionisten dat dit een oproep tot genocide is. Maar zoals historicus Maha Nassar opmerkt: er is nooit een ‘officieel Palestijns standpunt geweest dat oproept tot gedwongen verwijdering van Joden uit Palestina’. Die interpretatie lijkt, denkt hij, het resultaat van ‘een Israëlische mediacampagne na de oorlog van 1967, waarin ten onrechte werd beweerd dat Palestijnen Joden in zee wilden gooien’.

Racisme en islamofobie

Joodse groeperingen zoals het American Jewish Committee beweren ook dat de slogan antisemitisch is omdat militante groeperingen zoals de PLO, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en Hamas de leus hebben overgenomen. Maar zoals Nassar schrijft, gaat de zin veel verder terug, en maakt die deel uit van een bredere oproep tot een seculiere, democratische staat in heel historisch Palestina.

De bewering dat de zin ‘from the river to the sea’ genocidaal bedoeld is, berust niet op historische feiten, maar eerder op racisme en islamofobie. Door de zin als genocidaal weg te zetten, kun je doen alsof Palestijnen niet te vertrouwen zijn, en dat als zij oproepen tot gelijkheid, ze eigenlijk ‘uitroeiing’ bedoelen. Om voortdurend geweld tegen Palestijnen te rechtvaardigen, wordt die redeneertrant gebruikt om ons af te schilderen als irrationele wilden die uit zijn op het vermoorden van Joden.

De poging om Palestijnen te verbinden met het streven naar uitroeiing wordt ook in veel andere contexten ingezet. In 2015 deed de Israëlische premier Benjamin Netanyahu bijvoorbeeld aan Holocaust-ontkenning door te beweren dat het eigenlijk een Palestijn was, en niet Hitler, die aanstuurde op de ‘Endlösung’. De toenmalige Duitse bondskanselier Angela Merkel moest de Israëlische premier helpen herinneren dat de Duitsers verantwoordelijk waren voor de Holocaust. Zionisten profiteren van de voortdurende angst dat Palestijnen hen zouden willen uitroeien: in zo’n gevaarlijke omgeving kun je voortdurende misstanden tegen Palestijnen rechtvaardigen.

Die logica is niet voorbehouden aan Palestijnen. Ook andere gemarginaliseerde groepen worden vaak beschuldigd van onbetrouwbaarheid en van de diepgewortelde verborgen wens om de samenleving te vernietigen. Joden zouden dat stereotype goed moeten kennen, aangezien het ook een centraal kenmerk is van antisemitisme. In feite werd de ergste antisemitische aanslag in de Amerikaanse geschiedenis een paar jaar geleden gepleegd door een moordenaar die een synagoge aanviel, omdat hij dacht dat Joden de wit-christelijke gedomineerde samenleving vernietigden door bruine immigranten binnen te halen onder het mom van ‘humanitarisme’.

Dergelijke argumenten gaan voorbij aan dat waartoe Palestijnen oproepen als ze de zin in kwestie gebruiken: een staat waarin Palestijnen kunnen leven als vrije en gelijke burgers, zonder door anderen te worden gedomineerd of anderen te domineren. Wanneer we pleiten voor een vrij Palestina from the river to the sea, is het juist het bestaande systeem van overheersing dat we willen beëindigen.

EINDE

https://aanbiedingen365.com/vomar/vomar-folder-627142/16/

VOMAR, VERKOOP GEEN AVOCADO’S UIT ISRAEL!

Uw aanbiedingsverkoop van avocado’s uit Israel dd 29 october t/m 4 november

Astrid Essed <astridessed@yahoo.com>

To:werkenbij@vomar.nl

Thu, Nov 2 at 5:06 PM

AAN

SUPERMARKT VOMARFILIAAL AMSTERDAMSE POORT
Directie en Management

Onderwerp:

Uw aanbiedingsverkoop van avocado’s uit bezettingsstaat Israel

De walrus sprak:

De tijd is daar
Om over allerlei te praten”

Een schoen, een schip, een kandelaar,

Of koningen ook liegen

En of de zee soms koken kan

En een biggetje kan vliegen.
Uit het Engels vertaald uit:

 THE WALRUS AND THE CARPENTERLEWIS CARROLL: ALICE IN WONDERLAND

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Walrus_and_the_Carpenter

LEES BIJ TIJDNOOD ALLEEN:

”UITHONGERING BURGERBEVOLKING

MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!” en wat daaronder staat.

Geachte Directie

Geacht Management,

Zoals u zich wellicht kunt herinneren, heb ik u in de loop

der Tijden een aantal keren bestookt met mailbrieven met de

eis, geen producten uit Israel meer te verkopen! 

Mijn laatste mail aan u dateert van 23 april 2023!

Zie noot 1

Meestal ging dat om [tenminste, dat heb ik bij een bezoek

aan uw filiaal in Amsterdam Zuid-Oost geconstateerd] om mango’s

en/of avocado’s, die in de aanbieding waren [2]

Nu dacht ik eerlijk gezegd, dat u uw Leven gebeterd had, omdat ik

na mijn Brandmail van 23 april jongstleden [3], althans in uw

filiaal Amsterdam Zuid-Oost, geen avocado’s uit Israel meer

gezien had.

”YES!”, dacht ik

Eindelijk is de boodschap bij VOMAR aangekomen [hopelijk ben

ik namelijk niet de enige, die u hierover heeft aangeschreven] en

beseft de VOMAR, dat zij met de verkoop van producten uit Bezettings

en Apartheidsstaat Israel [4] moreel medeverantwoordelijk is

voor diens wandaden en bloed aan haar handen heeft.

Wie schetst mijn Woede en Verbazing toen ik gisteren [dd woensdag

1 november 2023] bij een bezoek aan weer uw filiaal Amsterdam

Zuid-Oost constateerde, dat u het heeft bestaan om in uw aanbiedingen

folder van 29 october tot 4 november [5] avocado’s in de aanbieding had

[en op dit moment van schrijven dus nog heeft] : twee pakken voor 4 euro en WEER afkomstig uit Israel!!

Ik had al een pakje gepakt [avocado’s zijn voor mij een delicatesse] en

toen ik zag, dat zij uit Israel kwamen, vol walging weer teruggezet.

Ik zeg het u eerlijk:

Als het geen voedsel was geweest maar een ander product, had ik het

op de grond gesmeten!!

Want dat u geen gehoor gegeven hebt aan mijn eis/oproep [en waarschijnlijk ook van anderen] om uw verkoop van Israelische

producten te staken [6] is Een Ding.

Dat u het Lef hebt om juist op dit dramatische Moment

van de Geschiedenis door te gaan, met droge ogen, Israelische

producten te verkopen, is ronduit schokkend

WAAROM JUIST NU?

Moet ik het u nog uitleggen?

Dat ga ik wel doen, al is het meer dan weerzinwekkend, dat het nog nodig is, sinds het feit, dat Israel een bezettings en apartheidsstaat is, die zich in

de loop der jaren heeft schuldig gemaakt aan onderdrukking, foltering,

administratieve detentie en apartheid [7] al genoeg zou moeten zijn.

Blijkbaar niet voor u!

MISDADIGE ISRAELISCHE INVALLEN IN GAZA

Sinds de verwerpelijke en bloedige 7 october aanval van

Palestijnse verzetsbeweging Hamas [8] heeft Bezettingsstaat Israel als reactie Gaza gebombardeerd [wat trouwens nog steeds doorgaat], waarbij

 waarbij

niet alleen Witte fosfor is gebruikt [kijk maar goed wat

Human Rights Watch daarover meldt, noot 9] maar ook geen enkel onderscheid is gemaakt tussen combatanten [militairen

en strijders] en non combatanten [burgers] [10], wat tot duizenden burgerslachtoffers

geleid heeft 

Meer dan 7000, volgens de Israelische mensenrechtenorganisatie

Btselem! [11]

En dat was een Btselem bericht van 27 october! [12]

Ondertussen zijn er veel meer doden bijgekomen, vooral ook

in vluchtelingenkamp Jabalia! [13]

Helaas zijn wij met deze Praktijken bij Israelische militaire

invallen in Gaza bekend [14]

Willekeurige militaire aanvallen, een groot aantal burgerdoden [15]

UITHONGERING BURGERBEVOLKING

MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!

Maar wat dit alles hier nog monsterachtiger maakt is, dat het hier niet

bij blijft! 

Want wat Israel ook heeft gedaan als reactie op de7 october Hamas aanval is een totale Blokkade van Gaza instellen, wat betekent, dat de

burgerbevolking geen gas, water, brandstof en medicijnen ontvangt! [16]

Moet ik uitleggen, dat dit monsterachtig is.

Moet ik uitleggen, dat dit kwaadaardig  is?

Moet ik uitleggen, dat dit als ”collectieve straf” internationaalrechtelijk

verboden is? [17]

Dat uithongering van een burgerbevolking een oorlogsmisdaad is?

[18]

Weet u, dat Gazanen wegens gebrek aan water BRAK WATER drinken

[19], wat natuurijk levensgevaarlijk is?

EPILOOG

Meer hoef ik er niet aan toe te voegen.

U verkoopt nog steeds, ondanks talloze opropoen,

dat niet te doen [20] producten uit een Staat, die sinds 1967 de

Palestijnse gebieden bezet, onderdrukt, zich schuldig maakt

aan foltering, administratieve detentie, landdiefstal via illegale

nederzettingen, apartheid.

En nu wordt de burgerbevolking in Gaza uitgehongerd, van toegang tot water, electriciteit, medicijnen en voedsel afgesneden, mensen

drinken brak water [21] en u hebt het Lef, nog steeds Israelische

producten te verkopen.

Walgelijk vind ik het en ik maak het overal bekend, daarop

kunt u rekenen, digitaal en anderszins.

Stop er dus direct mee, als u niet medeplichtig wilt

zijn aan het faciliteren van Bezettings en Uithongeringsstaat Israel.

EEN SCHANDE IS HET!!!!!

Vriendelijke groeten

Astrid Essed

Amsterdam 

NOTEN

VOOR UW GEMAK ZIJN DE NOTEN IN LINKS

ONDERGEBRACHT

NOTEN 

1 T/M 4

Noten 1 t/m 4/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 5

Noot 5/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 6

Noot 6/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 7

Noot 7/Astrid Essed pakt VOMAR

NOTEN 8 EN 9

Noten 8 en 9/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 10

Noot 10/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 11

Noot 11/Astrid Essed pakt VOMAR

NOTEN 12 EN 13

Noten 12 en 13/Astrid Essed pakt VOMAR

NOOT 14

Noot 14/Astrid Essed pakt VOMAR

NOTEN 15 T/M 19

Noten 15 t/m 19/Astrid Essed pakt VOMAR

NOTEN 20 EN 21

Noten 20 en 21/Astrid Essed pakt VOMAR | Astrid Essed

[1]

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/UW AANBIEDINGSVERKOOP VAN AVOCADO’S AAN BEZETTINGSSTAAT

ISRAEL!

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/Uw aanbiedingsverkoop van avocado’s uit Bezettingsstaat Israel!

ASTRID ESSED VERSUS VOMAR

OVERZICHT

https://www.astridessed.nl/?s=VOMAR

[2]

ZIE NOOT 1

[3]

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/UW AANBIEDINGSVERKOOP VAN AVOCADO’S AAN BEZETTINGSSTAAT

ISRAEL!

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/Uw aanbiedingsverkoop van avocado’s uit Bezettingsstaat Israel!

[4]

AMNESTY INTERNATIONAL

ISRAEL’S APARTHEID AGAINST PALESTINIANS”A CRUEL 

SYSTEM OF DOMINATION AND A CRIME AGAINST HUMANITY

1 FEBRUARI 2022

https://www.amnesty.org/en/latest/news/2022/02/israels-apartheid-against-palestinians-a-cruel-system-of-domination-and-a-crime-against-humanity/

Israeli authorities must be held accountable for committing the crime of apartheid against Palestinians, Amnesty International said today in a damning new report. The investigation details how Israel enforces a system of oppression and domination against the Palestinian people wherever it has control over their rights. This includes Palestinians living in Israel and the Occupied Palestinian Territories (OPT), as well as displaced refugees in other countries.

The comprehensive report, Israel’s Apartheid against Palestinians: Cruel System of Domination and Crime against Humanity, sets out how massive seizures of Palestinian land and property, unlawful killings, forcible transfer, drastic movement restrictions, and the denial of nationality and citizenship to Palestinians are all components of a system which amounts to apartheid under international law. This system is maintained by violations which Amnesty International found to constitute apartheid as a crime against humanity, as defined in the Rome Statute and Apartheid Convention.

Amnesty International is calling on the International Criminal Court (ICC) to consider the crime of apartheid in its current investigation in the OPT and calls on all states to exercise universal jurisdiction to bring perpetrators of apartheid crimes to justice.

“There is no possible justification for a system built around the institutionalized and prolonged racist oppression of millions of people. Apartheid has no place in our world, and states which choose to make allowances for Israel will find themselves on the wrong side of history. Governments who continue to supply Israel with arms and shield it from accountability at the UN are supporting a system of apartheid, undermining the international legal order, and exacerbating the suffering of the Palestinian people. The international community must face up to the reality of Israel’s apartheid, and pursue the many avenues to justice which remain shamefully unexplored.”

Amnesty International’s findings build on a growing body of work by Palestinian, Israeli and international NGOs, who have increasingly applied the apartheid framework to the situation in Israel and/or the OPT.

Identifying apartheid

A system of apartheid is an institutionalized regime of oppression and domination by one racial group over another. It is a serious human rights violation which is prohibited in public international law. Amnesty International’s extensive research and legal analysis, carried out in consultation with external experts, demonstrates that Israel enforces such a system against Palestinians through laws, policies and practices which ensure their prolonged and cruel discriminatory treatment.

In international criminal law, specific unlawful acts which are committed within a system of oppression and domination, with the intention of maintaining it, constitute the crime against humanity of apartheid. These acts are set out in the Apartheid Convention and the Rome Statute, and include unlawful killing, torture, forcible transfer, and the denial of basic rights and freedoms.

Amnesty International documented acts proscribed in the Apartheid Convention and Rome Statute in all the areas Israel controls, although they occur more frequently and violently in the OPT than in Israel. Israeli authorities enact multiple measures to deliberately deny Palestinians their basic rights and freedoms, including draconian movement restrictions in the OPT, chronic discriminatory underinvestment in Palestinian communities in Israel, and the denial of refugees’ right to return. The report also documents forcible transfer, administrative detention, torture, and unlawful killings, in both Israel and the OPT.

Amnesty International found that these acts form part of a systematic and widespread attack directed against the Palestinian population, and are committed with the intent to maintain the system of oppression and domination. They therefore constitute the crime against humanity of apartheid.

The unlawful killing of Palestinian protesters is perhaps the clearest illustration of how Israeli authorities use proscribed acts to maintain the status quo. In 2018, Palestinians in Gaza began to hold weekly protests along the border with Israel, calling for the right of return for refugees and an end to the blockade. Before protests even began, senior Israeli officials warned that Palestinians approaching the wall would be shot. By the end of 2019, Israeli forces had killed 214 civilians, including 46 children.

In light of the systematic unlawful killings of Palestinians documented in its report, Amnesty International is also calling for the UN Security Council to impose a comprehensive arms embargo on Israel. This should cover all weapons and munitions as well as law enforcement equipment, given the thousands of Palestinian civilians who have been unlawfully killed by Israeli forces. The Security Council should also impose targeted sanctions, such as asset freezes, against Israeli officials most implicated in the crime of apartheid.

Palestinians treated as a demographic threat

Since its establishment in 1948, Israel has pursued a policy of establishing and then maintaining a Jewish demographic majority, and maximizing control over land and resources to benefit Jewish Israelis. In 1967, Israel extended this policy to the West Bank and Gaza Strip. Today, all territories controlled by Israel continue to be administered with the purpose of benefiting Jewish Israelis to the detriment of Palestinians, while Palestinian refugees continue to be excluded.

Amnesty International recognizes that Jews, like Palestinians, claim a right to self-determination, and does not challenge Israel’s desire to be a home for Jews. Similarly, it does not consider that Israel labelling itself a “Jewish state” in itself indicates an intention to oppress and dominate.

However, Amnesty International’s report shows that successive Israeli governments have considered Palestinians a demographic threat, and imposed measures to control and decrease their presence and access to land in Israel and the OPT. These demographic aims are well illustrated by official plans to “Judaize” areas of Israel and the West Bank, including East Jerusalem, which continue to put thousands of Palestinians at risk of forcible transfer.

Oppression without borders

The 1947-49 and 1967 wars, Israel’s ongoing military rule of the OPT, and the creation of separate legal and administrative regimes within the territory, have separated Palestinian communities and segregated them from Jewish Israelis. Palestinians have been fragmented geographically and politically, and experience different levels of discrimination depending on their status and where they live.

Palestinian citizens in Israel currently enjoy greater rights and freedoms than their counterparts in the OPT, while the experience of Palestinians in Gaza is very different to that of those living in the West Bank. Nonetheless, Amnesty International’s research shows that all Palestinians are subject to the same overarching system. Israel’s treatment of Palestinians across all areas is pursuant to the same objective: to privilege Jewish Israelis in distribution of land and resources, and to minimize the Palestinian presence and access to land.

Amnesty International demonstrates that Israeli authorities treat Palestinians as an inferior racial group who are defined by their non-Jewish, Arab status. This racial discrimination is cemented in laws which affect Palestinians across Israel and the OPT.

For example, Palestinian citizens of Israel are denied a nationality, establishing a legal differentiation from Jewish Israelis. In the West Bank and Gaza, where Israel has controlled the population registry since 1967, Palestinians have no citizenship and most are considered stateless, requiring ID cards from the Israeli military to live and work in the territories.

Palestinian refugees and their descendants, who were displaced in the 1947-49 and 1967 conflicts, continue to be denied the right to return to their former places of residence. Israel’s exclusion of refugees is a flagrant violation of international law which has left millions in a perpetual limbo of forced displacement.

Palestinians in annexed East Jerusalem are granted permanent residence instead of citizenship – though this status is permanent in name only. Since 1967, more than 14,000 Palestinians have had their residency revoked at the discretion of the Ministry of the Interior, resulting in their forcible transfer outside the city.

Lesser citizens

Palestinian citizens of Israel, who comprise about 19% of the population, face many forms of institutionalized discrimination. In 2018, discrimination against Palestinians was crystallized in a constitutional law which, for the first time, enshrined Israel exclusively as the “nation state of the Jewish people”. The law also promotes the building of Jewish settlements and downgrades Arabic’s status as an official language.

The report documents how Palestinians are effectively blocked from leasing on 80% of Israel’s state land, as a result of racist land seizures and a web of discriminatory laws on land allocation, planning and zoning.

The situation in the Negev/Naqab region of southern Israel is a prime example of how Israel’s planning and building policies intentionally exclude Palestinians.  Since 1948 Israeli authorities have adopted various policies to “Judaize” the Negev/Naqab, including designating large areas as nature reserves or military firing zones, and setting targets for increasing the Jewish population. This has had devastating consequences for the tens of thousands of Palestinian Bedouins who live in the region.

Thirty-five Bedouin villages, home to about 68,000 people, are currently “unrecognized” by Israel, which means they are cut off from the national electricity and water supply and targeted for repeated demolitions. As the villages have no official status, their residents also face restrictions on political participation and are excluded from the healthcare and education systems. These conditions have coerced many into leaving their homes and villages, in what amounts to forcible transfer.

Decades of deliberately unequal treatment of Palestinian citizens of Israel have left them consistently economically disadvantaged in comparison to Jewish Israelis. This is exacerbated by blatantly discriminatory allocation of state resources: a recent example is the government’s Covid-19 recovery package, of which just 1.7% was given to Palestinian local authorities.

Dispossession

The dispossession and displacement of Palestinians from their homes is a crucial pillar of Israel’s apartheid system. Since its establishment the Israeli state has enforced massive and cruel land seizures against Palestinians, and continues to implement myriad laws and policies to force Palestinians into small enclaves. Since 1948, Israel has demolished hundreds of thousands of Palestinian homes and other properties across all areas under its jurisdiction and effective control.

As in the Negev/Naqab, Palestinians in East Jerusalem and Area C of the OPT live under full Israeli control. The authorities deny building permits to Palestinians in these areas, forcing them to build illegal structures which are demolished again and again.

In the OPT, the continued expansion of illegal Israeli settlements exacerbates the situation. The construction of these settlements in the OPT has been a government policy since 1967. Settlements today cover 10% of the land in the West Bank, and some 38% of Palestinian land in East Jerusalem was expropriated between 1967 and 2017.

Palestinian neighbourhoods in East Jerusalem are frequently targeted by settler organizations which, with the full backing of the Israeli government, work to displace Palestinian families and hand their homes to settlers. One such neighbourhood, Sheikh Jarrah, has been the site of frequent protests since May 2021 as families battle to keep their homes under the threat of a settler lawsuit.

Draconian movement restrictions

Since the mid-1990s Israeli authorities have imposed increasingly stringent movement restrictions on Palestinians in the OPT. A web of military checkpoints, roadblocks, fences and other structures controls the movement of Palestinians within the OPT, and restricts their travel into Israel or abroad.

A 700km fence, which Israel is still extending, has isolated Palestinian communities inside “military zones”, and they must obtain multiple special permits any time they enter or leave their homes. In Gaza, more than 2 million Palestinians live under an Israeli blockade which has created a humanitarian crisis. It is near-impossible for Gazans to travel abroad or into the rest of the OPT, and they are effectively segregated from the rest of the world.

“The permit system in the OPT is emblematic of Israel’s brazen discrimination against Palestinians. While Palestinians are locked in a blockade, stuck for hours at checkpoints, or waiting for yet another permit to come through, Israeli citizens and settlers can move around as they please.”

Amnesty International examined each of the security justifications which Israel cites as the basis for its treatment of Palestinians. The report shows that, while some of Israel’s policies may have been designed to fulfil legitimate security objectives, they have been implemented in a grossly disproportionate and discriminatory way which fails to comply with international law. Other policies have absolutely no reasonable basis in security, and are clearly shaped by the intent to oppress and dominate.

The way forward

Amnesty International provides numerous specific recommendations for how the Israeli authorities can dismantle the apartheid system and the discrimination, segregation and oppression which sustain it.

The organization is calling for an end to the brutal practice of home demolitions and forced evictions as a first step. Israel must grant equal rights to all Palestinians in Israel and the OPT, in line with principles of international human rights and humanitarian law. It must recognize the right of Palestinian refugees and their descendants to return to homes where they or their families once lived, and provide victims of human rights violations and crimes against humanity with full reparations.

The scale and seriousness of the violations documented in Amnesty International’s report call for a drastic change in the international community’s approach to the human rights crisis in Israel and the OPT.  

All states may exercise universal jurisdiction over persons reasonably suspected of committing the crime of apartheid under international law, and states that are party to the Apartheid Convention have an obligation to do so. 

“Israel must dismantle the apartheid system and start treating Palestinians as human beings with equal rights and dignity. Until it does, peace and security will remain a distant prospect for Israelis and Palestinians alike.”

RAPPORT AMNESTY INTERNATIONAL:

ISRAEL’S APARTHEID AGAINST PALESTINIANS”A CRUEL 

SYSTEM OF DOMINATION AND A CRIME AGAINST HUMANITY

https://www.amnesty.org/en/documents/mde15/5141/2022/en/

HUMAN RIGHTS WATCH

ISRAELI APARTHEID: ”A THRESHOLD CROSSED”

https://www.hrw.org/news/2021/07/19/israeli-apartheid-threshold-crossed

In April, Human Rights Watch released a 213-page report, “A Threshold Crossed,” finding that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We reached this determination based on our documentation of an overarching government policy to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians coupled with grave abuses committed against Palestinians living in the occupied territory, including East Jerusalem

In the months since, a growing chorus of voices, from former Israeli ambassadors to South Africa and current Knesset members to the ex-UN Secretary General and the French foreign minister, have referenced apartheid in relation to Israel’s discriminatory treatment of Palestinians, in particular in the occupied territory. Yet many in Germany, including those critical of Israeli human rights abuses, remain hesitant to apply the label to Israeli conduct.

Given history, one can certainly understand Germany’s concern for the welfare of the Jewish people, but that should not carry over to an endorsement of abusive and discriminatory Israeli government conduct, especially in the occupied territory. As recognition grows that these crimes are being committed, the failure to recognize that reality requires burying your head deeper and deeper into the sand.

The problem begins with the Israeli government having exercised primary control for more than a half-century over the land between the Mediterranean Sea and Jordan River, encompassing Israel and the occupied territory, where two main groups of people of roughly equal size live. Throughout this area, Israeli authorities methodologically privilege one of the groups, Jewish Israelis, who are governed under the same body of laws with the same rights and privileges wherever they live. At the same time, authorities allocate different baskets of inferior rights to the other, Palestinians, systematically discriminating against them wherever they live and most severely in the occupied territory.

Our sense that our research was not capturing this underlying reality led us to write this report. Reporting on “separate, not equal” schools for Palestinians inside Israel, Palestinians being forced out of their homes in occupied East Jerusalem, the serious rights abuses stemming from the Israeli settlement enterprise in the West Bank, and the crushing closure of the Gaza Strip, we felt that our work captured important dynamics, including entrenched discrimination, in particular areas, but did not capture the full scope of Israel’s discriminatory rule over Palestinians.

We set out in the report to evaluate Israel’s treatment of Palestinians across Israel and the occupied territory. As we do in the nearly 100 countries across the world we work in, we began by documenting the facts—drawing on years of our own research, case studies that compared Palestinian areas with predominantly or exclusively Jewish ones, and a review of government planning documents, statements by officials, and a range of other materials.

Across Israel and the occupied territory, Human Rights Watch found that Israeli authorities have pursued an intent to privilege Jewish Israelis at the expense of Palestinians. They have done so by undertaking policies aimed at mitigating what they openly describe as the “demographic threat” Palestinians pose and maximizing the land available for Jewish communities, while concentrating most Palestinian in dense enclaves. The policy takes different forms and is pursued in a particularly severe form in the occupied territory. It includes efforts to, as leading Israelis officials have put it, “Judaize” the Negev and Galilee regions of Israel and to maintain “a solid Jewish majority,” as described in government planning documents, in the Jerusalem municipality, which includes the eastern part of Jerusalem, which Israel unilaterally annexed and occupies. It also encompasses efforts to “settle [Jews in] the land between the [Palestinian] minority population centers and their surroundings” in the West Bank, as set out in plans that have guided the government’s settlement, and to pursue “separation” between the West Bank and Gaza. The policy across the board serves the same fundamental goal: maximum land, minimum Palestinians. 

Furthermore, we found that Israeli authorities have carried out the grave abuses needed for the crimes of apartheid and persecution against Palestinians living in the occupied territory. It has done so through, among other policies, sweeping restrictions on movement in the form of the 14-year generalized closure of Gaza and the discriminatory permit system in the West Bank; the confiscation of more than a third of the land in the West Bank; and denial of residency rights to hundreds of thousands of Palestinians and their relatives. Israel has imposed draconian military rule over millions of Palestinians, suspending their basic civil rights, while Jewish Israelis living in the same territory are governed under the permissive Israeli civil law; and imposed harsh conditions in parts of the West Bank that led to forcing thousands of Palestinians out of their homes.

We then evaluated these facts against the relevant areas of international law—in this case, the established law on discrimination—which includes a universal prohibition against apartheid. While the term was coined in relation to specific practices in South Africa, international treaties define apartheid as a universal legal term referring to a particularly severe form of discriminatory oppression.

International criminal law, including the 1973 International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid and the 1998 Rome Statute to the International Criminal Court, define apartheid as a crime against humanity consisting of three primary elements: (1) an intent by one racial group to dominate another; (2) systematic oppression by the dominant group over the marginalized group; and (3) particularly grave abuses known as inhumane acts.

Racial group is understood today also to encompass treatment on the basis of descent and national or ethnic origin. International criminal law also identifies a related crime against humanity of persecution. Under the Rome Statute and customary international law, persecution consists of severe deprivation of fundamental rights of a racial, ethnic, or other group with discriminatory intent.

The ratification by the State of Palestine of these two treaties in recent years has strengthened the legal application of these two crimes in its territory. A ruling by a chamber of the International Criminal Court (ICC) earlier this year confirmed that it has jurisdiction over war crimes and crimes against humanity – including apartheid and persecution – committed in the Occupied Palestinian Territory since 2014.

Applying the facts to the laws, Human Rights Watch concluded that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We found that the elements of the crimes come together in the occupied territory as part of a single Israeli government policy. That policy is to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians across Israel and the occupied territory. It is coupled in the occupied territory with systematic oppression and inhumane acts against Palestinians living there.

Sometimes the most important thing someone who cares deeply about you can do is to share hard truths and push you to confront them. The late Israeli Prime Minister Yitzhak Rabin and leaders of Israel’s closest ally, the US, including former President Jimmy Carter and former Secretary of State John Kerry, warned of the prospect of apartheid if things did not change.

Today, apartheid is not a hypothetical or future scenario. A 54-year-occupation is not temporary. The threshold has been crossed. Apartheid, and parallel persecution, is the reality for millions of Palestinians. Recognizing and correctly diagnosing a problem is the first step to solving it and ending apartheid is vital to the future of both Palestinians and Israelis and the cause of peace. It is by extension Germany’s special relationship with Israel and history that should prompt them to recognize the reality of apartheid and persecution and bring to bear the sorts of tools needed to end these crimes against humanity.

EINDE BERICHT HUMAN RIGHTS WATCH

RAPPORT HUMAN RIGHTS WATCH

A TRESHOLD CROSSED

27 APRIL 2021

https://www.hrw.org/report/2021/04/27/threshold-crossed/israeli-authorities-and-crimes-apartheid-and-persecution

ZIE OOK

Amnesty International en Human Rights Watch over het Israelische Apartheidsregime

[5]

FOLDERBODE

VOMAR

ZONDAG 29 OCTOBER TOT ZATERDAG 4 NOVEMBER 2023

https://www.folderbode.nl/vomar/folder-vanaf-zondag-29-10-2023-21399/

[6]

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/UW AANBIEDINGSVERKOOP VAN AVOCADO’S AAN BEZETTINGSSTAAT

ISRAEL!

MAIL ASTRID ESSED AAN VOMAR DD 23 APRIL 2023/Uw aanbiedingsverkoop van avocado’s uit Bezettingsstaat Israel!

ASTRID ESSED VERSUS VOMAR

OVERZICHT

https://www.astridessed.nl/?s=VOMAR

[7]

ZIE NOTEN 1, 3, 4 EN 6

ZIE OOK

BTSELEM.ORG

ADMINISTRATIVE DETENTION

https://www.btselem.org/topic/administrative_detention

In administrative detention, a person is held without trial without having committed an offense, on the grounds that he or she plans to break the law in the future. As this measure is supposed to be preventive, it has no time limit. The person is detained without legal proceedings, by order of the regional military commander, based on classified evidence that is not revealed to them. This leaves the detainees helpless – facing unknown allegations with no way to disprove them, not knowing when they will be released, and without being charged, tried or convicted.

In the West Bank (not including East Jerusalem), administrative detention is carried out under the Order regarding Security Provisions. The order empowers the military commander of the West Bank, or another commander to whom the power has been delegated, to place individuals in administrative detention for up to six months at a time, if the commander has “reasonable grounds to believe that reasons of regional security or public security require that a certain person be held in detention”. If, prior to the expiration of the order, the military commander has “reasonable grounds to believe” that the same reasons “still require the retention of the detainee in detention”, he may extend the original order for an additional six-month period “from time to time”. The Order regarding Security Provisions places no limit on the overall time that a person can be held in administrative detention, so the detention can be extended over and over. In practice, this allows Israel to incarcerate Palestinians who have not been convicted of anything for years on end.

Individuals held in administrative detention must be brought before a military judge within eight days – either of the original detention order or of its extension. The judge may uphold the order, reject it, or shorten the period of detention stipulated in it. Whatever decision the military judge makes, both the detainee and the military commander may appeal it to the Military Court of Appeals, and thereafter, to the High Court of Justice (HCJ). Hearings on administrative detention orders are held in camera, and the judges are permitted to set aside ordinary evidence law. In particular, judges may “accept evidence in the absence of the detainee or their counsel and without disclosing it to them”, if they are convinced that disclosing the evidence may “harm regional security or public security”.

Administrative detention of Israeli citizens and residents is carried out under the Emergency Powers (Detentions) Law. Over the years, Israel has used this measure against several Israeli citizens, including settlers. These are isolated cases, and in most of them, the detention lasted a few months. Since Israel “disengaged” from the Gaza Strip in September 2005, it has used the Internment of Unlawful Combatants Law to place Gaza residents under administrative detention. This measure has so far been used in very few cases. The provisions of both these laws are similar in essence to those of the military order that applies in the West Bank.

The Order regarding Security Provisions includes provisions that are ostensibly meant to protect administrative detainees, in keeping with the tenets of international law on this matter, which allow the occupying power to place residents of the occupied territory under administrative detention only in rare, exceptional circumstances. This has not stopped Israel from making extensive use of this measure in the Occupied Territories. Israel routinely uses administrative detention and has, over the years, placed thousands of Palestinians behind by bars for periods ranging from several months to several years, without charging them, without telling them what they are accused of, and without disclosing the alleged evidence to them or to their lawyers. Some of the detainees were under 18 years of age.

During the first and second intifadas, Israel held many hundreds of Palestinians in administrative detention, and the figure crossed the 1,000 mark several times in 2003 (during the second intifada). Yet the widespread use of this extreme measure is not confined to those periods: Since March 2002, not a single month has gone by without Israel holding at least 100 Palestinians in administrative detention.

Moreover, in some cases, the authorities use administrative detention as a quick and easy alternative to criminal trial, rather than to prevent future danger. This occurs primarily when they do not have sufficient evidence for indictment, or when they do not want to reveal the evidence they allegedly possess. This use of administrative detention is absolutely prohibited and totally blurs the distinction between an administrative proceeding that is intended as a prospective, preventive measure, and a criminal proceeding, whose purpose is punitive and retroactive. Israel also exploits this measure to detain Palestinians for their political opinions and for engaging in non-violent political activity.

In addition, the restriction in the Order regarding Security Provisions on the duration of administrative detention is meaningless, as the detention may be extended over and over with no time limit. Such extensions are not rare. At the end of May 2017, for instance, 475 Palestinians were being held under administrative detention in Israel Prison Service facilities. Of these, 128 had been held for six to twelve months, meaning their detention had been extended at least once, and 121 had been held for more than a year, meaning their detention had been extended at least twice.

The military order does require that detainees be brought before a judge, but this does little to prevent abuse of this measure, and the judicial proceedings on administrative detention are mostly a façade of judicial review. In the vast majority of cases, the judges accept the prosecution’s position and approve the detention order.

According to figures provided by the IDF Spokesperson, from the beginning of 2015 to the end of July 2017, 3,909 administrative detention orders were issued. Of these, 2,441 (62.4%) were extensions of existing orders. Only 48 (1.2%) were cancelled by a military court. The remaining detention orders were approved, as follows:

• 2,953 (75.5%) were approved with no amendments or limitations.
• In 390 cases (9.9%), the judges instructed that the orders be shortened, yet placed no limitation on the possibility of renewing them.
• In 501 (12.8%) cases, the judges approved the orders, in some cases shortening them, but stipulated that they could only be extended if new information came to light – which, again, would not be disclosed to the detainee.

(Note: The discrepancy between the total number of orders and the number of court decisions appears in the original. Moreover, despite our request, the IDF Spokesperson did not provide B’Tselem with figures concerning the Military Court of Appeals).

Moreover, the judges always accept the prosecution’s demand that the evidence remain confidential for “reasons of national security”. By following this practice, the judges turn the exception provided for in the administrative detention order into a rule that denies detainees any possibility of mounting a defense against the allegations. The secrecy of the evidence prevents detainees and their counsel from examining the quality, veracity and relevance of the information used against them. True, the military judges and the HCJ justices have stated that, given the confidentiality, they must fill the void and act as defense for the detainees. However, this statement is not followed up in practice. In the overwhelming majority of cases, the judges do not ask to see the ISA’s information, do not examine the military prosecution regarding the information that led to the detention, and simply accept the arguments presented to them as fact.

Moreover, in their judgments on administrative detention, the justices of the HCJ have agreed that this is an “extreme” measure that must be used carefully and in rare exceptions only. They agreed it must be used only for prevention and never for punitive purposes, and only when the danger is posed specifically by the person under detention. They also agreed that administrative detention, like all other measures, is subject to the principle of proportionality and therefore must be used only when the alleged danger cannot be prevented through criminal proceedings or an administrative measure that is less injurious to human rights. Nonetheless, the justices have upheld nearly all the administrative detention orders brought before them.

The power to incarcerate people who have not been convicted or even charged with anything for lengthy periods of time, based on secret “evidence” that they cannot challenge, is an extreme power. Israel uses it continuously and extensively, routinely holding hundreds of Palestinians at any given moment. The state makes sure to lend this policy a guise of legality by requiring the courts to review every detention order. In these proceedings, the detainees are represented by counsel; they may appeal the judge’s decision, and the hearings follow procedural and evidentiary rules. However, this is merely a façade of judicial review, as the detainees have no real opportunity to mount a reasonable defense against the allegations. Nevertheless, the courts routinely uphold the detention orders. At the end of the day, the military, the Military Advocate General’s Corps and the State Attorney’s Office, military judges and the justices of the HCJ Court are all complicit in creating this state of affairs.

END

BTSELEM.ORG

TORTURE AND ABUSE IN INTERROGATION

https://www.btselem.org/topic/torture

In interrogating Palestinian residents of the Occupied Territories, the Israel Security Agency (ISA, also known by the Hebrew acronyms Shin Bet or Shabak) routinely used methods that constituted ill-treatment and even torture until the late 1990s. In doing so, the ISA relied on the 1987 recommendations of a state commission headed by retired Supreme Court Justice Moshe Landau. The commission had held that, in order to “prevent terrorism”, ISA interrogators were permitted to use “psychological pressure” and a “moderate degree of physical pressure”. This permission was grounded, in the commission’s opinion, in the “necessity defense” laid out in Israeli Penal Law. In practice, the interrogation methods used by the ISA during that time went far beyond a reasonable interpretation of the term “moderate physical pressure”.

This state of affairs persisted for years, despite the right not to be subjected to ill-treatment or torture – whether physical or psychological – being one of the few human rights that are considered absolute. As an absolute right, it may never be balanced against other rights and values and cannot be suspended or limited, even in difficult circumstances.

In September 1999, following a series of petitions filed by human rights organizations and by Palestinians interrogated by the ISA, Israel’s High Court of Justice (HCJ) ruled that Israeli law does not empower ISA interrogators to use physical means in interrogation. The justices ruled that the specific methods discussed in the petitions – including painful binding, shaking, placing a sack on a person’s head for prolonged periods of time and sleep deprivation – were unlawful. However, they also held that ISA agents who exceed their authority and use “physical pressure” may not necessarily bear criminal responsibility for their actions, if they are later found to have used these methods in a “ticking bomb” case, based on the “necessity defense”. Following this ruling, reports of torture and ill-treatment in ISA interrogations did drop. However, ISA agents continued to use interrogation methods that constitute abuse and even torture, relying on the court’s recognition of the “ticking bomb” exception. These methods were not limited to exceptional cases and quickly became standard interrogation policy.

Several joint research reports published by B’Tselem and HaMoked: Center for the Defence of the Individual, based on hundreds of affidavits and testimonials given by Palestinians who underwent ISA interrogations after the HCJ ruling, indicate that the ISA still routinely employs psychological and physical abuse in interrogations. While interrogators steer clear of the specific methods that the court disqualified, the rationale is the same: using isolation from the outside world and harsh incarceration conditions, in addition to the interrogation itself, to psychologically pressure and physically weaken the individual. This combined use of holding conditions and interrogation methods constitutes abuse and inhuman, degrading treatment, at times even amounting to torture. It is regularly employed against Palestinians in ISA interrogations, in blatant violation of international law and basic moral standards.

According to the accounts of Palestinians who have undergone ISA interrogation, they are held in inhuman conditions, including narrow, windowless cells that are sometimes moldy and foul-smelling and are constantly lit with artificial lighting that is painful to the eyes. Some detainees reported being held in solitary confinement, completely cut off from their surroundings. Some reported exposure to extremes of heat and cold, as well as sleep deprivation. Many described abominable hygienic conditions; among other things, they stated that the prison authorities do not allow them to shower, change clothes, brush their teeth or even use toilet paper. The food is intentionally poor in quality and quantity, and detainees lose weight while in custody. In the interrogation room, they are forced to sit bound to a chair, without moving, for hours and even days on end. Interrogators threaten the detainees, including threats to harm their relatives, as well as shouting and employing violence against them.

Most Palestinians who are physically or mental abused in interrogation have no way to complain until the interrogation is over. This is because Palestinian detainees are regularly denied the right to meet with counsel, and HCJ petitions against the denial of this right have been repeatedly dismissed. Also, they usually cannot use the opportunity of coming before a judge in a remand hearing to air their grievances: Most hearings are extremely cursory and, in some of them, detainees are not represented or are denied the opportunity to confer with the lawyer representing them. Most detainees are not aware of the fact that they may approach the judge on their own initiative. In any case, they shy away from sharing what they are undergoing with the judge for fear of reprisal back in the interrogation room. Even when detainees do come forward, the authorities take no action, as years of monitoring by human rights organizations reveal. Since 2001, not a single criminal investigation has been launched into a complaint against an ISA interrogator, despite hundreds of complaints being lodged with the relevant authorities. Although formal changes have been made to the apparatus charged with looking into these complaints – including the appointment of an Inspector of Complaints by ISA Interrogees inside the ISA, and the subsequent transfer of the position to the Ministry of Justice – they have done nothing to alter the situation: Hundreds of complaints, zero criminal investigations.

This system of interrogation, which relies on a combination of holding conditions and interrogator conduct, was shaped by state authorities. It is not the personal initiative of any particular interrogator or prison guard, and the actions described here are not anomalies to be weeded out by the justice system. The cruel, inhuman and degrading treatment of Palestinian detainees is inherent to the ISA’s violent interrogation policy. This policy is dictated from above, and not set by interrogators in the field.

While the ISA runs the system, a broad network of partners collaborates to facilitate it. The Israel Prison Service (IPS) adapts prison conditions to match the interrogation plan designed to break the detainee’s spirit. Medical and mental health personnel greenlight the interrogation of Palestinians who arrive at the facility – including in cases of poor health – and even hand detainees back to the interrogators after caring for physical and mental injuries they sustained in interrogation, knowing full well that they would be subjected to measures of abuse and torture; soldiers and police officers abuse detainees while transporting them to the ISA, with their commanders turning a blind eye and the MAG Corps and State Attorney’s Office not bringing them to justice or holding them fully accountable. Military judges almost automatically sign off on motions for remand in custody and effectively sanction the continued abuse and inhuman conditions. The State Attorney’s Office and the Attorney General have thus far provided ISA interrogators with full immunity. Finally, HCJ judges regularly reject petitions seeking to overturn the denial of detainee’s rights to meet with legal counsel, clearing the way for continued abuse.

All these are party, in one form or another, to the cruel, inhuman, degrading and abusive treatment to which Palestinians are subjected in ISA interrogations. By enabling the existence of this abusive interrogation regime, they all bear responsibility for the severe violations of interrogatees’ human rights and for the mental and physical harm inflicted on these individuals.

END

BTSELEM.ORG

APARTHEID

https://www.btselem.org/topic/apartheid

ZIE VOOR APARTHEID OOK NOOT 4

[8]

[10]

” 7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to

spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the

object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.”

BASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN

ARMED CONFLICTS

https://www.icrc.org/en/doc/resources/documents/misc/basic-rules-ihl-311288.htm

The seven fundamental rules which are the basis of the Geneva Conventions and the Additional Protocols.  

 
 1 – Persons hors de combat and those who do not take a direct part in hostilities are entitled to respect for their

lives and their moral and physical integrity. They shall in all circumstances be protected and treated humanely

without any adverse distinction.

 2 – It is forbidden to kill or injure an enemy who surrenders or who is hors de combat .

 3 – The wounded and sick shall be collected and cared for by the party to the conflict which has them in its power.

Protection also covers medical personnel, establishments, transports and equipment. The emblem of the red

cross or the red crescent is the sign of such protection and must be respected.

 4 – Captured combatants and civilians under the authority of an adverse party are entitled to respect for their lives,dignity, personal rights and convictions. They shall be protected against all acts of violence and reprisals. They shall have the right to correspond with their families and to receive relief.

 5 – Everyone shall be entitled to benefit from fundamental judicial guarantees. No one shall be held responsible for an act he has not committed. No one shall be subjected to physical or mental torture, corporal punishment or cruel or degrading treatment.

 6 – Parties to a conflict and members of their armed forces do not have an unlimited choice of methods and means of warfare. It is prohibited to employ weapons or methods of warfare of a nature to cause unnecessary losses or excessive suffering.

 7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to

spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the

object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.

END

HUMAN RIGHTS WATCH

ISRAEL/PALESTINE/GRAVE CONCERNS FOR CIVILIANS IN

GROUND OFFENSIVE

29 OCTOBER 2023

https://www.hrw.org/news/2023/10/29/israel/palestine-grave-concerns-civilians-ground-offensive

Laws of War Protect Those Who Can’t, Don’t Flee

(Jerusalem) – Israel began major ground operations in the Gaza Strip on October 28, 2023. During the last major Israeli ground operation into Gaza in July and August 2014, Israeli forces committed numerous violations of the laws of war – including fatally firing on civilians – that amounted to war crimes. These violations were never prosecuted. Palestinian armed groups also deliberately launched numerous rocket attacks towards Israeli communities in 2014, which are war crimes. They also deployed and kept munitions in areas that unnecessarily put civilians at risk.

The following quote can be attributed to Tirana Hassan, executive director at Human Rights Watch:

“Israel’s major ground offensive in Gaza, following weeks of bombardment that have reduced large parts of neighborhoods to rubble, raises grave concerns for the safety of all civilians caught in the fighting. Thousands of children and other civilians have already been killed. Palestinian armed groups are continuing to indiscriminately launch rockets at Israeli communities. All civilians, including the many who cannot or do not want to leave their homes in northern Gaza, retain their protections under the laws of war against deliberate, indiscriminate, or disproportionate attacks.”