”Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden”
CIDI
PERSBERICHT: CIDI DOET AANGIFTE TEGEN INSTAGRAMACCOUNT CEST MOCRO WEGENS AANZETTEN
Driekwart van de Nederlandse Joden werd vermoord tijdens de Tweede Wereldoorlog. In andere West-Europese landen als België en Frankrijk zijn deze percentages veel lager. Lees hier waardoor deze verschillen zo groot zijn.Pim Griffioen, Ron ZellerNa de inval in het Achterhuis op 4 augustus 1944 werden de acht Joodse onderduikers overgebracht naar het doorgangskamp Westerbork. Vandaar vertrok de familie Frank op 3 september 1944 met de laatste trein uit Nederland naar Auschwitz.Op dat moment waren al meer dan 100.000 Joden uit Nederland weggevoerd, de grote meerderheid naar de concentratie- en vernietigingskampen Auschwitz en Sobibor. Van de door de nazi’s bezette landen in West-Europa had Nederland de meeste slachtoffers van de Jodenvervolging, zowel percentueel als in absoluut aantal. Hoe is dit te verklaren?
Vergelijking van Nederland met België en Frankrijk
Joodse bevolking voor de oorlog
Nederland, België en Frankrijk kenden voor 1940 al decennia een parlementaire democratie en een liberale traditie. Er was weliswaar sprake van, veelal bedekt, antisemitisme, maar in deze landen waren al bijna 150 jaar geen wettelijke verschillen tussen Joodse en niet-Joodse burgers. Het percentage Joden op het totaal van de bevolking verschilde nauwelijks en was in alle drie de landen laag: driekwart procent van de Franse en Belgische bevolking en anderhalf procent van de Nederlandse.
De overgrote meerderheid van de Joodse bevolking in Nederland, ongeveer 85 procent, woonde al eeuwenlang in het land en was vóór 1940 grotendeels geïntegreerd. In België en Frankrijk bestond een groot deel van de Joden uit immigranten uit Oost-Europa en vluchtelingen die in de jaren dertig uit Duitsland waren gekomen. In België ging het daarbij zelfs om meer dan 90 procent van de Joodse bevolking, in Frankrijk was dit ongeveer 50 procent.
Duitse bezetting van Nederland, België en Frankrijk
Op 10 mei 1940 begon de Duitse aanval op Nederland, België en Frankrijk. Na de nederlaag en het begin van de bezetting was het beleid van de Duitsers in deze drie landen in veel opzichten hetzelfde: ze streefden naar samenwerking met de nationale overheden, handhaving van de openbare orde, geleidelijke aanpassing aan de nazipolitiek en een zo soepel mogelijke inschakeling van de economieën ten behoeve van Duitsland.
Dit was tegengesteld aan het door de nazi’s bezette deel van Polen: daar werden vanaf het begin de Poolse autoriteiten bruut opzijgeschoven, werd gewelddadig opgetreden tegen de bevolking en vond een economische plundering plaats.
Samenwerking Franse regering en nazi-Duitsland
In Frankrijk week de situatie in zoverre af van die in Nederland en België, dat na de nederlaag en de wapenstilstand van juni 1940 een groot deel van het land niet door de Duitsers werd bezet. De Franse regering verhuisde van Parijs naar het stadje Vichy in het onbezette zuiden, de zogenoemde ‘vrije zone’.
Onder de nieuwe regeringsleider, maarschalk Philippe Pétain, werden democratie en rechtsstaat grotendeels afgeschaft. Het nieuwe, autoritaire bewind streefde naar samenwerking (collaboratie) met de Duitsers en was bereid zelf alvast een begin te maken met de vervolging van de Joden, ook in de ‘vrije zone’.
De meeste anti-Joodse wetten en maatregelen in Frankrijk werden dan ook niet door de Duitsers, maar door de Franse regering uitgevaardigd. Juist omdat de Franse regering antisemitisch was, dus bereid tot medewerking met de Duitsers, hield ze een vinger in de pap en kon ze de vervolging in een later stadium ook remmen, wanneer ze dat wilde.
De regeringen van Nederland en België gingen aan het begin van de bezetting in ballingschap. Het landsbestuur kwam in handen van de hoogste ambtenaren. Zij kregen de opdracht aan te blijven en in het belang van de bevolking een samenwerking aan te gaan met de bezetter.
Hoe onderscheidde zich de situatie in Nederland van die in België en Frankrijk?
Verschillende bezettingsregimes
Nederland kreeg een civiel bezettingsbestuur dat werd gekenmerkt door een sterke invloed van fanatieke nazi’s en de SS. Zij beschouwden de Nederlanders als een ‘Germaans broedervolk’, dat ze voor het nazisme probeerden te winnen.
Voor de Belgen gold dit minder en voor de Fransen zeker niet. In België en in het bezette deel van Frankrijk kwam een Duits militair bestuur onder leiding van generaals. Zij kwamen op voor de belangen van het leger (de Wehrmacht) en hadden vooral aandacht voor de voorgenomen aanval op het nog niet verslagen Engeland.
In Nederland benoemde Hitler de Oostenrijkse nazi en jurist Arthur Seyss-Inquart tot hoofd van het bezettingsbestuur. Seyss-Inquart was een felle antisemiet en dat gold ook voor zijn belangrijkste medewerkers, zoals Fritz Schmidt (nazipropaganda) en Hanns Rauter (SS en Duitse politie).
Protest in Nederland tegen Jodenvervolging
In alle drie de landen werden weliswaar ongeveer gelijktijdig, in oktober en november 1940, de eerste anti-Joodse wetten en maatregelen uitgevaardigd, maar alleen in Nederland riep dit openlijke protesten op. Onder anderen hoogleraren, studenten en kerken protesteerden tegen het ontslag van Joodse ambtenaren, onder wie docenten aan universiteiten.
In februari 1941 liep de situatie in Nederland in korte tijd uit de hand. Aanleiding waren anti-Joodse rellen in Amsterdam die werden uitgelokt door Nederlandse nationaalsocialisten met heimelijke steun van plaatselijke Duitse autoriteiten. Na een incident met de Duitse politie in een ijssalon met Joodse eigenaren liet SS-politiechef Rauter als represaille ongeveer 400 Joodse mannen oppakken en wegvoeren naar een concentratiekamp.
De zeer gewelddadig uitgevoerde razzia’s, waar veel niet-Joodse Amsterdammers getuige van waren, leidden tot een algemene proteststaking in Amsterdam en omgeving, later bekend geworden als de Februaristaking. De Duitsers werden hierdoor verrast en konden de staking, die zich steeds verder uitbreidde, pas op de tweede dag met geweld onderdrukken.
Hierna ging er geen maand voorbij of de Joden werden door nieuwe verordeningen en maatregelen getroffen. Zij werden steeds verder in een maatschappelijk isolement gedreven en van hun bezittingen beroofd. Mede als gevolg van de Februaristaking probeerde de bezetter openlijk geweld voortaan echter te vermijden.
Joodse Raden
In alle drie de landen werd ook een organisatie aan de Joodse bevolking opgelegd, die vervolgens werd gebruikt voor hun verdere maatschappelijke uitsluiting. In Nederland was dit de Joodse Raad van Amsterdam. Deze was al in februari 1941 op Duits bevel opgericht en kreeg in oktober van dat jaar landelijke reikwijdte.
In België werd deze organisatie in november 1941 door het militair bestuur ingesteld en in Frankrijk kwam deze, onder Duitse druk, ongeveer gelijktijdig tot stand via een wet van de Franse regering. Terwijl deze organisaties in België en Frankrijk tamelijk veel onderhandelingsruimte hadden, was de situatie in Nederland voor de Joden in dit opzicht veel slechter: de Joodse Raad werd gaandeweg geheel ondergeschikt aan de bevelen van de Duitse politie in Amsterdam.
Deportaties in Nederland
Toen in juli 1942 in alle drie de landen de deportaties begonnen, bleek dat de Duitse politie in Nederland hier een bijna volledige zeggenschap over had, grotendeels buiten de rest van het bezettingsbestuur en de Nederlandse autoriteiten om. Voor België gold dit minder en voor Frankrijk helemaal niet. Als gevolg hiervan konden de Duitsers bij de uitvoering van de deportaties in Nederland uitgebreid gebruikmaken van misleiding en bedrog. Zo verstrekten ze tienduizenden voorlopige vrijstellingen, om deze later stap voor stap weer in te trekken.
Op deze manier wist de Duitse politie de Joodse bevolking deel voor deel weg te voeren, zonder dat dit tot veel onderduik of weerstand leidde. Adolf Eichmann, die vanuit Berlijn de deportaties van de Joden in heel Europa organiseerde, was tevreden: de treinen uit Nederland ‘rollten am Anfang, dass man sagen kann, es war eine Pracht’ (‘rolden in het begin, dat men zeggen kan, het was prachtig’).
Vanaf januari 1942 waren steeds meer Joodse mannen naar werkkampen in Nederland gestuurd. Na het begin van de deportaties in juli ontstond aanvankelijk de indruk dat zij niet naar Polen hoefden, omdat zij al in Nederland waren tewerkgesteld. Maar begin oktober 1942 werden deze mannen samen met hun gezinnen, in totaal meer dan 12.000 mensen, in één grote actie opgepakt en bijna allemaal nog diezelfde maand weggevoerd naar Auschwitz.
Hetzelfde gold voor Joodse ziekenhuizen en wees- en ouderenhuizen: zij werden opzettelijk maandenlang door de Duitse politie met rust gelaten, waardoor velen dachten dat ze daar voorlopig veilig waren. Vanaf januari 1943 werden deze echter de een na de ander ontruimd. Net als bij de werkkampen vormden ook deze groepen door isolatie en concentratie vooraf een makkelijke prooi voor de bezetter.
Razzia’s in België
In België maakte de Duitse politie alleen gebruik van brute razzia’s en massale arrestaties. Als reactie hierop probeerden de overgebleven Joden zo snel mogelijk onder te duiken of wisten ze met valse identiteitspapieren op te gaan in de niet-Joodse bevolking. Daarbij speelde de veelal Oost-Europese achtergrond van de Joden een rol: ze waren al eerder voor het antisemitisme in hun geboorteland gevlucht en kenden zowel de methoden als de gruwelijke consequentie van de vervolging.
Eggert Reeder, chef van het militair bestuur in België, rapporteerde in december 1942 naar Berlijn: ‘Die noch im Lande verbliebenen Juden halten sich verborgen, so daß die später geplante Durchführung weiterer Abtransporte sehr schwierig sein wird.’ (‘De nog in het land verblijvende Joden houden zich verborgen, zodat de later geplande uitvoering van verdere transporten zeer moeilijk zal worden.’)
De rol van de Franse Vichy-regering bij de Jodenvervolging.
Terwijl de Nederlandse en Belgische overheden in de loop van 1941 steeds minder te zeggen kregen over de anti-Joodse politiek van de bezetter, bleef de Vichy-regering in Frankrijk een belangrijke rol houden. Dit gold ook en vooral bij de deportaties. Dankzij de Franse regering konden de Duitsers in eerste instantie méér Joden deporteren dan het geval was geweest wanneer ze het alleen hadden moeten doen.
In Frankrijk werden twee op de drie gedeporteerde Joden opgepakt en aan de Duitsers uitgeleverd door de gewone politie van het land zelf; in Nederland was dit bijna één op vier en in België bijna één op zes. Het verschil in het percentage slachtoffers tussen Nederland en België is dus deels te verklaren door een groter aandeel van de Nederlandse politie bij de deportaties.
Vanaf oktober 1942 weigerde de Franse regering door te gaan met het op grote schaal oppakken van Joden om ze voor deportatie uit te leveren. Dit kwam vooral door de hevige protesten van kerken, met name in de ‘vrije zone’. Veel bekendheid kreeg de protestbrief van bisschop Pierre-Marie Théas in Montauban. Hij benadrukte daarin onder andere dat de Joden werden ‘envoyés vers une destination inconnue, avec la perspective des plus graves dangers’ (‘weggevoerd naar een onbekende bestemming met het vooruitzicht van nog ernstiger gevaren’).
Ook de Amerikaanse druk achter de schermen op de Franse regering speelde een rol, evenals de weigering aan Franse kant om – naast immigranten en vluchtelingen – ook Joden met het Franse burgerschap in grote aantallen op te pakken en, later, het ongunstige verloop van de oorlog voor Duitsland.
Dit alles zorgde voor langdurige onderbrekingen van de deportaties in Frankrijk. Kortom, de opportunistische rol van de Vichy-regering verergerde in eerste instantie de situatie van de Joden in Frankrijk, maar door de protesten, veranderende omstandigheden en het intussen opkomende verzet, zouden er uiteindelijk toch minder Franse dan Nederlandse Joden worden weggevoerd.
Verzet, onderduik en hulp aan Joden
In België en Frankrijk kwam het georganiseerd verzet eerder op gang dan in Nederland, net als de hulp aan Joden die probeerden onder te duiken of te ontsnappen. Een belangrijke reden was de invoering van de algemene en verplichte tewerkstelling voor veel Belgen en Fransen in fabrieken in Duitsland in oktober 1942. Deze maatregel veroorzaakte een schokeffect. Veel mensen doken onder of kwamen in verzet.
Het beginnend Joods verzet en de onderduik konden hierdoor tamelijk snel na het begin van de deportaties aansluiting vinden bij het algemeen georganiseerde verzet. Wel lag altijd verraad op de loer en maakten de vervolgers gebruik van verklikkers, die soms een geldelijke beloning kregen voor elke Joodse onderduiker die ze wisten aan te brengen.
In Nederland had de gewelddadige onderdrukking van de Februaristaking in 1941 lange tijd een afschrikwekkend effect. Onderduiknetwerken ontstonden pas ná de grote stakingen van april en mei 1943, toen in dit land de verplichte tewerkstelling van mannen in Duitsland verder werd opgevoerd. Het merendeel van de Nederlandse Joden was toen al opgepakt en weggevoerd.
De verschillen in slachtofferaantallen verklaard
Het hoge aantal en percentage Joodse slachtoffers in Nederland vergeleken met België en Frankrijk, is in de eerste plaats te verklaren door het feit dat de Duitse politie in Nederland de alleenheerschappij kreeg over de organisatie en uitvoering van de deportaties, buiten de rest van het bezettingsbestuur en de autochtone autoriteiten om. Voor België gold dit minder en voor Frankrijk in het geheel niet.
Na de razzia’s en de Februaristaking in 1941 voerde de bezetter de Joden zo onopvallend mogelijk weg, en maakte daarbij gebruik van misleiding en bedrog. Dit in tegenstelling tot wat er in België en Frankrijk gebeurde toen in de zomer van 1942 de deportaties begonnen: hier werden gewelddadige razzia’s uitgevoerd waardoor de overgebleven Joden al snel probeerden onder te duiken of te vluchten.
Een ander belangrijk verschil was de late opkomst van georganiseerd verzet en onderduiknetwerken in Nederland. In België en Frankrijk ontstonden al snel na het begin van de deportaties onderduikmogelijkheden voor Joden door samenwerking tussen Joods en niet-Joods verzet. Van de meer dan 30.000 Joden in Nederland die konden onderduiken of een ontsnappingspoging naar het buitenland ondernamen, werd ongeveer een derde deel – soms na jarenlange onderduik – toch nog verraden of ontdekt en weggevoerd, onder wie de familie Frank.
Toelichting van de auteurs m.b.t. het aantal Joodse slachtoffers uit Nederland
Meestal wordt het aantal van 102.000 slachtoffers en 107.000 gedeporteerden aangehouden. Het aantal van (ongeveer) 104.000 slachtoffers omvat ook de Joodse suïcides in Nederland in de periode mei 1940 tot mei 1945 en degenen die in Duitse gevangenschap in Nederland werden gedood of omkwamen (kamp Amersfoort, kamp Vught, kamp Westerbork, Ellecom, Duitse gevangenissen in Nederland) en van wie een deel een graf kreeg in Nederland.
Ook omvat het degenen die tijdens de onderduik omkwamen en degenen die een ontsnappingspoging via België en Frankrijk richting Zwitserland en/of Spanje ondernamen, maar deze niet overleefden doordat ze in die landen alsnog werden gepakt of bijvoorbeeld de barre tocht over de Pyreneeën naar Spanje niet overleefden.
Toelichting van de auteurs m.b.t. het aantal onderduikers in Nederland
De 30.000 die worden genoemd in dit essay omvat de 28.000 onderduikers en ongeveer 2.000 ontsnappingspogingen naar het buitenland (deze laatste zijn niet met inbegrip van de iets minder dan duizend gevallen van legale emigratie in 1940-1941). Dat van de 28.000 onderduikers er ongeveer “12.000 werden gearresteerd, ruim 42 procent”, lijkt ons aan de te hoge kant.
Afgezien van het feit dat 42 procent van 28.000 gelijk is aan 11.760 (dus geen “ruim” 42 procent), is het genoemde aantal van 12.000 hoogstwaarschijnlijk gebaseerd op het aantal zogenoemde strafgevallen onder de Joden die Westerbork binnenkwamen om via de strafbarak met voorrang weggevoerd te worden.
Echter niet bij al deze 12.000 strafgevallen ging het om opgepakte onderduikers. Er waren er ook onder die niet ondergedoken waren, maar bijvoorbeeld een van de vele anti-Joodse bepalingen (vermeend) hadden overtreden, zoals:
het buitenshuis zijn na ingaan van de avondklok voor Joden
het niet of onjuist dragen van de Jodenster
het betreden van winkels voor boodschappen buiten de voor Joden geldende tijden in de namiddag
het zonder geldige reisvergunning reizen
Kortom, het verschil zit vooral in het feit dat weliswaar de meerderheid van de 12.000 strafgevallen, maar niet allen onder hen, opgepakte onderduikers waren. We blijven er dus bij dat het om ongeveer een derde deel van de onderduikers ging, die alsnog werden verraden of ontdekt en werden weggevoerd.
Verder is het inderdaad zo dat het bij de aantallen onderduikers om beredeneerde schattingen gaat, omdat betrouwbare, precieze cijfers niet voorhanden zijn, wat weer direct te maken heeft met de geheimzinnige aard van het leven in de ‘clandestiniteit’ zelf.
Over de auteurs
Pim Griffioen en Ron Zeller zijn historici en de auteurs van het boek Jodenvervolging in Nederland, Frankrijk en België, 1940–1945: overeenkomsten, verschillen, oorzaken (Amsterdam: Boom Publishers, 2011), finalist van de 2012 Yad Vashem Book Prize for Scholarly Studies. Ook publiceerden zij over dit onderwerp in tal van internationale tijdschriften en bundels.
Literatuur:
Griffioen, Pim & Zeller, Ron, “Comparing the Persecution of the Jews in the Netherlands, France and Belgium, 1940–1945: Similarities, Differences, Causes”. In: Romijn, Peter e.a., The Persecution of the Jews in the Netherlands, 1940–1945. New Perspectives (Amsterdam: Amsterdam University Press/Vossiuspers, 2012).
Griffioen, Pim & Zeller, Ron, Jodenvervolging in Nederland, Frankrijk en België, 1940–1945: overeenkomsten, verschillen, oorzaken (Amsterdam: Boom, 2011).
Griffioen, Pim & Zeller, Ron. “Anti-Jewish Policy and Organization of the Deportations in France and the Netherlands, 1940–1944: A Comparative Study”. In: Holocaust and Genocide Studies, vol. 20 (2006), no. 3, p. 437-473.
Klarsfeld, Serge & Steinberg, Maxime (Red.), “Tätigkeitsbericht nr. 22”, 31 december 1942 (over de periode 1 september tot eind december 1942), p. A 39; CDJC doc. nr. CDXCVI-6. In: Die Endlösung der Judenfrage in Belgien: Dokumente (New York: NY & Paris: The Beate Klarsfeld Foundation / CDJC, 1980).
Krimp, Renske (samenstelling) & Grüter, Regina (inleiding), De doden tellen. Slachtofferaantallen van de Tweede Wereldoorlog en sindsdien (Amsterdam: Nationaal Comité 4 en 5 mei, 2016, 2e herziene druk).
Ministry of Justice of the State of Israel, The Trial of Adolf Eichmann. Record of Proceedings in the District Court of Jerusalem (9 delen). deel 9 (a): Prosecution Documents (op microfiches), T/1432 (21 (Jerusalem: Ministry of Justice of the State of Israel, 1992-1995).
Presser, Jacques. Ondergang: de vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom 1940-1945. Dl. 2 (’s-Gravenhage: Staatsdrukkerij-Martinus Nijhoff, 1965).
Théas, Pierre-Marie. Pastorale brief, voorgelezen in de kerken op 30 augustus 1942, Archives Nationales, Paris, AG II 492/CDJC doc. nr. CIX-113, en geciteerd in: Klarsfeld, Serge, Vichy–Auschwitz. Le rôle de Vichy dans la ‘Solution finale de la Question juive’ en France, tome 1: 1942 (Paris: Fayard, 1983).
”The number of native Jews was soon bolstered by small groups of Ashkenazi Jews that immigrated to the Ottoman Empire between 1421 and 1453.[14] Among these new Ashkenazi immigrants was RabbiYitzhak Sarfati (Hebrew: צרפתי–Sarfati, meaning: “French”), a German-born Jew whose family had lived in France. He became the Chief Rabbi of Edirne and wrote a letter inviting the European Jewry to settle in the Ottoman Empire, in which he stated “Turkey is a land wherein nothing is lacking” and asked “Is it not better for you to live under Muslims than under Christians?”[17][18] Many had taken the Rabbi up on his offer, including the Jews who were expelled from the German Duchy of Bavaria by Duke Louis IX in 1470. Even before then, as the Ottomans conquered Anatolia and Greece, they encouraged Jewish immigration from the European lands from which they were expelled. The Ashkenazi Jews mixed with the already large Romaniot (Byzantine) Jewish communities that had become part of the Ottoman Empire as they had conquered lands from the Byzantine Empire”
WIKIPEDIA
HISTORY OF THE JEWS IN THE OTTOMAN EMPIRE/INFLUX OF
”Historian Martin Gilbert writes that it was in the 19th century that the position of Jews worsened in Muslim countries.[38] According to Mark Cohen in The Oxford Handbook of Jewish Studies, most scholars conclude that Arab anti-Semitism in the modern world arose in the nineteenth century, against the backdrop of conflicting Jewish and Arab nationalism, and was imported into the Arab world primarily by nationalistically minded Christian Arabs (and only subsequently was it “Islamized”).[39]
There was a massacre of Jews in Baghdad in 1828.[40] There was a massacre of Jews in Barfurush in 1867.[40]
In 1865, when the equality of all subjects of the Ottoman Empire was proclaimed, Ahmed Cevdet Pasha, a high-ranking official observed, “whereas in former times, in the Ottoman State, the communities were ranked, with the Muslims first, then the Greeks, then the Armenians, then the Jews, now all of them were put on the same level. Some Greeks objected to this, saying: ‘The government has put us together with the Jews. We were content with the supremacy of Islam.'”[41]
Throughout the 1860s, the Jews of Libya were subjected to what Gilbert calls punitive taxation. In 1864, around 500 Jews were killed in Marrakech and FezinMorocco. In 1869, 18 Jews were killed in Tunis, and an Arab mob looted Jewish homes and stores, and burned synagogues, on Jerba Island. In 1875, 20 Jews were killed by a mob in Demnat, Morocco; elsewhere in Morocco, Jews were attacked and killed in the streets in broad daylight. In 1891, the leading Muslims in Jerusalem asked the Ottoman authorities in Constantinople to prohibit the entry of Jews arriving from Russia. In 1897, synagogues were ransacked and Jews were murdered in Tripolitania”
WIKIPEDIA
HISTORY OF THE JEWS IN THE OTTOMAN EMPIRE/ANTISEMITISM
De herdenking in de Portugese Syangoge was vanavond drukker, maar ook spannender dan ooit. Het is precies 85 jaar geleden dat in Duitsland duizenden synagogen, Joodse woningen, winkels en scholen werden vernield en in brand gestoken. Tijdens deze nacht, die de boeken inging als Kristallnacht, kwamen honderden Joden om het leven.
In de nacht van 9 op 10 november 1938 vonden er in heel Duitsland massale aanvallen plaats op Joodse instellingen en synagogen. Er vielen honderden doden en duizenden gewonden en de nazi’s voerden meer dan 30.000 mensen af naar concentratiekampen.
Door de oorlog in de Gazastrook is de belangstelling voor de herdenking is dit jaar groot. De Portugese Synagoge aan het Mr. Visserplein zit tjokvol mensen die samen de Kristallnacht herdenken. Tegelijkertijd heerst er spanning rondom de veiligheid en heeft de organisatie meerdere bedreigingen gekregen.
“Dat zijn we gewend”, zegt Hans Weijel van het Centraal Joods Overleg. “Mijn kinderen zijn gewend dat er marechaussee met wapens staat als ze naar de synagoge gaan. Maar dit is extra spannend, en er zal ongetwijfeld meer beveiliging zijn. Maar we hebben altijd gezegd ‘we moeten het juist nu door laten gaan en niet wijken voor gekkies’. En we hebben de bescherming van de overheid en de gemeente.”
800% meer antisemitisme
Sinds het conflict in de Gazastrook weer is opgelaaid, voelt de Joodse gemeenschap in Amsterdam zich steeds meer in het nauw gedreven. Dat blijkt ook uit onderzoek van het AD: dat berekende dat het aantal antisemitische incidenten in oktober met 800% is gestegen ten opzichte van de maanden ervoor. Burgemeester Halsema reageerde geschrokken en sprak van een ‘nationale schande’.
In Groningen werd besloten om de stille tocht voorafgaand aan de Kristallnachtherdenking te schrappen in verband met de oorlog en in Breda werd het herdenkingsprogramma verkort van vier dagen naar één dag. In Het gesprek met de Burgmeester zei Halsema er alles aan te doen om de herdenking door te laten gaan, “omdat ik het heel belangrijk vind dat deze herdenkingen, juist in deze tijd, wél doorgaan”, aldus Halsema.
De oorlog tussen Israël en Hamas maakt ook in Nederland veel los. Betrokken instanties zeggen dat sommige moslims en Joden in Nederland zich onveiliger voelen sinds het uitbreken van de oorlog, en de actuele situatie heeft ook zijn uitwerking op de herdenkingen van Kristallnacht, vandaag 85 jaar geleden. Op sommige plaatsen is de belangstelling groter dan ooit, op andere plekken wordt het programma juist (deels) geschrapt.
De Nationale Kristallnachtherdenking is vanavond in de Portugese Synagoge in Amsterdam. Daar is de belangstelling enorm. “Het aantal aanmeldingen is nog nooit zo groot geweest. Helaas konden we niet meer mensen toelaten”, zegt Dave Heilbron, ceremoniemeester bij de herdenking. “Er zijn 850 zitplaatsen, we hebben echt ‘nee’ moeten verkopen. Vanwege de veiligheid kun je mensen niet laten staan.”
In de nacht van 9 op 10 november 1938 vond een georganiseerde actie plaats van de nationaalsocialisten tegen de Joden in Duitsland. Honderden Joden werden vermoord, synagogen werden in brand gestoken, en winkels en huizen van Joden werden vernield. Ook Joodse scholen en begraafplaatsen waren het doelwit. Kristallnacht wordt ook wel ‘de Nacht van het gebroken glas’ genoemd.
Heilbron merkt dat de oorlog tussen Israël en Hamas een grote invloed heeft. “Mensen zijn enorm betrokken. Ze willen de Joodse Nederlanders steunen in deze tijd van dreigingen en oorlog.”
Ook de komst van vicepremier Kaag speelt een rol, aldus Heilbron. “We hebben haar maanden geleden al uitgenodigd. Deels omdat ze vicepremier is, maar ook vanwege haar persoonlijke situatie, met de bedreigingen aan haar adres en haar man die Palestijns is. Dat onderwerp is nu alleen maar urgenter geworden.”
De ambassadeurs van Israël en de VS zullen ook bij de herdenking aanwezig zijn. “In eerste instantie zou de Israëlische ambassadeur niet spreken, maar dat gaat vanwege de situatie toch gebeuren.”
De beveiliging is dan ook flink opgeschroefd. “Iedereen die zich heeft aangemeld is gecontroleerd. De marechaussee en politie zullen ook aanwezig
Ook in andere steden zijn er vanavond herdenkingen. Voor de herdenking in het Vrijheidsmuseum Groesbeek is duidelijk meer animo dan in andere jaren, aldus museumdirecteur Wiel Lenders. “De afgelopen twintig jaar was er altijd veel belangstelling voor deze herdenking, maar dit jaar was de zaal in twee dagen uitverkocht. Je merkt dat de actuele situatie mensen beweegt.”
“De dramatische gebeurtenissen in het Midden-Oosten nu en de Holocaustgeschiedenis van toen zijn totaal onvergelijkbaar”, benadrukt Lenders. “Het moet nu alleen gaan over Kristallnacht. Over een paar weken willen we een debat houden over de actuele situatie en mogelijke vreedzame oplossingen. Ook daar zullen veel mensen op afkomen.”
In het Vrijheidsmuseum is journalist Frits Barend vanavond hoofdgast en spreker. Hij werd in 1947 geboren in een Joods gezin en zal het verhaal vertellen van zijn familie tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.
Raadsleden bij herdenking in Utrecht
In Utrecht is vanavond een herdenking bij het Joods monument. Ook daar merkt de organisatie dat de belangstelling is toegenomen. “Ik word er vaker over aangesproken dan in voorgaande jaren”, zegt organisator Joop Spoor, voorzitter van het Utrechts Beraad Kerk en Israël. “Het is natuurlijk wel de vraag hoeveel mensen er daadwerkelijk komen, maar zeker vanuit de Joodse gemeenschap verwacht ik een grotere opkomst.”
Ook buiten de gemeenschap staat het onderwerp vanwege de actualiteit nadrukkelijker op de agenda. “De gemeente heeft gebeld en er zullen ook raadsleden aanwezig zijn, dat was bij de vorige edities niet zo.”
Sommige programma’s aangepast
In andere steden is het programma juist aangepast vanwege de oorlog. In Breda duurde het programma rondom de Kristallnachtherdenking dit jaar voor het eerst vier dagen in plaats van één. De herdenking die vanavond gepland was bij het Joods Monument in het Wilhelminapark gaat niet door.
De herdenking was georganiseerd door de Joodse gemeenschap. “Zij hebben laten weten zich niet prettig te voelen bij het herdenkmoment in het park, en daarom is besloten het te annuleren”, zei Paul Kools van de organisatie van het hele programma tegen lokale media. “Ik wil benadrukken dat er geen verdere aanleiding zoals concrete dreiging is.”
In Groningen werd een stille tocht voorafgaand aan de Kristallnachtherdenking afgeblazen vanwege de situatie in het Midden-Oosten. “We willen voorkomen dat mensen deze stille tocht aanzien voor een demonstratie, dat is het juist niet”, zei directeur Geert Volders van de Stichting Folkingestraat Synagoge, die de herdenking organiseert.
De herdenking ging afgelopen zondag wel door in de Synagoge Groningen. Er was onder meer een lezing van Manja Pach, die als dochter van een kampoverlevende de grondlegger is van Herinneringscentrum Kamp Westerbork en medeoprichter van het Etty Hillesum Centrum.
Cijfers van het CIDI laten zien dat het aantal antisemitische incidenten in Nederland sinds 7 oktober met 818% is toegenomen. Eddo Verdoner, Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (NCAB): “Het zijn schrikbarende cijfers, helaas in lijn met wat we elders in Europa zien. Het doel van de aanvallen van 7 oktober is om een wig te drijven in de samenleving. We moeten ons niet uit elkaar laten spelen en alles op alles zetten om antisemitisme terug te dringen.”
Ook in het verleden was er een toename van antisemitische incidenten in Nederland wanneer het Israëlisch-Palestijns conflict oplaait maar deze keer gebeurt dat volgens Verdoner “sneller en heftiger dan ooit.” Sociale media spelen hierbij een belangrijke rol. Verdoner: “Beelden komen nog sneller, nog directer en ongefilterd bij de hele samenleving terecht. Ook op de mobieltjes van 9 en 10-jarige kinderen. Dit werkt door in de offline wereld, ook op het schoolplein en in de klas.” Het gevoel van onveiligheid in de Joodse gemeenschap is op dit moment dan ook groot. Verdoner: “Ik hoor indringende verhalen van volwassen en kinderen die belaagd en beschimpt worden vanwege hun Joodse identiteit. Dat is onacceptabel.”
Bescherming van de democratische rechtstaat
De grote toename van antisemitisme is volgens de NCAB niet alleen een zorg voor de Joodse gemeenschap, maar voor de hele samenleving. Verdoner: “Antisemitisme gedijt bij en vormt zich naar thema’s die onrust in de samenleving brengen en is een voorteken van andere problemen. Het bestrijden van antisemitisme is niet de verantwoordelijkheid van Joden: het is onderdeel van de bescherming van de democratische rechtstaat en de samenleving als geheel.”
Uitspreken tegen antisemitisme
“De terreuraanvallen van 7 oktober waren in eerste instantie gericht op de bevolking daar maar zijn ook een aanslag op de sociale cohesie hier. Het doel van antisemieten is om angst te zaaien en mensen uit elkaar te spelen. Als we daaraan toegeven, dan slaagt men in dat doel.” Verdoner roept iedereen op om zich uit te spreken tegen antisemitisme: “We moeten antisemitisme niet gewoon gaan vinden, niet vergoelijken maar keer op keer stevig afkeuren en daarmee een heldere norm stellen. Op school of universiteit, op sociale media, in de sportkantine, waar dan ook.”
Antisemitisme is fout, ongeacht de context
Verdoner: “Afgelopen weken hoor je vaak dat antisemitische uitingen in een bepaalde context gezien moeten worden. Maar antisemitisme kent geen context. Antisemitisme kent geen twee kanten. Het kent maar één kant. En als je antisemitisme in een context gaat zetten, dan ga je het gelijk ook relativeren. Dat mag niet gebeuren. Antisemitisme is fout. Hoe je het ook uit en in welke context het ook gebeurd.”
De jaarlijkse herdenking van de Kristallnacht, waarbij nazi’s in de nacht van 9 op 10 november 1938 in heel Duitsland Joden aanvielen, staat onder grote spanning vanwege de oorlog. Toch gaat de herdenking in de Portugese Synagoge in Amsterdam vanavond door. “Er zijn bedreigingen, maar wij laten ons niet wegjagen.”
Dat zegt Chanan Hertzberger, voorzitter van het Centraal Joods Overleg, de organisatie die de herdenking vanavond organiseert.
De Joodse gemeenschap heeft naar aanleiding van de herdenking bedreigingen ontvangen via mails en telefoontjes, zegt Hertzberger. Hij zegt dat vanavond extra maatregelen genomen zijn vanwege de veiligheid, meer dan vorig jaar. Meer wil hij daar niet over zeggen. De politie en gemeente Amsterdam willen geen uitspraken doen over extra maatregelen. “Dat komt de veiligheid niet ten goede”, aldus een woordvoerder van de gemeente.
In Breda en Groningen is de herdenking van de Kristallnacht aangepast omdat de Joodse gemeenschap zich niet veilig genoeg voelt. Zo wordt de herdenking bij het Joods Monument in Breda geschrapt. De officiële bijeenkomst in kunstencentrum Nieuwe Veste gaat wel door. In Groningen werd het programma van de herdenking van afgelopen weekend aangepast. Eerder werd al besloten om de stille tocht te schrappen vanwege de oorlog.
De Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (NCAB) Eddo Verdoner ziet een stijging van het aantal antisemitische incidenten en meldingen ‘die hij nog nooit eerder heeft gezien’. Het CIDI, dat opkomt voor het recht van Israël en het Joodse volk, geeft voorbeelden van de verschillende meldingen van antisemitisme die het binnenkrijgt. Denk aan: davidsterren en hakenkruizen die op muren en ramen worden gekerfd, Joodse kinderen die worden gepest op scholen en mensen die met een kettinkje van een davidster over straat lopen en worden uitgescholden.
Kristallnacht
In de nacht van 9 op 10 november 1938 vielen de nazi’s in heel Duitsland Joden aan en vernietigden hun gebouwen en bezittingen. Ook werden de ruiten ingeslagen van 7500 Joodse winkels (vandaar de naam Kristallnacht) en werden 1400 synagogen in brand gestoken. De nacht werd later beschouwd als een voorbode voor de Holocaust.
“Het lijkt alsof de Joodse gemeenschap wordt aangesproken op wat er in Israël gebeurt”, legt Hans Wallage het gevoel van onveiligheid uit. Wallage is onderzoeker antisemitisme bij het CIDI. “Mensen maken geen onderscheid meer tussen Israël en de Joodse gemeenschap.”
“Hamas wilde met de aanslagen niet alleen daar de boel in vuur en vlam zetten, maar ook in West-Europa de tegenstellingen vergroten”, zegt coördinator antisemitismebestrijding Verdoner. “De effecten in de samenleving zijn direct en groot.”
Steun uitspreken belangrijk
Voor de herdenking in Amsterdam vanavond is veel belangstelling. Verwacht wordt dat er duizend mensen naar de herdenking komen, terwijl in de synagoge plek is voor 850.
Steun uitspreken voor de Joodse gemeenschap is juist nu belangrijk, zegt hoogleraar Joodse studies Bart Wallet. “De Kristallnacht was onderdeel van de strategie van de nazi’s om Joden uit te sluiten uit de samenleving, hen angst aan te jagen en hen te isoleren van de rest van de bevolking. Herinneringen aan pogroms zoals tijdens de Kristallnacht zijn door de aanval van Hamas op de Joodse dorpen in Zuid-Israël op 7 oktober weer naar boven gekomen.”
Hij noemt als voorbeeld de Joodse gebouwen en huizen in Europa die weer met davidsterren worden beklad, zoals onlangs gebeurde in Parijs. Of de klopjacht op Joden en Israeli’s die plaatsvond in Dagestan. “Dit resulteert in angst onder Europese Joden, ook in Nederland.”
Wallet zegt ook dat er een belangrijk verschil is tussen 1938 en nu. “In 1938 regisseerde de nazi-overheid de pogrom. Nu zijn overheden, zeker in Duitsland, actief bezig om antisemitisme te bestrijden. Het belangrijkste, ook voor de Nederlandse situatie, is dat Joden niet opnieuw alleen staan, dat de samenleving als geheel hun angst niet serieus neemt.”
Ook in Duitsland wordt uitgebreid stilgestaan bij de herdenking. Door het naziverleden voelt het land een speciale verantwoordelijkheid ten opzichte van Israël en Joodse levens. Bondskanselier Olaf Scholz zal vanavond een toespraak houden in een synagoge in het centrum in Berlijn. In heel Duitsland zullen politici, burgemeesters, Joodse leiders en andere Duitsers samenkomen op locaties van (verwoeste) synagoges.
Wallet benadrukt dat het belangrijk is dat herdenkingen doorgaan. Angstzaaien was een belangrijke motivatie voor de nazi’s bij de pogrom in 1938. “Juist daarom moet nu niet worden toegegeven aan angst. Laat de Kristallnachtherdenking niet iets zijn van alleen de Joodse gemeenschap, maar juist van de samenleving als geheel, die daarbij samen met de Joodse gemeenschap stelling neemt tegen antisemitisme, racisme, discriminatie en uitsluiting.”
Hertzberger van het Centraal Joods Overleg zegt: “Ook al zijn er bedreigingen en angst, wij laten ons niet wegjagen. Wij laten ons niet regeren door terreur. Het Joodse volk heeft in het verleden veel problemen gekend, maar wij houden onze rug recht.”
Bij de herdenking in Amsterdam zal onder meer demissionair vicepremier Sigrid Kaag een speech houden.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor Artikelen bij Tweets Astrid Essed/NOS,NCAB,AT5,RTL Nieuws
I have, may it please the court, a few words to say.
In the first place, I deny everything but what I have all along admitted, the design on my part to free the slaves. I intended certainly to have made a clean thing of that matter, as I did last winter, when I went into Missouri and there took slaves without the snapping of a gun on either side, moved them through the country, and finally left them in Canada. I designed to have done the same thing again, on a larger scale. That was all I intended. I never did intend murder, or treason, or the destruction of property, or to excite or incite slaves to rebellion, or to make insurrection.
I have another objection; and that is, it is unjust that I should suffer such a penalty. Had I interfered in the manner which I admit, and which I admit has been fairly proved (for I admire the truthfulness and candor of the greater portion of the witnesses who have testified in this case), had I so interfered in behalf of the rich, the powerful, the intelligent, the so-called great, or in behalf of any of their friends, either father, mother, brother, sister, wife, or children, or any of that class, and suffered and sacrificed what I have in this interference, it would have been all right; and every man in this court would have deemed it an act worthy of reward rather than punishment.
This court acknowledges, as I suppose, the validity of the law of God. I see a book kissed here which I suppose to be the Bible, or at least the New Testament. That teaches me that “all things whatsoever I would that men should do to me, I should do even so to them” [Matthew 7:12]. It teaches me, further, to “remember them that are in bonds, as bound with them” [Hebrews 13:3]. I endeavored to act up to that instruction. I say, I am yet too young to understand that God is any respecter of persons. I believe that to have interfered as I have done as I have always freely admitted I have done in behalf of His despised poor, was not wrong, but right. Now, if it is deemed necessary that I should forfeit my life for the furtherance of the ends of justice, and mingle my blood further with the blood of my children and with the blood of millions in this slave country whose rights are disregarded by wicked, cruel, and unjust enactments, I submit; so let it be done!
Let me say one word further.
I feel entirely satisfied with the treatment I have received on my trial. Considering all the circumstances, it has been more generous than I expected. But I feel no consciousness of guilt. I have stated from the first [day] what was my intention and what was not. I never had any design against the life of any person, nor any disposition to commit treason, or excite slaves to rebel, or make any general insurrection. I never encouraged any man to do so, but always discouraged any idea of that kind.
Let me say, also, a word in regard to the statements made by some of those connected with me. I hear it has been stated by some of them that I have induced them to join me. But the contrary is true. I do not say this to injure them, but as regretting their weakness. There is not one of them but joined me of his own accord, and the greater part of them at their own expense. A number of them I never saw, and never had a word of conversation with, till the day they came to me; and that was for the purpose I have stated.
”Other black leaders of the time—Martin Delany, Henry Highland Garnet, Harriet Tubman—also knew and respected Brown. “Tubman thought Brown was the greatest white man who ever lived”,[238] and she said later he did more for American blacks than Lincoln did.[239]
Black businesses across the North closed on the day of his execution.[240] Church bells tolled across the North.[12] In response to the death sentence, Ralph Waldo Emerson remarked that “[John Brown] will make the gallows glorious like the Cross.”[241] In 1863, Julia Ward Howe wrote the popular hymn the Battle Hymn of the Republic to the tune of John Brown’s body, which included a line “As He died to make men holy, let us die to make men free”, comparing Brown’s sacrifice to that of Jesus Christ.[12]
According to W. E. B. Du Bois in his 1909 biography, John Brown. Brown’s raid stood as “a great white light – an unwavering, unflickering brightness, blinding by its all-seeing brilliance, making the whole world simply a light and a darkness – a right and a wrong.”[242]
According to his friend and financier, the rich abolitionist Gerrit Smith, “If I were asked to point out the man in all this world I think most truly a Christian, I would point to John Brown.”
Dit Stemadvies is samengesteld door de heer Wijenberg, oud ambassadeur
in dienst van het Koninkrijk der Nederlander en de prominente
Palestina activisten de heer en mevrouw Hulsen-Wauben
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg
https://www.astridessed.nl/?s=Jan+Wijenberg
Bij uitzondering een persoonlijke Noot
Ik sta achter dit Stemadvies, dat vooral [en terecht] ijvert voor Vrijheid
voor Palestina en die Overtuiging is bij de Politieke Partijen
Denk en Bij1 ten volle te vinden
Daarom ook steun ik dit Stemadvies
KEUZE
Persoonlijk wordt mijn Stemkeuze bepaald door de volgende factoren:
Hoe staat een politieke partij in haar opvattingen inzake:
VLUCHTELINGEN
PALESTINA
SOCIALE STRIJD
ANTI -RACISME
NEERLANDS BUITENLANDSE POLITIEK
[VOORAL INZAKE VS MILITAIRE INTERVENTIES
EN PALESTINA]
Hierin voel ik mij het meest verwant met politieke
Partij Bij1, hoewel ik de Inzet van Denk inzake Palestina
en anti-racisme zeer waardeer
ASTRID ESSED
NU HET STEMADVIES VAN
DE HEER WIJENBERG
DE HEER EN MEVROUW HULSEN-WAUBEN
22 november 2023
Tweede Kamerverkiezingen
S T E M A D V I E S Tegen volkerenmoord
op de Staat Palestina en op de Palestijnen Brengt uw stem uit op een partij die het recht en de rechtsstaat
respecteert Denk of BIJ1
De Grondwet, art. 94, legt ons Nederlanders allemaal op – Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en zonder landruil achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Het Internationaal Gerechtshof vindt de ideologie van Eretz- of Groot- Israël illegaal. Pas nadat deze terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de finale status onderhandelingen tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd; – Israël staat onder een verplichting de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, te ontmantelen en de getroffenen schadeloos te stellen; – Alle staten staan onder een verplichting om de illegale situatie als gevolg van de bouw van de muur niet te erkennen; – Israël staat onder een verplichting zich strikt te houden aan het internationaal humanitaire recht zoals vastgelegd in de Vierde Geneefse Conventie; – Staten die met Israël deze Conventie hebben bekrachtigd – zoals ook Nederland – staan onder een verplichting van Israël af te dwingen dat deze zich daaraan houdt. Houdt de Nederlandse regering zich aan Artikel 94? Nul. Houdt de Tweede Kamer zich in haar recente stemgedrag hieraan? Bijna nul. Er is geen tijd voor mitsen en maren en ook niet voor de politieke waan van de dag. Zijn er Kamerfracties die respect opbrengen voor art. 94 ? Jazeker: Denk en BIJ1, nu samen goed voor vier (4) zetels in de Tweede Kamer en geen enkele zetel in de Eerste Kamer. Deze partijen zijn op 22 november onze steun waard. Geef één van hen uw stem.
2
T o e l i c h t i n g
Een kleine selectie van in het openbaar bekend geworden Israëlische uitspraken: Wij moeten terreur, moord, intimidatie, land in beslag nemen gebruiken, en alle sociale diensten afsluiten om ons in Galilea te ontdoen van zijn Arabische bevolking. Israel Koenig, “Het Koenig Memorandum” 1979 De Palestijnen zijn beesten die op twee benen lopen. Menachim Begin, 1982 De Palestijnen zullen als sprinkhanen worden verpletterd …. hoofden tegen rotsblokken en muren gebeukt. Premier Yitzhak Shamir, 1 april 1988 Wij zullen onevenredig geweld gebruiken en grote schade en vernietiging veroorzaken. Vanuit ons standpunt zijn dit geen burgerlijke dorpen, het zijn militaire bases. Dit is geen aanbeveling, voor dit plan is de volmacht al verstrekt. De Dahiya doctrine, Majoor Generaal Gadi Eisenkot, 3 oktober 2008
Wat houdt genocide precies in? Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een natie …. Het betekent eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties gericht op het vernietigen van het leven van nationale groepen, met als doel de ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het afbreken van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid, waardigheid en zelfs van de levens van de personen die tot zulke groepen behoren. Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die druk uitoefende voor een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943.
3 Waarom dit keer een stemadvies? Het verval van de Nederlandse rechtsstaat is in een hoge versnelling geraakt. Dat moet gekeerd worden, en snel ook. Het conflict van het Israëlische regime met de soevereine staat Palestina duurt al 75 jaar. Met een gewapende uitbraak van het Palestijnse verzet uit het Israëlische vernietigingskamp Gaza werd het op zaterdag, 7 oktober op scherp gezet. Onmiddellijk koos de Nederlandse regering de zijde van het Israëlische regime. Een overgrote meerderheid van de Tweede Kamer deed hetzelfde. De geschreven en digitale media schaarden zich daar aanvankelijk ook achter, om later toch een beetje meer hoor-en-wederhoor te presenteren. De grondtoon blijft: de Palestijnen moeten, koste wat het kost, vernietigd worden. Het resultaat was vooral grote verwarring en toenemende tegenstrijdigheden: als je voor de ene kant kiest, is de andere zijde een tegenstander. Beide kampen staan wèl aan de verkeerde kant van het recht. Dit stemadvies zoekt een oplossing, een houvast. Is er een betrouwbaar houvast? Zeker, veel betrouwbare ankers liggen voor het oprapen, zoals: – de Grondwet; – het Handvest van de Verenigde Naties; – in 1948 ondersteunde Nederland de Toetredingsvoorwaarden van de Verenigde Naties uit 1948 voor Israël om lidstaat van de VN te mogen worden; – de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004. De belangrijkste rol van het VN-Handvest is om conflicten tussen lidstaten vreedzaam op te lossen. De Toetredingsverplichtingen houden ook Israëls plicht in om de staat Palestina te erkennen. En het Internationaal Gerechtshof heeft dat in 2004 nog eens aangescherpt. Dat is de wet en de theorie, maar wat is de praktijk? In 1948 liet de Israëlische VN-delegatie al stiekem weten helemaal niet van plan te zijn zich aan die voorwaarden te houden, de hoofdoorzaak van al die ellende. Het Israëlische bewind heeft onder het internationaal recht, en dus ook onder de Toetredingsvoorwaarden, de centrale, maar illegale ambitie: Eretz- of Groot Israël. Daarvoor moeten de oorspronkelijke bewoners, die Palestijnen opkrassen. Als zij toch blijven, worden zij “geëlimineerd”. Palestijnen vormen meer dan 50% van alle vluchtelingen wereldwijd. Niet Israël, maar de wereldgemeenschap betaalt de kosten. Na veel Israëlische en Amerikaanse tegenstand, werd Palestina op 29 november 2012 – na 75 jaar – eindelijk door een ruime meerderheid van VN-lidstaten als soevereine staat erkend. Nederland stemde op deze symbolische datum in 2016 tegen de erkenning van de staat Palestina.
4 Hamas, de legitieme Palestijnse partij Deze legitieme politieke partij in de soevereine staat Palestina won met een absolute meerderheid de eerlijk verlopen verkiezingen van 2006. De tegenpartij, Fatah, organiseerde samen met Israël, de VS en een paar EU-lidstaten een regelrechte staatsgreep. Alleen in Gaza wist Hamas zich te handhaven. Omdat geen nieuwe verkiezingen zijn gehouden, mag Hamas nog steeds en volkomen legitiem regeringsverantwoordelijkheid opeisen. Hamas biedt Israël steeds, conform het internationaal recht, normalisering van de betrekkingen aan en een Hudna, in de Arabische traditie een tienjarige pauze. Terecht beschouwt het Israëlische regime vanuit hun misdadige optiek het capabele Hamas het belangrijkste obstakel tegen de illegale ambitie om Groot-Israël te bereiken. De aanslag op de Gazastrook is een grove aanslag op de soevereine staat Palestina. De Nederlandse politieke klasse staat, zoals nu weer blijkt, daarin solide achter het Israëlische bewind. Dat een meerderheid van de kiesgerechtigden dat ook vindt, is hoogst twijfelachtig. De Grondwet, art. 94 Voorrang internationale rechtsorde boven nationale wet Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties. De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004 begint als volgt: Hugo Grotius [1583-1645]: Pacta sunt servanda – overeenkomsten moeten worden nagekomen. Die uitspraak is dus voor de gehele Nederlandse samenleving bindend en schrijft het volgende voor: – Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en zonder landruil achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Het Hof vindt de ideologie van Eretz- of Groot-Israël illegaal. Pas daarna kunnen de finale status onderhandelingen tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd; – Israël staat onder een verplichting de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, te ontmantelen en de getroffenen schadeloos te stellen; – Alle staten staan onder een verplichting om de illegale situatie als gevolg van de bouw van de muur niet te erkennen; – Israël staat onder een verplichting zich strikt te houden aan het internationaal humanitaire recht zoals vastgelegd in de Vierde Geneefse Conventie; – Staten die met Israël deze Conventie hebben bekrachtigd – zoals ook Nederland – staan onder een verplichting van Israël af te dwingen dat deze zich daaraan houdt. Houdt de Nederlandse regering zich aan Artikel 94? Nul. Houdt de Tweede Kamer zich in haar recente stemgedrag hieraan? Bijna nul.
5
De redenen waarom variëren wat. Maar dat is volstrekt onbelangrijk. Je hebt je – zeker als Kamerleden en bewindvoerders [ministers en staatssecretarissen] die de eed van trouw aan de Grondwet hebben afgelegd – daaraan te houden. Geen mitsen en maren, geen politieke waan van de dag. Zijn er Kamerfracties die respect opbrengen voor art. 94 ? Jazeker: Denk en BIJ1, nu samen goed voor vier (4) zetels in de Tweede Kamer en geen enkele (0) zetel in de Eerste Kamer. Deze partijen zijn op 22 november onze steun waard. Geef één van hen uw stem.
Wat Putin voor Oekraïne betekent, is Netanyahu voor Palestina
Jan Wijenberg Oda Hulsen – Wauben Lid PvdA Buitenland Commissie [Uit privacy overwegingen mailadres verwijderd]
Cor Hulsen
[Uit privacy overwegingen mailadres verwijderd]
Reacties uitgeschakeld voor Stemadvies tegen volkerenmoord op de Staat Palestina en op de Palestijnen/[Samengesteld door de heer Wijenberg, oud ambassadeur en Palestina activist en de heer en mevrouw Hulsen-Wauben,Palestina activisten]
FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!/OVER ANTI-ZIONISME EN ANTISEMITISME/PRO ISRAEL AANHANGERS:DE HOLOCAUST IS EEN EUROPESE MISDAAD/ARABIEREN, AFRIKANEN EN ANDERE
MENSEN VAN KLEUR HADDEN ER PART NOCH DEEL AAN!
Dear Readers
In deze post reageer ik op een interessant artikel op Indymedia.nl:
”Enkele gedachten over het uitbreken van de grootste gevangenis ter wereld [1]
en met die ”grootste gevangenis ter wereld wordt het nog steeds door
Israel bezette Gaza [2] bedoeld, dat momenteel door bezettingsstaat
Israel wordt platgebombardeerd en uitgehongerd [3], wat terecht door
Human Rights Watch een oorlogsmisdaad genoemd wordt [4]
In mijn commentaar [onder de tekst van het Indymedia artikel] trek ik
in de Discussiepagina van leer tegen het eeuwige frame van Israel-aanhangers,’
dat kritiek op Israel ”antisemitisch” zou zijn.
Grappig is, dat dergelijke lieden daarvan vrijwel automatisch moslims en
[hier in Nederland] vooral Marokkanen beschuldigen. [5]
En natuurlijk zijn er wel degelijk Marokkanen, die antisemitische
uitlatingen doen [6] en dat veroordeel ik natuurlijk, net zoals alle
vormen van racisme en xenofobie, maar vaak is het roepen
van een Bevrijdingsleus of het voeren van een Islamitische vlag
al reden genoeg voor pro Israelische hysterici om van leer
te trekken [7]
Aan die lieden wil ik zeggenL
Check je historische feiten.
Het was Europa, dat massaal Joden vervolgde, de Holocaust was
een Europese misdaad.
Daar kwam geen Arabier, Afrikaan of ander mens van kleur aan te pas.
Dat was het werk van witte mensen.
Dus frame de schuldigen en probeer niet de aandacht van Israelische
misdaden af te leiden door te mauwen over anti-semitisme,
wanneer het in werkelijkheid anti-zionisme is of simpel kritiek
op de misdaden van de Israelische Bezettingsstaat, zoals de
uithongering van de Gazaanse burgerbevolking. [8]
Daarover gaat mijn commentaar op onderstaand zeer lezenswaardig
Indymedia artikel
ENJOY IT
FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!
ENKELE GEDACHTEN OVER HET UITBREKEN VAN DE GROOTSTE
GEVANGENIS TER WERELD
https://www.indymedia.nl/node/53962
Enkele gedachten over het uitbreken van de grootste gevangenis ter wereld
Opinie, gepost door: Rigaer49 op 03/11/2023 11:01:39
Vertaling van ‘Some thoughts on the breaking out of the largest prison in the world’ door Rigaer49
Sinds een paar weken horen we van velen dat ze zich moeten uitspreken over wat er “nu gebeurt in Gaza”. Argumenten die bijna lijken te suggereren dat er een nieuwe oorlog is begonnen zijn zelfs in radicale of anarchistische kringen gebruikelijk. Sinds de uitbraak uit Gaza wordt de Palestijnse bevrijdingsstrijd in Duitsland gereduceerd tot de acties van Hamas. De Duitse staat, politieke partijen, en soms zelfs onze kameraden, zijn erg bezorgd over hoe ver of dichtbij men kan staan bij de ideeën van Hamas. Maar heel weinig over de historische wortels van een asymmetrische oorlog die al meer dan 70 jaar duurt, wordt door deze standpunten ter discussie gesteld. Een voortdurende afslachting van Palestijnse mensen vindt al plaats sinds de dagen van het Britse kolonialisme, geholpen door de vestiging van een apartheidsregime in een kunstmatig gecreëerde kolonistenmaatschappij.
Vandaag overheerst in Duitsland nog steeds de behoefte om geconstrueerde horrorverhalen te veroordelen, zelfs wanneer ze al ontkend zijn in de hegemoniale media. In plaats van te luisteren naar stemmen uit Palestina of hun verbannen gemeenschappen, is er weinig weerstand tegen het oriëntalistische discours dat door de staat en de media wordt gepushed, waarbij het beeld van “de Arabier” als het ultieme kwaad wordt geconstrueerd. Deze dynamiek is aanwezig in alle zogenaamde “War on Terror” sinds 9/11, maar ze ontstond al veel eerder. Individuen en collectieven die nooit sympathisanten van Hamas zijn geweest, staan nu met hun rug tegen de muur en worden geacht de richtlijnen van een blanke duitse beweging op te volgen. Eerst moeten ze publiekelijk verklaren dat ze afstand nemen van islamistische ideeën voordat ze de ruimte krijgen om te spreken over hun eigen politieke ideeën over bevrijding van de koloniale en fascistische onderdrukking van Israël.
Het geweldsniveau van de afgelopen weken in Berlijn kan niet alleen worden verklaard als een reactie op het uitbreken van de Gazastrook. Leerlingen kunnen op school door een leraar worden geslagen, mensen worden op straat geconfronteerd met bruut politiegeweld en demonstraties worden systematisch verboden. Hoewel antisemitisme zijn grootste uitingen vindt in dit gebied, en we het als onze verantwoordelijkheid zien om de vele uitingen van wit-christelijke suprematie te bestrijden – of het nu Aiwagner, AFD, Reichsbürger of anderen zijn – leidt de Duitse staat de aandacht af door anderen te beschuldigen. Het idee van geïmporteerd antisemitisme is en blijft een manier voor Duitsland om een nieuwe demon van de geschiedenis te vinden en het antisemitisme op een historisch revisionistische manier van zichzelf naar Palestina te schuiven. De resultaten zijn vandaag de dag duidelijk. Met de gebruikelijke racistische agitatie, door het idee te construeren dat Palestijnen van nature antisemitisch zijn, probeert de Duitse staat onze klasse te verdelen langs etnische en religieuze lijnen, als een rookgordijn voor de scheiding tussen ons en de wapenhandelaars die momenteel veel geld verdienen aan de aandelen Rheinmetall.
Om elk verzet tegen de medeplichtigheid tussen de Duitse staat en het Israëlische leger en zijn zionistische autoriteiten het zwijgen op te leggen, wordt het bekende schuldverhaal gebruikt, dat als een transparante mantel wordt uitgespreid over de mensen die gesocialiseerd zijn in het gebied dat door de Duitse staat wordt gecontroleerd.
Nu pas, na meer dan 100 jaar?!
De zee van tegenstrijdigheden waarin de oorlog is ondergedompeld weegt zwaar op ons. Sinds meer dan 100 jaar zien we beelden van Palestijnse mensen die vermoord worden door koloniale troepen. Sinds meer dan 100 jaar zien we beelden van Palestijnse mensen die uit hun eigen gebieden worden verdreven. Sinds het tweede Oslo-akkoord in 1995 zijn we er getuige van hoe het narratieve geschut van de vredesbeweging alle vormen van zelfverdediging en zelfbeschikking aanvalt en karakteriseert als barbaars, ijverig of onbeschaafd.
We zijn het zat om tonnen puin te zien in Gaza, na tientallen jaren van bombardementen door het Israëlische leger. En met dit gevoel zien we hoe de hekken van de grootste gevangenis ter wereld worden afgebroken. De mensen in Gaza zijn blootgesteld aan constant geweld, geweld waarvan we ons niet eens kunnen voorstellen dat het ons eigen lichaam treft, maar dat we voor anderen hebben genormaliseerd. Het normaliseren van de onderdrukking van bepaalde mensen is immers een noodzaak van de koloniale kapitalistische wereld waarin we nog steeds leven. Dit beest heeft de gekoloniseerde nodig om te zwijgen, om passief te gehoorzamen. Duits “links” houdt ook van slachtoffers om voor te “zorgen” om hun schuldgevoelens te verlichten.
Wat sommige mensen in Duitsland vandaag de dag verontrust, is niet het geweld op zich, en niet alle doden zijn even verontrustend. We internaliseren de waardering van de sterfgevallen waar we een gezicht op kunnen plakken, terwijl we ons niets aantrekken van de sterfgevallen zonder gezicht.We accepteren het feit dat sommigen kunnen rouwen om hun dierbaren en hen kunnen begraven, en tegelijkertijd accepteren we simpelweg de verdwijning van duizenden en duizenden.Wat sommige mensen verontrust, vooral degenen die aan de macht zijn, is het feit dat degenen van wie verwacht werd dat ze passief zouden blijven, actie ondernemen op weg naar bevrijding, en dit is het moment waarop het systeem eindelijk wankelt.Door hun acties dwingen mensen in Gaza ons in Midden-Europa om te stoppen met navelstaren en een standpunt in te nemen over hun realiteit.Vandaag de dag gooien mensen die het Westerse ontwikkelingsideaal zouden moeten nastreven, ons een realiteit voor de voeten die voor ons soms moeilijk te begrijpen is. Dit haalt ons uit ons hoofd, dwingt ons om de plaats te verlaten van degenen die het discours dicteren, die zeggen wat van belang is en wat niet, en eist dat we de aandacht vestigen op een realiteit waar we allemaal van profiteren.Of denken we nog steeds dat ons welzijn en onze economische stabiliteit in dit land los staan van de slachting van anderen in het Zuiden?
Voor velen hier is het een klap voor hun ego om geconfronteerd te worden met deze realiteit, om te worden ontmaskerd als iemand die geen duidelijk standpunt heeft.Want tot vandaag konden ze onverschillig blijven, zoals sommigen van ons, maar nu niet meer.Een standpunt innemen in deze genocide zou voor iedereen gemakkelijk moeten zijn. Voor ons is het pijnlijk, tegenstrijdig en vermoeiend, maar noodzakelijk.Oorlog brengt ons in de positie dat we geen kant-en-klare optie hebben om voor te kiezen, maar vereist dat we onze eigen standpunten opbouwen, of aan de kant komen te staan…
Misschien kan dit voor velen een kans zijn om te beginnen te begrijpen wat kolonialisme ook voor mensen hier betekent, voor ons dagelijks leven en onze praktijk, en dus om het pad van de antikoloniale strijd te bewandelen.
Tegenstrijdigheden onder ogen zien en toch solidair blijven.
Ondanks de bovengenoemde tegenstrijdigheden nemen we geen afstand van onze antimilitaristische en anti-oorlogsovertuigingen.Het is ons duidelijk dat de oorlogsmachinerie en de markt van de dood nooit de weg naar bevrijding zijn. We hebben geleerd dat het idee van witte supremacistische vrede, waarbij alleen het leger van door de VN erkende natiestaten vecht in bezette gebieden, niet vredelievend is. Het is gewoon een onwetend idee, dat bedoeld is om de ruimte voor zelfverdediging weg te nemen door geweld op wereldschaal te monopoliseren. Alle doden die tot nu toe zijn gevallen zijn afschuwelijk, net als de doden die vandaag vallen.Daarom willen we een strijd die ervoor zorgt dat niemand anders sterft, of gemarkeerd wordt voor de dood vanwege hun identiteit, en slechts een nummer wordt in een wereldwijde statistiek.
En we weten zeker dat de politiek van het regime, dat gevormd wordt door het Israëlische leger en gesteund wordt door de Palestijnse Autoriteit die dit land vanaf de jaren ’90 regeerde, geen vruchtbare bodem heeft geboden voor een leven in vrijheid en dat ook in de toekomst niet zal doen.
De laatste dagen herhaalt het nieuws dat Duitsland achter Israël staat. De Duitse staat misschien wel, maar we hebben in de Sonnenallee, Potsdamer Platz, O-Platz… laten zien dat we achter Palestina staan.
Van de Westelijke Sahara tot de bergen in Chiapas, van Wallmapu tot de Kasjmirvallei. Vanuit ons hart naar Gaza, 48 en de Westelijke Jordaanoever, dat wil zeggen naar heel Palestina, omarmen wij zelforganisatie en zelfbeschikking van volkeren.Wij groeten hen die onderdrukt worden en opstaan voor andere werelden, en die de dialoog aangaan door middel van acties.
We staan zij aan zij met de mensen die te maken hebben met onderdrukking. Laten we ons aansluiten bij de Sonnenallee en de straat op gaan, op welke manier dan ook.
From the river to the sea, Palestine will be free!
Goed, dat in dit Stuk niet alleen afstand genomen wordt van de vanaf 1967 heersende Israelische bezetting en terreur in de Palestijnse gebieden, omkleed door foltering, administratieve detentie, buitengerechtelijke executies, apartheid en landdiefstal door de illegale nederzettingen, maar ook een heldere Blik wordt geworpen op het ontstaan van de Staat Israel, ontstaan uit de idee van [neo] kolonialisme en zionistische superioriteitswaanzin
https://la.indymedia.org/news/2007/06/201927.php
https://www.astridessed.nl/2007disaster-over-palestinethe-refugee-proble… En wie weer begint te mauwen over het ”links antisemitisme” of het ”Arabisch antisemitisme” moet zich maar goed realiseren, dat anti-zionisme en anti-semitisme twee heel verschillende zaken zijn en dat er ook anti-zionistische Joden zijn! Dat het aantal Joden, dat kritisch tot zeer kritisch is op Onderdrukkings en Uithongeringsstaat Israel gelukkig steeds meer groeit!
Zie de Brief van Jaap Hamburger, voorzitter van het kritische ”Een Ander Joods Geluid” aan demissionair premier Rutte
Zie de door mij zeer bewonderde Joods Israelische mensenrechtenorganisatie Btselem, die in het huidige Israel onder de extreem-rechtse regering van oorlogsmisdadiger premier Netanyahu haar uiterste best doet En dat al jaren doet!
En wat dat Arabisch anti-semitisme betreft: Natuurlijk bestaat dat en dat verwerp ik, net zoals ik iedere vorm van racisme en xenofobie verwerp
Maar waar waren ook alweer de eeuwenlange Jodenvervolgingen? IN EUROPA!
Waar is ook alweer een van de Gruwelijkste Misdaden in de Geschiedenis der Mensheid uitgevoerd? IN EUROPA, DE HOLOCAUST!
Dat waren geen Arabieren, dat waren geen Afrikanen, dat waren geen mensen van kleur. Dat waren witte mensen.
En natuurlijk: Het was een verderfelijk Systeem en er was ook veel verzet, duizenden hebben ook vervolgde Joden geholpen met Gevaar voor eigen Leven. Daarvoor het grootst mogelijke respect
Maar het blijft, wat men ook beweert over Arabisch anti-semitisme, een EUROPESE MISDAAD
Het waren EUROPESE KONINGEN [Koning Edward I van Engeland, Koning Lodewijk ”De Heilige” van Frankrijk] die de Joden uit hun landen hebben verdreven en of vervolgd!
Daar was wel degelijk discriminatie, maar niet te vergelijken met de pogroms in Europa!
Dat was wat betreft het gemauw van zionisten over ”Arabisch anti semitisme” die willens en wetens de ogen sluiten voor de misdadige EUROPESE EEUWENOUDE VERVOLGING VAN DE JODEN!!
Met anti zionisme en kritiek op het misdadige Israelische Bezettings en Uithongeringsregime heeft dat dus NIETS te maken!
Of is het soms racisme om het voormalige bewind van dictator Idi Amin misdadig te noemen?
https://en.wikipedia.org/wiki/Idi_Amin
Natuurlijk niet, evenmin als Israel kritiek anti semitisch is!
Dit is wat ik over deze kwestie te zeggen heb
Natuurlijk veroordeel ik de gruwelijke 7 october Hamas aanval, maar Hamas is, net zoals iedere andere Palestijnse organisatie een gelegitimeerde verzetsorganisatie tegen de sinds 1967 durende Israelische bezetting en nederzettingenpolitiek.
Burgers mogen niet worden geviseerd, noch door Israel, noch door Palestijnse organisaties, maar de Strijd van het Palestijnse volk en haar organisaties tegen de misdadige Israelische Bezetting is legitiem, net zoals de Indonesische en Algerijnse Bevrijdingsstrijd!
https://digitallibrary.un.org/record/201884?ln=en
FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!!
ASTRID ESSED
https://www.astridessed.nl/
Reacties uitgeschakeld voor From the river to the sea, Palestine will be free!/Over anti-zionisme en antisemitisme/Pro Israel aanhangers: De Holocaust is een Europese misdaad! Arabieren, Afrikanen en andere mensen van kleur hadden er part noch deel aan!
En nooit never ever zal ik de Holocaust in dit rijtje overslaan, brought to you by onze superieure westerse beschaving. Niet door Aziaten, niet door Afrikanen of inheemse Amerikanen, maar door christelijke, witte Eurpeanen. Nu zie ik een trend onder de witte Vrienden van Israël, ook Montefiore doet het: elke witte reactionaire zultkop weet tegenwoordig uit z’n hoofd waar en wanneer welke pogrom in de Arabische wereld heeft plaatsgevonden en hoeveel Joden daarbij precies zijn omgekomen en verdreven. De Holocaust wordt voor het gemak vergeten en anders wordt die ook gewoon in de schoenen van de Arabieren geschoven.”
”Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden”
CIDI
PERSBERICHT: CIDI DOET AANGIFTE TEGEN INSTAGRAMACCOUNT CEST MOCRO WEGENS AANZETTEN
Vandaag heeft CIDI aangifte gedaan tegen de eigenaar van het Instagramaccount CestMocro en verschillende reageerders die zich antisemitisch op het platform hebben uitgelaten. Ook heeft CIDI aan het kabinet gevraagd uitdrukkelijk stelling te nemen “tegen deze vorm van ophitsing jegens de Joodse gemeenschap.” Het account CestMocro heeft 1 miljoen volgers, overwegend jongeren. Een tweede Instagramaccount van dezelfde eigenaar, CestMocroTV, heeft bijna 400.000 volgers.
Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden” gaan alle grenzen over en zijn diep beledigend voor de Joodse gemeenschap in ons land. Ze zijn schokkend, verwerpelijk en zetten aan tot haat en geweld tegen Joden. Geen enkele emotie over de oorlog tussen Israel en Hamas rechtvaardigt deze huiveringwekkende uitingen.
Het Openbaar Ministerie is gevraagd de eigenaar van het Instagramaccount te vervolgen op grond van groepsbelediging (artikelen 137 c, d en e van het Wetboek van Strafrecht), bedreiging (artikel 285) en intimidatie (artikel 284). Hetzelfde geldt voor degenen die de reacties hebben geplaatst. Ook vragen we het Openbaar Ministerie te onderzoeken of op grond van het onlangs uitgebreide artikel 2:20 BW het account CestMocro offline kan worden gehaald. De content op dit account is evident in strijd met de openbare orde, omdat het de nationale veiligheid bedreigt in het algemeen en die van de Joodse gemeenschap in het bijzonder, en aanzet tot haat en geweld.
CIDI heeft demissionair premier Rutte en demissionair minister van Justitie Yesilgöz bericht dat we ons enorme zorgen maken over de uitingen die op het platform worden gedaan en de gevolgen die dat heeft voor de Joodse gemeenschap. Ook is de bewindslieden gevraagd zich uit te spreken tegen deze vorm van ophitsing. “Als Joodse gemeenschap moeten we het gevoel hebben beschermd te worden door onze overheid. Bovendien kan het uitzonderen en beledigen van een bevolkingsgroep niet anders worden opgevat dan als een belediging van alle Nederlanders die een fatsoenlijke rechtsstaat voorstaan.”, aldus CIDI.
NOOT 7
[7]
”Er wordt naarstig gezocht naar belastend bewijs tegen pro-Palestijnse demonstranten, zodat elke vlag met Arabische teksten wordt aangemerkt als “Hamas-vlag”, “Taliban-vlag” of “Jihad-vlag” maar het zijn gewoon islamitische vlaggen. Islamofobie, heel simpel”
”Nu ben je tegenwoordig al antisemiet als je Israël een apartheidsstaat noemt en ja, met zulke criteria zal het antisemitisme zijn opgelaaid als nooit tevoren in de naoorlogse geschiedenis. ”
”Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.”
ONE WORLD
NOEM HET ”CONFLICT” TUSSEN ISRAEL EN PALESTINA WAT HET IS”: EEN BEZETTING
Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.
Geen conflict maar een bezetting
Als het over de bezetting van Palestina gaat, klinkt vaak het geluid dat die complex is, met veel lagen en dimensies. Dat is waar: het is onmogelijk om de volledige context in één artikel weer te geven. Ook voor mij is het moeilijk om hierover te schrijven: ik ben bang verkeerd begrepen te worden door vrienden en familie. En ook ik heb niet de illusie dat ik hier een volledig verhaal kan schrijven. Belangrijke elementen moet ik noodgedwongen achterwege laten. Ik laat de Palestijnse autoriteiten hier bijvoorbeeld buiten beschouwing. Maar ik wil het wel hebben over een aantal lagen van de situatie die Nederlandse media doorgaans weinig bespreken.
Dat begint al met de bewoordingen: ‘Frustraties in Jeruzalem bereiken gewelddadig hoogtepunt’, zoals NRC op 8 mei 2021 kopte. De avond ervoor ‘escaleerde opnieuw het geweld tussen Israëlische politie en Palestijnse demonstranten’, aldus het artikel. Die week begon inderdaad een korte maar hevige oorlog tussen Israël en de Palestijnse groepen Hamas en de Islamitische Jihad, die tot 21 mei zou duren. Maar het zijn formuleringen die je in berichtgeving over Israël-Palestina vaak tegenkomt. Ze suggereren dat het geweld geen daders kent. Geweld neemt schijnbaar uit zichzelf toe, net als de ‘spanningen’ en de ‘onrust’.
Door zulke verwoordingen lijken Palestijnse demonstranten even verantwoordelijk voor de geweldsuitbarstingen in de heilige stad als de Israëlische politie en ordetroepen. Het enige verschil lijkt te zijn dat de ene partij rubberen kogels afvuurt, terwijl de andere partij met stenen gooit. Zo schreef de Volksrant in diezelfde week dat er ‘rellen’ uitbraken ‘nadat Palestijnen na het avondgebed tegenover de Israëlische politie kwamen te staan’. Honderden Palestijnen raakten gewond ‘vanwege de rubberkogels en flitsgranaten die tegen hen zijn ingezet’. Degenen die die kogels afvuurden, Israëlische politieagenten, worden niet genoemd.
De landonteigening van Palestijnen wordt gepresenteerd als een conflict tussen twee gelijke partijen. Maar dat ‘conflict’ moeten we noemen wat het is: een bezetting. Er is geen Palestijnse politie in Jeruzalem; Israëlische politieagenten hebben alle vrijheid om gewelddadig op te treden in geannexeerd Oost-Jeruzalem, waar zij de dienst uitmaken. Palestijnse inwoners van Jeruzalem kunnen ondertussen amper de stad uit, krijgen nauwelijks middelen om een leven op te bouwen en hebben regelmatig te maken met de politie als bezettingsmacht.
Ter vergelijking: extreemrechtse Israëli’s kunnen door Palestijnse wijken marcheren terwijl ze ‘Dood aan de Arabieren’ scanderen, zonder dat de Israëlische politie hen tegenhoudt. Agenten lopen zelfs mee om ‘de orde te bewaken’.
Een koloniaal project
In 1895 wond Theodor Herzl, een van de grondleggers van het zionisme, er geen doekjes om in zijn pamflet De Joodse staat: het opbouwen van deze Joodse staat was volgens hem een koloniaal project, hoewel je je daar iets anders bij moet voorstellen dan het ‘klassieke’ Europese kolonialisme. Europese zionisten hoopten op een bestaan zonder discriminatie na de ‘terugkeer’ naar een verloren thuisland, zonder rekening te houden met de bevolking die er woonde. Ze kochten de grond op van Palestijnen en maakten het hen onmogelijk die terug te kopen.
Tijdens het vijfde zionistische congres in 1901, besloot men dat het Joods Nationaal Fonds, medeverantwoordelijk voor het opkopen van Palestijnse grond, deze grond nooit mocht doorverkopen. Bovendien mochten enkel Joden de grond huren om te bebouwen. Vandaag de dag past Israël een vergelijkbare strategie toe. Volgens het Israëlische recht mogen Joodse Israëli’s verloren grond terugeisen, terwijl Palestijnen via de Israëlische wet geen aanspraak kunnen doen op de grond die ze zijn verloren.
Het zionisme kent veel vormen en invullingen, maar in grote lijnen omvat het een nationalistische ideologie die een staat voor het Joodse volk in Palestina als oplossing ziet voor antisemitisme in diaspora. Vóór het ontstaan van het zionisme, eind negentiende eeuw, was er nog geen sprake van het Joodse volk in de etnische zin van het woord; joden1 waren een religieuze diaspora die meer met hun landgenoten gemeen hadden dan met joden duizenden kilometers verderop.
Het idee dat het Joodse volk een eenheid is en recht heeft op terugkeer naar het Heilige Land, zien we terug in Israëls natiestaatwet uit 2018. Daarin benadrukt het land een Joodse staat te zijn die het bouwen van nederzettingen voor Joden aanmoedigt en ondersteunt. Deze opzettelijke gelijkschakeling van een Joods volk en de staat Israël heeft tot gevolg dat Palestijnen met een Israëlisch paspoort, momenteel zo’n 20 procent van de bevolking, nooit gelijk zullen worden behandeld.
Doordat de staat zichzelf momenteel in etnische termen definieert, zit racisme verankerd in de Israëlische wet. In Gaza en op de Westelijke Jordaanoever voeren de Israëlische autoriteiten de segregatie tussen Joodse Israëli’s en Palestijnen zelfs zo ver door dat Human Rights Watch vorig jaar reden zag om Israël van apartheid te beschuldigen. In februari van dit jaar deed Amnesty International hetzelfde.
Israël is niet verantwoordelijk voor antisemitisme
Een ander gevolg van de gelijkschakeling van het volk en de staat Israël, is dat joden elders ter wereld zonder band met Israël betrokken raken in een kwestie waar ze niks mee te maken (willen) hebben. Het is geen geheim dat elders in de wereldantisemitisme oplaait zodra de verontwaardiging over de Israëlische bezetting toeneemt. Laat ik duidelijk zijn: de antisemiet is verantwoordelijk voor zijn/haar/hun antisemitisme; niet Israël. Maar deze staat die beweert antisemitisme te bestrijden, wakkert zo ironisch genoeg wel antisemitisme in diaspora aan, door het verschil tussen Israël en joden opzettelijk vaag te houden.
Dat zien we terug in de eeuwige discussie over wanneer iets antisemitisch is. De International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) hanteert een definitie van antisemitisme die algemeen geaccepteerd is, maar niettemin op kritiek kan rekenen. De IHRA stelt dat het antisemitisch is om Joden hun zelfbeschikkingsrecht te ontnemen door bijvoorbeeld te zeggen dat Israël een racistisch project is. De kritiek die veel personen en organisaties op deze definitie hebben, luidt dat deze het moeilijk maakt om de bezetting van Palestina te bekritiseren.
Doordat de IHRA-definitie breed te interpreteren valt, beschouwde de regering van Netanyahu – die ruim 15 jaar premier was – antizionisme óók als antisemitisme, met als gevolg dat joden elders ter wereld wederom met de staat Israël gelijk worden gesteld.
Vandaar dat 200 wetenschappers een alternatieve definitie ondertekenden die als aanvulling diende op de IHRA-definitie. Volgens hun Jerusalem Declaration of Antisemitism (JDA) is het bijvoorbeeld antisemitisch om het bestaansrecht van joden ín Israël te ontkennen; niet het bestaansrecht van Israël zelf. Zolang iemand pleit voor een oplossing die gelijkheid tussen joden en Palestijnen ‘tussen de rivier en de zee’ garandeert, is er volgens de JDA dus geen sprake van antisemitisme.
Strategische positie in het Midden-Oosten
In de Nederlandse media hoor je nauwelijks over de geopolitieke belangen die de EU, de VS en de Golfstaten in Israël hebben. De VS en EU zien in het land een ideologische evenknie, waar Israël op inspeelt door zich te profileren als een westerse staat. Deze houding komt deels voort uit de Koude Oorlog, waarin Israël haar socialistische veren van zich afschudde om steun te krijgen van de Verenigde Staten. De Sovjet-Unie steunde namelijk (socialistische) vijanden van Israël zoals Egypte en Syrië.
Europa was ver voor de de oprichting van Israël in 1948 betrokken bij de kolonisatie van Palestina. Groot-Brittannië, dat destijds het mandaat had in Palestina, tekende in 1917 al de Balfour-declaratie. Daarin beloofde de koloniale grootmacht een toekomstige Joodse staat in het Midden-Oosten – specifiek Palestina – te ondersteunen. Voor Groot-Brittannië was Israël oorspronkelijk een makkelijke manier om controle te behouden over het Suezkanaal en om de joden bij wijze van een gunst te laten emigreren.
Israël is vanaf het ontstaan omringd geweest door vijandige buurlanden. De enige manier waarop het zijn veiligheid kan garanderen is dus om zichzelf onmisbaar te maken in de regio. Dit doet het land via militaire steun en door nauwe economische banden aan te gaan. De normalisering van banden tussen Israël en Golfstaten als de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en (onofficieel) ook Saudi-Arabië, komen hieruit voort.
Het is maar de vraag of de tactiek van Israël op de lange termijn werkt. Uit een enquête van een onderzoeksbureau uit Qatar blijkt dat 82 procent van de bewoners uit de Golfstaten zich nog steeds identificeert met de Palestijnse zaak. Maar vooralsnog hebben de regeringen van de Golfstaten, net als Nederland en andere westerse landen, te veel belangen in Israël als handelspartner én als bondgenoot om in te grijpen in de Israëlische bezetting van Palestina.
En zolang dat zo blijft, spreken Nederlandse media over Israël-Palestina als een conflict tussen twee kampen, in plaats van wat zich werkelijk afspeelt: een gewelddadige bezetting.
De afgelopen weken hoorde je waarschijnlijk regelmatig de slogan From the river to the sea Palestine will be free, toen Palestijnen in hun thuisland, in het hele Midden-Oosten en overal ter wereld de afgelopen weken in opstand kwamen. In steden over de hele wereld reageerden demonstranten op de aanstaande uitzetting van Palestijnse inwoners uit hun huizen in Jeruzalem, op Israëlische aanvallen op heilige plaatsen en op de bombardementen op Gaza. Als je deze protesten hebt bekeken of bijgewoond, heb je de slogan waarschijnlijk op borden zien staan of in de menigte gehoord.
Je hebt misschien ook gehoord dat de slogan antisemitisch of zelfs genocidaal wordt genoemd. Op 19 mei 2021 bijvoorbeeld werd de vakbond New Yorker Union breed aangevallen om deze tweet: ‘Solidarity with Palestinians from the river to the sea who went on a 24-hour strike yesterday for dignity and liberation.’ (‘Solidariteit met de Palestijnen from the river to the sea die gisteren 24 uur in staking gingen voor waardigheid en bevrijding.’) Of het nu uit oprechte onwetendheid of kwaadwillendheid is, volgens critici van de river-to-the-sea-formulering zouden de vakbond, en anderen die de slogan gebruiken, impliciet oproepen tot de ontmanteling van de staat Israël en het zuiveren van de hele regio – van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee: een gebied dat de Westelijke Jordaanoever, Gaza en heel Israël beslaat binnen de internationaal erkende grenzen van vóór 1967. Helaas is de vakbond gezwicht voor deze laster.
Vandaag de dag lijkt het gesprek steeds meer in deze richting verschoven. Dat komt deels door een algemeen intellectueel en moreel ontwaken over het onderwerp Israël/Palestina – in de media, in de academische wereld, in activistische kringen en zelfs onder bepaalde politici – maar het komt ook door de steeds gruwelijkere realiteit ter plaatse. Meer dan ooit erkennen mensen over de hele wereld dat het probleem veel verder gaat dan de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, en dat discriminatie tegen Palestijnen aan beide zijden van de Groene Lijn2 plaatsvindt.
De zin From the river to the sea dekt een toekomst zonder Groene Lijn als geen ander, omdat het de volledige ruimte beslaat waarin Palestijnse rechten worden ontzegd. Het is in die ruimte dat Palestijnen vrij willen leven. Het is in die ruimte dat Palestijnen zich moeten verenigen om verandering te creëren, ondanks de politieke en geografische verdeeldheid die de Israëlische overheersing heeft veroorzaakt. Het is die ruimte die Palestijnen ‘thuis’ noemen, ongeacht wat iemand anders het noemt.
Een systeem van discriminatie en apartheid
From the river to the sea is een antwoord op de versnippering van het Palestijnse land en het uit elkaar drijven van het Palestijnse volk door de Israëlische bezetting en door discriminatie. Palestijnen zijn op talloze manieren uiteengedreven door het Israëlische beleid. Er zijn Palestijnse vluchtelingen die door discriminerende Israëlische wetten niet mogen terugkeren. Er zijn Palestijnen binnen het internationaal erkende grondgebied van Israël die als tweederangsburgers leven, zonder gelijke rechten. Er zijn Palestijnen onder Israëlische militaire bezetting op de Westelijke Jordaanoever zonder staatsburgerschapsrechten. Er zijn Palestijnen in bezet Jeruzalem die in juridische onzekerheid verkeren en worden geconfronteerd met uitzetting. Er zijn Palestijnen in Gaza die onder Israëlische belegering leven. Allemaal lijden ze onder een scala van beleidsmaatregelen in een systeem van discriminatie en apartheid – een systeem dat ze alleen kunnen bestrijden door gezamenlijke oppositie.
Ze hebben allemaal het recht om vrij te leven in het land from the river to the sea. Maar omdat zionistische kolonisten profiteren van verdeeldheid, hebben ze belang bij de onjuiste weergave van het juist inclusieve en verenigende karakter van de slogan. Het is immers gemakkelijker om een verdeeld volk te domineren dan één verenigd volk in een gezamenlijke strijd voor dezelfde universele rechten. Journalist Marc Lamont Hill werd daarom ontslagen bij CNN omdat hij opriep tot Palestijnse vrijheid ‘from the river to the sea’.
Als Palestijnen ‘From the river to the sea Palestine will be free’ zeggen, beweren veel zionisten dat dit een oproep tot genocide is. Maar zoals historicus Maha Nassar opmerkt: er is nooit een ‘officieel Palestijns standpunt geweest dat oproept tot gedwongen verwijdering van Joden uit Palestina’. Die interpretatie lijkt, denkt hij, het resultaat van ‘een Israëlische mediacampagne na de oorlog van 1967, waarin ten onrechte werd beweerd dat Palestijnen Joden in zee wilden gooien’.
Racisme en islamofobie
Joodse groeperingen zoals het American Jewish Committee beweren ook dat de slogan antisemitisch is omdat militante groeperingen zoals de PLO, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en Hamas de leus hebben overgenomen. Maar zoals Nassar schrijft, gaat de zin veel verder terug, en maakt die deel uit van een bredere oproep tot een seculiere, democratische staat in heel historisch Palestina.
De bewering dat de zin ‘from the river to the sea’ genocidaal bedoeld is, berust niet op historische feiten, maar eerder op racisme en islamofobie. Door de zin als genocidaal weg te zetten, kun je doen alsof Palestijnen niet te vertrouwen zijn, en dat als zij oproepen tot gelijkheid, ze eigenlijk ‘uitroeiing’ bedoelen. Om voortdurend geweld tegen Palestijnen te rechtvaardigen, wordt die redeneertrant gebruikt om ons af te schilderen als irrationele wilden die uit zijn op het vermoorden van Joden.
De poging om Palestijnen te verbinden met het streven naar uitroeiing wordt ook in veel andere contexten ingezet. In 2015 deed de Israëlische premier Benjamin Netanyahu bijvoorbeeld aan Holocaust-ontkenning door te beweren dat het eigenlijk een Palestijn was, en niet Hitler, die aanstuurde op de ‘Endlösung’. De toenmalige Duitse bondskanselier Angela Merkel moest de Israëlische premier helpen herinneren dat de Duitsers verantwoordelijk waren voor de Holocaust. Zionisten profiteren van de voortdurende angst dat Palestijnen hen zouden willen uitroeien: in zo’n gevaarlijke omgeving kun je voortdurende misstanden tegen Palestijnen rechtvaardigen.
Die logica is niet voorbehouden aan Palestijnen. Ook andere gemarginaliseerde groepen worden vaak beschuldigd van onbetrouwbaarheid en van de diepgewortelde verborgen wens om de samenleving te vernietigen. Joden zouden dat stereotype goed moeten kennen, aangezien het ook een centraal kenmerk is van antisemitisme. In feite werd de ergste antisemitische aanslag in de Amerikaanse geschiedenis een paar jaar geleden gepleegd door een moordenaar die een synagoge aanviel, omdat hij dacht dat Joden de wit-christelijke gedomineerde samenleving vernietigden door bruine immigranten binnen te halen onder het mom van ‘humanitarisme’.
Dergelijke argumenten gaan voorbij aan dat waartoe Palestijnen oproepen als ze de zin in kwestie gebruiken: een staat waarin Palestijnen kunnen leven als vrije en gelijke burgers, zonder door anderen te worden gedomineerd of anderen te domineren. Wanneer we pleiten voor een vrij Palestina from the river to the sea, is het juist het bestaande systeem van overheersing dat we willen beëindigen.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor Noten 1 t/m 8/Op naar een Vrij Palestina!
MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!” en wat daaronder staat.
Geachte Directie
Geacht Management,
Zoals u zich wellicht kunt herinneren, heb ik u in de loop
der Tijden een aantal keren bestookt met mailbrieven met de
eis, geen producten uit Israel meer te verkopen!
Mijn laatste mail aan u dateert van 23 april 2023!
Zie noot 1
Meestal ging dat om [tenminste, dat heb ik bij een bezoek
aan uw filiaal in Amsterdam Zuid-Oost geconstateerd] om mango’s
en/of avocado’s, die in de aanbieding waren [2]
Nu dacht ik eerlijk gezegd, dat u uw Leven gebeterd had, omdat ik
na mijn Brandmail van 23 april jongstleden [3], althans in uw
filiaal Amsterdam Zuid-Oost, geen avocado’s uit Israel meer
gezien had.
”YES!”, dacht ik
Eindelijk is de boodschap bij VOMAR aangekomen [hopelijk ben
ik namelijk niet de enige, die u hierover heeft aangeschreven] en
beseft de VOMAR, dat zij met de verkoop van producten uit Bezettings
en Apartheidsstaat Israel [4] moreel medeverantwoordelijk is
voor diens wandaden en bloed aan haar handen heeft.
Wie schetst mijn Woede en Verbazing toen ik gisteren [dd woensdag
1 november 2023] bij een bezoek aan weer uw filiaal Amsterdam
Zuid-Oost constateerde, dat u het heeft bestaan om in uw aanbiedingen
folder van 29 october tot 4 november [5] avocado’s in de aanbieding had
[en op dit moment van schrijven dus nog heeft] : twee pakken voor 4 euro en WEER afkomstig uit Israel!!
Ik had al een pakje gepakt [avocado’s zijn voor mij een delicatesse] en
toen ik zag, dat zij uit Israel kwamen, vol walging weer teruggezet.
Ik zeg het u eerlijk:
Als het geen voedsel was geweest maar een ander product, had ik het
op de grond gesmeten!!
Want dat u geen gehoor gegeven hebt aan mijn eis/oproep [en waarschijnlijk ook van anderen] om uw verkoop van Israelische
producten te staken [6] is Een Ding.
Dat u het Lef hebt om juist op dit dramatische Moment
van de Geschiedenis door te gaan, met droge ogen, Israelische
producten te verkopen, is ronduit schokkend
WAAROM JUIST NU?
Moet ik het u nog uitleggen?
Dat ga ik wel doen, al is het meer dan weerzinwekkend, dat het nog nodig is, sinds het feit, dat Israel een bezettings en apartheidsstaat is, die zich in
de loop der jaren heeft schuldig gemaakt aan onderdrukking, foltering,
administratieve detentie en apartheid [7] al genoeg zou moeten zijn.
Blijkbaar niet voor u!
MISDADIGE ISRAELISCHE INVALLEN IN GAZA
Sinds de verwerpelijke en bloedige 7 october aanval van
Palestijnse verzetsbeweging Hamas [8] heeft Bezettingsstaat Israel als reactie Gaza gebombardeerd [wat trouwens nog steeds doorgaat], waarbij
waarbij
niet alleen Witte fosfor is gebruikt [kijk maar goed wat
Human Rights Watch daarover meldt, noot 9] maar ook geen enkel onderscheid is gemaakt tussen combatanten [militairen
en strijders] en non combatanten [burgers] [10], wat tot duizenden burgerslachtoffers
geleid heeft
Meer dan 7000, volgens de Israelische mensenrechtenorganisatie
Btselem! [11]
En dat was een Btselem bericht van 27 october! [12]
Ondertussen zijn er veel meer doden bijgekomen, vooral ook
in vluchtelingenkamp Jabalia! [13]
Helaas zijn wij met deze Praktijken bij Israelische militaire
invallen in Gaza bekend [14]
Willekeurige militaire aanvallen, een groot aantal burgerdoden [15]
UITHONGERING BURGERBEVOLKING
MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!
Maar wat dit alles hier nog monsterachtiger maakt is, dat het hier niet
bij blijft!
Want wat Israel ook heeft gedaan als reactie op de7 october Hamas aanval is een totale Blokkade van Gaza instellen, wat betekent, dat de
burgerbevolking geen gas, water, brandstof en medicijnen ontvangt! [16]
Moet ik uitleggen, dat dit monsterachtig is.
Moet ik uitleggen, dat dit kwaadaardig is?
Moet ik uitleggen, dat dit als ”collectieve straf” internationaalrechtelijk
verboden is? [17]
Dat uithongering van een burgerbevolking een oorlogsmisdaad is?
[18]
Weet u, dat Gazanen wegens gebrek aan water BRAK WATER drinken
[19], wat natuurijk levensgevaarlijk is?
EPILOOG
Meer hoef ik er niet aan toe te voegen.
U verkoopt nog steeds, ondanks talloze opropoen,
dat niet te doen [20] producten uit een Staat, die sinds 1967 de
Palestijnse gebieden bezet, onderdrukt, zich schuldig maakt
aan foltering, administratieve detentie, landdiefstal via illegale
nederzettingen, apartheid.
En nu wordt de burgerbevolking in Gaza uitgehongerd, van toegang tot water, electriciteit, medicijnen en voedsel afgesneden, mensen
drinken brak water [21] en u hebt het Lef, nog steeds Israelische
producten te verkopen.
Walgelijk vind ik het en ik maak het overal bekend, daarop
kunt u rekenen, digitaal en anderszins.
Stop er dus direct mee, als u niet medeplichtig wilt
zijn aan het faciliteren van Bezettings en Uithongeringsstaat Israel.
Reacties uitgeschakeld voor Astrid Essed stelt VOMAR opnieuw aan de kaak over de gecontinueerde verkoop van avocado’s uit Israel/VOMAR, hoe lang blijft u Bezettings en Uithongeringsstaat Israel nog steunen?
MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!” en wat daaronder staat.
Geachte Directie
Geacht Management,
Zoals u zich wellicht kunt herinneren, heb ik u in de loop
der Tijden een aantal keren bestookt met mailbrieven met de
eis, geen producten uit Israel meer te verkopen!
Mijn laatste mail aan u dateert van 23 april 2023!
Zie noot 1
Meestal ging dat om [tenminste, dat heb ik bij een bezoek
aan uw filiaal in Amsterdam Zuid-Oost geconstateerd] om mango’s
en/of avocado’s, die in de aanbieding waren [2]
Nu dacht ik eerlijk gezegd, dat u uw Leven gebeterd had, omdat ik
na mijn Brandmail van 23 april jongstleden [3], althans in uw
filiaal Amsterdam Zuid-Oost, geen avocado’s uit Israel meer
gezien had.
”YES!”, dacht ik
Eindelijk is de boodschap bij VOMAR aangekomen [hopelijk ben
ik namelijk niet de enige, die u hierover heeft aangeschreven] en
beseft de VOMAR, dat zij met de verkoop van producten uit Bezettings
en Apartheidsstaat Israel [4] moreel medeverantwoordelijk is
voor diens wandaden en bloed aan haar handen heeft.
Wie schetst mijn Woede en Verbazing toen ik gisteren [dd woensdag
1 november 2023] bij een bezoek aan weer uw filiaal Amsterdam
Zuid-Oost constateerde, dat u het heeft bestaan om in uw aanbiedingen
folder van 29 october tot 4 november [5] avocado’s in de aanbieding had
[en op dit moment van schrijven dus nog heeft] : twee pakken voor 4 euro en WEER afkomstig uit Israel!!
Ik had al een pakje gepakt [avocado’s zijn voor mij een delicatesse] en
toen ik zag, dat zij uit Israel kwamen, vol walging weer teruggezet.
Ik zeg het u eerlijk:
Als het geen voedsel was geweest maar een ander product, had ik het
op de grond gesmeten!!
Want dat u geen gehoor gegeven hebt aan mijn eis/oproep [en waarschijnlijk ook van anderen] om uw verkoop van Israelische
producten te staken [6] is Een Ding.
Dat u het Lef hebt om juist op dit dramatische Moment
van de Geschiedenis door te gaan, met droge ogen, Israelische
producten te verkopen, is ronduit schokkend
WAAROM JUIST NU?
Moet ik het u nog uitleggen?
Dat ga ik wel doen, al is het meer dan weerzinwekkend, dat het nog nodig is, sinds het feit, dat Israel een bezettings en apartheidsstaat is, die zich in
de loop der jaren heeft schuldig gemaakt aan onderdrukking, foltering,
administratieve detentie en apartheid [7] al genoeg zou moeten zijn.
Blijkbaar niet voor u!
MISDADIGE ISRAELISCHE INVALLEN IN GAZA
Sinds de verwerpelijke en bloedige 7 october aanval van
Palestijnse verzetsbeweging Hamas [8] heeft Bezettingsstaat Israel als reactie Gaza gebombardeerd [wat trouwens nog steeds doorgaat], waarbij
waarbij
niet alleen Witte fosfor is gebruikt [kijk maar goed wat
Human Rights Watch daarover meldt, noot 9] maar ook geen enkel onderscheid is gemaakt tussen combatanten [militairen
en strijders] en non combatanten [burgers] [10], wat tot duizenden burgerslachtoffers
geleid heeft
Meer dan 7000, volgens de Israelische mensenrechtenorganisatie
Btselem! [11]
En dat was een Btselem bericht van 27 october! [12]
Ondertussen zijn er veel meer doden bijgekomen, vooral ook
in vluchtelingenkamp Jabalia! [13]
Helaas zijn wij met deze Praktijken bij Israelische militaire
invallen in Gaza bekend [14]
Willekeurige militaire aanvallen, een groot aantal burgerdoden [15]
UITHONGERING BURGERBEVOLKING
MENSEN DRINKEN BRAK WATER!!!!!
Maar wat dit alles hier nog monsterachtiger maakt is, dat het hier niet
bij blijft!
Want wat Israel ook heeft gedaan als reactie op de7 october Hamas aanval is een totale Blokkade van Gaza instellen, wat betekent, dat de
burgerbevolking geen gas, water, brandstof en medicijnen ontvangt! [16]
Moet ik uitleggen, dat dit monsterachtig is.
Moet ik uitleggen, dat dit kwaadaardig is?
Moet ik uitleggen, dat dit als ”collectieve straf” internationaalrechtelijk
verboden is? [17]
Dat uithongering van een burgerbevolking een oorlogsmisdaad is?
[18]
Weet u, dat Gazanen wegens gebrek aan water BRAK WATER drinken
[19], wat natuurijk levensgevaarlijk is?
EPILOOG
Meer hoef ik er niet aan toe te voegen.
U verkoopt nog steeds, ondanks talloze opropoen,
dat niet te doen [20] producten uit een Staat, die sinds 1967 de
Palestijnse gebieden bezet, onderdrukt, zich schuldig maakt
aan foltering, administratieve detentie, landdiefstal via illegale
nederzettingen, apartheid.
En nu wordt de burgerbevolking in Gaza uitgehongerd, van toegang tot water, electriciteit, medicijnen en voedsel afgesneden, mensen
drinken brak water [21] en u hebt het Lef, nog steeds Israelische
producten te verkopen.
Walgelijk vind ik het en ik maak het overal bekend, daarop
kunt u rekenen, digitaal en anderszins.
Stop er dus direct mee, als u niet medeplichtig wilt
zijn aan het faciliteren van Bezettings en Uithongeringsstaat Israel.
Reacties uitgeschakeld voor Mail Astrid Essed dd 2 november 2023 over de aanbiedingsverkoop van avocado’s uit Israel in de Folder van 29 october t/m 4 november
.jpg)
