”
en 25 juni is de eerstvolgende keer dat het kan in Veldhoven, bij Cafe
Een gezellige avond met cabaretier Rob Scheepers en politicus Klaas Dijkhoff. Klaas gaat met de zaal in gesprek over hoe hij de toekomst van Nederland ziet. Rob maakt er iets grappigs van. En natuurlijk praten we daarna verder aan de bar.
Wanneer? Maandag 25 juni
Waar? D’n Burgemister, Meiveld 3A in Veldhoven
Hoe laat? 19:30 uur
Een kaartje is 5 euro. De opbrengsten komen niet te goede aan de VVD, maar worden geheel besteed aan de organisatie van de avond.
Wegens grote belangstelling, laten we op een later tijdstip weten of je aanwezig kunt zijn.
Er zijn ook mensen bij, die onze normen en waarden niet delen,
Daarom vind ik dat oorlogsvluchtelingen drie tot vier jaar
en in de periode, dat mensen hier zijn, helpen we ze, we bieden
Zo zie ik het het liefst en dat is geen belofte, dat het ook gaat lukken,
Ik zou graag horen, hoe jullie erover denken, wat jullie van mijn ideeen
en 25 juni is de eerstvolgende keer dat het kan in Veldhoven, bij Cafe
Er zijn ook mensen bij, die onze normen en waarden niet delen,
Daarom vind ik dat oorlogsvluchtelingen drie tot vier jaar
en in de periode, dat mensen hier zijn, helpen we ze, we bieden
Zo zie ik het het liefst en dat is geen belofte, dat het ook gaat lukken,
Ik zou graag horen, hoe jullie erover denken, wat jullie van mijn ideeen
en 25 juni is de eerstvolgende keer dat het kan in Veldhoven, bij Cafe
en 25 juni is de eerstvolgende keer dat het kan in Veldhoven, bij Cafe
De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) voert het vreemdelingenbeleid in Nederland uit. Dat betekent dat de IND alle verblijfsaanvragen beoordeelt van mensen die in Nederland willen wonen of die graag Nederlander willen worden. Het kan daarbij gaan om vluchtelingen die niet veilig zijn in eigen land en die daarom hier asiel aanvragen. Maar ook om mensen die hier willen werken, studeren, of een gezin willen vormen met iemand die hier al woont. Daarnaast behandelt de IND naturalisatieverzoeken van mensen die hier al zo lang wonen dat zij zich Nederlander voelen en daarom een Nederlands paspoort willen aanvragen. Bij de IND toetsen we elke aanvraag afzonderlijk aan de regels van het vreemdelingenbeleid. Dat betekent dat we goed luisteren naar het verhaal van elke aanvrager zodat elke beslissing die we nemen, recht doet aan ieders persoonlijke situatie.
De IND is als uitvoeringsorganisatie onderdeel van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, M. Harbers is als bewindspersoon verantwoordelijk voor het werk van de IND. De IND heeft geen invloed op het vreemdelingenbeleid, dat komt via de Tweede en Eerste Kamer tot stand. Daarnaast vloeien er regels voort uit (internationale) verdragen.
Een van zijn eerste gehoren was met een stateloze Palestijn uit Syrië. Klaas Castelein (32), hoor- en beslismedewerker bij de IND, weet het nog goed: “Het was een oudere man die zijn vrouw en kinderen achterliet in Egypte – onder moeilijke omstandigheden in een slechte buitenwijk van Cairo. Ik moest zijn familiegegevens in kaart brengen. De man brak meteen. Het ging hem zo aan het hart dat hij zijn vrouw had achtergelaten. Dat doet iets met je, je bent ook mens. Maar het laat ook zien hoe belangrijk je werk is.”
Als hoor- en beslismedewerker neemt Castelein gehoren af van asielzoekers. Hij probeert daarmee in beeld te brengen of iemand de waarheid spreekt, of hij daadwerkelijk voor zijn veiligheid moet vrezen en uiteindelijk of iemand op grond daarvan een verblijfsvergunning moet krijgen.
Asielzoekers kennen het belang van het nader gehoor ook. Onder hen doet het verhaal de ronde dat je tijdens het nader gehoor heel erg moet letten op je lichaamshouding, want de IND medewerker kijkt namelijk ook onder de tafel, en als je voet dan heen en weer beweegt, dan is dat een teken dat je liegt.
“Het is tekenend voor de spanning die op zo’n gesprek staat”, zegt asieladvocate Annelien van der Werff. “Ik heb vrouwen aan mijn tafel gehad die me heel openhartig en gedetailleerd hun verhaal vertelden, maar die een paar dagen later bij de IND niet verder kwamen dan een voorzichtig ‘ja’ of ‘nee’. Als een bang konijntje dat in de koplampen van een auto zat te staren. Het kwam daardoor waarschijnlijk niet zo geloofwaardig over, en dat kan funest zijn.”
Monique Bon (51) werkt al 17 jaar voor de IND. “Ik heb een leuke baan. Vooral de afwisseling. Als je gehoren afneemt mag je heel veel vragen. Je maakt kennis met allerlei culturen. Dat is heel leerzaam. Mijn algemene ontwikkeling is er erg op vooruitgegaan sinds ik hier werk. Het is boeiend en verantwoordelijk werk.
“Maar het is ook wel zwaar. Ik neem het soms mee naar huis. Ik loop er wel eens over te piekeren. Kijk, wij zijn beleidsuitvoerders. We maken het beleid niet. We horen gewoon loyaal het beleid uit te voeren. En soms kan dat wringen. Dan is het schrijnend. In individuele gevallen kan dat vervelend zijn. En ook andersom; ik denk wel eens: ‘moet jij nou een verblijfsvergunning krijgen?'”
De IND staat onder druk door de hoge instroom van asielzoekers. Eind vorig jaar onthulde de Inspectie Veiligheid en Justitie dat door tijdsdruk de zorgvuldigheid van de procedure werd aangetast. Met name bij het identificatieproces liet de IND steken vallen. Over het nader gehoor is minder bekend. Al wordt de druk daar ook gevoeld.
“Er zijn niet veel mensen die dit werk kunnen doen”, zegt Rob Deelen (57), locatiemanager van het aanmeldcentrum in Zevenaar. “Maar het kraakt wel dat we zeven dagen per week open zijn, de werkdruk is hoog.” Hoe gaan IND-medewerkers om met de delicate afwegingen die bij het nader gehoor spelen? En op basis waarvan bepalen ze de geloofwaardigheid?
Hoe zeker zijn de beslissingen die jullie nemen?
Castelein: “Het is geen rekenmachine. 100 procent zekerheid bestaat niet, het blijft interpreteren. We zeggen daarom ook nooit het is waar of niet waar. We zeggen alleen: ‘De betrokkene heeft het aannemelijk gemaakt dat…’ Het is dus niet zo dat wij een sticker plakken met 100 procent garantie. Als ik ergens over twijfel ga ik in gesprek met een collega, die drempel is heel laag.
“Het is wel eens moeilijk om te zien dat er mensen zijn die misbruik maken van de internationale verplichting die we nakomen. Maar ik heb elke zaak professioneel afgehandeld. Heb ik soms mensen gefaciliteerd die geen recht op een vergunning hebben? Dat kan ik niet uitsluiten.”
Bon: “Ik ben ervan overtuigd dat er mensen zijn met een nepverhaal die toch een status krijgen. Maar ik denk niet zo heel veel. Uiteindelijk weet ik dat natuurlijk niet. Ze gaan mij niet achteraf vertellen dat ze mij voor de gek hebben gehouden.
“Het nader gehoor is het derde gehoor dat een asielzoeker krijgt. Hij heeft dan al een kort aanmeldgehoor gehad waarin naam en herkomst worden bepaald. Ook het eerste gehoor, voornamelijk over de identiteit en vluchtroute, is dan al achter de rug. Het nader gehoor gaat in op de situatie in het land van herkomst en de vluchtmotieven. Dit gehoor begint altijd met een relaas, de mogelijkheid van de asielzoeker om zijn verhaal zonder interrupties te vertellen, en kan enkele uren tot wel acht uur duren.”
Bon: “Als iemand heel vaak zegt: ‘Ik weet het niet’, dan gaan wij twijfelen. Dan moet je doorvragen. Soms gaat iemand zich dan tegenspreken en kun je aanvoeren dat iemand een ongeloofwaardig verhaal heeft.”Castelein: “Vaak worden de sociale media ook gecheckt. En we worden getraind in interviewtechnieken en het begrijpen van lichaamstaal. Ik ben dus wel bezig met hoe iemand op mij reageert. Ik ben geen crime profiler, maar ik let wel op de signalen die ik binnen krijg. Soms merk je dat iemand defensief is, of heel gestrest. Soms zie je dat iemand het even warm krijgt of een lichaamsbeweging telkens herhaalt. Het helpt vaak dat even te benoemen. Hoe komt dat? We proberen altijd de asielzoeker op zijn of haar gemak te stellen.”Bon: “We hebben ook een landendesk, algemene bronnen en de ambtsberichten van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Als een verklaring daarmee niet overeenstemt, is dat een indicatie dat het niet waar zou kunnen zijn. En dan ga je confronteren. Hoe kan dat? Ik geef altijd de gelegenheid om een verklaring te geven voor afwijkende verhalen. Vaak vragen we ook door naar details. Iemand vertelt over een demonstratie, dan ga je vragen: Wanneer was dat? Waar was die demonstatie? Door welke straten liep u? Wie heeft er gesproken? Als je dat dan allemaal niet weet, is dat een indicatie dat je er niet bij bent geweest.
“Ik gebruik tijdens het nader gehoor twee beeldschermen. Ik check zoveel mogelijk tijdens een gesprek. Of ik houd een pauze om zaken uit te zoeken, informatie in te winnen of iets te checken bij de landendesk.”
Welke cases geven veel onzekerheid?
Castelein: “Ik had onlangs een mevrouw die stelde uit Syrië te komen, ze had de Koerdische etniciteit. Ze zei alleen Koerdisch te spreken en geen Arabisch. Dat is a-typisch, en dus ontstond er twijfel bij ons. De vrouw merkte dat en werd daar zenuwachtig van. Toen hebben we even wat harder moeten werken om het verhaal helder te krijgen. Maar wat bleek? Ze sprak gewoon plat Arabisch en dat was iets waarvoor ze zich schaamde. Wij moeten in zo’n geval dus extra investeren in ons klantcontact.”
Bon: “Waar ik vaak onzeker over ben, zijn verhalen over homoseksualiteit en bekeringen. Ik twijfel vaak of iemand nu wel of niet bekeerd is. Dan ga je sparren met een collega. Wat vind jij ervan? We proberen objectief te zijn, maar het is natuurlijk nooit 100 procent zeker. Je hebt altijd je bagage bij je. Soms gelooft een collega het wel en jij niet. Er zijn overigens ook vragenlijsten voor, en we kijken ook goed naar het proces. Hoe ben je er toe gekomen? Is dat een goed verhaal?”
Castelein: “Wanneer wij het profiel in kaart brengen is een vast kopje ‘referentiekader’. Een visser uit Tartus heeft een minder breed kader dan een hoogopgeleide stedeling uit Damascus. Daar pas je je vraagstelling op aan.”Het is niet de bedoeling dat iemand die welbespraakt is, eerder in aanmerking komt voor een vergunning. Daar zijn we ons bewust van. We moeten geen vragen stellen die iemand niet kan beantwoorden.”Bon: “Dat is best lastig, want een ongeletterde Afghaan kan het lang niet zo mooi verwoorden als een hoogopgeleide Iraniër. In de praktijk blijkt dat wij geneigd zijn een hoogopgeleide Iraniër eerder te geloven dan een laagopgeleide Afghaan, omdat de laatste het niet zo goed kan verwoorden. Dat voelt vaak onprettig. Wie het mooiste kan praten, maakt de grootste kans. Het is een breed gevoel, maar hoe je dat kan oplossen, dat weet ik niet.”
Heeft dit werk je veranderd?
Bon: “Ja, ik ben meer genuanceerd geworden. Je hebt veel meer kennis. Ik was van tevoren wel bang dat ik zou afstompen, dat ik cynisch zou worden. En ik laat me heus wel eens om de tuin leiden, maar ik heb niet het idee dat iedereen hier alleen maar verhaaltjes zit te vertellen. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, ik zou het ook doen als ik in zo’n positie verkeerde. Natuurlijk ga je dan je best doen.”
Castelein: “Het is een hypergevoelig onderwerp dat de samenleving direct raakt. Iedereen heeft er een mening over. Ik werk 40 uur voor de IND. Ik heb niet altijd zin om er op verjaardagen over te praten. Daar zeur ik niet over, maar je moet jezelf soms beschermen. Dan zeg ik gewoon dat ik er even geen zin in heb.”
[9]
”Rechters moeten zelf onderzoek kunnen doen in asielzaken, en niet alleen maar moeten afgaan op de conclusies van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Dat staat in een wetsvoorstel van Tweede Kamerlid Gerard Schouw van D66.
Nu mogen rechters in asielzaken niet aan waarheidsvinding doen. De asielprocedures worden inhoudelijk uitgevoerd door de IND, en de rechter mag alleen kijken of de juiste procedures zijn gevolgd. Dat is niet altijd genoeg, vindt Schouw: “IND-ambtenaren zien weleens dingen over het hoofd.”
In het voorstel van Schouw kunnen rechters, als ze daar aanleiding toe zien, wel oordelen over de inhoud van de asielaanvraag. Bij twijfel over details kan de rechter zelf onderzoek doen en een eigen afweging maken.
Geen extra werk
Volgens Schouw leidt dat niet tot extra werk: “Het is natuurlijk niet de bedoeling dat de rechter de zaak inhoudelijk over gaat doen.” En als er meteen inhoudelijk uitspraak gedaan kan worden, voorkomt dat ook dat asielzoekers verder procederen.
In andere landen kunnen rechters wel inhoudelijk oordelen over de asielprocedure. Het Hof van Justitie van de Europese Unie oordeelde eerder dat de rechter die bevoegdheid moet hebben in asielzaken.
Fundamentele rechten
Volgens Adriana van Dooijeweert, voorzitter van de Adviescommissie voor Vreemdelingenzaken, speelt de discussie al langer: “Er zijn veel vreemdelingenrechters die het als een gemis ervaren.”
Van Dooijeweert benadrukt wel dat rechters asielzaken ook nu soms inhoudelijk kunnen toetsen. Als een vreemdeling zich beroept op fundamentele rechten, zoals het recht om niet onmenselijk behandeld te worden, is de rechter verplicht inhoudelijk naar de zaak te kijken. En dat gebeurt ook, zegt Van Dooijeweert.”
Sterker nog, dit is heel erg slecht.
weer terug omdat ze uitgeprocedeerd zijn of zijn er andere
want dat ehhh, je hele leven gaat er stuk over.
ZIE OP DE FOTO’S BIJ HET ARTIKEL DE MUUR OM DE GEZINSVOORZIENING VAN
Op 28 mei 2014 heeft voormalig Staatssecretaris Teeven een brief aan de Tweede Kamer gestuurd waarin is aangegeven dat er een gesloten, kindvriendelijke gezinsvoorziening wordt ontwikkeld voor gezinnen met kinderen in grensdetentie en vreemdelingenbewaring en voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen in vreemdelingenbewaring. Sinds 1 oktober 2014 is er in Zeist een gesloten, kindvriendelijke gezinsvoorziening in gebruik genomen voor deze doelgroep. In juni 2016 is de nieuwbouw van de voorziening in gebruik genomen. Deze voorziening is een onderdeel van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI), waarbij nauw wordt samengewerkt met de partners uit de vreemdelingenketen.
De GGV is bestemd voor:
- gezinnen met minderjarige kinderen aan wie een vrijheidsontnemende maatregel ten behoeve van hun uitzetting is opgelegd op grond van artikel 59 Vreemdelingenwet;
- gezinnen met minderjarige kinderen die grensgeweigerd zijn, een asielaanvraag hebben ingediend en in afwachting van de asielbeslissing in grensdetentie zitten op grond van artikel 6 Vreemdelingenwet;
- alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV) aan wie een vrijheidsontnemende maatregel ten behoeve van hun uitzetting is opgelegd op grond van artikel 59 Vreemdelingenwet.
De GGV is niet bedoeld als bewaringslocatie voor alleenstaande volwassen vreemdelingen of gezinnen met alleen meerderjarige kinderen.
De voorziening wordt alleen als uiterst middel ingezet. Er wordt dan ook maar een beperkte groep gezinnen met kinderen en alleenstaande minderjarige vreemdelingen geplaatst. De meeste gezinnen die asiel aanvragen aan de buitengrens zullen na de screening de open asielprocedure doorlopen in Ter Apel en de gezinnen met kinderen en alleenstaande minderjarige vreemdelingen die Nederland dienen te verlaten zullen dit meestal zelfstandig doen vanuit een open gezinslocatie of andere opvang.
De nieuwe voorziening is ontwikkeld en wordt uitgevoerd door DJI in samenwerking met het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA), de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
Achtergrond
Sinds de beleidswijziging van 13 september 2013 werden gezinnen met minderjarige kinderen, die moeten terugkeren naar het land van herkomst, niet meer in vreemdelingenbewaring gesteld, tenzij de ouders zich eerder hebben onttrokken aan een toezichtmaatregel. Met de genoemde beleidswijziging van september 2013 werd beoogd om een betere situatie voor de gezinnen en in het bijzonder het kind te realiseren. De beleidswijziging heeft er echter toe geleid dat het aantal gezinnen met minderjarige kinderen dat zich heeft onttrokken aan het toezicht sterk is toegenomen. Dit heeft er toe geleid dat in een korte periode 59 kinderen met hun ouders in de illegaliteit zijn verdwenen. Deze gezinnen en kinderen kwamen daarna niet in beeld bij de bekende opvanginstellingen en gaan een onzeker bestaan in de illegaliteit tegemoet. Dat is niet in het belang van de veiligheid van het kind. De gesloten gezinsvoorziening gaat het verdwijnen in de illegaliteit tegen.
Nieuwe voorziening
De staatssecretaris vindt het belangrijk dat kinderen zo snel mogelijk in een kindvriendelijke locatie, zonder celbeleving verblijven. Daarom was er vanaf oktober 2014, vooruitlopend op de structurele voorziening, in Zeist alvast een voorlopige gezinsvoorziening geopend. De nieuwe, structurele voorziening is juni 2016 in gebruik genomen en wordt ook gevestigd in Zeist. Het doel van het verblijf binnen de gezinsvoorziening is enerzijds het bieden van onderdak aan de gezinnen, die aan de buitengrens asiel hebben aangevraagd en aan wie, na een negatieve uitkomst van de screening de toegang tot Nederland is geweigerd en die in de gesloten gezinsvoorziening de asielprocedure doorlopen. Anderzijds worden deze gezinnen en de alleenstaande minderjarige vreemdelingen, die dienen terug te keren naar het land van herkomst, op deze manier beschikbaar gehouden voor het vertrek. De faciliteiten zijn hier ook op ingericht door bijvoorbeeld activiteiten aan te bieden die gericht zijn op de terugkeer naar het eigen land.
Bij de ontwikkeling van de nieuwe voorziening is rekening gehouden met de beleving en bescherming van kinderen, dus met een sterk verminderde detentiebeleving. Uitgangspunt is het bieden van een tijdelijke woonomgeving in een gesloten setting. De bewoners worden begeleid door begeleiders. Deze medewerkers zijn grotendeels afkomstig van DJI en het COA levert eveneens medewerkers. Zo kan DJI leren van de ervaringen van het COA op de open gezinslocaties elders in Nederland. Naast DJI en COA is ook DT&V ter plaatse binnen de nieuwe voorziening. De medewerkers dragen geen uniform. Het toezicht is gericht op de veiligheid van de aanwezige bewoners en zal ook voor de kinderen minder nadrukkelijk op het terrein zichtbaar zijn.
De definitieve voorziening heeft 12 woningen met plek voor 6 personen per woning en biedt op een speciale afdeling plaats aan 10 alleenstaande minderjarige vreemdelingen met ieder een eigen kamer.
Contactgegevens
Postadres
Postbus 111
3769 ZJ Soesterberg
Bezoekadres
Richelleweg 13
3769 AZ Soesterberg
De Balie GGV is van 08.00 tot 17.00 uur bereikbaar op telefoonnummer 088 07 20432.
Voor of na deze tijdstippen kunt u naar het centrale nummer bellen 088 07 20100.
Bezoektijden
Bezoek is mogelijk op woensdag van 14.15 -16.30 uur en op zondag van 10.30-11.30 uur. Wilt u een afspraak maken? Dan kunt u bellen naar het telefoonnummer 088 07 20432. Bewoners kunnen ook zelf afspraken maken.
Het bezoek mag per keer bestaan uit maximaal drie volwassenen en twee kinderen tot en met 12 jaar. Kinderen boven de 12 jaar worden gerekend als een ‘volwassene’, aangezien zij een volledige zitplaats bezetten. Het is niet toegestaan tijdens het bezoekuur bezoekers te wisselen (dus mensen te laten vertrekken en andere voor hen in de plaats weer binnen te laten).
STAND UP POLITICS MET KLAAS DIJKHOFF