Door al het nieuws over vluchtelingen die noodgedwongen buiten sliepen, ontstaat de indruk dat de opvangcrisis alleen in Ter Apel speelt. Maar niets is minder waar: de crisis beperkt zich niet tot deze locatie, maar speelt zich af in tientallen (crisis)noodopvanglocaties door het hele land. Op dit moment wonen 18.000 asielzoekers in Nederland al een jaar in tijdelijke locaties zoals tenten, gymzalen en evenementenhallen.
Opeenstapeling van problemen
Sinds september vorig jaar wonen duizenden vluchtelingen en hun kinderen in noodopvanglocaties zoals boten, tentenkampen en evenementenhallen. In veel van deze locaties ontbreekt het aan de meest basale voorwaarden zoals privacy, voldoende sanitair, bedden, bescherming tegen de weersomstandigheden en genoeg en fatsoenlijk eten. Kinderen kunnen niet naar school en speelvoorzieningen ontbreken. Afgelopen juni concludeerde de werkgroep ‘Kind in azc’ al dat de leefomstandigheden voor kinderen in deze locaties onleefbaar en beneden alle peil zijn.
Nadat de noodopvanglocaties vol zaten, werden er crisisnoodopvanglocaties opgericht die een nog tijdelijker karakter moesten hebben, zoals tenten en sporthallen met veldbedden. Toen ook die volzaten liep de boel vast in Ter Apel: het aanmeldcentrum bleek de ‘bottleneck’ van een al langer, diepgeworteld opvangprobleem in Nederland.
Oorzaak: politieke keuzes
Deze opvangcrisis is geen overmacht en komt niet door een verhoogde asielinstroom. Politieke keuzes zijn de oorzaak: door jarenlange bezuinigingen op de IND en het vroegtijdig sluiten van diverse asielzoekerscentra verkeert het Nederlandse asielsysteem al jaren in een permanente crisis. Dat deze crisis zelf veroorzaakt is door het Rijk, zorgde onder andere voor onwil bij gemeenten om extra opvangplekken aan te dragen. Hierdoor ontstond de afgelopen maanden een bestuurlijke impasse.
Vorige week besloot het kabinet om asielzoekers buiten Ter Apel naar de tijdelijke opvanglocatie Zoutkamp te brengen: een van de vele pleisters op een langdurige wond. Het is afwachten of deze maatregel gaat voorkomen dat er vluchtelingen buiten op de grond moeten slapen. Omdat de (crisis)noodopvanglocates al een jaar door de humanitaire ondergrens zakken, stapt vluchtelingenWerk op 15 september naar de rechter. Met een rechterlijke uitspraak hopen wij dat niet alleen de kwantiteit van de opvanglocaties omhoog gaat, maar óók de kwaliteit.
De leefomstandigheden van vluchtelingkinderen in de noodopvanglocaties zijn beneden alle peil. Dat zeggen jeugdgezondheidszorg- en onderwijsprofessionals in een onderzoek van de ‘Werkgroep Kind in azc’, waar ook VluchtelingenWerk deel van uitmaakt.
Ernstige ontwikkelingsschade
Kinderen in de noodopvang lopen aantoonbare ontwikkelingsschade op en hebben onvoldoende toegang tot onderwijs en zorg. Ook raken kinderen ondervoed. De Werkgroep Kind in azc roept op om de meer dan 2000 kinderen direct uit de noodopvanglocaties te halen en over te plaatsen naar kleinschalige, stabiele en blijvende asielopvang. Er is specifieke aandacht voor kinderen nodig in de nieuwe crisisaanpak van het kabinet.
Kind in azc in de knel
Volgens de meer dan 80 ondervraagde professionals komen de belangen van kinderen in bijna alle noodopvanglocaties dramatisch in de knel. Kinderen voelen zich onveilig door gebrek aan privacy en slapen slecht door lawaai in de nacht. Professionals weten niet hoe lang een kind op een noodopvanglocatie blijft, en onderwijs wordt daarom niet altijd opgestart. Lang niet alle kinderen zitten binnen drie maanden op school. Volgens docenten hebben kinderen die wel naar school gaan concentratieproblemen en vallen ze in de klas in slaap.
Kinderen raken ondervoed
Verschillende JGZ-professionals noemen slechte voeding als een groot probleem in de noodopvang. Kinderen zijn niet bekend met het Nederlandse eten dat daar wordt geboden en eten slecht. Sommigen krijgen hierdoor te weinig voedingsstoffen binnen, vallen af en verkeren in een slechte gezondheid. Sommige kinderen gaan met honger naar school. Door gebrek aan leefgeld en eigen kookvoorzieningen in de noodopvang, hebben ouders hier zelf geen invloed op en maken zij zich grote zorgen over de gezondheid van hun kinderen.
Slechte toegang tot zorg
Ook met toegang tot zorg is het dramatisch gesteld. Volgens jeugdartsen en jeugdverpleegkundigen vindt er slechts een beperkte medische intake plaats, maar niet in alle gevallen, waardoor kinderen soms helemaal niet in beeld zijn. Zorgprofessionals zien daarnaast weinig tot geen mogelijkheden tot doorverwijzing naar noodzakelijke specialistische zorg, zoals jeugd-GGZ, jeugdzorg en logopedie. Ook kunnen kinderen met speciale onderwijsbehoeften, zoals analfabetise of lichamelijke beperkingen, nergens terecht of moeten ze lang wachten op een plek.
Psychosociale klachten
Professionals zien in hun werk heel veel gezinnen die in één jaar meer dan drie keer verhuisd zijn tussen verschillende noodopvanglocaties. Zij geven aan dat het daardoor onmogelijk is om continuïteit van zorg en onderwijs te bieden. Docenten en zorgverleners weten niet altijd waar een kind naartoe verhuist, of kinderen zijn plotseling vertrokken, waardoor een overdracht of afscheid niet mogelijk is. ‘Voordat de gewenste zorg ingezet kan worden, zijn de gezinnen vaak plotseling verhuisd’, zegt een JGZ-professional in het onderzoek. Dit speelt ook in het onderwijs. Ook zien professionals dat kinderen in sociaal isolement raken en kampen met psychosociale klachten. ‘Het frequent verhuizen is voor kinderen en jongeren een groot probleem en belemmert hen in hun ontwikkeling. Ook als ze niet zelf moeten verhuizen, maar vriendjes plots weer weg zijn’, zegt een leerkracht.
Kindvriendelijke en veilige azc’s nodig
‘Kinderen raken steeds verder in de knel door de crisis in de asielopvang’, zegt Arja Oomkens, coördinator van Werkgroep Kind in azc. ‘Al een jaar luiden we de noodklok, maar niemand komt met een oplossing. Instanties en professionals zijn het er allang over eens dat het zo niet langer kan. De Inspectie Justitie en Veiligheid en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd stellen dat nu ook. De Werkgroep Kind in azc vindt de leefsituatie in de noodopvang onacceptabel. Alle kinderen moeten direct uit de noodopvang moeten worden geplaatst.’
Onveilig voelen
Ook in de reguliere asielopvang zijn de leefomstandigheden van kinderen zorgelijk. Vorig jaar bleek uit onderzoek van de werkgroep al dat kinderen zich vaak onveilig voelen en geen vast persoon hebben met wie zij hun zorgen kunnen delen. Docenten en zorgprofessionals bevestigen in het nieuwe onderzoek dat ook in de reguliere opvanglocaties het afgelopen jaar de belangen van kinderen, zoals fysieke en sociale veiligheid, in de helft van de gevallen in de knel kwamen.
Stabiele opvang nodig
De Werkgroep Kind in azc benadrukt dat een van de oplossingen ligt in kleinschalige, stabiele, blijvende opvang, waar kinderen blijven totdat op hun asielverzoek is beslist. Hier kan hun veiligheid worden gewaarborgd, kunnen kinderen sneller toegang krijgen tot zorg en onderwijs, en zich gezond ontwikkelen. In april heeft de Werkgroep aan staatssecretaris Van der Burg (Asiel en Migratie) al een lijst met acht uitgangspunten overhandigd, gebaseerd op het VN-Kinderrechtenverdrag, om de asielopvang structureel kindvriendelijker en veiliger te maken. Hoe het kabinet specifiek rekening gaat houden met kinderen in de nieuwe crisisaanpak is nog onduidelijk.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 56 en 57/Fleur Agema, Hater
”Asielzoekers worden statushouders (of vergunninghouders) zodra ze een verblijfsvergunning krijgen. Ze gaan dan deel uitmaken van de Nederlandse samenleving. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) koppelt deze vergunninghouders aan gemeenten. Gemeenten moeten statushouders passende woonruimte aanbieden.”
Asielzoekers worden statushouders (of vergunninghouders) zodra ze een verblijfsvergunning krijgen. Ze gaan dan deel uitmaken van de Nederlandse samenleving. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) koppelt deze vergunninghouders aan gemeenten. Gemeenten moeten statushouders passende woonruimte aanbieden.
Taakstelling huisvesting vergunninghouders
De Rijksoverheid bepaalt elk half jaar hoeveel vergunninghouders gemeenten een plaats moeten geven om te wonen. Dit aantal staat in de taakstelling voor huisvesting vergunninghouders. De verdeling over gemeenten hangt af van hoeveel mensen er in een gemeente wonen. Grotere gemeenten moeten meer vergunninghouders woonruimte bieden dan kleinere gemeenten.
Onderaan deze pagina staan de overzichten met de gegevens per gemeente over de huisvesting van asielzoekers met een verblijfsvergunning.
Gemeente zorgt voor woning
Gemeenten beslissen zelf over wat voor soort woning ze aanbieden. Het kan een zelfstandige (huur)woning zijn of een gedeelde woning met meer mensen. Vaak doen gemeenten een beroep op sociale huurwoningen van woningcorporaties. Een vergunninghouder mag ook zelf naar woonruimte zoeken.
Ondersteuning aan gemeenten om aan de huisvestingsopgave te voldoen
Door de hoge taakstelling moeten gemeenten veel vergunninghouders huisvesten. De leden van de Landelijke Regietafel Migratie en Integratie (LRT) helpen hen bij die opgave. In het LRT zitten bestuurders van de ministeries van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK), Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW), Justitie en Veiligheid (JenV), de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), het Interprovinciaal overleg (IPO) en het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA).
Wanneer een asielzoeker een verblijfsvergunning krijgt, verbindt het COA de vergunninghouder binnen 2 weken aan een gemeente. Het COA verbindt diegene aan een gemeente waar die de beste kans hebben om in te burgeren. Om te bepalen bij welke gemeente de vergunninghouder past, verzamelt het COA informatie. Het gaat om informatie zoals:
grootte van het gezin;
land van herkomst;
taal;
bijzonderheden over de gezinshereniging;
beperkingen aan een woning (bijvoorbeeld aanpassingen aan de woonruimte);
aanwezigheid inschrijfbewijs studie;
opleiding;
werkervaring;
aanwezigheid arbeidscontract;
medische bijzonderheden;
netwerk;
plannen voor de toekomst.
Gemeenten hebben 10 weken de tijd om woonruimte te vinden. Gemiddeld duurt het momenteel langer voor ze een woning aangeboden krijgen, omdat er te weinig woningen zijn. Als de gemeente een woning heeft gevonden, hebben vergunninghouders 2 weken de tijd om te verhuizen. Zij gebruiken deze tijd onder andere om hun woning in te richten.
[59]
AD
RUTTE NOEMT WONINGCRISIS ALS EEN OORZAAK VAN OVERBELAST TER APEL: ”IK
Premier Mark Rutte ‘schaamt zich diep’ voor het tekort aan opvangplekken voor asielzoekers. Eerder vandaag zei staatssecretaris Eric van der Burg (Asiel) dat de problemen bij het overbelaste aanmeldcentrum voor asielzoekers in Ter Apel nog lang niet opgelost zijn.
Na vragen over de situatie in Ter Apel, waar vluchtelingen door een tekort aan plekken de nacht buiten door hadden moeten brengen was het niet voor tenten van het Rode Kruis, zei de premier: ,,Ik schaam mij hier diep voor. Je ziet dat de asielketen totaal overspannen is. We doen nauwelijks, nog net, aan onze internationale verplichtingen. En het lastige is: dit is niet met een paar weken opgelost.”
De problemen liggen volgens Rutte niet alleen bij het Centraal Opvangorgaan Asielzoekers (COA), waar al jaren wordt gepleit om meer plekken. Ook het woningtekort speelt een grote rol, omdat statushouders momenteel vaak niet kunnen doorstromen naar een woning. ,,We hebben de bedden, maar de boel stroopt op.” Onder andere minister van Volkshuisvesting Hugo de Jonge helpt met zoeken naar een oplossing, meldt de premier.
Dat gemeenten geen opvang meer willen, weerspreekt hij. ,,Het beeld is heel divers.” Toch wordt er wel onderzocht of gemeentes niet van hogerop gedwongen kunnen worden meer opvang te bieden. ,,Er zijn gemeentes die alleen Oekraïense vluchtelingen willen opvangen. Ik zou toch willen oproepen dat onderscheid niet te maken”, aldus de premier.
Elke dag onderhandelen
Volgens Van der Burg zit er de komende tijd niets anders op dan elke dag weer met gemeentes te onderhandelen over meer opvangplaatsen voor asielzoekers. Afgelopen nacht kon voorkomen worden dat asielzoekers in Ter Apel in tenten moesten slapen doordat er een slaaphal in het Groningse Zuidbroek ter beschikking werd gesteld. ,,Maar dat was maar voor één nacht. De mensen die daar vannacht sliepen moeten vandaag weer elders opgevangen worden, net als alle nieuwe asielzoekers die er vandaag bijkomen.’’
Het kabinet werkt wel aan een oplossing, maar dat kost tijd, aldus Van der Burg. Zo wil het leegstaande gebouwen van de rijksoverheid geschikt maken voor opvang van asielzoekers. Ook wil Van der Burg net als de Tweede Kamer een tweede aanmeldcentrum voor asielzoekers naast dat in Ter Apel, en is hij in gesprek met gemeenten om meer asielzoekerscentra te openen in het land. Volgende week hoopt hij daar meer over te kunnen vertellen. ,,Tot die tijd bekijken we ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds of er extra plekken moeten worden geregeld. Ik kan wel met mijn vuist op tafel slaan, maar ik moet het hebben van gesprekken met gemeenten.’’
Gemeenten zijn huiverig om mee te werken omdat er ook noodopvang moet worden geregeld voor vluchtelingen uit Oekraïne. Elke week komen er zo’n 2000 Oekraïners deze kant op. Zij hoeven niet de asielprocedure in, maar moeten wel ergens worden opgevangen. Van der Burg: ,,Sommige gemeenten stellen een deel van die noodopvang beschikbaar voor reguliere asielzoekers. Maar sommige gemeenten zeggen ook dat dat echt niet meer kan.’’
Tweede aanmeldcentrum
De problemen bij Ter Apel spelen al geruime tijd. In de centrale opvanglocatie is plaats voor maximaal 2000 vluchtelingen maar het Centraal Opvangorgaan Asielzoekers (COA) moet er bijna elke dag enkele tientallen mensen meer onderbrengen.
De problemen hebben meerdere oorzaken. Er is een tekort aan plekken in asielcentra doordat veel asielzoekers die al toestemming hebben gekregen om hier te blijven, nergens anders terecht kunnen. Er is overal een tekort aan woningen. Van de ongeveer 40.000 mensen die momenteel door het COA worden opgevangen, is een derde statushouder.
Daarnaast is het aantal asielzoekers dat hier naartoe komt de laatste maanden weer gestegen. Sinds dit jaar hebben zich zo’n 15 duizend mensen gemeld voor opvang. De meesten komen volgens cijfers van het CBS uit Syrië, Afghanistan en Jemen. Om die extra toestroom op te vangen en omdat er komende jaar ook asielzoekerscentra dicht gaan, moet het COA dit jaar ruim 10 duizend extra opvangplekken regelen. Het kabinet kan daar geen locaties voor aanwijzen, daarvoor is de instemming van gemeenten nodig. Maar die staan niet allemaal te springen, bijvoorbeeld omdat ze in het verleden al veel hebben gedaan.
Buiten met deken op de grond
Ondertussen dreigen in Ter Apel al de hele week mensen buiten te moeten slapen. Dat is tot nu toe nog niet nodig gebleken. Dinsdagavond laat stonden zo’n vijftig tot zestig asielzoekers bij de hekken van het aanmeldcentrum. De groep dreigde de nacht buiten te moeten doorbrengen omdat er geen plek voor hen was bij de opvanglocatie. Een aantal mensen lag al onder een deken op de grond.
Uiteindelijk was er ruimte gevonden in Budel, maar het vervoer daar naartoe kon niet meer geregeld worden. Daarna is besloten de groep onder te brengen in wachtruimtes in het aanmeldcentrum, zonder bed, maar wel met een dak boven het hoofd. ,,Een nieuw dieptepunt”, aldus VluchtelingenWerk Nederland in een reactie.
De staatssecretaris heeft grote moeite om een structurele oplossing te vinden voor de situatie in het aanmeldcentrum. Eigenlijk zou hij graag zien dat er meer dan één locatie is waar asielzoekers zich kunnen melden, maar een tweede en eventueel zelfs derde locatie is nog niet geregeld. Ook het vinden van een goede tussenoplossing, bijvoorbeeld door mensen uit Ter Apel over te brengen naar opvanglocaties elders, kost grote moeite.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 58 en 59/Fleur Agema, Hater
Er zijn te weinig opvangplekken voor asielzoekers. Het kabinet neemt met de veiligheidsregio’s en gemeenten crisismaatregelen. Zo zijn er crisisnoodopvangplekken bijgekomen en vangt het kabinet asielzoekers tijdelijk op in cruiseschepen.
Afspraken om asielcrisis onder controle te krijgen
Om de asielcrisis onder controle te krijgen, neemt het kabinet per direct verschillende maatregelen. Deze tijdelijke maatregelen hebben gevolgen voor het aantal mensen dat in Nederland aankomt, de snelheid waarmee zij de asielprocedure doorlopen en de huisvesting van statushouders. Hierdoor komt er meer ruimte in de opvangcentra.
Gezinshereniging alleen mogelijk met geschikte woning: statushouders mogen hun gezin pas over laten komen naar Nederland als er een passende woning is.
Onder de huidige omstandigheden vindt het kabinet het niet langer verantwoord de toegezegde hervestigingsafspraken binnen de Europese Unie (EU) na te leven.
37.500 extra tijdelijke woningen (flexwoningen) tot en met 2024. Deze zijn bedoeld voor statushouders en spoedzoekers. Bijvoorbeeld mensen die door een scheiding of medische reden een nieuwe of andere woning nodig hebben.
Directe verlichting Ter Apel
De situatie in het overvolle aanmeldcentrum in Ter Apel is onhoudbaar. Er zijn onvoldoende (crisisnood)opvangplekken om mensen op te vangen. Daarom zijn er per direct maatregelen nodig om de situatie voor asielzoekers, medewerkers en de inwoners van Ter Apel te verbeteren.
Het kabinet, de VNG, IPO en het Veiligheidsberaad hebben daarom de volgende afspraken gemaakt over asiel en huisvesting om weer ruimte in de asielopvang te krijgen:
De locatie Marnewaard wordt vanaf 10 september ingezet als doorstroomlocatie voor asielzoekers die in Ter Apel verblijven. Na de voorregistratie door de IND krijgen asielzoekers, die nog niet geïdentificeerd en geregistreerd zijn door de vreemdelingenpolitie, een nummer. In afwachting van hun afspraak bij de politie in Ter Apel verblijven ze in de locatie Marnewaard. Nadat asielzoekers zijn geïdentificeerd en geregistreerd worden ze elders in het land opgevangen. Op deze manier is er een bed voor asielzoekers tijdens het doorlopen van het aanmeldproces en vindt identificatie en registratie plaats op volgorde van binnenkomst.
Alleenstaande minderjarigen en medisch hulpbehoevenden blijven in Ter Apel. Zij worden met voorrang ingepland voor identificatie en registratie bij de vreemdelingenpolitie.
Huisvesting van 20.000 statushouders door gemeenten. Om de doorstroom in de opvang te versnellen, is snelle huisvesting van statushouders noodzakelijk. Nog dit jaar huisvesten gemeenten daarom samen 20.000 statushouders.
225 aanvullende plekken in de crisisnoodopvang (CNO) per veiligheidsregio. Hiervoor spannen de veiligheidsregio’s zich maximaal in.
Sobere opvang voor asielzoekers die overlast veroorzaken.
Oorzaken van te weinig opvangplekken voor asielzoekers
Belangrijke oorzaken voor het gebrek aan opvangplekken zijn:
Hoger aantal asielzoekers vraagt asiel aan dan in 2021 Er vragen elke dag ongeveer 100 tot 200 migranten asiel aan. Dit komt bijvoorbeeld doordat er minder reisbeperkingen zijn dan vorig jaar door het coronavirus. Hierdoor kunnen gezinsleden van statushouders naar Nederland reizen voor gezinshereniging. Ook mensen uit Afghanistan die in Nederland worden opgevangen vragen asiel aan en krijgen opvang.
Te weinig statushouders kunnen verhuizen van opvangcentrum naar woning Gemeenten kunnen niet genoeg woningen vinden voor asielzoekers met een verblijfsvergunning, zogenoemde statushouders. Bijna 16.000 statushouders verblijven in een opvangcentrum voor asielzoekers, terwijl ze naar een woning of zogenoemde tussenvoorziening moeten in een gemeente.
Overige maatregelen voor extra opvanglocaties
De overheid wil dat elke asielzoeker in een opvangcentrum kan blijven tijdens de asielprocedure. Er moeten daarom onder andere meer opvangplekken komen. De Rijksoverheid neemt samen met de veiligheidsregio’s en gemeenten eerst de volgende maatregelen:
5.000 extra opvangplekken De veiligheidsregio’s en gemeenten hebben tot medio augustus 2022 voor ongeveer 5.000 crisisnoodopvangplekken gezorgd. Op 26 augustus 2022 is afgesproken dat de veiligheidsregio’s zich extra inspannen om nog 225 crisisnoodopvangplekken per regio te vinden. En of lege opvangplekken voor vluchtelingen uit Oekraïne gebruikt kunnen worden voor opvang voor asielzoekers.
7.500 statushouders in 2022 naar flexwoning In flexwoningen kunnen naast statushouders ook andere groepen woningzoekenden tijdelijk verblijven. Zoals spoedzoekers, jongeren of arbeidsmigranten. De Taskforce Versnelling Tijdelijke Huisvesting ondersteunt gemeenten en andere betrokken partijen bij deze taak. Hiervoor is € 100 miljoen beschikbaar.
Statushouders mogen tot eind 2022 in hotel of vakantiehuis blijven Gemeenten mogen mensen met een verblijfsvergunning tot en met 31 december 2022 blijven opvangen in een hotel of vakantiehuis. De Hotel- en Accommodatieregeling (HAR) is verlengd. Daarna krijgen statushouders woonruimte in de gemeente.
Daarnaast wil het kabinet:
Grote opvanglocaties openen Het kabinet is in gesprek met gemeenten over waar deze opvanglocaties kunnen komen. Deze gesprekken hebben nog niet gezorgd voor genoeg opvanglocaties. De Rijksoverheid kan daarom zelf een vergunning verlenen voor opvanglocaties voor asielzoekers. Het kabinet maakt dan gebruik van het zogenoemd ruimtelijk ordeningsinstrumentarium. Er is dan geen instemming nodig van de gemeente. Dit is een uitzonderlijke maatregel. Het kabinet doet dit omdat de situatie in Ter Apel ernstig is en de nood voor opvangplekken hoog.
Een extra aanmeld- en opvangcentrum voor asielzoekers Asielzoekers kunnen zich dan ook registreren op een andere locatie dan in Ter Apel. Nu moeten alle asielzoekers die in Nederland aankomen zich eerst melden en registreren in Ter Apel. Het kabinet wil dit extra aanmeldcentrum in Bant openen en is hierover in gesprek met de gemeente Noordoostpolder. Het is nog niet bekend wanneer het nieuwe aanmeldcentrum er komt.
Cruiseschepen huren voor de opvang van asielzoekers Het kabinet wil asielzoekers opvangen op een aantal cruiseschepen. Op 26 september is een 1e schip in gebruik genomen in de gemeente Velsen, gevolgd door een 2e schip op 4 oktober in de gemeente Amsterdam. Op ieder schip worden voor de duur van 6 maanden 1.000 asielzoekers opgevangen.
Onder de huidige omstandigheden vindt het kabinet het niet langer verantwoord de toegezegde hervestigingsafspraken binnen de Europese Unie (EU) na te leven.”
FURIEUZE FLEUR AGEMA: ”WAAROM ASIELZOEKERS OP LUXE
CRUISESCHIP TERWIJL DE OUDJES VERPIETEREN?”
[64]
[52.49-53.18] ””Nee voorzitter, we zouden strenger moeten straffen.
We zouden er moeten voor zorgen, dat als Ahmed of Henk, er zijn natuurlijk ook Nederlanders, maar vaker Ahmeds dan Henks, als die iemand inelkaar slaan, dat ze gewoon een paar jaar de bak ingaan, zonder vervroegde vrijlating of vervroegde invrijheidsstelling en dat die bak niet lijk top een Vijfsterren eh gevangenis, maar gewoon eh bij wijze van spreken op water en brood, gewoon mager, weinig bezoek, het moet gewoon pijn doen, in een gevangenis zitten voor een geweldsmisdrijf moet gewoon pijn doen.” [52.49-53.18]
Medewerkers van de speciale opvanglocatie voor asielzoekers die veel overlast veroorzaken hebben asielzoekers uitgelachen, uitgescholden, geslagen en geschopt. De Inspectie Justitie en Veiligheid concludeert dat er op de opvang in Hoogeveen veel mis is.
De inspectie heeft vooral moeite met het ingrijpen van de woonbegeleiders. Zij zijn niet bevoegd om geweld of dwang te gebruiken, maar blijken dat soms wel te doen. “De asielzoekers die in Hoogeveen zitten zijn geen makkelijke groep, maar dat betekent niet dat er zomaar geweld mag worden gebruikt om personen te corrigeren”, zegt hoofdinspecteur Faber.
Klap of schop
Hij spreekt van talrijke voorbeelden waarbij asielzoekers een klap of een schop kregen, ook als ze niet agressief waren of wegliepen. Ook zouden medewerkers asielzoekers uitlachen of uitschelden. De inspectie noemt dat een werkwijze die escalatie juist in de hand werkt.
De inspectie Justitie en Veiligheid kwam in actie na signalen van misstanden en bezocht deze zomer onaangekondigd de locatie. Ook zijn camerabeelden bekeken en gesprekken gevoerd met oud-bewoners en medewerkers van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers en de Immigratie- en Naturalisatiedienst.
Wat is een handhavings- en toezichtlocatie?
Asielzoekers die overlast veroorzaken in een regulier asielzoekerscentrum kunnen voor maximaal drie maanden worden overgebracht naar een handhavings- en toezichtlocatie. Daar geldt een strenger regime.
Deze asielzoekers krijgen geen leef- en maaltijdgeld, mogen het terrein niet verlaten en moeten een dagprogramma volgen. Bij goed gedrag kan een asielzoeker weer naar een regulier asielzoekerscentrum.
Naast het geweld meldt de inspectie dat asielzoekers niet voldoende toegang hadden tot hun advocaat en medische zorg. De inspectie verwacht dat er maatregelen worden genomen om de veiligheid en leefomstandigheden van de asielzoekers te verbeteren. De bevindingen van de inspectie zijn naar het ministerie gestuurd.
Staatssecretaris weerspreekt kritiek
Staatssecretaris Van der Burg zegt in een reactie zich niet te herkennen in de conclusie van de inspectie dat er sprake zou zijn van een patroon van dwang en geweld door medewerkers. Volgens de bewindsman komt dit alleen voor in uitzonderlijke gevallen. Ook spreekt Van der Burg tegen dat bewoners onvoldoende toegang hebben tot een advocaat. Op de kritiek over gebrekkige toegang tot de medische zorg gaat de staatssecretaris niet in. Hij zegt het onderzoek van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd af te wachten.
Naar aanleiding van het bezoek van de inspectie is er volgens Van der Burg een wekelijks inloopspreekuur gestart en zal de inspectie op uitnodiging van het COA een week meelopen op de opvang in Hoogeveen.
Medewerkers van de speciale opvanglocatie voor asielzoekers die veel overlast veroorzaken, gebruiken dwang en geweld terwijl dat helemaal niet mag. Zo schoppen en slaan ze de asielzoekers die er verblijven en lachen of schelden ze hen uit.
Dat stelt de Inspectie Justitie en Veiligheid. Die heeft deze zomer naar aanleiding van signalen over misstanden onaangekondigde bezoeken aan de speciale opvanglocatie, een zogenoemde handhaving en toezichtlocatie (HTL), in Hoogeveen gebracht en camerabeelden bestudeerd.
De inspectie heeft moeite met het ingrijpen van de zogenoemde woonbegeleiders die daar werken. Zij zijn niet bevoegd om geweld of dwang te gebruiken, maar blijken dat soms wel te doen. Op de locatie werken ook andere medewerkers, onder wie boa’s, die meer bevoegdheden hebben.
Minder overlast
Staatssecretaris Eric van der Burg (Asielzaken) herkent zich niet in het rapport van de Inspectie. “Ik ben recent op de locatie op bezoek geweest en heb mijn respect uitgesproken voor de medewerkers. Door hun werk is er in de rest van Nederland minder overlast.”
Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) nodigt de inspecteurs uit ‘langere tijd te komen meelopen om ene betere indruk te krijgen’.
Er geldt een strenger regime in de HTL. Asielzoekers die daarheen worden gestuurd, krijgen onder meer geen leef- en eetgeld, normaal gesproken is dat ongeveer 60 euro per week. Ook mogen ze het terrein niet verlaten en moeten ze verplicht een dagprogramma volgen. De deuren van de locatie zijn op slot, de enige buitenruimte is een binnentuin die is afgesloten met een hek. Als iemand het gebouw wil verlaten, moet hij afstand doen van het recht op opvang. Elke asielzoeker in de HTL wordt begeleid door een mentor en krijgt een begeleidingsplan om te helpen zijn of haar gedrag te verbeteren.
Asielzoekers die naar de HTL worden gestuurd, hebben doorgaans voor veel overlast gezorgd in een regulier asielzoekerscentrum (azc) of in de gemeenten waarin het centrum is gevestigd. Het gaat vaak om mensen met verslavingen en psychische problemen. De HTL in Hoogeveen werd in het leven geroepen na veel klachten van burgemeesters over overlast. Er is plek voor 50 asielzoekers, tijdens de bezoeken van de Inspectie waren er 25 bewoners.
Slaan, schoppen, uitlachen en uitschelden
‘We hebben talrijke voorbeelden gehoord van incidenten waarbij asielzoekers een klap of schop kregen. Ook in gevallen waarin de asielzoeker niet agressief was of zelfs al wegliep,’ schrijft de Inspectie in haar rapport.
Volgens de inspectie zijn er ook videobeelden van dit soort incidenten. ‘Enkele woonbegeleiders zeggen dergelijke uitoefening van geweld en dwang normaal te vinden, terwijl dat alleen in gevallen van zelfverdediging, en dus als laatste redmiddel, geoorloofd is.’
Tijdens het bezoek van de Inspectie werd een asielzoeker hardhandig weggeduwd uit een ruimte waar hij niet mocht komen. ‘De asielzoeker vertoonde daarbij zelf geen agressief gedrag.’
Ook zouden medewerkers de asielzoekers uitlachen en uitschelden. Dat werkt juist escalerend, aldus de Inspectie. “De asielzoekers die in de HTL zitten, zijn geen makkelijke groep. Maar dat betekent niet dat medewerkers zomaar geweld mogen gebruiken om personen te corrigeren,” stelt hoofdinspecteur Hans Faber. “Het is belangrijk dat de HTL-medewerkers over handvatten beschikken om hun moeilijke taak te vervullen. Dat ze bijvoorbeeld weten hoe ze moeten omgaan met mensen met een verstandelijke beperking, verslaving en psychische problemen, want dat speelt er in die groep. Dat betekent voor het personeel: extra ondersteuning, begeleiding en opleiding, zodat ze makkelijker kunnen de-escaleren.”
Negatief gedrag
Volgens de Inspectie is er te weinig begeleiding op de HTL en is er niet genoeg invulling van het verplichte dagprogramma: behalve eten en corvee zijn er geen andere activiteiten als sport en gedragstraining. ‘Hierdoor ligt verveling op de loer. Dit leidt juist tot meer overlast en negatief gedrag.’
Ook geven (ex)bewoners aan niet te weten waar ze aan moeten werken om meer vrijheden te krijgen en terug te keren naar een azc.
De asielopvang in Nederland staat al meer dan een jaar onder grote druk. De bestaande opvanglocaties zitten overvol. Daarnaast kampen opvangorganisatie COA en de Immigratie- en Naturalisatiedienst met personeelstekort.
Disproportionele dwang
In een reactie op het rapport schrijft staatssecretaris Van der Burg dat ‘de doelgroep bestaat uit asielzoekers waarbij lichtere maatregelen niet voldoende zijn gebleken en begrenzing van het negatieve gedrag benodigd is om de veiligheid van een ieder te kunnen garanderen’.
‘Toepassing van disproportionele dwang en geweld is nooit gerechtvaardigd,’ schrijft de staatssecretaris. ‘Maar de conclusie dat er sprake zou zijn van een patroon op dit vlak wordt niet herkend. Naar aanleiding van het bezoek van de Inspectie is het COA wel begonnen om een specifiek handelingskader op te stellen voor de medewerkers voor het omgaan met gedrag van deze doelgroep.’
De leefomstandigheden en de veiligheid op de handhavings- en toezichtlocatie (HTL) in Hoogeveen zijn niet op orde. Zo gebruiken sommige woonbegeleiders dwang en geweld, terwijl ze daar niet toe bevoegd zijn. Ook is er een gebrekkig dagprogramma en zijn asielzoekers te afhankelijk van medewerkers als het gaat om bezoek van een advocaat of medische zorg. Dat concludeert de Inspectie Justitie en Veiligheid (Inspectie JenV) na onderzoek.
Vreemdelingen die in Nederland een asielverzoek hebben ingediend, worden geplaatst in asielzoekerscentra (AZC)’s van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Asielzoekers die overlast veroorzaken kunnen worden geplaatst in een HTL om zo de veiligheid in reguliere AZC’s te vergroten. In de HTL werken woonbegeleiders van het COA samen met medewerkers van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI), waaronder de Dienst Vervoer en Ondersteuning (DV&O) en werken er buitengewoon opsporingsambtenaren (boa’s) van de DV&O. De boa’s handhaven de huisregels van de HTL en treden op tegen strafbare feiten.
Er geldt een strenger regime. Asielzoekers krijgen onder meer geen leef- en eetgeld, mogen het terrein niet verlaten en moeten verplicht een dagprogramma volgen. Ook krijgt elke asielzoeker een mentor en een begeleidingsplan om hen te helpen hun gedrag te verbeteren. Bij goed gedrag kan een asielzoeker terug naar een AZC.
In het voorjaar van 2022 ontving de Inspectie JenV een melding van misstanden binnen de HTL. Op basis daarvan vroeg de Inspectie JenV informatie op en hield zij gesprekken met medewerkers, en ex-bewoners. Ook bezocht zij eind augustus onaangekondigd twee keer de locatie en keek zij onder meer camerabeelden terug. Uit dit alles kwam het beeld naar voren dat de leefomstandigheden en de veiligheid op de HTL niet op orde zijn.
Zo passen woonbegeleiders geweld toe dat niet proportioneel is. De Inspectie heeft talrijke voorbeelden gehoord van incidenten waarbij asielzoekers een klap of schop kregen. Ook in gevallen waarin de asielzoeker niet agressief was of zelfs al wegliep. Enkele woonbegeleiders zeggen dergelijke uitoefening van geweld en dwang normaal te vinden, terwijl dat alleen in gevallen van zelfverdediging, en dus als laatste redmiddel, geoorloofd is. Het is onduidelijk hoe ver de boa’s mogen gaan in het toepassen van dwang, dat laat de Inspectie nog uitzoeken.
Verder heeft de Inspectie waargenomen dat enkele medewerkers de asielzoekers uitlachen of uitschelden, een werkwijze die escalatie juist in de hand werkt. Hoofdinspecteur Inspectie JenV Hans Faber: “De asielzoekers die in de HTL zitten zijn geen makkelijke groep. Maar dat betekent niet dat medewerkers zomaar geweld mogen gebruiken om personen te corrigeren. Het is belangrijk dat de HTL-medewerkers over handvatten beschikken om hun moeilijke taak te vervullen. Dat ze bijvoorbeeld weten hoe ze om moeten gaan met mensen met een verstandelijke beperking, verslaving en psychische problemen, want dat speelt er in die groep. Dat betekent voor het personeel: extra ondersteuning, begeleiding en opleiding, zodat ze makkelijker kunnen de-escaleren.”
De HTL geeft niet genoeg invulling aan het dagprogramma en de begeleiding is te beperkt. (Ex)bewoners geven aan niet te weten waar ze aan moeten werken om meer vrijheden te krijgen en terug te keren naar een AZC. Behalve eten en corvee zijn er geen andere activiteiten zoals gedragstrainingen en sport. Hierdoor ligt verveling op de loer en dit leidt juist tot meer overlast en negatief gedrag, in plaats van gedragsverbetering.
Asielzoekers hebben te beperkt toegang tot de advocatuur en de medische zorg en zijn daarbij te afhankelijk van de beschikbaarheid van HTL-medewerkers. Voor medische zorg bijvoorbeeld zijn asielzoekers geheel afhankelijk van de medewerkers van het COA. Zij begeleiden de asielzoeker bijna continu en moeten dus ook beschikbaar zijn. Ook is er geen onafhankelijke toetsing van klachten. Juist in een kwetsbare situatie waarin asielzoekers afhankelijk zijn van medewerkers en sprake is van geweld en dwang, is het belangrijk dat externe ogen meekijken. In het belang van zowel de asielzoekers als de medewerkers.
De Inspectie JenV heeft haar bevindingen direct teruggekoppeld aan het COA en de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid zodat er zo snel mogelijk kan worden gewerkt aan verbetering.
Staatssecretaris Eric van der Burg (Asielzaken) heeft van slechts één gemeente een positieve reactie gekregen op zijn verzoek om extra opvangplekken te regelen voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’ers), zei hij vanmiddag in de Tweede Kamer. Vier weken geleden deed hij een oproep aan alle 344 Nederlandse gemeenten.
Vorige week stuurde Van der Burg opnieuw een brandbrief aan alle Nederlandse gemeenten. Per januari zijn er zo’n 1700 extra opvangplekken nodig om alle alleenstaande minderjarige asielzoekers op te vangen. Hij deed zijn oproep enkele uren nadat de rechter had bepaald dat er per direct goede opvang moet komen voor deze kwetsbare groep.
Binnen twee weken moet er voldoende opvang in het hele land zijn en moet het aantal minderjarige amv’ers dat in Ter Apel verblijft zijn teruggebracht naar 55, zo oordeelde de rechter. Zij mogen daar maximaal vijf dagen blijven. Op dit moment verblijven er alleen al in het aanmeldcentrum zo’n 300 jongeren die alleen naar Nederland zijn gekomen om asiel aan te vragen, ongeveer zes keer meer dan toegestaan dus.
Grauw van vermoeidheid
De Kinderombudsman kwam maandag met een alarmerende brief over deze groep. Bij haar laatste bezoek aan Ter Apel trof ze een groep van dertig jongeren die meerdere nachten op stoelen moesten slapen, of op de grond, onder een laken.
Ze meldde dat de kinderen “grauw zien van vermoeidheid”, “onvoldoende eten” en dat er niet genoeg sanitaire middelen zijn. “Ze poetsen hun tanden met hun vingers op de wc en er is geen douche.” Twee meisjes sliepen in dezelfde wachtruimte met dertig jongens en er is onvoldoende toezicht.
Van der Burg erkende dat het kan voorkomen dat de jongeren op stoelen moeten slapen in het kantoor van de IND in Ter Apel voordat aan de beurt zijn voor registratie en identificatie.
Onacceptabel
Als er een kind buiten de opvang ernstig wordt verwaarloosd, dan krijgt Veilig Thuis vaak een melding van hulpverleners, buren of familie, legt een woordvoerder van de Raad voor de Kinderbescherming uit. Die doet onderzoek en adviseert vervolgens de rechter over maatregelen die het kind moeten beschermen, zoals uithuisplaatsing.
Het initiatief voor zo’n maatregel komt van Jeugdzorg, maar die is in deze situatie niet bevoegd. Als minderjarigen alleen in de asielopvang verblijven, treedt stichting Nidos op als voogd. Die kan ook jeugdbeschermende maatregelen opleggen.
Maar Nidos heeft geen locatie waar ze de jongeren kunnen onderbrengen; dat is de verantwoordelijkheid van het COA. De organisatie heeft al wel 150 kinderen elders ondergebracht omdat de situatie in haar woorden ‘onacceptabel’ is.
Getraumatiseerd
Nidos en het COA willen dat er per provincie een locatie voor 50 tot 80 minderjarige alleenstaande vluchtelingen komt waar zij kunnen verblijven tijdens hun asielprocedure, en nog eens 25 tot 30 eengezinswoningen waar de jongeren naartoe kunnen doorstromen als zij een verblijfsstatus hebben gekregen.
Ook de Raad voor de Kinderbescherming schaart zich achter de kinderombudsvrouw en stichting Nidos en roept gemeenten op om opvangplekken voor deze kinderen te organiseren. “Hier is sprake van ontwikkelingsbedreiging, dat is duidelijk. De kinderen voelen zich onveilig, er is geen toezicht, ze slapen op stoelen. Ze zijn getraumatiseerd en dat maakt ze nog kwetsbaarder. We ondersteunen de Kinderombudsvrouw in haar oproep dat er meer plekken moeten komen voor deze kinderen.”
Met de hoed in de hand
Kamerleden vroegen Van der Burg waarom er geen vastgoed van het Rijk kan worden gebruikt om jongeren onder te brengen. Hij zei dat hij daarvoor afhankelijk is van gemeentes. Die moeten instemmen met het wijzigen van het bestemmingsplan, zodat bijvoorbeeld een kantoorpand voor asielopvang kan worden gebruikt. In Tubbergen heeft hij rechtstreeks ingegrepen en de bestemming van een hotel gewijzigd, maar het lijkt er niet op dat hij dit snel nog eens zal doen.
Dat er dringend iets aan de huidige situatie gedaan moet worden is niet alleen de constatering van het kabinet en stichting Nidos, maar ook van andere hulporganisaties zoals bijvoorbeeld Unicef, het Rode Kruis en de Inspecties Justitie & Veiligheid en Gezondheidszorg & Jeugd.
Die concludeerden onlangs dat er sprake is van een “ongezonde situatie” in Ter Apel en wezen op de consequenties van slechte opvang voor kinderen: hygiëne, welzijn en veiligheid zijn in het geding.
Zolang de nieuwe wet er nog niet is die asielzoekers over gemeentes moet verdelen, moet Van der Burg “met de hoed in de hand” langs gemeenten, vatte hij het samen in het overleg met de Kamer.
Minderjarige asielzoekers slapen op stoelen in kantoor IND in Ter Apel
In het aanmeldcentrum in Ter Apel verblijven sinds dinsdag zo’n vijftig alleenstaande minderjarige asielzoekers (amv’ers) in het kantoor van de IND, de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Er is voor hen op dit moment nergens anders plek.
In die ruimte zijn stoelen, maar er zijn geen matrassen aanwezig om op te slapen, schrijft RTV Noord. Daarnaast is er geen begeleiding aanwezig. Wel krijgen de minderjarigen die er verblijven eten en drinken en kunnen ze naar het toilet. Mogelijkheden om te douchen zijn er niet.
In Ter Apel zitten nu zo’n 350 amv’ers. De driehonderd anderen verblijven in reguliere opvangplaatsen met begeleiding. Zij hebben allemaal een bed en toegang tot sanitaire voorzieningen.
Buiten slapen
Bij het aanmeldcentrum in Ter Apel is het al maanden overvol. De laatste dagen moesten honderden mensen er buiten slapen.
Vicepremier Kaag noemde het vanmorgen “mensonterend dat mensen in een land als Nederland buiten moeten slapen”. Minister De Jonge (Volkshuisvesting) noemde de situatie in Ter Apel “onverteerbaar”. “We zúllen met een oplossing moeten komen.”
Artsen zonder Grenzen
De internationale hulporganisatie Artsen zonder Grenzen heeft sinds gisteren een team in Ter Apel dat zorg levert aan asielzoekers die vanwege het gebrek aan opvangplaatsen buiten de poort moeten blijven.
Het team heeft vandaag tachtig mensen behandeld, meldt een woordvoerder. Het gaat daarbij onder meer om verwaarloosde verwondingen en huidinfectie
”Het PVV plan is heel eenvoudig:Dicht, die grenzen.Nul asielzoekers meer toelaten in Nederland.Helemaal niemand.Nul is nul en vol is vol.Vang ze maar op in de regio, maar niet hier.[1.19]En de verantwoordelijken, de verantwoordelijken voor dit wanbeleid van opengrenzen en nog meer asiel en nog meer Islam verdienen het om ooit vooreen tribunaal te verschijnen.Om zich te verantwoorden voor het kapotmaken van Nederlanden het weggeven van alles wat we hebben.Rutte, Kaag, Klaver en die hele bende verdient geen steun, maar politiekverzet.En vergeet nooit:Nederland is van ons.En de PVV is er voor u.”
””’Marokkaanse jongeren, en dan heb ik het niet eens over de echte Maffia zoals waar we het nu over hebben,in Marokko.gaan de.agenten in het dorp vaak met een stok achter de kinderen aan en de ouders snappen dat en vinden dat terecht, daar is respect voor de politie.Hier heeft men geen respect voor het gezag.””’Krijgen ze koffie en als de agent wat doet, dan krijgt hij een interne procedure aan zijn broek, dan moet hij uitleggen, waarom hij geweld heeft gebruikt, er wordt ze geleerd om geen of beperkt geweld te gebruiken.Ik zou zeggen: ”De lat erover, letterlijk en figuurlijk, zorg ervoor, dat ze weten, dat ze gezag krijgen voor de Nederlandse politie, de politie wil wel, het ligt denk ik niet aan de politie, maar het ligt aan het feit, dat ze en onvoldoende gesteund worden en bang zijn voor tienduizenden procedures die ze krijgen, als ze een keer hard optreden, we hebben het gezien met de man, die de Bruidsstoet in Rotterdam iets wilde doen, hij werd tegen de vlakte gegooid.In Amerika….of in Marokko zouden ze dat wel nalaten, het hele dorp zou met de lat eroverheen worden gegaan en daar kunnen we een voorbeeld aan nemen.”
WAAROM VLUCHTELINGEN NIET DE SCHULD GEVEN VAN DE UITSTERVING VAN DE DINOSAURUSSEN?/FLEUR AGEMA
[PVV] IN ACTIE
”4.46 En als het probleem ….deze minister consequent niet oplost, terwijl
er tegelijkertijd een cruiseschip ergens verderop ligt waar immigranten
drie maaltijden per dag krijgen en vijf verschillende soorten maaltijden
en lekker verwarmd erbij zitten” 4.58Dus wanneer pakt deze minister haar taak op om voor onze alleroudstende boel een keertje goed te regelen. [5.07] ALDUS FLEUR AGEMA, PVV BEKIJK HIERONDER HET HELE FRAGMENT OP YOUTUBE:
FURIEUZE FLEUR AGEMA: ”WAAROM ASIELZOEKERS OP LUXE
CRUISESCHIP TERWIJL DE OUDJES VERPIETEREN?”
[MINISTER HELDER, MINISTER VOOR LANGDURIGE ZORG EN SPORT]: [1]
”Er wordt ontzettend hard gewerkt , zowel in de wijkverpleging als
in de rest van de ouderenzorg en zeker ook bij debij de huisartsen en
de praktijkondersteuners daar en er zijn echt eh eh veel momenten
waarin ook een huisarts met een specialist ouderengeneeskunde kijkt
naar de mensen, die die in de praktijk heeft om te kijken, welke
mensen zijn kwetsbaar, welke mensen zijn te kwetsbaar en
kunnen we die op tijd vinden, kunnen we die op tijd hulp aanbieden,
dus er gebeurt ook echt wel heel veel goeds daarin, maar dat vangnet
waar u het over heeft hebben we echt iedereen in het snotje [2]
A
We kunnen het niet alleen met de zorg alleen doen, daar zullen we
echt die omgeving voor nodig hebben
En daarom maak ik me zo sterk ook voor dat WOZO programma [3]
waar die, waar dat element van wonen inzit, want ook door op
een andere manier te wonen, niet vier hoog achter, kunnen we
mensen zien, kunnen we mensen in de gaten houden en ook doordat
we met die ondersteuning zorgen, dat mensen naar buiten gaan, gebruik maken van verenigingsleven, gebruik maken van dagbesteding, hebben we ze
veel meer in de gaten en valt het op als ze niet komen. [1.11]
[KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]:
”Dank u wel mevrouw Werner, voor het stellen van de mondelinge vraag,
er zijn eh behoorlijk wat, wat vragen, graag kort en bondig sommige….
en uitgebreide inleiding.
Allereerst mevrouw Agema….
[FLEUR AGEMA, PVV]
1.20
Dank u wel, mevrouw de voorzitter.
Als mevrouw Werner [4] het artikel had afgelezen, dan had ze kunnen
zien, dat er specialisten pleiten voor de terugkeer van de verzorgingshuizen
en laat het nu net het CDA zijn, die de verzorgingshuizen in 2013 en 14 heeft gesloten.
[KAMERVOORZITTER BERGKAMP]
”Mevrouw Agema, het is geen debat, het zijn mondelinge vragen….”
[FLEUR AGEMA, PVV, GAAT DOOR]
1.36
”Nee, we mogen wel….mevrouw Werner houdt hier een verhaal waar
ze zelf verantwoordelijk voor is….”
[KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]
”Vragen……[onverstaanbaar], Goed, dank”
[FLEUR AGEMA, PVV]:
1.44
Eh….dus daardoor door het sluiten van de verzorgingshuizen blijven
mensen verloederd achter, ze raken ondervoed, ze gaan niet meer
naar de dokter, eh eh, ze la, ja, ze raken verpieterd thuis, soms
moet de politie ze zelfs van de straat halen en in een enkel
geval zelfs naakt en mijn vraag aan de minister is:
Ziet ze nou niet in, dat het sluiten van die verzorgingshuizen een
vergissing is geweest, dat ze terug moeten, maar ook het sluiten
van het Integraal Zorgaccoord, waarin ze tachtig miljoen euro bezuinigt
op de huisartsen, die juist voor deze mensen contact met ze zouden
moeten opzoeken en zouden moeten begeleiden……
[KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]
Dank u wel…..
[FLEUR AGEMA GAAT GEWOON DOOR]
2.18 ”….Maar ook de 600 miljoen bezuinigingen op de wijkverpleging,
die al zoveel mensen tekort heeft, die juist een investering zouden moeten
krijgen en dan de 400 miljoen bezuinigingen op de verpleeghuizen, dat
deze verhalen van mensen, die het niet meer redden, helemaal
vervuild [?] raken.
Het probleem is, dat deze minister zou moeten oplossen in
plaats van verergeren. 2.36
[KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]:
”De minister”
[MINISTER HELDER, MINISTER VOOR LANGDURIGE ZORG EN SPORT]:
2.37
”Ik hoor eh veel vragen, voorzitter eh, een paar dingen.
EhEEN [1]
We zagen en zien een maatschappelijke trend, dat mensen echt
veel meer thuis en zelfstandig willen blijven wonen, veel meer gericht
op de eigen regie, dat is en was al bezig, daar is bij aangesluiten, gesloten
en we zien ook ouderen, er komt een nieuwe generatie ouderen aan, die dat
alleen nog maar liever willen.
Maar we zien ook, dat heel veel ouderen nu wonen in een woning
van vroeger, een woning, die niet geschikt is voor het ouder wonen,
een woning waarin ze ook geisoleerd kunnen raken.
Vandaar dat het belangrijk is om in dat woningaanbod voldoende
aan te bieden.
En dat zijn ook, dat moet ook echt een aanbod worden waarbij we en
kijken naar het kleinschalige aspect waar mensen een keuze
hebben, maar ook naar geclusterde, wat meer grootschalige projecten
waarin dat samenwonen en samen zorgen centraal staat maar waar
we ook bijvoorbeeld de wijkverpleging veel meer geclusterde zorg
kunnen aanbieden, dus dat wonen aspect zit er heel erg in.
Eh….Eh…..daar ben ik dus heel erg mee bezig.
Eh, de opmerking van mevrouw Agema voorzitter over het bezuinigen
met name in de wijkverpleging:
Het klopt, dat het startniveau 600 miljoen naar beneden is gebracht,
maar dat is wel op een onderbesteding dit jaar waar we echt over de miljard
heengaan en we gaan daarna en al meteen in 23 wel degelijk in
het groeipercentage van de wijkverpleging eh stim eh hoe heet het, investeren
en we hebben echt, nogmaals, strakke afspraken met de zorgverzekeraars
ook gemaakt dat dat geld ook echt in 2023 al beschikbaar komt en
dat dat echt een impuls kan zijn voor de wijkverpleging, zowel
voor het tarief als het volume als voor de ontwikkeling en opleidingen
die de wijkverpleegkundigen ook nodig hebben.” 4.28
[KAMERVOORZITTER VERA VERGKAMP]:
”Dank u wel, mevrouw Agema]
[FLEUR AGEMA, PVV]:
4.30
”Ja, dank u wel voorzitter.
Er staan op dit moment 23 duizend hoogbejaarden op een wachtlijst
voor een verpleeghuis.
Mensen met wie het thuis allang al niet meer gaat, waarvoor
de familie drie keer per week wordt opgeroepen, omdat moeder weer
ergens dwaalt en de politie weer denkt ”wat is hier allemaal aan de hand”
4.46 En als het probleem ….deze minister consequent niet oplost, terwijl
er tegelijkertijd een cruiseschip ergens verderop ligt waar immigranten
drie maaltijden per dag krijgen en vijf verschillende soorten maaltijden
en lekker verwarmd erbij zitten” 4.58Dus wanneer pakt deze minister haar taak op om voor onze alleroudstende boel een keertje goed te regelen. [5.07][KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]:”Dank u wel, de minister]:
[MINISTER HELDER, MINISTER VOOR LANGDURIGE ZORG EN SPORT]
Ja, voorzitter eh, er staan geen, er staan 23 duizend mensen op
de langdurige zorgwachtlijst, maar als het gaat om de verpleeghuizen
zijn dat er ruim twintigduizend
Eh…dat hebben we onderverdeeld in vier categorieeen
De belangrijkste categorie is urgent plaatsen, er staan ongeveer 300
mensen op op dit moment, mensen, die binnen twee weken geplaatst moeten
worden.
Ik heb heet van de naald een belronde langs de zorgkantoren
laten doen, ik heb ze gisteravond ook gesproken.
We zien, dat in de zomer de indicaties iets zijn opgelopen
eh we kunnen niet helemaal….het aanbod lijkt redelijk gestabiliseerdte zijn, terwijl we weten, dat de verpleegtehuizen echt met behoorlijkziekteverzuim ook kampen, het is echt aannemelijk, dat dat eenrol speelt, maar die groep urgent geplaatsten, die kunnen echtbinnen twee weken geplaatst worden, niet altijd in de plekvan voorkeur.Dan heb je nog een groep actief plaatsen, ook die kunnenbinnen de treeknorm [6] geplaatst worden, waarschijnlijk een7 procent niet gemiddeld genomen, maar die mensen krijgenallemaal overbruggingszorg. 6.09[KAMERVOORZITTER VERA BERGKAMP]:”Dank u wel”
[MINISTER HELDER, MINISTER VOOR LANGDURIGE ZORG EN SPORT,
VERVOLGT]:6.10”Dus ook dat even om de aantallen van de wachtlijsten eenste nuanceren” EINDE YOUTUBE FILMPJE
Conny Helder (1958) is sinds 10 januari 2022 minister voor Langdurige Zorg en Sport in het kabinet-Rutte IV. Zij is lid van de VVD. Sinds 2017 was mevrouw Helder voorzitter van de raad van bestuur van Stichting tanteLouise, die organisaties en instellingen in de zorg ondersteunt. Eerder was zij onder meer bestuurder van het Universitair Medisch Centrum Utrecht.
(19e eeuw) (inf.) iets in de gaten hebben; syn. in de smiezen hebben*. Deze informele uitdrukking komt al voor bij Boekenoogen. Bij Joos: Schatten uit de Volkstaal (1887) vinden we de variant ‘in de(n) snuf hebben’.
• snotje, in: dat heb ik in ’t snotje = dat vat ik, daar ben ik achter, bij v. Dale: in den snotter. Eigenlijk zooveel als: daar heb ik den reuk, het spoor van. (H. Molema: Woordenboek der Groningsche volkstaal, in de 19de eeuw. 1895) • Binne sukke krenge en… en… soo jannig hè?… en soo fief… alles kits… Kenne mijn nie belátafele… hep se tùg… daâlijk in ’t snotje! (Israël Querido: De Jordaan: Amsterdamsch epos. Deel 3: Manus Peet. 1922) • Als hij wat in ‘t snotje had zou-ie drave. (Willem van Iependaal: Lord Zeepsop. 1937) • En mevrouw Bukkels wist er meer van, die had er ook mee te maken, ja, dat had Gerrit wel in het snotje, al deed ze stomverbaasd en fieleseteerderig, toen hij kwam om haar z’n mazzel en blijdschap te melden. (Willem van Iependaal: De dans om de rinkelbom. 1939) • En nou had de meester hem in het snotje! (Piet Bakker: Ciske de rat. 1941) • Als ik hem in het snotje krijg, zal hem de lust tot rondspoken wel vergaan. (Willy van der Heide: Sensatie op een Engelse vrachtboot. 1950) • Wat doen we? Ze hebben ons natuurlijk in het snotje. (Willy van der Heide: Start de Straalracer toch? 1955) • Ze hadden ‘t natuurlijk al meteen in het snotje. (Piet Bakker: De slag in de Javazee. 1951) • Snotje, znw. ’t, in de zegsw. ientje in ’t snotje hewwe, iemand in de gaten hebben, doorzien. Vgl. fri. ean yn ’t snotsje hawwe. – Ientje voor ’t snotje houwe, iemand voor de gek houden. (Jan Pannekeet: Westfries woordenboek. 1984) • Onmiddellijk hurkten wij achter een geparkeerde auto om de belhamel in `het snotje’ te houden. (Frans Kwantes en Fred Hollinga: 3.0.3. is ter plaatse, 1986) • Maar toen de recherche mijn praktijken in het snotje kreeg en allerlei tapmethodiek op mij losliet, ontdekten ze bij toeval dat mijn vrienden zich ook met diverse zaakjes bezighielden. (Özcan Akyol: Eus. 2012) • Kom, kom, jullie hebben al lang in het snotje hoe de zaak ervoor staat. (Catalijn Claes: Neem mij zoals ik ben. 2012) • Algauw had Stevens in het snotje dat er in die knaap meer zat dan alleen maar de rol van ondergeschikte. (Catalijn Claes: Steenzetters. 2013) • Maar ze heeft hem spoedig in het snotje en maakt er korte metten mee… (Bavo Claes: Vijftig. 2015) • Het publiek op Aaipop, allemaal zo dronken als een kanon, had inderdaad niets in het snotje …. (Meindert Talma: Je denkt dat het komt. 2017) • Let goed op, vader, ik weet wat jij hier uitspookt. Ik heb je in ‘t snotje. (Dick Scholten: Betaalde troost. 2018) • De groep die hij in het snotje had gekregen, zou geruime tijd ondernemers van hun eigen cultuur afpersen. (Gerard Mak: Fuckin blauw. Smeuïge waargebeurde politieverhalen. 2018)
[3]ZORGZAAM WONENMINISTER HELDER LANCEERT PROGRAMMAWONEN, ONDERSTEUNING EN ZORG VOOR OUDEREN [WOZO]
Minister Helder (VWS) lanceerde op maandag 4 juli het Programma Wonen, Ondersteuning en Zorg voor Ouderen (WOZO). In een brief naar de Tweede Kamer licht ze het programma toe. De urgentie is groot om ondersteuning en zorg anders te organiseren gezien het personeelstekort in de zorg, de druk op de mantelzorg en het gebrek aan geschikte woningen. Het moet anders, iedereen wil het anders en het kan anders.
Drie normen Daar zijn de volgende normen voor nodig: zelf als het kan; thuis als het kan; digitaal als het kan.
Zelf als het kan Hierbij gaat het om het vergroten van de mogelijkheden voor ouderen om zo lang mogelijk, met ondersteuning van de eigen omgeving, zelfredzaam te blijven, ook als zich gebreken behorend bij de ouderdom zich aandienen. Met het programma worden ouderen gestimuleerd zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de wijze waarop zij wonen, hun sociale contacten onderhouden en hun welzijn en gezondheid op peil houden.
Thuis als het kan Het betreft het tijdig voorbereiden op het ouder worden en welke woonvorm en woonomgeving daarbij het beste past. Maar ook het realiseren van voldoende passende woonvormen in een leefomgeving die activeert en ontmoetingen stimuleert. Ondersteuning en zorg moeten zoveel mogelijk dichtbij plaatsvinden. Bij het werken aan toekomstbestendige ondersteuning en zorg voor ouderen is het zaak oog te hebben voor de meest kwetsbare groep.
Digitaal als het kan Zoveel mogelijk zorgvragen moeten met een digitale oplossing beantwoord worden. Dit vraagt een andere manier van werken in de zorg. Digitale technologieën helpen ouderen hun zelfstandigheid te behouden en hun kwaliteit van leven te bevorderen. Deze technologieën bestrijken uiteenlopende levensdomeinen: huishouden, sociale interactie, bewegen, veiligheid, (vrijwilligers)werk, vrijetijdsbesteding, gezond en actief leven en zorg. Doorsnijdend in deze drieslag is dat het altijd ‘samen’ is, samen met naasten, met de samenleving, met de informele zorgverleners, samen met andere professionals.
Vijf actielijnen
De beweging om die nodig is om dit voor elkaar te krijgen kan alleen plaatsvinden als de randvoorwaarden op orde zijn. Die worden uitgewerkt in de volgende vijf actielijnen:
1. Samen vitaal ouder worden: Actielijn 1 zet in op het samen vitaal oud kunnen worden, in een omgeving die aansluit op hun behoeften. Het gaat om het stimuleren van ‘de beweging naar de voorkant’ (normaliseren in plaats van medicaliseren). Het betreft onder andere reablement, het versterken van de ondersteuningsstructuur, intergenerationeel wonen.
2. Sterke basiszorg voor ouderen: Actielijn 2 is gericht op een sterke en effectieve basiszorg: die zorgt ervoor dat ouderen zorg en behandeling krijgen die bijdragen aan gezondheid en kwaliteit van leven en van zorgprofessionals die met plezier hun werk doen. Dit betreft onder andere het bevorderen van goede samenwerking binnen de zorg (tussen het langdurige zorg domein, het medisch domein én het sociaal domein), het realiseren van aanspreekbare- en herkenbare teams in de wijk, de doorontwikkeling van de geneeskundige zorg voor specifieke patiëntgroepen, het eerstelijnsverblijf en (ambulante) geriatrische revalidatiezorg.
3. Passende Wlz-zorg: betreft onder andere het scheiden van wonen en zorg, het doorontwikkelen van het kwaliteitskader, het opzetten van een (regionale) ondersteuningsstructuur via het programma Waardigheid en Trots, de versteviging van de kennisinfrastructuur langdurige zorg, passende ouderenzorg, domeinoverstijgend samenwerken, meerjarig contracteren en sturingsinstrumenten voor zorgkantoren. Regiobeelden kunnen hierbij ondersteunend zijn.
4. Wonen en zorg voor ouderen: hierbij gaat het om onder andere de realisatie van 250.000 woningen geschikt voor ouderen tussen nu en 2030. Dit gebeurt via het versnellen van de woningbouw, het verbeteren van de doorstroming en het verbeteren van de leefomgeving. Hierin trekt minister Helder samen op met de minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening (VRO). Zij werken gezamenlijk het programma Wonen en Zorg voor ouderen welke zij in september presenteren.
5. Arbeidsmarkt en Innovatie: betreft onder andere het ontwikkelen van nieuwe werkvormen, sociale en technologische innovatie, leven lang ontwikkelen en goed werkgeverschap.
Samenhang Met het WOZO-programma werkt het ministerie samen aan een samenleving waar (toekomstige) ouderen waardig oud kunnen worden, zelf de regie hebben en met hun netwerk hun leven kunnen leiden. De leefvraag staat centraal en niet de zorgvraag. Het WOZO-programma is tot stand gekomen na intensieve gesprekken en met bijdragen van allerlei organisaties. Het WOZO-programma kent een sterke samenhang met andere trajecten zoals het Integraal Zorgakkoord (IZA) en de Nationale Woon- en Bouwagenda. Voor de Kerst 2022 wordt de Tweede Kamer verder geïnformeerd.
ZorgSaamWonen denkt en doet op verschillende manieren mee.
Lucille Werner (1967) is sinds 31 maart 2021 lid van de Tweede Kamerfractie van het CDA. Zij heeft bekendheid gekregen als presentatrice van televisieprogramma’s als Get the Picture, Lingo en Mis(s)verkiezing. Haar eigen fysieke beperking heeft ertoe geleid dat zij ambassadrice is van verschillende organisaties en belangenverenigingen voor mensen met een functiebeperking. Sinds 2019 was zij werkzaam bij KRO-NCRV. Als Kamerlid houdt zij zich vooral bezig met langdurige zorg, gehandicaptenbeleid, mantelzorg, WMO, media, cultuur, emancipatie en maatschappelijke diensttijd.
geboorteplaats en -datum Eindhoven, 12 oktober 1967
3.
Partij/stroming
partij(en) CDA (Christen-Democratisch Appèl)
4.
Hoofdfuncties/beroepen (3/8)
– presentatrice RTL 4, van 2017 tot 2018
– televisiepresentatrice bij KRO-NCRV, van 1 januari 2019 tot maart 2021
– lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, vanaf 31 maart 2021
U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien.
5.
Nevenfuncties
vorige
– bestuurder/directeur Stichting Lucille Werner Foundation en Capworks B.V., van 31 maart 2021 tot 1 april 2021
6.
Opleiding
In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.
7.
Wetenswaardigheden
uit de privésfeer
– Heeft een beperking door een hersenbeschadiging bij haar geboorte
– Bedacht het televisieprogramma “Mis(s)verkiezing”
– Woonde zeven jaar in Columbia
8.
Familie/gezin
In de uitgebreide versie zijn, indien bekend, de familierelaties opgenomen.
9.
Uitgebreide versie
In het digitale biografisch archief van PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie van deze pagina aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, opleiding en wetenswaardigheden. Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft.
De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) ondersteunt het Integraal Zorgakkoord (IZA) en werkt samen met alle ondertekenaars mee aan de transformatie naar passende zorg. De NZa schreef de ministers en staatsecretaris samen met het Zorginstituut een brief om onze steun uit te spreken. Daarnaast geven we in de brief aan waar wat ons betreft kansen liggen en welke aandachtspunten wij zien in de uitwerking van het akkoord.
Akkoord op volle breedte
De ondertekening van het Integraal Zorgakkoord (IZA) op vrijdag 16 september is een mooie eerste stap naar integrale, passende zorg in Nederland. Het is voor het eerst dat er een akkoord wordt gesloten over de volle breedte van de zorg, waarbij zo veel partijen, van gemeente tot zorgverzekeraar, van de geestelijke gezondheidszorg tot wijkverpleging, aan tafel zitten. De zorg wordt schaarser door de groeiende vergrijzing en het stijgende personeelstekort. Alleen door intensief samen te werken kunnen we ervoor zorgen dat de Nederlandse gezondheidszorg voor iedereen toegankelijk en betaalbaar blijft.
Afspraken en samenwerking
Onze inzet is dat de burger en de zorgprofessional gaan merken dat de beweging naar passende zorg is ingezet. Samenwerking is cruciaal om de resultaten van het IZA te behalen. Het is belangrijk dat het maatschappelijk belang altijd de focus blijft en zorgaanbieders, zorgprofessionals en zorginkopers elkaar hierop aanspreken. Goede strakke samenwerkingsafspraken zijn nodig om te voorkomen dat het akkoord te vrijblijvend blijkt of we met elkaar verzanden in technische vraagstukken.
Regio-analyses
De NZa draagt onder andere bij door het ter beschikking stellen van goede gegevens. Zo zullen wij op korte termijn regio-analyses delen die de basis kunnen vormen voor regionale samenwerking. Op de totstandkoming van deze samenwerking zullen wij ook op toezien. In het IZA zijn afspraken gemaakt over transformatiemiddelen die nodig zijn om tot passende zorg te komen. Dat geld moet ingezet worden waar de investering het meest nodig is. We zullen partijen daarin ondersteunen, maar ook op aanspreken als dat nodig is. Wij zien er naar uit om binnen en buiten het IZA met alle partijen verdere stappen te zetten naar passende zorg.
Een Treeknorm is een streefnorm voor maatschappelijk aanvaardbare wachttijden voor het leveren van niet spoedeisende zorg.
In 2000 zijn deze streefnormen voor wachttijden in het zogeheten Treekoverleg voor de eerste keer afgesproken door zorgaanbieders en verzekeraars. Voor alle zorgvormen binnen de VV en GZ waar een Wlz-zorgprofiel van toepassing is voor verblijf (met behandeling) geldt een treeknorm van 13 weken. Uitzondering hierop vormt verblijf met behandeling in de sector VV. Daarvoor geldt een treeknorm van 6 weken. Voor de GGZ geldt binnen de Wlz geen treeknorm. Deze cliënten hebben alleen aanspraak op Wlz zorg als zij al zijn opgenomen in een klinische behandelsetting (doorstroom vanuit de Zvw). Voor zorg thuis is de treeknorm 6 weken.
Reacties uitgeschakeld voor Waarom vluchtelingen niet de schuld geven van de Uitsterving der Dinosaurussen?/Fleur Agema [PVV] in actie [Wordt Vervolgd]
