[26]
EU EN TURKIJE SLUITEN DEAL OVER VLUCHTELINGEN/
BRIEF AAN DE NEDERLANDSE EUROPARLEMENTARIERS
ASTRID ESSED
23 MEI 2016
ZIE OOK:
MAIL ASTRID ESSED DD 23 MEI 2016 AAN DE NEDERLANDSE
EUROPARLEMENTARIERS OVER DE EU-TURKIJE DEAL
Noot 26/Astrid Essed klaagt aan
Reacties uitgeschakeld voor Noot 26/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 27/Astrid Essed klaagt aan
AMNESTY INTERNATIONAL
7 JAAR EU TURKIJE DEAL
NEDERLAND IS AANSPRAKELIJK VOOR DE GEVOLGEN
VAN DE EU TURKIJE DEAL
WAT HOUDT DE TURKIJE DEAL OOK ALWEER IN?
Om de komst van vluchtelingen, asielzoekers en migranten te ontmoedigen sluiten 27 landen, waaronder Nederland, op 18 maart 2016 een overeenkomst met Turkije: mensen die de oversteek vanuit Turkije naar Griekenland maken mag Griekenland terugsturen. Voor elke teruggenomen Syriër zal Europa een Syrische vluchteling naar de EU laten overkomen. Turkije moet bovendien alle nodige maatregelen nemen om mensen tegen te houden die de oversteek naar de Griekse eilanden willen maken. Turkije zou 6 miljard euro krijgen om de situatie van vluchtelingen in eigen land te verbeteren én Turkse burgers zouden visumvrij naar Europa mogen reizen. De deal was rond. De betrokken politici waren enorm tevreden. Amnesty International noemt het ruilhandel in personen
TERUGSTUREN MAG NIET
In het Vluchtelingen Verdrag dat na de Tweede Wereldoorlog werd ondertekend staat dat het verboden is om mensen terug te sturen naar een onveilig land (Artikel 33. Non refoulement principe). Dit is echter precies wat er wél gebeurde dankzij de Turkijedeal. Vluchtelingen hebben in Turkije amper toegang tot onderwijs, werk of gezondheidszorg. Ze hebben er weinig toekomstperspectief en de leefomstandigheden zijn er slecht. Turkije stuurt mensen bovendien terug naar levensgevaarlijke landen zoals Syrië en Afghanistan. Kortom, Turkije is geen veilig land voor vluchtelingen. Een Griekse rechter trekt in mei 2016 dan ook een streep door het plan om mensen terug te sturen naar Turkije. Maar waar kunnen deze mensen dan naartoe? De EU-lidstaten zijn niet bereid ze op te nemen. Ze belanden massaal op de Griekse eilanden.
DE ELLENDE DIE VOLGDE
In de praktijk kwam van terugkeer naar Turkije vrijwel niets terecht. Bovendien kon Griekenland de asielaanvragen niet aan waardoor mensen lang (soms jarenlang) moesten wachten op hun asielbeslissing of relocatie. Lidstaten kwamen de beloftes niet na om mensen op te nemen vanuit Griekenland. Duizenden mensen zaten daardoor vast op de Griekse eilanden en leefden onder erbarmelijke omstandigheden. Moria, het grootse kamp, was geschikt voor ongeveer 3000 mensen. Na de Turkijedeal biedt Moria al snel onderdak aan 20 duizend mensen. In de zomer van 2020 slaat het noodlot toe. Een vuurzee verwoest het kamp, 13.000 mensen zijn opnieuw ontheemd. Vandaag leven er 4 miljoen vluchtelingen in Turkije. Na het sluiten van de Turkijedeal heeft president Erdogan het dreigement om de grens naar Europa te openen geuit en waargemaakt om zijn zin te krijgen. Griekenland duwt mensen ondanks dat dit niet mag volgens internationaal recht terug naar Turkije. De landen waar Europa doelbewust alle verantwoordelijkheid op heeft afgeschoven, kunnen het duidelijk niet aan.
WIJ STELLEN NEDERLAND AANSPRAKELIJK
De Turkijedeal wordt nog altijd als succesverhaal gebruikt en zelfs aangehaald als voorbeeld voor nieuwe plannen. Nederland speelde als voorzitter van de Raad van de Europese Unie een belangrijke rol bij de totstandkoming van de deal. Eerder bepaalde een rechter van de Europese Unie al dat het sluiten van de Turkijedeal geen handeling van de Unie als geheel is, maar een handeling van afzonderlijke lidstaten en Turkije. Amnesty International stelt samen met vredesorganisatie PAX, Defence for Children en Stichting Bootvluchteling de Nederlandse regering aansprakelijk voor de gevolgen van deze deal. Nederland had geen migratiedeal moeten sluiten zonder een ‘mensenrechtencheck’ vooraf. Er mag nooit meer een deal gesloten worden met zulke mensonterende toestanden als gevolg. Daarom geven wij een aansprakelijkstelling af aan de Nederlandse staat. Als ze die niet accepteren stappen we naar de rechter.
EINDE AMNESTY INTERNATIONAL STATEMENT
Reacties uitgeschakeld voor Noot 27/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 28/Astrid Essed klaagt aan
[28]
ZIE NOOT 2
Reacties uitgeschakeld voor Noot 28/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 29/Astrid Essed klaagt aan
[29]
”EU-leiders hebben in Tunesië de eerste stappen gezet naar een migratiedeal. De Europese Unie belooft grote financiële investeringen te doen in het land. In ruil daarvoor moet Tunesië zich inzetten voor betere grensbewaking en mensensmokkel aanpakken.”
…..
…..
”Verder krijgt het land financiële hulp om de migratie via mensensmokkelaars aan te pakken. Tunesië krijgt 100 miljoen euro voor grensbewaking, reddingsoperaties en de terugkeer van migranten.”
….
….
”Het terugdringen van migratie was voor de Europese leiders het belangrijkste punt op de agenda. Zij willen dat het land de migratie naar Europa indamt en teruggestuurde migranten opvangt, ook als het geen Tunesiërs zijn.”NOSEU BIEDT TUNESIE HONDERDEN MILJOENEN IN RUIL VOOR TERUGDRINGEN MIGRATIE11 JUNI 2023
EU-leiders hebben in Tunesië de eerste stappen gezet naar een migratiedeal. De Europese Unie belooft grote financiële investeringen te doen in het land. In ruil daarvoor moet Tunesië zich inzetten voor betere grensbewaking en mensensmokkel aanpakken.
Tunesië krijgt op lange termijn 900 miljoen euro aan financiële steun, maakte voorzitter Von der Leyen van de Europese Commissie bekend in Tunis. Daarbij krijgt het land nu al 150 miljoen euro om de eerste problemen op te lossen. Het geld is onder meer bedoeld voor investeringen in handel en energie om de Tunesische economie, die er slecht voor staat, te verbeteren.
Verder krijgt het land financiële hulp om de migratie via mensensmokkelaars aan te pakken. Tunesië krijgt 100 miljoen euro voor grensbewaking, reddingsoperaties en de terugkeer van migranten.
Digitale brug
Ook zal er geld gaan naar een verbinding waarmee schoon opgewekte elektriciteit van Tunesië via Italië naar Europa kan worden geëxporteerd en naar een “digitale brug”. Dat is een snelle internetkabel tussen de Noord-Afrikaanse landen en Europa.
De EU wil ook investeren in kennisuitwisseling tussen universiteiten. Jonge Tunesiërs moeten de kans krijgen om in Europa te komen werken en studeren.
Von der Leyen bezocht Tunesië samen met de Italiaanse premier Meloni en premier Rutte. De laatste zei na afloop dat de EU-leiders en de Tunesische president Saied “uitstekende gesprekken” met elkaar hebben gehad. Meloni sprak van “een nieuwe bladzijde in de geschiedenis van Tunesië en de EU”. Ook zei ze Tunesië te willen helpen met de aanvraag voor een lening bij het Internationaal Monetair Fonds.
Het terugdringen van migratie was voor de Europese leiders het belangrijkste punt op de agenda. Zij willen dat het land de migratie naar Europa indamt en teruggestuurde migranten opvangt, ook als het geen Tunesiërs zijn.
Tunesië is nu een belangrijk doorvoerland voor mensen die naar Europa willen, mede vanwege de gunstige ligging. De helft van de migranten die dit jaar in Italië aan land kwamen, vertrok op bootjes uit het Noord-Afrikaanse land. Deze week nog kwamen de EU-landen gezamenlijk tot een deal over het opvangen, verdelen en terugsturen van migranten.
Europa-correspondent Ardy Stemerding:
“De Europese leiders hopen dat de afspraken met Tunesië net zo’n effect zullen hebben als de Turkije-deal van een aantal jaar geleden. Ook toen gingen de aantallen asielzoekers fors naar beneden. Tunesië krijgt daar geld voor terug, wat ze goed kunnen gebruiken. De EU is bereid te helpen, maar het echte doel is natuurlijk het binnenhalen van een migratiedeal.
De grote lijnen hebben ze vandaag vastgelegd, het is nu aan de ministers van Buitenlandse Zaken om de details uit te werken. Ze hebben een duidelijk doel gesteld: voor de zomer moet er een handtekening staan onder het akkoord.”
Kort voor de ontmoeting waarschuwde Saied nog dat het land niet de grenswacht van Europa wil worden. Een oplossing voor de illegale migratie mag niet ten koste gaan van Tunesië, zei de president. Maar afspraken maken met Europa kan grote voordelen hebben voor Tunesië. Door de zwakke economie, armoede en werkloosheid is de onvrede groot onder de bevolking.
EINDE ARTIKEL NOS
Reacties uitgeschakeld voor Noot 29/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 30/Astrid Essed klaagt aan
[30]
GROENE AMSTERDAMMER
ALLE GRENZEN GINGEN DICHT
29 APRIL 2009
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
MET EEN ACHTERWAARTSE kijk op de geschiedenis is het verbijsterend. Een half miljoen joden konden net voor de oorlog nog vluchten uit nazi-Duitsland, maar vonden geen land dat hen wilde opvangen. Het nazi-regime ontnam joden al hun waardigheid, beroofde hen en vervolgde hen op alle mogelijke manieren. Toen in 1938 de vluchtelingenstroom voor een dijkbreuk zorgde, sloten alle Europese landen op het vasteland hun grenzen. Hoe komt het dat democratische landen als Nederland, België en Zwitserland zich zo hard opstelden, ook al was ruimschoots bekend hoe zwaar joden het te verduren hadden?
Recent vergelijkend wetenschappelijk onderzoek gaat na wat er voor het uitbreken van de oorlog precies aan de hand was. Tot nu toe was er alleen nationaal onderzoek, voor het eerst werd de internationale puzzel gelegd. De Belgische historicus Frank Caestecker (48), verbonden aan de Universiteit van Gent, organiseerde twee internationale colloquia over deze bittere periode. ‘De internationale samenhang is belangrijk’, zegt hij. ‘Want wat het ene land doet met vluchtelingen, ze toelaten of ze weigeren, heeft een directe weerslag op de andere landen. De onderlinge beïnvloeding werd nog niet onderzocht.’ Het project leidde tot het boek Refugees from Nazi-Germany and the Liberal European States, 1933-1939, dat in september tegelijkertijd zal verschijnen in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
VANAF DE machtsgreep van Hitler in 1933 vluchtten andersdenkenden en joden weg uit Duitsland. Al werden communisten met argwaan bekeken – die zag men liever naar de Sovjet-Unie vertrekken – begin jaren dertig konden de vluchtelingen nog wel in verschillende Europese landen terecht. Velen trokken verder naar de VS en Argentinië. Vluchtelingen moesten toen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de overheid had nog geen opvangnetwerk. Het waren dan ook vooral de meest gegoeden die de mogelijkheid hadden om te vluchten. Ook Nederland liet vluchtelingen toe. De voorwaarde was dat ze over geldige papieren beschikten of in acuut levensgevaar verkeerden, iets wat eng werd geïnterpreteerd. De dreiging van een concentratiekamp gold bijvoorbeeld niet als levensbedreigend.
Het tempo van de uitstroom van joden lag voor de nazi’s te laag. Ze gingen vanaf 1938 steeds driester tekeer bij het vervolgen van joden. De annexatie van Oostenrijk op 12 maart 1938 was een eerste cesuur. De Anschluss ging gepaard met een ongeziene golf van grof geweld tegen de joden in Oostenrijk. Dat geweld en het enthousiasme waarmee de joodse emigratie administratief werd gesteund hadden maar één doel: de etnische zuivering van Oostenrijk. Verschillende landen kantten zich tegen de stroom vluchtelingen, de controles werden scherper. Grenswachters kampten evenwel met een probleem: hoe zie je of iemand al dan niet een jood is? Want Arische Duitsers, zoals toeristen en zakenlui, mochten wél de grens over. Joden deden zich dan ook voor als toerist of zakenman, in de hoop de grens over te komen. Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen de Zwitserse en de Zweedse regering er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een letter J te stempelen. De nazi’s voelden daar aanvankelijk weinig voor, omdat ze vreesden dat ze met de joden zouden blijven zitten. In september 1938 stemden ze toch toe om het reizen van Arische Duitsers niet te bemoeilijken.
Het Weense experiment van etnische zuivering onder leiding van Adolf Eichmann werd in Berlijn met veel aandacht gevolgd. Het succes van deze operatie leidde ertoe dat de anti-joodse politiek ook in Duitsland radicaliseerde. De pogrom tijdens Kristallnacht, de nacht van 9 op 10 november 1938, was een stuitende exponent van deze verharde nazi-agressie. Die avond werden tientallen joden vermoord en ongeveer dertigduizend joodse mannen in kampen opgesloten. Daarvan overleden er enkele honderden aan de verwondingen die ze bij de aanslag hadden opgelopen. Hoewel de Duitsers het voorstelden als agressie die door joden was uitgelokt, was de ware toedracht in het buitenland wel degelijk bekend.
Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen Zwitserland en Zweden er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een J te stempelen
Kristallnacht zorgde voor een tweede cesuur: er kwam een massale vluchtelingenstroom op gang. Vermoed wordt dat vanaf dat moment tot aan het uitbreken van de oorlog zo’n half miljoen joden de vlucht namen. De nazi’s bleven joden dwingen te vertrekken, maar pas nadat ze hen van alle bezittingen hadden beroofd. Wie de grens over wilde, mocht niet meer dan tien mark meenemen. In landen als Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland probeerden de joden een veilig onderkomen te zoeken of een route te vinden om overzee weg te trekken. Omdat ze met zo velen waren, en haveloos, werden overal de grenzen meer en meer gesloten. Ook Nederland verscherpte de maatregelen. Alleen vluchtelingen uit de grenszone die in prangend levensgevaar waren of Duitse joden die verwanten in Nederland hadden, mochten nog het land in. Er restte joodse vluchtelingen geen andere mogelijkheid dan illegaal te proberen een grens over te steken. ‘Je ziet verschuivingen’, zegt Frank Caestecker: ‘Als het niet lukte in Frankrijk kwamen ze weer in Duitsland terecht. De Duitse politie pakte de joodse vluchtelingen op of zette ze elders over de grens, bijvoorbeeld in Nederland of België, waar ze dan op grenscontroles van Belgen of Nederland botsten.’ Er ontstonden netwerken van mensensmokkelaars die joden illegaal hielpen te vluchten. Het risico bleef groot, want wie de grens over kwam en bij een controle werd opgepakt, kon terug naar Duitsland worden gebracht. Om diplomatieke redenen zette men de vluchtelingen niet over de grens van een lukraak gekozen buurland, want dan zou dat land allicht hetzelfde doen. Illegale joden werden vooral ook als afschrikking voor kandidaat-vluchtelingen naar Duitsland gerepatrieerd.
HET GEWELD van Kristallnacht wekte evenwel ook heel even solidariteit. Nederland besloot op 19 november 1938, tien dagen na Kristallnacht, dat joden die illegaal het land hadden bereikt, konden blijven, al was het oogmerk ze snel te laten emigreren naar een ander land. Er werden vijftienhonderd ongenode vluchtelingen getolereerd. Aanvankelijk moesten ze zich elke dag bij de politie melden, later werden ze onder administratief toezicht geplaatst in vluchtelingenkampen in Veenhuizen en Hoek van Holland. De opvangkosten werden op joodse liefdadigheidsorganisaties verhaald. Er kwam een breed ondersteunde oproep tot donaties en via burgemeesters werd 473.000 gulden ingezameld.
Nederland ondernam ook diplomatieke initiatieven om met andere buurlanden een transitzone in te stellen voor joden die overzee wilden vluchten. Het plan wekte weinig of geen enthousiasme in het buitenland en werd snel in de la gestopt. Het beleid verstrakte daarentegen: Zwitserland en de Scandinavische landen sloten de grenzen, Nederland volgde op 17 december dit voorbeeld. Vanaf dat moment werden joden zonder legale papieren toch teruggestuurd. Op Kerstmis 1938 bracht een bus een eerste groep van zeventig joodse vluchtelingen naar Duitsland. Aan alle grenzen waren er strenge controles om de joodse vluchtelingen tegen te houden. Nederland zette duizend extra grenswachters in, er gingen stemmen op om het aantal tot twintigduizend op te rekken, maar dat gebeurde niet. Wel kwamen er ‘vliegende teams’, die op de meest precaire plaatsen werden ingezet.
Helemaal hermetisch waren de grenzen echter nooit gesloten. Joden stonden onder een te grote druk om Duitsland te verlaten, ze werden opgejaagd. Een aantal mensen bleef het voor hen opnemen en stak de nek uit. Marij Leenders, onderzoeker aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, verwijst naar burgemeester Verbeek die toen aan het hoofd stond van de grensgemeente Dinxperlo. Ondanks de regelgeving van Justitie bezorgde hij eigenhandig verblijfsvergunningen aan joden. Er werd een klacht tegen hem ingediend, maar de rechtbank sprak hem vrij. Uit respect voor het ambt vroeg de burgemeester eervol ontslag. Ontslag kreeg hij, maar niet eervol. In 1990 werd hij postuum gerehabiliteerd.
De jood Karl Grünberg zit tot 30 maart 1938 in Dachau opgesloten. Hij kan vluchten en bereikt illegaal Nederland. In de trein naar Utrecht wordt hij gearresteerd omdat hij een paspoort van een Nederlander gebruikt. Manu militari wordt hij aan Duitsland uitgeleverd, daar komt hij in Buchenwald terecht. Opnieuw slaagt hij erin te ontsnappen, deze keer vlucht hij illegaal naar België. Daar kan hij blijven.
‘IN BELGIË leefde de joodse kwestie veel sterker in de publieke opinie dan elders’, vertelt Frank Caestecker. ‘Dat kwam omdat de uitwijzing van joodse vluchtelingen net voor Kristallnacht op de politieke agenda had gestaan, de meningen waren verdeeld. De bevoegde minister stelde toen dat joodse vluchtelingen geen bescherming nodig hadden, iets wat na Kristallnacht voor een wrange nasmaak zorgde en een virulente discussie op gang bracht.’
‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’
Omdat geen enkele Belgische politicus publieke blaam wilde oplopen, werd besloten om illegale joodse vluchtelingen niet langer terug te sturen. Toch zijn er flink wat kanttekeningen te plaatsen bij deze gastvrijheid. De consulaten in Duitsland kregen het advies om zeer stringent om te springen met het verlenen van visa. Aan de Belgische grens werden joden nog steeds met man en macht tegengehouden en teruggestuurd. En net als in Nederland deden de Belgen er alles aan om de joodse vluchtelingen zo snel mogelijk te laten doorreizen.
‘Toch ging het bij de joden als een lopend vuurtje rond dat illegalen in België konden blijven’, zegt Caestecker. ‘Hun aantal nam snel toe, de Belgische regering greep in. Ze vroeg de nazi’s te verhinderen dat joden naar België zouden vluchten. De Duitsers stemden ermee in om joden die geen Belgisch visum hadden en die in de Duits-Belgische grenszone werden aangetroffen, te verhinderen naar België te reizen. De nazi’s wierpen dus ook een barricade op aan hun kant van de grens. Joden moesten vanaf dat moment dus niet alleen de Belgische grenswachters verschalken, maar ook de Duitse.’
‘Dat joden nergens welkom waren, heeft verschillende oorzaken’, stelt Caestecker: ‘Het ging om een totaal verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Bovendien vreesde men voor een aanzuigende werking, want ook in landen als Polen en Hongarije was er een enorme druk op joden. Vergeet niet dat er in 1939 ook een half miljoen vluchtelingen uit Spanje kwamen, waar Franco na de burgeroorlog een dictatuur installeerde.’ Heulden de landen die weigerden joodse vluchtelingen op te vangen indirect en misschien ongewild met nazi-Duitsland? Caestecker: ‘Die uitspraak gaat te ver. Het zijn de nazi’s die joden vervolgden, niet de andere landen. Wel waren verschillende regeringen bereid om met de Duitsers verregaand te onderhandelen over het inkrimpen van de vluchtelingenstroom, eerder dan dat ze pogingen deden om de vervolging aan te klagen. Denk aan het invoeren van de J-pas: alle landen waren daar opgetogen over. En het speelde de nazi’s in de kaart dat de joden nergens welkom waren, het werd tegen hen als argument uitgespeeld en zette de nazi-politiek kracht bij.’
Hij wijst ook op de historische context. Tot voor de Eerste Wereldoorlog kon je in de meeste landen vrij rondreizen en je vestigen. De enige voorwaarde was dat je in je eigen levensonderhoud kon voorzien. ‘In landen als Nederland en België werd na de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht ingevoerd, dat gaf een omvangrijke bevolkingsgroep een stem. De communistische omwenteling in de Sovjet-Unie zorgde voor pleinvrees in het Westen. De overheden wilden daarom hun inwoners een zekere mate van economische bescherming bieden. Er kwamen steeds meer restricties voor buitenlanders, die konden zich niet zomaar meer vestigen en een zaak beginnen. In de jaren dertig was er bovendien de economische crisis, wat nog meer tot protectionisme aanzette. Uitgerekend in die periode begon de vervolging van joden, die een massale stroom straatarme vluchtelingen opleverde. Niemand zag ze graag komen, bovendien werd hun situatie als argument gebruikt om het protectionisme nog aan te scherpen.’
Paul Steiner is een Oostenrijkse jurist en journalist die na de Anschluss in 1938 naar Nederland vlucht, met het vliegtuig. Hij doet zich voor als handelsvertegenwoordiger van een uitgever maar wordt door de grenswachten niet geloofd. Hij heeft een Duits paspoort met een J en wordt gedwongen teruggestuurd naar Wenen. Hij slaagt er later alsnog in om naar Brussel te vluchten en dan naar de Verenigde Staten.
DE VERVOLGING van de joden heeft in 1951 tot de Conventie van Genève geleid. Die beschermt mensen die worden vervolgd op basis van hun geloof, hun politieke overtuiging, hun seksuele geaardheid, hun huidskleur of het behoren tot een sociale groep. Deze bescherming geldt voor individuen en voldeed lange tijd. Er kunnen echter altijd nieuwe motieven ontstaan om te vluchten. Op zulke situaties moet men steeds alert kunnen inspelen, vindt Frank Caestecker: ‘Bij het uitbreken van de oorlogen op de Balkan in de jaren negentig was er een groep oorlogsvluchtelingen die vooral aan de Duitse grens aanklopten. Zij vielen niet onder de Conventie, want ze waren collectief slachtoffer van geweld. Toch werden ze in West-Europa beschermd, maar de beschermingskwaliteit varieerde van land tot land. Duitsland, dat op de weke flank van Europa lag, vroeg om een EU-regeling voor oorlogsvluchtelingen, en die kwam er ook.’
Toch zijn er tegenwoordig nog lacunes: ‘Er is te weinig controle op wat buiten de EU gebeurt. Vanuit bijvoorbeeld Noord-Afrikaanse landen proberen vluchtelingen Europa te bereiken. We weten weinig over hoe vluchtelingen daar worden behandeld. Het lijkt me dat we in mechanismen moeten voorzien om ook die vluchtelingen van een veilige opvang te verzekeren.’
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noot 30/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 31/Astrid Essed klaagt aan
[31]
RTL NIEUWS
TEEVENS PLAN MILJONAIRS TE LOKKEN, GEFLOPT
1 OCTOBER 2014
Rijke ondernemers uit het buitenland staan niet te trappelen om geld in Nederland te investeren in ruil voor een verblijfsvergunning. Een regeling die staatssecretaris Fred Teeven hiertoe ontwierp, heeft het afgelopen jaar nog niets opgeleverd.
Teeven wilde buitenlanders die minstens 1,25 milljoen euro in Nederland zouden investeren een tijdelijke verblijfstitel verstrekken. Aan zo’n investering verbond hij wel enkele voorwaarden. Gedachte erachter was de ingezakte economie te stimuleren, omdat het zou leiden tot werkgelegenheid of extra consumptie. In sommige andere landen bestaan dergelijke regelingen al.
De bewindsman veronderstelde vooraf dat tientallen en misschien wel honderden rijke ondernemers hierop af zouden komen, vooral uit China. Volgens justitie zijn er wel enkele serieuze gesprekken met belangstellenden gevoerd, maar leidde dat niet tot de gewenste resultaten. De reden daarvoor is niet duidelijk. Teeven evalueert de regeling nog.
EINDE BERICHT
RTL NIEUWS
VERBLIJFSVERGUNNING VOOR RIJKEN
IS BESCHAMEND
20 SEPTEMBER 2013
“Onverstandig”, “beschamend” en “onjuist”. Zo classificeert de oppositie de plannen van staatssecretaris van Justitie Fred Teeven om vreemdelingen met een grote portemonnee vanaf 1 oktober makkelijker een tijdelijke verblijfsvergunning te geven.
Volgens Teeven kunnen rijke vreemdelingen een impuls geven aan de Nederlandse economie. De vreemdelingen moeten minstens 1.250.000 euro meebrengen en die investeren in het Nederlands bedrijfsleven.
Sharon Gesthuizen, Tweede Kamerlid voor de SP: “Dit is om twee redenen onverstandig. Allereerst vind ik het moreel onjuist: rijke mensen zijn welkom, voor armen is de deur dicht. Dat gaat te ver. Daarnaast brengt dit malafide investeerders naar Nederland. We gooien ons land gewoon te grabbel.”
Beschamend
Joël Voordewind, ChristenUnie: “Beschamend dat rijke vreemdelingen met open armen in Nederland worden ontvangen terwijl grens dicht blijft voor Syrische vluchtelingen en voor kinderen die met hun ouders herenigd willen worden.”
Ook Eddy van Hijum (CDA) heeft grote twijfels over het voorstel. “Nationaliteit moet je niet kunnen kopen. Bovendien hanteren EU-lidstaten verschillende voorwaarden: voor 160.000 euro kun je Spanjaard worden, voor 300.000 euro Cyprioot en straks voor 1,25 miljoen Nederlander? Hoe tijdelijk is die vergunning van Teeven? Het risico op een ongecontroleerde instroom van immigranten en zwart geld is groot.”
Bron: RTL Nieuws
Reacties uitgeschakeld voor Noot 31/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 32/Astrid Essed klaagt aan
[32]
OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN, EUROPA EN CHRISTENHONDEN/
SOLIDARITEIT OF TROUBLE IN PARADISE?
ASTRID ESSED
24 JULI 2022
UITPERS
DE MINDER FRAAIE KANT VAN DE ”SOLIDARITEIT MET OEKRAINE”
ASTRID ESSED
OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN, EUROPA EN CHRISTENHONDEN, SOLIDARITEIT OF TROUBLE IN PARADISE?
Dit artikel is opgedragen aan vier activisten van de Poolse actieorganisatie Grupa Granica, die een gevangenisstraf van 8 jaar boven het hoofd hangt wegens het vertonen van menselijkheid aan een familie die is gestrand tussen Polen en Belarus, aan vluchtelingen als de Oekraïners die worden genegeerd, gepushbackt en mishandeld. En niet te vergeten aan de Poolse militair Emil Czeczko, die een mogelijke massamoord op vluchtelingen en ook op vluchtelingenwerkers door Poolse grenswachten onthulde … en daarvoor misschien wel met zijn leven heeft betaald.
[Dit is geen volledig verslag der Oekraïense Tragedie, want dat zou ondoenlijk zijn. Het gaat hier slechts om enkele Zaken, die ik zeer opmerkelijk vind. En soms pijnlijk ]
HOOFDSTUK EEN
De oplettende lezer zal gemerkt hebben, dat zijn/haar ‘Wreker van het Onrecht’ opmerkelijk weinig geschreven heeft over Europa’s HOT ITEM: De Oekraïense Tragedie, het Wel en Wee van de Oekraïners sinds Rusland’s agressieoorlog aldaar [1] en alles wat daarmee samenhangt.
Okay, aanvankelijk waren daarover wel wat Astrid Essed publicaties [2], waarin op een aantal zaken de Puntjes op de I werd gezet [3] maar daarna viel het wat stil rond dit Thema.
Niet alleen omdat er wel wat meer in de wereld gebeurt dan Oekraïne, ook al heeft de oorlog van Poetin in Oekraïne grote invloed op delen van [Noord] Afrika vanwege Oekraïne’s rol als belangrijke graanleverancier [4], maar ook, omdat ik de ontwikkelingen wilde afwachten. Er gebeurde en gebeurt dagelijks zoveel op dit gebied! In dit artikel wil ik focussen op een minder belichte kant van de Oekraïense Tragedie, die uitmondde in een grote Vlucht naar het Westen van Europa, tevens een minder fraaie kant in het kader van die ”Solidariteit met Oekraïne”. Want hoe zit dat daar eigenlijk feitelijk mee. Is het wel zo, of zitten er een aantal nare Addertjes onder het Gras. Daarover gaat dit Longread artikel [maak je borst dus maar nat]. Maar eerst een overzicht en een belichting van Andere Zaken.
Poetins oorlog
We weten het inmiddels. Op 24 februari 2022 viel het Russische leger, in opdracht van Rusland’s president Poetin, Oekraine binnen. [5] Ik citeer uit de Verklaring van Vladimir Poetin, President Aller Russen: ”I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border” EN ”The people’s republics of Donbass have asked Russia for help. In this context I made a decision to carry out a special military operation.” [6]
Lees het gehele Statement, dat bol staat van retoriek, waarop ik verder niet inga, onder noot 7.
Nu moet ik zeggen, wat betreft het opdringen van de NAVO richting Russische grens heeft Poetin, geopolitiek bekeken, natuurlijk wel een punt. [8] Nog los van de wens bij Staten en ook volkeren tot aansluiting bij de EU [9], is dit natuurlijk ook Westerse/NAVO machtspolitiek geweest om te profiteren van de verzwakking van Rusland na het uiteenvallen van de
Sovjet-Unie. Daarin heeft Poetin gelijk, maar dat rechtvaardigt uiteraard NIET het binnenvallen van Oekraine, een Soevereine Staat.
GOED!
Of liever gezegd
SLECHT!
Wat er daarna gebeurde was te voorspellen: [Even in het kort] De EU stelde sancties in tegen Rusland [een proces dat nog doorgaat op het moment van schrijven van dit artikel] [10], er kwamen Europese en Amerikaanse wapenzendingen voor het zich [dat moet gezegd] dapper
verzettende Oekraiense leger, al zitten daarin, dat moet gezegd, nogal wat extreem-rechtse elementen. [11] Maar hoe verontrustend ook, dat maakt de strijd tegen het Russische imperialisme [niet minder gevaarlijk dan het Westerse imperialisme] er op zich niet minder heroïsch om.
Verder nu bijna klassiek de toespraken van de zo langzamerhand tot popster verheven Oekraïense president Zelensky [12] [die van geen wijken wil weten, dat moet gezegd]. Overigens, en dat moet hier nadrukkelijk gezegd, begonnen die wapenleveranties al VOOR de Russische aanval
op Oekraïne [13], wat een zeker Licht werpt op de Westerse Mogendheden.
De hele wereld tegen Rusland? Nonsens!
Naast die wapenleveranties aan dapper Oekraïne, dan ook nog twee VN Resoluties, een van de Algemene Vergadering en een VN-Veiligheidsraadsresolutie, ter veroordeling van de Russische invasie in Oekraïne. Die VN-Veiligheidsraadsresolutie werd, uiteraard, getroffen door een Veto van Rusland [14], de Algemene Vergaderingsresolutie werd wel aangenomen [15], al was het wereldwijd geen onverdeeld succes: want naast de vier [dictatoriale] landen, die Rusland bleven
steunen [Belarus oftewel Wit-Rusland, Syrië, Noord-Korea en Eritrea], waren er maar liefst 35 onthoudingen! [16] En dat waren niet de minste landen. Er waren belangrijke landen en grootmachten bij, zoals Ruslands Bondgenoot en Frenemy [in de zin van concurrent] [17] Wereldmacht China, Opkomende Economie India, Oude Bondgenoot [dus niet verwonderlijk] Cuba, maar ook Afrikaanse landen als Tanzania, Zimbabwe en Congo[18]. Wel opvallend is dat Myanmar, ook een min of meer Bondgenoot of Medestander van Poetin [19] een onverwachte move maakte en stemde voor de Rusland veroordelingsresolutie [20]
Natuurlijk, de diverse onthoudingslanden hebben alle zo hun eigen redenen, maar het EU/VS narratief, dat ”de hele wereld tegen Rusland is”, is dus een Sprookje [21]
HOOFDSTUK TWEE
DE VLUCHTELINGEN
WAT GEBEURT ER MET DE VLUCHTELINGEN?
A BLOND HAAR EN BLAUWE OGEN
Nu over de vluchtelingen, iets dat mij na aan het hart ligt. Besproken is de nare kant van de Politiek, de Invasie, het oplopende aantal oorlogsslachtoffers, de oorlogsmisdaden aan Russische, maar ook [mogelijke] aan Oekraïense kant [22], welk laatste maar weer bevestigt het Oud Afrikaanse Spreekwoord ”Als Olifanten vechten, wordt het Gras vertrapt”. [23]
Met andere woorden: De gewone mensen zijn door die oorlog en machtsspelletjes Kop van Jut, Kind van de Rekening.
Nu dus die Vluchtelingen:
Tragisch en actueel wat betreft de Oekraïners. Van hen zijn meer dan 6 miljoen mensen gevlucht
sinds de Russische invasie in de Oekraine [volgens informatie Europa Nu dd 12 mei 2022]. [24]
Meer dan twee miljoen Oekraiense vluchtelingen zijn in Polen, in Nederland waren er, geteld op 24 mei anno Domini 2022 [volgens het Dagblad van het Noorden], 64.000. [25] Dat is best een groot aantal, 6 miljoen vluchtelingen op een bevolking van ruim 44 miljoen mensen. [26]
Opvallend was het warme onthaal, dat ze door heel Europa kregen. [27] De Landelijke Actie Oekraïne leverde maar liefst 106 miljoen euro op [28] en Gastgezinnen stonden wijd en zijd klaar, ruim 25 000! [29] Dat is fijn. Ik gun iedere vluchteling een warm welkom: maar zoals bij elk Sprookje, had het Geheel ook een Schaduwzijde, namelijk een van de REDENEN, van
die plotselinge gastvrijheid jegens vluchtelingen, die weleens anders is geweest. [30]
Namelijk: Mensen, die op ons lijken, met [ook] Blond Haar en Blauwe Ogen. Zoals een journalist het verwoordde: ”“It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [31]
Dat deugt niet.
En zeker niet als het van een journalist komt, een gildelid van de Pers, die zo’n grote invloed heeft op de Publieke Opinie [lees wat Malcolm X opmerkte over de pers….]. [32]
Maar…..er is ook een andere kant, want ik wil fair zijn tot op het bot.
Deze journalist is natuurlijk een kwaadwillige, want waarom speciaal die opwinding over ”Europeanen met blond haar en blauwe ogen” [33]
Aan de andere kant is het universeel [en dat hoeft helemaal geen racisme te zijn], dat mensen zich eerder identificeren met mensen, die op hen lijken. Dat is niet alleen in Europa zo, dat is ook zo in de rest van de wereld: Afrikaanse landen zetten graag hun grenzen open voor Afrikaanse vluchtelingen en leven erg mee [34], hoewel ze gastvrijer tegen buitenstaanders zijn dan Europa [35], en zo gaat het, wat herkenbaarheid en identificatie betreft, ook in andere delen in de wereld.
Op zich geen probleem, zolang die ”identificatie” maar niet ontaardt in de uitsluiting van andere mensen. DAN wordt het racisme en xenofobie, die – en dat is ook helaas een waarheid – lang niet alleen in Europa voorkomt, zowel wat regeringsbeleid betreft als de houding van de bevolking.
Niet alleen in Europa dus”. Want hoewel ik sprak over de vaak grotere verdraagzaamheid van Afrikaanse landen [36], is er ook een schaduwzijde.
Zo waren er enkele jaren geleden [ik noem 2008 en 2017] in Zuid-Afrika zware
xenofobische rellen tegen Afrikanen uit andere landen [37] en laten we ook de etnische zuiveringen van de Oegandese dictator Idi Amin jegens de toenmalige Indiase gemeenschap
in Oeganda niet vergeten. [38] Ik noem dit bewust om te benadrukken, dat xenofobie
een wereldwijd probleem is en niet alleen in het Westen voorkomt.
B ”ETNISCHE OEKRAIENERS” EN DE ANDEREN
Om terug te keren tot die vluchtelingen. Xenofobisch onderscheid werd gemaakt door burgers,
regeringen, de EU. Waar ”etnische” Oekraïners van overal van harte welkom werden geheten [39], was dat met anderen, die ook in Oekraïne woonden, Afrikanen, Aziaten, meest studenten, maar ook ”gewone” migranten, veel minder vanzelfsprekend. Het begon vaak al in ‘vlucht’-treinen richting Polen, waar zij discriminatie en vaak geweld ondervonden en bij de grens, waar er Poolse grenswachten waren, die hen weigerden door te laten. [40] Ook werd er gerapporteerd over Poolse hulpverleners, die weigerden Afrikaanse vluchtelingen uit Oekraïne te helpen. [41]
Gelukkig waren er ook positieve Verhalen over Oekraïners, die Afrikaanse vluchtelingen te hulp schoten bij geweld. [42] Nu waren al decennialang Poolse [en andere Oost-Europese
burgers] burgers opgestookt door media en politiek met de gebruikelijke negatieve anti-migratieretoriek [43], beïnvloed door het vaak herhaalde narratief, dat er miljoenen Afrikanen richting Europa komen.[44] Wat in de praktijk bepaald niet klopt. [45]
Ook daarom is het wel interessant om te benoemen, hoeveel Afrikaanse en andere migranten/studenten/vluchtelingen van kleur in Oekraïne woonachtig zijn [waren, door de oorlog
is zoals bekend een aantal gevlucht, ook al kon lang niet iedereen weg, zoals bekend [46]
Volgens gegevens van de Oekraïense regering waren er in 2019 80.470 buitenlandse studenten in
Oekraïne [noot One World] waarvan 20 procent uit Afrika, voornamelijk uit Nigeria, Ghana, Marokko en Egypte. [47] En dat zijn er dus bepaald geen ”miljoenen”.
Overigens heeft de Oekraïense regering het racistische geweld tegen Afrikanen en andere studenten/migranten van kleur officieel veroordeeld: ‘’Afrikanen die op zoek zijn naar evacuatie zijn onze vrienden en moeten gelijke kansen krijgen om veilig terug te keren naar hun thuisland”, aldus de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Koeleba. [48]
Maar er was natuurlijk niet alleen racisme en xenofobie aan de Pools-Oekraïense grens of in Polen zelf: Ook in Nederland bleek dat bij de opvang van Oekraïense vluchtelingen: Zo wilde de eigenaar van een Opvangboot voor Oekraïners ”alleen kinderen, vrouwen en etnische Oekraïners. [49] En uiteraard heeft de Gemeente Amsterdam daarop de samenwerking met hem opgezegd. [50]
Ondergetekende heeft de betrokken Boosdoener nog een Brief op Poten geschreven [51]
C NIET TE VERGETEN: VLUCHTELINGEN, DIE VASTZITTEN TUSSEN POLEN EN BELARUS [WIT-RUSLAND]
“Ik ken een echtpaar dat in de zone woont”, zegt Karolina. “De man is een verklikker. Hij gaat dagelijks het bos in en belt de politie als hij iemand vindt. Intussen belde zijn vrouw mij, omdat ze heimelijk een berg sokken had gebreid voor de vluchtelingen.” [52]
De groep vluchtelingen, die bij alle commotie rond de xenofobie tegenover Afrikaanse en Aziatische studenten en/of migranten, die Oekraïne proberen te verlaten, een beetje wordt ondergesneeuwd, zijn de vooral uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die al sinds vorig jaar 2021 [pak em beet, september, oktober] vastzitten in een niemandsland tussen Polen en Belarus [Wit-Rusland], naar Belarus ”gelokt” door dictator Loekasjenko met een valse
voorspiegeling van zaken, dat ze zo snel via Polen de EU binnen zouden kunnen komen. [53]
Dat gebeurde niet, want ze werden bij de grens tegengehouden door Poolse grenswachten, waarna een naar machtsspelletje ontstond tussen Polen/EU enerzijds en Belarus anderszijds. [54]
Ondertussen werd het winter, hulp voor de vluchtelingen kwam er niet of te weinig, hoewel het Rode Kruis, maar ook Poolse vrijwilligers hun best deden [55], vluchtelingen overleden door kou, werden mishandeld, soms neergeschoten [56], een schande voor de ”Europese Waarden”. [57]
Het opvallendste was wel de giftige EU-retoriek, die, in plaats van Polen te wijzen op het Vluchtelingenverdrag [58] en recht op asiel, Polen stijfde in deze tegen het Internationaal Recht ingaande houding, waarbij ook nog sprake was van de illegale ”pushbacks” [59], door het recht van Polen, haar grenzen te verdedigen, bekrachtigde, alsof het hier een Buitenlandse Vijand betrof! [60]
Wat stond en staat dat in schril contrast met de Ontvangst, die nu de Oekraïense vluchtelingen krijgen [61], die worden ontvangen op een manier zoals het met iedere vluchteling zou moeten gaan! Tegen de komst van de vluchtelingen, die daar in Niemandsland vastzaten [en waarschijnlijk nog zitten], wordt er een Muur gebouwd [62], Oekraïners krijgen nog net
geen Rode Loper uitgespreid. Daarom heb ik mij hard gemaakt voor deze groep geneneerden, middels brieven en artikelen. [63] Iemand moet het doen
Maar daarnaast: Lof voor de Poolse vrijwilligers, individuele Poolse burgers, initiatieven, die deze mensen hielpen. [64] EN….speciaal Hulde aan vier activisten van de actiegroep
Grupa Grania, die [ik lees een artikel van april 2022] eind maart 2022 zijn gearresteerd wegens mensenhandel, terwijl hun enige ”misdaad” was het verlenen van humanitaire hulp aan een Familie, die gestrand was tussen Polen en Belarus! [65] Hen hangt 8 jaar gevangenisstraf boven het hoofd. [66] Ik weet niet, hoe het met hen is afgelopen, maar vergeten doe ik hen niet!
Al Deze mensen maken de wereld wat lichter!
HOOFDSTUK DRIE
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN
SOLIDARITEIT JEGENS DE ENE EN DISCRIMINATIE JEGENS DE ANDERE?
DE ENE VLUCHTELING IS DE ANDERE NIET…..
Uitgebreid heb ik de revu laten passeren [zie bovenstaande] over de ongelijke behandeling/ontvangst tussen voor de Poetin-agressie vluchtende Oekraïense vluchtelingen enerzijds en Afrikaanse/Aziatische al dan niet studenten, die in Oekraïne woonachtig waren [zijn, als ze bij de grens met succes werden tegengehouden] anderszijds Ook -wat mij na aan het hart ligt, omdat er steeds minder aandacht voor is- over de ongelijke behandeling tussen Oekraïense vluchtelingen en de vluchtelingen [merendeels uit het Midden-Oosten afkomstig], die nog steeds vastzitten tussen Belarus [Wit-Rusland] en Polen en slachtoffer werden van een cynisch machtsspel.
Maar er is meer dan het racisme van Poolse autoriteiten/grenswachten/burgers etc. Er is ook nog zoiets als het minder openlijke, maar wel degelijk discriminatoir EU-Beleid. En dat, beste lezers, is gevaarlijker dan het racistisch gestunt aan de grens van een aantal [niet allemaal, laat
dat ook gezegd zijn] [67] Poolse grenswachten, omdat een door de EU uitgestippeld beleid, dat zogenaamd voor ”Westerse Waarden” [68] staat, een directe invloed heeft op de publieke opinie, omdat zo discriminatie, het maken van onderscheid tussen groepen vluchtelingen, wordt
genormaliseerd.
En waarde lezers, het EU beleid IS discriminatoir: Waarom? Begin maart besloot de EU [Europese Unie dus] om mensen, die Oekraïne ontvluchten, tijdelijke bescherming te verlenen
op basis van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming. [69] Deze Richtlijn Tijdelijke Bescherming is bedoeld voor [ik citeer Verblijfblog] ”een situatie van massale toestroom van ontheemden uit derde landen, die niet naar hun land van oorsprong kunnen terugkeren”. [70]
Nogal wiedes, zal de oplettende lezer opmerken, ze zijn net gevlucht, natuurlijk kunnen ze niet terug.
Hoe dan ook, die Richtlijn Tijdelijke Bescherming, in het leven geroepen na de burgeroorlogen in het voormalige Joegoslavie [in 2001 tot stand gekomen] [71] houdt onder andere in, dat vluchtelingen een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen [ze hoeven dus geen asiel aan te vragen], dat ze mogen werken, onderwijs genieten, recht hebben op sociale voorzieningen en op gezinshereniging. [72]
Dat klinkt allemaal mooi en waar en blij, dat dit is toegepast op de Oekraïners, maar waarom dan niet op de massale stroom van Syrische vluchtelingen uit 2015-16, die toch ook onder deze categorie vielen? Dat vind ik discriminatoir en het niet toepassen van die Tijdelijke Richtlijn op de Syrische ontheemden viel auteurs van Verblijfblog ook op. [73]
Ook is het opvallend, met hoeveel gemak de Overheid de opvang van duizenden Oekraïners in korte tijd kon regelen en zelfs de Koning bood een logeer/woonplaats aan. [74] En dat vind ik mooi voor die Oekraïners uiteraard, maar dat de bereidheid van Gemeenten om vluchtelingen [vaak statushouders, nog steeds wachtend op een huis, maar ook ”gewone” asielzoekers] uit Ter Apel een opvang te verlenen, zo mager was [is] [75], dat er nu een ”dwangwet” in voorbereiding is om Gemeenten te verplichten, vluchtelingen op te nemen als het in Ter Apel uit de klauwen loopt. [76]
Ook heeft Vluchtelingenwerk gedreigd, naar de rechter te stappen, als de Overheid niet voor 1 augustus de vluchtelingen-Ter Apelcrisis heeft opgelost. [77] Wordt er dus met twee maten gemeten, ja of nee?
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
BARSTJES IN DIE SOLIDARITEIT
TROUBLE IN PARADISE?
Opvang in gezinnen
Onderwijs
Nou is meeleven met vluchtelingen, die moeten vluchten voor oorlog, Een Ding. Als die ”dichterbij” komen en ”gewone” mensen worden, weer een ander Ding. Activiste en schrijfster Joke Kaviaar merkte daarover op [naar aanleiding van de massale komst van Syrische vluchtelingen naar Europa/Nederland]. Zijn naam was Aylan Kurdi [78, noot Astrid Essed]
Heeft zijn dood iets veranderd? En zo ja, ten goede of ten kwade? Wat gebeurt er, als alle emotie weg is, als al die vluchtelingen in een opvangcentrum bij mensen in de buurt komen en gewone mensen blijken te zijn, sommige aardig, andere niet? Hoe snel is het medelijden dan vertrokken en heeft weer plaatsgemaakt voor wantrouwen?
[Einde citaat Joke Kaviaar] [79]
Nu viel-in dit geval- dat wantrouwen nog wel mee, voor zover ik dat kon constateren. Maar wat WEL een soms pijnlijke confrontatie was, dat na de aanvankelijke hype van de duizenden, die zich opgaven voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen [80] al gauw de domper kwam, omdat dit in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bar bleek tegen te vallen. [81] Nou nog los van het feit, of ze al dan niet ”aardig” waren, die Oekraïense vluchtelingen, werd het al gauw duidelijk, dat velen zich in de emotie van het moment hadden opgegeven.
Mooi misschien, maar niet verstandig, want bij de opvang van zeker oorlogsvluchtelingen komt heel wat kijken. Vaak zijn de mensen, logischerwijs, getraumatiseerd, hier vormde natuurlijk ook de taal een barrière en het is verstandig je te realiseren, wat de opvang van vluchtelingen werkelijk betekent. [82]
Dat is dus de eerste Trouble in Paradise. Een tweede is nog griezeliger, de zorgen over seksuele uitbuiting van de toch al zo kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [83] Ronduit kwaadaardig, evenals de economische uitbuiting [door werkgevers] [84], waarop ik nog terug kom. Maar weer herhaal ik ten overvloede: Wat een verschil in opvangbereidheid van individuen en positieve berichtgeving over Oekraïense vluchtelingen, in tegenstelling tot andere groepen. [85]
Dan zijn er natuurlijk de hobbels/aanpassingsproblemen van Oekraiense leerlingen in het Nederlandse Onderwijs. Want hoewel scholen de leerlingen en masse met open armen lijken te ontvangen [86], haalt dat niet de angel uit de problemen. De kinderen komen uit een oorlogsgebied, hebben daar familie moeten achterlaten, vaak vaders, die in het leger tegen de Russische bezetter moeten vechten [87], hebben de nodige ellende gezien/meegemaakt, wat traumatisch kan zijn[worden].
Dan is er de taalbarrière, een andere cultuur, noem maar op. Problemen, die ook wel gezien worden door medewerkers van LOWAN, een organisatie, die scholen ondersteunt bij het geven aan onderwijs aan nieuwkomers, onder wie vluchtelingen. [88]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
OEKARIENSE LEERLINGEN CONTACT MET MEDELEERLINGEN
WEER STEEKT RACISME ZIJN LELIJKE KOP OP
Over racisme aan de Grens met Polen/Oekraïne tegen Afrikaanse studenten en studenten van kleur [uit India etc], wat zich ook uitstrekte tot onaangename ervaringen in bijvoorbeeld Polen, heb ik genoeg geschreven. Lees Hoofdstuk twee nog maar eens terug.
Maar dan nu wederwaardigheden in Nederland en met dank aan Caroline van der Plas, Tweede Kamerlid en voorvrouw van BBB [BoerBurgerBeweging], die dit in de Tweede Kamer aan de orde stelde. Ik citeer haar: ”Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij [opmerking Astrid Essed: ”mij” is Caroline van der Plas] vorige week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen van Oekraïense kinderen. Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten, van racisme. Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur. ” [89]
Nu weet ik ook wel: Dat geldt niet voor alle Oekraiense kinderen, zoals Caroline van der Plas ook terecht opmerkte [90] en zoals de Marokkaans-Nederlandse rapper reeds opmerkte: ”Met elke Boot komen er wel een paar ratten mee”. [91]
Maar dit is meer: Want in Oost-Europa is extreem-rechts een ernstig Probleem [92] en het is ronduit gevaarlijk, als dit hierheen wordt geïmporteerd en wordt toegevoegd aan de in Nederland helaas hand over hand toenemende invloed van extreem-rechts. [93]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
TROUBLE IN PARADISE? UITBUITING CHRISTENHONDEN HYPOCRISIE
En nu kom ik dan [eindelijk] toe aan de titel van dit artikel EN de reden, waarom ik die titel gekozen heb Want hoe zit het, bij alle echte/vermeende ”massale solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen” [zie vooral de vluchtelingenhype in Hoofdstuk Twee] nu met de werkelijke, economische drijfveren? [diegenen met oprechte bedoelingen, van wie de meesten, niet te na gesproken uiteraard]. Reeds noemde ik de seksuele uitbuiting van toch al kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [94] Bah en ronduit misdadig.
Maar….er zitten nog meer Adders onder het Gras! Want al dat gejuich rond ”mensen, die op ons lijken” al dan niet vergezeld van de ”blond haar en blauwe ogen” kwalificaties [zie wederom Hoofdstuk Twee], al dan niet aangevuld met ”mensen, die ook van christelijken Huize zijn” [Let daarop, dames en heren], had ook – en dat had ik kunnen weten – naast de ideologische retoriek, een hardere, economische kant.
Dat werd al duidelijk door het gretige welkom, waarmee Westlandse tuinders Oekraïense vluchtelingen, die immers door de Tijdelijke Richtlijn Bescherming mogen werken [95], werden ontvangen, hetzij uitgenodigd, om in de kassen te komen werken. [96] EN… al gauw verschenen er lovende berichten, een uit het fundamentalistisch christelijke Dagblad, het Reformatorisch Dagblad [97], maar ook uit andere nieuwsmedia, over dankbare Oekraïners, die zo blij en dankbaar waren, dat ze mochten werken. [98] Nu begrijp ik dat ook wel van de kant van de Oekraïners: het leidt je af van de oorlog, de Ellende in je eigen land, de onzekerheid over het lot van je man, je ouders, andere familieleden.
Opvallend is echter WEL, dat veel Oekraïeners werkzaam zijn in horeca en land en tuinbouw. [99] En vooral in die laatste sector[met name in het Westland] is er nogal eens sprake van uitbuiting van arbeidsmigranten, vaak afkomstig uit Polen en anderen uit Midden en Oost-Europa. [100] AND GUESS WHAT? Ook bij een aantal Oekraïners ging het mis! Want de ”massale solidariteit” met ”mede-Europeanen” de Oekraïners weerhield niet, dat ook zij Kop van Jut werden.
WURG EN CHANTAGECONTRACTEN:
Aan het Licht kwam, dat Oekraïense [maar ook Poolse] werknemers werden onderworpen aan een uiterst vuile praktijk: de zogenaamde ”Wurgcontracten”. [101] Oekraïense vluchtelingen, maar ook Polen die in de Westlandse kassen aan de slag willen, komen daar veelal terecht via bemiddelaars, zoals het Poolse uitzendbureau Janpol. Een van de opvallendste clausules in het in kreupel Nederlands opgestelde contract is dat overtreding van de regels “kan leiden tot deportatie naar Oekraïne en een verbod op toegang tot EU-landen”. Met andere woorden: Oekraïners die fouten maken, worden teruggestuurd naar de oorlog. [102]
Kan het walgelijker? Vakbond CNV, die de noodklok luidde, is in het bezit van een geanonimiseerd contract, waar wordt vermeld een brutoloon van 10,48 euro per uur, het minimumloon. Aan het begin van elke maand moeten er 50 euro ‘administratiekosten’ worden afgedragen. De werknemer moet voor eigen verblijf en vervoer betalen, evenals voor werkkleding en schoenen (“als het moet”). [103]
En waar vinden dergelijke Vuile Praktijken dus plaats? Juist! In het Westland, met zijn o zo christelijke achtergrond…[104]
EPILOOG
CHRISTENHONDEN
Ik heb u meegenomen op een Reis door de Oekraïense Tragedie. De Russische aanval op de soevereiniteit van de Oekraïne, de onverzettelijkheid van het Oekraiense verzet [105] Russische [en ook Oekraïense] oorlogsmisdaden [106], het belang van Oekraïne als graanschuur, waardoor nog veel meer mensen werden getroffen en nog worden, door die oorlog. [107]
En natuurlijk: de Oekraïense vluchtelingenstroom en de massale solidariteit van West en Oost-Europa [108] waarbij ook helaas de schrijnende discriminatie tegen in Oekraïne [tot dusver] wonende Afrikaanse en Aziatische vluchtelingen [109] en dan niet te vergeten de EU-discriminatie, die opviel: Richtlijn Tijdelijke Bescherming voor Oekraïense vluchtelingen, maar destijds niet voor Syriers. [110]
De EU, die de Oekraiense vluchtelingen verdedigt [en terecht], maar de uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die vastzitten tussen Polen en Belarus, laat stikken. [111]
GOED
Maar niet voor niets heb ik in mijn titel de term ”Christenhonden” genoemd! Waarom? [Wie goed heeft opgelet, heeft dat al begrepen] Omdat met de mond solidariteit, vaak vanuit ”christelijke” hoek” werd beleden met Oekraïense vluchtelingen, maar kijk eens wat er in de praktijk in het zogenaamde ‘christelijke” Westland gebeurde? Uitbuiting van Oekraïense werknemers, die hun rechten niet kenden. Zie direct daarboven
Ik vraag mij af, of al die zondagse Kerkgangers onder hen, die zich schuldig maken aan die uitbuiting, zich [meestal zijn die lui erg Bijbelvast] deze Passage uit het Nieuwe Testament nog herinneren. Het staat in Mattheus 25: 35-45 en ik citeer de twee laatste gedeelten, 44 en 45.
Die laatste zinnen dus: ”Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere wanneer hebben wij u hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben wij u niet gediend? ”Dan zal hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u: Voor zoveel u dit aan deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.” [112]]
Hiermee sluit ik af. Van alle nare en pijnlijke aspecten uit deze Tragedie, is dit misschien nog het Pijnlijkste.
ASTRID ESSED
NOTEN
NOTEN 1 T/M 112:
EINDE UITPERS ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noot 32/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 33/Astrid Essed klaagt aan
[33]
Artikel 18
Asielrecht
Het recht op asiel is gegarandeerd met inachtneming van de voorschriften van het Verdrag van GenŁve van 28 juli 1951 en het Protocol van 31 januari 1967 betreffende de status van vluchtelingen, en overeenkomstig het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap.
ARTIKEL 18 HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EU
Reacties uitgeschakeld voor Noot 33/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noten 34 en 35/Astrid Essed klaagt aan
[34]
”Rutte zegt met de afspraken ‘het cynische businessmodel van bootjessmokkelaars’ te willen doorbreken en hoopt op meer afspraken met meer landen.”RTL NIEUWS
EUROPESE UNIE BEREIKT DEAL MET TUNESIE: MIGRANTEN
TEGENHOUDEN IN RUIL VOOR GELD
Na lang onderhandelen is er een migratiedeal bereikt tussen Tunesië en de Europese Unie. Dat maakte een woordvoerder van demissionair premier Rutte gisteravond bekend. In ruil voor geld en andere toezeggingen belooft Tunesië meer maatregelen te nemen om de oversteek van migranten die op weg zijn naar Europa te stoppen. Daarmee is er een akkoord bereikt met het land van waaruit dit jaar de meeste migranten vertrokken.
Rutte reisde gisteren samen samen met voorzitter Ursula von der Leyen van de Europese Commissie en de Italiaanse premier Giorgia Meloni naar het Noord-Afrikaanse land om de laatste obstakels uit de weg te ruimen. De demissionair premier sprak van een ‘ware mijlpaal’. Hij zei ‘bijzonder verheugd’ te zijn over de deal en verwacht brede instemming van de andere EU-lidstaten.
Von der Leyen had het over ‘een investering in onze gemeenschappelijke welvaart, stabiliteit en toekomstige generaties’. De Tunesische president Kais Saied beloofde de afspraken snel te zullen invoeren.
Miljard euro
In vaak overvolle schepen en bootjes wagen de migranten de gevaarlijke oversteek over de Middellandse Zee. Verreweg de meeste mensen willen naar Italië. Dit jaar arriveerden daar al ruim 33.000 migranten vanuit Tunesië, het gaat vooral om mensen uit Ivoorkust, Guinee en Egypte. Eenmaal in Europa wachten ze vaak lang op een asielprocedure of belanden ze in de illegaliteit.
De Europese Unie worstelt daar al jaren mee en hoopt met de deal de aantallen fors terug te dringen. In de deal krijgt Tunesië afspraken over energie, handel én Europees geld, ongeveer 1 miljard euro. In ruil moet het land veel meer migranten tegenhouden. Rutte zegt met de afspraken ‘het cynische businessmodel van bootjessmokkelaars’ te willen doorbreken en hoopt op meer afspraken met meer landen.
In de aanloop naar het akkoord brachten vorige maand premier Rutte, de Italiaanse premier Meloni en Von der Leyen al een bezoek aan Tunesië. Toen hoopten ze al tot een akkoord te komen, maar dat lukte niet.
Ook kritiek
Niet iedereen is positief over de deal. Bij linkse oppositiepartijen klonk eerder al kritiek. In Tunesië zijn problemen met mensenrechten en persvrijheid. “Als we afspraken maken met landen binnen en buiten Europa, dan kijken we altijd of die afspraken in lijn zijn met internationale verdragen”, liet Rutte al weten.
EINDE BERICHT
[35]
”Anders dan gedacht, migreren verreweg de meeste mensen namelijk binnen continenten als Afrika en Azië en blijft 85-90 procent van de vluchtelingen in de regio.”
RTL NIEUWS
EEN PLEIDOOI VOOR FEITEN IN HET MIGRATIEDEBAT
21 DECEMBER 2020
21 december 2020 06:17
Op 8 december stemde een kamermeerderheid (inclusief D66 en de ChristenUnie) tegen een motie van de linkse oppositie om iets te doen aan de mensonterende situatie in kamp Moria op Lesbos, dat is verplaatst naar een voormalig (vervuild) schietterrein.
Met de winter voor de deur verblijven daar duizenden mensen en kinderen in een overvol kamp met lekkende tenten en volstrekt ontoereikende sanitaire voorzieningen.
De reacties op sociale media waren voorspelbaar. Aan de ene kant is er veel steun want Nederland is vol en vluchtelingen zijn uitvreters en ontwrichten ons land. En aan de andere kant zijn er veel mensen die het onbegrijpelijk vinden hoe we zo’n aperte schandvlek in Europa kunnen laten voortbestaan en hoe dat te rijmen valt met de zo geroemde ‘Europese waarden’.
Waarom is het onmogelijk om zelfs maar symbolische geste te maken? Het grote aantal asielzoekers kan het niet zijn. Sinds de piek in 2015 (57.000 inclusief nareizigers) zien we al jaren een daling die in 2020 waarschijnlijk uitkomt op 17.000. En ondanks een niet bepaald soepel vormgegeven integratiebeleid blijkt steeds weer dat statushouders, en zeker hun kinderen, binnen relatief korte tijd hun plaats vinden.
Leo Lucassen
Een pleidooi voor feiten in het migratiedebat
21 december 2020 06:17
Op 8 december stemde een kamermeerderheid (inclusief D66 en de ChristenUnie) tegen een motie van de linkse oppositie om iets te doen aan de mensonterende situatie in kamp Moria op Lesbos, dat is verplaatst naar een voormalig (vervuild) schietterrein.
Met de winter voor de deur verblijven daar duizenden mensen en kinderen in een overvol kamp met lekkende tenten en volstrekt ontoereikende sanitaire voorzieningen.
De reacties op sociale media waren voorspelbaar. Aan de ene kant is er veel steun want Nederland is vol en vluchtelingen zijn uitvreters en ontwrichten ons land. En aan de andere kant zijn er veel mensen die het onbegrijpelijk vinden hoe we zo’n aperte schandvlek in Europa kunnen laten voortbestaan en hoe dat te rijmen valt met de zo geroemde ‘Europese waarden’.
Waarom is het onmogelijk om zelfs maar symbolische geste te maken? Het grote aantal asielzoekers kan het niet zijn. Sinds de piek in 2015 (57.000 inclusief nareizigers) zien we al jaren een daling die in 2020 waarschijnlijk uitkomt op 17.000. En ondanks een niet bepaald soepel vormgegeven integratiebeleid blijkt steeds weer dat statushouders, en zeker hun kinderen, binnen relatief korte tijd hun plaats vinden.
De VVD stelt de burger en de rechtsstaat voorop – of toch niet?
De verklaring moet dus elders worden gezocht. Om te beginnen is er de populistische gijzeling, waarbij 20 à 25 procent van het electoraat een onevenredige invloed uitoefent op het migratie-dossier. Met name midden- en rechtse partijen doen hun uiterste best om de populistische stem te vangen en wedijveren met de meest xenofobe plannen.
De liberalen lijken het liefst geen enkele asielzoeker meer op te willen vangen en schilderen hen af als een bedreiging voor onze cultuur, waarden en welvaart. Maar ook de programma’s van het CDA en de ChristenUnie lopen niet bepaald over van empathie.
Naast electorale overwegingen is de angst voor controleverlies minstens zo belangrijk. Het idee dat Europa wordt belegerd door miljoenen armoedzaaiers uit culturen die maar moeilijk te verenigen zouden zijn met de Europese waarden en normen. Die angst wordt nog versterkt door de sterke bevolkingsgroei in Afrika en de mogelijk apocalyptische gevolgen van klimaatverandering, die nog meer mensen onze kant op zouden drijven.
Deze verwachtingen sporen echter niet met de wetenschappelijke kennis. Het valt daarom te betreuren dat die wetenschappelijke stem zo moeilijk doordringt in het publieke en politieke debat. Anders dan gedacht, migreren verreweg de meeste mensen namelijk binnen continenten als Afrika en Azië en blijft 85-90 procent van de vluchtelingen in de regio.
Zo liet onderzoek uit 2019 van het International Migration Institute (IMI) zien dat de overgrote meerderheid van de Syrische vluchtelingen in Turkije, ook als ze de kans zouden krijgen, liever bleven dan hun geluk in Europa te beproeven. Hun kinderen gingen er immers al naar school en in het geval de situatie in hun moederland verbeterde konden ze snel weer terug.
Wat Afrika betreft constateerden onderzoekers van instituut Clingendael in 2017 dat niet alleen de meeste migranten binnen hun land of regio bewegen, maar dat zelfs van degenen die de gevaarlijke tocht door de Sahara wagen 80 procent helemaal geen intentie heeft de Middellandse Zee over te steken, maar werk te zoeken in de olie-industrie van Libië en Algerije.
Niettemin financiert de EU landen als Mali, Niger en Tsjaad om migranten al ten zuiden van de Sahara tegen te houden, met als gevolg dat er naast de duizenden verdrinkingsdoden tussen Noord-Afrika en Italië een groot aantal migranten in de woestijn door uitdroging het leven laat.
Wat die demografische druk betreft, in de afgelopen 30 jaar (waarin de bevolking van Afrika is verdubbeld) is het aantal asielzoekers uit Afrika in de EU stabiel gebleven op een uiterst laag niveau van gemiddeld zo’n 115.000 per jaar, oftewel een gemiddelde van 0,02 procent van de bevolking van de EU.
En tot slot de klimaatverandering. Die zorgt er inderdaad voor dat in bepaalde gebieden mensen hun heil elders moeten zoeken, maar ze doen dat dicht bij huis. Niet alleen hebben ze helemaal geen geld en contacten om naar Europa te reizen, maar belangrijker nog, ze willen het liefst in hun vertrouwde omgeving blijven.
Het zou goed zijn wanneer dit soort inzichten van sociologen, demografen, antropologen en historici breder ingang vonden en als uitgangspunt van beleid werden genomen. Als je toch voor een restrictief beleid kiest, doe het dan in ieder geval op grond van feiten.
Leo Lucassen is hoogleraar arbeids- en migratiegeschiedenis en Directeur van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 34 en 35/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers
Noot 36/Astrid Essed klaagt aan
[36]
In Europa: Amnesty dringt aan op veilige en legale vluchtroutes naar Europa, bescherming van de mensenrechten bij het samenwerken met andere landen en het respecteren van mensenrechten aan de EU-grenzen.
VLUCHTELINGEN EN MIGRANTEN
Elke dag nemen overal ter wereld mensen de moeilijkste beslissing in hun leven: ze besluiten hun huis te verlaten in de hoop elders een beter leven te kunnen leiden. Wereldwijd zijn meer dan 68 miljoen mensen op de vlucht, van hen hebben ruim 21 miljoen hun land verlaten.
Vluchtelingen zijn kwetsbaar. Daarom hebben zij extra bescherming nodig. Amnesty zet zich ervoor in dat vluchtelingen en migranten een goede behandeling krijgen en dat hun rechten niet worden geschonden.
HET PROBLEEM
Vluchtelingen sterven tijdens hun vlucht, worden mishandeld of uitgebuit
Honderdduizenden mensen leggen jaarlijks een levensgevaarlijke reis af. Vluchtelingen zijn vaak overgeleverd aan de hulp van anderen, waardoor zij kwetsbaar zijn voor misbruik. Tijdens hun vlucht vallen mensen vaak in handen van mensensmokkelaars en criminele bendes die hen slecht behandelen en uitbuiten, zoals blijkt uit ons rapport
over Libie.
Vaak worden vluchtelingen ontvoerd om losgeld te kunnen vragen, gedwongen tot werk dat gelijk staat aan slavernij, of verkracht. Er komen ook veel vluchtelingen om het leven, bijvoorbeeld wanneer het bootje waarmee ze Europa proberen te bereiken omslaat, waardoor ze verdrinken.
Ook grenswachten, agenten en andere overheidsvertegenwoordigers maken zich regelmatig schuldig aan mishandeling van vluchtelingen. Zij gebruiken vaak veel geweld om vluchtelingen tegen te houden of terug te sturen naar het land waar zij vandaan komen.
TERUGGESTUURD NAAR ONVEILIGE GEBIEDEN
Landen sturen vluchtelingen soms terug naar een plek waar ze niet veilig zijn, hoewel dat volgens het VN-Vluchtelingenverdrag en andere internationale verdragen
niet mag.
Zo bleek bijvoorbeeld uit Amnesty-onderzoek dat Turkije begin 2016 wekelijks zo’n honderd mannen, vrouwen en kinderen de grens met Syrië overzette. Ook Europese landen sturen mensen terug het gevaar in, bijvoorbeeld naar Afghanistan. Hoewel dat land zeer onveilig is, dwingen Europese landen, waaronder Nederland, steeds meer uitgeprocedeerde Afghaanse asielzoekers terug te keren naar hun land. Uit het Amnesty rapport Forced Back to Danger: Asylum-Seekers Returned from Europe to Afghanistan blijkt dat deze mensen daar een reëel risico lopen gemarteld, ontvoerd of gedood te worden.
Ook houden landen vluchtelingen bij de grens tegen, zodat zij een conflictgebied niet kunnen verlaten. Daardoor kunnen zij geen bescherming zoeken in een veilig gebied. Ze kunnen geen kant op.
ONTZEGGING VAN RECHTEN IN OPVANGLAND
Vluchtelingen leven vaak jarenlang in onzekerheid in het land waar ze zijn terechtgekomen. Velen verkeren in slechte omstandigheden, bijvoorbeeld in
vluchtelingenkampen, en weten niet of ze in het land mogen blijven. Zolang ze geen permanente verblijfsstatus hebben, mogen vluchtelingen vaak niet werken of een opleiding volgen. Daardoor is het voor hen moeilijk om hun leven weer op te pakken.
Ook als vluchtelingen weten dat ze in het opvangland mogen blijven, kunnen zij er niet makkelijk een toekomst opbouwen. Vluchtelingen worden vaak als zondebok aangewezen voor maatschappelijke problemen, en als profiteurs van de gastvrijheid van het land dat hen opvangt. Hierdoor wordt de indruk gewekt dat zij helemaal geen rechten hebben, wat racisme en discriminatie in de hand werkt. In veel landen hebben vluchtelingen en migranten minder kans op een baan of woning.
INTERNATIONALE GEMEENSCHAP NEEMT VERANTWOORDELIJKHEID NIET
Vluchtelingen beschermen is een internationale verantwoordelijkheid. Dat staat in het VN-Vluchtelingenverdrag. De VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR coördineert de internationale hulp aan vluchtelingen namens alle landen van de Verenigde Naties. De UNHCR is afhankelijk van regeringen voor geld en middelen en hervestigingsplekken voor de meest kwetsbare vluchtelingen. Probleem is dat die landen het enorm laten afweten. Omdat landen hun financiële verplichtingen niet nakomen, komt de UNHCR al jaren geld te kort, waardoor zelfs op voedsel wordt bezuinigd.
Ook doet de internationale gemeenschap weinig om arme landen die veel vluchtelingen opvangen op een andere manier te ontlasten. Zo vraagt de UNHCR landen hervestigingsplekken te bieden aan extra kwetsbare vluchtelingen die in het opvangland ook niet veilig zijn. Bijvoorbeeld omdat hun seksuele geaardheid, achtergrond of mening hen ook in het opvangland in gevaar brengt. Volgens de UNHCR hebben 1,2 miljoen vluchtelingen dringend hervestiging in een veilig land nodig. Maar veilige landen bieden ieder jaar maar 100.000 hervestigingsplekken aan. Nederland nodigt er sinds 2017 ieder jaar 750 uit. Amnesty vindt dit te weinig.
Miljoenen vluchtelingen beschermen is geen eenvoudige opgave. Maar op dit moment schiet de internationale gemeenschap wel erg tekort. Vluchtelingen buiten de deur houden lijkt in de meeste landen, ook binnen de EU, de voorkeur te hebben boven het bieden van bescherming.
ARMSTE LANDEN DRAGEN DE ZWAARSTE LASTEN
De armste landen vangen verreweg de meeste vluchtelingen op: 85 procent verblijft in landen in de regio. Het gaat meestal om landen die grenzen aan een of meer conflictgebieden. De meeste vluchtelingen worden opgevangen Libanon, Iran, Pakistan, Uganda en Turkije. Landen met lage en midden inkomens. Door de verslechterende omstandigheden daar besluit een klein deel door te reizen naar Europa. Veel van die landen kunnen de grote aantallen vluchtelingen niet aan: er is een groot tekort aan werk, onderwijs en voedsel. Vluchtelingen krijgen daardoor vaak niet de hulp die ze nodig hebben.
Opvangkampen zitten overvol en veel vluchtelingen worden aan hun lot overgelaten. Zij hebben geen uitzicht op een fatsoenlijke woning, onderwijs of werk. Door die uitzichtloze situatie reizen vluchtelingen door, bijvoorbeeld naar Europa.
ONTWIKKELINGEN
DE ”VLUCHTELINGENCRISIS”
De afgelopen jaren is het aantal mensen dat op de vlucht is wereldwijd sterk toegenomen. Met name de oorlog in Syrië, die in 2011 begon, verdreef veel mensen uit hun huizen. Maar ook oplaaiende conflicten in bijvoorbeeld de Centraal-Afrikaanse Republiek, Zuid-Sudan, Jemen en Oekraïne en voortdurende instabiliteit in landen als Afghanistan en Somalië deed mensen vluchten.
Ook het aantal vluchtelingen dat doorreisde naar Europa nam de afgelopen jaren toe. Inmiddels is het aantal aankomsten echter alweer flink gedaald.
Van de miljoenen mensen die op de vlucht zijn, komen er jaarlijks enkele tienduizenden naar Nederland. In 2015 vroegen 43.093 mensen voor het eerst asiel aan in Nederland. In 2016 waren dat er ruim 18.000 en in 2017 zo’n 14.700. Dat lijkt misschien veel. Maar als Nederland bijvoorbeeld per hoofd van de bevolking net zoveel Syriërs zou opnemen als Libanon doet, zouden er hier circa 3,4 miljoen Syrische vluchtelingen zijn.
De EU schiet ernstig tekort in de bescherming van vluchtelingen. EU-landen wentelen de verantwoordelijkheid voor hen op elkaar af en politici buitelen over elkaar heen om hun land zo onaantrekkelijk mogelijk voor vluchtelingen te maken. Daarbij stellen zij ook mensenrechtenverdragen ter discussie.
VLUCHTELINGENDEALS
Om vluchtelingen tegen te houden, heeft Europa haar buitengrenzen de afgelopen jaren flink versterkt met hekken, prikkeldraad en grenswachten. Ook de deal die de EU en Turkije in maart 2016 sloten, is erop gericht ervoor te zorgen dat minder vluchtelingen naar Europa komen. Amnesty heeft met lobby en acties geprobeerd de deal tegen te houden, maar dat is helaas niet gelukt.
De EU onderhandelt nu over soortgelijke deals met andere, veelal Afrikaanse, landen die het evenmin erg nauw nemen met de mensenrechten. Deals die de EU sluit kunnen leiden tot meer mensenrechtenschendingen in deze landen.
- Lees waarom Amnesty tegen de EU-Turkijedeal is
- Lees hier waarom Europese deals met Libië ertoe leiden dat duizenden vluchtelingen en migranten het risico lopen om het slachtoffer te worden van marteling en verkrachting in Libische gevangenissen.
VLUCHTROUTES NAAR EUROPA
Omdat steeds meer routes naar Europa worden afgesloten, nemen vluchtelingen steeds grotere risico’s om het continent te bereiken. Zo namen de afgelopen jaren meer vluchtelingen de zeeroute vanaf Libië naar Italië. Die route is veel gevaarlijker dan de Egeïsche Zee tussen Griekenland en Turkije en eist dus meer slachtoffers. Volgens de VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR gebruiken smokkelaars ook steeds gammeler bootjes en vervoeren zij steeds meer mensen tegelijkertijd om het risico op ontdekking te verkleinen en de winst te vergroten. Daardoor verdronken in 2016 meer mensen dan ooit op zee in een poging Europa te bereiken.
Inmiddels is het aantal vluchtelingen en migranten dat (via land of zee) Europa proberen te bereiken flink gedaald. Kijk voor de meest recente cijfers hier.
WAT DOET AMNESTY?
- Onderzoek naar mensenrechtenschendingen van vluchtelingen en migranten: in conflictgebieden, in de regio, aan de grenzen van Europa en in Nederland. Ook houden we in de gaten of alle landen hun steentje bijdragen aan het beschermen van vluchtelingen. Als ze dat niet doen, spreken we ze daar op aan.
- Actievoeren om bij politieke leiders aan te dringen op bescherming van vluchtelingen.
- Lobbyen bij de Nederlandse overheid voor meer steun aan opvanglanden in de regio’s waar vluchtelingen vandaan komen.
- Bewustwording creeren over de rechten van vluchtelingen. In het hele land organiseren we bijeenkomsten over vluchtelingen en mensenrechten.
AMNESTY’S OPROEP
In conflictgebieden: Amnesty dringt aan op bescherming van burgers binnen conflicten, geen wapenleveranties aan mensenrechtenschenders, toegang voor humanitaire organisaties en berechting van oorlogsmisdadigers.
- Wereldwijd: Amnesty dringt er bij landen op aan de rechten van vluchtelingen na te leven. Als ze dat niet doen, spreken we ze daar op aan.
- In buurlanden (‘de regio’): Om de regio te ontlasten, dringt Amnesty aan op voldoende financiering van humanitaire hulpprogramma’s, een toekomstperspectief voor vluchtelingen in opvanglanden, en hervestiging van kwetsbare vluchtelingen in rijke landen.
- In Europa: Amnesty dringt aan op veilige en legale vluchtroutes naar Europa, bescherming van de mensenrechten bij het samenwerken met andere landen en het respecteren van mensenrechten aan de EU-grenzen.
- In Nederland: Amnesty dringt aan op een humane opvang van alle asielzoekers, eerlijke asielprocedures en een humaan terugkeerbeleid voor uitgeprocedeerden.
- Amnesty komt op voor de rechten van vluchtelingen, asielzoekers en migranten. Wat het verschil tussen deze termen is – en welke oproep wij daarbij hebben lees je hier.
- Europa maakt steeds vaker afspraken met landen buiten Europa over migratie en de opvang van vluchtelingen. Lees hier wat onze zorgen zijn bij deze ‘migratiedeals’.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor Noot 36/Astrid Essed klaagt aan
Opgeslagen onder Divers