En dan haalt opiniemaker Wierd Duk uit naar de gemeente Rotterdam met zijn opgeblazen salafistenverhaal. Een verhaal gebaseerd op ‘van horen zeggens’, een werkwijze die in het standaardpakket van deze opinimaker zit, verdachtmakingen en suggesties die op wensgedachten gebaseerd zijn.
Leefbaar Rotterdam wil er gelijk garen mee spinnen, maar de raad heeft toch een andere opvatting over de gang van zaken, een opvatting gebaseerd op feiten en niet op vermoedens.
Dit is de gebruikelijke aanpak en hier tuint dus een grote groep in, die houden van bagger, dat is bekend.
- Leuk
- Beantwoorden
- 4 j
- Bewerkt
Meest relevant is geselecteerd, waardoor sommige antwoorden mogelijk zijn weggefilterd.
AuteurWierd DukIk zou oppassen wat je hier allemaal neerpent, Marja, het begint op smaad en laster te lijken. Niks ‘van horen zeggen’, maar meer dan 10 bronnen. En dat de meesten anoniem moeten blijven, is logisch op zo’n gevoelig dossier. MInder roeptoeteren graag.- Leuk
- Beantwoorden
- 4 j
DISCUSSIE VOND PLAATS NAV WEIRD DUK VOORDRACHT OP LOWLANDS
EN STAAT ONDER DIE VOORDRACHT
VOORDACHT WIERD DUK OP LOWLANDS
Wierd Duk
oontpdsrSe18su007t1i5ih807cu 2i 80tfc8a745gs12f829g8i81u7g2a ·
Ik mocht spreken op Lowlands in het Llowgenda ochtendprogramma: https://llowgenda.tumblr.com/
Dat had nogal wat voeten in de aarde omdat ’tegenstanders’ liever niet wilden dat Lowlands mij een podium zou bieden. Maar het publiek, een man of 300 denk ik, was welwillend, luisterde aandachtig en klapte beleefd. Omdat de video nog niet online is, hierbij – op verzoek – alvast de tekst die ik uitsprak:
****************************
Hallo allemaal,
Voor jullie staat een nazi, een fascist, een rechts-extremist, een xenofoob, een islamofoob en soms word ik ook een antisemiet genoemd.
Kijk goed, zo ziet dat er uit.
Voor degenen onder jullie die denken, huh, waar heeft die man het over, leg ik het even uit: ik houd me als journalist van de Telegraaf bezig met de heikele thema’s van deze tijd – de drie i’s: immigratie, integratie en islam.
Wat ik schrijf – en ook wat ik zo her en der zeg op radio en tv – bevalt lang niet iedereen. Ik vind namelijk dat Europa na de massa-immigratie van de afgelopen jaren de grenzen voor zover mogelijk moet sluiten. Ik constateer dat de integratie van grote groepen nieuwkomers, met name die uit islamitische landen, hopeloos mislukt. En ik heb serieuze vragen over de inpasbaarheid van de islam in onze westerse liberale rechtsstaat.
Omdat ik die analyses maak, noemen veel linkse critici mij een extreem-rechtse ophitser en een fascist.
Dus toen bekend werd dat ik hier zou komen spreken, werd op social media geopperd om mij massaal met tomaten te bekogelen of om mij de rug toe te keren. Of om gewoon helemaal niet te komen opdagen. Als protest tegen het feit dat Lowlands mij een podium biedt.
Daarom: dank dat jullie niet weglopen en voor het feit dat je luistert en mij (nog) niet hebt bekogeld.
Het thema dat ik hier vandaag wil bespreken is niet dat van mijn eigen reputatie – dat is niet zo interessant. Ik wil de vraag opwerpen waarom wij in het algemeen zo slecht naar elkaar luisteren.
Laat ik een poging doen tot verbinding.
Ik werkte als correspondent in Duitsland toen daar in 2015 de grenzen opengingen en meer dan een miljoen ontheemden het land binnentrokken. Iedereen kent nog de beelden van de manier waarop die groepen immigranten werden verwelkomd aan de grens, op treinstations, bij azs’s: daar stonden goedbedoelende Duitsers hen op te wachten met spandoeken met teksten als ‘Refugees Welcome’. Ze zongen en juichten en klapten en waren blij dat ze eindelijk die erfschuld van de Tweede Wereldoorlog van zich af konden werpen. En Angela Merkel verzekerde haar kiezers en de wereld: ‘Wir schaffen das’.
Ik verbaasde mij over die euforie.
Duitsland voegde in één enkel jaar bijna 2 procent toe aan haar bevolking: dat is een reusachtig aantal mensen, van wie niemand wist wie zij waren. Voor de goede orde: er bevonden zich oorlogsvluchtelingen onder hen, natuurlijk, maar ook honderdduizenden gelukszoekers zonder recht op asiel, van wie inmiddels velen zijn ondergedoken en een illegaal leven leiden.
Wat in elk geval wel duidelijk zichtbaar was, was dat veruit de meesten van hen jonge mannen waren.
We zijn nu drie jaar verder en Duitsland wordt geplaagd door een golf van criminaliteit, die rechtstreeks verband houdt met de open grenzen van destijds.
Afgelopen week nog werd in Offenburg in Zuid-Duitsland voor de ogen van zijn 10-jarige dochtertje de huisarts Joachim Tüncher doodgestoken door een Somalische statushouder. ’s Ochtends om kwart voor 9 gebeurde dit, zomaar, zonder aanleiding, vanuit het niets. Tüncher stond er juist om bekend dat hij zich zo om vluchtelingen bekommerde.
De huisarts is het zoveelste dodelijke slachtoffer in een trieste rij: van de 15-jarige Mia, die in Kandel door een Afghaanse jongen werd omgebracht, tot Maria Ladenburger, de 19-jarige dochter van een hoge Duitse EU-ambtenaar, die eveneens door een Afghaanse asielzoeker werd vermoord.
Maria was iemand zoals waarschijnlijk velen van jullie: een jonge, linkse, idealistische studente; geneeskunde in haar geval. Ze hielp notabene zelf bij de opvang van vluchtelingen.
Al die incidenten hebben inmiddels diepe sporen getrokken in de Duitse samenleving en politiek: de AfD, de Duitse PVV – maar dan iets bruiner – is in de peilingen niet zelden landelijk de tweede partij.
Het broeit in Duitsland en niet alleen daar: ook in eigen land – waar het Forum voor Democratie het zo goed doet – en in landen als Italië, Frankrijk en Zweden hebben veel burgers de grenzen van hun acceptatievermogen bereikt na alle incidenten met asielzoekers en illegalen.
Wat we voor onze ogen zien voltrekken, is de langzame maar onstuitbare ontwrichting van Europa als gevolg van de massa-immigratie. ‘The Strange Death of Europe’ zoals de Britse auteur Douglas Murray het uitdrukt. En in de verste verte zien we geen politieke leiders die zelfs maar het begin van een oplossing of althans een visie op de toekomst aanbieden.
Laat mij een voorspelling doen: over zo’n twintig jaar zullen wij Nederland en Europa nauwelijks meer herkennen. Onze samenlevingen zullen minder vrij zijn. Er zullen meer onderlinge, etnisch-religieuze conflicten worden uitgevochten. De Joden van Europa zullen bijna allemaal zijn vertrokken. De politieke islam zal sterk zijn vertegenwoordigd in de gemeenteraden van de grote en middelgrote steden en ook in de Tweede Kamer. Sharia-rechtbanken zullen in de parallelle islamitische samenlevingen van de steden een deel van de rechtspraak hebben overgenomen.
Dit staat allemaal te gebeuren als we niet met elkaar tot overeenstemming kunnen komen over de enormiteit van de uitdaging waar wij – jullie in de nabije toekomst – voor staan. En als we het niet eens worden over de manier waarop we het vrije Europa, zoals we dat nu kennen, willen verdedigen.
Zolang mensen, zoals ik, die deze analyse maken worden weggezet als fascisten en rechts-extremisten is er geen debat mogelijk – en komen er dus ook geen oplossingen.
Zolang een partij als GroenLinks – zoals afgelopen week gebeurde – burgers provoceert, die rondlopen met concrete angsten over immigratie, door voor te voorstellen om boten met illegale immigranten naar Amsterdam te halen, is wederzijds begrip niet haalbaar, laat staan een volwassen dialoog.
Hier op Lowlands, op een zondagochtend in augustus, mogen de geschetste problemen ver weg lijken. Ze zijn er niet minder reëel om. Onze omgang met de drie i’s – immigratie, integratie, islam – gaat jullie toekomst en die van ons continent bepalen.
Daarom stel ik voor: kom uit je bubbel, onderken de zorgen die er leven bij zoveel burgers, die nu veel te vaak worden weggezet als racisten en xenofoben. Wees nieuwsgierig naar hen en geef zelf het goede voorbeeld.
Help échte vluchtelingen om snel te integreren, bijvoorbeeld door er één in huis te nemen. Dan doe je al meer dan al die BN’ers, die daar weliswaar publiekelijk toe opriepen – en zich daarover ongetwijfeld heel goed voelden – maar die verder geen poot uitstaken.
Maar bovenal: wees autonoom, durf zelfstandig te denken, denk tegen jezelf, zoals Jean-Paul Sartre zei, kijk eens voorbij alle frames en de stigmatiseringen. Noem niet iedereen die er andere opvattingen op nahoudt een racist en een xenofoob.
Zie wat er wérkelijk gaande is – en strijd de goede strijd.
Dank!
[47]
”Maar al na een paar minuten, als Duk het wrede lot der ondernemers, vissers en boeren heeft betreurd, door de overheid geknecht en kapotgemaakt, en zijn ongerustheid heeft uitgesproken over het feit dat de staat burgers inmiddels al zover heeft dat ze elkaar verklikken (de afgelopen twee weken heeft Duk al minstens vijf keer mijn werkgever op de hoogte gebracht van mijn Internet-activiteiten), blijkt het allemaal vooral om hemzelf te draaien.”
WIERD DUK: ”OVERHEID WIL, DAT WE ALLEMAAL
HOMO’S VAN KLEUR WORDEN
PETER BREEDVELD
13 JUNI 2023
Mijn recente stukjes over Wierd Duk trokken veel aandacht en daarom sturen allerlei mensen me Duk-gerelateerde dingen, zoals dit “Gesprek met Wierd Duk”. Het is meer een monoloog, waarbij Duks gesprekspartner, Marlies Dekkers, hoogstens als aangever fungeert: “Ja, en dán krijg je dus 1984!”, als Duk vertelt hoe vissers tegenwoordig camera’s aan boord moeten dulden omdat ze anders de EU-regels aan hun laars lappen en de zee een woeste leegte wordt.
De monoloog, over hoe Nederland steeds meer een controlesamenleving wordt, duurt 55 minuten, ik besloot een stukje te kijken om er iets zinnigs over te kunnen zeggen tegen degene die me er opmerkzaam op had gemaakt. Duk begint met zijn beruchte observatie, vaak aangehaald op de sociale media, dat je in Rusland (“waar wij met z’n allen mee in conflict zijn”) grote vrijheid hebt, zolang je je maar niet met de politiek bemoeit en de autoriteiten af en toe wat smeergeld toeschuift. Maar dan begint hij dingen te zeggen die ik wel een zekere mate van zinnigheid vond hebben, over hoe het staatsapparaat het leven van de burgers zo zuur mogelijk probeert te maken, zie het Toeslagenschandaal, en door middel van draconische straffen in het gareel probeert te houden.
Woke en cancelcultuur
Daar kan ik wel in mee, dat de overheid er niet meer is voor de burger, maar andersom. Wantrouwen is het leidende principe waarmee de overheid burgers bedreigt en bestraft en de samenleving wordt er niet prettiger op.
Maar al na een paar minuten, als Duk het wrede lot der ondernemers, vissers en boeren heeft betreurd, door de overheid geknecht en kapotgemaakt, en zijn ongerustheid heeft uitgesproken over het feit dat de staat burgers inmiddels al zover heeft dat ze elkaar verklikken (de afgelopen twee weken heeft Duk al minstens vijf keer mijn werkgever op de hoogte gebracht van mijn Internet-activiteiten), blijkt het allemaal vooral om hemzelf te draaien. Want allerlei middelmatige mensen hebben hém belachelijk gemaakt in de media, en de Documentaire der Documentaires over woke en cancelcultuur van zijn ex Fidan Ekiz weggelachen, en waaróm? Vanwege hém, omdat Ekiz een connectie met hém heeft, omdat híj geen podium mag hebben van al die middelmatige mensen, die zijn Goddellijke Genialiteit, zijn Profetische Zienerschap niet willen erkennen.
Complot tegen het gezin
En opeens heeft hij het over het gezin, die bron van kracht en verbondenheid die kapot wordt gemaakt met de hulp van “de reclamewereld, de media, de universiteiten en de bestuurlijke organen”, zoals communistische regimes ook altijd achter het gezin aangingen omdat ze die als gevaar voor de staat zien. “Het is een besmette term”, zegt Duk, zoals altijd wanneer hij weer een nazi-idee uit zijn rommelkast haalt, maar de ideologie die erachter zit is volgens hem het cultuurmarxisme.
En dus wordt ons 24/7 ingepeperd “dat we op een andere manier onze liefdesrelaties moeten vormgeven, dat het eigenlijk meer gewenst is dat je niet in de klassieke heteroseksuele relatie verkeert, witte mannen met witte vrouwen.”
Tja, dan gaan mensen denken dat ik in een complot geloof, zegt Duk. “Maar ik zie wat ik zie.” Hij wíl niet in complotten geloven. “Dat willen we allemaal niet”, zegt Marlies Dekkers. Maar ja, als er een complot tegen het gezin is, en tegen heterorelaties tussen witte mannen en witte vrouwen, dan ga je natuurlijk niet net doen alsof dat níet zo is.
En dan komt het: Wierd Duk vestigt zijn hoop op de groep mensen tegen wie hij al jaren haatcampagne voert, die volgens hem onze straten overnemen en onze vrijheden afnemen, de moslims. Want het zijn moeders met hoofddoeken, vertelt hij, die er ook niks van moet hebben, van de Pride en seksualisering. “En die progressieven schrikken dan en zeggen van, huh? Die moslims stonden toch altijd aan ónze kant?, want die snappen niet dat die moslims óók conservatieven zijn.”
Vete tegen Duk
Vorige week kwam er iemand op mijn werk naar me toe, hij zei dat een collega hem op Frontaal Naakt gewezen had, vond-ie een heel goed blog, hij was erdoor met andere ogen naar mij gaan kijken, maar hij had ook een vraag, want mijn “vete met Wierd Duk”, zei hij, die ondergraaft volgens hem mijn punt. Ik wilde daarop regeren, maar hij was totaal niet geïnteresseerd in wat ik erover te zeggen had, hij wilde me er goed van doordringen dat ik wat hem betreft ophou met Duk bekritiseren, die hij verder helemaal niet kent, zei hij. Dat ging zo even door, en toen vertelde hij dat hij het huidige programma van Rutger Castricum zo goed vindt.
Ik heb geen “vete tegen Wierd Duk”, ik zie en hoor hem overal, ik zie hoe belachelijk groot zijn invloed is, hoe belachelijk groot de invloed op hém is van zijn belachelijk grote schare fans, allemaal fenomenaal dom en agressief, ik zie mensen door hem van Internet gejaagd worden en dan hoor ik hem raaskallen over de overheid die het gezin kapot wil maken door ons te dwingen interraciale LHBTI-plusrelaties aan te gaan, en ik was nog vergeten dat hij het ook had over het opzetten van kinderen tegen hun ouders, geheid een verwijzing naar wat hij eens “transgender-terreur” noemde.
Voor wie alles uitgespeld moet krijgen: Duk beweert hier dat je als witte hetero tot een bedreigde, onderdrukte groep behoort, vervolgd en gecanceld door LHBTI-plussers van kleur.
Vete met Wierd Duk? Iedereen die wegkijkt terwijl ie een steeds grotere groep mensen vergiftigd ziet worden met deze reactionaire, racistische, homofobe opruiende haatbagger, die dan door Duk en Dekkers ook nog “conservatief gedachtengoed” wordt genoemd, is medeverantwoordelijk voor deze gevaarlijke, perverse waanzin.
Duk-obsessie
Er zijn ook mensen die mij ervan beschuldigen een “Duk-obsessie” te hebben, maar de man is zelf totaal geobsedeerd door zijn ruzies met iedereen met een functionerend brein. Als er een uurtje niemand iets over hem heeft getwitterd waar hij hoogst verontwaardigd over kan zijn, waar het Openbaar Ministerie dan weer achteraan moet en werk- en opdrachtgevers van op de hoogte moeten worden gesteld, post hij zelf een oud screenshotje van één van zijn vijanden, zodat die weer twee dagen en twee nachten wordt geterroriseerd door zijn stuitend domme fans.
Twee dagen geleden, bijvoorbeeld, tweette hij opeens een screenshot van een vier jaar oude tweet van Erik van Muiswinkel, volgens hem een doodsbedreiging, in werkelijkheid een oproep om op te houden hem aandacht te geven, maar de bedoeling is dat Muiswinkel weer een paar dagen wordt verrotgescholden en bedreigd.
Aandachtshoerenjournalistenfittie
Gisteren postte hij een oud screenshot van Sander Schimmelpenninck om op te ruien. Maar daar was ook een geestverwant van Duk bij betrokken, twitteraar Joris de Savornin Lohman alias ‘Denkjewel’, en die was daar niet van gediend omdat, en dit is interessant, ook hij meteen last krijgt van de “mongolen” (zijn woordkeuze) die Duks tweets als aanleiding gebruiken om mensen te terroriseren. “Wil je mij buiten je doodvermoeiende permanente aandachtshoerenjournalistenfittie met Sander houden?”, aldus Denkjewel. (met dank aan Ruud Hendriks)
Een narcistische, belligerente gek is het, die nog steeds aan het radicaliseren is, en zijn fan-base radicaliseert met hem mee. En dat gaat gevolgen hebben, gróte gevolgen, voor ons allemaal.
EINDE