[98]
RTL NIEUWS
OEKRAINERS NATALYA EN ALEXANDER DOLBLIJ MET BAAN
IN NEDERLAND: ”BEN ZO DANKBAAR”
3 MEI 2022
Ruim 4300 vluchtelingen uit Oekraïne zijn nu in Nederland aan het werk, meldt uitkeringsinstantie UWV. De meesten werken in de Randstad, in de horeca of land- en tuinbouw. Zo ook Nataliya (33) en Alexander (48), die hun thuisland moesten ontvluchten vanwege de oorlog. Zij vond een baan in de bediening, hij werkt voor een uitzendbureau: “Het voelt als een grote familie.”
De Oekraïense Nataliya (33) werkt in een restaurant in Rotterdam. Ze ontvluchtte haar stad Irpin en kwam op 17 maart via Polen met een bus aan in Nederland. Samen met nog zes anderen, onder wie haar dochter, schoondochter en twee schoonzussen. Haar man mocht het land niet verlaten omdat hij moest helpen in het leger. Ook haar ouders zijn nog in Oekraïne. “Het was heel zwaar om hen achter te laten, maar ik kon niet anders”, zegt ze aan de telefoon.
In welke sectoren werken Oekraïners?
In ongeveer 40 procent van de registraties bij het UWV werkt een Oekraïense vluchteling via een uitzendbureau. Zo’n 11 procent vindt via deze weg werk in de horeca en de land- en tuinbouw. De zakelijke dienstverlening volgt met 9 procent. Ook werken al vluchtelingen in de transport en logistiek.
Het overgrote deel van de vluchtelingen werkt nu vooral in de Randstad. De meesten (12 procent) komen in de horeca en via uitzendbedrijven aan werk in Amsterdam. In Gouda, Leiden, Zoetermeer (11 procent) en Haaglanden (9 procent) vinden vluchtelingen ook relatief vaak werk.
In totaal staan nu 47.930 Oekraïense vluchtelingen in Nederland ingeschreven in de Basisregistratie Personen (BRP). Van dat aantal is bijna 10 procent aan het werk. Werkgevers moeten het sinds april bij het UWV melden als ze een vluchteling in dienst nemen. Zo hoopt het UWV risico’s op misstanden te signaleren en te verkleinen.
Nataliya vertelt dat ze in Nederland werd opgevangen op een boot in Rotterdam. In totaal zaten er ruim twintig vluchtelingen op de boot. Ze zei bij aankomst direct tegen de eigenaren van de boot dat ze op zoek was naar een baan. “Ik had het geld hard nodig, om mijn familie in Oekraïne te helpen en voor een nieuw huis”, zegt ze. “Ons huis in Irpin is kapotgemaakt door het Russische leger.”
Snel aan de slag
In Oekraïne werkte Nataliya al tien jaar als serveerster in een restaurant. Ze hoopte hier in Nederland soortgelijk werk te kunnen doen. Dat bleek niet al te moeilijk, want na vier dagen kwam de eigenaar van de boot naar haar toe. Hij had een baan voor haar bij brasserie Vers010 in Rotterdam. Nataliya kon het niet geloven. “Ik was superblij dat ik zo snel aan de slag kon.”
EINDE BERICHT
OMROEP WEST
OEKRAIENSE IVANA PAKT WESTLANDSE TOMATEN IN: ”ALS IK
HIER WERK, DENK IK NIET AAN DE OORLOG”
9 MEI 2022
MAASDIJK – Na anderhalve maand van onrust en onzekerheid is er sinds een paar weken weer iets meer stabiliteit in het leven van de Oekraïense Ivana gekomen. In het Westland vindt zij afleiding bij het inpakken van tomaten. Werkgevers en uitzendbureaus zijn blij met de extra versterking, en behandelen de vluchtelingen niet anders dan anderen: ‘Iedereen heeft een rugzakje. Als ze iets moeten regelen, krijgen ze uiteraard een dag vrij. Maar verder moeten ze gewoon hard werken.’
Eind februari vluchtte Ivana met haar dochter vanuit Oekraïne naar Nederland. ‘Ik heb me al gauw bij een uitzendbureau ingeschreven’, vertelt ze. ‘Het was saai in het hotel waar ik verbleef, helemaal toen mijn dochter op een gegeven moment ook weer naar school ging. Ik wilde dolgraag aan de slag.’
Hoewel ze in Oekraïne iets totaal anders doet – namelijk huizen verhuren als makelaar – geniet Ivana van haar werk bij Greenpack. Een Westlands bedrijf dat groente inpakt. ‘In het begin voelde het wel een beetje vreemd’, geeft ze toe. ‘Maar nu ben ik gewend en voelt het goed. Ik vind dit werk écht leuk en ik krijg veel support en steun van de Westlandse collega’s. Het fijnste is, dat wanneer ik werk, ik niet aan de oorlog denk.’
‘Zodra ze ervaren dat het goed zit, bloeien ze op’
Bij het Westlandse uitzendbureau NL Jobs zijn ze blij dat ze de Oekraïense vluchtelingen aan het werk kunnen zetten. ‘We krijgen elke dag wel nieuwe aanmeldingen van Oekraïense vluchtelingen die aan het werk willen’, vertelt Roskolana Volk, recruiter bij NL Jobs en zelfs Oekraïense. ‘Vanuit een vervelende situatie zoeken ze houvast, en daarbij proberen wij hen zoveel mogelijk te helpen. Uiteraard krijgen ze vrij als er iets geregeld moet worden wat betreft huisvesting of verblijfsvergunning, maar verder behandelen we ze niet anders dan andere uitzendkrachten. Ook deze vluchtelingen moeten gewoon hard werken.’
En dat doen ze, ervaart het Westlandse Greenpack, waar nu zestig Oekraïners werken. ‘Wij merken dat deze mensen echt heel erg gemotiveerd zijn om hier hard te werken’, vertelt Jan Bontenbal, manager bij Greenpack. ‘Wel waren ze in het begin erg voorzichtig of het allemaal wel te vertrouwen was; worden we goed behandeld, krijgen we echt uitbetaald. ‘Zodra ze ervaren dat het allemaal goed zit bloeien ze helemaal op.’
‘Met mijn salaris wil ik mijn ouders helpen’
Hoelang Ivana nog bij Greenpack blijft werken? ‘Dat hangt af van hoe lang de oorlog duurt’, vertelt ze. ‘Ik hoop in elk geval tot die tijd zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen. Dat heb ik nodig. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn ouders en andere familieleden die wel in Oekraïne zijn achtergebleven. Daar is werken nu praktisch onmogelijk. Met mijn salaris wil ik hen helpen.’
Ruim 4.300 werkgevers hebben bij UWV een melding gedaan dat zij een vluchteling uit Oekraïne in dienst hebben genomen. Sinds 1 april 2022 hoeven werkgevers geen tewerkstellingsvergunning meer aan te vragen wanneer zij een vluchtelingen uit Oekraïne in dienst nemen, maar moeten ze hiervan wel melding doen bij UWV. De vluchtelingen hebben vooral werk gevonden via uitzendbureaus en in de land- en tuinbouw.
REFORMATORISCH DAGBLAD
WIJ WILLEN HARD WERKEN, DAT ZIJN WIJ IN OEKRAINE
GEWEND
7 MEI 2022
Daria Tymoshenko (26) stond drie maanden geleden nog voor de klas in Oekraïne. Nu sorteert ze zacht fruit in de Betuwe. „Natuurlijk zou ik liever lesgeven, maar ik ben blij dat ik werken kan.”
Genietend van het zonnetje leunen Oksana Tymoshenko (46) en haar dochter Daria (26) tegen een fruitkist. Voor het interview is even een uurtje pauze ingelast. Vanmorgen om 6.30 uur begon hun werkdag bij een groot sorteer- en verpakkingsbedrijf in de Betuwe, vanmiddag om 15.00 uur zit het werk er op. Oksana en Daria sorteren en verpakken zacht fruit zoals aardbeien.
Heel ander werk dan ze gewend zijn, vertaalt Kseniia Myrovska (30) voor hen. Oksana heeft een winkeltje in kinderkleding in een grote overdekte markt in de Oost-Oekraïense stad Dnipro. Het is met 1,2 miljoen inwoners de derde stad van Oekraïne, na Kiev en Charkiv. Dochter Daria is lerares op een middelbare school in de stad. Ze geeft les in de Oekraïense taal en de geschiedenis van het land.
Maar nu niet. Dnipro is een frontstad. De vriend van Daria vecht in de regio tegen de Russen. De ene dag lukt het om even contact te hebben, de andere dag is dat onmogelijk. Tot op heden zijn er nog geen geliefden van Daria en haar moeder gedood in de oorlog.
De twee –lid van de oosters-orthodoxe kerk– bidden dat het zo blijven mag. Het is spannend. „Er is geen plek veilig. Ieder moment kunnen er raketten inslaan of bommen vallen. Je weet niet waar”, zegt Daria.
Met een groep van zeventien mensen is het tweetal een maand geleden gevlucht naar Polen. De moeder en zus van Oksana gingen mee; evenals vrienden en kennissen uit de regio Dnipro.
De hele groep wist bij elkaar te blijven en is met hulp van leden van de hervormde gemeente Valburg-Homoet ondergebracht in Buurmalsen. Achter de bouwmaterialenhandel van Steven Middelkoop bivakkeren ze in chalets aan de Linge.
De Oekraïners willen graag werken, vertelt tolk Kseniia Myrovska. „Dat zijn wij in Oekraïne gewend.” Middelkoop bracht de groep Oekraïners in contact met Michel van Dijke van VDU Uitzendbureau.
Het uitzendbureau heeft honderden medewerkers aan het werk bij tientallen bedrijven in de Betuwe, vooral in de fruitsector. „Als mensen willen werken, is het in deze regio niet zo moeilijk om werk te vinden”, zegt Van Dijke.
Fietsen
Het gevolg is dat meerdere Oekraïners nu via VDU aan het werk zijn. Voor moeder en dochter Tymoshenko is het een kwartiertje fietsen. „Natuurlijk zouden we liever een baan hebben die lijkt op wat wij in Oekraïne doen”, zegt Oksana. „Maar wij kennen de Nederlandse taal nog niet en dan vallen heel veel banen af. We zijn blij dat we nu in ieder geval de handen uit de mouwen kunnen steken.” Haar dochter valt haar bij: „In Oekraïne waren we iedere dag hard aan het werk. Dan is het heel moeilijk om in Nederland niks te doen.”
De taal blijft een barrière, geven Oksana en Daria aan. „Het werk wat wij doen is vrij eenvoudig. Collega’s doen het voor en wij hoeven het alleen maar na te doen.” Op het sorteer- en verpakkingsbedrijf zijn meer Oost-Europeanen aan het werk. „Soms hebben we contact met collega’s uit Moldavië, die verstaan wel een beetje Oekraïens. Ook sommige Polen doen dat. Maar verder praten we vooral met elkaar.”
Hobbels
In de media was te lezen dat er nogal wat bureaucratische hobbels genomen moeten worden om als Oekraïner aan het werk te kunnen. Dat is Van Dijke heel erg meegevallen. „Ze hebben geen werkvergunning nodig. Wij moeten alleen een melding maken bij het UWV als we een Oekraïner in dienst nemen.”
De inschrijving bij de gemeente West Betuwe om een burgerservicenummer (bsn) te krijgen, was relatief eenvoudig. Ook het regelen van een bankrekeningnummer voor het salaris was met enkele dagen geregeld, geeft Van Dijke aan.
Van Dijke wil niet zeggen dat er helemaal geen problemen zijn bij het te werk stellen van Oekraïners. „Deze mensen hebben over het algemeen veel meegemaakt. Ze hebben er niet om gevraagd uit hun land te vertrekken.
Je kunt ze niet helemaal gelijkstellen met andere Oost-Europeanen die hier zijn gekomen om geld te verdienen. Het scheelt alles dat deze Oekraïners zelf aangegeven hebben te willen werken. Ze zijn gemotiveerd en dat merk je. Mocht er dan een strubbeling zijn, is iedereen over het algemeen wel bereid om hen verder te helpen.”
Dat wordt gewaardeerd, geven Oksana, Daria en hun tolk Kseniia aan. „We zijn dankbaar dat we hier een veilig thuis hebben gevonden en dat we ook nog kunnen werken. Nederlanders zijn heel aardig.”
4300 vluchtelingen aan het werk
Het UWV kreeg in de maand april 4300 meldingen van Oekraïners die in dienst genomen zijn bij Nederlandse bedrijven. In 40 procent van de gevallen verloopt het werk via uitzendbureaus.
De land- en tuinbouw en de horeca zijn de sectoren waar de meeste Oekraïners aan de slag gaan. Ook de zakelijke dienstverlening en transport en logistiek zijn in trek. Enkele tientallen vluchtelingen hebben werk gevonden in de ict, bijvoorbeeld als softwareontwikkelaar en technische ondersteuner, of in de marketing en consultancy.
Ook in de hulpverlening, de gezondheidszorg en het onderwijs is het een enkeling gelukt een baan te vinden.
Volgens de laatste opgave van het ministerie van Justitie en Veiligheid waren er eind april 47.930 vluchtelingen uit Oekraïne in Nederland geregistreerd bij gemeenten in particuliere en gemeentelijke opvang.
FRONTAAL NAAKT
[Peter Breedveld]
HARDWERKENDE OEKRAINERS, OVERLASTGEVENDE SYRIERS
11 MEI 2022
Is het u ook opgevallen, die stroom van verhalen over Oekraïense vluchtelingen, die zo hard werken? Die heel graag aan de slag willen? Heel gemotiveerd zijn? Die van aanpakken weten? Die welkom zijn in de Westlandse kassen, omdat ze van die harde werkers zijn?
Wat een contrast met de Syriërs, Afghanen en Somaliërs, die blijkbaar niet willen werken, die maar zitten te niksen en voor overlast zorgen, die als hyena’s onze wijken afstruinen om onze roomblanke dochters te verkrachten. Waarom gaan díe eigenlijk niet aan het werk? Is tomaten plukken soms te min voor ze?
Duimen draaien
De waarheid is dat Oekraïners mogen werken, en al die andere vluchtelingen niet, omdat voor Oekraïners een Richtlijn Tijdelijke Bescherming geldt, die Nederland voor andere asielzoekers niet heeft willen toepassen. Jammer, want drie jaar lang verplicht duimen draaien in afwachting van de uitkomst van je asielprocedure is funest voor je persoonlijkheid, je motivatie, je gemoedstoestand. Het sloopt je, holt je uit, het zou niet moeten mogen. Werk geeft je leven zin, je krijgt het gevoel dat je ertoe doet, dat je er bij hoort, dat mensen op je rekenen en dat je onafhankelijk bent. Zinvol werk zou een mensenrecht moeten zijn.
Fijn dus, dat de Oekraïners wel mogen werken, zoals de Oekraïense Ivana in dit verhaal van Omroep West. Maar waarom krijg ik er zo’n onbehaaglijk gevoel van? Waarom krijg ik het gevoel dat Ivana door iedereen wordt uitgebuit en geëxploiteerd, van haar werkgever tot de schrijver van het artikel?
Overlast geven
Omdat in het verhaal alle hokjes van de vluchtelingenhaatchecklist worden afgevinkt. Ten eerste is bijna elke zin een bedekte sneer naar al die asielzoekers die níet hard werken, die in hun asielzoekerscentra zitten te knutselen of elkaar te lijf gaan. “Gewoon hard werken”, staat er twee keer in de tekst. “Vluchtelingen moeten gewoon hard werken.” En hoewel Ivana in haar thuisland makelaar is, pakt ze hier tomaten in, en daar geniet ze van. Oekraïners zijn namelijk harde en gemotiveerde werkers, moet u weten, ze zijn dol op werken, anders dan die andere asielzoekers, over wie we jaren achtereen alleen maar hebben gelezen dat ze niet werken, en alleen maar overlast geven.
Ten tweede wordt benadrukt hoe fijn dit allemaal voor Ivana is, dat ze voor 43 cent per uur tomaten mag inpakken in het Westland. Als ze werkt, denkt ze niet aan de oorlog, vertelt ze. Het uitzendbureau, dat met naam wordt genoemd, is blij dat het Oekraïners aan werk kan helpen, ‘Vanuit een vervelende situatie zoeken ze houvast, en daarbij proberen wij hen zoveel mogelijk te helpen”, aldus een woordvoerder.
Och wat ontroerend allemaal, die Westlanders die zich inspannen om de Oekraïense vluchtelingen houvast te geven, en ze de kans geven hard te werken, zodat ze niet meer aan de oorlog hoeven te denken. Wat een weldoeners, wat een altruïsme. Gratis therapie! Wat zeg ik, je krijgt nog geld toe, ook!
Je zou bijna vergeten dat ze grof geld verdienen aan Ivana, die werk doet dat de Nederlanders niet willen doen omdat het zo slecht betaalt. Omdat het in Nederland normaal is dat ondernemers schatrijk worden over de ruggen van arme drommels die geen andere keuze hebben dan zich uit te laten buiten.
Spotgoedkope arbeidskrachten
Die oorlog in Oekraïne is eigenlijk best een uitkomst, want het levert een stroom aan spotgoedkope arbeidskrachten op. Ze zijn hard nodig, zonder hen ligt de hele tuinbouwsector op z’n reet. Of nee, zonder die Oekraïners zouden die Westlanders fatsoenlijke lonen moeten gaan betalen. Polen en Roemenen in een beschimmeld krot proppen en op straat schoppen als ze ziek worden mag tegenwoordig niet meer, krijg je de arbeidsinspectie en de FNV en vervolgens de media op je dak.
Pr-technisch zijn ze ook handig, die Oekraïners, want dat met die Polen en Roemenen leverde de tuinbouwers en die uitzendbureau’s een slechte pers op. De Oekraïners kun je evenwel uitbuiten en je laat het er gewoon uitzien als liefdadigheid! Het is geniaal! Jij verdient bakken met geld maar iedereen denkt dat je offers maakt, vanuit de goedheid van je hart, om anderen te helpen. Dat je een lintje verdient en een vrijgeleide naar het paradijs.
En Publiek vreet het, want voor hem zijn Oekraïners ook een prachtig alibi. Want echt, Publiek haat geen vluchtelingen, alleen maar Syriërs, Afghanen en Somaliërs, want dat zijn geen harde werkers. Die geven alleen maar overlast.
EINDE ARTIKEL