Reacties uitgeschakeld voor NOOT 95/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
Sinds de jaren ’90 is het vrijwel onmogelijk geworden om legaal en veilig naar Europa te komen. Dat heeft geleid tot een systeem van mensensmokkel met irreguliere en levensgevaarlijke routes. Wat begon met een paar kleine vissersbootjes, is uitgegroeid tot een netwerk van georganiseerde criminaliteit. Ondertussen hebben we in Europa alle controle verloren.
De reactie van politieke leiders in Europa? Steeds hardere taal, steeds vaker de roep om grenscontroles en steeds hogere muren. Maar hoe hoger de muur, hoe groter de noodzaak om een smokkelaar in te schakelen. Zo zitten we gevangen in een vicieuze cirkel van onmenselijk leed.
Maar linkse en rechtse politici graven zich in. Zo komen we geen stap vooruit. De één wil niet echt hervormen, de ander gebruikt vooral holle slogans met schijnoplossingen. Circa vijftien jaar zaten rechtse bewindspersonen op deze post. De uitkomst is een falend migratiesysteem met chaos en stilstand. De nieuwe asielwetten van PVV-minister Faber zijn onfatsoenlijk broddelwerk en maken de problemen erger. Migratie is zo vooral politiek gepraat met weinig resultaat.
Rob Jetten: “In plaats van dat links en rechts zich verder ingraven, kunnen we ook een keer wat ondernemen. De middenpartijen kunnen deze discussie niet overlaten aan de flanken maar moeten doen wat goed is voor Nederland en voor vluchtelingen.’’
Laten we nu de kans pakken om praktisch te kijken naar wat wél kan. Om vanuit het midden politieke moed te tonen. Het is tijd voor een nieuw migratiesysteem – met werkbare oplossingen.
De huidige afspraken over migratie zijn decennia oud. Intussen is de wereld veranderd. D66 stelt voor om te bouwen aan een nieuw migratiemodel. Snel, strikt en rechtvaardig. Waarin we zelf in de hand hebben wie hier binnenkomt. En waarin we vluchtelingen goed en eerlijk kunnen opvangen.
Want wie echt bescherming nodig heeft, moet die altijd kunnen krijgen. Een jonge man die vlucht vanuit Oeganda vanwege de doodstraf op homoseksualiteit, een gezin dat in Jemen onder de bommen leeft, een vrouw die in Afghanistan wordt vervolgd omdat ze opkomt voor eigen rechten – deze mensen verdienen bescherming en veiligheid.
Maar om dat daadwerkelijk goed te regelen, moet het systeem anders worden ingericht. Met meer oog voor mensen. Daarom stellen wij het volgende model voor:
Anne-Marijke Podt: “Dat is niet alleen goed voor mensen in Nederland die zich zorgen maken over migratie. Maar ook voor mensen op de vlucht die we nu iets onmenselijks aandoen. Als je hier na een levensgevaarlijke reis naartoe bent gekomen, word je jarenlang in onzekerheid gestort. Dat willen wij hiermee veranderen.”
Met dit nieuwe migratiemodel hebben we migratie in eigen hand. We creëren duidelijkheid aan onze poort. En zorgen tegelijkertijd voor een écht legale route om vluchtelingen die gevaar lopen op een veilige manier te verwelkomen. Ze wordt de instroom beheersbaar, de opvang ruimhartig en de procedure snel en eerlijk.
We willen bouwen aan een modern migratiesysteem van morgen, maar wachten niet tot dan. D66 stelt nu al concrete oplossingen voor om de situatie voor vluchtelingen te verbeteren:
Met deze voorstellen starten wij vanuit het midden het gesprek over een nieuw migratiemodel. Waarin we mensensmokkel aanpakken en migratie in eigen hand hebben. Goed voor Nederland én goed voor mensen op de vlucht.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor NOOT 94/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
RTV NOORD
JONGE VEILIGELANDERS DIE VOOR OVERLAST ZORGEN,
HADDEN IN HUN THUISLAND VAAK AL PROBLEMEN
31 OCTOBER 2023
Minderjarige veiligelanders uit Marokko die in Ter Apel en andere delen van Nederland voor overlast zorgen, komen vaak uit gezinnen waarin al problemen waren met geweld, misbruik en drugsverslaving.
Dat valt te herleiden uit het rapport I have nothing to loseover het rondreisgedrag van alleenstaande Marrokaanse minderjarigen.
Onderzoekers van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van Justitie en Veiligheid interviewden professionals, waaronder begeleiders van asiel-opvangcentra in Nederland, België, Frankrijk, Spanje en Italië. Daarbij gaat het ook over minderjarigen die asiel aanvragen in Nederland, wat ze doen bij het aanmeldcentrum in Ter Apel.
Volgens het rapport is de werkelijke leeftijd van de alleenstaande minderjarige veiligelanders onderwerp van discussie bij de Nederlandse en Belgische begeleiders. ‘Begeleiders hebben het vermoeden dat een deel van de groep meerderjarig is. De leeftijd die jongeren zelf aangeven, varieert van 15 tot 17 jaar. Er zijn ook minderjarigen die jonger zijn’, valt erin te lezen.
De veelal jongens die zich aanmelden en die problemen hebben met hun mentale gezondheid, drugsverslaafd zijn en/of gedragsproblemen hebben, komen vaak uit (zeer) sociaal-economisch achtergestelde gezinnen, waarin geweld, misbruik en drugsmisbruik voorkomen.
Onder andere extreme armoede, laagbetaalde banen en het gebrek aan betaalbaar onderwijs zorgen ervoor dat ze willen migreren. Ze worden daarbij niet altijd gepusht door hun familie, zo blijkt. Soms willen jongeren zichzelf in Europa bewijzen tegenover hun ouders.
Omdat deze groep weinig tot geen kans heeft op een verblijfsvergunning in Nederland, wordt ons land door deze jongeren niet gezien als bestemming. Ze zien het als een van de verschillende landen in een doorreis. Toch hebben de jonge veiligelanders zo hun redenen om in Ter Apel aan te kloppen, stellen de bevraagde professionals.
Dat zijn onder meer de weekvergoedingen die ze krijgen, de ‘goed georganiseerde en comfortabele opvangcentra’ en een ‘vriendelijke politie’ waardoor gedragsproblemen of strafbare feiten minder gevolgen hebben dan in andere Europese landen.
Daarnaast is Nederland ook aantrekkelijk voor de doelgroep vanwege de mogelijkheid om zwart te werken, de beschikbaarheid van drugs en de mogelijkheid om geld te verdienen door drugs te verkopen. Ook het gebrek aan een terugkeerovereenkomst tussen Nederland en Marokko speelde de afgelopen jaren mee mee. Die is er nu, maar heeft nog weinig effect.
Volgens de onderzoekers bevestigen ‘de resultaten dat deze minderjarigen last hebben van psychische problemen, vaak kampen met (ernstig) middelengebruik en verslaving en daarnaast gedragsproblemen vertonen die kunnen leiden tot incidenten binnen en buiten opvangcentra.’
De problematiek ‘is terug te voeren op de ongunstige gezinssituatie in het land van herkomst’, schrijven de onderzoekers. ‘De problemen worden verder ontwikkeld door ervaringen tijdens de doorreis naar Europa, het rondzwerven en het straatleven, en de beperkte legale mogelijkheden voor deze minderjarigen.’
De onderzoekers stellen dat jonge veiligelanders criminele activiteiten aangaan als overlevingsstrategie. ‘Deze jongens zijn vaak betrokken bij criminele activiteiten en netwerken en er zijn aanwijzingen voor uitbuiting binnen deze netwerken.’ Dat kunnen grote maar ook kleine verbonden voor drugs of diefstallen zijn.
Nederlandse begeleiders zien dat volwassen Noord-Afrikaanse veiligelanders de jongere groep asielzoekers in criminele netwerken lokken. Dat is mogelijk omdat jonge asielzoekers uit veilige landen én onveilige landen vanaf 17,5 jaar doorstromen van een eigen opvang naar een azc.
‘In Nederland wordt deze groep veiligelanders min of meer het asielsysteem in geduwd’, stellen de onderzoekers. ‘Dat kan gepaard gaan met frustraties onder jongeren door lange procedures en tijdverspilling’, en een gevoel van ‘onrecht omdat andere leeftijdsgenoten wel kans maken op een asielvergunning’.
Begeleiders noemen kleinschalige opvangcentra, stages en beroepsopleidingen als mogelijke oplossingen, maar: ‘Tegelijkertijd bestaan er bij sommige begeleiders negatieve beelden van deze minderjarigen als overlastgevers’, met de verwachting dat incidenten zullen blijven gebeuren. Dat deze groep samen met asielzoekers uit onveilige landen wordt opgevangen, zorgt voor fricties binnen de opvangcentra.
De jonge veiligelanders ontslaan uit de centra lijkt ook geen oplossing: ‘Als deze minderjarigen in straatsituaties terechtkomen, wordt het gebruik van middelen een overlevingsstrategie. Hoe langer ze in straatsituaties zitten, hoe groter de afstand tot de samenleving en instituties.’ De onderzoekers wijzen naar Spanje, waar dezer groep jongeren vanaf 18 jaar ook mogelijkheden hebben om legaal te kunnen verblijven en werken, waardoor er een alternatief ligt voor criminaliteit.
‘Belangrijk is dat ze niet alleen overlastgevers of daders zijn. Het zijn tegelijkertijd kinderen die een ongelukkige start in het leven hebben gehad’, schrijven de onderzoekers in hun bevindingen. ‘Er is geen gemakkelijke en eenduidige oplossing voor deze problemen.’
EINDE
[93]
Article 2
Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.
UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 91 T/M 93/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
Voor veel linkse partijen is aanpassing van internationale verdragen absoluut taboe. Zo reageerde Volt-leider Laurens Dassen: „D66 papegaait nu, net als de VVD, de PVV na voor electoraal gewin. Daarmee krijgen we meer van hetzelfde.’’
De grootste oppositiepartij GroenLInks-PvdA heeft prominent in haar programma staan dat de partij pal staat voor het verdrag en dat mensen ‘altijd het recht hebben om op Europees grondgebied asiel aan te vragen’.
Maar rechtse partijen zijn wel voor aanpassing van het vluchtelingenverdrag. In de formatie van het kabinet Schoof is nog afgesproken dat dit kabinet zich – waar mogelijk samen met gelijkgestemde EU-lidstaten – zal inspannen voor aanpassing. Maar daarvan is sinds het aantreden van het kabinet weinig vernomen.
Vorige week nog riepen de regeringspartijen het kabinet per motie op om onderzoek te doen naar ‘verdragen die mogelijk moeten worden gemoderniseerd of herzien’. Indiener en BBB-Kamerlid Claudia van Zanten zegt het raar te vinden dat D66 daar vorige week nog tegen stemde. „Maar ik juich het toe dat D66 nu het licht heeft gezien. Dat verdrag is verouderd.’’
Jetten zegt een andere koers te willen varen, omdat het huidige asielsysteem ‘stuk’ is. Europa heeft nu geen grip op het aantal mensen dat hierheen komt en vluchtelingen worden gedwongen mensensmokkelaars in te schakelen.
Veel asielzoekers verdrinken nu op de weg naar Europa. Net als bijvoorbeeld Canada al doet, kan Europa beter mensen buiten de eigen grenzen asiel laten aanvragen om die smokkelroutes de pas af te snijden. De koerswijziging is een grote stap voor de partij, die in het verleden niet wilde weten van het aanpassen van verdragen.
Middenpartijen VVD en CDA willen niet reageren op de nieuwe koers van D66. Zij wijzen erop dat zij al langer voor een zogeheten Canadees model zijn bij asielmigratie.
Wel kan de koerswijziging het straks na de verkiezingen makkelijk maken om in de formatie afspraken te maken over aanpassing van het vluchtelingenverdrag. Vrijwel alle partijen sluiten samenwerking met de PVV uit. Maar nu ook D66 voor aanpassing van het verdrag is, is er mogelijk ook zonder PVV een meerderheid voor in de Tweede Kamer.
EINDE
Het voorstel van D66 om vluchtelingen voortaan buiten de Europese Unie asiel te laten aanvragen, zorgt voor gefronste wenkbrauwen bij andere partijen. De nieuwe koers die de oppositiepartij inslaat, maakt de kans wel groter dat een nieuw kabinet het VN-vluchtelingenverdrag wil herzien.”
Voor veel linkse partijen is een aanpassing van internationale verdragen absoluut taboe. Zo reageerde Volt-leider Laurens Dassen: “D66 papegaait nu, net als de VVD, de PVV voor electoraal gewin. Daarmee krijgen we meer van hetzelfde.”
De grootste oppositiepartij, GroenLinks-PvdA, heeft prominent in haar programma staan dat de partij pal staat voor het verdrag en dat mensen ‘altijd het recht hebben om op Europees grondgebied asiel aan te vragen’.
Maar rechtse partijen zijn wél voor aanpassing van het vluchtelingenverdrag. In de formatie van het kabinet-Schoof is nog afgesproken dat dat kabinet zich waar mogelijk samen met gelijkgestemde EU-lidstaten zal inspannen voor aanpassing. Maar van die wens is sinds het aantreden van het kabinet weinig meer vernomen.
Vorige week nog hebben de regeringspartijen het kabinet per motie opgeroepen onderzoek te doen naar ‘verdragen die mogelijk moeten worden gemoderniseerd of herzien’. Indiener Claudia van Zanten (BBB) zegt het raar te vinden dat Jettens partij daar vorige week nog tegen stemde. “Maar ik juich het toe dat D66 nu het licht heeft gezien. Dat verdrag is verouderd.”
Jetten zegt een andere koers te willen varen, omdat het huidige asielsysteem ‘stuk’ is. De Europese Unie heeft nu geen greep op het aantal mensen dat hierheen komt en vluchtelingen worden gedwongen mensensmokkelaars in te schakelen.
Veel asielzoekers verdrinken nu op weg naar Europa. Net als bijvoorbeeld Canada al doet, kan Europa beter mensen buiten de eigen grenzen asiel laten aanvragen om de mensensmokkelaars de pas af te snijden. De koerswijziging is een grote stap voor de partij, die in het verleden niets wilde weten van het aanpassen van verdragen.
Middenpartijen VVD en CDA willen niet reageren op de nieuwe koers van D66. Zij wijzen erop dat zij al langer voor een zogeheten Canadees model zijn bij asielmigratie.
Wel kan de koerswijziging het straks na de verkiezingen makkelijk maken om in de formatie afspraken te maken over aanpassing van het vluchtelingenverdrag. Vrijwel alle partijen sluiten samenwerking met de PVV uit, maar nu ook D66 voor aanpassing van het verdrag is, is er mogelijk ook zonder PVV een meerderheid voor in de Tweede Kamer.
EINDE
[89]
ADVIESRAAD MIGRATIE
OPZEGGEN VLUCHTELINGENVERDRAG SCHAADT OOK NEDERLANDS BDELANG
10 FEBRUARI 2021
Bij de zoektocht naar oplossingen voor de vluchtelingenproblematiek en het ervaren gebrek aan grip op asielmigratie, weerklinkt in Nederland met enige regelmaat de roep om het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties (VN) op te zeggen of aan te passen. Omdat dit verdrag uit 1951 niet meer van deze tijd zou zijn. Omdat het nooit bedoeld zou zijn geweest voor de huidige aantallen vluchtelingen en omdat het Nederland zou beperken om eigen keuzes te maken in het asielbeleid.
In het regeerakkoord van Kabinet-Rutte III was afgesproken om een studie te laten uitvoeren naar de vraag of het Vluchtelingenverdrag nog wel ‘bij de tijd zou zijn’ om ‘een duurzaam juridisch kader te vormen voor het internationale asielbeleid van de toekomst.’ Op basis van een door Donner en Den Heijer uitgevoerde verkenning,
Waarom heeft het dan zo weinig zin om het verdrag op te zeggen of aan te passen? Het Vluchtelingenverdrag zelf kent geen herzieningsprocedure om het verdrag aan te passen. Nederland zou daarom via de Algemene Vergadering van de VN om een aanpassing van het verdrag moeten verzoeken. Alle betrokken verdragspartijen moeten het vervolgens eens zijn met die aanpassingen. In het verdrag en ook in het Protocol van 1967 – waarin de werkingssfeer van het verdrag werd uitgebreid – is wel geregeld dat een land zelf uit het verdrag kan stappen. Maar omdat het verdrag (en het protocol) onderdeel uitmaken van de verdragen van de Europese Unie, moeten die verdragen ook gewijzigd worden, of het moet komen tot een Nexit.
Opzegging of wijziging van het Vluchtelingenverdrag betekent dat Nederland diplomatieke schade op het wereldtoneel lijdt en zich op politiek en economisch vlak isoleert in Europa. Inhoudelijk levert het daarbij ook nog eens niets op. In het Unierecht, en via het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens is het asielrecht namelijk veel meer uitgewerkt en gaan de afspraken ook verder dan de rechten en verplichtingen uit het Vluchtelingenverdrag. De definities zijn bijvoorbeeld breder: ook mensen die vluchten voor grootschalig willekeurig geweld krijgen bescherming. Het Unierecht bepaalt hoe de asielprocedure moet worden ingericht en welke waarborgen daarbij gelden. Die waarborgen staan niet expliciet in het Vluchtelingenverdrag. Ook zonder Vluchtelingenverdrag is Nederland hoe dan ook aan deze Europese afspraken gebonden.
Het is belangrijk dat Nederland partij is en blijft bij het Vluchtelingenverdrag. Multilaterale verdragen vormen een belangrijk onderdeel van de internationale rechtsorde. Na de Tweede Wereldoorlog en de oprichting van de VN is er een aantal mensenrechtenverdragen opgesteld. Het Vluchtelingenverdrag is een van die fundamentele verdragen. Het heeft als kernwaarde dat als een land een burger niet langer bescherming kan of wil bieden, een ander land deze bescherming ‘overneemt’ en dat die persoon niet wordt teruggestuurd naar een land waar hij of zij gevaar loopt.
De bescherming van vluchtelingen is niet enkel een Europees maar juist een mondiaal vraagstuk. Het merendeel van de vluchtelingen – zo’n 85 procent – zoekt toevlucht in de vaak armere regio’s rondom het land van herkomst. Het is dan ook van belang dat deze landen hun grenzen openhouden, bescherming blijven bieden en zich hierbij gesteund weten door de rest van de wereld. Het Vluchtelingenverdrag is zeker niet perfect: zo ontbreekt bijvoorbeeld een concreet verdeelmechanisme. Maar het verdrag vormt wel de (enige) breed gedeelde normatieve grondslag voor het gezamenlijk realiseren van vluchtelingenbescherming op basis van internationale solidariteit. Internationale verdragen maken fatsoenlijke, beheersbare afspraken mogelijk tussen landen met heel verschillende belangen: die van eerste opvang, bestemmings- en asielverlenende landen, landen van herkomst. Het belang van het Vluchtelingenverdrag als uitgangspunt voor deze afspraken is bij het opstellen van het Global Compact on Refugees in 2018 nogmaals bevestigd.
Nederland is sinds 1956 aangesloten bij het Vluchtelingenverdrag, dat samen met andere normatieve multilaterale verdragen het fundament vormt van de internationale rechtsorde. Artikel 90 van de Grondwet geeft de regering zelfs expliciet de taak om de internationale rechtsorde te bevorderen. Hieronder valt ook het waarborgen van mensenrechten en het bevorderen van de naleving van internationale regels. De werking van het Vluchtelingenverdrag verzwakken of opzeggen gaat daarmee in tegen de geest van de Nederlandse Grondwet. En die Grondwet dient bij uitstek het nationaal belang.
Het opzeggen van het Vluchtelingenverdrag is daarmee een – op het oog stoere – maatregel, die vooral diegenen treft die echt bescherming nodig hebben gezien de realiteit van de opvang in de regio, die wederkerige afspraken op de tocht zet (‘als jij niet meer meedoet, waarom zou ik dan nog meedoen?’) en die afbreuk doet aan de werking van de internationale rechtsorde.
EINDE
[90]
”Het kabinet-Rutte IV waar ook D66 in zat sneuvelde omdat partijen het niet eens konden worden over strengere asielregels. „Maar ook het rechtse kabinet-Schoof dat erna kwam, lukte het niet. En in plaats van dat we dat allemaal nog een keer overdoen en Geert Wilders het debat laten domineren, kunnen we ook een keer wat ondernemen.”
…..
….
…..
Verdragen aanpassen was lang taboe. Maar volgens Jetten komt in steeds meer landen de discussie op dat de verdragen ‘rijp zijn voor modernisering’. „Juist middenpartijen mogen die discussie niet overlaten aan de extremen.’’
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 87 T/M 90/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
Om te beginnen blijven de regels uit het Dublin-verdrag overeind, ondanks jarenlange onderhandelingen. Dit verdrag houdt in dat het eerste land waar een vluchteling zijn of haar vingerafdrukken afgeeft, verantwoordelijk is voor de asielprocedure en de opvang. Meestal zijn dat de zuidelijke Europese grenslanden, zoals Griekenland, Italië en Spanje.
‘Het is een gemiste kans dat er geen werk is gemaakt van een eerlijker verdeelsysteem’, benadrukt Frank Candel, bestuursvoorzitter van VluchtelingenWerk Nederland.
VLUCHTELINGENWERK
”Wanneer ben je een vluchteling?
Je bent een vluchteling als je je land van herkomst ontvlucht vanwege gegronde vrees voor vervolging wegens je ras of nationaliteit, godsdienst, politieke overtuiging of het behoren tot een bepaalde sociale groep. Je kunt in je eigen land geen bescherming krijgen van de overheid tegen deze vervolging of de overheid is verantwoordelijk hiervoor. ”
OPMERKING
MET SUBSIDIAIRE BESCHERMING WORDEN
OORLOGSVLUCHTELINGEN GENOEMD
”Wat is subsidiaire bescherming?
Subsidiaire bescherming kan worden toegekend aan een persoon die niet voldoet aan de wettelijke definitie van een vluchteling maar wel bescherming nodig heeft tegen schending van fundamentele mensenrechten. Er bestaan drie redenen om subsidiaire bescherming toe te kennen. Dat is wanneer iemand geconfronteerd wordt met:
Mensen die zware misdrijven hebben gepleegd komen niet in aanmerking voor subsidiaire bescherming.”
”Wat is het verschil tussen een vluchtelingenstatus en subsidiaire bescherming?
Sommige mensen voldoen niet aan de wettelijke definitie van een vluchteling, maar hebben wel bescherming nodig tegen schending van hun mensenrechten. Subsidiaire bescherming kan toegekend worden wanneer iemand wordt geconfronteerd met bijvoorbeeld oorlog of gewapend conflict, mishandeling of terechtstelling (zoals de doodstraf) in zijn of haar land.
In Nederland wordt er in principe geen onderscheid gemaakt tussen vluchtelingen en mensen die subsidiaire bescherming nodig hebben. Mensen met subsidiaire bescherming, dus bijvoorbeeld oorlogsvluchtelingen, hebben dezelfde rechten als mensen met een vluchtelingenstatus. In sommige landen is dit anders geregeld, mensen met een subsidiaire bescherming hebben dan andere rechten dan mensen met een vluchtelingenstatus. Zij krijgen bijvoorbeeld een verblijfsvergunning voor een kortere periode.”
UNHCR
VEELGESTELDE VRAGEN OVER VLUCHTELINGEN
https://www.unhcr.org/nl/
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 84 EN 85/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
‘Opvang in de regio’ wordt vaak genoemd als dé oplossing van het vluchtelingenvraagstuk in Europa. Vluchtelingen zouden veel beter in de eigen regio van herkomst (buurlanden) kunnen blijven. Dan hoeven ze geen levensgevaarlijke tochten te ondernemen naar Europa waarvoor ze veel geld moeten betalen aan mensensmokkelaars. Bovendien zouden ze dan weer sneller kunnen terugkeren naar het eigen land, mocht dat weer veilig zijn.
Feit is dat al jarenlang verreweg de meeste vluchtelingen verblijven in buurlanden in de regio, meestal ontwikkelingslanden. Volgens de UNHCR gaat het om 85 procent van alle vluchtelingen. Zij leven vaak in slechte omstandigheden, zonder toekomstperspectief, en hopen op betere tijden. Bovendien zijn er altijd vluchtelingen die ook op die plekken niet veilig zijn, bijvoorbeeld wegens hun geaardheid, religie of politieke overtuiging.
Bron: UNHCR
Vluchtelingen hebben recht op bescherming op grond van internationale en Europese verdragen. Door hun vlucht hebben vluchtelingen geen (burger)rechten meer en bescherming betekent dat een ander land hen deze rechten geeft. Daarom spreekt VluchtelingenWerk over de noodzaak van ‘bescherming in de regio’. Het gaat namelijk niet alleen om ‘opvang’: veiligheid en toegang tot basale voorzieningen zoals voedsel en onderdak.
Bescherming betekent ook het bieden van toekomstperspectief. Toegang tot onderwijs en werk, deel uitmaken van de samenleving, zelfredzaam zijn en je gezin kunnen onderhouden. In de praktijk verblijven vluchtelingen echter jarenlang in een uitzichtloze situatie met minimale voorzieningen. Europa moet daarom de armere landen die de zwaarste lasten dragen ondersteunen om vluchtelingen beter te beschermen.
Nederland en de EU moeten het volgende doen om landen in de regio te ondersteunen:
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 82 EN 83/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
Refugees and migrants are risking their lives to reach Europe. Many have fled conflict and poverty. If they make it to the borders, they are often met with violence and ill-treatment. Again and again their human rights are denied.
People come to Europe for different reasons. Many are fleeing persecution or war and hoping to seek shelter as refugees in Europe. Others are migrants, leaving behind poverty and hoping for a better future for themselves and their families.
Lives are being lost and human rights denied as European Union (EU) member states invest heavily in policing borders at the expense of treating those approaching borders fairly and humanely.
‘I was more afraid of the Greek police than the military in Syria’
Syrian refugee fleeing conflict, December 2013
The EU’s priority appears to be to prevent people from entering its territory at all costs, even if those people are in need of safety and protection. The European Commission allocated Greece more than 10 times the budget to keep refugees and migrants out from 2011 to 2013 than to assist their reception. No matter how high European countries build their walls, and no matter how often they shift responsibility to neighbouring countries, people will still be compelled to flee persecution, conflict and poverty by coming to the EU.
EU member states must accept this and work to protect, not punish, those attempting to reach their borders.
In June, David Cameron met with European heads of states to consider an asylum and migration strategy. In the months leading up to the meeting, Amnesty supporters around Europe called on their representative at the meeting to put human rights at the heart of the strategy.
In the UK, over 5,000 people emailed their MP, asking them to raise the issue with the Prime Minister before he travelled to the meeting.
Thanks to supporters around the UK, over 99% of MPs were emailed by their constituents asking them to support the campaign.
Our campaign was also heard in the House of Commons: during a Home Affairs debate on 10 June, Mark Lazarowicz MP raised these issues with Home Secretary Theresa May, citing our calls and pressing for governmental action.
Ahead of their meeting in June, we called on the European Council to:
At the European Council meeting on 26 and 27 June, the strategic guidelines for shaping the EU’s future approach to asylum and migration were adopted. Despite some positive language on human rights, the guidelines fall short in some key areas.
On the three key measures we had called for, we welcome the acknowledgment in the guidelines of the need to increase contributions to global resettlement, particularly considering the Syria crisis. We also welcome the Council’s recognition that “it will be crucial to ensure the protection and promotion of fundamental rights… also in relations with third countries”.
But the guidelines also propose as a solution increasing cooperation with non-EU countries to prevent refugees and migrants leaving, despite all evidence that prevention and deterrence policies have been failing and have a devastating impact on people.
EU leaders also missed the opportunity to give clear guidance on the need to develop measures that could provide other safe routes (in addition to resettlement) to protection in Europe, and for concerted action to save lives at sea.
Nevertheless, a concerted EU response is a priority for Italy (which holds the Presidency of the EU from July to December 2014) and is urgently needed given the scale of arrivals at sea.
We will continue to press European leaders for a human rights-based approach to asylum and migration.
It is crucial that, as the new guidelines are implemented in law and practice, Europe continues to make concrete commitments to protecting the lives and human rights of refugees and migrants on Europe’s borders.
We are continuing to document cases where human rights are denied and raise concerns and make recommendations in policy arenas. Our most recent research on the human cost of EU policy at European borders is documented in the report The human cost of Fortress Europe (PDF).
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 80 EN 81/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
[79]
NPO RADIO1
IS HET CANADESE MODEL DE OPLOSSING VOOR DE VLUCHTELINGENCRISIS?
21 NOVEMBER 2019
Door een gebrek aan Europees asielbeleid is het een bende in Europa, volgens schrijver Geert Mak. Hij pleit in NRC daarom voor het Canadees immigratiemodel. Ook verantwoordelijk staatssecretaris Ankie Broekers-Knol vindt dat Nederland best over het model kan nadenken. De Canadezen worden volop bejubeld, maar wat houdt hun migratiebeleid precies in?
Canada kent een zeer helder immigratiebeleid, vertelt directeur Jeanette den Toonder van het Centrum voor Canadese Studies aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Het kent een puntensysteem (The Comprehensive Ranking System) met zes categorieën waarbinnen punten behaald kunnen worden.” Hoe meer punten, hoe beter.
Het systeem, dat al sinds 1967 bestaat, houdt voornamelijk rekening met opleidingsniveau, taalkennis (Engels én Frans), werkervaring en leeftijd. “Tussen de 21 en 49 zit je goed, daarboven en beneden krijg je punten aftrek.”
De voorbereiding voor het visum kan grotendeels online worden gedaan. Van aanmelding tot oefeningen voor toelatingen. Den Toonder en haar studenten hebben een dergelijke test ingevuld en bleken redelijk geschikt. Vooral op kennis over het land scoorde de Canadakenner goed.
Het land stelt jaarlijks een streefgetal vast. Dit jaar tussen de 290.000 en 310.000 migranten, wat neerkomt op 1 procent van de totale bevolking. Het uitgangspunt van het beleid is ‘vinden wat Canada nodig heeft’, wat per periode kan verschillen: van arts tot schilder.
Daarnaast bestaat er een positief beeld van nieuwkomers. “Het is een breed gedragen idee dat diversiteit een essentieel onderdeel is van de Canadese identiteit”, volgens Den Toonder. De 300 duizend nieuwkomers wordt dus eerder als een streefgetal dan als een grens gezien.
Er bestaat een duidelijk onderscheid tussen het immigratie- en vluchtelingenbeleid. Voor die laatste groep geldt een andere behandeling namelijk. Binnen het streefgetal wordt uitgegaan van 10 à 20 procent vluchtelingen, volgens Den Toonder.
Daarbij wordt per geval specifiek gekeken naar de persoonlijke situatie. Na een aantal jaar wordt er pas actief gekeken wat iemand ‘oplevert’ voor het land. Tot die tijd kan een vluchteling door allerlei programma’s zich geschikt maken voor Canada.
De vergelijking tussen Canada en Europa gaat maar ten dele op. Het Noord-Amerikaanse land ligt ver van conflictgebieden en kent daardoor weinig illegale toestroom van vluchtelingen. “Al is het wel zo dat er steeds meer migranten uit Midden-Amerika doorreizen naar Canada sinds Trump aan de macht is in de VS.”
In Europa zal het niet eenvoudig zijn het Canadese model over te nemen, verwacht Den Toonder. “Ze hebben er in Canada al decennia ervaring mee en het is echt ingebed in de cultuur.” Toch heeft ze een wijze les voor Europese politici: wees, net als de Canadezen, transparant. “Geef duidelijk aan wat de criteria zijn.”
En zo komen we weer terug bij Geert Mak. Hij stelt: “Europa heeft geen falend beleid, maar géén beleid.”
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor NOOT 79/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
Dit academisch jaar, waarin het Vluchtelingenverdrag van 1951 75 jaar wordt, wijdt Marjoleine Zieck, hoogleraar International Refugee Law aan de UvA en hoogleraar Public International Law aan het Pakistan College of Law in Lahore, tien columns in Ars Aequi aan vluchtelingen en heldert zij enige van die misverstanden op.
Weer een kabinet dat valt over asielkwesties, ditmaal gevolgd door ruzie over wie de asielportefeuille in het demissionaire kabinet moet krijgen, burgerwachten bij de grens, overvolle azc’s, burgers die demonstreren tegen plaatselijke opvang, Syrische vluchtelingen ‘uitnodigen’ het einde van de Ramadan toch vooral in Syrië te gaan vieren (om vervolgens geen toegang meer tot Nederland te hebben), een dagje Efteling voor minderjarige asielzoekers verbieden, ‘een lintje’ voor COA-vrijwilligers frustreren, streven naar het strengste asielbeleid ooit … het dagelijkse, weinig verheffende nieuws: overwegend negatief, en lang niet altijd gebaseerd op kennis van zaken. Dit academisch jaar, waarin het Vluchtelingenverdrag van 1951, 75 jaar wordt, zullen tien columns worden gewijd aan vluchtelingen en enige van die misverstanden worden opgehelderd.
Een eerste misverstand werd deze zomer gelanceerd door D66: het ‘Canadese model’ als oplossing voor de huidige asielcrisis. (Overigens is de kwalificatie ‘asielcrisis’ dubieus: over welke crisis hebben we het nou eigenlijk? Een kwestie van cijfers, daarover in een volgende column.) Dit Canadese model zou inhouden dat ‘asielaanvragen buiten de Europese Unie worden behandeld of … asielzoekers op uitnodiging hierheen mogen komen’. Het model zou wijziging van het Vluchtelingenverdrag vereisen, maar omdat dit model wel zou werken, wordt dat op de koop toegenomen.
Dit voorstel is gebaseerd op enige onjuiste veronderstellingen. Ten eerste handelt Canada asielaanvragen niet af buiten Canada, maar gewoon ín Canada. In termen van aantallen 144.035 in 2023. Van dat aantal diende 90% de asielaanvraag in bij een officiële landsgrens, vliegveld of binnenlands kantoor, en 10% nadat zij werden opgepikt tussen officiële grensposten (UNHCR Canada). (In 2024 waren het 174.000 aanvragen; percentages over de aanvraaglocaties zijn nog niet beschikbaar.)
Daarnaast biedt Canada van oudsher veel hervestigingsplaatsen aan; zo’n 750.000 vluchtelingen sinds 1950. Illustratief zijn de 200.000 plaatsen die het land aanbood aan Indochinese bootvluchtelingen eind zeventiger jaren, 25.000 plaatsen voor Syrische vluchtelingen in 2015 en 40.000 plaatsen voor Afghaanse vluchtelingen in 2021. In 2024 hervestigde Canada 49.300 vluchtelingen. Canada heeft ook een particulier sponsoringsprogramma: vluchtelingen die voor hervestiging in aanmerking komen, kunnen door particulieren naar Canada worden gehaald.
Het Canadese model betekent niet ‘dat asielzoekers op uitnodiging’ naar Canada komen. Het gaat bij hervestiging om vluchtelingen en dus niet om asielzoekers. Bij hervestiging gaat het om vluchtelingen die al in een asielland verblijven, maar daar onvoldoende bescherming krijgen en daarom bescherming elders behoeven en naar een ander (derde) land worden overgebracht. Er is bijvoorbeeld een risico dat de vluchteling wordt teruggestuurd naar het land van herkomst (in strijd met het verbod op gedwongen terugkeer, refoulement), of dat iemand vanwege zijn seksuele geaardheid niet veilig is in het asielland (denk aan de anti-lhbti-wet in Oeganda) of een medische behandeling nodig heeft die niet beschikbaar is in het asielland.
Op basis van hervestigingscategorieën stelt UNHCR jaarlijks vast hoeveel vluchtelingen vanwege inadequate bescherming in het asielland hervestiging behoeven: 2,5 miljoen in 2026. Slechts een fractie van dat aantal zal kunnen worden hervestigd vanwege het structurele gebrek aan hervestigingsplaatsen. Staten hoeven dergelijke plaatsen namelijk niet aan te bieden, en het gevolg daarvan is dat jaarlijks nog geen 4% van degenen die hervestiging behoeven, kan worden hervestigd. Dit geringe percentage zal dalen nu Amerika – dat jaarlijks de meeste plaatsen aanbood (120.000) – haar hervestigingsprogramma begin dit jaar tot nader order opschortte. Nederland reduceerde het aantal plaatsen dat het aanbood overigens ook: van 750 naar 500, en in 2020 naar 400 (het quotum wordt gebruikt als politiek wisselgeld om maatregelen die mogelijk leiden tot een toename van vluchtelingen te compenseren).
Het ‘Canadese model’ is dan ook vergelijkbaar met hetgeen Nederland doet en een verdragswijziging is dan ook niet nodig. Het aantal vluchtelingen dat Canada voor hervestiging opneemt is echter aanzienlijk groter dan het zeer bescheiden Nederlandse quotum. Het Nederlandse systeem hieraan aanpassen is ongetwijfeld niet wat D66 voor ogen stond toen het voorstelde het Canadese model te adopteren. En dan blijft er in feite niets over van het voorstel.
Deze column is eerder verschenen in Ars Aequi september 2025.
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 76 T/M 78/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
[75]
Nadat twee kabinetten zijn gesneuveld over het onderwerp asiel, moeten partijen nu stoppen met ‘weer hetzelfde rondje draaien’, zegt Jetten. „Er wordt al jaren veel gepraat over betere asielregels, maar met weinig resultaat. Links en rechts graven zich daarbij in en zo komen we eigenlijk geen stap vooruit. Dat is slecht nieuws voor Nederlanders die overlast ervaren van mensen die hier eigenlijk niks te zoeken hebben. Maar het is ook slecht nieuws voor vluchtelingen die vastzitten in ellenlange procedures of gevaarlijke tochtjes met bootjes over de Middellandse Zee moeten maken.’’
Het kabinet-Rutte IV waar ook D66 in zat sneuvelde omdat partijen het niet eens konden worden over strengere asielregels. „Maar ook het rechtse kabinet-Schoof dat erna kwam, lukte het niet. En in plaats van dat we dat allemaal nog een keer overdoen en Geert Wilders het debat laten domineren, kunnen we ook een keer wat ondernemen. De middenpartijen kunnen deze discussie niet overlaten aan de flanken, maar moeten doen wat goed is voor Nederland en voor vluchtelingen.’’
D66 was in het verleden huiverig voor het aanpassen van verdragen. Dat D66 nu zo’n stap bepleit, komt na veel discussie binnen zijn partij, zegt Jetten. „Het huidige migratiesysteem is stuk. Van migratie die ons overkomt, zullen we naar migratie moeten die we zelf in de hand hebben. En niet alleen voor mensen in Nederland die zich zorgen maken over een te hoge instroom.”
„Het systeem is ook stuk omdat we mensen die op de vlucht zijn iets onmenselijks aandoen. Als je hier na een levensgevaarlijke reis naartoe bent gekomen, word je jarenlang in onzekerheid gestort. Iedereen die ik spreek binnen D66 vindt deze stap spannend, maar ook noodzakelijk. Want doorgaan op de huidige weg kan ook niet.’’
Als het aan D66 ligt, gaat Nederland naar een zogeheten ‘Canadees model’, waarbij asielaanvragen buiten de Europese Unie worden behandeld of waarbij asielzoekers op uitnodiging hierheen mogen komen.
Nu gebeurt dat al mondjesmaat via de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR. Zo kunnen mensen die hier geen kans maken op asiel bij voorbaat worden geweigerd. En gezinnen met kinderen (Jetten: ‘vaak de kwetsbaarste vluchtelingen’) hoeven niet hun leven te wagen in vaak gammele en overvolle bootjes.
Internationale verdragen zoals het Vluchtelingenverdrag uit 1951 schrijven nu nog voor dat iedereen die zich in Nederland meldt als vluchteling, verplicht in de asielprocedure moet worden opgenomen. Verdragen aanpassen was lang taboe. Maar volgens Jetten komt in steeds meer landen de discussie op dat de verdragen ‘rijp zijn voor modernisering’. „Juist middenpartijen mogen die discussie niet overlaten aan de extremen.’’
Aanpassing van de verdragen kost wel tijd. In de tussentijd zal het beleid als het aan Jetten ligt strenger moeten voor overlastgevende asielzoekers, vaak jonge mannen uit zogeheten veilige landen die hier geen kans maken op verblijf. „Aso’s die eindeloze overlast veroorzaken en hier niks te zoeken hebben, moeten naar een gesloten opvang. Je komt wel naar een land met liberale waarden. Als je die niet respecteert, dan mag je ook rechten verliezen.’’
Tegelijk moeten mensen die wél mogen blijven sneller worden geholpen. Jetten: „Met verplichte taallessen vanaf dag één en zorgen dat ze snel aan het werk kunnen. Daar zullen we een aantal overbodige regels voor moeten slopen, we zullen binnenkort met een wetsvoorstel komen. Nederland is er niet bij geholpen als we mensen die hiernaartoe komen eindeloos in uitkeringen houden. Dat is niet goed voor de eigenwaarde van die mensen, die vaak zelf ook gewoon wat willen doen. En het leidt ook tot chagrijn bij Nederlanders die denken: ja, wat is het nou?’’
EINDE
Vluchtelingen moeten buiten de grenzen van Europa asiel aanvragen. Daarvoor pleit D66-leider Jetten in een interview met het AD. “Het huidige migratiesysteem is stuk”, zegt Jetten. “Van migratie die ons overkomt, zullen we naar migratie moeten die we zelf in de hand hebben.”
D66 verandert hiermee de koers over migratie. De partij wil naar een ‘Canadees migratiemodel’, waarbij asielaanvragen buiten de EU worden afgehandeld. Asielzoekers die zichzelf hier melden zouden dan dus niet moeten worden toegelaten.
Wel zou de mogelijkheid moeten blijven bestaan om asielzoekers uit te nodigen hierheen te komen. Dat laatste gebeurt nu al op kleine schaal via VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR.
Jetten stelt dat er in Nederland al te lang tevergeefs wordt gesproken over ander migratiebeleid. “Dat is slecht nieuws voor Nederlanders die overlast ervaren van mensen die hier eigenlijk niks te zoeken hebben. Maar het is ook slecht nieuws voor vluchtelingen die vastzitten in ellenlange procedures of gevaarlijke tochtjes met bootjes over de Middellandse Zee moeten maken.”
Volgens de D66-leider moeten middenpartijen als de zijne de migratiediscussie “niet overlaten aan de flanken”. Hij benadrukt verder dat mensen binnen zijn partij de koerswijziging “spannend” vinden, maar tegelijk “noodzakelijk”. “Want doorgaan op de huidige weg kan ook niet.”
Het idee van D66 om asielaanvragen niet in de EU te behandelen is niet nieuw. In het EU-migratiepact, dat over een jaar in werking moet treden, staat ook dat asielzoekers aan de buitengrenzen gescreend moeten worden.
In 2015 kwam de VVD met een plan om asielzoekers alleen nog op te vangen in de eigen regio. Op dat idee kwam destijds kritiek, omdat het in strijd is met internationale verdragen. Het Vluchtelingenverdrag bijvoorbeeld schrijft voor dat iedereen die zich in Nederland meldt als vluchteling, een asielaanvraag moet kunnen indienen.
Volgens Jetten moet er dan ook worden gekeken naar het aanpassen van verdragen. Volgens hem is er in steeds meer landen discussie dat dit soort verdragen “rijp zijn voor modernisering”.
De D66-leider erkent dat het aanpassen van verdragen veel tijd kost en pleit ervoor om in de tussentijd strenger op te treden tegen asielzoekers die overlast geven. “Aso’s die eindeloze overlast veroorzaken en hier niks te zoeken hebben, moeten naar een gesloten opvang”, zegt Jetten tegen AD. “Je komt wel naar een land met liberale waarden. Als je die niet respecteert, dan mag je ook rechten verliezen.”
Reacties uitgeschakeld voor NOOT 75/BIZARRE TIJDEN!
Opgeslagen onder Divers
