Dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn tijdens de Pride Walk op 20 juli is volgens burgemeester Femke Halsema ‘onacceptabel’. Volgens de burgemeester mag een organisatie van een manifestatie deelnemers niet verbieden om zich te uiten.
Queer Amsterdam, de organisator van de manifestatie, deelde op social media een bericht dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn. Op hun website staat ‘dat geen enkele vorm van zionisme getolereerd wordt’. Met die reden wordt de vlag niet toegestaan tijdens de loop.
Maar daar is de burgemeester het niet mee eens. “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Die heeft de burgemeester te faciliteren en te beschermen ongeacht de inhoud. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen.”
Raadsvragen
VVD-fractievoorzitter Daan Wijnants liet eerder vandaag weten dat hij raadsvragen gaat stellen naar aanleiding van oproep vanuit de organisatie. “Ongelofelijk hoe openlijk antisemitisme kan zijn.” Wijnants noemde het besluit ‘schandalig en onacceptabel.’ De woordvoerder van Queer Amsterdam benadrukt dat zij ook niet achter antisemitisme staan.
EINDE BERICHT
HET PAROOL
QUEER AMSTERDAM WIL ISRAELISCHE VLAGGEN TIJDENS PROTESTMARS
Zionisten en Israëlische vlaggen zijn niet welkom bij de Pride Walk op 20 juli. Dit heeft de organisatie Queer Amsterdam laten weten via Instagram en op haar site. Halsema noemt het onacceptabel: ‘Vrijheid van demonstreren geeft geen recht op het opleggen van censuur.’
Queer Amsterdam – een van de twee organisaties van het jaarlijkse Pride Amsterdam – schrijft online dat er tijdens de protestmars en andere events van de organisatie ‘veiligheidsregels en gedragscodes’ worden gehanteerd waaraan iedereen zich heeft te houden. In de veiligheidsrichtlijnen wordt gesproken van een zerotolerancebeleid tegen elke vorm van discriminatie, waaronder zionisme.
Op Instagram kondigt de organisatie onderaan de aankondiging van de Pride Walk aan: ‘No Israeli flags allowed.’ Amsterdamse politici reageren daar verontwaardigd op. Zo noemt Daan Wijnants (VVD) het beleid schandalig. Itay Garmy (Volt) schrijft op X: ‘Het demonstreren tegen discriminatie en het steunen van de gemeenschap strookt niet met het verbieden van Israëlische vlaggen. Dit is op zichzelf een vorm van discriminatie. Het is kwetsend en niet inclusief.’ De politicus hoopt dat de organisatie het statement intrekt.
Onacceptabel
Burgmeester Halsema laat bij monde van haar woordvoerder weten: “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen. Dit geldt voor alle vlaggen, ook de Israëlische vlag.”
Een betrokkene van Queer Amsterdam wil telefonisch geen vragen beantwoorden, en verwijst door naar de website.
Reacties uitgeschakeld voor Noot 8/Wat een idiote excuses!
‘Dit betekent dat we opkomen voor en met hen die getroffen worden door ideologieën en uitingen van: homofobie, transfobie, racisme (waaronder anti-zwart racisme en xenofobie), seksisme, validisme, apartheid, uitbuitend en vestigingskolonialisme (waaronder Europees kolonialisme en Zionistisch kolonialisme), islamofobie, antisemitisme, vetfobie en haat of negatieve behandeling van sekswerkers.”
QUEER AMSTERDAM
ONZE VISIE
https://queer-amsterdam.org/nl/our-vision
Onze visie komt voort uit een intersectioneel perspectief, waarbij we als LHBTQIAP+ gemeenschap zien en begrijpen hoe verschillende onderdrukkende systemen ons verbinden in onze strijd voor daadwerkelijke gelijkwaardigheid. Hier en over de hele wereld zien we extreemrechtse ideologieen, homonationalisme, conservatisme en nationalisme groeien, wat vaak gepaard gaat met uitsluiting en geweld tegen de LHBTQIAP+ gemeenschap, vluchtelingen, sekswerkers, mensen zonder papieren, mensen met een beperking, Moslims, Joden en Zwarte mensen, Inheemse mensen en mensen van kleur.
Deze vormen van onderdrukking hebben effect op de kwaliteit van leven van onze mensen en maken het voor hen onveilig op straat, op het werk en op school. Met als resultaat dat zij soms zelfs worden gedwongen om hun seksuele geaardheid en genderidentiteit te verbergen. We kunnen niet streven naar emancipatie zonder de systemen en ideologieën aan te pakken die ons leven beïnvloeden. Daarom staan we in onze strijd voor een gelijkwaardige samenleving voor en met gemarginaliseerde groepen. Dit betekent dat we opkomen voor en met hen die getroffen worden door ideologieën en uitingen van: homofobie, transfobie, racisme (waaronder anti-zwart racisme en xenofobie), seksisme, validisme, apartheid, uitbuitend en vestigingskolonialisme (waaronder Europees kolonialisme en Zionistisch kolonialisme), islamofobie, antisemitisme, vetfobie en haat of negatieve behandeling van sekswerkers.
Onze harten en stem gaan ook uit naar diegenen onder ons die beperkt worden in hun vrijheid en fundamentele mensenrechten. We zijn solidair met de wereldwijde LHBTQIAP+ gemeenschappen in oorlogsgebieden en in gebieden waar genocidale aanvallen plaatsvinden. We zijn solidair met LHBTQIAP+ gemeenschappen in onder andere Afghanistan, Armenië, Colombia, Congo, Egypte, Ethiopië, Ghana, Jemen, Libanon, de Westelijke Jordaanoever, Mexico, het Middellandse Zeegebied, Myanmar, Oeganda, Oekraïne, Pakistan, Palestina, Soedan, Zimbabwe.
Sluit je aan bij onze missie van daadwerkelijke LHBTQIAP+ emancipatie.
[7]
QUEER AMSTERDAM
ONZE VISIE
https://queer-amsterdam.org/nl/our-vision
ZIE VOOR VERDERE TEKST, NOOT 6
Reacties uitgeschakeld voor Noten 6 en 7/Wat een idiote excuses!
”De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid.”
De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid. Daarin stond dat bij die Pride Walk Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan.
Burgemeester Femke Halsema liet daarop weten dat er geen sprake is van een verbod op die vlag. Dat eerste bericht ‘heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd’, stelt Queer Amsterdam nu.
Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum. Ook vanuit de Amsterdamse politiek werd daar verbaasd op gereageerd. Halsema benadrukte dat een organisatie mensen die willen meelopen niet mag verbieden om zich te uiten. “Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen”, aldus de burgemeester.
In een bericht laat de organisatie weten: “We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout. We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.”
Uit de excuses wordt niet duidelijk of vlaggen wat betreft de organisatie nu wel of niet welkom zijn. Queer Amsterdam is niet bereikbaar voor een toelichting. In het bericht zegt de organisatie dat het de bedoeling was om ‘ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk’.
De Pride Walk, een optocht door de stad, is op zaterdag 20 juli.
EINDE BERICHT
[5]
”Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert”QUEER AMSTERDAMSTATEMENT OVER POST12 JULI 2024
We verduidelijken graag ons vorige bericht, dat inmiddels is gearchiveerd. Daarin stond onder andere dat ‘Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan’ op de Pride Walk. Dit heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd.
Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert. Wij willen een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn en vrij kan liefhebben en leven. Dit betreft alle plaatsen in de wereld, aangezien er overal LHBTQIAP+ mensen bestaan en wij aan elkaar verbonden zijn.
We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout.
We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap.
In de aankomende periode richten we ons nu op het organiseren van een succesvolle Pride Walk, waarbij we naast elkaar kunnen protesteren, huilen en lachen. We hebben geweldige sprekers van diverse achtergronden en lagen van de bevolking die onze volledige aandacht verdienen, zoals activisten uit de organisaties Erev Nav, Homomonument en Amsterdam City Rights.
We hopen alle misverstanden te hebben opgehelderd en op jullie coulance, nu we dit drukke seizoen ingaan, om het beste van deze Queer Amsterdam-maand te maken.
Met oprechtheid, liefde en solidariteit.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 4 en 5/Wat een idiote excuses!
”In its Application, South Africa also requested the Court to indicate provisional measures in order to “protect against further, severe and irreparable harm to the rights of the Palestinian people under the Genocide Convention” and “to ensure Israel’s compliance with its obligations under the Genocide Convention not to engage in genocide, and to prevent and to punish genocide” (see press release No. 2023/77). ”
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
APPLICATION OF THE CONVENTION ON THE PREVENTION AND
PUNISHMENT OF THE CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP
The State of Israel shall, in conformity with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, and in view of the
worsening conditions of life faced by civilians in the Rafah Governorate:
(a) By thirteen votes to two
Immediately halt its military offensive, and any other action in the Rafah
Governorate, which may inflict on the Palestinian group in Gaza conditions of life that
could bring about its physical destruction in whole or in part;
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
APPLICATION OF THE CONVENTION AND PUNISHMENT OF THE
CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP (SOUTH AFRICA VS ISRAEL)
IN DE MAAND JANUARI DOODGESCHOTEN DOOR ISRAELISCHE MILITAIREN [1]
IN MEMORIAM DE TWEE PALESTIJNSE KINDEREN EN HUN VADER, DIE ZIJN OMGEKOMEN BIJ EEN ISRAELISCHE LUCHTAANVAL, WIER BEGRAFENIS IS AFGEBEELD OP DE WINNENDE WORLD PRESS PHOTO
IN MEMORIAM ALLE SLACHTOFFERS VAN DE ISRAELISCHE BEZETTING HOE LANG NOG?
’’The strength of the pictures lies in the way it contrasts the anger and sorrow of the adults with the innocence of the children. It’s a picture I will not forget’’ [2]
Met deze woorden karakteriseerde jurylid Mayu Mohanna uit Peru op treffende wijze de winnende World Press Photo [3] van de Zweedse fotograaf Paul Hansen voor zijn foto ’’Gaza Burial’’, die een begrafenisstoet van een menigte mannen in Gaza liet zien. Zij brachten twee overleden kinderen en hun vader naar de Moskee, nadat zij waren omgekomen bij een Israelische luchtaanval.
In deze tijd van vluchtige nieuwsinformatie, waar het ene onrecht [4] snel weer plaatsmaakt voor het andere [5] en het bloedige Israelische Gaza offensief van november 2012 [6] alweer vergeten lijkt, is deze prijswinning van deze tegelijkertijd huiveringwekkende en indrukwekkende Gaza Burial foto van groot belang, omdat zo de aandacht weer wordt gevestigd op deze schokkende oorlogsmisdaden, die zich voortdurend herhalen [7] tegen de achtergrond van de reeds 46 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden. Van belang dus, wat dieper op die bezetting in te gaan. Maar daarvoor korte aandacht voor de historische oorzaak van her Midden Oostenconflict
VOORGESCHIEDENIS De Palestijnse tragedie/Achtergronden
Hoewel de Israelische bezetting de oorzaak is van het hedendaagse Midden Oostenconflict, gaat de Palestijnse tragedie veel verder terug, namelijk tot aan het eind van de 19 de eeuw, toen, onder invloed van de hevige Jodenvervolgingen, met name in Oost-Europa, maar ook de kwestie Dreyfuss [8], door de Oostenrijkse journalist T Herzl de zionistische beweging werd gesticht, met als doel het stichten van een Joodse Staat in Palestina, toenmalige kolonie van het Ottomaanse Rijk. Dit streven kreeg de eerste voet aan de grond door middel van de Balfour Declaratie in 1917, waarbij de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken in een brief aan Lord Rotschild, voorzitter van de Britse Zionistische Federatie toezegde zich in te zetten voor de stichting van een ’’Joods Nationaal Tehuis’’ in Palestina [9]. Toen na de Eerste Wereldoorlog de vroegere kolonieen van verliezer het Turkse Rijk [10] werden opgedeeld tussen de koloniale machten Groot-Brittannie en Frankrijk, werd Palestina Brits mandaatgebied in 1922. Dit was de tijd, waarin zich in de kolonieen steeds actiever nationalistische onafhankelijkheidsbewegingen gingen ontwikkelen, zo ook in Palestina, waar men door te ijveren voor onafhankelijkheid uiteraard haaks kwam te staan, niet alleen tegenover het Britse kolonialisme, maar ook met tegenover het zionistische streven, een ’’Staat’’ te stichten in Palestina, wat immers een flagrante schending was van het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk.
Dit leidde in de dertiger jaren tot een grote botsing met het Brits koloniale gezag en de zionistische beweging en resulteerde in de Arabische Opstand [11], die hard door de Britten werd neergeslagen.
Na de Tweede Wereldoorlog
Maar de zaak escaleerde pas echt na de Tweede Wereldoorlog, toen middels VN Resolutie 181 [1947] over de ruggen van het Palestijnse volk, Palestina werd verdeeld in een Joods en Arabisch deel Jeruzalem zou een internationale status krijgen. Een puur neo kolonialistische beslissing, die ook grotendeels werd genomen door de toenmalige koloniale mogendheden [de kolonieen waren nog niet onafhankelijk en dus geen lid van de VN] en van hen afhankelijke landen. Het was dan ook geen wonder, dat de Palestijnen daarmee niet akkoord gingen.
In mei 1948 riep de zionistische leider David Ben Goerion eenzijdig de Staat Israel uit [VN resolutie 181 voorzag in een Federatie waarin een Joods en Arabisch deel zou bestaan], waarna een militair treffen plaatsvond tussen de Israelisch-zionistische geregelde [Haganah] troepen en de extreem rechtse terreurbendes Irgoen en Stern enerzijds en de door enkele[slecht bewapende] Arabische landen gesteunde Palestijnen anderszijds.
De oorlog liep voor de Palestijnen uit op een ramp en werd dan ook Al Nakba [ramp] genoemd Meer dan 750 000 Palestijnen werden door Israelisch-zionistische troepen en terreurbenden van huis en haar verdreven, er werden massaslachtingen aangericht zoals in het dorp Deir Yassin [12] en meer dan 400 Arabische dorpen werden verwoest [13]. Ook werd een deel van het aan de Arabieren toegewezen gebied [bij VN Resolutie 181] door de Israelische troepen bezet, waardoor in feite de bezetting al in 1948 begon.
TERUG NAAR HET ’’HEDEN’’ DE ISRAELISCHE BEZETTING
Het woord heden heb ik tussen aanhalingstekens gezet, omdat de Israelische bezetting in 1967 is begonnen. Aan de andere kant duurt deze tot de dag van vandaag voort, met alle vernietigende gevolgen van dien.
Sinds 1967 is er sprake van de Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever, Gaza [14] en Oost-Jeruzalem ondanks Vn Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel in 1947 opriep, zich terug te trekken uit de in de juni oorlog veroverde gebieden, waaronder de bovengenoemde Palestijnse. Een Resolutie, waaraan Israel tot op de dag van heden [16 februari 2013] geen gehoor gegeven heeft. Het ziet er ook bepaald niet naar uit, dat dit binnenkort wel zal gebeuren.
Nog los van de onrechtmatigheid van deze bezetting is inherent aan iedere bezetting waar ook ter wereld, onderdrukking, vernederingen en mensenrechtenschendingen. En tegen iedere bezetting komt verzet, in het geval van de Palestijnen in legitiem [gericht tegen het Israelische leger] en niet legitiem [gericht tegen Israelische burgers en burgerdoelen]. Ik ben tegenstander van niet legitiem verzet, maar moet bekennen, dat de Palestijnen steeds meer in een hopeloze situatie worden gedreven. Israel heeft volledig zelf de sleutel in handen om aan die bezetting een einde te maken, maar doet dat niet integendeel.
ISRAELISCHE BEZETTING DUISTER BIJPRODUCT VAN DE BEZETTING/DE NEDERZETTINGEN
Vanaf het einde van de zestiger jaren werden in de bezette Palestijnse gebieden Israelisch-Joodse nederzettingen gesticht. Niet alleen zijn zij in strijd met het Internationaal Recht [15] [artikel 49, 4e Conventie van Geneve en het Haags Verdrag van 1907], bovendien zijn zij tot stand gekomen door massale Palestijnse landonteigeningen, waardoor honderdduizenden Palestijnen nog eens van huis en haard zijn verdreven [16]. Deze nederzettingen zijn ook nogeens veroordeeld in twee VN Veiligheidsraadsresoluties, 446 en 452 en opgeroepen de bouw van nederzettingen in bezet Palestijns gebied te stoppen [17].
NEDERZETTINGENBOUW 2012/2013
Brutaalweg bouwt Israel tot op heden vrolijk door aan de nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem [waar Palestijnen uit hun huizen worden verdreven].
Deze onverminderde nederzettingenbouw is in het jaarraport van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch in niet mis te verstand termen veroordeeld [18]. Veel minder verwacht is de terechtwijzing door minister van Buitenlandse Zaken Timmermans van het doorgaans zo pro Israel gezinde Nederland [19]. Daarvan trekt Israel zich niets aan. Het heeft zelfs de guts, door te gaan met de nederzettingenuitbreiding als ’’strafmaatregel’’ [20] tegen het feit, dat Palestina te langen leste de status als waarnemend niet lidstaat van de VN heeft verkregen [21]. Daarop heeft de EU voor haar doen schijnbaar pittig gereageerd door de Israelische ambassadeur op het matje te roepen [22], wat ook Groot Brittannie en Frankrijk gedaan hebben [23].
Hoewel het niet vaak voorkomt, dat de EU/EU landen dergelijke ’’schijnbaar pittige’’ signalen aan Israel afgeven [het woord ’’schijnbaar’’ zegt het al], moet men zich daarvan niet teveel voorstellen. Ten eerste heeft het voor Israel geen enkel daadwerkelijk gevolg gehad. Ten tweede heeft diezelfde EU in october 2012, toen de Israelische nederzettingenbouw op de Westelijke Jordaanoever in volle gang was, een handelsdeal met Israel gesloten [24].
ISRAELISCHE BEZETTING DE ISRAELISCHE MUUR/IN STRIJD MET HET INTERNATIONAAL RECHT
Israel bouwt sinds 2002 een Muur, die grotendeels door de bezette Palestijnse gebieden loopt en op 9 juli 2004 door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag is veroordeeld als illegaal. Omdat het door bezet Palestijns gebied loopt [25]. Ondanks die veroordeling heeft Israel sindsdien gewoon door gebouwd.
Behalve de de facto annexatie van bezet gebied door Israel heeft het ernstige gevolgen voor het dagelijks leven van de Palestijnse bevolking. Hun bewegingsvrijheid word belemmerd en omdat hun velden vaak in het ’’geannexreerde’’ deel liggen, is oogsten moeilijk evenals het verkopen van producten. Dit gaat om duizenden mensen [26]. Vaak wordt ook de toegang tot onderwijs en medische voorzieningen belemmerd. In sommige gevallen is zelfs een hele stad omsloten door de Muur, zoals bij de stad Qalqilya het geval is. Gevolg is, dat de bewoners alleen via twee controleposten in Oostelijke richting hun stad kunnen verlaten [27].
ISRAELISCHE BEZETTING BLOKKADE GAZA/MISDAAD TEGEN DE MENSELIJKHEID
Een van de meest verachtelijke zaken in een oorlog/conflict is wel het collectief straffen van de burgerbevolking, wat dan ook nadrukkelijk is verboden volgens het Internationaal Recht [28]. Dat collectief straffen kan allerlei vormen aannemen zoals intimidatie en huisvernietigingen [29]. Het meest verachtelijke en misdadige is echter het geheel of gedeeltelijk uithongeren van de burgerbevolking, zoals dat in Gaza door de Gaza Blokkade [30] gebeurt. Het uithongeren van de burgerbevolking ’’as a method of warfare’’ is verboden [31], dat zal iedereen duidelijk zijn. Maar los van dat verbod is het laf, misdadig en minderwaardig. Niet voor niets is de nu reeds vanaf 2006 durende Blokkade van Gaza door VN rapporteur Falk een ’’misdaad tegen de menselijkheid’’ genoemd [32]. Daarbij wordt nu eens wel, dan weer niet, de grens van Gaza door het Israelische leger afgesloten, waardoor allerlei noodzakelijke goederen en levensbehoeften [medicijnen brandstof, voedselproducten] niet door kunnen gaan. Ik heb mij ook in die zin al uitgelaten, voordat ik zijn reactie gezien had [33]. Mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch roepen geregeld op tot beeindiging van de Gaza Blokkade [34].
Er zitten duizenden Palestijnse gevangenen gedetineerd in Israel, meestal in adminstratieve detentie [35] [zonder vorm van aanklacht en proces] wat verboden is en vaak onder zeer slechte omstandigheden. Voorbeelden zijn slechte hygiënische omstandigheden, slecht voedsel, intimidatie en langdurige eenzame opsluiting [36]. Nog ernstiger is foltering, vaak tijdens verhoren [37]. Ook kinderen zijn vaak slachtoffer van een slechte behandeling en detentieomstandigheden, wat gezien hun jonge en kwetsbare leeftijd nog ernstiger is [38].
Vanzelfsprekend zijn er dan ook geregeld hongerstakingen tegen deze inhumane omstandigheden. Op dit moment vraagt Amnesty International aandacht voor Samer Issawi, 34 jaar, DIE ERNSTIG ZIEK IS EN VOOR WIENS LEVEN GEVREESD MOET WORDEN [39]. De reden voor zijn hongerstaking is zijn protest tegen de weigering van de Israelische militaire Commissie hem en zijn advocaat inzicht te geven in de redenen, waarom hij gevangen zit [40].
ISRAELISCHE BEZETTING/DE ISRAELISCHE VUILE OORLOGEN TEGEN DE PALESTIJNSE BURGERBEVOLKING
’’Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.’’
Terug bij het begin van dit artikel. De dood van twee Palestijnse kinderen en hun vader bij een Israelische luchtaanval op Gaza: Dit is bij Israelische militaire aanvallen eerder regel dan uitzondering!
Een van de grondregels in het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht is, naast humane behandeling van [krijgs] gevangenen, de bescherming van de burgerbevolking. Militaire aanvallen mogen alleen gericht zijn tegen combatanten [militairen en strijders] en een strict onderescheid tussen combatanten en non combatanten [burgers] moet gemaakt worden, zowel in aanval als in wapenkeuze. Ik kan wel stellen, na bestudering van een reeks Israelische militaire aanvallen, die zich vooral op Gaza richtten, dat Israel zich zelden of nooit aan die regels gehouden heeft. Het regent bij Israelische militaire campagnes van de willekeurige militaire aanvallen en bij de beruchte Israelische liquidaties van Palestijnse leiders en activisten [die for the record ook verboden zijn als buitengerechtelijke executies] worden meestal ook niets vermoedende voorbijgangers of bewoners getroffen, aangezien die aanvallen vaak plaatsvinden in drukke straten, op vluchtelingenkampen en flatgebouwen [41].
Bij Operation Cast Lead van 2008-2009 werden in drie weken tijd 1389 mensen gedood waaronder 350 kinderen, er raakten meer dan 5300 mensen gewond waaronder 350 ernstig [42].
Bij Operatie Pillars of Defense [of Pillars of Cloud] van 14 november tot 21 november 2012 [43] vielen in de week van strijd meer dan 100 doden aan Palestijnse kant, waaronder ruim 30 kinderen [44]. Aan Israelische zijde vielen drie burgerslachtoffers ten gevolge van Palestijnse raketaanvallen en enkele tientallen gewonden [45].
Na deze zeer bloedige week werd er een wapensstilstand gesloten tussen Israel en Hamas [46], die tot nu toe althans wat betreft de directe militaire confrontatie in Gaza [vertaal: Israelische militaire aanvallen[ stand lijkt te houden. Maar dit is niet aan Israel, maar aan de zelfbeheersing van Hamas [47] te danken Israel namelijk schond reeds de volgende dag de wapenstilstand door een Palestijn neer te schieten, die de bufferzone rondom de Gaza strook bij de stad Khan Younis naderde 8 Palestijnse tieners raakten gewond [48].
PALESTIJNSE RAKETAANVALLEN OP ISRAELISCHE STEDEN
’’Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.’’
Dit artikel is gestart met het onrecht van de israelische bezetting van de Palestijnse gebieden, die de bron is van het hedendaagse Midden Oostenconflict. De oplossing is dan ook gelegen in de het ongedaan maken van die bezetting door Israel Israel, de bezettende macht, is verantwoordelijk voor de onderdrukking, vernederingen en ongestrafte oorlogsmisdaden waaronder het Palestijnse volk al decennialang lijdt.
Dat wil echter niet zeggen, dat er geen onrecht/ mensenrechtenschendingen aan Palestijnse kant plaatsvinden. Dezelfde bescherming, die Palestijnse burgers dienen te krijgen tegen Israelische militaire aanvallen, geldt ook voor Israelische burgers tegen Palestijnse [raket] aanvallen op Israelische burgerdoelen.
Hoe begrijpelijk misschien ook, door de assymetrie van het conflict, de overweldigende militaire macht van bezettingsstaat Israël en de misdadige VS/EU steun aan deze bezettingsstaat, ook de Palestijnse strijd dient uitsluitend gericht te worden tegen het leger van de bezettende macht. Aanvallen op Israelische steden en burgers zijn niet acceptabel. Want ieder mensenleven telt, Israelisch of Palestijns [49].
EPILOOG
Naar aanleiding van de afschuwelijke en toch indrukwekkende foto van twee dode Palestijnse kinderen en hun vader heb ik laten zien, dat deze Israelische luchtaanval, die hen gedood heeft, niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van de reeks vuile oorlogen, die Israel heeft gevoerd tegen het Palestijnse volk, te beginnen bij de Nakba oorlog van 1948, toen meer dan 750 000 Palestijnse burgers uit hun eigen land en van huis en haard werden verdreven [50]. Die vuile oorlogen minus de Nakba oorlog zijn weer het regelrechte gevolg van de 46 jaar durende Israelische bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk.
Er wordt vaak gesproken over ’’vrede in het Midden Oosten’’’, maar er is maar een sleutel daartoe en die sleutel ligt bij Israel, de bezettende macht.
Israel dient, comform de gerechtigheid en het Internationaal recht, zich terug te trekken uit alle in de juni oorlog [1967] veroverde gebieden, dus naast de Palestijnse OOK de Syrische Golan Hoogte. Het hoort ALLE in bezet gebied gebouwde nederzettingen te ontmantelen, de illegale Muur af te breken, het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen [50] te erkennen en alle verantwoordelijken voor de gepleegde oorlogsmisdaden te berechten.
Iemand vroeg mij een keer, waarom ik zo vaak zeg ’’Israel moet’’. Wel, heel simpel, omdat dat ook zo is. Met als onzalige erfenis het zionisme heeft Israel vanaf 1948 de Schurkenrol in het Midden Oosten gespeeld. met steun van de VS en ook de EU, die wel Israel veroordeelt maar niet eens bereid is, zelfs maar culturele sancties tegen deze bezettingsstaat in te stellen. De VS en de EU zijn dus meer dan medeplichtig aan alle door israel gepleegde oorlogsmisdaden.
Zolang Israel volhardt en zijn bezettingsrol blijft spelen en de Westelijke Jordaanoever volbouwt met nederzettingen, zal het van Kwaad tot Erger worden en de eens gehoopte Palestijnse Staat de vorm van aan Israel onderhorige Bantoestans krijgen en de Palestijnen tot slaven maken.
Dan rest het Palestijnse volk niets anders, dan de wapens op te nemen tegen het Israelische leger in een daadwerkelijke bevrijdingsstrijd. Om te zorgen voor een Palestijnse Lente zonder onderdrukker
Want het is zoals Malcolm X gezegd heeft: ’’‘We declare our right on this earth….to be a human being, to be respected as a human being, to be given the rights of a human being in this society, on this earth, in this day, which we intend to bring into existence by any means necessary
[10] Het Turkse Rijk was bondgenoot van Keizerrijk Duitsland en de Oostenrijks-Hongaarse monarchie geweest tegen de Geallieerde overwinnaars Groot Brittannie en Frankrijk Italie [later kwamen de VS in de strijd].
[11] LET OP: De in onderstaande link als ’’Joden’’ gekwalificeerde termen zijn tendentieus. Bezwaar gold niet het feit dat ’’de Joden’’ [van wie een kleine gemmenschap reeds voor het zionisme in Palestina in vrede leefden met de Arabieren] kwamen, maar het zionistische streven, in het land van de Arabische Palestijnen een Staat te stichten.
[12] The Deir Yassin Massacre of Palestinians by Jewish soldiers
“For the entire day of April 9, 1948, Irgun and LEHI soldiers carried out the slaughter in a cold and premeditated fashion…The attackers ‘lined men, women and children up against the walls and shot them,’…The ruthlessness of the attack on Deir Yassin shocked Jewish and world opinion alike, drove fear and panic into the Arab population, and led to the flight of unarmed civilians from their homes all over the country.” Israeli author, Simha Flapan, “The Birth of Israel.”’’
[14] Ondanks de Israelische militaire terugtrekking uit Gaza in 2005 is Israel volgens de 4e Conventie van Geneve nog steeds een bezettende macht, omdat het het luchtruim en de grenzen controleert.
Zie VRAAG EN ANTWOORD/ISRAELS TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK 12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? http://www.politics.be/ duiding/596/#12
[15] BTSELEM Land Expropriation and Settlements in the International Law Published: 1 Jan 2013 The establishment of settlements in the West Bank violates international humanitarian law which establishes principles that apply during war and occupation. Moreover, the settlements lead to the infringement of international human rights law.
The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49). The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.’’ http://www.btselem.org/ settlements/international_law
[18] CONTINUERING NEDERZETTINGENBOUW ’’Meanwhile, Israel’s provision of preferential services and planning – such as the approval of thousands of new settlement housing units and the retroactive “authorization” of settlement outposts – encouraged and facilitated civilian settlement in occupied territory in violation of the Geneva Conventions.’’
[26] ’’Thousands of Palestinians have difficulty going to their fields and marketing their produce in other areas of the West Bank. The areas west of the Barrier are one of the most fertile areas in the West Bank, and the agriculture there generates, according to the World Bank, 8 percent of Palestinian agricultural production. The harm to the farming sector prevents Palestinian farmers from gaining additional income and prevents an increase in the number of Palestinians working in agriculture, which is a major sector of the Palestinian economy.’’
[27] PALESTINA-ISRAEL INFO VOOR JONGEREN BEZETTING DE MUUR ’’Op dit kaartje is goed te zien, hoe de Palestijnse stad Qalqilya vrijwel geheel is omsloten door het Israelische Veiligheidshek (de apartheidsmuur). Alleen via twee controleposten in oostelijke richting kunnen de bewoners hun stad (en de directe omgeving) verlaten’’ http://www.palestina-israel. info/demuur.html
[28] VERBOD OP COLLECTIEVE STRAF ’’Art. 33. No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited. Pillage is prohibited. Reprisals against protected persons and their property are prohibited.’’
[31] ’’. Starvation of civilians as a method of warfare is prohibited. ’’ ARTIKEL 54, PROTOCOL ADDITIONAL TO THE GENEVA CONVENTIONS OF AUGUST 1949, AND RELATING TO THE PROTECTION OF VICTIMS OF INTERNATIONAL ARMED CONFLICTS (PROTOCOL l) http://www.unhcr.org/refworld/ docid/3ae6b36b4.html
’’Israel should end its punitive closure of Gaza, which Israeli leaders have said was partly to pressure Hamas to release captured Israeli soldier Gilad Shalit, but which extends far beyond denying military shipments to Hamas.’’
Israeli authorities must be held accountable for committing the crime of apartheid against Palestinians, Amnesty International said today in a damning new report. The investigation details how Israel enforces a system of oppression and domination against the Palestinian people wherever it has control over their rights. This includes Palestinians living in Israel and the Occupied Palestinian Territories (OPT), as well as displaced refugees in other countries.
The comprehensive report, Israel’s Apartheid against Palestinians: Cruel System of Domination and Crime against Humanity, sets out how massive seizures of Palestinian land and property, unlawful killings, forcible transfer, drastic movement restrictions, and the denial of nationality and citizenship to Palestinians are all components of a system which amounts to apartheid under international law. This system is maintained by violations which Amnesty International found to constitute apartheid as a crime against humanity, as defined in the Rome Statute and Apartheid Convention.
Amnesty International is calling on the International Criminal Court (ICC) to consider the crime of apartheid in its current investigation in the OPT and calls on all states to exercise universal jurisdiction to bring perpetrators of apartheid crimes to justice.
“There is no possible justification for a system built around the institutionalized and prolonged racist oppression of millions of people. Apartheid has no place in our world, and states which choose to make allowances for Israel will find themselves on the wrong side of history. Governments who continue to supply Israel with arms and shield it from accountability at the UN are supporting a system of apartheid, undermining the international legal order, and exacerbating the suffering of the Palestinian people. The international community must face up to the reality of Israel’s apartheid, and pursue the many avenues to justice which remain shamefully unexplored.”
Amnesty International’s findings build on a growing body of work by Palestinian, Israeli and international NGOs, who have increasingly applied the apartheid framework to the situation in Israel and/or the OPT.
Identifying apartheid
A system of apartheid is an institutionalized regime of oppression and domination by one racial group over another. It is a serious human rights violation which is prohibited in public international law. Amnesty International’s extensive research and legal analysis, carried out in consultation with external experts, demonstrates that Israel enforces such a system against Palestinians through laws, policies and practices which ensure their prolonged and cruel discriminatory treatment.
In international criminal law, specific unlawful acts which are committed within a system of oppression and domination, with the intention of maintaining it, constitute the crime against humanity of apartheid. These acts are set out in the Apartheid Convention and the Rome Statute, and include unlawful killing, torture, forcible transfer, and the denial of basic rights and freedoms.
Amnesty International documented acts proscribed in the Apartheid Convention and Rome Statute in all the areas Israel controls, although they occur more frequently and violently in the OPT than in Israel. Israeli authorities enact multiple measures to deliberately deny Palestinians their basic rights and freedoms, including draconian movement restrictions in the OPT, chronic discriminatory underinvestment in Palestinian communities in Israel, and the denial of refugees’ right to return. The report also documents forcible transfer, administrative detention, torture, and unlawful killings, in both Israel and the OPT.
Amnesty International found that these acts form part of a systematic and widespread attack directed against the Palestinian population, and are committed with the intent to maintain the system of oppression and domination. They therefore constitute the crime against humanity of apartheid.
The unlawful killing of Palestinian protesters is perhaps the clearest illustration of how Israeli authorities use proscribed acts to maintain the status quo. In 2018, Palestinians in Gaza began to hold weekly protests along the border with Israel, calling for the right of return for refugees and an end to the blockade. Before protests even began, senior Israeli officials warned that Palestinians approaching the wall would be shot. By the end of 2019, Israeli forces had killed 214 civilians, including 46 children.
In light of the systematic unlawful killings of Palestinians documented in its report, Amnesty International is also calling for the UN Security Council to impose a comprehensive arms embargo on Israel. This should cover all weapons and munitions as well as law enforcement equipment, given the thousands of Palestinian civilians who have been unlawfully killed by Israeli forces. The Security Council should also impose targeted sanctions, such as asset freezes, against Israeli officials most implicated in the crime of apartheid.
Palestinians treated as a demographic threat
Since its establishment in 1948, Israel has pursued a policy of establishing and then maintaining a Jewish demographic majority, and maximizing control over land and resources to benefit Jewish Israelis. In 1967, Israel extended this policy to the West Bank and Gaza Strip. Today, all territories controlled by Israel continue to be administered with the purpose of benefiting Jewish Israelis to the detriment of Palestinians, while Palestinian refugees continue to be excluded.
Amnesty International recognizes that Jews, like Palestinians, claim a right to self-determination, and does not challenge Israel’s desire to be a home for Jews. Similarly, it does not consider that Israel labelling itself a “Jewish state” in itself indicates an intention to oppress and dominate.
However, Amnesty International’s report shows that successive Israeli governments have considered Palestinians a demographic threat, and imposed measures to control and decrease their presence and access to land in Israel and the OPT. These demographic aims are well illustrated by official plans to “Judaize” areas of Israel and the West Bank, including East Jerusalem, which continue to put thousands of Palestinians at risk of forcible transfer.
Oppression without borders
The 1947-49 and 1967 wars, Israel’s ongoing military rule of the OPT, and the creation of separate legal and administrative regimes within the territory, have separated Palestinian communities and segregated them from Jewish Israelis. Palestinians have been fragmented geographically and politically, and experience different levels of discrimination depending on their status and where they live.
Palestinian citizens in Israel currently enjoy greater rights and freedoms than their counterparts in the OPT, while the experience of Palestinians in Gaza is very different to that of those living in the West Bank. Nonetheless, Amnesty International’s research shows that all Palestinians are subject to the same overarching system. Israel’s treatment of Palestinians across all areas is pursuant to the same objective: to privilege Jewish Israelis in distribution of land and resources, and to minimize the Palestinian presence and access to land.
Amnesty International demonstrates that Israeli authorities treat Palestinians as an inferior racial group who are defined by their non-Jewish, Arab status. This racial discrimination is cemented in laws which affect Palestinians across Israel and the OPT.
For example, Palestinian citizens of Israel are denied a nationality, establishing a legal differentiation from Jewish Israelis. In the West Bank and Gaza, where Israel has controlled the population registry since 1967, Palestinians have no citizenship and most are considered stateless, requiring ID cards from the Israeli military to live and work in the territories.
Palestinian refugees and their descendants, who were displaced in the 1947-49 and 1967 conflicts, continue to be denied the right to return to their former places of residence. Israel’s exclusion of refugees is a flagrant violation of international law which has left millions in a perpetual limbo of forced displacement.
Palestinians in annexed East Jerusalem are granted permanent residence instead of citizenship – though this status is permanent in name only. Since 1967, more than 14,000 Palestinians have had their residency revoked at the discretion of the Ministry of the Interior, resulting in their forcible transfer outside the city.
Lesser citizens
Palestinian citizens of Israel, who comprise about 19% of the population, face many forms of institutionalized discrimination. In 2018, discrimination against Palestinians was crystallized in a constitutional law which, for the first time, enshrined Israel exclusively as the “nation state of the Jewish people”. The law also promotes the building of Jewish settlements and downgrades Arabic’s status as an official language.
The report documents how Palestinians are effectively blocked from leasing on 80% of Israel’s state land, as a result of racist land seizures and a web of discriminatory laws on land allocation, planning and zoning.
The situation in the Negev/Naqab region of southern Israel is a prime example of how Israel’s planning and building policies intentionally exclude Palestinians. Since 1948 Israeli authorities have adopted various policies to “Judaize” the Negev/Naqab, including designating large areas as nature reserves or military firing zones, and setting targets for increasing the Jewish population. This has had devastating consequences for the tens of thousands of Palestinian Bedouins who live in the region.
Thirty-five Bedouin villages, home to about 68,000 people, are currently “unrecognized” by Israel, which means they are cut off from the national electricity and water supply and targeted for repeated demolitions. As the villages have no official status, their residents also face restrictions on political participation and are excluded from the healthcare and education systems. These conditions have coerced many into leaving their homes and villages, in what amounts to forcible transfer.
Decades of deliberately unequal treatment of Palestinian citizens of Israel have left them consistently economically disadvantaged in comparison to Jewish Israelis. This is exacerbated by blatantly discriminatory allocation of state resources: a recent example is the government’s Covid-19 recovery package, of which just 1.7% was given to Palestinian local authorities.
Dispossession
The dispossession and displacement of Palestinians from their homes is a crucial pillar of Israel’s apartheid system. Since its establishment the Israeli state has enforced massive and cruel land seizures against Palestinians, and continues to implement myriad laws and policies to force Palestinians into small enclaves. Since 1948, Israel has demolished hundreds of thousands of Palestinian homes and other properties across all areas under its jurisdiction and effective control.
As in the Negev/Naqab, Palestinians in East Jerusalem and Area C of the OPT live under full Israeli control. The authorities deny building permits to Palestinians in these areas, forcing them to build illegal structures which are demolished again and again.
In the OPT, the continued expansion of illegal Israeli settlements exacerbates the situation. The construction of these settlements in the OPT has been a government policy since 1967. Settlements today cover 10% of the land in the West Bank, and some 38% of Palestinian land in East Jerusalem was expropriated between 1967 and 2017.
Palestinian neighbourhoods in East Jerusalem are frequently targeted by settler organizations which, with the full backing of the Israeli government, work to displace Palestinian families and hand their homes to settlers. One such neighbourhood, Sheikh Jarrah, has been the site of frequent protests since May 2021 as families battle to keep their homes under the threat of a settler lawsuit.
Draconian movement restrictions
Since the mid-1990s Israeli authorities have imposed increasingly stringent movement restrictions on Palestinians in the OPT. A web of military checkpoints, roadblocks, fences and other structures controls the movement of Palestinians within the OPT, and restricts their travel into Israel or abroad.
A 700km fence, which Israel is still extending, has isolated Palestinian communities inside “military zones”, and they must obtain multiple special permits any time they enter or leave their homes. In Gaza, more than 2 million Palestinians live under an Israeli blockade which has created a humanitarian crisis. It is near-impossible for Gazans to travel abroad or into the rest of the OPT, and they are effectively segregated from the rest of the world.
“The permit system in the OPT is emblematic of Israel’s brazen discrimination against Palestinians. While Palestinians are locked in a blockade, stuck for hours at checkpoints, or waiting for yet another permit to come through, Israeli citizens and settlers can move around as they please.”
Amnesty International examined each of the security justifications which Israel cites as the basis for its treatment of Palestinians. The report shows that, while some of Israel’s policies may have been designed to fulfil legitimate security objectives, they have been implemented in a grossly disproportionate and discriminatory way which fails to comply with international law. Other policies have absolutely no reasonable basis in security, and are clearly shaped by the intent to oppress and dominate.
The way forward
Amnesty International provides numerous specific recommendations for how the Israeli authorities can dismantle the apartheid system and the discrimination, segregation and oppression which sustain it.
The organization is calling for an end to the brutal practice of home demolitions and forced evictions as a first step. Israel must grant equal rights to all Palestinians in Israel and the OPT, in line with principles of international human rights and humanitarian law. It must recognize the right of Palestinian refugees and their descendants to return to homes where they or their families once lived, and provide victims of human rights violations and crimes against humanity with full reparations.
The scale and seriousness of the violations documented in Amnesty International’s report call for a drastic change in the international community’s approach to the human rights crisis in Israel and the OPT.
All states may exercise universal jurisdiction over persons reasonably suspected of committing the crime of apartheid under international law, and states that are party to the Apartheid Convention have an obligation to do so.
“Israel must dismantle the apartheid system and start treating Palestinians as human beings with equal rights and dignity. Until it does, peace and security will remain a distant prospect for Israelis and Palestinians alike.”
In April, Human Rights Watch released a 213-page report, “A Threshold Crossed,” finding that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We reached this determination based on our documentation of an overarching government policy to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians coupled with grave abuses committed against Palestinians living in the occupied territory, including East Jerusalem
In the months since, a growing chorus of voices, from former Israeli ambassadors to South Africa and current Knesset members to the ex-UN Secretary General and the French foreign minister, have referenced apartheid in relation to Israel’s discriminatory treatment of Palestinians, in particular in the occupied territory. Yet many in Germany, including those critical of Israeli human rights abuses, remain hesitant to apply the label to Israeli conduct.
Given history, one can certainly understand Germany’s concern for the welfare of the Jewish people, but that should not carry over to an endorsement of abusive and discriminatory Israeli government conduct, especially in the occupied territory. As recognition grows that these crimes are being committed, the failure to recognize that reality requires burying your head deeper and deeper into the sand.
The problem begins with the Israeli government having exercised primary control for more than a half-century over the land between the Mediterranean Sea and Jordan River, encompassing Israel and the occupied territory, where two main groups of people of roughly equal size live. Throughout this area, Israeli authorities methodologically privilege one of the groups, Jewish Israelis, who are governed under the same body of laws with the same rights and privileges wherever they live. At the same time, authorities allocate different baskets of inferior rights to the other, Palestinians, systematically discriminating against them wherever they live and most severely in the occupied territory.
Our sense that our research was not capturing this underlying reality led us to write this report. Reporting on “separate, not equal” schools for Palestinians inside Israel, Palestinians being forced out of their homes in occupied East Jerusalem, the serious rights abuses stemming from the Israeli settlement enterprise in the West Bank, and the crushing closure of the Gaza Strip, we felt that our work captured important dynamics, including entrenched discrimination, in particular areas, but did not capture the full scope of Israel’s discriminatory rule over Palestinians.
We set out in the report to evaluate Israel’s treatment of Palestinians across Israel and the occupied territory. As we do in the nearly 100 countries across the world we work in, we began by documenting the facts—drawing on years of our own research, case studies that compared Palestinian areas with predominantly or exclusively Jewish ones, and a review of government planning documents, statements by officials, and a range of other materials.
Across Israel and the occupied territory, Human Rights Watch found that Israeli authorities have pursued an intent to privilege Jewish Israelis at the expense of Palestinians. They have done so by undertaking policies aimed at mitigating what they openly describe as the “demographic threat” Palestinians pose and maximizing the land available for Jewish communities, while concentrating most Palestinian in dense enclaves. The policy takes different forms and is pursued in a particularly severe form in the occupied territory. It includes efforts to, as leading Israelis officials have put it, “Judaize” the Negev and Galilee regions of Israel and to maintain “a solid Jewish majority,” as described in government planning documents, in the Jerusalem municipality, which includes the eastern part of Jerusalem, which Israel unilaterally annexed and occupies. It also encompasses efforts to “settle [Jews in] the land between the [Palestinian] minority population centers and their surroundings” in the West Bank, as set out in plans that have guided the government’s settlement, and to pursue “separation” between the West Bank and Gaza. The policy across the board serves the same fundamental goal: maximum land, minimum Palestinians.
Furthermore, we found that Israeli authorities have carried out the grave abuses needed for the crimes of apartheid and persecution against Palestinians living in the occupied territory. It has done so through, among other policies, sweeping restrictions on movement in the form of the 14-year generalized closure of Gaza and the discriminatory permit system in the West Bank; the confiscation of more than a third of the land in the West Bank; and denial of residency rights to hundreds of thousands of Palestinians and their relatives. Israel has imposed draconian military rule over millions of Palestinians, suspending their basic civil rights, while Jewish Israelis living in the same territory are governed under the permissive Israeli civil law; and imposed harsh conditions in parts of the West Bank that led to forcing thousands of Palestinians out of their homes.
We then evaluated these facts against the relevant areas of international law—in this case, the established law on discrimination—which includes a universal prohibition against apartheid. While the term was coined in relation to specific practices in South Africa, international treaties define apartheid as a universal legal term referring to a particularly severe form of discriminatory oppression.
International criminal law, including the 1973 International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid and the 1998 Rome Statute to the International Criminal Court, define apartheid as a crime against humanity consisting of three primary elements: (1) an intent by one racial group to dominate another; (2) systematic oppression by the dominant group over the marginalized group; and (3) particularly grave abuses known as inhumane acts.
Racial group is understood today also to encompass treatment on the basis of descent and national or ethnic origin. International criminal law also identifies a related crime against humanity of persecution. Under the Rome Statute and customary international law, persecution consists of severe deprivation of fundamental rights of a racial, ethnic, or other group with discriminatory intent.
The ratification by the State of Palestine of these two treaties in recent years has strengthened the legal application of these two crimes in its territory. A ruling by a chamber of the International Criminal Court (ICC) earlier this year confirmed that it has jurisdiction over war crimes and crimes against humanity – including apartheid and persecution – committed in the Occupied Palestinian Territory since 2014.
Applying the facts to the laws, Human Rights Watch concluded that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We found that the elements of the crimes come together in the occupied territory as part of a single Israeli government policy. That policy is to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians across Israel and the occupied territory. It is coupled in the occupied territory with systematic oppression and inhumane acts against Palestinians living there.
Sometimes the most important thing someone who cares deeply about you can do is to share hard truths and push you to confront them. The late Israeli Prime Minister Yitzhak Rabin and leaders of Israel’s closest ally, the US, including former President Jimmy Carter and former Secretary of State John Kerry, warned of the prospect of apartheid if things did not change.
Today, apartheid is not a hypothetical or future scenario. A 54-year-occupation is not temporary. The threshold has been crossed. Apartheid, and parallel persecution, is the reality for millions of Palestinians. Recognizing and correctly diagnosing a problem is the first step to solving it and ending apartheid is vital to the future of both Palestinians and Israelis and the cause of peace. It is by extension Germany’s special relationship with Israel and history that should prompt them to recognize the reality of apartheid and persecution and bring to bear the sorts of tools needed to end these crimes against humanity.
”The time has come,” the Walrus said, “To talk of many things: Of shoes—and ships—and sealing-wax— Of cabbages—and kings— And why the sea is boiling hot— And whether pigs have wings.”
KRUIST DE DEGENS MET PVV FUHRER WILDERS EN CAROLINE VAN
DER PLAS IN HAAR ROL ALS BLIKSEMAFLEIDER
[Caroline van der Plas]
”[21.15] En hoe kan het dan, dat de heer Timmermans wel andere mensen
de maat neemt, maar als het over boeren gaat, dan mag [hier?]….eigenlijk rustig gesteld worden, dat het gifspuiters zijn he, om het zo maar eventjes eh te chargeren, zoals de
heer Timmermans zelf ook doet eh met andere onderwerpen”
TIMMERMANS CLASHT MET NIEUWE COALITIE, WILDERS WOEST
TRANSCRIPTIE
[Timmermans, GL-PvdA]:
”Terwijl het kabinet verstoken blijft van een positief vooruitgangsidee,
krijgt de denkwijze van de PVV steeds meer vat op de politiek.
Wilders verwoordde het zo:
”Nederland wordt weer van ons”
En daarmee zegt hij ook impliciet:
”Nederland is niet van ons allemaal”
Het is afrekenpolitiek.
Een afrekening met mensen, die zijn visie niet
delen en niet bij zijn Nederland horen.
De boodschap wordt goed verstaan:
”Jij mag niet meedoen, want jij hoort er niet bij.”
Het is een politiek, die onze slechtste kanten aanspreekt
in plaats van het beste in ons naar boven haalt.
En deze vorm van politiek zal ons land tot op
het bot verdelen, niet als bijwerking, maar als expliciet doel.
Niet de verbeelding aan de macht, maar de verdeeldheid aan
de macht.
Uitsluiten van bevolkingsgroepen behoort tot het fundament
van de PVV ideologie.
Wilders zingt al ruim twintig jaar hetzelfde valse lied.
Toen de PVV [?] de principiele bezwaren van Rutte liet varen zong Wilders
tijdelijk een paar toontjes lager, maar regelmatig wordt zijn Ware Aard
hem te machtig en klinken weer de meest valse tonen.
[1.09]
Zijn discipelen delen zijn extreme gedachtegoed en zijn daarin soms nog fanatieker.
Wilders is Wilders en dat zal nooit veranderen en ik denk dat dat een
van de weinige dingen is waar hij en ik het hardstikke over eens zijn.
Ik zeg het nog maar eens duidelijk tegen VVD en NSC:
”U rijdt een Trojaans Paard onze democratische rechtsstaat in”
[1.30]
Het is van het grootste belang, dat er in het parlement brede consensus
is dat we onze democratische rechtsstaat en fundamentele Grondrechten
beschermen.
Het Hoofdlijnenakkoord is hier duidelijk mee in strijd.
Aanvankelijk was de rechtsstaatsverklaring voor NSC nog onvoldoende om
regeren met de PVV mogelijk te maken.
Onlangs zag ik dat de heer Ontzigt diezelfde Verklaring gebruikte om
eerdere uitspraken van de ministers Klever en Faber wit te wassen, terwijl
beiden andere woorden kiezen, maar er dezelfde denkbeelden op
blijven nahouden.
[2.02]
Ik geloof, dat de minister-president en de meeste van zijn collega’s kiezen
voor dit ambt vanuit de ambitie het goede te doen.
Ik geloof de woorden, die de minister-president daarover sprak zonder
enige reserve.
Ik wens ze daarbij ook veel moed toe en veel wijsheid.
Maar ik vrees, dat zij onderschatten waaraan ze gaan meewerken.
Voor het eerst neemt een partij met extreem-rechse ideeen plaats in
Vak K.
Daar zitten mensen, die racistische complottheorieen propageren, journalisten,
rechters en wetenschappers aanvallen, ook mensen, die volksvertegenwoordiger zijn aanvallen en dan over moslims en vluchtelingen
zeggen, ze ontmenselijken door te zeggen en verdacht te maken door te
zeggen dat ze parasiteren en ziektes verspreiden, een beeld, dat in de duisterste jaren van de Europese geschiedenis ook op Joden werd
geplakt.
Nooit, nooit, mag dit gedachtegoed worden genormaliseerd, laat staan tot
norm gemaakt.
Ik hoor graag van de minister president waarom hij heeft ingestemd
met de voordracht van deze bewindspersonen of hij uberhaupt daarmee
kon instemmen, ben ik ook benieuwd naar.
We kunnen onze open democratische samenleving alleen beschermen
als we ons niet onverschillig tonen en ons uitspreken.
Maar het bleef stil.
NSC en VVD sloegen vragen van zich af met een rechtsstaatsverklaring,
die aan betekenis verliest bij elke misdraging waarover ze zwijgen of
ze schuilden onder de dekmantel van het extraparlementair programkabinet .
Ze verbergen niet eens meer, dat hier een ouderwets coalitiekabinet zit
met nauwelijks mensen van buiten, aangestuurd door de partijleiders.
Nieuw is, dat bewindspersonen geen verantwoording meer afleggen
over opvattingen en uitspraken uit het verleden.
Fortuyn zei ooit:
”Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg”
Zij, die zich beroepen op zijn erfenis zetten een masker van fatsoen op
en beloven niet te zeggen wat ze echt denken en krijgen daarmee absolutie
van VVD en NSC.
[4.07]
[Kamervoorzitter Bosma]:
”Een vraag van de heer Wilders”
[Wilders, PVV]:
4.11
Ja voorzitter.
”Hoe haalt de heer Timmermans het in zijn hoofd, hoe
haalt hij het in zijn hoofd, waar haalt hij het lef vandaan
om onze mensen tot racist te bestempelen?
Dat is nogal wat wat u zegt.
En daar klopt helemaal niets van.
U heeft het over de omvolking en de omvolkingstheorieen
inderdaad, waar wij die term, sommigen van ons, dat hebben
gebruikt, hebben wij in een verklaring gezegd ”dat hadden we niet
moeten doen, daar bedoelen we helemaal geen omvolkingstheorie mee
zoals die tijdens het nazisme is gebezigd”, gezegd is ”dat hadden we niet
moeten gebruiken dat woord en dat zullen we ook niet meer gebruiken, we nemen afstand van alles wat daarmee te maken heeft” hebben we ook gezegd.
We hebben gezegd: ”we maken ons zorgen zoals miljoenen Nederlanders”-Daarom hebben we de verkiezingen gewonnen-”over de invloed van asiel, migratie en demografie”ga, loop door de grote steden en je ziet waar we het
over hebben-en dat is legitiem.
En hoe durft u, hoe durft u, nadat onze kandidaat bewindslieden en ikzelf,
inmiddels bewindslieden, daar afstand hebben van hebben genomen, toch
door te gaan met het kwalijke frame, dat wij racisten zouden zijn.
Dat hoort u niet te doen.
Dat mag u niet doen.
Want u beschadigt die mensen daarmee.
Wilt u dat zich realiseren.
5.37
[Timmermans, GL-PvdA]:
5.39
”Laat ik een paar citaten aan u voorleggen:
Ehm, in aanloop naar de Provinciale Staten Verkiezingen vorig
jaar zei minister Faber over sprak minister Faber over hordes
parasiterende gelukszoekers eh minister Fe eh Klever eh, die zei,
dat asielzoekers TBC, hepatitis, polio, cholera, typhus en andere
exotische ziektes met zich eh meebrengen.
U heeft zelf eind april nog bij cpec in Hongarije gezegd, dat het beleid
van open grenzen leidt tot verdunning van onze joods-christelijke en
humanistische beschaving.
Er is ook gezegd eh door mevrouw Faber, ”We moeten niet de
Nederlandse bevolking gaan inwisselen voor een islamitische bevolking”
Ook zei ze:
”Er wordt een agenda uitgerold van antisemitisme, terrorisme en omvolking.
Dit alles onderstreept wat ik heb gezegd en ik hanteer daarbij
het begrip racisme.
En u kunt zeggen wat u wil, daar blijf ik aan vasthouden, u kunt daar
staan gillen wat u wil, ik vind dit racisme en dat zal ik blijven onderstrepen
[Geroffel van de GL PvdA banken]
[6.45]
[Wilders, PVV]:
[6.49]
”Voorzitter ik gil niet, ik spreek u aan op uw eigen woorden.
En wat u net allemaal heeft gezegd is allemaal ook voor een deel
tijdens de hoorzittingen met de bewindspersonen, toen ze nog kandidaat waren,
toegelicht, in een context geplaatst.
Voorbeelden, die u net noemt, zoals mevrouw Klever, die het had over
de ziektes die u noemt en de corona die toen speelde.
Ik ga dat niet allemaal herhalen.
Maar wat heel kwalijk is dat als u en uw partij onze mensen op iets
aanspreekt en wij zeggen ”dat hadden wij zo niet moeten doen”
”En we bedoelden die context niet” ”En we zullen dat, met onze grote zorgen over de effecten op Nederland-Nogmaals wat door miljoenen mensen wordt
gedeeld-over de invloed van immigratie en asiel-
Daar zullen we het over hebben en niet meer over die verschrikkelijke theorie ..
Niemand, geen een PVV’er in de Tweede Kamer, in het kabinet, in Nederland
heeft iets met racistische nazi theorieen-
Wij zijn hier de grootste Vriend in dit Huis zo ongeveer van het Joodse
Volk en de Staat Israel [7.53]
Hoe durft u ons dat in onze schoenen te schuiven.
Maar het ergste is nog voorzitter:
Op het moment, dat wij daar iets over hebben gezegd, dat u om politieke
reden, puur en alleen om politieke reden, het mes op Tafel houdt en tegen
die mensen zegt: ”Je deugt niet”
En daarmee doet u die mensen onrecht, daarmee maakt u
die gezinnen kapot, u maakt die mensen helemaal kapot.
Want u zegt gewoon:
”Er zijn hier halve nazi’s in de Zaal”
”Er zijn hier racisten in de Zaal”
Dat zegt u.
En als u dan een vent bent, dan dient u nu meteen
moties van wantrouwen in en dan gaan we daar nu over stemmen
voorzitter.
Want ik kan dat niet boven de Kamer, boven de Tafel laten hangen.
U noemt niemand van ons zo, of u gaat nu daar politieke
consequenties aan verbinden.
En ik zeg u, dat u dat doet, terwijl mensen dat hebben
teruggenomen, hebben gezegd ”dat zullen wij niet meer gebruiken”
betekent dat u een politicus bent, die de knip voor de neus niet waard is.
En ik neem het met trots op voor onze bewindslieden”
[8.53]
[Geroffel uit PVV banken]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[8.54]
”Dat is duidelijk….
[Geroffel uit PVV banken gaat door]
…..
….
[8.57]
”Dat is duidelijk”
[nog even Geroffel uit PVV banken]
‘[8.58]
Eh, maar de citaten zijn duidelijk.
Ze hebben ook niet gezegd ”We hebben spijt van wat we hebben gezegd”,
eh we, ze hebben gezegd ”we gaan andere woorden gebruiken”
Mevrouw Faber heeft een andere formule gevonden om in wezen hetzelfde te
zeggen en dat het niet zo heel erg veranderd is bleek gisteren al meteen eh bij
de eerste interviews die gegeven werden.
Als je dan ziet hoe mevrouw Faber badinerend spreekt over mensen,
die een hoofddoek dragen alsof ze dat moeten doen voor de regen.
Of als je ziet hoe mevrouw Klever nog steeds Blackface verdedigt eh
Sinterklaas verdedigt dan is er dus niks veranderd in dat opzicht.
En u moet toch met mij eens zijn, dat Blackface een puur racistische
benadering is van mensen met een andere kleur.
Dat valt niet te ontkennen.
En dan kunt u nog 10 keer interumperen, nog 10 keer volop het orgel gaan, ik
hou vast aan mijn kwalificaties die gebaseerd zijn op de citaten, citaten waarvan
de mensen zeggen ”dat zullen we niet meer zeggen”, maar ze hebben niet gezegd ”We hadden dat nooit moeten zeggen, we moeten er afstand van
nemen en u en een aardig aantal van uw collega’s heeft jarenlang de omvolkingstheorie verspreid eh en dan kunt u niet aankomen nu nadat u dat
jarenlang hebt gedaan door te zeggen ”Ja ’t was eigenlijk een vergissinkje,
we begrepen niet zo goed wat het was, we zullen het niet meer doen”
Wees dan ook een vent en hou vast aan wat je altijd hebt gezegd.
U spreekt mij terecht aan op wat ik in het verleden heb gezegd, maar
uw ministers mogen niet meer worden aangesproken op wat zij in het
verleden hebben gezegd.
Een mens is ook wat hij en zij gedaan en gezegd heeft in het verleden,
daar kan je niet zomaar afstand van nemen.
Tenzij je natuurlijk daarvoor excuses aanbiedt en dat is niet gebeurd.
[10.33]
[Geroffel van de GL PvdA banken]
[Kamervoorzitter Bosma]:
Afrondend:
[Wilders, PVV]:
[10.38]
Is Zwarte Piet nou echt het beste waar u mee kan komen?
Is het nou echt het beste dat u ons racisme verwijt door te verwijzen naar
wat u noemt Black Face, Zwarte Piet, die bij Sinterklaas hoort eh, daar mag je
van mening over verschillen…wij vinden dat dat nog steeds Zwarte Piet moet zijn…nou, er zijn heel veel mensen in Nederland die dat met ons eens
zijn en er zijn heel veel mensen, die dat met ons oneens zijn, volgens
mij mag dat gewoon in een land.
Volgens mij heeft dat niets met racisme te maken.
Als u dat als voorbeeld noemt om ons in een racistische hoek te duwen,
dan duwt u half Nederland in een racistische hoek en ik zeg u nog een keer,
via de voorzitter, meneer Timmermans:
U moet ermee ophouden, want iedere keer als u dat zegt, ja, dan sta ik hier
om het op te nemen voor die PVV kiezer, voor die PVV bewindspersoon, inmiddels dienaar van de Kroon en voor die PVV Kamerleden.
Wij zijn geen racisten
We hebben niets met nazi theorieen.
Helemaal niets.
Dat hebben we honderd keer gezegd.
En als u dat blijft herhalen, terwijl onze zorg voor die gewone
Nederlander, die zijn wijk ziet veranderen en verpauperen, inderdaad
ook door de toekomende immigratie ja!
In heel Europa zie je dat gebeuren.
Daarom winnen partijen als mij de verkiezingen.
Omdat u de andere kant op kijkt en dat wij wat over dat wij daar wat over zeggen.
En als u dat in de racistische hoek duwt, dan duwt u half Nederland
in de racistische hoek en degene, die dan niet deugt, die dan onder
de gordel is, die dan vuile, vieze politiek speelt, ben niet ik, maar bent u.
[Geroffel uit PVV banken]
[12.08]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[12.13]
Ik kon in deze Philippica geen vraag ontwaren, maar eh, laat ik herhalen,
dat ik sta voor de woorden, die ik heb gesproken, dat ik me zeker niet
eh, via het gebrul, via de interruptiemicrofoon eh, laat vertellen wat ik wel
en niet eh mag zeggen eh, het zou goed zijn geweest als u maandag
de moeite had genomen naar Amsterdam te komen bij de Keti Koti Herdenking.
Dan had u gehoord hoe hard Black Face,,,,,,,[12.39]
[Timmermans stopt even en kijkt in de richting van de PVV banken]
[Timmermans vervolgt]:
[12.40]
”Er wordt gelachen in uw rangen over Keti Koti, dat zegt al genoeg.
Dat zegt al genoeg [12.45]
En ik ben zo blij, dat minister-president Rutte, dat ons Staatshoofd, zich zo nadrukkelijk heeft uitgesproken over onze collectieve verantwoordelijkheid
voor wat echt racisme is en dat we daar afstand van gaan nemen, dat we nog
heel veel moeten leren.
[13.00]
Ik heb zelf ook moeten leren, toen was ik allang volwassen, dat Sinter,
dat Zwarte Piet voor sommige mensen heel diep krenkend en beledigend is,
wist ik ook niet.
[13.09]
Maar op het moment, dat je het weet, dan draag je de verantwoordelijkheid
ook voor de gevoelens van andere Nederlanders, die daardoor gekrenkt worden.
En vanaf dat moment is het belangrijk, dat je ook zegt ”Okay, Zwarte Piet,
dat hadden we, daar moeten we nu afscheid van nemen, dat past niet bij
het moderne Nederland, dat past niet bij de gevoeligheden in de samenleving.
[13.31]
En als je dat weigert te doen, dan doet u precies wat u altijd doet:
Bewust mensen krenken, bewust mensen pijn doen.
Bewust mensen in een hoek zetten.
En dat, daar kan Nederland niet mee vooruit.
Dan kunt u nog honderdduizend keer uw bewindslieden verdedigen,
dat is uw goed recht, ik begrijp dat ook wel, u deelt hun denkbeelden,
maar ik neem fors afstand van die denkbeelden .
[13.55]
Voorzitter:[Timmermans nog even tussendoor]Onderschat trouwens ook niet het risico eh dat je neemt door eh, mensendie enorm eh bewonderaar van Poetin zijn tot de Treve Zaal [1] toe te laten,dat is Russische Roulette spelen met onze Nationale Veiligheid.”[14.13]Sinds gisteren heeft Nederland dus een door Radicaal Rechts gedomineerdkabinet, een Unicum in de Nederlandse parlementaire geschiedenisen wij zullen hier in de Kamer en in samenwerking met het brede maatschappelijke middenveld niets nalaten om ervoor te zorgen, dat heteen kortstondig unicum blijft.[14.29]GroenLinks Partij van de Arbeid zal de naargeestige Afrekenpolitiek bestrijden.Ja, het zal gebeuren dat wij wetsvoorstellen steunen, die de solidariteit in ons land vergroten.Maar verwacht van ons niet, dat wij dit PVV kabinet in het zadelzullen houden als de coalitie verdeeld is over fundamentele vraagstukken.
Dit kabinet kan niet rekenen op het vertrouwen van mijn fractie, omdat wij
van oordeel zijn, dat radicaal rechts een bedreiging vormt voor de rechtsstaat,
omdat wij van oordeel zijn, dat de coalitiepartijen een valse voorstelling
van zaken geven over de ware aard van dit meerderheidskabinet.
Omdat wij vinden, dat het hoofdlijnenakkoord geen duurzame oplossingen
biedt voor de problemen van onze burgers en de belangen van
aandeelhouders boven die van werkende mensen plaatst.
Omdat er bewindslieden zijn, die over vele jaren blijk hebben gegeven
van opvattingen, die in fundamentele tegenspraak zijn met de Letter
en de Geest van onze Grondwet en daarvoor geen excuses hebben aangeboden noch daar anders dan in woordgebruik afstand van hebben
genomen.
[15.25]
Dit laatste achten wij de meest ernstige schending van het vertrouwen
tussen Kamer en kabinet.
En daarom zullen wij ook in tweede termijn een motie van wantrouwen
indienen tegen de ministers Klever en Faber.
Dank u wel voorzitter.
[15.38]
[Geroffel van de GL PvdA banken]
[15.44]
[Kamervoorzitter Bosma]:
”Een vraag van de heer Eerdmans]
[Eerdmans,JA21]:
[15.45]:
”Voorzitter, het laatste vind ik opmerkelijk.
Want als u geen vertrouwen heeft in het hele kabinet, waarom
stuurt u het hele kabinet dan niet naar huis?”
[15.51]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[15.52]:
Eh, voor mij is het heel belangrijk, dat we eh als Kamer en ieder individueel
Kamerlid ons uitspreken over de positie van twee ministers met eh eh de opvattingen, die ze steeds hebben geuit en waar ze niet echt afstand van
hebben genomen en waar ze geen excuses voor hebben
afgesproken [?]
Ik kan doen wat de heer Wilders traditioneel deed, een motie van wantrouwen
tegen het hele kabinet indienen met het gevolg dat ie toch echt zal worden
verworpen.
Ik denk, dat als kamerleden wordt gevraagd te stemmen op een motie van
wantrouwen tegen twee ministers en ze laten hun geweten spreken, dat er
best eens een meerderheid in deze Tweede Kamer zou kunnen zijn,
die zo’n motie zou kunnen dragen.
[16.34]
[Eerdmans,JA21]:
[16.36]
”Voorzitter, ik denk het niet ehh
Maar goed, we gaan dat, we zullen dat morgen zien ehm, ik heb
er [?] nog een vraag over geweten eh, Amsterdam kent een
wethouder van uw partij, van de partij van de heer Timmermans en die
heeft al gezegd ze, ja, dat beleid van dit kabinet ga ik niet uitvoeren.
Een Groenlinks PvdA wethouder die zegt ”ik neem de telefoon niet op
als hij gaat” en later is hij er iets van teruggekomen een beetje teruggekrabbeld
eh, maar is het niet funest eh voor ons bestuur, voor het gezag als wij
eh wethouders krijgen, bestuurders ja, die ondermijnend tewerk gaan,
die gewoon zeggen ”we gaan het beleid ook al [?] wordt dat hier democratisch
vastgesteld, vastgelegd, niet uitvoeren.
[Timmermans, GL-PvdA]:
[17.14]
”Wat eh het College van Burgemeesters en Wethouders in Amsterdam gaat doen is met man en macht zorgen voor opvang voor asielzoekers die
nergens terecht kunnen.
Wat zij gaan doen is alles doen om te voorkomen, dat die onzalige
intrekking van de spreidingswet tot negatieve gevolgen leidt in
Ter Apel en in Budel waar men nu het al niet kan dragen.
Wat zij er voor, wat zij gaan doen is ervoor te zorgen, dat de consequenties
het beleid van deze coalitie, die hele grote gevolgen heeft voor ehm de gemeentefinancien, dat ze die zelf opvangen.
Dus zij gaan gewoon voor hun burgers staan en voor hun burgers zorgen.
En dat ze daarbij ook zeggen ”wij gaan proberen dat beleid, dat gericht is op eh zeg maar het, het eh in een kwaad daglicht eh stellen van asielzoekers.Daar gaan wij niet aan meewerken.Daar heb ik respect voor.Maar uiteindelijk is het natuurlijk wel zo, dat ook wethouders gehouden zijnaan aan de wet en ik heb hem niet horen zeggen dat hij zich niet aan de wetzou houden en ik vertrouw erop, dat ook het College van burgemeestes enwethouders in Amsterdam waar ik toevallig heel erg trots op ben, omwat ze voor de stad eh doen, dat dat College het juiste zal doen.Een zichook aan de wet zal houden.
[Eerdmans,JA21]
[18.26]
”Voorzitter, de wereld zou toch te klein zijn, als minister Faber zou zeggen: ”ik ga
gewoon niet meer bellen met GroenLinks PvdA wethouders in het land”
Dan zou de wereld…..dan zou u ontploffen!
Eh Voor zover mogelijk
En dan denk ik ”Werkweigeraars eh mensen die eh het bestuur van Nederland
eigenlijk ondermijnen, die zeggen ”We zijn recalcitrant, we zetten onze eigen
principes voorop” die recalcitranteeh bestuurders van PvdAGroenLinks
In hoeverre eh kunt u garanderen, dat zij niet gewoon spaken in de wielen
gaan steken en ik vind dat niet legitiem, bij vastgesteld
democratisch beleid.
Dus hoe gaat u ermee om.
Hoe communiceert u met deze mensen in het land, die op die manier voor
frustratie kunnen zorgen bij de …het totale electoraat.
[19.08]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[19.09]
Ehm, zoals u zelf al heeft gezegd, heeft de wethouder ondertussen ook
gezegd. dat hij de telefoon wel op zal nemen, dus daarmee is denk ik dat probleem eh
zoals u het schetst eh uit de wereld.
Ik heb echt bewondering voor wethouders, ongeacht hun politieke kleur
en ongeacht in welkegemeente of welke stad zij verantwoordelijkheid dragen,
die proberen de negatieve effecten van eh het kabinetsbeleid binnen het
domein dat onder hun verantwoordelijkheid valt te mitigeren, te verzachten, een
andere richting te duwen.
Dat is ook zoals zij hun democratisch mandaat interpreteren
en daar heb ik geen enkel probleem mee [19.45]
Maar, als u die duidelijkheid van mij wil:
Iedereen, ook de wethouders, die moet zich aan de wet houden [19.51]
Dat is duidelijk.
[19.52]
[Kamervoorzitter Bosma]:
”Dank u wel”
Een vraag nog van mevrouw van der Plas”
”Sorry”
[Caroline van der Plas, BBB}:
[20.00]
”Dank u eh [heer?] voorzitter.”
Ja, de heer Timmermans eh heeft hier eh grote woorden over hoe mensen
zich sel en niet eh zouden moeten eh gedragen en dat mag,
daar mogen we fundamenteel eh over van mening eh verschillen ehm
Maar ik hoor de heer Timmermans eh eigenlijk ook wel hetzelfde doen he,
wat eh voor de een allemaal heel slecht is dat mag de heer Timmermans wel
voor een ander doen en dat is eigenlijk dat ik in zijn betoog hoorde, dat hij eigenlijk
he, niet letterlijk, maar toch wel eigenlijk impliceerde, dat onze boeren mensen ziek
maken.
De heer Timmermans die eh had het over landbouwbedrijven die eh of bedrijven
die landbouwgif verkopen eh, gif is dodelijk in een bepaalde dosis eh en eh en
de heer Timmermans had het over glyfosaat dat mensen ziek maakt…..
[Timmermans, GL-PvdA, ertussen door ”kan maken….”[20.51-2052] en glyfosiet, glyfosaat
is een middel waar zorgen over zijn en daar hebben we ook debatten over eh maar om hier te
stellen ehm, dat het mensen ziek maakt, terwijl de..causaal verband, de rela….de rechtstreekse relatie tussen glyfosaat en Parkinson, we hebben veel contact zelf ook met
Bas Bloem [2] daarover [21.10]….[Timmermans, GL-PvdA, ertussen door: ”ja”….
Die zegt zelf: ”die relatie is nog niet aangetoond”
[21.15] En hoe kan het dan, dat de heer Timmermans wel andere mensen
de maat neemt, maar als het over boeren gaat, dan mag [hier?]….eigenlijk rustig gesteld worden, dat het gifspuiters zijn he, om het zo maar eventjes eh te chargeren, zoals de
heer Timmermans zelf ook doet eh met andere onderwerpen
[21.33]
Hoe kan het dan, dat dat dan wel kan, maar ehm het het feit dat de boeren op die
manier worden benaderd en als gifspuiters worden neergezet, landbouwbedrijven of
bedrijven, die landbouwgif verkopen, alsof ze met iets crimineels bezig zijn.
[21.48]:
Hoe kijkt de heer Timmermans daar dan tegenaan?
Want er zijn heel veel boeren hier in Nederland en tuinders, die aan de strengste
wet en regelgeving te maken hebben, die dat op een hele goede manier doen, die
ook contact hebben met neurologen zoals Bas Bloem eh die is daar zelf mee in gesprek
en die zorgen voor gezond, veilig, duurzaam en betaalbaar voedsel in Nederland.
[22.08]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[22.09]
”Ja, maar u moet mij geen woorden in de mond leggen.
Eh, u legt verbanden die ik in mijn eh inleiding niet heb gelegd, u
citeert mij verkeerd.
[22.18]
Ik heb gezegd ”glyfosaat kan mensen ziek maken” en dat is precies
wat de wetenschappelijke stand van zaken is.
Ik heb me met dit onderwerp in een vorig Bestaan uitvoerig eh eh bezig
moeten houden en ik heb dat pleit toen verloren binnen de Europese Commissie
Maar dit is inderdaad een discussie, die nog niet is afgerond .
[22.36]
En bovendien, de boeren, die ik ken, die willen het liefst zo snel mogelijk af van
zoveel landbouwgif, die willen het liefst verduurzamen, die willen het liefst investeren
in een duurzame landbouw, die willen ook aan de toekomst werken van hun bedrijf en
van hun kinderen.
En wat u doet, ook door te accepteren, dat vijftien miljard van wat er klaarstond om
die boeren te helpen in de traditie, in de transitie is geschrapt…
Wat u doet: u sluit ze op in een vorm van landbouw, die echt geen langere toekomst
heeft en daar doet u de boeren geen plezier mee [23.10]
Wel Bayer en anderen, die die middelen verkopen eh wel ook de handelaren in, in
Castle [?], noem ze allemaal maar op.
[23.18] Maar de boer om wie het zou moeten gaan, onderdeel van onze samenleving,
essentieel onderdeel van onze samenleving biedt u zo geen perspectief anders dan
dat u zegt ”alles blijft bij hetzelfde” en dat vind ik valse hoop.
[23.30]
[Caroline van der Plas, BBB]:
[23.33]
”Nou ten eerste sta ik hier niet eh eh in dienst van eh bedrijven eh mocht u dat eh
willen impliceren……
[23.39] .[Timmermans, GL-PvdA, ertussen door: ”Ook dat heb ik niet gezegd
mevrouw van der Plas [23.41]
[Caroline van der Plas, BBB}:
[23.42]
”Voorzitter, ik zou graag het woord willen houden
Ehm, overigens, dezelfde Bayer maakt ook uw paracetamolletje he, die u ’s avonds inneemt
als u [Timmermans, GL-PvdA, ertussen door:, ja”] heeft van dit debat [Timmermans, GL-PvdA, ertussen door:, ja”]
[23.52]
[Caroline van der Plas, BBB, gaat door}:
”Dus ehm, ik zou maar gauw stoppen met eh iets kopen bij Bayer want dan ondersteunt
u eh de Big Pharma
Eh, nee waar het om gaat en hier wordt het eigenlijk weer eh een beetje zo gezegd:
”Ehm, ja eh he de boeren eh, die ik ken” he’, alsof er dan een soort van aparte
groep boeren bestaat eh de boeren die ik ken en dat zijn er meer dan u eh zeg
ik [24.16 [Timmermans, GL-PvdA, mompelt ertussen door] via de voorzitter eh meneer Timmermans en dat zijn ook biologische boeren, dat zijn kringloopboeren, zijn natuurboeren,
zijn gangbare boeren bij, die maken hier voor niet alleen voor ons, maar voor een groot
deel van Europa en een deel van de wereld goed, veilig, betaalbaar en duurzaam voedsel
en dat is onder strenge regelgeving, die hier de laatste jaren is gekomen.
[24.35]Het feit dat de gewasbeschermingsmiddelen worden gebruikt, heeft ervoor gezorgd, dat Noord-West Europa eh sinds de komst van gewasbeschermingsmiddelennooit meer een hongersnood heeft gehad
[Kamervoorzitter Bosma]:
[24.46]
”Gaat u naar een vraag?”
[Caroline van der Plas, BBB, vervolgt}:
[24.47]
Ja, ik wil eigenlijk van de heer Timmermans nog steeds weten waarom praat u in
deze bewoordingen van ”Oh er is een groep, er zijn goede boeren en eer zijn slechte boeren”
Wat doet dat met de mensen, die nu thuis aan tafel zitten te kijken en denken ”ik hoor niet
bij de club van meneer Timmermans en de club van GroenLinksPvdA, ik ben dus een slechte boer”
Wilt u dat terugnemen? [25.08]
[Timmermans, GL-PvdA]:
[25.08]
”Voorzitter:
Als mevrouw van der Plas haar rol als fractievoorzitter duurzaam serieus wil
nemen, als ze ook echt met ons in debat wil, dan moet ze ophouden met
voortdurend de woorden te verdraaien die mensen gebruiken, voortdurend valse beelden
op te roepen.
[25.22] Ik heb allemaal niet gezegd wat zij beweert, dat ik gezegd heb.
[25.26]
Maar ik zeg u wel een ding:
Door veel te veel gebruik van gewasbeschermingsmiddelen, door veel te veel
mest die in eh de natuur komt, hebben we nu het slechtste water, oppervlaktewater
van heel Europa [25.38]
En als we daar niets aan doen, dan krijgen we grote problemen met ons
drinkwater eh voorziening.
We kunnen ons niet permitteren dat we net doen alsof er niks aan de hand is.
En de boeren moeten we daar in meenemen.
Perspectief bieden.
Ze helpen in omschakeling.
En daarom is het zo tragisch dat u hebt ingestemd met het schrappen van
die 15 miljard die klaarstonden om boeren te helpen in die transitie
[26.03]
[Geroffel van de GL PvdA banken]
[26.03-26.08]
[Kamervoorzitter Bosma]:
[26.08]
”Afrondend”
Caroline van der Plas, BBB}:
[26.11]
Ja, kijk eh, die 15 miljard dat is wel populair dat is al debunked [?] door
eh onze minister van eh eh LVVN [3] waar u ook eh ongetwijfeld
meer van zal horen en ehm….
Maar de onzin, die ik hier ook weer hoor bij de heer Timmermans ….
Nee, dat er teveel mest in de …..de natuur komt…
Teveel mest in de natuur?
Lozen boeren dan gewoon mest in sloten?
Is dat wat de heer Timmermans bedoelt? [26.35]De enige [26.36 Gelach breekt los, waaronder gelach van deheer Timmermans]….[
Caroline van der Plas, BBB, gaat verder]:
[26.37]
”Voorzitter, ik zou graag …eh…..”
”Weet je, die die hoek [Caroline van der Plas wijst in een richting] die
heeft gewoon helemaal geen verstand van de hele materie, dus die laat ik
maar even links van mij liggen, zal ik maar even zeggen.
Mest in de natuur, weet u voorzitter wie eh mest in de natuur brengt?
Dat zijn eh dus echt letterlijk de natuur bemest natuurgebieden, omdat
die compleet aan het verschralen zijn eh op sommige plekken, eh kunt
u opzoeken ehm dat is Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer.[27.08]
[Timmermans, GL-PvdA, kijkt richting Caroline van der Plas alsof hij
zijn lachen niet kan inhouden]….[Caroline van der Plas, BBB, vervolgt]
”Want die …weet je, iets wat groeit heeft voeding nodig.
Iedereen met een moestuin snapt, dat niet iets op zonlicht en water alleen
kan groeien he, dat je daar ook voedingsstof voor nodig hebt.
[27.19]
[Kamervoorzitter Bosma]:
”Gaat u uw gang”
[Timmermans, GL-PvdA]: [27.20]”Voorzitter, ik ik raad mevrouw van der Plas om gewoon zich eens evenop de hoogte te stellen van de waterkwaliteit in Nederland en dan te kijkenwaarom die waterkwaliteit zo slecht is en dat heeft alles met nitraat te makenen nitraat komt in eh de natuur via onder andere mest.”[27.38]
[Kamervoorzitter Bosma]:
”Heel goed. Dank u wel.
Dan zijn we er helemaal bij.
Dan gaan we nu luisteren naar de heer Wilders van de fractie
van de Partij voor de Vrijheid”’
EINDE YOUTUBE FILMPJE
NOOT 1
[1]
” De Trêveszaal is een historische vergaderzaal uit 1697 op het Binnenhof in Den Haag en maakt deel uit van de gebouwen van het ministerie van Algemene Zaken. Sinds 1977 is het de vaste vergaderzaal van de Nederlandse ministerraad. De Trêveszaal en de ernaast gelegen Statenzaal worden ook gebruikt voor officiële ontvangsten van de minister-president en de ministerraad. ”
WIKIPEDIA
TREVESZAAL
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tr%C3%AAveszaal
NOOT 2
[2]
NIEUWE OOGST
NEUROLOOG BAS BLOEM OVER GLYFOSAAT: ”GEEN REDEN VOOR
Over de verlenging van de toelating van glyfosaat zegt neuroloog Bas Bloem dat er geen reden is voor paniek voor de volksgezondheid. Wel pleit hij voor inzet op betere studies over neurotox voor de beoordeling van gewasbeschermingsmiddelen en om daarbij ook het cocktaileffect van gestapelde werkzame stoffen mee te nemen.
Volgens Bloem is er geen sluitend bewijs dat glyfosaat een van de oorzaken is van de ziekte van Parkinson. Zorg is er wel over het omstreden middel, ook in relatie tot de effecten op andere ziekten, zegt de hoogleraar neurologische bewegingsstoornissen die is verbonden aan het aan het Radboudumc in Nijmegen. ‘Maar van paniekvoetbal hoeft geen sprake te zijn en een direct verbod is niet nodig. Pas als na een betere beoordeling blijkt dat de risico’s van het gebruik van glyfosaat toch te groot zijn, dan kan alsnog de toelating worden ingetrokken.’
Bloem sprak deze week via een onlineverbinding op het symposium van het project ‘Sprint’ bij RUG Campus Fryslân in Leeuwarden. Binnen dit project wordt in tien Europese landen gekeken naar de verspreiding van gewasbeschermingsmiddelen in mens, dier en milieu. Op het symposium werden de Nederlandse resultaten gepresenteerd. Daaruit blijkt in het algemeen dat in Nederland net als in de andere landen veel restanten van verschillende gewasbeschermingsmiddelen in het milieu en ook in het menselijk lichaam worden gevonden.
Nieuwe patiënten
Bloem was gevraagd om vanuit zijn expertise dieper in te gaan op de relatie tussen de ziekte van Parkinson en het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen. De hoogleraar wijst erop dat parkinson wereldwijd de snelst groeiende hersenziekte. Dat geldt ook voor Nederland. De laatste twintig jaar is het aantal patiënten met deze ziekte met 30 procent toegenomen. Volgens de neuroloog komt dat in Nederland niet zozeer doordat er veel nieuwe patiënten bij komen, maar vooral omdat bestaande patiënten langer in leven blijven door betere behandelingen en betere medische zorg.
‘Nederland doet het wat dat betreft beter dan bijvoorbeeld China of de Verenigde Staten. In die landen is het aantal nieuwe gevallen van parkinson veel groter. Waarschijnlijk heeft dat te maken met meer blootstelling aan de stoffen die de ziekte kunnen veroorzaken’, verklaart Bloem.
Een bewijs voor de impact van langere blootstelling is volgens de neuroloog het feit dat parkinson bij mensen op hogere leeftijd meer voorkomt en ook meer bij mannen dan bij vrouwen. ‘De kans dat mannen meer in contact komen met risicovolle stoffen, is waarschijnlijk groter’, zegt de neuroloog.
Paraquat is een voorbeeld van een gewasbeschermingsmiddel waarvan volgens Bloem al eerder is aangetoond dat er een verband is met parkinson. Hij zegt dat het goed is dat dergelijke verdachte middelen in Nederland inmiddels zijn verboden. ‘In het toelatingsbeleid worden weliswaar goede stappen gezet, maar toch zou er nog meer focus moeten zijn op neurotoxische eigenschappen bij de beoordeling van middelen.’ De neuroloog stelt dat uitgaande van het voorzorgsbeginsel de bewijslast van middelen die in verband worden gebracht met hersenaandoeningen, meer bij de industrie zou moeten liggen.
Landkaartonderzoek
Overigens verklaart Bloem dat parkinson niet alleen het gevolg is van blootstelling aan gewasbeschermingsmiddelen. Als andere waarschijnlijke oorzaken noemt hij luchtverontreiniging, het gebruik van overige chemische middelen en ook het koppen bij voetballen. Tijdens zijn presentatie spreekt de neuroloog over landkaartonderzoeken in onder meer het Canadese Quebec en Frankrijk waarbij verbanden zijn gevonden tussen het aantal gevallen van parkinson en de concentraties aan giftige stoffen in grondwater.
EINDE
NOOT 3
Minister van LVVN
Minister van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur
Reacties uitgeschakeld voor Fascistenkabinet/The Fight continues!/Frans Timmermans kruist de degens met PVV Fuhrer Wilders en Caroline van der Plas in haar rol als Bliksemafleider
Legal Consequences arising from the Policies and Practices of Israel in the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem
The Court gives its Advisory Opinion and responds to the questions posed by the General Assembly
THE HAGUE, 19 July 2024.
The International Court of Justice has today given its Advisory Opinion in respect of the Legal Consequences arising from the Policies and Practices of Israel in the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem.
It is recalled that, on 30 December 2022, the General Assembly of the United Nations adopted resolution A/RES/77/247 in which, referring to Article 65 of the Statute of the Court, it requested the International Court of Justice to give an advisory opinion on the following questions:
(a)
What are the legal consequences arising from the ongoing violation by Israel of the right of the Palestinian people to self-determination, from its prolonged occupation, settlement and annexation of the Palestinian territory occupied since 1967, including measures aimed at altering the demographic composition, character and status of the Holy City of Jerusalem, and from its adoption of related discriminatory legislation and measures?
(b) How do the policies and practices of Israel referred to . . . above affect the legal status of the occupation, and what are the legal consequences that arise for all States and the United Nations from this status?”
In its Advisory Opinion, the Court responds to the questions posed by the General Assembly by concluding that:
the State of Israel’s continued presence in the Occupied Palestinian Territory is unlawful;
the State of Israel is under an obligation to bring to an end its unlawful presence in the Occupied Palestinian Territory as rapidly as possible;
the State of Israel is under an obligation to cease immediately all new settlement activities, and to evacuate all settlers from the Occupied Palestinian Territory;
the State of Israel has the obligation to make reparation for the damage caused to all the natural or legal persons concerned in the Occupied Palestinian Territory;
PAGE 2
– 2 –
all States are under an obligation not to recognize as legal the situation arising from the unlawful presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by the continued presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory;
international organizations, including the United Nations, are under an obligation not to recognize as legal the situation arising from the unlawful presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory; and
the United Nations, and especially the General Assembly, which requested the opinion, and the Security Council, should consider the precise modalities and further action required to bring to an end as rapidly as possible the unlawful presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory.
Reasoning of the Court
After concluding that it has jurisdiction to render the requested opinion and that there are no compelling reasons for it to decline to give an opinion (paras. 22-50), the Court recalls the general context of the case (paras. 51-71) and addresses the scope and meaning of the two questions posed by the General Assembly (paras. 72-83).
The Court then assesses the conformity of Israel’s policies and practices in the Occupied Palestinian Territory, as identified in question (a), with its obligations under international law. In particular, the Court’s analysis examines, in turn, the questions of the prolonged occupation, Israel’s policy of settlement, the question of the annexation of the Palestinian territory occupied since 1967, and Israel’s adoption of related legislation and measures that are allegedly discriminatory (paras. 103-243).
With regard to the question of the prolonged occupation of the Occupied Palestinian Territory, which has lasted for more than 57 years (paras. 104-110), the Court observes that, by virtue of its status as an occupying Power, a State assumes a set of powers and duties with respect to the territory over which it exercises effective control.
The nature and scope of these powers and duties are always premised on the same assumption: that occupation is a temporary situation to respond to military necessity, and it cannot transfer title of sovereignty to the occupying Power.
In the Court’s view, the fact that an occupation is prolonged does not in itself change its legal status under international humanitarian law.
Although premised on the temporary character of the occupation, the law of occupation does not set temporal limits that would, as such, alter the legal status of the occupation
Occupation consists of the exercise by a State of effective control in foreign territory.
In order to be permissible, therefore, such exercise of effective control must at all times be consistent with the rules concerning the prohibition of the threat or use of force, including the prohibition of territorial acquisition resulting from the threat or use of force, as well as with the right to self‑determination.
Therefore, the fact that an occupation is prolonged may have a bearing on the justification under international law of the occupying Power’s continued presence in the occupied territory.
As regards Israel’s settlement policy (paras. 111-156), the Court reaffirms what it stated in its Advisory Opinion on the Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory of 9 July 2004, that the Israeli settlements in the West Bank and East Jerusalem, and the régime associated with them, have been established and are being maintained in violation of international law. The Court notes with grave concern reports that Israel’s settlement policy has been expanding since the Court’s 2004 Advisory Opinion.
PAGE 3
– 3 –
As regards the question of the annexation of the Occupied Palestinian Territory (paras. 157-179), it is the view of the Court that to seek to acquire sovereignty over an occupied territory, as shown by the policies and practices adopted by Israel in East Jerusalem and the West Bank, is contrary to the prohibition of the use of force in international relations and its corollary principle of the non-acquisition of territory by force.
The Court then examines the question of the legal consequences arising from Israel’s adoption of related discriminatory legislation and measures (paras. 180-229).
It concludes that a broad array of legislation adopted and measures taken by Israel in its capacity as an occupying Power treat Palestinians differently on grounds specified by international law.
The Court notes that this differentiation of treatment cannot be justified with reference to reasonable and objective criteria nor to a legitimate public aim.
Accordingly, the Court is of the view that the régime of comprehensive restrictions imposed by Israel on Palestinians in the Occupied Palestinian Territory constitutes systemic discrimination based on, inter alia, race, religion or ethnic origin, in violation of Articles 2, paragraph 1, and 26 of the International Covenant on Civil and Political Rights, Article 2, paragraph 2, of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, and Article 2 of the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination.
The Court then turns to the aspect of question (a) that enquires as to the effects of Israel’s policies and practices on the exercise of the Palestinian people’s right to self‑determination (paras. 230-243).
In this regard, the Court is of the view that, as a consequence of Israel’s policies and practices, which span decades, the Palestinian people has been deprived of its right to self‑determination over a long period, and further prolongation of these policies and practices undermines the exercise of this right in the future.
For these reasons, the Court considers that Israel’s unlawful policies and practices are in breach of Israel’s obligation to respect the right of the Palestinian people to self‑determination.
Turning to the first part of question (b), the Court examines whether and, if so, how the policies and practices of Israel have affected the legal status of the occupation in light of the relevant rules and principles of international law (paras. 244-264).
In this respect, the Court first considers that the first part of question (b) is not whether the policies and practices of Israel affect the legal status of the occupation as such.
Rather, the Court is of the view that the scope of the first part of the second question concerns the manner in which Israel’s policies and practices affect the legal status of the occupation, and thereby the legality of the continued presence of Israel, as an occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory.
This legality is to be determined under the rules and principles of general international law, including those of the Charter of the United Nations.
In this context, the Court is of the view that Israel’s assertion of sovereignty and its annexation of certain parts of the territory constitute a violation of the prohibition of the acquisition of territory by force
This violation has a direct impact on the legality of Israel’s continued presence, as an occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory.
The Court considers that Israel is not entitled to sovereignty over or to exercise sovereign powers in any part of the Occupied Palestinian Territory on account of its occupation.
Nor can Israel’s security concerns override the principle of the prohibition of the acquisition of territory by force.
The Court further observes that the effects of Israel’s policies and practices, and its exercise of sovereignty over certain parts of the Occupied Palestinian Territory, constitute an obstruction to the exercise by the Palestinian people of its right to self-determination.
The effects of these policies and practices include Israel’s annexation of parts of the Occupied Palestinian Territory, the fragmentation of this territory, undermining its integrity, the deprivation of the Palestinian people of the enjoyment of the natural resources of the territory and its impairment of the Palestinian people’s right to pursue its economic, social and cultural development.
PAGE 4
– 4 –
The Court is of the view that the above-described effects of Israel’s policies and practices, resulting, inter alia, in the prolonged deprivation of the Palestinian people of its right to self-determination, constitute a breach of this fundamental right.
This breach has a direct impact on the legality of Israel’s presence, as an occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory.
The Court is of the view that occupation cannot be used in such a manner as to leave indefinitely the occupied population in a state of suspension and uncertainty, denying them their right to selfdetermination while integrating parts of their territory into the occupying Power’s own territory
In light of the foregoing, the Court turns to the examination of the legality of the continued presence of Israel in the Occupied Palestinian Territory (paras. 259-264).
The Court considers that the violations by Israel of the prohibition of the acquisition of territory by force and of the Palestinian people’s right to self-determination have a direct impact on the legality of the continued presence of Israel, as an occupying Power, in the Occupied Palestinian Territory.
The sustained abuse by Israel of its position as an occupying Power, through annexation and an assertion of permanent control over the Occupied Palestinian Territory and continued frustration of the right of the Palestinian people to self-determination, violates fundamental principles of international law and renders Israel’s presence in the Occupied Palestinian Territory unlawful.
This illegality relates to the entirety of the Palestinian territory occupied by Israel in 1967.
This is the territorial unit across which Israel has imposed policies and practices to fragment and frustrate the ability of the Palestinian people to exercise its right to self‑determination, and over large swathes of which it has extended Israeli sovereignty in violation of international law The entirety of the Occupied Palestinian Territory is also the territory in relation to which the Palestinian people should be able to exercise its right to self-determination, the integrity of which must be respected.
* The Court has found that Israel’s policies and practices referred to in question (a) are in breach of international law.
The maintenance of these policies and practices is an unlawful act of a continuing character entailing Israel’s international responsibility.
The Court has also found in reply to the first part of question (b) that the continued presence of Israel in the Occupied Palestinian Territory is illegal
The Court therefore addresses the legal consequences arising from Israel’s policies and practices referred to in question (a) for Israel, together with those arising from the illegality of Israel’s continued presence in the Occupied Palestinian Territory under question (b), for Israel, for other States and for the United Nations (paras. 267-281).
President SALAM appends a declaration to the Advisory Opinion of the Court; VicePresident SEBUTINDE appends a dissenting opinion to the Advisory Opinion of the Court;
Judge TOMKA appends a declaration to the Advisory Opinion of the Court;
Judges TOMKA, ABRAHAM and AURESCU append a joint opinion to the Advisory Opinion of the Court;
Judge YUSUF appends a separate opinion to the Advisory Opinion of the Court;
Judge XUE appends a declaration to the Advisory Opinion of the Court;
Judges IWASAWA and NOLTE append separate opinions to the Advisory Opinion of the Court;
Judges NOLTE and CLEVELAND append a joint declaration to the Advisory Opinion of the Court;
Judges CHARLESWORTH and BRANT append declarations to the
PAGE 5
– 5 –
Advisory Opinion of the Court; Judges GÓMEZ ROBLEDO and CLEVELAND append separate opinions to the Advisory Opinion of the Court; Judge TLADI appends a declaration to the Advisory Opinion of the Court.
___________
A full summary of the Advisory Opinion appears in the document entitled “Summary 2024/8”, to which summaries of the declarations and opinions are annexed. This summary and the full text of the Advisory Opinion are available on the case page on the Court’s website.
___________
Earlier press releases relating to this case are also available on the website.
___________
Note: The Court’s press releases are prepared by its Registry for information purposes only and do not constitute official documents.
The International Court of Justice (ICJ) is the principal judicial organ of the United Nations.
It was established by the United Nations Charter in June 1945 and began its activities in April 1946.
The Court is composed of 15 judges elected for a nine-year term by the General Assembly and the Security Council of the United Nations.
The seat of the Court is at the Peace Palace in The Hague (Netherlands). The Court has a twofold role: first, to settle, in accordance with international law, legal disputes submitted to it by States; and, second, to give advisory opinions on legal questions referred to it by duly authorized United Nations organs and agencies of the system.
Information Department:
Ms Monique Legerman, First Secretary of the Court, Head of Department: +31 (0)70 302 2336
Ms Joanne Moore, Information Officer: +31 (0)70 302 2337
Reacties uitgeschakeld voor International Court of Justice/Press Release 19 july 2024/Legal Consequences arising from the Policies and Practices of Israel in the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem
Uw berichtgeving dd 4 juli 2024 ”Grootste annexatie op Westoever”
Geachte Redactie,
U hebt het in de Loop der Tijden kunnen constateren [1].
Van mij komt u niet gemakkelijk af!
Ik volg uw berichtgeving en wanneer het mij goeddunkt,
lever ik daar commentaar op.
Zoals ook nu.
Deze keer richt ik mijn Pijlen op uw berichtgeving dd 4 juli 2024
” ”Grootste annexatie op Westoever” [Zie geheel onderin, boven het notenapparaat] en
ik moet zeggen:
Ontevreden ben ik niet.
Eindelijk-want zo vaak komt het niet voor, hoewel u recentelijk
wel veel meer uw best doet -[2] eens een bericht, waarbij het
Israelische onrecht jegens de bezette Palestijnse bevolking duidelijk
wordt belicht en dat waardeer ik.
Het behelst uw berichtgeving, gebaseerd op een statement van de
Israelische organisatie Peace Now over de kolonisering
van de Westelijke Jordaanoever, getiteld ”Approval of 5,295 units
and the establishment of 3 new settlements” [3]
In uw berichtgeving vermeldt u [waarbij u zich baseert op informatie
van de Israelische organisatie Peace Now [4], dat Israel de laatste maanden steeds grotere percelen aan de kolonisten toewijst, waarop nederzettingen
worden gebouwd.
Verder vermeldt u in uw berichtgeving:
”Op de toegeeeigende stukken land worden nederzettingen
gebouwd door Israelische kolonisten.
Palestijnen mogen daar niets bezitten.
Op de Westelijke Jordaanoever zijn nu ruim 100 nederzettingen,
waar in totaal ruim 500 000 kolonisten wonen”
TOEEIGENING/VAN WIE?
INTERNATIONAALRECHTELIJKE POSITIE NEDERZETTINGEN
Een Opsteker voor u dus, dat u ten langen leste de moeite neemt,
explicieter het aan de bezette Palestijnen gedane onrecht aan de kaak
te stellen.
Maar wanneer u dat doet, moet u ook wel duidelijk zijn in uw
Berichtgeving:
Zo refereert u aan [ik citeer u]
”Op de toegeeeigende stukken land worden nederzettingen
gebouwd door Israelische kolonisten”
Prima
Maar toegeeigend VAN WIE?
Dat vermeldt u niet en uw lezers kunnen dat moeilijk raden
Antwoord:
Toegeeigend van de Palestijnen
Of beter gezegd:
ONTeigend,AFgepakt
Zie de Informatie van de Israelische mensenrechtenorganisatie
Btselem onder noot 5!
Erger nog vind ik, dat u-voor de zoveelste keer- niet duidelijk
maakt dat deze nederzettingen illegaal zijn volgens het Internationaal
Recht, wat echt cruciaal is!
Zie noot 6
Die illegaliteit van de nederzettingen is [kort gezegd] gebaseerd op
artikel 49, 4e Conventie van Geneve en artikel 55, Haags Verdrag
Staat in noot 6, maar voor uw gemak herhaald in noot 7
Vermeldt u dat dan ook de volgende keer, zoals u het wel
al eerder gedaan hebt! [8]
U weet het dus WEL!
Dit, Waarde Redactie, waren een Paar Belangrijke Punten op de
i!
Hou daarmee een volgende keer rekening
I’ll be watching you!
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOS TELETEKST
”GROOTSTE ANNEXATIE OP WESTOEVER”
Israel heeft de kolonisatie van het grootste stuk land op
de Westelijke Jordaanoever tot nu toe goedgekeurd.
Dat meldt de Israelische organisatie Peace Now.
Het zou gaan om een stuk grond van bijna dertien
vierkante kilometer.
De laatste maanden wijst Israel steeds grotere percelen toe aan
kolonisten.
In maart meldde Peace Now al de toewijzing van stukken grond
van twee en acht vierkante kilometer aan kolonisten
Op de toegeeeigende stukken land worden nederzettingen
gebouwd door Israelische kolonisten.
Palestijnen mogen daar niets bezitten.
Op de Westelijke Jordaanoever zijn nu ruim 100 nederzettingen,
waar in totaal ruim 500 000 kolonisten wonen
EINDE TELETEKST BERICHT
ORIGINELE BERICHT NOS TELETEKST
NOS TELETEKST
GROOTSTE ANNEXATIE OP WESTOEVER
https://nos.nl/teletekst/127
"Grootste annexatie op Westoever"
Israël heeft de kolonisatie van het
grootste stuk land op de Westelijke
Jordaanoever tot nu toe goedgekeurd.Dat
meldt de Israëlische organisatie Peace
Now.Het zou gaan om een stuk grond van
bijna dertien vierkante kilometer.
De laatste maanden wijst Israël steeds
grotere percelen toe aan kolonisten.In
maart meldde Peace Now al de toewijzing
van stukken grond van twee en acht
vierkante kilometer aan kolonisten.
Op de toegeëigende stukken land worden
nederzettingen gebouwd door Israëlische
kolonisten.Palestijnen mogen daar niets
bezitten.Op de Westelijke Jordaanoever
zijn nu ruim 100 nederzettingen,waar in
totaal ruim 500.000 kolonisten wonen.
nieuws buitenland binnenland sport
NOTEN
NOTEN 1 T/M 8
NOTEN 1 T/M 3
[1]
WEBSITE ASTRID ESSED
NOS TELETEKST
https://www.astridessed.nl/?s=NOS+teletekst
[2]
MAIL ASTRID ESSED AAN NOS TELETEKST/”UW BERICHTGEVING DD
4 MAART 2024: ”ISRAEL BOUWT MEER HUIZEN WESTOEVER]/DEZE
The Higher Planning Council (HPC) approved today and yesterday (3-4/7/24) the advancement of 5,295 housing units in dozens of settlements throughout the West Bank. The building plans include the expansion of settlements deep within the West Bank and the legalization of three outposts (without connection to the 5 outposts approved by the Cabinet last week): Mahane Gadi, Givat Hanan (Susya East), and Kedem Arava as “neighborhoods” of existing settlements.
For the first time since the establishment of the Settlement Administration by Minister Smotrich, the legal advisor to the HPC was a civilian and not an officer as in the past. Additionally, present in the audience were members of the Settlement Administration; Hillel Roth, the Civilian Deputy appointed by Minister Smotrich and one of the legal advisors of the administration.
The council’s agenda included plans for more than 6,000 housing units. Ultimately, the number of units approved stands at 5,295 because only the initial planning stage was approved for some of the plans. For example, in the plan for the Gva’ot settlement, where 1,006 housing units are planned, only 250 units were brought for approval.
Peace Now: “Netanyahu and Smotrich’s agenda became evident through the decisions of the Planning Council: approval for thousands of housing units, the establishment of three new settlements, and strategic appointments of Smotrich’s allies in key roles instead of military personnel underscore the annexation occurring in the West Bank. Our government continues to change the rules of the game in the occupied West Bank, leading to irreversible harm. While the north is neglected and citizens across the country are abandoned, with 120 hostages still in Gaza, the process of annexation and land theft continues to expand, contrary to Israeli interests. This annexationist government severely undermines the security and future of both Israelis and Palestinians, and the cost of this recklessness will be paid for generations to come. We must bring down the government before it’s too late.”
For the full list of approved plans, see below.
Among the plans that were approved:
Machane Gadi (Plan 312/6/1) – An outpost established in 2018 as an educational complex and pre-military academy, located north of the Masu’a settlement in structures previously used as a military camp. The plan for 260 housing units was approved for deposit and effectively established a new settlement by legalizing the outpost as a “neighborhood” of the Masu’a settlement.
Kedem Arava (Plan 612) – The agenda included a plan formally belonging to the new settlement “Beit Hogla,” which was approved by the cabinet in February 2023 as the legalization of an illegal outpost. It has now become clear that the new settlement approved by the cabinet includes not only the “Beit Hogla” outpost but also the “Kedem Arava” outpost, located approximately 1.5 km south of it. The plan approved for deposit is for the construction of 316 housing units in Kedem Arava.
Givat Hanan (Susya East) (Plan 513/5) – The approval of the plan for the deposit of 107 housing units in the Susya settlement is actually intended to legalize the Givat Hanan outpost, which was illegally established in 2019. The outpost is located across an intercity road, disconnected from the Susya settlement. However, to avoid the need to declare a new settlement, it was decided to consider it a “neighborhood” of Susya and plan the construction of a bridge over intercity Road 317 to connect the two settlements.
Gvaot (Plan 418/2/1/A) – The Gvaot settlement is also formally considered a “neighborhood” of the Alon Shvut settlement, even though it is 3 km away. The original plan is to build 1,006 housing units, but the HPC only approved Phase 1 of the plan, which includes 250 housing units. The Ministry of Housing is working on plans to establish a city there with tens of thousands of housing units.
Yakir (Plan 118/1/A) – Another significant plan is the establishment of a new neighborhood with 168 housing units for the Yakir settlement. The planned neighborhood is located beyond the access road to the settlement and involves the evacuation of a military base. The plan also connects to the Havat Yair outpost, which is also in the process of legalization as a “neighborhood” of Yakir.
Neria (Plan 235/13/1) – A plan for the construction of 436 housing units in the Neria settlement (officially considered a “neighborhood” of the Talmon settlement) west of Ramallah. This represents a significant expansion of the settlement deep in the West Bank in an area known as “Gush Talmonim,” where thousands of housing units have been approved in recent years and outposts have been legalized (such as Horesh Yaron, Haresha, Kerem Re’im, and Zayit Ra’anan). Recently, Minister Smotrich announced the advancement of a new bypass road intended to facilitate the planned growth in these settlements.
Overall, it was decided to advance 3,080 housing units for deposit and 2,215 housing units for validation.
List of the plans approved by the HPC on 3-4/7/24:
Settlement
Plan Number
Stage Approved
Housing Units
Immanuel
120/4/1
Validation
170
Immanuel
120/13
Validation
96
Negohot
521/ב/1
Validation
158
Hagai
517/2
Depositing
135
Susya (Givat Hanan)
513/5
Depositing
107
Modiin Illit
210/4/2/6
Depositing
300
Elkana
125/2/9
Depositing
8
Kiryat Arba
510/3/14
Validation
140
Kiryat Arba
510/22/3
Validation
25
Givat Zeev
220/1/ג
Depositing
5
Givat Zeev
220/1/ג
Depositing
5
Givat Zeev
220/21/10
Depositing
3
Givat Zeev
220/10/31
Depositing
12
Givat Zeev
220/30/10
Depositing
4
Givat Zeev
220/32/10
Depositing
195
Givat Zeev
220/28
Validation
228
Etz Efraim
126/16
Validation
12
Etz Efraim
126/8/2
Depositing
24
Shaarei Tikva
122/7
Validation
6
Masu’a (Machane Gadi)
312/1/6
Depositing
260
Shilo
205/25
Depositing
90
Almon (Anatot)
226/2/ע
Validation
91
Mitzpe Yericho
228/5
Validation
365
Neria
235/1/13
Depositing
436
Eli
237/8
Validation
24
Ganei Modiin
208/1/13/8
Validation
46
Heit Hogla (Kedem Arava)
612
Depositing
316
Maale Shomron (Elamatan)
116/3/5
Depositing
120
Elon Moreh
107/1/8
Validation
186
Tzofim
149/14
Validation
74
Pduel
160/12
Depositing
25
Pduel
160/11
Depositing
12
Revava
170/10/4
Depositing
16
Kiryat Netafim
129/6
Depositing
136
Yakir
118/א/1
Depositing
168
Gva’ot
418/2/1/א
Depositing
250
Nokdim
411/12
Validation
290
Mitzad (Asfar)
414/2/5
Validation
6
Beitar Illit
426/7/19/ב
Depositing
98
Beitar Illit
426/7/2/3/א
Depositing
28
Beitar Illit
426/7/4/א
Depositing
184
Beitar Illit
426/7/2/2/א
Depositing
143
Beitar Illit
426/21/3/1/ב
Validation
184
Beitar Illit
426/7/16/ב
Validation
46
Beitar Illit
426/7/17/ב
Validation
68
Toal
5,295
NOTEN 4 EN 5
[4]
PEACE NOW
SETTLEMENT WATCH
https://peacenow.org.il/en//category/settlements
[5]
”The settlements are the single most important factor in shaping life in the West Bank. Their destructive impact on the human rights of Palestinians extends far beyond the hundreds of thousands of dunams [1 dunam = 1,000 sq. meters], including farmland and grazing areas, that Israel appropriated from Palestinians in order to build them. More land has been expropriated to pave hundreds of kilometers of roads for settler use only;”
From 1967 to the end of 2017, more than 200 Israeli settlements were established in the West Bank. They include:
131 settlements officially recognized by the Israeli Ministry of the Interior;
About 110 settlements built without official authorization but with governmental support and assistance (known as “illegal outposts”);
Several settlement enclaves inside the city of Hebron;
11 neighborhoods in the areas of the West Bank that Israel annexed to the municipal jurisdiction of Jerusalem in 1967, and several settlement enclaves within Palestinian neighborhoods in East Jerusalem.
Another 16 settlements that had been established in the Gaza Strip, and four in the northern West Bank, were dismantled in 2005 as part of the Disengagement Plan.
More than 620,000 Israeli citizens currently reside in settlements. Of these, about 209,270 live in the parts of the West Bank that Israel annexed to the municipal jurisdiction of Jerusalem (according to Jerusalem Institute for Policy Research figures from late 2016), and 413,400 live throughout the rest of the West Bank (according to Central Bureau of Statistics figures from late 2017).
The settlements are the single most important factor in shaping life in the West Bank. Their destructive impact on the human rights of Palestinians extends far beyond the hundreds of thousands of dunams [1 dunam = 1,000 sq. meters], including farmland and grazing areas, that Israel appropriated from Palestinians in order to build them. More land has been expropriated to pave hundreds of kilometers of roads for settler use only; roadblocks, checkpoints, and other measures that limit Palestinian movement only have been erected based on the location of settlements; Palestinian landowners have been effectively denied access to much of their farmland, both within settlements and outside them; and the winding route of the Separation Barrier, which severely violates the rights of Palestinians living near it, was established inside the West Bank in order to leave as many settlements as possible – and large tracts of land for expanding them – on the western side of the barrier.
All the settlement practices in the West Bank share the same objective, although those employed in the urban areas of Hebron and East Jerusalem – where Palestinians have also been dispossessed of their homes and of other structures – take a different form.
In the early years of the occupation, the main ploy that Israel used to take over land for building settlements was to seize the land “for military purposes”. Military seizure orders were issued for some 31,000 dunams, most of which were earmarked for building settlements. In June 1979, the military issued a seizure order for privately-owned land near Nablus, which was slated for establishing the settlement of Elon Moreh. Several Palestinians petitioned Israel’s High Court of Justice (HCJ), arguing that the seizure violated international law, since it served a civilian purpose of building a settlement rather than true military needs. The court had rejected this argument in previous petitions, accepting the state’s claim that settlements contribute to security.
In this case, however, top security officials stated that building a settlement at that location would serve no military purpose. Also, some of the settlers joined the proceedings as respondents, explaining to the court that it was their intention to settle in the area permanently, for religious and political reasons, rather than to promote security. Given these unique circumstances, the court could not rule that the establishment of the settlement would serve military needs – although it did not rule out such a possibility in general. The justices restricted their decision to the specific case of Elon Moreh, ruling that the land seizure was meant to serve a civilian rather than military purpose and therefore breached international law. The court did not completely deny the possibility of seizing private land for building settlements, but held that when the dominant reason for issuing a seizure order is the establishment of a civilian settlement rather than military considerations, the order is unlawful.
This ruling made it difficult for Israel to continue seizing Palestinian land as it had done until that point. Instead, it required the state to obtain agreement between top security officials on the military advantage of every planned settlement, and to ensure that the settlers kept their intentions to themselves. To circumvent this, the government announced that it would thereafter build settlements only on land that had been declared state land.
However, when the state sought such land, it discovered that only some 687,000 dunams were considered state land at the time, mostly in the Jordan Valley and in the Judean Desert. This frustrated the governmental plan to build settlements along the central mountain ridge of the West Bank. Therefore, the state came up with a new system for declaring state land.
This system was founded on rewriting legal provisions and applying a completely different approach to the Ottoman Land Code, which governs land ownership in the West Bank, than the standard interpretation applied until then. The new approach made it much easier to declare state land, even when the land in question was considered private or collective Palestinian property under British and later Jordanian rule. One method for achieving this was requiring Palestinians to regularly cultivate farmland as a prerequisite to acquiring ownership rights; another was to disregard the provisions of local law, which grants Palestinian communities collective rights to use grazing areas and other public land. By employing these new tactics, from 1979 to 2002 Israel declared more than 900,000 dunams as state land. There are now some 1,200,000 dunams of state land in Area C, constituting 36.5% of Area C and 22% of the entire West Bank. An additional 200,000 dunams of state land are located in areas A and B, where planning is in the hands of the Palestinian Authority.
A comparative survey carried out by B’Tselem in the area of Ramallah revealed massive differences between the amount of land that Jordan defined as government property in areas registered before the occupation, and the amount that Israel declared state land in areas that the Jordanians had not managed to register prior to 1967. The results of the survey indicate that a significant proportion of the land that Israel declared as state land is actually private Palestinian property that was taken from its lawful owners through legal maneuvering, in breach of both local and international law.
This process of land takeover also contravenes basic tenets of due process and natural justice. In many cases, the Palestinian residents were not aware that their land had been registered as state property and when they found out, it was too late to appeal. The burden of proof always lies with Palestinians claiming ownership; even if landowners did manage to prove their ownership over the land, in some cases it was registered state land based on the claim that it had been handed over to a settlement “in good faith”.
Even if all the declarations of state land were lawful, public land – including the land declared as government property prior to 1967 – is meant to serve the population of the occupied territory, i.e. the Palestinian public, not the State of Israel or its citizens. However, Israel prohibits Palestinian use of this land almost entirely and considers it Israeli property. In keeping with this policy, Israel has allocated to settlement vast tracts of this “state land”, stretching far beyond their built-up sections. The lands allocated to settlements have been declared closed military zones and are off limits to Palestinians, except by special permit. In contrast, Israeli citizens, Jews from around the world and tourists can enter them freely.
At present, settlements cover 538,130 dunams – almost 10% of the West Bank. Their regional councils control another 1,650,370 dunams, including vast open areas that have not been attached to any particular settlement. This brings the total area under the direct control of settlements to 40% of the West Bank, and 63% of Area C.
Along with this governmental land grab, settlers have exploited the forced separation between Palestinians and their land to build houses, outposts and roads, sow fields and groves, graze livestock and take over natural water sources – all outside the vast areas already allocated to the settlements. This is attended by routine violence against Palestinians. These actions play a major role in the implementation of Israel’s policy in the West Bank by complementing official measures. The settlers’ apparently independent actions serve as a privatized system for taking over land, allowing Israel to establish and expand entire settlement blocs through an unofficial sidetrack while formally disavowing these actions.
Unlike the restrictive planning policy enforced upon Palestinian communities, Israeli settlements are fully represented in the planning process, enjoying detailed outline plans and advanced infrastructure. Although the state uses the same professional and legal terms to refer to both Israeli and Palestinian construction in the West Bank with– such as building and planning laws, urban master plans, planning procedures and illegal construction – it applies them very differently in practice. When it comes to Israeli settlements, the state turns a blind eye and offers support and retroactive approval, all as part of an overarching policy to de facto annex parts of the West Bank to Israel’s sovereign territory. Palestinian communities, on the other hand, are subjected to painstaking bureaucracy, stalled plans and widespread demolitions, in keeping with Israel’s policy to prevent Palestinian development in the West Bank and continue dispossessing Palestinians of their land.
The establishment of the settlements contravenes international humanitarian law (IHL), which states that an occupying power may not relocate its own citizens to the occupied territory or make permanent changes to that territory, unless these are needed for imperative military needs, in the narrow sense of the term, or undertaken for the benefit of the local population.
The existence of settlements also leads to the violation of many human rights of Palestinians, including the rights to property, equality, an adequate standard of living and freedom of movement. In addition, the radical changes that Israel has made to the map of the West Bank preclude any real possibility of establishing an independent, viable Palestinian state in fulfilment of the right to self-determination. Although the West Bank is not part of Israel’s sovereign territory, Israeli has applied most of its domestic laws to the settlements and their residents. As a result, the settlers enjoy almost all the same privileges as citizens living within Israel. Meanwhile, Palestinians continue to live under martial law and are thereby systematically deprived of their rights and denied the ability to have any real impact on policymaking with respect to the territory in which they live. In creating this reality, Israel has formed a regime in which a person’s rights depend on his or her national identity.
Israel has refrained from formally annexing the West Bank (except in East Jerusalem). In practice, however, it treats the settlements established throughout Area C as extensions of its sovereign territory and has virtually eliminated the distinction for Israeli citizens – while concentrating the Palestinian population in 165 disconnected “islands” (Areas A and B). This double movement, of Israeli settlers taking over more and more West Bank land and Palestinians being pushed aside, has been a consistent mainstay of Israeli policy in the West Bank since 1967, with all Israeli legislative, legal, planning, funding and defense bodies working towards that end.
EINDE
GEDATEERD:
11 November 2017
Updated: 16 January 2019
NOOT 6
[6]
De in bezet gebied gestichte Israelische nederzettingen zijn
illegaal volgens het Internationaal Recht, gebaseerd op artikel 49, 4e Conventie van Geneve en het Haags Verdrag uit 1907
The international humanitarian law of occupation contains a prohibition against deporting or transferring parts of the civilian population of the Occupying Power into Occupied Territory, even if they volunteer to be so transferred. Such transfers are often carried out in order to alter the demographic composition of the population of the occupied territory, and constitute a grave breach of Additional Protocol I, as well as being listed as a war crime under the Statute of the International Criminal Court.
As the establishment of settlements also involves population transfers into Occupied Territory, these are prohibited under IHL. Any measure designed to expand or consolidate settlements is also illegal. Appropriation of land to build or expand settlements is similarly prohibited.
The ICRC’s official position is that the West Bank has been occupied by Israel since 1967. Consequently, the ICRC has repeatedly stated that Israel settlements’ policy goes against key provisions of International Humanitarian Law (IHL), specifically the law of occupation, and is contrary to its intent and spirit. The 1949 Fourth Geneva Convention (GCIV) prohibits an Occupying Power from transferring its own population into the territories under its occupation. Therefore, Israel’s settlements policy in the West Bank contradicts the Fourth Geneva Convention. Settlement expansion – be it through formal expansion of existing settlements or through the largely unchecked spread of unauthorized outposts – is the key source of legal and humanitarian concerns in the West Bank. With its decades-long presence in the occupied Palestinian territory, the ICRC has been a witness to settlements’ impact. They restrict Palestinians’ freedom of movement and affect the social and economic fabric of entire communities. They can limit Palestinians’ access to their agricultural lands, natural resources or medical services. They also contribute to violence between Israeli settlers and Palestinian communities.
WAT ZEGT DE ISRAELISCHE MENSENRECHTENORGANISATIE BTSELEM
”The establishment of the settlements contravenes international humanitarian law (IHL), which states that an occupying power may not relocate its own citizens to the occupied territory or make permanent changes to that territory, unless these are needed for imperative military needs, in the narrow sense of the term, or undertaken for the benefit of the local population.”
De Illegaliteit van de nederzettingen is gebaseerd op artikelen
uit de 4e Conventie van Geneve en het Haags Verdrag van 1907
DE VIERDE CONVENTIE VAN GENEVE
ARTIKEL 49, 4E CONVENTIE VAN GENEVE
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Staat, die een gebied bezet heeft, mag zich slechts beschouwen als beheerder en vruchtgebruiker der openbare gebouwen, onroerende eigendommen, bosschen en landbouwondernemingen, welke aan den vijandelijken Staat behooren en zich in de bezette landstreek bevinden. Hij moet het grondkapitaal dier eigendommen in zijn geheel laten en die overeenkomstig de regelen van het vruchtgebruik beheeren.”
IN HET ENGELS Art. 55. The occupying State shall be regarded only as administrator and usufructuary of public buildings, real estate, forests, and agricultural estates belonging to the hostile State, and situated in the occupied country. It must safeguard the capital of these properties, and administer them in accordance with the rules of usufruct.
CONVENTION RESPECTING THE LAWS AND CUSTOMS OF WARON LAND AND ITS ANNEX: REGULATIONS CONCERNINGTHE LAWS AND CUSTOMS OF WAR ON LAND
Israel’s policy of settling its civilians in occupied Palestinian territory and displacing the local population contravenes fundamental rules of international humanitarian law.
Article 49 of the Fourth Geneva Convention states: “The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.” It also prohibits the “individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory”.
The situation in the OPT is primarily governed by two international legal regimes: international humanitarian law (including the rules of the law of occupation) and international human rights law. International criminal law is also relevant as some serious violations may constitute war crimes.
STATUS OF SETTLEMENTS UNDER INTERNATIONAL LAW
Israel’s policy of settling its civilians in occupied Palestinian territory and displacing the local population contravenes fundamental rules of international humanitarian law.
Article 49 of the Fourth Geneva Convention states: “The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies.” It also prohibits the “individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory”.
The extensive appropriation of land and the appropriation and destruction of property required to build and expand settlements also breach other rules of international humanitarian law. Under the Hague Regulations of 1907, the public property of the occupied population (such as lands, forests and agricultural estates) is subject to the laws of usufruct. This means that an occupying state is only allowed a very limited use of this property. This limitation is derived from the notion that occupation is temporary, the core idea of the law of occupation. In the words of the International Committee of the Red Cross, the occupying power “has a duty to ensure the protection, security, and welfare of the people living under occupation and to guarantee that they can live as normal a life as possible, in accordance with their own laws, culture, and traditions.”
The Hague Regulations prohibit the confiscation of private property. The Fourth Geneva Convention prohibits the destruction of private or state property, “except where such destruction is rendered absolutely necessary by military operations”.
As the occupier, Israel is therefore forbidden from using state land and natural resources for purposes other than military or security needs or for the benefit of the local population. The unlawful appropriation of property by an occupying power amounts to “pillage”, which is prohibited by both the Hague Regulations and Fourth Geneva Convention and is a war crime under the Rome Statute of the International Criminal Court and many national laws.
Israel’s building of settlements in the West Bank, including in East Jerusalem, does not respect any of these rules and exceptions. Transferring the occupying power’s civilians into the occupied territory is prohibited without exception. Furthermore, as explained earlier, the settlements and associated infrastructure are not temporary, do not benefit Palestinians and do not serve the legitimate security needs of the occupying power. Settlements entirely depend on the large-scale appropriation and/or destruction of Palestinian private and state property which are not militarily necessary. They are created with the sole purpose of permanently establishing Jewish Israelis on occupied land.
In addition to being violations of international humanitarian law, key acts required for the establishment of settlements amount to war crimes under the Rome Statute of the International Criminal Court. Under this body of law, the “extensive destruction and appropriation of property not justified by military necessity and carried out unlawfully and wantonly” and the “transfer, directly or indirectly, by the Occupying Power of parts of its own civilian population into the territory it occupies, or the deportation or transfer of all or parts of the population of the occupied territory within or outside this territory” constitute war crimes. As stated above, “pillage” is also a war crime under the Rome Statute.
Israel’s settlement policy also violates a special category of obligations entitled peremptory norms of international law (jus cogens) from which no derogation is permitted. The International Court of Justice (ICJ) affirmed that the rules of the Geneva Conventions constitute “intransgressible principles of international customary law”. Only a limited number of international norms acquire this status, which is a reflection of the seriousness and importance with which the international community views them. Breaches of these norms give rise to certain obligations on all other states, or “third states”, which are explained below.
SETTLEMENTS, DISCRIMINATION AND HUMAN RIGHTS VIOLATIONS
States have a duty to respect, protect and fulfil the human rights of people under their jurisdiction, including people living in territory that is outside national borders but under the effective control of the state. The ICJ confirmed that Israel is obliged to extend the application of the International Convention on Civil and Political Rights, the International Convention on Economic, Social and Cultural Rights and other treaties to which it is a state party to people in the OPT. Israel is a state party to numerous international human rights treaties and, as the occupying power, it has well defined obligations to respect, protect and fulfil the human rights of Palestinians.
However, as has been well documented for many years by the UN, Amnesty International and other NGOs, Israel’s settlement policy is one of the main driving forces behind the mass human rights violations resulting from the occupation. These include:
Violations of the right to life: Israeli soldiers, police and security guards have unlawfully killed and injured many Palestinian civilians in the OPT, including during protests against the confiscation of land and the construction of settlements. UN agencies and fact-finding missions have also expressed concern about violence perpetrated by a minority of Israeli settlers aimed at intimidating Palestinian populations.
Violations of the rights to liberty, security of the person and equal treatment before the law: Amnesty International has documented how Palestinians in the OPT are routinely subjected to arbitrary detention, including through administrative detention. Whereas settlers are subject to Israeli civil and criminal law, Palestinians are subject to a military court system which falls short of international standards for the fair conduct of trials and administration of justice.
Violations of the right to access an effective remedy for acts violating fundamental rights: Israel’s failure to adequately investigate and enforce the law for acts of violence against Palestinians, together with the multiple legal, financial and procedural barriers faced by Palestinians in accessing the court system, severely limit Palestinians’ ability to seek legal redress. The Israeli High Court of Justice has failed to rule on the legality of settlements, as it considered the settlements to be a political issue that that it is not competent to hear.
Violations of the rights to freedom of expression and peaceful assembly: Amnesty International has documented Israel’s use of military orders to prohibit peaceful protest and criminalize freedom of expression in the West Bank. Israeli forces have used tear gas, rubber bullets and occasionally live rounds to suppress peaceful protests.
Violations of the rights to equality and non-discrimination: Systematic discrimination against Palestinians is inherent in virtually all aspects of Israel’s administration of the OPT. Palestinians are also specifically targeted for a range of actions that constitute human rights violations. The Israeli government allows settlers to exploit land and natural resources that belong to Palestinians. Israel provides preferential treatment to Israeli businesses operating in the OPT while putting up barriers to, or simply blocking, Palestinian ones. Israeli citizens receive entitlements and Palestinians face restrictions on the grounds of nationality, ethnicity and religion, in contravention of international standards.
The Israeli authorities have created a discriminatory urban planning and zoning system. Within Area C, where most settlement construction is based, Israel has allocated 70% of the land to settlements and only 1% to Palestinians. In East Jerusalem, Israel has expropriated 35% of the city for the construction of settlements, while restricting Palestinians to construct on only 13% of the land. These figures clearly illustrate Israel’s use of regulatory measures to discriminate against Palestinian residents in Area C.
The UN has also pointed to discrimination against Palestinians in the way in which the criminal law is enforced. While prosecution rates for settler attacks against Palestinians are low, suggesting a lack of enforcement, most cases of violence against Israeli settlers are investigated and proceed to court.
Violations of the right to adequate housing: Since 1967, Israel has constructed tens of thousands of homes on Palestinian land to accommodate settlers while, at the same time, demolishing an estimated 50,000 Palestinian homes and other structures, such as farm buildings and water tanks. Israel also carries out demolitions as a form of collective punishment against the families of individuals accused of attacks on Israelis. In East Jerusalem, about 800 houses have been demolished since 2004 for lack of permits. Israel also confiscates houses inhabited by Palestinians in the city to allocate them to settlers. By forcibly evicting and/or demolishing their homes without providing adequate alternative accommodation, Israel has failed in its duty to respect the right to adequate housing of thousands of Palestinians.
Violations of the right to freedom of movement: Many restrictions on freedom of movement for Palestinian residents are directly linked to the settlements, including restrictions aimed at protecting the settlements and maintaining “buffer zones”. Restrictions include checkpoints, settler-only roads and physical impediments created by walls and gates.
Violations of the rights of the child: Every year, 500-700 Palestinian children from the occupied West Bank are prosecuted in Israeli juvenile military courts under Israeli military orders. They are often arrested in night raids and systematically ill-treated. Some of these children serve their sentences within Israel, in violation of the Fourth Geneva Convention. The UN has also documented that many children have been killed or injured in settler attacks.
Violations of the right to enjoyment of the highest attainable standard of physical and mental health: Restrictions on movement limit Palestinians’ access to health care. Specialists working with Palestinian populations have also documented a range of serious mental health conditions that stem from exposure to violence and abuse in the OPT.
Violations of the right to water: Most Palestinian communities in Area C are not connected to the water network and are prevented from repairing or constructing wells or water cisterns that hold rainwater. Water consumption in some Area C communities is reported by the UN to be 20% of the minimum recommended standard. Israel’s failure to ensure Palestinian residents have a sufficient supply of clean, safe water for drinking and other domestic uses constitutes a violation of its obligations to respect and fulfil the right to water.
Violations of the right to education: Palestinian students face numerous obstacles in accessing education, including forced displacement, demolitions, restrictions on movement and a shortage of school places. An independent fact-finding mission in 2012 noted an “upward trend” of cases of settler attacks on Palestinian schools and harassment of Palestinian children on their way to and from school. Such problems can result in children not attending school and in a deterioration in the quality of learning.
Violations of the right to earn a decent living through work: The expansion of settlements has reduced the amount of land available to Palestinians for herding and agriculture, increasing the dependency of rural communities on humanitarian assistance. Settler violence and the destruction of Palestinian-owned crops and olive trees have damaged the livelihoods of farmers. The UN has reported that in Hebron city centre, the Israeli military has forced 512 Palestinian businesses to close, while more than 1,000 others have shut down due to restricted access for customers and suppliers.
SUSTAINED INTERNATIONAL CONDEMNATION
Most states and international bodies have long recognized that Israeli settlements are illegal under international law. The European Union (EU) has clearly stated that: “settlement building anywhere in the occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem, is illegal under international law, constitutes an obstacle to peace and threatens to make a two-state solution impossible.”
The settlements have been condemned as illegal in many UN Security Council and other UN resolutions. As early as 1980, UN Security Council Resolution 465 called on Israel “to dismantle the existing settlements and, in particular, to cease, on an urgent basis, the establishment, construction and planning of settlements in the Arab territories occupied since 1967, including Jerusalem.” The International Committee of the Red Cross and the Conference of High Contracting Parties to the Fourth Geneva Convention have reaffirmed that settlements violate international humanitarian law. The illegality of the settlements was recently reaffirmed by UN Security Council Resolution 2334, passed inDecember 2016, which reiterates the Security Council’s call on Israel to cease all settlement activities in the OPT. The serious human rights violations that stem from Israeli settlements have also been repeatedly raised and condemned by international bodies and experts.
”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.”
De Staat, die een gebied bezet heeft, mag zich slechts beschouwen als beheerder en vruchtgebruiker der openbare gebouwen, onroerende eigendommen, bosschen en landbouwondernemingen, welke aan den vijandelijken Staat behooren en zich in de bezette landstreek bevinden. Hij moet het grondkapitaal dier eigendommen in zijn geheel laten en die overeenkomstig de regelen van het vruchtgebruik beheeren.”
IN HET ENGELS Art. 55. The occupying State shall be regarded only as administrator and usufructuary of public buildings, real estate, forests, and agricultural estates belonging to the hostile State, and situated in the occupied country. It must safeguard the capital of these properties, and administer them in accordance with the rules of usufruct.
CONVENTION RESPECTING THE LAWS AND CUSTOMS OF WARON LAND AND ITS ANNEX: REGULATIONS CONCERNINGTHE LAWS AND CUSTOMS OF WAR ON LAND
Zojuist las ik dat Queer Amsterdam, organisator van de Queer Walk volgende week zaterdag 20 juli, het eerdere ‘geen Israëlische vlaggen’ haastig heeft ingeslikt. De post op instagram waar het in stond is niet meer terug te lezen want “verplaatst naar het archief”. Na even te hebben gezocht naar hun verklaring hiervoor, heb ik dit gevonden.
De verklaring van Queer Amsterdam
Wat een laffe bedoening. En dit soort dingen gebeurt keer op keer: een organisatie neemt een stevig standpunt in, rechts tuig begint te brullen, en het standpunt wordt nederig op de knieën in de doofpot van de vergetelheid gemikt. Er wordt dan ook gelijk maar afstand van genomen want ‘niet goed opgelet’ en dat soort excuses. Overigens: met rechts tuig verwijs ik dit keer naar burgemeester Femke Halsema, die we allang niet meer links hoeven te noemen. Het is dan ook Halsema die moord en brand is gaan brullen toen Queer Amsterdam aanvankelijk stelde: “No Israeli flags allowed”. “Dat mag niet!”, oreerde Halsema, want “demonstratievrijheid”. Oh, de ironie! De demonstratievrijheid wordt de laatste jaren steeds meer door de staat beknot. Kijk naar jezelf, Halsema, je bent een van die burgemeesters. Mensen die met een ander niet samen willen demonstreren, hebben het volste recht om dat aan te kondigen. Iemand wees me er overigens op dat Halsema zelf het vertoon van Hamasvlaggen al eens verbood. Dit is dus meten met twee maten. Als je terreurdaden wil vergelijken: Israël begon er al in 1948 mee en is er nooit mee opgehouden en gaat momenteel in de zoveelste versnelling door vluchtelingenkampen te bombarderen. Maar Halsema hing vorig jaar bij het Stadhuis precies die zionisten vlag ook zelf al uit bij het stadhuis in Amsterdam. Waag het eens er iets van te zeggen, dan ben je anti-semiet…
Het is de laatste tijd schering en inslag dat pro Palestina activisten die queer zijn, zoals ik zelf, op hun queer zijn worden aangesproken. Wij zouden juist voor Israël moeten zijn want daar zouden queers zo’n vrijheid hebben. Wij zouden juist de genocide moeten steunen want de Palestijnen zouden ons van het dak af willen gooien. Op oriëntalisme gebouwd racisme is al deze lieden duidelijk niet vreemd. Dit is de moslimhaat die spreekt. Dat kennen we ook al van de Roze Leeuw (net als transhaat overigens). Laat nou Israël niet bepaald vooraan staan in de acceptatie van homoseksualiteit (laat zich raden hoe men daar staat tegen over trans mensen) want trouwen kun je daar niet, om maar wat te noemen. Het is dus allemaal grote onzin om Israël als de grote verdediger van queer rechten neer te zetten en zelfs al zou dat zo zijn geweest, dan nog rechtvaardigt dat de genocide op de Palestijnen niet. Er is al met al geen reden om met de vlag van Israhel te gaan wapperen. Tegen al die mensen die feitelijk zelf de grootste queer haters zijn, zeg ik dus: je bent af. Ze waren nooit onze medestanders en worden dat ook niet.
Erger vind ik de diepe buigingen die pride organisaties maken voor regenboog kapitalisme, racisme en repressie en zich medeplichtig maken aan het inzetten van politiegeweld tegen queers die daartegen protesteren, zoals in Leiden vorig jaar. Het begint een herhaling van zetten te worden met die pride organisaties die pride zien als een feestje voor witte cis homo’s en lesbiennes die vergeten zijn dat aan pride strijd vooraf is gegaan en niet willen weten dat de strijd voor velen nog lang niet gestreden is. Zo werd de Roze Leeuw, dikke mik met extreem rechtse organisaties zoals Pegida, pas na stevige druk geweerd van de Pride walk in 2022. In 2018 konden ze in Rotterdam nog meelopen. Nu moeten we opnieuw strijd voeren om lieden die de pride voor hun haat willen misbruiken te weren. Nu moeten we de zionisten uit onze gelederen zien te houden. Wel, het is schandelijk dat we dit nog moeten uitleggen en nog moeten doen, maar als het nodig is: met alle soorten van genoegen. Immers, als je zionistenvlaggen toelaat, zeg je dat je akkoord gaat met de aanwezigheid van propagandisten van fascistische genocide, etnische zuivering, en apartheid. Je steunt dan de genocide. Daarmee sluit je queer Palestijnen uit, queer POC. Daarmee sluit je iedereen uit die door kolonialisme waar ook ter wereld is uitgebuit, verjaagd, gemarteld, opgesloten en die familie en vrienden vermoord heeft zien worden door de terroristen van koloniale bezettingsmachten.
Ik zeg: Laat de zionisten niet met hun vlaggen zwaaien op pride. Dat is niet mijn pride. Queer Amsterdam kan maar beter nogmaals de U-turn maken. De organisatie bepaalt voor mij niet dat ik met zionisten in dezelfde mars moet lopen. Het maakt niet uit of ze honderd meter verderop lopen: ik wil met hen niet geassocieerd worden. Niet Halsema, niet Queer Amsterdam bepaalt met wie ik demonstreer. We laten ons never nooit voor het karretje spannen van de koloniale vestigingsstaat Israhel! Laat ze niet lopen! Kom met antifascistische vlaggen en pride vlaggen en spandoeken, met Palestina vlaggen, anarchovlaggen en alles waar vrijheid uit spreekt. Want pride is vrijheidsstrijd. Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme geldt juist in pride! Laat je zien en horen! Be queer and angry. Pride is a riot. Stonewall is ons voorbeeld. No pasarán!
Joke Kaviaar, 13 juli 2024
Reacties uitgeschakeld voor Artikel Joke Kaviaar/Zionisten in pride? Laat ze niet lopen!
.jpg)
