VOORAF:
OPMERKING ASTRID ESSED
GOED STUK, VERTOLKT GROTENDEELS MIJN
MENING OVER DE OCTOBER 2023 OORLOG
ISRAEL EN HAMAS
WANT HET DODEN EN VISEREN VAN BURGERS,
AAN WELKE KANT VAN HET SPECTRUM OOK, IS
EN BLIJFT VOOR MIJ ONACCEPTABEL, HOE
GERECHTVAARDIGD OOK JE VERZET
ASTRID ESSED
HAMAS-VRIENDJE
FRONTAAL NAAKT [PETER BREEDVELD]
9 OCTOBER 2023
Sterke 9/11-vibes na de aanval van Hamas op Israël. In navolging van EU-voorzitter Ursula von der Leyen verklaarden zowel Mark Rutte als Jesse Klaver dat Israël het recht heeft zich tegen deze terreur te verdedigen. We weten inmiddels hoe Israël zich verdedigt: door zoveel mogelijk Palestijnen aan gort te bombarderen.
Daar moeten wij het verplicht mee eens zijn in dit vrije deel van de wereld. Wierd Duk laat weten dat Afshin Ellian en VVD-Kamerlid Ruben Brekelmans op de staatstelevisie hebben verklaard dat je nú laat zien dat je solidair bent. Wie daar bezwaren tegen heeft, wordt door De Telegraaf als een misdadiger geschandpaald, te boek gesteld als antisemiet en als staatsgevaar. Duk hangt al drie dagen de Opiniepolizei uit, en hij niet alleen. Iedereen die erop wijst dat de Palestijnen de afgelopen decennia ook wat voor hun kiezen hebben gehad, wordt verrot gescholden, voor antisemiet uitgemaakt en bedreigd. Fanatiek sturen de Vrienden van Israël gruwelfilmpjes rond van verminkte lijken, de slachtoffers van Hamas.
Gruweldaden
En het zijn gruweldaden, die Hamas pleegt. De website Electronic Intifada spreekt van een “rechtvaardige bevrijdingsoorlog”, maar in een rechtvaardige bevrijdingsoorlog sleep je niet de naakte lijken van je slachtoffers door de straat, schiet je niet honderden jonge bezoekers van een muziekfestival dood en trek je niet moordend door woonwijken.
Extreemlinkse toetsenbordridders, geretweet door BIJ1-aanhangers, oordelen als kille schrijftafelmoordenaars dat er “geen onschuldige zionisten zijn” en dat “zionisten die blijven als ze de keuze hebben te vertrekken, ophouden burgers te zijn.”
“You don’t get freedom peacefully”, citeert iemand Malcolm X, maar er is verschil tussen “not peacefully” en de barbarij die Hamas tentoonspreidt. Ik ben geen Sun Tzu maar ik zou, als ik Hamas was, uiterst gedisciplineerd zijn geweest, alleen krijgsgevangenen hebben genomen en alle burgers met het uiterste respect hebben behandeld.
Maar het gaat er natuurlijk om Israël zo razend mogelijk te maken zodat het terugslaat met een wrede genadeloosheid die mensen kotsend het theater zal doen verlaten. Dat begrijp ik heus wel.
Israëlische doden
Dit afschuwelijke geweld komt niet uit het niets, al willen de Vrienden van Israël dit ons graag doen geloven. Ruben Brekelmans, bijvoorbeeld, deelt op Twitter een staafdiagram met alleen het aantal Israëlische doden van de afgelopen 15 jaar als gevolg van het “conflict met de Palestijnen.” Fact-checker Marieke Kuypers laat in zo’n zelfde diagram zien dat het aantal Israëlische doden in het niet valt bij het aantal Palestijnse doden.
En hoe Israël het voor elkaar krijgt zo onnoemelijk veel Palestijnse slachtoffers te maken, krijgen we bijna dagelijks in filmpjes te zien waarin we soldaten kinderen zien doodschieten alsof het kalkoenen zijn, Gaza bombarderen waar de bewoners niet uit wegkunnen en waarin kolonisten Palestijnen vernederen die ze net uit hun huis hebben weggejaagd, als ze ze niet gewoon doodschieten.
“Collateral damage” zei een Vriend van Israël tegen mij. Dode Israëlische burgers zijn slachtoffers van terreur, dode Palestijnen zijn “collateral damage”.
Palestijnen zijn ongedierte
Esther Voet zei, toen op het strand van Gaza een groepje voetballende Palestijnse kinderen vanuit een gevechtsvliegtuig aan stukken werd gereten: “Het is wel oorlog, hè!”
Palestijnse levens betekenen hier in Nederland gewoon niks. Palestijnen zijn vuil, uitschot, het is ongedierte, anders praat je niet zo makkelijk over dode kinderen. Zo achteloos, zo zonder enig gevoel.
En dan ben je geschokt dat Hamas net zo achteloos met Israëlische burgers omspringt, en dan ben je kwaad dat Nederlanders hier wijzen op de context van dat geweld.
Feestvieren om slachtparijen
Ik zag filmpjes van mensen die feestvierden vanwege de aanval van Hamas. Ik vind mensen, die juichen om dodelijke slachtoffers, nare mensen. Maar de Vrienden van Israël zijn nogal hypocriet als ze beweren dat zij nooit juichen als er Palestijnen worden gedood. Ze staan op film, de Israëlische jongeren die een soort feestje maakten van het kijken naar de Israëlische beschietingen van Gaza, applaudisserend bij elke inslag. In straatinterviews zeggen Israëliërs dat alle Arabieren moeten worden uitgegroeid, dat hun land en hun huizen eerlijk zijn veroverd in oorlogen.
En hier in Nederland viert GeenStijl feest bij dode Palestijnen, en Laurence Blik en haar vrienden, onder wie zich heel wat prominente Vrienden van Israël bevinden.
Doe niet net of je beter bent dan Hamas. Je bent net zo bloeddorstig, net zo barbaars, net zo wreed en genadeloos.
Gekoloniseerde volken
Waar Nederland nog aan moet wennen, merk ik, is dat de tijd voorbij is dat iedereen braaf ja knikte als er werd gepreekt dat lam Israël was omsingeld door bloeddorstige Arabische leeuwen die het land wilden vernietigen alléén omdat er Joden woonden. Meer pluriformiteit in het medialandschap, want Al Jazeera en sociale media, en een andere samenstelling van de bevolking dan in 1973, maken dat het “conflict” vanuit meerdere perspectieven bekeken wordt. Nazaten van gekoloniseerde volkeren en telgen van nog steeds gekoloniseerde volken zien alles in een andere context.
En je kunt boos worden en schelden en dreigen wat je wilt, met je “Hamas-vriendje” en je “antisemiet” en wat dan ook, die context hoort erbij. Je bent niet meer gezaghebbend, je bepaalt niet meer wat andere mensen denken. Je bent niet meer de baas.
EINDE