AAN
MEVROUW K PITENI
COORDINATOR SERVICECENTER
AMNESTY NEDERLAND
Onderwerp:
Reactie op uw beantwoording van mijn aan u gestuurde
brief over de medeplichtigheid van Amnesty International
aan het Nederlandse Asielbeleid
Geachte mevrouw Piteni,
Ik heb uw mail in goede orde ontvangen.
Ik zal beginnen met het enige positieve, dat ik in uw mail
heb aangetroffen en dat izijn uw excuses voor het feit, dat u
als organisstie mij nooit gereageerd hebt op mijn fundamentele
kritiek op uw gedogen van het vreemdelingenbeleid in Nederland.
Excuses aanvaard.
Kennelijk is uw dienstverlening hierin verbeterd, want u hebt prompt
gereageerd op mijn mail.
Formeel gezien waardeer ik dat,
Maar inhoudelijk……
Ik vind het byzonder triest en beschamend, dat u het lef hebt,
als mensenrechtenorganisatie geen afstand te nemen van de criminele
[want dat IS het!] vreemdelingenbewaring, maar het nog tegenover
mij te gaan verdedigen ook!
Ook gaat u totaal niet in op uw kwalijke verdediging van Gesloten Gezinslocaties [1], die we in
gewoon Nederlands, gezinsgevangenissen noemen.
Over het feit, dat u dergelijke praktijken zelfs in een brief
aan de Kamerleden ”best practice” noemt. [2]
UITZETTINGEN, UITZETTINGEN EN NOG EENS UITZETTINGEN
Voordat ik echter inga op deze twee punten inga, eerst uw
opmerkingen over uitzettingen
U schrijft
”Wat wij uit uw mail opmaken is het uitgangspunt dat iedereen die in Nederland bescherming vraagt daar een goede reden voor heeft en daarom niet teruggestuurd mag worden.Vanuit dit uitgangspunt kan detentie niet aan de orde zijn. ”
EINDE UW CITAAT
U hebt mijn brief niet goed gelezen [begrijpend lezen is kennelijk
moeilijker dan ik dacht….]
Ik ben sowieso tegen vreemdelingendetentie, los van het feit, of
volgens u, bepaalde uitzettingen terecht zijn.
Daarnaast heb ik over uitzettingen in mijn Epiloog
het volgende geschreven
”
Verzet u tegen uitzettingen!
Vrijwel altijd leiden die voor de vluchteling tot vervolging/oorlogssituaties/
andere ellende”
ZIE MIJN BRIEF, DIE OOK OP MIJN WEBSITE STAAT [3]
U schrijft, nogmaals en met tegenzin een stuk uit uw brief geciteerd:
”Wat wij uit uw mail opmaken is het uitgangspunt dat iedereen die in Nederland bescherming vraagt daar een goede reden voor heeft en daarom niet teruggestuurd mag worden.
Vanuit dit uitgangspunt kan detentie niet aan de orde zijn.
Helaas komt dit uitgangspunt niet overeen met de realiteit. ””
EINDE UW CITAAT
Wat is dan Amnesty’s ”realiteit”, mevrouw Piteni?
Wilt u nu ook al ontkennen, dat die uitzettingen meestal naar oorlogsgebieden
gaan of naar andere ellende plekken?
Maak de Kat wijs, dat u dat niet weet!
Of herinnert u zich niet meer, wat er is gebeurd met een
Afghaanse asielzoeker, die door minister Verdonk werd uitgezet?
IK wel.
Hij werd vermoord! [4]
En hij is echt niet de enige, die na uitzetting [in zijn geval dodelijk] gevaar liep/
loopt.
Dat weet u net zo goed als ik!
UW OPMERKINGEN OVER VREEMDELINGENBEWARING:
U schrijft
‘
In de Nederlandse wet is opgenomen dat, eenieder die gevaar voor lijf en leden loopt, bescherming biedt. Dit juridische kader biedt geen bescherming voor een ieder die anders dan lijf en leden deze bescherming van Nederland wenst te ontvangen. Nederland heeft in situaties die buiten deze juridische kader vallen, het recht om een persoon terug te sturen. Wanneer de betreffende persoon die niet voldoet aan het juridische kader en waarvan besloten wordt over te gaan tot terugsturen, zijn of haar uitzetting frustreert, dan kan en mag een land als laatste middel vreemdelingenbewaring inzetten.
Amnesty baseert zich op mensenrechtenverdragen en heeft dat kader te accepteren. De rol die Amnesty hierin bewust blijft spelen is aandringen op [1] vreemdelingenbewaring daadwerkelijk te gebruiken als laatste redmiddel en [2] om, wanneer niet anders mogelijk dan vreemdelingenbewaring, mensen onder zo humaan en kindvriendelijk mogelijke condities op te sluiten.”
EINDE UW CITAAT
Het is dat ik weet, dat u als Amnesty coordinator mij deze brief schrijft
Anders zou ik denken, dat het zo uit de koker vande Staatssecretaris kwam….
” Wanneer de betreffende persoon die niet voldoet aan het juridische kader en waarvan besloten wordt over te gaan tot terugsturen, zijn of haar uitzetting frustreert, dan kan en mag een land als laatste middel vreemdelingenbewaring inzetten. ;;
”Amnesty neemt dus al naadloos taal, gedachtegoed en terminologie van
de Overheid over,…..
Ongelooflijk
En waarom ”heeft Amnesty dat kader [de Nederlandse Wetgeving] te aanvaarden?”
Amnesty is toch geen verlengstuk van de Overheid?
U bent MENSENRECHTENORGANISATIE, die juist FUNDAMENTEEL kritisch
op de Overheid hoort te zijn en u hoort dus PRIMAIR
de belangen van MENSEN te verdedigen.
Los van wat de Overheid al dan niet wil.
Moet IK u daarop wijzen?
Beschamend…..
Weet u trouwens, waarom die mensen ”hun uitzetting frustreren”?
Omdat zij niet terug willen/kunnen, naar een gevaarlijke en/of uitzichtloze situatie.
Zou u dat doen?
Voor die mensen hoort Amnesty International te vechten en niet hun opsluiting
te steunen/gedogen!
VREEMDELINGENBEWARING/MIJN STANDPUNT
Mijn standpunt over vreemdelingenbewaring is duidelijk, zoals
reeds geschreven:
Vreemdelingenbewaring betekent het opsluiten van mensen, die geen
strafbare feiten hebben gepleegd of daarvan verdacht worden.
Dat is een Verkrachting van mensenrechten.
Weer herinner ik u aan artikel 3, Universele Verklaring van de
Rechten van de Mens
” Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.” [5]
Dat geldt voor mensen, die ”legaal” in Nederland zijn en zij, die dat
volgens de Nederlandse Wet niet zijn.
Of zijn zij soms geen mensen met dezelfde mensenrechten?
BAH!
GESLOTEN GEZINSLOCATIES
Ten eerste:
Noem ze toch gewoon ”gezinsgevangenissen”, want dat zijn ze!
Weliswaar zijn het geen cellen met tralies en mogen de mensen
de huisjes uit om op het terrein te wandelen of te spelen, maar er staan
hoge Muren omheen en ze mogen niet van het terrein af.
Dus een gevangenis.
Of het nu een eng getraliek hek is, een concentratiekamp a
la Trump [6] of een Gouden kooi:
Een Kooi blijft een Kooi.
Verder heb ik u gewezen op een brief van een 16 jarige, die beschrijft wat
zo’n gezinsgevangenis doet [7] en u leest daar gewoon overheen
en PRIJST deze Gesloten Voorportaal naar Uitzichtloosheid
nog Als ”best practice” [8]
En hoe zit het met het KinderrechtenVerdrag
Weet u nog?
Waar in artikel 3 LOUD
AND CLEAR wordt gezegd, dat bij alle maatregelen, het belang van het
kind voorop moet staan? [9]
Durft u de Gezinsgevangenissen [Oh pardon ”Gesloten Gezinsvoorzieningen]
te verdedigen als ”het vooropstaan van het belang van het kind?
Ik hoop, dat u nog niet zo diep gezonken bent.
Kortom:
Ik heb voor deze houding van Amnesty International Nederland geen woorden!
Feitelijk HEB ik er al teveel woorden aan verspild!
EPILOOG
Amnesty’s kritiekloze overname van het Overheidstaalgebruik [” Wanneer de betreffende persoon ….
zijn of haar uitzetting frustreert ], het feit, dat zij het opsluiten van onschuldige
mensen blijft verdedigen, dat zij Gesloten Gezinslocaties zelfs prijst [10], betekent,
dat zij niet langer de mensenrechten spreekbuis is van vluchtelingen,
maar een hanteerbaar Instrument voor het inhumane Asielbeleid.
Daar zou ik maar eens goed over nadenken, als ik u was.
Amnesty voert wat vluchtelingen betreft steeds meer een opportunistisch Beleid en wilt van Twee
Kwaden het minst Kwalijke kiezen.
Daarmee wordt zij zelf kwalijk!
Wie met pek omgaat, wordt ermee besmet!
Een mensenrechtenorganisatie hoort FUNDAMENTEEL en ONVERBLOEMD
mensenrechten te verdedigen.
Zij hoort het GEWETEN te zijn van een Overheid, niet haar spreekbuis.
Zolang Amnesty doorgaat op deze weg, is zij mijn vertrouwen kwijt!
Keer dus terug naar het juiste pad, de verdediging van hen, die in Nederland
bescherming komen zoeken.
Dit heb ik gezegd.
Een verdere discussie zal ik met u niet meer voeren.
Het is al schandelijk, dat deze briefwisseling nodig was.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
NOTEN
[1]
AMNESTY INTERNATIONAL
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
TEKST
Opmerkingen en aanbevelingen van Amnesty International bij de WET TERUGKEER EN VREEMDELINGENBEWARING (34309) ten behoeve van het wetgevingsoverleg op 11 juni 2018
In de afgelopen jaren heeft Amnesty International meerdere malen haar zorgen over de Wet Terugkeer en Vreemdelingenbewaring geuit, in detail commentaar geleverd en aanbevelingen tot verbetering gedaan.1 Hieronder zullen wij kort onze belangrijkste aandachtspunten noemen. Voor het overige verwijzen wij naar onze eerdere inbreng.2 Graag zijn wij bereid nadere stukken aan te leveren of onze punten nader toe te lichten. Inleiding Vrijheidsbeneming geldt in het Nederlandse strafrecht als het zwaarste middel om mensen te straffen en de impact op het leven van mensen is groot. Aan het bestuursrechtelijk vastzetten van mensen zonder verblijfstitel kleven dan ook ernstige mensenrechtelijke bezwaren.
De afgelopen jaren is onder meer door (internationale) toezichthouders, mensenrechtenorganisaties en rechtshulpverleners op zeer consistente wijze kritiek geleverd op de wijze waarop de Nederlandse overheid vreemdelingenbewaring uitvoert.
Centrale punten daarin zijn:
1 Het niet afdoende garanderen dat vreemdelingenbewaring alleen als ultimum remedium wordt gebruikt en alleen zo kort mogelijk wordt ingezet. 2 Het disproportioneel zware (penitentiaire) regime en het gebruik van gevangenislocaties. De Wet terugkeer en vreemdelingenbewaring zou hét instrument kunnen zijn om deze kritiek te laten verstommen. Echter, in de huidige vorm biedt het wetsvoorstel niet de benodigde oplossingen en dreigt hiermee een enorme gemiste kans te worden. 1. Ultimum remedium In 2011 publiceerde Amnesty International haar onderzoek naar alternatieven voor vreemdelingendetentie.3 De Tweede kamer toonde zich geïnteresseerd. Niet alleen mensenrechtelijke argumenten,4 ook gezondheidsrisico’s,5 de verplichtingen die volgen uit de
Europese Terugkeerrichtlijn,6 twijfels over de effectiviteit van vreemdelingenbewaring en financiële argumenten7 speelden daarbij een rol.
Ondertussen is er op veel plekken ervaring opgedaan met alternatieven en blijken minder dwingende maatregelen niet alleen goedkoper en humaner maar ook effectief te zijn.8 Uit onderzoek van Amnesty International en de Stichting LOS over opvang van mensen zonder verblijfsrecht blijkt dat intensieve begeleiding detentie in verreweg de meeste gevallen overbodig maakt.9
Ook de staatssecretaris geeft in de nota van 2 mei 2018 aan dat het effectiviteitspercentage met betrekking tot minder dwingende terugkeermaatregelen in de afgelopen jaren fors is gestegen. Ten aanzien van de meldplicht met terugkeerondersteuning lag het effectiviteitspercentage in 2016 rond de 30% en in 2017 lag dit op 40%.10 In de nota naar aanleiding van het nader verslag11 zegt de staatssecretaris dat er de afgelopen jaren een gestage daling te zien is van het aantal vreemdelingen dat in detentie wordt gesteld. Helaas is dat niet juist. Weliswaar is er een tijd lang sprake geweest van een afname van het aantal mensen in vreemdelingendetentie, in de afgelopen twee jaren is de instroom juist weer aanzienlijk gestegen.
Het gaat jaarlijks om duizenden mensen: Vreemdelingen in detentie in Nederland12 In 2015 2180 In 2016 2570 In 2017 3180 Kwetsbaarheid Kwetsbare mensen lopen meer nog dan anderen het risico dat de (geestelijke) gezondheid in detentie verslechtert. Om die reden hebben opeenvolgende staatssecretarissen en ministers toezeggingen gedaan om kwetsbare mensen zo veel mogelijk uit vreemdelingendetentie te houden.13 Dat het onderhavige wetsvoorstel een nieuw artikel 58a aan de Vreemdelingenwet toevoegt dat – in geval van kwetsbaarheid – tot extra motivering van bewaring dwingt is een stap vooruit. Helaas biedt de wet geen duidelijk afwegingskader om de detentie van kwetsbare
mensen te voorkomen.
Het wetsvoorstel schrijft geen kwetsbaarheidstoets voor en blijft (net als nu) uitgaan van de zeer beperkte toets of benodigde zorg binnen de bewaringsomstandigheden kan worden geleverd.14
Dit is dringend aan herziening toe. Duur van detentie en herhaalde detentie De gemiddelde duur van vreemdelingendetentie in Nederland is 43 dagen.15 In dit cijfer wordt niet meegerekend dat mensen soms meerdere keren worden gedetineerd.
Soms overschrijdt de totale duur van de verschillende detentieperioden de door de Europese Terugkeerrichtlijn bepaalde maximale termijn van 18 maanden. Cijfers over herhaalde detentie ontbreken en ook de gemiddelde duur (van bij elkaar opgetelde periodes) is niet bekend.
De mate waarin dit voorkomt is echter een belangrijke indicatie voor het onvoldoende toepassen van het ultimum-remedium beginsel en mogelijk in strijd met de Europese Terugkeerrichtlijn.16 Dat een lange duur van detentie niet nodig is blijkt ook uit het feit de termijn van detentie van gezinnen in de praktijk voldoet. Gezinnen verblijven gemiddeld 7 dagen in vreemdelingendetentie.
AANBEVELINGEN • Leg de bewijslast over de noodzaak van detentie bij de overheid. Motiveer expliciet waarom minder dwingende maatregelen niet volstaan.17 Analyseer en heroverweeg de uitgebreide en generieke inbewaringstellingsgronden (zoals verwoord in het Vreemdelingenbesluit 2000). • Pas de wet zo aan dat herhaalde inbewaringstelling slechts bij hoge uitzondering en onder strikte voorwaarden plaats kan vinden en in ieder geval nooit de totale cumulatieve bewaringsduur van achttien maanden overschrijdt.18 • Zorg voor een individuele en grondige risicoanalyse op kwetsbaarheid zowel voorafgaande aan detentie als periodiek tijdens detentie, waarbij niet alleen gekeken wordt of binnen bewaring zorg kan worden geboden aan de vreemdeling, maar waarbij ook de beoogde schadelijke effecten op de (middel)lange termijn worden meegenomen.19
2. Het regime: het beginsel van minimale beperkingen. Artikel 16 van de Europese Terugkeerrichtlijn schrijft voor dat vreemdelingen in aparte gespecialiseerde inrichtingen dienen te worden gedetineerd.20
De huidige gevangenisgebouwen en het gehanteerde penitentiaire regime voldoen nadrukkelijk niet aan de Europese Terugkeerrichtlijn en de standaarden van het anti-foltercomité van de Raad van Europa (CPT).
Die schrijven voor dat er in vreemdelingendetentie geen sprake mag zijn van een `prisonlike’ regime.21 Vreemdelingendetentie dient, ook volgens het onderhavige wetsvoorstel, uit te gaan van minimale beperkingen (zie artikel 3, derde lid). Voor een bewaringsregime dat slechts ten doel heeft mensen beschikbaar te houden voor uitzetting is (bijvoorbeeld) insluiting op cel niet noodzakelijk en dus disproportioneel.22 Toch bevat het wetsvoorstel – in tegenspraak met het beginsel van minimale beperkingen – verregaande beperkingen, zoals bijvoorbeeld de rechtstreeks uit de Penitentiaire Beginselenwet overgenomen orde- en strafmaatregelen (waaronder het gebruik van isoleercellen) 23 en het nieuw in te voeren ‘beheersregime’. Beheersregime
Naast het verblijfsregime kondigt de nieuwe wet ook een nieuw beheersregime aan. De Raad van State bekritiseert dit regime vanwege het penitentiaire karakter.24 Bovendien is het de bedoeling om iedereen bij aankomst eerst in een beheersregime te plaatsen. Het is volstrekt onduidelijk waarom hiervoor gekozen is. Het automatisch en onmiddellijk opleggen van extra beperkingen is absoluut in strijd met het beginsel van minimale beperkingen.
Ook medewerkers in DC Zeist hebben Amnesty laten weten zich grote zorgen te maken over het instellen van een beheersregime bij binnenkomt ` Als je mensen direct bij binnenkomst onder het beheersregime plaatst … veroorzaakt dat enorme stress en onnodige spanningen, voor zowel de vreemdeling als het personeel.’ De Gesloten Gezinsvoorziening in Zeist, een best practice In juni 2016 is de Gesloten Gezinsvoorziening (GGV) in Zeist geopend. In dit detentiecentrum krijgen gezinnen niet langer te maken met cellen waarin zij 12-17 uur per etmaal worden opgesloten, maar met open ruimtes en een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen. Alweer geruime tijd worden ook vrouwen in de GGV geplaatst. De
ervaringen met deze werkwijze zijn zeer positief.25
Het gebouw, de open setting en de werkwijze zijn in alle opzichten veel beter geschikt voor vreemdelingendetentie.
Volgens het personeel in de GGV is er minder stress en onrust, zijn er minder escalaties en is er meer rust en vertrouwen tussen personeel en vreemdeling.26 Het personeel heeft Amnesty op meerdere momenten laten weten ook voor mannen deze werkwijze mogelijk te willen maken. Zij gaan er van uit dat dat in verreweg de meeste gevallen (90-95%) veilig kan en praktisch realiseerbaar is. De GGV moet daarom gezien worden als een best practice binnen de eigen landsgrenzen. Amnesty International pleit er voor dit model verder te ontwikkelen en toe te passen op alle vreemdelingen in bewaring.
AANBEVELINGEN • Gebruik de wet om een einde te maken aan het ‘prisonlike’ regime zoals bedoeld door het CPT (Wijzig artikel 11, eerste lid).27 Schrap opsluiting in cel en ontwikkel detentielocaties zoals de GGV in Zeist voor alle mensen in vreemdelingenbewaring. • Beperk mensen niet onnodig in hun activiteiten en biedt ruimhartig toegang tot sociale media, arbeid, onderwijs28 en buitenlucht. (Pas artikel 23 daartoe aan). • Schrap het beheersregime uit het wetsvoorstel (afdeling 3 van hoofdstuk 4). Wanneer dit niet haalbaar blijkt: schrap dan in ieder geval het beheersregime bij binnenkomst. (Artikel 17, tweede lid). •
Disciplinaire maatregelen horen niet thuis in bestuursrechtelijke vreemdelingenbewaring. Schrap daarom het betreffende hoofdstuk (hoofdstuk 7 art. 62 tot en met 65) in zijn geheel. Wanneer dat niet haalbaar is schrap dan in ieder geval de mogelijkheid tot opsluiting in een strafcel. (Hoofdstuk 7 artikel 62) •
Ook afzondering op grond van een ordemaatregelen dient zo veel mogelijk te worden voorkomen en alleen in uitzonderijke gevallen en zo kort mogelijk te worden ingezet. Schrap daarom de mogelijkheid om afzondering op grond van een ordemaatregel telkens met ten hoogste twee weken te verlegen. • Stel naast de Commissie van Toezicht en de arts ook altijd de advocaat op de hoogte van de afzondering. (Pas artikel 50 lid 7 daartoe aan). • Zet geen geweld in om vreemdelingen naar DT&V of de ambassade te brengen. (Schrap artikel 44, eerste lid, onder d).
Het wetsvoorstel houdt de mogelijkheid voor visitatie open (bijvoorbeeld wanneer de bodyscan niet beschikbaar is (artikel 47)). Dit MAG GEEN argument zijn. Laat in de wet (hoofdstuk 6, afdeling 2) opnemen dat de staat garandeert dat bodyscanapparatuur in iedere inrichting beschikbaar komt. Draag er zorg voor dat altijd het minst ingrijpende middel eerst wordt gebruikt. (zoals detectiepoortjes of een metaaldetector)
[2]
” Volgens het personeel in de GGV is er minder stress en onrust, zijn er minder escalaties en is er meer rust en vertrouwen tussen personeel en vreemdeling.26 Het personeel heeft Amnesty op meerdere momenten laten weten ook voor mannen deze werkwijze mogelijk te willen maken. Zij gaan er van uit dat dat in verreweg de meeste gevallen (90-95%) veilig kan en praktisch realiseerbaar is. De GGV moet daarom gezien worden als een best practice binnen de eigen landsgrenzen.”
AMNESTY INTERNATIONAL
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
[3]
GESLOTEN GEZINSVOORZIENING KAMP ZEIST/BRIEF AAN
AMNESTY INTERNATIONAL OVER MEDEPLICHTIGHEID
AAN ASIELBELEID
ASTRID ESSED
[4]
VOLKSKRANT
AFGHAAN, DIE IN 2006 WERD UITGEWEZEN IS DOOR TALIBAN VERMOORD
23 FEBRUARI 2011
[5]
ARTIKEL 3
Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS
[6]
COMMONDREAMS
”DESPICABLE”, OUTRAGE OVER TRUMP’S PLANS
FOR TENT CITIES TO IMPRISON CHILD MIGRANTS
13 JUNI 2018
[7]
GEEN KIND AAN DE KANT
VERHAAL VAN A[r], 16 JAAR
[8]
ARTICLE 3
1. In all actions concerning children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, the best interests of the child shall be a primary consideration.
CONVENTION ON THE RIGHTS OF THE CHILD
TEKST
Ik ben A, ik ben 16 jaar oud en ik woon al bijna zes jaar in Nederland. Nu verblijf ik in een gezinslocatie met mijn ouders, zusje en broertje. In die zes jaar heb als een kind behoorlijk veel meegemaakt. Ik ben ongeveer acht keer verhuisd en het ergste vond ik in Zeist. Een jaar geleden werden ik en mijn gezin gearresteerd en naar een gevangenis gebracht in Zeist.
Ik snap wel dat ze (IND en DT&V) Zeist kindvriendelijk willen gaan maken, maar waarvoor? Wat hebben de onschuldige kinderen en hopeloze ouders gedaan? Waarvoor moeten al die onschuldige mensen in bewaring worden gesteld om daarna teruggestuurd te worden naar het land van herkomst? Er zijn zoveel vragen die ik mezelf stel en uiteindelijk niet kan beantwoorden…
Voor mij was het verschrikkelijk om in Zeist twee weken te verblijven. Het is een dichte ruimte waar je niet uit kan en dat is in mijn ogen gevangenis! Ik heb de ergste dagen in mijn leven gehad in die plek, als je als kind steeds denkt dat je terug zal gaan en mogelijk vermoord zal worden en niet meer je ouders zal zien, kon ik niks meer doen dan huilen, zelfs nu ben ik huilend aan het typen.
Ze hadden daar ook activiteiten van stichting de Vrolijkheid voor kinderen, daar was een vrouw die de enige was die me echt begreep, na vier dagen kwam ze niet meer naar het werk omdat ze me niet meer zo kon zien met rode ogen en hopeloze blik.
Op dat moment wilde ik gewoon niet meer leven, de enige wat ik toen deed was mijn gevoelens uiten met een schilderij dat daar nu hangt met een huilend meisje… de kleuren die ik toen had gekozen waren rood en zwart, dat waren de enige kleuren die mijn gevoelens zouden kunnen laten zien.
De mensen daar probeerden lief te doen, maar in hun blik zag ik altijd dat ze van ons af wilden. We moesten ons geld,mobiele toestellen en deel van de kleding inleveren. Mijn vader kwam niet uit de kamer, mijn moeder was zo ziek dat er in die twee weken twee keer per dag een dokter kwam met medicijnen om te kijken hoe mijn moeder was. Mijn broertje kreeg op dat moment een oorontsteking en mijn zusje begreep er niet zoveel van, het enige wat ze zei was dat ze niet terug wilde en dat ze haar Nederlandse vriendinnen wou zien.
Omdat mijn moeder niks meer kon, was ik diegene die naar advocaat belde en de afwas deed. Op een dag werd mijn moeder geroepen door de bewakers en moest ze me ziek gaan helpen en anders zeiden ze dat wij (kinderen) van onze ouders weg zouden gehaald worden, is dat iets wat je tegen een moeder zegt? Dan denk ik dat je als mens geen recht hebt om ooit een kind te hebben.
Het ergste was de manier hoe we naar Zeist werden gebracht, mijn vader werd gearresteerd alsof we een of ander crimineel waren en ik moest mijn schoenen en jas uitdoen in de politiebureau om niet zelfmoord te plegen? Is dat normaal? Na 2 weken kregen we te horen dat het een FOUT was van de IND en dat we weer moesten verhuizen naar een andere gezinslocatie deze keer. Aan de ene kant was ik blij dat we in Nederland mochten blijven en aan de andere kant moest ik weer een nieuw leven beginnen en weer nieuwe vrienden maken.
Door al die verhuizingen en al die gesprekken met de DT&V (Dienst Terugkeer) zijn mijn ouders geestelijk ziek geworden. Ik zelf ben onder behandeling en probeer zo mezelf te kalmeren en sterker te worden om te blijven leven in zulke omstandigheden. Heel vaak heb ik het zo moeilijk gehad dat ik niet meer zo’n leven wilde, maar ondanks alles probeer ik het beste uit mezelf te halen en mijn hoofd te richten naar onderwijs. Ik ben zo bang dat ik alles kwijtraak als ik teruggestuurd word. Elke afwijzing die we kregen was de slechtste dag van mijn leven en vandaag is zo’n dag, want we hebben een negatieve uitspraak voor het Kinderpardon gekregen.
Het voelt soms dat mijn leven op stop is gezet als ik hoor dat ik en mijn gezin niet in Nederland mogen blijven. Mijn broertje is in Nederland geboren en inmiddels zijn ik en mijn zusje geworteld in Nederland. Ik heb over twee weken eindexamens, waarna ik in havo-vwo wil gaan studeren en mijn zusje heeft te horen gekregen dat ze gymnasium gaat doen. Ik en mijn gezin hebben niks gedaan behalve goeie dingen, mijn moeder heeft acht maanden gewerkt in een kapsalon waarvan ze 75% van haar loon aan COA betaalde, maar toen we weer negatief kregen mocht dat niet meer… is dat eerlijk? Na al die gebeurtenissen mochten we met behulp van Defence for Children terug naar de gezinslocatie waar we eerst woonden. Dit is de 40% procent van alles wat ik als kind in Nederland heb meegemaakt, ik krijg er nog steeds dromen over, maar deze keer niet over het verleden in het land waar ik vandaan kwam, maar over de ergste dagen die ik in Nederland heb meegemaakt. Is dit een land dat zogenaamd een verzorgingsstaat is? Gelooft de IND niet dat er kinderen zijn die hun leven en toekomst verlaten in een land van herkomst waar het niet veilig is en vervolgens een nieuw leven beginnen, MAAR ALSNOG NA 5 JAAR NIET MOGEN BLIJVEN?????
Ik hoop dat het uiteindelijk wel goed zal komen en dat er toch meer kinderen in Nederland zouden mogen blijven.
[8]
AAGU
DETENTIECENTRUM KAMP ZEIST GAAT DICHT-AMNESTY
EN KAMER PRIJZEN GEZINSGEVANGENIS
[9]
ARTICLE 3
1. In all actions concerning children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, the best interests of the child shall be a primary consideration.
CONVENTION ON THE RIGHTS OF THE CHILD
[10]
AAGU
DETENTIECENTRUM KAMP ZEIST GAAT DICHT-AMNESTY
EN KAMER PRIJZEN GEZINSGEVANGENIS
OORSPRONKELIJKE BRIEF AAN AMNESTY INTERNATIONAL
AMNESTY INTERNATIONAL NEDERLAND
Uw verdediging van vreemdelingendetentie
en in het byzonder van de Gesloten Gezinsvoorziening [in gewoon
Nederlands ”Gezinsgevangenis”]
Fair is foul, and foul is fair:
Hover through the fog and filthy air.”
bovenstaande regels uit Shakespeare’s Mac Beth wel
en anders maakt u bij dezen kennis.
Ze worden door de drie Heksen [leidende ”voorspellers”
en ”onheilsboden” in Mac Beth]
uitgesproken aan de vooravond van hun ontmoeting
met militaire commandant Mac Beth, die kort daarop
een [Middeleeuwse] coup zal plegen, de koning uit de weg
ruimt om daarna zelf de macht over te nemen.. [1]
”Fair is foul, and foul is fair ”
De Wereld op Zijn Kop..[2]
En dat is precies wat u als Amnesty Bestuur hebt gedaan:
In uw verraderlijke Brief/Notitie
aan de Kamerleden dd juni 2018, zet u de Wereld
op Zijn Kop door de rechten van vluchtelingen
te verkwanselen in een tijd, dat er al zo mee
En daarover ben ik als Actieliid van Amnesty [3] GOED KWAAD!
UW BRIEF:AAN DE KAMERLEDEN
Nu is uw kwalijk standpunt, helaas, niet nieuw voor mij
Al jaren hebt u over vreemdelingendetentie [want
daar gaat het hier om] geschreven op een manier, een mensenrechtenorganiatie
Keer op keer heb ik u hierover in mails aangeschreven, zonder
ooit een reactie te ontvangen.
Uw standpunt komt terug in uw
Brief [notitie] naar de Kamerleden ”Opmerkingen en
Aanbevelingen van Amnesty International Bij de wet Terugkeer
en Vreemdelingenbewaring ten behoeve van het Wetgevingsoverleg
” Vrijheidsbeneming geldt in het Nederlandse strafrecht als het zwaarste middel om mensen te straffen en de impact op het leven van mensen is groot. Aan het bestuursrechtelijk vastzetten van mensen zonder verblijfstitel kleven dan ook ernstige mensenrechtelijke bezwaren. De afgelopen jaren is onder meer door (internationale) toezichthouders, mensenrechtenorganisaties en rechtshulpverleners op zeer consistente wijze kritiek geleverd op de wijze waarop de Nederlandse overheid vreemdelingenbewaring uitvoert. Centrale punten daarin zijn: 1 Het niet afdoende garanderen dat vreemdelingenbewaring alleen als ultimum remedium wordt gebruikt en alleen zo kort mogelijk wordt ingezet. 2 Het disproportioneel zware (penitentiaire) regime en het gebruik van gevangenislocaties.” [5]
U stelt zelf [en terecht!], dat ”vrijheidsbeneming” grote impact heeft op de
levens van mensen en toch hebt u de guts om te stellen, dat
het ”bestuursrechtelijk vastzetten van mensen zonder verblijfstitel” alleen
als ultimum remedium [uiterste redmiddel in het Nederlands] en alleen zo kort
mogelijk” zou moeten worden ingezet.”
Schaamt u zich niet, als mensenrechtenorganisatie, om zoiets staande te
Vrijheidsberoving zou HELEMAAL NIET plaats moeten vinden in geval
van ”mensen zonder verblijfstitel”, want er is geen sprake van een
Of bent u artikel 3 van de Universele Verklaring van de Rechten
” Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.” [6]
UW BRIEF AAN DE KAMERLEDEN
Maar waardoor ik vooral tegen het Plafond vloog -en wat
de reden is voor deze brief- was wat u durfde te zeggen over
de Gesloten Gezinsvoorziening op Kamp Zeist
” De Gesloten Gezinsvoorziening in Zeist, een best practice ”
In juni 2016 is de Gesloten Gezinsvoorziening (GGV) in Zeist geopend. In dit detentiecentrum krijgen gezinnen niet langer te maken met cellen waarin zij 12-17 uur per etmaal worden opgesloten, maar met open ruimtes en een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen. Alweer geruime tijd worden ook vrouwen in de GGV geplaatst.
De ervaringen met deze werkwijze zijn zeer positief.25 Het gebouw, de open setting en de werkwijze zijn in alle opzichten veel beter geschikt voor vreemdelingendetentie. Volgens het personeel in de GGV is er minder stress en onrust, zijn er minder escalaties en is er meer rust en vertrouwen tussen personeel en vreemdeling.26 Het personeel heeft Amnesty op meerdere momenten laten weten ook voor mannen deze werkwijze mogelijk te willen maken. Zij gaan er van uit dat dat in verreweg de meeste gevallen (90-95%) veilig kan en praktisch realiseerbaar is. De GGV moet daarom gezien worden als een best practice binnen de eigen landsgrenzen. Amnesty International pleit er voor dit model verder te ontwikkelen en toe te passen op alle vreemdelingen in bewaring. ” [7]
Dus om het kort samen te vatten, ”prijst” u het Gesloten Gezinsvoorzienings
Systeem als ”best practice” [8]
Best practice vergeleken met wat?
Met de kooien, waarin kinderen in het Amerika van Trump worden
Ja, DAN is de GGV [Gesloten Gezinsvoorziening] inderdaad beter!
Kortom, met uw lovende woorden zegt u dus te staan achter het opsluiten van te deporteren gezinnen in
een GEVANGENIS, want make no mistake, ook al zijn het ”open ruimten en
een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen” [10], het blijft een
gevangenis, want zij [de te deporteren vluchtelingen] kunnen niet van het terrein
En ook al maak je een kooi nog zo mooi en aantrekkelijk, het is en
Zijn de ervaringen zo positief, met deze gevangenis waar onschuldigen, en
maar liefst gezinnen met vaak jonge kinderen, worden opgesloten?
Volgens het ”personeel” ja, want zij zitten niet opgesloten.
What about de gevangenen, o pardon, ”bewoners” van de Geslioten
Dit is een deel van het Verhaal van een 16 jarige jongen, die
in de door u als ”best practice” gekwalificeerde GGV [Gesloten Gezinsvoorziening]
” Voor mij was het verschrikkelijk om in Zeist twee weken te verblijven. Het is een dichte ruimte waar je niet uit kan en dat is in mijn ogen gevangenis! Ik heb de ergste dagen in mijn leven gehad in die plek, als je als kind steeds denkt dat je terug zal gaan en mogelijk vermoord zal worden en niet meer je ouders zal zien, kon ik niks meer doen dan huilen, zelfs nu ben ik huilend aan het typen.”
Zie voor de rest van de brief, noot 11
Zo, dat is wel een ander Verhaal he.
En natuurlijk kent u het Kinderrechtencerdrag, waar in artikel 3 LOUD
AND CLEAR wordt gezegd, dat bij alle maatregelen, het belang van het
kind voorop moet staan [12]
Nu is het aan u om actie te ondernemen en wel DIRECT
Breek met dat opportunistische beleid ”van Twee Kwaden het Minst”
[kiezen tussen Trump concentratiekampen of Gesloten Gezinsvoorzieningen],
want dat is geen mensenrechtenbeleid, maar een opportunistisch, politiek
spelletje, dat met mensenrechten niets van doen heeft!
Daarom geef ik U een aantal aanbevelingen
KIES VOOR DE RECHTEN VAN HEN, DIE ZIJN GEVLUCHT VOOR
VERVOLGING/OORLOG/ARMOEDE ETC EN DOE DAT PRINCIPIEEL!
Dat betekent onder andere:
Verwerp onverbloemd iedere vorm van vreemdelingendetentie, hoe
[misleidend] gerelaxed het er ook uitziet.
Vluchtelingen horen niet opgesloten te worden, ook niet als
”ultimum remedium” [laatste redmiddel]
Verzet u tegen uitzettingen!
Vrijwel altijd leiden die voor de vluchteling tot vervolging/oorlogssituaties/
Gedraag u niet als de ”vriendelijke” kant van het Nederlandse
deportatiesysteem, door u lovend uit te laten over
Gezinsgevangenissen [hou toch op met dat Gesloten
Gezinsvoorzieningen en noem het ”kind” bij de naam”]
Spreek de Nederlandse regering aan op het principiele
recht van vluchtelingen op vrijwaring van vervolging,
Aan de kant van de Vluchtelingen of de Staat, die hen weert,
Maar weet, dat u, door vreemdelingendetentie niet principieel af te wijzen
en gezinsgevangenissen te prijzen als ”best practice”, medeplichtig wordt
aan een misdadig asielbeleid.
Maak de juiste keuze voor mensenrechten, mensenrechtenorganisatie!
Fair is foul, and foul is fair:
Hover through the fog and filthy air.”
AMNESTY INTERNATIONAL NEDERLAND/KOM IN ACTIE
AMNESTY INTERNATIONAL NEDERLAND
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
Opmerkingen en aanbevelingen van Amnesty International bij de WET TERUGKEER EN VREEMDELINGENBEWARING (34309) ten behoeve van het wetgevingsoverleg op 11 juni 2018
In de afgelopen jaren heeft Amnesty International meerdere malen haar zorgen over de Wet Terugkeer en Vreemdelingenbewaring geuit, in detail commentaar geleverd en aanbevelingen tot verbetering gedaan.1 Hieronder zullen wij kort onze belangrijkste aandachtspunten noemen. Voor het overige verwijzen wij naar onze eerdere inbreng.2 Graag zijn wij bereid nadere stukken aan te leveren of onze punten nader toe te lichten. Inleiding Vrijheidsbeneming geldt in het Nederlandse strafrecht als het zwaarste middel om mensen te straffen en de impact op het leven van mensen is groot. Aan het bestuursrechtelijk vastzetten van mensen zonder verblijfstitel kleven dan ook ernstige mensenrechtelijke bezwaren.
De afgelopen jaren is onder meer door (internationale) toezichthouders, mensenrechtenorganisaties en rechtshulpverleners op zeer consistente wijze kritiek geleverd op de wijze waarop de Nederlandse overheid vreemdelingenbewaring uitvoert.
Centrale punten daarin zijn:
1 Het niet afdoende garanderen dat vreemdelingenbewaring alleen als ultimum remedium wordt gebruikt en alleen zo kort mogelijk wordt ingezet. 2 Het disproportioneel zware (penitentiaire) regime en het gebruik van gevangenislocaties. De Wet terugkeer en vreemdelingenbewaring zou hét instrument kunnen zijn om deze kritiek te laten verstommen. Echter, in de huidige vorm biedt het wetsvoorstel niet de benodigde oplossingen en dreigt hiermee een enorme gemiste kans te worden. 1. Ultimum remedium In 2011 publiceerde Amnesty International haar onderzoek naar alternatieven voor vreemdelingendetentie.3 De Tweede kamer toonde zich geïnteresseerd. Niet alleen mensenrechtelijke argumenten,4 ook gezondheidsrisico’s,5 de verplichtingen die volgen uit de
Europese Terugkeerrichtlijn,6 twijfels over de effectiviteit van vreemdelingenbewaring en financiële argumenten7 speelden daarbij een rol.
Ondertussen is er op veel plekken ervaring opgedaan met alternatieven en blijken minder dwingende maatregelen niet alleen goedkoper en humaner maar ook effectief te zijn.8 Uit onderzoek van Amnesty International en de Stichting LOS over opvang van mensen zonder verblijfsrecht blijkt dat intensieve begeleiding detentie in verreweg de meeste gevallen overbodig maakt.9
Ook de staatssecretaris geeft in de nota van 2 mei 2018 aan dat het effectiviteitspercentage met betrekking tot minder dwingende terugkeermaatregelen in de afgelopen jaren fors is gestegen. Ten aanzien van de meldplicht met terugkeerondersteuning lag het effectiviteitspercentage in 2016 rond de 30% en in 2017 lag dit op 40%.10 In de nota naar aanleiding van het nader verslag11 zegt de staatssecretaris dat er de afgelopen jaren een gestage daling te zien is van het aantal vreemdelingen dat in detentie wordt gesteld. Helaas is dat niet juist. Weliswaar is er een tijd lang sprake geweest van een afname van het aantal mensen in vreemdelingendetentie, in de afgelopen twee jaren is de instroom juist weer aanzienlijk gestegen.
Het gaat jaarlijks om duizenden mensen: Vreemdelingen in detentie in Nederland12 In 2015 2180 In 2016 2570 In 2017 3180 Kwetsbaarheid Kwetsbare mensen lopen meer nog dan anderen het risico dat de (geestelijke) gezondheid in detentie verslechtert. Om die reden hebben opeenvolgende staatssecretarissen en ministers toezeggingen gedaan om kwetsbare mensen zo veel mogelijk uit vreemdelingendetentie te houden.13 Dat het onderhavige wetsvoorstel een nieuw artikel 58a aan de Vreemdelingenwet toevoegt dat – in geval van kwetsbaarheid – tot extra motivering van bewaring dwingt is een stap vooruit. Helaas biedt de wet geen duidelijk afwegingskader om de detentie van kwetsbare
Het wetsvoorstel schrijft geen kwetsbaarheidstoets voor en blijft (net als nu) uitgaan van de zeer beperkte toets of benodigde zorg binnen de bewaringsomstandigheden kan worden geleverd.14
Dit is dringend aan herziening toe. Duur van detentie en herhaalde detentie De gemiddelde duur van vreemdelingendetentie in Nederland is 43 dagen.15 In dit cijfer wordt niet meegerekend dat mensen soms meerdere keren worden gedetineerd.
Soms overschrijdt de totale duur van de verschillende detentieperioden de door de Europese Terugkeerrichtlijn bepaalde maximale termijn van 18 maanden. Cijfers over herhaalde detentie ontbreken en ook de gemiddelde duur (van bij elkaar opgetelde periodes) is niet bekend.
De mate waarin dit voorkomt is echter een belangrijke indicatie voor het onvoldoende toepassen van het ultimum-remedium beginsel en mogelijk in strijd met de Europese Terugkeerrichtlijn.16 Dat een lange duur van detentie niet nodig is blijkt ook uit het feit de termijn van detentie van gezinnen in de praktijk voldoet. Gezinnen verblijven gemiddeld 7 dagen in vreemdelingendetentie.
AANBEVELINGEN • Leg de bewijslast over de noodzaak van detentie bij de overheid. Motiveer expliciet waarom minder dwingende maatregelen niet volstaan.17 Analyseer en heroverweeg de uitgebreide en generieke inbewaringstellingsgronden (zoals verwoord in het Vreemdelingenbesluit 2000). • Pas de wet zo aan dat herhaalde inbewaringstelling slechts bij hoge uitzondering en onder strikte voorwaarden plaats kan vinden en in ieder geval nooit de totale cumulatieve bewaringsduur van achttien maanden overschrijdt.18 • Zorg voor een individuele en grondige risicoanalyse op kwetsbaarheid zowel voorafgaande aan detentie als periodiek tijdens detentie, waarbij niet alleen gekeken wordt of binnen bewaring zorg kan worden geboden aan de vreemdeling, maar waarbij ook de beoogde schadelijke effecten op de (middel)lange termijn worden meegenomen.19
2. Het regime: het beginsel van minimale beperkingen. Artikel 16 van de Europese Terugkeerrichtlijn schrijft voor dat vreemdelingen in aparte gespecialiseerde inrichtingen dienen te worden gedetineerd.20
De huidige gevangenisgebouwen en het gehanteerde penitentiaire regime voldoen nadrukkelijk niet aan de Europese Terugkeerrichtlijn en de standaarden van het anti-foltercomité van de Raad van Europa (CPT).
Die schrijven voor dat er in vreemdelingendetentie geen sprake mag zijn van een `prisonlike’ regime.21 Vreemdelingendetentie dient, ook volgens het onderhavige wetsvoorstel, uit te gaan van minimale beperkingen (zie artikel 3, derde lid). Voor een bewaringsregime dat slechts ten doel heeft mensen beschikbaar te houden voor uitzetting is (bijvoorbeeld) insluiting op cel niet noodzakelijk en dus disproportioneel.22 Toch bevat het wetsvoorstel – in tegenspraak met het beginsel van minimale beperkingen – verregaande beperkingen, zoals bijvoorbeeld de rechtstreeks uit de Penitentiaire Beginselenwet overgenomen orde- en strafmaatregelen (waaronder het gebruik van isoleercellen) 23 en het nieuw in te voeren ‘beheersregime’. Beheersregime
Naast het verblijfsregime kondigt de nieuwe wet ook een nieuw beheersregime aan. De Raad van State bekritiseert dit regime vanwege het penitentiaire karakter.24 Bovendien is het de bedoeling om iedereen bij aankomst eerst in een beheersregime te plaatsen. Het is volstrekt onduidelijk waarom hiervoor gekozen is. Het automatisch en onmiddellijk opleggen van extra beperkingen is absoluut in strijd met het beginsel van minimale beperkingen.
Ook medewerkers in DC Zeist hebben Amnesty laten weten zich grote zorgen te maken over het instellen van een beheersregime bij binnenkomt ` Als je mensen direct bij binnenkomst onder het beheersregime plaatst … veroorzaakt dat enorme stress en onnodige spanningen, voor zowel de vreemdeling als het personeel.’ De Gesloten Gezinsvoorziening in Zeist, een best practice In juni 2016 is de Gesloten Gezinsvoorziening (GGV) in Zeist geopend. In dit detentiecentrum krijgen gezinnen niet langer te maken met cellen waarin zij 12-17 uur per etmaal worden opgesloten, maar met open ruimtes en een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen. Alweer geruime tijd worden ook vrouwen in de GGV geplaatst. De
ervaringen met deze werkwijze zijn zeer positief.25
Het gebouw, de open setting en de werkwijze zijn in alle opzichten veel beter geschikt voor vreemdelingendetentie.
Volgens het personeel in de GGV is er minder stress en onrust, zijn er minder escalaties en is er meer rust en vertrouwen tussen personeel en vreemdeling.26 Het personeel heeft Amnesty op meerdere momenten laten weten ook voor mannen deze werkwijze mogelijk te willen maken. Zij gaan er van uit dat dat in verreweg de meeste gevallen (90-95%) veilig kan en praktisch realiseerbaar is. De GGV moet daarom gezien worden als een best practice binnen de eigen landsgrenzen. Amnesty International pleit er voor dit model verder te ontwikkelen en toe te passen op alle vreemdelingen in bewaring.
AANBEVELINGEN • Gebruik de wet om een einde te maken aan het ‘prisonlike’ regime zoals bedoeld door het CPT (Wijzig artikel 11, eerste lid).27 Schrap opsluiting in cel en ontwikkel detentielocaties zoals de GGV in Zeist voor alle mensen in vreemdelingenbewaring. • Beperk mensen niet onnodig in hun activiteiten en biedt ruimhartig toegang tot sociale media, arbeid, onderwijs28 en buitenlucht. (Pas artikel 23 daartoe aan). • Schrap het beheersregime uit het wetsvoorstel (afdeling 3 van hoofdstuk 4). Wanneer dit niet haalbaar blijkt: schrap dan in ieder geval het beheersregime bij binnenkomst. (Artikel 17, tweede lid). •
Disciplinaire maatregelen horen niet thuis in bestuursrechtelijke vreemdelingenbewaring. Schrap daarom het betreffende hoofdstuk (hoofdstuk 7 art. 62 tot en met 65) in zijn geheel. Wanneer dat niet haalbaar is schrap dan in ieder geval de mogelijkheid tot opsluiting in een strafcel. (Hoofdstuk 7 artikel 62) •
Ook afzondering op grond van een ordemaatregelen dient zo veel mogelijk te worden voorkomen en alleen in uitzonderijke gevallen en zo kort mogelijk te worden ingezet. Schrap daarom de mogelijkheid om afzondering op grond van een ordemaatregel telkens met ten hoogste twee weken te verlegen. • Stel naast de Commissie van Toezicht en de arts ook altijd de advocaat op de hoogte van de afzondering. (Pas artikel 50 lid 7 daartoe aan). • Zet geen geweld in om vreemdelingen naar DT&V of de ambassade te brengen. (Schrap artikel 44, eerste lid, onder d).
Het wetsvoorstel houdt de mogelijkheid voor visitatie open (bijvoorbeeld wanneer de bodyscan niet beschikbaar is (artikel 47)). Dit MAG GEEN argument zijn. Laat in de wet (hoofdstuk 6, afdeling 2) opnemen dat de staat garandeert dat bodyscanapparatuur in iedere inrichting beschikbaar komt. Draag er zorg voor dat altijd het minst ingrijpende middel eerst wordt gebruikt. (zoals detectiepoortjes of een metaaldetector)
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
Artikel 3
Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS
”
De Gesloten Gezinsvoorziening in Zeist, een best practice In juni 2016 is de Gesloten Gezinsvoorziening (GGV) in Zeist geopend. In dit detentiecentrum krijgen gezinnen niet langer te maken met cellen waarin zij 12-17 uur per etmaal worden opgesloten, maar met open ruimtes en een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen. Alweer geruime tijd worden ook vrouwen in de GGV geplaatst. De
ervaringen met deze werkwijze zijn zeer positief.25
Het gebouw, de open setting en de werkwijze zijn in alle opzichten veel beter geschikt voor vreemdelingendetentie.
Volgens het personeel in de GGV is er minder stress en onrust, zijn er minder escalaties en is er meer rust en vertrouwen tussen personeel en vreemdeling.26 Het personeel heeft Amnesty op meerdere momenten laten weten ook voor mannen deze werkwijze mogelijk te willen maken. Zij gaan er van uit dat dat in verreweg de meeste gevallen (90-95%) veilig kan en praktisch realiseerbaar is. De GGV moet daarom gezien worden als een best practice binnen de eigen landsgrenzen. Amnesty International pleit er voor dit model verder te ontwikkelen en toe te passen op alle vreemdelingen in bewaring. ”
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
DETENTIECENTRUM KAMP ZEIST GAAT DICHT-AMNESTY
EN KAMER PRIJZEN GEZINSGEVANGENIS
DETENTIECENTRUM KAMP ZEIST GAAT DICHT-AMNESTY
EN KAMER PRIJZEN GEZINSGEVANGENIS
”DESPICABLE”, OUTRAGE OVER TRUMP’S PLANS
FOR TENT CITIES TO IMPRISON CHILD MIGRANTS
” De Gesloten Gezinsvoorziening in Zeist, een best practice In juni 2016 is de Gesloten Gezinsvoorziening (GGV) in Zeist geopend. In dit detentiecentrum krijgen gezinnen niet langer te maken met cellen waarin zij 12-17 uur per etmaal worden opgesloten, maar met open ruimtes en een buitenterrein waarover zij zich vrij kunnen bewegen.”
OPMERKINGEN EN AANBEVELINGEN VAN AMNESTY
INTERNATIONAL BIJ DE WET TERUGKEER EN
VREEMDELINGENBEWARING (34309) TEN BEHOEVE
VAN HET WETGEVINGSOVERLEG OP 11 JUNI 2018
VERHAAL VAN A[r], 16 JAAR
Ik ben A, ik ben 16 jaar oud en ik woon al bijna zes jaar in Nederland. Nu verblijf ik in een gezinslocatie met mijn ouders, zusje en broertje. In die zes jaar heb als een kind behoorlijk veel meegemaakt. Ik ben ongeveer acht keer verhuisd en het ergste vond ik in Zeist. Een jaar geleden werden ik en mijn gezin gearresteerd en naar een gevangenis gebracht in Zeist.
Ik snap wel dat ze (IND en DT&V) Zeist kindvriendelijk willen gaan maken, maar waarvoor? Wat hebben de onschuldige kinderen en hopeloze ouders gedaan? Waarvoor moeten al die onschuldige mensen in bewaring worden gesteld om daarna teruggestuurd te worden naar het land van herkomst? Er zijn zoveel vragen die ik mezelf stel en uiteindelijk niet kan beantwoorden…
Voor mij was het verschrikkelijk om in Zeist twee weken te verblijven. Het is een dichte ruimte waar je niet uit kan en dat is in mijn ogen gevangenis! Ik heb de ergste dagen in mijn leven gehad in die plek, als je als kind steeds denkt dat je terug zal gaan en mogelijk vermoord zal worden en niet meer je ouders zal zien, kon ik niks meer doen dan huilen, zelfs nu ben ik huilend aan het typen.
Ze hadden daar ook activiteiten van stichting de Vrolijkheid voor kinderen, daar was een vrouw die de enige was die me echt begreep, na vier dagen kwam ze niet meer naar het werk omdat ze me niet meer zo kon zien met rode ogen en hopeloze blik.
Op dat moment wilde ik gewoon niet meer leven, de enige wat ik toen deed was mijn gevoelens uiten met een schilderij dat daar nu hangt met een huilend meisje… de kleuren die ik toen had gekozen waren rood en zwart, dat waren de enige kleuren die mijn gevoelens zouden kunnen laten zien.
De mensen daar probeerden lief te doen, maar in hun blik zag ik altijd dat ze van ons af wilden. We moesten ons geld,mobiele toestellen en deel van de kleding inleveren. Mijn vader kwam niet uit de kamer, mijn moeder was zo ziek dat er in die twee weken twee keer per dag een dokter kwam met medicijnen om te kijken hoe mijn moeder was. Mijn broertje kreeg op dat moment een oorontsteking en mijn zusje begreep er niet zoveel van, het enige wat ze zei was dat ze niet terug wilde en dat ze haar Nederlandse vriendinnen wou zien.
Omdat mijn moeder niks meer kon, was ik diegene die naar advocaat belde en de afwas deed. Op een dag werd mijn moeder geroepen door de bewakers en moest ze me ziek gaan helpen en anders zeiden ze dat wij (kinderen) van onze ouders weg zouden gehaald worden, is dat iets wat je tegen een moeder zegt? Dan denk ik dat je als mens geen recht hebt om ooit een kind te hebben.
Het ergste was de manier hoe we naar Zeist werden gebracht, mijn vader werd gearresteerd alsof we een of ander crimineel waren en ik moest mijn schoenen en jas uitdoen in de politiebureau om niet zelfmoord te plegen? Is dat normaal? Na 2 weken kregen we te horen dat het een FOUT was van de IND en dat we weer moesten verhuizen naar een andere gezinslocatie deze keer. Aan de ene kant was ik blij dat we in Nederland mochten blijven en aan de andere kant moest ik weer een nieuw leven beginnen en weer nieuwe vrienden maken.
Door al die verhuizingen en al die gesprekken met de DT&V (Dienst Terugkeer) zijn mijn ouders geestelijk ziek geworden. Ik zelf ben onder behandeling en probeer zo mezelf te kalmeren en sterker te worden om te blijven leven in zulke omstandigheden. Heel vaak heb ik het zo moeilijk gehad dat ik niet meer zo’n leven wilde, maar ondanks alles probeer ik het beste uit mezelf te halen en mijn hoofd te richten naar onderwijs. Ik ben zo bang dat ik alles kwijtraak als ik teruggestuurd word. Elke afwijzing die we kregen was de slechtste dag van mijn leven en vandaag is zo’n dag, want we hebben een negatieve uitspraak voor het Kinderpardon gekregen.
Het voelt soms dat mijn leven op stop is gezet als ik hoor dat ik en mijn gezin niet in Nederland mogen blijven. Mijn broertje is in Nederland geboren en inmiddels zijn ik en mijn zusje geworteld in Nederland. Ik heb over twee weken eindexamens, waarna ik in havo-vwo wil gaan studeren en mijn zusje heeft te horen gekregen dat ze gymnasium gaat doen. Ik en mijn gezin hebben niks gedaan behalve goeie dingen, mijn moeder heeft acht maanden gewerkt in een kapsalon waarvan ze 75% van haar loon aan COA betaalde, maar toen we weer negatief kregen mocht dat niet meer… is dat eerlijk? Na al die gebeurtenissen mochten we met behulp van Defence for Children terug naar de gezinslocatie waar we eerst woonden. Dit is de 40% procent van alles wat ik als kind in Nederland heb meegemaakt, ik krijg er nog steeds dromen over, maar deze keer niet over het verleden in het land waar ik vandaan kwam, maar over de ergste dagen die ik in Nederland heb meegemaakt. Is dit een land dat zogenaamd een verzorgingsstaat is? Gelooft de IND niet dat er kinderen zijn die hun leven en toekomst verlaten in een land van herkomst waar het niet veilig is en vervolgens een nieuw leven beginnen, MAAR ALSNOG NA 5 JAAR NIET MOGEN BLIJVEN?????
Ik hoop dat het uiteindelijk wel goed zal komen en dat er toch meer kinderen in Nederland zouden mogen blijven.
[12]
”
Article 3
1. In all actions concerning children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, the best interests of the child shall be a primary consideration.
CONVENTION ON THE RIGHTS OF THE CHILD
