Sterke 9/11-vibes na de aanval van Hamas op Israël. In navolging van EU-voorzitter Ursula von der Leyen verklaarden zowel Mark Rutte als Jesse Klaver dat Israël het recht heeft zich tegen deze terreur te verdedigen. We weten inmiddels hoe Israël zich verdedigt: door zoveel mogelijk Palestijnen aan gort te bombarderen.
Daar moeten wij het verplicht mee eens zijn in dit vrije deel van de wereld. Wierd Duk laat weten dat Afshin Ellian en VVD-Kamerlid Ruben Brekelmans op de staatstelevisie hebben verklaard dat je nú laat zien dat je solidair bent. Wie daar bezwaren tegen heeft, wordt door De Telegraaf als een misdadiger geschandpaald, te boek gesteld als antisemiet en als staatsgevaar. Duk hangt al drie dagen de Opiniepolizei uit, en hij niet alleen. Iedereen die erop wijst dat de Palestijnen de afgelopen decennia ook wat voor hun kiezen hebben gehad, wordt verrot gescholden, voor antisemiet uitgemaakt en bedreigd. Fanatiek sturen de Vrienden van Israël gruwelfilmpjes rond van verminkte lijken, de slachtoffers van Hamas.
Gruweldaden
En het zijn gruweldaden, die Hamas pleegt. De website Electronic Intifada spreekt van een “rechtvaardige bevrijdingsoorlog”, maar in een rechtvaardige bevrijdingsoorlog sleep je niet de naakte lijken van je slachtoffers door de straat, schiet je niet honderden jonge bezoekers van een muziekfestival dood en trek je niet moordend door woonwijken.
Extreemlinkse toetsenbordridders, geretweet door BIJ1-aanhangers, oordelen als kille schrijftafelmoordenaars dat er “geen onschuldige zionisten zijn” en dat “zionisten die blijven als ze de keuze hebben te vertrekken, ophouden burgers te zijn.”
“You don’t get freedom peacefully”, citeert iemand Malcolm X, maar er is verschil tussen “not peacefully” en de barbarij die Hamas tentoonspreidt. Ik ben geen Sun Tzu maar ik zou, als ik Hamas was, uiterst gedisciplineerd zijn geweest, alleen krijgsgevangenen hebben genomen en alle burgers met het uiterste respect hebben behandeld.
Maar het gaat er natuurlijk om Israël zo razend mogelijk te maken zodat het terugslaat met een wrede genadeloosheid die mensen kotsend het theater zal doen verlaten. Dat begrijp ik heus wel.
Israëlische doden
Dit afschuwelijke geweld komt niet uit het niets, al willen de Vrienden van Israël dit ons graag doen geloven. Ruben Brekelmans, bijvoorbeeld, deelt op Twitter een staafdiagram met alleen het aantal Israëlische doden van de afgelopen 15 jaar als gevolg van het “conflict met de Palestijnen.” Fact-checker Marieke Kuypers laat in zo’n zelfde diagram zien dat het aantal Israëlische doden in het niet valt bij het aantal Palestijnse doden.
En hoe Israël het voor elkaar krijgt zo onnoemelijk veel Palestijnse slachtoffers te maken, krijgen we bijna dagelijks in filmpjes te zien waarin we soldaten kinderen zien doodschieten alsof het kalkoenen zijn, Gaza bombarderen waar de bewoners niet uit wegkunnen en waarin kolonisten Palestijnen vernederen die ze net uit hun huis hebben weggejaagd, als ze ze niet gewoon doodschieten.
“Collateral damage” zei een Vriend van Israël tegen mij. Dode Israëlische burgers zijn slachtoffers van terreur, dode Palestijnen zijn “collateral damage”.
Palestijnen zijn ongedierte
Esther Voet zei, toen op het strand van Gaza een groepje voetballende Palestijnse kinderen vanuit een gevechtsvliegtuig aan stukken werd gereten: “Het is wel oorlog, hè!”
Palestijnse levens betekenen hier in Nederland gewoon niks. Palestijnen zijn vuil, uitschot, het is ongedierte, anders praat je niet zo makkelijk over dode kinderen. Zo achteloos, zo zonder enig gevoel.
En dan ben je geschokt dat Hamas net zo achteloos met Israëlische burgers omspringt, en dan ben je kwaad dat Nederlanders hier wijzen op de context van dat geweld.
Feestvieren om slachtparijen
Ik zag filmpjes van mensen die feestvierden vanwege de aanval van Hamas. Ik vind mensen, die juichen om dodelijke slachtoffers, nare mensen. Maar de Vrienden van Israël zijn nogal hypocriet als ze beweren dat zij nooit juichen als er Palestijnen worden gedood. Ze staan op film, de Israëlische jongeren die een soort feestje maakten van het kijken naar de Israëlische beschietingen van Gaza, applaudisserend bij elke inslag. In straatinterviews zeggen Israëliërs dat alle Arabieren moeten worden uitgegroeid, dat hun land en hun huizen eerlijk zijn veroverd in oorlogen.
En hier in Nederland viert GeenStijl feest bij dode Palestijnen, en Laurence Blik en haar vrienden, onder wie zich heel wat prominente Vrienden van Israël bevinden.
Doe niet net of je beter bent dan Hamas. Je bent net zo bloeddorstig, net zo barbaars, net zo wreed en genadeloos.
Gekoloniseerde volken
Waar Nederland nog aan moet wennen, merk ik, is dat de tijd voorbij is dat iedereen braaf ja knikte als er werd gepreekt dat lam Israël was omsingeld door bloeddorstige Arabische leeuwen die het land wilden vernietigen alléén omdat er Joden woonden. Meer pluriformiteit in het medialandschap, want Al Jazeera en sociale media, en een andere samenstelling van de bevolking dan in 1973, maken dat het “conflict” vanuit meerdere perspectieven bekeken wordt. Nazaten van gekoloniseerde volkeren en telgen van nog steeds gekoloniseerde volken zien alles in een andere context.
En je kunt boos worden en schelden en dreigen wat je wilt, met je “Hamas-vriendje” en je “antisemiet” en wat dan ook, die context hoort erbij. Je bent niet meer gezaghebbend, je bepaalt niet meer wat andere mensen denken. Je bent niet meer de baas.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Frontaal Naakt]/Hamas-vriendje
The following questions and answers (Q&A) address issues relating to international humanitarian law (the laws of war) governing current hostilities between Israel and Hamas, and other Palestinian armed groups in Gaza. The purpose is to facilitate analysis of the conduct of all parties involved in the conflict with the aim of deterring violations of the laws of war and encouraging accountability for abuses.
This Q&A focuses on international humanitarian law governing the conduct of hostilities. It does not address whether Palestinian armed groups or Israel were or are justified in their attacks or other matters concerning the legitimacy of resorting to armed force, such as under the United Nations Charter. In accordance with our institutional mandate, Human Rights Watch does not take positions on issues of jus ad bellum (law concerning acceptable justifications to use armed force); our primary goal is documenting violations of the laws of war, and encouraging all parties in armed conflict to respect the laws of war, or jus in bello.
International humanitarian law recognizes the Israeli occupation of the West Bank and Gaza as an ongoing armed conflict. Current hostilities and military attacks between Israel and Hamas and other Palestinian armed groups are governed by the conduct of hostilities standards rooted in international humanitarian law, consisting of international treaty law, most notably Common Article 3 to the Geneva Conventions of 1949 and customary international humanitarian law applicable in so-called non-international armed conflicts, which are reflected in the Additional Protocols of 1977 to the Geneva Conventions. These rules concern the methods and means of combat and fundamental protections for civilians and combatants no longer participating in hostilities for both states and non-state armed groups.
Foremost among the rules of international humanitarian law is the rule that parties to a conflict must distinguish at all times between combatants and civilians. Civilians may never be the target of attack. Warring parties are required to take all feasible precautions to minimize harm to civilians and civilian objects, such as homes, shops, schools, and medical facilities. Attacks may target only combatants and military objectives. Attacks that target civilians or fail to discriminate between combatants and civilians, or that would cause disproportionate harm to the civilian population compared to the anticipated military gain, are prohibited.
Additionally, Common Article 3 provides a number of fundamental protections for civilians and persons who are no longer taking part in hostilities, such as captured combatants, and those who have surrendered or become incapacitated. It prohibits violence against such persons – particularly murder, cruel treatment, and torture – as well as outrages against their personal dignity and degrading or humiliating treatment, and the taking of hostages.
The laws of war make no formal distinction between parties to a conflict on the basis of power imbalances or other criteria. The fundamental principles of international humanitarian law still apply. Violating them by deliberately targeting civilians or carrying out indiscriminate attacks can never be justified by pointing to the injustice of the political situation or other political or moral arguments. To permit the targeting of civilians in circumstances in which there is a disparity of power between opposing forces, as is the case in many conflicts, would create an exception that would virtually negate the rules of war.
The laws of war recognize that some civilian casualties may be inevitable during armed conflict, but impose a duty on warring parties at all times to distinguish between combatants and civilians, and to target only combatants and other military objectives. The fundamental tenets of international humanitarian law are “civilian immunity” and the principle of “distinction.”
Combatants include members of a country’s armed forces and commanders and full-time fighters in non-state armed groups. They are subject to attack at all times during hostilities unless they are captured or incapacitated.
Civilians lose their immunity from attack when and only for such time as they are directly participating in hostilities. According to guidance by the International Committee of the Red Cross (ICRC), the laws of war distinguish between members of the organized fighting forces of a non-state party, who may be targeted during an armed conflict, and part-time fighters, who are civilians who may only be targeted when and only for such time as they are directly participating in hostilities. Similarly, reservists of national armed forces are considered civilians except when they go on duty, in which case they are combatants subject to attack. Fighters who leave the armed group, as well as regular army reservists who reintegrate into civilian life, are civilians until they are called back to active duty.
For an individual’s act to constitute direct participation in hostilities, it must imminently be capable of causing harm to opposing forces and must be deliberately carried out to support a party to the armed conflict. Direct participation in hostilities includes measures taken in preparation for executing the act, as well as deployment to and return from the location where the act is carried out.
ICRC guidance also sets out that people who have exclusively non-combat functions in armed groups, including political or administrative roles, or are merely members of or affiliated with political entities that have an armed component, such as Hamas, Islamic Jihad, or the Popular Front for the Liberation of Palestine, may not be targeted at any time unless and only for such time as they, like any other civilian, directly participate in the hostilities. That is, membership or affiliation with a Palestinian movement with an armed wing is not a sufficient basis for determining an individual to be a lawful military target.
The laws of war also protect civilian objects, which are defined as anything not considered a legitimate military objective. Prohibited are direct attacks against civilian objects, such as homes and apartments, places of worship, hospitals and other medical facilities, schools, and cultural monuments. Civilian objects become subject to legitimate attack when they become military objectives; that is, when they are making an effective contribution to military action and their destruction, capture, or neutralization offers a definite military advantage, subject to the rules of proportionality. This would include the presence of members of armed groups or military forces in what are normally civilian objects. Where there is doubt about the nature of an object, it must be presumed to be civilian.
The laws of war prohibit indiscriminate attacks. Indiscriminate attacks strike military objectives and civilians or civilian objects without distinction. Examples of indiscriminate attacks are those that are not directed at a specific military objective or that use weapons that cannot be directed at a specific military objective. Prohibited indiscriminate attacks include area bombardment, which are attacks by artillery or other means that treat as a single military objective a number of clearly separated and distinct military objectives located in an area containing a concentration of civilians and civilian objects.
An attack on an otherwise legitimate military target is prohibited if it would violate the principle of proportionality. Disproportionate attacks are those that may be expected to cause incidental loss of civilian life or damage to civilian objects that would be excessive in relation to the concrete and direct military advantage anticipated from the attack.
Hostage-taking is prohibited in non-international armed conflicts under Article 1(b) of Common Article 3 of the Geneva Conventions and customary international humanitarian law. The ICRC Commentary on Common Article 3 defines hostage-taking as “the seizure, detention or otherwise holding of a person (the hostage) accompanied by the threat to kill, injure or continue to detain that person in order to compel a third party to do or to abstain from doing any act as an explicit or implicit condition for the release, safety or well-being of the hostage.” Hostages can include civilians and people taking no active part in hostilities, such as members of armed forces who have surrendered or who have been detained. Hostage-taking is a war crime, including under the Rome Statute of the International Criminal Court. People taken as hostages, like all held in custody, must be treated humanely, and cannot be used as human shields.
The ICRC Commentary also notes that hostages are often people, such as civilians posing no security threat, who are taken into custody and detained unlawfully. However, unlawful detention is not necessary for there to be a hostage-taking. An individual whose detention may be lawful, such as a captured soldier, could still be used as a hostage.
A threat to continue detaining someone legally held would not amount to a hostage-taking. For instance, it is not unlawful as part of a negotiation over a prisoner exchange to continue to detain someone, such as a captured combatant, whose release is not legally required. It would, however, be unlawful to make such a threat against a detained civilian unlawfully held.
Hostage-taking is prohibited regardless of the conduct that the hostage-taker aims to impose. So it is still unlawful even when seeking to compel the opposing force to cease an unlawful conduct.
International humanitarian law does not prohibit fighting in urban areas, although the presence of many civilians places greater obligations on warring parties to take steps to minimize harm to civilians. Gaza is one of the most densely populated areas in the world.
The laws of war require that the parties to a conflict take constant care during military operations to spare the civilian population, and to “take all feasible precautions” to avoid or minimize the incidental loss of civilian life and damage to civilian objects. These precautions include doing everything feasible to verify that the objects of attack are military objectives and not civilians or civilian objects, giving “effective advance warning” of attacks when circumstances permit, and refraining from an attack if the rule of proportionality will be violated. In populated areas with buildings or other structures, both above and underground, parties should take into account the difficulty of identifying civilians who may be obscured from view even from advanced surveillance technology.
Forces deployed in populated areas must, to the extent feasible, avoid locating military objectives – including fighters, ammunition, weapons, equipment, and military infrastructure – in or near densely populated areas, and endeavor to remove civilians from the vicinity of military objectives. Belligerents are prohibited from using civilians to shield military objectives or operations from attack. “Shielding” refers to purposefully using the presence of civilians to render military forces or areas immune from attack.
At the same time, the attacking party is not relieved from its obligation to take into account the risk to civilians, including the duty to avoid causing disproportionate harm to civilians, simply because it considers the defending party responsible for having located legitimate military targets within or near populated areas. That is, the presence of a Hamas commander or rocket launcher, or other military facility in a populated area would not justify attacking the area without regard to the threatened civilian population, including the duty to distinguish combatants from civilians and the rule of proportionality.
The use of explosive weapons with wide-area effects in populated areas is one of the gravest threats to civilians in contemporary armed conflict. In addition to causing civilian casualties directly, explosive weapons with wide-area effects have frequently damaged or destroyed civilian infrastructure, such as bridges, water pipes, power stations, hospitals, and schools, causing long-term harm to civilians, including the disruption of basic services. These weapons have a wide-area effect if they have a large destructive radius, are inherently inaccurate, or deliver multiple munitions at the same time. Their use in populated areas forces people to flee their homes, exacerbating humanitarian needs.
Weapons that have a large destructive radius include those that detonate a large amount of explosive material and those that propel fragments over a large area, or both. Munitions with large amounts of explosive material can produce fragmentation that spreads unpredictably over a wide area, and a powerful blast wave that can cause severe physical injuries to the human body and physical structures, cause blunt force trauma and physical damage from flying debris, and cause or exacerbate other injuries or existing illnesses. Munitions that have preformed fragmentation warheads are designed to spread scores of fragments over an area, making it difficult or impossible to limit the effects of the weapon.
The use of explosive weapons with wide-area effects in the densely populated Gaza Strip, where 2.2 million Palestinians live in a strip of territory that is 41 kilometers (25 miles) long and between 6 and 12 kilometers (3.7 and 7.5 miles) wide, and the targeting at times of critical infrastructure, could be expected to cause serious harm to civilians and civilian objects. In addition, rockets launched from Gaza that are fundamentally inaccurate or designed to saturate a large area and are likely to strike civilians and civilian objects inside Israel, also cause foreseeable harm to civilians and civilian objects.
The laws of war require, unless circumstances do not permit, that warring parties give “effective advance warning” of attacks that may affect the civilian population. What constitutes an “effective” warning will depend on the circumstances. Such an assessment would take into account the timing of the warning and the ability of civilians to leave the area. A warning that does not give civilians adequate time to leave for a safer area would not be considered “effective.”
Civilians who do not evacuate following warnings are still fully protected by international humanitarian law. Otherwise, warring parties could use warnings to cause forced displacement, threatening civilians with deliberate harm if they did not heed them. Moreover, some civilians are unable to heed a warning to evacuate, for reasons of health, disability, fear, or lack of anyplace else to go. So, even after warnings have been given, attacking forces must still take all feasible precautions to avoid loss of civilian life and property. This includes canceling an attack when it becomes apparent that the target is civilian, or that the civilian loss would be disproportionate to the expected military gain.
The laws of war also prohibit “acts or threats of violence the primary purpose of which is to spread terror among the civilian population.” Statements that called for the evacuation of areas that are not genuine warnings, but are primarily intended to cause panic among residents or compel them to leave their homes for reasons other than their safety, would fall under this prohibition. This prohibition does not attempt to address the effects of lawful attacks, which ordinarily cause fear, but rather those threats or attacks on civilians that have this specific purpose.
Healthcare facilities are civilian objects that have special protections under the laws of war against attacks and other acts of violence including bombing, shelling, looting, forced entry, shooting into, encircling, or other forceful interference such as intentionally depriving facilities of electricity and water.
Healthcare facilities include hospitals, laboratories, clinics, first aid posts, blood transfusion centers, and the medical and pharmaceutical stores of these facilities, whether military or civilian. While other presumptively civilian structures become military objectives if they are being used for a military purpose, hospitals lose their protection from attack only if they are being used, outside their humanitarian function, to commit “acts harmful to the enemy.” Several types of acts do not constitute “acts harmful to the enemy,” such as the presence of armed guards, or when small arms from the wounded are found in the hospital. Even if military forces misuse a hospital to store weapons or shelter able-bodied combatants, the attacking force must issue a warning to cease this misuse, setting a reasonable time limit for it to end, and attacking only after such a warning has gone unheeded.
Under the laws of war, doctors, nurses, and other medical personnel must be permitted to do their work and be protected in all circumstances. They lose their protection only if they commit, outside their humanitarian function, “acts harmful to the enemy.”
Likewise, ambulances and other medical transportation must be allowed to function and be protected in all circumstances. They could lose their protection only if they are being used to commit “acts harmful to the enemy,” such as transporting ammunition or healthy fighters in service. As stated above, the attacking force must issue a warning to cease this misuse, and can only attack after such a warning goes unheeded.
Mosques and churches – like all houses of worship – and schools are presumptively civilian objects that may not be attacked unless they are being used for military purposes, such as a military headquarters or a location for storing weapons and ammunition.
The principle of proportionality also applies to these objects.
All sides were obligated to take special care in military operations to avoid damage to schools, houses of worship, and other cultural property.
As parties to the armed conflict, the armed wings of Hamas, Islamic Jihad, and other Palestinian armed groups are obligated to abide by international humanitarian law. The targeting of military installations and other military objectives is permitted under the laws of war, but only if all feasible precautions to avoid civilian harm are taken. The laws prohibit Palestinian armed groups from targeting civilians or launching indiscriminate attacks or attacks that would cause disproportionate harm to civilians compared to the expected military advantage. Commanders of Palestinian armed groups are also obligated to choose such means of attack that they could direct at military targets and minimize incidental harm to civilians. If the weapons used were so inaccurate that they could not be directed at military targets without imposing a substantial risk of civilian harm, then the group should not have deployed them.
Human Rights Watch has found in prior hostilities that rockets launched by Palestinian armed groups – including locally made short and upgraded long-range rockets, “Grad” rockets, and rockets imported from other sources – are so inaccurate as to be incapable of being aimed in a manner to discriminate between military targets and civilian objects when they were launched toward populated areas. This inaccuracy and inability to target military objectives are exacerbated at the longer ranges that some rockets were fired into Israel.
The use of such rockets against civilian areas violates the prohibition on deliberate and indiscriminate attacks. Likewise, a party that launches rockets from densely populated areas, or co-locates military objectives in or near civilian areas – thus making civilians vulnerable to counterattacks – may be failing to take all feasible precautions to protect civilians under its control against the effects of attacks.
International humanitarian law allows the targeting of military commanders in the course of armed conflict, provided that such attacks otherwise comply with the laws that protect civilians, including being proportionate. Political leaders not taking part in military operations, as civilians, would not be legitimate targets of attack.
Palestinian armed groups’ leaders who are commanding belligerent forces are legitimate targets. However, because Hamas engages in civil governance beyond its military component, merely being a Hamas leader in and of itself does not make an individual lawfully subject to military attack.
Combatants do not have immunity from attacks in their homes and workplaces. However, as with any attack on an otherwise legitimate military target, the attacking force must refrain from attack if it would disproportionately harm the civilian population – including civilian family members of combatants – or be launched in a way that fails to discriminate between combatants and civilians. Under this duty to take all feasible precautions to avoid civilian harm, the attacking force should also consider whether there may be alternative sites where the combatant can be targeted without endangering civilians.
Attacking the home of a combatant who was not physically present at the time of the attack would be an unlawful attack on a civilian object. If such an unlawful attack were carried out intentionally, then it would constitute a war crime. A civilian home does not lose its protected status as a civilian object merely because it is the home of a militant who is not present there. Insofar as the attack is designed to harm the combatants’ families, it would also be a prohibited form of collective punishment.
Personnel or equipment being used in military operations are subject to attack, but whether that justifies destroying an entire large building where they might be present depends on the attack not inflicting disproportionate harm on civilians or civilian property.
The laws of war prohibit the punishment of any person for an offense other than one that they have personally committed. Collective punishment is a term used in international law to describe any form of punitive sanctions and harassment, not limited to judicial penalties, but including sanctions of “any sort, administrative, by police action or otherwise,” that are imposed on targeted groups of persons for actions that they themselves did not personally commit. The imposition of collective punishment – such as, in violation of the laws of war, the demolition of homes of families of fighters, or other civilian objects such as multi-story buildings as a form of punishment – is a war crime. Whether an attack or measure could amount to collective punishment depends on several factors, including the target of the measure and its punitive impact, but of particular relevance is the intent behind a particular measure. If the intention was to punish, purely or primarily as a result of an act committed by third parties, then the attack is likely to have been collective punishment.
Journalists and their equipment benefit from the general protection enjoyed by civilians and civilian objects and may not be targets of an attack unless they are taking direct part in hostilities. Journalists may be subject to legitimate limitations on rights, such as freedom of expression or freedom of movement, imposed in accordance with the law and only to the extent strictly required by the exigencies of the situation. But they may not be arrested, detained, or subjected to other forms of punishment or retaliation simply for doing their work as journalists.
Radio and television facilities are civilian objects and as such enjoy general protection. Military attacks on broadcast facilities used for military communications are legitimate under the laws of war, but such attacks on civilian television or radio stations are otherwise prohibited because they are protected civilian structures and not legitimate military targets. Moreover, if the attack is designed primarily to undermine civilian morale or to psychologically harass the civilian population, that is also a prohibited war purpose. Civilian television and radio stations are legitimate targets only if they meet the criteria for a legitimate military objective; that is, if they are used in a way that makes an “effective contribution to military action,” and their destruction in the circumstances ruling at the time offers “a definite military advantage.” Specifically, Hamas-operated civilian broadcast facilities could become military targets if, for example, they were used to send military orders or otherwise concretely to advance Hamas’s armed campaign against Israel. However, civilian broadcasting facilities are not rendered legitimate military targets simply because they are pro-Hamas or anti-Israel, or report on the laws of war violations by one side or the other. Just as it is unlawful to attack the civilian population to lower its morale, it is unlawful to attack news outfits that merely shape civilian opinion by their reporting or create diplomatic pressure; neither directly contributes to military operations.
Should stations become legitimate military objectives because of their use to transmit military communications, the principle of proportionality in attack must still be respected. This means that Israeli forces should verify at all times that the risks to the civilian population in undertaking any such attack do not outweigh the anticipated definite military advantage. They should take special precautions in relation to buildings located in urban areas, including giving advance warning of an attack whenever possible.
Under international humanitarian law, parties to a conflict must allow and facilitate the rapid and unimpeded passage of impartially distributed humanitarian aid to the population in need. The belligerent parties must consent to allow relief operations to take place and may not refuse such consent on arbitrary grounds. They can take steps to ensure that consignments do not include weapons or other military materiel. However, deliberately impeding relief supplies is prohibited.
In addition, international humanitarian law requires that belligerent parties ensure the freedom of movement of humanitarian relief personnel essential to the exercise of their functions. This movement can be restricted only temporarily for reasons of imperative military necessity.
International human rights law is applicable at all times, including during armed conflict situations in which the laws of war apply, as well as during times of peace. Israel and Palestine are party to core international human rights treaties, including the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) and the Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment. These treaties outline guarantees for fundamental rights, many of which correspond to the protections to which civilians are entitled under international humanitarian law (such as the prohibition of torture, inhuman and degrading treatment, nondiscrimination, right to a fair trial).
While the ICCPR permits some restrictions on certain rights during an officially proclaimed public emergency that “threatens the life of the nation,” any derogation of rights during a public emergency must be of an exceptional and temporary nature, and must be “limited to the extent strictly required by the exigencies of the situation,” and should not involve discrimination on grounds of race, religion, and other grounds. Certain fundamental rights – such as the right to life and the right to be secure from torture and other ill-treatment, the prohibition on unacknowledged detention, the duty to ensure judicial review of the lawfulness of detention, and the right to a fair trial – must always be respected, even during a public emergency.
Serious violations of the laws of war that are committed with criminal intent are war crimes. War crimes, listed in the “grave breaches” provisions of the Geneva Conventions and as customary law in the International Criminal Court statute and other sources, include a wide array of offenses, including deliberate, indiscriminate, and disproportionate attacks harming civilians, hostage-taking, using human shields, and imposing collective punishments, among others. Individuals also may be held criminally liable for attempting to commit a war crime, as well as assisting in, facilitating, aiding, or abetting a war crime.
Responsibility also may fall on persons planning or instigating the commission of a war crime. In addition, commanders and civilian leaders may be prosecuted for war crimes as a matter of command responsibility when they knew or should have known about the commission of war crimes and took insufficient measures to prevent them or punish those responsible.
States have an obligation to investigate and fairly prosecute individuals within their territory implicated in war crimes.
Alleged war crimes committed during the fighting between Israel and Palestinian armed groups could be investigated by the International Criminal Court (ICC) prosecutor. On March 3, 2021, the ICC prosecutor opened an investigation into alleged serious crimes committed in Palestine since June 13, 2014. The ICC treaty officially went into effect for Palestine on April 1, 2015. The court’s judges have said this gives it jurisdiction over the territory occupied by Israel since 1967, namely Gaza and the West Bank, including East Jerusalem. The ICC has jurisdiction over war crimes, crimes against humanity, and genocide, committed in this territory, regardless of the nationality of the alleged perpetrators.
Israel signed but has not ratified the ICC treaty, and in 2002 announced that it did not intend to become a member of the court.
Since 2016, Human Rights Watch has called on the ICC prosecutor to pursue a formal Palestine investigation given strong evidence that serious crimes have been committed there and the pervasive climate of impunity for those crimes. The recent hostilities between Hamas and Israel highlight the importance of the court’s investigation and the urgent need for justice to address serious crimes committed in Palestine. Human Rights Watch has also called on the ICC prosecutor to investigate Israeli authorities implicated in the crimes against humanity of apartheid and persecution against Palestinians.
Certain categories of grave crimes in violation of international law, such as war crimes and torture, are subject to “universal jurisdiction,” which refers to the ability of a country’s domestic judicial system to investigate and prosecute certain crimes, even if they were not committed on its territory, by one of its nationals, or against one of its nationals. Certain treaties, such as the 1949 Geneva Conventions and the Convention against Torture, obligate states to extradite or prosecute suspected offenders who are within that country’s territory or otherwise under its jurisdiction. Under customary international law, it is also generally agreed that countries are allowed to try those responsible for other crimes, such as genocide or crimes against humanity, wherever these crimes took place.
National judicial officials should investigate and prosecute those credibly implicated in serious crimes, under the principle of universal jurisdiction and in accordance with national laws.
In May 2021, the United Nations Human Rights Council established an ongoing Commission of Inquiry to address violations and abuses in the Occupied Palestinian Territory and in Israel, to monitor, document, and report on violations and abuses of international law, advance accountability for perpetrators and justice for victims, and address the root causes and systematic oppression that help fuel continued violence.
Reacties uitgeschakeld voor Human Rights Watch: Questions and answers: October 2023 hostilities between Israel and Armed Palestinian Groups
Tekst van de brief van Koning Willem-Alexander ter gelegenheid van de rehabilitatie van Tula
Publicatie | 03-10-2023
Aan het volk van Curaçao,
Op 3 oktober 1795 stierf Tula, de leider van een van de grootste opstanden tegen het slavernijsysteem in het Caribische gebied. Hij werd op gezag van de Nederlandse koloniale autoriteiten op gruwelijke wijze terechtgesteld, samen met een aantal medestrijders.
In de geschiedenis van uw land en van ons Koninkrijk staat de gestalte van Tula fier overeind. Hij wekt bewondering en respect. Vanwege zijn moed en zijn leiderschap. Vanwege zijn verzet tegen mensonterende uitbuiting. En vanwege de idealen waarmee hij zijn tijd vooruit was.
Tula was een modern denkend en voelend mens. Tegenover machthebbers die verstokt bleven vasthouden aan onrecht en onderdrukking, geloofde hij in de waarden van de Franse Revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederschap. Hij gaf daar op indrukwekkende wijze uiting aan; intelligent, redelijk, menselijk. “Wij zijn al te erg mishandeld”, zei hij. “Wij willen niemand kwaad doen. Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.”
Tula was een held in zijn daden en in zijn denken. Tijdens het bezoek dat mijn vrouw, mijn oudste dochter en ik in februari 2023 aan de toenmalige plantage Knip brachten, raakten we opnieuw onder de indruk van zijn persoonlijkheid. Tula wist velen te inspireren om te vechten voor een menselijk bestaan zonder slavernij. Hij staat symbool voor de strijd voor de rechten van ieder individu. Hij staat ook symbool voor de kracht van Curaçao.
In 2010 is Tula op Curaçao uitgeroepen tot nationale held. Velen van u hebben zich er met hart en ziel voor ingezet dat ook de Nederlandse regering Tula zou rehabiliteren. Vandaag is dat gebeurd.
Ik hecht eraan u vandaag als uw Koning en als deel van de Nederlandse regering te laten weten hoezeer deze rehabilitatie door mij persoonlijk wordt doorvoeld.
Wij dragen onze gedeelde geschiedenis met ons mee, inclusief alle wreedheden, alle pijn en al het verdriet. Het is belangrijk te erkennen wat in het verleden is misdaan. De rehabilitatie van Tula betekent eerherstel van een groot man die weigerde te buigen en te zwijgen. Zijn stem klinkt dóór en herinnert ons eraan dat vrijheid uiteindelijk het laatste woord heeft.
Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander
Reacties uitgeschakeld voor Brief van Koning Willem-Alexander aan het volk van Curacao ter gelegenheid van de rehabilitatie van verzetsheld Tula
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
BEZETTINGSTERREUR foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst naar foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
NB Het is dus NIET de foto van een Palestijnse jongen, die bij de kraag wordt gegrepen
Foto van Oda Hulsen valt soms weg
ILLEGALE ISRAELISCHE NEDERZETTINGEN, BITTEREBIJPRODUCTEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTING
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages
dateert alweer van enkele maanden terug en in die periode is er, politiek
gezien, veel gebeurd.
Her kabinet Rutte IV is inmiddels gevallen [1] en er komen nieuwe
verkiezingen dd 22 november 2023! [2]
Toch zijn mijn brandbrief, alsmede uw antwoord daarop, nog steeds
zeer actueel!
Door drukke activiteiten heb ik niet eerder kunnen reageren, waarvoor excuses.
Of moet ik zeggen:
”U bent nog niet van mij af, al dacht u misschien van wel?
Welnu, hierbij mijn reactie.
GEEN GELIJKE PARTIJEN
MORELE MEDEPLICHTIGHEID NEDERLANDSE REGERING
Wat mij zo stoort aan uw reactie op mijn Brandbrief over de misdaden
van de Israelische Bezettings en Apartheidsstaat [3] is, dat u voortdurend
suggereert, alsof er sprake is van twee gelijke partijen en daarmee geniepig de essentie van de hele ellende rond het Israelisch-Palestijnse conflict
negeert:
De Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden sinds 1967!
Dat weet de Nederlandse regering, wiens standpunt u hier vertolkt, zeer goed!
Ook is de Nederlandse regering op de hoogte van VN Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel in 1967 reeds opriep,
de Bezette Palestijnse gebieden te ontruimen [4] wat tot op
heden niet is gebeurd.
Daaraan toegevoegd de sinds eind zestiger jaren gestichte en zich nog steeds uitbreidende illegale nederzettingen [5], de Muurbouw, eveneens
illegaal verklaard door het Internationale Gerechtshof [6], de barbaarse
onderdrukking van de bezette Palestijnse bevolking zich o.a. uitend in het ongelijke rechtssysteem en misdadige militaire invallen, bijvoorbeeld
in Gaza [7], folterpraktijken van gevangenen, administratieve detentie [8], het is teveel om
op te noemen.
Zodanig is de situatie verziekt en uit de hand gelopen, dat zowel Human Rights Watch als Amnesty International, twee gerennommeerde mensen-
rechtenorganisaties, Israel aanduiden als Apartheidsstaat! [9]
En to add insult to injury, is er nu een openlijk fascistische regering
aangetreden!
Zie voor achtergrondinformatie over het fascistische karakter van de Israelische regering, de link naar mijn mail aan uw adres! [10]
Er zijn hier dus niet ”twee gelijke partijen”, zoals u in uw mail
tegenover mij bazelt [met alle respect]
Er is hier een Onderdrukker en Onderdrukte en de Onderdrukker
moet aangepakt worden!
ONGRONDWETTELIJK
Het lijkt mij duidelijk, dat het aan de Nederlandse regering is, niet alleen
de Bezetter [Neen, NIET beide partijen: Israel bezet de Palestijnse Gebieden, Palestina niet Israel!] ter verantwoording te roepen en
te pressen, alleen of in EU verband, een einde te maken aan die bezetting
en de kwaadaardige voortbrengsels daarvan [o.a. de nederzettingen
en de Israelische Muur!].
Door dit achterwege te laten handelt de Nederlandse regering in
strijd met artikel 90 van de Grondwet, waardoor de Nederlandse
regering gehouden is, de Internationale Rechtsorde actief te
bevorderen. [11]
En de Israelische Bezetting, Nederzettingenpolitiek en de Israelische
Muur zijn in flagrante strijd met die Internationale Rechtsorde!
Niet alleen, dat de Nederlandse regering dat dus niet doet, zij
gaat nog verder door de militaire samenwerking met Israel uit te breiden! [12]
Dus….samenwerking met een bezettingsstaat, die foltert, standrechtelijk
executeert, een ongelijk rechtssysteem hanteert en nu ook nog openlijk
fascistisch is!
Israel maakt het nog bonter dan het Oekraine bezettende Rusland,
dat bij mijn weten nog geen nederzettingen in Oekraine gebouwd heeft
of daar een Muur gebouwd heeft.
Wat overigens niet betekent, dat ik mij niet ook fel keer tegen
die Russische bezetting. [13]
Maar de Nederlandse regering meet duidelijk met twee maten.
Wel de mond vol over de Russische terreur in Oekraine [14] [en terecht], maar Israel met fluwelen handjes aanpakken
EPILOOG
Bespaar mij uw zalvende Woorden [ik citeer uit uw Brief]
”Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders”
Natuurlijk deugt het ook niet, wanneer Palestijnen en/of hun organisaties
zich schuldig maken aan schendingen van mensenrechten, in welke vorm
dan ook en moet er terdege tegen geprotesteerd worden, maar een land
als Nederland, dat geen sancties wenst te nemen tegen Bezettings en
Apartheidsstaat Israel en er zelfs gezellig militair mee samenwerkt, heeft
zichzelf politiek en moreel medeplichtig gemaakt aan het barbaarse Israelische Bezettingsregime.
En zolang Nederland geen daadwerkelijke stappen onderneemt om aan
die Israelische Bezetting en Apartheid een einde te maken, heeft zij
Bloed aan haar Handen.
En wens ik van u geen Schrijven meer te ontvangen
”
The world will not be destroyed by those who do evil, but by those who watch them without doing anything.”
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages
MIJN BRIEF AAN U, DD 23 MAART JONGSTLEDEN
NEDERLANDSE REGERING, KOM IN ACTIE EN TREEDT OP TEGEN
On Tuesday, April 18, 2023 at 03:14:52 PM GMT+2, DAM <dam@minbuza.nl> wrote:
Geachte mevrouw/mijnheer,
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages.
Reacties uitgeschakeld voor Over de politieke en morele medeplichtigheid van de Nederlandse regering aan de Israelische misdaden
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages
Reacties uitgeschakeld voor Mail DAM [Overheidsorganisatie] dd 18 april aan Astrid Essed naar aanleiding van Astrid’s brief aan minister Hoekstra over Nederland’s medeplichtigheid aan Israelische misdaden
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
BEZETTINGSTERREUR foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst naar foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
NB Het is dus NIET de foto van een Palestijnse jongen, die bij de kraag wordt gegrepen
NEDERZETTINGEN, BITTERE BIJPRODUCTEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTING:
dateert alweer van enkele maanden terug en in die periode is er, politiek
gezien, veel gebeurd.
Her kabinet Rutte IV is inmiddels gevallen [1] en er komen nieuwe
verkiezingen dd 22 november 2023! [2]
Toch zijn mijn brandbrief, alsmede uw antwoord daarop, nog steeds
zeer actueel!
Door drukke activiteiten heb ik niet eerder kunnen reageren, waarvoor excuses.
Of moet ik zeggen:
”U bent nog niet van mij af, al dacht u misschien van wel?
Welnu, hierbij mijn reactie.
GEEN GELIJKE PARTIJEN
MORELE MEDEPLICHTIGHEID NEDERLANDSE REGERING
Wat mij zo stoort aan uw reactie op mijn Brandbrief over de misdaden
van de Israelische Bezettings en Apartheidsstaat [3] is, dat u voortdurend
suggereert, alsof er sprake is van twee gelijke partijen en daarmee geniepig de essentie van de hele ellende rond het Israelisch-Palestijnse conflict
negeert:
De Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden sinds 1967!
Dat weet de Nederlandse regering, wiens standpunt u hier vertolkt, zeer goed!
Ook is de Nederlandse regering op de hoogte van VN Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel in 1967 reeds opriep,
de Bezette Palestijnse gebieden te ontruimen [4] wat tot op
heden niet is gebeurd.
Daaraan toegevoegd de sinds eind zestiger jaren gestichte en zich nog steeds uitbreidende illegale nederzettingen [5], de Muurbouw, eveneens
illegaal verklaard door het Internationale Gerechtshof [6], de barbaarse
onderdrukking van de bezette Palestijnse bevolking zich o.a. uitend in het ongelijke rechtssysteem en misdadige militaire invallen, bijvoorbeeld
in Gaza [7], folterpraktijken van gevangenen, administratieve detentie [8], het is teveel om
op te noemen.
Zodanig is de situatie verziekt en uit de hand gelopen, dat zowel Human Rights Watch als Amnesty International, twee gerennommeerde mensen-
rechtenorganisaties, Israel aanduiden als Apartheidsstaat! [9]
En to add insult to injury, is er nu een openlijk fascistische regering
aangetreden!
Zie voor achtergrondinformatie over het fascistische karakter van de Israelische regering, de link naar mijn mail aan uw adres! [10]
Er zijn hier dus niet ”twee gelijke partijen”, zoals u in uw mail
tegenover mij bazelt [met alle respect]
Er is hier een Onderdrukker en Onderdrukte en de Onderdrukker
moet aangepakt worden!
ONGRONDWETTELIJK
Het lijkt mij duidelijk, dat het aan de Nederlandse regering is, niet alleen
de Bezetter [Neen, NIET beide partijen: Israel bezet de Palestijnse Gebieden, Palestina niet Israel!] ter verantwoording te roepen en
te pressen, alleen of in EU verband, een einde te maken aan die bezetting
en de kwaadaardige voortbrengsels daarvan [o.a. de nederzettingen
en de Israelische Muur!].
Door dit achterwege te laten handelt de Nederlandse regering in
strijd met artikel 90 van de Grondwet, waardoor de Nederlandse
regering gehouden is, de Internationale Rechtsorde actief te
bevorderen. [11]
En de Israelische Bezetting, Nederzettingenpolitiek en de Israelische
Muur zijn in flagrante strijd met die Internationale Rechtsorde!
Niet alleen, dat de Nederlandse regering dat dus niet doet, zij
gaat nog verder door de militaire samenwerking met Israel uit te breiden! [12]
Dus….samenwerking met een bezettingsstaat, die foltert, standrechtelijk
executeert, een ongelijk rechtssysteem hanteert en nu ook nog openlijk
fascistisch is!
Israel maakt het nog bonter dan het Oekraine bezettende Rusland,
dat bij mijn weten nog geen nederzettingen in Oekraine gebouwd heeft
of daar een Muur gebouwd heeft.
Wat overigens niet betekent, dat ik mij niet ook fel keer tegen
die Russische bezetting. [13]
Maar de Nederlandse regering meet duidelijk met twee maten.
Wel de mond vol over de Russische terreur in Oekraine [14] [en terecht], maar Israel met fluwelen handjes aanpakken
EPILOOG
Bespaar mij uw zalvende Woorden [ik citeer uit uw Brief]
”Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders”
Natuurlijk deugt het ook niet, wanneer Palestijnen en/of hun organisaties
zich schuldig maken aan schendingen van mensenrechten, in welke vorm
dan ook en moet er terdege tegen geprotesteerd worden, maar een land
als Nederland, dat geen sancties wenst te nemen tegen Bezettings en
Apartheidsstaat Israel en er zelfs gezellig militair mee samenwerkt, heeft
zichzelf politiek en moreel medeplichtig gemaakt aan het barbaarse Israelische Bezettingsregime.
En zolang Nederland geen daadwerkelijke stappen onderneemt om aan
die Israelische Bezetting en Apartheid een einde te maken, heeft zij
Bloed aan haar Handen.
En wens ik van u geen Schrijven meer te ontvangen
”
The world will not be destroyed by those who do evil, but by those who watch them without doing anything.”
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages
MIJN BRIEF AAN U, DD 23 MAART JONGSTLEDEN
NEDERLANDSE REGERING, KOM IN ACTIE EN TREEDT OP TEGEN
On Tuesday, April 18, 2023 at 03:14:52 PM GMT+2, DAM <dam@minbuza.nl> wrote:
Geachte mevrouw/mijnheer,
Dank voor uw bericht waarin u uw ernstige zorgen uitspreekt over het optreden van Israël in de Palestijnse Gebieden.
Het kabinet kijkt met zorg naar de huidige spanningen en het toenemend gebruik van geweld, zoals ook blijkt uit de door u genoemde voorbeelden. Het is in het belang van beide partijen om verdere escalatie te voorkomen. Het kabinet blijft daarom oproepen tot de-escalatie en spreekt zich nadrukkelijk uit tegen unilaterale stappen die de situatie verder onder druk zetten. Het Nederlandse beleid ten aanzien van het Midden-Oosten Vredesproces is gestoeld op sterke bilaterale relaties met zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit, die ook worden gebruikt om deze boodschap over te brengen. Wanneer Nederland berichten ontvangt dat een van beide partijen zich schuldig maakt aan schendingen van mensenrechten en/of internationaal recht, dan vraagt het de betreffende partij met klem om opheldering en het ter verantwoording roepen van de mogelijke daders. Ook op Europees niveau wordt deze boodschap uitgedragen, getuige de recente verklaring van de EU-Hoge Vertegenwoordiger Borrell en alle 27 EU-lidstaten gezamenlijk. Vooralsnog ziet het kabinet echter geen heil in sancties, maar blijft het zich onverminderd inzetten om beide partijen nader tot elkaar te brengen. In dit kader steunt Nederland de recente initiatieven van Jordanië, Egypte en de VS in Aqaba en Sharm el-Sheikh om Israël en de Palestijnse Autoriteit te bewegen om de situatie te de-escaleren en zodoende uiteindelijk de weg vrij te maken voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Wij vertrouwen erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben over de Nederlandse inzet.
Hoogachtend,
Marc GerritsenDirecteur Noord-Afrika en Midden-OostenMinisterie van Buitenlandse Zaken
Marleen MonsterHoofd Team Midden-Oosten VredesprocesMinisterie van Buitenlandse Zaken
Help save paper! Do you really need to print this email?
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.
This message may contain information that is not intended for you. If you are not the addressee or if this message was sent to you by mistake, you are requested to inform the sender and delete the message. The State accepts no liability for damage of any kind resulting from the risks inherent in the electronic transmission of messages.
Reacties uitgeschakeld voor Mail Astrid Essed aan Overheidsorganisatie DAM over de medeplichtigheid van de Nederlandse regering aan de misdaden van de Israelische Apartheidsstaat
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
MISDADEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTINGVERWOESTING VAN GAZA
BEZETTINGSTERREUR foto Oda Hulsen Hebron 2 mei 2017/Verwijst naar foto van een Palestijnse jongen, die tegen de muur wordt gezet doorIsraelische soldaten, die hem toeriepen ”Where is your knife!”/Later vrijgelaten
NB Het is dus NIET de foto van een Palestijnse jongen, die bij de kraag wordt gegrepen
Foto van Oda Hulsen valt soms weg
ILLEGALE ISRAELISCHE NEDERZETTINGEN, BITTEREBIJPRODUCTEN VAN DE ISRAELISCHE BEZETTING
De lezersbrieven van maandag 10 augustus.Redactie9 augustus 2020, 16:54
Brief van de dag
Het frappeert mij dat nu, 75 jaar na de bevrijding van de naziterreur, nog steeds wordt ontkend of gebagatelliseerd dat de Brits-Amerikaanse bombardementen op Duitse steden oorlogsmisdaden waren.
Natuurlijk was er een achtergrond: nadat tijdens de Blitz bij Duitse bombardementen op Britse steden meer dan 40.000 Britse burgers om het leven waren gekomen, volgde de vergelding, niet alleen uit wraak, maar als middel om de Duitse oorlogsindustrie en economie te treffen. Een ander belangrijk doel van die Britse bombardementen was de hoop dat de Duitse bevolking tegen het naziregime in opstand zou komen.
Nogal ongerijmd, lijkt mij, omdat de dood uit de lucht door de geallieerden werd veroorzaakt, die hiervoor dus volledige verantwoordelijkheid droegen. Het was dan ook vanzelfsprekend dat de Duitse bevolking steeds vijandiger werd tegen de geallieerden, die immers verantwoordelijk waren voor de dood van hun naasten.
Niet alleen zijn bombardementen op burgerdoelen moreel verwerpelijk, ook in die tijd wees artikel 25 van het Landoorlogsreglement (Haags Verdrag, 1907) er al op dat het viseren van burgers en burgerdoelen verboden was, in tegenstelling tot militaire doelen.
Toch werd er gebombardeerd, met brandbommen, die hele vuurstormen veroorzaakten, op Duitse steden, zelfs dorpen, waarbij mensen stikten in schuilkelders of levend verbrandden.
Zo werd Keulen in 1942 aangevallen met duizend Britse bommenwerpers en werd in febru-ari 1945 het stadje Pforzheim zodanig te grazen genomen dat 30 procent van de bevolking om het leven kwam. Werd de nazitop getroffen? Welnee, gewone burgers.
Tientallen steden werden aangevallen: Keulen, Hamburg, Berlijn, Düsseldorf, Osnabrück, Karlsruhe, Dessau, Potsdam en ga zo maar door. Het meest genadeloze was, dat er nog in mei 1945, toen Duitsland zich al bijna overgaf, werd gebombardeerd.
Niet alleen het bombardement op Dresden (februari 1945) was een oorlogsmisdaad, al die andere bombardementen ook. In totaal zouden meer dan een half miljoen Duitse burgers het leven laten, miljoenen werden dakloos.
Hoog tijd om te erkennen dat de ‘goede kant van de geschiedenis’ ook misdaden op zijn geweten heeft en niet alleen in Hiroshima en Nagasaki.
Astrid Essed, Amsterdam
Reacties uitgeschakeld voor Volkskrant/De Gevaarlijke Pen van Astrid Essed/Ingezonden Stuk/5
Koning Willem-Alexander heeft excuses gemaakt voor het slavernijverleden, dat deed hij op Ketikoti. “Ik doe dat als uw koning en als deel van de regering. En ze worden door mij intens beleefd.” Voor het eerst hield de koning een toespraak op de Nationale Herdenking Slavernijverleden.
De koning noemde slavernij ‘van alle vormen van onvrijheid het meest kwetsend, het meest mensonterend’.
Hij refereerde aan bezoeken aan Suriname en Curaçao met zijn vrouw en oudste dochter. “We hebben met mensen gesproken die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat tot slaaf was gemaakt.”
Stemmen verwaaid in de wind
Ook het onderzoek naar de rol van de koninklijke familie bij de slavernij kwam nadrukkelijk ter sprake. Daarbij leek de koning geëmotioneerd. Volgens hem moet het onderzoek het ware verhaal van tot slaaf gemaakten terughalen: “De archieven tonen de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind.”
Willem-Alexander vroeg bovendien ‘vergiffenis voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen de misdaden tegen de menselijkheid’. “Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen. Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. Op een gegeven moment voel je de morele plicht om op te treden.”
De koning richtte ook het woord aan mensen die kritisch staan tegenover excuses voor de Nederlandse rol in het slavernijverleden. “Tegen die mensen zeg ik: stel uw hart open voor een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen.” Hij stelde dat we ‘elkaar de hand reiken’ en samen werken aan ‘heling, verzoening en herstel’.
Nederland zit in ‘een proces van heling’ over het koloniale verleden, zei koning Willem-Alexander in april al in de podcast ‘Door de ogen van de Koning’ met radio-dj Edwin Evers. “Er was ook al heel duidelijk gezegd: het was een komma en geen punt. Het is het begin van een proces waar nog veel tijd overheen zal gaan, waar nog veel gesprekken overheen zullen gaan en waar veel emoties een rol zullen spelen.”
Vaak gevraagd om excuses
De afgelopen maanden is de koning regelmatig opgeroepen tot het uitspreken van excuses, bijvoorbeeld in februari tijdens het bezoek van Willem-Alexander, koningin Máxima en kroonprinses Amalia in het Caribisch deel van het koninkrijk.
Premier Mark Rutte maakte eerder al excuses voor het slavernijverleden, dat deed hij op 19 december 2022 in verschillende talen. Hij zei: “Vandaag bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu.”
Het is uniek voor een monarch dat de koning excuses aanbood, maar dat past ook ‘binnen een trend’, zegt historicus en auteur Arnout van Cruyningen. Hij schreef boeken over het koningshuis en is gespecialiseerd in de Europese monarchie. Steeds meer Europese landen worden volgens Van Cruyningen aangesproken op het koloniale verleden.
Het is niet de eerste keer dat koning Willem-Alexander excuses aanbiedt voor de rol van Nederland in de geschiedenis. In maart 2020 bood hij in Indonesië zijn excuses aan voor het Nederlandse geweld bij de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië.
De voorouders van koning Willem-Alexander hebben zich flink verrijkt met de koloniale uitbuiting van Nederlands-Indië. De prinsen van Oranje speelden een belangrijke rol in de politiek van roof, uitbuiting, slavernij en dwangarbeid, en streken in de Gouden Eeuw een half miljard euro van de winst op. Dat blijkt uit het donderdag gepresenteerde boek Staat en slavernij.
Historicus Raymund Schütz bracht de koloniale winsten van enkele prinsen van Oranje, de stadhouders Willem III, IV en V, in de periode 1675-1770 in kaart. De prinsen bekleedden na bevrijding van de Spaanse tirannie belangrijke functies in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Daarnaast speelden ze een prominente rol in de koloniale politiek als opperbewindvoerder van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) en West-Indische Compagnie (WIC).
Schütz constateert dat er tot nu toe weinig onderzoek is gedaan naar de koloniale verrijking door de Oranjes. Dat kwam mede doordat er rond de boekhouding van de VOC een zweem van geheimzinnigheid hing en veel administratie verloren is gegaan.
De VOC werd opgericht met steun van de staat. In ruil voor octrooien op de handel in Azië vloeiden ook de koloniale winsten uit Nederlands-Indië terug in de staatskas én op de privérekening van de Oranjes. De stadhouders kregen volgens afspraak met het VOC-bestuur een 33ste van de inkomsten uitgekeerd, zonder zelf een cent te investeren. Dat hadden de aandeelhouders geregeld.
AGRESSIEVE HANDELSPOLITIEK
,,De ruggensteun van de Staten-Generaal en de machtspolitiek van de stadhouder maakten de agressieve overzeese handelspolitiek van de VOC mogelijk’’, stelt Schütz in het boek. ,,De prins en Staten speelden niet alleen formeel en op afstand een rol in de koloniale expansiepolitiek, maar kwamen soms actief voor de belangen van de VOC en haar participanten op.’
Willem III, koning van Engeland en stadhouder, kreeg in 1700 van de VOC een winstuitkering van 25.000 gulden. Dat bedrag stond gelijk aan honderd (gemiddeld hoge) jaarsalarissen van een dagarbeider. Schütz: ,,Als we uitgaan van het gemiddelde bruto jaarsalaris in 2021 van 44.800 euro, dan zou dit tegenwoordig gelijkstaan aan een uitkering van maar liefst 4,5 miljoen euro.’’
Schütz becijfert dat de drie Oranjes in hun periode als stadhouder bij elkaar 2.009.998 gulden aan winstuitkeringen van de VOC hebben gekregen. Omgerekend naar nu is dat 360.191.642 euro. Willem III verdiende er met bijna 200 miljoen euro het meest aan aan, Willem IV ‘slechts’ 50 miljoen euro.
Opium
Daarnaast kregen de Oranjes ook nog geld van andere handelscompagnieën, zoals bijna 46 miljoen euro van de Amphioen Sociëteit (opium), en ruim 13 miljoen euro als opperbewindhebber van de VOC. Bij elkaar verdienden de prinsen zo’n 420 miljoen euro aan het kolonialisme in Nederlands-Indië.
Bovendien was geregeld dat de Oranjes een bepaald percentage kregen van de kaapvaart, door de VOC en WIC veroverde vijandelijke schepen. Tel daar de verovering va de befaamde Spaanse zilvervloot door Piet Hein bij op – de stadhouder Frederik Hendrik kreeg daarvoor 700.000 gulden (125 miljoen euro).
,,Op basis van dit overzicht kan vastgesteld worden dat alleen al met de op dit moment bekende inkomsten de Oranjes een totaal van 3,04 miljoen gulden ontvingen uit koloniaal profijt. Omgerekend heeft dit een hedendaagse waarde van 545 miljoen euro’’, concludeert Schütz.
De koloniale winsten komen bovenop een bijna vergelijkbaar bedrag aan inkomsten (502 miljoen euro) uit reguliere functies (militaire opperbevelhebber, Staten-Generaal en Raad van State) die de Oranjes bekleedden.
,,Het is belangrijk om te benoemen dat ook deze reguliere inkomsten verweven waren met koloniale belangen, door de rol van de stadhouder in de landelijke besluitvorming, internationale politiek en oorlogsvoering. Het reguliere inkomen van de stadhouders bestond dus voor een belangrijk deel uit koloniale winsten, maar de data zijn nog lang niet compleet.’’
Zo is niet bekend of de Oranjes ook voor 1675 winstuitkeringen kregen en moeten de koloniale winsten uit Suriname en het Caribisch gebied via de WIC nog worden onderzocht.
Zwart kind als cadeau
Bekend is dat aan het hof van de Oranjes in Den Haag diverse zwarte bedienden werkten, van wie een aantal als kind ‘cadeau’ werd gedaan aan het hof. Zo had de hofhouding van Oranje de bedienden Cupido (westkust van Afrika) en Sideron (Curaçao) in dienst.
Koning Willem-Alexander gaf eind vorig jaar opdracht tot een onafhankelijk onderzoek naar de rol van zijn voorouders, het Huis van Oranje-Nassau, in de koloniale geschiedenis. Hij woont op 1 juli in Amsterdam de jaarlijkse herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij (Keti Koti) bij. Uit recent onderzoek van EenVandaag blijkt dat 70 procent van de Afro-Surinaamse en Caribische gemeenschap wil dat de koning daar excuses maakt.
Minister: onderzoek naar rol Staat bij slavernij ‘confronterend’
Het onderzoek naar de rol van de Oranjes en de Nederlandse staat in het slavernijverleden schetst een ‘confronterend en zeer pijnlijk beeld’, schrijft minister Hanke Bruins Slot (Binnenlandse Zaken) in een brief aan de Kamer over het onderzoek. De bevindingen zijn ‘kraakhelder’, zei de minister bij ontvangst van het onderzoek in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Ze spreekt van een ‘ongekende schaal van slavenhandel en slavernij’, waarbij de Staat zeer betrokken was.
‘Via de Staat’ speelden ook lagere overheden, kerken, handelsondernemingen en andere bedrijven een belangrijke rol. ,,Dit verhaal had eerder verteld moeten worden”, aldus de bewindsvrouw. ,,Want we moeten het samen onder ogen komen.”
Sowieso is wat nu bekend is geworden nog maar ‘het topje van de ijsberg’, zegt Bruins Slot. Het kabinet laat zelf ook vervolgonderzoek doen, meldt Bruins Slot aan de Kamer. Het zal daarvoor in gesprek gaan met nazaten van tot slaaf gemaakten en wetenschappers over hoe dit onderzoek wordt vormgegeven.
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Keti Koti/Excuses koning voor slavernijverleden/Artikelen
Vuur en rook boven Gaza-Stad na een Israëlische luchtaanval AFP
NOS