De PVV is er voor u. Voor mensen die in een Nederland willen wonen waar ze weer veilig zijn, een land waar we trots zijn op onze eigen cultuur en ons geen racisme laten aanpraten. Waar goede zorg als nationale topprioriteit wordt gezien. Een land waar we minder van ons inkomen aan belastingen hoeven te betalen omdat we stoppen met de miljardenuitgaven aan het buitenland, de kostbare massa-immigratie en klimaatsubsidies. Een land waar de overheid dienstbaar is aan burgers en geen onschuldige mensen criminaliseert, zoals bij de Toeslagenaffaire
”Nederland kende de afgelopen decennia een stelselmatig veel te hoge instroom van kansarme immigranten en asielzoekers uit niet-westerse landen. Dat heeft enorme impact op onze samenleving. Het zet onze welvaart onder druk, holt de verzorgingsstaat uit, leidt tot verloedering van ons onderwijs, tot onveiligheid op straat en het ondermijnt onze culturele identiteit.”
FORUM VOOR DEMOCRATIE
STANDPUNTEN
IMMIGRATIE & REMIGRATIE
https://fvd.nl/standpunten/immigratie-remigratie
Het Nederlandse belang moet weer voorop komen te staan. Nederland is hard toe aan zeggenschap over eigen grenzen en het asiel- en immigratiebeleid. Denemarken laat zien dat dit ook binnen de EU mogelijk is. De immigratie moet fors worden beperkt. Als integratie mislukt, is remigratie een redelijke oplossing. Opvang van vluchtelingen dient plaats te vinden in de eigen regio. Er moet een einde komen aan de zwaar gesubsidieerde asielindustrie.
JA21 wil
Forse beperking immigratie (arbeidsmigratie, gezinsmigratie en studiemigratie)
Asielstop, invoering grensbewaking, dwangwet van tafel, totale herziening asielbeleid: invoering Deens asielmodel, asielzoekers opvangen in eigen regio of partnerlanden
Onze taal, cultuur, normen en waarden als basis: immigranten dienen zich aan te passen.
De vrijheid van meningsuiting met hand en tand verdedigen: niet zwichten voor dreiging en terreur, wokisme en beroepsslachtoffers.
Geen identiteitspolitiek: geen afgedwongen quota en opgelegde diversiteit, stoppen met uitwissen van de Nederlandse geschiedenis, geen slavernij-excuses en herstelbetalingen.”
” De PVV houdt van Nederland. Wij zijn trots op onze cultuur, identiteit en tradities. Die moeten we dan ook behouden. Niet uitwissen. De linkse haat waarin helden uit onze geschiedenis worden beschimpt wordt beëindigd. De excuses voor het slavernijverleden en de politionele acties, zoals gedaan door de Koning, worden ingetrokken. Zwarte Piet blijft.”
De PVV heeft vooral iets met behoud van de Nederlandse cultuur, blijkt verder. ‘De PVV houdt van Nederland. Wij zijn trots op onze cultuur, identiteit en tradities. Die moeten we dan ook behouden. Niet uitwissen. De linkse haat waarin helden uit onze geschiedenis worden beschimpt, wordt beëindigd. De excuses voor het slavernijverleden en de politionele acties, zoals gedaan door de Koning, worden ingetrokken.”
Nationalistisch en alarmistisch over het immigratieprobleem. Zo is het 46 pagina’s tellende verkiezingsprogramma van de Partij voor de Vrijheid het best samen te vatten. De woorden ‘Nederland’ en ‘Nederlander(s)’ komen er maar liefst 121 keer in voor, blijkt uit een analyse.
Al in het voorwoord speelt de PVV in op het onbehagen van veel Nederlanders over de huidige gang van zaken in ons land: ‘Want Nederland is Nederland niet meer. We zien het allemaal om ons heen. Ons land is overvol. Onze wijken en steden vaak onherkenbaar met veel overlast en criminaliteit. We moeten Nederland terugveroveren. Het sluiten van onze grenzen voor nog meer gelukszoekers uit andere culturen is daarbij noodzakelijk.’
In de rest van het programma worden deze thema’s verder uitgewerkt. Zo volgt gelijk het hoofdstuk ‘Asiel en immigratie’. Daarin valt te lezen: ‘Onze verzorgingsstaat staat onder grote druk door niet-westerse allochtonen die massaal profiteren van onze uitkeringen en andere voorzieningen. Meer dan de helft van de bijstandsontvangers in ons land is inmiddels niet-westers allochtoon. Maar ook ons onderwijsstelsel en zorgstelsel kunnen de continue instroom van extra vreemdelingen al lang niet meer aan. De asielinstroom is bovendien onbetaalbaar.’
Klimaatbeleid PVV
Verder speelt de partij in op zorgen van de gewone Nederlander over de eigen portemonnee. Hier wordt gelonkt naar de proteststem, met teksten als: ‘De meerderheid van politiek Den Haag heeft de Nederlanders keihard in de steek gelaten en jarenlang voor de gek gehouden met valse koopkrachtbeloftes. Ondertussen raakt de portemonnee leeg en zien Nederlanders dat er miljarden worden verspild aan alles waar zij niets aan hebben.’
Ook spreekt het verkiezingsprogramma zich verhuld uit tegen de huidige oorlogssteun aan Oekraïne. ‘Er gaan miljarden naar een oorlog die niet de onze is, miljarden naar Afrika, miljarden naar Brussel, miljarden naar onzinnig klimaat- en stikstofbeleid, miljarden naar massa-immigratie.’
De PVV staat al jaren bekend als een law and order-partij. Dat is niet veranderd richting deze verkiezingen. ‘Het is de hoogste tijd voor zero tolerance,’ valt te lezen. ‘De politie moet weer de baas zijn op straat. Criminelen dienen direct te worden opgepakt en langdurig vastgezet. Hiervoor lanceert de PVV een ‘veiligheidsoffensief’ waarbij we onder meer geld vrijmaken voor 10.000 extra politieagenten.’ Ook moet er een digitale schandpaal komen voor daders van geweld- en zedenmisdrijven en wordt tbs afgeschaft, als het aan de PVV ligt.
Klimaatverandering gebagatelliseerd in verkiezingsprogramma PVV
Op de zorgparagraaf is de partij als links te bestempelen, met aandacht voor de lagere inkomens. De PVV wil onder meer het eigen risico afschaffen, schrappen in de marktwerking, de tandarts in het basispakket en de verzorgingshuizen terug. Aan gezondheidspreventie heeft de partij echter een broertje dood: ‘De overheid kan voorlichten, maar bepaalt niet of je rookt, drinkt en wat je eet. Geen suikertaks en geen vleestaks.’
De woningcrisis wil de PVV aanpakken door de sociale huren te verlagen, de huurtoeslag juist te verhogen en meer woningen te gunnen aan Nederlanders. Ook moeten de ‘belemmerende stikstofregels’ van tafel, dient te worden gestopt met het gasvrij maken van woningen en komt er geen verplichte warmtepomp in huizen.
De klimaatverandering wordt sowieso gebagatelliseerd in het verkiezingsprogramma van de PVV. ‘Het klimaat verandert altijd, al eeuwenlang. Bij veranderende omstandigheden passen we ons aan,’ klinkt het. En: ‘Nederland is verantwoordelijk voor nog geen half procent van de totale mondiale CO2-uitstoot.’ Dus wil de partij kolen- en gascentrales openhouden, nieuwe kerncentrales bijbouwen, zich terugtrekken uit het VN-Klimaatakkoord, de Klimaatwet intrekken en het Klimaatfonds met tientallen miljarden erin schrappen. Daarnaast moeten de stikstofregels worden geschrapt en wil de PVV geen windturbines, zonneparken en biomassa, valt te lezen.
Vooral behoud Nederlandse cultuur
De PVV heeft vooral iets met behoud van de Nederlandse cultuur, blijkt verder. ‘De PVV houdt van Nederland. Wij zijn trots op onze cultuur, identiteit en tradities. Die moeten we dan ook behouden. Niet uitwissen. De linkse haat waarin helden uit onze geschiedenis worden beschimpt, wordt beëindigd. De excuses voor het slavernijverleden en de politionele acties, zoals gedaan door de Koning, worden ingetrokken. Zwarte Piet blijft.’ En de ‘linkse’ publieke omroep? Die kan wel opdoeken, want de financiering wordt volledig beëindigd.
Daarbij is natuurlijk bekend dat de PVV een hekel heeft aan de islam. Dus moet er een verbod op islamitisch onderwijs, korans en moskeeën komen, ‘omdat dat onze vrijheid en onze waarden bedreigt’. De PVV wenst ook een ban op het dragen van islamitische hoofddoekjes in overheidsgebouwen, inclusief de Staten-Generaal.
Tot slot deelt de partij nog wat ‘cadeautjes’ uit aan de burger. Door meer wegen aan te leggen, brandstofaccijns te verlagen, geen rekeningrijden in te voeren, de maximumsnelheid te verhogen naar 140 km/u, meer treinen en zitplaatsen in de spits én een betaalbaar en veilig openbaar vervoer te creëren. De vliegtaks sneuvelt ook. Als uitsmijter wenst de partij een hogere ouderenkorting en de AOW-leeftijd gaat weer naar 65 jaar.
Geen miljarden meer naar ontwikkelingshulp en klimaat
De PVV weigerde het verkiezingsprogramma onafhankelijk te laten doorberekenen, maar zegt wel iets over de financiën. ‘Dit alles kunnen we betalen door te stoppen met miljarden over te maken naar Brussel en Afrika. En door miljarden die nu staan gereserveerd voor klimaat en stikstof te besteden aan onze eigen mensen. We gaan de gigantische extra winsten die banken nu maken vanwege de gestegen rente extra belasten en we schrappen allerlei onzinnige subsidies voor kunst, cultuur, publieke omroep, expats en vergroening. Ook het sluiten van onze grenzen voor asielzoekers en het beperken van migratie levert miljarden op.’
‘Op deze manier gaan we Nederland weer op bouwen en zetten we de Nederlander weer op 1!,’ zo heet het.
Je hoeft de metafysische stellingnames van het Christendom niet te onderschrijven om de wederopstandingsgedachte als toonaangevend motief van onze beschaving te kunnen waarderen. Het idee dat iets dat ‘dood’ was, iets dat achter ons ligt, iets dat voorgoed voorbij was, opnieuw tot bloei kan komen, heeft heel veel voor ons betekend. Zo inspireerde het ons bijvoorbeeld aan het eind van de Middeleeuwen om de klassieke oudheid weer in onze cultuur te incorporeren – in de periode die we aanduiden als de renaissance.
Waar Mao Zedong het verleden van China heeft willen uitwissen; waar de Communistische revolutie alles wat er daarvoor bestond vernietigde; waar de Islamitische staat vandaag de dag musea met de grond gelijkmaakt – daar kozen wij in het Westen ervoor om alles te onderzoeken en het goede te behouden; om juist voorbij ons eigen begripsveld te kijken naar wat ons kon verrijken.
Inderdaad, we zijn in Europa eigenlijk nooit teruggeschrokken voor idealen die voorbij onze horizon lagen. Integendeel: we kozen ze juist als leidraad: eerst het verre Jerusalem, daarna het oude Athene – weer later waren het de uitgestrekte zeeën en niet-ontdekte landen daarginds, waarheen we zeilden en waarvan we terugkwamen met nieuwe specerijen, nieuwe uitvindingen, nieuwe technieken.
Hoe verder weg, hoe uitdagender. Xenofobie is ons wezensvreemd – geen enkele andere cultuur op aarde is ooit zo open en pluriform geweest als de onze altijd geweest is, en mede daardoor hebben wij ons, onder deze sterrenhemel, op het schiereiland van Azië, in de delta van continentale riviermondingen, altijd kunnen vernieuwen en ontwikkelen – heeft ons boreaal Europa steeds de bouwstenen gevonden voor kruisbestuiving, nieuwe vonken: wedergeboortes.
Maar onze openheid staat onder druk. Onze vrije, tolerante, vrijzinnige, nieuwsgierige, humoristische, vrolijke en democratische samenleving verkeert in levensgevaar – is zelfs dodelijk gewond.
We moeten haar echter niet achterlaten; we moeten niet denken dat wat voorbij is, voor altijd voorbij is: we moeten haar juist in de beste traditie van het Westen, opnieuw tot leven wekken. We moeten een Europese renaissance teweeg brengen.
Deze grote taak wil Forum voor Democratie samen met anderen op zich nemen. Ik ben vereerd en blij dat we vandaag met zovelen bij elkaar zijn om daar samen een begin mee te maken.
Misschien stonden we nooit voor een grotere, meer existentiële uitdaging dan nu. Misschien waren de tijden nooit moeilijker dan nu. We zijn in het verleden natuurlijk weleens aangevallen, zelfs veroverd. Het water heeft ons in dit mooie land ook letterlijk weleens aan de lippen gestaan. We hebben glorierijke momenten gekend, maar we hebben ook diepe crises met elkaar meegemaakt in de vele eeuwen van onze gedeelde geschiedenis. En we hebben ons er steeds doorheen geslagen.
Nu worden we aangevallen door een vijand die we nog niet eerder tegenover ons hebben gehad. Een atypische vijand. Een vijand die ons eigen uniform draagt.
We worden aangevallen door degenen die ons zouden moeten beschermen.
Zij die zouden moeten waken over onze integriteit, onze cultuur en onze tradities: zij die een verantwoordelijkheid dragen voor het voortbestaan van de gemeenschap; juist zij, juist deze mensen hebben zich – van binnenuit – tegen ons gekeerd.
Het Westen lijdt aan een auto-immuunziekte. Een deel van ons organisme – een belangrijk deel: ons afweersysteem, datgene wat ons zou moeten beschermen – heeft zich tegen ons gekeerd. Op elk vlak worden we verzwakt, ondermijnd, overgeleverd.
Kwaadwillende, agressieve elementen worden ons maatschappelijk lichaam in ongehoorde aantallen binnengeloodst, en de werkelijke toedracht en gevolgen worden verdoezeld. Politierapporten over geweld in AZC’s worden niet in de openbaarheid gebracht. Het openbaar ministerie knijpt een oogje toe wanneer het shariarechtbanken tegenkomt.
Op universiteiten wordt het vrije woord ingeperkt, het open debat mag niet meer plaatsvinden. Kritiek op Islam, maar ook onderzoek naar de kosten van de massa-immigratie en überhaupt het debat over de botsing van culturen wordt gefrustreerd.
Al decennia domineert in de internationale betrekkingen een al even zelfdestructieve politiek, waarin Westers gezinde leiders, of in elk geval mensen waarmee we afspraken konden maken – van de Sjah in Perzië tot Assad in Syrië – worden ondermijnd of zelfs ten val gebracht, ten gunste van wat de NPO ‘gematigde rebellen’ noemt: islamisten die vrouwen en homo’s onderdrukken en alle Westerse waarden verachten. Ook sturen onze elites aan op oorlog met Rusland, zonder enige reden, zonder enig belang – terwijl we zoete broodjes bakken met Turkije.
De controle over ons bestaan wordt ons ondertussen op sluipende wijze steeds verder ontnomen door doortrapte soevereiniteitsoverdrachten naar onpersoonlijke politieke megaprojecten waarin burgers elke democratische controle zijn verloren. Zo werden het afgelopen jaar zelfs de pensioenen in een achternamiddag onder EU-toezicht gesteld. Tegelijkertijd werd elke maand 80 miljard euro geld bijgedrukt door Draghi. Multinationals profiteren van continentale regelgeving maar het MKB zucht onder verstikkende bureaucratie.
De reden dat al deze zaken kunnen voortduren is dat wij als bevolking vrijwel niets te zeggen hebben. We leven in een schijndemocratie, waarin verschillende politieke spelers tezamen een kartel vormen, en een publieke omroep hebben gecoöpteerd die dagelijks hun schijndebatten uitzendt. Minder dan 10.000 mensen draaien rond in een baantjescarrousel, waarin ze van topfunctie bij de zorgverzekeraars, naar burgemeesterspost, naar bestuursfunctie in de onderwijsraden en bouwend Nederland gaan. De enige kwaliteit van deze kartelleden is hun loyaliteit aan de partijtop, en hun enige activiteit is vergaderen. Vandaar dat overal regels voor zijn en de kosten van de bureaucratie de spuigaten uitlopen. Nog fundamenteler: de dynamiek is uit de samenleving verdwenen. Het partijkartel ligt als een dikke deken over de samenleving en houdt de gelederen gesloten. Als bevolking kunnen we geen kant op. Waar moet je op stemmen als je verandering wil?
Jarenlang was er geen serieuze optie. Even leek er een lichtpuntje te verschijnen in de donkere nacht van onze ten grave gedragen democratie toen we een campagne voerden voor een referendum. Maar dames en heren, gister zat ik in de rechtszaal voor de meervoudige kamer van de rechtbank Den Haag. Op 6 april gingen 4.2 miljoen Nederlanders naar de stembus. Ruim 61 procent stemde TEGEN.
En ik zat in de rechtszaal om een uitspraak van de rechter te krijgen over het getreuzel en gepruttel van onze minister-president. Zo ver is het gekomen in ons land: we moeten een rechtszaak voeren om te zorgen dat onze regering zich aan de wet houdt. Alles om de burger buiten spel te houden.
De nasleep van dat tweede genegeerde referendum, na het eerste genegeerde referendum van 1 juni 2005, heeft ons vanuit Forum voor Democratie doen besluiten dat het noodzakelijk is om een politieke partij te vormen en Den Haag van binnenuit open te breken.
Als wij met miljoenen naar de stembus gaan om onze stem te laten horen, en zelfs dan wordt er helemaal niets mee gedaan: dan moeten we onze stem zelf gaan terugpakken.
Dames en heren, het is nooit urgenter geweest dan nu; het is nooit noodzakelijker geweest dan nu, dat mensen van goede wil de handen ineen slaan om de banden met onze tradities te herstellen, om onze kracht te hervinden en nieuwe kruisbestuivingen tot stand te laten komen: om al het goede dat we in de wereld kunnen vinden te verbinden met onze oude wortels en zo het land weer te laten bloeien.
Wij gaan bouwen. We gaan een partij bouwen met een opleidingsinstituut, lokale afdelingen, een sociaal netwerk. We gaan een nieuwe elite opleiden; we gaan de huidige leiders vervangen en verslaan. Jullie hebben vandaag ons team gezien – fantastische mensen met verschillende discplines, maar allemaal een grote drive om de noodzakelijke veranderingen te realiseren.
Wij hebben de mensen om de Europese Unie te verslaan; wij hebben concrete oplossingen om de massa-immigratie te stoppen; wij hebben de mensen die de controle over onze grenzen kunnen herstellen en de euromunt te ontvlechten: zodat we weer baas worden over ons eigen land.
We zullen niet rusten totdat onze democratie is hersteld en het partijkartel is gebroken. We gaan bindende referenda en volksinitiatieven introduceren, open solicitaties voor publieke functies, gekozen burgemeesters en sanering van de partijdige en vooringenomen NPO.
We gaan opnieuw voorbij onze horizon reiken: we gaan een renaissance teweeg brengen, waarin ons zelfvertrouwen is hersteld, waarin we weer veilig kunnen leven in een vertrouwde omgeving: waarin de democratische rechtsstaat is hersteld en de economische en culturele dynamiek kan terugkeren.
Dat doen we graag samen met alle andere partijen en bewegingen die ons willen versterken. Forum voor Democratie is het vlaggeschip van de renaissancevloot, en andere schepen kunnen zich bij ons voegen. We willen met iedereen samenwerken. We gaan niet onderling ruziemaken. Maar we gaan ook geen lijstverbindingen aan: we vertrouwen op eigen kracht – eigenlijk zoals Nederland ook weer op eigen kracht zou moeten vertrouwen.
Dames en Heren, we gaan deze partij van de grond krijgen, we gaan op deze rots onze zuil bouwen, we gaan ons land terugveroveren en onze democratie herstellen – WE PAKKEN ONZE STEM TERUG op 15 maart!
Dit is de tekst zoals Thierry Baudet die woensdagavond uitsprak in Hotel Theater Figi in Zeist.
De Uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond, beste vrienden, beste campagnegenoten, beste partijgenoten, beste kompanen. Nu pas in deze laatste uren van de dag namelijk komen de polls binnen, komen de nieuwtjes binnen, weten we hoe we er voorstaan, hebben we kennis over wat er vandaag gebeurd is.
Maar die Uil van Minerva die slaat niet alleen op deze avond pas zijn vleugels op. Het is breder, vaak duurt het tot het moment dat het bijna voorbij is, voordat we ons realiseren wat we hebben, en wat we hadden moeten koesteren.
Als het bijna te laat is. En zo staan we hier. Vanavond, te elfder ure, letterlijk. Te midden van de brokstukken van wat ooit de mooiste, grootste beschaving was die de wereld ooit heeft gekend. Een beschaving die alle uithoeken van de wereld bestreek, die vol zelfvertrouwen was. En die de mooiste architectuur, de mooiste muziek en de mooiste schilderkunst heeft voortgebracht die ooit onder de sterrenhemel heeft bestaan. Ons land maakt onder deel uit van die beschavingsfamilie. Maar net als die andere landen van die boreale wereld, worden we kapotgemaakt door mensen die ons juist zouden moeten beschermen. We worden ondermijnd door onze universiteiten, onze journalisten, door de mensen die onze kunstsubsidies ontvangen, en die onze gebouwen ontwerpen. En bovenal worden we ondermijnd door onze bestuurders. Een kliekje, een kliekje omhooggevallen netwerkers, beroepsvergaderaars, mensen die nog nooit een boek hebben gelezen in hun leven, en geen idee hebben wat op de langere termijn de belangrijke issues zijn. Zij beheersen helaas de besluitvormingsorganen van ons land en maken in een merkwaardige mengeling van onkunde en cynisch eigenbelang keer op keer de verkeerde keuzes. Niet lang meer!
Economische onbenul Mark Rutte verhoogt de belastingen op het dieptepunt van de crisis, waardoor de koopkracht ernstig afneemt, de pensioenen niet kunnen worden geïndexeerd en nu, vandaag, in totaal 2,5 miljoen mensen langs de kant staan in onze samenleving. Onder de armoedegrens, werkloos of quasi-werkloos. Vervolgens lieten achtereenvolgende kabinetten Rutte de grenzen wagenwijd open staan en braken die kabinetten immigratierecord na immigratierecord. Met alle immigratie- en integratieproblemen die we al hebben, werden opnieuw honderdduizenden mensen uit totaal andere culturen dan de onze binnengelaten en stemde de coalitie ook nog eens tegen onze motie om de Syriërs die terugkunnen ook te helpen terug te keren. Vervolgens tekenden zij het Marrakech immigratiepact met alle gevolgen die dat de komende jaren ook weer zal hebben.
Een absolute crisis bij de politie dreigt, waardoor onze veiligheid op straat, die al nauwelijks meer kan worden gewaarborgd nog verder onder druk zal komen te staan en we natuurlijk ook afgelopen maandag in Utrecht zagen dat verkrachters, roofovervallers, levensgevaarlijke mensen gewoon vrij rondlopen. Het is een schande.
En er is een kaalslag gaande in ons onderwijs. Er is een bureaucratische woeker in de gezondheidszorg. En beide moeten worden aangepakt. Maar dat zijn niet alle fouten van Rutte. Hij liet bijvoorbeeld ook alle plannen van die verschrikkelijke Europese Unie om de baas over ons te spelen gewoon doorgang vinden. Hij offerde de pulsvissers op. Liet de boeren met hun fosfaatrechten stikken en accepteerde dat ook onze pensioenen nu geleidelijk onder EU-toezicht worden gebracht.
Wat is hier aan de hand? Waarom gebeurde dit allemaal? Men gelooft niet meer in Nederland, dat is zeker. Niet meer in de Westerse beschaving ook. Niet meer in onze taal, die inmiddels is afgeschaft op onze universiteiten. Men gelooft niet meer in onze kunsten, in ons verleden. Men gelooft niet meer in onze feestdagen. Onze helden, onze traditionele stedenbouw. Maar in al dat ongeloof, dat immense vacuüm, dat culturele en spirituele vacuum is tegelijkertijd haast ongemerkt een grandioze ketterij binnengedrongen, een nieuwe immanente religie. Een politieke theologie. De leden van het kartel. Ze geloven in niets, maar vereren tegelijk één afgod, genaamd transitie. Honderden miljarden, wij denken zelfs duizend miljard, als je alle kosten bij elkaar optelt, willen zij offeren op het altaar van deze afgod, in de vorm van windmolens, warmtepompen, zonnepanelen en andere volkomen onrendabele projecten die ons niets brengen, die de planeet niets verder helpen, maar die ons wel heel veel geld kosten en dus heel erg straffen. Het is een masochistische ketterij, dit geseculariseerde zondvloedgeloof dat zich in onze tijd heeft meester gemaakt van de harten en geesten van onze bestuurders. Een manie vergelijkbaar met de doodscultus die ooit Paaseiland teisterde.
En deze duurzaamheidsafgoderij stort niet alleen onze economie in de totale ondergang. Hij is ook bedoeld om onze geest, ons zelfbewustzijn, nog verder te krenken. Inderdaad: schuldgevoel is hetgeen waarmee deze klimaathekserij zich mee voedt. Wij moeten boeten, zo papegaaien de machtszoekende bestuurders van dit land de ecologische hogepriesters na. Het is pure oikofobie, pure zelfhaat. Het is een schuldcomplex, dat blijkbaar een uitweg nodig heeft. En als u er iets van wil zeggen. Als de bevolking zich keert tegen de algehele capitulatie van dit land, als de mensen protesteren. Weet u wat ze dan doen? Dan schaffen ze het referendum af. Dat is de toestand van ons land vandaag.
Die arrogantie, dames en heren, vrienden, die stupiditeit, die is vandaag afgestraft.
Want op deze dag, nu we in deze crisis verkeren, deze schemer, deze zonsondergang. Op deze dag is de Uil van Minerva dan toch opgestegen. Vandaag is Forum van Democratie ofwel de grootste, ofwel de gedeeld grootste, ofwel de een-na-grootste partij van Nederland geworden. De kiezers in Nederland hebben net als de Uil van Minerva hun vleugels uitgespreid, hebben hun ware macht getoond, de uil der wijzen is gaan vliegen en heeft de hele aardkring in beweging gebracht. Want deze vleugels zijn niet alleen vleugels om mee te vliegen. Het zijn ook wieken om lucht mee te slaan. Om een veranderingswind in gang te zetten. Om ons land weer van ons te maken en een einde te maken aan het tijdperk van culturele, economische en politieke capitulatie.
Vrienden, vrienden. Wij hebben niet stilgestaan de afgelopen tijd. We hebben meer dan 2000 cv’s doorgespit, we hebben meer dan 1300 mensen gesproken, we hebben meer dan 600 diepteinterviews afgenomen, we hebben honderden mensen getraind. We hebben fantastische lijsten samengesteld en met die mensen een hoopvolle, optimistische en serieuze campagne gevoerd. Heel Nederland hebben we bezocht in zalen, op straten, in winkelcentra, bij bedrijven zijn we geweest. Scholen, ziekenhuizen, overal. We hebben het land in beweging gekregen.
En het resultaat, dames en heren, het resultaat, vanavond, het resultaat. De zon was mij nooit opgevallen zegt Menno Wigman als hij niet steeds was ondergegaan. De schoonheid van Nederland was mij niet zo duidelijk op het netvlies gekomen als ons mooie land niet zo was verkwanseld door de bestuurders van het kartel. Sterker, als dit alles niet was gebeurd, deze ongecontroleerde immigratie die ons straatbeeld zo vertekent, al die linkse indoctrinatie in het onderwijs, al die lelijke architectuur. En die machtsuitbreiding van de EU, al die klimaatketterij. Als al die gekte niet was gebeurd dan was ik nooit de politiek ingegaan. Maar… maar wij zijn naar het front geroepen. Omdat het moet. Omdat ons land ons nodig heeft. En wij, beste vrienden, wij zijn het product van 300.000 jaar evolutie. Wij hebben meerdere ijstijden overleefd, wij hebben mammoeten gevloerd. Wij zijn dragers, wij zijn erfgenamen van de grootste beschaving die ooit heeft bestaan. Wij dragen een unieke kracht. En, enkele tientallen jaren van indoctrinatie door de media en het onderwijs kunnen dat nooit begraven. Iets wat in ons zit, wat nooit kan worden afgepakt. En vandaag, en dat voel je ook in de zaal, vandaag hebben we gekozen om weer te strijden. Weer te dromen, weer te hopen, weer te vechten. En als ik nu terugkijk op de afgelopen drie jaar, dan is dat het sterkste gevoel dat ik heb. Wat wij samen hebben bereikt. Die zin om weer te bouwen. Die zin om er samen voor te gaan. Dat geloof in de toekomst, en daar wil ik jullie voor bedanken.
Toen wij begonnen, toen wij begonnen aan deze reis om samen met alle mensen die hier nu zijn en nog veel meer mensen handtekeningen te verzamelen voor het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne, toen zei iedereen. Iedereen zei: lukt je nooit. Daarna moesten we de 30 procent opkomstdrempel halen. 6 april 2016. Iedereen zei: lukt je nooit. Wij zijn het hele land doorgegaan. Overal geweest, overal gedebatteerd. Iedereen dacht dat het ons niet ging lukken, maar het lukte ons wel. We haalden het, het werd een overweldigend nee. Rutte lachte, iedereen lachte, want er was een inlegvelletje tevoorschijn getoverd weet u nog, waarmee de stem van de bevolking terzijde werd geschoven. Wij namen het niet. Wij accepteerden het niet en wij startten onze eigen partij. En iedereen had het over versplintering en had het over Peppi en Kokki en dit en dat en iedereen zei: lukt je nooit. Maar het lukte ons wel en we kwamen met twee zetels in de Tweede Kamer op 15 maart 2017. En ook toen, ook toen hadden ze hun woorden klaar. Ook toen lachte Mark Rutte en zei: met twee zetels in de Tweede Kamer effectief oppositie voeren lukt je nooit. En hier staan we vanavond. In alle provincies zijn we vertegenwoordigd. In de Eerste Kamer zijn we vertegenwoordigd. Jullie hebben Annabel gehoord.. In Amsterdam zijn we er. Vanavond is hier ook Derk Jan Eppink, die de lijst aanvoert in het Europees Parlement. Ook daar staan we er. En vandaag is dus het moment om een boodschap te sturen aan Mark Rutte en de gevestigde machten. Forum voor Democratie nog langer negeren dat lukt je nooit!
Wij weten als FvD’ers dat je de metafysische grondslagen van het christendom niet hoeft te aanvaarden, om toch de wederopstandingsgedachte als leidend motief van de westerse beschaving te kunnen aanvaarden. Iets dat dood leek, iets dat voorbij leek, iets dat achter ons zou liggen, iets dat definitief achter ons zou liggen, dat kan, zo weten wij, weer tot bloei komen. Het idee dat iets dat dood was, iets dat voorgoed voorbij was, weer tot bloei kan komen, precies dat is onze leidraad, ons leidende motief, ons levensmotto. Want wij zijn de partij van de Wedergeboorte. Van de Renaissance. Dat is wat wij willen bewerkstelligen, en het is nooit urgenter geweest dan nu om dat te bewerkstelligen. Nooit noodzakelijker geweest dan nu, dat mensen van goede wil de handen ineen slaan. Om de banden met onze tradities te herstellen. Om onze kracht te hervinden en nieuwe kruisbestuivingen tot stand te brengen. Om al het goede dat we in de wereld kunnen vinden te verbinden met onze oude wortels en zo ons land weer te laten bloeien.
Wij zijn aan het bouwen. We zijn bezig een partij te bouwen, met een opleidingsinstituut, met lokale afdelingen, met provinciale fracties, met een Eerste Kamerfractie, met een Tweede Kamerfractie, met een Europese Parlementsfractie. We gaan een nieuwe generatie opleiden en we gaan de huidige leiders vervangen en verslaan. Wij hebben de mensen om de EU te verslaan. We hebben concrete oplossingen om de massa-integratie te stoppen. We hebben de mensen die de controle over onze grenzen kunnen herstellen. En om de euromunt te ontvlechten. Zodat wij eindelijk weer de baas worden in ons eigen land. We zullen niet rusten totdat onze democratie is hersteld en het partijkartel is gebroken. We gaan bindende referenda introduceren. Volksinitiatieven. Open sollicitaties voor publieke functies. Gekozen burgemeesters. En wij saneren de NPO. Zo is het. Opnieuw gaan we voorbij onze horizonten reiken. We gaan een renaissance teweegbrengen. Waarin ons zelfvertrouwen is hersteld. Waarin we weer veilig kunnen leven in een vertrouwde omgeving, waarin de democratische rechtsstaat is hersteld. En de economische en culturele dynamiek kan terugkeren. En zoals u weet, doen we dat graag met alle andere partijen en bewegingen die ons willen versterken, want wij zijn het vlaggenschip van de renaissancevloot. En andere schepen kunnen zich bij ons voegen. We willen met iedereen samenwerken. Dat gaan we gestalte geven in de provincies, dat gaan we gestalte geven op nationaal niveau en dat gaan we gestalte geven op Europees niveau.
Want vrienden, wij gaan met deze partij de trots van ons land herstellen. Op deze rots gaan wij onze zuil bouwen. We gaan onze democratie herstellen en vandaag is de eerste grote veldslag gewonnen.
Dit is de tekst zoals Thierry Baudet die woensdagavond uitsprak in Hotel Theater Figi in Zeist.
De Uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond, beste vrienden, beste campagnegenoten, beste partijgenoten, beste kompanen. Nu pas in deze laatste uren van de dag namelijk komen de polls binnen, komen de nieuwtjes binnen, weten we hoe we er voorstaan, hebben we kennis over wat er vandaag gebeurd is.
Maar die Uil van Minerva die slaat niet alleen op deze avond pas zijn vleugels op. Het is breder, vaak duurt het tot het moment dat het bijna voorbij is, voordat we ons realiseren wat we hebben, en wat we hadden moeten koesteren.
Als het bijna te laat is. En zo staan we hier. Vanavond, te elfder ure, letterlijk. Te midden van de brokstukken van wat ooit de mooiste, grootste beschaving was die de wereld ooit heeft gekend. Een beschaving die alle uithoeken van de wereld bestreek, die vol zelfvertrouwen was. En die de mooiste architectuur, de mooiste muziek en de mooiste schilderkunst heeft voortgebracht die ooit onder de sterrenhemel heeft bestaan. Ons land maakt onder deel uit van die beschavingsfamilie. Maar net als die andere landen van die boreale wereld, worden we kapotgemaakt door mensen die ons juist zouden moeten beschermen. We worden ondermijnd door onze universiteiten, onze journalisten, door de mensen die onze kunstsubsidies ontvangen, en die onze gebouwen ontwerpen. En bovenal worden we ondermijnd door onze bestuurders. Een kliekje, een kliekje omhooggevallen netwerkers, beroepsvergaderaars, mensen die nog nooit een boek hebben gelezen in hun leven, en geen idee hebben wat op de langere termijn de belangrijke issues zijn. Zij beheersen helaas de besluitvormingsorganen van ons land en maken in een merkwaardige mengeling van onkunde en cynisch eigenbelang keer op keer de verkeerde keuzes. Niet lang meer!
Economische onbenul Mark Rutte verhoogt de belastingen op het dieptepunt van de crisis, waardoor de koopkracht ernstig afneemt, de pensioenen niet kunnen worden geïndexeerd en nu, vandaag, in totaal 2,5 miljoen mensen langs de kant staan in onze samenleving. Onder de armoedegrens, werkloos of quasi-werkloos. Vervolgens lieten achtereenvolgende kabinetten Rutte de grenzen wagenwijd open staan en braken die kabinetten immigratierecord na immigratierecord. Met alle immigratie- en integratieproblemen die we al hebben, werden opnieuw honderdduizenden mensen uit totaal andere culturen dan de onze binnengelaten en stemde de coalitie ook nog eens tegen onze motie om de Syriërs die terugkunnen ook te helpen terug te keren. Vervolgens tekenden zij het Marrakech immigratiepact met alle gevolgen die dat de komende jaren ook weer zal hebben.
Een absolute crisis bij de politie dreigt, waardoor onze veiligheid op straat, die al nauwelijks meer kan worden gewaarborgd nog verder onder druk zal komen te staan en we natuurlijk ook afgelopen maandag in Utrecht zagen dat verkrachters, roofovervallers, levensgevaarlijke mensen gewoon vrij rondlopen. Het is een schande.
En er is een kaalslag gaande in ons onderwijs. Er is een bureaucratische woeker in de gezondheidszorg. En beide moeten worden aangepakt. Maar dat zijn niet alle fouten van Rutte. Hij liet bijvoorbeeld ook alle plannen van die verschrikkelijke Europese Unie om de baas over ons te spelen gewoon doorgang vinden. Hij offerde de pulsvissers op. Liet de boeren met hun fosfaatrechten stikken en accepteerde dat ook onze pensioenen nu geleidelijk onder EU-toezicht worden gebracht.
Wat is hier aan de hand? Waarom gebeurde dit allemaal? Men gelooft niet meer in Nederland, dat is zeker. Niet meer in de Westerse beschaving ook. Niet meer in onze taal, die inmiddels is afgeschaft op onze universiteiten. Men gelooft niet meer in onze kunsten, in ons verleden. Men gelooft niet meer in onze feestdagen. Onze helden, onze traditionele stedenbouw. Maar in al dat ongeloof, dat immense vacuüm, dat culturele en spirituele vacuum is tegelijkertijd haast ongemerkt een grandioze ketterij binnengedrongen, een nieuwe immanente religie. Een politieke theologie. De leden van het kartel. Ze geloven in niets, maar vereren tegelijk één afgod, genaamd transitie. Honderden miljarden, wij denken zelfs duizend miljard, als je alle kosten bij elkaar optelt, willen zij offeren op het altaar van deze afgod, in de vorm van windmolens, warmtepompen, zonnepanelen en andere volkomen onrendabele projecten die ons niets brengen, die de planeet niets verder helpen, maar die ons wel heel veel geld kosten en dus heel erg straffen. Het is een masochistische ketterij, dit geseculariseerde zondvloedgeloof dat zich in onze tijd heeft meester gemaakt van de harten en geesten van onze bestuurders. Een manie vergelijkbaar met de doodscultus die ooit Paaseiland teisterde.
En deze duurzaamheidsafgoderij stort niet alleen onze economie in de totale ondergang. Hij is ook bedoeld om onze geest, ons zelfbewustzijn, nog verder te krenken. Inderdaad: schuldgevoel is hetgeen waarmee deze klimaathekserij zich mee voedt. Wij moeten boeten, zo papegaaien de machtszoekende bestuurders van dit land de ecologische hogepriesters na. Het is pure oikofobie, pure zelfhaat. Het is een schuldcomplex, dat blijkbaar een uitweg nodig heeft. En als u er iets van wil zeggen. Als de bevolking zich keert tegen de algehele capitulatie van dit land, als de mensen protesteren. Weet u wat ze dan doen? Dan schaffen ze het referendum af. Dat is de toestand van ons land vandaag.
Die arrogantie, dames en heren, vrienden, die stupiditeit, die is vandaag afgestraft.
Want op deze dag, nu we in deze crisis verkeren, deze schemer, deze zonsondergang. Op deze dag is de Uil van Minerva dan toch opgestegen. Vandaag is Forum van Democratie ofwel de grootste, ofwel de gedeeld grootste, ofwel de een-na-grootste partij van Nederland geworden. De kiezers in Nederland hebben net als de Uil van Minerva hun vleugels uitgespreid, hebben hun ware macht getoond, de uil der wijzen is gaan vliegen en heeft de hele aardkring in beweging gebracht. Want deze vleugels zijn niet alleen vleugels om mee te vliegen. Het zijn ook wieken om lucht mee te slaan. Om een veranderingswind in gang te zetten. Om ons land weer van ons te maken en een einde te maken aan het tijdperk van culturele, economische en politieke capitulatie.
Vrienden, vrienden. Wij hebben niet stilgestaan de afgelopen tijd. We hebben meer dan 2000 cv’s doorgespit, we hebben meer dan 1300 mensen gesproken, we hebben meer dan 600 diepteinterviews afgenomen, we hebben honderden mensen getraind. We hebben fantastische lijsten samengesteld en met die mensen een hoopvolle, optimistische en serieuze campagne gevoerd. Heel Nederland hebben we bezocht in zalen, op straten, in winkelcentra, bij bedrijven zijn we geweest. Scholen, ziekenhuizen, overal. We hebben het land in beweging gekregen.
En het resultaat, dames en heren, het resultaat, vanavond, het resultaat. De zon was mij nooit opgevallen zegt Menno Wigman als hij niet steeds was ondergegaan. De schoonheid van Nederland was mij niet zo duidelijk op het netvlies gekomen als ons mooie land niet zo was verkwanseld door de bestuurders van het kartel. Sterker, als dit alles niet was gebeurd, deze ongecontroleerde immigratie die ons straatbeeld zo vertekent, al die linkse indoctrinatie in het onderwijs, al die lelijke architectuur. En die machtsuitbreiding van de EU, al die klimaatketterij. Als al die gekte niet was gebeurd dan was ik nooit de politiek ingegaan. Maar… maar wij zijn naar het front geroepen. Omdat het moet. Omdat ons land ons nodig heeft. En wij, beste vrienden, wij zijn het product van 300.000 jaar evolutie. Wij hebben meerdere ijstijden overleefd, wij hebben mammoeten gevloerd. Wij zijn dragers, wij zijn erfgenamen van de grootste beschaving die ooit heeft bestaan. Wij dragen een unieke kracht. En, enkele tientallen jaren van indoctrinatie door de media en het onderwijs kunnen dat nooit begraven. Iets wat in ons zit, wat nooit kan worden afgepakt. En vandaag, en dat voel je ook in de zaal, vandaag hebben we gekozen om weer te strijden. Weer te dromen, weer te hopen, weer te vechten. En als ik nu terugkijk op de afgelopen drie jaar, dan is dat het sterkste gevoel dat ik heb. Wat wij samen hebben bereikt. Die zin om weer te bouwen. Die zin om er samen voor te gaan. Dat geloof in de toekomst, en daar wil ik jullie voor bedanken.
Toen wij begonnen, toen wij begonnen aan deze reis om samen met alle mensen die hier nu zijn en nog veel meer mensen handtekeningen te verzamelen voor het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne, toen zei iedereen. Iedereen zei: lukt je nooit. Daarna moesten we de 30 procent opkomstdrempel halen. 6 april 2016. Iedereen zei: lukt je nooit. Wij zijn het hele land doorgegaan. Overal geweest, overal gedebatteerd. Iedereen dacht dat het ons niet ging lukken, maar het lukte ons wel. We haalden het, het werd een overweldigend nee. Rutte lachte, iedereen lachte, want er was een inlegvelletje tevoorschijn getoverd weet u nog, waarmee de stem van de bevolking terzijde werd geschoven. Wij namen het niet. Wij accepteerden het niet en wij startten onze eigen partij. En iedereen had het over versplintering en had het over Peppi en Kokki en dit en dat en iedereen zei: lukt je nooit. Maar het lukte ons wel en we kwamen met twee zetels in de Tweede Kamer op 15 maart 2017. En ook toen, ook toen hadden ze hun woorden klaar. Ook toen lachte Mark Rutte en zei: met twee zetels in de Tweede Kamer effectief oppositie voeren lukt je nooit. En hier staan we vanavond. In alle provincies zijn we vertegenwoordigd. In de Eerste Kamer zijn we vertegenwoordigd. Jullie hebben Annabel gehoord.. In Amsterdam zijn we er. Vanavond is hier ook Derk Jan Eppink, die de lijst aanvoert in het Europees Parlement. Ook daar staan we er. En vandaag is dus het moment om een boodschap te sturen aan Mark Rutte en de gevestigde machten. Forum voor Democratie nog langer negeren dat lukt je nooit!
Wij weten als FvD’ers dat je de metafysische grondslagen van het christendom niet hoeft te aanvaarden, om toch de wederopstandingsgedachte als leidend motief van de westerse beschaving te kunnen aanvaarden. Iets dat dood leek, iets dat voorbij leek, iets dat achter ons zou liggen, iets dat definitief achter ons zou liggen, dat kan, zo weten wij, weer tot bloei komen. Het idee dat iets dat dood was, iets dat voorgoed voorbij was, weer tot bloei kan komen, precies dat is onze leidraad, ons leidende motief, ons levensmotto. Want wij zijn de partij van de Wedergeboorte. Van de Renaissance. Dat is wat wij willen bewerkstelligen, en het is nooit urgenter geweest dan nu om dat te bewerkstelligen. Nooit noodzakelijker geweest dan nu, dat mensen van goede wil de handen ineen slaan. Om de banden met onze tradities te herstellen. Om onze kracht te hervinden en nieuwe kruisbestuivingen tot stand te brengen. Om al het goede dat we in de wereld kunnen vinden te verbinden met onze oude wortels en zo ons land weer te laten bloeien.
Wij zijn aan het bouwen. We zijn bezig een partij te bouwen, met een opleidingsinstituut, met lokale afdelingen, met provinciale fracties, met een Eerste Kamerfractie, met een Tweede Kamerfractie, met een Europese Parlementsfractie. We gaan een nieuwe generatie opleiden en we gaan de huidige leiders vervangen en verslaan. Wij hebben de mensen om de EU te verslaan. We hebben concrete oplossingen om de massa-integratie te stoppen. We hebben de mensen die de controle over onze grenzen kunnen herstellen. En om de euromunt te ontvlechten. Zodat wij eindelijk weer de baas worden in ons eigen land. We zullen niet rusten totdat onze democratie is hersteld en het partijkartel is gebroken. We gaan bindende referenda introduceren. Volksinitiatieven. Open sollicitaties voor publieke functies. Gekozen burgemeesters. En wij saneren de NPO. Zo is het. Opnieuw gaan we voorbij onze horizonten reiken. We gaan een renaissance teweegbrengen. Waarin ons zelfvertrouwen is hersteld. Waarin we weer veilig kunnen leven in een vertrouwde omgeving, waarin de democratische rechtsstaat is hersteld. En de economische en culturele dynamiek kan terugkeren. En zoals u weet, doen we dat graag met alle andere partijen en bewegingen die ons willen versterken, want wij zijn het vlaggenschip van de renaissancevloot. En andere schepen kunnen zich bij ons voegen. We willen met iedereen samenwerken. Dat gaan we gestalte geven in de provincies, dat gaan we gestalte geven op nationaal niveau en dat gaan we gestalte geven op Europees niveau.
Want vrienden, wij gaan met deze partij de trots van ons land herstellen. Op deze rots gaan wij onze zuil bouwen. We gaan onze democratie herstellen en vandaag is de eerste grote veldslag gewonnen.
FORUM VOOR DEMOCRATIE JOURNAAL/TEKST YOUTUBE FILMPJE MET
INTERVIEW SLAVERNIJ EN KOLONIALISME APOLOGEET ROBERT LEMM
DE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
2020
BEGIN FVD JOURNAAL:
”Het is vrijdag 26 juni, dit is het FvD Journaal, we spreken over biomassacentrales in Noord-Holland, want Forum voor Democratie heeft die van de baan gekregen, over de steun voor KLM, Air France, over het verleden, wat wij daarmee moeten, er zijn vragen met Eva Vlaardingerbroek….., Robert Lemm is hier, het is kortom heel goed, dat je kijkt…”
0.00-0.19
GEHELE INTERVIEW THIERRY BAUDET MET ROBERT LEMM
VOORAF AAN INTERVIEW
15.05-15.46
Thierry Baudet:
Ja, het is natuurlijk het thema, the talk of the town van deze tijd:
Het verleden, het koloniale verleden, maar uberhaupt eigenlijk het hele verleden.
Hoe gaan we daarmee om?
Moeten we vooral een houding hebben van trots, moeten we vooral kijken naar de dingen, die mensen hebben gedaan in het verleden, die we mooi vinden of moet je zeggen:
Ja, nee, maar hij of zij heeft ook dat verkeerd gedaan en daar moeten we het vooral over hebben.Dat moet de focus zijn.
Over al dat soort zaken is hier zometeen te gast Eva Vlaardingenhoek om met jullie te spreken.
Jullie kunnen je vragen ook nu al stellen, er is ook een superchatmogelijkheid, dan weet je zeker dat je vraag gesteld wordt, maar eerst gaan we spreken met Robert Lemm, filosoof en historicus, die ook bekend werd van dit programma…
FILMOPNAMES VAN ROBERT LEMM EN ZIJN UITSPRAKEN
15.46-16.46
[Aansluitend, filmopnames van Robert Lemm en zijn uitspraken]
” ”Scholen, Universiteiten en media verhullen het echte verhaal over ons verleden””….En Thierry is ook de eerste, die dat zal zeggen: het zijn onbeschreven bladen, ze weten niks, je moet ze invullen, ik bedoel: ze hebben dingen gehoord, die ze napraten, op Internet, de media, je moet ze opnieuw een historisch besef bijbrengen, he, je moet ze vertellen, hoe de geschiedenis is,wij staan op de puinhopen en de brokstukken van een samenleving, die sneller afbreekt dan we zien en dat is nog bij de meeste mensen, bij jonge mensen, die zijn daar helemaal niet van overtuigd.
Die zien dat helemaal niet, die leven nu, die hebben geen historisch inzicht,die weten niet, wat er vroeger gebeurd is, hoe het langzaam gegaan is, dat horen ze niet, dus, en wat ze horen, is steeds alleen maar het vooruitgangsverhaal, dat horen ze, maar ze horen niet, wat er is opgegeven, en dat wil ik aan ze vertellen, en ik wil ze daar in elk geval bewust van maken, dat is alles”
16.46-27.05
INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM
Thierry Baudet:
”Hij is hier, Robert Lemm, auteur van meer dan dertig boeken, en filosoof, historicus, conservatief denker.Robert Lemm, fijn, dat je er bent.
[Robert Lemm knikt]”
Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daarnaar?
Historicus Robert Lemm:
”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:
”Wij moeten het verleden levend houden”
Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.
En wat wij doen:
Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.
Een voorbeeld is in onze Nederlandse geschiedenis is het geval van Jan Pieterszoon Coen he, we hebben gehoord, dat het standbeeld naar beneden wordt gehaald, de man wordt helemaal verguisd, het was helemaal fout, maar nu is het interessante, dat over deze Stichter van Batavia heeft onze grote dichter Slauerhoff een toneelstuk geschreven en in dat toneelstuk verplaatst hij zich in de geest van Pieterszoon Coen….hij moest bepaalde belsissingen nemen in het begin van Batavia en daar moest hij af en toe hard voor optreden en dat was een zaak voor erop of eronder en Slauerhoff laat alleen maar zien, hij registreert, hij veroordeelt niet, maar hij laat, hij zegt zegt tegen de me….kijk, kijk, hoe die man was, wat voor karakter die had, hoe die omging met zijn vrouw, met zijn kinderen, en hoe hij dat eerste, dat oorspronkelijke Batavia runde.Dat toneelstuk werd een keer opgevoerd en daarna verboden.Waarom werd het toneelstuk verboden……”
Thierry Baudet [valt Lemm in de rede]
”Omdat het te kritisch was op Coen……”
Historicus Robert Lemm [herneemt het woord]:
”Eh….nee, dat was hij niet, Hij….men vond hem dus niet kritisch genoeg op Coen.Men vond, dat hij teveel begrip voor hem had.Daarom is het verboden.Nou ja, dat was toen al, het is een toneelstuk uit 1931, het is nooit meer opgevoerd…..”
Thierry Baudet:
”Maar je kunt dus concluderen, dat die discussie al veel langer voert.”
Historicus Robert Lemm:
”De discussie is al veel ouder en dat kunnen we ook zien….”
Thierry Baudet:
”Maar wat is er dan fout aan, want je zou ook kunnen zeggen, je moet continu met een ethisch bewustzijn overal naar kijken en ik geloof de Vrijheidslaan in Amsterdam, hier in Amsterdam, die heette eerst de Stalinlaan, volgens mij of de Stalinweg….”
Historicus Robert Lemm:
”Stalinlaan”
Thierry Baudet:
”En die naam hebben we veranderd”
Historicus Robert Lemm:
”Ja”
Thierry Baudet:
”Is dat ook verkeerd, denk je?”
Historicus Robert Lemm:
”Nou ja, dat hebben we gedaan in de jaren vijftig was Stalin nog een held, omdat hij mee had geholpen met het bevrijden van, van het neerhalen van het Derde Rijk, maar al snel, ja, viel hij dus in ongenade en dat werd beoordeeld op dat moment en men vond het ongepast om hem, om die straat, om die grote laan Stalinlaan te blijven noemen, dus werd het Vrijheidslaan.
Het is iets van….maar dan heb je dus…….ja, dat is een eigentijds geval en dat ligt dus vrij dicht bij een ander voorbeeld uit Nederlands Indie namelijk generaal Spoor, de man van de politionele acties
Op dit ogenblik-ik geloof gisteravond was er ook weer een uitzending op de televisie- wordt deze periode honderd procent veroordeeld.Wij waren helemaal fout, we hadden nooit in Indie mogen zitten, dat waren allemaal, die Vrijheidshelden, die gevochten hebben voor de vrij….die hadden groot gelijk, en generaal Spoor en de Nederlandse militairen, die daar zaten , die waren fout, veroordeeld, verkeerd….”
Thierry Baudet:
”Wie zegt dat, dit…….dat vinden sommige mensen nu….”
Historicus Robert Lemm:
”Dat wordt nu gezegd, He…we hebben nu ook het Van….”
Thierry Baudet:
”Je hebt ook mensen, die iets anders zeggen over het koloniale verleden he….”
Historicus Robert Lemm:
”Maar je hebt ook het Van Heutsz monument, dat is ook weggehaald, dat is ook een foute man geweest.Maar generaal Spoor was….” Thierry Baudet: ”…In de ogen van veel mensen…”
Historicus Robert Lemm:
”In de ogen van nu….”
Thierry Baudet
”…Je moet wel een beetje duidelijk maken….”
Historicus Robert Lemm:
”De opinie van nu Nou wat…..sommige mensen….”
Thierry Baudet:
”…Sommige mensen”
Historicus Robert Lemm:
”Sommige mensen…..wat ze op de Universiteiten leren, in Academia, het is gewoon….zo wordt nu gekeken naar het verleden, maar ….”
Thierry Baudet:
”Is het niet zo, dat je….kijk je kunt natuurlijk altijd de discussie hebben van hoe kijk je naar het verleden.Als ik door Rome loop, en het Forum Romanum, dan zie je daar standbeelden van mensen, die hebben daar gladiatorengevechten georganiseerd, he, waar een gevangene tegen een Leeuw moest vechten, dat zou ik nu veroordelen, een vreselijk idee, toch komt het niet in mijn hoofd op om dat standbeeld weg te halen, want ik denk, het verleden….een beschaving kenmerkt zich doordat die zich verhoudt tot het verleden, beelden weghalen, dat doet ISIS, dat deed, dictaturen doen dat,, dat is eigenlijk een heel onbeschaafd iets.”
”Net als boeken verbranden!
”Dat doet men niet!”
Historicus Robert Lemm:
”Het is heel onbeschaafd, want daarmee kennen we het ook niet meer. .Dus natuurlijk zijn er in het verleden, net zoals in onze tijd, in elke tijd, mensen geweest, als je ethisch naar ze kijkt, dat daar het nodige op aan te merken is, …”
Thierry Baudet:
”Zeker met de standaarden van nu he,want…..”
Historicus Robert Lemm:
”Zeker met de standaarden van nu.
Maar je moet wel….je moet het verleden gewoon wat dat betreft, met rust laten.
”Dat….want het verleden zou net zoveel recht hebben om ons te veroordelen.Want concentratiekampen, zes miljoen Joden, genocides, dat is echt iets van de twintigste Eeuw, dat begon met de Franse Revolutie, met de Guillotine, met de Rode Terreur, dat is iets van onze tijd.Dus het verleden heeft in het laatste oordeel, evenveel recht om onze tijd te veroordelen.”
Thierry Baudet:
”We worden…”
Historicus Robert Lemm:
”Dat moeten we niet doen.”
Thierry Baudet:
”Met andere woorden:Wij zijn, in onze ”moderne” tijd, onze verlichte tijd waar we zo trots op zijn, ook schuldig geweest aan allerlei zaken, die vreselijk zijn, omgekeerd zijn mensen, die nu demonstreren, want dat zie je namelijk ook, ook niet brandschoon, ik zag, dat de voorouders van Akwasi-dat heeft die zelf gezegd- die anti-slavernij-Black Lives Matter demonstrant, dat dat waarschijnlijk zelf slavenhouders waren geweest, in het verleden.
Dus met andere woorden: ”Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen”
Historicus Lemm:
”Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer. Het is niet alleen….”
Thierry Baudet:
”Wat bedoel je daarmee?”
Historicus Robert Lemm:
”Nou er waren…zeggen….de afschaffing van de slavernij-dat is ongeveer zeg maar halverwege de 19e Eeuw gebeurd, dat wij denken, dat de afschaffing van de slavernij de wereld beter heeft gemaakt, dat is gewoon niet zo.”
Thierry Baudet:
”Hoe bedoel je”‘
Historicus Robert Lemm:
”Omdat de slavernij gewoon andere maskers krijgt. Dus je kunt wel de ketens verbreken, natuurlijk…..”
Thierry Baudet:
”Maar het is toch goed, dat mensen burgerrechten krijgen”
Historicus Robert Lemm:
”O absoluut, maar…..”
Thierry Baudet:
”Maar jij bedoelt misschien, dat door de industrialisatie nieuwe uitbuiting ontstond”
Historicus Robert Lemm:
”Ja, precies, dus de slavernij wordt gewoon, krijgt een ander masker.En…eh….mensen worden in de tijd van het fabrieksproletariaat of mensen die gedwongen worden om bepaalde diensten te verrichten, het is een vorm van, ja ….dus slavernij heb je …..”
Thierry Baudet:
”Ook nu nog…”
Historicus Robert Lemm:
”Ook nu nog”
Thierry Baudet:
”Maar is het niet zo, dat er nu 24 miljoen slaven in China leven of zo’n soort aantal.Dat soort aantallen, gewoon ook economische slaven…..In Afrika
Historicus Robert Lemm:
”….En dat kon ons helemaal niets schelen, want wij willen handelsrelaties met China, dus wat daar gebeurt, dat vinden wij, ja, dat moeten zij weten…”
Thierry Baudet:
”Ik vind dat juist wel belangrijk’….
En dat vind ik ook zo merkwaardig aan die vrijhandelsaccoorden. Wij hebben hier ook allemaal standaarden over economische productie waar boeren aan moeten voldoen, maar we sluiten wel een vrijhandelsaccoord met Oekraine waardoor legbatterij producten ongehinderd onze markt op kunnen komen.
Dat is enorm hypocriet.
Historicus Robert Lemm:
”’Het is hypocriet”
Thierry Baudet:
”En je hoort ook nooit iemand protesteren tegen de slavernij in China, in Afrika.Het lijkt wel alsof het een soort culturele, vooral culturele zelfhaat is, die overal…Wij moeten alsmaar boete doen.
Het is geen open gesprek, het is niet een eerlijk gesprek over ”jongens, wat vinden we nou van het verleden”, maar het is een zelfkastijding…”
Historicus Robert Lemm:
”Het is een zelfkast…..Het is ook een vals schuldgevoel, wat ons wordt aangepraat he, vals schuldgevoel.
Wij moeten ons schuldig voelen over de slavernij van een aantal Eeuwen geleden….”
Thierry Baudet
”Waar wij natuurlijk persoonlijk niets mee….”
Historicus Robert Lemm:
”Nou had ik ook een standbeeld van Columbus, de ontdekker van Amerika, is omvergehaald en dat is toch wel heel erg merkwaardig.
Als we nagaan:
Columbus:
In 1892 was het vierhonderd jaar geleden, dat Amerika werd ontdekt.
Dat werd toen groots gevierd aan beide zijden van de Oceaan.
In 1992 was het vijfhonderd jaar geleden.
Totaal veranderd.
Columbus werd toen vergeleken met Hitler, hij was schuldig aan genocide, alle lelijke dingen werden over hem gezegd.
Wie deden dat?
Dat was de generatie van 1968.
Dat was de generatie van de studentenrevolutie, die toen ineens Columbus verguisden en dat gebeurde in heel West-Europa.
Maar Columbus was in de 19e Eeuw een held en niet alleen dat, er was zelfs een Zaligverklaringsproces op gang in de Katholieke Kerk in de !9e Eeuw en ook nog, het was
We moeten ook niet vergeten, dat de Katholieke Kerk de eerste internationale instantie is, die de slavernij heeft veroordeeld, al heel vroeg en….helemaal vergeten….”
Thierry Baudet:
”Het Westen heeft de slavernij afgeschaft…de Westerse wereld”
Historicus Robert Lemm:
Ja en het is begonnen in de Katholieke Kerk, de Pausen hebben dat in 1537 al gezegd…..”
Thierry Baudet:
”Robert Lemm, zoals altijd, wij kunnen nog veel langer doorpraten en er is heel veel meer over te zeggen.Ontzettend bedankt voor al deze gedachten, gedachtelijnen, provocerende, vernieuwende ideeen.
We zullen je vaker gaan horen hier.
Dank je wel Robert Lemm,
Fijn, dat je er was!”
EINDE INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM
GESCHIEDVERVALSING THIERRY BAUDET EN ZIJN HANDLANGER
ROBERT LEMM/UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM, KOM IN ACTIE!
”Ik heb die verklaring zo eens doorgelezen en vind het eerlijk gezegd maar slappe was.Want jullie hebben het dan wel over ”verwerpelijke standpunten” [5], maar dat beschrijft, mijns inziens nog in de verste verte niet, hoe gevaarlijk deze partij is.Waarom om de hete brij heendraaien en niet gewoon benoemen, wat FvD is.Een fascistische partij! [6]”
Geert Wilders neemt niets terug van zijn uitspraak dat journalisten – een enkele uitzondering daargelaten – ‘tuig van de richel’ zijn. Dat zei hij dinsdag in de Tweede Kamer.
Een op zaterdagavond verstuurde tweet van de PVV-leider zorgt al dagenlang voor commotie. Journalistenvakbond NVJ zegt sindsdien aan de beroepsgroep gerichte doodsbedreigingen te ontvangen. Op dezelfde dag dat Wilders zijn verwensing deed, verscheen het resultaat van het onderzoek PersVeilig. Uit dat onderzoek van de NVJ blijkt dat 82 procent van de ondervraagde journalisten het afgelopen jaar te maken had met agressie of bedreiging. Dat is een toename van 20 procent ten opzichte van 2017. De journalistenvakbond wil met Wilders in gesprek. Een aantal Kamerleden heeft de uitspraak van Wilders veroordeeld.
Wilders wilde in zijn reactie geen verband leggen tussen agressie jegens journalisten en zijn neerbuigende woorden over de beroepsgroep. Hij herinnerde eraan dat hij enkele maanden eerder geweld richting journalisten expliciet had veroordeeld en zei dat hij daar nog steeds achterstond. Ook zei hij dat journalisten hem nazi, racist en xenofoob hebben genoemd, volgens hem veel erger dan wat hij zelf had gezegd.
De tweet van Wilders was een reactie op een artikel in NRC, waarin PVV-Kamerlid Dion Graus door een vrouwelijke medewerker van de fractie werd beschuldigd van seksuele intimidatie en machtsmisbruik. Graus is vaker van dergelijke praktijken beschuldigd. Wilders weigert onderzoek te laten doen naar het gedrag van zijn Kamerlid, zoals GroenLinks, VVD en D66 dat in vergelijkbare gevallen wel deden. Hij vindt dat niet op zijn weg liggen als partijleider.
‘Ik ben geen officier van justitie’, zei hij. Dat Graus desgevraagd had ontkend dat er iets onoorbaars was gebeurd, volstond. Wilders vindt dat de vrouwen – Graus werd eerder door een andere PVV-fractiemedewerkster beschuldigd – aangifte moeten doen bij de politie. De vrouw had zich volgens NRC wel bij toenmalig Kamervoorzitter Khadija Arib gemeld. Arib zou Graus beperkte toegang tot het Kamergebouw hebben opgelegd. Wilders zei seksueel geweld tegen vrouwen scherp te veroordelen.
Kort nadat hij de parlementaire pers te woord had gestaan, postte Wilders opnieuw een tweet: ‘Journalisten allemaal boos. Blijkbaar heb ik een gevoelige snaar geraakt. Ze kunnen de bomen in. Kijk maar eens goed in de spiegel zeg ik tegen die elitaire bende. De waarheid is hard maar daardoor niet minder waar.’
Onderstaande open brief schreef ik nadat Wilders dreigde een rechtszaak te beginnen tegen mensen die hem met Hitler vergelijken. De tekst is gisteren ingezonden aan diverse kranten en persbureau ‘s. Van de media die ik de brief mailde kreeg ik nog geen reactie, dus plaats ik hem met een minieme wijziging nu hier. Verdere verspreiding – met bronvermelding en dergelijke – juich ik toe, net als het maken en verspreiden van andere teksten waarin een soortgelijke vergelijking wordt gemaakt.
Tilburg, 16 maart 2014,
Mijnheer Wilders,
Uw politieke optreden staat in dezelfde traditie als die van Adolf Hitler. Net als Hitler wijst u een bepaalde bevolkingsgroep aan als zondebok, projecteert er allerlei angsten op, bespeelt een gevoel van afkeer jegens deze bevolkingsgroep. Uw uitspraak dat u “als het kan wat minder Marokkanen” zou willen zien, is daarvan een teken. En u deed het kort erop dunnetjes over door te zeggen: “Hoe minder Marokkanen, hoe beter”. Dit is stemming maken om een complete bevolkingsgroep uit te sluiten. Dat is niet wezenlijk anders dan wat Hitler deed op weg naar de macht. Ja, mijnheer Wilders. U treedt in Hitlers voetsporen.
Het is duidelijk dat ook u het om de macht te doen is. Stemmen vergaren door haat te zaaien, door afkeer aan te wakkeren, door te parasiteren op aldus aangemoedigde en van kwaadaardige stootkracht voorziene onvrede, Kamerzetels veroveren over de ruggen van bevolkingsgroepen die door u stelselmatig in de hoek worden getrapt met uw optreden, dat is wat u systematisch doet. Het is de strategie die Hitler in de aanloop naar het Derde Rijk hanteerde, met regeringsmacht als uitkomst.
Ik weet niet hoe u gaat regeren áls het u desondanks lukt. Maar het feit dat u in de aanloop naar de macht al zulke middelen hanteert, bevat wat mij betreft een waarschuwing om het niet zo ver te laten komen. Ik hoop niet dat het u ook gaat lukken, en ik zal mijn best doen om het te helpen verhinderen. Een oude antifascistische waarschuwing is op zijn plaats: No Pasaran.
Ik zal u dan ook met woord en geschrift de voet dwars zetten zoals politieke erfgenamen van Hitler de voet dwars gezet moeten worden. Om die reden zal ik u met Hitler en soortgelijke politici vergelijken, zo vaak en zo scherp als mij dat verstandig voorkomt. Ik hoop en vertrouw erop dat ik daarin niet de enige zal zijn.
Ik wens u dan ook een spoedige en volledige politieke ondergang toe, om dezelfde reden dat ik elke politieke geestverwant en erfgenaam van Adolf Hitler een spoedige en volledige politieke ondergang toe wens. Uiteraard hoop ik dat na die ondergang uw resocialisatie in een maatschappij van gelijkwaardige en vrije mensen voorspoedig zal verlopen.
Mocht u inderdaad vanwege deze vergelijking tot gerechtelijke procedures overgaan, zoals u heeft aangekondigd, dan laat dat eens te meer zien hoe vijandig u feitelijk staat jegens de vrijheid waar u bij andere gelegenheden zo graag de mond vol van heeft.
Zo, komt u nu maar op met uw civielrechtelijke procedure.
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 55 EN 56/WEES PARAAT!
”Direct na Hitlers machtsovername begonnen de nazi’s met de Gleichschaltung (gelijkschakeling) van de Duitse samenleving. Dit hield in dat elke vorm van politieke oppositie onmogelijk werd. De Duitse bevolking moest volgens Hitler en de zijnen heropgevoed worden in de geest van de nationaal-socialistische ideologie.”
Machtigingswet en gelijkschakeling Derde Rijk tot 1939
Met het aannemen van een machtigingswet in 1933 kregen de nazi’s absolute macht. De wet vormde samen met de Rijksdagbrandverordening de juridische basis van de Hitlerstaat. Direct daarna begonnen de nationaal-socialisten voortvarend aan de zogenaamde gelijkschakeling. Ze wilden een grondige nazificering van de gehele maatschappij tot stand brengen.
Ondanks alle propaganda- en intimidatiecampagnes kreeg de NSDAP bij de verkiezingen van 5 maart 1933 43,9 procent van de stemmen, terwijl de partij had gehoopt op een absolute meerderheid. Daarom voerde Hitler op 23 maart 1933 een grondwetswijziging door, de zogenaamde machtigingswet. Deze wet gaf Hitler de bevoegdheid om vier jaar lang buiten de Rijksdag en andere constitutionele organen om te regeren en wetten uit te vaardigen.
Voor aanname van de machtigingswet had Hitler een tweederde meerderheid nodig en moesten 432 Rijksdagleden aanwezig zijn bij de stemming. Hitler had zich van tevoren verzekerd van steun van de conservatieve partijen en het katholieke Zentrum. Om onder de verplichting van het aantal aanwezige leden (quorum) uit te komen, werd bepaald dat de gearresteerde communistische en sociaaldemocratische leden zonder excuus afwezig waren en dus niet meetelden. Alleen de wél aanwezige SPD’ers stemden tegen de machtigingswet. In totaal werden er 538 geldige stemmen uitgebracht. Met 444 stemmen vóór zette de Rijksdag zichzelf buiten spel.
Direct na Hitlers machtsovername begonnen de nazi’s met de Gleichschaltung (gelijkschakeling) van de Duitse samenleving. Dit hield in dat elke vorm van politieke oppositie onmogelijk werd. De Duitse bevolking moest volgens Hitler en de zijnen heropgevoed worden in de geest van de nationaal-socialistische ideologie.
Allereerst werden de parlementen van alle deelstaten onder controle van een nazi-gezinde Reichsstatthalter (Rijksstadhouder) gesteld. Vervolgens werden alle politieke partijen één voor één opgeheven of verboden. De wet van 14 juli 1933 verbood het oprichten van nieuwe partijen en maakte van Duitsland een eenpartijstaat. Het door de NSDAP gecontroleerde Deutsche Arbeitsfront kwam in de plaats van alle bestaande vakbonden en werkgeversbonden. De Hitlerjugend nam de plaats in van andere jongerenorganisaties en ook de pers werd grotendeels onder controle van de nazi’s gesteld.
Hitler noemde deze nieuwe orde het Derde Rijk, als opvolger van het oude Heilige Roomse Rijk (962-1806) en het Duitse Keizerrijk (1871-1918). Naar zijn verwachting zou het Derde Rijk duizend jaar bestaan.
EINDE
”In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog was er sprake van een aanval op de vrije media. In 1937 noemde Anton Mussert – oprichter van de NSB – de Nederlandse pers de ‘gehele huisknechtenpers, beheerst door de Regeringspersdienst, de politieke partijen en de grotendeels Joodse adverteerders’. ”
….
….
”Het begon door te dringen dat journalisten door hun strikte neutraliteit en onpartijdigheid meewerkten aan hun eigen ondergang. Voor een vrije pers was in een fascistische staat immers geen plaats.”
HISTORISCH NIEUWSBLAD
OOK DE NSB VIEL DE MEDIA AAN
De pers als vijand wegzetten is geen nieuw fenomeen. Vanaf de oprichting in 1931 viel de NSB de media aan. De partij voerde een onafgebroken strijd met Nederlandse journalisten. De media worstelden daardoor met de manier waarop zij over de NSB moesten berichten.
In de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog was er sprake van een aanval op de vrije media. In 1937 noemde Anton Mussert – oprichter van de NSB – de Nederlandse pers de ‘gehele huisknechtenpers, beheerst door de Regeringspersdienst, de politieke partijen en de grotendeels Joodse adverteerders’. Volgens de nationaalsocialisten was de parlementaire democratie een corrupt systeem dat bestuurd werd door een kleine elite, wiens belangen werden behartigd door journalisten. Zij zouden onwaarheden verspreiden om de NSB in een kwaad daglicht te stellen.
In de beginjaren van de NSB namen liberale en commerciële kranten een uiterst neutrale houding aan. Rapportages over de NSB werden zonder politieke kleur gepubliceerd, zoals dat ook gebruikelijk was in de berichtgeving over andere politieke bewegingen. Kranten met een katholieke, gereformeerde of sociaaldemocratische achtergrond waren minder neutraal. Zij waarschuwden hun lezers voor het opkomend fascisme.
Het was uiteindelijk De Journalist die de passieve houding van de Nederlandse pers bekritiseerde en journalisten wakker schudde:
‘Wetende, welk een machtig wapen de pers is, trachten de fascisten het Nederlandse volk te doordringen van de overtuiging dat ’t een van zijn “opdrachtgevers” afhankelijke, kneedbare, perfide, corrupte pers bezit, die lastert en liegt van de vroege morgen tot de late avond. ‘En wat doen wij? Wel, we drukken die beschuldigingen over. We gaan naar die vergaderingen heen; we zetten ons neer aan de tafeltjes voor de verslaggevers; we horen die woorden, die ons beroep èn ons werk bekladden; we schrijven ze op, waarachtig, we schrijven ze op, telkens opnieuw schrijven we ze op en misschien zetten we er nog wel “applaus” achter ook; dan laten we ze drukken en sturen ze het land in, opdat ons volk ze toch maar goed zal kunnen lezen. En protesteren ertegen doen we vrijwel niet.’
De redactie van De Journalist hekelde het feit dat kranten ruimte gaven aan het NSB-gedachtegoed, zonder daarbij enige vorm van kritiek te leveren. ‘Zo staan we tegenover onze beschuldigers als engelen van goedheid, als onze-lieve-heersbeestjes van onpartijdigheid, als gekonfijte vruchten van een soort metafysische objectiviteit.’
Het begon door te dringen dat journalisten door hun strikte neutraliteit en onpartijdigheid meewerkten aan hun eigen ondergang. Voor een vrije pers was in een fascistische staat immers geen plaats.
Dat bleek ook het geval te zijn toen Nederland onder een nationaalsocialistisch bewind kwam te staan. De angst van de journalisten werd werkelijkheid toen de Duitse bezetter de onafhankelijke kranten gelijkschakelde.
De twee kabinetsvoorstellen voor een strenger asielbeleid moeten zoals ze nu zijn niet worden ingediend bij de Tweede Kamer. Dat oordeelt de Raad van State in een advies waar met spanning naar is uitgekeken door de coalitie.
Het gaat om wetten die volgens het kabinet moeten leiden tot “het strengste asielbeleid ooit”. Maar volgens de Raad van State (RvS) wordt “niet aannemelijk gemaakt” dat de maatregelen zullen bijdragen aan het beperken van de instroom of een efficiëntere asielprocedure.
Het is volgens het adviesorgaan overigens wel “denkbaar” dat er minder asielzoekers komen, maar niet per se aannemelijk. In het advies wordt erop gewezen dat instroom “in grote mate afhankelijk is van internationale en geopolitieke ontwikkelingen” en dat het nationale asielbeleid “een beperkte rol” speelt bij de keuze van asielzoekers waar ze heen gaan.
Meer en ingewikkeldere beslissingen
De Raad van State, een belangrijk adviesorgaan van de regering, voorziet ook problemen in de uitvoering van de wetten. “De kans is groot dat de maatregelen juist tot een extra belasting leiden voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en de rechtspraak.”
Als de wetten worden ingevoerd moet de IND volgens de raad meer en ingewikkeldere beslissingen nemen. “Over deze beslissingen zal ook meer geprocedeerd worden, wat de druk op de rechtspraak verhoogt.”
De Raad voor rechtspraak waarschuwde daar eerder ook al voor. Als procedures langer duren, zitten mensen bovendien langer in de asielopvang, schrijft de Raad van State. En de asielopvang is al overvol.
De Raad van State zegt dat de uitvoeringsproblemen kunnen leiden tot “een schending van grondrechten”. Zo komt het recht op een eerlijk proces in het geding als IND en rechters niet op tijd kunnen beslissen. Ook voorziet de raad problemen met het recht op familie- en gezinsleven en de rechten van het kind, omdat gezinshereniging moeilijker wordt gemaakt in de plannen het kabinet.
Politieke wens
In het advies wordt verder de “onzorgvuldige voorbereiding” genoemd. “Dat er een politieke wens is om met spoed stappen te zetten tot aanscherping van het nationale asielbeleid, is onvoldoende grond om stappen in de voorbereiding van wetgeving over te slaan of hiervoor te weinig tijd te nemen”, aldus de Raad van State.
Wat zijn de voorstellen?
Het advies van de raad gaat over twee wetsvoorstellen: over een zogeheten tweestatus-stelsel en een met verschillende maatregelen die ertoe moeten leiden dat er minder asielzoekers naar Nederland komen.
Bij het tweestatusstelsel wordt onderscheid gemaakt tussen mensen die vluchten omdat ze als individu gevaar lopen in hun land (vanwege afkomst, seksuele geaardheid of religie) en groepen mensen die vluchten voor oorlog en (natuur)geweld. Die laatste groep krijgt tijdelijk asiel. Nu bestaat dat onderscheid niet.
Het andere wetsvoorstel regelt het verkorten van de tijdelijke verblijfsvergunning die asielzoekers kunnen krijgen van 5 jaar naar 3 jaar. Onder meer de Raad voor de Rechtspraak uitte al kritiek op de wetsvoorstellen, vanwege de uitvoerbaarheid en oplopende wachttijden en werkdruk.
De adviezen van de Raad van State over de kwaliteit van wetgeving en mogelijke gevolgen voor de uitvoering worden in Den Haag doorgaans zeer serieus genomen. Het staat ministers evenwel vrij om deze adviezen op te volgen of te negeren.
Minister Faber van Asiel hamerde daar ook herhaaldelijk op. “Het advies is niet bindend, ik kan ermee doen wat ik wil”, zei ze vrijdag nog. Haar partij, de PVV, wil dat de wetten zo snel mogelijk door het parlement komen. Partijleider Wilders zei vorige week dat de wetten “snel en ongewijzigd” moeten worden ingevoerd. “Geen aanpassingen en getreuzel en tegenwerkingen meer.”
In de coalitie is de spanning al enkele keren opgelopen vanwege het asielbeleid. De coalitiepartijen zijn het erover eens dat ze de asielopvang willen versoberen en de aantallen asielzoekers in Nederland omlaag willen brengen, maar over de manier waarop verschillen vooral NSC en PVV van mening.
De PVV wil zo snel mogelijk een strenger asielbeleid. NSC zegt zeer te hechten aan goed bestuur en zorgvuldige wetten die uitvoerbaar zijn, inclusief de nieuwe asielwetgeving.
Politiek verslaggever Jorn Jonker
“Naar deze adviezen werd in het kabinet en in de coalitie met spanning uitgekeken. Een deel van die spanning is weg, want de Raad van State had nóg negatiever over de wetten kunnen zijn.
Maar de Raad van State geeft deze voorstellen nog steeds een dikke onvoldoende, het zogeheten dictum C. Er zijn juridische bezwaren, maar de raad voorziet vooral problemen met de uitvoerbaarheid. Deze wetten zouden alleen nog maar meer werk betekenen voor de overbelaste IND en rechtspraak.
De Raad van State adviseert dus om de wetten in deze vorm niet in te dienen. Tegelijkertijd hecht de PVV veel belang aan de snelle invoering van deze wetten. Dat kan flink gaan botsen met regeringspartij NSC. Die partij zegt op te komen voor goed bestuur en zei eerder dat er altijd ruimte moet zijn om te kunnen toetsen op uitvoerbaarheid en wetten te kunnen verbeteren.
Of die ruimte er komt is de vraag, maar het is ook de vraag of NSC die ruimte echt gaat opeisen als dat een politieke crisis zou betekenen. Inhoudelijk is die regeringspartij ook voor zaken als de invoering van het tweestatusstelsel.”
Brief van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van 13 februari 2025 aan het ministerie van Asiel en Migratie met een reactie op het consultatieverzoek over het Wetsvoorstel Uitvoerings- en implementatiewet Asiel- en migratiepact 2026.
Den Haag, 13 februari 2025
Aan ministerie van Asiel en Migratie Directeur Wetgeving en Juridische Zaken Mevrouw E.D.G. Kiersch Postbus 20301 2500 EH Den Haag
Betreft: Consultatiereactie Wetsvoorstel Uitvoerings- en implementatiewet Asiel- en migratiepact 2026
Geachte mevrouw Kiersch,
Graag maak ik gebruik van de mogelijkheid opmerkingen te maken over het wetsvoorstel Uitvoerings- en implementatiewet EU Asiel- en Migratiepact 2026 zoals het op 20 december 2024 in consultatie is gebracht. Deze reactie van de Afdeling bestuursrechtspraak loopt niet vooruit op het advies van de Afdeling advisering van de Raad van State.
Ik beperk mij tot enkele algemene observaties over de extra belasting voor de IND en de rechtspraak die dit voorstel met zich brengt. Hiermee sluit ik aan op mijn reactie op de voorstellen voor de Asielnoodmaatregelenwet en het Tweestatusstelsel van 2 december 2024 en de wetgevingsadviezen van de Raad voor de rechtspraak over die voorstellen van 2 december 2024 en 20 januari 2025. (1)
Invoering EU-Asiel- en Migratiepact 2026
De invoering van het EU Asiel- en Migratiepact 2026 (AMP) in Nederland in juni 2026 heeft als zodanig en dus onvermijdelijk al veel gevolgen voor uitvoering en voor de rechtspraak. De invoering zal van procespartijen en rechters een grote inspanning vragen. Processen moeten opnieuw worden ingericht, termijnen worden korter, nieuwe rechtsvragen moeten worden beantwoord. Daarbij zullen rechters zich voor uitleg van de nieuwe regels zeker in het begin vaker tot het Hof van Justitie van de Europese Unie in Luxemburg moeten wenden. Dergelijke prejudiciële verwijzingen kosten tijd en leiden niet zelden tot het aanhouden van vele vergelijkbare zaken.
Keuzes bij implementatie
Bij het voorstel voor de implementatie van het AMP zijn echter ook keuzes gemaakt. In deze reactie richt ik mij op die keuzes en de gevolgen daarvoor voor de asielrechtspraak. Verschillende keuzes leiden tot een verzwaring van de belasting voor de uitvoering en de rechtspraak, zonder dat de noodzaak daarvan direct uit het AMP volgt. Dat licht ik hieronder toe.
De precieze gevolgen van het wetsvoorstel AMP zijn overigens – mede doordat in de memorie van toelichting deze keuzes en de gevolgen ervan nog niet op alle onderdelen systematisch en diepgaand zijn belicht – op dit moment nog niet goed te overzien. Ik ga ervan uit dat de uitvoeringslasten die voortvloeien uit het AMP en het wetsvoorstel als geheel voor de rechtspraak nog nauwkeurig in kaart zullen worden gebracht. Daarbij moet niet alleen gedacht worden aan de gevolgen voor het primaire proces van rechtspraak (zowel personeel als organisatorisch), maar bijvoorbeeld ook voor ICT-systemen.
Asielprocedures
Het onderhavige wetsvoorstel bevat deels een aantal elementen die ook al zijn opgenomen in de wetsvoorstellen voor de Asielnoodmaatregelenwet en het Tweestatusstelsel. Voor een bespreking daarvan verwijs ik naar mijn brief van 2 december 2024 in reactie op die wetsvoorstellen. De Afdeling uitte daarin al haar grote zorgen over de forse extra belasting van de rechtspraak, met name door het invoeren van een tweestatusstelsel en het vervallen van de voornemenprocedure.
Verzwarende elementen
Die belasting wordt in dit wetsvoorstel nog versterkt door een aantal elementen, die niet dwingend voortvloeien uit het AMP zelf. Allereerst de kortere termijnen voor het instellen van beroep in de standaardprocedure:(2) deze termijn gaat van vier naar twee weken “om de doorloop in de asielketen te bevorderen”.(3) Ten tweede wordt in de memorie van toelichting aangekondigd dat wordt gewerkt aan het afschaffen van gesubsidieerde rechtsbijstand in de bestuurlijke fase.(4) Dat kan leiden tot meer werk voor de IND om een duidelijk beeld van de zaak en een volledig dossier te krijgen. Ik wijs in dit verband – buiten de strikte context van dit wetsvoorstel om – in de derde plaats op de mogelijkheid dat aanzienlijk zal worden bezuinigd op de subsidie voor Vluchtelingenwerk Nederland. Dit zal maken dat de asielverzoeken in de toekomst ook bij indiening bij de IND al minder uitgewerkt zullen zijn, omdat asielzoekers van tevoren minder goed worden voorgelicht over de gang van zaken in de asielprocedure en over de daarvoor benodigde gegevens.
Door al deze maatregelen, zeker in combinatie, zullen asielzaken in beroep gemiddeld genomen minder goed voorbereid op zitting komen en daardoor de rechtbanken naar verwachting in de voorbereiding, op zitting en bij de afhandeling veel meer werk opleveren. De kans dat een besluit door de rechtbank vernietigd wordt en de zaak naar de IND wordt teruggestuurd voor herbeoordeling neemt naar mijn verwachting fors toe.
Als dossiers in hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak komen, zal ook daarin meer tijd, werk en dus geld moeten worden gestoken als sprake is van niet goed uitgeprocedeerde dossiers, die fouten en onduidelijkheden bevatten. Simpel gezegd: het inleveren op een goede voorbereiding aan het begin van de procedure, leidt onvermijdelijk tot meer problemen en vertraging verderop in de procedure.
Bewaring
Voor bewaringszaken worden in het wetsvoorstel kortere termijnen voor het doen van een uitspraak vastgelegd.(5) Daaronder valt ook grensdetentie die bedoeld is om de toegang tot Nederland te weigeren.(6) De voorgestelde standaardtermijn voor de behandeling van het beroep en het doen van een uitspraak wordt voor de rechtbank maximaal 15 dagen onder normale omstandigheden en 21 dagen in uitzonderlijke omstandigheden, terwijl die nu onder alle omstandigheden maximaal 21 dagen is. Deze termijnen vloeien dwingend voort uit het AMP.
Extra druk op bestuursrechters door kortere termijn
De extra druk op de rechtbanken als gevolg van het verkorten van de termijn om uitspraak te doen zal volgens de memorie van toelichting ”niet groot” zijn,(7) omdat in veel gevallen nu ook binnen een paar dagen beroep wordt ingesteld en in de regel binnen 15 dan wel 21 dagen uitspraak wordt gedaan. Deze korte termijnen brengen naar mijn mening wél een extra belasting mee voor de rechtspraak, vooral voor de eerstelijns bewaringsrechters bij de rechtbanken. Ik betwijfel of de aanname dat de extra druk op de rechtbanken niet groot is een juiste inschatting is, omdat deze inschatting er geen rekening mee houdt dat de standaardtermijn voor een uitspraak onder normale omstandighedenverkort wordt van 21 dagen naar 15 dagen. Slechts onder uitzonderlijke omstandigheden mag de rechtbank 21 dagen over een bewaringsberoep doen, terwijl dat nu de standaardtermijn is onder alle omstandigheden. De rechtbank zal dus in de meeste bewaringszaken een week sneller moeten gaan werken dan zij nu doet: eerder de zitting plannen en sneller uitspraak doen. Dat zal ook gevolgen hebben voor de behandeling van andere zaken bij de rechtbank (verdringingseffect).
Daarbij benadruk ik dat de Herschikte Opvangrichtlijn – anders dan het huidige artikel 94, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) – een prikkel bevat voor vreemdelingen om niet meer zelf beroep tegen een maatregel van bewaring in te stellen, zodat naar verwachting de meeste beroepsprocedures met een ambtshalve kennisgeving van de minister gaan beginnen. Het is nu nog zo dat een vreemdeling eerst de tijd krijgt om zelf beroep in te stellen tegen de maatregel van bewaring. Als hij dat niet binnen 28 dagen heeft gedaan, dan stuurt de minister een kennisgeving naar de rechtbank dat hij de vreemdeling in bewaring heeft gesteld. Die kennisgeving geldt dan als beroep. In het wetsvoorstel is bepaald dat, als de vreemdeling zelf beroep instelt, de termijn van 15 dan wel 21 dagen start bij de ontvangst van het beroepschrift.(8)
Wanneer sprake is van een kennisgeving start de termijn al bij de aanvang van de bewaring.(9) Wanneer procedures met een kennisgeving starten en de kennisgeving de rechtbanken niet al op de dag van de inbewaringstelling bereikt, moeten rechtbanken dus nog sneller uitspraak doen dan binnen 15 of 21 dagen.(10) Vaker starten met een kennisgeving betekent ook dat het vooraf indienen van schriftelijke beroepsgronden door de advocaat nog minder vaak zal gebeuren dan nu al het geval is en alles aankomt op de behandeling van het beroep ter zitting van de rechtbank. Tenslotte is voor de toename van de druk op de rechtspraak van belang dat in het AMP in meer gevallen bewaring mogelijk wordt gemaakt.
Korte termijn ook voor andere vormen van bewaring
Ten tweede wijs ik op het volgende. In het wetsvoorstel wordt de keuze gemaakt omwille van ”zoveel mogelijk harmonisatie”(11) ook voor de vormen van bewaring waarvoor het AMP dit niet voorschrijft voortaan uit te gaan van dezelfde korte termijnen. De termijnen van het voorgestelde artikel 94, vijfde lid, gelden immers voor alle soorten bewaring genoemd in het eerste lid van artikel 94 Vw 2000. Daarmee worden de termijnen ook van toepassing voor de terugkeergrensprocedure, zoals geïntroduceerd in artikel 5 van de betreffende Verordening 2024/1349. De Verordening zelf schrijft deze termijnen niet voor. Ook voor bewaring met het oog op uitzetting, zoals geregeld in artikel 15 van de Terugkeerrichtlijn (2008/115; géén onderdeel van het AMP) zal de korte termijn gelden, terwijl de Terugkeerrichtlijn dit niet voorschrijft.
In het licht van de verzwaring die al voortvloeit uit het AMP, meen ik dat de keuze om die verzwaring ook door te voeren waar het niet hoeft nadere toelichting of afweging behoeft, zo nodig in samenspraak met de rechtspraak.
Wat betreft de gevolgen voor de Afdeling bestuursrechtspraak in hoger beroep in bewaringszaken wijs ik erop dat naar mijn verwachting de grotere druk op de eerstelijns bewaringsrechter zoals hierboven beschreven, ook zal leiden tot een toename in het aantal hoger beroepen met (spoed)verzoeken om opheffing bij de Afdeling bestuursrechtspraak. Bij de behandeling van die hoger beroepen zal de Afdeling bestuursrechtspraak mogelijk ook vaker ambtshalve op onrechtmatigheden in de bewaring stuiten die door tijdgebrek en grote werkdruk bij de rechtbanken in beroep niet aan het licht zijn gekomen. De Afdeling bestuursrechtspraak is immers op grond van de rechtspraak van het EU-Hof van Justitie net als de rechtbanken gehouden om ook ambtshalve – dus zonder dat het door de vreemdeling is aangevoerd – gebreken in de bewaringsmaatregel vast te stellen. Als de beoordeling door de rechtbank te veel onder druk komt te staan, kan het zijn dat de Afdeling bestuursrechtspraak meer en vaker ambtshalve onderzoek moet doen en dat zij ook meer dan nu tot een vernietiging zal komen.
Conclusie
Afrondend benadruk ik nogmaals dat de uitvoering van het AMP vanaf juni 2026 als zodanig van de procespartijen en de rechtspraak een enorme inspanning zal vragen. Het Pact brengt een grootscheepse herijking van het asielrecht teweeg. De asielrechtspraak zal deze uitdaging – waar nodig met raadpleging van het EU-Hof van Justitie – na invoering moeten aangaan. Gezien het grote aantal nieuwe regels en bijbehorende rechtsvragen zal dit zeker jarenlang een groot beslag leggen op de rechtspraak.
Om de beoogde doelen van het AMP te bereiken (onder meer efficiëntere en snellere besluitvorming) meen ik dat het van belang is om ervoor te zorgen dat de uitvoerende instanties en de rechtspraak hun werk zorgvuldig kunnen doen en niet overbelast worden. Zoals hierboven geschetst, voorzie ik een reëel risico dat de asielprocedures door de gemaakte keuzes juist langer zullen gaan duren. Dat effect zal maar ten dele kunnen worden opgelost door extra menskracht, voor zover die al op zo korte termijn gevonden zou kunnen worden. In dat licht geef ik u in overweging om het wetsvoorstel voor de implementatie van het AMP te beperken tot wat dwingend uit het Pact voortvloeit en elke keuze daarbovenop die tot extra verzwaring leidt, zorgvuldig te bezien.
Ik wijs in dit verband met name op de keuze in dit wetsvoorstel om de termijnen voor beroep in de standaardprocedure asiel te halveren, het in de toelichting geuite voornemen om in de bestuurlijke fase rechtshulp af te schaffen en de keuze om de kortere termijnen voor uitspraak in bewaringszaken ook uit te strekken tot vormen van bewaring waarvoor dat niet verplicht is. Eerder wees ik al op de gevolgen voor de rechtspraak van andere elementen die ook in dit voorstel zijn opgenomen, zoals het afschaffen van de voornemenprocedure en de invoering van een tweestatusstelsel.(12) Alles bij elkaar kunnen deze maatregelen een ontwrichtend effect hebben op het functioneren van de rechtspraak en daarmee de rechtsbescherming. Op het terrein van het asielrecht waar het gaat om grondrechten van mensen die over het algemeen sterk afhankelijk zijn van bijstand, acht ik dit zeer onwenselijk.
Ik verzoek u dan ook de invoering van onverplichte maatregelen bij de invoering van het AMP te heroverwegen, ervan af te zien dan wel deze in een later stadium gefaseerd in te voeren.
Hoogachtend,
de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State,
Mr. R. Uylenburg
Voetnoten
(1) Zie ook de adviezen van de Afdeling advisering over die wetsvoorstellen van 5 februari 2025, met nummers W03.24.00362/II en 364/II.
(2) Zie het voorgestelde artikel 69, tweede lid, onderdeel b, van de Vw 2000. In de “verkorte behandelingsprocedure” blijft de termijn in de daar genoemde gevallen (daaronder begrepen de asielgrensprocedure) een week (artikel 69, tweede lid, onder a, van de Vw 2000).
(3) Memorie van toelichting, blz. 28.
(4) Memorie van toelichting, blz. 35.
(5) Artikel 11, derde lid, van de Herschikte Opvangrichtlijn en het voorgestelde artikel 94, vijfde lid, van de Vw 2000.
(6) Zie artikel 11, derde lid, juncto artikel 10, vierde lid, onder d, van de Herschikte Opvangrichtlijn.
(7) Memorie van toelichting blz. 46-47.
(8) Zie voorgesteld artikel 94, vijfde lid, onder b.
(9) Zie voorgesteld artikel 94, vijfde lid, onder a.
(10) Onder het voorgestelde stelsel moet de minister de rechtbank ”onverwijld” in kennis stellen van de bewaring. Dus niet pas na uiterlijk 28 dagen, zoals nu in artikel 94, eerste lid, van de Vw 2000 is bepaald. Zoals in de memorie van toelichting, blz. 46, wordt erkend, zal dit spoed van de zijde van het ministerie vergen.
(11) Memorie van toelichting, blz. 46 laatste alinea.
(12) Zie mijn brief van 2 december 2024 over de wetsvoorstellen voor de Asielnoodmaatregelenwet en het Tweestatusstelsel.EINDE
De Afdeling advisering van de Raad van State adviseert de minister van Asiel en Migratie de wetsvoorstellen Asielnoodmaatregelenwet en de Wet invoering tweestatusstelsel in de huidige vorm niet in te dienen bij de Tweede Kamer. Het doel van deze voorstellen is om de asielketen per direct en duurzaam te ontlasten en de instroom van asielzoekers in Nederland te verminderen. In de toelichting bij de wetsvoorstellen wordt echter niet aannemelijk gemaakt dat de maatregelen daadwerkelijk zullen bijdragen aan het beperken van de instroom of een efficiëntere asielprocedure. De kans is groot dat de maatregelen juist tot een extra belasting leiden voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en de rechtspraak. Daarbij komt dat Nederland in 2026 het Europese Asiel- en Migratiepact zal moeten uitvoeren. Wanneer de wetsvoorstellen daarop niet goed worden afgestemd, doet dit afbreuk aan de rechtszekerheid en kan dit tot extra problemen leiden in de uitvoering en de rechtspraak.
Asiel en migratie in Nederland
Het maatschappelijk debat over asiel en migratie wordt in Nederland en daarbuiten volop gevoerd. Veel mensen vinden dat mensen die vluchten voor oorlog of vervolging een veilig heenkomen moet worden geboden. Tegelijkertijd zijn veel mensen bezorgd of de Nederlandse samenleving de komst van grote groepen migranten wel kan dragen. Deze zorgen gaan over de sociale samenhang in ons land, maar ook over de toegang tot voorzieningen zoals huisvesting, zorg en onderwijs. Daarbij moet bedacht worden dat niet alleen asielzoekers naar Nederland komen, maar ook arbeidsmigranten, studenten en migranten in het kader van gezinshereniging.
Voor asielmigratie geldt dat de IND en de rechtspraak grote achterstanden rapporteren, waardoor asielzoekers lang moeten wachten op een uitkomst in hun procedures. Tijdens deze procedures verblijven mensen in opvanglocaties die soms overvol zijn.
Onzorgvuldige voorbereiding
De regering heeft besloten om de wetgevingsprocedure versneld te doorlopen vanwege de urgentie van de asielproblematiek. Een beperkt aantal instanties, waaronder de IND en de rechtspraak, heeft slechts één week de tijd gehad om een zienswijze op de wetsvoorstellen te geven. De Afdeling advisering wijst erop dat de inbreng van burgers, uitvoeringsorganisaties en rechtspraktijk in een vroeg stadium van groot belang is om tot goede wetgeving te komen. Hier is in het regeerprogramma ook op gewezen. Dat er een politieke wens is om met spoed stappen te zetten tot aanscherping van het nationale asielbeleid, is onvoldoende grond om stappen in de voorbereiding van wetgeving over te slaan of hiervoor te weinig tijd te nemen. De voorbereiding van deze wetsvoorstellen is dan ook onzorgvuldig geweest.
Effectiviteit en uitvoering
In de toelichting bij de wetsvoorstellen wordt niet verwezen naar inzichten uit de asielpraktijk of wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat de voorgestelde maatregelen zullen bijdragen aan het beperken van de instroom of een efficiëntere asielprocedure. Er zijn daarentegen wel duidelijke aanwijzingen dat bepaalde maatregelen juist zullen leiden tot een verhoging van de belasting van de asielketen. Verschillende maatregelen zullen ertoe leiden dat de IND meer en ook bewerkelijkere beslissingen moet nemen. Over deze beslissingen zal ook meer geprocedeerd worden, wat de druk op de rechtspraak verhoogt. Wanneer procedures langer duren, verblijven mensen bovendien langer in de asielopvang.
Het Europese Asiel- en Migratiepact
In juni 2026 worden de maatregelen uit het Europese Asiel- en Migratiepact van toepassing met als doel de Europese buitengrenzen te versterken. Dit betekent dat de Nederlandse asielwetgeving vóór dat moment ingrijpend moet worden gewijzigd. Uit de toelichting blijkt niet hoe de huidige wetsvoorstellen van de minister zich verhouden tot de maatregelen die nodig zijn om het Asiel- en Migratiepact uit te voeren. Zo’n toelichting is wel nodig, omdat de nu voorgestelde maatregelen al heel snel opnieuw moeten worden aangepast of geschrapt.
Daarbij komt dat de maatregelen uit het Europese pact grote gevolgen hebben voor onder andere de IND en de rechtspraak. Wanneer daarnaast ook de voorliggende wetsvoorstellen in de huidige vorm worden ingevoerd raakt de ontlasting van de asielketen verder uit beeld, terwijl die ontlasting juist een van de hoofddoelen van de wetsvoorstellen is. Een goede afstemming van de wetsvoorstellen met de uitvoering van het Europese pact is daarom noodzakelijk en moet met prioriteit worden opgepakt. In het verlengde hiervan verdient het nadere toelichting waarom (onderdelen van) de wetsvoorstellen niet zijn samengevoegd met het wetsvoorstel ter uitvoering van het Asiel- en Migratiepact.
Grondrechten
De Afdeling advisering maakt verschillende opmerkingen over de juridische houdbaarheid van de wetsvoorstellen. Daarnaast adviseert zij om, ook waar de voorgestelde maatregelen op zichzelf beschouwd juridisch mogelijk zijn, toe te lichten hoe deze zullen worden toegepast in de praktijk. Gebeurt dat niet, dan is het risico dat procedures onzorgvuldig verlopen en grondrechten in de uitvoering worden geschonden omdat hiermee bij de vormgeving van het uitvoeringsbeleid onvoldoende rekening is gehouden. Bijvoorbeeld als blijkt dat de IND en de rechtspraak niet binnen een redelijke termijn kunnen beslissen over de verblijfsrechten van asielzoekers en nareizigers. Dan komt hun recht op een eerlijk proces in het geding.
Juridisch problematisch is dat aan de maatregelen zogeheten onmiddellijke werking wordt verleend. Dat betekent dat het nieuwe recht direct na inwerkingtreding zal worden toegepast, ook in lopende procedures. Dit heeft als gevolg dat verschillende groepen vreemdelingen met verschillende besluiten kunnen worden geconfronteerd, zonder dat daarvoor een goede reden bestaat. Dit leidt tot ongelijke behandeling en strijd met het beginsel van rechtszekerheid.
De voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft op verzoek van het ministerie van Asiel en Migratie haar reactie gegeven op het wetsvoorstel Uitvoerings- en implementatiewet EU Asiel- en Migratiepact 2026. Volgens haar vraagt de uitvoering van het Europese Asiel- en Migratiepact vanaf juni 2026 een enorme inspanning van de Immigratie- en Naturalisatiedienst en de rechtspraak. Het pact betekent een grootscheepse herijking van het asielrecht. Processen moeten opnieuw worden ingericht, termijnen worden korter, nieuwe rechtsvragen moeten worden beantwoord. Om de doelen van het Asiel- en Migratiepact te bereiken is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de uitvoerende instanties en de rechtspraak hun werk zorgvuldig kunnen doen en niet overbelast worden, aldus de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak in haar consultatiereactie die vandaag (24 februari 2025) is gepubliceerd.
Europees Asiel- en Migratiepact
In het Europese Asiel- en Migratiepact zijn verordeningen en een richtlijn opgenomen die ervoor moeten zorgen dat de instroom van asielzoekers naar Nederland en andere Europese lidstaten wordt beperkt en de lasten tussen EU-lidstaten beter worden verdeeld. De nieuwe regels gaan vanaf 12 juni 2026 gelden. Kern van het pact is het versterken van de Europese buitengrenzen door het invoeren van een screening van vreemdelingen en een versnelde grensprocedure voor asielzoekers die afkomstig zijn uit landen met weinig perspectief op verblijf.
Keuzes bij implementatie
Het Europese Asiel- en Migratiepact moet worden geïmplementeerd in Nederlandse wetgeving. Daarvoor dient dit wetsvoorstel. Maar in het wetsvoorstel heeft de minister ook keuzes gemaakt. Verschillende keuzes leiden tot een verzwaring van de belasting voor de uitvoering en de rechtspraak, zonder dat de noodzaak daarvan direct uit het Asiel- en Migratiepact volgt. Het wetsvoorstel halveert bijvoorbeeld de termijnen voor beroep in de standaardprocedure voor asiel en legt kortere termijnen vast voor het doen van uitspraken in meer bewaringszaken dan waar het pact toe verplicht. De toelichting bij het wetsvoorstel kondigt bovendien aan dat wordt gewerkt aan het afschaffen van gesubsidieerde rechtsbijstand. Alles bij elkaar kunnen deze maatregelen een ontwrichtend effect hebben op het functioneren van de rechtspraak en daarmee de rechtsbescherming.
Beperken tot wat dwingend uit pact voortvloeit
De voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak geeft de minister in haar consultatiereactie dan ook in overweging om het wetsvoorstel voor de implementatie te beperken tot wat het Europese Asiel- en Migratiepact dwingend voorschrijft en elke keuze daarbovenop die tot verzwaring leidt, te heroverwegen, nu niet in te voeren of deze in een later stadium, gefaseerd in te voeren.
Consultatiereactie is geen advies van de Afdeling advisering
De minister van Asiel en Migratie zal de definitieve versie van het wetsvoorstel na verwerking van alle consultatiereacties te zijner tijd voor advies voorleggen aan de Afdeling advisering van de Raad van State. Dat advies staat los van deze reactie van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak op het consultatieverzoek.
De twee kabinetsvoorstellen voor een strenger asielbeleid moeten zoals ze nu zijn niet worden ingediend bij de Tweede Kamer. Dat oordeelt de Raad van State in een advies waar met spanning naar is uitgekeken door de coalitie.
Het gaat om wetten die volgens het kabinet moeten leiden tot “het strengste asielbeleid ooit”. Maar volgens de Raad van State (RvS) wordt “niet aannemelijk gemaakt” dat de maatregelen zullen bijdragen aan het beperken van de instroom of een efficiëntere asielprocedure.
Het is volgens het adviesorgaan overigens wel “denkbaar” dat er minder asielzoekers komen, maar niet per se aannemelijk. In het advies wordt erop gewezen dat instroom “in grote mate afhankelijk is van internationale en geopolitieke ontwikkelingen” en dat het nationale asielbeleid “een beperkte rol” speelt bij de keuze van asielzoekers waar ze heen gaan.
Meer en ingewikkeldere beslissingen
De Raad van State, een belangrijk adviesorgaan van de regering, voorziet ook problemen in de uitvoering van de wetten. “De kans is groot dat de maatregelen juist tot een extra belasting leiden voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en de rechtspraak.”
Als de wetten worden ingevoerd moet de IND volgens de raad meer en ingewikkeldere beslissingen nemen. “Over deze beslissingen zal ook meer geprocedeerd worden, wat de druk op de rechtspraak verhoogt.”
De Raad voor rechtspraak waarschuwde daar eerder ook al voor. Als procedures langer duren, zitten mensen bovendien langer in de asielopvang, schrijft de Raad van State. En de asielopvang is al overvol.
De Raad van State zegt dat de uitvoeringsproblemen kunnen leiden tot “een schending van grondrechten”. Zo komt het recht op een eerlijk proces in het geding als IND en rechters niet op tijd kunnen beslissen. Ook voorziet de raad problemen met het recht op familie- en gezinsleven en de rechten van het kind, omdat gezinshereniging moeilijker wordt gemaakt in de plannen het kabinet.
Politieke wens
In het advies wordt verder de “onzorgvuldige voorbereiding” genoemd. “Dat er een politieke wens is om met spoed stappen te zetten tot aanscherping van het nationale asielbeleid, is onvoldoende grond om stappen in de voorbereiding van wetgeving over te slaan of hiervoor te weinig tijd te nemen”, aldus de Raad van State.
Wat zijn de voorstellen?
Het advies van de raad gaat over twee wetsvoorstellen: over een zogeheten tweestatus-stelsel en een met verschillende maatregelen die ertoe moeten leiden dat er minder asielzoekers naar Nederland komen.
Bij het tweestatusstelsel wordt onderscheid gemaakt tussen mensen die vluchten omdat ze als individu gevaar lopen in hun land (vanwege afkomst, seksuele geaardheid of religie) en groepen mensen die vluchten voor oorlog en (natuur)geweld. Die laatste groep krijgt tijdelijk asiel. Nu bestaat dat onderscheid niet.
Het andere wetsvoorstel regelt het verkorten van de tijdelijke verblijfsvergunning die asielzoekers kunnen krijgen van 5 jaar naar 3 jaar. Onder meer de Raad voor de Rechtspraak uitte al kritiek op de wetsvoorstellen, vanwege de uitvoerbaarheid en oplopende wachttijden en werkdruk.
De adviezen van de Raad van State over de kwaliteit van wetgeving en mogelijke gevolgen voor de uitvoering worden in Den Haag doorgaans zeer serieus genomen. Het staat ministers evenwel vrij om deze adviezen op te volgen of te negeren.
Minister Faber van Asiel hamerde daar ook herhaaldelijk op. “Het advies is niet bindend, ik kan ermee doen wat ik wil”, zei ze vrijdag nog. Haar partij, de PVV, wil dat de wetten zo snel mogelijk door het parlement komen. Partijleider Wilders zei vorige week dat de wetten “snel en ongewijzigd” moeten worden ingevoerd. “Geen aanpassingen en getreuzel en tegenwerkingen meer.”
In de coalitie is de spanning al enkele keren opgelopen vanwege het asielbeleid. De coalitiepartijen zijn het erover eens dat ze de asielopvang willen versoberen en de aantallen asielzoekers in Nederland omlaag willen brengen, maar over de manier waarop verschillen vooral NSC en PVV van mening.
De PVV wil zo snel mogelijk een strenger asielbeleid. NSC zegt zeer te hechten aan goed bestuur en zorgvuldige wetten die uitvoerbaar zijn, inclusief de nieuwe asielwetgeving.
Politiek verslaggever Jorn Jonker
“Naar deze adviezen werd in het kabinet en in de coalitie met spanning uitgekeken. Een deel van die spanning is weg, want de Raad van State had nóg negatiever over de wetten kunnen zijn.
Maar de Raad van State geeft deze voorstellen nog steeds een dikke onvoldoende, het zogeheten dictum C. Er zijn juridische bezwaren, maar de raad voorziet vooral problemen met de uitvoerbaarheid. Deze wetten zouden alleen nog maar meer werk betekenen voor de overbelaste IND en rechtspraak.
De Raad van State adviseert dus om de wetten in deze vorm niet in te dienen. Tegelijkertijd hecht de PVV veel belang aan de snelle invoering van deze wetten. Dat kan flink gaan botsen met regeringspartij NSC. Die partij zegt op te komen voor goed bestuur en zei eerder dat er altijd ruimte moet zijn om te kunnen toetsen op uitvoerbaarheid en wetten te kunnen verbeteren.
Of die ruimte er komt is de vraag, maar het is ook de vraag of NSC die ruimte echt gaat opeisen als dat een politieke crisis zou betekenen. Inhoudelijk is die regeringspartij ook voor zaken als de invoering van het tweestatusstelsel.”
