[6]
THE WHITE HOUSE
REMARKS BY PRESIDENT BIDEN ON A SUCCESFUL COUNTERTERRORISM
OPERATION IN AFGHANISTAN
AUGUST 01 2022\
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 1
[7]
WIKIPEDIA
AYMAN AL-ZAWAHIRI
[8]
NIEUWSBERICHTEN OVER LIQUIDATIE AL-ZAWAHIRI
[8]
THE GUARDIAN
AYMAN AL-ZAWAHIRI OBITUARY
Founder of al-Qaida with Osama bin Laden who went on to succeed him as its leader
After nearly two decades in hiding, the Egyptian terrorist Ayman al-Zawahiri, successor to Osama bin Laden as head of al-Qaida, has died aged 71. He was killed by two missiles fired from a US drone at his home in central Kabul. Zawahiri provided the arguments and the systematic organisation that persuaded Bin Laden, six years his junior, to operate on an international scale, culminating in the attacks of 11 September 2001 in the US that resulted in more than 3,000 deaths. However, after Bin Laden was killed by US forces in Pakistan in 2011, Zawahiri made threats, but never repeated atrocities against the west on the scale of 9/11.
Once leader, he steered an al-Qaida demoralised by Bin Laden’s death, and later by the emergence in Iraq of the Islamic State in Iraq and Syria (IS) movement. Though the rival jihadis rapidly outdid al-Qaida in brutality, after five years they were largely crushed, leaving Zawahiri’s now more decentralised operation intact, and spreading.
The extent to which Zawahiri had shaped al-Qaida showed in the 9/11 attacks. He placed Egyptian allies in key positions, improved the organisation’s use of media and introduced the blind-cell structure he had used in Egyptian jihadi circles, with lethal results.
Bin Laden and Zawahiri both came from privileged backgrounds. The former was the son of a wealthy Saudi building contractor; the latter a product of Egypt’s educated class. Each was raised in religious but not especially radical households. Both gave up their chosen career paths – medicine in Zawahiri’s case, engineering in Bin Laden’s – to fight a global jihad against what they perceived as enemies of Islam.
Zawahiri officially became leader of al-Qaida in June 2011, six weeks after US Navy Seals killed Bin Laden in Abbottabad. Al-Qaida affiliates from Yemen to Iraq, Pakistan to Malaysia, soon swore their allegiance to him. Zawahiri had formally been Bin Laden’s deputy since 1998 and chaired al-Qaida’s consultative council, and its religious committee, which issued fatwas. As a spokesperson, he often appeared on video; seven weeks after the 7/7 bombings in London in 2005, for instance, he hailed “the blessed London battle … a slap to the face of the tyrannical, crusader British arrogance”.
Nonetheless, delays in choosing Bin Laden’s successor suggested schisms at the top and coincided with setbacks for the group. Starting in December 2010 in Tunisia and January 2011 in Egypt, young, mainly secular, protesters ousted two longstanding authoritarian Arab presidents. Al-Qaida, by contrast, had used violence for decades yet had not toppled a single ruler. Zawahiri’s claims rang hollow when in September 2011 he broadcast an hour-long oration about how 9/11 had prepared the way for what became known as the Arab spring, or what he called “Arab volcano”. By contrast with the charismatic Bin Laden, he seemed austere and less inspirational.
Zawahiri was born in Maadi, a comfortable suburb of Cairo, in the year before the Free Officers overthrew the Egyptian monarchy in 1952. His father, Mohammed Rabie al-Zawahiri, was a professor of pharmacology at Cairo University. His mother, Umayma Azzam, came from a political family. Ayman’s paternal grandfather had been grand imam of al-Azhar University, the world’s most respected seat of Sunni Muslim learning. His uncle chaired the Egyptian Labour party and his grand-uncle Abdel-Rahman Azzam was the first secretary-general of the Arab League.
From a state school Zawahiri went to Cairo University, and in 1974 graduated as a doctor. Proficient in English, French and Arabic, he took a master’s degree in surgery four years later and practised in the Egyptian military.
At the age of 15 he was arrested for belonging to the banned Muslim Brotherhood. He called secular pan-Arabism a false panacea and in his book A Bitter Harvest (1991) rejected the Brotherhood’s ameliorative approach.
From Sayyid Qutb, the Egyptian ideologue killed in an Egyptian jail in 1966, he accepted millenarian ideas that the world was in a state of ignorance, that all leaders of Muslim countries deserved denunciation as apostates, and that only armed struggle and sharia (religious law) could restore past Islamic glories. Zawahiri called democracy “a new religion that deifies humans and gives them the authority to formulate their own laws … while Islam gives the right to legislate exclusively to Allah”. More than anything, he wrote, Egypt’s rapid defeat in the June 1967 war persuaded him that existing Arab structures were bankrupt.
In 1978, he married Azza Nowari, and soon travelled to Pakistan, where from 1980 he treated those injured in the Soviet invasion in neighbouring Afghanistan. Witnessing battlefield horrors fuelled his rage, and on returning home he galvanised the Egyptian Islamic Jihad (EIJ) and a wing of the ultra-violent Takfir wal Hijra (Denunciation and Migration).
In October 1981 extremists assassinated the Egyptian president Anwar Sadat, and when Cairo authorities could not prove Zawahiri’s direct complicity they charged him with illegal possession of arms. He was confined to a tiny cell and reportedly beaten every day, allegedly betraying associates under electric torture.
After his release in 1984, the following year he left Egypt for Saudi Arabia and then Pakistan, never to return. He treated Afghan mujahideen, recruited and trained Arab volunteers to fight Russia’s Red Army, and met Bin Laden in Peshawar in 1986. Both men were inspired by the Palestinian jihadist Abdullah Azzam, with whom Bin Laden had set up the Afghan Services Bureau, Maktab al-Khidamat, in 1984. While Azzam wanted to attack Israel, Zawahiri’s chief target was Cairo.
Advertisement
After Azzam was murdered in 1989, Zawahiri became Bin Laden’s new mentor, personal physician, spokesperson and arms procurer. Many credit him with steering Bin Laden towards dreams of global conquest, alongside Omar Abdel-Rahman, an Egyptian cleric who died in a US jail in 2017.
Bin Laden and Zawahiri accused the Saudi royal family – “brothers of Satan” – of betraying Islam through deference to a Jewish-controlled west. After the 1991 Gulf war they charged the US with stealing Arab oil, propping up corrupt regimes, persecuting Palestinians and Iraqis, and occupying the holy soil of Arabia.
In 1992, Zawahiri’s EIJ and al-Gama’a al-Islamiyya (Islamic Group) initiated a bloody campaign against state officials and Coptic Christians in Egypt. An EIJ attempt in 1993 on the life of the Egyptian prime minister Atef Sidqi backfired, when he survived; a schoolgirl was killed. As popular support ebbed and police harassment grew in Egypt, Zawahiri began to focus more on international operations. In June 1995, EIJ gunmen fired at the Egyptian president Hosni Mubarak, in Addis Ababa, Ethiopia; in November the faction bombed the Egyptian embassy in Islamabad.
Zawahiri also helped plan the massacre near Luxor in which 58 tourists and four Egyptians were killed in November 1997. He was sentenced to death in absentia in April 1999, along with his brother Mohammed, an EIJ military commander. By now, indigenous EIJ leaders had disowned him and renounced violence, feeling he had acted peremptorily by absorbing them into Bin Laden’s coalition in 1998.
Zawahiri was granted asylum in Denmark in 1991, visited Dagestan, Yemen and Switzerland, held Dutch, Swiss and French passports and used a variety of names and considered founding a television channel in the Netherlands. He even gained a US green card and toured American mosques in 1993, ostensibly seeking charity for indigent Afghan orphans.
Bin Laden moved his headquarters to Sudan late that year and Zawahiri followed. From his vast farm north of Khartoum he promoted al-Qaida’s expanding business interests, deepened ties with Sudan’s political elite, pioneered suicide attacks in Egypt and in 1996 set up Islamist sleeper cells in Bosnia.
But infighting among militants, penetration by Egyptian spies and pressure from Washington led Sudan to expel al-Qaida. Zawahiri sought a new haven: in December 1996 Russian authorities, not realising his true identity, jailed him for six months after he tried to enter Chechnya. The next year he returned to Afghanistan, where in 1998 he co-signed with Bin Laden a fatwa that launched what they called the World Islamic Front for Jihad Against Jews and Crusaders, known as al-Qaida.
Advertisement
Zawahiri urged Muslims to kill US soldiers and civilians and plunder their wealth. On 6 August that year, he warned Americans of “a response which we will write, with God’s help, in a language they will understand”. The next day, terrorists bombed two US embassies in east Africa, killing more than 200 people. The FBI offered $5m for his capture, later raised to $25m.
In 2000, Zawahiri was blamed for the attack on the USS Cole in Yemen. In 2001, he hired the Malaysian biochemist Yazid Sufaat to cultivate anthrax in a laboratory near Kandahar airport. Then came the 9/11 attacks on the World Trade Center and Pentagon, atrocities consistent with Zawahiri’s approach. Interpol sought his arrest.
That December, Zawahiri’s wife Azza and at least one of his children were killed in an American bombing raid in Afghanistan. The defeat of the country’s Taliban government severely hampered al-Qaida’s global effectiveness.
In 2005, Zawahiri pleaded with Musab al-Zarqawi, the leader of al-Qaida in post-Saddam Iraq, to stop killing Shia civilians and Sunni foes in such numbers. Muslim support for al-Qaida fell until Zarqawi’s death the following year. Zawahiri further inflamed intra-Muslim tensions when he accused Iran – and by extension, Shias – of being “religion-sellers” who helped the UK and US bring down the Taliban.
Even before Bin Laden’s death, Zawahiri had established links with groups in Algeria, Mali, Libya, Nigeria, Uzbekistan, Indonesia and Egyptian Sinai around 2006, and with al-Shabaab in Somalia in 2008. In 2009, Zawahiri approved the merger of Saudi and Yemeni militants into Al-Qaida in the Arabian Peninsula, AQAP, which proved to be the most loyal and effective of franchises. By this stage, US intelligence called Zawahiri al-Qaida’s strategic commander, relegating Bin Laden to ideological figurehead.
Advertisement
However, the killing by US drone strikes of 14 AQAP senior leaders between 2011 and 2020 damaged al-Qaida, as did the rise of Zarqawi’s fanatical heirs. In April 2013 the former leader of al-Qaida in Mesopotamia, Abu Bakr al-Baghdadi, announced the birth of IS in Raqqa, Syria. Soon his zealots were fighting al-Qaida’s official Syrian subsidiary, the al-Nusra Front. They attracted Nusra deserters and younger foreign recruits, including from Britain, France, the US and Australia. Unlike al-Qaida, IS conquered actual territory. They ultimately ruled an area as large as Britain between eastern Syria and northern Iraq. From Mosul’s al-Nuri mosque, Baghdadi declared a caliphate in July 2014 – something else Zawahiri had never done – and started marching on Baghdad.
Zawahiri furiously rejected Baghdadi’s demand for allegiance. In January 2017 he called IS cowardly killers and power-hungry liars who “exceeded the limits of extremism” and “misused the enthusiasm of youth”. Eventually an unlikely alliance of Shia and Kurdish militias, Iranian land forces and US air power defeated IS. Al-Baghdadi was killed in 2019.’
By then Zawahiri was the “defining authority” of Hurras al-Din, a coalition of seven factions fighting moderate Syrian rebels, US forces and the Assad regime. But a rebranded Nusra Front disavowed ties with al-Qaida in 2017.
In 2014, Zawahiri launched al-Qaida in the Indian subcontinent to counter IS in Asia. In 2020, UN monitors admitted that al-Qaida was “deeply embedded” with the Taliban, and Zawahiri had directly advised them in talks with Washington. Al-Qaida cooperated in particular with the Taliban’s radical Haqqani network.
Al-Qaida benefited from the 2020 US-Taliban Doha agreement, the US withdrawal from Afghanistan starting in April 2021, and especially the Taliban conquest of Afghanistan the following August. In 2016, Zawahiri had declared loyalty to Hibatullah Akhundzada, the Taliban’s then new amir al-mu’minin (commander of the faithful). Five years later he was delighted when the elusive Akhundzada became Afghanistan’s de facto leader.
Clearly, the Taliban had broken their 2020 promise to the Trump administration to sever ties with al-Qaida. A June 2022 UN report noted increased al-Qaida communications, spoke of influence over Taliban ministers, and warned that Afghanistan might become a base for resumed al-Qaida long-range attacks.
Zawahiri soon moved from the Pakistani borderlands to join his family in the affluent Sherpur neighbourhood of Kabul.
He is survived by three wives and a number of children.
Ayman Mohammed Rabie al-Zawahiri, terrorist leader, born 19 June 1951; died 31 July 2022
EINDE ARTIKEL THE GUARDIAN
[9]
ANALYSE: UITSCHAKELING AL-ZAWAHIRI
AL QAIDA ZWARE SLAG TOEGEDIEND DOOR DOOD
AL-ZAWAHIRI, MAAR BIDEN KAN NOG NIET OP ZIJN
LAUWEREN RUSTEN
Bert Lanting
2 AUGUSTUS 2022
De geslaagde Amerikaanse operatie om Al Qaida-leider Ayman al-Zawahiri uit te schakelen is een flinke opsteker voor president Biden. Maar het nieuws van de droneaanval in de Afghaanse hoofdstad Kabul heeft ook zijn schaduwzijde.
‘Gerechtigheid is geschied. Deze terroristenleider leeft niet meer’, zo kondigde de Amerikaanse president tevreden aan dat Al-Zawahiri was gedood bij een droneaanval op zijn schuiladres in Kabul. Het succes van de CIA-operatie is een meevaller die Biden goed kan gebruiken, nu zijn populariteit gevaarlijk diep is gezakt, als gevolg van de stijgende prijzen en de haperende economie.
Veel Amerikanen beschouwen de 79-jarige president als een zwakke leider, dus legde het Witte Huis er veel nadruk op dat Biden zelf actief betrokken was bij het voorbereiden van de droneaanval op het huis waar de opvolger van Al Qaida-oprichter Osama bin Laden zich schuilhield. Niks nieuws overigens: ook zijn voorgangers Barack Obama en Donald Trump waren niet te beroerd om hun rol bij het uitschakelen van Bin Laden (2011) en IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi (2019) te belichten.
Met de operatie revancheerde Biden zich niet alleen voor de aanslagen van 11 september, waarbij Al-Zawahiri een belangrijke rol speelde, maar ook voor de vernederende aftocht van de Amerikaanse troepen uit Afghanistan, bijna een jaar geleden. Het chaotische verloop daarvan kwam Biden op het verwijt te staan dat hij het imago van de VS onherstelbare schade had toegebracht door de Afghaanse bondgenoten in de steek te laten.
De precisieaanval op Zawahiri toont Witte Huis-medewerkers aan dat de Verenigde Staten, zoals Biden vorig jaar beloofde, ook na hun vertrek uit Afghanistan nog greep kunnen houden op bedreigingen vanuit het land, met ‘operaties van over de horizon’, zoals dat heet.
Bescherming van Taliban
Het lijkt erop dat de CIA bij de droneaanval op de schuilplaats van Al-Zawahiri hulp heeft gekregen van informanten ter plaatse. Dat zou goed nieuws zijn voor de VS. Maar het feit dat de Al Qaida-leider zich schuilhield in een huis in een villawijk waar tal van hoge Taliban-functionarissen en militaire commandanten wonen, is pijnlijk voor Biden.
Het toont duidelijk aan dat de Taliban zich niet houden aan hun belofte dat zij geen onderdak meer zullen bieden aan terreurgroepen die een bedreiging voor de VS vormen. Het staat wel vast dat Al-Zawahiri daar onder bescherming van de Taliban woonde.
Bidens Republikeinse tegenstanders grepen dat meteen aan om zijn zegerondje te verstoren. Zawahiri’s aanwezigheid in Kabul toont volgens de Republikeinse senator James Inhofe de ‘totale mislukking van het Afghanistan-beleid van de regering-Biden aan’. Het Republikeinse Congreslid Michael McCaul beschuldigde de president ervan dat hij het Amerikaanse volk ‘heeft voorgelogen’. ‘Al Qaida is niet weg uit Afghanistan, zoals Biden vorig jaar valselijk beweerde.’
Nog in juni dit jaar waarschuwden experts van de Verenigde Naties in een rapport dat Al Qaida sinds het vertrek van de Amerikaanse soldaten weer steeds meer bewegingsruimte heeft gekregen onder het Taliban-regime. Het rapport wees er ook al op dat tal van Al Qaida-figuren zouden zijn neergestreken in de vroegere diplomatieke wijk in Kabul, al dachten zij toen nog dat Al-Zawahiri in het onherbergzame gebied langs de grens met Pakistan zou zitten.
Eerder waarschuwde het Soufan Center in New York, dat zich bezighoudt met terroristische groeperingen, al dat Al Qaida na de Amerikaanse terugtrekking bezig was zich te hergroeperen en te bewapenen. Honderden Al Qaida-strijders zouden in de provincie Helmand training krijgen van de Taliban en buitenlandse jihadisten.
Doha-akkoord
Voor Al Qaida betekent de dood van de ervaren Al-Zawahiri, een man die nog met Osama bin Laden zelf heeft gewerkt, ongetwijfeld een zware slag. Toch waarschuwen Afghanistan-experts dat het zeker niet het einde van de terreurgroep zal betekenen. Vooralsnog vertonen de Taliban geen enkele neiging de banden met Al Qaida te verbreken, ondanks de beloften die zij deden in het Doha-akkoord uit 2020 met de VS onder president Trump.
President Biden verzekerde gisteren nog eens dat de VS niet zullen tolereren dat Afghanistan onder de Taliban opnieuw een uitvalsbasis voor terroristische groeperingen zal worden. Maar zijn probleem is dat het Taliban-bewind, waarbinnen de radicale vleugel de overhand heeft gekregen, daar niet erg van onder indruk zal zijn. De Taliban weten dat er onder de Amerikanen geen animo is voor een nieuw militair avontuur in Afghanistan, en al zeker niet bij Biden zelf.
EINDE ARTIKEL
VOLKSKRANT
POSTUUM: AYMAN AL-ZAWAHIRI
ZELFS IN EIGEN KRING WERD AL-ZAWAHIRI, MET ZIJN BELEREND
ZWAAIENDE WIJSVINGER, ALS STEKELIG EN PEDANT ERVAREN
Carlijne Vos
2 AUGUSTUS 2022
Ayman al-Zawahiri werd afgelopen weekend gedood door een Amerikaanse droneaanval. Het brein achter de aanslagen op 11 september en de opvolger van Osama bin Laden werd al op jonge leeftijd gegrepen door de ideeën van de radicale islam. Wie was hij precies?
‘Het is de plicht voor elke moslim, waar ook ter wereld, om Amerikanen en hun bondgenoten te vermoorden.’ Ayman al-Zawahiri, de opvolger en rechterhand van Al Qaida-leider Osama bin Laden, schreef deze woorden in 1998. Drie jaar later volgde de aanslag op het World Trade Center in New York, die bijna 3 duizend burgers het leven kostte.
De 71-jarige Al-Zawahiri, die dit weekend in de Afghaanse hoofdstad Kabul met een gerichte Amerikaanse droneaanval werd gedood, was de architect van de aanslagen op 11 september in 2001, waarmee de westerse wereld genadeloos geconfronteerd werd met radicaal-islamitische terreur op eigen bodem. Al-Zawahiri had toen al een imposant trackrecord als terrorist opgebouwd elders in de wereld. Zo was hij onder meer verantwoordelijk voor de aanslagen op Amerikaanse ambassades in Kenia en Tanzania in 1998, die meer dan 200 mensen het leven kostten, en de aanslag op toeristen in het Egyptische Luxor in 1997, met 62 doden tot gevolg.
Zaadjes voor radicalisering
De Egyptische Al-Zawahiri groeide op in een gegoed milieu in een buitenwijk van Caïro. Zijn vader was hoogleraar farmacie en zijn grootvader was een zeer vooraanstaand imam aan de belangrijke Al-Azhar-universiteit in Caïro. Al-Zawahiri werd al jong gegrepen door de radicale islam. Hij werd onder meer geïnspireerd door de bekende filosoof en dichter Sayyid Qutb, die gezien wordt als de grondlegger van de radicale politieke islam. Hij raakte als onopvallende en leergierige jonge man overtuigd van diens ideologie moslims te ‘bevrijden’ van het westerse imperialisme en de ‘ontrouwe’ Arabische regimes te vervangen door een staat waarin de ware islamitische leer zou worden toegepast.
Al-Zawahiri sloot zich op 14-jarige leeftijd aan bij de Moslimbroederschap. De executie van Qutb in 1966 door de Egyptische autoriteiten gaf hem op 15-jarige leeftijd het laatste duwtje richting de jihad: hij richtte een radicale ondergrondse beweging op, die later uitgroeide tot de Egyptische Islamitische Jihad. Ook voltooide hij als ijverige student zijn studie medicijnen en vestigde zich als chirurg in een door de Moslimbroederschap gefinancierde kliniek in Caïro. In 1980 werd hij uitgenodigd om te komen werken in een kliniek van het Rode Kruis in Peshawar in Pakistan, waar mujahedin-strijders werden verpleegd die in Afghanistan vochten tegen de Russische bezetters.
In die tijd ontmoette hij voor het eerst de charismatische Osama bin Laden, wiens latere lijfarts en strategisch mastermind hij werd. Bin Laden zou enorm tegen Al-Zawahiri hebben opgekeken, schrijven diverse media. ‘Aymen was het brein voor het lichaam van Bin Laden’, zo omschreef Montassar al-Zayat, een Egyptische advocaat die hem kende, de relatie tegen de Arabische nieuwszender Al Jazeera.
Heilige oorlog
Al-Zawahiri werd eind 1981 in Egypte gearresteerd en drie jaar vastgezet wegens betrokkenheid bij de moord op de voormalige Egyptische president Anwar al-Sadat. Sadat werd door radicale moslims zoals al-Zawahiri gehaat wegens de nauwe banden die hij onderhield met Israël, maar de Egyptische aanklagers konden niet bewijzen dat Al-Zawahiri achter de aanslag zat, waarop hij werd vrijgelaten. Na zijn gevangenisstraf, waar hij ernstig zou zijn gemarteld en verder geradicaliseerd, keerde hij terug naar Afghanistan en vestigde zich later met Bin Laden in Soedan, waar hij zich bekwaamde in het rekruteren van jonge jihadisten en het werven van fondsen voor de ‘heilige oorlog’.
Zo zou hij in 1993 nog onder een valse naam naar de VS zijn gereisd om bij Californische moskeeën geld in te zamelen voor Afghaanse kinderen die door Sovjet-mijnen zijn verminkt. In 1999 schreef de Britse krant The Guardian in een stuk met de titel ‘De Frankenstein die de CIA heeft gecreëerd’ dat Al-Zawahiri direct had geprofiteerd van Amerikaanse fondsen om buitenlandse jihadstrijders op te leiden. De CIA zou tussen 1985 en 1992 een half miljard dollar hebben uitgegeven aan trainingskampen waar uiteindelijk zo’n 15 duizend buitenlandse strijders zijn opgeleid om in Afghanistan tegen de Russen te vechten, maar die zich later tegen de ‘ongelovige en imperialistische‘ Amerikanen keerden.
Persoonlijke leven
Van zijn persoonlijke leven is weinig meer bekend dan dat hij vier keer is getrouwd. Zijn eerste vrouw, met wie hij zes kinderen had, kwam in december 2001 om bij een Amerikaanse droneaanslag in het Afghaanse Kandahar. Hij was toen al samen met Bin Laden ondergedoken omdat er een prijs van 25 miljoen dollar op hun hoofd was gezet, wegens hun rol in de aanslagen van 11 september.
Na de dood van Bin Laden in 2011 was Al-Zawahiri zijn gedoodverfde opvolger, maar hij miste diens charisma en zachtmoedige overtuigingskracht. ‘De jihad tegen Amerika stopt niet met de dood van een commandant of leider’, zo waarschuwde Al-Zawahiri drie maanden na Bin Ladens dood. Met zijn video-toespraken, waar hij met zijn typerend dikke brillenglazen, volle grijze baard en kenmerkende bult op het voorhoofd met belerend zwaaiende wijsvinger hel en verdoemenis predikte, maakte hij weinig vrienden. Ook in eigen kring werd hij als stekelig en pedant omschreven, zo schrijft The Guardian.
De Arabische Lente van 2011, waarin een reeks dictators door volksopstanden van de troon werd gestoten, was als een klap in het gezicht voor Al Qaida. ‘Hiermee werd duidelijk dat de jihad niet de enige manier was om af te komen van Arabische autocraten’, aldus The Guardian in een analyse. Al-Zawahiri probeerde invloed terug te winnen door samen te werken met de radicaal-islamitische bewegingen die de opstand in Syrië en Irak hadden gekaapt, maar die distantiëren zich van het voormalige Al Qaida-hoofdkwartier of gingen op in het veel extremere Islamitische Staat (IS). In zijn laatste jaren was Al-Zawahiri vrij onzichtbaar. Hij zou ernstig ziek zijn, totdat hij onlangs weer werd gesignaleerd op een balkon van een huis in de voormalige diplomatenwijk van Kabul. Op dat balkon werd hij afgelopen weekend getroffen door een drone, terwijl zijn gezin binnen was en de aanslag overleefde.
EINDE ARTIKEL
VOLKSKRANT
VAN ONZE CORRESPONDENT BERT LANTING
”Buitenland: Marjolein van de Water (chef), Dylan van Bekkum, Peter Giesen, Sacha Kester, Sterre Lindhout, Ben van Raaij, Tom Vennink, Marije Vlaskamp, Carlijne Vos”
VOLKSKRANT
HET COLOFON VAN DE VOLKSKRANT
Het colofon van de Volkskrant
Redactie1 augustus 2022, 08:00
Hoofdredacteur: Pieter Klok
Hoofdredactie: Chris Buur, Annieke Kranenberg, Marije Randewijk, Gert-Jan van Teeffelen
Centrale redactie: Robert-Jan Friele, Robin Gerrits, Eelco Meuleman, Lisa Spit, Martijn Stoffers
Eindredactie: Hans Ariëns, Sytze de Boer (documentatie), Marjon Bolwijn, Guus Bosch, Mac van Dinther, Patrick Engelsma, Peter de Greef, Gijs van den Heuvel, Pay-Uun Hiu, Monique van Hoogstraten, Karolien Knols, Jaap Stam, Cecilia Tabak, Iwan Tol, Evelien van Veen, Nell Westerlaken
Verslaggeverij: Alex Burghoorn (chef), Monique Wijnans (sous-chef), Menno van Dongen, Maud Effting, Nadia Ezzeroili, Willem Feenstra, Robert van de Griend, Toine Heijmans, Charlotte Huisman, Haro Kraak, Tom Kreling, Marcel van Lieshout, Mark Misérus, Huib Modderkolk, Margriet Oostveen, Anneke Stoffelen, Wil Thijssen, Bert Wagendorp, Sander van Walsum, Irene de Zwaan
Binnenlandse correspondenten: Noël van Bemmel (Amsterdam), Jurre van den Berg (Noord-Nederland), Pieter Hotse Smit (Oost-Nederland), Peter de Graaf (Zuid-Nederland), Jarl van der Ploeg (Rotterdam/Den Haag), Rik Kuiper (Utrecht)
Buitenland: Marjolein van de Water (chef), Dylan van Bekkum, Peter Giesen, Sacha Kester, Sterre Lindhout, Ben van Raaij, Tom Vennink, Marije Vlaskamp, Carlijne Vos
Buitenlandse correspondenten: Remco Andersen (Berlijn), Joost Bastmeijer (Nairobi), Arnout le Clercq (Warschau), Rosa van Gool (Rome), Jenne Jan Holtland (Beiroet), Saskia Houttuin (Nairobi), Eline Huisman (Parijs), Patrick van IJzendoorn (Londen), Dion Mebius (Madrid), Maral Noshad Sharifi (New York), Marc Peeperkorn (Brussel), Thomas Rueb (New York), Leen Vervaeke (China), Jeroen Visser (Stockholm), Joost de Vries (Mexico-Stad), Rob Vreeken (Istanbul)
Zaterdag & Opinie: Anne van Driel (chef), Corto Blommaert, Loes Reijmer, Elsbeth Stoker
Politiek: Raoul du Pré (chef), Avinash Bhikhie, Arnout Brouwers, Frank Hendrickx, Gijs Herderscheê, Yvonne Hofs, Ariejan Korteweg, Remco Meijer, Natalie Righton, Martin Sommer
Economie: Harmen Bockma (chef), Daan Ballegeer, Wilco Dekker, Marc van den Eerenbeemt, Tjerk Gualthérie van Weezel, Robèrt Misset, Ashwant Nandram, Michael Persson, Marieke de Ruiter, Jonathan Witteman
Datajournalistiek: Xander van Uffelen (chef), Fleur Damen, Serena Frijters, Erik Verwiel, Fleur de Weerd
Online: Daan van Acht, Hans-Maarten Dagelet, Thomas van der Kolk, Pepijn de Lange, Hessel von Piekartz, Stieven Ramdharie, Martine Steenvoort, Alies Uilen, Jasper Veenstra, Niels Waarlo, John Wanders, Sofie van Westrenen
Crossmedia/De Gids: Corinne van Duin (chef), Anna van den Breemer, Martijn Eerens, Lotte Grimbergen, Joris Heijkant, Titus Knegtel, Geart van der Pol
V: Hanneke de Klerck (chef), Abel Bormans, Bart Dirks (chef), Hassan Bahara, Erik van den Berg, Kustaw Bessems, Gijs Beukers, Io Cooman, Emma Curvers, Arno Haijtema, Gidi Heesakkers, Lisa Klaverstijn, Bart Koetsenruijter, Latoya van der Meeren, Paul Onkenhout, Ianthe Sahadat, Olaf Tempelman
Boeken: Wilma de Rek (chef), Bo van Houwelingen, Laura de Jong, Emilia Menkveld
Kunst: Mark Moorman (chef), Bor Beekman, Robert van Gijssel, Merlijn Kerkhof, Michiel Kruijt, Anna van Leeuwen, Rutger Pontzen, Herien Wensink, Wieteke van Zeil
Sport: Mark van Driel (chef), Rob Gollin, Robert Giebels, Erik van Lakerveld, Dirk Jacob Nieuwboer, Eline van Suchtelen, Willem Vissers
Wetenschap en Tech: Tonie Mudde (chef), Maartje Bakker, Kaya Bouma, Jean-Pierre Geelen, Michiel van der Geest, George van Hal, Maarten Keulemans, Pieter Sabel, Laurens Verhagen, Ellen de Visser, Bard van de Weijer
Opinie en Debat: Marjan van den Berg (chef), Wim Bossema, Maurits Chabot, Iñaki Oñorbe Genovesi, Mirjam Schöttelndreier, Frank van Zijl
Magazine: Aimée Kiene (chef), Jaap Biemans (art director), Sara Berkeljon, Aleid Bos, Heike Gülker, Esma Linnemann, Cécile Narinx, John Schoorl, Theo Stielstra
Vormgeving, infographics en beeldbewerking: Annemieke Jansen (chef vormgeving), Marien Jonkers (chef infographics), Koos Jeremiasse (art director), Peter van Ammelrooy, Thijs Balder, Michelle de Gruijl, Koen Janssen, Florine Jongma, Jetske Looijen, Marlies Methorst, Raymond van der Meij, Willum Morsch, Najib Nafid, Menno Pelser, Janet van Toor, Sanne van der Valk, Rianne de Vries, Tom Zaunbrecher, Sandra Zuijderduin
Fotoredactie: Veronique Smedts (chef), Judith Baas, Henk Brandsma, Gabriel Eisenmeier, Lisette Schmidt, Rowin Ubink
Productie: Dylan Besseling
Secretariaat hoofdredactie: Jenneke van den Berg, Nora de Lange
Stafmedewerker Redactie Administratie: Marleen Boom
Redactiesecretariaat: Marjon Hardonk (archief), Margot Knibbe
Ombudsman: Jeroen Trommelen