[6]
Verreweg de meesten van ons zijn van goede wil. De stille meerderheid. We hebben het beste met ons land voor. We werken hard, helpen elkaar en vinden Nederland best een gaaf land. Maar we maken ons wel grote zorgen over hoe we met elkaar omgaan. Soms lijkt het wel alsof niemand meer normaal doet.
U herkent het vast wel. Mensen die zich steeds asocialer lijken te gedragen. In het verkeer, in het openbaar vervoer en op straat. Die van mening zijn dat ze altijd maar voorrang hebben. Die afval op straat dumpen. Die conducteurs bespugen. Of die in groepjes rondhangen en mensen treiteren, bedreigen of zelfs mishandelen. Niet normaal.
We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.
Dit gedrag mogen we nooit normaal vinden in ons land. De oplossing is niet om dan maar groepen mensen over één kam te scheren, uit te schelden of hele groepen simpelweg het land uit te zetten. Zo bouwen we toch geen samenleving met elkaar? De oplossing is vooral een mentaliteitskwestie. We zullen glashelder moeten blijven maken wat normaal is en wat niet normaal is in dit land. We zullen onze waarden actief moeten verdedigen.
In Nederland is het namelijk normaal dat je elkaar de hand schudt en gelijk behandelt. Het is normaal dat je van hulpverleners afblijft. Dat je leraren respecteert en mensen niet sart met vlogjes. Het is normaal dat je werkt voor je geld en het beste uit je leven probeert te halen. Elkaar helpt als het even moeilijk gaat en een arm om iemand heen slaat in zware tijden. Het is normaal dat je je inzet en niet wegloopt voor problemen. Dat je fatsoenlijk naar elkaar luistert. In plaats van elkaar te overschreeuwen als je het ergens niet mee eens bent.
De komende tijd is bepalend voor de koers van ons land. Er ligt slechts één vraag voor: wat voor land willen we zijn?
Laten we ervoor strijden dat we ons thuis blijven voelen in ons mooie land. Laten we duidelijk blijven maken wat hier normaal is en wat niet. Ik weet zeker dat we dit voor elkaar gaan krijgen. Dat we alles wat we met elkaar bereikt hebben samen overeind houden. U, ik, wij allemaal. Laten we samenwerken om dit land nóg beter te maken. Want echt, we zijn een ontzettend gaaf land. Ik zou nergens anders willen wonen. U wel?
Groet,
Mark Rutte
RADICAAL-RECHTS MAAKT OPMARS : WAT STAAT ER
OP HET SPEL DEZE VERKIEZINGEN?
6 JUNI 2024
Wat staat er op het spel deze Europese verkiezingen? Radicaal-rechtse partijen in Europa maken een opmars. Weten zij hun krachten te bundelen? En wat betekent dat voor Nederland?
In heel Europa lijken radicaal-rechtse en conservatieve partijen terrein te winnen. In Frankrijk stevent de partij van Marine Le Pen bijvoorbeeld af op een grote overwinning. In Nederland gaat de PVV in de peilingen aan kop.
De samenstelling van het Europees Parlement kan daardoor flink veranderen. Traditioneel gezien maken daar twee grote ‘Europese families’ de dienst uit: de christendemocraten (verenigd in de Europese Volkspartij) en de sociaaldemocraten (S&D).
De afgelopen vijf jaar werkten zij vaak samen met de liberalen en de groenen. In Brussel werd met de Green Deal een progressieve en groene agenda gevoerd.
Maar daar kan nu verandering in komen. Op de rechterflank in het Parlement zetelen twee Europese families die de wind in de zeilen hebben. Zij worden steeds meer een bepalende factor in Brussel.
In het Parlement zitten zeven ‘Europese families’ waarbij nationale partijen zich kunnen aansluiten. Binnen zo’n familie hoeven parlementariërs niet altijd hetzelfde te stemmen. Op sommige onderwerpen verschillen de meningen.
Sociaaldemocraten en groenen sluiten radicaal-rechts uit
Dat zagen we afgelopen maanden al gebeuren. Zo werd de natuurherstelwet flink afgezwakt in het Parlement, werden de regels voor boeren licht versoepeld en werd het asielbeleid aangescherpt. Dit kwam vooral uit de koker van de christendemocraten, waartoe ook Commissievoorzitter Ursula von der Leyen behoort. Het doel? Kiezers op rechts lokken.
Of de christendemocraten hier ook na de verkiezingen mee doorgaan, valt te bezien. De optie om met linkse en groene partijen meerderheden te vormen verdwijnt niet als je de peilingen mag geloven, ondanks het verwachte verlies voor deze families in het Parlement.
Bovendien sluiten de sociaaldemocraten en de groenen samenwerking met de twee families op rechts uit. Ze drijven de christendemocraten onder leiding van Von der Leyen daarmee in een hoek.
Tot nu weigert zij zich uit te spreken over mogelijke samenwerking met de rechts-conservatieve familie. Politici houden de kaarten in aanloop naar verkiezingen graag tegen de borst. Von der Leyen heeft de radicaal-rechtse familie I&D wel uitgesloten.
Maar daar komt direct een andere vraag bovendrijven. Welke nationale partijen sluiten zich straks waar aan?
Op rechts is het nog een rommeltje
Op de rechterflank rommelt het. Sommige nationale radicaal-rechtse partijen, zoals de partij van de Italiaanse premier Giorgia Meloni, hebben zich aangesloten bij de conservatieve familie (ECR). Andere uiterst rechtse partijen, zoals het Oostenrijkse FPÖ en hoogstwaarschijnlijk de PVV straks, bij de radicaal-rechtse familie (I&D).
En dan heb je ook nog radicaal-rechtse partijen die niet tot een van deze families behoren. De Duitse extreemrechtse partij AfD is net uit de familie gezet na extreme uitspraken over SS’ers.
De ogen zijn ook gericht op de Hongaarse partij van Viktor Orbán. Fidesz wil zich het liefst aansluiten bij de conservatieve familie (EVP), maar moest daar noodgedwongen vertrekken omdat er forse kritiek was op zijn autoritaire manier van regeren.
Pas na de verkiezingen zal duidelijk worden welke partij waar terechtkomt. Dan zal blijken of radicaal-rechts en extreemrechts gezamenlijk een vuist kunnen maken.
De huidige zetelverdeling in het Europees Parlement. In de peilingen blijven de sociaaldemocraten (S&D), de christendemocraten (EVP) en uiterst links (The Left) stabiel. De groenen en liberalen (Renew) staan op verlies. Op rechts stevenen de nationaalconservatieven (ECR) en radicaal-rechts (I&D) af op winst.
Slagen van plannen nieuw rechts kabinet hangt af van Brussel
Wat betekenen al die nieuwe verhoudingen straks voor Nederland? Of de coalitieplannen van PVV, VVD, NSC en BBB slagen, hangt voor een groot deel af van Brussel.
Zo hebben veel Nederlandse partijen strenge plannen voor asielmigratie in hun verkiezingsprogramma
De mest- en stikstofcrisis vinden hun oorsprong in Brusselse besluitvorming, overigens met instemming destijds van Nederland. Als je daar dus iets aan wilt veranderen, dan moet er in de Europese hoofdstad iets gebeuren.
Het is alleen de vraag of je met Europese verkiezingen zulke grote thema’s in één klap kunt veranderen. Er zijn ook (internationale)verdragen en wetgeving waar Nederland zich aan moet houden.
Daarbij is bijvoorbeeld het mestprobleem een typisch Nederlands probleem, zei demissionair landbouwminister Piet Adema onlangs. Als (radicaal)rechts wint, betekent dat niet automatisch een overwinning voor de Nederlandse boer. “Rechtser betekent ook nationalistischer, met meer aandacht voor het belang van de eigen boeren”, aldus Adema.
De Nederlandse kiezer bepaalt dus ook de toekomst van de Europese Unie en dus van Nederland. Alleen moet dat wel samen met 26 andere lidstaten.
EINDE
NOS
POPULISTISCHE PARTIJEN IN HEEL EUROPA IN
OPMARS
https://nos.nl/nieuwsuur/
Ze zijn anti-EU, anti-migranten en anti-elite. Nieuwe populistische partijen, zowel aan de uiterst linker- als rechterflank, maken in heel Europa een onstuitbare opmars door.
Een belangrijk wapen tegen de huidige machthebbers is het referendum. De Britse stem over de EU en de Nederlandse stem over Oekraïne kunnen de eerste van een lange reeks referenda worden in Europa.
Nieuwsuur spreekt met Mark Leonard, directeur van European Council on Foreign Relations (ECFR). Deze denktank heeft een rapport opgesteld waarin Europese populistische partijen zijn onderzocht en de mate waarin zij de politieke agenda beïnvloeden; met name het buitenlands beleid.
Boos
Volgens ECFR-directeur Mark Leonard leeft in veel landen het gevoel dat de regerende partijen niet langer voor het volk spreken. “De werkende klasse voelt zich in de steek gelaten door links en heeft het gevoel niet van de EU te profiteren. Terwijl rechts met bepaalde opvattingen geen aansluiting meer vindt bij de conservatieve kiezers.”
Daarom is er ruimte ontstaan voor populistische partijen. “Hun centrale boodschap is dat het land wordt geleid door partijen die zijn losgeraakt van het volk en alleen hun eigen belang dienen”, zegt Leonard. “Ze willen de bevolking mobiliseren en hun een stem geven tegen de traditionele politieke elite. Het referendum is daarvoor een perfect instrument.”
De partijen willen dat de macht wordt teruggegeven aan de burgers via directe democratie. “Maar,” zegt Leonard, “het is niet moeilijk om mensen boos te krijgen en ze in een referendum tegen de zittende partijen te laten stemmen. Dat is makkelijker dan met een goed uitgewerkt partijprogramma komen of een land besturen.”
Rapport
Voor het rapport heeft de ECFR 45 partijen onder de loep genomen (zowel extreem links als extreem rechts). Met vertegenwoordigers van 41 partijen is ook gesproken.
Lees hier een samenvatting van het rapport.
Een grote tsunami zal waarschijnlijk de komende jaren de Europese politiek overnemen.
Mark Leonard
Hij vreest dat het brexit-referendum voorlopig niet het laatste referendum zal zijn in Europa. “Dit is waarschijnlijk slechts de eerste beving van een grote tsunami die de Europese politiek de komende jaren zal gaan overnemen. En dat is zorgelijk.”
Een van de zorgen is dat dit zal leiden tot een verdere desintegratie van de Europese Unie. “Als er binnen de EU allemaal verschillende referenda zijn, in verschillende landen, is het moeilijk om alles bij elkaar te brengen en een gevoel van solidariteit te laten ontstaan”, zegt Leonard.
Populistische partijen zijn steeds vaker onderdeel van regeringen in Europa. Op dit moment hebben populistische partijen 1329 zetels in 25 landen, en in acht lidstaten zetelen ze in de regering.
“Ze dagen de traditionele politieke elite in Europa uit en dwingen af dat deze partijen hun standpunten overnemen”, zegt Leonard. Zo zien ze graag een lage migratie-instroom, de grenzen gesloten en dat handel wordt beschermd.
De politieke invloed van populistische partijen moet niet worden onderschat, zegt Leonard. “Kijk naar de brexit. De UK Independence Party (UKIP) heeft maar een parlementslid, maar heeft wel in grote mate het Britse debat over de EU bepaald.”
Geloofwaardigheid
Alan Sked, die begin jaren 90 UKIP oprichtte, denkt dat populistische partijen in andere EU-landen zullen profiteren van de brexit. “Geert Wilders in Nederland en Marine Le Pen in Frankrijk zullen veel steun krijgen. Maar ook de partijen in landen als Zweden, Italië en Denemarken. De uitkomst van het referendum ondermijnt de geloofwaardigheid van de EU.”
Sked zelf heeft zich al langere tijd afgescheiden van UKIP. Hij trad af nadat de partij in zijn ogen steeds meer radicaal rechtse invloeden was gaan aantrekken. In 2014 zei hij dat de partij onder Nigel Farage is veranderd in “een monster van Frankenstein”.
Maar met de uitslag van het referendum is Sked wel blij. “Farage heeft miljoenen stemmers weten te mobiliseren om tegen te stemmen, dat heeft hij wel goed gedaan. UKIP heeft gedaan waar het voor is opgericht.”
EINDE
Galadriel: (speaking partly in Elvish)
(I amar prestar aen.)
The world is changed.
(Han matho ne nen.)
I feel it in the water.
(Han mathon ned cae.)
I feel it in the earth.
(A han noston ned gwilith.)
I smell it in the air.
Much that once was is lost, for none now live who remember it.
It began with the forging of the Great Rings. Three were given to the Elves, immortal, wisest and fairest of all beings. Seven to the Dwarf-Lords, great miners and craftsmen of the mountain halls. And nine, nine rings were gifted to the race of Men, who above all else desire power. For within these rings was bound the strength and the will to govern each race. But they were all of them deceived, for another ring was made. Deep in the land of Mordor, in the Fires of Mount Doom, the Dark Lord Sauron forged a master ring, and into this ring he poured his cruelty, his malice and his will to dominate all life.
One ring to rule them all.
One by one, the free lands of Middle-Earth fell to the power of the Ring, but there were some who resisted. A last alliance of men and elves marched against the armies of Mordor, and on the very slopes of Mount Doom, they fought for the freedom of Middle-Earth. Victory was near, but the power of the ring could not be undone. It was in this moment, when all hope had faded, that Isildur, son of the king, took up his father’s sword.
Sauron, enemy of the free peoples of Middle-Earth, was defeated. The Ring passed to Isildur, who had this one chance to destroy evil forever, but the hearts of men are easily corrupted. And the ring of power has a will of its own. It betrayed Isildur, to his death.
And some things that should not have been forgotten were lost. History became legend. Legend became myth. And for two and a half thousand years, the ring passed out of all knowledge. Until, when chance came, it ensnared another bearer.
It came to the creature Gollum, who took it deep into the tunnels of the Misty Mountains. And there it consumed him. The ring gave to Gollum unnatural long life. For five hundred years it poisoned his mind, and in the gloom of Gollum’s cave, it waited. Darkness crept back into the forests of the world. Rumor grew of a shadow in the East, whispers of a nameless fear, and the Ring of Power perceived its time had come. It abandoned Gollum, but then something happened that the Ring did not intend. It was picked up by the most unlikely creature imaginable: a hobbit, Bilbo Baggins, of the Shire.
For the time will soon come when hobbits will shape the fortunes of all.