Categorie archief: Divers

NOTEN 30 EN 31/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[30]

EU SLUIT MIGRATIEDEAL MET TUNESIE/MAFFIAORGANISATIE
IN WERKING/ZO ZIJN ONZE EU WAARDEN
ASTRID ESSED
9 AUGUSTUS 2023
OF

EU IS MET TUNESIE DEAL NIET AAN PROEFSTUK

ASTRID ESSED

https://www.uitpers.be/eu-is-met-tunesie-deal-niet-aan-proefstuk/

Ik zeg het onomwonden, ik beschouw de EU als een maffieuse organisatie, zeker waar het vluchtelingen betreft. De EU is zelfs erger. Want een Maffia-organisatie doet zich niet beter voor dan zij is.
Terwijl de EU schermt met Verdragen [1] en zogenaamde Waarden [2], die zelfs het Papier waarop zij gedrukt zijn, niet waard zijn!
Want wat voor ”Europese Waarden” [3] leeft de EU na bij het sluiten van de migratiedeal met Tunesie [4]?

Maar eerst naar een paar eerder door de EU gesloten ”Migratiedeals” en wat daarvan terecht is gekomen

EU-deal met Libië

In 2017 sloot Italië (met de EU als Speler op de achtergrond, die de deal grotendeels financierde [5]] een deal met Libië met als doel de migratiestroom via Libië terug te dringen. In feite was het een financiële en technische ondersteuning voor de Libische kustwacht,
die als een soort Middellandse Zee Politieagent als taak had om bootjes met migranten op weg naar Europa tegen te houden. [6]
Nou was dat sluiten van een deal met Libië al heel raar, onder andere, omdat het land op dat moment een ongeordende bende was, waar
milities, die ook weer een link met mensensmokkel hadden [7] [en zo misbruik maakten van kwetsbare migranten, elkaar de tent uitvochten [8], waarbij ook nog eens twee verschillende regeringen met elkaar op de vuist waren (9)

And to add insult to injury had (waarschijnlijk nog) ”heeft] Libië ook nog eens slavenmarkten (10), iets wat Italië en de EU geweten moeten
hebben [de deal kwam rond in de tijd van de bekendmaking van die slavenmarkten] [11]. En als de EU en Italië het tijdens het sluiten al niet wisten, dan hadden ze direct de deal moeten beëindigen, toen ze op de hoogte raakten! NIET gedaan……
EU waarden he, laat me niet lachen (12)
En daarbij komt ook nog, dat in detentiecentra in Libië, waarheen de migranten, die door de EU/Libie deal zijn tegengehouden, teruggebracht worden, al jaren sprake is van folteringen, verkrachtingen, noem de ellende maar op! [13]
Maar dat is nog niet alles. Want de EU investeerde [14] [en investeert nog steeds] [15] in de Libische kustwacht, die bootjes met migranten moet onderscheppen en ze terugbrengt naar Libië, waar ze dus terechtkomen in de hierboven genoemde folter-detentiekampen.
Bij deze praktijken zijn ook allerlei Libische milities betrokken. [16] Ik citeer hier uit een schocking Verhaal van een man uit Gambia, die
vastzat in zo’n folterkamer. ”They beat me with a rubber hose, becau se they want money to release me. They call the family while beating [you] so the family send money.”[17]  En verder [uit Amnesty’s Statement]: ”After his family paid the ransom he was taken to Tripoli by an assigned driver who demanded further payment. “I had to stay with him until I pay the money back, otherwise he will sell me.” [18]

Een Partner voor de Bokkenwagen dus, Libie. En de EU, die dondersgoed op de hoogte is van de Libische praktijken [19], gaat er gewoon mee door [20]
Zijn dat de ”EU Waarden” ? [21]

De EU-deal met Turkije

Wat de EU-Turkije deal betreft, die ongeveer diezelfde tijd gesloten werd [in 2016] [22], was het al evenzeer doffe ellende.
Niet met slavenmarkten en folter-vluchtelingendetentie centra, maar met overvolle vluchtelingenkampen onder
mensonwaardige omstandigheden. [23] Want wat behelsde die EU Turkije deal?
Die Deal moest ervoor zorgen, dat vluchtelingen [van wie door de oorlog in Syrie grote aantallen naar Europa kwamen en er in Europa een politieke crisis ontstond] niet meer naar Europa kwamen. In ruil daarvoor kreeg Turkije van de EU miljarden euro’s
om de omstandigheden van vluchtelingen in Turkije te verbeteren en zou Turkije de grenzen strenger bewaken. Vluchtelingen, die Europa toch bereikten, zouden na een korte procedure [die zou bepalen, of ze echt niet naar Turkije terug konden], teruggestuurd worden naar Turkije en voor iedere teruggestuurde vluchteling zou een vluchteling in een Turks vluchtelingenkamp worden opgenomen [24]
Dat was dus de Deal:
Vluchtelingenwerk legt uit, waarom dat alles misliep [25], nog afgezien van het feit, dat het het recht op asiel zwaar onder druk zette [26] Ook mensenrechtenorganisatie Amnesty International. liet zich in haar kritiek, 7 jaar na het sluiten van de Deal,
niet onbetuigd! [27]

De Deal met Tunesie:

Het noemen van deze mislukte EU deals was nodig om te laten zien, hoe de EU in de praktijk met mensenrechten omgaat, ondanks alle schoonklinkende EU Waarden [28] Het Drama rond de EU deal met Tunesië is het volgende dieptepunt.

Net als met de Rampendeals met Libie en Turkije is weer het doel van de Deal met Tunesie: Het terugdringen van de migratiestroom [29]
Waarbij als hoofdmotivatie: Migratie kost geld.

Zo’n EU deal om de ”migratiestroom tegen te houden” is een onding. Omdat het het fundamentele recht op asiel [dus ook het
recht om asiel aan te vragen] ondergraaft. Een recht, dat zelf is verankerd in EU Verdragen [33]. Zogenaamd is de strijd tegen ”mensensmokkelaars” [34], in werkelijkheid tegen de vluchtelingen zelf. Want als dat niet zo is, waarom dan niet legale mogelijkheden aan de vluchtelingen geboden om Europa te bereiken [als ze dat dan perse willen, uit wetenschappelijk onderzoek blijkt, dat dat maar
voor een kleine groep geldt] [35], zoals Amnesty International allang bepleit [36].

De inhoud

Globaal genomen komt het erop neer, dat in ruil voor bijna 1 miljard euro’s Tunesië zich ertoe verbindt, om de migrantenbootjes, die de oversteek naar Europa wagen, tegen te gaan. [39] Daarnaast verbindt de EU [onderhandelingspartners waren premier Rutte, de Italiaanse premier Meloni met een fascistische achtergrond [40] en Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie] zich ertoe, geld te steken in de Tunesische economie en duurzame energieprojecten. [41]

Natuurlijk is deze bijna miljard deal geen leuke gift aan Tunesië, alleen in ruil voor wat grensbewaking en tegenhouden van migrantenbootjes, dat begrijpt ieder weldenkend mens: In de eerste plaats is het een LENING, geen gift [43] In de tweede plaats is die bijna miljard lening gekoppeld aan het feit, of Tunesië een eventuele lening van het IMF loskrijgt [44]

Natuurlijk heeft de EU een fel voordeel bij die deal [anders sloten zij die niet], want niet alleen willen ze zo migranten tegenhouden, ze zijn fel op het financieel ondersteunen van de slecht draaiende Tunesische economie, omdat ze vrezen, dat als Tunesië omvalt, er een chaos ontstaat en er nog meer migranten richting Europa komen. [45]

Met wie is die deal gesloten en hoe zit het met de EU-waarden?

Volgens Rutte en zijn EU Brothers wordt bij iedere deal, die wordt gesloten ivm migratie, gekeken naar de internationale Verdragen
[Ik citeer RTL Nieuws]: “Als we afspraken maken met landen binnen en buiten Europa, dan kijken we altijd of die afspraken in lijn zijn met internationale verdragen”, aldus Rutte.” [46] Welnu, laten we dan maar eens kijken, met wie die ”migratiedeal” gesloten is en met welke internationaleVerdragen de Deal al dan niet in lijn is.
En let wel: EU Verdragen zijn ook internationale Verdragen en eerstens moet zo’n Deal ook daarmee in lijn zijn.
Ik heb reeds opgemerkt, dat het sluiten van een deal met onverschillig welk Staatshoofd, met als oogmerk, migranten tegen te houden, in strijd is met het in het EU Handvest vastgelegde recht op asiel [wat natuurlijk inhoudt, dat je asiel ook moet kunnen aanvragen] [47]

Dat is dus de Eerste Schending van de EU Waarden. Maar er komen meer . Want de Deal is gesloten met een president, voor wie Mensenrechtenverdragen, EU Waarden en wat dies meer zij, minder waard zijn dan het papier waarop ze zijn gedrukt.

President Saied

De Tunesische president, waarmee de Onzalige Groep Rutte, Von der Leyen en Meloni de EU/Tunesie Deal hebben gesloten, is
een Kwaaie hoor! Niet alleen heeft hij in snel tempo een groot aantal democratische rechten in Tunesie ontmanteld, de premier ontslagen, steeds meer macht naar zich toegetrokken en journalisten en andere critici monddood gemaakt en gearresteerd [48] Kijk eens met hoeveel EU Waarden DAT allemaal in strijd is! [49]

Alsof dat nog niet alles was, startte Saied een haatcampagne tegen Afrikaanse migranten [Tunesië was voor velen een doorvoerland geworden, al dan niet op weg naar Europa] [50], om de aandacht af te leiden van zijn dictatoriale wanbeleid en de slechte economische situatie in Tunesië [51]

Haatcampagne en ‘Omvolking’

”“The undeclared goal of the successive waves of illegal immigration is to consider Tunisia a purely African country that has no affiliation to the Arab and Islamic nations,” [52] Deel uit hatespeech president Saied

Het wordt niet alleen in het Westen uit de Kast gehaald, die racistisch-fascistische omvolkingstheorie, die inhoudt, dat volgens een ”vooropgezet plan” [of planning], de eigen, witte bevolking wordt vervangen door niet witte mensen, waarmee tegenwoordig vaak [niet altijd] Afrikaanse migranten-vluchtelingen worden bedoeld [53] . Voorbeeld in het Westen/in Nederland is FVD politicus Thierry Baudet, die niet wil, dat Europa ”Afrikaniseert” [54]

Fatale gevolgen

In februari hield president Saied dus een haatzaaiende, ophitsend-racistische toespraak, waarin beweerd werd, dat immigratie vanuit sub-Sahara Afrika erop gericht was om de ”demografische samenstelling” [55] van Tunesië te veranderen. Een typische ”omvolkings” toespraak dus [56]
De gevolgen waren fataal, omdat er een ware geweldsgolf tegen Afrikaanse migranten uitbrak, waarbij mensen werden mishandeld, huizen en bezittingen werden vernield, er zelfs doden vielen en dat alles culmineerde in deportaties naar de grens met Libie [ook zo’n Parel der Mensenrechten, zie EU Libie deal] [57], waar mensen in de woestijn werden achtergelaten zonder eten, drinken en medische
hulp. [58]

Deze mensonwaardige toestanden zijn uitgebreid gedocumenteerd tegen de hiertegen fel protesterende mensenrechten
organisaties Amnesty International en Human Rights Watch [59] en uiteraard protesteerde de Afrikaanse Unie tegen de hatespeech van president Saied [60] Een Gezicht van de horrordeportaties naar de woestijn werden Matyla Dosso [30 jaar] en haar dochter Marie [6 jaar], die door het demonisch-racistische Tunesische beleid zijn omgekomen in de woestijn.
Lees onder noot 61 hun dramatische Verhaal.

Terecht stelde Flor Didden, als beleidsmedewerker verbonden aan pro vluchtelingen organisatie 11.11.11 [actief in Belgie [62], dat de EU de Deal met Tunesie direct dient op te schorten. [63] Vind ik ook, sterker nog, er had nooit zo’n Deal moeten komen! [64] Maar hebben jullie gelezen of gehoord, dat de EU zich iets heeft aangetrokken van deze Woestijndoden? Ikke niet.

Epiloog

Nog afgezien van het feit, dat deals om vluchtelingen tegen te houden nooit gesloten zouden mogen worden [het tast het ook in het EU Handvest erkende recht op asiel aan, lees artikel 18], sluit de EU, met als voortrekkers [demissionair] premier Rutte en de Italiaanse premier
Meloni met haar fascistische achtergrond, een deal met een bijna dictator als de Tunesische president Saied, die de bevolking ophitst tegen Afrikaanse vluchtelingen in een fascistische toespraak, daardoor pogroms initieert, Afrikaanse vluchtelingen zonder eten en drinken
achterlaat in de woestijn, zijn eigen bevolking onderdrukt, alle vrijheden crusht….moet ik doorgaan?

De EU is erger dan de Maffia, want die doet zich niet beter voor. Maar de EU leeft de eigen Verdragen niet eens na en gaat in zee met politieke gangsters, die mensen laten sterven in de woestijn.

ASTRID ESSED

 

ZIE VOOR NOTEN

https://www.astridessed.nl/eu-sluit-migratiedeal-met-tunesie-maffiaorganisatie-in-werking-zo-zijn-onze-eu-waarden/

ZIE OOK

https://www.astridessed.nl/?s=EU+deals

[31]

”HOOFDSTUK II

EU MIGRATIEPACT
ECHT kwalijk vind ik de D’66 instemming met het EU Migratiepact [gaat in
in 2026] [40], dat ik zo nader zal beschouwen
Nu citeer ik uit D’66 Verkiezingsprogramma:
” D66 wil een eerlijker en humaner asielsysteem. Daar gaan we nu al mee aan de slag. We steunen de invoering van het Europese migratiepact in juni 2026 als belangrijke stap naar een werkend asielsysteem in Europa” [41]
Welnu:
De Invoering van het EU Migratiesysteem leidt helemaal niet tot
meer eerlijkheid en humaniteit!
WAT HOUDT HET IN?
Over het EU Migratiepact is al heel veel geschreven [42A en 42B/enkele artikelen] en
dat ga ik hier niet uitputtend behandelen, maar de belangrijkste punten
haal ik hier eruit:
Maar eerst dit:
Eigenlijk is de belangrijkste gedachte [en dat ligt aan de grondslag van
dit alles, ondanks de mooie woorden en volzinnen]:
DE EU WIL ZO MIN MOGELIJK VLUCHTELINGEN IN EUROPA!
[43]
En vanuit die Gedachte is dat veelbesproken EU Migratiepact tot
stand gekomen.
Na jaren onderhandelen, kibbelen, om elkaar heen draaien. [44]
HARD POINTS
En that the EU meant business met het ”Weren van al die Vluchtelingen”
blijkt uit een aantal keiharde punten. die hier summier worden besproken:
Grondgedachte van de EU:
Het Weren van zoveel mogelijk vluchtelingen, om zo ‘grip op migratie’
te krijgen [45]
Nader toegelicht:
[Ik citeer Verblijfblog en de site van Rijksoverheid]:
[Veeblijfblog]
”Een van de centrale uitgangspunten van het voorstel van de Raad is de uitbreiding van het gebruik van asielprocedures die rechtstreeks aan de buitengrenzen worden uitgevoerd. Het idee is om asielzoekers te houden in gebieden waar zij aankomen, om zo hun eventuele terugkeer te vergemakkelijken.”
[Rijksoverheid]
,,Het Europese Asiel- en migratiepact moet helpen om de instroom van migranten te beperken en migratie beter te beheersen.” [46]
Nu, dat lijkt Rob Jetten ook wel wat, zoals we aanstonds
zullen zien…..[47]
Maar eerst nog even terug naar dat EU Migratiepact:
Belangrijkste points zijn de screening en de grensprocedure:
Ik citeer, mbt de screening, maar even ‘Vreemdelingenvisie”
Let op
”Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties.” [48]
[Astrid Essed verduidelijkt]
Om het even in gewone mensentaal te zeggen:
Er is geen sprake meer van, dat je als migrant ”gewoon” doorreist naar EU grondgebied.
De screening bepaalt sowieso in welke procedure je terechtkomt.
En dan ben je nog steeds in het land van aankomst.
Aan de buitengrenzen, als het aan het EU Migratiepact ligt.
[Astrid Essed verduidelijkt opnieuw]
En ”irreguliere migranten” zijn mensen, die de EU binnenkomen zonder geldige documenten, zoals paspoort etc , wat hoogstwaarschijnlijk geldt voor vrijwel alle vluchtelingen, die aan de buitengrenzen arriveren…..[49]
SOBERE OPVANGLOCATIES
Bij het woord ”sober” zet ik al vraagtekens.
Want hoe minimaal zijn dan de dagelijkse voorzieningen,
sanitaire behoeften etc?
Maar verhelderender nog is [en weer citeer ik
Vreemdelingenvisie]
”Deze opvanglocaties moeten voorkomen dat asielzoekers met een kansloze aanvraag toegang krijgen tot het EU-grondgebied en kunnen doorreizen naar andere EU-landen. Na afwijzing van hun aanvraag, komen ze snel terecht in de terugkeerprocedure. ” [50]
Makkelijk toch?
Bij afwijzing kunnen ze direct weggeknikkerd worden, terug
naar af,. zonder dat ze EU Grondgebied hebben betreden……….
Er zitten meer kanten aan dat EU Migratiepact, zoals een
betere verdeling van vluchtelingen [die dan niet direct buiten
de boot zijn gevallen] over EU landen en de keuze van
EU landen ”vluchtelingen overnemen of betalen” [51], maar
dat laat ik hier buiten beschouwing, omdat ik D’66 inhoudelijk te grazen
wil nemen over hun vluchtelingenstandpunt en even niet wil
stilstaan bij gekibbel tussen EU Staten onderling over hoeveel
[of moet ik liever zeggen hoe weinig] vluchtelingen zij al
dan niet wensen op te nemen. [52]
WE GAAN DOOR!
Nogmaals ter verduidelijking [de materie is ingewikkeld!]:
Als een migrant dus gescreend is en wordt overgeheveld
[dat gebeurt dus met de zogenaamde ”irreguliere migranten”]
naar de ”grensasielprocedure” ben je nog steeds in het
”land van aankomst”, dus aan de buitengrens van EU grondgebied!
WAT GEBEURT ER IN DE GRENSASIELPROCEDURE?
TWEE MOGELIJKHEDEN:
Er wordt onderscheid gemaakt tussen personen met
een hogere kans op asiel en personen met een grotere
kans op afwijzing.
Mensen met een grotere kans op afwijzing gaan in een
zogenaamde ”versnelde procedure”, waarbij de beoordeling
plaatsvindt aan de grens, zonder toegang tot EU gebied.
Bij afwijzing zijn ze dan makkelijker terug te sturen, zonder ooit
een voet op EU Grondgebied te hebben gezet. [53]
Mensen met een hogere kans op asiel gaan naar de gewone asielprocedure in het land van aankomst.
Vervolgens worden asielzoekers volgens een verdeelsleutel verdeeld over de EU-landen. Maar de landen hoeven de asielzoekers niet over te nemen.
Landen kunnen er ook voor kiezen geld te betalen aan het ontvangende land.[54]
En ter verduidelijking:
Met mensen met een ”grotere kans op afwijzing”
wordt bedoeld mensen, afkomstig uit een land waarvan de EU-landen 20% of minder van de asielverzoeken goedkeuren en mensen, die uit de zogenaamde ”Veilige Landen” afkomstig zijn.[55]
EERSTE ASTRID ESSED KRITIEK
FUNDAMENTELE Kritiek op dat EU Migratiepact
komt maar ook direct:
Het feit, dat de primaire toegang tot Europa wordt
geweigerd en het elementaire recht van de
vluchteling geschonden wordt:
Het recht om asiel aan te vragen in in dit geval
een Europees land,
Dat recht ligt verankerd in het Vluchtelingenverdrag en
in artikel 14, Universele Verklaring van de Rechten van de Mens [55A]
NU HET TWEEDE ASTRID ESSED BEZWAAR, DAT IK MET DE LEZER DEEL:
Dat betreft de ”Veilige Landen” Passage:
Want het feit, dat je uit een zogenaamd ”Veilig Land” komt [een begrip, dat naar EU Believen ook steeds
meer wordt opgerekt [56], betekent niet,
dat je ZELF geen kans maakt op persoonlijke
vervolging!
Daarin geeft Vluchtelingenwerk trouwens ondergetekende gelijk!
[57]
Voorbeeld is de Marokaanse Nawal Benaissa, een van de voormalige leiders van de protesten in het Marokkaanse Rifgebergte, die in Nederland politiek asiel
gekregen heeft [57A]
Ze werd vanwege haar leidersrol in die protesten
in Marokko vervolgd [57B], terwijl Marokko toch
wordt beschouwd als een ”Veilig Land”
Dat is het zo’n beetje dat EU Migratiepact waarop ik nog
terugkom.
Wie behoefte heeft er NOG meer over te lezen [ik heb u in
voorafgaande noten al veel informatie gegeven!], zie Noot 58
KRITIEK
Dat alles IS nogal wat.
Want voor een dergelijk [nu gesloten] EU Migratiepact [59]
zijn er natuurlijk overeenkomsten nodig met de ”landen
van aankomst” en dat zijn voor migratie uit Afrika
vaak  landen, die grenzen aan de buitengrenzen
van EU Grondgebied, die nu niet bepaald bekend staan
om hun respect voor de mensenrechten.
Hierbij denk ik aan landen als Egypte, Marokko, Tunesie etc.
EU deals met dergelijke landen zijn dus bepaald geen bescherming van de rechten van vluchtelingen!
Een voorbeeld is de EU Tunesie deal, ondanks het
feit dat het dictatoriale Tunesische regime op groffe wijze de rechten schendt, niet alleen van de eigen bevolking, maar
een actieve vreemdelingenhaat campagne heeft opgezet
tegen zwarte Afrikaanse migranten en mensen laat creperen
in de woestijn! [60]
Ook de EU deals met de dictatoriale regimes in Mauretanie en Egypte zijn een regelrechte ramp, vanwege hun beroerde staat
op het gebied van mensenrechten! [61A en 61]
Om over de EU samenwerking met Libie nog maar te
zwijgen!
Ik laat hierover even Amnesty International aan het woord:
”De EU, inclusief Nederland, steunt actief de Libische autoriteiten. Zo krijgt de Libische kustwacht training, boten en ander materieel om mensen op zee te onderscheppen.
Onderschepte mensen worden in detentiecentra geplaatst,
waar ze een groot risico lopen om mishandeld, gemarteld, verkracht, uitgebuit en zelfs vermoord te worden.
Dit blijkt ook uit ons rapport met bewijs van deze mensenrechtenschendingen. Daarnaast gebruikt de Libische kustwacht geweld en intimidatie tegen drenkelingen en non-gouvernementele organisaties (ngo’s) die reddingsoperaties uitvoeren. Amnesty meent dat Europa door haar steun aan de Libische autoriteiten medeplichtig is aan de grove mensenrechtenschendingen die het land pleegt. [62]
Nou, dat lijkt mij duidelijke taal.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de SLAVENMARKTEN in Libie:
Niet in 1717 of 1817, MAAR IN 2017! [63]
DUIDELIJK!
Met zulke landen sluit je geen deals!
En trouwens:
Wat is er nog over van de schoonklinkende woorden uit het EU
Handvest voor de Mensenrechten?
”De menselijke waardigheid is onschendbaar. Zij moet worden geëerbiedigd en beschermd.”'[64]
Artikel 1, EU Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie [65]
Tsja, dat komt de EU ECHT na bij deals met gangsterregimes zoals hierboven
genoemd, dat moet ik zeggen……
ASIELGRENSPROCEDURE=DETENTIE
Om nog even op die ”Asielgrensprocedure”
terug te komen:
Het is een vorm van Detentie! [66]
En dat is dan direct d Tweede Astrid Essed Kritiek op dat
EU Migratiepact:
Dat er mensen in detentie worden gehouden zonder dat zij een strafbaar feit
hebben gepleegd!
DAT KAN NIET.
Niet alleen gaat dat in tegen universeel rechtsgevoel, mensen worden
gecriminaliseerd OMDAT zij migreren, of trachten dat te doen!
En dat is dan ook direct de kritiek van o.a. Vluchtelingenwerk en Amnesty International
Ik citeer Vluchtelingenwerk:
”Waar we ons ook zorgen over maken, is de verplichte grensprocedure (niet te verwarren met de ‘gewone’ asielprocedure). Deze maatregel geldt niet alleen voor mensen uit ‘veilige’ landen, maar kan voortaan ook opgelegd worden aan asielzoekers die via een ‘veilig’ derde land op doorreis zijn, bijvoorbeeld via Turkije de EU zijn binnengekomen. En bovendien voor álle vluchtelingen zonder geldige documenten.

‘Veel vluchtelingen beschikken niet over een geldig paspoort’, zegt Frank Candel. ‘In de praktijk zal deze maatregel leiden tot langdurig verblijf in ondermaatse omstandigheden in (deels) gesloten centra langs de Europese buitengrenzen.” [67]

En nu Amnesty International

”‘Het pact leidt er vrijwel zeker toe dat meer mensen in de praktijk worden opgesloten aan de EU-grenzen, onder wie gezinnen met kinderen en mensen in kwetsbare situaties.” [68]

Ook Human Rights Watch laat zich niet onbetuigd:

”Under the new system, many people who arrive irregularly, including those disembarked after a rescue at sea, will be detained and channeled into substandard accelerated asylum procedures that strip safeguards available under normal procedure, such as legal aid.” [69]

Onder noot 70 nogmaals de gezamenlijke kritiek

van de drie organisaties.

Hieruit blijkt ook, dat er zorgen zijn over de door

ondergetekende genoemde EU deals [71], maar ook

over de ”versnelde procedures” [72] [zie bovenstaande tekst], afwijkingen van de procedures bij een migratiecrisis [73] en zo meer zaken, omdat

zij niet stroken met de elementaire rechten van vluchtelingen. [74]”

UIT

MET D’66 VAN DE REGEN IN DE DRUP!/D’66 IN DE GRIP VAN HAATZAAI POLITIEK TEGEN VLUCHTELINGEN

ASTRID ESSED

18 OCTOBER 2025

https://www.astridessed.nl/met-d66-van-de-regen-in-de-drup-d66-in-de-grip-van-haatzaaipolitiek-tegen-vluchtelingen/

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 30 EN 31/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOTEN 28 EN 29/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[28]

Daarnaast verandert de grensprocedure. Die geldt straks voor alle asielzoekers die aankomen bij buitengrenzen. Migranten uit relatief ‘veilige’ landen, zoals Marokko, Algerije of Bangladesh, komen in een versneld proces terecht.

De bedoeling is dat de procedure maximaal negen maanden duurt en de migranten worden tussentijds vastgezet in speciale centra met beperkte bewegingsvrijheid. Als blijkt dat de asielzoekers geen recht hebben op asiel, worden ze teruggestuurd.

NOS

EU SLUIT MIGRATIEPACT: ”VERSNELDE” PROCEDURES, ”VEILIGELANDERS” MOGEN VASTGEZET WORDEN

20 DECEMBER 2023

https://nos.nl/artikel/2502228-eu-sluit-migratiepact-versnelde-procedures-veiligelanders-mogen-vastgezet-worden

Het heeft jaren geduurd, maar de EU-lidstaten en het Europees Parlement zijn erover uit: er komen nieuwe Europese regels voor asiel en migratie. Migranten krijgen volgens het akkoord vanaf 2026 aan de buitengrenzen van de EU te horen of ze naar binnen mogen.

De regels maken deel uit van een groter pakket dat in 2020 is voorgesteld door de Europese Commissie als reactie op de migratieproblemen in de EU.

Screening, versnelde procedure

Een van de belangrijkste punten in het nu gesloten migratiepact is een snellere screening van migranten. Om ervoor te zorgen dat die systemen minder chaotisch verlopen, is het zogenoemde zevendaagse screeningsproces in het leven geroepen.

Tijdens de procedure worden er vingerafdrukken en gezichtsopnames gemaakt, die worden verzameld in een EU-database. Alle lidstaten krijgen toegang tot deze database en kunnen controleren of een asielzoeker niet in meerdere EU-landen asiel heeft aangevraagd.

Daarnaast verandert de grensprocedure. Die geldt straks voor alle asielzoekers die aankomen bij buitengrenzen. Migranten uit relatief ‘veilige’ landen, zoals Marokko, Algerije of Bangladesh, komen in een versneld proces terecht.

De bedoeling is dat de procedure maximaal negen maanden duurt en de migranten worden tussentijds vastgezet in speciale centra met beperkte bewegingsvrijheid. Als blijkt dat de asielzoekers geen recht hebben op asiel, worden ze teruggestuurd.

Verdere details moeten nog bekend gemaakt worden, maar het lijkt erop dat alleenreizende minderjarigen worden uitgesloten van de grensprocedure en gezinnen met minderjarigen prioriteit krijgen.

Erkende vluchtelingen komen terecht in de normale procedure. Het idee is dat kansrijke asielzoekers zo sneller geholpen kunnen worden en de asiel- en opvangsystemen minder snel vastlopen.

Waar aankomstlanden eerst verplicht waren om een asielprocedure te starten voor een migrant, mogen EU-landen nu kiezen: betalen of overnemen. Lidstaten staan voor de keuze om asielzoekers over te nemen van landen zoals Italië en Griekenland, waar de instroom hoog is, of een bedrag te betalen van 20.000 euro per niet-overgenomen asielzoeker.

Het doel hiermee is om landen financieel te compenseren voor de vele asielzoekers die zij opvangen. In de praktijk moet nog blijken of dit genoeg zal zijn; het land waar een migrant aankomt, blijft verantwoordelijk voor het regelen van asiel. Hoeveel migranten een land moet opvangen, wordt bepaald door een rekensom. Dit verschilt per lidstaat.

Nu het parlement en de lidstaten het eens zijn over het migratiepact, moet er alleen nog formeel gestemd worden in het Europees Parlement en de Raad van Ministers. Over twee jaar zou de wet in moeten gaan.

Van buitengrenzen naar Noord-Europa

Bijna elk EU-land heeft het afgelopen jaar te maken gehad met problemen met de opvang van vluchtelingen. In Nederland moesten in het Groningse Ter Apel bijvoorbeeld mensen buiten slapen, omdat er geen plek meer was. Ook andere Europese landen, zoals België en Frankrijk, kampen met een toenemende druk op de asielopvang.

Al na de vluchtelingencrisis van 2015 was er binnen de EU eensgezindheid dat er iets moest veranderen. De druk op landen als Griekenland en Italië, waar vluchtelingen vaak de EU binnenkomen, was de afgelopen jaren groot. Opvang en registratie van migranten liep daardoor vast.

Voor de meeste vluchtelingen waren deze landen niet de eindbestemming. Daardoor kwam die druk vervolgens ook te liggen bij de Noord-Europese landen. Maar het lukte de 27 Europese ministers van Asiel en Migratie jarenlang dus niet om het eens te worden over het opvangen, verdelen en terugsturen van migranten die in Europa aankomen.

De druk was groot om nu tot een akkoord te komen, voor de Europese verkiezingen in juni volgend jaar.

In het bijzonder Duitsland en Italië stonden lang tegenover elkaar, landen die allebei nodig waren om tot een meerderheid voor een akkoord te komen. Verdere impasses ontstonden bij het Europees Parlement en de EU-lidstaten, vooral met betrekking tot de verdeling van asielzoekers.

In de migratiedeal die vandaag is gesloten, is ook rekening gehouden met noodsituaties waarin er plotseling veel mensen naar de EU komen. In het pact staat hoe de EU en de lidstaten moeten reageren in deze crisissituaties. Het gaat om maatregelen die bedoeld zijn om de lasten eerlijk te verdelen tussen de landen.

Er zijn ook zorgen rond de deal. Zo waarschuwden gisteren meer dan vijftig mensenrechtenorganisaties in een open brief aan de onderhandelaars dat de deal zou leiden tot een “onmenselijk systeem”.

Verder is er de vrees dat Griekenland, Italië, Malta en Spanje binnen dit systeem waarschijnlijk veel verantwoordelijkheid zullen dragen. Als landen aan de buitengrens krijgen ze meer te maken met asielzoekers die via hun grenzen binnenkomen.

[29]
“These proposals come hand in hand with mounting efforts to shift responsibility for refugee protection and border control to countries outside of the EU – such as recent deals with Tunisia, Egypt, and Mauritania, or attempts to externalize the processing of asylum claims to Albania. These practices risk trapping people in states where their human rights will be in danger, render the EU complicit in the abuses that may follow, and compromises Europe’s ability to uphold human rights beyond the bloc.”
AMNESTY INTERNATIONAL
EU: MIGRATION AND ASYLUM PACT REFORMS WILL PUT
PEOPLE AT HEIGHTENED RISK OF HUMAN RIGHTS VIOLATIONS
4 APRIL 2024
 
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 26

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 28 EN 29/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOTEN 25 T/M 27/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

25]
Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties.
VREEMDELINGENVISIE
WAT IS HET ASIEL EN MIGRATIEPACT?
 
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 17
[26]
”“The European Parliament should be setting a higher standard for a humane and sustainable common asylum policy. However, this package of proposals shamefully risks subjecting more people, including families with children, to de facto detention at EU borders; denying them a fair and full assessment of their protection needs. The proposal will also open the door to new emergency measures that will put countless people at risk of pushbacks, arbitrary detention, and destitution at European borders.”
AMNESTY INTERNATIONAL
EU: MIGRATION AND ASYLUM PACT REFORMS WILL PUT
PEOPLE AT HEIGHTENED RISK OF HUMAN RIGHTS VIOLATIONS
4 APRIL 2024
 

Ahead of the European Parliament’s final vote on the European Union (EU) Pact on Migration and Asylum on 10 April, Amnesty International warns that these reforms will put people at heightened risk of human rights violations.

“It is clearer than ever that this EU Pact on Migration and Asylum will set back European asylum law for decades to come, lead to greater suffering, and put more people at risk of human rights violations at every step of their journeys,” said Eve Geddie, Amnesty International’s Head of the European Institutions Office and Director of Advocacy.

“Since these reforms were first proposed in 2020, every step of the negotiations has further worsened the final outcome – weakening protections and access to asylum for people on the move, expanding detention and containment at borders, and further shifting responsibilities to countries outside of Europe. The Pact will do nothing to improve Europe’s response to people in need of protection.

“The European Parliament should be setting a higher standard for a humane and sustainable common asylum policy. However, this package of proposals shamefully risks subjecting more people, including families with children, to de facto detention at EU borders; denying them a fair and full assessment of their protection needs. The proposal will also open the door to new emergency measures that will put countless people at risk of pushbacks, arbitrary detention, and destitution at European borders.

“These proposals come hand in hand with mounting efforts to shift responsibility for refugee protection and border control to countries outside of the EU – such as recent deals with Tunisia, Egypt, and Mauritania, or attempts to externalize the processing of asylum claims to Albania. These practices risk trapping people in states where their human rights will be in danger, render the EU complicit in the abuses that may follow, and compromises Europe’s ability to uphold human rights beyond the bloc.”

Background

The final vote in the European Parliament on several regulations that comprise the Migration and Asylum Pact is due to take place on Wednesday 10 April at 17:00 CET. The proposals will be formally adopted after the European Council endorses them, before June 2024. The new legislation is expected to come into force and be fully operational two years later, by June 2026.

END

[27]

”Het Europees Parlement zou een hogere standaard moeten hanteren als het gaat om een menselijk en duurzaam gemeenschappelijk asielbeleid. Maar deze voorstellen riskeren dat er straks meer mensen, onder wie families met kinderen, opgesloten kunnen worden in detentiecentra aan de EU-grenzen. Hiermee wordt hun een eerlijke en volledige beoordeling van bescherming die zij nodig hebben ontzegd.”

AMNESTY INTERNATIONAL

EU: HERVORMINGEN MIGRATIE- EN ASIELPACT

ZORGEN VOOR GROTER RISICO MENSENRECHTENSCHENDINGEN

8 APRIL 2024

https://www.amnesty.nl/actueel/eu-hervormingen-migratie-en-asielpact-zorgen-voor-groter-risico-mensenrechtenschendingen

Op 10 april stemt het Europees Parlement over het nieuwe EU migratie- en asielpact. Amnesty International waarschuwt dat de voorgestelde hervormingen de kans op mensenrechtenschendingen vergroten.

‘Het is duidelijker dan ooit dat het EU migratie- en asielpact zal zorgen voor veel leed en mensen op de vlucht gedurende hun hele reis vatbaarder maakt voor mensenrechtenschendingen,’ zegt Eve Geddie van Amnesty International.

‘In 2020 werd voor het eerst voorgesteld om het EU migratie- en asielpact te hervormen. Gaandeweg zijn de voorstellen voor deze hervormingen door de onderhandelingen alleen maar erger geworden en voorspellen ze een slechte uitkomst. Mensen op de vlucht worden straks minder goed beschermt, de asielaanvraag wordt minder toegankelijk, meer mensen belanden in grensdetentie, en verantwoordelijkheden worden verder verschoven naar landen buiten Europa. Het pact doet niets voor mensen die bescherming zoeken.’

‘Het Europees Parlement zou een hogere standaard moeten hanteren als het gaat om een menselijk en duurzaam gemeenschappelijk asielbeleid. Maar deze voorstellen riskeren dat er straks meer mensen, onder wie families met kinderen, opgesloten kunnen worden in detentiecentra aan de EU-grenzen. Hiermee wordt hun een eerlijke en volledige beoordeling van bescherming die zij nodig hebben ontzegd. De hervormingen zullen ook de deur openen voor nieuwe noodmaatregelen waardoor talloze mensen het risico lopen om slachtoffer te worden van pushbacks, willekeurige detentie en armoede aan de Europese grenzen.’

Migratiedeals

Deze hervormingen gaan hand in hand met de toenemende inspanningen van Europese leiders om de verantwoordelijkheid om vluchtelingen te beschermen, te verschuiven naar landen buiten de EU. Zoals te zien is bij recente deals met TunesiëEgypte en Mauritania. Of bij de plannen van Italië om asielaanvragen via Albanië te laten verlopen. Op deze manier kunnen mensen vast komen te zitten in landen waar hun mensenrechten gevaar lopen en zal de EU hier medeplichtig aan zijn.

Over de stemming

De laatste stemming over het EU migratie- en asielpact in het Europees Parlement zal plaatsvinden op woensdag 10 april om 17:00 uur. De voorstellen zullen formeel worden aangenomen nadat de Europese Raad ze heeft goedgekeurd, vóór juni 2024. De nieuwe wetgeving zal naar verwachting twee jaar later, in juni 2026, in werking treden en volledig operationeel zijn.

EINDE

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 25 T/M 27/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOOT 24/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[24]
CONVENTION RELATING TO THE STATUS OF REFUGEES
OFTEWEL
HET VLUCHTELINGENVERDRAG
VERDRAG BETREFFENDE DE STATUS VAN VLUCHTELINGEN
EN
UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS

Article 14

1. Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.

UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS

https://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm

Reacties uitgeschakeld voor NOOT 24/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOOT 23/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[23]

Vanaf 12 juni 2026 gaan nieuwe asielregels gelden in de Europese Unie (EU). Zo moeten er strengere controles aan de buitengrenzen komen, snellere asielprocedures en beperkingen voor asielzoekers om door te reizen naar andere EU-landen om daar asiel aan te vragen. De nieuwe regels zijn het gevolg van het Europese Asiel- en Migratiepact.
NIEUW EUROPEES ASIELBELEID (MIGRATIEPACT)

Nieuw Europees asielbeleid (Migratiepact)

Vanaf 12 juni 2026 gaan nieuwe asielregels gelden in de Europese Unie (EU). Zo moeten er strengere controles aan de buitengrenzen komen, snellere asielprocedures en beperkingen voor asielzoekers om door te reizen naar andere EU-landen om daar asiel aan te vragen. De nieuwe regels zijn het gevolg van het Europese Asiel- en Migratiepact.

Europese Migratiepact in het kort

Het Europese Asiel- en migratiepact moet helpen om de instroom van migranten te beperken en migratie beter te beheersen.

Lees:

Europese asielregels opnemen in Nederlandse wet

Het Migratiepact bestaat uit 1 richtlijn en 9 verordeningen. Om die in Nederlandse wet- en regelgeving op te nemen is een wijziging van de Vreemdelingenwet nodig.

Daarvoor heeft het kabinet op 4 juli 2025 de Uitvoerings- en implementatiewet Asiel- en migratiepact 2026 naar de Raad van State gestuurd voor advies. De Tweede en Eerste Kamer moeten het wetsvoorstel nog goedkeuren.

Afspraken in migratiepact

In het Migratiepact staan onder andere de volgende afspraken:

Controle aan de Europese buitengrenzen

  • EU-landen moeten de identiteit van asielzoekers sneller vaststellen met een zogeheten screening.
    Lees meer over de nieuwe EU-regels voor screening op de site van de Europese Raad.
  • EU-landen die asielzoekers op hun grondgebied aanhouden die illegaal de buitengrenzen zijn overgegaan, moeten die binnen 3 dagen alsnog screenen.
  • EU-landen moeten gegevens van asielzoekers en migranten zonder de juiste papieren in een Europese databank invoeren. Daarmee kan de EU beter in de gaten houden in welke landen iemand asiel heeft aangevraagd.
    Lees meer over de EU-maatregelen om de databank uit te breiden op de site van de Europese Raad.

Nieuwe regels over wie bescherming krijgt en snellere procedures

  • Er komen verplichte grensprocedures voor specifieke groepen asielzoekers. Het gaat bijvoorbeeld om asielzoekers die weinig kans maken op asiel (uit landen waarvan de EU-landen 20% of minder van de asielverzoeken goedkeuren). Of asielzoekers die een gevaar zijn voor de openbare orde of nationale veiligheid. Die moeten aan de EU-grens al horen of ze mogen blijven of niet. Als ze geen asiel krijgen, start direct de terugkeer naar hun thuisland. De verplichte grensprocedure gaat niet gelden voor alleenstaande minderjarige vluchtelingen (behalve als ze een gevaar vormen voor de openbare orde of nationale veiligheid).
    Lees meer over de nieuwe EU-regels voor de asielprocedure op de site van de Europese Raad.
  • EU-landen moeten zorgen voor genoeg capaciteit voor deze grensprocedures voor asielzoekers. In de hele EU moeten 30.000 asielzoekers tegelijk zo’n grensprocedure kunnen doorlopen. Nederland moet 211 asielzoekers deze procedure gelijktijdig kunnen laten doorlopen.
  • EU-landen mogen in crisissituaties afwijken van de regels. Bijvoorbeeld als plotseling grote aantallen vluchtelingen naar de EU komen. Of als een EU-land kampt met een natuurramp of epidemie. Het moet de Europese Commissie dan vragen om af te mogen wijken van de asielafspraken en aantonen dat er sprake is van een crisis of overmacht.
    Lees meer over de EU-maatregelen bij een migratiecrisis op de site van de Europese Raad.
  • Asielzoekers moeten tijdens hun procedure samenwerken met de autoriteiten. Ze moeten bijvoorbeeld de juiste gegevens verstrekken over hun identiteit en nationaliteit, de gehele asielprocedure beschikbaar zijn voor vragen of gehoor en in het land blijven waar ze asiel hebben gevraagd. Doen ze dat niet dan kan een land de asielaanvraag tijdelijk stoppen of afwijzen.
  • Kinderen die asiel aanvragen moeten binnen 2 maanden na hun asielaanvraag naar school (was 3 maanden).
  • Minderjarigen zonder ouders of begeleiders, gehandicapten, ouderen, slachtoffers van foltering en asielzoekers met trauma’s moeten snel ondersteuning krijgen. Zo moeten kinderen direct een voogd krijgen.

Meer hulp tussen EU-landen

  • EU-landen moeten gezamenlijk jaarlijks minimaal 30.000 asielzoekers overnemen of € 20.000 per asielzoeker betalen aan EU-landen die veel asielzoekers opvangen.
    Lees meer over deze EU-maatregelen om asielzoekers eerlijker te verdelen (solidariteitsmaatregelen) op de site van de Europese Raad.

Zie ook

Reacties uitgeschakeld voor NOOT 23/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOTEN 21 EN 22/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[21]

NOS

EU SLUIT MIGRATIEPACT: VERSNELDE PROCEDURES, ”VEILIGELANDERS” MOGEN VASTGEZET WORDEN

20 DECEMBER 2023

https://nos.nl/artikel/2502228-eu-sluit-migratiepact-versnelde-procedures-veiligelanders-mogen-vastgezet-worden

Het heeft jaren geduurd, maar de EU-lidstaten en het Europees Parlement zijn erover uit: er komen nieuwe Europese regels voor asiel en migratie. Migranten krijgen volgens het akkoord vanaf 2026 aan de buitengrenzen van de EU te horen of ze naar binnen mogen.

De regels maken deel uit van een groter pakket dat in 2020 is voorgesteld door de Europese Commissie als reactie op de migratieproblemen in de EU.

Screening, versnelde procedure

Een van de belangrijkste punten in het nu gesloten migratiepact is een snellere screening van migranten. Om ervoor te zorgen dat die systemen minder chaotisch verlopen, is het zogenoemde zevendaagse screeningsproces in het leven geroepen.

Tijdens de procedure worden er vingerafdrukken en gezichtsopnames gemaakt, die worden verzameld in een EU-database. Alle lidstaten krijgen toegang tot deze database en kunnen controleren of een asielzoeker niet in meerdere EU-landen asiel heeft aangevraagd.

Daarnaast verandert de grensprocedure. Die geldt straks voor alle asielzoekers die aankomen bij buitengrenzen. Migranten uit relatief ‘veilige’ landen, zoals Marokko, Algerije of Bangladesh, komen in een versneld proces terecht.

De bedoeling is dat de procedure maximaal negen maanden duurt en de migranten worden tussentijds vastgezet in speciale centra met beperkte bewegingsvrijheid. Als blijkt dat de asielzoekers geen recht hebben op asiel, worden ze teruggestuurd.

Verdere details moeten nog bekend gemaakt worden, maar het lijkt erop dat alleenreizende minderjarigen worden uitgesloten van de grensprocedure en gezinnen met minderjarigen prioriteit krijgen.

Erkende vluchtelingen komen terecht in de normale procedure. Het idee is dat kansrijke asielzoekers zo sneller geholpen kunnen worden en de asiel- en opvangsystemen minder snel vastlopen.

Waar aankomstlanden eerst verplicht waren om een asielprocedure te starten voor een migrant, mogen EU-landen nu kiezen: betalen of overnemen. Lidstaten staan voor de keuze om asielzoekers over te nemen van landen zoals Italië en Griekenland, waar de instroom hoog is, of een bedrag te betalen van 20.000 euro per niet-overgenomen asielzoeker.

Het doel hiermee is om landen financieel te compenseren voor de vele asielzoekers die zij opvangen. In de praktijk moet nog blijken of dit genoeg zal zijn; het land waar een migrant aankomt, blijft verantwoordelijk voor het regelen van asiel. Hoeveel migranten een land moet opvangen, wordt bepaald door een rekensom. Dit verschilt per lidstaat.

Nu het parlement en de lidstaten het eens zijn over het migratiepact, moet er alleen nog formeel gestemd worden in het Europees Parlement en de Raad van Ministers. Over twee jaar zou de wet in moeten gaan.

Van buitengrenzen naar Noord-Europa

Bijna elk EU-land heeft het afgelopen jaar te maken gehad met problemen met de opvang van vluchtelingen. In Nederland moesten in het Groningse Ter Apel bijvoorbeeld mensen buiten slapen, omdat er geen plek meer was. Ook andere Europese landen, zoals België en Frankrijk, kampen met een toenemende druk op de asielopvang.

Al na de vluchtelingencrisis van 2015 was er binnen de EU eensgezindheid dat er iets moest veranderen. De druk op landen als Griekenland en Italië, waar vluchtelingen vaak de EU binnenkomen, was de afgelopen jaren groot. Opvang en registratie van migranten liep daardoor vast.

Voor de meeste vluchtelingen waren deze landen niet de eindbestemming. Daardoor kwam die druk vervolgens ook te liggen bij de Noord-Europese landen. Maar het lukte de 27 Europese ministers van Asiel en Migratie jarenlang dus niet om het eens te worden over het opvangen, verdelen en terugsturen van migranten die in Europa aankomen.

De druk was groot om nu tot een akkoord te komen, voor de Europese verkiezingen in juni volgend jaar.

In het bijzonder Duitsland en Italië stonden lang tegenover elkaar, landen die allebei nodig waren om tot een meerderheid voor een akkoord te komen. Verdere impasses ontstonden bij het Europees Parlement en de EU-lidstaten, vooral met betrekking tot de verdeling van asielzoekers.

In de migratiedeal die vandaag is gesloten, is ook rekening gehouden met noodsituaties waarin er plotseling veel mensen naar de EU komen. In het pact staat hoe de EU en de lidstaten moeten reageren in deze crisissituaties. Het gaat om maatregelen die bedoeld zijn om de lasten eerlijk te verdelen tussen de landen.

Er zijn ook zorgen rond de deal. Zo waarschuwden gisteren meer dan vijftig mensenrechtenorganisaties in een open brief aan de onderhandelaars dat de deal zou leiden tot een “onmenselijk systeem”.

Verder is er de vrees dat Griekenland, Italië, Malta en Spanje binnen dit systeem waarschijnlijk veel verantwoordelijkheid zullen dragen. Als landen aan de buitengrens krijgen ze meer te maken met asielzoekers die via hun grenzen binnenkomen.

EINDE

[22]

Wat is de asielgrensprocedure?

Met de Asielprocedureverordening willen de lidstaten een uniforme gemeenschappelijke asielprocedure invoeren. Daarmee wordt voorkomen dat asielzoekers met een kansloos asielverzoek toegang krijgen tot het grondgebied van de EU en kunnen doorreizen naar andere lidstaten.

ADVIESRAAD MIGRATIE

WORDT DE EUROPESE ASIELGRENSPROCEDURE DE

NIEUWE NORM?

2 MEI 2024

https://www.adviesraadmigratie.nl/actueel/weblogs/blogseries-en-commentaren/2024/wordt-de-europese-asielgrensprocedure-de-nieuwe-norm

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 19

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 21 EN 22/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOOT 20/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[20]

Wat is de asielgrensprocedure?

Met de Asielprocedureverordening willen de lidstaten een uniforme gemeenschappelijke asielprocedure invoeren. Daarmee wordt voorkomen dat asielzoekers met een kansloos asielverzoek toegang krijgen tot het grondgebied van de EU en kunnen doorreizen naar andere lidstaten.”

ADVIESRAAD MIGRATIE

WORDT DE EUROPESE ASIELGRENSPROCEDURE DE

NIEUWE NORM?

2 MEI 2024

https://www.adviesraadmigratie.nl/actueel/weblogs/blogseries-en-commentaren/2024/wordt-de-europese-asielgrensprocedure-de-nieuwe-norm

Weblogbericht | 02-05-2024 | Mr. David de Jong

Het EU-migratiepact bevat regels voor een nieuw Europees asielsysteem en treedt in 2026 in werking.[1] In deze blog belichten we het voorstel voor een asielgrensprocedure (hierna: grensprocedure) die is vastgelegd in de nieuwe Asielprocedureverordening.

De asielgrensprocedure staat niet op zichzelf. Deze kan worden voorafgegaan door een screeningsprocedure maar ook gevolgd worden door een grensterugkeerprocedure. In de screeningsprocedure vindt zorgvuldige identificatie van de migrant[2] plaats. Daarna wordt deze verwezen naar de passende vervolgprocedure. Dat kan een herplaatsing zijn naar de verantwoordelijke lidstaat, een verwijzing naar een asielprocedure (een ‘gewone’ asielprocedure of een asielgrensprocedure) of naar een terugkeergrensprocedure.

Wat is de asielgrensprocedure?

Met de Asielprocedureverordening willen de lidstaten een uniforme gemeenschappelijke asielprocedure invoeren. Daarmee wordt voorkomen dat asielzoekers met een kansloos asielverzoek toegang krijgen tot het grondgebied van de EU en kunnen doorreizen naar andere lidstaten. Daarnaast zou de verordening ervoor moeten zorgen dat procedures beter op elkaar aansluiten. Na een afwijzing van een kansloos asielverzoek volgt dan spoedig een terugkeerprocedure.

De asielgrensprocedure (hierna: grensprocedure) is een nieuwe procedure waarin lidstaten een asielverzoek behandelen zonder dat migranten juridisch toegang krijgen tot het grondgebied van de EU. Migranten moeten gedurende de procedure in locaties aan of in de buurt van de buitengrens of in transitzones[3] verblijven.[4] Om irreguliere binnenkomst te voorkomen, kunnen de lidstaten, als aan de voorwaarden in de herziene Opvangrichtlijn wordt voldaan, migranten gedurende de grensprocedure hun vrijheid ontnemen.

De grensprocedure wordt toegepast op asielverzoeken die worden ingediend door verzoeker(s) die niet voldoet/voldoen aan de toelatingsvoorwaarden voor het Schengengebied, in de volgende situaties:

  1. bij een doorlaatpost aan de buitengrens of in een transitzone;
  2. na een aanhouding in verband met het ongeoorloofd overschrijden van de buitengrens;
  3. na ontscheping op het grondgebied van een lidstaat na een zoek- en reddingsoperatie.

Om aan de toelatingsvoorwaarden voor het Schengengebied te voldoen moeten derdelanders bijvoorbeeld in het bezit zijn van een geldig grensoverschrijdingsdocument en een visum. De grensprocedure kan ook worden toegepast na herplaatsing overeenkomstig de Verordening inzake asiel- en migratiebeheer.[5]

Verplichte en facultatieve gronden voor toepassing van de grensprocedure

In de Asielprocedureverordening staan verplichte en facultatieve gronden om de grensprocedure toe te passen. Een lidstaat is verplicht de grensprocedure toe te passen in de volgende drie situaties:

– de asielzoeker heeft de autoriteiten opzettelijk misleid door valse informatie of documenten te tonen of door relevante informatie of documenten achter te houden die een negatief effect op de beslissing op het asielverzoek hadden kunnen hebben;

– er redelijke gronden zijn de asielzoeker als een gevaar voor de nationale veiligheid of openbare orde te beschouwen of de asielzoeker is om die redenen al eerder gedwongen uitgezet;

– de asielzoeker afkomstig is uit een land waarvoor het inwilligingspercentage van asielverzoeken 20% of lager is.

Naast deze verplichte gronden zijn er in de Asielprocedureverordening een groot aantal gronden vastgelegd waarop de lidstaten de toepassing van de grensprocedure kunnen baseren. Deze gronden zien op kansloze asielverzoeken. Voorbeelden zijn asielverzoeken zonder asielmotieven en herhaalde asielverzoeken die volgen op eerdere verzoeken die zijn afgewezen. De asielaanvragen van onbegeleide minderjarige asielzoekers worden in de regel behandeld in de gewone asielprocedure tenzij er sprake is van redelijke gronden dat de minderjarige een gevaar vormt voor de nationale veiligheid/openbare orde of om die reden al eerder gedwongen is uitgezet. In dat geval moet de aanvraag van een minderjarige in de grensprocedure worden behandeld. De Asielprocedureverordening schrijft voor dat de behandeling van asielaanvragen van minderjarigen, al dan niet met gezinsleden, met voorrang moeten worden behandeld.

Wat is de impact van de grensprocedure?

De EU-lidstaten streven naar de behandeling van ten minste 30.000 asielverzoeken per jaar in de grensprocedure. De Europese Commissie (EC) stelt, afgeleid van het totale aantal van 30.000 grensprocedures, het aantal asielverzoeken vast dat een lidstaat per jaar in de grensprocedure moet behandelen.

Deze verplichting om asielverzoeken in de grensprocedure te behandelen vervalt als de lidstaat het door de EC vastgestelde aantal asielverzoeken in de grensprocedure heeft behandeld, met uitzondering van de verzoeken van asielzoekers, inclusief niet-begeleide minderjarigen, die als een gevaar voor de nationale veiligheid of openbare orde kunnen worden beschouwd.

In een situatie van crisis hebben de lidstaten de bevoegdheid om de grensprocedure toe te passen wanneer de asielzoeker de nationaliteit of, in geval van staatlozen, een gewone verblijfplaats in een derde land had waarvoor het inwilligingspercentage van asielverzoeken 50% of lager is. Dat is veel hoger dan de grens van 20% die buiten crisissituaties wordt gehanteerd.

Ruime toepassing van facultatieve gronden in combinatie met crisissituaties in lidstaten kan ertoe leiden dat toepassing van de grensprocedure de norm wordt en asielverzoeken voornamelijk in deze procedure worden behandeld.

Zoals eerder vermeld, kan de grensprocedure worden voorafgegaan door een screeningsprocedure en gevolgd worden door een grensterugkeerprocedure. De screeningprocedure duurt maximaal zeven dagen. De grensprocedure duurt in beginsel maximaal twaalf weken, maar kan met vier weken worden verlengd als de asielzoeker is herplaatst en de lidstaat van herplaatsing de grensprocedure toepast. In geval van crisis of overmacht mag de grensprocedure maximaal achttien weken duren. Dat zijn lange termijnen, zeker als dit wordt afgezet tegen de huidige Nederlandse grensprocedure die maximaal vier weken mag bedragen.[6]

Asielzoekers waarvan het asielverzoek in de grensprocedure is afgewezen, doorlopen vervolgens een terugkeerprocedure aan de grens. Deze duurt maximaal twaalf weken. De Terugkeerrichtlijn regelt de rechtsbescherming. Na beëindiging van de terugkeergrensprocedure kan de detentie van de migrant worden voortgezet onder de voorwaarden opgenomen in de Terugkeerrichtlijn als er nog zicht is op uitzetting. Opgeteld kan de periode van detentie van screening tot uitzetting meer dan 30 weken bedragen.

Op welke schaal de verschillende procedures door de lidstaten zullen worden toegepast en of deze procedures in detentie worden doorlopen is op voorhand niet in te schatten. Het risico bestaat echter dat de grensprocedure de nieuwe norm wordt en asielzoekers gedurende een lange periode in detentie aan de buitengrenzen van de EU verblijven.

EINDE

Reacties uitgeschakeld voor NOOT 20/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOTEN 18 T/M 19A/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[18]

”Opvallend is dat de Raad voorstelt het gebruik van grensprocedures in bepaalde omstandigheden verplicht te stellen. Namelijk wanneer…..

of 3) de asielzoeker/verzoeker afkomstig is uit een derde land waarvoor het percentage besluiten tot verlening van internationale bescherming in de hele EU twintig procent of minder bedraagt.”

VERBLIJFBLOG

HET ASIEL EN MIGRATIEPACT VAN DE EU UITGELEGD:

DE VERORDENING ASIELPROCEDURE

7 NOVEMBER 2023

https://verblijfblog.nl/het-migratie-en-asielpact-van-de-eu-uitgelegd-de-verordening-asielprocedure/

ZIE VOOR GEHELE TEKST NOOT 16

[19]

Wat is de asielgrensprocedure?

Met de Asielprocedureverordening willen de lidstaten een uniforme gemeenschappelijke asielprocedure invoeren. Daarmee wordt voorkomen dat asielzoekers met een kansloos asielverzoek toegang krijgen tot het grondgebied van de EU en kunnen doorreizen naar andere lidstaten.”

ADVIESRAAD MIGRATIE

WORDT DE EUROPESE ASIELGRENSPROCEDURE DE

NIEUWE NORM?

2 MEI 2024

https://www.adviesraadmigratie.nl/actueel/weblogs/blogseries-en-commentaren/2024/wordt-de-europese-asielgrensprocedure-de-nieuwe-norm

Weblogbericht | 02-05-2024 | Mr. David de Jong

Het EU-migratiepact bevat regels voor een nieuw Europees asielsysteem en treedt in 2026 in werking.[1] In deze blog belichten we het voorstel voor een asielgrensprocedure (hierna: grensprocedure) die is vastgelegd in de nieuwe Asielprocedureverordening.

De asielgrensprocedure staat niet op zichzelf. Deze kan worden voorafgegaan door een screeningsprocedure maar ook gevolgd worden door een grensterugkeerprocedure. In de screeningsprocedure vindt zorgvuldige identificatie van de migrant[2] plaats. Daarna wordt deze verwezen naar de passende vervolgprocedure. Dat kan een herplaatsing zijn naar de verantwoordelijke lidstaat, een verwijzing naar een asielprocedure (een ‘gewone’ asielprocedure of een asielgrensprocedure) of naar een terugkeergrensprocedure.

Wat is de asielgrensprocedure?

Met de Asielprocedureverordening willen de lidstaten een uniforme gemeenschappelijke asielprocedure invoeren. Daarmee wordt voorkomen dat asielzoekers met een kansloos asielverzoek toegang krijgen tot het grondgebied van de EU en kunnen doorreizen naar andere lidstaten. Daarnaast zou de verordening ervoor moeten zorgen dat procedures beter op elkaar aansluiten. Na een afwijzing van een kansloos asielverzoek volgt dan spoedig een terugkeerprocedure.

De asielgrensprocedure (hierna: grensprocedure) is een nieuwe procedure waarin lidstaten een asielverzoek behandelen zonder dat migranten juridisch toegang krijgen tot het grondgebied van de EU. Migranten moeten gedurende de procedure in locaties aan of in de buurt van de buitengrens of in transitzones[3] verblijven.[4] Om irreguliere binnenkomst te voorkomen, kunnen de lidstaten, als aan de voorwaarden in de herziene Opvangrichtlijn wordt voldaan, migranten gedurende de grensprocedure hun vrijheid ontnemen.

De grensprocedure wordt toegepast op asielverzoeken die worden ingediend door verzoeker(s) die niet voldoet/voldoen aan de toelatingsvoorwaarden voor het Schengengebied, in de volgende situaties:

  1. bij een doorlaatpost aan de buitengrens of in een transitzone;
  2. na een aanhouding in verband met het ongeoorloofd overschrijden van de buitengrens;
  3. na ontscheping op het grondgebied van een lidstaat na een zoek- en reddingsoperatie.

Om aan de toelatingsvoorwaarden voor het Schengengebied te voldoen moeten derdelanders bijvoorbeeld in het bezit zijn van een geldig grensoverschrijdingsdocument en een visum. De grensprocedure kan ook worden toegepast na herplaatsing overeenkomstig de Verordening inzake asiel- en migratiebeheer.[5]

Verplichte en facultatieve gronden voor toepassing van de grensprocedure

In de Asielprocedureverordening staan verplichte en facultatieve gronden om de grensprocedure toe te passen. Een lidstaat is verplicht de grensprocedure toe te passen in de volgende drie situaties:

– de asielzoeker heeft de autoriteiten opzettelijk misleid door valse informatie of documenten te tonen of door relevante informatie of documenten achter te houden die een negatief effect op de beslissing op het asielverzoek hadden kunnen hebben;

– er redelijke gronden zijn de asielzoeker als een gevaar voor de nationale veiligheid of openbare orde te beschouwen of de asielzoeker is om die redenen al eerder gedwongen uitgezet;

– de asielzoeker afkomstig is uit een land waarvoor het inwilligingspercentage van asielverzoeken 20% of lager is.

Naast deze verplichte gronden zijn er in de Asielprocedureverordening een groot aantal gronden vastgelegd waarop de lidstaten de toepassing van de grensprocedure kunnen baseren. Deze gronden zien op kansloze asielverzoeken. Voorbeelden zijn asielverzoeken zonder asielmotieven en herhaalde asielverzoeken die volgen op eerdere verzoeken die zijn afgewezen. De asielaanvragen van onbegeleide minderjarige asielzoekers worden in de regel behandeld in de gewone asielprocedure tenzij er sprake is van redelijke gronden dat de minderjarige een gevaar vormt voor de nationale veiligheid/openbare orde of om die reden al eerder gedwongen is uitgezet. In dat geval moet de aanvraag van een minderjarige in de grensprocedure worden behandeld. De Asielprocedureverordening schrijft voor dat de behandeling van asielaanvragen van minderjarigen, al dan niet met gezinsleden, met voorrang moeten worden behandeld.

Wat is de impact van de grensprocedure?

De EU-lidstaten streven naar de behandeling van ten minste 30.000 asielverzoeken per jaar in de grensprocedure. De Europese Commissie (EC) stelt, afgeleid van het totale aantal van 30.000 grensprocedures, het aantal asielverzoeken vast dat een lidstaat per jaar in de grensprocedure moet behandelen.

Deze verplichting om asielverzoeken in de grensprocedure te behandelen vervalt als de lidstaat het door de EC vastgestelde aantal asielverzoeken in de grensprocedure heeft behandeld, met uitzondering van de verzoeken van asielzoekers, inclusief niet-begeleide minderjarigen, die als een gevaar voor de nationale veiligheid of openbare orde kunnen worden beschouwd.

In een situatie van crisis hebben de lidstaten de bevoegdheid om de grensprocedure toe te passen wanneer de asielzoeker de nationaliteit of, in geval van staatlozen, een gewone verblijfplaats in een derde land had waarvoor het inwilligingspercentage van asielverzoeken 50% of lager is. Dat is veel hoger dan de grens van 20% die buiten crisissituaties wordt gehanteerd.

Ruime toepassing van facultatieve gronden in combinatie met crisissituaties in lidstaten kan ertoe leiden dat toepassing van de grensprocedure de norm wordt en asielverzoeken voornamelijk in deze procedure worden behandeld.

Zoals eerder vermeld, kan de grensprocedure worden voorafgegaan door een screeningsprocedure en gevolgd worden door een grensterugkeerprocedure. De screeningprocedure duurt maximaal zeven dagen. De grensprocedure duurt in beginsel maximaal twaalf weken, maar kan met vier weken worden verlengd als de asielzoeker is herplaatst en de lidstaat van herplaatsing de grensprocedure toepast. In geval van crisis of overmacht mag de grensprocedure maximaal achttien weken duren. Dat zijn lange termijnen, zeker als dit wordt afgezet tegen de huidige Nederlandse grensprocedure die maximaal vier weken mag bedragen.[6]

Asielzoekers waarvan het asielverzoek in de grensprocedure is afgewezen, doorlopen vervolgens een terugkeerprocedure aan de grens. Deze duurt maximaal twaalf weken. De Terugkeerrichtlijn regelt de rechtsbescherming. Na beëindiging van de terugkeergrensprocedure kan de detentie van de migrant worden voortgezet onder de voorwaarden opgenomen in de Terugkeerrichtlijn als er nog zicht is op uitzetting. Opgeteld kan de periode van detentie van screening tot uitzetting meer dan 30 weken bedragen.

Op welke schaal de verschillende procedures door de lidstaten zullen worden toegepast en of deze procedures in detentie worden doorlopen is op voorhand niet in te schatten. Het risico bestaat echter dat de grensprocedure de nieuwe norm wordt en asielzoekers gedurende een lange periode in detentie aan de buitengrenzen van de EU verblijven.

EINDE

VREEMDELINGENVISIE
WAT IS HET ASIEL EN MIGRATIEPACT
5 SEPTEMBER 2024

Europese landen met een onevenredig groot aantal asielaanvragen en de Dublinverordening die niet goed werkt. Een paar voorbeelden die duidelijk maken dat het Europees asielstelsel beter kan. Dat gaan de EU-landen samen regelen. Het asiel- en migratiepact dat op 12 juni 2026 ingaat, moet daarvoor zorgen. Wat houdt dit pact in?

Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van alle EU-landen om het asielstelsel beter te laten functioneren. Het asiel- en migratiepact streeft naar meer eenheid in het migratiebeleid in Europa. De bedoeling van het pact is dat vluchtelingen de bescherming krijgen die ze nodig hebben en de rest snel terug kan naar het land van herkomst. Daarom worden de buitengrenzen beter bewaakt met een verplichte screening en komt er een snellere grens- en terugkeerprocedure. Ook solidariteit en een eerlijke en juiste verdeling van asielzoekers zijn belangrijk in dit pact. Er worden stappen gezet voor meer Dublinoverdrachten in de toekomst. Het land dat verantwoordelijk is voor de aanvraag, behandelt deze dan ook. Ontvangt een land relatief veel aanvragen? Dan moet een ander EU-land asielzoekers overnemen of geld betalen aan dat land.

Screening bepaalt de procedure

Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties. Overigens geldt dit niet voor alleenstaanden onder de 18 jaar. Deze opvanglocaties moeten voorkomen dat asielzoekers met een kansloze aanvraag toegang krijgen tot het EU-grondgebied en kunnen doorreizen naar andere EU-landen. Na afwijzing van hun aanvraag, komen ze snel terecht in de terugkeerprocedure.

Verplichte, flexibele solidariteit

Aanvragers die meer kans maken op asiel gaan naar de gewone asielprocedure in het land van aankomst. Dit betekent automatisch dat landen aan de buitengrenzen relatief veel aanvragen ontvangen. De Europese Commissie geeft jaarlijks via een rapportage aan welke landen naar verwachting onder hoge migratiedruk komen te staan. Vervolgens worden asielzoekers volgens een verdeelsleutel verdeeld over de EU-landen. Maar de landen hoeven de asielzoekers niet over te nemen. Het asiel- en migratiepact stelt namelijk een systeem in van verplichte, maar flexibele solidariteit. Landen kunnen er ook voor kiezen geld te betalen aan het ontvangende land.

Meer Dublinoverdrachten

De screening wordt dus bepalend. Dit belangrijke onderdeel van het asiel- en migratiepact moet dan ook goed gebeuren. De gemeenschappelijk databank Eurodac waarin alle gegevens van aanvragers staan, wordt daarom verbeterd. De verwachting is dat het aantal Dublinoverdrachten hierdoor ook toeneemt. Dit betekent dat het land dat verantwoordelijk is voor de asielaanvraag, die aanvraag ook behandelt. Daar is wel wat meer voor nodig. Ook de termijnen worden aangepast om de Dublinverordening beter te laten werken.

Vluchtelingen krijgen bescherming

Het asiel- en migratiepact is op 10 april jl. goedgekeurd door het Europees Parlement en bestaat uit negen verordeningen en een richtlijn. De verordeningen hebben een directe werking en een aanzienlijke impact op de uitvoeringsprocessen bij verschillende organisaties. Tegelijkertijd bieden ze ook kansen om procedures te vereenvoudigen en flexibeler in te richten. Nederland heeft overigens al een screening aan de buitengrenzen en in Ter Apel, de zogenoemde I&R-straat. Ook een versnelde procedure en grensprocedure is voor ons land niet nieuw. Maar eerst moet nog duidelijk worden wat de precieze gevolgen van het pact zijn. De termijn is kort. Dus de tijd is hard nodig om alles uit te werken met als doel dat vluchtelingen bescherming krijgen en de anderen snel terug kunnen naar het land van herkomst.

EINDE

[19A]

Verplichte, flexibele solidariteit

Aanvragers die meer kans maken op asiel gaan naar de gewone asielprocedure in het land van aankomst

VREEMDELINGENVISIE
WAT IS HET ASIEL EN MIGRATIEPACT
5 SEPTEMBER 2024
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 19

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 18 T/M 19A/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOOT 17/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[17]
Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties.
VREEMDELINGENVISIE
WAT IS HET ASIEL EN MIGRATIEPACT?
 

Europese landen met een onevenredig groot aantal asielaanvragen en de Dublinverordening die niet goed werkt. Een paar voorbeelden die duidelijk maken dat het Europees asielstelsel beter kan. Dat gaan de EU-landen samen regelen. Het asiel- en migratiepact dat op 12 juni 2026 ingaat, moet daarvoor zorgen. Wat houdt dit pact in?

Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van alle EU-landen om het asielstelsel beter te laten functioneren. Het asiel- en migratiepact streeft naar meer eenheid in het migratiebeleid in Europa. De bedoeling van het pact is dat vluchtelingen de bescherming krijgen die ze nodig hebben en de rest snel terug kan naar het land van herkomst. Daarom worden de buitengrenzen beter bewaakt met een verplichte screening en komt er een snellere grens- en terugkeerprocedure. Ook solidariteit en een eerlijke en juiste verdeling van asielzoekers zijn belangrijk in dit pact. Er worden stappen gezet voor meer Dublinoverdrachten in de toekomst. Het land dat verantwoordelijk is voor de aanvraag, behandelt deze dan ook. Ontvangt een land relatief veel aanvragen? Dan moet een ander EU-land asielzoekers overnemen of geld betalen aan dat land.

Screening bepaalt de procedure

Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties. Overigens geldt dit niet voor alleenstaanden onder de 18 jaar. Deze opvanglocaties moeten voorkomen dat asielzoekers met een kansloze aanvraag toegang krijgen tot het EU-grondgebied en kunnen doorreizen naar andere EU-landen. Na afwijzing van hun aanvraag, komen ze snel terecht in de terugkeerprocedure.

Verplichte, flexibele solidariteit

Aanvragers die meer kans maken op asiel gaan naar de gewone asielprocedure in het land van aankomst. Dit betekent automatisch dat landen aan de buitengrenzen relatief veel aanvragen ontvangen. De Europese Commissie geeft jaarlijks via een rapportage aan welke landen naar verwachting onder hoge migratiedruk komen te staan. Vervolgens worden asielzoekers volgens een verdeelsleutel verdeeld over de EU-landen. Maar de landen hoeven de asielzoekers niet over te nemen. Het asiel- en migratiepact stelt namelijk een systeem in van verplichte, maar flexibele solidariteit. Landen kunnen er ook voor kiezen geld te betalen aan het ontvangende land.

Meer Dublinoverdrachten

De screening wordt dus bepalend. Dit belangrijke onderdeel van het asiel- en migratiepact moet dan ook goed gebeuren. De gemeenschappelijk databank Eurodac waarin alle gegevens van aanvragers staan, wordt daarom verbeterd. De verwachting is dat het aantal Dublinoverdrachten hierdoor ook toeneemt. Dit betekent dat het land dat verantwoordelijk is voor de asielaanvraag, die aanvraag ook behandelt. Daar is wel wat meer voor nodig. Ook de termijnen worden aangepast om de Dublinverordening beter te laten werken.

Vluchtelingen krijgen bescherming

Het asiel- en migratiepact is op 10 april jl. goedgekeurd door het Europees Parlement en bestaat uit negen verordeningen en een richtlijn. De verordeningen hebben een directe werking en een aanzienlijke impact op de uitvoeringsprocessen bij verschillende organisaties. Tegelijkertijd bieden ze ook kansen om procedures te vereenvoudigen en flexibeler in te richten. Nederland heeft overigens al een screening aan de buitengrenzen en in Ter Apel, de zogenoemde I&R-straat. Ook een versnelde procedure en grensprocedure is voor ons land niet nieuw. Maar eerst moet nog duidelijk worden wat de precieze gevolgen van het pact zijn. De termijn is kort. Dus de tijd is hard nodig om alles uit te werken met als doel dat vluchtelingen bescherming krijgen en de anderen snel terug kunnen naar het land van herkomst.

EINDE

”Opvallend is dat de Raad voorstelt het gebruik van grensprocedures in bepaalde omstandigheden verplicht te stellen. Namelijk wanneer…..

of 3) de asielzoeker/verzoeker afkomstig is uit een derde land waarvoor het percentage besluiten tot verlening van internationale bescherming in de hele EU twintig procent of minder bedraagt.”

VERBLIJFBLOG

HET ASIEL EN MIGRATIEPACT VAN DE EU UITGELEGD:

DE VERORDENING ASIELPROCEDURE

7 NOVEMBER 2023

https://verblijfblog.nl/het-migratie-en-asielpact-van-de-eu-uitgelegd-de-verordening-asielprocedure/

ZIE VOOR GEHELE TEKST NOOT 16

Reacties uitgeschakeld voor NOOT 17/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers

NOTEN 15 EN 16/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

[15]

”Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties.’
VREEMDELINGENVISIE
WAT IS HET ASIEL EN MIGRATIEPACT
5 SEPTEMBER 2024

Europese landen met een onevenredig groot aantal asielaanvragen en de Dublinverordening die niet goed werkt. Een paar voorbeelden die duidelijk maken dat het Europees asielstelsel beter kan. Dat gaan de EU-landen samen regelen. Het asiel- en migratiepact dat op 12 juni 2026 ingaat, moet daarvoor zorgen. Wat houdt dit pact in?

Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van alle EU-landen om het asielstelsel beter te laten functioneren. Het asiel- en migratiepact streeft naar meer eenheid in het migratiebeleid in Europa. De bedoeling van het pact is dat vluchtelingen de bescherming krijgen die ze nodig hebben en de rest snel terug kan naar het land van herkomst. Daarom worden de buitengrenzen beter bewaakt met een verplichte screening en komt er een snellere grens- en terugkeerprocedure. Ook solidariteit en een eerlijke en juiste verdeling van asielzoekers zijn belangrijk in dit pact. Er worden stappen gezet voor meer Dublinoverdrachten in de toekomst. Het land dat verantwoordelijk is voor de aanvraag, behandelt deze dan ook. Ontvangt een land relatief veel aanvragen? Dan moet een ander EU-land asielzoekers overnemen of geld betalen aan dat land.

Screening bepaalt de procedure

Na invoering van het asiel- en migratiepact ondergaan alle irreguliere migranten aan de buitengrenzen van Europa een screening. Dit betekent dat hun vingerafdrukken en foto’s in een Europese databank worden opgeslagen. Daarnaast vinden veiligheids- en gezondheidscontroles plaats. De screening bij aankomst bepaalt welke procedure aanvragers ingaan. Maken ze weinig kans op een verblijfsvergunning? Dan komen ze in het land van aankomst terecht in de verplichte asielgrensprocedure. Ze verblijven dan in sobere, gesloten opvanglocaties. Overigens geldt dit niet voor alleenstaanden onder de 18 jaar. Deze opvanglocaties moeten voorkomen dat asielzoekers met een kansloze aanvraag toegang krijgen tot het EU-grondgebied en kunnen doorreizen naar andere EU-landen. Na afwijzing van hun aanvraag, komen ze snel terecht in de terugkeerprocedure.

Verplichte, flexibele solidariteit

Aanvragers die meer kans maken op asiel gaan naar de gewone asielprocedure in het land van aankomst. Dit betekent automatisch dat landen aan de buitengrenzen relatief veel aanvragen ontvangen. De Europese Commissie geeft jaarlijks via een rapportage aan welke landen naar verwachting onder hoge migratiedruk komen te staan. Vervolgens worden asielzoekers volgens een verdeelsleutel verdeeld over de EU-landen. Maar de landen hoeven de asielzoekers niet over te nemen. Het asiel- en migratiepact stelt namelijk een systeem in van verplichte, maar flexibele solidariteit. Landen kunnen er ook voor kiezen geld te betalen aan het ontvangende land.

Meer Dublinoverdrachten

De screening wordt dus bepalend. Dit belangrijke onderdeel van het asiel- en migratiepact moet dan ook goed gebeuren. De gemeenschappelijk databank Eurodac waarin alle gegevens van aanvragers staan, wordt daarom verbeterd. De verwachting is dat het aantal Dublinoverdrachten hierdoor ook toeneemt. Dit betekent dat het land dat verantwoordelijk is voor de asielaanvraag, die aanvraag ook behandelt. Daar is wel wat meer voor nodig. Ook de termijnen worden aangepast om de Dublinverordening beter te laten werken.

Vluchtelingen krijgen bescherming

Het asiel- en migratiepact is op 10 april jl. goedgekeurd door het Europees Parlement en bestaat uit negen verordeningen en een richtlijn. De verordeningen hebben een directe werking en een aanzienlijke impact op de uitvoeringsprocessen bij verschillende organisaties. Tegelijkertijd bieden ze ook kansen om procedures te vereenvoudigen en flexibeler in te richten. Nederland heeft overigens al een screening aan de buitengrenzen en in Ter Apel, de zogenoemde I&R-straat. Ook een versnelde procedure en grensprocedure is voor ons land niet nieuw. Maar eerst moet nog duidelijk worden wat de precieze gevolgen van het pact zijn. De termijn is kort. Dus de tijd is hard nodig om alles uit te werken met als doel dat vluchtelingen bescherming krijgen en de anderen snel terug kunnen naar het land van herkomst.

EINDE

[16]

Volgens de tekst van het pact kan een grensprocedure worden toegepast op eenieder “die niet voldoet aan de voorwaarden voor binnenkomst op het grondgebied van een lidstaat als omschreven in artikel 6 van Verordening 2016/399″. Deze voorwaarden uit de  Schengencode omvatten het bezit van een geldig reisdocument en van voldoende middelen van bestaan, zowel voor de duur van het voorgenomen verblijf als voor de terugkeer naar het land van herkomst. Een grensprocedure kan van toepassing zijn op de meerderheid (zo niet alle) asielzoekers aan de buitengrenzen van de EU.”

VERBLIJFBLOG

HET MIGRATIE EN ASIELPACT VAN DE EU UITGELEGD:

DE VERORDENING ASIELPROCEDURE

7 NOVEMBER 2023

https://verblijfblog.nl/het-migratie-en-asielpact-van-de-eu-uitgelegd-de-verordening-asielprocedure/

De Europese Raad van de EU bereikte in juni 2023 overeenstemming over de teksten van twee voorgestelde verordeningen. Deze voorstellen zijn onderdeel van het Pact inzake Asiel en Migratie dat in eerdere Verblijfblogs besprak. Verblijfblog bespreekt in dit blog de regels voor de behandeling van asielaanvragen, vooral aan de buitengrenzen.

Op 8 juni 2023 bereikte de Europese Raad een langverwacht akkoord over het migratie en asielpact. De Commissie presenteerde dit pact in 2020, het bevat meer dan 500 pagina’s wetgevingsvoorstellen op het gebied van migratie- en asielwetgeving. De ministers van Binnenlandse Zaken van de lidstaten onderhandelden over hun standpunt op basis van het oorspronkelijke Commissievoorstel en het standpunt van het Europese Parlement, dat in april 2023 werd bereikt. De Raad stelde zijn algemene aanpak vast met betrekking tot twee “zeer moeilijke en gevoelige dossiers“, namelijk de verordening asielprocedure (VAP) en de verordening asiel- en migratiebeheer (VAMB). Deze teksten zijn bedoeld om de behandeling van asielaanvragen te regelen en om te bepalen welke staat verantwoordelijk is voor de aanvragers, met inbegrip van een bijbehorend solidariteitsmechanisme voor de spreiding van asielzoekers over de Unie. In dit blog gaan we in op de verordening asielprocedure.

Wat op 8 juni uit de bus kwam, is een compromistekst van meer dan 300 pagina’s die nog ingewikkelder wordt genoemd dan de vorige ontwerpen van de Commissie en het Parlement: ‘een labyrint van procedurele regels van Byzantijnse complexiteit’. De voorstellen beogen een hervorming van de Europese asielprocedures door een verdergaande versterking van de buitengrenzen. Uitgangspunt is dat  grensprocedures moeten plaatsvinden om te beoordelen of een asielzoeker toegang krijgt tot het grondgebied van de EU of moet worden teruggestuurd naar zijn land van herkomst of naar een derde land dat voor hem veilig wordt geacht. Ook wordt een solidariteitsregeling geïntroduceerd voor de toewijzing van de verantwoordelijkheid voor de financiële lasten van asielzoekers.

De relevantie van het besluit van de Raad en de volgende stappen
De overeenkomst kwam tot stand na lange onderhandelingen en wordt door de Raad beschouwd als een beslissende stap in de richting van een modernisering van de EU regels voor asiel en migratie. Omdat de onderhandelingen zo lang duurden en het zo moeilijk was om een gedeelde meerderheid te bereiken, wordt het akkoord beschouwd als een historisch moment. Het standpunt van de Raad zal nu de basis vormen voor de bijeenkomsten met de Commissie en het Parlement, met als doel om de regelingen uiteindelijk vast te stellen. De hoop is om de twee voorgestelde verordeningen goed te keuren voor het einde van de zittingsperiode, in juni 2024. De eerste tegenslag kwam echter al op 30 juni, toen Polen en Hongarije op enkele cruciale punten bezwaar maakten.

De verordening asielprocedure
De verordening asielprocedure streeft een “gestroomlijnde” asielprocedure in de EU in te voeren. De Verordening Asielprocedure bevat strengere regels dan het huidige kader dat is vastgelegd in Richtlijn 32/2013, een instrument dat meer interpretatieruimte biedt aan de lidstaten die de richtlijn uitvoeren. Het voorstel van de Raad draait om een uniforme, snellere en meer voorspelbare asielprocedure. Er wordt een zogeheten ‘naadloze verbinding’ tot stand gebracht tussen asiel- en terugkeerprocedures. Dit betekent dat de verordening voorziet in een verplichting om een terugkeerbesluit uit te vaardigen telkens wanneer een asielverzoek wordt afgewezen, zoals de Commissie in 2020 had voorgesteld. Deze vernieuwing voorkomt dat een nieuwe handeling moet worden verricht door een andere autoriteit en maakt de afgewezen asielzoeker onmiddellijk uitzetbaar in het kader van de Terugkeerrichtlijn. Andere aspecten van de verordening betreffen een uitgebreider gebruik van versnelde procedures, grensprocedures, niet-ontvankelijkheidsprocedures en andere juridische concepten om andere landen verantwoordelijk te houden voor de asielaanvraag, zoals het concept van veilige derde landen. Volgens ECRE zullen als gevolg hiervan meer mensen vast komen te zitten aan de grenzen in situaties die verwant zijn aan het Griekse eilandmodel.

Grensprocedures
Een van de centrale uitgangspunten van het voorstel van de Raad is de uitbreiding van het gebruik van asielprocedures die rechtstreeks aan de buitengrenzen worden uitgevoerd. Het idee is om asielzoekers te houden in gebieden waar zij aankomen, om zo hun eventuele terugkeer te vergemakkelijken. De nieuw voorgestelde grensprocedures vormen waarschijnlijk het meest verreikende element van de nieuwe gestroomlijnde asielprocedure.

Grensasielprocedures zijn gecodificeerd in een reeks ingewikkelde bepalingen. De procedures dienen om snel te kunnen beoordelen of verzoeken om internationale bescherming ongegrond of niet-ontvankelijk zijn. Ze vinden plaats rechtstreeks aan de EU-buitengrenzen, waar verzoekers aankomen, van boord gaan na een SAR-operatie of worden aangehouden. Volgens de tekst van het pact kan een grensprocedure worden toegepast op eenieder “die niet voldoet aan de voorwaarden voor binnenkomst op het grondgebied van een lidstaat als omschreven in artikel 6 van Verordening 2016/399″. Deze voorwaarden uit de  Schengencode omvatten het bezit van een geldig reisdocument en van voldoende middelen van bestaan, zowel voor de duur van het voorgenomen verblijf als voor de terugkeer naar het land van herkomst. Een grensprocedure kan van toepassing zijn op de meerderheid (zo niet alle) asielzoekers aan de buitengrenzen van de EU.

Opvallend is dat de Raad voorstelt het gebruik van grensprocedures in bepaalde omstandigheden verplicht te stellen. Namelijk wanneer 1) de asielzoeker valse informatie of documenten heeft overgelegd; 2) er redelijke gronden zijn om de verzoeker te beschouwen als een gevaar voor de nationale veiligheid of de openbare orde; of 3) de asielzoeker/verzoeker afkomstig is uit een derde land waarvoor het percentage besluiten tot verlening van internationale bescherming in de hele EU twintig procent of minder bedraagt. Het verplichte karakter van deze procedure werd eerder door het Parlement tijdens de onderhandelingen verworpen. Het is dan ook waarschijnlijk het belangrijkste en meest controversiële punt van het akkoord. Ook omdat deze procedure onder bepaalde omstandigheden tevens verplicht zal zijn voor minderjarigen.

De verordening voert ook een “fictie van niet-toelating” in waardoor asielzoekers wiens aanvraag aan de buitengrenzen van de EU wordt onderzocht, worden beschouwd als nog niet toegelaten tot het grondgebied van de EU. Om dit te bewerkstelligen nemen de lidstaten “alle passende maatregelen […] om ongeoorloofde toegang tot hun grondgebied te beletten”. Aanvragers moeten in de nabijheid van de buitengrenzen verblijven voor de gehele duur van de grensprocedure, die maximaal 12 weken mag duren (verlengbaar tot 16). Als hun aanvraag wordt afgewezen, krijgen zij ook geen toestemming om de lidstaat binnen te komen totdat hun verwijdering is afgerond. In deze gevallen worden zij nog eens maximaal 12 weken in bewaring gehouden op locaties aan of in de nabijheid van de buitengrens of op andere aangewezen locaties op het grondgebied van de lidstaat. Deze bepalingen betekenen dat een asielzoeker tot 7 maanden in bewaring kan worden gehouden, zonder ooit toestemming te krijgen om het grondgebied van de lidstaat te betreden, van aankomst tot terugkeer. Volgens de Solidar Foundation zal de toepassing van grensprocedures zoals geschetst in de voorgestelde verordening een situatie van voortdurende detentie aan de Europese grenzen creëren.

Een andere belangrijke innovatie is de overeenstemming over numerieke streefcijfers (aangeduid als “adequate capacity”) voor de toepassing van de grensprocedure. Het concept “adequate capacity” stelt een minimumaantal aanvragers vast dat in een jaar in de EU aan de grensprocedure moet worden onderworpen. De capaciteit van de EU dient op haar beurt om de capaciteit van de afzonderlijke lidstaten te berekenen, een jaarlijks (maximum)plafond voor de lidstaten vast te stellen en de gevolgen te bepalen wanneer deze drempel wordt overschreden. Er is bezorgdheid geuit over de prikkels die dit concept creëert voor de lidstaten aan de buitengrens om informeel de toegang tot hun grondgebied te weigeren, omdat dit zal leiden tot een vermindering van het aantal mensen dat zij in de komende jaren in de grensprocedure moeten verwerken.

 

Conclusie
De complexiteit van de goedgekeurde teksten en de lange weg die nog moet worden afgelegd voordat ze definitief in wetgeving worden omgezet, maken het moeilijk om te voorspellen hoe de mogelijke tenuitvoerlegging eruit zal zien. Sommigen wezen op het risico dat ‘de complexe regels die aan de ”nieuwe” uitvoeringsmechanismen ten grondslag liggen een nieuwe periode van ambiguiteit en hercriminalisering zullen inluiden, waarmee het onderlinge vertrouwen tussen lidstaten verder zal verminderen.’ In een eerste commentaar identificeerde ECRE winnaars en verliezers van de overeenkomst. Zo werden de Commissie, lidstaten met een harde lijn en smokkelaars winnaars genoemd en vluchtelingen, niet-EU-landen aan de grenzen en de mediterrane lidstaten als verliezers bestempeld. Het pact wordt geacht de beschermingsnormen in de EU te verlagen. Of de andere doelstellingen van het pact, het afschrikken van aankomsten, het mogelijk maken van snelle terugkeer en het verminderen van zogenaamde secundaire bewegingen van het land van aankomst naar andere EU-landen, worden gehaald, valt nog te bezien. Daarom moeten de onderhandelingen de komende maanden nauwlettend worden gevolgd.

Reacties uitgeschakeld voor NOTEN 15 EN 16/LEER MIJ HET ”POLITIEKE MIDDEN” KENNEN!

Opgeslagen onder Divers