Het proces tegen Joke Kaviaar [overgenomen van Steungroep 13 september]/Statement Joke Kaviaar/Elk woord een vonk

HET PROCES TEGEN JOKE KAVIAAR
JOKE KAVIAAR
Inleiding:
Geachte lezers,
Over de arrestatie [13 september 2011] en vervolging wegens opruiing van Joke Kaviaar, schrijfster en activiste, in verband met haar
teksten tegen het inhumane Nederlandse asielbeleid, had ik reeds in 2011 geschreven 
Op 20 december anno Domini 2012 nam ik op deze site de Oproep over van  de Steungroep rond Joke [ Steungroep 13 september] over

 

”De Staat wil verzet tegen Asielbeleid breken”

 

Dit in verband met haar aanstaande rechtszaak op dinsdag 8 januari
Hierbij de  in mijn ogen mooiste van een aantal recente op de website van de Steungroep 13 september verschenen
artikelen, de tekst van Joke Kaviaar zelf, getiteld

 

”ELK WOORD EEN VONK”

 

Hierin verweert ze zich tegen de aantijgingen/aanklacht van het OM en ontmaskert ze het vreemdelingenbeleid
van de Nederlandse Overheid, dat er niet zou moeten zijn vanwege de ongelijkheid tussen mensen [Nederlandse inwoners
versus vreemdelingen] en de schending van de meest fundamentele mensenrechten van politieke en economische vluchtelingen
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
ELK WOORD EEN VONK
JOKE KAVIAAR
Zie ook de tekst op de website van Joke Kaviaar

Het Openbaar Ministerie meent het recht te hebben om mij te vervolgen wegens wat het noemt ‘opruiing’. Dit heeft geleid tot het politiek proces dat op 8 januari plaatsvindt vanwege mijn schriftelijke aanvallen op de vernietigingsmachine die vreemdelingenbeleid heet.

In een artikel in het Noord Hollands Dagblad van zaterdag 29 december 2012 zegt een woordvoerder van het Landelijk Parket over de zaak die het tegen mij voert: “We vinden het vooral belangrijk dat ze terechtstaat en zich moet verantwoorden voor haar woorden.” Voor woorden dus… Woorden, waarvan ik er geen enkele terug neem, ook al zegt diezelfde woordvoerder: “De verdachte heeft er blijkbaar niets aan gedaan om te bewerkstelligen dat haar site verdween.”
Het is duidelijk: nog altijd wil het Landelijk Parket dat ik mijzelf censureer, omdat zij het niet kunnen, want “Er is geen beginnen aan om zulke mirrorsites tegen te gaan.” De macht voelt zich onmachtig, en zint op wraak.

Ik zeg hen: jullie zullen nooit in staat zijn om daadwerkelijk de aanklachten te doen verdwijnen. Geen woord neem  ik terug. Sterker nog: ik zal de aanklachten herhalen en uitbreiden. Het lijkt mij vooral niet dat ik aan het OM, noch aan enige rechtbank, noch aan welke vertegenwoordiger van de staat dan ook, de verplichting heb mij te verantwoorden, of het nu voor woorden is die oproepen tot noodzakelijk verzet of voor feitelijke daden van noodzakelijk verzet. Het opgelegde gegeven dat er een wet is die iets strafbaar stelt, betekent nog niet dat deze wet rechtvaardig is en dat wij ons er aan zouden moeten houden. Als verzet ophield bij de grenzen van de wet, was het allang gestaakt.

Ik klaag aan, alle wetshandhavers en – uitvoerders!

Om te beginnen:

Laat het openbaar ministerie zich verantwoorden voor de spionagepraktijken die op verzoek van de inlichtingen- en veiligheidsdienst door hen werden uitgevoerd met de inval, huiszoeking en inbeslagnames van 13 september 2011;

Laat het openbaar ministerie zich verantwoorden voor de vrijheidsberoving die na die dag nog drie dagen voortduurde, die diende als intimidatie, om mij de mond te snoeren;

Laat het openbaar ministerie zich verantwoorden voor de censuur die werd gepleegd met het neerhalen van mijn website, mijn teksten, mijn mening op 7 december 2011.

Ik klaag aan, de ontwerpers van de wetten, de natiestaten en hun grenzen!

Om te beginnen:

Laat de vertegenwoordigers van de staat zich verantwoorden voor de stelselmatige vernietiging van mensen, gegoten in het geïnstitutionaliseerde racisme dat in hun wetten is vastgelegd.

Wat willen zij ondernemen tegen deze aanklachten? Laat elk woord een vonk zijn! Vonken in de dorre grond van het zwijgen toedoen. Elk woord een vonk. Elke zin een lucifer. Elke tong een vlam. Bommen. Granaten. Molotovcocktails. Vuur aan de fundamenten van de wet. Laat het verzet ontbranden! Mogen die woorden niet? Vreest de gevestigde orde welke wordt vertegenwoordigd door paternalistische officieren van justitie, door rechters voor wie het wetboek heilig is, door schietgrage politieagenten, en door op vluchtelingen jagende ministers en staatssecretarissen, vreest deze die woorden? Laat dan elk woord meer verzet aanwakkeren!

Hoeveel woorden zijn daarvoor nodig? Feitelijk geen enkele, want meer nog wordt het verzet aangewakkerd door de repressie van de staat zelf. Deze wordt steeds zichtbaarder. En nog trachten de beulen, die namens de staat optreden tegen demonstraties van vluchtelingen die het gewaagd hebben zichzelf zichtbaar te maken, om hun mishandelingen te verhullen. Zij gebruiken grof geweld en zorgen dat dit buiten de ogen van toeschouwers en media gebeurt, zoals dat ook steeds gebeurt in cellen en in vliegtuigen, in boeien en knevels, in slaan, schoppen en verstikken. Het geweld dat de staat elke dag pleegt om mensen hun recht op bestaan te ontzeggen is georganiseerd, gemechaniseerd, geperfectioneerd en gelegaliseerd.

En dan word ik beticht van het oproepen tot geweld?! Het geweld, dat komt van de staat. Verzet en sabotage zijn geen geweld, zij zijn noodzakelijk, oprecht, en bevechten de vrijheid. Zij raken geen mens in het bestaan, zij raken in het beste geval materieel, wapens en structuur die wordt ingezet om dat staatsgeweld uit te kunnen voeren. Zij raken de basis van de macht, en nog zijn het slechts speldenprikken. Voor de roep om vrijheid is geen woord onnodig of teveel. Te eisen dat ‘verantwoording’ dient te worden afgelegd voor woorden, is tirannie. Het is een tirannie die in het verlengde van de jacht op vluchtelingen te verwachten viel.

Elk woord een vonk! Onze verklaringen, onze getuigenissen, onze aanklachten! En dus worden de woorden verboden. Kan men de woorden niet verbieden, de schrijvers niet hun grote bek laten houden, dan volgen de onvermijdelijke intimidaties en verdachtmakerij. Dan spreekt men van terrorisme, terwijl de ware terreur uit de wapens van leger en politie komt. Dan spreekt men van oproepen tot geweld, terwijl de oproepen tot geweld in de rechtstaat verankerd zijn.

Wat is dat eigenlijk, geweld?

Is het in brand steken van een kantoor van de IND, waar men vluchtelingen registreert en beslissingen over hun leven neemt, geweld?
Is het geweld als ik een hek rond een grensgevangenis kapotknip, een muur beschrijf met leuzen?
Is het alles geweld alleen maar omdat de wet dat bepaald heeft?
Is geweld toegestaan en dus geen geweld als het bij wet geregeld is?
Is het opjagen en opsluiten van mensen geweld?
Is het deporteren van mensen geweld?
Is het geweld om mensen op straat te gooien, in de vrieskou, zonder eten?

Het geweld is zichtbaar aan de grenzen van het Fort Europa. Aan de hekken met prikkeldraad en camera’s. Aan de lichamen die aanspoelen van verdronken vluchtelingen. Het geweld is vloeibaar als de olie die uit de grond van ontwikkelingslanden wordt gepompt, vloeibaar als de zee die wordt leeggevist waarna men de hongerige bevolking van piraterij beschuldigt! Het geweld is het monopolie van de kapitalistische uitzuigerij, de slavernij, het geweld brengt geld in het laatje! Daar zijn de bronnen van geweld! Elk woord een vonk! Elke tekst een bom onder de stilte!

Als wat ik zeg geweld mag worden genoemd, wat noemt men dan het geweld van staat en kapitaal?

Joke Kaviaar, 31 december 2012

Reacties uitgeschakeld voor Het proces tegen Joke Kaviaar [overgenomen van Steungroep 13 september]/Statement Joke Kaviaar/Elk woord een vonk

Opgeslagen onder Divers

Reacties zijn gesloten.